ความคิดเห็นที่ 1 “รัฐเซาวน์ดาโกต้า  ปี๑๙๐๔ พวกเขาปั่นไปช้าๆ ภายใต้ดวงอาทิตย์ ที่เจิดจ้า. น้ำของพวกเขาหมดไปนานแล้ว พวกเขาไม่รู้แน่ว่า ได้มาถูกทางหรือไม่ , หรือว่าไม่ถูกทาง.แต่เหนือเรื่องอื่นใด  ก็คือต้องให้มีชีวิตอยู่รอดให้ได้   ในที่สุด   ร่างกายเหนื่อยอ่อน  พวกเขาก็กองจักรยานไว้ด้วยกันตรงพุ่มไม้เท่าที่จะหาได้และเอนกายลง  ด้วยความสิ้นหวัง “ เด็กหนุ่มสองคน นี้เป็นใคร คนหนึ่งอายุ ๑๙ ปี อีกคน อายุ ๒๐ ปี  ที่ตอนแรก ต้องตกอยู่ในสภาวะที่ลำบากใจ   ตอนนั้นต้องตำหนิความอยากผจญภัย .    Clarence M.Darlingและ  Claude C. Murpheyใฝ่ฝันว่าวันหนึ่งพวกเขาจะเดินทางทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาให้ได้ .แต่ยังไม่ตัดสินใจว่าจะเดินทางรูปแบบใด , จักรยานอาจเป็นวิธีการเดินทางที่ยืดหยุ่นและท้าทายแต่ตอนปี ๑๙๐๔ ยังไม่มีถนนดีๆ ในประเทศ การเดินทางนี้อาจเป็นการเดินทางบนทางแคบๆ รวมทั้งเป็นการผจญภัยไปในตัว  แล้วก็ได้ทางเลือก  เมื่อพวกเขาได้ข้อมูลเกี่ยวกับนักพนัน   ที่พนันว่าไม่มีความเป็นไปได้  ที่จะมีใครสักคนเดินทางโดยจักรยานรอบอเมริกา โดยใช้เวลา ๑๘ เดือน สัมผัสดินแดน จำนวน ๔๕ รัฐสี่อาณาเขตในอาณัติ  (ได้แก่ แอริโซน่า ,นิว เม็กซิโก ,โอกลาโฮมา และอาณาเขตในอาณัติอินเดียน)  และดิสติกออฟ โคลัมเบีย ถ้าทำได้สำเร็จ จะได้รางวัลจำนวน ๕,๐๐๐ ดอลลาร์ เทียบเท่ากับค่าเงินจำนวน ๑๒๕,๐๐๐ ดอลลาร์ ในสมัยนี้   มีการทำเงื่อนไขที่จะได้รางวัลต่อกัน จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:41:05

ความคิดเห็นที่ 2 (เงื่อนไขมีว่า   ผู้แข่งขัน ต้องเริ่มต้น ด้วยการไม่มีเงินสดอยู่เลย  ต้องไม่เสียชีวิตระหว่างช่วงเวลาเดินทาง พวกเขาต้องไม่ขอเงิน   ไม่ทำงาน ไม่ยืมเงิน หรือลักขโมย   ค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยว ต้องมาจากการขายถาดอลูมิเนียมอย่างเดียว   ซึ่งอาจจะเป็นถาดที่ไว้ใส่ขี้เถ้า(กรณีเสียชีวิต)หรือถาดรับเงิน จากการชนะพนัน (หากรอดชีวิต ตามเงื่อนไข ข้างต้น) และการเดินทางต้องเริ่มต้นและทำให้สำเร็จภายใน ๑ ปี ๖ เดือน จากวันเริ่มต้น  วันสุดท้ายคือวันที่ ๒ พย.๑๙๐๕  ต้องผ่านเมืองที่กำหนด ไว้จำนวน นับสิบๆเมือง   แต่สิ่งท้าทายพวกเขาก็คือ  ตอนนั้น พวกเขาต้องเริ่มต้นด้วยการที่พวกเขาไม่มีเงินสดอยู่เลย  จะหาเงินได้ ก็โดยการขายของที่ระลึก เด็กหนุ่ม หาทุนเพื่อการเดินทางโดยการขายถาดอลูมิเนียมขนาดเล็ก  จารึกข้อมูลการเดินทางของพวกเขา  การขายถาดอลูมิเนียมเล็กๆ ก็เพื่อ บอกเป็นนัยว่า จะใช้ถาดใส่ “เถ้ากระดูกหรือรับเงิน” จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:42:36

ความคิดเห็นที่ 3 วันที่ ๒ พค.๑๙๐๔  นักจักรยานหนุ่มสองคน มาที่หน้าโรงแรม Otsego ในเมืองแจ็คสัน ที่เป็นบ้านเกิดของพวกเขา  รัฐมิชิแกน เวลา ๕.๔๕ น. ตอนเช้ามืด มีคนมาอวยพรพวกเขามากมาย จักรยานที่ใช้ในการเดินทางของพวกเขา  มาล่วงหน้าก่อนวันเดินทางไม่กี่วัน จักรยานของเขาได้ชื่อว่า  “ม้าที่สมบุกสมบัน” เฟรม มีขนาด ๒๒ นิ้ว  มีเบรกแบบ coaster brakes(เบรกแบบถอยหลัง) เกียร์ ๘๔ ฟัน น้ำหนัก ๒๘ ปอนด์( ๑๒.๔ กก.) แต่หลังจากบรรทุกเครื่องมือซ่อมรถ , เสื้อผ้า และเครื่องพิมพ์ดีดแบบพกพาขนาดเล็ก  น้ำหนักรวม ของแต่ละคัน เป็น ๗๕ ปอนด์ (เท่ากับ ๓๓ กก.) เด็กหนุ่มไม่ได้พาอุปกรณ์แค้มปิ้งไปด้วย ,  อาหารพาไปน้อยมาก  มีเพียงกระติกน้ำใบเดียวเท่านั้น   แผนการของพวกเขา คือนอนในโรงนา  ,สถานีโทรเลข ,ยุ้งข้าวและที่คล้ายๆ กัน และไปหาซื้อสิ่งที่ต้องใช้เพิ่มเติมขณะเดินทาง Darling  พากล้องโกดักไปด้วย  อุปกรณ์ของพวกเขาส่วนใหญ่บรรจุ ในกระเป๋าผ้าใบ จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:44:09

ความคิดเห็นที่ 4 ตลอดเส้นทางของถนนเกวียนเป็นทรายและโคลน  หนทางเดียวที่จะเดินทางไปได้คือไปตามเส้นทางรถไฟ แม้ว่าพวกเขาสามารถเดินทางเลียบเส้นทางรถไฟ  . พวกเขาก็ใช้เวลาเดินนานๆด้วย , หลายครั้ง โดยเฉพาะภาคใต้ ทางเป็นโคลนหนาและติดเหนียวพวกเขาจำต้องยกจักรยาน ขณะที่ขี่เข้าไปในดงต้นกระเจี๊ยบ  กับเรื่องกลไก   ที่ก่อให้เกิดความยุ่งยากเมื่ออยู่บนถนนที่มีสภาพไม่ดี   เป็นสาเหตุของความเหนื่อยล้าและไม่สบายใจ  รวมทั้งเฟรมที่เสียเล็กน้อย ต้องการซ่อม   บางช่วงต้องโต้เถียงกับผู้ใช้ยวดยานอื่น   ที่มีความคิดว่า จักรยานไม่ควรนำมาขับขี่บนถนน.  ทั้งสองคนพบกับความเข้มงวดและคำเทศนาสั่งสอนเสียงดัง   ส่วนใหญ่ มาจากชาวนาเยอรมันที่นั่งรถม้า ผู้ได้ชื่อว่า เคร่งครัดในระเบียบวินัย เส้นทางลำดับแรกสุดพาพวกเขาผ่านชิคาโกไปยังรัฐดาโกต้าน้ำดื่มมีตลอดเส้นทางผ่านรัฐมินิโซต้าตะวันตก   ที่รัฐดาโกต้า ยังหาน้ำได้  มีทั้งน้ำบ่อและน้ำฝน.น้ำบ่อมีรสเค็มและขม พื้นที่ทั่วรัฐมินิโซต้าสะดวกในการขับขี่จักรยานได้โดยง่าย . เนื่องจากสมาคมผู้ใช้จักรยานท้องถิ่น ได้สร้างเส้นทางจักรยานไปยังเมืองทุกเมือง เป็นวงกลมระยะทาง ๕๐ ไมล์  (๘๐ กม.)  ถนนในรัฐดาโกต้าใต้มีสภาพดีมากด้วย ทั้งสองคนสามารถทำระยะทางต่อวันได้ไกลที่สุดของการเดินทางวันนั้นได้รวมทั้งหมด ๑๑๒ ไมล์ (๑๘๐ กม.) จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:46:02

ความคิดเห็นที่ 5 จากเมือง Redfield ไปยัง เมืองมิทเชลเมืองที่พวกเขาเดินทางเพื่อร่วมงานเฉลิมฉลองเทศกาลข้าวโพดทันเวลาพอดี เมืองBonesteel, รัฐเซาน์ดาโกต้า  มีลักษณะของความสนุกสนานในยุคตื่นที่ดิน  รัฐบาลเพิ่งเปิดพื้นที่เขตสงวน Rosebud  เพื่อให้คนมาจับจองที่ดินตั้งถิ่นฐานและคนจำนวนมากมาเข้าแถวรอ เด็กหนุ่มทั้งสอง ได้รับการบอกกล่าวว่า เส้นทาง Valentineสายเก่า ที่จะวิ่งเข้าไปในเขตสงวน  จะง่ายกว่าหากใช้เส้นทางนี้และหากใช้เส้นทางนี้ เขาจะย่นเส้นทางได้ราว ๑๐๐ ไมล์ หากจะไปรัฐเนบราสกา  . พอได้ยินอย่างนั้น พวกเขาเดินทางอย่างสบายใจ โชคไม่ดี ,  ดินแดนในเขตสงวนมีคนอยู่น้อยกว่าที่คาดไว้มาก เส้นทางก็ยาวไกล หลังจากที่ไม่เป็นไปตามที่คาด   อาหารของพวกเขาหมด น้ำหมด และขณะที่เกือบจะขี่ผ่านทุ่งหญ้าอยู่แล้ว  ตามที่บรรยายตอนต้นเรื่อง พวกเขาได้รับการช่วยเหลือจากคนขี่ม้า  พาไปยังกระท่อง ที่นี่พวกเขาได้รับอาหารและน้ำ,  กลับมาแข็งแรงพอที่จะเดินทางได้ต่อ หากไม่ได้รับการช่วยเหลือ . อาจเสียชีวิตตรงนั้น   (เรื่องต่อไปเป็นอย่างไร   พวกเขา ทำสำเร็จหรือไม่ ยังมีต่อ ) จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:49:01

ความคิดเห็นที่ 6 ไปไม่รอบนี่ Maine ก็ไปแตะนิดเดียว แถว kittery ด้วยซ้ำ แถม florida ก็ไม่ได้เข้าไป จากคุณ : อดิ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:24:51 A:124.121.170.221 X: TicketID:369281

ความคิดเห็นที่ 7 แต่ละรัฐ จะมีเมืองที่พวกเขา ได้เข้าไป  เริ่มจาก จุดเริ่มต้น เมื่องJackson, Michigan, เมืองที่ ๑. Chicago, Illinois; แล้วเวียนไปยังเมืองต่างๆ ในรัฐ ดังต่อไปนี้ :๒. St. Louis, Mo. ; ๓. Davenport, la.;๔. Madison, Wis.;๕,St. Paul, Minn.;๖.Forman,N. D.; ๗.Aberdeen, S. D. ;๘. Alliance, Neb.;๙. Cheyenne, Wyo. ;๑๐. Denver, Colo. ; ๑๑. Salt Lake City, Utah ;๑๒. Pocatello,Ida.;๑๓. Butte, Mont.; ๑๔. Olympia, Wash.;๑๕. Salem, Oreg.;๑๖.Reno, Nev. ;๑๗.San Francisco, Cal. ;๑๘.  Tucson, Ariz. ;๑๙.  Deming, N. M.;๒๐ Dallas, Tex.; ๒๑. Ardmore, I. T. ; ๒๒. Guthrie, Okla.;๒๓. Arkansas City, Kans. ; ๒๔.Little Rock, Ark.; ๒๕. New Orleans, La. ; ๒๖.Biloxi, Miss. ; ๒๗.Pensacola, Fla. ;๒๘. Montgomery, Ala. ;๒๙. Chattanooga, Tenn. ;๓๐. Atlanta, Ga. ;๓๑. Greenwood, S. C. ;๓๒. Raleigh, N. C. ; ๓๓.Richmond, Va. ;๓๔. Washington, D. C.;๓๕. Baltimore, Md. ; ๓๖.Wilmington, Del.;๓๗. Philadelphia, Pa.;๓๘. Trenton, N. J.;๓๙. New York City, N. Y. ;๔๐.New Haven, Conn. ; ๔๑. Providence, R. I. ; ๔๒.Boston, Mass. ; ๔๓.Portland, Me. ;๔๔ Woodsville, N. H. ;๔๕. Montpelier, Vt. ; ๔๖.Wheeling, W. Va. ;๔๗. Columbus, Ohio ; ๔๘.Louisville, Ky. ; ๔๙.Indianapolis, Ind. ;๕๐. Detroit, ๕๑. Michigan, และย้อนกลับไปยังบ้านเกิด จุดเริ่มต้น เมือง  Jackson. (ตอนนั้น เขาไม่มี Google  earth , ไปด้วยจักรยาน และใจ  ถึงแม้แตะพื้นทีรัฐ นั้นเพียงนิดเดียว  ก๊ถือว่าเดินทางไปแล้ว   ทั้งนี้ไม่รวมรัฐอลาสก้า และฮาวาย) เขาเดินทาง ครบถ้วน  ตามเงื่อนไขข้อตกลง   พวกเขาเดินทาง ไปเมืองต่างๆ  อย่างซื่อสัตย์ ไม่มีการโกง แม้ตอนนั้น  เวลาผ่านมาร้อยปีแล้ว จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:03:45

ความคิดเห็นที่ 8 ในเมืองเดนเวอร์ พวกเขายกเครื่องจักรยานใหม่ . และซื้ออุปกรณ์ตั้งแค้มป์เพื่อเดินทางข้ามเทือกเขาร๊อคกี้  พวกเขาใช้เส้นทาง  ที่เรียกกันในสมัยนี้ว่า US285เพื่อไปยังเมือง Leadville. แต่เป็นถนนสำหรับเกวียนเทียมม้า  ที่ขุดออกมาจากภูเขา เส้นทางภูเขาก่อนถึงเมือง Leadville คือ เส้นทาง Mosquito  มีความสูง ๑๓,๗๐๐ ฟุต ที่เด็กหนุ่มทั้งสองคนพบ  เกือบจะมีสภาพเช่นเดียวกับปัจจุบัน   พวกเขาใช้เวลา ๕ ชั่วโมง ในการเดินทางสำหรับ ระยะทาง  ๗  ไมล์ จากเชิงเขา  ไปยังจุดสูงสุดบนเส้นทาง  ที่ชันและเต็มไปด้วยหิน , ตอนนี้พวกเขาขึ้นไปยังยอดเขา  ต้องเข็นจักรยานผ่านหิมะเป็นระยะทาง ๑  ไมล์ (ประมาณ ๑ .๕ กม.)  การขับขี่ จากที่นี่ไปรัฐมอนตานา ค่อนข้างธรรมดา  แต่ภูมิทัศน์ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปมากในช่วง ๑๐๐ ปี ออกจากเมือง Pocatello ( ปี ๑๙๐๔ มีประชากร ๖,๐๐๐ คน  ,ปี ๒๐๑๐ประชากร ๔๓,๐๐๐ คน ),พวกเขาผ่านสถานที่แห้งแล้ง  เต็มไปด้วยต้น Artemisia .  ซึ่งพวกเขาบรรยายว่า ต้องเดินทางโดยไม่พบผู้คน เป็นระยะทาง ๕๐ ไมล์ (๘๐ กม.) จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:14:53

ความคิดเห็นที่ 9 ในปัจจุบัน จะเห็นภาพถ่ายแสดงการทำเกษตรกรรม จากระบบน้ำชลประทาน ไปทั่วพื้นที่ , หลังจากขี่จักรยานผ่านภูขาและทะเลทรายต่อไปอีก, นักเดินทางก็มาถึง เมือง  Butte รัฐมอนทานา เมืองที่มีประชากรสี่หมื่นคน  มีค่ายของคนงานทำเหมือง  . มีการเล่นพนันกันดกดื่นทั่วไป พวกเขามุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ,ผ่านหุบเขา Gold , เมืองนี้มีสถานีรถไฟ ,ร้านค้า และร้านเหล้า พวกเขาเข้าไปหยุดในร้านเหล้า เพื่อให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น เด็กหนุ่มได้เห็นเคาบอย  แห่งรัฐมอนทานา   แห่งยุคปี  ๑๙๐๔ ,   ที่มีหนวดเคราผมยาว  , สวมเสื้อเชิ้ตสักหลาดสีฟ้าอ่อน  หมวกปีกกว้าง  ผ้าพันคอสีแดง เข็มขัดเต็มไปด้วยปลอกกระสุนปืนและปืนสั้น . จาก Bearmouth  เมืองที่มีประชากร ๖,๐๐๐ คน พวกเขาทราบว่า อาจต้องขี่ไปตามเส้นทาง รถไฟ  Northern Pacific ไปยัง Spokaneที่ห่างออกไป ๒๗๒ ไมล์  เนื่องจากไม่มีถนนวิ่งตรง จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:18:45

ความคิดเห็นที่ 10 ในรัฐไอดาโฮ พวกเขาได้ปั่นจักรยานไปทั่วรัฐ  นำประสบการณ์มาเขียนหนังสือ  ขี่ผ่านป่าที่มีไฟไหม้  ต้องฝ่าลงไปเป็นระยะทาง ๓๐๐ หลา  ในขณะที่ถนนยังเต็มไปด้วยควันไฟ และซากต้นไม้  พวกเขาได้รับบาดเจ็บเฉพาะไฟที่ไหม้แจ็คเก็ตและเครื่องหมายรอยดำบนเปลือกตา   ไปตามเส้นทางนี้ พวกเขายังผ่านสะพานสูงหลายแห่งบางที นั่น ก็คือความจำเป็นที่ต้องผ่านไป  โชคไม่ดี ที่ไม่มีทางเดินเท้า บนสะพานสูงนั่น เหมือนการขับขี่จักรยานไปตามถนนที่ไม่มีไหล่ทาง  ที่เป็นสิ่งที่น่ากลัว ตอนนี้   ถ้ามีรถไฟสวนมา พวกเขาต้องไปยืนบนขอบทาง บนสะพาน  และหิ้วจักรยานไว้   ขณะยืนตรงขอบทาง บนสะพาน   รอจนกระทั่งรถไฟผ่านไป เส้นทางไปยังSpokane ไม่มีปัญหาพิเศษ    แต่ช่วงต่อไป พวกเขาต้องผ่าน อุโมงค์รถไฟยาว ๒ ไมล์(๓.๒๑กม) ที่มียามเฝ้าปากอุโมงค์ เหมือนคนงานรถไฟไทย ที่คอยกั้นเหล็กตามทางรถไฟ ที่ัตัดกับถนน   เด็กหนุ่มตกลงกันว่าจะเข้าไปทางอุโมงค์ นี้   ตอนที่คนยามหลับ    เมื่อแอบเข้าไปจนได้แล้ว    แต่ขณะที่กำลังลากจูงจักรยานไปตามรางรถไฟ  ที่ลอดอุโมงค์  พวกเขาสวนกับรถเร็วบรรทุกสินค้าขบวนหนึ่ง, พวกเขาแนบตัวเข้ากับผนังอุโมงค์  โดยมีช่วงห่างจากด้านข้างของขบวนรถ ไฟ  เพียง สามนิ้ว,พวกเขาก็สามารถรอดพ้นจากการโดนรถไฟชนไปได้ อย่างหวุดหวิด แต่ควันไฟของเครื่องจักรที่ใช้พลังงานจากถ่านหิน จำนวน๓ เครื่องยนต์  ทำให้พวกเขาต้องเข็นจักรยาน ย้อนกลับออกมาทางเดิม   หลังจากปรึกษากับยามเฝ้าอุโมงค์   และจ่ายเงินให้คนยามบ้าง คนยามก็ยินดีนำทางพวกเขาให้ผ่านพ้นอุโมงค์ แม้ว่าจะเป็น "การฝ่าฝืนกฎ" ที่ห้ามยวดยานใดๆ เข้าไปในอุโมงค์ (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 12:17:32 จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:25:55

ความคิดเห็นที่ 11 รอชมครับ จากคุณ : เด็กชายพุงห่วงยาง เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:26:09

ความคิดเห็นที่ 12 การออกจาก ทาโคม่า  พวกเขามีความยินดีที่ได้ข้าม สะพานที่สร้างเพื่อใช้เป็นเส้นทางจักรยาน  สะพานที่ยาวที่สุด สูงที่สุดในโลก  สะพานแห่งนี้สร้างในปี ๑๘๙๖ โดยนักจักรยานที่ชื่อว่า  Tacoma สะพานแห่งนี้ รับใช้ผู้คนมาเป็นเวลามากกว่า๒๕ ปี พวกเขาเดินทางไปมลรัฐวอชิงตัน บนทางที่ส่วนใหญ่ปูด้วยแผ่นกระดาน  ซึ่งปูพาดระหว่างเมือง  เนื่องจากจำนวนฝนที่ตกมาก  ในบางส่วนของมลรัฐนั้น ทำให้พวกเขาเดินทางไปพร้อมกับจักรยานด้วยความยากลำบาก   การข้าม Sierra  Nevadas  เพื่อไปยัง Susanville,รัฐ  California    พวกเขาพบว่าตนเองอยู่ในสภาวะที่ยากลำบาก อาหารหมดและน้ำก็ไม่มี   ในดินแดนที่มีประชากรอยู่เพียงเบาบาง     โชคดีที่พวกเขามาพบฟาร์มแห่งหนึ่ง    แต่ โชคไม่ดี  ที่ไม่มีใครสักคนอยู่ในบ้าน   หลังจากเติมกระติกน้ำของพวกเขาจนเต็ม   โดยอาศัยน้ำที่ปั้มขึ้นมาจากบ่อ   ทั้งสองคนตัดสินใจ  เข้าไปในบ้านทางหน้าต่างที่เปิดไว้   เพื่อหาอาหารมากิน   แน่นอน พวกเขา ไม่ได้ขโมย  แต่ตั้งใจว่าจะจ่ายค่าอาหารให้เจ้าของบ้าน  ,การกลับมาของชาวไร่ ทำให้พวกเขากะอักกะอ่วนใจ  ทำหน้าทำตา แปลกๆ   แต่ก็พบว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษชาวใต้ที่ใจดี  เขามาจากรัฐเทนเนสซี  ,หลังจากที่ขอโทษขอโพย กันมากแล้ว.เขาเชิญให้พวกเขาพักค้างคืนที่นั่น  ”ชายคนที่ว่านี้ มีชื่อว่า Shird Eldridge คนเป็นผู้บุกเบิกท้องถิ่น ใน  Bulletin สมาคม Sierra ปี ๑๘๙๗ กล่าวว่า ฟาร์มเลี้ยงวัวของเขา เป็นสถานที่ “ มีอาหารและเครื่องดื่มดีๆ” จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:31:26

ความคิดเห็นที่ 13 ที่ Reno พวกเขาเป็นแขกของสมาคมจักรยาน  สมาคมมีสมาชิก ๖๐๐ คน .อาคารสมาคมมีขนาดใหญ่ มีห้องอ่านหนังสือ โรงยิมเนเซียม และสระว่ายน้ำ  ๑ แห่ง พวกเขาผ่านไปถึง  Truckee  เขาบันทึกในหนังสือไว้ว่า “... มีส้วมชักโครกจริงๆ, เป็นสำนักงานใหญ่สำหรับนักพนันและอาชญากร” เขาเดินทาง  ผ่านอุโมงค์ที่ยาวต่อเนื่อง  ๓๕ ไมล์ (56 กม.)   มีหิมะปกคลุมเส้นทางรถไฟเหนือยอดเขา Sierras   สิ่งนี้ทำให้ผู้ขับขี่บนเส้นทางมีความกังวลมากที่สุด . มีที่ว่างเพียงนิดเดียวที่จะหลบ เพื่อให้รถไฟผ่าน , ในซานฟรานซิสโก พวกเขาชื่นชม  สะพานโกนเดน เกท (สะพานซานฟรานซิสโก) . เมืองลอสแอนเจลิซ  พวกเขาไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่เขาบันทึกไว้ว่า  ด้านหนึ่งของเมือง  เต็มไปด้วยท่อน้ำมันจากใต้ดินต่อไปตามท่อ “ เป็นแหล่งผลิตน้ำมันที่ไม่มีวันหมด” จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:42:21

ความคิดเห็นที่ 14 งานต่อไปของพวกเขา ก็คือเดินทางข้ามรัฐโคโลราโด โดยเริ่มจาก Blanning,  รัฐแคลิฟอร์เนีย  ไปยัง Yuma รัฐอาริโซนา  , เขาได้รับคำเตือนว่า บนทะเลทรายไม่มีผู้คนอยู่  นอกจากทะเลทรายอันเวิ้งว้าง  ตลอดทางไปรัฐเทคซัส ตะวันตก ระยะทางเกือบ ๑๐๐๐ ไมล์(ประมาณ ๑๖๐๐ กม.)   เพื่อความปลอดภัย  ตอนนี้พวกเขาถูกบังคับให้เดินทางไปตามเส้นทางรถไฟ  ตลอดทางนั้น   ลองดูภาพเส้นทางจาก google earth เพื่อดูความแตกต่าง ที่ได้จากระบบชลประทาน ช่วง๑๐๐ ปี   เมือง อินดิโอ รัฐแคลิฟอร์เนียปัจจุบันมีประชากรมากกว่า ๗๖,๐๐๐ คน  ตามที่เด็กหนุ่ม พรรณนาไว้ว่า เมืองประกอบด้วย สถานีโทรเลข  สถานีรถไฟ ถังน้ำ และ เหมืองถ่านหิน ความยากลำบากของการเดินทางช่วงนี้ คือไม่มีร้านรวง  สถานที่ให้บริการใดๆ  เป็นระยะทางหลายร้อยไมล์ ในตอนนั้นมีบันทึกไว้ว่า ไม่มีสถานที่ซื้อเสบียง   เด็กหนุ่ม ต้องพึ่งพาอาศัยความมีน้ำใจของพนักงานโทรเลข  เป็นคนให้อาหารแก่พวกเขาและขายอาหารให้    เท่าที่พวกเขาจะพาไปได้ เรื่องน้ำ ที่นี่มีน้อยที่สุด  แต่ไม่มีปัญหา เนื่องจาก    สถานีส่งโทรเลขมีถังน้ำ เก็บน้ำ   พวกเขาหยุดและพักผ่อน สอง-สามวัน ในเมือง  Tucson “ซึ่งมีประชากร ๑๒,๐๐๐ คน เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐอาริโซน่า จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:48:22

ความคิดเห็นที่ 15 ผู้ใช้จักรยาน ชื่นชอบกับสภาพอากาศในขณะที่ข้ามรัฐเทคซัส  แต่การมุ่งหน้าไปทางเหนือ   สภาพอากาศเหมือนอากาศในเดือนมกราคมตามปกติ    พวกเขาจำต้องพบกับหิมะและความหนาวเย็น.รวมทั้งอุณหภูมิที่ต่ำกว่าศูนย์องศา   ส่วนใหญ่การเดินทางช่วงนี้ อาศัยเส้นทางรถไฟ  พวกเขาสามารถพบสถานที่อบอุ่น ในการพักที่สถานีโทรเลข  สถานีรถไฟ และอาคารรถไฟอื่น การพบกับหิมะ  พวกเขานึกถึงบทกวีที่ เคยอ่าน  ที่ว่า  “หิมะที่สวยงาม” พวกมันสามารถฆ่าพวกเขาระหว่างเดินทาง เมื่อใดที่ไหนก็ได้ รัฐมิซซูรี และอาร์คันซอร์ ไม่สร้างความประทับใจให้นักเดินทาง พวกเขาคิดว่า ทั้งมลรัฐค่อนข้างล้าหลังและโบราณ แบบเดิมๆ ลงไปทางทิศใต้ ที่น่าสังเกตมากที่สุด  คือมีฝนตก และโคลน ไปทางทิศตะวันออก มีทราย  เส้นทางเกวียนก็ยังดั้งเดิม  ดินแดนก็เต็มไปด้วยหนองบึง ตอนหนึ่ง   ขณะที่ข้ามสะพานแห่งหนึ่ง มีน้ำท่วมลึก ๔ ฟุต หรือราวๆนั้น Darling  เหยียบสะพานพลาดหล่นลงไปในน้ำอย่างเลี่ยงไม่ได้  Murphey  ช่วยเหลือเขา  แต่เขาสูญเสียเสื้อแจ็คแก็ต และล้อของเขาจมลงไปติดในพุ่มไม้ ทำให้ต้องเปลี่ยนล้อใหม่ จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:53:48

ความคิดเห็นที่ 16 กลับไปทิศเหนืออีกครั้ง พวกเขาไปยัง Chattanooga และไปยัง Atlanta   ,รัฐจอร์เจีย    ผ่านสนามรบตอนสงครามกลางเมือง,ที่ Ringgold   รัฐจอร์เจีย   พวกเขาใช้เวลาตอนกลางคืนกับอดีตนายพลทหารสหพันธ์ คนที่ให้ความบันเทิงกับเขา   โดยเล่าเรื่องสงครามที่เขาได้เข้าร่วม อดีตนายพลผ่านสงคราม ยังมอบดาบปลายปืนและกระสุนเป็นที่ระลึก   พวกเขาประทับใจรัฐแอลแลนต้า เรียกว่า “ชิคาโกแห่งภาคใต้” มีตึกระฟ้า ที่มี ๑๔ ถึง๑๗ ชั้น การเดินทางขึ้นไป   เลียบฝั่งทะเลแอตแลนติคเพื่อไปยังกรุงวอชิงตัน ดีซี   พบว่าเป็นการขับขี่ที่ราบรื่นจริงๆ แม้ว่าพวกเขาต้องถูกบังคับให้ต้องขับขี่ไปตามเส้นทางรถไฟอยู่บ้าง   ในบางช่วง,  มีทรายและฝน  มีบางส่วนของถนนที่สามารถขับขี่ได้มากยิ่งขึ้น   จากวอชิงตัน ไปนิวยอร์คมีถนนดีๆจำนวนมาก ตอนนั้น เมืองนี้อยู่แถบตะวันออก  เจริญกว่าเมืองอื่น  เด็กหนุ่มสามารถขับขี่ด้วยความเร็วสูงสุด ในนิวยอร์ค พวกเขาประทับใจจากตึกระฟ้า  ตึก Park Row สูงที่สุด ๒๑ ชั้น     ถนนที่ขับขี่   เป็นถนนที่ดีเป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นบางช่วงที่มีเนินเขาอยู่บ้าง  มีช่วงที่เป็นทราย   พอไปถึงรัฐเมน  ทรายเปียกบนชายหาด ทำให้การขับขี่เป็นไปด้วยดี เป็นเวลาหลายไมล์  จนกระทั่งพวกเขามาถึง พอร์ทแลนด์   เลี้ยวไปทางทิศตะวันตก  พวกเขา มีเงินเหลือเพียง ๑ ดอลลาร์  เริ่มกังวลเกี่ยวกับความสามารถในการทำให้ประสบความสำเร็จ   ตามเงืื่อนไขที่พนันไว้   (ถาดของที่ระลึกของพวกเขาที่พามาด้วย  ขายไม่ดีเลยในรัฐนิว อิงแลนด์ ). ในที่สุดหลังจากเดินทางสองวัน โดยไม่ได้กินอาหาร  พวกเขาต้องต้องยอมแพ้ หยุดเดินทาง และแวะทำงานในภัตตาคารแห่งหนึ่ง ในร้าน Burlington, รัฐ Vermont. นักพนันกำลังจะแพ้พนัน   ตอนนี้ เขาทั้งสอง แพ้พนันแล้ว เพราะเขาหยุดแวะ  เพื่อทำงานหาเงินเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อเดินทางจนเสร็จสิ้นไปได้  ,   หลังจากไปเที่ยวน้ำตกไนแองการา  เด็กหนุ่ม เดินทางไปตามทะเลสาบ Erie บนชายฝั่งทะเลสาบ ผ่านไปทาง Akronและ Canton  , รัฐโอไฮโอ จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:00:22

ความคิดเห็นที่ 17 พวกเขาเดินทางไปตามแม่น้ำโอไฮโอ จากเมือง Wellsville ไปยังท่าเรือ . ข้ามจากจุดตรวจเวอร์จิเนียตะวันตกของผู้เดินทางด้วยจักรยาน   พวกเขาบันทึกว่า มีการทำเครื่องปั้นดินเผา ตลอดฝั่งแม่น้ำ รวมทั้งโรงงานเหล็กและโลหะขนาดใหญ่ พวกเขาพบว่า "ได้ขี่จักรยานไปบนถนนที่แคบ สกปรก และทางเดินก็แย่มากๆ  ”, ข้ามกลับไปยังแม่น้ำโฮไอโอ ,พวกเขาทั้งสอง มุ่งไปยังโคลัมบัส ไปตามเส้นทาง National Pike  ตอนนี้ก็คือสาย US ๔๐  จากโคลัมบัส พวกเขาขี่มายังทิศใต้ ผ่านรัฐซินซีเนติ  ไปยังเมือง Frankfort   "เมืองที่มีคนอยู่อาศัยจำนวนไม่กี่พันคน " และเมือง หลุยส์วิลล์ พวกเขาข้ามไปยังอินเดียน่า ,เดินทางถึงเมืองดีทรอยด์,พวกเขาสังเกตว่า เมืองดีทรอยด์ เป็นเมืองที่สะอาดที่สุด และเป็นเมืองที่มีเส้นทางที่ปูไว้ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา อากาศก็ดี ,  หลังจากหยุดเดินทาง สองวัน เนื่องจาก coaster brake  ของDarling  แตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ  พวกเขามาถึงด้านหน้า โรงแรมOtsego ในเมือง แจ็คสัน, พวกเขาเดินทางมาเป็นระยะทาง ๑๓,๔๐๗ ไมล์(๒๑,๕๗๒ กม.) ในเวลา๑ ปี , สามเดือน เก้าวัน,หกชั่วโมง, สี่สิบห้านาที, แม้จะพ่ายแพ้การพนัน. ไม่ต้องสงสัยว่า  Murphey และDarling ได้รางวัลอย่างไม่น่าเชื่อ   จากการผจญภัยของพวกเขา ,พวกเขาได้พบเห็นผู้คน  ,พบผู้คนทุกแบบ  ,ได้พบกับภูมิทัศน์ที่น่าแปลกใจอย่างไม่น่าเชื่อ .  และ ทำได้โดยใช้จักรยาน , โชคดีที่อีก ๑๐๐ ปีต่อมา .โอกาสนี้ ยังคงมีอยู่ ในแบบของการเดินทางด้วยจักรยาน และการเดินทางด้วยจักรยานผจญภัย เด็กหนุ่มต้องคอยระวังรถไฟ  .พวกเราต้องคอยระวังรถยนต์   พวกเขาต้องหาอาหาร . และที่พักตามเส้นทาง   เราก็ต้องหาเช่นกัน . พวกเขาทำการผจญภัยในช่วงหนึ่งของชีวิต และการผจญภัยนั้น   ยังคงมีอยู่ให้พวกเราได้แบ่งปัน  เหมือนกับที่ Freddie Mercury กล่าวไว้อย่างสวยงามว่า “ขึ้นไปบนจักรยานของคุณและขี่เถิด” ............................................... จากคุณ : Stuff_shirt เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:13:56

ความคิดเห็นที่ 18 ถึงจะแพ้พนัน แต่ก็สุดยอดมากๆๆๆๆๆๆแล้วคุณปู่ทั้งสอง จากคุณ : amscmu เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 22:31:51

ความคิดเห็นที่ 19 ขอคารวะในความกล้าหาญครับ ผ่านมาร้อยกว่าปีแล้ว จากคุณ : ป เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 02:14:50 A:124.120.57.107 X: TicketID:351435