ความคิดเห็นที่ 1 LAND BRIDGE คอลัมน์ AROND AND OUTSIDE โดย ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ผู้จัดการรายวัน 29 สิงหาคม 2547 http://www.manager.co.th/asp-bin/mgrView.aspx?NewsID=9470000044959 ก่อนเริ่มเรื่อง ต้องอธิบายนิดหนึ่งครับว่า อาจารย์ธรณ์เป็นคนอ่อนหวาน นุ่มนวล ไม่ต้องการหาเรื่องกับใคร รวมทั้งเป็นนักวิชาการนิสัยน่ารัก ไม่ต้องการให้ใครมาบอกว่าเจ้านี่แหละ...ตัวดี ไม่รู้เรื่องแล้วทำเป็นพูดมาก งานเขียนของผมทุกเรื่องจึงต้องเอาให้ชัวร์ว่าพอมีความรู้หรือมีอะไรเกี่ยวข้องอยู่บ้าง มิใช่จับประเด็นแล้วเอาความคิดเห็นตัวเองใส่ลงไป ในกรณีของ LandBridge ผมได้รับเชิญจากกลุ่มผู้ประกอบกิจการท่องเที่ยวในสามจังหวัด อันได้แก่ พังงา ภูเก็ต และระนอง ให้เข้าไปร่วมประชุม เพื่อที่จะสรุปความคิดเห็น การประชุมดังกล่าวจัดขึ้นเพื่อเตรียมต้อนรับ “ทัวร์นกขมิ้น” ของท่านนายกรัฐมนตรีที่จะลงไปพังงา ภูเก็ต และกระบี่ ในวันที่ 25 สิงหาคมหรือเมื่อวานนี้ เราเริ่มต้นด้วยการทำความรู้จักกับ LandBridge หรือโครงการพัฒนาศูนย์กลางพลังงานในภูมิภาค ภายใต้การดำเนินงานของสำนักงานคณะกรรมการประสานการพัฒนายุทธศาสตร์ศูนย์กลางพลังงานในภูมิภาค (สนพภ.) โดยเป็นหนึ่งใน “ยุทธศาสตร์พลังงานเพื่อการแข่งขันของประเทศไทย” โดยมีแนวทางดำเนินงาน 3 ขั้นตอน ได้แก่การจัดตั้งเขตปลอดภาษี พัฒนาเส้นทางคมนาคม และสุดท้าย Strategic Energy LandBridge (SELB) หรือการก่อสร้างท่อขนส่งน้ำมันเชื่อมต่อระหว่างชายฝั่งทะเลตะวันตก (ทะเลอันดามัน) และชายฝั่งตะวันออก (อ่าวไทย) โครงการดังกล่าวไม่ได้แบ่งเป็นส่วน แต่เพื่อความเข้าใจที่ง่ายขึ้น ผมช่วยหั่นให้เค้า เริ่มจากส่วนแรก “ทะเลอันดามัน” เป็นทุ่นลอยขนส่งน้ำมันกลางทะเล ห่างจากฝั่ง 5-7.5 กิโลเมตร ต่อท่อน้ำมันเข้ามาชายฝั่ง ที่คาดการว่าจะเป็นอำเภอท้ายเหมือง จังหวัดพังงา ก่อนขึ้นมาที่ Tank Farm หรือถังเก็บน้ำมันสำรองที่อยู่บนแผ่นดิน ลึกเข้ามาจากชายฝั่ง 5-6 กิโลเมตร โดยเก็บน้ำมันสำรองได้ 5 วัน โดยแต่ละวันมีน้ำมันขนส่ง 500,000-1,000,000 บาลเรล หมายถึงถังน้ำมันดังกล่าวต้องเก็บน้ำมันได้ 2.5-5 ล้านบาลเรล โดยคาดว่าจะมีการพัฒนาอุตสาหกรรมขึ้น โดยเฉพาะเกษตรและประมง ซึ่งเป็นอาชีพหลักของประชาชนในแถวนี้ (ผมไม่ได้ว่าเอง เอกสารเค้าว่า เอกสารนี้แจกโดยสนพภ. ในการประชุมที่พังงา ในเดือนพฤษภาคม 2547) ส่วนที่สอง “ข้ามคาบสมุทร” เป็นท่อส่งน้ำมันขนาด 38-48 นิ้ว ความยาว 236 กิโลเมตร ตัดผ่านแผ่นดินโดยอาจมีถนนอยู่เคียงข้าง ข้ามมาจนถึงส่วนที่สาม “อ่าวไทย” โดยมีถังเก็บน้ำมันลักษณะเดียวกับถังในฝั่งอันดามัน ก่อนวางท่อส่งน้ำมันลงทะเล คราวนี้ไปไกลหน่อย ประมาณ 15-20 กิโลเมตร เพราะชายฝั่งอ่าวไทยน้ำตื้นกว่าอันดามัน ก่อนขนส่งขึ้นเรือเป็นอันดับต่อไป บริเวณที่ท่อน้ำมันจะพาดผ่านคืออำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช ทั้งนี้ ฝั่งตะวันออกจะมีกิจกรรมอื่น ๆ เช่น โรงกลั่นน้ำมัน ปิโตรเคมี ฯลฯ ถึงตอนนี้ โครงการกำลังเดินหน้า กระทรวงพลังงานกำลังหาข้อยุติที่ตั้งของปลายท่อน้ำมันทั้งสองฝั่ง ร่วมถึงการว่าจ้างกลุ่มบริษัทที่ปรึกษา เพื่อจัดทำแผ่นแม่บทการพัฒนาธุรกิจและอุตสาหกรรมต่อเนื่องระบบโครงข่ายคมนาคมขนส่งและชุมชน โดยเริ่มดำเนินงานตั้งแต่ 17 มีนาคม 2547 ระยะเวลา 240 วัน โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาหลายข้อ เช่น จัดทำแผนแม่บทพัฒนาธุรกิจ เสนอผังการใช้ประโยชน์ ศึกษาความเหมาะสมของโครงการ นอกจากนี้ กระทรวงพลังงานยังให้ความสำคัญกับการทำความเข้าใจกับประชาชนในท้องถิ่น โดยจัดให้มีการประชุมตั้งแต่ต้นเดือนพฤษภาคม ทว่า...เท่าที่ผมทราบ มีคนท้องถิ่นเข้าประชุมอยู่เพียงไม่กี่คน จากคุณ : รองเมือง - [ 8 ก.ย. 47 17:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับปตท. ยังจ้างบริษัท Nexant (Thailand) ทบทวนความเหมาะสมของโครงการ ทบทวนการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสังคม จัดทำแผนการลงทุนต่าง ๆ ฯลฯ โดยปัจจุบัน กำลังอยู่ระหว่างการเร่งรัดดำเนินการ โดยโครงการดังกล่าวยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับหน่วยงานเอกชนและต่างชาติ เช่น จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ที่สนใจเข้ามาลงทุน เนื่องจากเล็งเห็นประโยชน์ในการลดต้นทุนการขนส่งน้ำมัน ไม่ต้องไปอ้อมสิงคโปร์ให้เสียเวลา ทั้งหมดนี้...ดีจัง แต่ทั้งหมดนี้...เงียบจัง ถามไถ่เพื่อนนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลเท่าที่เจอ ทุกคนบอกจู้ฮุกกรู...บ่รู้จ้า ผมเองก็ไม่รู้ เมื่อไม่รู้แต่ดันเกิดมาเรียนมาทำงานมาด้านนี้ทั้งชีวิต จะบอกว่าใครไม่เกี่ยวก็ถอยไป ไม่รู้ก็เงียบ ๆ เรื่องอะไรจะไปทำอย่างนั้น กว่าจะเรียนจบสมองแทบแตก ถ้าเรียนมาแล้วให้เงียบ ผมเอาเวลาช่วงวัยรุ่นไปจีบสาวดีกว่า ผมจึงมีคำถามครับ เป็นคำถามเกี่ยวกับการท่องเที่ยวแบบตรงประเด็นสุดเดช นั่นคือ...ทั้งโครงการไม่เห็นกล่าวถึงผลกระทบที่จะเกิดกับการท่องเที่ยว บอกแต่ข้อดีด้านการพัฒนาอุตสาหกรรม ศูนย์กลางพลังงาน ฯลฯ ที่พูดถึงคือการพัฒนาอุตสาหกรรมเกษตรและประมง โดยบอกว่านี่แหละอาชีพหลักของคนแถวนี้ พัฒนาอุตสาหกรรมเกษตรและประมง ??? มันเกี่ยวกับท่อส่งน้ำมันยังไงเอ่ย ? ผมคิดจนมึนตึ้บงงเต็ก ยังคิดไม่ออกบอกไม่ถูก หรือว่าประชาชนในพื้นที่จะเลี้ยงไก่มากขึ้น เพื่อเอาไข่ไปขายคนเฝ้าท่อส่งน้ำมัน จะขายไข่ได้กี่ใบ ? สำหรับการประมง ถ้าไม่มีโครงการท่อส่งน้ำมันแล้วรัฐบาลจะเลิกช่วยค่าน้ำมันกับชาวประมงเหรอ ? สิ่งหนึ่งที่ในเอกสารเผยแพร่ตกไปอย่างน่าหยิกคืออาชีพหลักของคนแถวนี้อีกประการคือการท่องเที่ยว คงไม่ต้องสาธยายให้คุณผู้อ่านทราบว่า ภูเก็ตมีโรงแรมกี่แห่ง ? กระบี่เป็นอย่างไร ? แต่คงต้องอธิบายนิดหนึ่งสำหรับพังงา อำเภอท้ายเหมืองอยู่ไม่ไกลจากเขาหลัก แหล่งท่องเที่ยวที่เติบโตรวดเร็วเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทยในปัจจุบัน จุดที่จะลงท่อส่งน้ำมัน คาดว่าอาจเป็นแถวทับละมุ ชื่อนี้อาจไม่คุ้นหู แต่ถ้าพูดถึงหมู่เกาะสิมิลัน มีหวังร้องอ๋อกันเป็นแถว ทับละมุอยู่ห่างจากสิมิลันไม่เกิน 70 กิโลเมตร เป็นท่าเรือหลักของคนที่คิดจะไปเกาะ เราจึงละเลยหรือหลบเลี่ยงหรืออ้อมแอ้ม ไม่กล่าวถึงผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับการท่องเที่ยวไม่ได้เป็นอันขาด โดยเฉพาะเมื่อรัฐบาลกำหนดยุทธศาสตร์แน่นอนว่าจะพัฒนาการท่องเที่ยวให้ใหญ่โต จะเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวให้ถึง 20 ล้านคน จะทำให้ภูเก็ตกระบี่พังงาเป็นศูนย์กลางท่องเที่ยวทางทะเลอันดับหนึ่งของเอเชีย ฯลฯ ที่คุณสามารถหาอ่านได้ในหน้าหนังสือพิมพ์ พัฒนาการท่องเที่ยว โดยสร้างท่อขนส่งน้ำมัน ท่าเรือขนถ่ายน้ำมัน ขึ้นอยู่ใจกลางแหล่งท่องเที่ยว...เนี่ยนะ นับเป็นการพัฒนาที่แปลกประหลาดมาก คนมาเที่ยวสปาแล้วดูเรือขนส่งน้ำมันวิ่งเข้าออก...เหรอ ? คนมานอนชายหาดแล้วมองคราบน้ำมันที่ลอยขึ้นมาตามคลื่น...เหรอ ? คนมาดำน้ำแล้วเจอปะการังที่โดนน้ำมันจนหงิก...เหรอ ? อย่านะครับ อย่ากล่าวว่าไม่มีทางเกิด เราป้องกันอย่างดีแล้ว ผมขอยืมเพลงของพี่เบิร์ดกับน้องเสกมากู่ก้องร้องให้ฟัง “อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ !!!” เพราะสิ่งเหล่านี้เกิดเป็นประจำแถวภาคตะวันออก ทะเลมันฟ้องครับ คุณคงเคยอ่านเรื่องคราบน้ำมันไหลเข้าหาด เคยอ่านเรื่องเรือบรรทุกน้ำมันประสบอุบัติเหตุ ฯลฯ แล้วทำไม...เหตุใด...ไฉน สิ่งเหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้นกับชายฝั่งพังงา ภูเก็ต กระบี่ ? เรือบรรทุกน้ำมันที่วิ่งเข้าออกแถวทับละมุ ข้อมูลระบุไว้ ขนาดระวางขับน้ำ 300,000 ตัน ใหญ่กว่าเรือสำราญตั้งไม่รู้กี่สิบเท่า ใหญ่กว่าเรือบรรทุกเครื่องบินลำใหญ่สุดของอเมริกา ว่ากันตามตรง นี่แหละเรือใหญ่ที่สุดในโลก ลองคิดในแง่ร้าย เรือชนตูม น้ำมันกระจาย ไหลทะลักลงทะเล ไม่ต้องเอาทั้งเรือ แค่ 100,000 ตันก็พอแล้ว เรามีความสามารถในการแก้ไขเหตุการณ์อย่างนั้นหรือครับ ? ห้ามบอกเด็ดขาดว่าไม่ชนหรอก โลกนี้มีข่าวครับ ข่าวต่าง ๆ เกิดแทบทุกมุมโลก เรือน้ำมันรั่ว เรือน้ำมันจม โน่นนี่นั่นสารพัด และไม่ได้เกิดในประเทศกิ๊กก๊อก แต่เกิดกับอเมริกา ถึงขั้นบริษัทผู้รับผิดชอบต้องจ่ายเงินไม่รู้กี่แสนล้านบาทเพื่อแก้ไข จนฮอลี่วู้ดนำไปสร้างหนัง เกิดที่เดนมาร์ก เกิดที่โน่นที่นี่ ดังที่มีข่าวเพียบ จากคุณ : รองเมือง - [ 8 ก.ย. 47 17:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วเมืองไทย อะไรจะเกิดขึ้น ? เอาแค่เรือน้ำมันที่ประสบอุบัติเหตุในอ่าวไทย คราบน้ำมันลอยมาไม่กี่หมื่นลิตร ยังต้องรอสั่งสารเคมีจากสิงคโปร์เพื่อมากำจัด (ลองตามข่าวย้อนหลังจะพบกรณีนี้) ไม่กี่หมื่นลิตรหมายถึงไม่กี่สิบตัน เทียบไม่ได้กับคำว่าเป็นหมื่นเป็นแสนตัน คนละเรื่องครับ และอย่าลืมว่า หากเราต้องขนส่งน้ำมันทั้งอ่าวไทยทั้งอันดามัน เราต้องมีกองเรือป้องกันทั้งสองฝั่ง หมายถึงสองกอง จะให้เกิดในอันดามัน แล้วรอให้เรือวิ่งจากอ่าวไทย อ้อมสิงคโปร์มาจนถึงอันดามัน ใช้เวลากี่วัน ? น้ำทะเลไม่เหมือนน้ำในสระ น้ำไหลครับ และในอันดามันยิ่งไหลเร็ว บางทีไหลเร็ว 5-10 กิโลเมตรต่อชั่วโมง หากเรือเกิดอุบัติเหตุที่ทุ่นขนส่ง ใช้เวลาสองชั่วโมง...น้ำมันถึงเขาหลัก หกชั่วโมง...น้ำมันถึงสิมิลัน สิบสองชั่วโมง...น้ำมันถึงภูเก็ต ยี่สิบสี่ชั่วโมง...น้ำมันถึงกระบี่ ตัวเลขที่ยกมานี้เป็นเพียงการคาดการณ์ แต่ถ้าใครมีตัวเลขอื่น ลองมานั่งดูกันก็ได้ เพราะฉะนั้น คำพูดของท่านรองนายกฯ และท่านรัฐมนตรี ที่ตอบคำถามว่า “เราจะใช้เทคโนโลยีดีที่สุดในโลกเพื่อจัดการกับปัญหา” มันจึงไม่ใช่คำตอบ เพราะเรือกำจัดคราบน้ำมันดีที่สุดในโลก หากมีเพียงลำเดียว ย่อมกำจัดน้ำมันได้แค่ระดับหนึ่ง ต้องมีเป็นสิบ...เป็นหลายสิบ ว่าแต่...เรามีตังค์เหรอ แล้วถ้ามีเทคโนโลยีที่ว่า เสกพรวดเดียวน้ำมันลอยขึ้นฟ้าหายหมด อเมริกาหรือเดนมาร์ก ประเทศพัฒนาสุด ๆ คงไม่กลุ้มใจกับปัญหาคราบน้ำมัน คำตอบที่ตรงกว่านั้นคือ ไม่มีเทคโนโลยีใดในโลกสามารถกำจัดคราบน้ำมันจำนวนมากให้หมดสิ้นไปได้โดยไม่เกิดผลกระทบ คำถามแรกยังไม่จบ ยังมีคำถามสองไว้ต่อ สามก็มีสี่ก็มี เช่น โครงการนี้ขัดกับสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์บ้างไหม ? คิดยังไงกับการสร้างสถานีขนส่งน้ำมันใกล้กับหมู่เกาะสิมิลัน มรดกอาเซียนแห่งใหม่ของประเทศไทย และเคยทราบบ้างไหมเกี่ยวกับโครงการมรดกโลก (World Heritage Area) ที่เรากำลังมีความพยายามผลักดันให้หมู่เกาะสุรินทร์หมู่เกาะสิมิลันอ่าวพังงา เป็นมรดกโลกทางทะเลแห่งแรกของอาเซียน แต่เราดันทำท่อรับส่งน้ำมันและโครงการพัฒนาอุตสาหกรรมหนักขึ้นมาทาบทับกลางพื้นที่ ? เรื่องนี้ต้องว่ากันยาว และคงต้องขอความช่วยเหลือจากพี่น้องสื่อมวลชน เพื่อติดตามและตั้งคำถามในประเด็นต่าง ๆ ที่น่าสนใจเต็มไปหมด จนผมไม่อาจรวบรวมมานำเสนอได้ในระยะเวลาอันสั้น (ต้องทำต้นฉบับแข่งกับเวลาครับ) แต่ที่นำเสนอได้คือผลจากที่ประชุม โดยทั้งผู้ประกอบการท้องถิ่น นายกสมาคมผู้ประกอบการท่องเที่ยวในสามจังหวัด องค์กรบริหารส่วนท้องถิ่นจำนวนมาก ฯลฯ สรุปออกมาตรงกัน “พวกเขาคัดค้านโครงการ LandBridge ในพื้นที่นี้ โดยขอให้รัฐบาลให้ความสำคัญกับโครงการผลักดันเขตมรดกโลกมากกว่า” ทั้งนี้ที่ประชุมจะยื่นจดหมายคัดค้านอย่างเป็นทางการแก่ท่านนายกรัฐมนตรีระหว่างทัวร์นกขมิ้น และจะเริ่มดำเนินการต่าง ๆ ต่อไป นั่นคือพวกเขา นี่คือผม ในฐานะนักวิชาการ ผมไม่ควรเข้าไปชี้นำหรือตัดสินว่าควรค้านหรือควรเห็นด้วย นักวิชาการมีหน้าที่ให้ข้อมูล แต่ในฐานะคนไทย ผมมีสิทธิคิดถึงลูกคิดถึงหลาน อยากให้ลูกหลานบอกกับคนต่างชาติอย่างภาคภูมิใจว่า ภูเก็ตพังงากระบี่...สวยจัง มิใช่...ภูเก็ตพังงากระบี่...ศูนย์กลางพลังงานของเอเชีย ข้อความต่อไปนี้ไม่ได้ออกมาจากความคิดของนักวิชาการ แต่ออกมาจากความคิดของคนไทยคนหนึ่ง ผมคัดค้านโครงการ LandBridge ตราบใดที่ยังไม่สามารถชี้แจงรายละเอียดได้ชัดเจน และตราบใดที่ยังอยู่ในพื้นที่ท่องเที่ยวที่ถือเป็นอันดับหนึ่งของประเทศไทยครับ ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 8 ก.ย. 47 17:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นึกแล้วเชียว คิดแบบนักดำน้ำ SCUBA ที่รักทะเล ม้าก กกกกกกกกกกกก มาก ... กว่าคนวงการอื่น ร้อยทั้งร้อย ก็ต้องออกบทความมาอีแบบนี้เลยแหละครับ ฮา................................................... จากคุณ : AQUANAUTS - [ 8 ก.ย. 47 18:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วย กับ อ.ธรณ์ และเจ้าของกระทู้ เพราะรัฐบาลนึกแต่ผลประโยชน์ในด้านเดียว ทำลายธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และการท่องเที่ยว คนไม่เคยดำน้ำ ไม่รู้จักการรักธรรมชาติหรอก ครับ สูญเสียธรรมชาติไปแล้ว ไม่มีทางได้คืนมา โครงการ นี้ เปลี่ยนเส้นทางได้ แต่ที่ไม่อยากเปลี่ยน เพราะ คนในรัฐบาลวางแผนซื้อที่ดินในเส้นทางไว้หมดแล้ว หรือเปล่า เงินเข้าตา ตาบอดครับ สมองคิดไม่ออก ขอค้านด้วยคน จากคุณ : พายุ ภูเก็ต - [ 8 ก.ย. 47 21:28:16 A:203.155.187.105 X: TicketID:016155 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมว่าควรจะให้ชาวบ้านเจ้าของพื้นที่เป็นผู้ตัดสินชะตาชีวิตของตัวเองนั่นแหละดีที่สุด ทั้งรัฐบาล ทั้งนักวิชาการ ควรจะต้องฟังเสียงของประชาชนที่จะต้องมีชีวิตเกี่ยวพันกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นว่าพวกเขาต้องการอะไร จากคุณ : แยกแยะให้ดี (ตงฟางปุ๊กป้าย) - [ 8 ก.ย. 47 21:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ห่าง สิมิลัน ไม่ถึง 10 กม.นะครับ เกาะสุรินทร์ ไม่ถึง 20 กม.น ผมคนพังงา่ ครับ คุณ คห.4 ไม่ทราบคนที่ไหน ผมอยากให้เขาไป สร้างใกล้บ้านคุณจัง ตอนนี้นายทุน และ กลุ่มผู้มีอำนาจหลายคน ได้ไปลงทุนสร้างรีสอร์ท โรงแรม และ สิ่งอำนวยความสะดวกไว้ที่เขาหลัก แห่งละ 200-2000 ล้านแล้ว และกำลังทะยอยเปิดใช้ โดยทางภาครัฐตั้งเป้าไว้ว่าต้อง เปิดห้องพักให้ได้ประมาณ 6000 ห้องในพื้นที่เขาหลัก เพราะเขา จะตั้งเป็นศูนย์ (อะไรจำไม่ได้แล้ว เกี่ยวกะ การเป็นศูนย์การการประชุมระหว่างประเทศอะไรนี้แหละ) ผู้ที่ได้รับประโยชน์เต็ม ๆ คือ กลุ่มทุนที่รู้ล่วงหน้าครับ ชาวบ้านจะได้รับแต่กากผลประโยชน์ ที่เก็บตกได้ในภายหลัง เพราะเขามากว้านซื้อที่ไว้ตั้งแต่ 3 - 4 ปีที่แล้ว เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดเมืองใหม่ที่เขาหลักถึงได้กล้ามาลงทุนตั้ง 2 - 3 พันล้าน และกำลังสร้างสนามบินที่ ต.เกาะคอเขา (ทุ่งตึก) อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา ซึ่งอยู่ห่างจากเขาหลัก ประมาาณ 20 กม.และนายกได้ไป อนุมัติให้สร้างถนนเรียบร้อยแล้ว คราวทัวร์นกขมิ้นรอบนี้แหละ และผมมั่นใจว่า ถ้า LAND BRIDGE ไปลงเมื่อไหร่ การเดินขบวนที่ยิ่งใหญ่ เหมือนตอนย้าย ผู้ว่า ธวัช มกราพงศ์ (กรณีไม่ให้สัมปทานเรือขุดแร่ฯ) และ กรณีแทนทาลัมภ์ (ที่ภูเก็ต) เกิดขึ้นแน่ และความพร้อมจะมากกว่า 2 กรณีก่อนด้วย การพัฒนาเขาหลัก หลายคนเห็นด้วย แม้เจ้าถิ่นจะไม่ได้อะไรเลย พร้อมทั้งได้รับมลพิษไปเต็ม ๆ และของแพงขึ้น โดยใช่เหตุ แต่ก็พอกล้อมแกล้มไปได้ แต่ แลนด์บริดก์ นั้น เป็นเรื่องแน่ตามข้างบนว่าไว้น้านแหละครับ ขั้นแรกยื่นคัดค้านก่อน ถ้าไม่ฟัง...... โปรดสงสารเถอะครับ พวกเราอยู่กันดี ๆ แล้ว อย่าเอาความเจริญที่รับไม่ได้เข้าไปเลยครับ วันก่อนเห็นมาสำรวจเส้นทางจากกระบี่ - พังงา จะขุดอุโมงค์ลอด ภูเขาที่ อ.ทับปุด ตัดตรงไป ทับละมุ ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ตั้งของ สถานี ทหารเรือพังงา่ (ตามข่าวว่าจะย้ายฐานทัพนี้ไปอยู่แถวภูเก็ตหรือกระบี่ไม่แน่ใจ) จากคุณ : อันดามัน - [ 8 ก.ย. 47 22:33:24 A:203.155.254.39 X: TicketID:050736 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นโบายทำลายกันเอง งานนี้ต้องเลือกครับระหว่างผลประโยชน์ กับ ธรรมชาติ ผมก็เลือกไม่ถูกเหมือนกันครับ ... ถ้าถามคนใต้ฝั่งตะวันออก เขาเลือกรับแน่ แต่ทางฝั่งตะวันตกมีทรัพยากรทางทะเล และการท่องเที่ยวมากกว่า ต้องให้เขาเป็นคนตอบมังครับ จากคุณ : jimmykatt (JimmyKatt) - [ 9 ก.ย. 47 01:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ คคห.ที่ 7 คนพังงาครับ ที่บอกว่าอยู่ห่างจาก สิมิลัน ไม่ถึง 10 กม.นะครับ เกาะสุรินทร์ ไม่ถึง 20 กม. นั่นมันอะไรกันแน่ครับ ลองเอาแผนที่ ของกรมอุทกศาสตร์ กองทัพเรือ หมายเลขแผนที่ 307 มากางดูซะหน่อยครับ แล้วจะรู้ว่า หมู่เกาะสิมิลัน และหมู่เกาะสุรินทร์ นั่นห่างจากฝั่งเท่าไร และอยู่ห่างกันเท่าไร ส่วนที่ความเจริญที่ เขาหลัก เกาะคอเขา  และเกาะพระทอง นั่น  มันเจริญขึ้น ด้วยเงื่อนไขของทรัพยากรณ์การท่องเที่ยวมาก่อนที่ ทรท.จะเป็นรัฐบาลซะอีกครับ คคห.ที่ 5 ครับ ผมน่ะ ดำน้ำ SCUBA มา 17 ปีแล้วครับ  เห็นการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรณ์ทางทะเลมาเยอะแล้วครับ  ทำใจยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงทั้งสองด้าน  แล้วไอ้ที่ปะการังชิบหายวายวอด น่ะ   นักดำน้ำมันมีโอกาสทำได้มากกว่าคนกลุ่มอื่นๆนะครับ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 47 08:16:56 จากคุณ : AQUANAUTS - [ 9 ก.ย. 47 08:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยครับ ควรทบทวน เพราะพวกนายทุนรีสอร์ตจะฉิบหายวายป่วงกันหมด จากคุณ : คนชอบค้าน - [ 9 ก.ย. 47 10:08:36 A:203.155.74.80 X: TicketID:031956 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าว ! ตกลงว่า จะให้ทบทวนโครงการ เพราะเป็นห่วงกลัวว่า นายทุนจะเจ๊ง หรือ เพราะเป็นห่วงสภาพแวดล้อมทางทะเล กันล่ะครับ จากคุณ : AQUANAUTS - [ 9 ก.ย. 47 13:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมอยากอธิบายเกี่ยวกับแลนด์บริดจ์นิดหนึ่งว่า แลนด์บริดจ์ คล้ายโครงการขุดคอคอดกระที่ต้องการร่นระยะทางการเดินเรือขนส่งโดยไม่ต้องไปอ้อมถึงช่องแคบมะละกาดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน โครงการแลนด์บริดจ์ก็มีวัตถุประสงค์คล้ายกัน แต่แทนที่จะขุดแผ่นดินเป็นร่องน้ำลึก ก็สร้างท่อส่งน้ำมันพาดข้ามจากชายฝั่งอันดามันไปยังชายฝั่งอ่าว เรือขนส่งน้ำมันจึงไม่ต้องไปอ้อมช่องแคบมะละกา แต่มาหยุดที่ชายฝั่งอันดามัน แล้วขนถ่ายน้ำมันผ่านท่อส่งน้ำมันที่วางข้ามแผ่นดินไปสู่ด้านชายฝั่งอ่าวไทย จากนั้นก็ถ่ายน้ำมันลงเรือน้ำมันที่จอดรออยู่ทางฝั่งนี้เพื่อเดินขนส่งสู่จุดหมายปลายทางต่อไป ......... ข้อมูลที่ค้นเพิ่มโดยค้นหาด้วยคำว่า "แลนด์บริดจ์" ในเว็บ google มีพอสมควร ผมขอยกมาสัก 2-3 อัน ชง"แลนด์บริดจ์" เข้าครม.สัญจรใต้ ปรุงสูตรผสมใหม่ (ฐานเศรษฐกิจ 11-14 ก.ค. 47) http://www.mfa.go.th/business/page37.php?id=9531 รายการ สภาท่าพระอาทิตย์ สัมภาษณ์คุณพรชัย รุจิประภา (เว็บผู้จัดการ 19 ก.ค. 47) http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9470000024395 ข่าวกระทรวงพลังงาน (26 ก.ค. 2547) http://www.energy.go.th/center_cell/news/news-25470726.htm ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 9 ก.ย. 47 13:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณที่บอกว่า ดำน้ำมา 17 ปี ผมก็ยังยืนยันว่าไม่ควรให้มีท่อน้ำมันแถวนั้น แค่นักท่องเที่ยวรู้ข่าวว่า จะมีที่เก็บนำมันกันท่อน้ำมันอยู่แถวนั้น เกาะสิมิลันก็สะเทือนครับ สิมิลันห่างฝั่งประมาณ 40 ก.ม. ทั้งสัตว์ทั้งพืชใต้ทะเล กระทบแน่ครับ พวกที่เชียรรัฐบาลโดยไม่นึกถึงเรื่องอื่นเลย เพราะไม่เคยศึกษาอย่างถ่องแท้ ผลกระทบไม่ใช่กระทบแค่ชาวพังงา ภูเก็ต กระบี่ แต่กระทบรายได้ของชาติ สามจังหวัดนี้ ทำรายได้ให้มากที่สุดในประเทศจากการท่องเที่ยว การลงทุนใน 3 จังหวัด มหาศาลครับ เลิกพูดเสียทีเรื่องนายทุนบุกรุก มาดูที่นี่ดีกว่า ที่สำคัญไม่เคยถามประชาชนในท้องถื่นเลย ลำบากครับ จากคุณ : พายุ ภูเก็ต - [ 9 ก.ย. 47 23:27:14 A:203.155.187.116 X: TicketID:016155 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรือน้ำมันลำมันใหญ่นะครับ เคลื่อนทีมันจะก่อคลื่นขนาดไหนเอ่ย แล้วคลื่นแรงขึ้นจะมีผลอะไรต่อสัตว์ในน้ำหรือเปล่าเนี่ย มีอะไรรับประกันได้มั๊ยว่า ท่อน้ำมันนั้นจะไม่มีรั่วไหล -อันนี้ผมไม่แน่ใจนะ แต่อ่าวไทยเนี่ยมีท่อก๊าซอยู่แล้ว ท่อน้ำมันก็มี เคยรั่วมั๊ย แล้วเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าไม่เคยรั่ว ทำอย่างเดียวกันได้มั๊ย หรือต้องมีอะไรเป็นพิเศษบ้าง จากคุณ : โลหการ4 - [ 10 ก.ย. 47 01:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เท่าที่ผมอ่านข่าวและบทสัมภาษณ์ของ ดร.พรชัย ก็ใช่ว่าโครงการแลนด์บริดจ์จะมีความคุ้มของโครงการโดยตัวมันเอง และจากที่เคยอ่านมาก็ได้ยินมาว่า ต้นทุนในการขนส่งทางท่อและการเก็บน้ำมันก็มิใช่น้อย เพราะต้องก่อสร้างท่อเป็นระยะทางราวๆ 250 กม. และต้องสร้างคลังน้ำมันทั้งสองฝั่ง อีกต้องสร้างส่วนประกอบอื่นๆ รวมทั้งยังมีเรื่องค่าใช้จ่ายดำเนินงานเมื่อโครงการเปิดให้บริการ ถ้าเราค่อยๆข้อมูลจากผู้ดำเนินการคือ จากดร.พรชัย จะพบว่า 1. ต้นทุนดำเนินการขึ้นกับขนาดที่โครงการนี้จะสร้าง แยกเป็น - "การลงทุนก่อสร้างท่อขนส่งน้ำมันในปริมาณ5 แสนบาร์เรลต่อวัน ใช้เงินลงทุน 482-613 ล้านเหรียญสหรัฐ โดยรวมเงินลงทุนก่อสร้างคลังน้ำมันฝั่งละขนาด 9-11 ล้านบาร์เรล (ที่อัตราแลกเปลี่ยน 41 บาทคิดเป็นเงิน 19,762-25,133 ล้านบาท) - การขนส่งน้ำมันปริมาณ 1 ล้านบาร์เรลต่อวัน จะใช้เงินลงทุน700 ล้านเหรียญสหรัฐ รวมการก่อสร้างคลังทั้ง 2 ฝั่งขนาด 6-7 ล้านบาร์เรล (ประมาณ 28,700 ล้านบาท) - การขนส่งน้ำมันปริมาณ 1.5 ล้านบาร์เรลต่อวัน ใช้เงินลงทุน 880 ล้านเหรีญสหรัฐ รวมค่าก่อสร้างคลังน้ำมันทั้ง 2 ฝั่งขนาด7-9 ล้านบาร์เรล (ประมาณ 36,000 ล้านบาท) - และการขนส่งน้ำมันปริมาณ 2 ล้านบาร์เรลต่อวัน รวมค่าก่อสร้างคลังน้ำมันทั้ง 2 ฝั่งขนาด 9-11 ล้านบาร์เรลต่อวัน ข้อมูลจากฐานเศรษฐกิจค่อนข้างแปลกและไม่สมบูรณ์ แต่ประมาณได้ว่า ค่าก่อสรางอยู่ในราว 20,000-40,000 ล้านบาทขึ้นกับขนาดการก่อสร้าง (ยังมีต่อ) จากคุณ : รองเมือง - [ 11 ก.ย. 47 00:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 2. ความเป็นไปได้ทางการตลาด -ตลาดที่ได้แน่นอนคืออันดับแรกคือตลาดภายในของไทยประมาณ 500,00 บาร์เรลต่อวัน (ปลายทางเดินเรือที่มีเป้าหมายสิ้นสุดที่ประเทศไทย) (ส่วนการขนถ่ายน้ำมันจากฝั่งอันดามันไปยังเป้าหมายในประเทศจะส่งผ่านท่อโครงการแลนด์บริดจ์หรือไม่ ผมไม่ทราบรายละเอียด) -ตลาดที่จะแบ่งมาจากสิงคโปร์ (เรือที่มีจุดหมายปลายทางประเทสอื่นและผ่านช่องแคบมะละกา) ซึ่งประมาณว่าจะแบ่งมาได้ 20% จาก 9 ล้านบาร์เรลต่อวัน หรือก็คือคาดว่าจะแบ่งมาได 1.5-2 ล้านบาร์เรลต่อวัน -การแข่งขันทางราคา สู้ได้เฉพาะเรือขนาดบรรทุกต่ำว่า 140,000 บาร์เรล แต่เรือที่ขนาดใหญ่กว่านี้ต้นทุนการขนส่งทางเรือผ่านช่องแคบมะละกาต่อบาร์เรลจะถูกถัวจนต่ำกว่าต้นทุนขนส่งผ่านท่อในโครงการแลนด์บริดจ์ รายงานข่าวของฐานเศรษฐกิจระบุว่า สำหรับความเป็นไปได้ของโครงการดังกล่าว ต้องยอมรับว่าส่วนหนึ่งจะเกิดขึ้นได้ต้องขึ้นอยู่กับลูกค้าเป็นหลักว่าจะขนส่งน้ำมันดิบผ่านท่อเส้นนี้หรือไม่ และการขนส่งน้ำมันผ่านท่อในปริมาณวันละเท่าไร เพื่อไม่เกิดความเสี่ยงจากการลงทุน "ล่าสุดทั้งจีนและเกาหลีใต้ ได้ให้ข้อเสนอมาว่า หากจะเข้ามาลงทุนด้วย ขนาดของท่อส่งน้ำมันจะต้องเป็นขนาดใหญ่ มีปริมาณน้ำมันผ่านท่อตั้งแต่ 1.5 ล้านบาร์เรลต่อวัน ถึง 2 ล้านบาร์เรลต่อวัน เพราะหากจะใช้การขนส่งเพียง 5 แสนบาร์เรลต่อวันนั้น การให้บริการกับไทยประเทศเดียวก็เต็มแล้ว ซึ่งหากทางพันธมิตรร่วมทุนเห็นควรไปตามนี้ ก็จำเป็นที่จะต้องลงทุนร่วมกันเพื่อให้โครงการนี้เกิดขึ้นให้ได้" (คำให้สัมภาษณ์ของดร.พรชัย) ฐานเศรษฐกิจยังระบุว่า "ความเป็นไปได้ของโครงการแลนด์บริดจ์จะเกิดขึ้นได้หรือไม่ได้นั้น ขึ้นกับสามารถแข่งขันระบบการขนส่งในปัจจุบันได้หรือไม่ ซึ่งหากมองในแง่ของการระบบการขนส่งน้ำมันเพียงอย่างเดียว จะไม่จูงใจให้เกิดการลงทุนเกิดขึ้นมากนัก เพราะการขนส่งน้ำมันผ่านโครงการนี้ ยังไม่สามารถบอกได้ว่ามีต้นทุนถูกกว่าหรือแพงกว่าการขนส่งผ่านช่องแคบมะละกา เพราะขึ้นอยู่กับผู้ใช้จะมองว่าเป็นอย่างไร หากมองว่าการขนส่งผ่านช่องแคบมะละกามีปัญหาจากความเสี่ยงอุบัติเหตุสูง หรือมีความแออัดทำให้ค่าขนส่งสูงขึ้น การเข้ามาใช้บริการในท่อแลนด์บริดจ์นี้ก็อาจจคุ้มค่ากว่าเพราะไม่ต้องรับภาวะความเสี่ยงที่เกิดขึ้นแม้จะจ่ายแพงกว่าเล็กน้อย เมื่อแลกกับความมั่นคงในด้านการจัดหาน้ำมัน หรืออาจจะมีปัจจัยอื่นๆ เช่น ไม่ต้องการขนส่งน้ำมันผ่านท่อเพียงอย่างเดียว แต่ต้องการใช้โครงการนี้เป็นที่สำรองน้ำมันของประเทศตนเอง หรือนำน้ำมันไปกลั่นเป็นมูลค่าเพิ่ม และจำหน่ายน้ำมันออกไปในภูมิภาคก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยการตัดสินใจให้มีการเข้ามาร่วมลงทุนได้ แต่หากมองในแง่ของการขนส่งน้ำมันท่อเพียงอย่างเดียว พันธมิตรร่วมทุนจะมองว่ามีค่าขนส่งที่แพงกว่า เมื่อเทียบกับการขนส่งผ่านช่องแคบมะละกา อย่างไรก็ตาม โครงการนี้ยังต้องมีการเจรจารายละเอียดหลายขั้นตอน เพราะโครงการนี้ไม่เหมือนกับโครงการอื่นๆ ทั่วไป เพราะไม่ใช่เป็นโครงการที่นำขึ้นมาเพื่อเชิงพาณิชญ์อย่างเดียว เนื่องจากเป็นโครงการความร่วมมือระหว่างรัฐกับรัฐ และยังมีเอกชนเข้ามาเกี่ยวข้องอีกมาก ในฐานะที่แต่ละประเทศมีบริษัน้ำมันแห่งชาติที่จะต้องให้มาเป็นผู้ลงทุน " ก็คงให้ภาพมุมกว้างได้ว่า แลนด์บริดจ์ มีทั้งโอกาสและความเสี่ยงทางการตลาด 3. เมื่อเอา 2 ปัจจัยคือเงินการลงทุนและการตลาดเขามาดูรวมกัน หากว่าการตลาดประสบผลโครงการนี้ก็จะไม่เป็นปัญหา แต่ถ้าการตลาดมีปัญหา แล้วมีให้รายได้ไม่เข้าเป้า ก็จะส่งผลกระทบต่อตลาดภายใน เพราะโครงการนี้ลงทุนโดย ปตท.ซึ่งอยู่ในตลาดหุ้นอีกทั้งลงทุนเป็นจำนวนมาก (แม้จะมีต่างประเทศร่วมลงทุน) ปตท. (และหรือผู้ร่วมทุน) ก็อาจไม่สามารถแบกรับภาระการลงทุนที่มีอยู่ ซึ่งอาจเป็นดอกเบี้ยหรือเงินปันผลที่ต้องจายผู้ถือหุ้น ก็เป็นไปได้ว่า อาจมีการผลักภาะระการลงทุนมายังผู้บริโภคน้ำมันภายในประเทศ ทำให้ผู้บริโภคอาจจะไม่ได้ประโยชน์เรื่องราคาน้ำมันถูกลง โดยสรุป ผมมองว่าโครงการนี้ความจริงก็ดูจะเป็นโครงการที่มาจากการคิดนโยบายที่น่าสนใจ แต่ด้วยความที่รัฐบาลนิยม "เล็งผลเลิศ" ในการทำโครงการ จึงอาจไม่ได้มองความเสี่ยงด้านต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้น อย่างเช่นความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมและความเสียงที่จะเกิดแก่การท่องเที่ยวดังที่ ดร.ธรณ์ เป็นห่วง ข้อมูลจากผู้ดำเนินการได้ชี้ว่า ลำพังความเป็นได้ของโครงการแลนด์บริดจ์ก็มีความเสี่ยงเรื่องความคุ้มค่าในการลงทุนของตัวโครงการเอง โดยที่ยังไม่ได้มองความเสี่ยงที่จะไปกระทบเรื่องการท่องเที่ยว (และหรือต้นทุนทางด้านสิ่งแวดล้อม) จึงสมควรทบทวนโครงนี้อย่างรอบคอบถี่ถ้วนครับ ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 11 ก.ย. 47 00:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบคุณ AQUANAUTS (คคห. 4, 9 และ 11) ลองอ่านข้อมูลต่างๆที่ผมทำลิงก์เชื่อมโยงใน คคห.12 สักหน่อยครับ ......... ตอบคุณ พายุ ภูเก็ต (คคห.5 และ 13) เข้าใจรัฐบาลว่า โครงการเพื่อการพัฒนาประเทศก็คงต้องมี แต่โครงการต่างๆก็ต้องระวังเรื่องสิ่งแวดล้อมอย่างที่เราเป็นห่วงกัน รวมทั้งแหล่งท่องเที่ยวที่สร้างรายได้ให้เห็นๆ ส่วนเรื่องกว้านซื้อที่โครงการยังไม่เคยได้ยินข่าวครับ (ปกติผมก็ไม่ค่อยได้อ่านข่าวมาก) ......... ตอบคุณ ตงฟางปุ๊กป้าย (คคห. 6) ปัญหาก็คือ บางครั้งชาวบ้านก็ไม่ได้สนใจที่จะมีส่วนร่วมมากเท่าใดนัก ผมเคยอ่านเจอว่าที่เชียงใหม่มีปัญหาเรื่องอากาศช่วงเดือนเมษา-ตุลาคม นักวิชาการก็ชี้ภัยเรื่องอากาศมาหลายปีแล้ว แต่ชาวบ้านก็ไม่ได้กระตือร้นเรื่องนี้สักเท่าไหร่ แม้จะเป็นภัยใกล้ตัว และแม้จะมีสถิติออกมาแล้วว่าคนเชียงใหม่เป็นโรคทางเดินหายใจกันมาก ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 11 ก.ย. 47 00:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบคุณ อันดามัน (คคห. 7) ของคุณอันดามันเป็นความเห็นอีกด้านหนึ่ง ส่วนของผมตอนนี้เน้นทางด้านความเป็นไปของโครงการและความเสี่ยงด้านการท่องเที่ยวครับ ......... ตอบคุณ jimmykatt (คคห.8) ผมเคยไปเที่ยวทางฝั่งอันดามันมา แม้เป็นช่วงโลว์ซีซั่นก็ยังคึกคักพอสมควร โครงการนี้ต้องพิจารณาเรื่องผลกระทบต่อการท่องเที่ยวให้ถี่ถ้วน ......... ตอบคุณ "คนชอบค้าน" (คคห.10) โรงแรม รีสอร์ต ก็ถือเป็นองค์ประกอบของการท่องเที่ยวนะครับ หรือคุณอยากให้มีแต่เกสต์เฮ้าส์แบบถนนข้าวสาร ? ......... ตอบคุณ โลหการ4 (คคห. 14) ที่คุณถามมา ผมไม่มีข้อมูล (ไม่รู้) ครับ ......... จากคุณ : รองเมือง - [ 11 ก.ย. 47 00:53:13 ]