กระทู้นี้อาจจะแห้งแล้งซักหน่อยนะครับ เนื่องจากไม่มีรูปภาพประกอบเลย
เพราะไม่ได้เอากล้องไปด้วยครับ และผมคิดว่าทำถูกแล้วที่ไม่เอาไป
แต่ก็แอบเสียดายอยู่นิดๆ เพราะวิวสองข้างทางนั้นสวยงามมากจริงๆครับ
เดี๋ยวขอแยกรายละเอียดต่างๆนะครับ จะได้อ่านได้ง่ายๆ...
อันนี้คือจุดเริ่มต้นของ "ทริปตามหาหัวใจ" ครั้งนี้ครับ
http://www.pantip.com/cafe/ratchada/topic/V7372367/V7372367.html
อันนี้ก่อนเดินทางครับ
http://www.pantip.com/cafe/ratchada/topic/V7387100/V7387100.html
...การเดินทาง...
ผมใช้เส้นทางตามที่หลายๆท่านแนะนำ ในกระทู้ที่แล้วเลยครับ
ต้องขอขอบคุณทุกท่านจริงๆครับ ไม่งั้นผมคงไปไม่ถูกแน่ๆ เริ่มจาก กทม.
ใช้ทางหลวงหมายเลข 1 พอถึงประตูน้ำพระอินทร์ ก็เลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวง
หมายเลข 32 ตรงไปอยุธยา ผ่านอ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท แล้วก็เข้าตัวเมือง
นครสวรรค์ พอลงจากสะพานเดชา แยกที่สองก็เลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข
117 ตรงไปพิษณุโลก แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข 11 ผ่านอุตรดิต...
พอมาถึงสามแยกปากจั๊ว เลี้ยวขวาผ่าน อ.สูงเม่น จากตรงนี้ไปจะเป็นทาง
ขับผ่านหุบเขาตลอดทางครับ สนุกมาก วิวสองข้างทางก็สุดยอด แถมมีโค้ง
กว้างๆให้เหวี่ยงกันตลอดทาง เชื่อไหมครับว่าแทบไม่ได้คิดถึงเลยว่า ระยะทางข้าง
หน้าจะเหลืออีกกี่กิโล คิดแต่ว่าจะเข้าโค้งนี้อย่างไรให้เร็วที่สุด วาดไลน์เข้า
โค้งอย่างเดียวเลยครับ ผิวถนนก็เนียนเรียบ ไม่ต้องกลัวจะมีหินกระโดดครับ
สาดโค้งกันได้เต็มๆ แต่ระวังรถสวนด้วยนะครับ แต่ตอนที่ผมไปรถน้อยมาก
พอออกจากหุบเขามา ก็ผ่าน อ.ร้องกวาง อ.เวียงสา แล้วก็เข้าตัวเมืองน่าน
ผ่านตัวเมืองแล้วเลี้ยวซ้าย ใช้เส้นทางหมายเลข 1080 ตรงไปอ.ทุ่งช้าง
ทางช่วงนี้ก็มีแต่โค้งสวยๆทั้งนั้นเลยครับ น่าขับรถเล่นเป็นอย่างยิ่ง
ออกจากตัวเมืองน่านมาประมาณ 60 กิโล จะถึงอ.ปัว เชื่อไหมครับว่าเหมือน
โชคชะตาจะเป็นใจ ตอนแรกกะจะขับไปให้ถึง อ.ทุ่งช้างเลย ซึ่งเหลืออีก 30
กิโล แต่ผมกลับจอดรถแวะเติมน้ำมัน ทั้งๆที่เหลืออีกตั้งครึ่งถังกว่าๆ...
แล้วผมก็ถามทางครั้งแรกกับเด็กปั๊มว่า รู้จักโรงเรียนมัธยมป่ากลางไหมครับ
อีกไกลไหม เค้าก็ทำหน้างงๆ แล้วก็บอกว่า เลี้ยวเข้าซอยข้างๆปั๊มไปประมาณ
3-4 กิโลก็ถึงแล้ว...
ผมก็จริงเหรอครับ อยู่แค่นี้เองเหรอ ดีนะว่าไม่ขับไปถึงอ.ทุ่งช้างก่อนแล้วค่อยถาม
หลายท่านสงสันว่าผมเอาชื่อโรงเรียนนี้มากจากไหน ผมก็ใช้กูเกิ้ลนี่ละครับ
พิมชื่อจริงเธอลงไป ปรากฎว่าเธอได้บรรจุที่โรงเรียนนี้ครับ แล้วในที่สุด
ผมก็มาถึงที่ๆผม ทำหัวใจตัวเองหายไว้ครับ...
ตอนที่มาถึงประมาณ 5 โมงเย็น (ผมออกเดินทางตี 5 ครึ่ง) ผมไม่ได้เข้าไปหาเธอในทันที
แต่แล้วระหว่างที่ผมนั่งพักเหนื่อยอยู่บริเวณ สนามบาสของโรงเรียนนั้นเอง...
"เธอ"ก็เดินมาเจอผมโดยบังเอิญอีก ซึ่งผมก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยิ้มให้เธอ
จนเธอเรียกชื่อผม ผมถึงรู้สึกตัว จากนั้นเราก็คุยกันอยู่นาน จนเริ่มมืดแล้ว
ผมก็จะขอตัวไปหาที่พัก ในตัวอำเภอก่อน แต่ด้วยความมีน้ำใจของ
คณะครูโรงเรียนมัธยมป่ากลาง ซึ่งอุตส่าห์จัดแจงหาที่นอนให้ผมในโรงเรียนนี่เอง
วุ่นวายหาฟูก ผ้าห่มหลายๆผืน หมอน มาให้ผม ผมขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้
ด้วยครับ น้ำใจดีทุกๆท่านเลย ขอบคุณจริงๆครับ และเหตุที่ต้องผ้าห่มหลายๆ
ผืนก็เพราะว่า อากาศหนาวววววววมากกกกกก ขนาดตอนผมมาถึง 5 โมงเย็น
หมอกก็ลงแล้ว เพราะโรงเรียนอยู่กลางหุบเขาพอดี ถึงขนาดหายใจออกเป็น
ไอเลยทีเดียวครับ...
จากนั้นก็พาเธอไปทานข้าวที่ตัวอำเภอ แล้วก็ทำทุกอย่างที่ควรทำ ผลก็คือ
เธอให้อภัยผมแล้วครับ เธอบอกว่าตกใจมากที่เห็นผมมาหาเธอถึงที่นี่(โดยรถมอเตอร์ไซค์)
และแปลกใจที่ผมหาเธอเจอได้อย่างไร ผมก็บอกว่าแค่นี้มันไม่เท่ากับที่ผม
เคยทำให้เธอเสียใจหรอก ผมมัวแต่คิดอะไรอยู่ไม่รู้ เป็นคนโง่ที่ไม่รู้ใจตัวเอง
อยู่ได้ตั้งนาน และจากนี้ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก...
เช้าวันรุ่งขึ้น ประมาณ 11 โมงผมก็เดินทางกลับทันที เพราะว่าเธอจะเข้า กทม.
วันนี้เช่นกัน แต่ไปพร้อมคณะของโรงเรียน เพราะโรงเรียนของเธอได้เป็นตัว
แทนจังหวัด ไปแข่งวงโยธวาธิตที่ กทม.ครับ ผมก็เลยรีบกลับมารอเธอที่ กทม.
ขากลับผมใช้เส้นทางเดิม แต่ใช้เวลาน้อยลง เพราะกลัวว่าจะถึง กทม.ดึกมาก
ผมออกจากที่นู่น 11 โมง ถึงที่พักที่ กทม.เวลาประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง รวมเวลาพักรถ
2 รอบๆละ 30 นาที(ไม่นับจอดเติมน้ำมัน) ความเร็วก็ 100+ ตลอดครับ...
สรุปว่าทริปนี้ออกจาก กทม.ที่เลขไมล์ 6550 กลับมาอยู่ที่ 8021 ระยะทาง
รวม 1471 กิโลครับ รวมกับที่ขับไปกลับระยองอีกประมาณ 400 กิโล ก็เกือบๆ
1900 กิโลสำหรับทริปนี้ครับ...
***สุดท้ายเมื่อผมหาหัวใจตัวเองพบแล้ว ผมจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด
แม้ว่า ผมและเธอจะไมได้อยู่ใกล้กัน ห่างกันเกือบๆ 1000 กิโลเมตร
นานๆถึงจะได้เจอกันทีนึง ถึงแม้ผมจะเจ็บปวดกับมันมากก็ตามที แต่ผม
ก็ดีใจ ที่ผมได้ทำอะไรตามที่หัวใจตัวเองต้องการครับ***
ผมตามหาหัวใจตัวเองพบแล้ว....คุณล่ะพบหรือยังครับ...
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจจากทุกๆคนที่นี่ด้วยครับ ผมนึกถึงทุกท่านเสมอตอนที่ขับรถอยู่
ไม่มีกำลังใจจากพวกท่าน ผมคงไปไม่ถึงอย่างแน่นอน ขอบคุณจริงๆครับ...
ขอบพระคุณคณะครูโรงเรียนมัธยมป่ากลางครับ ท่านๆเมตตาและเข้าใจ
สิ่งที่ผมทำ จึงเปิดโอกาสให้ผมได้คุยกับ "ครูแอน" อย่างเต็มที่ รวมถึง
ช่วยจัดหาทีนอนให้ผม โดยที่ผมมิได้ปริปากขอแต่อย่างใด พระคุณนี้
ถ้ามีโอกาสจะต้องทดแทนอย่างแน่นอนครับ...
สุดท้ายขอบคุณ "ครูแอน" ที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักจริงๆ เป็นเช่นไร และควร
ทำอย่างไรเมื่อมีมัน ทำให้ผมรู้ว่า การทำตามที่หัวใจตัวเองต้องการนั้น
ดีแค่ไหน ขอบคุณที่ยัง "รอ" ขอบคุณที่ยังให้ "โอกาส" และขอบคุณที่ยัง
"รักกันเสมอ"ครับ...
แก้ไขโดยเอาลิงค์กระทู้ก่อนหน้ามาลงครับ ไม่ได้แก้ไขเนื้อหานะครับ
แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 52 21:49:54
จากคุณ :
Traction 
- [
8 ม.ค. 52 23:08:41
]
@@ กลับมาแล้วครับกับ " ทริปตามหาหัวใจ" @@
