CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    *** ฟ้าฝน คน กับใจตัวเอง บทรำพึงของกวีสมัครเล่น

    แวะมาเยี่ยมมิตรสหายเก่า ห้องกวีการเมือง

    เมฆทะมึนผ่านฟ้า....................... หนาดำ
    สารสื่อฝนหนักพรำ......................แน่แล้ว
    พฤกษ์ไพรใหญ่เล็กรำ.................. ระรื่น
    การย่อมบอกมิแคล้ว.................... ส่อเค้าฝนแรง

    แดดฝนวนว่ายเคล้า...................... ปนเป
    ยังซื่อมิรวนเร............................  เล่ห์แกล้ง
    จับตาติดคะเน...........................   มักถูก
    ใจแห่งคนเลวแล้ง......................  จักค้นยากจริง

    ดังลิงมิหยุดยั้ง..........................  ในพง
    ลับเหลี่ยมใบไพรดง...................  กลอกกลิ้ง
    จักจับหมู่ลิงคง..........................  ลำบาก
    ประหนึ่งโยนเข็มทิ้ง.................... สมุทรคว้างควานไฉนฯ

    จึงคอยมานั่งค้น........................ ใจตัว
    ยามโกรธเกลียดเมามัว................ หยั่งไว้
    ยามหลงเล่ห์กลกลัว................... ตามเท่า
    หวังว่าวันหลังไซร้...................... เขี่ยพ้นตนเบา

    สงวนลิขสิทธิ์ เพียงดิน 2005

    จากคุณ : piangdin - [ 28 เม.ย. 48 08:32:45 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป