ความคิดเห็นที่ 1 “ก็แล้วแต่ละกัน ถ้ามรึงจะไป เดี๋ยวกรูตามไปรับได้ไม่ต้องห่วง แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไร” ผมบอกมัน เพื่อให้มันสบายใจว่า ไม่ต้องเกรงใจ เพราะอู่ไม่ได้อยู่ไกล ไอ้เรื่องตามไปรับเนี่ย สบายอยู่แล้ว “ไม่เป็นไรหวะ เอาไว้กรูเอาไปเข้าอู่เองละกันจะได้ไม่กวนมรึงด้วย ขอบใจมากๆ แล้วนี่มรึงจะไปไหนต่อวะ” มันถาม “อ้อ ก็คงหาข้าวกินหวะ ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย เห็นว่าต้องมาลากรถมรึง กรูถึงบ้าน ก็เอากระบะออกมาเลย” ผมบอกตามความจริง เพราะถ้าไม่ต้องมาลากรถมัน ป่านนี้ผมคงนั่งกินข้าวเย็นสบายใจเฉิบอยู่ที่บ้านแล้ว “เออ งั้นเดี๋ยวกูไปนั่งกินเป็นเพื่อนมรึงละกัน ถือว่าเป็นการตอบแทนที่วันนี้อุตส่าห์มาลากรถให้กรู” มันเสนอความคิด “เออก็ได้ แท้วกิ้วหวะ” ผมไม่ลังเลที่จะตอบตกลง เพราะโดยส่วนตัวแล้ว ไม่ชอบนั่งกินข้าวคนเดียว มันเหงา ผมกับมันออกมาหาข้าวกิน ผมไม่ต้องบอกมันก็รู้ว่าผมจะไปกินที่ไหน เพราะเป็นที่ประจำที่ผมกินบ่อยที่สุด ด้วยร้านอาหารร้านนี้เปิดตลอด 24 ชม. ที่นั่งสบายๆแอร์เย็นๆ บวกกับรสชาติอาหารที่ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำให้ผมเข้ามาที่นี่เพื่อหาอะไรกินอยู่บ่อยๆ นั่งรถแอร์ยังไม่ทันเย็น ผมก็มาถึง Foodland ดินแดนคนรักอาหาร เท่าที่ฟังหลายๆคนพูด ก็มักเอ่ยปากเป็นเสียงเดียวกันว่า เครื่องปรุงอะไรที่หาจากห้างอื่นไม่ได้ ที่นี่มักจะมีเสมอ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือเปล่า เพราะโดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนชอบกินอย่างเดียว ส่วนเรื่องทำอาหาร บอกตรงๆว่าไม่มีปัญญาเอาซะเลย ผมเข้าไปนั่งในร้านถูกและดี พนักงานเดินเข้ามาทักทายด้วยความคุ้นเคย ผมนั่งมองเมนูสักพัก ก็ได้ของที่อยากกิน “ผมเอาผัดไทยละกัน” ผมบอกกับพนักงานเสิร์ฟ “มรึงหละเอาไร” ผมถามพลางหันหน้าไปหาไอ้ป๊อป “ไม่รู้หวะ จริงๆกรูกินมื้อเย็นมา 2 รอบแล้ว ถ้ากินอีกก็รอบที่ 3” ยังไม่ทันที่ผมจะได้บอกมันว่า ถ้าอิ่มก็ไม่ต้องกิน นั่งเป็นเพื่อนเฉยๆก็ได้มันก็พูดว่า “ผมขอ ข้าวผัดอเมริกันครับ” “อ้าว ไหนว่า 2 รอบแล้วไง” ผมถาม “นั่งเฉยๆมันเหงาปากหวะ” นี่เป็นคำพูดจากปากของมัน เออดีเจริญอาหารกันเหลือเกิน พากันกินอย่างนี้ไม่น่าหละน้ำหนักทะลุ 3 หลักกันถ้วนหน้า ทั้งมันทั้งผม จากคุณ : walongkorn - [ 22 พ.ย. 50 00:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างที่ผมกำลังนั่งรออาหาร สายตาของผมก็ไปเจอกับใครบางคนเข้า เค้ากำลังเดินเข้ามาทางผม และกำลังจะผ่านโต๊ะผมไป ผมจ้องให้แน่ใจอีกครั้ง จนมั่นใจได้ว่าไม่ผิดคนแน่ แล้วจึงลองเรียกชื่อดูว่าเค้าจะหยุดเดินไหม จิมมี่ !!! ได้ผลเกินคาด เค้าหยุดเดินทันทีเหมือนโดนตะปูตอกที่เท้า หันหน้ามาตามเสียงเรียก เห็นผมนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ จิมมี่ทำหน้างงๆ เหมือนว่า รู้จักกรูได้ยังไงวะ ประมาณนั้น “จำผมได้ไหมเนี่ย” ผมถาม “จำได้ลางๆอ่ะพี่” จิมมี่ตอบ “ผม walongkorn ใน pantip.com ไง” ผมบอกชื่อที่ผมใช้เป็น login ใน pantip เพื่อรื้อฟื้นความจำให้จิมมี่ จิมมี่ทำหน้าครุ่นคิดอยู่แป๊ปนึงแล้วก้อยิ้มขึ้นมา “อ้อๆๆๆๆ ผมจำได้แล้ว หวัดดีคับพี่” จิมมี่ทักทายอย่างเป็นกันเองเมื่อจำได้ว่าเราต่างเคยคุยกันหลายครั้ง แต่ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันสักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ก็มักจะคุยกันใน MSN และ pantip เท่านั้น ไม่ได้เจอตัวเป็นๆกันบ่อยๆ มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย บ้านไม่ได้อยู่แถวนี้ซะหน่อย ผมแซว อ๋อ ผมหาหาข้าวกินหนะพี่ กินเสร็จเดี๋ยวก็จะกลับบ้านแล้ว จิมมี่พูดพลางหัวเราะ “เออจิมมี่ ถามหน่อยดิ ไหนๆก็เจอตัวเป็นๆแล้ว จิมมี่ว่าฮุนไดกลับมาคราวนี้จะเกิดไม๊” ผมยิงคำถามที่อยากหาคนช่วยออกความเห็น เพราะผมเองรู้สึกว่า รถค่ายนี้เริ่มออกแบบหน้าตารถได้เข้าที่เข้าทางแล้ว ไม่เหมือนเพื่อนร่วมประเทศบางยี่ห้อที่ตัวรถยังดูขาดๆเกินๆ ไหนๆวันนี้ได้เจอกรูรู ก็ขอถามหน่อยละกัน จิมมี่ทำตาโต แล้วก็พูดว่า “เออพี่ ผมเอา Sonata มาทดสอบอยู่เนี่ย จอดอยู่ข้างนอกเลย ถ้าพี่อยากรู้ว่าฮุนไดรอบนี้เป็นยังไง เดี๋ยวไปดูรถกัน แต่ตอนนี้ขอผมไปฉี่ก่อน” “เออหวะ ขอโทษที ผมก็ไม่ได้คิดเลยว่าจิมมี่เดินมาทางนี้จะมีจุดหมายสุดท้ายคือที่ไหน งั้นตามสบาย แล้วค่อยมาคุยกันต่อ” ผมเองลืมคิดไปเสียสนิทใจเลย ว่าโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ เป็นโต๊ะสุดท้ายก่อนจะออกประตูร้านเพื่อไปเข้าห้องน้ำด้านนอก ไม่มีใครเดินผ่านโต๊ะผมแน่ ถ้าไม่ได้จะไปทำธุระหนัก-เบา และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมนั่งโต๊ะนี้ มันไม่พลุกพล่านดี ไม่กี่อึดใจ จิมมี่ก็กลับมา แล้วก็พูดประโยคที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยิน “เอางี้ดีกว่าพี่ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว เราไปนั่งกันเลยดีกว่า เดี๋ยวผมขับให้นั่ง เราไปหารูทใหญ่ๆลองขับกันสักรอบ นี่ผมเพิ่งเอาตัว 2.4 ไปคืน แล้วเอาตัว 2.0 มาลองวันนี้นี่แหละ” ผมดึงหูตัวเอง นึกว่าหูฝาด นี่จิมมี่ชวนไปเทสรถเหรอ เยี่ยมเลย อ่านรีวิวมานาน วันนี้ขอสอใส่เกือกไปด้วยสักคนละกัน ผมกับจิมมี่คุยกันเรื่องสเปครถกำลังออกรถชาด อยู่ๆก็มีเสียงแทรกขึ้นมากลางวงสนธนา “ไปด้วยดิ” เสียงไอ้ป๊อปนั่นเอง ที่ดังแทรกขึ้นมา นาทีนั้นต้องยอมรับว่าผมลืมไปเลยว่ามากับมัน “เชิญเลยครับ ยินดีๆ” จิมมี่ตอบอย่างเต็มใจ พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟพอดี จิมมี่แยกตัวไปทานข้าวที่เคาเตอร์ ผมกับไอ้ป๊อปนั่งโม่อาหารที่สั่งมา ไม่ถึงสองนาทีอาหารทั้งโต๊ะก็หายลงไปอยู่ในท้อง ไอ้ลำพังผมหนะไม่เท่าไหร่ เพราะยังไม่ได้กินอะไรเลย แต่ไอ้เพื่อนสุดเลิฟของผมเนี่ยซิ ไหนว่าสองมื้อมาแล้ว แต่ความเร็วรู้สึกว่าจะไม่ตกเลย จากคุณ : walongkorn - [ 22 พ.ย. 50 00:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมนั่งรออีกแป๊ปเดียว จิมมี่ก็กินข้าวเสร็จ............โอ้วว สปีดไม่ธรรมดาเหมือนกันเฟ้ยตาจิมเนี่ย ตุ้ยนุ้ยสามคนกำลังเดินออกจาก Foodland สายตาผมกวาดมองหา Sonata ตัวใหม่ทันที นั่นไงเจอแล้ว “ดูข้างหลังนี่มัน Accord นี่หว่า” เสียงไอ้ป๊อปพูดขึ้น จิมมี่ยิ้มๆไม่ได้พูดอะไร มีแค่เสียงสั้นๆเล็ดลอดออกมา “อึ้ม” จิมมี่เปิดรถ ผมมุดตัวลงไปนั่งตรงที่นั่งหน้า ส่วนไอ้ป๊อปก็รู้งาน มุดเข้าประตูหลังหายจ้อยเข้าไปในรถ จิมมี่ก้าวเท้าขึ้นรถมา ประตูทั้งสามบานปิดเกือบจะพร้อมกัน จิมมี่สตาร์ทเครื่องยนต์ พร้อมบรรยายถึงวัสดุต่างๆภายในรถ “ตัวที่เรานั่งอยู่นี่เป็นตัว 2.0 นะพี่ สีสันภายในก็เลยไม่ค่อยสวยเท่าตัว 2.4 แต่หน้าตามันก็เป็นอย่างนี้แหละ เหมือนๆกันทั้งสองตัว” ผมมองตามที่จิมมี่บรรยาย แต่ด้วยความที่ว่ามันเป็นเวลากลางคืน ตาผมเลยไม่ได้เห็นอะไรละเอียดมากนัก ขนาดสีของรถ ผมยังมองไม่ออกเลยว่าสีอะไร ภายในรถสิ่งที่ผมเห็นก็คือ วิทยุหน้าเต็มแบบเป็นจอ 2 DIN หน้าจอไม่ชัดนักแต่ก็ถือว่าใช้ได้ ระบบแอร์เป็นลูกบิดกลมๆสองข้าง พร้อมจอ display ตรงกลางบอกสถานะการทำงานของระบบ หน้าปัดวงกลมสามวง แบ่งเป็น ขนาดใหญ่สามวงบอกความเร็วรถ และความเร็วรอบเครื่อง ส่วนอีกหนึ่งวงบอกระดับน้ำมัน และระดับความร้อนของเครื่องยนต์ ไม่ได้ดูหรูหรา แต่ก็ถือว่าดูดี คันเกียร์เป็นแบบร่องเหมือนของ MB แต่ทิศทางของร่องกลับด้านกัน ไม่ได้เป็นแบบแท่งๆลากขึ้น-ลงทื่อๆอีกแล้ว เบาะนั่งขนาดใหญ่ นั่งสบาย ผมแอบตื่นเต้นเล็กๆที่ได้นั่งรถที่จิมมี่ขับโดยไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน จิมมี่ค่อยๆเลือนรถออกมาจากที่จอด หันหัวรถเข้าถนนศรีนครินทร์ พลางบอกกับพวกเราว่า “ ผมจะไม่พูดชี้นำอะไรนะพี่ พี่ลองนั่งแล้วพิจารณาเอาเอง นี่เรากำลังลองตัว 2.0 นะ” เสียงยังไม่ทันจะขาด จิมมี่ก็กระแทกคันเร่งจนสุด ยางฟรีทิ้งบนพื้นถนน ส่งเสียงโหยหวน ผิดกับตัวรถพุ่งพรวดออกไป อัตราเร่งทำได้น่าฉงนมาก ตัวรถมีอาการดึงค่อนข้างแรงทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่ารถคันขนาดนี้ จะสร้างแรงดึงได้ดี จากเครื่องแค่ 2000 ซีซีเท่านั้น นั่นแปลว่าวิศวกรฮุนไดทำการบ้านมามากทีเดียว ตัวรถทะยานไปข้างหน้า เครื่องยนต์เรียกกำลังได้ตลอดเกียร์ จิมมี่ลากรอบจนเกือบเข้าเรดไลน์ เกียร์จึงเปลี่ยนขึ้นเป็นเกียร์สอง อัตราเร่งยังทำได้ดี ต่อเนื่อง จังหวะเปลี่ยนเกียร์ไม่รู้สึกถึงอาการกระตุกใดๆ เรียกได้ว่า นิ่มนวลมาก ยังไม่ทันที่เกียร์จะเปลี่ยนเป็นเกียร์ 3 ทางวิ่งก็หมดก่อน “แล้วเราจะไปไหนกันดี” จิมมี่ถามความคิดเห็น “ไปวงแหวนดิ ทางยาวดี” เสียงไอ้ป๊อปดังมาจากด้านหลัง จิมมี่ตาโตบอกว่าดีเหมือนกัน ยังไม่เคยไป กำลังหาโลเกชั่นถ่ายรูปใหม่ๆอยู่ด้วย  ดีๆๆๆ ไปกันเลย เจริญพรจริงๆ มองดูนาฬิกา ตอนนี้สองทุ่มสี่สิบห้า ถ้าไปวงแหวนทิศใต้ ตลอดทั้งทางไม่มีทางลงอีกแล้ว จะได้กลับรถอีกทีก็โน่นเลย พระรามสอง จะถึงบ้านกี่โมงเนี่ย ไอ้ป๊อปนะไอ้ป๊อป “เดี๋ยวผมจะลองเข้าโค้งให้พี่ดูนะ ความเร็วตอนนี้ 60 เดี๋ยวผมโยนเข้าไปเลย” สิ้นเสียงปุ๊บ คันเร่งก็ถูกกดลงตัวรถพุ่งไปข้างหน้า ทางข้างหน้าคือแยกเทพารักษ์ จิมมี่กำลังเข้าโค้งซ้ายจากถนนศรีนครินทร์เพื่อเข้าถนนเทพารักษ์ มุ่งหน้าบางพลี จิมมี่จิกเข้าโค้งด้วยความเร็วประมาณ 70 กม/ชม. ไม่มีการเบรกใดๆ ตัวรถมีอาการเอียงเล็กน้อย ตัวผมถูกเหวี่ยงออกนอกโค้ง รู้สึกได้ว่าช่วงล่างเกาะถนนใช้ได้ ตัวรถจิกเข้าไลน์กำลังจะพ้นโค้ง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พนักงานโรงงานกำลังข้ามถนนเป็นแพ จำนวนคนน้องๆฉากไล่ล่ารถของพระเอกที่หนีตัวร้ายในหนัง Tokyo Drift แต่สิ่งที่ต่างกันก็คือ คนที่นี่ไม่ได้แหวกให้รถผ่านเหมือนในหนัง ต่างคนต่างเดิน ไม่มีใครสนใจรถรอบข้าง จิมมี่กดเบรกอย่างแรง ตัวรถถูกหน่วงอย่างหนัก แล้วก็หยุดก่อนถึงคนที่กำลังข้ามๆกันประมาณ 2-3 เมตร ผมกำลังเหวอกับเหตุการณ์ แต่จิมมี่กลับหันมาหาแล้วถามผมว่า เบรคดีไหมพี่!!!! เออ....ผมว่า....ก็โอเคนะ เป็นคำตอบโหมดอัตโนมัติ เพราะใจยังลอยๆอยู่กับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา แกร๊ก................มีเสียงดังมาจากด้านหลัง มรึงทำไรวะป๊อป.........ผมถามต้นทางของเสียง อ้อ....กรูรัดเข็มขัดหนะ เห็นเข้าโค้งเมื่อกี้แล้ว กรูเลยคิดได้ว่า รัดเอาไว้สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน!!! จิมมี่ขับรถไปเรื่อยๆ ไม่พูดอะไร ไม่ชี้นำใดๆ คงต้องการให้ผมได้ใช้สมาธิกับการเก็บอาการของรถ ผมรู้สึกได้ว่า  Sonata เก็บเสียงได้น่าพอใจทีเดียว เสียงของยางที่วิ่งผ่านรอยต่อถนน เข้ามาถึงห้องโดยสารน้อยมาก อาการของช่วงล่างออกแนว นิ่มแต่ไม่ย้วย ให้ความมั่นใจได้ดี ความเร็วที่ใช้ช่วงถนนเทพารักษ์อยู่ช่วง 80-100 กม/ชม. ตัวรถไม่ออกอาการใดๆ แต่อย่างว่าแหละ ถ้ากลับมาคราวนี้ วิ่งแค่ 100 กม/ชม. แล้วรถออกอาการ ก็คงไม่ต้องมาขายกันแล้ว ม้วนเสื่อกลับไปกินโสมกันได้เลย ถ้าขึ้นวงแหวนแล้ว คงได้ลองที่ความเร็วสูงกว่านี้ เรากำลังเข้าถนนวงแหวนทิศใต้ ทั้ง 3 คนมีอาการงงๆเล็กน้อย ต้องมองป้ายบอกทางตลอด เพราะต่างคนต่างไม่เคยใช้ถนนเส้นนี้มาก่อน แต่เมื่อเข้ามาในวงแหวนได้แล้ว ความมันส์ก็เริ่มบรรเลงทันที จิมมี่กดคันเร่งจนเกียร์ kick down ตัวรถทะยานออกไป ความเร็วเพิ่มขึ้น ไม่ถึงกับเร็วมาก แต่ก็ไม่มีสะดุด ระบบส่งผ่านกำลังทำหน้าที่ได้ดี ไม่มีอาการกระตุกให้เห็น ถึงแม้จะเปลี่ยนจังหวะเกียร์ที่รอบค่อนข้างสูงก็ตาม ช่วงล่างออกอาการ ไม่นิ่ม ไม่แข็ง และก็ไม่กระด้าง ไม่รู้จะอธิบายยังไง ความเร็วเพิ่มไปถึง 160 กม/ชม. สิ่งที่ผมไม่เคยคาดคิดที่จะได้รับจากรถเกาหลีคันนี้ก็คือ ความนิ่งของช่วงล่าง มันนิ่งมากๆจนไม่อยากจะเชื่อตัวเองว่า ผมกำลังนั่งอยู่ในรถเกาหลี ที่ครั้งหนึ่งคนไทยเคยมองว่าเป็นรถเกรดต่ำ เกิดขึ้นมาสำหรับคนเบี้ยน้อยหอยน้อยเท่านั้น จิมมี่ควบคุมรถให้วิ่งไปตามเส้นทาง โดยที่ความเร็วไม่ได้ลดลงเลย แต่อาการของรถก็เป็นกลางตลอด ไม่มีทีท่าว่าจะออกอาการหน้าดื้อ หรือท้ายปัดแต่อย่างใด มันวิ่งไปตามทางได้อย่างนุ่มนวลและหนักแน่น ผมพูดได้เต็มปากว่า มันนิ่งกว่า W124 ที่ผมใช้อยู่ซะอีก!!! “เครียดไม๊กับการควบคุมเจ้านี่ ที่ความเร็วระดับนี้” ผมถามจิมมี่ จิมมี่ตอบเพียงสั้นๆว่า “Stress Free!!” แล้วก็ตอกย้ำคำตอบด้วยการปล่อยมือจากพวงมาลัยทั้งสองมือ อาการของตัวรถก็คือ มันยังคงวิ่งตรงไปข้างหน้าเหมือนลูกธนู ไม่มีอาการแกว่งหรือวูบวาบใดๆ ที่ความเร็วเกือบ 160 ฮุนได โซนาต้า รักษาความสมดุลของมุมล้อได้ดีมาก ทำให้พวงมาลัยไม่แกว่งไปมาเมื่อเจอถนนที่เป็นลอนๆ เจ้ารถกิมจิคันนี้ทำได้ขนาดนี้เชียวหรือ ไม่อยากจะเชื่อ!!!! ผมจับอาการของรถจนเพลิน ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่ารถวิ่งไปถึงไหน มารู้สึกตัวอีกที เจ้าฮุนได โซนาต้า ก็พาเรามาถึงพระราม 2 เรียบร้อยแล้ว คิดแล้วยังขำตัวเอง เมื่อกี้ยังนั่งกินข้าวอยู่ปากน้ำอยู่เลย อยู่ดีๆมาโผล่เกือบถึงสมุทรสาครซะแล้ว เดี๋ยวเราหาที่กลับรถก่อนนะพี่ เดี๋ยวขากลับผมจะให้พี่ขับ!! (พรุ่งนี้มาต่อภาค 2 ครับ) จากคุณ : walongkorn - [ 22 พ.ย. 50 00:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตาจิมมี่แกเอาพุงที่ไหนไปกินตอน 2 ทุ่มอีกล่ะเนี่ย เพิ่งแยกกันตอนเกือบๆทุ่ม ที่ร้านไดโดม่อน พระราม 2 กินบุฟเฟ่กันจนพุงกางแทบปลิ้น ตาจิมยังมีที่ว่าเอาอาหารใส่พุงอีกหรอเนี่ย ยอดมนุษย์ บุ๊กก้า จริงๆ จากคุณ : kroner - [ 22 พ.ย. 50 00:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่า  ว่าจะไม่ปาด ผมแนะนำว่า  ถ้าจะไปกับตาจิม  ให้ทำประกันชีวิตและพกถุงใส่อ๊วกเอาไว้ด้วย ตาจิมขับโหดไหม ?   ผมว่าออกแนวก้าวร้าวไม่ถึงกับโหด  (เพราะตาจิมกลัวรถพัง) แต่ขับได้ชวนเมารถชมัด  เดี๋ยวเบรคเดี๋ยวเร่ง ขับให้คนนั่งนั่งสบายๆไม่ได้เลย   ขับนึกว่าขับอยู่คนเดียวหรือไงไม่รู้ แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของตาจิม  คือ "หลับ" คิดเอาเองละกันว่า  ขนาดโพสกระทู้พันทิพ  ยังหลับหน้าคอมได้ ถ้าวันไหนนอนน้อยๆแล้วไปขับรถ  ใครไปด้วยต้องชวนคุยห้ามหยุด ให้ตาจิมบ่นไปเรื่อยๆ ถึงจะไม่ปลอดภัยต่อหู  แต่จะปลอดภัยต่อร่างกายเป็นที่สุด ถ้ามีคนส่งกระทู้นี้ให้ตาจิมอ่าน สงสัยจะโทรมาฉอดๆๆๆๆ  ผมแน่ๆเลย  ฮ่าๆ  (ปิดเครื่องโลด) แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 50 00:36:27 จากคุณ : ton99 - [ 22 พ.ย. 50 00:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เขียนได้ดีมากครับ อ่านเพลินทีเดียว จากคุณ : ชอบนะครับ - [ 22 พ.ย. 50 00:44:44 A:124.157.128.157 X: TicketID:157686 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ได้นั่งรถที่ตาจิมกดคันเร่งแบบนั้น มัน .... once in a lifetime จริงๆนะ ไม่รู้ว่า พี่ walongkorn และเพื่อน จะโชคดี หรือ โชคร้ายกันแน่ ที่ไปลองกันตอนอิ่มๆ แบบนั้น พวกผมเคยไปลองเบรกกัน ... ก่อนลอง ... ผมหิวหน้ามืด เพราะไม่ได้กินข้าวเช้า ซัดราดหน้า ไป 2 ชาม ลองกันไปได้ซักพัก ผลคือ ราดหน้า แทบจะ ย้อนศรออกมา ถ้าลองกัน อีก ซักรอบ สองรอบ คงได้เช็ดรถกันแน่ จากคุณ : ถัง - [ 22 พ.ย. 50 01:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รอฟังอยู่คร้าบบบ พี่จิม พุงลดยังอ่ะ หรือว่า พุ่งกว่าเดิม อิอิ จากคุณ : ท้องฟ้าสีเพลิง - [ 22 พ.ย. 50 02:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บรรยายได้อารมณ์มากครับ จากคุณ : SHOGUN - [ 22 พ.ย. 50 02:22:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมอ่านจบแล้ว ชอบคุณป๊อป อ่ะครับ แกรู้งานดี.....อิอิ รอติดตามตอนต่อไป.... จากคุณ : TzOzOzN - [ 22 พ.ย. 50 02:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ได้บรรยากาศดีครับ ขอบคุณ สุด ๆ จากคุณ : เหอ เหอ (double-NT) - [ 22 พ.ย. 50 03:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 22 พ.ย. 50 04:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านอยู่คะ จากคุณ : หัวโต๊ะโต่ะ~ - [ 22 พ.ย. 50 04:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหวตเลยนะคับ ( ถ้ามีรูปแถม ด้วย ) อยากเห็นว่าหน้าตาเป็นยังไงคับ จากคุณ : ท่านวัช - [ 22 พ.ย. 50 06:01:20 A:192.168.0.161 X:210.1.24.250 TicketID:146741 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของตาจิม  คือ "หลับ" คิดเอาเองละกันว่า  ขนาดโพสกระทู้พันทิพ  ยังหลับหน้าคอมได้ ถ้าวันไหนนอนน้อยๆแล้วไปขับรถ  ใครไปด้วยต้องชวนคุยห้ามหยุด ให้ตาจิมบ่นไปเรื่อยๆ ถึงจะไม่ปลอดภัยต่อหู  แต่จะปลอดภัยต่อร่างกายเป็นที่สุด ถ้ามีคนส่งกระทู้นี้ให้ตาจิมอ่าน สงสัยจะโทรมาฉอดๆๆๆๆ  ผมแน่ๆเลย  ฮ่าๆ  (ปิดเครื่องโลด) แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 50 00:36:27 จากคุณ : ton99   - [ 22 พ.ย. 50 00:35:21 ] ----------------------------------------------------------------------- คุณต้นฝากบอกคุณจิมด้วยว่า  อาการนี้แสดงว่าสมองรับออกซิเจนไม่เพียงพอนะคะ  อันตรายมากเลย  ควรพบแพทย์เพื่อปรึกษาการลดน้ำหนักด่วนค่ะ เคยมีงานวิจัยที่อเมริกา เรื่องการลดน้ำหนักด้วยวิธีการผ่าตัดกระเพาะอาหาร ผู้ป่วยชายคนนึงหนักประมาณ 130 กก. มาปรึกษาแพทย์เพราะต้องการลดความอ้วน   ประวัติของเค้าคือเคยเป็นคนอ้วนมาก่อน  หลังจากนั้นก็เล่นกีฬา...ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าเค้าจะเล่นเพาะกายนะคะ...แหะๆ  --' จนทำให้น้ำหนักตัวลดลง   แต่อยู่มาวันเค้าประสบอุบัติเหตุ  ทำให้ไม่สามารถออกกำลังกายหรือทำอะไรหนักๆได้อีก  เค้าจึงไม่เคยออกกำลังกายอีกเลย พอนานวันเข้าน้ำหนักตัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หมอพบว่าปัญหาของเค้าที่สมควรต้องแก้ไขโดยด่วนคือ   เค้ามีอาการง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา   และจะหลับทุกๆ 5 นาที  โดยไม่รู้สึกตัว  แม้ในขณะที่เค้ากำลังนั่งคุยกับหมอก็ยังหลับเป็นระยะๆ ค่ะ !!!! หมอบอกว่าเป็นอาการที่สมองได้รับออกซิเจนไม่พอ เนื่องจากมีไขมันสะสมจำนวนมากในร่างกาย   คนไข้รายนี้จึงตัดสินใจเสนอตัวเป็นคนไข้รายแรกที่รับการผ่าตัดกระเพาะอาหารให้เล็กลง  เพื่อลดน้ำหนักค่ะ   หลังการผ่าตัดก็ได้ผลดี  ผู้ป่วยควบคุมการรับประทานอาหารไปด้วย ควบคู่กับทานอาหารน้อยลง  เพราะกระเพาะเล็กลงด้วยค่ะ ปล.  เป็นรายการสารคดีที่ดูจากทีวีนะคะ จากคุณ : สงสารน้องออส (ส่งเสียน้องออส) - [ 22 พ.ย. 50 07:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาเแปะโป้งรออ่านภาคสองครับ ไม่เห็นภาพ แต่ก็นะ บรรรยาซะเห็นภาพเลย จากคุณ : pinestand - [ 22 พ.ย. 50 07:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บรรยายได้ดีจริงๆ แต่กว่าจะเข้าเรื่อง โซนาต้า ผมเกือยออกจากกระทู้ไปแล้ว จากคุณ : ลำไผ่ บ้านท่า - [ 22 พ.ย. 50 08:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : Inlaw Man - [ 22 พ.ย. 50 08:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มารอฟังต่อ.. จากคุณ : อาชาสีหมอก_offer - [ 22 พ.ย. 50 08:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณครับ เรื่องน่าอ่านมากๆ อ่านซะเพลินเลย JIMMY เท่าที่ได้คุยบ้างไม่กี่ครั้ง เป็นคนอัธยาศัยดีมากคนนึงครับ Confirm!! ว่าแต่...เป็นห่วงJIMMYเรื่องหลับในนะเนี๊ยะ เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมห่วงและระวังตัวอยู่ทุกครั้งเมื่อขับรถ รออ่านตอน2ต่อครับ... จากคุณ : ^Top^ - [ 22 พ.ย. 50 09:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เหมือนโดนสะกดให้อ่านจากต้นจนจบเลยครับ เยี่ยมมากครับ ... จากคุณ : w@@n - [ 22 พ.ย. 50 09:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่าว ขับมาแถวบ้านผมซะด้วย จากคุณ : re_der - [ 22 พ.ย. 50 09:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...อ่านแล้วเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลยครับ...คาแร็กเตอร์ของตัวละครน่ารักมาก..ชอบ ตั้งกระทู้อย่างนี้กันเยอะ ๆ นะครับ จากคุณ : SMITCAT - [ 22 พ.ย. 50 09:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หนุกดีค่ะ ^^ จากคุณ : ซาลาเปา ขาว อวบ เอ็กซ์ - [ 22 พ.ย. 50 09:44:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 บรรยาย ซะเห็นภาพเลยหล่ะ เป็นประสบการณ์ที่ดีจัง จากคุณ : TonGGy - [ 22 พ.ย. 50 10:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามารอ ภาคต่อ ขอบคุณทุก ๆ ท่านครับ จากคุณ : หมูน้อยเบอร์7 - [ 22 พ.ย. 50 10:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านภาค 2 ครับ เขียนได้น่าติดตามอ่านดี มีสอดแทรกมุขฮาเป็นระยะๆ ชอบตรงที่.... ------------------------------------------------------------------- แกร๊ก................มีเสียงดังมาจากด้านหลัง มรึงทำไรวะป๊อป.........ผมถามต้นทางของเสียง อ้อ....กรูรัดเข็มขัดหนะ เห็นเข้าโค้งเมื่อกี้แล้ว กรูเลยคิดได้ว่า รัดเอาไว้สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน!!! -------------------------------------------------------------------- เนี่ย  ฮามั่กๆๆ จิมมี่ รีวิวเสร็จเมื่อไหร่ อย่าลืมฝากข่าวมาแจ้งในรัชดาด้วยนะครับ แล้วจะตามไปอ่านอีก จากคุณ : Albe'do - [ 22 พ.ย. 50 10:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามารอ อ่านภาคต่อจ้า จากคุณ : ตะวันไม่มีวันดับ - [ 22 พ.ย. 50 10:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กะลังสนุกเลย รอภาคต่อด้วยครับ ^-^ จากคุณ : mamacup - [ 22 พ.ย. 50 10:55:50 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รออ่านค่ะ สนุกจัง จากคุณ : Halimeda Lover - [ 22 พ.ย. 50 11:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หูย......ทดสอบโหดมากเลยอ่ะ น้ำหนักเลขสามหลักสามคน จากคุณ : เกิดมาจน - [ 22 พ.ย. 50 12:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อืมม  ลีลา การเขียนน่าติดตามเลยนะ สงสัย จะได้ นักเขียนมือดีอีกคนแระ จากคุณ : ก้นกบ - [ 22 พ.ย. 50 12:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ walongkorn ไปเขียนหนังสือขายได้เลยนะครับ เนี่ย ครบทุกอรรถรส ถึงแม้จะยาวมาก แต่อ่านได้ทุกบรรทัดทุกตัวอักษร น่าติดตาม โดยไม่เบื่อ จากคุณ : pop_wizard - [ 22 พ.ย. 50 12:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สนุกมากมากครับ รออ่านต่อนะครับ จากคุณ : ป่ะป๊าสุดหล่อ - [ 22 พ.ย. 50 13:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35 +++++อ้าว...กะลังมันเลยครับ จากคุณ : mantu - [ 22 พ.ย. 50 13:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แหมน่าจะถ่ายรูปมาฝากกันสักปื๊ด จากคุณ : กาแลนท์เขียวเมืองนนท์ - [ 22 พ.ย. 50 14:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 น่าจะมีรูปประกอบเล็กน้อยนะฮะ จากคุณ : AMIYAMA - [ 22 พ.ย. 50 14:31:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มิน่าเมื่อวานมีรถวิ่งเร็วๆเห็นหลังอยู่ไวๆ เกี่ยวป่ะ จากคุณ : lustful - [ 22 พ.ย. 50 14:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านเพลินมากครับ เยี่ยม! จากคุณ : 323club - [ 22 พ.ย. 50 15:07:18 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้ว " เข้าใจ " หัวอก " คนทดสอบรถ " จริงๆๆ และ " เข้าใจ " ว่า  ทำไม ผู้บริหาร ค่ายรถ ระดับ Inter ถึงไม่ยอมทดสอบรถเอง ปล. เป็นกำลังใจให้ " ผู้ทดสอบรถ " ทุกท่าน  รวมทั้ง " ผู้ร่วมทดสอบรถเฉพาะกิจ "ด้วย ขอขอบคุณ จากคุณ : rfu - [ 22 พ.ย. 50 15:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แกร๊ก................มีเสียงดังมาจากด้านหลัง มรึงทำไรวะป๊อป.........ผมถามต้นทางของเสียง อ้อ....กรูรัดเข็มขัดหนะ เห็นเข้าโค้งเมื่อกี้แล้ว กรูเลยคิดได้ว่า รัดเอาไว้สักหน่อยก็ดีเหมือนกัน!!! -------------------------------------------------------------------- เนี่ย  ฮามั่กๆๆ ------------------------------------------------------------------- เหมือนกันครับถึงท่อนนี้นั่งขำคนเดียวจนน้ำตาไหลเลยจริงๆ... ปล.เอารูปมาฝากให้ชมกันครับ จากคุณ : ไทยสุริยะ - [ 22 พ.ย. 50 16:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ส่วนคันนี้เป็นสปอร์ทครับทิบูร่อน จากคุณ : ไทยสุริยะ - [ 22 พ.ย. 50 16:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตัวรถน่าจะดี กลัวแค่ราคาขายต่อเนี่ยแหละครับสำหรับยี่ห้อนี้ จากคุณ : k.bom - [ 22 พ.ย. 50 16:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รถมันดีขนาดนี้จริง ๆ เหรอเนี่ย อ่านแล้วสนุกดีอะ รอภาค 2 ครับ จากคุณ : เงินเดือนสามพันขับวอลโว่ - [ 22 พ.ย. 50 20:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วอึ้ง sonata ขนาดนี้เชียวหรือ แต่ตัวเก่าก็แรงแล้วนี้ครับ เท่าที่จำได้ลางๆ ตอนนั้นยังเด็กอยู่เคยนั่งรถอา อิอิ จากคุณ : suprainter - [ 23 พ.ย. 50 00:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 46 Part 2 เชิญที่กระทู้นี้นะครับ http://www.pantip.com/cafe/ratchada/topic/V6052485/V6052485.html จากคุณ : walongkorn - [ 23 พ.ย. 50 00:44:15 ]