ไหนๆ ก็ไหนๆ จัดไปหนึ่งดอก
ประเด็นอยู่ที่ "ไม่มีจิตสำนึกของการอยู่ร่วมกัน" ครับ
ผมมองว่าช่องจอดรถเป็นของส่วนกลาง
ที่ทางห้างฯ จัดไว้บริการลูกค้าทุกคน
ดังนั้นลูกค้าทุกคน
ย่อมมีสิทธิ์ในช่องจอดรถ "เท่าๆ กัน"
การที่ลูกค้าบางคนได้จอดแล้วคิดว่า
"กรูจะใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนก็ได้
เพราะเป็นสิทธิ์ของกรู" อันนี้ไม่ถูก (ออกแนวอุบาทว์)
บางคนก็เข้าขั้นโรคจิตอ่อนๆ ครับ
อารมณ์ประมาณว่า "กรูไม่ชอบคนที่มีพฤติกรรม
มาจ่อเพื่อกดดันให้กรูออกจากช่องจอดรถ (เร็วๆ)"
เมื่อฝังใจว่า คนที่ทำพฤติกรรมอย่างนี้เป็นคนผิด
พฤติกรรมของตัวเขาเองก็จะได้รับการยอมรับ
(จากตัวเอง)ว่า "ถูก" ไปโดยปริยาย
ถ้าผมเป็นคันถัดไปจากรถที่ "รอจอด"
ผมก็จะเข้าใจเขานะครับ
คันที่ผมไม่เข้าใจจะเป็นคันในช่องจอด
ที่ไม่ยอมออกซักทีมากกว่า
นึกภาพตามนะครับ...
รถคันหน้าผมขับมาเรื่อยๆ
แล้วเบรค...นั่นก็หมายความว่า
เขาต้องเจอ "เป้าหมาย" ในการจอดแล้ว
การเปิดไฟกระพริบ ไม่ใช่การกดดัน
รถในช่องจอดนะครับ
เป็นการส่งสัญญาณบอกรถคันหลัง
ว่า "ขอโทษนะครับ ผมมีความจำเป็น
ต้องจอดขวางทางคุณแป๊บนึง"
ผมในฐานะที่เป็นคนที่พลาดโอกาส
ไปอย่างเฉี่ยวฉิวก็จะคิดในใจว่า
"เชี่ยเอ๊ย...นิดเดียวเอง" (แหะ แหะ)
ซึ่งก็เป็นการสบถกับตัวเอง
(แต่ก็จะเข้าใจเขาไง)
สิ่งต่อมาที่ควรจะเกิดขึ้นคือ...
1. รถคันที่จอดอยู่ในช่องจอด
ค่อยๆ เลื่อนออกไปอย่างมีมารยาท
ตามเวลาที่ "มนุษย์" เขาทำกัน
2. เจ้าของรถในช่องจอดส่ง
"ภาษากาย" ว่ายังไม่พร้อม
ที่จะออกตอนนี้ครับ
กรุณาหาช่องถัดไป
ครับ...มีแค่ 2 ข้อแค่นี้
ไม่มีข้อ 3. ครับ
ส่วนเรื่องที่บอกว่า "ต้องรีบสตาร์ท รีบออกเลยเหรอ"
ไม่ใช่ครับ เอาเท่าที่ "มนุษย์" ทั่วไปเขาทำกันก็พอ
พร่องเรื่อง "น้ำใจ" น่าจะใช้กับ
คนประเภทนี้ได้ตรงที่สุดครับ