แฟนใคร . . . มอเตอร์ไซค์ทำหล่น
|
|
เช้านี้ฝั่งธนฯ มีฝนตกให้ชุ่มฉ่ำ กันแต่เช้า
ระหว่างการเดินทางที่เหมือนเดิม
รถติด . . . เหมือนเดิม
ขับรถกันมักง่าย . . . เหมือนเดิม
พอถึงยกระดับที่จะข้ามแยกเดอะมอลล์ท่าพระ
กะจากสายตาที่มองออกไปยังฝั่งพระนครฯ แล้วว่า เปียกแง๋มๆ
แมงกะไซค์หลายคน พยายามชิดซ้ายเพื่อเตรียมชุดกันฝน
ส่วนผมขออีกหน่อย ขอข้ามยกระดับให้พ้น ในถึงทางลงที่จะไปแยกตากสินก่อน
ฝนก็เริ่มเป็นเม็ดหนาขึ้นๆ
พอใกล้ทางลงผมก็เริ่มชิดซ้าย พยายามจะออกคู่ขนาน
ฝนเริ่มหนาขี้นๆ
พอจอดรถได้ ก็รีบเปลี่ยนชุดกันฝน กัน ทั้งผมและแฟน
เสร็จปุ๊บ ก็รีบเดินทางต่อ เพราะำกำลังจะสายแล้ว
ขี่ออกไปได้ซักประมาณ 2 - 3 ร้อยเมตร
รถก็ติด ต้องเลาะซ้ายไปเรื่อยๆ
มีแมงกะไซค์คันนึง พยายามจะเบียดขึ้นมา
ไอ้เราก็ไม่ชอบอยู่แล้ว รถก็ติด มรึงจะเบียดกรูทำไมฟร่ะ
ไปซักนิด มันก็แซงผมได้สำเร็จ
พอแซงผมได้ปั๊บบบบ มันก็ชลอรถแล้วหันมาบอกว่า
พี่ๆ เมื่อกี้พี่ลืมแฟนพี่หรือเปล่า เห็นเดินอยู่ข้างหลัง
.
. .
. . .
. . . .
. . . . .
อึ้งไปเสี้ยววินาที หันหลังกลับไปมองที่รถตัวเอง
อิ๋บอ๋ายแล้ววววว ภรรเมียกรูหล่นไปไหน 
ความรู้สึกตอนนั้น มันบอกไม่ถูกจริงๆ ตกใจก็ตกใจ
นึกว่าแฟนผมร่วงจากรถ
แต่ก็ไม่น่านะ รถก็ติด
ก็เลยเอารถหลบๆ ให้คันอื่นไปก่อน แล้วหันกลับไปมอง
คุณเธอเดินมาแต่ไกล เห็นหน้าแล้ว เดาไม่ถูก
ตกลงอยากจะด่ากรู หรือ อยากจะหัวเราะกรูกันแน่
พอเจอหน้าปุ๊บ เราก็ถามว่า ก็เห็นก้าวขึ้นมาแล้วนิ
เค้าก็บอกก้าวแล้ว แต่มันติดเสื้อกันฝน
เลยจะตั้งหลักอีกที ผมก็ีขี่ออกไปแล้ว
ที่สำคัญ ตอนที่ผมทิ้งเธอมา
มีรถจอดอยู่เต็มเลย 
ขี่รถมาหกเจ็ดปี มีเค้าซ้อนท้ายด้วยตลอด
ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ที่เกือบจะลืมภรรเมียตัวเอง
ไว้ริมถนนซะแล้ว
| จากคุณ |
:
โรงละครแห่งความฝัน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ก.ค. 53 09:52:21
|
|
|
| 
