หน้าร้อนกรายกลับกลั้น.......กลบฝัง
ตามเก็บเศษความหลัง.....................ซ่อนไว้
อาจเจ็บอาจหมดหวัง........................หมองหม่น
อาจบ่นอาจร้องไห้.............................หากไร้มารยา
เสน่หาเคยแทรกริ้ว...........อักษร
แฝงฝากในโคลงกลอน.................เก็บร้อย
วางเรี่ยราดขาดตอน.....................ต่อเนื่อง
แค่เรื่องคุณค่าน้อย........................แค่เน้นใจสลาย
หมายคัดโคลงรักร้าว..........มาเรียง
ทุกกรอบที่วางเคียง..........................แค่ย้ำ
เยื่อใยฝากไว้เพียง............................เพื่ออ่าน
รักผ่านแล้วความช้ำ..........................ยากเร้นรอยหาย
~*~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~*~
~*~...ความรักสำหรับคนบางคน เปรียบเสมือนแผ่นเสียงตกร่อง 
ซึ่งเผอิญมันเป็นเพลงโปรดที่ประทับใจ จึงทู่ซี้เปิดฟังทั้งที่รู้ว่าชำรุด
ทั้งที่รู้ว่ามันจะฟังไพเราะเพียงประเดี๋ยวประด๋าว และพอถึงจุดหนึ่ง
มันก็จะย้ำอยู่กับที่ให้ใจเจ็บ ให้เสียความรู้สึก..
~*~...แต่ก็ยังตัดใจทิ้งไม่ลง! 
จากคุณ :
อังศนา
- [
12 เม.ย. 47 11:52:52
]