ขอแชร์ด้วย ไม่เคยชนหนักขนาดยุบถึงห้องโดยสารเลยสักครั้งนะ...
ถ้าให้ผมเลือกนั่งในรถใหม่ๆ อย่าง Altis , Civic , Mazda 3 กับ รถเก่าๆคลาสเดียวกันช่วงปี 1970-1980 ผมเลือกนั่งรถใหม่ๆแล้วเกิดการปะทะมากกว่า
หลักการคิดเรื่องความปลอดภัยมันถูกพัฒนาองค์ความรู้กันเป็นรุ่นต่อรุ่นแล้ว
ที่เข้าเลือกให้คานรับแรงเป็นเส้นตรงจากกระโปรงหน้ารถ ถึงท้ายรถ ด้วยเหล็กโบรอน (เหล็กชนิดที่มีความแข็งแรงที่สุด) และเสริมเหล็กชนิดดังกล่าวเป็นรอบห้องโดยสารไว้ เพื่อป้องกันหากเกิดการชนหนักๆ จะยุบไม่ถึงห้องโดยสาร อย่างโตโยต้าโฆษณาไว้ว่าโครงสร้าง GOA หรือโครงสร้าง G-CON ของฮอนด้านั้นเอง
ข้อดีจุดนี้มีประโยชน์นอกจากห้องโดยสารจะคงรูปไม่บุบมาทำร้ายผู้ขับขี่แล้ว ยังช่วยให้สามารถเปิดประตู ออกหลังจากประสบอุบัติเหตุได้เสียด้วย
การคิดเกี่ยวกับการยุบตัวของรถยนต์เพื่อซับและลดแรงปะทะสู่ห้องโดยสาร พึ่งจะถูกพัฒนาอย่างจริงจังและถูกนำมาใช้ในรถยนต์บ้านเมื่อช่วง 1990-2000 นี้เอง.. ซึ่งเค้าเลือกใช้เหล็กที่มีการให้ตัวได้ พับย่นเป็นตัว V หรือ W เมื่อเกิดการชนแล้วจะซับแรงคล้ายสปริง นำมาวางเป็นโครงสร้างซับแรงที่ห้องเครื่องยนต์ ตัวเครื่องยนต์จะตกลงด้านล่างทันทีหากเกิดการปะทะ ป้องกันเผื่อมันจะทะลุเข้าไปอัดผู้โดยสาร พวงมาลัยที่จะหักตัวลงด้านล่าง ไม่กระแทกทรวงอกผู้ขับขี่ และถุงลมนิรภัยรองรับแรงกระแทกนั้นๆ
หลักการคิดยุคใหม่ ถ้าสรุปก็คือ...
"โครงสร้างยุบตัวลดแรงปะทะ ห้องโดยสารคงรูปให้มากที่สุด ภายในมีถุงลมไว้ปะทะผู้ขับขี่อย่างนุ่มนวล"
จึงไม่แปลกหากหลายคนจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเคาะตัวถัง เหล็กหนาๆ ตันๆ มันจะดี
ก็ดีจริง หากชนเบาๆ ตัวถังบุบไม่มาก ซ่อมน้อยไม่เปลือง แต่หากชนกันหนักๆ รถน่ะเสียหายไม่เท่าไหร่ แต่คนขับขี่กระแทกพวงมาลัยตายไปเีสียแล้ว
มนุษย์มักหวงสิ่งของ มากกว่าชีวิตตัวเองเสมอ หลายคนตายไปแล้วยังอยากเอาเงินทองไปด้วยเลยจึงไม่แปลกที่ มนุษย์ส่วนใหญ่จะมองที่เหล็กแข็งๆไว้ก่อน จ่ายค่าซ่อมไม่ไหวหากชนแล้วยุบเยอะ แต่ผมดันคิดว่าหากต้องชนหนักๆ ขอให้ยุบไปเยอะๆเถิด จนสุดหน้าห้องโดยสาร แรงปะทะทั้งหมดจะเหลือมาถึงตัวผมน้อยลง
ชีวิตผมหาชื้อรถได้อีก 10-20 คัน ปีนึงหาเงินได้เป็นล้านๆ ผมไม่หวงที่จะต้องซ่อมเยอะในโอกาสที่เลือกไม่ได้ครับ