ความคิดเห็นที่ 1 ผมขอแสดงความคิดเห็นของคำถามว่าตามที่ผมพอมีความรู้เรื่องดังกล่าวอยู่บ้างน่ะครับ คำถาม “ อยากถามคุณพายัพเรื่องที่จอร์จโซรอส เข้ามาปล้นคนไทย เค้าใช้วิธีการอย่างไรครับ ผมว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนไทย ควรจะศึกษาไว้นะครับ -จอร์จ / 13 มีนาคม 2546“ ผมอาจจะต้องปูพื้นยาวหน่อยนะครับเพื่อความเข้าใจที่ดียิ่งขึ้น แต่จะพยามอธิบายอย่างละเอียดให้เข้าใจง่าย ๆ ครับ ทฤษฎีการเงินนั้นมันไม่นอนตายตัวครับ เพราะมันไม่มีสูตรสำเร็จ ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ มากมาย ขึ้นอยู่กับว่าคุณเชื่อในทฤษฎีไหน ทฤษฎีแต่ละอันนั้นก็มีสมมุติฐานต่าง ๆ อีก ถ้าไม่เป็นไปตามสมมติฐาน ผลที่ได้ก็อาจจะไม่เป็นอย่างที่ต้องการ และแน่นอนครับการใช้งานในประเทศหนึ่งสำเร็จไม่ได้หมายความว่าจะใช้กับอีกประเทศหนึ่งได้ผล สิ่งที่ผมพูดนี้คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อก็ได้นะครับ ในทางการเงินระหว่างประเทศ มันมีหลักการพื้นฐานที่เรียกว่า “ หลักการที่เข้ากันไม่ได้ของ 3 สิ่ง “ ( Incompatibility of Trinity “ ซึ่งกล่าวถึง 1 . การใช้นโยบายการเงินที่เป็นของตัวเอง ( Monetary Policy Independence ) 2. การคงอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) 3. การเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี ( Freedom of Capital Movement ) หมายความว่า ประเทศหนึ่งประเทศใดไม่สามารถจะทำทั้งสามสิ่งนี้ได้พร้อม ๆ กัน เช่น ถ้าเราเลือกใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) และ ใช้นโยบายการเงินเป็นของตัวเอง ( Independent Monetary policy ) เพื่อประโยชน์ต่อเศรษฐกิจของเรา แล้วเราไม่สามารถปล่อยให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี ( Freedom of Capital Movement )ได้ เหมือนครั้งหนึ่งประเทศไทยเคยใช้ก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ และประเทศจีน มาเลเซีย กำลังใช้อยู่ในปัจจุบัน ถ้าปล่อยจะเกิดอะไรขึ้นผมจะบอกทีหลัง หรือ ถ้าเราเลือกใช้เลือกที่จะเป็นเมืองขึ้นทางการเงินของประเทศอื่น ไม่ใช้นโยบายการเงินเป็นของตัวเองเพื่อเศรษฐกิจของเราเอง เราก็สามารถยอมมีการเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี และ ใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัวกับค่าเงินของประเทศที่เรายอมรับนโยบายทางการเงินเอามาใช้ได้ กรณีนี้ ประเทศอาเจนตินาใช้ในช่วงปี 1990s โดยยอมให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี ตรึงค่าเงินเปโซกับดอลลาร์ กำหนดนโยบายการเงินตามสหรัฐอเมริกา ผลก็คือ การขึ้นลงของนโยบายการเงินเช่นอัตราดอกเบี้ยไม่สอดคล้องกับเศรษฐกิจอาเจนตินา ค่าเงินเปโซแข็งเกินจริง ส่งผลต่อความลมสลาย ในเวลาต่อมา หรือ ถ้าเราเลื่อกใช้นโยบายทางการเงินเป็นของตัวเอง และยอมให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนได้โดยเสรี เพื่อกระตุ้นการลงทุนของทุนจากต่างประเทศ ( Foreign Direct Investment – FDI ) เราจะต้องใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัวหรือลอยตัวแบบมีการจัดการ ( Floating or Managed Floating Exchange Rate )ซึ่งประเทศที่มีความได้เปรียบทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่เลื่อกใช้ เช่น อเมริกา ญี่ปุ่น รวมทั้งประเทศทีพ้นจากการเกิดวิกฤตการเงินอย่าง ไทย อินโดนีเซีย ต้องยอมรับเอามาใช้ นี่คือหลักการพื้นฐานทางการเงินระหว่างประเทศที่เรียกว่า “ หลักการที่เข้ากันไม่ได้ของ 3 สิ่ง “ ( Incompatibility of Trinity “ ) แน่นอนครับว่าประเทศที่มีเอกราช มีอำนาจอธิปไตยเป็นของตัวเองนั้นย่อมจะกำหนดนโยบายทางการเงินเป็นของตนเองเพื่อให้ นโยบายทางการเงินเหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจของตัวเอง เกิดการลงทุน จ้างงาน และเศรษฐกิจเติบโตอย่างมีเสถียรภาพซึ่งเป็นที่สุดของความปรารถนาของทุกประเทศ ทีนี้เราควรจะมาทำความเข้าใจกับกลไกทางการเงินระหว่างประเทศก่อนนะครับเพื่อว่า เมื่อเราพูดถึงทำไมเวลาจึงเกิดวิกฤตทางการเงินขึ้นกับประเทศไทย เราพลาดอย่างไร เราใช้วิธีไหนในการแก้ปัญหา ทำไมประเทศมาเลเซียซึ่งเผชิญปัญหาแบบเดียวกับเราสามารถรอดพ้นวิกฤตมาได้โดยไม่เสียหาย หลังจากเกิดวิกฤต มาเลเซียเขาใช้วิธีไหนในการแก้ปัญหา ซึ่งผมจะเล่าในตอนหลังนะครับ กลไกทางการเงินระหว่างประเทศนั้น ผู้ที่มีหน้าที่ดูแลรับผิคชอบมีสองส่วนคือรัฐบาลโดยกระทรวงการคลังกำหนดนโยบายการคลัง ( Fiscal Policy ) และอีกส่วนคือ ธนาคารกลาง ของไทยเราก็คือ ธนาคารแห่งประเทศไทยหรือ แบงค์ชาตินั่นเองเป็นผู้กำหนดนโยบายทางการเงิน ( Monetary Policy ) รัฐบาลโดยกระทรวงการคลังจะใช้นโยบายการคลังเช่น การใช้จ่ายงบประมาณแผ่นดินกระตุ้นเศรษฐกิจ การกู้เงินจากทั้งในและนอกประเทศเมื่อต้องขาดดุลงบประมาณเมื่อเก็บภาษีรายได้น้อยกว่างบประมาณที่ต้องการใช้ อันเป็นที่มาของหนี้สาธารณะนั่นเอง อันนี้คล้ายกันทุก ๆ ประเทศ อเมริกาโดยจอร์จ บุช ก็เพิ่งประกาศงบประมาณขาดดุลกว่า 300 พันล้านเหรียญปี 2004 เมื่อไม่นานมานี้ จากคุณ : กบเหลาดินสอ - [ 10 ก.ย. 46 23:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ธนาคารกลาง มีหน้าดูแลกำหนดนโยบายทางการเงิน เช่น ดูแลอัตราดอกเบี้ยให้เหมาะสมกับเศรษฐกิจ ลดดอกเบี้ยซึ่งเป็นต้นทุนทางธุรกิจเมื่อเศรษฐกิจตกต่ำเพื่อกระตุ้นการลงทุนและจ้างงาน หรือขึ้นดอกเบี้ยเพื่อไม่ให้เศรษฐกิจขยายตัวเร็วเกินไปจนเกิดภาวะเงินเฟ้อหรือไม่เป็นไปตามพื้นฐานที่เราเรียกว่าเกิดเศรษฐกิจแบบฟองสบู่ นั่นเอง รวมทั้ง ดูแลอัตราแลกเปลี่ยนให้มีค่าเหมาะสมไม่แข็งเกินไปจนทำให้สินค้าส่งออกของเราแพงจนขายไม่ได้ในตลาดโลก หรือค่าเงินอ่อนเกินไปจะทำให้หนี้สาธารณะในสกุลเงินต่างประเทศเพิ่มขึ้น ที่นี้ ธนาคารกลางจะเอาอะไรมาวัดว่า นโยบายการเงินในขณะนั้นเหมาะสมกับประเทศหรือไม่ นั่นคือผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยรวมทั้งบรรดานักเรียนทุนของแบงค์ชาติที่ไปร่ำเรียนมาจากสำนักทางเศรษฐศาสตร์ชื่อดังในประเทศต่าง ๆ จะหยิบยก ทฤษฎีที่ตัวเองเชื่อถือมากำหนดเป็นนโยบายการเงินร่วมกับและ / หรือสอดคล้องกับนโยบายทางการคลังของรัฐบาล ซึ่งเห็นจะมี 2 สำนักใหญ่ ๆ ในระบบเสรีนิยมปัจจุบัน คือ เคนส์ และ นีโอคลาสสิก เราสามารถรู้แนวคิดใต้สมองของผู้มีอำนาจรัฐและแบงค์ชาติในขณะนั้นได้ว่ามีความคิดแบบใดโดยดูจากประวัติการศึกษาว่าจบมาจากที่ไหน ในที่นี้ผมจะพูดถึงทฤษฎีสำนัก เคนส์ ( Keynsian Theory ) และที่ผมบอกตั้งแต่ตอนต้น คือ คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อผมนะครับ เพราะมันคือทฤษฎีที่มีสมมติฐาน( Assumption )ประกอบมากมาย ในทางการเงินระหว่างประเทศ ทฤษฎีการเงินที่เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางและประยุกต์ตามแนวความคิดของ ทฤษฎีสำนัก เคนส์ คือ การกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนของ มันเดล - เฟลมมิ่ง โมเดล ( Mundell - Fleming Model on Exchange rate Determination ) ของ Robert A. Mundell (1963 ) และJ.. Markus Fleming ( 1962 ) ซึ่ง โรเบิร์ต มันเดล เพิ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ ใน ปี 1999 โดยวิกฤตการเงินในเอเชียทำให้ทฤษฎีของโรเบิร์ต มันเดล และมาร์คัส เฟลมมิ่ง ได้รับความเชื่อถือมากขึ้นไปอีก ( หลังจากประเทศไทยเสียหาย เข้าโปรแกรมของ IMF ไปเรียบร้อย แล้ว) โรเบิร์ต มันเดล จบจากสองสถาบันชั้นนำทางเศรษฐศาสตร์ของโลกคือ MIT และ London School of Economics ที่เดียวกับอาจารย์ป๋วย อึ้งภากรณ์ ของเรา ทฤษฎีของโรเบิร์ต มันเดล และมาร์คัส เฟลมมิ่ง สามารถอธิบายว่าทำไมธนาคารกลางของประเทศที่ใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) จึงไม่สามารถใช้นโยบายการเงิน( Independent Monetary Policy ) โดยการควบคุมอัตราดอกเบี้ยให้เกิดการผลิต การจ้างงาน ในประเทศให้ได้รับประโยชน์สูงสุดได้ เมื่อยอมให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนอย่างเสรี ( Freedom of Capital Mobility ) ยิ่งระดับการปล่อยเสรีทางการเงินมากเท่าไหร่ นโยบายทางการเงินยิ่งไร้ความหมายมากขึ้นเท่านั้นในการอธิบาย ประกอบกับลักษณะกลไกในนโยบายทางการงินของไทยได้ดังนี้ครับ ในกรณีที่ประเทศใดใช้ระบบเศรษกิจแบบเปิดคือมีการค้าขายกับต่างประเทศ โดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) ( ซึ่งประเทศไทยใช้ก่อนเกิดวิกฤตการเงิน ) นั้น เมื่อธนาคารกลางต้องการกระตุ้นการลงทุนและจ้างงานเพื่อเพิ่มผลผลิตในประเทศ ธนาคารกลางจะซื้อพันธบัตรรัฐบาลคืนจากธนาคารพาณิชย์และผู้ถือครองด้วยเงินสดเพื่ออัดฉีดเงินสดเข้าสู่ธนาคารพาณิชย์ทำให้สถาพคล่องในระบบธนาคารเพิ่มขึ้น เมื่อเงินสดในระบบมีมาก ดอกเบี้ยย่อมต้องลดลงตามหลักอุปสงค์ปุทาน เมื่อดอกเบี้ยลดลงจะส่งผล 2 ด้าน คือ 1 . การลงทุนทำธุรกิจจะมีมากขึ้นเพราะต้นทุนในการกู้เงินมาทำธุรกิจลดลง เกิดการจ้างงาน และผลผลิตในประเทศเพิ่มขึ้น ตามที่ธนาคารกลางอยากให้เป็น การลงทุนทำให้มีการนำเข้าเครื่องจักรและวัตถุดิบเพิ่มขึ้นทำให้ดุลการค้าของประเทศขาดดุล ( Trade Balance Deficits ) 2. เงินทุนต่างประเทศจะไหลออกเพราะผลตอบแทนในรูปของดอกเบี้ยลดลง เพื่อไปลงทุนในที่ ๆ มีดอกเบี้ยสูงกว่า ซึ่งกรณีนี้จะทำให้ทุนต่างประเทศเกิดการขายเงินบาทและซื้อเงินดอลลาร์ไปลงทุนที่อื่นมากขึ้น เมื่อความต้องการเงินบาทน้อยลงทำให้ค่าเงินบาทอ่อนลง การไหลออกของเงินทุนนี้ทำให้บัญชีทุนเคลื่อนย้ายขาดดุล ( Capital Account Deficit ) เพื่อรักษาค่าเงินบาทให้คงที่ ธนาคารกลางจึงต้องนำทุนสำรองระหว่างประเทศในรูปของเงินดอลลาร์มาซื้อเงินบาทในตลาดเพื่อพยุงค่าเงิน ตามหลักอุปสงค์อุปทาน เมื่อธนาคารกลางแข่งประมูลเงินบาทในตลาดและขายดอลลาร์ ค่าเงินบาทจะแข็งขึ้น ค่าเงินบาทจึงสามารถรักษาอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัวไว้ได้ โดยแลกกับการสูญเสียทุนสำรองระหว่างประเทศจำนวนหนึ่ง เมื่อทุนสำรองน้อยลง ธนาคารกลางจึงต้องออกพันธบัตรขายเพื่อเอาเงินสดกลับคืนจากระบบธนาคารพาณิชย์ และนำไปแลกเป็นทุนสำรองต่างประเทศ ดอกเบี้ยในประเทศก็จะสูงขึ้น กลับไปที่จุดเดิม การกระตุ้นด้วยนโยบายทางการเงินนี้จะได้ผลหรือไม่ขึ้นอยู่กับการจำกัดเงินทุนเคลื่อนย้ายโดยกฎหมายกฎระเบียบของธนาคารกลาง ถ้าเราควบคุมการไหลออกของทุนได้ดี เงินไหลออกช้า มาตรการจากจุดเริ่มต้นจนกลับไปที่จุดเดิมจะได้ผลในระยะเวลาหนึ่งแต่ไม่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป แต่หากเราแก้กฎหมายการควบคุมเงินทุนปล่อยให้ไหลเข้าออกโดยไม่มีการควบคุม เราจะเสียทุนสำรองต่างประเทศอย่างรวดเร็วจนอาจเกิดวิกฤตได้ เหล่านี้เป็นทฤษฎีของโรเบิร์ต มันเดล และมาร์คัส เฟลมมิ่ง อธิบายอย่างคร่าว ๆ นะครับถ้าร่วมนโยบายการคลังกลไกจะซับซ้อนกว่านี้ หาอ่านได้จากหนังสือเศรษฐศาสตร์มหภาคทั่วไป ที่นี้มาดูว่าเกิดอะไรกับประเทศไทยก่อนเกิดวิกฤตการเงินปี 2540 เราใช้เลือกใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) เพื่อให้การตัดสินใจลงทุนในธุรกิจไม่ต้องกังกลกับความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยน การดำเนินธุรกิจของเอกชนมีกำไรและขยายตัว เราใช้ระบบนี้ก่อนวิกฤตปี 2527 ในรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์เสียอีก ตอนนั้นการค้าขายกับต่างประเทศมีสัดส่วนไม่มากนัก และแน่นอน ประเทศไทยเป็นประเทศเอกราชย่อมต้องเลือกการกำหนดนโยบายทางการเงินของตัวเอง ( Independent Monetary policy ) ดังนั้นเราจึงมีการใช้กฎหมายควบคุมธุรกรรมทางการเงินระหว่างประเทศหลายฉบับ ( Capital Controls ) จนรัฐบาลพลเอกชาติชาย ชุญหะวัณ ประเทศไทยเริ่มมีสัดส่วนการค้าขายกับต่างประเทศสูงขึ้นมาก เงินลงทุนโดยตรง ( Foreign Direct Investment ) ไหลเข้าต่อเนื่อง จนในรัฐบาลหลัง ๆ ไทยพึ่งพาการส่งออกมากว่าเศษรฐกิจในประเทศโดยไม่ได้เตรียมพร้อมรับความเสี่ยง จากปัจจัยภายนอกประเทศ ประเทศไทยหลงไหลกับอัตราการเติบโตของ GDP สูง ๆ หลายปีติดต่อกัน นอกจากนั้นยังมีการตั้งหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนขึ้นมารองรับอีกด้วย รัฐบาลต่อมาทุกสมัยพอใจกับการตัวเลขทางเศรษฐกิจเติบโตสูง ๆ เพราะเป็นผลดีกับคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง โดยส่วนตัวผมเชื่อว่าธนาคารแห่งประเทศไทยก็รู้ครับว่า เศรษฐกิจไทยในช่วงก่อนเกิดวิกฤตนั้นเกิดจากการกู้เงินต่างประเทศระยะสั้นซึ่งดอกเบี้ยจะถูกกว่าเงินกู้ระยะยาวและถูกกว่าดอกเบี้ยภายในประเทศ แล้วนำเงินกู้ระยะสั้นเหล่านั้นมาเก็งกำไร ปั่นราคาสินทรัพย์ โดยเฉพาะที่ดิน ธุรกิจอสังหาริมทัรพย์ รวมทั้งหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ ไม่ได้เกิดจากภาคการผลิตจริง ค่าเงินบาทแข็งเกินความเป็นจริงมาก แต่ผู้มีอำนาจในธนาคารแห่งประเทศไทยก็เลือกดำเนินนโยบายทางการเงินตามฝ่ายการเมืองที่แต่งตั้งตนให้มีอำนาจในแบงค์ชาติ ทั้งที่ควรจะส่งสัญญาณเตือนหรือออกมาตรการลดความร้อนแรงของเศรษฐกิจฟองสบู่ แต่ขณะนั้นประเทศไทยยังโชคดีที่เรามีเกราะป้องกันคือ กฏหมายควบคุมการเคลื่อนย้ายเงินทุน มีข้อกำหนดการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศอยู่ ซึ่งทำให้การเก็งกำไรค่าเงินไม่สามารถทำได้หรือทำได้แต่ไม่เสี่ยงที่จะขาดทุน จนเมื่อถึงรัฐบาลนายชวน หลีกภัย นายธารินทร์ นิมมานเหมินทร์ รัฐมลตรีว่าการกระทรวงการคลังสมัยแรกปี 2537 ยกเลิกกฎหมายควบคุมธุรกรรมทางการเงินระหว่างประเทศ (capital control ) เปิดเสรีทางการเงิน BIBFsให้ทุนต่างชาติไหลเข้าออกได้โดยเสรี โดยอ้างว่าจะลดอุปสรรคของการลงทุนจากต่างชาติทำให้เศษรฐกิจไทยเติบโต นโยบายนี้มาจากไหนผมจะไม่พูดถึง นี่คือจุดเริ่มต้นของวิกฤตการเงินครับ เพราะตามที่ผมอธิบายปูพื้นมาข้างต้น ตามหลักการพื้นฐานที่เรียกว่า “ หลักการที่เข้ากันไม่ได้ของ 3 สิ่ง “ Incompatibility of Trinity “ คือ การใช้นโยบายการเงินที่เป็นของตัวเอง ( Monetary Policy Independence ) การคงอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัว ( Fixed Exchange Rate ) การปล่อยให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี ( Freedom of Capital Movement ) นั้นประเทศใดก็ตามไม่สามารถรักษาสภาพนี้ไปพร้อม ๆ กันได้นาน ตามทฤษฎีของโรเบิร์ต มันเดล และมาร์คัส เฟลมมิ่ง ถ้าประเทศไทยเป็นประเทศเอกราชใช้นโยบายการเงินเป็นของตัวเองแน่นอน เมื่อเราปล่อยให้มีการเคลื่อนย้ายเงินทุนโดยเสรี เราต้องเลิกระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัวพร้อมกันด้วย โดยต้องยอมให้เงินบาทอ่อนหรือแข็งค่าค่าตามความเป็นจริง ผมเชื่อว่าธนาคารแห่งประเทศไทยรู้ครับแต่ไม่กล้าตัดสินใจทำ เพราะมันมีผลกระทบทางการเมือง โดยเชื่อว่าทุนสำรองระหว่างประเทศนั้นมีเพียงพอในการรับมือจากการเคลื่อนย้ายเงินทุนต่างประเทศ นอกจากนั้นยังไม่มีการส่งสัญญาณเตือนภาคธุรกิจที่กำลังปั่นราคา สินทรัพย์อย่างเมามันจากการกู้ยืมเงินระยะสั้นนอกประเทศ นี่คือที่มาของความความเสี่ยงอย่างใหญ่หลวงของประเทศไทยโดยรัฐบาลนายชวน หลีกภัย , นายธารินทร์ นิมมานเหมินทร์ รัฐมลตรีว่าการกระทรวงการคลัง และผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยในขณะนั้น จนถึงรัฐบาลพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ กองทุนต่างประเทศโดยเฉพาะกองทุนเก็งกำไรค่าเงินเริ่มจับตาตลาดเงินแถบเอเชียโดยมีการวิเคราะห์ค่าเงินและการแทรกแซงตลาดเงินของธนาคารกลางประเทศต่าง ๆ ในแถบนี้ โดยเฉพาะกองทุน จอร์จ โซรอสซึ่งเคยทำให้ ธนาคารกลางอังกฤษเกิดวิกฤติมาแล้วในปี 1991 โดยการเก็งกำไรค่าเงินปอนด์ ในครั้งนั้นโซรอส ทำกำไรจากการลดค่าเงินปอนด์ 1,500 ล้านเหรียญในเวลาเพียงเดือนเดียว ( Jaffe and Machan ,Forbes, Nov 9, 1992 page 40-42 ) ซึ้งจะอธิบายต่อไปครับว่าการเก็งกำไรค่าเงินเขาทำกันอย่างไร จากคุณ : กบเหลาดินสอ - [ 10 ก.ย. 46 23:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การเก็งกำไรค่าเงินจากระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบตายตัวนั้นมีทางเลือกอยู่ 2 ทาง คือ 1. ถ้าคาดว่าธนาคารกลางมีทุนสำรองเข้มแข็งสามารถตรึงค่าเงินได้ โดยคงอัตราดอกเบี้ยแท้จริง ( อัตราดอกเบี้ยหักออกด้วยอัตราเงินเฟ้อ ) ภายในประเทศให้สูงกว่านอกประเทศเพื่อดึงดูดทุนต่างชาติ กองทุนก็จะระดมทุนในต่างประเทศด้วยอัตราเงินกู้ต่ำเข้าไปลงทุนในประเทศนั้นเพื่อรับส่วนต่างของอัตราดอกเบี้ยนั้น หรือ 2. ถ้าคาดการณ์ว่าถ้าค่าเงินของประเทศนั้นแข็งเกินจริงมาก ทุนสำรองต่างประเทศที่จะใช้พยุงค่าเงินเมื่อเงินท้องถิ่นนั้นถูกเทขายไม่เข้มแข็ง ซึ่งประเทศไทยอยู่ในกรณีนี้ ก็จะถูกโจมตีค่าเงิน โดยขั้นแรกกองทุนเก็งกำไรค่าเงินจะกู้เงินบาทในตลาดต่างประเทศ ( ตลาด Off Shore เพราะอัตราเงินกู้ถูกกว่ากู้ในประเทศ ) ด้วยอัตราดอกเบี้ยสมมติว่า x % มาจำนวนมหาศาล เมื่อไม่มีกฎหมายควบคุมการเคลื่อนย้ายเงินทุน การกู้เงินบาทนอกประเทศจึงทำได้ง่ายและรวดเร็ว จากนั้นก็นำเงินบาทที่กู้มานี้ไปทำสัญญาซื้อเงินดอลลาร์ล่วงหน้า( Forward Contract ) สมมติว่าจะได้รับเงินดอลลาร์นี้ในอีก 6 เดือนข้างหน้า เมื่อนำเงินบาทมาซื้อดอลลาร์ก็เปรียบเสมือนขายเงินบาท จำนวนมหาศาลนั่นเอง ตามหลัก อุปสงค์อุปทานเมื่อมีการขายเงินบาทออกมามาก ค่าเงินบาทจะอ่อนค่าลงมากเช่นเดียวกัน ธนาคารแห่งประเทศไทยจึงต้องนำเงินทุนสำรองต่างประเทศในรูปของเงินดอลลาร์ออกมาประมูลรับซื้อเงินบาทในตลาดซึ่งจะทำให้ค่าเงินบาทไม่อ่อนค่าและสามารถรักษาค่าที่กำหนดตายตัวไว้ได้ ( ประมาณ 25 บาทต่อดอลลาร์ ) โดยต้องยอมแลกกับการเสียเงินทุนสำรองดังกล่าว การเก็งกำไรนี้มีลักษณะคล้ายการเดิมพัน ( Bet ) นั่นเอง ธนาคารแห่งประเทศไทยต่อสู้โดยนำเงินทุนสำรองระหว่างประเทศออกมารับซื้อเพื่อปกป้องค่าเงินบาทโดยหวังว่าต้นทุนการกู้เงินมาเก็งกำไร ( X % ) นั้นเมื่อเวลาเนิ่นนานออกไปต้นทุนจะสูงขึ้นจนกองทุนเก็งกำไรต้องยกเลิกไปโดยได้รับความเสียหายจากที่ต้องจ่ายคืนดอกเบี้ยที่กู้มา ( x % ) แต่ถ้าธนาคารแห่งประเทศไทยแพ้ ไม่มีทุนสำรองต่างประเทศเหลือพอปกป้องค่าเงิน จำเป็นต้องยอมให้ค่าเงินบาทอ่อนค่าลงในตลาดและประกาศเปลี่ยนระบบอัตราแลกเปลี่ยนเป็นแบบลอยตัว ค่าเงินบาทก็จะอ่อนค่าลงมาก และโดยปรกติจะอ่อนค่าลงมากกว่าความเป็นจริง ( undervalue ) ซึ่งเป็นลักษณะเหมือนกันทุกประเทศที่โดนโจมตีค่าเงิน ค่าเงินบาทอ่อนค่าลงจาก 25 บาทต่อเหรียญเป็นเกือบ 50 บาทต่อเหรียญ หรืออ่อนค่าลงประมาณ 100 % กองทุนเก็งกำไรก็จะนำเงินดอลลาร์ที่ซื้อไว้ล่วงหน้าที่ราคา 25 บาทต่อเหรียญเมื่อ 6 เดือนก่อน ไปแลกเงินบาทที่ราคา 50 บาทต่อเหรียญเพื่อใช้หนี้เงินบาทที่กู้มาโดยใช้เงินดอลลาร์เพียงครึ่งเดียวในการชำระหนี้คืนเพราะ 1 ดอลลาร์แลกเงินบาทได้มากกว่าเดิมเท่าตัว เมื่อหักดอกเบี้ยหรือต้นทุนในการเก็งกำไร X % แล้วนั่นคือกำไรของกองทุนเก็งกำไรนั้น เช่น กู้เงินบาทมาในอัตราเงินกู้ 10 % ตามระยะเวลาในการเก็งกำไร หลังจากโจมตีค่าเงินจนค่าเงินบาทต้องลดค่าลง 100 % กำไรของกองทุนคือ 100 % - 10 % = 90 % ด้วยกองทุนขนาดมหึมา โดยจอร์จ โซรอส ระดมเงินกู้มา 8 กองทุน คิดเป็นมูลค่ารวมประมาณ 100,000 ล้านเหรียญ ขณะนั้นไทยมี ทุนสำรองต่างประเทศมีเพียง 46,000 ล้านเหรียญ เขาสั่งซื้อเงินบาทในสิงคโปร์แล้วใช้เงินบาทนี้ทำสัญญาซื้อเงินดอลลาร์ล่วงหน้า โจมตีค่าเงินตามวิธีข้างต้นจนทำให้ประเทศไทยเสียหายอย่างย่อยยับในวิกฤตการเงิน ปี 2540 จนต้องยอมเข้าโครงการเงินกู้ของ IMF และ ตกเป็นเมืองขึ้นทางนโยบายการเงินหลังจากนั้น มาเลเซียก็ตกเป็นเป้าการโจมตีค่าเงินริงกิต เช่นเดียวกับไทย แต่มาเลเซียมีผู้นำที่ฉลาดและกล้าหาญโดยกล้าออกกฎหมายควมคุมการเคลื่อนย้ายเงินทุนและไม่ยอมเข้าโครงการ IMF จนกองทุนเก็งกำไรและชาติตะวันตกที่อยู่เบื้องหลังตกตลึง โจมตีมาเลเซียต่าง ๆ นาๆ เพราะเห็นว่ามาเลเซียรู้ทันไม่ได้เล่นตามเกมที่ตะวันตกกำหนด ทำให้มาเลเซียสามารถฝ่ามรสุมทางการเงินในช่วงเวลานั้นมาได้โดยไม่เสียหายหรือได้รับผลพวงจากนโยบายจาก IMF เช่นประเทศไทย กฏหมายควบคุมการเคลื่อนย้ายเงินทุนเป็นสิ่งที่ได้มาจากอำนาจอธิปไตยครับ ประเทศไทยโชคร้ายครับที่เรามีรัฐบาลที่ถุกครอบงำโดยตะวันตกในช่วงก่อนหน้านั้น ผมรู้สึกอิจฉาคนมาเลเซียเมื่อได้ฟังนายกรัฐมนตรี มหาธีร์ มะหะหมัด ของมาเลเซียประกาศอย่างหนักแน่นว่า “ มาเลเซียเป็นประเทศเอกราช “ และใช้อำนาจอธิปไตยในการแก้ปัญหาออกกฎหมายควบคุมการเคลื่อนย้ายเงินทุนและเป็นที่พิสูจน์อย่างขัดแจ้งแล้วว่าเป็นการแก้ปัญหาโดยภูมิปัญญาตะวันออกที่ประสบความสำเร็จแม้แต่ IMF ยังต้องออกมายอมรับ NAPPS 26 เม.ย. 2546 คำตอบเสริม 87 จากคุณ : กบเหลาดินสอ - [ 10 ก.ย. 46 23:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยาวหน่อยนะครับ แต่อ่านแล้วได้ความรู้ดี นำมาจากเวปผู้จัดการ ถ้าอยากอ่านเต็มๆก็ตามลิงค์นะครับ http://www.manager.co.th/politics/PoliticsQAQuestion.asp?QAID=1455 จากคุณ : กบเหลาดินสอ - [ 10 ก.ย. 46 23:25:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณ คุณกบเหลาดินสอเป็นอย่างสูงครับ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (79boy) - [ 11 ก.ย. 46 00:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ได้อ่านของ คุณ กบเหลาดินสอ เพราะยาวโคตะระ แต่อธิบาย อย่างง่ายๆว่า ขาย แพงวันนี้ เพื่อไปซื้อ ถูกในวันข้างหน้า จากคุณ : ไม่มี - [ 11 ก.ย. 46 12:23:01 A:203.148.252.248 X:210.203.185.148 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สุดยอดความรู้ครับ ผมหาอ่านเรื่องแบบนี้มานานมาก ไม่ทราบคุณกบเหลาดินสอพอจะแนะนำหนังสือ ที่ให้ความรู้แบบนี้ดีๆหน่อย ซักเล่มสองเล่มได้ไหมครับ จากคุณ : asdf - [ 11 ก.ย. 46 12:47:13 A:203.114.224.46 X:203.114.224.49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อะไรกันคุณ ง่ายๆเลย แบงชาติเป็นคนคอยควบคุมจัดการFOREX ถ้าเงินบาทแข็งค่าเกินไปแบงชาติก็อาจจะซื้อเงินยูเอสดอลล่ามาเก็บไว้ แต่ถ้าอ่อนไปก็ต้องเทเงินเหรียญออกไปซื้อเงินบาทให้มันแข็งค่าขึ้นไง ตอนนั้นกองทุนของนายโซรอสมันมีเงินมากกว่าเงินสำรองของประเทศไทย เค้าค่อยๆเก็บซื้อค่าเงินบาทไทยมาเรื่อยๆ แล้วก็เทขายตูมเดียว บวกกะแรงขายจากคนนอกที่ไม่ใช่กองทุนอีก เสร็จดิครับรับไม่อยู่ก็ประตูแตก แล้วที่นายโซรอสรอยได้เพราะไป hedge ค่าเงินไว้ เพราะชะนั้นก็กำไรเด่ะขอรับ ชมผมดีกว่าน่ะขอร้อง จากคุณ : sirapol - [ 12 ก.ย. 46 20:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลักsupply and demand na จากคุณ : sirapol - [ 12 ก.ย. 46 20:48:51 ]