ชุมนุมคนเกิดมาหน้าตาดี
วันพฤหัสบดีที่ 13 มกราคม 2548
22:13 น.
โทรศัพท์มือถือ สั่นระงมอย่างรุนแรง จนนึกว่า คลื่นยักษ์จะมาถล่มกรุงรัตนโกสินทร์
ฮัลโหล ผมรับสาย แล้วใครโทรฯมาครับ
คุณนีร ใช่มั๊ย เสียงผู้หญิงแว่วๆมาจากทางไกล
ใช่ครับ
นี่พี่นุชเองนะ พี่ไม่ได้ยินเสียงนีรพูดเลย พรุ่งนี้มาร้านบ้านอาจารย์นะ มีมีตติ้งกัน
พี่ไม่ได้ยินเสียงนีรพูดเลยนะนี่ งั้นคืนนี้เข้าเน็ต แล้วเช็คหลังไมค์ด้วยนะ แค่นี้น่ะ แล้วเสียงก็ขาดหายไป
.....ผมเอาโทรศัพท์ออกมายืนดูด้วยความงงงัน
คือพี่นุชครับ ผมอยากจะบอกพี่ว่า ที่พี่ไม่ได้ยินเสียงผมพูด เป็นเพราะว่า
.......ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยครับพี่.....พี่ก็รีบวางสายไปแล้ว
เดินมึนๆขึ้นรถเมล์กลับบ้านไป กะเอาไว้ว่าถึงบ้านแล้วค่อยเช็คหลังไมค์ดูก็ได้
รถเมล์สาย 42 วิ่งผ่านหน้าวัดสุทัศน์ ผ่านเสาชิงช้า โทรศัพท์ก็สั่นๆขึ้นมาอีก หยิบเอาขึ้นมาดู
เป็นจดหมายน้อยจากคุณยี่หร่า ส่งมามีใจความสั้นๆแต่เร้าอารมณ์ว่า
เชิญร้านบ้านอาจารย์ 6 โมงเย็น 14 มค.47 พี่นุชเลี้ยงจ้า
อ่านดูข้อความแล้วใจสั่นๆ คำอื่นมันดูไม่เท่าไร แต่ตรงคำว่า พี่นุชเลี้ยง นี่สิ ใจสะเทือนเลย
....ไปไหน ก็ไปกัน......
......ถ้าตีกัน ฉันก็ป่วย.....
......ถ้ากินฟรี ฉันไปด้วย.....
......ถึงฉันป่วย ก็จะไป......
ถึงบ้าน อาบน้ำเตรียมตัวนอน จะชาร์ทแบตฯโทรศัพท์ซ่ะหน่อย เสียบไปสักพัก ควันพวยพุ่งขโมงโฉงเฉง
โอ๊ย ตายแล้ว อกอีแป้นแล่นถลา ที่ชาร์ทไหม้
แล้วพรุ่งนี้ ถ้าโทรศัพท์แบตฯหมด จะทำยังไงกันนี่ คนหล่อเซ็งเลย
วันศุกร์ที่ 14 มกราคม 2548
10:20 น.
.....เดินออกจากบ้าน จะมาขึ้นรถตู้หน้าหมู่บ้าน ว่าจะออกไปเกี่ยวหญ้ามาเลี้ยงวัวซ่ะหน่อย ผ่านร้านข้าวมันไก่มินิ ข้าวมันไก่อร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ลูกสาวแก ใส่สายเดี่ยว นุ่งกระโปรงสั้นๆออกมาเสริฟทุกวัน หนุ่มๆเต็มร้านไปหมด จนไม่มีที่จะนั่ง
วันนี้ ไม่ออกไปไหนหรือครับ เจ้าของร้านร้องทักด้วยเพราะสนิทกันพอสมควร
ไปครับ กำลังจะไปขึ้นรถนี่แหล่ะครับเฮีย ตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่ในใจก็นึกว่า ถ้าไม่ไปไหน แล้วจะออกจากบ้านหาพระแสงของ้าว ทำไมว่ะเฮีย ถามไม่ดูทิศทางลมเลย นี่ถ้าลูกสาวไม่สวยล่ะก็ จะไม่เดินผ่านร้านเลยจริงๆ
......เนื่องจากแถวบ้านผม เป็นเขตชานเมืองค่อนไปทางบ้านนอก เลยไปมีรถเมล์สายไหน ที่สนใจจะไปวิ่งผ่าน มีแต่รถตู้ กับรถสองแถว และ เซเว่นอีเลฟเว่น
......บรื๊นนนนนนนน...........................
รถสองแถววิ่งผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว คนที่ยืนรออยู่ 2-3คน ต่างมองตามอย่างเสียดาย รถสองแถวไม่ยอมจอดรับ สงสัยมันคงมาวิ่งแก้บนเฉยๆมั๊งคันนี้ เลยไม่สนใจรับผู้โดยสาร สงสัยต้องนั่งรถตู้อีกแล้วเรา
17:20 น.
...เกี่ยวหญ้าให้วัวแล้ว ตักน้ำใส่ตุ่ม เหนื่อยจนเหงื่อโทรมกายเปียกชุ่ม
ดีจัง จะได้ไม่ต้องอาบน้ำ ประหยัดน้ำไปอีกหน่อยนึง ไปมันทั้งชุดนี้แหล่ะเรา
19:15 น.
....ถึงร้านบ้านอาจารย์ ซึ่งเป็นเป้าหมายของวันนี้ มองเข้าไปในร้าน ผู้คนนั่งกันเต็มร้าน ล้วนแล้วแต่เป็นชาวต่างชาติซ่ะเป็นส่วนใหญ่ หลังจากโทร.ศัพท์จากตู้สาธารณะหน้าร้าน เช็คดูจนแน่ใจว่า คุณยี่หร่ามาถึงร้านแน่นอนแล้ว ก็ขยับกางเกงให้เข้าที่ 1ครั้ง แล้วเดินเข้าไปในร้าน
แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 48 01:36:04
จากคุณ :
nera
- [
17 ม.ค. 48 01:32:06
]