เรื่องนี้เกิดมาเป็นปีๆแล้วหละ ยังรู้สึกผิดไม่หายเลย มาระบายในนี้อาจช่วยได้นิดหน่อย
เมื่อก่อน เรากลับบ้านเย็นๆค่ำๆช่วงก่อนขึ้นสะพานกรุงธน
ซึ่งรถติดมากๆๆ ไม่ว่าจะเลี่ยงไปด้านไหนก็ตาม
วันนึงเราก็เจอเส้นทางผิดจราจร แต่ไวโคตรๆ ลดเวลาการติดได้กว่าครึ่งชม.
คือเส้นบัสเลนหน้าเซ็นคาเบียล มันห้ามรถธรรมดาเข้า แต่ก็มีรถลักไก่แอบเข้า เหมือนเราหนะ
ตำรวจก็ดักจับหน้าแยกไฟแดง ซี่งเราเลั้ยวก่อน เข้าสามเสน 13 แล้วไปออกตอนก่อนขึ้นสะพาน
ทุกครั้งที่เราขับไปก็ลุ้นไป ตัดใจว่ายอมโดนปรับแลกกับย่นเวลาวันละครึ่งชม
วันนึงก็โป๊ะเช๊ะ ตำรวจจราจรขี่มอไซล์มาเค่าะกระจกรถเราที่ติดไฟแดงอยู่
นี่บัสเลน มีป้ายห้ามเข้านะครับ ขอใบขับขี่ครับ
ตอนแรกที่ตัดใจจะจ่ายเงิน ก็ชักเสียดาย รีบพูด
คุณตำรวจคะ ไปโรงบาลวชิรยังไงคะ ปวดท้องมากเลย นึกว่าทางนี้ก็ไปถึงไม่ใช่หรือคะ
ไม่สบายหรือ งั้นเดี๋ยวตามผมมา ผมนำไปให้
ซวยแล้วตู ไม่น่าใช้มุขนี้เลย แล้วฉันจะไปบอกหมอว่าไงล่ะ
มอไซล์นำไปก่อน มีรถเมล์คั่นไว้ ไฟเขียวแล้ว รถขยับ
เรารีบลี้ยวแปร๊บเข้าซอยที่หมายตา ทิ้งตำรวจให้นำไป
นั่งซุ่มเงียบอยู่ในรถ ตั้งครึ่งชม แล้วก็เลี้ยวไปอีกทาง อ้อมไปขึ้นปิ่นเกล้า
แล้วก็มารู้สึกผิด ไม่หายอย่างนี้ไม่เลิก ทำไมเลวอย่างนี้วะ อ้างเจ็บอ้างป่วยอย่างนี้
ถ้าคนเค้าป่วยจริง แต่ตำรวจไม่เชื่อ เราบาปตายเลย
เฮ้อ เวลาเห็นคนด่าจราจรมากๆทีไร ก็อดเข้าข้างไม่ได้ทุกทีเลย
เราหนะนะ รอดปลายปากกาใบสั่งหวุดหงิดมาหลายหนแล้ว
ทั้ง ตำรวจจะให้ยืนร้องเพลงกลางอนุสาวรีย์แทนออกใบสั่ง
ทั้งอ้างว่าเพิ่งกลับจาดเมืองนอกพูดไทยไม่ได้
แต่ไม่เคยรู้สึกผิดเท่าครั้งนั้นเล้ย
จากคุณ :
ตาลเฉาะ 
- [
7 ส.ค. 48 23:40:51
]
@@ ตำรวจจราจรคะ เราขอโทษนะ กระทู้ไถ่บาป @@
