เมื่อครั้งยังเด็ก สมัยนั้นไม่มีน้ำมันพืชใส่ขวดขายแบบนี้ ชาวบ้านส่วนใหญ่ก็จะใช้มันหมูมาเจียวเอาน้ำมันไว้ประกอบอาหาร แม่ผมท่านก็ทำแบบนั้น และเจียวเอาน้ำมันครั้งละเยอะๆ เก็บไว้
กากของมันหมูที่เจียวเอาน้ำมันออกแล้ว แม่ก็เอาไปคั่วเกลือกับน้ำตาลและใส่พริกสดสับ ต้นหอมสับละเอียด เล็กน้อยทำเป็นอาหารว่างให้เรากินบางส่วน
บางส่วนก็เอาไปทำกากหมูหวาน
บางส่วนก็เอาไปทอดใหม่ให้กรอบ แล้วสะเด็ดน้ำมันให้แห้งแล้วนำไปทุบ แล้วใส่ในไข่เจียวเวลาทอดไข่เจียว จะได้รสชาติอร่อยกว่าไข่เจียวหมูสับ
..เรียกได้ว่า ไม่มีทิ้งเลย เอามาทำกินได้หมด
หมูแผ่นนั้น ที่บ้านจะซื้อจากเยาวราชมากินกับข้าวต้ม เพราะเตี่ยผมชอบมาก แต่มันแพงหลายๆ จึงไม่ได้ซื้อมาบ่อยนัก แต่รสชาติของมัน ทำให้ข้าวต้มหมดหม้อทุกครั้งยามที่มันเป็นกับข้าวอยู่บนโต๊ะ ผมชอบหยิบไปกินเล่นทุกครั้ง แต่แม่บอกว่ามันแพง เก็บไว้กินเป็นกับข้าวดีกว่านะลูก
กากหมู และ หมูแผ่น มาจากหมู เหมือนกัน
กินอร่อย เหมือนกัน แต่ต่างกันที่ราคา
เตี่ยสอนว่า "ชีวิตคนเราจะทำอะไรก็ตาม ขอให้ทำเหมือนกับที่เราซื้อมันหมูมาเจียวเอาน้ำมัน แล้วได้กากหมูมาทำอะไรต่อมิอะไรหลายๆอย่าง โดยไม่เสียเปล่าไป
.....และเมื่อเราทำจนมีทุกอย่างพอแก่อัตภาพแล้ว ก็ขอให้นึกถึงหมูแผ่น เวลาที่เราซื้อมากิน ว่ามันแพง ต้องกินอย่างเหมาะสมอย่าเอาไปกินเล่น เหมือนหนึ่งว่ายามที่เราพอมี ยามที่เรามั่งมีก็ตาม ก็ต้องรู้จักใช้ในทางที่ควร อย่าเอาไปใช้สุรุ่ยสุร่าย "
.......... กะอีแค่ หมูแผ่นและกากหมู เตี่ยผมก็หยิบเอามาสอนลูกได้อย่างหน้าตาเฉย คิดแล้วผมก็ทึ่งในตัวเตี่ยที่ท่านเองความรู้มีเพียงเล็กน้อย แต่เข้าใจหยิบยกเรื่องรอบตัวมาเป็นประเด็นสอนลูกอย่างสร้างสรรค์
ผมจึงไม่เคยลืมคำสอนของเตี่ยเลย แม้ท่านจะเสียชีวิตไปนานแล้ว คำสอนต่างๆก้องอยู่ในหัวทุกครั้งที่พบเห็นสิ่งต่างๆทั้งปัญหา อุปสรรค และ การดำเนินชีวิต
ที่บ้านในห้องนอนของเตี่ยและแม่ เตี่ยมีกรอบรูปโบราณที่เป็นพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ทำด้วยไม้สักลงรักทอง สวยงามมาก แต่รูปข้างในเป็นรูปที่เอามาจากปฏิทินแขวนสมัยก่อนแบบดึงทิ้งออกใบละวัน
พี่ชายคนโต ผมสมัยที่เขาเรียนจบแล้ว ทำงานใหม่ๆ เคยไปหาซื้อรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ท่านแบบสี่สีออฟเซ้ทอย่างดี ในอิริยาบถเดียวกัน แบบเดียวกันมาจากร้านที่ขาย เพื่อจะนำมาให้เตี่ยเปลี่ยน แต่เตี่ยกลับไม่ยอมเปลี่ยน แต่ให้ไปหากรอบดีๆมาใส่แล้วเอาไปแขวนบูชาไว้ที่เสากลางชายเรือน
เตี่ยบอกว่า ที่ไม่เปลี่ยน เพราะ พระบรมฉายาลักษณ์ที่เอามาจากปฏิทินนี้ นั้น คือสิ่งเดียวที่ทำให้เตี่ยและครอบครัวของเรามีทุกวันนี้ เป็นกำลังใจให้แก่เตี่ยให้อดทน มุมานะ ทำมาหากินโดยสุจริต เป็นสรณะให้เตี่ยยึดมั่นทำในสิ่งดีๆ เพราะ พระองค์ท่านเป็นกษัตริย์ เป็นเจ้าแผ่นดินที่เปี่ยมไปด้วยทศพิธราชธรรม เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ประชาชนทุกคนในประเทศโดยไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา หรือชนชั้นใดๆ
.....พระองค์ท่านเสมือนเจ้าชีวิตของเตี่ยและตระกูล......
หลายปีมาแล้วตอนที่เตี่ยใกล้จะจากไป เตี่ยสั่งเสียกับแม่ว่า ห้ามไม่ให้ใครเอาพระบรมฉายาลักษณ์ที่เป็นรูปในกรอบรูปในห้องนอนของเตี่ยไปไหน ขอให้ตั้งไว้ในส่วนที่สูงที่สุดของบ้านไว้บูชา ไว้เตือนสติให้ลูกหลานยึดมั่น ถือมั่นในพระองค์ท่าน ในสิ่งที่พระองค์ได้สอนสั่งแก่เราทกๆอย่าง แม่ก็เลยโต๊ะหมู่บูชาไว้ ต่างหากจากห้องพระ ทำไว้ที่โถงเรือนใหญ่
*******************************
ไม่เฉพาะแต่ผู้เป็นใหญ่ในบ้านเมืองหรอกครับ ที่มีความจงรักภักดี
ประชาชนธรรมดาอย่างผมและทั้งตระกูลของผม ก็มีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า และเราไม่พูดแต่ปาก เราไม่ต้องออกมาตะโกนบอกใครๆ แต่เราทั้งคิด ทั้งทำ เท่าที่สามัญชนอย่างเราจะทำถวายแด่พระองค์ท่านได้
บารมีนั้น.............เงินซื้อไม่ได้ แต่งตั้งก็ไม่ได้ จัดหามาก็ไม่ได้
บารมีนั้น ต้องสร้างเอง และ เป็นสิ่งที่ผู้อื่นเป็นผู้พร้อมทั้งกายใจยินดีมอบให้อย่างไม่มีข้อเคลือบแคลงใดๆ
จากคุณ :
นายชด 
- [
11 ก.ย. 48 09:21:07
]
หมูแผ่น กับ กากหมู ของเตี่ยผม
