เช้าวันนี้มีเหตุให้หยุดไม่สามารถไปทำงานได้ค่ะ หลังจากส่งแม่ไปโรงพยาบาล เราก็ย้อนกลับไปที่เขตบางเขนเพื่อแจ้งทำเอกสารบางอย่างใหม่ แต่ปรากฏว่าเอกสารชิ้นนี้ต้องมีใบแจ้งความด้วย
โชคดีที่สน.บางเขนอยู่ใกล้กัน แค่ขับรถวนเข้าวงเวียนหลักสี่ก็ถึงแล้วค่ะ
ในขณะที่เรากำลังต่อคิวอยู่หลังรถเมล์สาย95 ก็เหลือบมองไปเห็นป้ายบอกช่องทางจราจร --ให้รถในวงเวียนไปก่อน สองช่องทางไปสะพานใหม่่ (พร้อมลูกศรชี้) สองช่องทางไปรามอินทรา(พร้อมลูกศรชี้) ดังรูปในคห.ต่อไปค่ะ
เป็นป้ายทำจากฟิวเจอร์บอร์ดโดยสน.บางเขน เห็นแล้วก็รู้สึกชื่นชมสน.บางเขนนะคะ ยิ่งพอขับเข้าวงเวียน เห็นมีคุณตำรวจจากสน.บางเขนกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในวงเวียนอย่างขยันขันแข็ง ทำให้การจราจรในวงเวียนหลักสี่คล่องตัวมากค่ะ แม้ว่ารถจะเยอะ แต่ก็ไม่่วุ่นวายและรถสามารถเคลื่อนไปได้เรื่อยๆ
--------------------------------------------
เมื่อเลี้ยวรถเข้าสู่สน.บางเขน เหตุการณ์เขย่าขวัญก็เริ่มเกิดขึ้นค่ะ ต่อไปนี้คือบทสนทนาระหว่างคุณจ่าตำรวจหญิงผู้รับแจ้งความเอกสารหาย คนแจ้งความคนที่1 คนแจ้งความคนที่2(สงสารน้องออส) คนแจ้งความคนที่3(คู่นักศึกษาชายหญิง) และคนแจ้งความคนที่4 เชิญอ่านค่ะ
คุณจ่าหญิง :
บ้านเลขที่เท่าไหร่พี่??
คนแจ้งความคนที่1 : (นั่งนึกอยู่นาน)จำไม่ได้อ่ะ
คุณจ่าหญิง : อ้าว..พี่ อ่ะงั้นแขวงอะไร เขตอะไร
คนแจ้งความคนที่1 : (เงียบ) ไม่รู้เหมือนกัน ขอนึกก่อนนะ
**********************
ในระหว่างนั้นมีน้องนักศึกษาชายหญิงคู่นึงเดินมายืนอยู่ข้างหลังคนแจ้งความคนที่1
คุณจ่าหญิง : นั่งก่อนค่ะน้อง
น้องนักศึกษาชายหญิง : (เฉยๆ และคงยืนต่อไป)
คุณจ่าหญิง : เก้าอี้ที่นี่นั่งฟรีนะน้อง นั่งก่อน ไม่เสียเงิน
น้องนักศึกษาชายหญิง : (เฉยๆ และคงยืนต่อไป)
คุณจ่าหญิง : ( หันมาสบตาเราและพูดกับเรา) น้องๆรบกวนช่วยนั่งเก้าอี้อีกตัวนะคะ ให้น้องเค้านั่งด้วยกัน
เรา: (กำลังกลั้นยิ้ม และยอมเลื่อนไปนั่งดเก้าอี้ถัดไป)
คุณจ่าหญิง : นั่งเลยค่ะน้อง รอก่อน (น้องนักศึกษาชายหญิงยอมเดินมานั่ง แต่ไม่ใช่ที่ที่เราเขยิบให้ นั่งหลังเราซะงั้น -_-' ตอนเดินผ่านเราได้ยินเสียงกระซิบแผ่วๆว่า >>> เฉี้ย!!!กวนส้นนตีนนหวะ!!!)
พี่เค้ายังนึกที่อยู่ไม่ออก พี่เร็วๆเข้านึกออกมั้ย พี่ๆพี่มีโทรศัพท์ป่ะ ถ้านึกไม่ออกก็โทรถามที่บ้านเลย
**********************
ผ่านไปเกือบ 5 นาที คนแจ้งความคนที่1ก็ยังนึกทีอยู่่ไม่ได้ ในระห่ว่างนั้นคนแจ้งความคนที่4ก็เดินมาหยุดยืนข้างโต๊ะคุณจ่าหญิง
คุณจ่าหญิง : แจ้งเรื่องอะไรคะ
คนแจ้งความคนที่4 : กระเป๋าตังหายค่ะ
คุณจ่าหญิง : กระเป๋าตังหายก็ซื้อใหม่่สิคุณ
คนแจ้งความคนที่4 : เอกสารที่มันอยู่ในกระเป๋าหาย
คุณจ่าหญิง : อ้อ งั้นต้องนั่งรอก่อน นั่งค่ะนั่ง
คนแจ้งความคนที่4 : (เดินผ่านเราด้วยหน้าหงิกงอ พร้อมพึมพำว่า>>> กวนนส้นนตีนนน
ขณะนั้นบรรยากาศทั้งห้องเงียบสงบ แต่ทุกคนรับรู้ได้ถึงความตึงเครียดที่ คนแจ้งความคนที่1ยังนึกที่อยู่ของตัวเองไม่ออก
**********************
และแล้วในที่สุดเหตุการณ์ก็ลงเอยแบบนี้---
คุณจ่าหญิง: พี่ๆ หันไปมองข้างหลังสิ (คนแจ้งความคนที่1หันมาสบตากับคนที่กำลังคอยคิวแจ้งความ ด้วยใบหน้ายิ้มแห้งแบบจ๋อยๆ)
คนคอยคิวเยอะแล้วนะ เอางี้พี่ไปนั่งโน่นก่อน เดี๋ยวตำรวจข้ามหน้าไปก่อน เพราะพี่เป็นคนแรกของวันนี้เลยนะ นั่งนั่นแหละ (พยักหน้าเรียกเรา) น้องเสื้อเขียวมาเลย น้องแจ้งเรื่องอะไร
เรา : ( แอบยิ้มในใจ...อิอิ...ดีใจ คะเนว่าคุณจ่าหญิงน่าจะอายุรุ่นๆเดียวกับเรา แต่เรียกเราว่าน้อง...คุณจ่าหญิงอาจดูกวนอวัยวะเบื้องล่างสำหรับคนอื่น---แต่สำหรับเราเธอน่าร้ากกก )
สำหรับเราใช้เวลาในการแจ้งแค่ 1 นาทีก็เสร็จแล้วค่ะ ไม่โดนคุณจ่าหญิงกวนนตีนนด้วย ...เหอๆ...
สรุปว่า ก็น่าเห็นใจเค้านะคะ จริงๆเค้าก็ไม่ได้จะกวนนตีนนใครหรอกค่ะ ทำงานก็มีหงุดหงิดมั่งเป็นธรรมดา
เพราะตอนเราไปนั่งกับคุณจ่าหญิง เธอพูดกับเราว่า มาแจ้งความเอกสารหายแต่จำที่อยู่ไม่ได้ บัตรประชาชนก็ไม่พก เสียเวลาคนอื่นเค้า เราเลยบอกไปว่า ใจเย็นๆค่ะ คุณเค้าอาจจะยังไม่เคยแจ้งความเอกสารหายนะคะ ก็เลยเก้ๆกังๆนิดนึง ...
ปล. ตามไปดูรูปกันในคห.ต่อไปค่ะ
สงสารน้องออส
จากคุณ :
ส่งเสียน้องออส 
- [
8 มิ.ย. 50 10:05:31
]
เหตุเกิดที่สน.บางเขน!!!
