ความคิดเห็นที่ 34
ระยะการยอมรับ 4 ระยะ ถ้าพูดถึงเรื่องเศร้า....ในชีวิตคนจะมีจุดเจ็บในดวงใจอยู่ไม่กี่อย่าง.... อาทิเช่น.....อกหักรักคุด....เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด(โกงแชร์,.แย่งแฟน,เหาะข้ามหัวขโมยตำแหน่ง ฯลฯ).....หรือสูญเสียคนใกล้ชิดอย่างไม่มีวันกลับ......เป็นต้น
ใครที่ต้องเผชิญกับเรื่องแบบนี้...ย่อมชอกช้ำระกำใจ...เศร้าลึก...ซึมนาน.....อันเป็นเรื่องธรรมชาติ.........
จะบอกว่าไม่ให้เศร้า......พูดง่ายแต่ทำไม่ได้......... หากจะบอกให้เศร้ากับมันให้เต็มที่.....ชีวิตจะรันทดเกินเหตุ
จริงๆ แล้วธรรมชาติของมนุษย์.....จะมีขั้นตอนการรับมือกับเรื่องเศร้าสุดระทมอยู่ 4 ขั้นตอนคือ
1. โกรธ ปฏิกิริยาแรกสุดคือโมโห......หงุดหงิด...รู้สึกว่าโลกช่างไม่ยุติธรรม.......คนในประเทศไทยมีตั้งกว่า 60 ล้านคน...แล้วทำไมเรื่องร้ายๆต้องจำเพาะเจาะจงเกิดกับเราด้วย...ทำไมๆๆๆๆ.......โมโหๆๆๆๆๆๆ....โกรธๆๆๆๆๆๆๆ (โถ..คนอื่นๆเค้าก็เป็นเหมือนกันนั่นแหล่ะ)....
ระยะนี้ถ้าผ่านไปไม่ได้ อาจจะบันดาลโทสะ เกิดการกระทำ อาชญากรรมได้....ฆ่าเมีย วางยาพิษลูก ยิงคู่โจทย์ ฯลฯ...เหมือนที่เคยๆเห็น
2. โศกเศร้า หลังจากหายโมโห....ความเศร้าเริ่มครอบงำ.....(บางคนเป็นทั้งโกรธทั้งเศร้า.....เป็นกรณีๆไป)....ขั้นนี้ส่วนใหญ่จะกินเวลานาน......
ระยะนี้หากผ่านไปไม่ได้ มักจบลงด้วยการฆ่าตัวตาย
ในการลดความเศร้า....
บางครั้งความเศร้าเกิดจากการที่คนเราสูญเสียความนับถือในตัวเอง ภาษาทางเทคนิค เรียกอาการนี้ว่า SELF ESTEEM (เด็กแนวที่ชอบพูดว่า เสีย self)......
โดยเฉพาะคนที่อกหักรักช้ำ.....มักจะจ๋อยและคิดว่าตัวเองด้อยค่า ไร้คุณค่าทางอาหาร ใครกินเราไปตอนนี้ คงเป็นโรคขาดสารอาหารตาย รวมทั้งคิดว่าตนเองไม่ดีต่างๆนาๆ..(โทษตัวเอง).....
ขอบอกว่าไม่จริง......คนเรามีค่าเท่าเทียมกัน......"ไม่มีใครทำร้ายเราได้ถ้าเราไม่ยอม" ..
แนะนำให้หาทางเรียกSELF ESTEEM กลับคืนมา โดยการหากิจกรรมที่คิดว่าเราเจ๋งสุดมาทำ.....เล่นกีฬา หลีหญิง เดินทางท่องเที่ยว หรือทำอะไรก็ได้ที่เราอยากทำแต่ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำตอนที่คบกะเค้า
พอทำได้..เราจะมั่นใจในตัวเอง...อาการน้อยเนื้อต่ำใจแบบผีโรงเย็น จะค่อยๆหายไป...ความเศร้าจะบรรเทาเบาบางลงอย่างไม่น่าเชื่อ (ขอรับรองว่าได้ผลจริง...เพราะเคยทำมาแล้ว)
3. ยอมรับความจริง ระยะนี้จะเริ่มคิดแบบเป็นเหตุเป็นผล หากเข้ามาสู่ระยะนี้ได้แล้ว โอกาสรอดชีวิตสูงแล้วครับ
หากสามารถวิเคราะห์ปัญหาได้.....หรือปล่อยให้เวลาช่วยชะล้างความเจ็บปวดได้นานพอก็จะพัฒนามาสู่ขั้นนี้......
อาจจะยังเศร้าอยู่บ้าง....แต่ไม่รันทดสุดๆเหมือนขั้นที่แล้ว
แต่เชื่อไหมว่าบางคนใช้เวลาถึงครึ่งชีวิตกว่าจะผ่านมาถึงขั้นนี้... แต่บางคนกลับใช้เวลาไม่มาก...ขึ้นอยู่กับความหนัก-เบาของปัญหา...... ความมีสติ.....มุมมองต่อโลกและเส้นทางชีวิตของแต่ละคน
โปรดอย่าปล่อยให้ความเศร้าเป็นเจ้าเรือนอยู่นานเกินไป ดังนั้น มักมีคำถามว่า เมื่อไหร่เราจะหายเศร้า...
มันตอบไม่ได้ครับ ระยะการรับรู้ของแต่ละคนมี 4 ระยะเหมือนกัน แต่ตัวแปรเรื่องเวลาไม่เท่ากัน
มีสติ...คิดอย่างมีเหตุและผล...จะทำให้เรายอมรับความจริงได้ง่าย
4. ชีวิตดำเนินต่อไป หรือระยะปลอดภัย (แต่ยังท้องได้น่ะ)
ถูกต้องแล้วคร๊าบ.........ถ้ามาถึงขั้นนี้...เป็นอันว่าคุณทำสำเร็จแล้ว คุณรอดชีวิตแล้ว...
คุณจะเรียนรู้ว่าชีวิตไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิด ..ชีวิตก็เป็นอย่างที่มันต้องเป็น.... คาดหวังได้........สร้างได้.... แค่ระวังการหักมุมจบอย่างโหดๆเท่านั้นเอง.... แต่จะไปกลัวอะไร...คราวที่แล้วยังผ่านมาได้ (แบบเจียนตาย....แต่ไม่ตาย).......
เพราะคุณกลายเป็นคนใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าเดิมไปเสียแล้ว.....
ปล.หากผ่านขั้นที่ 2 ไปไม่ได้และจบลงด้วยการฆ่าตัวตาย ในทางเทคนิคเรียกว่า "Nature selection" หรือกระบวนการคัดสรรของธรรมชาติครับ ผู้ที่เข้มแข็งเท่านั้น ที่จะควรมีชีวิตรอด
คุณควรมีชีวิตรอดหรือเปล่า?
จากคุณ :
ถึงจะเล็ก แต่สั้น
- [
8 พ.ย. 50 10:24:40
A:203.113.106.28 X: TicketID:149505
]
|
|
|