P2463370 ความคิดเห็นเรื่องที่ทำงาน []

ความคิดเห็นที่ 6

กระทู้นี้ทำให้นึกถึงคุณแม่ของผมเหมือนกัน

ตอนที่ผมจะย้ายงานนั้น (ตอนนั้นคือปี 40 หลังจากรัฐบาลประกาศค่าเงินบาทลอยตัวได้ซักสองเดือน หลายๆบริษัทเริ่มมีข่าวปลดพนักงาน หลายๆคนเกาะเก้าอี้แนบแน่น แต่ผมบอกแม่ว่าได้งานใหม่แล้ว หลังจากทำที่เดิมมาราวสามปีเศษ) แม่ก็ถามผมเหมือนกันว่า จะย้ายงานไปทำไม ทำที่เดิมก็ดีอยู่แล้ว เพื่อนพ้องเจ้านายลูกน้องก็รักใคร่ดีไม่ใช่หรือ งานใหม่เงินเดือนสูงกว่าก็จริง แต่เราจะอยู่ได้นานรึเปล่า เค้าจะปลดออกรึเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งเข้าไปทำงานใหม่ยิ่งปลดง่ายเพราะอายุงานเราจะน้อยกว่าคนอื่น

ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรให้แม่ไม่สบายใจ บอกไปว่า งานใหม่นี่มันเป็นบริษัทข้ามชาติ โอกาสได้ประสบการณ์ใหม่ๆมันมีมากกว่าบริษัทเดิม ซึ่งเราก็ได้ทำงานให้เค้าเกือบครบทุกแผนกแล้ว หมด ไม่มีอะไรที่น่าสนใจให้ทำแล้ว เพราะทำตั้งแต่งานปฏิบัติการแบบช่าง งานแบบวิศวกร งานประมูล งานขาย ฯลฯ)

แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมเข้าใจว่าท่านก็ยังเป็นกังวลอยู่

ต่อมาน้องสาวผมจะย้ายงาน (เดิมทำอยู่กับบริษัทแห่งหนึ่งที่มีสำนักงานใหญ่อยู่แถวบางซื่อ ซึ่งก็มั่นคงพอสมควร ทำอยู่ได้ซักสามสี่ปีนี่ล่ะครับ แต่จะย้ายออกมาทำกับบริษัทที่เล็กกว่า) แม่ก็เป็นกังวลอีก โทรศัพท์มาปรึกษาผมว่า มีความเห็นเป็นยังไง มันจะมั่นคงไหม ผมตอบว่า ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าในวงการที่น้องสาวเค้าทำงานอยู่นี่ บริษัทที่ว่านี่อยู่ระดับไหน

แต่ก็บอกไปว่า น้องมันก็โตแล้วนะ อายุก็ตั้งยี่สิบห้ายี่สิบหกแล้ว ทำงานมาก็ตั้งสามสี่ปี มันจะย้ายงานมันก็ต้องดูแล้วล่ะว่าผลได้ผลเสียเป็นยังไง ความเสี่ยงมีแค่ไหน ถ้ามันเห็นว่าย้ายงานแล้วดี แม่ก็อย่าไปกังวลกับมันเลย คอยดูอยู่ห่างๆดีกว่า ถ้ามันล้มก็คอยให้กำลังใจมันเถอะ คนมันมีวิชาความรู้อยู่กับตัว ล้มลุกคลุกคลานบ้างก็ปล่อยมันไป

ต่อมาพอน้องสาวคนเล็กจะย้ายงานบ้าง (รายนี้ทำที่เดิมได้ประมาณปีนึง แต่ไม่ชอบงานโรงงาน) แม่คงเริ่มชิน ก็เลยไม่ได้กังวลอะไรมากมาย

ผมเข้าใจว่าที่แม่กังวลก็เพราะ
1. คนเป็นแม่ ยังไงๆก็ยังเห็นลูกเป็นเด็กอยู่
2. พ่อกับแม่เป็นข้าราชการ ทำแต่งานราชการ ซึ่งเท่าที่ผ่านมามันก็มั่นคง สวัสดิการก็มั่นคง ถึงแม้รายได้จะไม่มากเท่าทำงานเอกชนก็ตาม ดังนั้นในทัศนคติของคนเป็นข้าราชการที่ทำงานมากว่าสี่สิบปี ก็คงเป็นทำนองว่า งานราชการมั่นคงกว่าเอกชน (ตอนเรียนจบใหม่ๆ แม่เคยถามผมว่า ทำไมไม่ทำงานองค์การโทรศัพท์ฯ)
3. ด้วยความเป็นข้าราชการ สมบัติพัสถานอะไรก็ไม่ได้มีมากมาย คงจะกลัวว่า ถ้าลูกล้ม จะไม่สามารถช่วยเหลือลูกได้ กลัวลูกจะลำบาก (กลับไปดูข้อ 1)

ดังนั้น จึงอยากบอกกับคุณแม่หมอเจ้าของกระทู้ว่า ถ้าลูกชายคุณเห็นว่าควรจะย้าย ก็ให้เค้าทำเถอะครับ ไม่ต้องเป็นกังวลมากมาย เค้าก็เรียนหนังสือหนังหาจบตั้งปริญญาตรี และกำลังเรียนปริญญาโทอยู่อีก ความคิดความอ่านก็คงมีอยู่ไม่น้อยครับ อายุอานามก็คงราวๆยี่สิบต้นๆ ก็ถือได้ว่าเป็นผู้ใหญ่คนนึงแล้วล่ะ หากจะให้คำปรึกษาหรือข้อคิดอะไร ก็ให้เป็นไปในแบบผู้ใหญ่สองคนคุยกันปรึกษากันก็น่าจะดีครับ (และหากบังเอิญลูกชายคุณมีบุคลิกขาดความมั่นใจในตัวเอง การคุยกันแบบผู้ใหญ่ ให้เค้าคิดตัดสินใจเอง ก็เป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เค้าตระหนักว่า เค้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเองแล้วด้วยครับ)

จากคุณ : บูมเมอร์ - [ 21 ก.ย. 46 15:28:21 ]