ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาตอธิบายตามความเข้าใจของตัวเอง เนื้อหาหลักของพระราชกำหนดนี้มี ๒ มาตรา คือ มาตรา ๓ เพิ่มฐานความผิดการก่อการร้ายไว้ในมาตรา ๗ ของประมวลกฎหมายอาญา กับ มาตรา ๔ เพิ่มลักษณะ ๑/๑ การกระทำความผิดฐานก่อการร้าย(รวม ๔ มาตรา) อันเป็นเรื่องใหม่ในประมวลกฎหมายอาญา ขอเริ่มจากมาตรา ๓ ที่ให้เพิ่มฐานความผิดไว้ในมาตรา ๗ ป.อ. [๑. การกระทำความผิดนอกราชอาณาจักร] มาตรา ๗ ในประมวลกฎหมายอาญานั้น เป็นเรื่องการกระทำความผิดนอกราชอาณาจักร ที่อาจต้องรับโทษในราชอาณาจักรได้ เช่น ความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงของประเทศ การปลอมแปลงเงินตรา การค้าประเวณีข้ามชาติ การทำความผิดฐานเป็นโจรสลัด (นอกจากมาตรา ๗ แล้ว การกระทำความผิดนอกราชอาณาจักรที่ต้องรับผิดในราชอาณาจักร ยังมีตาม มาตรา ๘ และ ๙ ซึ่งเป็นกรณีที่คนไทยเป็นผู้เสียหาย หรือเป็นการกระทำความผิดของเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลไทย) ในกฎหมายเดิมการกระทำอื่นใดที่ไม่อยู่ในมาตรา ๗ นี้ หากกระทำนอกราชอาณาจักร รัฐบาลไทยย่อมไม่มีอำนาจไปดำเนินคดีได้ เช่น ผู้ก่อการร้ายที่กระทำการถล่มตึกเวิลด์เทรด แม้จะมีกฎหมายไทยบัญญัติเป็นความผิด แต่รัฐบาลไทยก็ไม่มีอำนาจดำเนินคดี นอกจากเป็นไปตามสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดน ดังนั้น การเพิ่มฐานความผิดเรื่องการก่อการร้ายลงมาในหมวดนี้ มีผลให้การกระทำความผิดฐานก่อการร้ายนี้ แม้กระทำนอกราชอาณาจักร ก็อาจรับโทษในราชอาณาจักรได้ เช่น พวกผู้ก่อการร้ายที่ไปถล่มโรงแรมในอินโดฯ เมื่อหลบเข้ามาในไทย ตำรวจก็สามารถจับกุมและดำเนินคดีในศาลไทยได้ [๒. เนื้อหาสาระของความผิด] ๒.๑ ตามมาตรา ๑๓๕/๑ ทั้ง ๓ อนุมาตรา พอจะสรุปได้ว่ามีการกระทำความผิด ๓ กรณี กรณีแรก เป็นการทำร้ายชีวิตและร่างกายตลอดจนเสรีภาพของบุคคลใด ๆ สอง เป็นการกระทำความเสียหายต่อระบบสื่อสารมวลชนรวมทั้งประโยชน์สาธารณะ สาม เป็นการกระทำให้เกิดความเสียหายแก่ทรัพย์สินหรือสิ่งแวดล้อม จนส่งผลเสียในทางเศรษฐกิจ หากดูตามการกระทำความผิดทั้ง ๓ กรณีนี้ จะเห็นได้ว่าในประมวลกฎหมายอาญาก็มีบัญญัติไว้อยู่แล้ว ซึ่งเป็นเรื่องการกระทำผิดต่อชีวิตและร่างกาย และทรัพย์สินของบุคคลใด ๆ แต่การกระทำทั้ง ๓ กรณีตามมาตรานี้ต้องมุ่งหมาย เพื่อ ๑) ขู่เข็ญ หรือบังคับรัฐบาลไทย หรือรัฐอื่น หรือองค์การระหว่างประเทศ ให้กระทำการใด ๆ อันก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรง ๒) เพื่อสร้างความปั่นป่วนโดยให้เกิดความหวาดกลัวในหมู่ประชาชน คำว่า "เพื่อ" นี้ตำราทางกฎหมายเค้าเรียกว่า "เจตนาพิเศษ" ถือเป็นองค์ประกอบความผิดอย่างหนึ่ง ปกติจะเป็นองค์ประกอบในการเพิ่มโทษทางอาญา ซึ่งเมื่อดูบทกำหนดโทษตามมาตรา ๑๓๕/๑ นี้ ก็คือโทษสูงสุดประหารชีวิต จนถึงจำคุกและปรับ จึงพอสรุปได้ว่ามาตรา๑๓๕/๑นี้ ก็คือบทบัญญัติในการเพิ่มโทษการกระทำความผิดตามกฎหมายอาญา(เดิม) ที่มีเจตนาพิเศษ ๒ ประการนี้นั่นเอง ๒.๒ ความผิดตาม ม.๑๓๕/๒ มีการกระทำคือ ๑) ขู่เข็ญว่าจะกระทำการก่อการร้าย ๒) เตรียมการก่อการร้าย เดิมกฎหมายอาญามีความผิดฐานอั้งยี่ กับซ่องโจรอยู่แล้ว เพียงแต่เนื้อหาสาระไม่ครอบคลุมการก่อการร้ายเท่า เหมือนมาตรานี้ นอกจากนี้มาตรานี้ยังขยายการกระทำไปถึงการ "ตระเตรียมการ" ก่อการร้ายด้วย ซึ่งปกติการตระเตรียมการนี้จะไม่มีความผิด เพราะถือว่ายังไม่มีการกระทำ เว้นแต่ความผิดหนัก ๆ เช่น:-) หรือก่อกบฎ (ถ้าจำได้คดีเลือกตั้งในอดีตที่จับกุมได้พร้อมแบงร้อยกับแบงค์ยี่สิบ นั่นก็คือการตระเตรียมการ เพียงแต่ตอนนั้นยังไม่มีกฎหมาย จนกระทั่งมีการแก้กฎหมายเลือกตั้งให้ครอบคลุมการตระเตรียมการได้ด้วย) มาตรานี้จึงมุ่งหมายที่จะจัดการกับกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่เข้ามาตระเตรียมการในประเทศไทย (แม้อาจจะมุ่งกระทำต่อประเทศอื่นก็ตาม) รวมทั้งการขู่เข็ญซึ่งก็เป็นการกระทำที่ใกล้ชิดกับการเตรียมการ เพราะมีพฤติการณ์ถึงขนาดเชื่อได้ว่าจะกระทำการตามที่ขู่เข็ญ ก็คงจะมีการเตรียมการรวมอยู่ด้วย ๒.๓ ผู้สนับสนุนการก่อการร้าย ผู้เตรียมการตาม ม.๑๓๕/๑ และ ๑๓๕/๒ คือให้ความช่วยเหลือในด้านต่าง ๆ แก่ผู้ก่อการร้าย เดิมในประมวลกฎหมายอาญาก็วางหลักเรื่องผู้สนับสนุนไว้อยู่แล้ว เพียงแต่โทษของผุ้สนับสนุนนั้นเพียง ๒ ใน ๓ ของผู้กระทำผิดเท่านั้น มาตรานี้กำหนดให้โทษของผู้สนับสนุนเท่ากับผู้กระทำผิด จึงเป็นการเพิ่มโทษนั่นเอง ๒.๔ โทษของการเป็นสมาชิกองค์การก่อการร้าย การเป็นสมาชิกองค์กรใด ลัทธิใดย่อมเป็นเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ จึงไม่มีโทษ แต่ด้วยกลุ่มผู้ก่อการร้ายมีเจตนารมณ์หรือเป้าหมายที่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยในสังคม ซึ่งเดิมในประมวลกฎหมายอาญาก็มีความผิดฐานอั้งยี่อยู่แล้ว แต่มาตรานี้อาจเรียกว่าขยายความของอั้งยี่ให้ชัดเจนขึ้น มาตรานี้จึง "ห้าม" การเข้าเป็นสมาชิกกลุ่มผู้ก่อการร้ายนั่นเอง ส่วนใครที่เป็นสมาชิกย่อมถูกลงโทษตามมาตรานี้ สรุปความผิดในลักษณะนี้ทั้ง ๔ มาตรา เรื่องแรก เป็นการเพิ่มโทษของการก่อการร้าย เรื่องที่ ๒ กำหนดให้การขู่เข็ญและการตระเตรียมการก่อการร้ายเป็นความผิด เรื่องที่ ๓ เพิ่มโทษผู้สนับสนุน เรื่องที่ ๔ เพิ่มลักษณะความผิดในการเป็นสมาชิกกลุ่มผู้ก่อการร้าย ถ้าอ่านหมายเหตุท้ายพระราชกำหนด จะเห็นเหตุผล ๒ ประการ ๑. มีภัยคุกคามจากการก่อการร้ายเกิดขึ้นกับประเทศใกล้เคียง และมีแนวโน้มว่าจะเกิดขึ้นในประเทศ ๒. เพื่อความร่วมมือตามมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติเมื่อวันที่ ๒๘ ก.ย. ๒๕๔๔ ผลของพระราชกำหนดเมื่อนำมาใช้ในทางปฏิบัติ ทำให้รัฐสามารถเข้าจับกุมบุคคลในมาตรา ๑๓๕/๒ และ ๑๓๕/๔ ได้ทันที เมื่อเทียบกับกฎหมายเดิมที่ไม่มี หรือไม่ชัดเจน ความผิดในขั้นตระเตรียมการเองก็คงจะทำให้ตำรวจทำงานได้ง่ายขึ้น ต่างจากเดิมที่ต้องรอให้ผู้ก่อการร้ายกระทำความผิดเสียก่อน ส่วนการเพิ่มโทษตาม ม.๑๓๕/๑ และ ๑๓๕/๓ นั้น แม้ไม่ออกกฎหมายตอนนี้ก็สามารถจับกุมได้หากเข้าข่ายความผิดอาญา เพียงแต่โทษอาจจะไม่หนักเท่ากฎหมายใหม่ นอกจากนี้ผลของการที่ความผิดในลักษณะนี้ถูกเพิ่มเข้าไปในมาตรา ๗ ผู้ก่อการร้ายที่กระทำผิดมาแล้วในต่างประเทศก็ถูกจับกุมดำเนินคดีในศาลไทยได้ ในส่วนของกฎหมาย ป.ป.ง. เองที่เพิ่มมูลฐานความผิด ก็เป็นส่วนสนับสนุน ช่วยให้การตรวจสอบทรัพย์สินในการกระทำผิด หรือ การโอนเงินต่าง ๆ จากกลุ่มผู้ก่อการร้ายทำได้ได้ง่ายขึ้น คำถามที่ทิ้งไว้ก็คือ ถ้ารอให้ออกเป็นพระราชบัญญัติจะไม่ทันการณ์เลยหรือ ??? ภาพการทำงานของรัฐสภาไทยในสายตารัฐบาลมันคงแย่มากเลยสินะ จากคุณ : cha Jr. - [ 15 ส.ค. 46 14:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ cha jr. ครับ.. ตอบคำถามคุณในช้อสุดท้ายนะครับ ในสายตาชาวบ้านอย่างผม..รัฐสภาไทย..เละครับ เอาง่าย ๆ ..ทะเลาะกันในเรื่องไม่เป็นเรื่อง..ส.ส. ยื่นขับไล่ประธานอุทัย ..ส.ว. ยื่นขับไล่มนูญกฤต.. อดีตรองประธานวุฒิ ฯ มีเพศสัมพันธ์กับเด็กหญิง 14 ปี ส.ว. ด่ากันแหลก เพราะเรื่องแย่งตำแหน่งในคณะกรรมาธิการ ฯ ส.ว. ถล่มกัน แฉกันไปหมด.. ไม่รวมถึงการดอง กฎหมายกรมเอฟบีไอนะครับ... จากคุณ : นายเบื่อ - [ 15 ส.ค. 46 14:27:07 A:203.144.176.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไมอมยิ้มคุณเจ้าของกระทู้เป็นรูปตราชั่งคะ ?? สงสัย ? จากคุณ : เลดี้..จริงๆนะ - [ 15 ส.ค. 46 14:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เขาเรียกตราชูครับ (งอ)แง - ส่วนถ้าจะพูดการยอมรับในหลักการแต่ไม่เห็นด้วยกับวิธีการ ผมก็พูดหลายครั้งแล้วว่า ก่อนออกพระราชกำหนดรัฐบาลทราบความเคลื่อนไหวผู้ก่อการร้ายแต่ไม่ต้องการให้ประชาชนแตกตื่นและไม่ต้องการให้ฝ่ายผู้ไม่หวังดีทราบบทบัญญัติที่จะออก ไม่เช่นนั้นป่านนี้ พวกมันหนีเตลิดไปไหนแล้วไม่ทราบ - ส่วนทำลาย"หลักนิติรัฐ" หรือไม่ ผมว่าโยงกันคนละเรื่อง คุณกระทู้คงทราบ อ.วรเจตน์ 1 ในผู้คัดค้านแก จบ อันดับ 1 สาขากฎหมายมหาชน มหาวิทยาลัย Goettingen สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน สอนบรรยายกฎหมายรัฐธรรมนูญ กฎหมายปกครอง ทั้งปริญญาตรี,เนติบัญฑิต เพราะฉะนั้น แกเก่งอยู่แล้วที่จะจับพลัดจับผลูได้อย่างไม่ยาก - เสียดายความรู้แกจริงๆ ไม่น่าให้อคติมืดบอดมาปิดกั้น- (เสียดายเป็นศิษย์แกจริงๆว่ะ) จากคุณ : ทักซีโด้ - [ 15 ส.ค. 46 14:44:28 A:203.113.32.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 - ลักษณะคดีการก่อการร้ายเป็นคดีพิเศษนะครับ แม้ว่ายังไม่ทันได้ลงมือวางระเบิด เพียงแต่ตัวผู้ก่อการร้ายเดินทางเข้ามาในประเทศ ก็ต้องถือว่ากระทำผิดแล้ว ในลักษณะที่จะเตรียมการเพื่อทำความผิดแล้ว หากรอให้เกิดการทำผิดแล้วจับกุมตัวมาลงโทษในภายหลัง ก็จะไม่มีประโยชน์อะไร .. เพราะว่าวางระเบิดกระทั่งมีคนเสียชีวิตไปแล้ว - สมมุติ ผู้ก่อการร้ายจะจี้เครื่องบิน และเราสืบหาข่าวกรองรู้ว่า มีการเตรียมตั๋วและขนอาวุธขึ้นเครื่องแล้ว แต่เมื่อคนร้ายยังไม่ได้ขึ้นเครื่อง และจี้ผู้โดยสารบนเครื่อง เราก็ได้เพียงแค่ลงโทษ"ฐานพกพาอาวุธปืนไปในที่สาธารณะ" ตามประมวลกฎหมายอาญาเท่านั้น ไม่สามารถจับตัวมาลงโทษฐานผู้ก่อการร้ายได้ เพราะความผิดยังไม่บังเกิด ซึ่งกฎหมายอาญามีอยู่ไม่กี่ข้อหา และไม่ครอบคลุมบทลงโทษในขั้นตระเตรียม จึงเกิดเป็นช่วงว่างของกฎหมาย - เพราะฉะนั้น พ.ร.ก.เพิ่มเติมป.อา. จะมาอุดช่องโหว่ตรงนี้ ทำให้การปราบปรามและการลงโทษกับผู้ก่อการร้าย มีความเข้มแข็งมากขึ้น ส่วนที่บอกว่าประมวลกฎหมายอาญาบัญญัติไว้หมดแล้ว - ลักษณะ ๑ หมวด ๒ ว่าด้วยความมั่นคงต่อรัฐ --> ไม่ใด้คุ้มครองพลเมือง - ลักษณะ ๕ ความผิดฐานอั้งยี่ซ่องโจร --> นี่ก็ไม่เข้าความหมายลักษณะอันเป็นการก่อการร้ายเสียทีเดียว - ลักษณะ ๖ ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน --> .. โทษวางไว้จิ๊บจ๊อยมากๆ จากคุณ : ทักซีโด้ - [ 15 ส.ค. 46 14:49:19 A:203.113.32.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ได้รับค่าจ้างมาแพงอย่างนี้ ต้องเชียร์กันให้ขาดใจไปเล้ย สู้แค่ตายว่ะงานนี้ ปากท้องต้องมาก่อน ...มาทีหลังเว้ย เข้าใจไหมไอ้พวกsilly foolทั้งหลาย ไชโย ประเทศไทย(รักไทย) จากคุณ : ขอสนับสนุนให้คนไทยเชียร์ขาดใจ (Rodman) - [ 15 ส.ค. 46 17:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องวิธีการออกกฎหมายที่นักวิชาการและส.ว.ออกมาค้านนั้น มองดูอาจเหมือนเป็นเรื่องไม่สำคัญ เพราะขอแค่ให้ได้ผลอย่างที่ต้องการทำก็น่าจะได้ แต่ว่า วิธีการที่ต้องบัญญัติกฎหมายโดยฝ่ายนิติบัญญัตินั้น มันเป็นหลักพื้นฐานของรัฐธรรมนูญในสังคมประชาธิปไตย เมื่อวิธีการมันไม่ถูก ระบบของรัฐธรรมนูญย่อมสั่นคลอน ผมเห็นด้วยกับอาจารย์สุรพลที่ให้สัมภาษณ์ว่า ประเทศไทยต้องอยู่ไปอีกยาว ไม่ใช่แค่ประเทศที่มีผู้นำเป็นคุณทักษิณเท่านั้น ในความหมายก็คือ กฎหมายตัวนี้ที่ออกมาจึงใช้บังคับคนทั่วไป และในอนาคตอีกไกลด้วย แน่นอนมันคือกฎหมายอาญา คือการริดรอนสิทธิเสรีภาพของประชาชน เมื่อออกมาโดยไม่ผ่านกระบวนการนิติบัญญัติ มันย่อมไม่รอบคอบ เรื่องนี้คนทั่วไปไม่ค่อยให้ความสำคัญหรอก แต่นักกฎหมายท่านย่อมเห็นว่าเป็นสิ่งที่ไปขัดไม่ได้ เพราะมันทำให้หลักการออกกฎหมายปั่นป่วน พ.ร.ก. กับ พ.ร.บ.มันต่างกันมากเลย พ.ร.ก.มันติติงแก้ไขเพิ่มเติมอะไรไม่ได้เลย ถ้าจะแก้ก็ต้องตกทั้งฉบับ มันจะเกิดอุบัติเหตุทางการเมืองอย่างที่ฝ่ายค้านคาดหวังไว้หรือเปล่า แต่หากเข้าสภาอย่างรอบคอบ แก้ไขอะไรให้รัดกุมยิ่งขึ้น มันก็น่าจะเป็นการดีกว่า ทั้งยังรักษาหลักนิติรัฐไว้ด้วย ทำไมไม่ทำ...??? ยิ่งมีข่าวว่าจับกุมสมาชิกผู้ก่อการร้ายที่อยุธยานั่นตั้งแต่วันแรกที่กฎหมายมีผล ยิ่งฟังดูเหมือนกับจงใจออกกฎหมายมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ อันนี้เรื่องใหญ่ เท่ากับว่ารัฐอยากจับกุมดำเนินคดีกับใครแล้วไม่มีกฎหมายรองรับ รัฐก็ออกกฎหมายนั้นเสียเองภายในเวลาประชุมครม.เท่านั้น พังกันพอดี ระบอบประชาธิปไตย เรื่องผลของกฎหมายที่ออกมาแบบไม่รอบคอบนี้ ผมยกตัวอย่างเรื่องสมาชิกกลุ่มผู้ก่อการร้าย ผมไม่รู้ว่าสมาชิกเหล่านี้จะมีบัตรสมาชิก มีไผ ปาน หรือลายสักที่ไหนเป็นสำคัญให้เห็นหรือไม่ หากวันหนึ่งตำรวจจับสมาชิกเจไอ-เน็ต แล้วไปกล่าวหาว่าเป็นสมาชิกกลุ่มเจไออิสลามิยะห์ ถ้าผู้ถูกจับกุมปฏิเสธว่าไม่ใช่สมาชิกมันจะพิสูจน์กันยังไง หรือบางคนถูกใส่ชื่อเป็นสมาชิกกลุ่มผู้ก่อการร้ายโดยไม่ได้เจตนา มันก็กลายเป็นสมาชิกไปแล้ว จะทำยังไง ที่แน่ ๆ ก็คงถูกกระบวนการควบคุมตัวไปสักพักหนึ่งตามป.วิ.อ. ซึ่งมันก็คือเสรีภาพที่รัฐธรรมนูญรับรองอยู่ การออกกฎหมายที่ไปกำหนดความผิดบุคคลใด ๆ มันจึงต้องรอบคอบให้มาก ๆ เรื่องอมยิ้มผมที่มีผู้ถามนั้น ผมขายน้ำปลามั้งครับ.... จากคุณ : cha Jr. - [ 15 ส.ค. 46 23:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับคุณ cha Jr. ครับ ขอ save ไว้นะครับ หากศาล รัฐธรรมนูญ ไม่ผ่าน พรก เราคงได้พูดเรื่องนี้กันอีกแน่ครับ โดยเฉพาะในเนื้อหาของ กม อันนี้ จากคุณ : โต - [ 15 ส.ค. 46 23:31:37 A:202.133.152.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 Sharp comment krab cha Jr. Thanks for your contribution. จากคุณ : NI - [ 16 ส.ค. 46 03:42:35 A:131.156.255.251 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณคุณ cha Jr. มากครับ จากคุณ : United States of America - [ 16 ส.ค. 46 10:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าวคุณเจ้าของกระทู้ ถามดีๆนะคะ ถามเพราะสงสัย ว่าทำไมมีสัญลักญณ์สมาชิกเว็บไม่เหมือนคนอื่น ตอบได้ก็น่าจะตอบนะคะ แล้วคำถามแบบนี้มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรที่จะต้องตอบเลย นิสัยการตอบแบบคุณไปขายน้ำปลายังไม่เหมาะเลยนะ เสียแรงมีความรู้เป็นถึงผู้รู้กฎหมาย แต่จิตใจไม่มีความโอบอ้อมอารี {^_^}ว่ะ จากคุณ : เลดี้..จริงๆนะ - [ 16 ส.ค. 46 10:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนตั้งกลุ่ม"กฎหมาย" มีการรับสมัครสมาชิกที่อยู่ในแวดวงวิชาชีพกฎหมาย สมาชิกจะได้รับรูปตราชูเป็นสัญญลักษณ์ จากคุณ : เคยคิดจะสมัคร - [ 16 ส.ค. 46 11:53:29 A:203.113.39.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนอื่นขออภัยคุณเลดี้ครับ ปกติผมชอบพูดทีเล่นทีจริงแบบนี้เรื่อย ๆ เลยลืมไปว่าคนไม่รู้จักคุ้นเคย ไม่ตั้งใจนะครับ.... แต่ก็สมควรถูกต่อว่าแหล่ะ เรื่องน้ำปลา..เอ๊ย ตราชูเนี่ย สมัยก่อนที่จะมีห้องกฎหมาย ทางพันทิพเค้ามีโครงการหนึ่ง ให้นักกฎหมายมาช่วยกันเติมสีสันให้กับกระทู้ แต่ดูเหมือนจะมีคนสมัครเข้าร่วมน้อยมาก เท่าที่ผมเห็นก็ดูจะมีคุณเรียวจินอีกคนเท่านั้นที่มีรูปนี้ อาจเป็นเพราะต้องส่งสำเนาหลักฐานทางวิชาชีพไปให้เค้าด้วยมั้ง ต่อมามีห้องกฎหมายโดยเฉพาะ โครงการนี้ก็หายไป แต่อมยิ้มยังคงอยู่อย่างที่เห็นครับ เรื่องขายน้ำปลานี่เคยมีคนแซวตอนเห็นรูปนี้ใหม่ ๆ ว่ามาขายน้ำปลาตรา ตาชั่ง ผมเห็นว่ามันขำดีก็เลยเอามาเขียนครับ ขออภัยอีกครั้งนึงแล้วกัน... จากคุณ : cha Jr. - [ 16 ส.ค. 46 11:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มีอีกเรื่องนึง เรื่องวิวาทะกันระหว่างท่านนายกกับกลุ่มนักวิชาการ ความจริงการแสดงความเห็นที่ไม่ตรงกันเป็นเรื่องปกติ โดยเฉพาะต่างฝ่ายต่างก็เจตนาดีต่อบ้านเมือง ไม่เห็นจะต้องไปแสดงท่าทีเป็นอริกันเลย ยิ่งเจอความเห็นในกระทู้แถวนี้ไปกล่าวหาว่าไม่รักชาติบ้างละ ถ่วงความเจริญบ้างล่ะ ยิ่งรู้สึกถึงความใจแคบของคน ตั้งแง่กับคนที่เห็นแตกต่างอยู่เรื่อยไป คนระดับอาจารย์กฎหมายทั้งคณะนั้น ไม่ใช่คนที่จะมาค้านอะไรไร้เหตุผลหรอกครับ นักวิชาการไม่ใช่ฝ่ายค้านนี่นา ทำไมต้องไปกล่าวโจมตีกันขนาดนั้นด้วย เกลียดจังเลยพวกแบ่งพรรคแบ่งพวกเนี่ยะ ก็เลยขอระบายกันหน่อย จากคุณ : cha Jr. - [ 16 ส.ค. 46 12:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดิฉันสนับสนุน กฎหมายนี้ เพราะดิฉันเกลียดพวกผู้ก่อการร้ายนะคะ...ไม่ใช่เกลียดธรรมดาๆ แต่เกลียดมากกกกกกกกกกกกก แต่พอออกมาสนับสนุน คนที่คัดค้านก็เหมาว่าเป็นพวกเชียร์นายก เหมือนกัน (มันก็พอๆกันแหละค่ะ) เรื่องสัญลักษณ์สมาชิกของคุณ คุณตอบมาแบบนี้ดิฉันก็เข้าใจแล้วค่ะ จากคุณ : เลดี้..จริงๆนะ - [ 16 ส.ค. 46 12:33:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ คุณ cha Jr. ที่นำข้อมูลดี ๆ มาให้อ่าน ... จากคุณ : น.นกฮูก - [ 16 ส.ค. 46 12:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอมอบช่อดอกไม้ให้คุณเจ้าของกระทู้ ส่วนคุณทักษิโด้ ถ้าจบนิติมา รีบเอาปริญญาไปคืนคณะด้วยด่วน จากคุณ : Char Sr. - [ 16 ส.ค. 46 18:16:33 A:203.107.148.31 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ช่วยให้ความหมายมากกว่านี้หน่อยกับประโยคที่ว่า.. แน่นอนมันคือกฎหมายอาญา คือการริดรอนสิทธิเสรีภาพของประชาชน... และ...ในรัฐธรรมนูญถึงให้อำนาจในการออก พรก. เพื่ออะไร.. และวันก่อนดูรายการถึงลูกถึงคน...กฏหมายเกี่ยวกับผู้ก่อการร้ายก็เคยนำเข้าเป็น พรบ.ตั้งปี45 อยู่ในการพิจารณา แสดงว่ามีการพิจารณาของฝ่ายนิติบัญญัติมาบ้างแล้วไม่ใช่หรือ... สุดท้ายกฏหมายนี้มีประโยชน์และดีในการออกกฏหมายนี้ใช่มั้ยครับ แต่ที่ไม่ดีคือวิธีที่ออกกฏหมายใช่หรือไม่.. จากคุณ : bookss - [ 16 ส.ค. 46 20:27:49 A:203.156.25.167 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอตอบคุณ bokss เรื่องที่ผมตอบไม่ได้ก่อนนะครับ คือผมไม่ได้ดูรายการถึงลูกถึงคน และก็ไม่รู้ขั้นตอนการร่างกฎหมายนี้ ก็รบกวนผู้รู้ท่านอื่นช่วยให้ความกระจ่างด้วยแล้วกัน ส่วนเรื่องที่ถามเกี่ยวกับข้อความในกระทู้นั้น กฎหมายอาญาเป็นเรื่องของความผิดและโทษ คือกำหนดหลักเกณฑ์และห้ามกระทำการฝ่าฝืนหลักเกณฑ์นั้น เมื่อฝ่าฝืนต้องได้รับโทษ ได้แก่ ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ ริบทรัพย์ ซึ่งโทษทั้ง ๕ ประการนี้เป็นการลิดรอนสิทธิของประชาชนที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้ ดั้งนั้นการจะกำหนดหลักเกณฑ์ทางอาญาดังกล่าวได้นั้น ก็ต้องทำตามหลักเกณฑ์ของรัฐธรรมนูญ เพื่อไม่ให้ขัดกับรัฐธรรมนูญ นั่นก็คือการออกเป็นกฎหมายเท่านั้น อย่างอื่นที่ไม่ใช่กฎหมายจะไปริดรอนสิทธิของประชาชนไม่ได้ ซึ่งอำนาจในการออกกฎหมายดังกล่าวเป็นของฝ่ายนิติบัญญัติ คือ รัฐสภา หากให้องค์กรอื่นซึ่งไม่ได้เป็นผู้แทนประชาชนมาทำหน้าที่นี้ ก็ย่อมไม่มีหลักประกันว่าจะริดรอนสิทธิของประชาชนมาเกินไปหรือเปล่า ตัวอย่างที่เห็นได้ในอดีตก็คือประกาศคณะปฏิวัติ ซึ่งไม่ใช่ตัวแทนประชาชน แต่ตรงนั้นทำได้เพราะคณะปฏิวัติกุมอำนาจทั้งบริหาร นิติบัญญัติไว้ อาจเรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีรัฐธรรมนูญนั่นเอง เพราะฉะนั้นหลักก็คือ กฎหมายต้องออกโดยฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งเป็นผู้แทนประชาชน แต่ในทางการบริหาร บางครั้งก็มีความจำเป็นเร่งด่วนที่สำคัญ รัฐธรรมนูญจึงเปิดช่องให้ฝ่ายบริหารสามารถออกกฎหมายได้ เรียกว่าพระราชกำหนด อันนี้เป็นข้อยกเว้นของหลักเบื้องต้น แต่การออกกฎหมายของฝ่ายบริหารนั้นกระทำได้จำกัด ในไม่กี่เรื่อง และที่สำคัญต้องมีเงื่อนไขตามที่รัฐธรรมนูญกำหนด ตอนนี้ผมไม่มีรัฐธรรมนูญในมือเลยไม่ได้ยกมาให้อ่าน ที่จำได้ก็คือต้องเป็นเรื่องเร่งด่วน เพื่อประโยชน์ในความมั่นคงของชาติ เศรษฐกิจ หรือภัยสาธารณะ หลักเกณฑ์สำคัญของพระราชกำหนดนี้คือความจำเป็นเร่งด่วน จึงไม่ต้องผ่านสภา จึงมีโอกาสเป็นไปได้ว่าสภาอาจมีความเห็นแตกต่างจากฝ่ายรัฐบาล ดังนั้นเมื่อประกาศใช้พระราชกำหนดแล้ว ต้องนำเข้าไปให้สภารับรองอีกครั้ง ซึ่งขั้นตอนนี้แก้ไขไม่ได้ หากไม่รับรองพระราชกำหนดจะต้องตกไป ตรงนี้ธรรมเนียมปฎิบัติทางการเมืองคือ รัฐบาลต้องลาออกด้วย เพราะออกกฎหมายที่ประชาชน(ส.ส.)ไม่ยอมรับ แต่ถ้าพระราชกำหนดผ่านสภาได้ ก็จะมีศักดิ์ฐานะเทียบเท่าพระราชบัญญัติหรือกฎหมายของฝ่ายนิติบัญญัติ เรื่องที่เถียงกันระหว่างนักวิชาการกับฝ่ายรัฐบาลตอนนี้ก็เรื่องความจำเป็นเร่งด่วนนี่แหล่ะ รัฐบาลก็มองว่าเร่งด่วน แต่นักวิชาการมองว่าไม่เร่งด่วน ถ้าเป็นอย่างที่รัฐบาลมอง ก็เข้าเงื่อนไขของรัฐธรรมนูญที่ให้อำนาจทำได้ แต่ถ้าเป็นตามที่นักวิชาการมอง แสดงว่ารัฐบาลเอาอำนาจนิติบัญญัติไปใช้ เหมือนกับการทำงานผิดหน้าที่นั่นแหล่ะครับ เมื่อไปก้าวก่ายอำนาจนิติบัญญัติ จึงเป็นเรื่องใหญ่ เพราะอำนาจอธิปไตยมันต้องแยกองค์กรที่ใช้ เค้าจึงมีการไปเปรียบกับประกาศคณะปฏิวัตินั่นแหล่ะครับ ส่วนเร่งด่วนไม่เร่งด่วนในสายตาเรา ๆ ท่าน ๆ ลองอ่านข้อความด้านบนแล้วพิจารณากันดูเองก็ได้ว่า จำเป็นเร่งด่วนหรือเปล่า... จากคุณ : cha Jr. - [ 16 ส.ค. 46 22:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านเจอในไทยรัฐ มีประวัติการก่อการร้ายในบ้านเราน่าสนใจดี ครั้งแรก วันที่ ๒๘ - ๓๐ ธันวาคม ๒๕๑๕ กลุ่มก่อการร้ายยึดสถานทูตอิสราเอล ครั้งที่สอง วันที่ ๗ - ๑๓ เมษายน ๒๕๑๙ สลัดอากาศจี้เครื่องบินจากประเทศฟิลิปปินส์มาลงประเทศไทย ครั้งที่สาม วันที่ ๒๘ - ๓๑ มีนาคม ๒๕๒๔ สลัดอากาศจี้เครื่องบินจากประเทศอินโดนีเซียมาลงประเทศไทย ครั้งที่สี่ วันที่ ๒ ธันวาคม ๒๕๒๕ กลุ่มก่อการร้ายลอบวางระเบิดบริษัทเออีนานา ครั้งที่ห้า วันที่ ๕ - ๒๐ เมษายน ๒๕๓๑ สลัดอากาศยึดเครื่องบินสายการบินคูเวต เที่ยวบิน KU422 ครั้งที่หก วันที่ ๖ - ๗ ตุลาคม ๒๕๓๒ สลัดอากาศจี้เครื่องบินสายการบินพม่ามาลงในประเทศไทย ครั้งที่เจ็ด วันที่ ๑๐ - ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๓๓ สลัดอากาศยึดเครื่องบินสายการบินไทย TG305 ครั้งที่แปด วันที่ ๑๗ มีนาคม ๒๕๓๗ มีการลอบวางระเบิดซีโฟร์กลางกรุงเทพมหานคร แต่สามารถกู้ได้ทัน ครั้งที่เก้า วันที่ ๑ - ๒ ตุลาคม ๒๕๔๒ กองกำลังติดอาวุธนักศึกษาพม่า จับยึดตัวประกันในสถานทูตพม่าประจำประเทศไทย ครั้งที่สิบ วันที่ ๒๔ มกราคม ๒๕๔๓ กองกำลังติดอาวุธก๊อตอาร์มี บุกยึดตัวประกันที่โรงพยาบาลราชบุรี ในข่าวยังได้วิเคราะห์ไว้ด้วยว่า ประเทศไทยถูกใช้เป็น "เวที" ในการต่อรองของประเทศอื่น มากกว่าการเป็นเป้าหมายโจมกตีของกลุ่มก่อการร้าย จากคุณ : cha Jr. - [ 17 ส.ค. 46 09:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หมวด 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย มาตรา 26 การใช้อำนาจโดยองค์กรของรัฐทุกองค์กร ต้องคำนึง ถึงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิ และเสรีภาพตามบทบัญญัติแห่ง รัฐธรรมนูญนี้ มาตรา 27 สิทธิและเสรีภาพที่รัฐธรรมนูญนี้รับรองไว้โดยชัดแจ้ง โดยปริยาย หรือโดยคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ย่อมได้รับความ คุ้มครอง และผูกพันรัฐสภา คณะรัฐมนตรีศาล และองค์กรอื่น ของ รัฐโดยตรงในการตรากฎหมาย การใช้บังคับกฎหมายและการตีความ กฎหมายทั้งปวง มาตรา 28 บุคคลย่อมอ้างศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์หรือใช้สิทธิและ เสรีภาพของตนได้เท่าที่ไม่ละเมิดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลอื่น ไม่เป็น ปฏิปักษ์ต่อรัฐธรรมนูญ หรือไม่ขัดต่อศีลธรรมอันดีของประชาชน บุคคลซึ่งถูกละเมิดสิทธิหรือเสรีภาพที่รัฐธรรมนูญนี้รับรองไว้ สามารถ ยกบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้เพื่อใช้สิทธิทางศาลหรือยกขึ้นเป็นข้อ ต่อสู้คดีในศาลได้ มาตรา 29 การจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลที่รัฐธรรมนูญ รับรองไว้จะกระทำมิได้เว้นแต่โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่ง กฎหมายเฉพาะเพื่อการที่รัฐธรรมนูญนี้กำหนดไว้และเท่าที่จำเป็น เท่านั้นและจะกระทบกระเทือนสาระสำคัญแห่งสิทธิและเสรีภาพนั้น มิได้ กฎหมายตามวรรคหนึ่งต้องมีผลใช้บังคับเป็นการทั่วไปและ ไม่มุ่งหมายให้ใช้บังคับแก่กรณีใดกรณีหนึ่งหรือแก่บุคคลใดบุคคล หนึ่งเป็นการเจาะจง ทั้งต้องระบุบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญที่ให้อำนาจ ในการตรากฎหมายนั้นด้วย บทบัญญัติวรรคหนึ่งและวรรคสองให้นำมาใช้บังคับกับกฎหรือ ข้อบังคับที่ออกโดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายด้วย โดยอนุโลม ..................................*****************............................ มาตรา 31 บุคคลย่อมมีสิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกาย การทรมาน ทารุณกรรม หรือการลงโทษด้วยวิธีการโหดร้ายหรือ ไร้มนุษยธรรม จะกระทำมิได้แต่การลงโทษประหารชีวิตตามที่ กฎหมายบัญญัติ ไม่ถือว่าเป็นการลงโทษด้วยวิธีการ โหดร้ายหรือ ไร้มนุษยธรรมตามความในวรรคนี้ การจับ คุมขัง ตรวจค้นตัวบุคคล หรือการกระทำใดอันกระทบ ต่อสิทธิ และเสรีภาพตามวรรคหนึ่ง จะกระทำมิได้ เว้นแต่โดยอาศัย อำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ...................................*****************............................ มาตรา 218 ในกรณีเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความปลอดภัย ของประเทศความปลอดภัยสาธารณะ ความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของ ประเทศ หรือป้องปัดภัยพิบัติสาธารณะ พระมหากษัตริย์จะทรงตรา พระราชกำหนดให้ใช้บังคับดังเช่นพระราชบัญญัติก็ได้ การตราพระราชกำหนดตามวรรคหนึ่ง ให้กระทำได้เฉพาะเมื่อ คณะรัฐมนตรีเห็นว่าเป็นกรณีฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วนอันมิอาจ จะหลีกเลี่ยงได้ ในการประชุมรัฐสภาคราวต่อไป ให้คณะรัฐมนตรีเสนอพระราช กำหนดนั้นต่อรัฐสภาเพื่อพิจารณาโดยไม่ชักช้า ถ้าอยู่นอกสมัยประชุม และการรอการเปิดสมัยประชุมสามัญจะเป็นการชักช้า คณะรัฐมนตรี ต้องดำเนินการให้มีการเรียกประชุมรัฐสภาสมัยวิสามัญเพื่อพิจารณา อนุมัติหรือไม่อนุมัติพระราชกำหนดโดยเร็ว ถ้าสภาผู้แทนราษฎร ไม่อนุมัติ หรือสภาผู้แทนราษฎรอนุมัติแต่วุฒิสภาไม่อนุมัติและสภา ผู้แทนราษฎรยืนยันการอนุมัติด้วยคะแนนเสียงไม่มากกว่ากึ่งหนึ่ง ของจำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ของสภาผู้แทนราษฎร ให้ พระราชกำหนดนั้นตกไป แต่ทั้งนี้ไม่กระทบกระเทือนกิจการที่ได้ เป็นไปในระหว่างที่ใช้พระราชกำหนดนั้น หากพระราชกำหนดตามวรรคหนึ่งมีผลเป็นการแก้ไขเพิ่มเติม หรือยกเลิกบทบัญญัติแห่งกฎหมายใดและพระราชกำหนดนั้นต้อง ตกไปตามวรรคสาม ให้บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่มีอยู่ก่อนการ แก้ไขเพิ่มเติมหรือยกเลิก มีผลใช้บังคับต่อไปนับแต่วันที่การไม่ อนุมัติพระราชกำหนดนั้นมีผล ถ้าสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภาอนุมัติพระราชกำหนดนั้น หรือถ้าวุฒิสภาไม่อนุมัติและสภาผู้แทนราษฎรยืนยันการอนุมัติด้วย คะแนนเสียงมากกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ ของสภาผู้แทนราษฎร ให้พระราชกำหนดนั้นมีผลใช้บังคับเป็น พระราชบัญญัติต่อไป การอนุมัติหรือไม่อนุมัติพระราชกำหนด ให้นายกรัฐมนตรี ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ในกรณีไม่อนุมัติ ให้มีผลตั้งแต่วัน ถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา การการพิจารณาพระราชกำหนดของสภาผู้แทนราษฎรและ ของวุฒิสภาในกรณียืนยันการอนุมัติพระราชกำหนด จะต้อง กระทำในโอกาสแรกที่มีการประชุมสภานั้นๆ มาตรา 219 ก่อนที่สภาผู้แทนราษฎรหรือวุฒิสภาจะได้อนุมัติ พระราชกำหนดใดตามมาตรา 218 วรรคสาม สมาชิกสภาผู้แทน ราษฎรหรือสมาชิกวุฒิสภาจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในห้าของจำนวน สมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ของแต่ละสภา มีสิทธิเข้าชื่อเสนอความ เห็นต่อประธานแห่งสภาที่ตนเป็นสมาชิกว่าพระราชกำหนดนั้นไม่ เป็นไปตามมาตรา 218 วรรคหนึ่ง และให้ประธานแห่งสภาที่ได้รับ ความเห็นดังกล่าว ส่งความเห็นนั้นไปยังศาลรัฐธรรมนูญเพื่อวินิจฉัย เมื่อศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยแล้วให้ศาลรัฐธรรมนูญแจ้งคำวินิจฉัย นั้นไปยังประธานแห่งสภาที่ส่งความเห็นนั้นมา เมื่อประธานสภาผู้แทนราษฎรหรือประธานวุฒิสภาได้รับความเห็น ของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือสมาชิกวุฒิสภาตามวรรคหนึ่งแล้ว ให้รอการพิจารณาพระราชกำหนดนั้นไว้ก่อนจนกว่าจะได้รับแจ้ง คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญตามวรรคหนึ่ง ในกรณีที่ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยพระราชกำหนดใดไม่เป็นไปตาม มาตรา 218 วรรคหนึ่งให้พระราชกำหนดนั้นไม่มีผลบังคับมาแต่ต้น คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญว่าพระราชกำหนดใดไม่เป็นไปตาม มาตรา 218 วรรคหนึ่งต้องมีคะแนนเสียงไม่น้อยกว่าสองในสามของ จำนวนตุลาการศาลรัฐธรรมนูญทั้งหมด จากคุณ : ส่วนหนึ่ง - [ 17 ส.ค. 46 11:56:56 A:203.113.38.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณเลดี้ครับ ท่านอาจจะเป็นตุลาการลงมาเล่นเว็ปก็ได้นะครับ เพราะโดนยำบ่อยๆ เนื่องจากตราชูเป็นเครื่ิองหมายของกระทรวงยุติธรรมนะครับ คุณไปถามเหมือนไม่รู้ (ทั้งที่จริงคนไม่รู้จริงๆ ก็มี) ก็เลยอาจจะแกล้งประชดคุณนะครับ. จากคุณ : ? - [ 17 ส.ค. 46 13:34:55 A:203.113.67.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ และ ท่านอื่น สำหรับรายละเอียดในเรื่องกฏหมาย ขอเสริมในความเห็น 19 หน่อยครับ "ดังนั้นเมื่อประกาศใช้พระราชกำหนดแล้ว ต้องนำเข้าไปให้สภารับรองอีกครั้ง ซึ่งขั้นตอนนี้แก้ไขไม่ได้ หากไม่รับรองพระราชกำหนดจะต้องตกไป ตรงนี้ธรรมเนียมปฎิบัติทางการเมืองคือ รัฐบาลต้องลาออกด้วย เพราะออกกฎหมายที่ประชาชน(ส.ส.)ไม่ยอมรับ" ความจริงแล้ว มีทางออก 2 ทางครับ คือ 1. รัฐบาลต้องลาออก อย่างที่ว่าไว้ แต่สำหรับรัฐบาลชุดนี้ คงไม่เกิดขึ้น เนื่องจากมีเสียงจากพรรคเดียวก็เกินครึ่งแล้ว และไม่ได้มีปัญหาภายในจนควบคุมไม่ได้ กรณีที่เสียงไม่ผ่านคงเกิดยาก ถึงยากมาก แต่ 2. ฝ่ายบริหาร(รัฐบาลนั่นแหละ) มีทางเลือก ก็คือ ยุบสภา ตรงนี้ก็ทำได้ แต่ภาพคงไม่สวยนัก แต่ก็ไม่ได้ตัดสิทธิฝ่ายบริหาร ในการยุบสภา เพราะถือว่า เป็นการขัดแย้งระหว่างฝ่ายบริหารกับฝ่ายนิติบัญญัติ เมื่อยุบสภา เลือกตั้งใหม่ ก็คือ ส่งมาให้ประชาชนตัดสินใจเลือกตั้งใหม่ทั้งระบบ ซึ่งในทางการเมือง ทำด้วยวิธีการนี้กันบ่อยครั้ง แต่ก้จะได้ยินการก่นด่ารัฐบาลบ่อยครั้ง ถ้าใช้วิธีนี้ จุดยืนผม การตราพระราชกำหนดนี้ เป็นการใช้สิทธิอย่างสมบูรณ์ของฝ่ายบริหารที่สามารถทำได้และมีกฏหมายรองรับอย่างสมบูรณ์ คือ กฏหมายรัฐธรรมนูญ เหลือแต่ว่า หากใครไม่เชื่อว่า นั่นเป็นการใช้อำนาจตามกฎหมายอย่างถูกต้อง ก็ส่งให้รัฐธรรมนูญตีความ ซึ่งก็เป็นสิทธิที่กระทำได้ ไม่ใช่เรื่องที่น่ารังเกียจหรือเสียหาย แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือ เมื่อศาลรัฐธรรมนูญ ตีความในเรื่องนี้ออกมาแล้ว ก็จะต้องเคารพ และยึดถือเป็นหลัก สำหรับการตีความโดยคนที่ไม่ได้เป็นศาลรัฐธรรมนูญอย่างผม ผมว่า เรื่องนี้มีความจำเป็นเร่งด่วน และฉุกเฉิน เป็นเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความปลอดภัย ของประเทศความปลอดภัยสาธารณะ ความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของประเทศ หรือป้องปัดภัยพิบัติสาธารณะ ตามบทบัญญัติ ม.218 แห่งรัีฐธรรมนูญ ถ้าไม่ตรง ศาลรัฐธรรมนูญจะใช้เหตุผลใดมาลบล้างเพื่อลงมติไปอีกทางแล้ว ลองนึกเล่นๆดูนะครับ จากคุณ : แวะมา - [ 17 ส.ค. 46 14:12:59 A:203.118.85.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 การกล่าวอ้าง ของนักวิชาการในเรื่องนี้ ว่า เป็นกฏหมายที่กระทบกับสิทธิเสรีภาพโดยตรง เนื่องจากมีโทษถึงประหารชีวิต เป็นกฏหมายอาญา การพิจารณานำกฏหมายนี้มาใช้ควรผ่านกระบวนการทางสภาสำหรับประเทศที่เป็นนิติรัฐอย่างประเทศไทย สำหรับผม ผมกลับเห็นว่า การกล่าวอ้าง ความเป็นเสรีภาพ ความเป็นกฏหมายอาญา และหลัีกนิติรัฐ ได้ถูกพิจารณาอย่างสมบูรณ์ และ ได้บัญญัติไว้อย่างเป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว ในกฏหมายรัฐธรรมนูญ ของไทย ในม. 218 ซึ่งมีองค์ประกอบที่บอกให้ชนในชาติทุกคนรู้ว่า นอกเหนือจากสภา ซึ่งมีหน้าที่ในการตรากฏหมายแล้ว ฝ่ายบริหารก็มีอำนาจในการตรากฏหมายได้ในกรณีที่เป็นการเร่งด่วน และมีเงื่อนไขอื่นที่เข้าเกณฑ์ที่รัฐธรรมนูญกำหนด ใม่เช่นนั้น ถ้ายังไม่เห็นด้วยในกรณีนี้ ผมต้องขอให้คณาจารย์ นิติ ทั้งหลาย ยื่นขอแก้กฏหมายรัฐธรรมนูญในข้อนี้ไว้เลย ทำนองว่า มาตรา 218 แห่งรัฐธรรมนูญนี้ ต้องไม่ใช้บังคัีบหรือให้อำนาจแก่ฝ่ายบริหาร ในกรณีที่กฏหมายนั้น มีผลกระทบต่อเสรีภาพ หรือมีบทลงโทษในทางอาญาถึงประหารชีวิต ตรงนี้ก็ว่าไป แต่ต้องบอกก่อนว่า ไม่เคยมีกำหนดมาก่อนในกฏหมายรัฐธรรมนูญ และ เกือบทุกประเทศประชาธิปไตยก็มีการให้อำนาจแก่ฝ่ายบริหารในการตราพระราชกำหนดได้อยู่ ผมอยากให้อาจารย์เสนอแก้กฏหมายนี้จริงๆ ดูซิว่า ประชาชน จะเอาด้วยแค่ไหน จากคุณ : แวะมา - [ 17 ส.ค. 46 14:25:49 A:203.118.85.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สรุปได้ว่า รัฐบาลไม่ต้องการให้ปรับปรุงแก้ไขร่างกฎหมายเลยแม้แต่ถ้อยคำเดียว เลยเลือกออกเป็น พรก แล้วค่อยเอาเข้าสภาเพื่อให้สภารับรอง ซึ่งยังไงสภาก็ต้องผ่านกฎหมายนี้อยู่ดี เพราะรัฐบาลมีเสียงข้างมากในสภา ผลสุดท้ายประเทศไทยก็ได้ พรบ มาหนึ่งฉบับเหมือนกันในสาตตาท่าน CEO ตรงนี้เป็นเรื่องที่ทำให้คนที่เข้าใจเรื่องการแบ่งแยกอำนาจนิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการออกจากกันตะขิดตะขวงใจ และคนอีกกลุ่มที่คิดว่าใครจะทำอะไรก็ช่าง ถ้ากรูยังไม่เดือดร้อนก็ตามสบาย ก็จะไม่ get ส่วนนักกฎหมายรัฐบาลที่ยกย่องกันว่าเก่งนักหนา ต่อไปนี้คงไม่มีใครในแวดวงนิติศาสตร์สังฆกรรมด้วยอีกแล้ว เฮ้อ เอาอีกแล้วนะวิษณุ เรื่องรัฐธรรมนูญตอน 26 ก็ทีนึงแล้ว ยังไม่เข็ดอีกเหรอ จากคุณ : Char Sr. - [ 17 ส.ค. 46 14:56:56 A:203.107.145.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คงสรุปแบบนั้นไม่ได้กระมังครับ คงไม่ใช่ว่ารัฐบาลไม่ต้องการให้ปรับปรุงเลยแม้แต่ถ้อยคำเดียว เพียงแต่ว่า รัฐบาลอาจจะมาถึงจุดที่ต้องคิดว่า เวลานี้ มันเป็นเรื่องจำเป็นเร่งด่วนแล้ว เพราะข่าวสารความลับที่อยู่ในมือ และการประชุมระดับนานาชาติที่มีผู้นำระดับประเทศมาร่วมประชุม รออยู่ในอีก 2 เดือนข้างหน้า ก็คงต้องชั่งน้ำหนักดูว่า ถ้าออกเป็น พรบ.จะทันไหม เพราะแม้จะมีเสียงส่วนใหญ่ในสภา คุมเสียงได้ก็จริง แต่เกมการเมือง มันมีช่องว่างเยอะครับ อย่าลืมว่า เสียงของพวก ที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม ก็ไม่น้อย แม้จะน้อยกว่าตามจำนวน แต่ การอาศัยสื่อมวลชน เพื่อเล่นเกมให้ยาวต่อไป เวลานั้น มันจะบอกไม่ได้ และไม่ได้นับเสียงกันในสภา มันจะทำให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ และเกินเวลาที่กำหนดที่ต้องการให้มีผลบังคับใช้ และถ้า มีเรื่องราวเกิดขึ้นมาจากการป้องกันที่ทำได้อย่างไม่สมบูรณ์ คนที่รับผิดชอบคือใคร ก็คือฝ่ายบริหารอีก คือ มีแต่ผลเสียทั้งขึ้น ทั้งล่อง และ เป็นผลเสียต่อประชาชน ในเวลาต่อมา แต่สภา มีอะไรเสียหายบ้างครับ ผมพูดได้ว่า ไม่มีเลย เพราะทั้งหมด โยนความผิดให้ฝ่ายบริหารได้หมด การออกกฏหมายล่าช้า ก็ยกให้เป็นความผิดฝ่ายบริหาร ครม.รับผิดชอบ ออกกฏหมายเร็วไป ก็กลายเป็น ไม่รอบคอบ ครม.ก็ต้องรับผิดชอบอีก ม.182 ก็เป็นสิทธิที่ รัฐธรรมนูญ กำหนดไว้ให้แล้ว และมีอำนาจให้ใช้ จะไม่ให้ใช้หรืออย่างไร คือ ประเทศไทย มีอำนาจที่แยกกัน 3 อำนาจก็จริงอยู่ แต่ บางกรณี เพื่อประโยชน์ส่วนรวมของประเทศชาติ ก็จำเป็นต้องทำงานประสานก้น เพื่อการเดินไปข้างหน้า และเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมนะครับ ส่วนที่เห็นว่า รายละเอียดที่ต้องแก้ไข ก็ให้ยกขึ้นมาครับ ตั้งคณะกรรมการยกเรื่องนี้ขึ้นมาพิจารณาก็ได้ แล้วสภา ก็เสนอขอแก้ไขกฏหมายฉบับนี้ไปเลย ตรงนี้ทำได้นี่ครับ ใช้อำนาจสภาเสนอตรงนี้ไปเลย ถามว่า สภาเอง รู้อำนาจตรงนี้หรือเปล่า ตอบว่า รู้อยู่แน่ครับ แต่ต้องการเล่นเกมการเมืองมากกว่า แม้กระทั่ง การยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญตีความ ก่อนให้มีการชี้แจงเรื่องนี้เพื่อให้รับรองในสภา ฝ่ายที่ยื่น ก็น่าจะทำภายหลังก็ได้ สิ่งที่ผมเสียดายก็คือ หากให้มีการพูดคุยเหตุผลในสภา และไต่ถามให้ละเอียด พูดคุยข้อขัดแย้งในสภา ให้ละเอียด ประชาชนจะได้ประโยชน์มากกว่า นี้ และจะได้รู้ตื้นลึกหนาบาง มากกว่านี้ แต่นี่ กระบวนการทางสภา ต้องหยุดลงชั่วคราว ฝ่ายรัฐก็ไม่สามารถออกมาพูดได้ในที่สาธารณะ เพราะถือเป็นการผิดมารยาทเสียแล้ว ก็ปล่อยให้ ฝ่ายที่คัดค้าน เล่นการเมืองนอกสภาไปเรื่อย แต่ปิดปากฝ่ายบริหารไม่ให้พูดมากได้ ผมจึงมองว่า นี่เป็นแค่เกมการเมืองเท่านั้นเอง ฝ่ายคัดค้าน รู้อยู่แล้ว ยังไงก็ผ่านกฏหมายฉบับนี้ ไม่ว่า จะผ่านในรูปไหน พรก. หรือ พรบ. แต่ได้มีโอกาสทำลายความเชื่อถือ ฝ่ายบริหาร สร้างภาพฝ่ายบริหารว่าเป็นเผด็จการ ถามว่า ถ้าฝ่ายที่คัดค้านขึ้นมาบริหาร และเมื่อถึงกรณีนี้ต้องตัดสินใจอย่างไร ผมก็เชื่อ ทุกฝ่าย ก็ต้องเห็นแก่ชาติ และความสงบสุขของประชาชนเป็นหลัก ก็ต้องตัดสินใจแบบนี้เหมือนกัน และผมก็ต้องบอกว่า เป็นสิ่งที่ทำถูกต้องเหมือนกัน อย่าลืมว่า ฝ่ายค้านที่ทำงานอยู่ทุกวันนี้ ก็เคยเป็นฝ่ายบริหาร ก็เคยใช้อำนาจ ตรา พรก. เหมือนกันครับ ก็ยังทำได้ปกติ ซึ่งผมก็เห็นด้วย และเคารพในอำนาจส่วนนี้ แต่พอมาเป็นฝ่ายค้าน จะมาอ้าง เรื่องเสรีภาพ เรื่องนีติรัฐ งั้น คงต้องบอกว่า เสนอแก้รัฐธรรมนูญ ไปเลยดีกว่าครับ จะได้ไม่ต้องเป็นปัญหาขัดแย้งกันในการใช้อำนาจแต่ละฝ่าย อย่าซีเรียสครับ ยังไง เรื่องราวก็ต้องดำเนินต่อไปตามกระบวนการของมัน ตามรัฐธรรมนูญกำหนด มันไม่มีทางตัน สิ่งที่ฝ่ายคัดค้าน พยายามสร้างภาพว่า น่ากลัว ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด กฏหมาย ถ้าไม่ดี แก้ไขได้ครับ ไม่ใช่กฏหมายจะแก้ไขไม่ได้เสียเมื่อไหร่ เพียงแต่ทำใจกันได้หรือเปล่า ว่าความจริงแล้วไม่ใช่เรื่องน่ากลัวแบบที่สร้างภาพ จากคุณ : แวะมา - [ 17 ส.ค. 46 15:38:49 A:202.133.134.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลองมองอีกมุมนะึครับ ว่าทำใมฝ่ายนิติบัญญัติ ไม่ให้เกียรติฝ่ายบริหารบ้าง ในเมื่อฝ่ายบริหาร ก็ทำการตามที่ได้รับอำนาจรัฐธรรมนูญอยู่แล้ว ตีความตรงๆ แบบปกติ ยังไง ก็เป็นอำนาจฝ่ายบริหาร ทำใมฝ่ายนิติบัญญัติ ไม่ให้เกียรติฝ่ายบริหารบ้าง จากคุณ : แวะมา - [ 17 ส.ค. 46 15:45:27 A:202.133.134.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณสำหรับรัฐธรรมนูญที่นำลงมาให้อ่าน และขอบคุณความเห็นเพิ่มเติมครับ อ่านตรงเรื่องลาออก กับยุบสภาที่เพิ่มเติมมาให้ก็ทำให้นึกสงสัย เดิมไม่มีศาลรัฐธรรมนูญ จึงไม่มีกรณีตาม ม.๒๑๙ คราวนี้ถ้าเกิดศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าพรก.นั้นขัดต่อรัฐธรรมนูญ อันนี้รัฐบาลจะต้องลาออกหรือยุบสภาเหมือนกรณีพ.ร.ก.ไม่ผ่านสภาหรือเปล่า??? มันน่าจะร้ายแรงกว่าสภาไม่อนุมัตินะ ก็เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจทีเดียว อีกประเด็นหนึ่งเมื่อศาลรัฐธรรมนูญตีความว่าไม่ขัดรัฐธรรมนูญ พระราชกำหนดก็ต้องกลับไปเข้าสภาอีกเพื่อให้อนุมัติตามม.๒๑๘ ..ใช่ไหม??? เพราะประเด็นว่าขัดรัฐธรรมนูญหรือไม่ กับการอนุมัติพระราชกำหนดมันคนละประเด็นกัน แม้พระราชกำหนดไม่ขัดรัฐธรรมนูญ แต่ฝ่ายนิติบัญญัติมองว่าโทษที่กำหนดหนักเกินไปไม่อนุมัติก็น่าจะทำได้ (แม้ทางปฏิบัติเสียงในสภาของรัฐบาลมีมากพออยู่แล้ว) ก็เลยเป็นการกลั่นกรอง ๒ ชั้นคือทั้งศาลรัฐธรรมนูญ และรัฐสภา มองในแง่การเมือง ช่วงนี้ฝ่ายค้านคงยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว ส่วนประเด็นที่ฝ่ายค้าน - ส.ว.ยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญตีความมี ๒ ประเด็น ๑. ขณะนี้ประเทศเกิดวิกฤติการก่อการร้ายขึ้นหรือยัง ๒. การออกพระราชกำหนดดังกล่าว ได้กำหนดมาตรการเพื่อแก้ไขปัญหานั้นหรือไม่ เรื่องที่คุณแวะมามองว่าการออกพระราชกำหนดเป็นสิทธิของฝ่ายบริหาร ผมมีความไม่เห็นด้วยอยู่บ้างเล็กน้อย เพราะรัฐธรรมนูญข้อนี้มันเป็นบทยกเว้นหลักทั่วไป การไปตีความว่าเป็นการให้สิทธิฝ่ายบริหารนั้น น่าจะเป็นการตีความที่กว้างเกินไป ซึ่งอาจจะไปทำให้ฝ่ายบริหารใช้อำนาจพร่ำเพรื่อมากขึ้น เมื่อมันเป็นข้อยกเว้น น่าจะต้องตีความอย่างจำกัด เพื่อให้ใช้ข้อยกเว้นนี้ให้น้อยที่สุด ไม่ใช้กันจนไปขัดกับหลักทั่วไป อันนี้ก็เป็นความเห็นแตกต่างอยู่บ้างครับ เรื่องเสียงในสภาผมก็เห็นว่ารัฐบาลก็มีเสียงข้างมากอยู่แล้ว หากดันกฎหมายเข้า ๓ วาระรวด น่าจะดีกว่า สงสัยจะเข็ดขยาดกับปีที่แล้วเรื่องปฏิรูประบบราชการกระมัง ถึงตรงนี้ก็อยากจะขอความรู้หน่อยนะครับ ผมไม่เคยเข้าใจสมัยประชุม กับวาระการประชุมซะที สมัยประชุมที่สภาจะออกกฎหมายเค้าทำกันเมื่อไหร่ สมัยสามัญ วิสามัญอะไรเนี่ยะ ทำอะไร แล้วไอ้ ๓ วาระรวดนี่มันเป็นยังไง เรื่องนี้โง่มานาน ทุกวันนี้ก็เลยยังไม่กระจ่างซะที .พูดแล้วก็อายนะเนี่ย จากคุณ : cha Jr. - [ 17 ส.ค. 46 22:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กำลังจะเข้ามาตอบ เรื่อง ข้อยกเว้น เหมือนกัน ผมเพิ่งกลับไปศึกษามาได้รู้เพิ่มเติมมาว่า การออก พรก มันเป็นเรื่องข้อยกเว้น ไม่ใช่หลักทั่วไป เข้ามาตอบเพิ่มเติม ให้คุณ แวะมา เพราะ เราเพิ่งคุยกันเรื่องนี้มา แต่แน่ล่ะ หากรัฐบาล จะตีความเข้าข้างตัวเองว่า ยังมีอำนาจตรงนี้อยู่ก็ทำได้ นั่นเป็นที่มาที่จะต้องไปที่ศาลรัฐธรรมนูญ จากคุณ : โต - [ 18 ส.ค. 46 00:42:45 A:202.133.188.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 - วันนี้ผมไม่ออกความเห็นอะไรอีกแล้ว แต่ยอมรับว่าข้อสังเกตคุณcha Jr. น่าสนใจ แล้วผมจะไปค้นคว้ามา แต่วันนี้เอาข้อสงสัยก่อน -------- การพิจารณาร่างพระราชบัญญัติมี 3 วาระ -------- [วาระแรก] : ขั้นรับหลักการ - ที่ประชุมสภาฯจะลงมติว่าควรรับไว้พิจารณาหรือไม่ จะไม่มีการพิจารณาในรายละเอียด ถ้าไม่รับก็ตกไป ถ้ารับไว้ก็ส่งต้นร่างนั้นให้คณะกรรมาธิการฯ ซึ่งสภาตั้งขึ้นเพื่อเอาไปพิจารณาโดยละเอียด สมาชิกทุกคนมีสิทธิขอแก้ไข เปลี่ยนแปลง หรือเพิ่มเติมข้อความใดๆ ในต้นร่างได้ --> "ขอแปรญัตติ" [วาระที่สอง] : แปรญญัติ - วาระนี้ที่ประชุมสภาฯจะปรึกษาเรียงลำดับมาตรา"เฉพาะที่มีการขอแปรญัตติหรือขอแก้ไขเท่านั้น" และมีการลงมติว่าจะรับหรือไม่รับเฉพาะมาตรานั้นๆเท่านั้น [วาระที่สาม] : ลงมติอนุมัติ - ที่ประชุมจะลงมติแต่อย่างเดียวว่าจะรับร่างพระราชบัญญัตินั้นเป็นกฎหมายหรือไม่ จะขอแก้ไขเพิ่มเติมอีกไม่ได้ ..... ถ้าสภาไม่อนุมัติร่างพระราชบัญญัตินั้นก็ตกไป ...... ถ้าอนุมัติก็จะส่งให้วุฒิสภาพิจารณาต่อไป "ซึ่งมีหลักการเดียวกัน" จากคุณ : ทักซีโด้ - [ 18 ส.ค. 46 13:36:07 A:203.170.154.29 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 - เป็นไงครับขั้นตอนที่ผมบอกว่ามันรอไม่ได้ พวกที่บอกว่ารัฐบาลมีเสียงข้างมากในสภาท่านลืมขั้นตอนในชั้นวุฒิไปแล้วหรือ ... ส่วนที่บอกว่าให้พิจารณาด่วน มันก็ไม่พ้นเกมการเมืองอยู่ดี - เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลใดที่คัดค้าน"วิธีการ"การออกพระราชกำหนดฉบับนี้นะครับ จากคุณ : ทักซีโด้ - [ 18 ส.ค. 46 13:37:31 A:203.170.154.29 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 /////" เดิมไม่มีศาลรัฐธรรมนูญ จึงไม่มีกรณีตาม ม.๒๑๙ คราวนี้ถ้าเกิดศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าพรก.นั้นขัดต่อรัฐธรรมนูญ อันนี้รัฐบาลจะต้องลาออกหรือยุบสภาเหมือนกรณีพ.ร.ก.ไม่ผ่านสภาหรือเปล่า??? มันน่าจะร้ายแรงกว่าสภาไม่อนุมัตินะ ก็เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจทีเดียว "/////// เดิมที ผมเองก็เคยมีความเข้าใจและเคยมีความเห็นไปในเรื่องกรณีที่เมื่อศาลรัฐธรรมนูญ มีมติอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่ตรงกับสิ่งที่ฝ่ายบริหารปฏิบัติไป เอาให้แคบมาหน่อย ก็กรณี ออกพรก.ล่าสุด หาก ศาลรัฐธรรมนูญมีมติ 2-3 เป็นไปตาม คำขอยื่นให้ตีความของ ฝ่ายค้าน และ สว. จะมีผลอย่างไร แต่เดิม ผมเข้าใจว่า มีผลทำให้เกิด 2 แนวทาง ที่ฝ่ายบริหารต้องเลือกปฏิบัติ คือ ลาออก หรือ ยุบสภา แต่บังเอิญ ผมได้ฟังอาจารย์ท่านหนึ่ง กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้ ว่าไม่ได้มีผลถึงขนาดนั้น ไม่ได้มีผลบังคับเช่นเดียวกับ กรณีที่ฝ่ายบริหาร แพ้โหวดการผ่านกฏหมายสำคัญในสภา ที่มีทางปฏิบัติ 2 ทางดังกล่าวข้างต้น เหตุผลก็เพราะ ไม่ได้มีบทบัญญัติที่กล่าวเป็นแนวทางปฏิบัติที่แน่นอนเช่นนั้น บอกแต่เพียง หากมติศาลรัฐธรรมนูญ ตีความตามแนวทางของฝ่ายคัดค้าน ตาม ม.219 แห่งรัฐธรรมนูญ ก็จะทำให้ กฏหมายนั้น ไม่มีผลบังคับใช้ ตั้งแต่ต้น ซึ่งบทบัญญัติของกฏหมายบอกไว้อย่างนั้น (แต่ผมก็ยังสงสัยอยู่ว่า แล้วที่ทำผ่านมาล่ะ จะเป็นอย่างไร และผมก็ยังเข้าใจเอาเองอีกว่า น่าจะไม่มีผลกระทบต่อกิจการที่ได้นำพรก.มาใช้ก่อนหน้านั้นแล้ว) และที่คุณ เจ้าของกระทู้ตั้งข้อสังเกตมา ว่ามันน่าจะร้ายแรงกว่าสภาไม่อนุมัติ ตรงนี้ความเห็นส่วนตัว ผมไม่คิดเช่นนั้น เพราะสถาบันศาลรัฐธรรมนูญ ถูกตั้งขึ้นมา เพื่อลดความขัดแย้งในทางการตีความตามกฏหมายรัฐธรรมนูญ แต่ไม่ได้หมายความว่า องค์กรศาลรัฐธรรมนูญ จะมีศักดิ์ที่อยู่สูงกว่า สถาบัน บริหาร นิติบัญญัติ หรือ ตุลาการ อันเป็นหลักในการปกครองประเทศ จะเห็นได้ว่า 3 องค์กรหลัก มีอำนาจแต่ละแห่ง สูงสุด แต่ องค์กรอิสระ ก่อตั้งขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่เฉพาะกิจเท่านั้น อย่างไรก็ตาม การที่ศาลรัฐธรรมนูญ มีมติในกฏหมายสำคัญ ขัดกับสิ่งที่ฝ่ายบริหารทำไป และทำให้กฏหมายนั้นตกไป ก็มีสภาพบังคับในทางสังคมโดยตรงอยู่แล้ว ในแง่ของความเชื่อถือของประชาชนที่มีต่อฝ่ายบริหารก็จะลดลงไปด้วย นั่นคือสิ่งที่ผมมองเห็นในทางรูปธรรม และอีกประการ ฝ่ายคัดค้าน อาจจะยกเรื่อง ฝ่ายบริหาร ทำผิดกฏหมาย ทำให้ขาดความชอบธรรมในการบริหารประเทศขึ้นมาอีกก็ได้ เรื่องนี้ ก็จะเป็นอีกเรื่องที่คอยดูกันต่อไป //////" อีกประเด็นหนึ่งเมื่อศาลรัฐธรรมนูญตีความว่าไม่ขัดรัฐธรรมนูญ พระราชกำหนดก็ต้องกลับไปเข้าสภาอีกเพื่อให้อนุมัติตามม.๒๑๘ ..ใช่ไหม??? "//////// ใช่ และ ถูกต้อง ทีเดียว เพราะว่า หากกระบวนการ ยื่นให้ศาลรัฐธรรมนูญตีความ และอยู่ระหว่างการตีความของศาล บทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ บอกไว้ว่า กระบวนการทางสภา ต้องยุติลงชั่วคราว (เคยผ่านเจอ ไม่ขอยกบทบัญญัติของกฏหมาย) ///////" แต่ฝ่ายนิติบัญญัติมองว่าโทษที่กำหนดหนักเกินไปไม่อนุมัติก็น่าจะทำได้ (แม้ทางปฏิบัติเสียงในสภาของรัฐบาลมีมากพออยู่แล้ว) "/////// ทำได้ในทางในทางทฤษฎี แต่ปฏิบัติ คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเหตุผลในวงเล็บของคุณเองครับ การตีความของศาลรัฐธรรมนูญ ในเรื่อง การใช้อำนาจของฝ่ายบริหารในเรื่อง การออก พรก.นั้น มีกำหนดไว้ใน ม. 218 แห่งรัฐธรรมนูญ เท่านั้น มิใช่ว่า ศาลจะมีอำนาจ ตีความทุกอย่างที่ฝ่ายคัดค้าน เสนอประเด็นขึ้นมาได้ ยกตัวอย่าง ฝ่าย สว. ยกประเด็นให้ตีความ 2 ประเด็นตามที่คุณอ้างมา แต่ความจริง ม. 218 กำหนดไว้ดังนี้ มาตรา 218 ในกรณีเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความปลอดภัย ของประเทศความปลอดภัยสาธารณะ ความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของ ประเทศ หรือป้องปัดภัยพิบัติสาธารณะ พระมหากษัตริย์จะทรงตรา พระราชกำหนดให้ใช้บังคับดังเช่นพระราชบัญญัติก็ได้ การตราพระราชกำหนดตามวรรคหนึ่ง ให้กระทำได้เฉพาะเมื่อ คณะรัฐมนตรีเห็นว่าเป็นกรณีฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วนอันมิอาจ จะหลีกเลี่ยงได้ เป็นบทบัญญัติ 2 วรรค ติดกัน ซึ่ง ความเห็นของนักกฎหมาย ยังพูดถึงว่า ความจริงแล้ว ศาลรัฐธรรมนูญ มีอำนาจในการตีความได้เฉพาะวรรค 1 เท่านั้น ส่วน วรรค 2 เป็นอำนาจของ ครม.ที่เห็นว่าเป็นกรณีฉุกเฉิน จึงไม่ต้องตีความ การที่เจ้าของกระทู้บอกว่า การตีความในการออก พรก.ของฝ่ายบริหาร ว่าเป็นข้อยกเว้น จากหลักทั่วไป ต้องบอกว่า ถูกต้อง และ เข้าใจถูกต้องแล้ว ว่า การใช้สิทธิในการออกพรก.ของฝ่ายบริหาร เป็นข้อยกเว้นจากหลักทั่วไป แต่ เมื่อรัฐบาล เห็นว่า ถึงจุดที่ต้องใช้ข้อยกเว้นนั้นมาใช้ เราก็ต้องดูว่า เขาใช้สิทธินั้นได้ถูกต้องตามรัฐธรรมนูญกำหนดหรือเปล่า ซึ่งถ้ารัฐธรรมนูญให้อำนาจ ก็ย่อมทำได้ อย่าลืมว่า ในหลักทั่วไปที่ทราบกัน การออกกฏหมาย มาใช้ โดยหลักมีได้ 3 ทาง คือ 1. พระมหากษัตริย์ใช้อำนาจในการออกกฏมณเทียรบาล 2.ฝ่ายนิติบัญญัติ ออก พระราชบัญญัติ 3. ฝ่ายบริหาร ออก พระราชกำหนด ตรงนี้ ผมเอามาจาก ท่านผู้พิพากษา ศาลอุทรณ์ท่านหนึ่ง จำชื่อไม่ได้ ที่ออกรายการ ถึงลูกถึงคน คืนก่อน ซึ่งพยายามให้ความเห็นอย่างกลางๆอย่างที่สุดในเรื่องนี้ เพราะเห็นว่า เรื่องนี้ได้ถูกเสนอตีความต่อศาลรัฐธรรมนูญแล้ว แต่ก็ยังสรุปว่า เป็นสิทธิของฝ่ายบริหารที่ทำได้ ซึ่งโดยความเห็นส่วนตัว เดิมก็ยังยึดหลักอยู่ แค่ การออกกฏหมายโดยสภานิติบัญญัติ คือ พรบ. กับ การออกกฏหมายโดยฝ่ายบริหาร คือ พรก.เท่านั้น ลืมนึกถึง เรื่องกฏมณเฑียรบาลไปเสียได้ ฉะนั้น ไม่ว่า จะเป็นหลักทั่วไป หรือ ข้อยกเว้น ก็ต้องยอมรับว่า ข้อยกเว้นนั้น มีผลบังคับใช้ได้อย่างสมบูรณ์ ///////" เรื่องเสียงในสภาผมก็เห็นว่ารัฐบาลก็มีเสียงข้างมากอยู่แล้ว หากดันกฎหมายเข้า ๓ วาระรวด น่าจะดีกว่า สงสัยจะเข็ดขยาดกับปีที่แล้วเรื่องปฏิรูประบบราชการกระมัง ถึงตรงนี้ก็อยากจะขอความรู้หน่อยนะครับ ผมไม่เคยเข้าใจสมัยประชุม กับวาระการประชุมซะที "////// ผมเอาบทสัมภาษณ์ ดร.บวรศักดิ์ อุวรรโณ มาลงให้อ่านก็แล้วกัน เพราะว่า เรื่องเทคนิคในสภา มันเป็นเรื่องซับซ้อนมากเหลือเกิน “เมื่อ ครม. รับทราบเหตุผลทั้งหมด มีคำถามตามมาว่า ถ้านำเข้าสภา ต้องใช้เวลาเท่าใด ไม่มีใครตอบได้ แม้ภายหลังจะมีคนบอกว่ารัฐบาลมีเสียงข้างมาก ผ่าน 3 วาระรวดสบายๆ อยู่แล้ว แต่ผมมองว่าคนพูดไม่เข้าใจ เพราะถ้า ส.ส. 500 คนในสภา ไม่ให้ความร่วมมือ ขอแปรญัตติทีละคำ 5 วันก็ยังไม่จบ นี่ไม่ใช่เรื่องตลก แต่เป็นเทคนิคที่ ส.ส.ใช้กันในสภา รมว.ต่างประเทศจึงเสนอให้ออกเป็น พ.ร.ก. ซึ่งครม. ทุกคนเห็นด้วย เพราะไม่มีใครสามารถควบคุมขั้นตอนนิติบัญญัติได้ และถามว่าทำไมไม่แถลง ทำอะไรไม่โปร่งใส บอกได้เลยว่าการออก พ.ร.ก. ไม่ควรเปิดเผย ต้องดำเนินการโดยด่วนและลับ คนไทยรับรู้เรื่องไม่ปกติซะจนชิน คราวนี้พอทำอะไรตามปกติ คนก็เลยไปคิดว่าไม่ปกติ” จากคุณ : แวะมา - [ 18 ส.ค. 46 14:32:48 A:202.133.160.139 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 แสดงว่าปัญหาอยู่ที่รัฐสถา ตัวแทน(ที่มักอ้างว่า)ของประชาชนใช่มั๊ยครับ แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะ ก็ประเทศไทยปกครองด้วยวิธีนี้นี่ จากคุณ : หมวดเจ๋ง (หมวดเจ๋ง) - [ 18 ส.ค. 46 15:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณแวะมา แวะมาจากไหนอ่ะ ทำไมเก่งจัง ว่ากันไปแล้วก็เก่งกันทุกคนแหละ พวกตะเองคุยกันดีๆนะอย่าทะเลาะกัน เดี๋ยวว่างๆจะเข้ามาอ่านอีก จากคุณ : หุ่นกระป๋อง - [ 18 ส.ค. 46 16:53:17 A:203.149.38.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ทามมายไม่มีผู้เชี่ยวชาญด้านการ์ตูนบ้าง จากคุณ : Zoonkeang - [ 18 ส.ค. 46 21:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องขั้นในตอนในชั้นสภาผู้แทนกับวุฒิสภายังไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่รายละเอียดคงจะเยอะเหมือนกัน งั้นขอเปลี่ยนเป็นถามง่าย ๆ ว่า ถ้าเอากฎหมายนี้เข้าสภาเพื่อออกเป็นพระราชบัญญํติ จะใช้เวลานานแค่ไหน??? (กฎหมายก็แค่ ๔ มาตรา หน้ากว่า ๆ นี่ครับ) เรื่องมุมมองต่อรัฐสภาของรัฐบาลนั้นผมว่าระแวงมากไปนะครับ แม้ในสายตาผมฝ่ายค้านก็น่าระแวงอยู่บ้าง แต่มันก็เป็นวิถีทางที่รัฐธรรมนูญกำหนดให้ต้องปฏิบัติเช่นนั้นนี่ครับ จะเอาพฤติการณ์ฝ่ายค้านในสภามาอ้างเพื่อเลี่ยงรัฐธรรมนูญก็กระไรอยู่มาก เพราะเป็นกติกาสูงสุดของประเทศ เรื่องข้อยกเว้นกับหลักทั่วไปที่คุณแวะมาแสดงไว้นั้น ผมก็ไม่ติดใจอะไรหรอกครับ เพราะก็เป็นมุมมองที่ต่างกันนิดเดียว แต่ผลในทางปฏิบัติของผู้นำมาใช้คงจะมีแตกต่างกันอยู่บ้าง เรื่องธรรมเนียมปฏิบัติที่รัฐบาลจะยุบสภาหรือลาออกนั้น ก็ไม่ใช่กฎหมายลายลักษณ์อักษรแต่อย่างใด เพียงแต่เมื่อเป็นแนวปฏิบัติกันมายาวนาน ก็เลยเสมือนเป็นกฎหมายที่ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร แม้จะไม่มีผลบังคับก็ตาม ส่วนจะเป็นกฎหมายจารีตประเพณีหรือเปล่า...อันนี้ไม่แน่ใจ ดังนั้นกรณีที่กฎหมายนี้ขัดรัฐธรรมนูญหรือรัฐสภาไม่อนุมัติรัฐบาลจะอยู่ต่อก็ได้ ส่วนผลของกฎหมายที่ว่าไม่มีผลมาตั้งแต่ต้นตามม.๒๑๙ ผมกลับมองแตกต่างว่าน่าจะไม่มีผลมาตั้งแต่วันประกาศใช้เลยทีเดียว อย่างกรณีนี้มันเป็นความผิดอาญา เมื่อกฎหมายขัดรัฐธรรมนูญ ผู้ที่กระทำผิดกฎหมายฉบับนี้ในระหว่างที่ประกาศใช้ ก็ต้องได้รับประโยชน์จากการตีความว่าไม่ใช่ผู้กระทำผิดด้วย หากอยู่ระหว่างดำเนินคดีก็ต้องปล่อยตัวไป เพราะกฎหมายที่นำมาใช้กับเขามันขัดรัฐธรรมนูญ เรื่องวรรค ๒ ของมาตรา ๒๑๘ ผมเห็นด้วยครับว่าเป็นดุลยพินิจของครม. แต่ดุลยพินิจนั้นมันก็คาบเกี่ยวกับวรรคแรกด้วย เพราะมันมาตราเดียวกัน ดังนั้นหากเหตุแห่งการตรากฎหมายกับเหตุที่จำเป็นรีบด่วนต้องสอดคล้องกัน เช่น กฎหมายเกี่ยวกับความปลอดภัยของประเทศ แต่ความรีบด่วนเป็นเรื่องความมั่นคงทางเศรษฐกิจ อันนี้น่าจะไม่สอดคล้องกัน เรื่องนี้ก็เลยเป็นประเด็นไปว่ากฎหมายที่ออกมาไม่ได้มีมาตรการแก้ปัญหาเร่งด่วนที่ว่า เรื่องความจำเป็นของเราที่ต้องมีกฎหมายฉบับนี้ผมก็เห็นใจรัฐบาลครับ ยิ่งได้อ่านบทสัมภาษณ์อาจารย์บวรศักดิ์ในมติชนก็เข้าใจความจำเป็นของรัฐบาลมากขึ้น แต่ทั้งนี้ต้องโทษตัวรัฐบาลเองแหล่ะว่าทำงานช้ามาเนิ่นนานตั้งเกือบ ๒ ปี พอบทจะเร่งขึ้นมาก็เลยอาศัยข้อยกเว้นรัฐธรรมนูญนี้มาเขียนกฎหมายเสียเอง หรือจะโทษกฤษฎีกาที่ร่างกฎหมายมาช้าดีล่ะ??? จากคุณ : cha Jr. - [ 18 ส.ค. 46 21:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 37 วันนี้ฟังอาจารย์วิษณุ ให้สัมภาษณ์ พูดไม่กี่ประโยครัฐบาลหลุดพ้นข้อกล่าวหาเรื่องจับตัวนายอัมบาลีได้เลย ผมเคยให้ข้อสังเกตว่า ถ้าการจับนายอัมบาลีนี้ใช้อำนาจตามกฎหมายที่ออกใหม่ เท่ากับว่ารัฐบาลออกกฎหมายเพื่อใช้กับบุคคลเป็นการเฉพาะราย เป็นการเลือกปฏิบัติในการออกกฎหมาย วันนี้อาจารย์วิษณุให้สัมภาษณ์ว่า ขณะจับกุมไม่ทราบว่านายอัมบาลีเป็นผู้ก่อการร้าย และกฎหมายที่ใช้คือ พ.ร.บ.คนเข้าเมือง กับ พ.ร.บ.ส่งผู้ร้ายข้ามแดน ซึ่งเป็นกฎหมายเดิมที่มีอยู่แล้ว และทำให้นายอัมบาลีไม่ต้องขึ้นศาลไทย ทำให้ข้อสังเกตกึ่งกล่าวหาของผมตกไป แต่ก็อีก กลายเป็นประเด็นว่ากฎหมายเดิมก็มีให้ใช้ได้อยู่ ยังไม่ถึงขั้นจำเป็นเร่งด่วน งานนี้รัฐบาลก็เลยโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง มีอีกประเด็นอันเนื่องมาจากนายอัมบาลีนี่แหล่ะ ผมไม่ทราบว่ากฎหมายผู้ก่อการร้ายของประเทศอื่นเมืองอื่นเค้ามีสาระอย่างไร แต่ถ้าเป็นแนวเดียวกับของเรา เท่ากับว่านายอัมบาลีเป็นผู้ต้องหาของทุก ๆ ประเทศเหล่านี้ ใครจะเป็นผู้มีอำนาจดำเนินคดี หากไปดูมาตรา ๑๐ , ๑๑ ในประมวลกฎหมายอาญา ก็เกิดข้อสงสัยอีกว่านายคนนี้กระทำผิดในหรือนอกราชอาณาจักร โดยเฉพาะข้อหาเป็นสมาชิกผู้ก่อการร้ายตาม ม.๑๓๕/๔ เท่าที่ฟังดูตอนนี้มีหลายประเทศขอตัวไปดำเนินคดี แต่ท่าทางอเมริกาจะไม่ให้ตัวไป แล้วอัตราโทษแต่ละประเทศเท่ากันหรือไม่อีก ก็คงจะมีเรื่องกฎหมายระหว่างประเทศให้ได้ปวดหัวกันต่อ ชักมึนแฮะ จากคุณ : cha Jr. - [ 18 ส.ค. 46 21:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วอาชญากรสงครามอย่างบุช มาเมืองไทยเที่ยวนี้ ตำรวจไทยต้องจับกุมหรือเปล่า เพราะข้อหาหนักที่สุดแล้ว เล่นส่งทหารไปเข่นฆ่าประชาชนผู้บริสุทธิ์ ในประเทศต่างๆ แล้วยึดครองประเทศนั้นๆ โดยการฝ่าฝืนมติสหประชาชาติ แบบด้านๆเลย คิดดูให้ลึกซึ้งว่า การขับเครื่องบินชนตึก ระเบิดที่บาหลี และโรงแรมมาริออต เป็นการก่อการร้ายที่ไม่รู้ว่าใครทำ เพราะไม่มีการประกาศ ก็ได้เพียงแต่สงสัย ก็มีจับกุมและถล่มชาวบ้าน พร้อมประกาศว่าใครขวางต้องฆ่าทิ้งหมด กับการส่งทหารไปยึดครองประเทศอัฟกานิสถานและอิรัก มีการทิ้งระเบิดถล่มชาวบ้านอย่างชัดเจน คนตายเป็นพันเป็นหมื่นคน รู้ตัวแน่ชัดว่าใครเป็นคนทำ แล้วทำไมไม่ดำเนินคดี แต่กลับไปพยายามดำเนินคดีกับคนที่ไม่รู้ว่าทำจริงหรือเปล่า แล้วเขียนไว้ในกฎหมายทำไมว่าผู้ต้องสงสัยเป็นผู้บริสุทธิ์ จนกว่าจะไดรับการพิสูจน์ว่าผิดจริง เพราะความจริงคือผู้ต้องสงสัยผิดทุกราย เช่นบินลาดิน ซัดดาม อบูบากา ฮำบาลี แต่ผู้กระทำผิดกลับได้รับการยกย่อง อย่างเช่นนายบุชเป็นต้น จากคุณ : mm - [ 19 ส.ค. 46 09:07:45 A:203.172.66.14 X:10.10.1.54 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แวะมาอีกครั้ง แต่แวะมาแบบ สบายๆ ไม่มีสาระหนักๆนะครับ ผมยินดีที่ได้เสวนากับคุณ Cha_jr แม้ว่า จะมีความเห็นค่อนข้างจะคนละฝั่ง แต่ก็คุยกันด้วยเหตุด้วยผล อย่างนี้สังคมพันทิพได้ประโยชน์มากเลยครับ มีคนแบบนี้เยอะๆ เวลาพูดคุยกัน ยอมรับความเห็น และโต้แย้งกันด้วยเหตุผล ผมเชื่อว่า คนที่เรียนกฏหมายมา คงรู้จิตวิทยา และตรรก ในเรื่องนี้ดีพอสมควร ในเรื่องกฏหมาย มันมีมากมาย เหตุและผลที่แตกต่างกัน มันทำให้ ความเข้าใจในแต่ละอย่าง ก็ทำให้เกิดผลที่แตกต่างได้ คงทราบว่า เรื่องบางเรื่อง จากกฏหมายเรื่องเดียวกัน แต่ข้อเท็จจริงที่แตกต่างกัน ก็ยังผลให้เกิดผลที่แตกต่างกันได้ คนเรียนกฏหมายจะรู้ดี จากตัวอย่างของคำพิพากษาศาลฎีกา ที่นำมาใช้เป็นบรรทัดฐาน กฏหมาย ไม่ใช่ คณิตศาสตร์ ที่ 1 บวก 1 ต้องเท่ากับ 2 บางครั้ง การถกเถียง เสวนากันในเรื่องข้อกฏหมาย จึงไม่จำเป็นต้องมีข้อยุติ แม้จะมีคำถามติดอยู่บ้าง ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นคำถามต่อไป จนกว่าคนที่มีหน้าที่จะมาหาจุดสิ้นสุดให้กับคำถามเหล่านั้น บางครั้ง เรื่อง ตรรกทางกฏหมาย ก็ไม่ได้เดินไปทางเดียวกับ ตรรกของฝ่ายบริหาร เสียซะทีเดียว การเดินตามกฏหมายทุกทาง ทุกเวลา ทุกสถานที่ ทุกหลักการ ทุกตัวอักษร อะไรทำนองนั้น สิ่งที่เกิดขึ้น ก็คือคนที่เกี่ยวข้องกับกฏหมาย ก็ดักทางกันได้หมด นักบริหารเก่งๆ ต้องรู้จักใช้กฏหมายเป็นเครื่องมือในการบริหาร การบริหารจึงจะทำได้สัมฤทธิผล ถ้าเดินตามกฏหมาย เดินตามหลักการ ต้อยๆ คนอื่นจับทางได้หมด จะเดินไปทางไหน จะทำอะไร รู้หมด นี่กลับเป็นเรื่องราวที่นักบริหาร ระมัดระวังในการไม่ให้คนทั่วไปทราบเรื่องราวที่จะตัดสินใจเท่าใดนัก ผมบังเอิญ เรียนกฏหมาย แต่ไม่ได้ใช้กฏหมายเป็นวิชาชีพ ผมจึงมีมุมมองที่ไม่ค่อยเหมือนกับคนที่ใช้กฏหมายเป็นวิชาชีพและก็ต้องเห็นว่าวิชาชีพตนเองสำคัญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะมองกฏหมายไม่ใช่เรื่องสำคัญนะครับ แต่ผมมองเห็นที่ เป้าหมาย และผล มากกว่า มามองว่า ต้องเดินทางไปทางแบบนี้เท่านั้น บางที การเดินสู่เป้าหมาย มีได้หลายทาง แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้เส้นทางที่คนใช้กันตลอดเวลา บางที การเดินลัดไปบ้าง แต่ถึงเป้าหมายเร็วกว่า และชนะคู่แข่ง บางสถานการณ์ก็ต้องทำ แม้ว่า เส้นทางนั้น จะมีอุปสรรคอยู่บ้าง จะมีเสียงก่นด่ากันบ้าง คนที่จะเป็นผู้บริหารที่จะประสพความสำเร็จ ต้องมีจุดนี้ ต้องมี sense ตรงนี้นะครับ ถ้าไม่มี ก็ยากที่จะประสพความสำเร็จ เพราะอยู่ในสังคมที่แข่งขันกัน คิดอะไรเหมือนคนอื่นหมด เขาก็จับทางได้หมด และก็แพ้ในที่สุด ส่วนทีนักกฏหมาย มีหลักการ และคิดแบบ เป็นหลักเป็นเกณฑ์ ก็ถูกต้องแล้ว เรามีนักกฏหมาย ก็ต้องเป็นนักกฏหมายที่มีหลักการ เมื่อถึงเวลาต้องใช้กฏหมาย ก็ใช้โดยมีหลักการ จึงจะนำมาซึ่งความยุติธรรมสำหรับผู้ที่เกี่ยวข้อง แต่ขณะเกียวกัน นักกฏหมาย ก็ต้องรู้จักเคารพในการตัดสินใจของฝ่ายอื่นด้วย นั่นจึงจะเป็นเรื่องที่สามารถอยู่ร่วมกันในสังคม และช่วยกับประคับประคองสังคมให้เดินหน้าต่อไปได้ เอาละครับ จบแค่นี้ก่อน วันนี้ ผมไม่ค่อยมีเวลานัก ยินดีที่ได้เสวนากับเจ้าของกระทู้จริงๆ คุณเป็นนักกฎหมายที่น่าเสวนาด้วย จากคุณ : แวะมา - [ 19 ส.ค. 46 09:44:28 A:203.107.146.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมฝากคุณ ชา จูเนียร์ ตอบความเห็นที่ 38 ด้วยครับ ผมคงไม่ตอบ อย่างหนึ่งคือ ไม่มีเวลา อย่างที่สองคิอ ผมไม่รู้ว่า ผู้ถามต้องการคำตอบหรือเปล่า หรือแค่อยากออกความเห็นตามความรู้สึก ย้ำ ตามความรู้สึก ฝากด้วยครับ จากคุณ : แวะมา - [ 19 ส.ค. 46 09:50:25 A:203.107.146.212 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตอบ #40 การหลีกเลี่ยงความจริง เป็นสิ่งที่นักกฎหมายถนัดนัก สิ่งที่ผมพูดใน #38 คือความจริงครับ ไม่ใช่ความรู้สึก ถ้าผู้ต้องสงสัยเป็นผู้บริสุทธ์ เขาก็ไม่สมควรถูกกระทำเฉกเช่นผู้ร้าย แต่ผู้ร้ายที่ควบคุมกฎหมาย กลับไม่ถูกกระทำ เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะการก่อการร้าย แต่พบได้ทั่วไปในสังคมไทยครับ ดูตำรวจเป็นตัวอย่างได้เลยครับ ดีเลว เท่ากันเลยครับ 50-50 จากคุณ : mm - [ 19 ส.ค. 46 10:57:48 A:203.172.66.14 X:10.10.1.54 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ผมเพียงแวะเข้ามาชื่นชม ขอแสดงความชื่นชมทั้งคุณ "เจ้าของกระทู้" และคุณ "แวะมา" คุณทั้งสองนับได้ว่า เป็นนักกฎหมายที่ดี ทั้งๆที่มีความคิดเห็นแตกต่างกัน แต่ก็ใช้เหตุและผลเข้าถกกัน ไม่เหยียบย่ำทับถมฝ่ายตรงข้าม นับถือ นับถือ จากคุณ : ใจจริง - [ 19 ส.ค. 46 12:09:15 A:203.113.38.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 แปะๆๆๆๆๆ..ขอปรบมือชื่นชม คุณ cha Jr. และ คุณแวะมา ด้วยครับ จากคุณ : เพดาน ช่างฝัน - [ 19 ส.ค. 46 15:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ mm เอาเรื่องระหว่างประเทศมาถามผมก็คงตอบได้ไม่ชัดเจนนักครับ แต่ส่วนใหญ่ผมเห็นด้วยกับคุณนะ ทั้งเรื่องไปถล่มอัฟกานิสถานกับอิรัก การกล่าวหานายบินลาดินก็ไม่ทราบหลักฐานชัด (แต่เข้าใจว่ามีแถลงการณ์ในภายหลังออกมายอมรับเองใช่ไหม??) ส่วนกรณีอิรัก สหรัฐก็หน้าแตกไปเมื่อไม่พบอาวุธร้ายแรงตามที่กล่าวหา รู้สึกอังกฤษจะออกมายอมรับว่าข่าวกรองผิดพลาดด้วยใช่ไหมครับ ทั้งสองเหตุการณ์คนในสหรัฐเองยังคัดค้าน คนทั่วโลกก็ค้าน เพียงแต่ไม่มีอำนาจไปยับยั้งได้ มติสหประชาชาติเองก็บังคับไม่ได้เพราะสหประชาชาติไม่ใช่รัฐบาลโลก ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมักจะเป็นไปในรูปแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ ทั้งยูเอ็น เอเปค อาเซียน ฯลฯ ก็เป็นกติกาเพื่อประโยชน์ร่วมกันทั้งนั้น เรื่องนี้ก็เลยมีผู้คัดค้านแต่ไม่มีอำนาจไปห้ามปรามสหรัฐได้ ทำได้ก็คือช่วยเหลือฟื้นฟูอิรักตามที่เห็นและเป็นอยู่ เรื่องระหว่างประเทศผมก็คงเข้าใจแค่นี้ อ้อ... ยังไม่เคยได้ยินใครยกย่องนายบุชเรื่องที่ไปทำสงครามกับอิรักเลยนะครับ (เกี่ยวกับเรื่องรัฐบาลโลก ผมอ่านการ์ตูนอยู่เรื่องหนึ่งชอบมาก ชื่อเรื่อง "ยุทธการใต้สมุทร" ของสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ เล่มท้าย ๆ นี้ก็มีเหตุการณ์ใกล้เคียงกับกรณีสหรัฐ-อิรักอยู่เหมือนกัน เรียกว่าช่วงสงครามอิรัก การ์ตูนเรื่องนี้ด่าอเมริกาได้ถูกเวลาพอดี อย่างนี้พอจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการ์ตูนมั่งได้ไหม... ) ส่วนเรื่องกฎหมายที่จะคุณจะไปเอาผิดกับนายจอร์จ บุช จูเนียร์ (แต่ไม่ได้เป็นอะไรกับชาจูเนียร์นะครับ) ก็ตอบได้เลยว่ากฎหมายไทยไปลงโทษไม่ได้ครับ หลักกฎหมายอาญามีอยู่เหนือดินแดน(ประเทศไทย) เท่านั้น มีข้อยกเว้นอยู่บ้างก็เรื่องหลักบุคคล ที่คนไทยอาจเป็นผู้เสียหาย หลักป้องกันตนเอง ฯลฯ เพราะฉะนั้นคนต่างชาติไปกระทำความผิดในต่างประเทศ แม้การกระทำนั้นจะผิดกฎหมายอาญาของไทย เราก็ไม่มีอำนาจไปดำเนินคดี อย่างแก๊งค์yakusaในญี่ปุ่น ต่อให้เป็นความผิดอาญาฐานอั้งยี่ หรือซ่องโจร เราก็จะข้ามน้ำข้ามทะเลไปจับกุมมาดำเนินคดีไม่ได้ เพราะมันนอกเหนือขอบเขตอำนาจของเราครับ แต่อย่างกรณีตึกเวิลด์เทรดถล่ม มีผู้เสียหายคนไทย ๒ คน อันนี้เป็นข้อยกเว้นให้ไทยมีอำนาจดำเนินคดีกับผู้กระทำผิดได้ เดิมมันมีความผิดฐานโจรสลัดอยู่ เข้าใจว่าตอนนี้ยังใช้อยู่ (หรือเปล่า???) ความผิดฐานนี้คล้าย ๆ กับการก่อการร้ายในปัจจุบันครับ คือเป็นการกระทำผิดนอกราชอาณาจักร ปกติก็ทำในเรือเดินทะเล แต่ทุกประเทศยอมรับว่าเป็นความผิดร้ายแรง ต้องร่วมมือกันปราบปราม ดังนั้นประเทศใดต่างก็มีอำนาจเหนือที่จะไปจับกุมมาดำเนินคดีได้ ไทยเราก็เลยออกกฎหมายฉบับนี้มาให้มีอำนาจดำเนินคดีกับโจรสลัด แม้ว่าจะกระทำนอกราชอาณาจักรเช่นในทะเลหลวง ก็ตาม สามารถนำมาดำเนินคดีลงโทษตามกฎหมายอาญาบ้านเราได้ครับ ส่วนคำว่า "อาชญากรสงคราม" ที่คุณใช้นั้น ผมเข้าใจว่าเรียกเอาเอง เพราะยังไม่ได้ยินประเทศไหนออกมาประกาศว่าบุชเป็นอาชญากรสงครามซักประเทศ เรื่องกฎหมายระหว่างประเทศคงต้องให้ท่านอื่นช่วยตอบแทนแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 46 15:45:29 จากคุณ : cha Jr. - [ 19 ส.ค. 46 15:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณแวะมา ผมก็ยินดีได้ร่วมเสวนากับคุณเช่นกันครับ มีสำนวนจีนว่าไว้ ไม่ต่อยตีไม่รู้จัก ผมกับคุณแม้ไม่ถึงกับต่อยตี แต่ก็ได้แลกเปลี่ยนมุมมองกัน นับว่าใกล้เคียงกับสำนวนนี้อยู่บ้าง ความจริงก็เห็นหลายคนในราชดำเนินทะเลาะกันจะเป็นจะตาย แต่ลึก ๆ ก็กลายเป็นเพื่อนกันไปแล้วก็หลายคู่ เปลี่ยนชื่อไปบ้าง หายไปบ้าง บางคนพอขาดคนปะทะคารมด้วยอารมณ์ก็ออกจะกร่อย ๆ ไป อันนี้ก็เป็นเสน่ห์ของที่นี่ครับ เรื่องรัฐบาลกับนักวิชาการที่คุณเล่ามาผมก็เห็นด้วยนะครับ มันเป็นมุมมองของนักบริหารกับนักกฎหมาย ฝ่ายหนึ่งมุ่งที่ผล ฝ่ายหนึ่งยึดมั่นหลักการ ความจริงทั้งสองฝ่ายก็นำเหตุผลมาหักล้างกันได้ดีออก อย่างน้อยก็เป็นกรณีให้เราท่านได้ศึกษา ครูบาอาจารย์สอนผมมาผมก็เคารพท่าน ท่านออกมาโต้แย้งนะดีแล้ว ถ้านิ่งเฉยปล่อยให้หลักการถูกทำลาย คงไม่มีหน้าไปสอนลูกศิษย์ลูกหาอีก ส่วนท่านนายกทักษิณก็เป็นผู้นำที่ผมชื่นชอบ ท่านก็ทำงานมุ่งหมายที่ผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นหลัก ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ต้องมาถูกด่าอย่างเนี้ยะ ทั้งสองฝ่ายต่างก็เจตนาดีเพื่อประเทศชาติทั้งนั้นแหล่ะ ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมจากทุกท่านครับ จากคุณ : cha Jr. - [ 19 ส.ค. 46 15:43:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 กฎหมายนี้เบาเกินไปถ้าเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านของเรา เราควรจะศึกษากฎหมายของสเปนเป็นตัวอย่างครับ จากคุณ : ktm - [ 19 ส.ค. 46 17:30:58 ]

ความคิดเห็นที่ 47 จากความเห็นที่ 37 135/4 นี่คิดว่าลำพังการออก พรก มาคงยังไม่สามารถบังคับใช้ได้ครับ เพราะมันต้องมีมติหรือประกาศของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ ออกมาว่าใครบ้างที่มีการกระทำอันเป็นการก่อการร้าย (ซึ่งตอนนี้อาจมีออกมาแล้ว ใครรู้ช่วยเอามาเผยแพร่กันหน่อยซิครับ) และรัฐบาลไทยต้องประกาศรับรองมติดังกล่าวด้วย (ไม่รู้แอบออก แต่ไม่ประกาศอีกรึป่าว) สิ่งที่คิดว่าจะเป็นปัญหาต่อไปก็คือ รัฐไทยสามารถใช้ดุลพินิจของเราเองได้หรือไม่ที่จะรับรองหรือไม่รับรองประกาศดังกล่าว อีกหน่อยก็คงมีการเอาประกาศเหล่านี้มาต่อรองเพื่อกีดกันทางการค้ากันอีก ผมคิดว่าการเพิ่มฐานความเหล่าผิดนี้เข้ามา ทำให้เกิดความลักลั่นกับหลักทั่วไปเรื่องดินแดน หรือบุคคล พอประมาณทีเดียว สิ่งที่คิดว่าจะเป็นปัญหาต่อไปก็คือ รัฐไทยสามารถใช้ดุลพินิจของเราเองได้หรือไม่ ที่จะรับรองหรือไม่รับรองประกาศดังกล่าว จากคุณ : Char Sr. - [ 19 ส.ค. 46 19:35:47 A:203.107.149.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านคุณชา ตาลายไปหมด แต่ได้ความรู้ดี และ ได้ข้อยืนยันอย่างหนึ่ง ว่า การจับกุมนั้น ใช้กม. เดิม ก็สามารถทำได้อยู่แล้ว ยิ้มครับ จากคุณ : ช้างยิ้ม - [ 20 ส.ค. 46 09:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 49 โห ยาวจริงๆ อ่านไม่ไหว จากคุณ : lawyerthai.com (govitlsn) - [ 20 ส.ค. 46 10:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณเลดี้ฯ เราเป็นผู้ชม(อ่าน)ที่ดีก็พอแล้วน่ะ ตาลายแล้ว จากคุณ : พร - [ 20 ส.ค. 46 17:21:15 A:202.47.247.130 X:172.31.145.221, 172.31.145.20 ]

ความคิดเห็นที่ 51 วันนี้ผมคงไม่มีอะไรเพิ่มเติม ยังไงพระราชกำหนดทั้งสองฉบับก็มีผลบังคับใช้แล้ว เรื่องนี้ก็คงรอคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญต่อไป ยินดีที่ได้คุยกับทุกท่านครับ จากคุณ : cha Jr. - [ 20 ส.ค. 46 20:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาอ่าน. จากคุณ : PinkStone - [ 21 ส.ค. 46 15:56:56 A:169.210.18.45 X: ]