ขี่รถลุยลาวในอดีต.....ไปเที่ยวแก่งหลี่ผีกันดีกั่ว{แตกประเด็นจาก V10780515}
|
 |
มาแว้วววววววววว
น้าหยอยหายไป2วัน.........ไปตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมา.........ไปตระเวนหาซื้อเครื่องทำน้ำเย็นตามห้างที่เขาลดราคาเพราะตกรุ่น.......ตอนนี้ได้ของสภาพดีมาแล้ว10เครื่อง.....มีทั้งทำน้ำเย็นโดยเฉพาะและทำน้ำร้อนและน้ำเย็นมาด้วย2ระบบ......ได้มาอย่างละ5เครื่อง.....
วันจันทร์จะเอาไปมอบให้รร.ที่น้าหยอยเป็นประธานผู้ปกครองอยู่......ตอนนี้โล่งใจแล้ว......จะกลับมาเล่าเรื่องไปเที่ยวเมืองลาวทางภาคใต้บ้างเด้อ......
ส่วนเรื่องของเมืองพม่า........น้าหยอยจะเล่าแยกให้ฟังตอนขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวเชียงตุงในยุคกว่า15ปีที่ผ่านมา.....แถมด้วยการขี่รถเสือภูเขาไปเมื่อปี52...เนื้อเรื่องมันประสานกันพอดี......
ตอนนี้จะพาไปเที่ยวเมืองลาวใต้กันบ้างนะครับ........จบจากลาวใต้แล้วจะพาไปเที่ยวอิสราเอลเด้อ.......อย่าลืมเตือนด้วย ไม่งั้นน้าหยอยจะหลงประเด็นไปเอง
ลาวใต้นั้น ผมเคยไปสำรวจทางมาประมาณ20ปีแล้วละครับ......ไปคราวนั้นเราเอารถมอเตอร์ไซค์ไปด้วยกัน5คัน......รถน้าหยอยเป็นรถซูซูกิ RH 200.....รถตัวนี้เป็นตัวรองลงมาจาก RM ตัวแข่ง....คันสตาร์มันยาวประมาณ1คืบเห็นจะได้......ถีบลงไปแบบอืดๆ......เหมือนไม่เต็มใจสตาร์ทเครื่อง....ไม่ใช่ถีบแบบแชะๆๆๆๆนะครับ.....มันถีบลงไปแบบนิ่มๆและช้าๆ เหมือนเฟืองทดภายในของมันมีเยอะมากน่ะ)
(ใครๆเห็นอาการถีบคันสตาร์ทของรถรุ่นนี้แล้วจะขำผสมแปลกใจว่าเครื่องยนต์มันติดได้ยังไงฟะ.....จริงๆครับ......)
เราไปกัน5คันพร้อมทั้งรถกองถ่ายของน้าโจ๋ยบางจาก.ในรายการสารคดีส่องโลกน่ะ..........
.......เราได้รับใบยืนยันการเข้าเมืองลาวจากนายแขวง(ลาวเรียกนายแขงเด้อ).....ประมาณว่าเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดน่ะ........
มีเอกสารพร้อม......แต่นายด่านที่ชายแดนช่องเม็ก.....พี่แกไม่ให้เราเอารถเข้าครับ.......แกบอกว่ารถมันสวยเกินไปเหมือนรถซิ่ง...เข้าไปแล้วทำให้คนลาวใจแตก.......ยังไงก็ไม่ให้เข้า
มิใยที่เราจะเอาเอกสารอะไรยืนยันว่าเราประสานกับน่ายแขวงแล้ว......พี่แกบอกว่านายแขวงให้เข้า แต่ข้าพะเจ้า(แกเรียกตัวเองว่าข้าพะเจ้านะครับ)บ่ให้เข้า........และไหนๆก็หลุดเข้ามาถึงแดนลาวแล้ว ข้าพะเจาจะขอลอกเอาสติ๊กสีที่มองดูแล้วเป็นรถแข่งออกให้หมด.......ไม่งั้นบ่ได้กลับเมืองไทยแน่นอน......
โห.......พี่แกโหดน่าดูจริงๆนะเนี่ย.....
เราไม่มีทางเลือกครับ..ต้องยอมให้ไอ้นายด่านคนนี้ให้หทารเอามีดดาบเดินป่ามาขูดสติ๊กเกอร์ออกจนยับเยินท่ามกลางความแค้นของคุณทนง ลี้อิสสระนุกูล......เจ้าของบริษัทยางไออาร์ซีที่ลงทุนทำสติ๊กเกอร์ให้เราติดรถเข้าไปทำสารคดีส่งโลกในยุคนั้น
ตกลงช่วงนั้นเราแห้วครับ.......จนผ่านมาอีก2-3ปีที่เราได้ยายแหม่มรีน่าเข้ามาทำเอกสารการข้ามแดนให้......ปัญหาก็เริ่มลดน้อยลง....เนื่องจากข้าราชการลาวนั้นแพ้ทางพกวฝรั่งที่เคยเข้ามาปกครองอยู่
เราก็เลยได้ขี่รถไปทะลุเวียตนามได้แบบฟลุกๆ ในช่วง3-4เดือนที่น้าหยอยเขียนให้อ่านกันมาแล้ว
คราวนี้เราก็ได้ใจ คือให้ยายแหม่มรีน่า ทำเอกสารเอารถเข้าลาวแล้วเอาเอกสารมานั่งรอเราที่เมืองสะหวันนะเขต.........ฝั่งตรงข้ามของมุกดาหาร.....
(คราวก่อนเราเข้าลาวทางสะพานมิตรภาพนะครับ....คราวนี้เข้าทางสะหวันนะเขต)
ก่อนหน้านี้ ผมและน้านายห้างเคยเอารถข้ามเรือหางยาวในราคาคันละ300บาท.......แต่เมื่อเราไปกัน5คัน.......เราก็เลยหาทางประหยัดด้วยการเอารถไปทีท่าเรือบั๊ก(เป็นแพขนานยนต์).......เขาคิดเราคันละ150บาท.....
แพขนายยนต์พวกนี้จะบรรทุกสินค้าหนัก...นับตั้งแต่รถบรรทุกน้ำมันและสินค้าที่ยัดลงไปในรถ10ล้อ..ราคาถูกลงมาครึ่งหนึ่ง......ช้าหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นไรไป......ยังไงก็ได้ข้ามเมืองอยู่แล้ว.......
ผมใช้รถอัฟริกาทวิน750คันเดิมและน้านายห้างก็เป็น BMWปารีส-ดักกา1100คู่หูคันเก่า.........ยงยุทธ์และผองเพื่อนก็ใช้รถคู่ขาที่เคยลุยไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำคันเดิม........
รูปนี้เรากำลังข้ามแพขนานยนต์อย่างที่อธิบายไปแล้ว
| จากคุณ |
:
เคี้ยงโมโต  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 ก.ค. 54 21:10:41
|
|
|
| 
ลงชื่ออ่าน
