 |
ความคิดเห็นที่ 44 |
หากเป็นชบวนใกลๆ หรือรถด่วน รถเร็ว ที่มีตู้เสบียง ตามหลักแล้วขึ้นไปขายไม่ได้หรอกครับ เพราะเจ้าของตู้เสบียงเขาประมูลได้สัมปทานมา
หรือหากเป็นเส้นทางที่เอกชนประมูลเดินรถ อันนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่ เพราะเขามีอาหารรวมไปแล้วในค่าตั๋ว
ส่วนถ้าเป็นรถท้องถิ่นวิ่งใกล้ๆ หรือรถดีเซลรางที่ไม่ได้มีตู้เสบียง ผดส.ก็คงต้องรอซื้อของกินตามสถานี
ที่ขึ้นไปขายเนี่ย...ยังไงก็จ่ายส่วยครับ
รฟท.คือหน่วยงานที่มีคอรัปชั่นสูงสุดหน่วยงานหนึ่งครับ มีการบริหารงานที่อยู่ใน "แดนสนธยา" ที่เราๆท่านๆไม่เข้าใจ พอใครคิดจะแปรรูปก็จะโดนข้อหา "ขายชาติ" ในทันที เพราะจะอ้างกันว่า "นี่คือสมบัติของ ร.5 ที่พระราชทานให้ประชาชน"
แต่พวกมันคงลืมคิดกันว่า พระองค์ไม่ได้มีพระประสงค์ให้เราย่ำอยู่กับที่แน่ๆ
เรามีขนส่งระบบรางเป็นประเทศแรกๆในเอเชียครับ ประเทศมาอำนาจหลายๆประเทศเคยมาดูงานที่เรา แต่นับวัน...เราจะยิ่งถอยหลังเข้าคลองไปกันทุกที เพราะการคอรัปชั่น และการบริหารที่ล้าหลัง
แค่ส้วมบนขบวนรถเรายังทำให้สะอาดไม่ได้เลย แค่การเดินรถที่ตรงเวลา เรายังเชื่อใจไม่ได้เลย ชะดัชะร้ายนั่งๆไป เจอตัวเลือดอยู่ตามตะเข็บเบาะก็มี หรือถึงขนาดเกิดคดีข่มขืนบนรถนอนชั้น 2 ก็ยังมีมาแล้ว
อาหารการกินไม่ต้องพูดถึงครับ ผมเองต่อให้นั่งชั้น 1 แบบห้องส่วนตัว ยังต้องซื้อหามาจากที่อื่นเพื่อมาทานบนรถ น้อยครั้งที่จะเสียเงินค่าอาหารให้กับตู้เสบียง เพราะแพงแบบไม่สมเหตุสมผล และ "ไม่อร่อย"
รฟท.อย่ามาอ้างว่าที่มาตรฐานห่วยแบบนี้ เพราะ รฟท.ไม่มีเงินในการมาบริหารให้มันดีได้นะครับ
รฟท.มีที่ดินอยู่มากมายก่ายกองทั่วประเทศ ตอนที่ ร.5 ทรงก่อตั้งการรถไฟเมื่อร้อยปีก่อนนั้น พระองค์ทรงมีสายพระเนตรที่ยาวใกลในเรื่องนี้ พระองค์มองว่ารถไฟเป็นการคนมาคมพื้นฐานที่รองรับทุกกลุ่มคน หากจะให้รถไฟอยู่ได้ ก็ต้องมีรายได้จากตรงอื่นมาช่วยในการบริหาร
ถึงได้มีกฏหมายที่เกี่ยวกับที่ดินของการรถไฟไงล่ะครับ
แต่พอมาถึงรุ่นของพวกเรา ไม่รู้ทำกันอีท่าไหน ถึงสาละวันเตี้ยลงทุกที แม้ขนาดแอร์พอร์ทลิ้งค์ก็ยังเปิดให้บริการไม่ได้ เพราะมัวแต่เกี่ยงกันเรื่องผลประโยชน์ ที่ต้องแยกออกมาเป็น 2 บริษัท คือบริษัทเดินรถ และ บริษัทบริหารสินทรัพย์
หากจะไปไหนมาไหนด้วยรถไฟ ผมขอแนะนำให้เป็นการ "ไปเที่ยว" ครับ อย่าได้ใช้บริการรถไฟ เพราะคุณต้อง "ไปธุระ" อย่างเด็ดขาด เพราะอาจต้องพลาดกิจธุระของคุณ หรือเผลอถึงขั้นโดนปล่อยทิ้งกลางทาง
ผมโดนมาแล้วครับ....
เทียบกับรถไฟประเทศเสือเหลืองเพื่อนบ้านเรา มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหวจริงๆ...ไม่รู้เขาบริหารกันแบบไหน
ผมลองไปนั่งสาย "ลังกาวี เอ็กซเพรส" ที่ออกจากกัวลาลัมเปอร์ ไป สิงคปุระ อยากให้เรามีมาตรฐานการให้บริการแบบเขาครับ ทั้งความสะอาดที่ถือว่าอยู่ในขั้นดี ,ทั้งเวลาที่คลาดเคลื่อนน้อยมาก ทั้งความปลอดภัยบนขบวนรถที่น่าอุ่นใจ, ทั้งราคาที่ไม่แพงเลย
หรือแม้แต่รถไฟประเทศอินเดีย ที่ก่อนหน้านี้ขาดทุนบักโกรกชนิดกู่ไม่กลับ แต่หลังการเขย่าองค์กร กำจัดเหลือบ ไร ริ้น ออกไป การรถไฟอินเดียสามารถทำกำไรได้อย่างชนิดท่วมท้นเลยครับ
การแปรรูปไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย มันไม่ได้หมายถึงว่าการรถไฟจะตกเป็นของเอกชน แต่มันจะช่วยให้การทำงานเป็นแบบเอกชนมากขึ้น ไม่ใช่เช้าชาม เย็นชาม อยู่กันไปแบบไม่คิดจะพัฒนาอะไร แปรรูปแล้วเราอาจจะกำหนดสัดส่วนของการถือหุ้นได้ครับ รัฐบาลจะถือไว้ที่เท่าไร เอกชนจะถือไว้กี่ส่วน ก็ว่ากันไป
ผมรักรถไฟไทยครับ.....
จากคุณ |
:
ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney)
|
เขียนเมื่อ |
:
27 พ.ย. 52 10:01:17
|
|
|
|
 |