จึงโอดโอยเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับผู้เขียนทางบ้านคนหนึ่ง ที่เขียนเข้ามาในคอลัมน์ของคุณวาณิชเองในมติชนรายสัปดาห์ว่า
เขาคนนั้น ( ซึ่งเป็นคนไทย เกิดในเมืองไทย อาศัยอยู่ และกินขี้ปี้นอนบนผืนแผ่นดินไทย ) รู้สึกอึดอัดขัดข้องใจเป็นอย่างมาก กับการที่ต้องทนฟังการเปิดเพลงชาติไทยในทุก ๆ แปดโมงเช้าและหกโมงเย็นตามสถานีวิทยุโทรทัศน์และตามสถานที่ต่าง ๆ
แถมยังต้องฝืนใจยืนตรงเคารพธงชาติเหมือนกับที่คนอื่น ๆ เขาทำกันเป็นประจำ เมื่อมีเสียงเพลงชาติดังในทุก ๆ ครั้ง
นายคนนี้ยังถามว่าจะเป็นการผิดหรือเขามีสิทธิ์ไหม ที่จะไม่ขอยืนตรงตามใครแต่จะนั่งจะเดินก็ตามแต่ใจของเขา แม้ว่าตอนนั้นจะมีเสียงเพลงชาติดังและคนอื่น ๆ เขายืนตรงกันถ้วนทั่ว
แล้วนายวาณิชที่ว่าเขียนตอบยังไงรู้ไหมครับ มันตอบว่าได้สิครับได้สิก็มันเป็นสิทธิส่วนบุคคลของคุณนี่ครับ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกอึดอัดขัดข้องเหมือนคุณ ที่รู้สึกฝืนใจที่เหมือนถูกใครบังคับให้ต้องยืนตรง และต้องทนฟังเพลงชาติอันบาดจิตบาดใจทุกเช้าทุกเย็น
แล้วท่านนักเขียนชื่อดังก้องฟ้าเมืองไทยก็ให้คำแนะนำไปว่า คราวหน้าถ้าคุณไม่อยากยืนตรงก็ไม่ต้องไปยืนให้มันเมื่อย ใครจะว่าอย่างไรก็ไม่ต้องสนผม ( วาณิช ) เองก็ทำบ่อยไป ที่เดินไปไม่สนใจสายตาคนรอบข้างที่ตั้งใจยืนตรงเคารพธงชาติแต่ประการใด เพราะมันเป็นชีวิตของผม
เออ**นะม** ถ้าพวกม**ทนฟังเพลงชาติไทยที่ยาวเพียงแค่สามนาทีไม่ได้ และฝืนยืนตรงเคารพธงไตรรงค์ไม่ไหว ทำไมพวกม**ไม่ย้ายไปอยู่ประเทศอื่นที่เขาไม่นิยมยืนตรงเคารพธงชาติเสียละ จะได้เดินเหินตามใจของพวกม**
" ธงชาติและเพลงชาติไทยเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นไทย เราจึงร่วมใจกันยืนตรงเคารพธงชาติ ด้วยความภาคภูมิใจในเอกราชและความเสียสละของบรรพบุรุษไทย " ที่คือประโยคเกริ่นนำก่อนที่จะขึ้นอินโทรของเพลงชาติในทุก ๆ ครั้ง ซึ่งพอได้ยินได้ฟังทีไรก็รู้สึกฮึกเหิมหัวใจก็พองโตคับอก ต้องรีบลุกขึ้นยืนอกตั้งหลังตรงเชิดหน้า ขนลุกซู่ตัวชาด้วยความสุดแสนจะภาคภูมิที่ได้เกิดมาเป็นคนไทยบนผืนแผ่นดินไทย และอยู่ใต้ร่มพระบรมโพธิสมภาร
ความรู้สึกเช่นนี้ควรจะเกิดขึ้นในทุก ๆ ครั้งกับทุก ๆ คนที่เป็นคนไทยในทุก ๆ คราวที่ได้ยินเสียงดังของเพลงชาติ และความรู้สึกรักชาติรักประเทศไทยแบบนี้ควรจะได้ถูกปลูกฝังถ่ายทอดลงไปให้อยู่ลึกในทุกอณูเนื้อของจิตวิญญาณคนไทย โดยเฉพาะเด็ก ๆ และเยาวชน
นั่นไม่ใช่หรือที่ควรจะเป็นหน้าที่ที่ควรทำของนักเขียนที่ดีอย่างคุณวาณิช ไม่ใช่เอาแนวคิดส่วนตัวบ้า ๆ บอ ๆ ผิด ๆ สวนกระแสมาปลูกฝังใส่หัวคนไทยผ่านสื่อแบบนี้
ผมว่าการที่คนไทยภูมิใจและเต็มใจที่จะลุกขึ้นยืนตรง ทำความเคารพธงไตรงค์ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงชาติโดยที่ไม่ต้องมีใครมาบังคับฝืนใจนั้น มันเป็นความรักชาติไม่ใช่คลั่งชาติเหมือนอย่างที่คุณวาณิชกล่าวหาครับ
และอ้ายอีคนไทยคนไหนก็ตาม ที่รังเกียจเพลงชาติทั้งยังฝืนใจที่จะยืนตรงเคารพธงชาติ พวกมันก็สมควรรีบตายแล้วรีบไปเกิดใหม่กับชาติใหม่ เป็นคนไทยแต่เสือกไม่ภูมิใจในชาติแบบนี้ก็ไม่สมควรอยู่ให้หนักแผ่นดินครับ
สำหรับคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ ผมค่อนข้างจะชื่นชมในข้อคิดแนวเขียนตามแบบอย่างธรรมเนียมนักเขียนใหญ่ของท่านอยู่นะครับ
แต่ไม่ถูกใจและชอบใจเอาเสียเลยกับแนวคิดและกิจวัตรประจำวันของคุณวาณิชเอง ที่ชอบเอาเรื่องส่วนตัวและแนวทางในการดำเนินชีวิตแผลง ๆ ของตัวเองมาเขียนลงหนังสือขายอยู่บ่อย ๆ
เพราะมันไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดเลย ที่ดีพอที่จะให้ใครมาเอาเยี่ยงเอาอย่างเดินตามแบบแผนแนวทางเหมือนเช่นที่คุณวาณิชทำ
ไม่ว่าจะเป็นการนอนตื่นบ่ายสองโมง กินเบียร์ต่างน้ำ หรืออีกกิจวัตรประจำวันที่พิเรนท์ ๆ ผิดปกติวิสัยของชาวบ้านในรูปแบบอื่น ๆ อีกมากมายหลายอย่าง
แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณวาณิช ที่ผมคงไม่มีสิทธิ์จะสะเออะหรือเสือกกระโหลกไปวิพากษ์วิจารณ์แต่ประการใด
ถ้าเพียงแต่คุณวาณิชจะเก็บเอาแนวคิดแผลง ๆ ในการดำเนินชีวิตเหล่านั้นไว้เป็นความลับส่วนตัวคนเดียวไม่บอกใคร ไม่ใช่เอามาเขียนลงหนังสือซึ่งอาจจะกลายเป็นการชี้แนะแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ผิด ๆ ให้กับคนไทยอีกหลาย ๆ คนก็เป็นได้
คนไทยโง่และเชื่อคนง่ายคุณวาณิชเองก็รู้ดี เดี๋ยวจะพากันห่วยไปทั้งเมืองก็เท่านั้น
อ้อ ! อย่าลืมตอบผมด้วยนะครับว่าคุณวาณิชนะถือสัญชาติอะไร รวมถึงนายคนนั้นผู้รังเกียจเพลงชาติไทยที่เขียนจดหมายมาถึงคุณวาณิชด้วย
และขอเตือนว่าจะไปยืนไปเดินตรงไหนก็เดินไป อย่าเสือกมายืนมาเดินข้าง ๆ ผมละ เขายืนหน้าตั้งหลังตรงเคารพธงชาติกันถ้วนทั่ว แต่ดันมีใครสักคนผ่าเหล่าผ่ากอนั่งกระดิกตีนทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ใกล้ ๆ ละก็
ไม่โดน**ถีบอย่ามาเรียกว่าคน !
http://www.mthai.com/webboard/7/39500.html ลิงค์อ้างอิง
จากคุณ :
JanjaoMthai 
- [
11 พ.ย. 47 16:45:27
]
วานิช จรุงกิจอนันต์ สัญชาติอะไร จึงรับไม่ได้เมื่อมีใครเปิดเพลงชาติไทยให้ได้ยิน
