วันนี้ผมเกือบจะไม่ได้กลับมาบ้านด้วย 2 เหตุผมใหญ่
คือ วันนนี้ในระหว่างที่ผมขับรถกลับจากที่ทำงานมายังบ้าน ในระหว่างที่ผมวิ่งอยู่เลนขวาสุดแล้วเจอรถติด ผมจึงได้เปลี่ยนเลนเพื่อไปยังเลนที่โล่งกว่า ผมได้เกือนชนกับรถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่ ที่วิ่งมาเลนกลาง เพราะผมไม่ได้เปิดไฟซ้ายเนื่องจากเห็นว่าไม่มีรถ และคิดว่ามอเตอร์ไซด์ยังห่าง(กะความเร็วพลาด) ทำให้
1. ตัวเองเกือบจะไม่ได้กลับบ้าน เพราะถ้ามอเตอร์ไซด์ไม่หักหลบรถผม ต้องชนแรงแน่ๆ ครับ ที่ลำบากคือตัวมอเตอร์ไซด์ที่อาจเจ็บหนัก และผมก็อาจเจ็บด้วยบ้างครับ เพราะผมขับรถเล็กๆเก่าๆ ถ้าโดนอะไรชนด้วยความเร็วขนาดนี้น่าจะมาถึงตัวแน่ๆครับ
หลังจากมอเตอร์ไซด์คันใหญ่หักหลบได้ ก็เกือบจะไม่ได้กลับบ้านรอบที่ 2เพราะ
2. มอเตอร์ไซด์คันใหญ่จอดขวางหน้ารถผมและมองมาที่ผม ซึ่งผมเข้าใจและยอมรับว่า ชีวิตของเขาเกือบจะไม่รอดเพราะผม ดังนั้นเข้าจึงโกรธที่ทำไมผมทำแบบนี้ ทำให้ชีวิตเขาเป็นอันตราย
...ผมจึงได้ยกขอโทษคนขับรถมอเตอร์ไซด์คันนั้น...หลังจากที่ผมได้ขอโทษไป เขาก็ขับไม่ได้ทำอะไรและขับรถของเขาออกไปโดยที่มิได้ตามทำอะไรผม
ผมจึงได้รู้ว่าสิ่งที่คุณแม่ผมสอนนั้นถูกต้องว่า ถ้าเราแรงและเขาก็แรง ทั้งเราและเขาก็มีแต่เจ็บ แต่ถ้าเรายอมอ่อนให้เขาบ้าง ทุกสิ่งที่แรงก็จะเย็นลง เราขอโทษเข้าเพราะเราทำผิด เขาก็จะร้อนแต่จะค่อยๆเย็นลง แต่ถ้า ณ วินาที นั้น ผมทำแบบบางคนที่เข้าไปด่า บีบเเตรไล่ เรื่องเหล่านี้ก็จะไม่จบ ถ้าหากเขามี มีด มีปืน ที่ฆ่าเราได้ เขาก็อาจจะทำเพราะ ณ วินาทีนั้นเขาร้อน(โกรธเรา) ดังนั้น การที่เราเย็น ยอมรับผิด หรือให้อภัยเพื่อนที่ใช้ถนนกับเรา นอกจากจะทำให้เราไม่เจ็บ เดือดร้อนแล้ว เราก็ไม่ต้องไปทำร้ายเขา ทั้งครอบครัวเราและเขาก็ไม่เดือดร้อน
จากคุณ :
GRAYG 
- [
15 ธ.ค. 51 22:22:08
]
เข้าใจแล้ว..กับคำว่า...การขอโทษ เป็นสิ่งดีๆที่ควรทำ เมื่อคุณทำผิด...
จบข่าว
