ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อครับ) -ลดภาระจัดสรรรายได้ให้อปท. สำหรับประเด็นการจัดสรรรายได้ให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น(อปท.)นั้น แหล่งข่าวจากสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง(สศค.) เผยว่า เงื่อนไขสำคัญในการจัดสรรรายได้ให้แก่อปท. ให้เป็นไปตามเป้าหมายในปี 2549 ขึ้นอยู่กับการถ่ายโอนภารกิจด้านการศึกษาและสาธารณสุขซึ่งในระยะสั้นคงไม่สามารถดำเนินการได้ทัน เนื่องจากภารกิจดังกล่าวมีความซับซ้อนในเรื่องระบบการถ่ายโอน ความพร้อมของผู้ถ่ายโอนและรับโอน รวมทั้งความสมัครใจของบุคลากรที่โอนจึงมีความจำเป็นจะต้องแก้ไข พ.ร.บ. กำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่อปท.โดยให้คงเงื่อนไขสัดส่วนรายได้ของอปท.ไว้ แต่ไม่กำหนดระยะเวลาบังคับใช้ไว้ในกฎหมาย ทั้งนี้ ได้มีการเสนอขอแก้ไข พ.ร.บ.กำหนดแผนฯ มาตรา 30(4) โดยคงสัดส่วนการจัดสรรรายได้ให้กับอปท.ที่ 35% ไว้ แต่ไม่กำหนดระยะเวลาในการดำเนินการหรืออาจเลื่อนกำหนดระยะเวลาเป็นปีพ.ศ. 2553 จากเดิมที่กำหนดไว้ในปี2549 ซึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณากำหนดหลักเกณฑ์การจัดสรรเงินอุดหนุนและเงินภาษีของอปท. ในส่วนที่สำรองไว้5% (เงินเหลื่อมจ่าย) โดยเงินเหลื่อมจ่ายนี้ ให้จัดสรรเงินแก่อปท.ที่มีรายได้น้อยจากลำดับท้ายขึ้นมา 10% โดยไม่คำนึงถึงสถานะว่า จะเป็นอปท.ประเภทใด และให้จัดสรรเงินแก่อปท. โดยคำนึงถึงรายได้ของอปท.ต่อจำนวนประชากร คือ ให้นำรายได้อปท.หารด้วยจำนวนประชากร แล้วนำมาเรียงลำดับจากน้อยไปมาก และจัดสรรเงิน 10% ให้แก่อปท. จากลำดับน้อยไปมากโดยสัดส่วนผกผัน คือ รายได้ต่อประชากรน้อยจัดสรรให้มาก รายได้ต่อประชากรมากจัดสรรให้น้อย ในเรื่องของการจัดสรรรายได้ให้แก่อปท.ดังกล่าว เชื่อมโยงกับรายได้ของท้องถิ่น ที่ในปัจจุบันมาจากภาษีหลัก ได้แก่ภาษีโรงเรือนและที่ดินซึ่งจัดเก็บตามการประเมินค่าเช่ารายปี ในอัตรา 12.5%และภาษีบำรุงท้องที่ ซึ่งจัดเก็บเฉพาะที่ดินที่ใช้ราคาปานกลางเฉลี่ยจากราคาประเมินที่ดิน(ปี2521-2524) ในอัตรา 0.25-0.5% อากรสัตว์ และภาษีป้ายซึ่งโครงสร้างภาษีของท้องถิ่นยังคงมีจุดบกพร่องอยู่มากและควรมีการแก้ไขให้เหมาะสม โดยเห็นได้จากรายได้ที่อปท.จัดเก็บได้เองจากภาษีเหล่านี้ปัจจุบันมีสัดส่วนไม่ถึง12% ของรายได้ทั้งหมดของอปท. หากท้องถิ่นสามารถเก็บรายได้ของตัวเองได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยโดยมีสัดส่วนมากกว่า 80% ของรายได้ทั้งหมดของอปท.ก็สามารถลดภาระของงบประมาณในส่วนนี้ลงได้ ในงบประมาณรายจ่ายปี 2548 ได้มีการจัดสรรเงินอุดหนุนให้กับท้องถิ่นไว้ 110,610.70 ล้านบาท แต่ภายหลังได้มีการขอปรับลดการจัดสรรเงินอุดหนุนลง จำนวน 11,581.83 ล้านบาท และมีวงเงินอุดหนุนทั่วไปจำนวน 47,252 ล้านบาท โดยในส่วนนี้ ได้มีการกันเงินไว้จำนวน 6,000 ล้านบาท เพื่อนำมาจัดสรรใหม่และมีการโอนรายได้ ให้อปท.ของปีงบประมาณ 2547เหลื่อมมาในปี 2548 อีกจำนวน 17,366 ล้านบาท ส่งผลให้รายได้ที่ท้องถิ่นได้รับจัดสรรในปี งบประมาณ 2548 มีสัดส่วนเป็น 23% ของวงเงินงบประมาณรายจ่ายรวมทั้งหมดเพิ่มจากปี 2547 ที่ได้รับจัดสรร 22.50% อนึ่ง ในช่วงก่อนหน้านี้ ได้เคยมีการหารือกันในเบื้องต้นแล้ว ในการเก็บภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างสำหรับใช้เป็นที่อยู่อาศัย ซึ่งจะคิดในอัตราไม่เกินปีละ 0.1% ของราคาประเมิน ส่วนที่ดินและสิ่งปลูกสร้างอื่นที่ใช้เพื่อการพาณิชย์ ทั้งอาคารพาณิชย์ ตึกแถว โรงแรม หรือโรงงาน จะจัดเก็บไม่เกินปีละ 0.3% จากเดิมที่ ก.ม.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ. 2475 และ ก.ม.ภาษีบำรุงท้องที่ พ.ศ. 2508 ได้กำหนดภาษีสูงถึง 12.5% ของค่าเช่ารายปีหรือค่าเช่าต่อปี ซึ่งทำ ให้เกิดความไม่เป็นธรรมกับผู้เสียภาษี ซึ่งเดิมรัฐบาลคาดว่าจะดำเนินการแล้วเสร็จได้ภายในวันที่ 1 มกราคม 2548 รัฐบาลมีนโยบายปรับปรุงการจัดเก็บภาษีที่ดินใหม่เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ มีระบบภาษีทรัพย์สินที่แข็งแรงและเป็นธรรมต่อผู้เสียภาษี ซึ่งนำไปสู่ฐานภาษีที่กว้างขึ้น รวมทั้งยังกระตุ้นให้เกิดการใช้ที่ดินให้ได้ประโยชน์ ซึ่งการจัดเก็บภาษีจะมอบหมายให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นผู้จัดเก็บทำให้มีรายได้เพิ่มมากขึ้น และเป็นการกระจายอำนาจการคลังให้แก่ท้องถิ่น เพราะตามกฎหมายใหม่จะกำหนดให้ท้องถิ่นไปกำหนดภาษีเอง แต่ต้องไม่เกินเพดานที่กำหนดเท่านั้น -จี้รัฐเว้นรายได้น้อย/เก็บเฉพาะคนรวย นายอิสระ บุญยัง อุปนายกสมาคมธุรกิจบ้านจัดสรร กล่าวถึงประเด็นนี้ว่า ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างมีทั้งผลดีและผลเสียที่จะออกมาบังคับใช้แทนภาษีโรงเรือนและภาษีบำรุงท้องที่ เดิมยกเว้นอาคารประเภทที่อยู่อาศัยทั้งหมด แต่ภาษีฉบับใหม่ที่จะออกมาจะจัดเก็บภาษีครอบคลุมทั้งที่อยู่อาศัยทุกประเภทตั้งแต่ระดับในสลัมจนถึงบ้านราคาสูงไม่มีการยกเว้น นอกจากนี้แล้วยังครอบคลุมไปถึงที่ดินรกร้างว่างเปล่ารวมถึงที่ดินมรดกไม่ทำประโยชน์ให้เกิดมูลค่าทางเศรษฐกิจจะต้องเสียภาษีในอัตราก้าวหน้า ซึ่งจะช่วยให้กลุ่มทุนนักการเมืองที่ชอบสะสมที่ดินจำนวนมาก รวมไปถึงผู้ประกอบการจัดสรรที่ดินที่ซื้อที่ดินรอการพัฒนาต้องเสียภาษีตรงนี้เพิ่มมากขึ้น ซึ่งรัฐจะมีรายได้ต่อปีที่แน่นอน และสามารถวางแผนการใช้งบประมาณจากรายได้ที่เกิดจากภาษีที่ดิน ฯพัฒนาโครงการต่างๆของประเทศต่อไป ส่วนผลเสียก็คือ ผู้บริโภคที่ซื้อบ้านโดยเฉพาะผู้มีรายได้น้อยจะต้องมีภาระที่เพิ่มขึ้นจากเดิมที่ไม่เคยเสียภาษีตรงนี้มาก่อน นอกจากนี้แล้วในส่วนของที่ดินที่รกร้างว่างเปล่าหากไม่ทำประโยชน์จะต้องเสียภาษีในอัตราก้าวหน้า ซึ่งจะมีผลกระทบกับเจ้าของที่ดินที่เป็นเกษตรกร ดังนั้นภาษีดังกล่าวควรพิจารณาจัดเก็บเฉพาะชนชั้นกลาง-สูงจะเหมาะสมกว่า -กรมที่ดินชี้ยึดที่รกร้างยาก ทางด้านแหล่งข่าวจากกรมที่ดินกล่าวว่า ที่ดินที่เป็นที่รกร้างว่างเปล่าในประเทศไม่สามารถตรวจสอบได้ แต่เข้าใจว่ามีจำนวนมากหลายล้านไร่ ซึ่งจะมีกฎหมาย 2 ฉบับควบคุมที่ดินรกร้างว่างเปล่าอยู่ ได้แก่ประมวลกฎหมายที่ดิน โดยอาศัยมาตรา 6 หากทอดทิ้งไม่ทำประโยชน์กรณีเอกสารสิทธินส.3 เป็นเวลา 5 ปี และเอกสารสิทธิประเภทโฉนด 10 ปี กรมที่ดินสามารถฟ้องร้องต่อศาลให้ยึดเป็นของหลวงได้ทันที แต่ในทางปฎิบัติไม่สามารถใช้มาตรา 6 เข้าไปยึดที่ดินได้ เพราะก่อนที่กรมจะเข้าไปตรวจสอบที่ดินว่าทำประโยชน์หรือไม่ เจ้าของที่ดินจะนำต้นไม้ ต้นกล้วยไปปักและอ้างว่าทำประโยชน์ แม้กระทั่งหญ้าขึ้นปกคลุมที่ดินก็อ้างว่าปลูกหญ้าขาย ฯลฯ จึงไม่สามารถทำอะไรได้ ที่สำคัญ พ.ร.บ.ภาษีที่ดินและสิ่งปลูกสร้างของกระทรวงการคลัง ที่จะออกมาบังคับใช้ โดยกำหนดว่า หากปล่อยที่ดินรกร้างไม่ทำประโยชน์ภายใน 3 ปีท้องถิ่นสามารถยึดและขายทอดตลาดได้ ซึ่งมองว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ยากเหมือนมาตรา 6 ประมวลกฎหมายที่ดิน ทางออกก็คือ ควรใช้มาตราการทางภาษีบีบเจ้าของที่ดินโดยเฉพาะกลุ่มนายทุนที่ชอบสะสมที่ดินไม่ทำประโยชน์จะต้องจัดเก็บภาษีที่สูงกว่าปกติที่กำหนดไว้ ในอัตราก้าวหน้าจึงจะแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้และช่วยให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกด้วย -รีดอุตลุตดึงรายได้โปะประชานิยม อนึ่ง สำหรับการจัดเก็บภาษีของกรมภาษีบางกรมที่ยังจัดเก็บได้ต่ำกว่าประมาณการ โดยเฉพาะกรมสรรพสามิตที่จัดเก็บภาษีสรรพสามิตรถยนต์ ต่ำกว่าประมาณการถึง 4,036 ล้านบาท หรือต่ำกว่าประมาณการประมาณ1,000 ล้านบาทต่อเดือน กระทรวงการคลังได้แต่งตั้งคณะกรรมการขึ้นมา 1 ชุดเพื่อตรวจสอบผลกระทบจากการปรับโครงสร้างอัตราภาษีสรรพสามิตรถยนต์ในปีที่ผ่านมาหลังพบว่าราคารถยนต์ขายปลีกในปัจจุบันไม่สอดคล้องกับอัตราภาษีที่ปรับลดลง ส่งผลให้กรมสรรพสามิตจัดเก็บภาษีรถยนต์ได้ต่ำกว่าเป้าหมาย นอกจากนี้ ในช่วงที่ผ่านมา รัฐบาลได้มีการปรับเพิ่มอัตราภาษีบางตัวเพื่อหารายได้ โดยส่วนใหญ่เป็นภาษีที่เกี่ยวกับการจัดเก็บรายได้ของกรมสรรพสามิตทั้งหมด ได้แก่ การจัดเก็บภาษีสรรรพสามิตสุรา เบียร์ ไวน์ และบุหรี่ โดยเฉลี่ยมีการจัดเก็บภาษีเพิ่มขึ้นอีกประมาณ 5 % จากที่เคยจัดเก็บไว้เดิม รวมทั้งเก็บภาษีเพิ่มจากสารที่ก่อให้เกิดมลพิษ เช่น สารซีเอฟซี (เป็นสารที่ประกอบอยู่ในคอมเฟรซเซอร์ของแอร์หรือตู้เย็น) ในขณะเดียวกัน รัฐบาลมีแนวคิดที่จะจัดสรรรายได้จากการจัดเก็บภาษีสรรพสามิตสุราและบุหรี่บางส่วนประมาณ 60-70 % เพื่อนำไปใช้จ่ายในโครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค ซึ่งถือเป็นโครงการประชานิยมตั้งแต่เริ่มต้นของรัฐบาลทักษิณ ซึ่งคาดว่าจะได้ข้อสรุปเกี่ยวกับเงื่อนไขการจัดสรรรายได้ดังกล่าวในเร็วๆนี้ 28 February 2005 จากคุณ : สุธน หิญ (สุธน หิญ) - [ 24 ก.ย. 48 12:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าจะให้ดีต้องใช้เป็นภาษีระดับประเทศ และเก็บแต่ภาษีที่ดิน ค่อยๆ สูงขึ้นจนในที่สุดเท่ากับค่าเช่าในระยะสัก 30 ปี ส่วนภาษีจากการลงแรงและการลงทุนเลิกไปหรือลดลงเท่ากับภาษีที่ดินที่ได้เพิ่ม หรือมิฉะนั้นก็เอาภาษีที่ดินที่ได้มาแจกราษฎรทุกคนเท่าๆ กัน แต่ถ้าเลือกเลิก/ลดภาษีจากการลงแรงและการลงทุนชดเชยกับการเพิ่มภาษีที่ดิน จะเกิดผลดีดังนี้:-- 1.  คำว่า  “มนุษย์เกิดมาเท่าเทียมกัน”  เป็นจริงมากขึ้น  เพราะภาษีที่ดินแบบนี้ทำให้ทุกคนดุจเป็นเจ้าของที่ดินเสมอภาคกัน       2.  การเลิก/ลดภาษีเช่นนี้จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจได้อย่างมาก  ซึ่งดีกว่าแบบของสหรัฐฯ  ที่ทำมาหลายครั้งแล้ว  แต่ก็ทำได้เพียงชั่วคราว  มิฉะนั้นรัฐบาลจะเป็นหนี้มหาศาล  เพราะไม่ได้เก็บภาษีที่ดินแบบที่ผมเสนอมาชดเชย  ซึ่งภาษีที่ดินก็เป็นอีกแรงหนึ่งในการกระตุ้นเศรษฐกิจ  (ลองคิดด้วยว่า  ถ้าไม่เลิก/ลดภาษีอื่นๆ  ผลก็คือตรงข้ามกับการกระตุ้นเศรษฐกิจหรือเปล่า?)       3.  ราคา/ค่าเช่าที่ดินจะลด  เพราะที่ดินจะไม่ถูกเก็งกำไรเก็บกักปิดกั้นไว้  แต่จะเปิดออกเพื่อหาประโยชน์ให้คุ้มภาษีที่ดิน  รวมทั้งให้เช่า  หรือทำประโยชน์เอง  หรือมิฉะนั้นก็ขายให้แก่ผู้ที่เห็นทางหาประโยชน์  การทำประโยชน์ก็มักต้องหาคนมาทำงานให้  เจ้าของที่ดินต่างคนต่างต้องทำอย่างนี้  ก็เกิดแข่งขันกันเอง  การว่างงานจะลด  ค่าแรงจะเพิ่ม  ผลตอบแทนต่อการใช้ทุนก็เพิ่ม       4.  ซ้ำแรงงานและทุนไม่ต้องเสียภาษีทางตรงจำพวกภาษีเงินได้  หรือเสียน้อย  จึงมีรายได้สุทธิเพิ่ม       5.  สินค้าจะมีราคาถูก  เพราะการลดภาษีทางอ้อมจำพวกภาษีมูลค่าเพิ่ม  อากรสรรพสามิต  และอากรขาเข้า  ความสามารถแข่งขันกับต่างประเทศจะสูงขึ้นด้วย  และต่างชาติจะนิยมมาลงทุนและเที่ยวไทย  แบบฮ่องกง  สิงคโปร์       6.  เกิดความคล่องตัวในการย้ายถิ่นฐาน  เพราะทั้งที่ดินและบ้านจะมีราคา/ค่าเช่าถูกลง  และหาได้ง่ายขึ้น  ที่ดินในเมืองจะได้รับการใช้ประโยชน์มากขึ้น  มีบ้าน  แฟลต  คอนโดให้เช่ามากขึ้น  ค่าเช่าต่ำลง  ปัญหาการเดินทางเช้าเข้าเมืองเย็นกลับออกนอกเมืองที่ติดขัดอัดแอเสียเวลามากจะบรรเทาลง  ปัญหาแหล่งเสื่อมโทรมหรือชุมชนแออัดในเมืองจะบรรเทาลงเช่นเดียวกัน       7.  กรณีพิพาทขัดแย้งแย่งกรรมสิทธิ์ที่ดินจะลดลงมากโดยอัตโนมัติ  (ถ้าเก็บภาษีที่ดินเท่าค่าเช่าศักย์  ราคาที่ดินจะเป็นศูนย์หรือเกือบศูนย์  คนเราจะเลือกซื้อขายที่ดินได้ง่าย  แม้ราคาที่ดินจะเป็นศูนย์  เอาเป็นหลักทรัพย์ค้ำกู้ไม่ได้  แต่การซื้อขายที่ดินเองก็คงไม่ต้องกู้แล้ว  และก็จะทำให้คนเรากู้หนี้เพื่อลงทุนอย่างอื่นเกินตัวไม่ได้  ถูกหลักเศรษฐกิจพอเพียง)   ต่อมามีผู้เสนอว่าภาษีที่ดินที่ได้มาควรจะนำมาเฉลี่ยแจกราษฎรทุกคน   เพราะทุกคนควรมีสิทธิเท่าเทียมกันในที่ดิน  (รวมทั้งทรัพยากรธรรมชาติ)   เพราะที่ดินมีราคา/ค่าเช่าขึ้นมา  อย่างเช่นในเมือง  ก็เพราะการลงแรงและการลงทุนของผู้ใช้แรงงานและเจ้าของทุน  รวมทั้งภาษีทั้งหลาย  ซึ่งก็เกิดจากการลงแรงและการลงทุน   อ่านหนังสือและบทความเพิ่มเติมได้ที่  www.geocities.com/utopiathai  ครับ จากคุณ : สุธน หิญ - [ 24 ก.ย. 48 12:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน คุณ สุธน หิญ คุณมีความเชื่ออย่างแรงกล้าเลยว่า คน จน เพราะ ไม่มีที่ดิน ผมอยากจะถามคุณว่า เมื่อ 30ปีที่แล้วที่ ที่ดินราคาถูกๆ ไร่ละไม่กี่ร้อยบาท( ที่ทำการเกษตร) สมัยนั้น มีคนจนมั้ยครับ สมมุติว่า การเก็บภาษีที่ดินในอัตราก้าวหน้า เกิดขึ้นจริง ราคาที่ดินก็จะถูกลง และไม่มีใครเก็งกำไรในที่ดิน ทีนี้ ที่ดินที่อยู่ในมือเกษตรกร หรือชาวบ้านที่ยากจน ก็ต้องพลอย ถูกลงด้วย เช่น ลุง ดำ เกษตรกรผู้ยากจน มีที่ดินอยู่ 10ไร่ ปัจจุบันมีราคา สามแสนบาท ก็เท่ากับว่าลุงดำมีสินทรัพย์ สามแสนบาท แต่พอที่ดินถูกลง ที่ดินของลุงดำ 10ไร่ ราคาอาจจะลดเหลือ แค่ ห้าหมื่นบาท ก็เท่ากับว่าลุงดำมีสินทรัพย์ ห้าหมื่นบาท จนหนักกว่าเก่าซะอีก อ้อ ขอความกรุณาตอบ คำถามในข้อแรกของผมว่า เมื่อ 30ปีที่แล้ว ตอนที่ที่ดินราคาถูกๆ ไร่นึงแค่หลักร้อยบาท ตอนนั้น มีคนจนมั้ยครับ จากคุณ : คนขวางโลก - [ 24 ก.ย. 48 13:14:10 A:58.147.0.254 X: TicketID:096359 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ประเทศสิงค์โปร์ ญี่ปุ่น ฮ่องกง ไต้หวัน เป็นเพียงเกาะเล็กๆ มีพื้นที่ไม่มาก ถ้าเอาพื้นที่มาหารจำนวนประชากร ได้คนละไม่กี่ตารางวาเอง ทำไม ประเทศเค้า คนส่วนใหญ่ของเค้าร่ำรวยล่ะครับ ทำไม หมอ ทนายความ วิศวกร ร้านเพชรร้านทอง ร้านค้า ใช้ พื้นที่คนละไม่กี่ตารางวา กลับมีฐานะร่ำรวยล่ะครับ คุณช่วยตอบหน่อย อะไรเกิดก่อนอะไรเกิดหลัง รวย แล้วจึง ซื้อที่ดิน หรือ ซื้อที่ดินแล้วรวย จน แล้วขายที่ดินกิน หรือ ขายที่ดินกินแล้วจน สมัยก่อนคนจีนอพยพมาจากเมืองจีนมาแบบเสื่อผืนหมอนใบ ทางการก็กีดกัน ในด้านการประกอบอาชีพและ สิทธิในการถือครองที่ดิน แปลว่า คนจีน ไม่สามารถมีกรรมสิทธิ์ในที่ดินได้ ครอบครองได้ก็โดยการเช่า คนจีนยังรวยเลยครับ เมืองไทยสมัยก่อน ประชากรแค่สิบกว่าล้านคนที่ดินเป็นของไม่มีราคา แทบไม่มีการซื้อขาย ใครอยากได้ตรงไหน ก็หักล้างถางพงเอา ล้อมรั้วจับจองเอา ไม้ที่สร้างบ้าน ทำรั้ว ก็ ไม้ดีๆทั้งนั้น ไม้สักไม้ตะเคียน มะค่าทั้งนั้น ส่วนคนจีนมาแต่ตัว กับเสื่อผืนหมอนใบเท่านั้น และยังโดยกีดกันสารพัดอย่าง เปรียบเทียบต้นทุนระหว่าง คนไทยเจ้าของประเทศ กับ คนจีนอพยพ ต้นทุนเทียบกันไม่ติดเลยนะครับ แล้วทำไมผ่านมาไม่ถึงร้อยปี ลูกหลานของ คนที่เป็นเจ้าของที่ดินอยู่ก่อน กลับกลายมาเป็น ผู้เช่าที่ดินของ ลูกหลานของ ผู้มาอาศัย ทั้งหมดนี้ผมไม่ได้ดูถูกคนไทยและยก คนจีนว่าวิเศษเลิศเลออะไร นะครับ เพียงแต่จะชี้ให้เห็นว่า การมีที่ดิน ไม่ได้ทำให้คน "รวย" หรือการไม่มีที่ดิน แล้วจะทำให้ "จน" เปรียบเช่น คนมีเงินมากๆ แล้วจึงซื้อ "รถเบ๊นซ์" ไม่ใช่ ซื้อรถเบ๊นซ์ แล้วทำให้มีเงินมาก เช่นเดียวกัน คนมีเงินมาก แล้วจึงซื้อที่ดินเก็บเอาไว้ เช่นเดียวกัน คนลำบากยากจน จึงต้องขาย สมบัติคือที่ดินกิน สำหรับความเชื่อของผม ต่อให้ นำที่ดินของทุกคนในประเทศมารวมกันแล้วหารแบ่ง ให้ทุกๆคน ได้ที่ดินเท่าๆกัน ไม่นาน ก็จะมี คนกลุ่มนึง " ขายที่ดิน" และก็จะมีคนอีกกลุ่มนึง "ซื้อที่ดิน" จนในที่สุด ก็เข้ารูปเดิม คือ คนส่วนนึงมีที่ดินมหาศาล แต่อีกส่วนนึงขาดแคลนที่ดิน คนทำงานโรงงานเดียวกัน เงินเดือนเท่ากัน อายุเท่ากัน บ้านอยู่ติดกัน ยังฐานะไม่เท่ากัน เลยครับ ถ้า "วิธีคิด" ต่างกัน จากคุณ : คนขวางโลก - [ 24 ก.ย. 48 14:03:10 A:58.147.0.254 X: TicketID:096359 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมจะเล่าอะไรให้ฟัง เผื่อว่าคุณไม่รู้ ที่อิสานขึ้นชื่อว่า ประชากรยากจน แต่เชื่อมั้ย เค้ามีที่ดิน ครอบครัวละเป็นร้อยไร่ หรืออย่างต่ำ 25 ไร่เป็นนส3 บ้าง โฉนดบ้าง สปก บ้าง ส่วนใหญ่ได้มาฟรีๆทั้งนั้นคืดสรุปว่ามีที่ทำกิน แต่ เข้าไปทำกินไม่ได้ ทำไม เข้าไปทำกินไม่ได้ ผมจะบอกให้ มันเป็นอย่างนี้ คือ เกษตรกรคนที่มีที่ดินเนี๊ยะ จะนำที่ดินของตน ไป "จำนำ" ( แถวนี้เค้าเรียกจำนำแต่ทางกฎหมายไม่รู้เรียกอะไร) กับเพื่อนบ้านซึ่งเป็นเกษตรกรด้วยกัน เช่น นาย ดำ มีที่ดิน 50ไร่ แต่นายดำต้องการเงินใช้ สองหมื่นบาท นายดำก็ ไป จำนำนาให้นาย ขาว โดย เอาเงิน ของนายขาวมา สองหมื่นบาท โดยไม่มีดอกเบี้ย แลกกับการให้สิทธินายขาว เข้าไป ทำนาในที่ดิน50ไร่ ของนายดำ จะกี่ปีก็ตาม ไม่มีดอกเบี้ย จนกว่านายดำจะเอาเงิน สองหมื่นบาท มาชำระคืนนายขาว ถ้ายังไม่มีเงินมาคืน นายขาวก็ได้สิทธิ ทำนาในที่ดินของนายดำไปเรื่อยๆ ส่วนนายดำ ถ้าอยากทำนา ก็ ต้อง เช่า ที่นา ของคนอื่นทำ โดยแบ่ง ผลประโยชน์เป็นผลผลิต เช่น นา1ไร่ ต่อ ข้าวเปลือก 1 กระสอบ เป็นต้น ซึ่งกรณีอย่างนี้ มีมากมาย จริงๆ ผมจึงอยากจะชี้ให้เห็นว่า ถึงแม้นายดำ มีที่นา 50ไร่ ก็ยังยากจน ต่อให้ มีคนเศรษฐีใจบุญ ซื้อที่นาอีก50ไร่ ยกให้ อีกไม่นาน นายดำก็เอาไปจำนำต่อ ให้ คนอื่นอยู่ดี จากคุณ : คนขวางโลก - [ 24 ก.ย. 48 14:27:54 A:58.147.5.163 X: TicketID:096359 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการเก็บภาษีที่ดินและอาคารสิ่งปลูกสร้างในระบบก้าวหน้าครับ คนมีที่ดินเปล่าเก็บไว้เก็งกำไรจะได้ลดจำนวนลงบ้าง ประชาชนที่มีที่ดินแต่ไม่สับสร้างให้เกิดประโยชน์ (เนื่องมาจากมีที่ดินมากเกินกำลังที่จะพัฒนาก็ตาม ) จะได้จำหน่ายจ่ายแจกให้คนที่มีกำลังทำให้เกิดประโยชน์ในที่ดินนั้นๆ อันจะเป็นผลดีต่อประเทศอีกด้วย ที่สำคัญเขื่อได้อย่างแน่นอนว่า ราคาที่ดินจะ ถูกลงกว่าที่เป็นอยู่ ซึ่งคนที่เดือดร้อนก็เห็นจะเป็นพวกแลนด์หลอด หรือธนาคารต่างๆนั่นแหละ ( เพราทราบว่าธนาคารหลายๆธนาคาร ต่างก็โอนที่ดินเป็นสินทัพย์ของธนาคารกันเป็นแถวๆ เพื่อลด หนี้และ NPL. จะไม่ต้องเพิ่มทุน ) ทราบว่าเรื่องภาษีที่ดินและอสังหาริมทรัพย์อัตราก้าวหน้านี้คิดกันมานานแล้ว แต่ติดขัดตรงที่ สส.ทั้งหลาย ต่างมีที่ดินในครอบครองกันคนละมากๆทั้งนั้น จึงเป็นอุปสรรคสำคัญที่รับบาลทุกรัฐบาลทำไม่สำเร็จสักที ขอภาวนาให้เรื่องนี้ จงสำเร็จในรัฐบาลนี้ด้วยเถอะ จากคุณ : PKK - [ 24 ก.ย. 48 17:48:05 A:203.113.67.164 X: TicketID:033752 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีคุณขวางโลก และ คุณ PKK ครับ สามสิบปีมาแล้วเมืองไทยก็มีความยากจนครับ เพราะปี 2520 ที่ผมเขียนหนังสือเรื่อง ความยากจนที่ไม่เป็นธรรม นั้นก็เห็นความยากจนอยู่ นั่น 28 ปีมาแล้ว ก็พอถือว่า 30  ปีได้ เพราะก่อนหน้านั้นไปอีกก็มีความยากจน คือเห็นความยากจนมาตั้งแต่เด็ก แต่มารู้ว่าความยากจนส่วนใหญ่เป็นเพราะความไม่เป็นธรรมในด้านภาษีก็ราวปี 2506 แต่ความยากจนนั้นดูว่าจะหนักหนาขึ้นตามกาลเวลาที่ผ่านไปคู่กับคนรวยที่รวยยิ่งขึ้น แม้ว่าโลกจะมีเทคโนโลยีและเครื่องมืออุปกรณ์ดีขึ้นๆ ถ้าสมมุติว่าเราค่อยๆ เก็บภาษีที่ดินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเมื่อครบ 30 ปีภาษีที่ดินก็เท่ากับค่าเช่าที่ควรจะเป็นของที่ดินแต่ละผืน ราคาที่ดินจะไม่มี หรือคือเท่ากับศูนย์ (ผมไม่ได้เสนอให้เก็บภาษีอัตราก้าวหน้า แต่ให้เก็บอัตราเดียว เช่นปีแรกอาจเก็บร้อยละ 3 ของค่าเช่าที่ดิน ก็ร้อยละ 3 ทั่วประเทศ ปีต่อไปก็อาจเป็น 6, 9, 12, เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไป  นี่เป็นการค่อยๆ เพิ่ม ไม่ใช่พอจะเก็บก็เก็บแบบปลี่ยนแปลงฮวบฮาบ ภาษีเท่าค่าเช่าที่ดินที่ควรเป็นเลย เจ้าของที่ดินก็เดือดร้อนมากแน่) แน่นอนว่าการเปลี่ยนแปลงย่อมมีผู้ได้และผู้เสียประโยชน์ ราคาที่ดินที่เคยหวังจะได้ก็ไม่ได้เสียแล้ว แต่ถ้าจะซื้อที่ดินผืนอื่นก็จะแทบไม่ต้องจ่ายค่าที่ดินเหมือนกัน  อย่าลืมว่าเสียภาษีที่ดินเพิ่มก็จะได้อย่างอื่นมาแทน อาจเป็นเงินที่รัฐบาลเอามาแจกจากภาษีที่รัฐได้มา หรือทำให้รัฐบาลสามารถเลิก/ลดภาษีเงินได้ และ ภาษีมูลค่าเพิ่มซึ่งผู้ผลิตบวกไว้ก่อนแล้วกับเครื่องสูบน้ำ หม้อ กระทะ ปุ๋ย ยาฆ่าวัชพืช มอเตอร์ไซค์ วทยุ โทรทัศน์ ฯลฯ ที่สำคัญก็คือเราต้องนึกถึงคนที่ไม่มีที่ดินเลย เป็นผู้เช่าไร่นา ลูกมือในฟาร์ม คนจนที่ทำงานในเมือง เป็นต้น ผู้ทำงานและผู้ลงทุนเท่านั้นที่ทำให้ที่ดินมีราคาสูงขึ้น ไม่ใช่เจ้าของที่ดิน ถ้าเจ้าของที่ดินทำ เขาก็ทำในฐานะผู้ทำงานหรือผู้ลงทุน ซึ่งก็ได้รับผลตอบแทนในฐานะผู้ทำงานหรือผู้ลงทุน เจ้าของที่ดินจึงไม่ควรได้ผลตอบแทนสำหรับที่ดิน ซึ่งควรเป็นของผู้ทำงานและผู้ลงทุน แต่เพื่อความง่ายเราก็ถือว่าควรเป็นของส่วนรวม การเก็บภาษีที่ดินเท่าค่าเช่าจึงทำให้ไม่มีใครกินแรงใคร หรือหากจะมีก็น้อยลง สำหรับญี่ปุ่นผมไม่มีความรู้พอที่จะตอบ แต่สิงคโปร์ ฮ่องกง ไต้หวัน ที่ดินเขาแพงเพราะอยู่ในทำเลดี เป็นศูนย์การคมนาคมขนส่ง เดิมก็มีที่เหมาะสำหรับจอดเรือ สร้างอู่ซ่อมสร้างเรือ ทำให้มีงานมากมายให้คนทำ แล้วมันก็ขยายออกไปรวมถึงกิจการอื่นๆ ด้วย ที่สำคัญคือเขาเก็บภาษีที่ดินสูง หรือไม่ก็รัฐเป็นเจ้าของที่ดินส่วนใหญ่ รัฐมีรายได้จากที่ดินมาก  เขาก็เก็บภาษีจากการลงแรงและการลงทุนน้อยลงได้ ก็เลยเป็นแหล่งที่คนไทยไปจับจ่ายซื้อข้าวของกัน ร้านเพชรทอง ร้านค้าถ้าอยู่ในทำเลดี ใช้ที่ดินนิดเดียวก็จริงแต่ราคาเท่ากับนาเป็นร้อยไร่  แล้วเขายังใช้ทุนมาก ใช้แรงสมองมากด้วย หมอ ทนาย วิศวกรเขาก็ใช้แรงสมองมาก แต่ดูเหมือนทนายจนๆ จะมีอยู่มากพอดูนะครับ ส่วนที่คุณถามว่า รวย แล้วจึง ซื้อที่ดิน หรือ ซื้อที่ดินแล้วรวย จน แล้วขายที่ดินกิน หรือ ขายที่ดินกินแล้วจน ผมก็คิดว่ามันเป็นได้ทั้งสองอย่าง มันไม่ใช่เรื่องที่ดินเป็นตัวตัดสินอย่างเดียว มันยังขึ้นกับสติปัญญา (ที่คุณว่า วิธีคิด ต่างกันนั่นแหละ) ความขยัน ความโชคดี การรู้จักเก็บออม ฯลฯ แล้วจะให้คนเก่งเหมือนกันหมดก็ไม่ได้ ถ้าเราเห็นอะไรไม่เป็นธรรม เราก็แก้ไขก็แล้วกัน จะได้เกิดผลดีแก่ส่วนใหญ่ โดยเฉพาะคือคนจน จากคุณ : สุธน หิญ - [ 24 ก.ย. 48 18:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ที่คุณ PKK บอกว่าเห็นด้วยกับการเก็บภาษีที่ดิน เพื่อที่ว่า มี่ดินจะได้มีราคาถูกลง ผมขอ มองอีกด้านนึงครับ สมมุติว่า ผมมีที่นาอยู่ 100ไร่ ให้คนเช่าทำนาอยู่ในอัตราไร่ละ 1กระสอบ ( ข้าวเปลือก) และเคยแต่เสียภาษีดอกหญ้า ปีละ 50บาท แต่ถ้า รัฐใช้การเก็บภาษีแบบใหม่ คือประมาณ 0.01 เปอร็เซนต์ ของราคาประเมินที่ดิน จากที่ผมเคยเสียปีละ50 บาท ก็จะกลายมาเป็น 5000บาท ผมก็คงจะต้อง โยนภาระ ตรงนี้ โดยการขึ้นราคาค่าเช่า นา ล่ะครับ ( ซึ่งคงไม่แต่ผมคนเดียว เจ้าของที่ดินรายอื่นๆด้วยและรวมถึงเจ้าของบ้านเช่า หอพัก ห้องแถว แผงลอยด้วย สุดท้ายความซวยก็ตกไปไม่พ้นที่ "คนจน" ครับ จากคุณ : คนขวางโลก - [ 25 ก.ย. 48 16:00:30 A:58.147.127.254 X: TicketID:096359 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การเก็บภาษีรวม ทั้งที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ตามที่ว่าจะใช้ในปี 2549 นั้น ผมไม่เห็นด้วย เพราะ:-- - อัตราภาษีต่ำมาก จึงต้องมีการคิดเก็บภาษีก้าวหน้าเพิ่มอีกอย่างหนึ่ง - ควรเก็บภาษีเฉพาะจากที่ดิน สำหรับสิ่งปลูกสร้างไม่ควรเก็บ เพราะเป็นส่วนของการลงแรงและการลงทุน ทำให้เกิดสิ่งที่มนุษย์ต้องการมากขึ้น จึงไม่ควรเก็บภาษี ซึ่งทำให้ผู้ผลิตท้อถอย ผู้บริโภคก็ซื้อได้น้อยลงเพราะราคาแพงขึ้น - ภาษีสิ่งปลูกสร้างจะถูกผลักภาระ แต่ภาษีที่ดินถ้าเก็บตามส่วนกับค่าเช่าที่ดินในอัตราเดียวกันทุกแปลง จะไม่สามารถผลักภาระได้ แต่คงต้องให้มีอัตราสูงหน่อย ถ้ามีอัตราต่ำ การเก็งกำไรเก็บกักที่ดินอาจไม่ลด จึงอาจจะดูว่าสามารถผลักภาระภาษีได้ มีเรื่อง ภาษีที่ดินผลักภาระไม่ได้จริงหรือ ? อยู่ในหนังสือของผมเรื่อง ความยากจนที่ไม่เป็นธรรม บทที่ 7 ข้อ 3 ถ้าหนังสือแปล ความก้าวหน้ากับความยากจน ก็อยู่ในภาค 8 บทที่ 4 - ทั้งสองเล่มนี้ดูได้ที่ www.geocities.com/utopiathai หรือจะดูบทความที่เฮนรี จอร์จเขียนไว้ร้อยกว่าปีแล้วก็ได้ ที่ http://homepage.ntlworld.com/janusg/hgh/shift.htm ครับ จากคุณ : สุธน หิญ - [ 25 ก.ย. 48 22:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฮ่องกงและสิงคโปร์  ดินแดนทั้งสองนี้มีพื้นที่ขนาดเล็ก ลักษณะเป็นชุมชนเมืองอย่างมากและมีประชากรหนาแน่น ที่ดินเป็นของหายาก ที่ดินส่วนมากของดินแดนทั้งสองจึงเป็นของรัฐบาลและให้นักพัฒนาที่ดินเช่าระยะยาว วิธีนี้ทำให้ค่าเช่าที่ดินเป็นส่วนใหญ่ของรายได้สาธารณะ และภาษีเงินได้ทั้งของบุคคลธรรมดาและของบรรษัทเป็นส่วนน้อย นอกจากนี้ ราษฎรจำนวนมากยังอยู่อาศัยในที่พักซึ่งการเคหะก่อสร้างด้วย (86 % ของประชากรสิงคโปร์ และราวครึ่งหนึ่งของประชากรฮ่องกง) ซึ่งทำให้ค่าใช้จ่ายด้านที่พักอาศัยต่ำ พลอยทำให้ต้นทุนของนายจ้างไม่สูงมาก และช่วยให้ธุรกิจมีความสามารถในการแข่งขัน ฮ่องกงได้กลับคืนไปอยู่ในเขตอำนาจของจีนแล้ว แต่นโยบายด้านสิทธิถือครองที่ดินไม่เปลี่ยน และยังคงความรุ่งเรืองอยู่ (จาก Land Value Taxation Around the World ซึ่งปรากฏที่ www.henrygeorge.org/rem4.htm) จากคุณ : สุธน หิญ - [ 29 ก.ย. 48 22:39:41 ]