ความคิดเห็นที่ 1 รุ่นเดียวกันรึปล่าว สิ่งที่ได้เจอ และพี่สอนเป็นหลักคือ ให้รักกัน "รุ่นเดียวกันรึปล่าว" "ไม่มีหม่อ ไม่มีจูเนียร์ ไม่มีซีเนียร์คุ้มกะบาลนะครับ ยังไม่รับเป็นน้อง จะทำอะไรก็สำนึกบ้าง ว่าสิ่งที่ทำลงไปมันถูกรึปล่าว" "ยังไม่เป็นเกียร์ อย่าเก๋า" "เห็นเลดี้พวกคุณเป็นอะไร ให้เกียรติเลดี้ด้วย" หลายสิ่งหลายอย่างที่ได้ยิน มันสอนไปในตัว สอนให้ผมรู้จักรักเพื่อนรุ่นเดียวกัน ตอนเชียร์วันแรกยังเป็นแค่น้องใหม่ ซักพัก เมื่อผ่านมาได้ซักหน่อยจะเป็นรุ่น "สี่ศูนย์ ฟังเรียกแถว" หลังๆ มา ก็จะเจอกับประโยคนี้ ตอนเข้าเชียร์ ผมก็ท้อ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แต่เพื่อนที่นั่งข้างๆ เป็นผู้หญิง ยังอดทนได้ทำไมผมจะอดทนไม่ได้ โดนซ่อมก็โดนร่วมกันทั้งรุ่น มันทำให้ผมและเพื่อนต้อง คอยตักเตือนกัน ระวังกันพลาด ไม่ได้มาคอยด่า และประนามมัน "แมร่........ทำไมมันไม่ทำวะ" ช่วงแรกๆ ก็คิดแบบนี้ แต่ระยะหลัง ต้องเปลี่ยนทรรศนคติ เป็นช่วยๆกัน แต่ก็โดนประจำ หลายต่อหลายครั้ง ที่ผมและเพื่อนกอดคอกันร้องไห้ในห้องเชียร์ เพียงเพราะว่า รุ่นพี่ยังไม่พอใจกับการร้องเพลงเชียร์เพลงนั้น และไม่ผ่าน และพี่หม่อไม่ยอมรับเป็นน้อง พอถึงจุดที่สามารถเอาชนะใจพี่ๆ ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องใช้ใจเข้าแลก ถึงจะผ่านได้ ต้องใช้ใจแลกใจ วัดใจกันไปเลย กับสิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้ผมรักเพื่อนมากๆ เพราะผ่านอะไรที่ยากลำบากมาด้วยกัน อีโก้ที่เคยมี คิดว่าตัวเองแน่ ได้หมดไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเป็นทีม... เป็นรุ่นเดียวกัน ว่าด้วยกีฬาน้องใหม่ พอหลังจากเข้าเชียร์ไม่นาน ก็ต้องเลือกกีฬาสังกัด ทุกคนต้องมีกีฬาอยู่ และต้องมาซ้อมกีฬา สต๊าฟก็มาดูเป็นระยะๆ เพราะถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในห้องเชียร์  แต่ยังไง ก็ยังไม่เป็นเกียร์ ช่วงกีฬาน้องใหม่ถือว่าเป็นช่วงที่ทรมานที่สุด ตั้งแต่เกิดมาเลย ไหนจะต้องตื่นมาซ้อมกีฬาที่ตัวเองสังกัด ตกเย็น ก็ต้องไปซ้อมกีฬา ไม่ก็เข้าเชียร์ มีโดบ้าง เพราะเหนื่อย บางวันก็ตื่นไม่ทัน พี่กีฬาก็ซ้อมแล้วแต่ชนิดกีฬา พอถึงวันกีฬาน้องใหม่ เหนื่อยจริงๆ ไหนจะแข่งกีฬาตัวเอง แข่งเสร็จก็ต้องไปเชียร์กีฬาเพื่อนที่แข่งในวันนั้น ร้องจนไม่มีเสียง แหกปาก ตะโกนเชียร์เพื่อน ร่วมบูมให้เพื่อน  ดีใจไปกับเพื่อนที่ชนะ และเสียใจไปกับเพื่อนที่แพ้กีฬาชนิดนั้นๆ เพราะทุ่มเทมาก ซ้อมหนัก แต่แพ้ ก็ไม่เป็นไร แมชซ์ไหนที่ทำได้ไม่เต็มที่ ถึงแม้จะชนะ ก็ชนะด้วยความประมาท พี่กีฬาก็จะซ่อม เพราะไม่ต้องการให้ทะนงตัว คิดว่าตัวเองแน่  เก๋า เจ๋ง แมชซ์ไหนที่แพ้ แต่ทำได้เต็มที่ สุดชีวิตแล้ว เพื่อนจะร้องไห้เสียใจไปกับสิ่งที่เกิด พี่จะไม่ดุด่าว่ากล่าว เพราะนี่คือความสามารถของเราจริงๆ เราเต็มที่กับมันแล้ว นี่แหละ " น้ำใจนักกีฬา " จากคุณ : tupz - [ 17 มิ.ย. 48 15:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กีฬาของผม และกีฬาของผม ก็ได้เข้าชิง ผมรู้สึกถึงความพยายามของเพื่อนทุกคน ว่าได้ช่วยพยายาม สู้อย่างถึงที่สุด สู้เต็มที่ เพื่อนผมบาดเจ็บ ออกจากสนามทั้งๆ ที่ใจไม่อยากออก ไปโรงพยาบาล ทั้งๆที่ไม่อยากไป มันสะเทือนใจมาก กีฬาของผม วันนั้น เพื่อนไม่มาเชียร์ เพราะเป็นวันสรุปเชียร์ เหลือแต่เพียงผม และเพื่อนกีฬาที่แข่งอยู่เท่านั้น ผมอยู่ข้างสนาม คอยเชียร์เพื่อนๆ เสียงที่แทบไม่มี แต่มีแรง สู้แทนเพื่อน สิ่งที่เห็น ผมเห็นเพื่อนๆ ทั้งรุ่น ถือธงคณะ วิ่งมาหา วิ่งมาเชียร์ ผมพูดกับเพื่อนคนหนึ่งว่า “เฮ้ย มันมากันแล้ว” มันทำให้ผมรู้เสมอ ว่าไม่ได้โดนทอดทิ้ง เพื่อนมากันแล้ว เกมการแข่งขันที่สูสี เสียงเชียร์ที่ดังก้องสนามทั้งสองฝ่าย และแล้วกีฬาผมก็แพ้ ผมและเพื่อนกีฬาต่างร้องไห้ น้ำตามันไหลออกมา ผมได้ยินเสียงจากพี่Head Staff บอกกับฉันและเพื่อนๆ ว่า “ ไม่เป็นไรน้อง ปีหน้าเอาใหม่ แค่นี้ไม่เป็นไร พี่รู้ น้องเต็มที่แล้ว ” มันน่าเศร้าที่ผมพ่ายแพ้ แต่มันก็ ให้อะไรหลายต่อหลายอย่างกับผม เป็นบทเรียนสอนใจ สอนอะไรมากมาย เพื่อนไม่เคยทิ้งเพื่อน พี่ไม่เคยทิ้งน้อง และเราไม่เคยทิ้งกัน .... จบเชียร์ และแล้วพอกิจกรรมเชียร์ทุกอย่างผ่านพ้นไป สิ่งที่ต้องทำ คือ การรวมรุ่น การทำให้เพื่อนๆ ในรุ่น สมัครสมาน สามัคคีกัน ทำให้พี่ยอมรับ ยอมรับในตัวเรา ทุกสิ่งทุอย่างก็ค่อยเป็นไป กิจกรรม มหาวิทยาลัยมา เฟรชชี่ ต้องรับผิดชอบในกิจกรรมทุกอย่าง เช่น วันลอยกระทง ต้องมาร่วมแรงร่วมใจจัด ทำซุ้มปี 1 เป็นงานที่ยาก และลำบากพอสมควร เพราะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ ยังคงอยู่ในสายตารุ่นพี่ รุ่นพี่จะคอยแนะนำ มาเฝ้าเวลาน้องๆ ทำงาน ยืนดู และ ซื้อขนมนมเนย มาเลี้ยงเวลาดึกๆ เช้าๆ ก้พากันไปกินโจ๊ก ความสนิท ระหว่างพี่กับน้องมีมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด ก็ได้เป็นเกียร์ และเก็บความประทับใจในช่วงนั้นมาไว้ในชีวิต ว่าครั้งนึง เราเคยโดนแบบนั้นมาก่อน และเรารู้ว่ามันเป็นผลดี เลยอยากให้น้องได้สัมผัส และเข้าใจว่า การรับน้อง ถึงแม้จะลำบากยากเข็น เหน็ดเหนื่อย แต่ประสบการณ์ที่ได้รับ เป็นประสบการณ์ล้ำค่า หาไม่ได้จากที่ไหนแล้ว ครั้งนึงในชีวิต จากคุณ : tupz - [ 17 มิ.ย. 48 15:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นรุ่นพี่ หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้สัมผัสถึงการเป็นว่าที่พี่หม่อ ต้องเตรียมงานรับน้อง การทำงานก็ต้องมีการเตรียมงาน การที่คนแต่ละคนจะก้าวขึ้นมาเป็นสต๊าฟนั้น ต้องเจออะไรหลายอย่าง ต้องมีการคัด สต๊าฟ เกิดขึ้น และสต๊าฟแต่ละรุ่นที่คัด คัดทั้งปี สต๊าฟ ในช่วงเชียร์ รุ่นน้องจะกลัวและเกลียด พอจบเชียร์ จะเท่ห์มาก ( อันนี้เพื่อนผู้หญิงบอก ) พี่คนนี้หน้าโหด น่ากลัว แต่เป็นสต๊าฟ เท่ที่สุด สต๊าฟ จะคัดจาก เด็กปี1 ที่ ปิดเชียร์ ( ตอนนั้น ยังไม่เป็นเกียร์ ) ที่สนใจทำงานเพื่อคณะ กลุ่มหนึ่ง การคัดสต๊าฟ จะค่อนข้างโหด แต่นี่คือความสมัครใจ ในแต่ละรุ่น โดยสต๊าฟรุ่นพี่จะคัด จะมีคนสมัครเป็นสต๊าฟ ประมาณ 15-20 คน และจะได้เป็นสต๊าฟ ไม่เกิน10 คนเสมอในแต่ละรุ่น และคนที่คัดสต๊าฟ จะต้องร่วมกิจกรรมที่เพื่อนทำทุกอย่าง พอรุ่นสต๊าฟนัดคัด ก็ต้องไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่รุ่นน้องโดน คนกลุ่มนี้ จะต้องโดนมา มากกว่าน้อง หลายเท่านัก เป็นไม่ได้ง่ายๆ (ผมไม่ได้เป็นสต๊าฟ และไม่ได้คัดสต๊าฟ) และคนกลุ่มนี้ไม่ได้เก็บกดมาจากไหน ที่ทำลงไปก็ต้องการให้วัตถุประสงค์ของการร่วมกิจกรรมเชียร์ ของน้องบรรลุตามเป้าที่ตั้งไว้ สต๊าฟต้องเก็บตัว ไปกินข้าวที่โรงอาหารไม่ได้ เพราะน้องจะกลัวสต๊าฟ และจะไม่ยอมไปกินอาหารที่โรงอาหารนั้น เลยต้องเก็บตัว ไม่เพ่นพ่าน ทุกครั้งที่เข้าเชียร์เสร็จ สต๊าฟ ต้องมาประชุมร่วมกันกับฝ่ายต่างๆที่ทำ เช่น สวัสดิการ ลีด พยาบาล สันทนาการ และกำหนดแนวทางร่วมกัน น้องหลายต่อหลายคน เป็นไฮเปอร์ ( อยู่นิ่งๆไม่ได้ โดนว๊ากใกล้ตัวไม่ได้ จะเกิดอาการชัก ) ก็จะมีพี่ ฝ่ายพยาบาล คอยช่วยรักษาอาการเบื้องต้น และพี่ฝ่ายพยาบาลนี้แหละ ปีก่อนก็เป็นไฮเปอร์ แล้วมาช่วยดูน้อง พี่ๆที่มาดู ก็สงสารน้อง ถ้าน้องเต็มที่ แต่ ทำได้ไม่ผ่าน แต่ถ้า ไม่เต็มที่ ก็จะค่อนข้างไม่พอใจ น้องคนไหนที่ป่วยก็จะไปพัก ตรงที่ที่จัดไว้ พอหายป่วย " พี่คะ ขอหนูไปร้องเพลงช่วยเพื่อนนะคะ " ถ้าไหว พี่ๆก็จะให้ไปและบอกว่า " ถ้าน้องไม่ไหวบอกพี่ข้างๆเลยนะ ยกมือเลย เด๋วพี่จะไปช่วย " เป็นพี่ ต้องมาคอยดูน้อง มาก่อนกลับทีหลัง เหนื่อยกว่าเป็นน้องอีก เฝ้าน้อง เป็นพี่ ต้องมาดูน้อง มาคอยเทคแคร์ มาแอบดูหน้าน้องรหัส เอาของเทคไปให้ ซื้อขนมไปให้น้องกิน มาดูน้องที่เป็นไฮเปอร์ ป่วย แขนหัก ขาหัก แต่ใจสู้ ขอแค่น้อง นั่งดูเพื่อน ร้องเพลงข้างๆเพื่อน พี่ๆ ก็ตื้นตันใจแล้ว ไหนจะมีพี่เก่าๆ มาดูเชียร์ จบไปเกือบสิบปีแล้ว ก็ยังมาดู เสมอ เห็นความอบอุ่น บางครั้งมีบ้าง ที่ดุน้อง ด่าน้อง แต่ก็เพื่อให้น้องมีใจฮึดสู้ สู้ต่อไป บอกน้องว่า ซ้อมกีฬาตีห้า แต่พี่ต้องมานอนตากยุงจองสนามตั้งแต่ตี 1 กลัวน้องมาแล้วไม่มีที่ซ้อม หอบกระติกน้ำมา กลัวน้องหิวน้ำ พอซ้อมเสร็จตอนเช้า ก็พาน้องไปกินน้ำอยู่โรงอาหาร ก่อนปล่อย ไปเรียน ให้น้องซ้อมหนักเพราะกลัวว่า สภาพร่างกายจะไม่ไหวเวลาแข่ง ต้องฟิตเข้าไว้ เดี๋ยวจะเจ็บตัว ต้องให้กำลังใจเวลาน้องท้อ น้องแพ้ ยินดีกับความสำเร็จของน้อง หอบของเทคมาให้น้อง ที่สโม ฯ จะมีรุ่นพี่ อยู่เสมอ และจะรับโทรศัพท์ น้องได้ตลอด 24 ชั่วโมง น้องสามารถ โทรมาขอความช่วยเหลือได้ตลอดเวลา " พี่คับผมทำสมุดเชียร์หายครับ ทำไงดี" " พี่คะ คอมฯหนูเจ๊งค่ะ พี่ดูให้หนูได้มั๊ยคะ " แปลกๆ แบบนี้ก็ยังมี แต่ยังไงก็ตาม พี่ๆ ก็สามารถช่วยน้องได้เสมอ ถึงแม้พี่จะไม่ได้อยู่ภาคคอมพ์ แต่คนอื่น ก็อยู่ภาคคอมเยอะแยะ ช่วยได้ สบาย น้องป่วยก็ไปเยี่ยม ไปดูอาการ เหมือนครอบครัวเดียวกัน มีเรื่องไม่สบายใจ ก็ปรึกษารุ่นพี่ โดนรุ่นพี่ดุ รุ่นพี่เตือน ( ดีใจ เพราะรู้ว่า มีคนคอยห่วงใย ) ได้รู้จักพี่เกียร์เก่า ห่างกันหกปี เพราะสายใย ของคำว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง จากคุณ : tupz - [ 17 มิ.ย. 48 15:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทส่งท้าย ที่เขียนๆ ไปเพราะ รู้สึกว่า ทำไมมีแต่คนแอนตี้เชียร์ มองอะไรด้านเดียว เชียร์เปรียบเสมือนยา ที่มีทั้งด้านดี และไม่ดี บางคนกินยาตัวนี้แล้วหาย อีกคนแพ้ยาตัวนี้ สุดท้าย ยังไงคนก็ต้องกินยา เหมือนเชียร์ ที่สอนและเพาะบ่มน้อง เชียร์มันทำให้ผมเหยียบขี้ไก่ฝ่อขึ้นกว่าเดิม ไม่ทะนงตัวว่าตัวเองแน่ รู้จักให้เกียรติทุกๆ คน ที่ผ่านมาในชีวิต เห็นอกเห็นใจ และเคารพกัน รักเพื่อนพ้อง ไม่มีพี่คนไหน ไม่รักน้อง เป็นห่วงน้อง เพราะสภาพสังคมในอนาคต ต้องเจอภาวะกดดันมากมาย และการเข้าเชียร์คือการเพาะบ่ม ให้เราเข้มแข็ง มหาวิทยาลัยผม เป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่มีบริษัทต้องการตัวเข้าไปทำงาน เพราะเหตุผลที่ว่า อดทน ไม่เกี่ยงงาน สู้งาน และทุ่มเท นอบน้อม สิ่งหนึ่งที่มันทำให้นักศึกษาเป็นแบบนั้น คือการเข้าเชียร์  ถ้าวันหนึ่ง ไม่มีเชียร์ น้องๆ คงไม่ได้รับการเพาะบ่ม อบรม สั่งสอน สิ่งนี้จากรุ่นพี่ เพราะ การว๊าก ไม่ใช่การแก้แค้นจากรุ่นพี่ ไม่ใช่การทะนงตัวจากรุ่นพี่ ไม่ใช่การหมั่นใส้ โกรธ เกลียดรุ่นน้อง แต่เป็นเพราะ รัก และต้องการให้น้องได้รับสิ่งดีๆ ที่พี่ได้รับมา  ถึงแม้ว่ามันจะลำบากในช่วงแรก แต่ผลที่ได้รับ มันหอมหวานยิ่งนัก หมายเหตุ สต๊าฟ คือพี่ว๊าก และสต๊าฟเท่านั้นที่ว๊ากได้ พี่คนอื่นไม่มีสิทธิ์ ว๊าก (ขอบคุณที่อ่านครับ ได้ระบายหน่อย ได้เขียนในมุม ที่คนไม่เคยเข้าเชียร์ได้เห็นข้อดีบ้าง เพราะเบื่อสื่อที่เสนอแต่ด้านลบของกิจกรรม โหม ประโคมอยู่นั่นแหละ หรือสื่อต้องการแค่ขายข่าว ประโคมข่าว  ของมันมีดี ไม่งั้นมันไม่มีมาจนถึงทุกวันนี้ ขอไว้อาลัยครับ) จากคุณ : tupz - [ 17 มิ.ย. 48 15:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พ่อแม่เลี้ยงเราจนโตอายุเกือบยี่สิบปี ท่านยังพูดจาดีๆกับเรา แล้วใครวะ ไม่ได้มีบุญมีคุณกันมาสักหน่อย ถือสิทธิ์อะไรที่จะมาสั่งสอน ตะคอกเอาตามอำเภอใจ ตอนเป็นนักศึกษาปีสอง เจ้าของกระทู้รับผิดชอบตนเองได้ดี หรือทำหน้าที่ของตนได้ครบถ้วนสมบูรณ์แค่ไหน เอาตัวรอดได้แล้วหรือ  จึงจะถือสิทธิ บังอาจไปรับผิดชอบดูแลชีวิต อบรมสั่งสอนคนอื่นครับ จากคุณ : AQUANAUTS - [ 17 มิ.ย. 48 15:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยครับ ตอนผมรับน้องประมาณ 10 กว่าปีมาแล้ว รุ่น 30 พอดี ตอนนี้เวลาไปทำงานหรือ พบรุ่นพี่รุ่นน้อง ก๊มีแต่ถามกันว่า รุ่นไหน เกียร์ไหน ก่อน จากนั้นก็เหมือน รู้จักกันมาตั้งนาน ผมเคยสัมภาษณ์งานตอนจบใหม่ พี่เขาก็ถามแต่เรื่องเชียร์ เรื่องพี่รุ่นต่าง และเรื่องรุ่นตัวเอง แล้วก็รับทำงานเลย พี่ๆเขาจะดูแลน้องๆ ดีมากแม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ปัญหาที่เกิดในตอนนี้ น่าจะมาจากคณะหรือ สถาบันที่เปิดใหม่ๆ แล้วรุ่นพี่ไม่เคยผ่านเชียร์มาก่อน แล้วมาคิดเอาเองหรือเปล่า หรือว่า ระบบเชียร์ และ SOTUS เหมาะกับบางคณะเท่านั้น จากคุณ : ซีฮี - [ 17 มิ.ย. 48 16:05:08 A:192.168.0.140 X:61.7.144.75 TicketID:069449 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ครับเป้นประสบการณืที่ผมก็เคยผ่านมา เกียร์กว่าจะได้..... แต่ได้มาก็รู้สึกคุ้มค่า ที่เป็นปัญหาผมว่าคงเป็นเพราะควบคุมกันไม่ดี วางระบบไม่ดีเลยมีปัญหานะ  ...สื่อก็โอเวอร์กันไปหน่อย ....แต่ก็ปกติแหละเขาจ้องเรื่องนี้อยู่แล้ว....เผลอๆว๊ากเกอร์ ตดตอนว๊าก สื่ออาจจะออกข่าวว่า ปล่อยแก๊สพิษซารินหวังฆ่าหมู่นักศึกษาก็ได้ ^^ จากคุณ : เก่งน้อย - [ 17 มิ.ย. 48 16:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณเจ้าของกระทู้เปรียบวิธีการที่คุณชอบเหมือนยา  เหมาะสมมากครับ แต่ผมไม่เห็นด้วยที่บอกว่า ยังไงก็ต้องกินยา ยาจะดีหรือไม่ ผมไม่ขอออกความเห็น สิ่งที่คนหนึ่งเห็นว่าดี คนอื่นอาจมองต่างออกไปก็ได้ ผมอยากทราบว่า  พี่ๆทั้งหลายให้ " สิทธิในการเลือก" ว่า จะ " รับยา " หรือ " ไม่รับยา "  กับน้องปี 1 หรือเปล่า   หรือว่า รุ่นพี่คิดแทนให้แล้วว่า " ควรรับยา " ผมขอสิทธิให้นักศึกษาปี 1  ได้รับ " สิทธิที่จะเลือก " โดยไม่มีการกดดันหรือบังคับทั้งทางตรงและทางอ้อม จะได้ไหมครับ จากคุณ : 447 - [ 17 มิ.ย. 48 16:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ 447 ว่าไว้ได้ถูกต้องที่สุด "สิทธิในการเลือก"นั่นแหละ คือสิ่งที่คนที่เป็นพี่เขา ควรคำนึงถึงให้มากที่สุด ถ้ารักน้องกันจริงๆ จากคุณ : จิ๋ม นางเลิ้ง - [ 17 มิ.ย. 48 16:50:11 A:202.47.237.160 X: TicketID:031956 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โซตัสมา โชว์ห่วยตาย จากคุณ : IRQ5 - [ 17 มิ.ย. 48 17:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกะคนที่ 8 ครับ จากคุณ : ไรเซ็น<Kaze no Raizen> - [ 17 มิ.ย. 48 17:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมว่าไม่ใช้ ยา มันเป็นแค่ อาหารเสริม ครับ หรือไม่ก็แค่ คาเฟอีน ครับ เพราะบ้างคนเมื่อรับมาแล้ว รู้สึกจะขาดไม่ได้เลย -_-' "ของมันมีดี ไม่งั้นมันไม่มีมาจนถึงทุกวันนี้ " ได้ข่าวมาว่ารับน้องเถื่อน ๆ แบบที่เป็นข่าวล่าสุด ก็มีมานานแล้วครับ เป็นสิบปีแล้ว อาชีพโสเภณีเป็นอาชีพที่มีหลักฐานเหมือนกันว่า เป็นอาชีพที่เก่าแก่อีกอาชีพหนึ่ง ฉะนั้นอยู่นานไม่ใช่จะดีเสมอไปครับ เรื่องกิจกรรมที่จะละลายพฤติกรรมและทำให้รู้จักกัน เห็นด้วยครับ แต่อย่าง SOTUS กับการว๊าก ผมมองว่าไม่เหมาะกับ สถานศึกษาครับ  ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นสถานศึกษา น่าจะหาวิธีที่ดีกว่านี้ได้ แล้วสงสัยจัง มันดีขนาดนั้น มีใครเคยทำงานวิจัย ออกมาบ้างหรือยังครับ  ถ้ามีก็ดีเลยครับ จะได้เห็นกันชัดดีว่า มันดีหรือไม่ดียังไง ใครอยู่ใกล้หอสมุดแห่งชาติหรือสภาวิจัย ลองไปค้น ๆ ดูครับ ถ้ามีการวิจัยในเชิงวิชาการแล้ว SOTUS + ว๊าก ก็จะมีคำตอบให้สังคมได้ครับ จากคุณ : MAX - [ 17 มิ.ย. 48 17:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเองมีประสบการณ์เข้าห้องเชียร์มาสองปี สิ่งที่ได้จากห้องเชียร์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่ก็ไม่มีอะไรน่าจดจำนัก จนถึงวันนี้ก็สิบกว่าปีมาแล้ว มองย้อนกลับไป ยังยืนยันว่ากิจกรรมห้องเชียร์(ว้าก)นั้นมีผลเสียมากกว่าดีครับ ถ้าเลิกได้ก็ควรเลิก ผมมีความเห็นว่าระบบการว้ากนั้น เป็นการสร้างความแตกแยกระหว่างคนที่เข้าเชียร์กับคนที่ไม่เข้าเชียร์ ได้อย่างแยบยล โดยมีบรรดา สต๊าฟ เป็นผู้กระตุ้น สร้างภาพให้ผู้ที่ไม่เข้าเชียร์เป็นพวกเห็นแก่ตัว ไม่รักพวกพ้อง วันไหนถ้าเพื่อนขาดเชียร์ พวกที่เหลือจะต้องเดือดร้อน  พวกที่เข้าอยู่ในห้องเชียร์ก็ฟัง พวกสต๊าฟ พูดพาดพิง ถึงพวกไม่เข้าเชียร์ โดยที่พวกนั้นไม่เคยมีโอกาสชี้แจงใดๆ กิจกรรมรับน้องที่ดีๆ ดูขลัง ศักดิ์สิทธิ์ มีเยอะครับ ผมน่ะอยากให้น้องๆ ทุกคนได้มีโอกาสสัมผัส แต่ลองคิดดูสิครับว่าคนที่ได้ปฎิเสธการประชุมเชียร์ไปก่อนหน้านี้แล้ว จะมาร่วมกิจกรรมเหล่านี้ไหม ไม่มาหรอกครับ คนส่วนน้อยเหล่านี้พลาดโอกาสอย่างน่าเสียดาย เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของบรรดา สต๊าฟเชียร์ บางคน... ถ้าคุณได้อ่านบทความของ อาจารย์สมพงษ์ จิตระดับ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P3548479/P3548479.html  คุณจะรู้ว่านิสิตนักศึกษาประเภทนี้ ทุกวันนี้เพิ่มจำนวนมากขึ้นครับ สิ่งที่ผมอยากฝากบรรดาน้องๆ ปี 1 ก็คือ อยากให้เขามีความคิดเป็นของตัวเอง ให้รู้จักสิทธิของตัวเอง และใช้ชีวิตนิสิตนักศึกษาอย่างมีความสุข ไม่ว่าคุณจะเข้าเชียร์หรือไม่ก็ตาม จากคุณ : David H - [ 17 มิ.ย. 48 17:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมว่า.. น่าจะปลูกฝังเด็กก่อนขึ้นปี 1 กันบ้างนะครับ เพราะรู้สึกว่าอะไรๆมันก็ง่ายไปหมด ระบบความคิดของคนเราเนี่ย มันแย่กันเป็นระบบเลยนะครับ จากคุณ : firstini chemistani - [ 17 มิ.ย. 48 17:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนผมเป็นเฟรชชี่ก็โดนว้ากจากรุ่นพี่กลุ่มนึงครับ ทะเลาะกัน เกลียดกันไปเลย พอผมเป็นปีสอง ก็รับน้องแบบหนุกหนาน ลำบากแค่ออกไปรับน้องที่ชนบทก็พอแล้ว พอแล้วสำหรับเด็กมัธยมที่เริ่มชีวิตใหม่ ไม่เห็นด้วยกับการแสดงอำนาจบาตรใหญ่ รุ่นน้องรักผมมากเลย เพราะพี่ใจดี 5555 ถ้าบอกว่าการว้ากเป็นการสอนให้อดทน มันจริงแค่กับบางคนที่ปรับตัวได้ สำหรับผมแล้วขอบอกว่าระบบรับน้องแบบเผด็จการช่วยสอนให้ผมรู้จักสู้คน วิธีจัดการกับรุ่นพี่เถื่อน ๆ มีครับ ใช้หมองคิดก็จะรู้ เอาให้ได้อายไปเลย โชคดีีที่คณะผมรุ่นพี่ที่ชอบว้ากเป็นคนส่วนน้อย ก็เลยจัดการได้ ถ้าผมไปอยู่คณะที่พี่เถื่อนเป็นส่วนใหญ่ ผมก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำยังไง? เค้าไม่มีทางเลือกให้คนที่รักสงบ ไม่ชอบความรุนแรงบ้างเลยเหรอ? สำหรับน้องใหม่ ถ้าไปเจออะไรไม่ถูกต้อง ควรหาแนวร่วมในการต่อสู้อย่างแยบยล ถือเป็นการฝึกการอยู่รอด เป็นบทเรียนแรกก่อนออกมาผจญชีวิตจริง ๆ โหดกว่าในมหาวิทยาลัยเยอะ 5555 จากคุณ : ขุนอิน - [ 17 มิ.ย. 48 18:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลองอ่านนี่ก่อนhttp://www.matichon.co.th/weekly/weekly.php?srctag=0418170648&srcday=2005/06/17&search=no จากคุณ : ยุทธ (ดวงตาตะวัน) - [ 17 มิ.ย. 48 18:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องว๊ากยกเลิกไปเถอะ  แถมมีซ่อมพี่ว๊ากด้วย  ไร้สาระไม่รู้จะแสดงละครไปทำไม ผมจบมานานก็ยังไม่ชอบอยู่ดี แสดงความรักด้วยวิธีอื่นดีกว่า เพิ่มกิจกรรมชมรมต่างๆไปเยอะๆ เลิกภูมิใจกับ SOTUS กับการว๊ากของคุณเหอะ แต่ถ้าคุณจะประทับใจก็เรื่องของคุณนะ จากคุณ : Dr.slump - [ 17 มิ.ย. 48 20:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมคิดว่า SOTUS การว๊าก เหมาะกับบางคณะเช่น วิศวะ เท่านั้น คณะอื่นๆ เช่น คณะที่มีผู้หญิงหรือ ประเภท 2 เข้าไปเรียนมากๆก็ไม่ควรมีการว๊าก ก็ควรจะเป็นแบบอื่น อย่างผมเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผ่านเชียร์ ได้รับเกียร์ ผมก็อยากให้น้องๆ ที่เข้าเรียนรุ่นหลัง ได้มีรุ่นได้มีเกียร์ ได้รับการยอมรับจาก รุ่นพี่เหมือนกัน อย่างตอนผมเรียนผมไม่เห็นด้วยที่พวกที่เรียนเกี่ยวกับการค้าขายต้องไปคลานจนเข่าแตก พวกผมอย่างมากก็ดันพื้น 10 ครั้ง แค่นั้น "ใครไม่ไหวก็นอนลงไป...." พี่ว๊ากเขาจะตะโกนบอก เรื่องให้น้องเลือกเข้าเชียร์หรือไม่เข้าก็ได้ ตัว U Unity จะมีค่าอะไรครับ เราจะสามารถต่อรองกับใครเขาได้ ถ้าเราหัวเดียว ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันก็จะไม่มี ผมคิดว่า Sotus จำเป็นกับพวกผม ควรแยกพวกที่ไม่มีความจำเป็น แต่อยากแกล้งน้องออกไป ดีกว่า จากคุณ : ล้วนองอาจพวกเราแสนภูมิใจ - [ 17 มิ.ย. 48 20:58:14 A:192.168.0.136 X:61.7.144.75 TicketID:069449 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก็เป็นเพียงระบบที่ทำให้คนบ้าสถาบัญ ยึดติดพรรคพวก ไม่ได้สร้างสรรคสังคมอะไร สิ่งที่คุณได้ มันทำให้เกิดอะไรดีๆแก่ประเทศชาติโดยส่วนรวมบ้าง จากคุณ : Haa - [ 17 มิ.ย. 48 21:18:29 A:24.214.195.118 X: TicketID:066742 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "SOTUSจำเป็นสำหรับพวกผม" หวังว่า"พวกผม"ที่คุณหมายถึงจะไม่ใช่คณะวิศวะนะหรับ ขอให้เป็น"พวกคุณ"เท่านั้น อย่าพูดเหมาแทนเด็กวิดวะนะครับ รุ่นผมมีเกือบ20%ที่ไม่เข้าเชียร์เลย นับคนทีไรหายไปไม่น้อยกว่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเด็กกรุงเทพ มีเพื่อนมีคนรู้จักในรุ่นเดียวกันอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นเด็กโควตาหรือมาจากตจว เกือบทั้งหมดจะเข้าเชียร์ อาจจะเพราะมาตัวคนเดียวไม่รู้จักใคร แถมยังต้องอยู่คนเดียวไม่ได้อยู่กับครอบครัว พอถูกรุ่นพี่ขู่ ทำให้กลัวถูกตัด กลัวไม่มีเพื่อน ถ้าคิดว่าว๊ากเชียร์มันดีจริงทำไมไม่ปล่อยให้เด็กได้เลือกเองว่าจะร่วมหรือไม่ ไม่มีขู่ ไม่บังคับ ไม่บีบทั้งทางตรงทางอ้อม ใครไม่เข้าก็ไม่เป็นไรจริงๆ เอาเฉพาะคนที่สมัครใจจริงๆ กล้าทำหรือเปล่า หรือกลัวว่าคนเข้าเชียร์จะน้อยแล้วจะ "เสียหน้า" จากคุณ : 7718 - [ 18 มิ.ย. 48 00:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ช่วยด้วยครับ ถูกรับแบบเหนื่อยมากหลายวันแล้ว เพลียมมากครับ ผมเพิ่งจะกลับเข้าที่พัก งานก็ยังไม่ได้ทำส่งอาจารย์เลย เวลาซ้อมเชียร์ เห็นรุ่นพี่สนุกกันจริงๆ แต่น้องต้องทนทุกข์มากๆ อยากให้เลิกเสียที ครับ กราบละครับ ผมไม่ไหวแล้วครับ ผมเกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : น้องปี1 - [ 18 มิ.ย. 48 00:32:11 A:203.113.56.75 X:203.151.140.112 TicketID:005615 ]

ความคิดเห็นที่ 22 #20 ครับ ถ้าจะทำเชียร์ คนทำจริงๆ ทำไมจะต้องกลัว เสียหน้าด้วยล่ะครับ มีเหตุผลอะไรที่จะต้องคิดว่า ถ้าน้องไม่มาเชียร์ อายคณะอื่นตายเลย สำหรับพวกผมคิดกันนะครับ คิดว่า น้องไม่มา น้องก็ไม่ได้อะไรที่พี่สอนไป โดยสิ่งนั้น ตามบรรทัดฐานของผม มันคือสิ่งที่ดี คนอื่นจะคิดว่าอย่างไรก็แล้วแต่ท่าน ถ้าถามว่า ผมเคยเจออะไรร้ายๆ ในการเข้าเชียร์บ้างมั๊ย ก็เคยเจอนะครับ สภาวการณ์กดดัน แต่ สิ่งที่แย่ๆ และอุบาทว์ "ไม่เคยเจอครับ" และกิจกรรมทั้งหมด ใช่ว่าจะไปทุกครั้งนะครับ บางอันผมก็ไม่ร่วม และไม่มีพี่คนไหนมาว่าผม ว่า "มีปัญหาอะไรรึปล่าว ถึงไม่ไป" จะเจอแต่เพื่อนๆ มาบอก "พลาดแล้ว ไม่มา สนุกจะตาย" สภาวะการณ์กดดัน มันทำให้เราโตขึ้น คิดอะไรได้มากขึ้น จากครั้งหนึ่งที่ผมเป็นเด็ก เอาแต่ใจตัวเอง อะไรๆ ก้ต้องให้ตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ผมใหญ่ ผมเจ๋ง ผมเคยทำนั่น ทำนี่มาก่อน โด่ แค่นี้หรอจะกลัว แต่เมื่อผมมาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ผมเหมือนเด็ก อายุ 2เดือน กินนมแม่อยู่ ทำอะไร ไปทางไหนก็ยาก ไม่เคยพบ ไม่เคยเจอ แต่ก็มีรุ่นพี่นี่แหละ คอยช่วยเหลือ คอยให้คำปรึกษา รู้จักเกื้อกูล และยอมรับความเป็นจริง ... เคยเจอมั๊ยครับ เด็กติดหรู ทำอะไรก็ไม่ได้ กินนั่น กินนี่ไม่ได้ ทนไม่ได้ จะเอาไอ้นั่น จะเอาไอ้นี่ ผมเคยเจอครั้งนึง ตอนจัดงาน สัมมะนา สนวท ที่มหาวิทยาลัยผมเป็นเจ้าภาพ มีอยู่ ม. หนึ่ง ทานอาหารที่พวกผมเตรียมไว้ไม่ได้ บอกว่าเป็นอาหารพื้นเมือง กินไม่ได้ ไข่ยัดไส้ ผัดผักรวมมิตร แกงจืดเต้าหู้หมูสับ มันคืออาหารพื้นเมืองหรอนั่น เขาไม่ยอมทานเลยครับ พวกผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน เหตุผลมันฟังไม่ขึ้น อาหารสำหรับ อิสลาม หรือ เจ ผมก็เตรียมไว้ ถ้าต้องการ มันเหมือนเด็ก สปอย แล้วทีนี้ จะไปใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างไร ติดหรูเกินไป เอาแต่ใจตัวเอง นี่ขนาดเป็นถึง ตัวแทน นักศึกษานะครับ บางครั้ง การได้อยู่ในสภาวะการณ์ที่กดดัน มันก็ทำให้เราแกร่งขึ้น และ เข้าใจโลกมากขึ้น จากคุณ : tupz - [ 18 มิ.ย. 48 02:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผู้ใหญ่จำนวนมากในสังคมปัจจุบันนี้ ผ่านการรับน้องด้วยวิธีให้ยอมรับการใช้อำนาจมากกว่าเหตุผล จากคุณ : OL1974 - [ 18 มิ.ย. 48 02:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เด็ก____ในวันนี้เป็นผู้ใหญ่____ในวันหน้า เด็กที่นิยมการใช้อำนาจ โตเป็นผู้ใหญ่ก็ใช้เหตุผลไม่เป็น ทำอะไรได้ทุกอย่างโดยไม่คิดถึงคนอื่น จากคุณ : OL1974 - [ 18 มิ.ย. 48 02:24:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท. อย่าร้อนรนมาก ทุกอย่างย่อมมีทั้งสิ่งดีและไม่ดี   ในสมัยที่คุณเรียนอยู่มันอาจจะดี ณ ตอนนั้น แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไป  และทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า  มันเกินไปครับ ทำใจให้สบาย  ไม่มีการรับน้องก็ไม่ตายครับ  เอาแค่ปฐมนิเทศน์ธรรมดาก็พอครับ  เพราะหลังจากนั้นชีวิตในรั้วสถาบัน ก็จะหล่อหลอมให้ตัวน้อง ๆ  เค้ารักกันอยู่แล้วครับ จากคุณ : น้องเบลล์กินขนุน - [ 18 มิ.ย. 48 03:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับ #8 ครับ น้องมีสิทธิเต็มที่ที่จะเลือกได้อย่างอิสระโดยปราศจาก การบังคับ หรือการกดดัน ทั้งทางตรง และทางอ้อม น่าเสียดายที่การเข้าเชียร์หรือไม่ น้องส่วนใหญ่จะตัดสินใจตามเพื่อน ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง #20 กล่าวถึงกรณีเด็ก ตจว. ถูกรุ่นพี่ขู่ตัดรุ่น ผมได้ยินเรื่องขู่ตัดรุ่นทีไร อารมณ์ขึ้นทุกที เป็นตัวอย่างของการบังคับ กดดัน ทางอ้อม ที่ชัดเจนที่สุด อีกทั้งเป็นการยุยงให้รุ่นน้องแตกความสามัคคีกัน เพียงเพราะต้องการปิดบังความใจแคบไม่ยอมรับฟังความเห็นของคนส่วนน้อยที่ปฎิเสธกิจกรรมเชียร์ จากคุณ : David H - [ 18 มิ.ย. 48 09:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เชี่ย เอ้ย เชียร์ ก็เหมือนเหมือนที่พึ่งทางจิตใจ-ที่เข้มแข็งอ่ะ มันไม่ทำให้เราค้นพบแก่นแท้ ของจิตใจหรอกครับ วัยรุ่น(หรือผู้ใหญ่) มีอะไรจริงแท้ในจิตใจบ้าง ตัวตนที่แท้จริง รู้ไหม หรือทำตามกระแส(ที่พึ่งทางใจ)(ไม่แปลกเลยที่วัยรุ่น อยากเป็นดารานักร้องกันจัง)(คนทั่วไปเรียกว่าไม่มีอุดมการณ์ แต่ผมไม่เรียก) ความรักแท้ ความรักที่มีให้กับโลก กับสังคม โดยไม่แบ่งแยก เชื้อชาติ ฐานะ มหาลัย คณะ จังหวัด     อุดมการณ์ของคุณคือพวกพ้อง     อุดมการณ์ของคุณคือความสำเร็จส่วนตน    Sotus ก็คงเหมาะกับพวกคุณ แต่ผมว่า....Cheer is FAKE. จากคุณ : Aloner - [ 18 มิ.ย. 48 15:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณก็ยังเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอยู่ดี "น้องไม่มา น้องก็ไม่ได้อะไรที่พี่สอนไป โดยสิ่งนั้น ตามบรรทัดฐานของผม มันคือสิ่งที่ดี คนอื่นจะคิดว่าอย่างไรก็แล้วแต่ท่าน " ก็อย่างที่คุณบอกว่าถ้าน้องไม่มาก็จะไม่ได้รับสิ่งที่ดีจากพี่ แล้วได้ถามเขาหรือเปล่าว่าสิ่งที่คุณให้เขาแล้วคุณคิดว่าดีน่ะ ใจจริงแล้วเขาคิดว่าดีหรือเปล่า ได้ให้เขาเลือกหรือเปล่าว่าจะรับสิ่งที่คุณว่าดี อายุ17-20 ถึงจะยังไม่ใช่ผู้ใหญ่เต็มตัว แต่ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว เปิดใจตัวคุณแล้วให้เขาได้เลือกได้คิดเองได้ไหม อย่าไปยัดเยียด"สิ่งที่คุณคิดว่าดี"ให้กับคนอื่น เขาอาจจะไม่คิดว่ามันดีก็ได้ คนเราต่างกันนะ จากคุณ : 7718 - [ 18 มิ.ย. 48 15:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อีกอย่างถ้าคุณไม่เข้าเชียร์แล้วต่อไป รุ่นพี่ทั้งหลายจะไม่ช่วยเหลือคุณ ไม่ให้คำปรึกษาเมื่อคุณต้องการหรือไง ถ้าเป็นงั้นจริงก็ควรจะดูไว้เป็นตัวอย่าง แล้วอย่าไปทำกับรุ่นน้องอย่างนั้น มันไม่ดี อ้อไอ้ความกดดันอย่างในห้องว๊ากเชียร์น่ะ มันไม่เห็นจำเป็นที่ทุกคนควรจะต้องเรียนรู้นิ ออกไปสังคมข้างนอกน่ะมันจะมีกี่กรณี ที่คนมายืนล้อมพวกคุณแล้วขู่บังคับ ตะคอกใส่ ให้ทำนั่นทำนี่ ผมว่าถ้าจำนวนคนพอๆกัน สถานะไล่เลี่ยกัน รับรองว่ามีเฮ ความกดดันรูปแบบอื่นมีมากมาย ต่อไปเขาก็จะได้เจอได้เรียนรู้เองในชีวิต ไม่ใช่ไปยัดเยียดให้เรียนรู้ความกดดันไร้สาระแบบว๊ากเชียร์ เน้นอีกที ให้เขาได้เลือกเองว่าจะรับสิ่งที่คุณจะให้หรือเปล่า จากคุณ : 7718 - [ 18 มิ.ย. 48 16:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อย่าไปอ้างไอ้เรื่องติดหรูเลย มันไม่เกี่ยวกัน เข้าว๊ากเชียร์แล้วคนติดหรูมันจะหายหรือไง แล้วคนไม่เข้าเชียร์มันติดหรู มันไม่ลุยหรือไง ไม่มีเหตุผลเกี่ยวเนื่องกันเลยในเรื่องนี้ จากคุณ : 7718 - [ 18 มิ.ย. 48 16:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นเพียงมุมมองแคบๆของคนที่เพิ่งผ่านชีวิตมาไม่ถึงครึ่ง แต่คิดว่ามากแล้ว โลกยังกว้างกว่านี้เยอะ จากคุณ : ครูเก่า - [ 19 มิ.ย. 48 08:26:39 A:202.44.130.22 X: TicketID:102096 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต่างคนต่างก็มีเหตุผลค่ะ ทำไม ไม่พบกันครึ่งทางล่ะ คนที่ตั้งใจจะทำ ก็ขอให้ปรับวิธีการ ให้คน98% หรือ 99% เค้ารับได้ตามยุคตามสมัย เราก็ต้องยอมรับความจริงว่า สภาพสังคมเปลี่ยนไปเยอะ ภูมิคุ้มกันของน้องแต่ละคน ก็ไม่เท่ากัน เดี๋ยวนี้มีอะไรที่เราคาดไม่ถึงเยอะขึ้น เยอะขึ้น คนที่ตั้งท่าจะห้าม ก็อย่าห้ามท่าเดียว อย่าประนามกันซะ ขนาดนั้น ก็อยากให้มองอย่างเป็นกลาง เพราะเหตุการณ์ ร้ายแรงหลายๆอย่าง มีปัจจัยแวดล้อมมากมาย อีกทั้งรู้สึกว่าสื่อก็ประโคมข่าวจนเกินกว่าเหตุ และเหมือนไม่ได้ เจาะเข้าหาเหตุการณ์ที่แท้จริง แต่ก็ต้องยอมรับว่าบางเหตุการณ์ มันก็ดูรุนแรงไร้สติจริงๆ แก้ที่ตรงจุดดีไหม อย่าเหมารวม ในเมื่อโลกมันหมุนเร็วจนเรารับไม่ทันแบบนี้ เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเรากดดันให้เด็กๆ เลิกการรับน้องได้ และจะไม่มีความรุนแรง ในรูปแบบอื่นตามมา การรับน้องประชุมเชียร์ มีทั้งข้อดีข้อเสีย การไม่มี การรับน้องประชุมเชียร์ ก็ย่อมมีข้อดี ข้อเสียเช่นกัน เป็นธรรมดาโลก ลองช่วยกัน นำเสนอกิจกรรมรับน้องอย่างสร้างสรร จะดีกว่ามั้ย ดีกว่าเถียงกันว่าใครถูกใครผิดตั้งเยอะ จากคนนึงที่ภูมิใจที่พี่รับเป็นน้อง มาเกือบสิบห้าปีแล้วค่ะ จากคุณ : ยังเอ๊าะอยู่ย่ะ ไม่ต้องคำนวณ (JJ662) - [ 19 มิ.ย. 48 23:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ปล่อยน้องเค้าเข้าตามชมรมที่เค้าชอบดีกว่า รับน้องแค่อาทิตย์เดียวก็พอแล้ว จากคุณ : Dr.slump - [ 19 มิ.ย. 48 23:37:03 ]