Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
มอเตอร์ไซค์ล้ม ได้พี่ชายสองท่านช่วยไว้ค่ะ ติดต่อทีมงาน

สวัสดีค่ะ ขอออกตัวว่าปกติจะอ่านกระทู้และความคิดเห็นเฉยๆ อย่างเงียบๆมานานแล้ว
วันนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ แล้วรถล้มค่ะ เลยอยากขอบคุณพี่ชายสองคนที่ช่วยไว้
...ยาวนิดหน่อยนะคะ..
ออกจากที่ทำงาน ตรงอนุสาวรีย์ชัย ประมาณสองทุ่มค่ะ เดินทางกลับบ้านต้องเลียบทางรถไฟไปสถานีรถไฟบางซื่อ เพื่อเลี้ยวซ้ายไปข้ามสะพานสูงไปทางเตาปูน
ถนนโล่งสุดๆ ขนาดน้องหมาแถวนั้นก็หนีไปหลับกันแล้ว รู้สึกว่าช่วงแยกเทอดดำริไปทางสถานีรถไฟ ปกติจะมีรถร่วมทางด้วย เราจะขี่ชิดซ้าย
แต่วันนี้มีเราขี่มาอยู่คันเดียว...ก็เลยขี่ซะกลางถนนเลย (หมายถึงเลนของเรานะ ไม่ใช่กลางถนนตรงเส้นกลางพอดี) เพราะมันมืดค่ะ ไม่มีเสาไฟฟ้าเลย...หรือว่ามีเสาแต่ไม่มีไฟนะ ไม่แน่ใจ

ก็เพราะขี่กลางถนนนี่แหล่ะ กว่าจะนึกได้ว่า...ตรงสามแยกสถานีรถไฟบางซื่อ (ซึ่งรถที่มาจากเทอดดำริ ต้องโดนบังคับเลี้ยวซ้าย)
ก่อนบังคับเลี้ยว จะมีร่องถนนเล็กๆ ขนาดพอดีล้อรถมอเตอร์ไซค์ พาดอยู่กลางเลนพอดี (-_-)''

เลยต้องเบรครถเบาๆ เพื่อกระดึ๊บตัวเองไปทางซ้ายหน่อย จะได้ไม่ลงร่องตอนเลี้ยวซ้ายพอดี...
เพียงแค่เบรค ก็ถูกดึงดูดลงร่องพอดีค่ะ รู้เลยว่ารถกำลังล้มแล้ว
ตอนนี้คิดทันแค่สองเรื่อง คือ

เรื่องแรก รถยนต์คันที่ตามหลังมาไกลๆ จะมาถึงเราตอนล้มเรียบร้อยแล้วแน่นอน...หมดห่วงได้ว่า ถ้าพี่รถยนต์มาถึงพอดีเราล้ม แล้วบังเอิญเราหมดสติ คนอื่นอาจเข้าใจผิดได้ว่า พี่รถยนต์ทำเราล้ม

และเรื่องที่สอง...สกู๊ปปี้ของช้านนน เป็นรอยแน่เลย ฮือฮือ

ทันคิดได้แค่นี้รถก็ลงไปนอนพอดีค่ะ แต่รถมันไม่ดับน่ะ (คือเข้าใจมาตลอดว่าถ้ารถล้ม มอเตอร์ไซค์มันจะดับ ค่อยลุกมาสตาร์ทใหม่)
มองไปเห็นพี่ผู้ชายเสื้อชมพู กำลังเปิดประตูรถเก๋งสีขาว อยู่ตรงข้ามเรากำลังยืนอึ้งอยู่
เราลุกไม่ได้เพราะมอไซค์ทับข้อเท้าข้างขวาอยู่ เลยต้องเอื้อมมือซ้ายมาบิดกุญแจดับเครื่อง (มือขวาบีบเบรคไว้ก่อน)
แล้วค่อยยกมือขึ้น ให้พี่ผู้ชายสีชมพูช่วยพาลุกที
ได้ผลค่ะ พี่ชายสีชมพูรีบข้ามถนนมาประคองเราลุกทันที
ตอนนั้นคิดในใจ...ตัวเรามันฉบับกระเป๋า ทุกอย่างกระทัดรัดไปหมด ให้พี่ชมพูอุ้มลุก คงต้องโดนมั่ง อะไรมั่งล่ะ...ไม่เป็นไรเนอะ นอนอยู่กลางถนนอย่างนี้ ไม่มีใครเขาคิดกันหรอก
ปรากฏว่าพี่ชมพูสุภาพมากกกกกกกกกก ช้อนเราลุกขึ้นยืนอย่างนุ่มนวล เหมือนพ่อปลุกลูกที่นอนบนเตียงโดยจับลุกนั่ง มือไม้ ไม่มีโดนเลย อึ้งมากค่ะ
พี่ชมพูสามารถจริงๆ เป็นสุภาพบุรุษมากๆ
เลยยกมือไหว้ พร้อมกล่าวขอบคุณค่ะๆ
และมีคุณพี่อีกท่านหนึ่ง มาทางด้านหลัง ช่วยประคองรถขึ้นขณะที่พี่ชมพูประคองเราลุก ถ้าไม่มีคุณพี่ท่านนี้ (ก็ลุกไม่ได้อยู่ดี เพราะรถทับข้อเท้าของเราไว้) แต่เรามองไม่เห็นหน้าพี่คนนี้ ตอนยกมือไหว้ขอบคุณพี่ก็ไม่ได้มาข้างหน้า เราก็เอี้ยวตัวไปไหว้ แต่ก็ยังมองไม่เห็นพี่เขาอยู่ดี
เลยกลัวพี่เขาไม่ได้เห็น ไม่ได้ยิน....
เพราะที่เล่ามานั้น...ใช้เวลาไม่น่าจะเกินครึ่งนาทีด้วยซ้ำ
เราไม่ทันได้สอบถามชื่อแซ่พี่ๆเขา เพราะกลัวรถจะติดเพราะเราคนเดียว พอลุกได้ พี่ๆเห็นเราดูไม่เป็นไร เราก็ต้องขี่ต่อไป

ถ้าได้รู้จักพี่ๆทั้งสองท่านนี้ รบกวนหน่อยนะคะ ฝากขอบคุณพี่ทั้งสองด้วยค่ะ
ถ้าไม่มีพี่ ป่านนี้คงยังนอนอยู่กลางถนนอยู่แน่ๆค่ะ

จากคุณ : บุญรักษา
เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 00:18:11 A:124.122.202.49 X: TicketID:216553




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com