PANTIP.COM : P3233472 โหวต...ส่งมอบงานคุณหญิงหมอและทีมงานอาสาสมัครกลับบ้าน...คุณเห็นด้วยหรือไม่? [สังคม]

ความคิดเห็นที่ 15

เนี่ยเห็นได้ชัดเลยว่า หลายๆคนมีอคติจนเกินไป ยึดติดตัวบุคคล จนหลงลืมหลักการที่ถูกต้อง

คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ

ตามกฏหมายไทยแล้ว ตำรวจเป็นเจ้าพนักงานพลิกศพชันสูตรศพและออกใบมรณบัตร

ซึ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากจากคลื่นถล่มโดยไม่คาดฝัน ด้วยอารามตกใจ ชื่อแรกที่นายกทักษิณนึกถึงคือ
คุณหญิงแพทย์หญิงพรทิพย์ ท่านจึงได้มีบัญชาให้คุณหมอพรทิพย์ลงไปทำงานพิสูจน์ DNA เพื่อระบุชื่อผู้ตาย
โดยหาทันนึกไม่ว่า นั่นเป็นการทำงานข้ามขั้นตอนการทำงานของตำรวจ
ซึ่งแปลว่า การทำงานของหมอพรทิพย์ เป็นการทำงานโดยไม่มีกฏหมายรองรับ
ซึ่งแปลอีกทีว่า ผลการตรวจ DNA ของหมอพรทิพย์ ไม่สามารถนำไปยืนยันอ้างอิงตามกฏหมายได้

กล่าวฝ่ายตำรวจ และนิติเวช ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตามกฏหมาย ก็ได้แต่ทำตาปริบๆ
และไม่กล้าออกปากโวยว่า โดนแย่งงาน เพราะกระแสสังคมแรง คุณหมอพรทิพย์เป็นขวัญใจประชาชน
ขืนตำรวจออกมาให้ข่าว คงได้โดนประชาชนถล่ม ดังเช่นที่หลายๆท่านได้ต่อว่าผม
ในกระทู้ข้างๆล่างนี้ ที่ใครก็ห้ามแตะคุณหญิงทั้งสิ้น

แต่.... ฟ้าย่อมมีตา

เมื่อเวลาผ่านไปได้หลายวัน การตรวจ DNA ทำไปได้ระยะนึง ญาติผู้เสียชีวิตที่เป็นชาวต่างชาติ และคนไทย
ต้องการได้ใบมรณบัตรที่ทางการไทยออกให้ เพื่อไปทำนิติกรรมหรือจัดการเรื่องมรดกทรัพย์สินของผู้ตาย
คราวนี้ก็เป็นเรื่องสิครับ ทางการไทย ไม่สามารถออกใบนี้ให้ได้ เพราะยังไม่ได้มีการพิสูจน์ศพตามกฏหมายไทย

เรื่องก็ถึงคราวเข้ามุมอับ ยักตื้นติดกึก ยักลึกติดกัก

ในเบื้องต้น ได้มีการประสานงานภายในเพื่อให้หมอพรทิพย์ส่งมอบผลตรวจ DNA ให้กับทางตำรวจ
เพื่อที่ตำรวจจะได้ดำเนินการส่วนที่เกี่ยวข้องในการออกใบมรณบัตรต่อไป

แต่....เป็นที่น่าเสียใจว่า หมอพรทิพย์ ไม่ยอมส่งมอบผลตรวจนั้นให้ทางตำรวจ
จะด้วยเหตุผลว่า เป็นน้ำพักน้ำแรงของแกล้วนๆ อยู่ๆจะให้ตำรวจจะมาชุบมือเปิบ
หรือด้วยเหตุผลอื่นใดก็สุดที่จะเดา......

เมื่อหมอพรทิพย์ไม่ยอมส่งมอบผลให้ตำรวจ เรื่องก็เลยต้องมาถึงให้นายกทักษิณเป็นผู้ตัดสิน
ซึ่งแกก็ไม่มีทางเลือก เพราะแกเองก็พลาดไปที่สั่งการให้หมอพรทิพย์ลงไปทำงานตั้งแต่แรก
แต่ครั้นจะให้แกสั่งการลงไปบังคับให้หมอพรทิพย์ส่งผลตรวจให้ตำรวจ
ก็คงเป็นการหักหาญน้ำใจหมอพรทิพย์มากไป และท่านนายกเองก็คงเกรงผลกระทบจากกระแสความนิยม
ในตัวหมอพรทิพย์ที่เชียร์กันอย่างบ้าคลั่ง เช่น ที่ใครขวางหมอ แปลว่ามันเลว อย่างที่เห็นๆกันอยู่ในกระทู้นี้
แล้วนี่มันก็ใกล้หน้าเลือกตั้งแล้ว ท่านนายกฯเองก็คงไม่อยากเสี่ยงที่จะเล่นกับกระแส

ท้ายที่สุด เมื่อไม่มีทางเลือก จึงต้องเป็นที่มาของคำสั่งให้ทีมหมอพรทิพย์ถอนตัว และให้ตำรวจลงไปทำหน้าที่แทน....

จะว่าเป็นการทำงานซ้ำซ้อนมั๊ย ก็คงใช่ แต่ทำไงได้ล่ะครับ ในเมื่อ คุณหมอพรทิพย์ ไม่ถูกกับ นิติเวชของตำรวจ
เรื่องมันก็เลยต้องทำงานซ้ำซ้อน ด้วยประการฉะนี้แล

และตำรวจก็จะกลายเป็นผู้ถูกสังคมก่นด่าว่ามาแย่งการ"ได้หน้า"ของหมอพรทิพย์
หรือจะมางาบเงินช่วยเหลือ หรือ อิจฉาหมอ หรือ ชุบมือเปิบ หรือ ตำรวจมัวแต่งมโข่งหาหอยอะไรอยู่ได้ เพิ่งมาเอาป่านนี้ ฯลฯ

ผู้มีสติปัญญาพึงพิจารณาด้วยใจเป็นกลางเอาเทอญว่า อะไรเป็นอะไร ใครทำเพื่อตัวเอง ใครทำเพื่อบ้านเมือง

และถ้าคุณเป็นท่านนายกฯ จะจัดการปัญหานี้อย่างไร?

จากคุณ : ช่างไฟ - [ 15 ม.ค. 48 10:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21

เรื่องเล่าในมุมดีๆ จากอาสาสมัครที่วัดย่านยาว

10 วันของผมที่วัดย่านยาว จ.พังงา ผมมีหลายอย่างที่อยากจะเล่าเรื่องถึงสิ่งๆดีๆ ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาที่นี่ที่ใครหลายคนยังไม่รู้ ลองอ่านดูนะครับ แล้วจะรู้ว่า ในความเลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ มีสิ่งดีๆที่เราและผมเองก็คาดไม่ถึง

ผมเป็นอาสาสมัครที่เข้าไปช่วยงานในพื้นที่ ตั้งแต่วันที่ 30 ธันวาคมของปี 2547 กับเพื่อนนักศึกษาในมหาลัยเดียวกัน วันแรกที่ผมไปถึงสนามบินภูเก็ตและนั่งรถจากภูเก็ตมาที่วัดย่านยาว อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา กว่า 100 กิโลเมตร คุณจะเห็นสภาพความเสียหายที่ทำให้ผมรู้สึกว่ามันคือ หายนะจริงๆ ยิ่งเมื่อมาถึงที่วัดย่านยาว วันนั้นวุ่นวายมากๆ มีแต่ภาพที่แย่ๆ คนมาตามญาติ คนนั่งร้องไห้เมื่อเห็นรูปศพที่ติด
บอร์ดเป็นญาติตัวเอง ทุกอย่างดูแย่ ดูวุ่นวายไปหมด

เมื่อไปถึงแล้ว พวกเราก็ไปดูๆว่าจะทำอะไรได้บ้าง มีประกาศว่าต้องการอาสาสมัครที่ทำงานเกี่ยวกับศพ และเจ้าหน้าที่ท่านหนึ่งบอกว่า "ไหวมั้ยน้อง" ด้วยความที่ไม่อยากเสียฟอร์ม ผมก็เลยรับงานนี้ (แบบไม่เต็มใจเท่าไหร่) ผมก็ไปเปลี่ยนชุด เป็นชุดหมีอวกาศที่คนที่นั่นเค้าเรียกกัน ร้อนสุดๆเลยคับ จากนั้นเราก็จัดทีมกัน แล้วผมก็ได้อยู่แผนกพลิกศพ คือดูรายละเอีดทุกอย่างเกี่ยวกับศพแล้วจดไว้ ต้องมีการยกศพพลิกเพื่อดูรายละเอียดทุกส่วนเลย แต่ผมว่าน่าจะเรียกแผนกนี้ใหม่ เป็นแก้ผ้าศพ คงง่ายต่อการเข้าใจในหน้าที่ของผมมากกว่า.......

เมื่อเข้าไปแล้ว ผมเห็นมีหลายคนวิ่งออกมาอ้วกหรือไม่ก็มีอาการแปลกๆ เช่น คนถ่ายรูปในทีมผม มือเค้าอ่อนจนกดชัตเตอร์ไม่ลง คุณหมอพรทิพย์ก็เดินสวนไปสวนมา ผมยังแอบภูมิใจเล็กๆ ว่า อย่างเราก็ได้มีโอกาสทำงานร่วมกับคุณหมอเบอร์ 1 ของประเทศด้วย อิอิ

ทุกคนทำงานเหมือนไม่เหน็ดเหนื่อย แต่จริงๆ แล้วมันล้าและหดหู่มาก คืนแรกพวกผมถูกจัดหาที่นอนให้อย่างน่าประทับใจเหลือเกิน คือ ตู้คอนเทนเนอร์ แล้วมันก็อยู่หน้าวัด แล้วในวัดมีศพที่อืดๆ ได้ที่อยู่เป็นพัน อืมม ไม่เป็นไร นอนกันหลายคน พวกเราก็ผูกมิตรกับอาสาสมัครคนอื่นๆ เลยรู้ว่า ทุกคนมาจากหลายที่หลายสถาบันมาก ทั้งจากธรรมศาสตร์ พระจอมเกล้าทั้ง 3 เกษตร ศิลปากร ม.กรุงเทพ และสถาบันอื่นๆ เช่นแพทย์พระมงกุฏ รามา ทำให้ผมเห็นถึงน้ำใจดีๆ ของเด็กรุ่นใหม่ที่กำลังจะก้าวขึ้นมาเป็นคนของชาติ คืนนั้นเราคุยกันเรื่องพระ ว่าพระไปไหน เพราะเราต้องการที่ยึดเหนี่ยว แต่ปรากฏว่า พระวัดย่านยาวท่านออกธุดงค์ไปหมดแล้ว แต่ยังมีบางรูปที่ทนอยู่ และท่านนี่แหละ เอาพระมาแจกคนละองค์ พร้อมปลุกเสกตั้งชื่อรุ่นว่า พระรอดรุ่นสึนามิ (ฮากันเข้าไป) วันต่อมาพวเราจึงได้ติดเหรียญกล้าหาญนี้เข้าไปทำงานกับศพต่อ

ที่นอนของเราก็เจ๋งมาก ทำจากโลงศพที่กองหน้าวัด ปูด้วยผ้าดิบใหม่ๆ ขอเน้นว่า ใหม่ๆ เพราะเราไม่ค่อยชอบน้ำเหลือง เจอมาทั้งวันแล้ว วิธีนี้เป็นไอเดียของพี่คนหนึ่งชื่อพี่เล็ก หญิงคนนี้เธอสามารถแบกโลงเปล่าคนเดียวได้ เธอแบกมาแล้วจัดที่นอนให้เราเรียงกันเป็นระเบียบในตู้คอนเทนเนอร์ ติดแอร์เย็นเฉียบสุดยอด พี่เล็กบอกว่าได้ไอเดียมาจากเจ้าหน้าที่ที่เอาโลงมาเป็นโต๊ะทำงาน โต๊ะวางคอมอีกที

อาหารที่นี่เราก็กินอิ่ม 3 มื้อ บางทีก็ 5 มื้อถ้ากินลง คือมีอาหารตลอด ข้าวกล่องที่ชาวบ้านร่วมกันบริจาค ขนม น้ำ ไอติม ผลไม้พร้อม แต่ติดอยู่อย่างเดียว ใครจะไปกินลงวะ ในเมื่อศพมันเริ่มมีหนอนแล้ว... ยิ่งวันไหนมีข้าวขาหมูหรือข้าวหมูแดงนะ อ่า...เหมือนมาก
เหมือนเนื้อที่อยู่ข้างในเลยยยย พวกเราเลยกลายเป็นมังสวิรัติกันซะงั้น

พวกเราแบกศพ ยกศพ หั่นศพ เจี๋ยนศพ กันอยู่อย่างนั้น จนลืมวันลืมคืน นึกได้อีกที อ้าว ปีใหม่แล้วเหรอเนี่ย ก็เคาท์ดาวน์กับสภาพศพอืดๆนับร้อยนับพัน เพราะวันนั้นศพเข้ามาเยอะมาก

หลายวันผ่านไป ดูเหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น แต่มันแย่ลงด้วยซ้ำ สภาพศพที่เข้ามายิ่งหลายวัน สภาพยิ่งแย่ หนอนมันตัวโตขึ้นทุกวันๆ คนเริ่มเครียด ญาติที่มาตามหาศพก็เครียด หมอก็เครียด อาสาสมัครก็เครียด ไทยเครียด ฝรั่งเครียด ญี่ปุ่นเครียด ช่างไม้เครียด ทหารเครียด
มองไปทางไหนก็ไม่มีอะไรจรรโลงใจ แต่เมื่อไหร่ที่เรามองเห็นคนทำงานในนั้น มันรู้สึกประทับใจที่ทุกคนทำอย่างเหน็ดเหนื่อยโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำเพื่อใคร รู้แต่ว่า ทำให้ดีที่สุด แม้คนที่ทำอะไรไม่ได้เลยก็มายกน้ำ แบกของ หาข้าวหาปลาให้เรากิน แม้กระทั่งคนที่เอาดอกไม้มาให้พวกเราแล้วบอกว่าไม่รู้จะช่วยอะไร มาให้กำลังใจละกัน แค่นี้ก็ดีใจแล้ว มันเป็นภาพที่หาดูไม่ได้แล้ว การทำงานของที่นี่มีทุกแผนก
แม้แต่แผนกซับหน้าด้วยซ้ำ ที่คอยซับหน้าพวกเราเพราะมือเราเปื้อนเลือดน้ำเหลืองต่างๆ เอาเป็นว่าทุกคนช่วยได้ทุกอย่างเท่าที่ช่วยได้ละกันสุดยอดจริงๆ

ที่ผมประทับใจมากๆ อีกอย่างคือ คนในพื้นที่ ที่ดีกับพวกเรามากๆ พวกอาสาสมัครที่ไปส่วนใหญ่เอาเสื้อผ้าไปไม่เกิน 3 ชุด พวกเราซักผ้าที่ไหนก็ไม่ได้ เค้าเลยให้ไปเอาเสื้อผ้าที่เค้าบริจาคมากองในวัดมาใส่ ตลกดีนะ ผมเจอเสื้อผ้าที่บ้านผมบริจาคมาด้วย แต่ในความอนาถาของเหล่าอาสาสมัคร มียายแก่ๆ คนนึง บ้านแกอยู่แถวๆนั้น ถือตะกร้าผ้ามาแล้วบอกว่า ยายไม่มีแรงจะช่วยอะไร เดี๋ยวยายซักผ้าให้ทุกคนนะ แกพูดแล้วร้องไห้ แกคงตื้นตันใจที่แกได้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือน่ะ น่าประทับใจจริงๆ แกก็ซักผ้าเป็นกองทุกวันเลย แกชื่อยายพึง น่ารักมากคับคุณยายคนนี้แกก็เสียลูกสาวไปกับคลื่นสึนามินี้ด้วย

ไม่ใช่แค่นั้น บางคนเค้าก็ให้อาสาสมัครไปนอนบ้านเค้าได้ บางคนก็ทำขนมมาให้ มีเด็กคนหนึ่งอายุประมาณ 5-6 ขวบเอาเงินมาให้ผม 5 บาท ผมก็งงว่าทำไม แต่เค้าไม่พูด เค้าอาย แล้วก็วิ่งหนีไป ผมเลยคิดว่า เค้าคงอยากบริจาคมั้ง น่ารักดี

ท่ามกลางความเหนื่อยล้าของอาสาสมัคร มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานหนักมาก แต่ดูเหมือนไม่เหน็ดเหนื่อย คุณหมอพรทิพย์ครับ จะมีใครดีอย่างเค้าอีก ผมรู้ว่าเค้าเหนื่อย แต่เค้ายังยิ้มกับทุกคน และยังดีกับพวกเราทุกคน แถมยังแอบให้เบอร์พวกเราไว้เพื่อนัดทานอาหารกันหลังเสร็จงาน และยังบอกว่า ถ้าพวกเรามีอะไรให้หมอช่วย หมอยินดีช่วย เพราะวันนี้พวกเราช่วยหมอได้มาก สุดยอดครับ ฮีโร่ของผม ผมภูมิใจจริงๆ ที่ในชีวิตผมได้มาเจอคนที่สุดยอดอย่างคุณหมอ

วันนี้ผมกลับมาแล้ว แต่งานที่นั่นยังไม่จบ คุณหมอยังคงเหนื่อยต่อ คุณยายพึงยังคงต้องซักผ้ากองโตไปอีก คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็ต้องดำเนินชีวิตต่อ ผมเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ผมดีใจที่ได้เห็นสิ่งดีๆ ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน อยากฝากบอกอาสาสมัครทุกคน
นี่เป็นประสบการณ์ที่เราต้องไม่ลืมที่จะเล่าให้ลูกให้หลานฟัง เพราะสิ่งนี้คือสิ่งดีที่สุดแม้มันจะอยู่บนความเลวร้ายที่สุดก็ตาม ผมยังระลึกถึงทุกคนครับ

คุณหมอพรทิพย์ สุดยอดฮีโร่คนใหม่ของผม
หมอฮิ้ว ที่แม้จะเหนื่อยแต่ยังสร้างสีสันได้ท่ามกลางศพนับร้อย(สาวๆ มีกำลังใจเพราะหมอนะ)
ยายพึง ถ้าไม่มียาย เราเน่าเหมือนศพแน่
พี่เหมียว ทีมเสื้อเหลือง ที่นวดและผ่อนคลายความเมื่อยล้าให้เรา
พี่ๆ ที่คอยเสริฟน้ำหน้าเต้นท์เหลือง
พี่เล็ก แบกโลงแล้วยังล้างห้องน้ำอีก
พี่โต เจ้าของบ้านที่ผมไปอาบน้ำ
น้องแก้ว สาวแก่นจากธรรมศาสตร์
น้องปิ๊ก น้องเคน น้องเอ็ม น้องเต้ สี่หนุ่มจากม.กรุงเทพ นายแน่มาก ที่จัดการทุกอย่างได้ และนายเอาชนะพวกฝรั่งมันได้ด้วยสมอง (ประเทศชาติต้องการคนอย่างพวกนาย)
รุ่นน้องจากเกษตรศาสตร์ทุกคน
และอาสาสมัครที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน พวกนายคือสุดยอด

โดย : โชค

จากคุณ : ซินดี้ - [ 15 ม.ค. 48 11:50:43 ]