ความคิดเห็นที่ 1 นาข้าวเหลืองคาทุ่ง คนต่างมุ่งหน้าเข้าเมือง เคียวขอเกี่ยวคมเรือง ตอนนี้เปลืองน้ำมันหมอง ทำนาเขาว่าเชย นั่งเฉยเมยมองข้าวกอง มือถือกอดประคอง นั่งยองยองสัญญาณหาย ชีวิตที่คลุกดิน น้ำตารินปู่ย่ายาย ลูกหลานต่างห่างกาย มุ่งหน้าหายอายทำนา เข้ากรุงแล้วหลงกลิ่น ทำบ้าบิ่นลืมที่มา ดินโคลนฅวายคันนา เทือกทำมามือเปื้อนดิน ข้าวสูที่ตูตัก ข้าวรวงหักน้ำตาริน รวงเหลืองคอพับผิน ทุนคือสินที่ห่างหาย ทำนาใช้หนี้เสี่ย แสนละเหี่ยเหนื่อยใจกาย ปู๋ยยาอีกมากมาย แล้วก็ขายข้าวขาดทุน ทำนาบนหลังฅวาย ชีพคงวายหัวแกว่งหมุน เจ้าหนี้ทวงเอาทุน หยิบยาฉุนมวนใบยา ๚ จากคุณ : ๓s - [ วันเถลิงศก (15) 20:14:55 A:203.113.37.12 X:203.151.140.111 TicketID:005068 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับคุณ ๓S ขวัญข้าวของพ่อ     เชษฐภัทร   พ่อตั้งใจใฝ่ฝันแต่งขวัญข้าว เริ่มเรียงร้อยเรื่องราวคราวแรกฝน เฝ้าสั่งสมประสบการณ์การเป็นคน อุทิศตนตั้งใจใช้เวลา รดหยาดเหงื่อแรงงานสานชีวิต เนรมิตคืนวันอันล้ำค่า ความรักมั่นพันผูกเลี้ยงลูกยา ปลูกศรัทธาทดแทนคุณแผ่นดิน จิตวิญญาณผ่านมือพ่อซื่อสัตย์ ซึ่งยืนหยัดท้าสู้เสียงดูหมิ่น ลงแรงรักปักกล้าฝ่าฝนริน หมายดับสิ้นความอดอยากตรากตรำทน เฝ้ารอกล้าเติบใหญ่ใจพันผูก พลางรอลูกรำลึกเพียรฝึกฝน เรียนและรู้นิยามความเป็นคน ตั้งอยู่บนครรลองของความดี กำเคียวเกี่ยวสายใยในมือกร้าน เพื่อสืบสานความสุขในทุกที่ ทั้งเคยให้บทเรียนเฆี่ยนและตี เพื่อศักดิ์ศรีสร้างสมบ่มศีลธรรม จนขอบฟ้าทอประกายกับสายรุ้ง เสียงแห่งทุ่งรวงทองก็ร้องร่ำ คุณค่าความเหนื่อยยากพ่อตรากตรำ เปล่งลำนำชีวิตจากจิตใจ สังคีตร้อยรอยเคียวเพลงเกี่ยวข้าว ร้อยเรื่องราวชีวิตลิขิตสมัย สื่อตำนานพ่อลูกผูกสายใย อวดขวัญข้าวชาวไทยให้โลกลือ จากคุณ : เชษฐภัทร - [ วันเถลิงศก (15) 20:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 : : : : * คิดดูแบบปู่เย็น หอยไม่เห็นมีมือเลย ยังรอดหน้าตาเฉย คนเราเอยอย่าอายหอย มานะอุตสาหะ ชีวิตจะไม่เลื่อนลอย มีน้อยก็ใช้น้อย ค่อยค่อยคิดใคร่ครวญกัน อาชีพใดไม่ลำบาก ก็เหนื่อยยากกันทั้งนั้น ลูกจ้างรับรายวัน หากขยันไม่อกตรม น้อมรับดำรัสคิด “เศรษฐกิจพอเพียง” คม ไร่นาสวนผสม โรคไม่อมไม่อดเอย จากคุณ : คสล. - [ วันเถลิงศก (15) 21:18:48 A:61.91.72.217 X: TicketID:024580 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กี่เหงื่อที่อาบหน้า .......... ร่วงริน กี่หยดที่ชาชิน .............. อดกลั้น กี่ครั้งที่เกี่ยวกิน ............ ข้าวเก็บ กี่เม็ดกว่าจะปั้น ............ แต่งสร้างผู้คน สวัสดีค่ะคุณเชษฐภัทร คุณ ๓s คุณ คสล. จากคุณ : ชารา๚ะ๛ - [ วันเถลิงศก (15) 22:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชาวนาสายเหงื่อสร้าง...............เม็ดงาน ผลผลิตออกเจือจาน................ประเทศนี้ เหนื่อยยากแต่ครั้งกาล.............เก่าก่อน ทำไร่ไถนาชี้..........................ชีพเลี้ยงนานมา ราคาข้าวหมั่นให้......................ดูดี เกษตรกรต้องมี.......................จ่ายใช้ ก้าวสู่ตลาดโลกตี.....................คู่แข่ง เศรษฐกิจทะยานได้..................ชาติก้าวเจริญไกล " สวัสดีค่ะ คุณเชษฐภัทร  และทุก ๆ ท่านนะคะ " ( จ๊ากปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ  ต้องรีบกลับมาแก้ไข แป่ววววววว ) แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 48 08:51:56 จากคุณ : ยี่หร่า@ - [ 16 เม.ย. 48 01:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีคุณยี่หร่า ชาราฯ และ คุณคสล ครับ จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 16 เม.ย. 48 08:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เสาร์สวัสดิ์ค่ะ  คุณเชษฐภัทร จขกท.   และหนุ่มสาวชาวกวีการเมืองทุกๆ ท่าน รวงเขียวรอเกี่ยวกู้...........กอบหวัง ท้องทุ่งไกลสุดตา.........................แดดต้อง วันใดเปล่ียนสีดัง.........................ทองดาด ได้ตวัดเคียวเข้าคล้อง.................เก็บขาย แต่แล้วเริ่มปาดน้ำ............ตาไหล เถ้าแก่เขาเยี่ยมกราย...................กล่าวก้อง ตกเขียวตัดหน้าไป........................เป็นดอก เบี้ยเฮย ไม่อาจบิดพลิ้วต้อง........................ตกลง หนุ่มสาวต่างออกบ้าน.........บ่าเมือง ละไร่นาหมายปลง............................ปลดหนี้ ขายแรงอาจรุ่งเรือง..........................รับทรัพย์ รอมริบเงินนั้นนี้.................................ไถ่นา ผู้เฒ่าทนนับนิ้ว.............นั่งรอ หวังลูกหลานอย่าลา................ทุ่งร้าง หนี้หมดเมื่อใดขอ.....................คืนถิ่น แล้วค่อยเริ่มต้นสร้าง...............จากศูนย์ ชีวิตเมื่อปลิ้นเปลือก........ทิ้งไป เหลือแก่นซึ่งเกื้อกูล.....................สุขแท้   สามัญแต่เป็นไท...........................ห่างทุกข์ รู้จักพอพร้อมแก้............................กลับวิถี หลายชุมชนปลุกปั้น..........ปรับปรุง เศรษฐกิจพอเพียงมี.......................ค่าล้ำ รับมาใส่เกล้าพยุง..........................ฝ่าพยุ ผู้ผ่านพ้นล้วนย้ำ.............................ยึดถือ...~*~ ..ปัญหาของเกษตรกรเหมือนนิยายรุ่นเก่าๆ   ของพนมเทียนนะคะ.. มีหลายร้อยตอนจบ ..เมื่อพูดถึงแล้วหาทางลงย้ากยาก จำต้อง รวบรัดตัดความแบบนี้แหละ.. อิอิ ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~ (แหม.. เดี๋ยวตกสัมผัส เดี๋ยวพิมพ์ผิด แก้ไม่หยุด) แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 48 15:53:18 แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 48 15:48:50 จากคุณ : อังศนา - [ 16 เม.ย. 48 14:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ๐ตาเฒ่าอยู่เฝ้าดอย คงรอคอยลูกน้อยคืน นัยน์พร่าท่วมนาผืน ต้องกล้ำกลืนแลฝืนกาย ๐หนุ่มสาวเจ้าหนีห่าง ปล่อยนาร้างอยู่เรียงราย "กู"เจ็บจนเจียนวาย คันไถไม้ไร้มือฅน ๐ร่างโรยแลราแรง มองนาแปลงที่แล้งฝน เหี่ยวห่อด้วยท้อจน จิตแปลบป่นเกินปลิดปลง ๐ผักปลาต้องหากิน ย่ำคลุกดินตามถิ่นดง เก็บเกี่ยวเพียงก่อคง ยังชีพยงแค่พอเพียง จากคุณ : จอมอสูร - [ 16 เม.ย. 48 20:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 :) จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 17 เม.ย. 48 17:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณภาพชีวิตนั้น.....................ปัญหา ทุกภาคต้องพึ่งพา..................รัฐแก้ ปากท้องเรื่องชาวนา...............น่าห่วง อย่าปล่อยให้ท้อแท้................ต่อสู้ลำพัง มาต่ออีกหนึ่งกรอบค่ะ.... จากคุณ : ยี่หร่า@ - [ 17 เม.ย. 48 20:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อสังคมเปลี่ยนไปไม่หวลกลับ วันคืนลับลาล่วงลวงความฝัน จะหยัดยืนฝืนสู้ทำไมกัน รอให้คนเย้ยหยันวันล้มตาย การต่อสู้ดิ้นรนของชาวนา ภายใต้ฟ้าขีดเส้นเร้นความหมาย ประสบการณ์สะสมไม่งมงาย จากสุดท้ายสถานะของสังคม โลกก็เปลี่ยนทุกวันมันต้องเปลี่ยน จะขี่เกวียนเหมือนเก่าไม่เหมาะสม เมื่อโลกาภิวัฒน์พัดโชก-ลม กระแสโหมกระหน่ำซ้ำสาดรุม ภูมิปัญญาก่อเกิดประเสริฐนัก ช่วยพิทักษ์คุ้มภัยให้สุขุม ลูกหลานเหลนขยายออกหลายมุม คงแผ่คลุมทั้งประเทศ..เขตชาวนา จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 19 เม.ย. 48 16:21:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เวลายากฉุดรั้ง .......... เรียกคืน ทั้งอดีตไม่อาจขืน ...... เขตกั้น ชีวิตไม่ยาวยืน ........... ย่อมหมด ทุกสิ่งเป็นเช่นนั้น ....... แน่แท้สัจธรรม จากคุณ : ชารา๚ะ๛ - [ วันแรงงาน 02:33:40 ]