PANTIP.COM : V8334964 ** พลังงานไทย พลังงานใคร ** [รถ-ประดับยนต์]

ความคิดเห็นที่ 43

เท่าที่อ่านคล่าวๆ นะ

1. เขาว่าไทยเป็นประเทศส่งออกน้ำมันจากใต้ถุนบ้านตนเองจริงหรือ?

เดือน ธค. 51 ไทยมีการนำเข้า มีการนำเข้าน้ำมันดิบและน้ำมันสำเร็จรูปรวมทั้งสิ้นปริมาณ 4,037 ล้านลิตร เฉลี่ยวันละ 130.2 ล้านลิตร

ปริมาณ/ล้านลิตร : มูลค่า/ล้านบาท
แหล่งนำเข้า ปริมาณ ร้อยละ มูลค่า ร้อยละ
ตะวันออกกลาง 3,317 82.3 35,276 84.1
ตะวันออกไกล 392 9.7 3,357 8.0
อื่น ๆ 321 8.0 3,320 7.9
รวม 4,030 100.0 41,953 100.0

ประเทศไทยมีการส่งออกน้ำมันสำเร็จรูปและน้ำมันองค์ประกอบไปต่างประเทศ มีปริมาณรวมทั้งสิ้น 1,285 ล้านลิตร เฉลี่ยวันละ 41.5 โดยจำแนกเป็นน้ำมันสำเร็จรูป ปริมาณการส่งออก 1,134 ล้านลิตร เฉลี่ยวันละ 36.6 ล้านลิตร ส่งไปยังกลุ่มประเทศอาเซียน ร้อยละ 23.4 ส่งไปยังประเทศจีน ร้อยละ 10.9 ส่งไปยังประเทศอังกฤษ ร้อยละ 7.5 น้ำมันองค์ประกอบ ได้แก่ ก๊าซโซลีนธรรมชาติ ไลท์แนฟท่า รีฟอร์เมต ไอโซเมอเรด ลองเรสิดิว และเอ็กซ์แทรตปริมาณ 151 ล้านลิตร

http://www.doeb.go.th/information/info_conclude51.htm

น้ำมันดิบที่นำเข้ามาแปรรูปเป็นอะไรบ้างสัดส่วนเท่าใด http://www.eppo.go.th/petro/ThaiOilPrices.html

ตัวอย่างการคิดค่าการกลั่นของแต่ละโรงกลั่น ซึ่งแตกต่างตามขบวนการผลิต

โรงกลั่นไทยออยล์ โรงกลั่นบางจาก โรงกลั่นเอสโซ่ โรงกลั่นระยอง โรงกลั่นสตาร์
yield
% ราคา
($/bbl) yield
% ราคา
($/bbl) yield
% ราคา
($/bbl) yield
% ราคา
($/bbl) yield
% ราคา
($/bbl)
ต้นทุนน้ำมันดิบ (1) 28.50 28.50 28.50 28.50 28.50
- ราคา (24 พ.ค. 44) 27.50 27.50 27.50 27.50 27.50
- ค่าใช้จ่ายการขนส่ง 1.00 1.00 1.00 1 1.00
ราคาน้ำมันสำเร็จรูปเฉลี่ย (2) 97.50% 29.70 97.00% 27.36 96.50% 29.08 101.10% 30.69 100.00% 29.09
- LPG 3.50% 21.16 3.00% 21.16 4.10% 21.16 4.20% 21.16 10.10% 21.16
- เบนซิน 30.00% 34.08 18.00% 34.08 27.60% 34.08 26.20% 34.08 26.40% 34.08
- ก๊าด 12.00% 31.03 11.00% 31.03 13.80% 31.03 14.50% 31.03 0.00% 31.03
- ดีเซล 36.00% 32.94 33.00% 32.94 33.80% 32.94 40.00% 32.94 41.10% 32.94
- เตา 16.00% 19.71 32.00% 19.71 17.20% 19.71 16.20% 19.71 22.40% 19.71
ค่าการกลั่น (2)-(1) 1.20 -1.14 0.58 2.19 0.59

โครงสร้างราคาน้ำมัน
โครงสร้างราคาน้ำมันจะประกอบด้วย 2 ส่วน คือ ราคาขายส่งหน้าโรงกลั่น และราคาขายปลีก ในส่วนของราคาขายส่งหน้าโรงกลั่น จะประกอบด้วย ราคา ณ โรงกลั่น ภาษีสรรพสามิต ภาษีเทศบาล กองทุนน้ำมันเชื้อเพลิง กองทุนเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์พลังงาน และภาษีมูลค่าเพิ่ม และในส่วนของราคาขายปลีก จะประกอบด้วย ราคาขายส่งหน้าโรงกลั่น ค่าการตลาด และภาษีมูลค่าเพิ่ม

โครงสร้างราคาน้ำมันในเขต กทม.
หน่วย:บาท/ลิตร(กรณีปี 44)โครงสร้างเดือนสิงหาคม 52 ตาม file แนบ เพียงประมาณ 60 % เป็นต้นทุนจากโรงกลั่น http://www.gasthai.com/Energy/board/question.asp?id=41

เบนซินออกเทน 95 ดีเซลหมุนเร็ว
ราคา ณ โรงกลั่น 8.2550 8.9991
ภาษีสรรพสามิต 3.6850 2.3050
ภาษีเทศบาล 0.3685 0.2305
กองทุนน้ำมันเชื้อเพลิง 0.5000 0.5000
กองทุนเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์พลังงาน 0.0400 0.0400
ภาษีมูลค่าเพิ่ม 0.8994 0.8452
ราคาขายส่ง 13.7479 12.9198
ค่าการตลาด 2.0936 1.1393
ภาษีมูลค่าเพิ่ม 0.1466 0.0797
ราคาขายปลีก 15.99 14.14

2. ราคาเราซื้อแพงขายถูก? http://www.eppo.go.th/petro/pt-SingPrice.html

ราคาจำหน่ายน้ำมันเชื้อเพลิงของโรงกลั่น และผู้ค้าส่งน้ำมันภายในประเทศในปัจจุบัน

ภายหลังการยกเลิกการควบคุมราคาน้ำมันเชื้อเพลิง ในช่วงแรกการกำหนดราคาน้ำมันสำเร็จรูปของโรงกลั่น ได้ใช้หลักการของความเสมอภาคกับการนำเข้า (Import parity) ประกอบด้วยราคาน้ำมันในตลาดจรสิงคโปร์ (FOB) เฉลี่ย 3 วัน บวกด้วยค่าขนส่งและค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เป็นราคา CIF และจะมีค่าใช้จ่ายในการปรับคุณภาพด้วยส่วนหนึ่ง ซึ่งในแต่ละโรงกลั่นจะใช้หลักเกณฑ์เดียวกัน ขณะที่ราคาส่งออกส่วนใหญ่เราขายที่ราคา FOB ไม่รวมค่าขนส่งเพราะผู้ซือมาจากหลายประเทศและเป็นผู้รับความเสี่ยงการขนส่งและชำระค่าขนส่งเอง เพียงแต่มีความแตกต่างกันในรายละเอียด เช่น ค่าขนส่ง ค่าปรับคุณภาพ โดยระดับราคา ณ โรงกลั่นของทุกโรงอยู่ในระดับเดียวกัน มีความแตกต่างกันในระดับ 4 – 10 สต./ลิตร แต่หลังจากประเทศมีกำลังการกลั่นที่เพิ่มขึ้นและภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ทำให้ปริมาณการผลิตน้ำมันมากเกินความต้องการของประเทศ ทำให้ต้องส่งออก การกำหนดราคาของโรงกลั่น นอกจากจะอิงตามภาวะตลาดภายนอก คือ ราคาตลาดจรสิงคโปร์แล้ว ยังคำนึงถึงสภาพ Demand/Supply ของตลาดภายในประเทศด้วย ในบางช่วงที่น้ำมันในประเทศเหลือมากจะมีการให้ส่วนลด ทำให้ราคาหน้าโรงกลั่นของไทยถูกกว่าราคาตลาดจรสิงคโปร์ในบางช่วง
นอกจากนี้ จากสภาพการแข่งขันในตลาดน้ำมันของไทยที่อยู่ในระดับสูง ทำให้ในตลาดค้าส่งของไทย มีการเปลี่ยนแปลงราคาทุกวันและบางวันอาจหลายครั้ง ซึ่งเป็นไปตามต้นทุนและสภาพตลาดน้ำมันในช่วงนั้น ๆ จากการศึกษาของ สพช. พบว่า ราคาขายส่งน้ำมันภายในประเทศมีการเปลี่ยนแปลงที่สอดคล้องกับตลาดสิงคโปร์ เพราะปริมาณน้ำมันในตลาดของไทย จะปรับตัวตามสภาพตลาดน้ำมันภายนอก และในทางกลับกันตลาดน้ำมันของไทยจะส่งผลกับตลาดในภูมิภาคนี้เช่นกัน เมื่อน้ำมันในตลาดเอเชียขาด (ซึ่งมีผลให้ราคาสิงคโปร์ปรับตัวขึ้น) น้ำมันไทยจะไหลออก ปริมาณน้ำมันในประเทศลดลง ราคาขายในประเทศปรับตัวขึ้น ในทางกลับกัน การที่ปริมาณน้ำมันในตลาดนอกประเทศอยู่ในระดับสูง ซึ่งราคาตลาดสิงคโปร์ที่สะท้อนราคาซื้อขายในภูมิภาคเอเชียจะลดลง ความสามารถส่งออกน้ำมันของไทยจะลดลง ราคาขายส่งในประเทศจะมีการให้ส่วนลดเพื่อระบายน้ำมันออกสู่ตลาดภายใน

จากคุณ : Mr Google

เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:39:39

ความคิดเห็นที่ 51

๓ โอ้โห... เราเป็นถึงเจ้าของบ่อน้ำมันตั้งหลายบ่อ รายได้เข้าประเทศก็ดี เราน่าจะเติมน้ำมัน "ถูก"

สมัยก่อน เราต้องนำเข้าน้ำมันจากต่างประเทศ เราก็ซื้อในราคาตลาดที่สิงคโปร์ บวกค่าขนส่ง ค่าประกัน และค่าดำ
เนินการ นักลงทุนที่รัฐบาลทุกสมัยเชิญชวนเขามาลงทุนนอกจากต้องตั้งโรงงานแล้ว ซื้อน้ำมันดิบจากต่างประเทศ
หรือในประเทศ(ผู้รับสัมปทานมีสิทธิ์ขายในราคาตลาด)ก็ซื้อในราคาตลาดเช่นเดียวกับสิงคโปร์ แถมขนส่งมาไกล
กว่าเสียอีกในกรณีที่ซื้อจากต่างประเทศ ปริมาณการกลั่นก็น้อยกว่าแล้วจะไปขายน้ำมันถูกกว่าได้อย่างไร ? เขาก็
ขายในราคาตลาด เพราะประเทศไทยเปิดเสรีทางการค้า หากไม่ให้นักลงทุนขายอย่างนี้จะเชิญคนที่ไหนมาลงทุน
คงไม่มีใครมา รัฐฯเองก็ไม่สามารถลงทุนสร้างโรงกลั่นเอง สมมติรัฐฯสร้างได้เองแล้วกลั่นน้ำมันมาขาย "ถูก" ตาม
ที่ว่า สภาพโรงกลั่นที่ว่าก็คงไม่ต่างไปจากกิจการของรัฐฯอื่นๆ ซึ่งในที่สุดแล้วก็ต้องใช้งบประมาณแผ่นดินซึ่งเป็น
เงินภาษีมาจ่ายอุดหนุนโรงกลั่นทุกปีๆ แล้วรัฐฯจะเหลืองบประมาณไปพัฒนาประเทศหรือครับ

สรุปว่ารัฐฯเลือกที่จะให้เอกชนลงทุนทั้งเรื่องสำรวจ ขุดเจาะ ผลิตน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ ให้ลงทุนสร้างโรงกลั่น
แล้วบริหารงานอย่างมีประสิทธิภาพ มีธรรมาภิบาล ไม่เอาเปรียบประชาชน และสำคัญ "เสียภาษีให้รัฐฯ"

๗ อย่างนี้ก็เท่ากับประชาชนเสียประโยชน์ แต่บริษัทเอกชนได้ประโยชน์เต็มๆนะซี

ที่บอกว่าธุรกิจพลังงานเป็นธุรกิจผูกขาดนั้นไม่เป็นความจริง การที่ราคาขายปลีกน้ำมันปรับลงช้ากว่าราคาน้ำมัน
ดิบตลาดโลกมาก แสดงว่าผู้เขียนไม่ได้รู้ถึงกลไกเรื่องราคาอย่างแท้จริง ราคาน้ำมันดิบในตลาดโลกมีผลโดยตรง
ต่อต้นทุนน้ำมันสำเร็จรูป ราคาน้ำมันสำเร็จรูปยังขึ้นกับอุปสงค์และอุปทานของน้ำมันสำเร็จรูปในตลาดด้วย มีอยู่
บ่อยๆที่ราคาน้ำมันดิบลงแต่ราตาน้ำมันสำเร็จรูปขึ้นหรือในทางกลับกันราคาน้ำมันดิบขึ้นแต่ราคาน้ำมันสำเร็จรูป
ลงอย่างนี้ก็มีเช่นกัน แต่ราคาขายปลีกมักจะขึ้นลงตามราคาน้ำมันสำเร็จรูปหน้าโรงกลั่น แต่การปรับราคาขึ้นลง
ไม่ได้ปรับเป็นรายวัน แต่เมื่อเห็นว่าค่าการตลาดสูงก็ปรับลดราคา บมจ.ปตท. มักถูกรัฐบาลใช้เป็นกลไกในเรื่อง
ปรับลดราคา ซึ่งส่วนใหญ่จะปรับลดเร็วกว่าปรับขึ้น และตรึงราคาไว้นาน บริษัทฝรั่งไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นแต่
ก็จำใจต้องทำเพื่อการแข่งขัน สังเกตว่าบริษัทน้ำมันที่สายป่านไม่ยาวจริงพากันหนีจากประเทศไทยไปหมดเช่น
บีพีออยล์ คูเวตออยล์ โคโนโก้ออยล์(เจ๊ต) เป็นต้น

บมจ.ปตท.ถือหุ้นในโรงกลั่น ๕ แห่งใน ๖ แห่ง นั้นเป็นความจริง แต่ต้องไปดูความเป็นมาด้วย ปตท.ก่อตั้งเมื่อ
ปี ๒๕๒๒ เป็นรัฐวิสาหกิจที่รัฐบาลถือหุ้น ๑๐๐% เริ่มเข้าไปลงทุนโรงกลั่นบางจากตามนโยบายรัฐบาลประมาณ
ปี ๒๕๒๕ กระทรวงการคลังใช้ทรัพย์สินเป็นทุนปตท.ใช้เงินสด ๔,๐๐๐ ล้านบาทเป็นทุน ต่อมาเมื่อมีการต่อสัมป
ทานโรงกลั่นไทยออยล์รัฐบาลก็ให้ปตท.เข้าไปเพิ่มทุนและถือหุ้น ๔๙% , ประมาณปี ๒๕๓๓ ถึง ๒๕๓๕ รัฐบาล
ให้ปตท.เข้าไปลงทุนถือหุ้นโรงกลั่นน้ำมันระยอง ๓๖% (เชลล์ถือ ๖๔%) ,โรงกลั่น สตาร์รีไฟนิ่ง ๓๖% (คาล
เท็กซ์ ๖๔%) , ในปี ๒๕๔๔ ทุกโรงกลั่นประสบปัญหาขาดทุนมีหนี้สินล้นพ้นตัวแทบล้มละลาย เมื่อปตท.แปรรูป
เป็นบริษัทมหาชน จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ขายหุ้นได้เงินมาเกือบ ๓๐,๐๐๐ ล้านบาท (กระทรวงการคลัง
ยังถือหุ้นใหญ่ประมาณ ๗๐%) บมจ.ปตท.ได้ใช้เงินนั้นปรับโครงสร้างหนี้บริษัทไทยออยล์ ต่อมาซื้อหุ้นโรงกลั่น
ระยองจากเชลล์ในราคา ๕ ล้านเหรียญสหรัฐ และต่อมาได้เข้าไปปรับโครงสร้างหนี้บมจ.บางจาก และถือหุน ๓๐%
ปรับโคงสร้างหนี้โรงกลั่นไออาร์พีซี(ทีพีไอเดิม)และถือหุ้น ๓๐% จะเห็นว่าการเข้าไปถือหุ้นในโรงกลั่นของปตท.
ส่วนใหญ่ไม่ใช่เข้าไปซื้อเองโดยสมัครใจ หากแต่ปตท.เป็นเครื่องมือของรัฐบาลในการดำเนินงานทางด้านพลังงาน
อีกทั้งโรงกลั่นทุกโรงมีผู้ถือหุ้นต่างกลุ่มมีบริหารงานแบบธรรมาภิบาล มีการแข่งขัน หลายบริษัทเป็นบริษัทจดทะ
เบียนในตลาดหลักทรัพย์ จึงไม่ใช่เรื่องของการผูกขาดแต่อย่างใด บมจ.ปตท.ไม่ได้เป็นผู้กำหนดราคาพลังงาน
เพราะราคาเป็นไปตามกลไกตลาดการค้าเสรี และก็ไม่ได้เป็นผู้กำหนดนโยบายพลังงานของประเทศแต่อย่างใด
การกำหนดสเปคน้ำมัน การใช้แก๊สโซฮอล ไบโอดีเซล การเลิกจำหน่ายน้ำมันชนิดต่างๆเป็นนโยบายรัฐบาลซึ่ง
ล้วนแต่กระทบต่อการดำเนินงานของโรงกลั่นทั้งสิ้น

การที่บมจ.ปตท.ดำเนินธุรกิจก๊าซธรรมชาติก็ไม่ใช่ธุรกิจผูกขาด เนื่องจากตอนก่อตั้งปตท.สมัยเป็นองค์การก๊าซ
ธรรมชาติ สร้างท่อส่งก๊าซเส้นแรกมูลค่า ๑๐,๐๐๐ ล้านบาท โดยกู้เงินจากธนาคารโลกและธนาคารพัฒนาแห่ง
เอเซีย ๑๐๐% การกำหนดราคาใดๆก็เป็นไปตามเงื่อนไขเงินกู้ ไม่มีกฎหมายฉบับใดห้ามเอกชนลงทุนท่อส่งก๊าซ
บริษัทปูนซิเมนต์ไทยลงทุนก่อสร้างท่อส่งก๊าซเส้นที่ ๒ จากบางพลีถึงแก่งคอยและท่าหลวง แต่ภายหลังจึงได้ตกลง
โอนทรัพย์สินให้ปตท.ด้วยความสมัครใจเนื่องจากไม่คุ้มทุน บริษัทร่วมทุนทรานส์ไทยมาเลย์ก็เป็นเจ้าของระบบ
ท่อส่งก๊าซส่วนหนึ่ง การลงทุนขยายท่อส่งก๊าซของบมจ.ปตท.ตามความต้องการใช้ก๊าซธรรมชาติของประเทศเพิ่ม
ขึ้นทุกปีเพราะไม่มีผู้ลงทุนรายใดเคยแสดงความจำนงในส่วนขยายนั้น ถ้าบมจ.ปตท.ไม่ลงทุนเองแล้วความเดือด
ร้อนนี้จะตกอยู่กับใคร การลงทุนทุกโครงการของปตท.ล้วนใช้เงินกู้และเงินสะสมของตัวเอง ไม่เคยต้องได้รบกวน
งบประมาณแผ่นดินแต่อย่างใด

ตอนที่ปตท.จะแปรรูปกระทรวงการคลังได้ตีราคาทรัพย์สิน ตีราคาโอกาสทางธรุกิจตามสถานะขณะนั้น และได้
ขายหุ้นเดิมบางส่วนเอาเงินเข้าคลังไปเรียบร้อยแล้ว แล้วจึงขายหุ้นเพิ่มทุน ซึ่งก็เป็นไปตามเกณท์ที่ถือปฎิบัติกัน
ทั่วไป ต่อมาภายหลังได้มีการฟ้องศาลว่าที่ดินที่ปตท.ซื้อมาเป็นสมบัติของแผ่นดิน ท่อที่อยู่ในที่ดังกล่าวเป็นส่วน
ควบจึงขอค่าใช้ท่อส่วนนั้นปีละหลายร้อยล้านบาท ซึ่งบมจ.ปตท.ก็ยอมจ่ายให้รัฐฯทั้งๆที่รัฐฯได้ตีราคาและขายหุ้น
ไปแล้วก็ตาม ยิ่งกว่านั้น ที่ดินส่วนใหญ่ที่ว่านั้นเป็นที่ดินของเอกชนที่ยอมให้ปตท.รอนสิทธิ์และรับค่าชดเชยไป
แต่ตนยังเป็นเจ้าของที่ดินอยู่ไม่ได้รับส่วนแบ่งจากเงินก้อนนี้เลย

สรุปว่าธุรกิจพลังงานที่มีอยู่ในประเทศไทยไม่ใช่ธุรกิจผูกขาด แต่เป็นธุรกิจที่เปิดเสรีโดยบมจ.ปตท.ซึ่งมีรัฐฯเป็น
ผู้ถือหุ้นใหญ่คอยถูกใช้ให้เป็นเครื่องมือในการบริหารประเทศ และทำเงินให้รัฐฯในรูปภาษีและเงินปันผล

๑๑ แล้วทำไมต้องขึ้นราคาแอลพีจี มันขาดแคลนจริงหรือ ?

ช่วงปี ๒๕๔๔ ถึง ๒๕๔๘ ราคาน้ำมันดิบอยู่ที่ ๔๐ กว่าเหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล ราคาก๊าซแอลพีจีในตลาดโลกอยู่ที่
๒๐๐ ถึง ๔๐๐ เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล ประเทศไทยผลิตแอลพีจีได้ ๓.๕ ล้านตัน บริโภคเอง ๒.๘ ล้านตัน (อัตรา
เพิ่มปีละ ๓-๕%) เหลือส่งออกไปขายต่างประเทศปีละ ๗๐๐,๐๐๐ ตัน โดยรัฐบาลควบคุมราคาต้นทุนให้ตามราคา
ตลาดแต่ไม่เกิน ๓๑๕ เหรียญสหรัฐต่อตัน พอราคาตลาดแอลพีจีสูงขึ้นเกิน ๓๕๐ เหรียญฯ ผู้ค้าพากันส่งออก ทิ้ง
ให้บมจ.ปตท.รับดูแลตลาดในประเทศเป็นส่วนใหญ่เพราะราคาแค่ ๓๑๕ เหรียญสหรัฐต่อตันเท่านั้น ถึงกระนั้นก็
ไม่เคยมีการขาดแคลนก๊าซแอลพีจีเลย

พอมาถึงยุคน้ำมันดิบแพงขึ้นเรื่อยๆจนถึงราคาบาร์เรลละ ๑๔๐ เหรียญสหรัฐฯ ราคาน้ำมันสำเร็จรูปทุกชนิดปรับ
ตัวสูงขึ้น ราคาแอลพีจีปรับขึ้นไปถึง ๙๐๐ เหรียญสหรัฐต่อตัน รัฐบาลค่อยๆปรับราคาควบคุมมาอยู่ที่ ๓๓๐ เหรียญ
ต่อตัน ภาคครัวเรือนไม่ได้ใช้ก๊าซแอลพีจีเพิ่มกว่าอัตราปกติหรอก แต่ที่เห็นเพิ่มมากๆก็คือส่วนที่เราเอื้อเฟื้อให้
ประเทศเพื่อนบ้านต่างหากเพราะถ้าเขานำเข้าปกติก็ ๙๐๐ เหรียญสหรัฐต่อตัน แต่ถ้าลักลอบเอาจากไทยก็ ๓๓๐
เหรัยญสหรัฐต่อตัน ภาคขนส่งเพิ่มขึ้นเพราะคนหนีการใช้น้ำมันราคาแพง แต่บางคนก็หนีจากน้ำมันไปเอ็นจีวี
เมื่อเห็นการใช้เพิ่มขึ้นมากรัฐฯจึงออกมาตรการห้ามส่งออก ยิ่งเป็นความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ภาคอุตสาหกรรม
ที่เคยใช้น้ำมันเตาเป็นเชื้อเพลิงหันไปช่วยใช้แอลพีจีด้วยเพราะราคาน้ำมันเตา ๕-๖๐๐ เหรียญต่อตัน(เปรียบเหมือน
เอาไม้สักมาเป็นฟืน) จากที่เคยส่งออกแอลพีจีกลายเป็นต้องนำเข้า ราคาที่นำเข้า ๙๐๐ เหรียญสหรัฐต่อตัน เอามา
ขาย ๓๓๐ เหรียญสหรัฐต่อตัน จะมีใครนำเข้ามาไหมถ้าไม่ใช่บมจ.ปตท. เพราะมันขาดทุน ต้นทุนแอลพีจีจากโรง
กลั่นโรงแยกก๊าซก็สูงกว่าราคาควบคุมจึงขาดทุนกันทั่วหน้า คนไทยใช้ก๊าซหุงต้มถูกที่สุดในโลก

แม้ว่าขณะนี้ราคาน้ำมันดิบลดมาอยู่ที่ระดับ ๗๐ เหรียญสหรัฐต่อบาร์เรล ต้นทุนแอลพีจีก็ยังสูงกว่าราคาควบคุม
อยู่ดี ยังไงเสียก็ยังต้องนำเข้าจากต่างประเทศในราคาสูงอยู่อีกต่อไป

การสร้างโรงแยกก๊าซแต่ละโรงจะต้องใช้เวลา ออกแบบ ศึกษาสิ่งแวดล้อม ก่อสร้าง รวมแล้วประมาณ ๔-๕ ปี
ซึ่งช้ากว่าแผนการเพิ่มก๊าซอยู่มาก และอย่างที่เคยบอกไว้ในตอนก่อนๆแล้วว่าเงินที่ใช้ลงทุนไม่ได้มาจากเงินงบ
ประมาณ แต่มาจากเงินกู้ ถ้าโครงการที่ทำแล้วแสดงตัวเลขขาดทุนสถาบันการเงินแห่งไหนจะให้เงินกู้ อย่างไร
ก็ตามในปลายปี ๒๕๕๒ โรงแยกก๊าซโรงที่ ๖ ขนาด ๖๐๐ ล้านลูกบาศก์ฟุตต่อวันก็จะเปิดใช้การได้ครับ

สรุปว่าต้นทุนราคาก๊าซแอลพีจีจะขึ้นลงตามราคาตลาดโลก แต่ราคาขายแอลพีจีในประเทศไทยรัฐฯคุมเพดานไว้
ไม่ให้เกิน ๓๓๐ เหรียญสหรัฐต่อตันซึ่งถือว่าถูกที่สุดในโลกแล้ว ผู้คนแห่ใช้อย่างผิดประเภท แทนที่จะเหลือส่ง
ออกกลายเป็นต้องนำเข้าผู้ผลิตต่างต้องขาดทุนมากมายไปตามๆกัน คนไทยได้ใช้แอลพีจีราตาถูกจนเคยชิน
เพราะรัฐฯใช้เงินกองทุนน้ำมันมาพยุงราคาไว้กว่าแสนล้านบาทแล้ว

จากคุณ : นน

เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 01:56:19 A:202.44.7.70 X: