|
เมื่อสักครู่ ก่อนที่จะเข้ามาทำงาน
ตอนขับรถมาแถวสี่แยกท่าพระ
ผมอยู่ช่องสอง รถติด กำลังทยอยไหลไป
มีรถเมล์จากช่องซ้ายเปิดไฟเลี้ยวขอทาง คันผมไม่พ้น ก็เลยหยุดให้ไปก่อน
ซักแป๊ปนึงมีรถเก่าๆสีเงินหรือเทา ทะเบียน สบxxxx มีรูปหัวใจมีตัวอักษรข้างในที่กระจกหลังด้านขวา แซงขวาจากด้านหลัง แล้วปาดเข้าซ้าย จากนั้น เปิดกระจกขึ้นมาชูของลับ ตอนนั้นผมปรี๊ดขึ้นสมองเลย เปิดไฟสูงถาม แล้วก็ขับตามไปถึงสี่แยกท่าพระ รถไปติดที่ไฟแดง ผมก็จอดซ้ายสุด คันที่ชูของลับ ก็อยู่ขวาสุด ขนานกัน
ผมมองหน้า เป็นผู้ชายแก่ จมูกงุ้มๆ เหมือนเป็นพวกแขก แต่มองสองสามที เค้าก็ทำหน้าตรง ไม่มองกลับมาเลย เผื่อผมจะได้ตะโกนถามได้ ว่าทำไม
ตอนนั้นผมคิดอยู่สองสามอย่าง
1. จอดรถเดินไปถามเลย ว่าทำนิสัยอย่างนี้ทำไม แต่คิดว่าถ้าเป็นพวกมีอาวุธในรถผมคงไม่รอด
2. เปิดกระจก ถามกลับ ก็คือมีเรื่องแน่
3. ปล่อยวาง
ผมคิดเอาทางพระเข้าข่ม ท่องอิติปิโส นึกถึงหน้าลูกเมียพ่อแม่ แต่ตอนนั้นก็ยังโกรธมาก โทสะเข้าครอบงำ ถ้าทางนั้นมีปฏิกริยาอะไรต่อผมคงคุมสติไม่อยู่ ถึงมีอาวุธก็ค่อยระวังอีกที
พอไฟเขียว ผมก็ตรงไป คันนั้นก็เลี้่ยวขวาไปทางบางแค
พอจอดรถ ผมก็ยังโกรธอยู่ พยายามนึกว่า ถ้าเค้าเจอคนเอาเรื่องจริงคงไม่รอด ก็ยังดีที่ไม่มีเรื่อง
ตอนนี้มานั่งคิดว่า "โทสะ" นี่เป็นเรื่องชั่ววูบนะครับ เวลาเกิด จะไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำอะไรเกินตัว เห็นช้างเท่ามด ไม่กลัวใคร
ถ้าตั้งสติได้ กลับมาคิดย้อนหลัง ก็คิดได้ว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ไม่เอามาใส่ใจดีกว่าครับ
ยังไงฝากคนขับแถวท่าพระ เจอคันนี้ระวังด้วยครับ
บางคนอาจจะว่าผมป๊อด แต่ผมคิดหน้าคิดหลังแล้ว
ถ้าทะเลาะวิวาท ก็จะมีแต่เสียอย่างเดียว
แต่ถ้าทางนั้นทำผิดกฏหมาย ผมคงส่งเรื่องให้ตำรวจ ไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามเอง
นึกถึงหน้าลูก กำลังน่ารักน่าชังครับ
| จากคุณ |
:
Rider_Faiz   
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 ต.ค. 55 08:43:38
|
|
|
| 
กรณีศึกษา เรื่อง "โทสะ"
