ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ทราบว่าไปได้ยินมาจากไหนครับคุณxcvbnm  จาดวัดพระธรรมกายใช่ไหม  อืม...ให้คนวัดมาตอบดีกว่า  ผมก็อยากรู้ว่าเขาจะตอบยังไง   คำบางคำ  ประโยคบางประโยคก็เป็นสื่อโฆษณาชวนเชื่อได้ดี  แต่ไม่ประกอบด้วยเหตุและผล  มีแต่ใจใหญ่อย่างเดียว  แต่ความรู้ไม่มี  เอ้าใครรู้จริงมาตอบหน่อย  คงได้คุยกันยาวล่ะกระทู้นี้....... จากคุณ : สมถะ - [ 25 เม.ย. 49 16:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับ  ท่าน  xcvbnm   ความจริงเรื่องเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องที่เป็นความลับ หรืออธิบายไม่ได้หรอกครับ เรื่อง ผังสำเร็จ วงบุญพิเศษ ที่สุดแห่งธรรม  คุณครูไม่ใหญ่ก็เคยพูดในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน อยู่บ่อยๆ ทาง DMC ที่ออกอากาศไปทั่วโลก ถ้าใครได้ฟังก็คงพอจะเข้าใจบ้าง   ส่วนเรื่องวิชชาธรรมกาย สำหรับผู้ที่ศึกษา หรือ เคยอ่านจากสำหรับตำราต่างๆ หรือเคยได้ยิน ได้ฟังมาจากครูบาอาจารย์  ก็คงพอจะทราบว่า มีความละเอียดในธรรมะยิ่งนัก  เพราะเป็นผล ของธรรมะปฎิบัติ ถ้าเราเอามาถกเถียงกันในกระทู้นี้ เดียวจะเข้าทำนอง  ผู้รู้ไม่พูด  ผู้พูดไม่รู้  ( จริง ) ( ผู้รู้ไม่พูด ) นั้นไม่มีปัญหา  แต่ ( ผู้พูดไม่รู้ )  นี่ปัญหาเกิดแน่   เพราะเรื่องเหล่านี้เป็นธรรมะที่ต้องทั้งรู้และเห็น  ไม่ใช่รู้จำ หรือรู้จากการฟัง  แล้วเอามาพูด ผู้ที่จะพูดสิ่งเหล่านี้ได้ ไม่ใช่ได้แค่ดวงใสๆ หรือความสว่าง หรือแม้แต่จะเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว ก็ตามจะพูดได้  เพราะความละเอียดของธรรมะแต่ละท่านนั้นไม่เท่ากัน ถ้าผู้พูดอธิบายได้ถูกต้องตามหลักวิชชาที่ตนเองปฎิบัติได้ และได้รับการรับรองจากครูอาจารย์แล้วก็ ไม่มีปัญหากับผู้พูดเอง   แต่จะมีปัญหากับผู้ฟังผู้อ่านที่ไม่เชื่อในวิชชาธรรมกาย หรือในธรรมะปฎิบัติ เดี๋ยวจะเป็นบาปอกุศลติดตัวไปอีก สำหรับผมเองอยากจะแนะนำท่าน  xcvbnm  ว่า ถ้าสนใจที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายจริงๆ ก็ให้ไปยังวัด หรือสำนักปฎิบัติที่มีการสอนวิชชาธรรมกาย ซึ่งก็มีอยู่หลายแห่ง ถ้าอยากรู้สิ่งใด ก็ให้ไปสอบถามได้โดย ตรงกับทางสำนักนั้นๆ จะดีที่สุดครับ หรือถ้าท่าน xcvbnm  อยากจะรู้ไว้ประดับความรู้เฉยๆ  และท่าน xcvbnm  เป็นพุทธศาสนิกชนละก็ ผมอยากให้ทำทาน  รักษาศีล ( อย่างน้อยศีลห้า ) และเจริญภาวนา ( จะวิธีปฏิบัติใดก็ได้ )  ให้ได้ทุกวัน จนเป็นปกติ เมื่อใจใส ใจละเอียดดีแล้ว  การจะศึกษาและเข้าใจธรรมะที่ยิ่งๆ ขึ้นไปนั้นไม่ใช่ของยาก เพราะการจะเข้าใจธรรมะที่ละเอียดๆ ลึกซึ้ง นั้น ใจของเราเองก็ต้องละเอียดในระดับเดียวกันด้วย น่ะครับ อนุโมทนาบุญครับ แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 18:12:44 แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 49 17:58:01 จากคุณ : จะรื้อสัตว์ขนสัตว์รื้อวัฏฏะนี้ (foox) - [ 25 เม.ย. 49 17:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณสมถะอยากให้ยาว มาอ่านคุณ foox    ถ้าจะสั้น ต่อให้ผู้รู้จริงเขียน ผู้ไม่ศรัทธายังไงก็ไม่ฟัง โต้เถียง ไม่จบ ถ้าสนใจจริงให้ทำตามคุณ foox แนะนำดีกว่าครับ จากคุณ : วรกร - [ 25 เม.ย. 49 22:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยอย่างที่สุด สาูธุ สาธุ จากคุณ : donald (donaldman) - [ 26 เม.ย. 49 07:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณทุกท่านที่แนะนำครับ เข้าใจว่าคุณสมถะน่าจะเป็นผู้รู้ระดับสูงของวิชชาธรรมกาย ใช่ไหมครับ เท่าที่ไปค้นคว้ามาจากวัดปากน้ำ หลายๆท่านก็ส่ายหน้าครับ ท่านไม่เคยได้ยินคำเหล่านี้ครับ ก็เลยนำมาสอบถามเพิ่มเติมครับ ตอนแรกคิดว่า คำเหล่านี้คือว่าจากหลวงพ่อสดครับ แต่จริงๆไม่มี ศิษย์คนไหนทราบเลยครับ แม้แต่โรงงานทำวิชชาเอง ผมปฏิบัติธรรมเช่นเดียวกันครับ ก็เลยต้องการ การรู้แจ้งในรายละเอียดที่มาที่ไป หากคุณ foox จะกรุณาเล่าให้ฟังบ้างก็ดีนะครับ ทราบว่าคุณมีเนื้อหาวิชาเยอะดีครับ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาครับ กระทู้มิได้มีเจตนาโจมตีหรือว่ากล่าวใครทั้งสิ้น หากเป็นการ ปุจฉาวิสัชนา ในทางธรรมะ ให้เข้าใจมากขึ้น การปฏิบัติให้เห็นกายทั้ง 18 ตามคู่มือก็จะกระจ่างขึ้นครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 08:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมแปลกใจอยู่เรื่องนึง  คนวัดพระธรรมกายจะได้รับการอบรมให้เชื่อตามๆ กันว่า  เรื่องละเอียดที่เกี่ยวกับวิชชาธรรมกายมีพูดได้อยู่ 2 ท่านในวัด  คือท่านเจ้าอาวาสวัดนี้  และหลวงพี่...  โดยอ้างว่า  คนไม่รู้เขาจะเข้าใจผิดจะเป็นบาปต่อเขา  หรืออาจทำให้คนเข้าใจเพี้ยนจากความจริงไปได้  แต่ท่านทั้ง 2 ก็มักยกประโยคสวยๆ เก๋ๆ ตัดทอนมาเป็นส่วนๆ บอกเล่าให้ลูกศิษย์ฟัง  โดยลูกศิษย์ส่วนใหญ่ก็จับต้นชนปลายไม่ถูกว่ามาอย่างไร  จึงยกยอดให้ท่านเป็นผู้รู้ละเอียด  ลึกซึ้ง  แล้วแต่ท่านจะเมตตาบอก  แต่สิ่งที่บอกมันตรงกับที่หลวงพ่อวัดปากน้ำกล่าวหรือเปล่านี่ต่างหากน่าสงสัยและควรวินิจฉัย  บางประโยคดึงมาจากคำเทศน์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ  เช่น ผังสำเร็จ  ที่สุดแห่งธรรม  แต่ความหมายที่ทางวัดบอกดูจะไปคนละแนวกับหลวงพ่อวัดปากน้ำ  คือจับเอามาทำการตลาดมากกว่า   คนรู้ไม่พูด  คนพูดไม่รู้   นี่ก็เป็นอีกประโยคที่ชาววัดถูกสอนมา  แล้วคนที่ชอบพูดแบบกั๊กๆ นี่คือพูดแต่ประโยคเด็ดๆ เหล่านี้  อธิบายนิดหน่อย  แล้วก็บอกว่าเป็นเรื่องละเอียด  นี่เขาเรียกคนรู้จริงของชาววัด(รู้จริงไม่จริงเราก็ไม่รู้ก็เขาพูดแต่กั๊กๆ เลยต้องตีความไปว่าอย่างนี้)  แต่คนพูดบอกหมดเลย  แถมบอกเหตุบอกผล  บอกที่มาที่ไป  อ้างหลักตามตำรา  คนทางวัด(ในความคิดลึก ๆ ที่ถูกสอนมา)มองว่ารู้ไม่จริง  ชอบโอ้อวดไปนั่น ผมมีข้อคิดที่ว่า  คนรู้จริงจะพูดหรือไม่พูดก็คือคนรู้จริง  แต่ว่าเมื่อพูดแล้วต้องบอกจนกระจ่างชัดเจน  ตรวจสอบแล้วตรงแนวถูกทาง  โดยใช้เกณฑ์ตำราวิชชาธรรมกายทุกหลักสูตรมาจับ  อย่างนี้เชื่อเถิดตกม้าตายกันทั้งนั้น  คนที่ชอบพูดแบบกั๊กๆ นี่แหละ ตกม้าตายก่อนเพื่อนเลย   เราได้รับการปูพื้นฐานทางการเรียนรู้วิชชาธรรมกายมาต่างกัน  ถ้าเราเรียนวิชชาธรรมกายด้วยเหตุและผลอย่างชัดเจนและเปิดเผย  ตั้งแต่หลักสูตรเบื้องต้น  เมื่อเราจะพูดอะไรกับใครย่อมมีหลักเกณฑ์  และเมื่อใครเขามาตรวจสอบเรา  เราก็สามารถเอาตำรามาจับได้ว่าตรงความรู้หลวงพ่อวัดปากน้ำหรือไม่  อย่าอ้างเรื่องรู้ญาณทัสสนะโดยไม่มีเหตุผลรับรอง  ตำราของหลวงพ่อวัดปากน้ำทุกหลักสูตร  เชื่อเถิดครับ  นั่นเป็นตัววัดผลตรวจสอบผู้ที่เราทั้งหลายคาดว่าท่านเป็นผู้วิเศษรู้ไปทุกอย่าง  และใครที่กล่าวว่าอย่าอ่านตำรา  มันไม่ทำให้เราเห็นธรรมได้  ต้องทำใจหยุดใจนิ่งซี  ก็ต้องบอกว่าตำราเขามีไว้ให้เราทบทวนความรู้ว่าเราเข้าใจเนื้อวิชชาธรรมกายถูกหรือคลาดเคลื่อนไปจากหลักเกณฑ์  ความรู้เราจะเพี้ยนเพราะเราไม่อ่านและทบทวนความรู้กับตำรา  เชื่อรู้ญาณทัสสนะอย่างเดียวไม่ได้  ตำราที่ว่านี้คือ 1.ทางมรรคผล (เล่มวิชชา 18 กาย) 2.คู่มือสมภาร 3.วิชชามรรคผลพิสดาร ภาค1 4.วิชชามรรคผลพิสดาร ภาค2 5.ยุทธศาสตร์การสะสางธาตุธรรม 6.เทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ที่นี้  ผมจะช่วยแจกแจงให้นะครับ  ในคำศัพท์เหล่านี้ ผังสำเร็จ        ที่สุดแห่งธรรม    รื้อสัตว์ขนสัตว์   ทั้ง 3 ประโยคนี้  มีอยู่ในเทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ  ความหมายที่ชัดเเจนก็ควรไปอ่านในนั้น  วัดพระธรรมกายยืมมาใช้ในการสร้างถาวรวัตถุของวัด  ซึ่งต่างจากหลวงพ่อวัดปากน้ำใช้ในธรรมภาคปฏิบัติ  ทางนามธรรม  ไม่ใช่วัตถุธรรม  คือบารมีที่จะถึงที่สุดแห่งธรรมหรือบารมีที่จะรื้อขนสัตว์เราต้องเข้าที่ทำวิชชาเพื่อไปรู้เห็นและแก้ผังต่างๆ ไม่ใช่บารมีแบบที่เห็นๆ กัน  นี่เป็นข้อคิดหนึ่งนะครับ วงบุญพิเศษ  คำนี้มาจากทางวัดโดยตรง  ถ้าเติมดุสิตบุรี...ไปด้วยก็ใช่เลย  ไม่เคยได้รับรู้จากที่อื่นเป็นศัพท์ใหม่ มารเข้าแทรกผัง  นี่ไม่รู้เจ้าของกระทู้ได้ยินมาจากไหน  พูดลอยๆ แบบนี้ไม่ได้  เพราะเป็นความรู้ทางวิชชา  ถ้าจะพูดต้องกล่าวให้ชัดเจนใครเอาไปพูดลอยๆ จะด้วยเจตนาอย่างไร  ก็ถือว่าใช้ไม่ได้  คิดว่าน่าจะมีข้อมูลมากกว่านี้นะครับ  เพราะประโยคนี้เป็นคำกริยาไม่ใช่นามหรือสรรพนาม อธิบายยากฉะนั้นใครพูดนี่รับผิดชอบคำพูดด้วย  เพราะคนเขางงกันทั้งประเทศแล้ว ผมมองว่า  ถ้าเรากล่าวประโยคใดๆ ทางวิชชาอย่างชัดเจน  ตรงตามหลักตามตำรา  ไม่มีใครเขาสงสัยเพราะเราสามารถบอกแหล่งสืบค้นและแหล่งข้อมูลได้  แต่เท่าที่ดูความหมายของทางวัดฯ ที่เอาคำหรือประโยคเหล่านี้มาใช้  ทั้งผิดวัตถุประสงค์  ผิดหลักวิชชา  และสร้างความงวยงงให้คนทั้งหลายได้  อย่าว่าแต่คนนอกเลย  แม้คนที่ศรัทธาวัดก็ไม่เข้าใจ  แต่เมื่อพูดไปแล้วมันดูขลัง  ดูลึกลับ  ดูละเอียด  เป็นที่เชื่อได้ว่าผู้กล่าวมีความรู้ละเอียดลึกซึ้ง  ซึ่งจะจริงหรือเปล่าเราก็ควรหาวิธีพิสูจน์ดู  ดีกว่าเชื่อไปตามๆ กันเพราะเขาเป็นอาจารย์เราศรัทธาเขาอย่างหมดจิตหมดใจไปแล้ว  เรื่องของเรื่องก็คือ  เรารู้น้อยเกินไปในเรื่องวิชชาธรรมกาย  เมื่อรู้น้อยความเข้าใจก็น้อย  แถมบางสำนักยังห้ามลูกศิษย์เปิดตำราหรือหาตำราและความรู้วิชชาธรรมกายใดๆ มาอ่าน  โดยอ้างสารพัด  ผมมองว่า  ถ้าเราเข้าใจวิชชาธรรมกายอย่างถูกต้องเราจะไม่ต้องหวังพึ่งความรู้ใครเลย  เราจะพอวินิจฉัยได้เองว่า  ท่านนั้นว่าอย่างนั้น  ท่านนี้ว่าอย่างนี้  เมื่อเทียบเคียงความรู้หลวงพ่อวัดปากน้ำตามตำราแล้วถูกต้องตรงแนวแค่ไหน  แต่ที่เคยได้ยินมามีคนพยายามจะลดความน่าเชื่อของตำราเสียด้วย  ถ้ารูปการณ์เป็นเช่นนี้  ต่อไปใครก็อ้างได้ว่าฝึกวิชชาธรรมกาย  แต่มันจะเป็น ธ ร ร ม ก ล า ย เสียมากกว่า... จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 09:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 * ธรรมะมีไว้ข่มตนเอง  ไม่ใช่มีไว้ข่มผู้อื่น คนมีธรรมะเพ่งโทษตนเองเป็นกำลัง  ไม่ใช่เพ่งโทษผู้อื่นเป็นกำลัง                                                                          * จากคุณ : จะรื้อสัตว์ขนสัตว์รื้อวัฏฏะนี้ (foox) - [ 26 เม.ย. 49 09:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาขอความรู้จากคุณ foox นะครับ บคุณเป็นคนดี และชอบเผยแพร่ธรรมะเสมอ เข้าใจว่าคงมีแหล่งค้นคว้า หรือมีอาจารย์ให้ความรู้ หากจะกรุณานำคำถามนี้ไปถาม จะเป็นพระคุณยิ่งครับ อย่าไปกลัวว่ามีคนไม่เข้าใจความหมายครับ ควรจะอธิบายให้มากๆครับ ถกเถียงธรรมะด้วยเหตุด้วยผล ปัญญาจะเจริญทับทวีใช่ไหมครับ หรือคุณอาจจะนมัสการหลวงพี่ท่านใดก็ได้ครับ ทำเป็นบทความอธิบายเรื่องเหล่านี้ก็ดีครับ ขอบคุณทุกคนครับ ผมจะไปค้นจาก 63 กัณเทศน์อีกครั้งน่าจะกระจ่างบ้างครับ มรรคผลพิสดาร สะสางธาตุธรรม มีใครในวัดพระธรรมกาย พอจะแนะนำภาคปฏิบัติไหมครับ พอจะแนะนำพระอาจารย์ได้ไหมครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 09:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 "คำสอน"ของแต่ท่านก็ย่อมแตกต่างกันไป.. ถ้า"สอนเหมือนกันทุกคำ" ก็ไม่จำเป็นต้องมีการสอนใหม่ ยิ่งในปัจจุบันมีเทป วีซีดี ฯลฯ.. ยิ่งสบาย ไม่ยากที่จะนำมาใช้สอนกันต่อ ๆ ไป แต่ดูที่แนวทางครับ.. ว่าเป็นไปเช่นไร เช่นคำว่า"ที่สุดแห่งธรรม" "...เวลานี้กำลังไปอยู่ทั้งวันทั้งคืน  วินาทีเดียวไม่ได้หยุดเลย  ตั้งใจจะไปให้สุดวิราคธาตุวิราคธรรมนั่นแหละ  ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งบัดนี้  นับปีได้ 22 ปี กับ 6 เดือนเศษแล้ว.. เกือบครึ่งละ  จะไปให้สุดวิราคธาตุวิราคธรรมให้ได้..." (พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี แสดงเมื่อ 31 มกราคม 2497) ............................................................. ผมมีบุญน้อย.. ไม่มีโอกาสพบพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ไม่มีโอกาสรู้เรื่องใน"โรงงานทำวิชชา"แต่.. เห็นคุณบอกว่า.. "...ตอนแรกคิดว่า คำเหล่านี้คือว่าจากหลวงพ่อสดครับ แต่จริงๆไม่มี ศิษย์คนไหนทราบเลยครับ แม้แต่โรงงานทำวิชชาเอง..." ก็แสดงว่าคุณต้องรู้ว่าท่านแสดงอะไร และไม่ได้แสดงอะไรไว้ ใช่ไหมครับ ? พอจะนำมาแสดงเป็นวิทยาทานจะได้ไหมครับ ??? จากคุณ : น้อย (มาก) - [ 26 เม.ย. 49 09:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ธรรมะมีไว้ข่มตนเอง  ไม่ใช่มีไว้ข่มผู้อื่น คนมีธรรมะเพ่งโทษตนเองเป็นกำลัง  ไม่ใช่เพ่งโทษผู้อื่นเป็นกำลัง ใจเย็นๆ ครับ  อย่าเพิ่มมองว่าเป็นการเพ่งโทษกันเลย   เดี๋ยวผมจะกลายเป็นผู้ร้ายไป  ถ้าพิจารณากันให้ดีคำ ว่า "เพ่งโทษ" ก็หมายความว่า  เรามีโทษให้เขาเพ่ง  เมื่อ เราพิจารณาว่า  ควรแก้ไขก็จะเป็นอานิสงค์ที่ดีมากๆ การ จะกล่าวว่าอย่ามาตำหนิฉันเลย  เธอนะควรดูตัวเองก่อน   นั่นก็หมายความว่า  เราอยากจะพูดปัดไปเสีย  ควร พิจารณาคำที่เขาเพ่งโทษเราเถิดครับ  ถ้าไม่จริงก็ควร อธิบายออกมา  และควรอธิบายให้ตรงคำถาม  ให้ชัดเจนที่ สุด  ถ้าอ้างแหล่งที่มา  แหล่งสืบค้น  และเหตุผล  ของคำ หรือประโยคเหล่านี้ที่คุณxcvbnm ถามได้  ก็คงหมดข้อ กังขานะครับ  ช่วยๆ กันครับ  เขาสงสัยมาเราตอบไปให้ ตรงประเด็นดีกว่า  และถ้ามองว่าเป็นเรื่องละเอีดยไม่ควร กล่าวเกรงคนจะเข้าใจผิด  แล้วคำพูดประโยคเหล่านี้มัน ออกมาจากวัดได้อย่างไร  จนทำให้คนทั้งข้างในข้างนอก วงการเขาสงสัย  ถ้าคุณfoox และท่านอื่นๆ จะกรุณาก็ช่วย อธิบายให้ชัดเจนด้วย  จักขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งครับ จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 10:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "คำสอน"ของแต่ท่านก็ย่อมแตกต่างกันไป.. ถ้า"สอนเหมือนกันทุกคำ" ก็ไม่จำเป็นต้องมีการสอนใหม่ ยิ่งในปัจจุบันมีเทป วีซีดี ฯลฯ.. ยิ่งสบาย ไม่ยากที่จะนำมาใช้สอนกันต่อ ๆ ไป ขอความกรุณาคุณน้อย (มาก) ช่วยอธิบายให้ชัดกวานี้  ผมฟังแล้วมันงงงง เพราะคำว่า  ผังสำเร็จ        ที่สุดแห่งธรรม    รื้อสัตว์ขนสัตว์  หรือประโยคที่ว่า  มารเข้าแทรกผัง  ยกเว้น  วงบุญพิเศษ  (เพราะไม่ใช่คำสอนหลวงพ่อวัดปากน้ำ)  คำและประโยคข้างต้นทั้งหมด  เป็นศัพท์เฉพาะในวิชชาธรรมกาย  เวลาอธิบายต้องตรงกันหมด  เพราะเป็นหลักวิชชา  เป็นเนื้อวิชชา  จะมายืมคำแล้วไปขยายความตามใจชอบ  หรือสอนให้เข้ากับโครงการของตนไม่ได้นะครับ  ผู้ฝึกวิชชาธรรมกายสายอื่น(ทุกสาย)เขาถือมาก  ความรู้ทางศัพท์เทคนิคเหล่านี้ส่งผลในภาคปฏิบัติ  เข้าใจคลาดเคลื่อน  หรือกล่าวสอนผิด  อันตรายนะครับ  นี่ผมก็ไม่ได้กล่าวว่าท่านสอนผิดเต็มร้อยนะครับ  แค่พูดโดยหลักการ  เพียงแต่อยากให้อธิบายมาทีซีว่า  ท่านที่เข้าวัดบ่อยๆ พอจะอธิบายคำหรือประโยคเหล่านี้ได้ไหม  ไม่ต้องกลัวผิดครับ  เราคุยกันเชิงความรู้  แต่ขอให้ชัดเจนในข้อมูล  เราจะได้เข้าใจซึ่งกันและกัน... จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 10:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ใจเย็นๆครับทุกท่าน เราคงมาร่วมกันศึกษาค้นคว้า แหล่งที่มา เอกสารอ้างอิงครับ ผลของการปฏิบัติคงมีแต่ละขั้นแต่ละตอน ก็แนะนำกันไป ใครรู้มากก็แนะนำกัน รู้น้อยก็ฟังมากหน่อย รบกวน คุณๆ ช่วยค้นคว้าเพิ่มเติมให้หน่อยครับ ว่ามาจากแหล่งใด การแสดงความคิดเห็นส่วนตัวหลายครั้ง ต้องชัดเจนว่า อันไหนตำรา อันไหนความเห็นครับ เรามาขอคุยแบบเนื้อหาวิชชา ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติครับ ผมฝากเรียนถามหลวงพ่อทัตตะของคุณ Foox นะครับ มันมีคำศัพท์มากกมายที่ไม่คุ้นที่มาครับ ขอบพระคุณครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 12:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบคุณ xcybnm เอาเป็นว่าผมจะตอบตามที่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อนนะครับ ส่วนคำตอบนั้น ถ้าคุณฟังแล้ว ไม่เข้าใจกระจ่างก็ลองช่วยตอบคำถามผมบ้างนะครับ แล้วคุณจะเข้าใจว่า เรื่องบางเรื่องต้องเข้าใจอย่างถ่องแท้จึงจะตอบได้อย่างสมบูรณ์ 1. ผังสำเร็จ หมายถึง ผลของบุญหรือกรรมที่ทำไว้ ที่จะคอยส่งผลในอนาคต แต่นิยมใช้พูดในภาษาของทางวัดน่ะครับ แต่ความหมายเหมือนกัน เช่น เราปล่อยปลาเป็นประจำ บุญจะส่งผลในอนาคตให้เป็นผู้แข็งแรง อายุยืน มีความหมายเหมือนกับว่า เราปล่อยปลาเป็นประจำ จะเป็นผังสำเร็จให้มีร่างกายแข็งแรง อายุยืน 2. ที่สุดแห่งธรรม คือ สภาวะที่สรรพสัตว์ทั้งหมด พ้นจากความทุกข์ทั้งปวงครับ 3. รื้อสัตว์ขนสัตว์ นี่เป็นความหมายที่ใช้กันอยู่ในพระไตรปิฎกอยู่แล้ว ท่านนิยมพูดเต็มๆ ว่า พระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย ปรารถนาจะรื้อสัตว์ขนสัตว์เข้าพระนิพพาน 4. วงบุญพิเศษ ก็คือ ทีมงานของหมู่คณะชักชวนกันเป็นทีมใหญ่ มุ่งสร้างบารมีเพื่อไปสู่ที่สุดแห่งธรรมน่ะครับ 5. มารเข้าแทรกผัง หมายถึง วิบากที่เกิดจากกรรมในอดีตที่คนคนนั้นทำไว้เอง มาตัดรอนผลของบุญ ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จตามผลของบุญนั้นเท่าที่ควรน่ะครับ ถ้ายังไม่กระจ่าง กรุณาตอบคำถามเหล่านี้ดูบ้างนะครับ ในพระไตรปิฎก จะมีคำพูดว่า มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก มารโลก ผมอยากถามว่า มารโลกนี้ อยู่ที่ไหนครับ ในพระไตรปิฎก จะมีเรื่องราวของเทวบุตรมาร ยกทัพมาขัดขวางพระพุทธเจ้าในวันตรัสรู้ธรรม ตอนยกทัพมา เทวดาทั้ง 6 ชั้นฟ้า หนีไปสุดขอบจักรวาล อยากถามว่า ทำไม เทวดา 6 ชั้นฟ้า สู้เทวบุตรมาร (6 ต่อ 1) ไม่ได้หรือครับ ทำไมต้องหนีด้วยครับ ส่วนที่คุณ สมถะ เข้าใจว่า ทางวัดพระธรรมกาย เก่งเรื่องการตลาด ไม่ใช่วัตถุประสงค์ของหลวงปู่วัด ปากน้ำนั้น ผมขอบอกว่า เข้าใจผิดครับ เพราะผมได้คุยกับบรรดา ลูกหลานหลวงปู่ เช่น นายฉลอม มีแก้วน้อย ต่างยืนยันว่า การเผยแผ่เรื่องราวของธรรมกายไปทั่วโลก ให้คนทั้งโลก ประพฤติปฏิบัติตามนั้น เป็นความต้องการของหลวงปู่วัดปากน้ำอย่างแท้จริง เพียงแต่ตอนนั้น ท่านยังไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนี้น่ะครับ เพราะมีภารกิจหลายอย่าง อีกทั้งยุคนั้นยังมีภัยสงคราม ฯลฯ จากคุณ : หัดฝัน - [ 26 เม.ย. 49 12:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณหัดฝันครับ  สิ่งที่คุณอธิบายถามว่าใครพูดครับ  ใครบอกความรู้คุณครับ  ช่วยแจ้งแหล่งที่มาที่ไปด้วยครับ  เพราะคำอธิบายของคุณนั้นไม่ใช่ความหมายที่หลวงพ่อเขียนไว้ในมรดกธรรมคือเล่มคำเทศน์ทั้ง 63 กัณฑ์นะครับ  มันคนละความหมายกัน  ผมก็บอกแล้วว่าผังสำเร็จ        ที่สุดแห่งธรรม    รื้อสัตว์ขนสัตว์  หรือประโยคที่ว่า  มารเข้าแทรกผัง  นั้นเป็นเนื้อหาภาคปฏิบัติไม่ใช่ความหมายที่ใครจะคิดกันเอาเองแล้วเปลี่ยนแปลงตามใจชอบ  ผมเข้าใจว่าคุณพยายามจะอธิบายให้คนทั่วไปฟังเข้าใจในมุมของคุณ  แต่มันไม่ใช่ความหมายที่หลวงพ่อวัดปากน้ำใช้ครับ  ตอบแบบนี้ความรู้มันก็เขวไปหมดซีครับ  คุณxcvbnm เจ้าของกระทู้แกก็บอกแล้วว่าแกก็นักปฏิบัติ  และไปเที่ยวสืบถามมาแล้ว  คำตอบแบบนี้มันไม่มีแหล่งสืบค้น  ไม่บอกที่มาที่ไป  อย่างนี้ใครจะอธิบายความหมายอย่างไรตามชอบใจก็ได้หรือครับ แล้วกรุณาอย่าพยายามโยงว่าที่วัดฯเผยแพร่ไปทั่วโลก  หลวงพ่อวัดปากน้ำก็ต้องการเช่นนั้น  เรื่องจริงก็คือหลวงพ่อต้องการให้วิชชาธรรมกายเผยแพร่ไปทั่วโลกจริง  แต่ไม่ใช่วิธีการแบบที่วัดพระธรรมกายทำ  มันสวนทางกัน  หลวงพ่อวัดปากน้ำต้องการให้คนเข้าถึงธรรมกายทั่วโลก  ไม่ได้ต้องการให้คนทั่วโลกมาทำบุญจ่ายเงินให้วัดฯ ผมถามว่ามีคนไปวัด หมื่นคนแสนคน  คุณสอนเขาให้เป็นธรรมกายได้กี่คน  หลวงพ่อวัดปากน้ำจะคิดอย่างไร  ไหนว่าต้องการเผยแพร่วิชชาธรรมกาย  ไหนล่ะผลของการปฏิบัติที่คนเขามารับการฝึกจากคุณ  คุณไม่พัฒนาที่ตัววิชชาเลย  ผมมองดูวัดนี้มาหลายสิบปีแล้ว  พัฒนาแต่วัตถุและพิธีกรรม  แต่วิชชาความรู้ไม่มีสอนเขา  วิชชาธรรมกายนะไม่คืบหน้าเลย  ดังนั้นอย่าอ้างว่าไปถามคนโน่นคนนี้มาแล้ว  แล้วก็พยายามมาโยงกับสิ่งที่ทำอยู่  ท่านเหล่านั้นไม่สมควรนำมากล่าวอ้าง  อย่าเอาท่านมาวุ่นวายด้วยเลย   ผมเองมีความเข้าใจคุณหัดฝันในระดับหนึ่งนะครับ  ผมมองว่าคุณปรารถนาดี  ผมก็ปรารถนาดีต่อคุณ  แต่ผมก็ยอมไม่ได้ที่เราเอาคำพูดที่หลวงพ่อวัดปากน้ำกล่าวมาใช้อีกความหมายหนึ่ง  ยังไงช่วยบอกแหล่งสืบค้น  ยืนยันไว้ด้วยว่าความหมายที่คุณหัดฝันอธิบายนำมาจากไหน  ท่านใดกล่าว  เราจะได้ทราบว่าเป็นคนละส่วนกับหลวงพ่อวัดปากน้ำ  ถูกผิดอย่างไรจะได้มีผู้รับผิดชอบในส่วนนั้นๆ เชื่อเถิดครับเดี๋ยวก็มีคำแปลกๆ ออกมาอีก  ไหนบอกว่าไม่ควรบอกเรื่องละเอียดแต่ก็หลุดออกมาโดยที่เราไม่รู้ที่ไปที่มาเลยว่ากล่าวเพื่ออะไร....... คุณหัดฝันต้องเข้าใจนะครับ  เว็ปนี้เปิดกว้างทางความคิด  ผมจึงต้องคุยกับคุณตรงๆ อย่างนี้แหละครับ จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 13:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต้องขอบคุณคุณหัดฝันมากๆครับ ที่กรุณาให้ข้อมูล เรื่องมาร ผมพอจะเข้าใจครับ และรู้เรื่องการปราบมาร ด้วยวิชชาธรรมกาย มาพอสมควรครับ คำศัพท์ ทั้งหมด จะมีที่มา จากพระไตรปิฏก ตำราที่เขียนโดยหลวงพ่อวัดปากน้ำ และพระสงฆ์ รวมถึงผู้ผู้ปฏิบัติ ดังนั้นก็เลยมาแยกแยะว่าคำเหล่านี้มาจากไหนบ้าง ต้องชื่นชมทีมงานที่คิดโครงการต่างๆครับ ตั้งชื่อได้ดีมากครับ มีคำศัพท์ใหม่ๆ   เพิ่มขึ้นในวาการ ทางพุทธเสมอนะครับ ช่วงนี้ มหาสุวรรณนิธิ หากเรียกว่า วัตถุหล่อพระ ก็คงจะไม่ไพเราะ ผังสำเร็จ จะเรียกว่า หมั่นทำบุญทำทาน ก็คงจะไม่รู้สึกแตกกต่าง วงบุญพิเศษ  จะเรียกว่า สวรรค์ชั้นดุสิต เฉยๆ ก็คงไม่ตื่นเต้น เสาแก้วพันปี จะเรียกว่า เสาอาคารวิหาร ก็ดูเฉยๆ ชักชวนคนทำความดี เป็นสิ่งดีครับ คำว่ามารเข้าแทรกผัง เข้าใจว่าคุณสมถะจะอธิบายได้ดีกว่านี้นะครับ การเผยแผ่ธรรม วิชชาธรรมกาย แหวกแนวดีครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 13:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในส่วนคำถามของคุณหัดฝันที่ว่า   ถ้ายังไม่กระจ่าง กรุณาตอบคำถามเหล่านี้ดูบ้างนะครับ ในพระไตรปิฎก จะมีคำพูดว่า มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก มารโลก ผมอยากถามว่า มารโลกนี้ อยู่ที่ไหนครับ ในพระไตรปิฎก จะมีเรื่องราวของเทวบุตรมาร ยกทัพมาขัดขวางพระพุทธเจ้าในวันตรัสรู้ธรรม ตอนยกทัพมา เทวดาทั้ง 6 ชั้นฟ้า หนีไปสุดขอบจักรวาล อยากถามว่า ทำไม เทวดา 6 ชั้นฟ้า สู้เทวบุตรมาร (6 ต่อ 1) ไม่ได้หรือครับ ทำไมต้องหนีด้วยครับ ไม่ทราบว่าคำถามต้องการให้ตอบประเด็นไหน  คุณต้องแยกก่อนนะครับ  ตามหลักวิชชาเรื่องของมารนี่  เพราะมารตามแบบวิชชาธรรมกายนั้นคือ  ธาตุธรรมภาคมาร  แต่ในพระไตรปิฎกกล่าวถึงเทวบุตรมาร  ซึ่งคือพญามารที่กล่าวไว้ว่าอยู่บนสวรรค์ชั้นที่ 6  ซึ่งเป็นคนละส่วนกัน  เพราะที่กล่าวนั้นเป็นพญามารในภพ 3 แต่ธาตุธรรมภาคมารที่เรียกว่ามารโลก  เป็นภพเร้นลับ  จรไปจรมา  และอยู่ได้ทั่วไปทั้งในภพ 3 และนอกภพ 3 หลวงปู่ชั้ว โอภาโส *เป็นศิษย์ผู้ใกล้ชิดพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ (พระมงคลเทพมุนี) ตามประวัติว่าท่านเป็นพระสุปฏิปันโนองค์หนึ่ง ซึ่งปรารถนาพุทธภูมิด้วย ในระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ท่านได้เป็นกำลังสำคัญในการเผยแพร่ธรรมปฏิบัติตามแนววิชชาธรรมกาย ได้บันทึกไว้ว่า บทที่ ๙ ปกิณกะ ประสบการณ์ในการปฏิบัติภาวนาตามแนววิชชาธรรมกาย จากบันทึกของพระครูวินัยธร (ชั้ว โอภาโส)* หนังสือ ทางมรรคผล คือมีพระพุทธเจ้าอยู่สามภาคที่ไม่ถูกกัน เป็นข้าศึกกันจริง ๆ เข้ากันไม่ได้อย่างเด็ดขาด เพราะผิดธาตุผิดธรรมกัน พระพุทธเจ้าสามภาคนี้ ขาวภาคหนึ่ง ดำภาคหนึ่ง ไม่ดำไม่ขาวภาคหนึ่ง            ภาคขาวนั้นคือ กุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายขาวใสเหมือนแก้วขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้สุขแก่สัตว์แต่ฝ่ายเดียว ไม่มีให้ทุกข์เลย            อีกภาคหนึ่ง อกุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายดำใสเหมือนแก้วดำ หรือนิล เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้ทุกข์แก่สัตว์ฝ่ายเดียว ไม่มีให้สุขเลยเหมือนกัน            อีกภาคหนึ่ง อัพยากตาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายไม่ขาวไม่ดำ ใสเป็นสีกลาง ใสเหมือนแก้วสีตะกั่วตัด จะว่าขาวก็อมดำ จะว่าดำก็อมขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูมเหมือนกัน ให้ไม่สุขไม่ทุกข์แก่สัตว์            ต้นธาตุต้นธรรม* สำหรับต้นธาตุต้นธรรมของภาคขาวสายของพระสมณโคดม มีฤทธิ์มากกว่าภาคขาว ต้องคอยช่วยภาคขาวอยู่เหมือนกัน ให้สุขแก่สัตว์เหมือนภาคขาว *ต้นธาตุต้นธรรมนี้มีทั้งสามภาค ซึ่งต่างก็คอยสอดละเอียดช่วยภาคของตัวในการปกครองธาตุธรรมของสัตว์ให้เป็นไปตามปิฎกของตัว และต่างก็ประมูลฤทธิ์เพื่อแย่งกันปกครองธาตุธรรมอยู่ตลอดเวลา *** ต่อไปเป็นขั้นตอนปฏิบัติตามหลักสมถะและวิปัสสนา  และคำตอบเรื่องมารผจญในครั้งที่พระโพธิ์สัตว์จะบรรลุมรรคผล กายในกายนับตั้งแต่กายมนุษย์หยาบหรือกายเนื้อ ก็มีกายมนุษย์ละเอียด, กายทิพย์หยาบ, กายทิพย์ละเอียด ซึ่งเป็นกายที่สี่นับจากกายมนุษย์ ถึงกายนี้แล้วก็จะสามารถทำกัมมัฏฐานได้ ๓๐ ที่ตั้ง ตั้งแต่กสิณ ๑๐, อสุภะ ๑๐, และอนุสสติ ๑๐ ตาของกายนี้ (นับแต่ตาของกายมนุษย์ละเอียดเป็นต้นไป) เป็นทิพยจักษุ* สามารถเห็นสวรรค์ นรก เปรต อสุรกาย แล้วเอากายทิพย์นี้แหละไปนรก สวรรค์ เปรต อสุรกาย ได้ทุกแห่ง ไปพูดจาปราศรัยกันกับพวกเหล่านั้นได้ ถามถึงบุรพกรรมทุกข์สุขกันได้ทั้งนั้น แต่ว่ายังไม่เห็นพรหมโลกเพราะละเอียดกว่าสวรรค์มาก ดวงธรรมในกายทิพย์นี้เรียกว่า ทุติยมรรค พอขยายออกเป็นปฏิภาคใหญ่เท่าดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ก็จะเห็นกายที่ ๕ ขึ้นอีก ผุดขึ้นที่กลางดวงทุติยมรรค เรียกว่ากายรูปพรหมหยาบ และในกลางกายรูปพรหมหยาบก็มีกายรูปพรหมละเอียด เป็นกายที่ ๖ กายนี้สวยงามประดับประดาอาภรณ์ยิ่งกว่าเทวดา (กายทิพย์) กายนี้ทำกัมมัฏฐานได้ ๔ ที่ตั้ง คือรูปฌาน ๔ ดวงตาของกายนี้เป็นปัญญาจักษุ สามารถเห็นพรหมโลกทั้ง ๑๖ ชั้น แล้วเอากายนี้ไปพรหมโลกทั้ง ๑๖ ชั้นได้ ไปไต่ถามทุกข์สุขกับรูปพรหมทั้ง ๑๖ ชั้นได้ แต่ว่ายังไม่เห็นอรูปพรหม ๔ ชั้น เพราะละเอียดกว่ารูปพรหมมาก            ต้องเอาเห็น จำ คิด รู้ เข้าไปหยุดนิ่งอยู่เหนือสะดือสองนิ้วมือในกลางกายรูปพรหมที่ ๖ นี้อีก ดวงธรรมในกายนี้เรียกว่า ตติยมรรค พอขยายเป็นปฏิภาคใหญ่ออกไปเท่าดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ ก็จะเห็นกายอรูปพรหมหยาบ ในกลางกายอรูปพรหมหยาบก็จะเห็นกายอรูปพรหมละเอียดเป็นกายที่ ๘ กายรูปพรหมนี้สวยงามยิ่งขึ้นไปอีก กายนี้ทำกัมมัฏฐานได้ ๖ ที่ตั้ง คือ อรูปฌาน ๔ และ อาหาเรปฏิกูลสัญญา กับจตุธาตุววัตถานะ รวมเป็น ๔๐ กัมมัฏฐานด้วยกัน ดวงตาของกายนี้เป็นสมันตจักษุ สามารถเห็นอรูปพรหม ๔ ชั้น แล้วเอากายนี้ไปอรูปพรหม ๔ ชั้นได้ ไปไต่ถามทุกข์สุขกันได้ แต่ยังไม่เห็นนิพพาน            ต้องเข้าไปนิ่งอยู่เหนือศูนย์สะดือสองนิ้วมือ ในกลางกายอรูปพรหมละเอียดซึ่งเป็นกายที่ ๘ นี้อีก ดวงธรรมในกายนี้เรียกว่า จตุตถมรรค พอขยายเป็นปฏิภาคใหญ่เท่าดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ ก็จะเห็นกายอีกกายหนึ่งเป็นกายที่ ๙ กายนี้เรียกว่า "ธรรมกาย" เหมือนพระพุทธรูป เกตุแหลมเหมือนดอกบัวตูม สวยงาม ใสเหมือนแก้ว ดวงตาของกายนี้เรียกว่า พุทธจักษุ เห็นนิพพาน แล้วเอากายนี้แหละไปนิพพานได้ พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไหนก็เห็นหมด ทั้งขาว กลาง ดำ ไปพบปะเห็นทั้งนั้น เรื่องห่มผ้าม้วนขวา ม้วนซ้ายจะไปรู้เรื่องได้หมด ถ้าท่านผู้ใดทำได้ถึงพระธรรมกายนี้แล้วจึงค่อยเชื่อ หรือจะไม่เชื่อก็ตามใจท่านเถอะ เพราะคนเรามีอยู่สามพวก ขาวพวกหนึ่ง ดำพวกหนึ่ง กลางพวกหนึ่ง ถ้าพวกขาวก็เชื่อ ถ้าพวกดำก็ไม่เชื่อ ถ้าพวกกลางก็เฉย ๆ ถ้าอยากจะรู้ว่าเป็นพวกขาว กลาง หรือดำ ก็สังเกตดูเอา ถ้าซื่อตรง นักปราชญ์ ฉลาดใจบุญ ก็ให้รู้ว่าเป็นเครื่องหมายของภาคขาว, ถ้าคดโกง เก่งกาจ ฉลาดใจพาล ก็ให้รู้ว่าเป็นเครื่องหมายของภาคดำ, ถ้าไม่ตรง ไม่โกง นั่นก็เป็นเครื่องหมายของภาคกลาง แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 49 15:32:53 จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 14:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ธรรมกายนี้ก็มีหยาบละเอียดกว่ากันเข้าไปตามลำดับ กายธรรมกายแรกซึ่งเป็นกายที่ ๙ นั้นเรียกว่า ธรรมกายโคตรภูหยาบ ในธรรมกายโคตรภูหยาบก็มีธรรมกายโคตรภูละเอียด, ในกายโคตรภูละเอียดก็มีกายพระโสดาปัตติมรรค ในกายพระโสดาปัตติมรรคก็มีกายพระโสดาปัตติผล, ในกายพระโสดาปัตติผลก็มีกายพระสกิทาคามิมรรค ในกายพระสกิทาคามิมรรคก็มีกายพระสกิทาคามิผล, ในกายพระสกิทาคามิผลก็มีกายพระอนาคามิมรรค ในกายพระอนาคามิมรรคก็มีกายพระอนาคามิผล, ในกายพระอนาคามิผลก็มีกายพระอรหัตมรรค ในกายพระอรหัตมรรคก็มีกายพระอรหัตผล เป็น ๑๘ กายด้วยกัน            กายตั้งแต่กายมนุษย์ กายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม ทั้งหยาบทั้งละเอียดหมดทั้ง ๘ กายนี้เป็นกาย ปัญจขันธ์ เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่ตัวตน บุคคล เราเขา ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา แต่กายทั้ง ๑๐ นับตั้งแต่กายธรรมโคตรภูขึ้นไปจนถึงธรรมกายพระโสดา ธรรมกายพระสกิทาคา ธรรมกายพระอนาคา ธรรมกายพระอรหัต ทั้งหยาบทั้งละเอียด นี้เป็นกายธรรมขันธ์ เป็นนิจจัง เป็นสุขัง เป็นอัตตา, นิจจังเป็นของเที่ยง สุขังเป็นสุข อัตตาเป็นตัวของเรา เป็นกายของเราแท้ไม่ยักเยื้องแปรผัน กายปัญจขันธ์เป็นกายโลกีย์ กายธรรมขันธ์เป็นกายโลกุตตระ กายปัญจขันธ์สำหรับทำภูมิสมถะ คือ กัมมัฏฐาน ๔๐ กายโลกุตตระสำหรับทำภูมิวิปัสสนาไม่มีที่สิ้นสุด จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 14:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กัมมัฏฐาน  ๔๐ เรียกว่า สมถะภูมิ แต่ข้างในกายเราจึงจะเอา ถ้าเกิดข้างนอกเป็นทัศนูปกิเลส ใช้ไม่ได้ เมื่อพระพุทธเจ้าทำจบหมดแล้ว ก็รู้ชัดว่าไม่ใช่หนทางตรัสรู้ เพราะพระองค์ยังทำไม่ถึงพระธรรมกาย เวลานั้นพระองค์ทำได้เพียงกายมนุษย์ละเอียด ทิพย์ รูปพรหม และอรูปพรหมเท่านั้น ก็รู้แน่ว่าไม่ใช่หนทางตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณ จึงต้องเสด็จไปบำเพ็ญโดยลำพังพระองค์เองอยู่ถึงหกปี ที่พระองค์ทำโดยยากลำบากนั้น ก็เพราะพระพุทธเจ้าภาคกลาง และภาคดำนั้นคอยเป็นมารขัดขวางอยู่ ไม่ใช่แต่จะขัดขวางพอดีพอร้าย ขัดขวางกันอย่างฉกาจฉกรรจ์ ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้าภาคอื่นคอยขัดขวางแล้วพระองค์ก็ทำได้ง่าย แล้วก็ไม่รู้เรื่องด้วยว่ามีมารคอยขัดขวาง ต่อเมื่อได้สำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว จึงรู้เรื่องมาร พระองค์บำเพ็ญบารมีอยู่ช้านาน ถึงกับต้องอดอาหารและกลั้นหายใจ เพราะมารคอยขัดขวางไว้ แต่อาศัยที่พระองค์มีความเพียรกล้า กับทรงพระปัญญา รู้จักเปลี่ยนแปลงหนทางปฏิบัติ ภายหลังกลับฉันจังหันให้พระวรกายมีกำลัง จนกระทั่งได้ฉันข้าวมธุปายาสของนางสุชาดา แล้วเอาถาดทองลงลอยในแม่น้ำเนรัญชรา ทรงอธิษฐานทดลองดูพระบารมีของพระองค์ว่าจะสำเร็จพระโพธิญาณหรือไม่ ถ้าพระองค์จะได้สำเร็จแก่พระโพธิญาณก็ขอให้ถาดทองลอยทวนกระแสน้ำนี้ขึ้นไป ถ้าจะไม่สำเร็จแก่พระโพธิญาณก็ขอให้ถาดทองลอยตามน้ำ พอทรงอธิษฐานแล้วก็ทรงวางถาดทองลงในแม่น้ำเนรัญชรา ถาดทองก็ลอยทวนน้ำขึ้นไปไกลได้ ๒๐ วาของพระองค์แล้วจมลง พระองค์เห็นประจักษ์ ก็แน่พระทัยว่าจะได้ตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณ ครั้นเวลาเย็นได้ทรงรับหญ้าคาแปดกำมือที่พราหมณ์ชื่อ โสตถิยพราหมณ์ น้อมนำมาถวาย แล้วเอาไปทรงลาดลงที่โคนไม้ศรีมหาโพธิที่จะตรัสรู้ ก็ทรงอธิษฐานทดลองดูอีกว่า ถ้าจะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแน่แล้ว ก็ขอให้เกิดเป็นบัลลังก์แก้วขึ้นเหมือนอย่างคำอธิษฐาน พอสิ้นคำอธิษฐานแล้วก็เกิดเป็นบัลลังก์แก้วสูง ๑๔ ศอกเหมือนคำอธิษฐาน เมื่อพระองค์เห็นประจักษ์ดังนั้นก็หมดความสงสัย ก็เสด็จขึ้นนั่งบัลลังก์ ตั้งพระทัยว่าถึงเลือดเนื้อและดวงใจจะเหือดแห้ง หรือกระดูกจะกองอยู่ที่นี้ก็ตามเถิด ถ้าพระโพธิญาณไม่บังเกิด เป็นไม่ลุกจากบัลลังก์นี้เป็นอันขาด ที่พระองค์จะปักพระทัยหมายมั่นปล่อยชีวิตลงได้ก็เพราะเห็นความอธิษฐานของพระองค์ปรากฏขึ้นแน่แท้ว่าจะได้ตรัสรู้แน่โดยไม่ต้องสงสัย เหตุว่าพระองค์มั่นพระทัยแน่แล้วก็หลับพระเนตร เข้ากายในกายตั้งแต่กายมนุษย์ กายทิพย์ กายรูปพรหม กายอรูปพรหม สับกายซ้อนกายจนใสเป็นแก้วดีแล้วหมดทุกกาย แล้วเข้าไปนิ่งอยู่ในกลางดวงจตุตถมรรคของกลางกายอรูปพรหม ตอนเมื่อธรรมกายจะเกิดขึ้นเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นนั้น มารลุกพรึบทีเดียวพร้อมกันหมดทั้งพระยามารและเสนามาร พระพุทธเจ้าภาคมารขัดขวางกันอย่างฉกาจฉกรรจ์ จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 14:06:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนนี้เป็นตอนสำคัญที่พระอาจารย์บางท่านตัดออกเสียหมด เพราะท่านไม่รู้เรื่องกายในกายว่ามีกันอย่างไร ท่านก็คิดเอากายมนุษย์ของพระสิทธัตถราชกุมาร ที่นั่งอยู่โคนไม้ศรีมหาโพธิ ไม่พอกับช้างของพระยามารซึ่งสูงตั้ง ๑๕๐ โยชน์ ท่านก็เลยตัดเรื่องมารประจญออกหมด หาว่าพระอรรถกถาจารย์แต่ก่อนยกย่องพระพุทธเจ้าเกินความเป็นจริงไป เห็นว่าพระพุทธเจ้าก็คนอย่างเรา ไม่มีอภินิหารวิเศษอะไร ท่านก็คิดเป็นปุคคลาธิษฐานธัมมาธิษฐานอะไรของท่านไป หาว่าลูกสาวพระยามาร ๓ คนนั้น เป็นจิตของพระองค์คิดขึ้นต่างหาก เมื่อนางตัณหาเข้ามาประเล้าประโลมนั้น หาว่าเป็นจิตของพระองค์ที่คิดอยากจะกลับเข้าไปครอบบ้านครองเมือง, เมื่อนางราคาเข้ามาประเล้าประโลมนั้น ก็หาว่าจิตของพระองค์หวนคิดถึงพิมพา ราหุล, เมื่อนางอรตีเข้ามาประเล้าประโลมนั้น ก็หาว่าจิตของพระองค์คิดอยากจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เมื่อพระองค์ได้ขับไล่นางทั้งสามให้หนีไปแล้วก็ว่าเท่ากับพระองค์เลิกคิด, เมื่อนางทั้งสามกลับไปกันแล้ว พระยามารก็ยกกองทัพเข้ามา ก็ (ว่า) เท่ากับจิตของพระองค์เกิดฟุ้งซ่านด้วยนิวรณ์ ๕ ประการ ของท่านก็เข้าที น่าให้คิดแบบนั้นเหมือนกันสำหรับคนที่ไม่รู้เรื่องกายในกายก็ต้องคิดไปอย่างนั้น เพราะช้างคิริเมขลมหาคชสารนั้นสูงถึง ๑๕๐ โยชน์ และต้นโพธิที่พระองค์นั่งสูงเพียง ๑๒๐ ศอก เป็นเส้นหนึ่งกับสิบวาเท่านั้น จึงไม่พอกัน ข้าพเจ้า (พระครูวินัยธร ชั้ว) จึงลองย่นสเกลดู ย่นโยชน์ลงเป็นเซ็นติเมตร เขียนรูปช้างสูง ๑๕๐ เซนติเมตร เฉพาะเล็บช้างวัดได้ ๕ เซนติเมตร แล้วช้างคิริเมขลสูงถึง ๑๕๐ โยชน์ ขยายเล็บออกไปได้ ๕ โยชน์ เมื่อพระยามารขี่แล้วไส (ช้าง) เข้ามาจะชิงบัลลังก์นั้น ถ้าพระองค์แลด้วยมังสะจักษุ (ตากายมนุษย์) ของพระองค์แล้ว อย่าว่าแต่เห็นหน้าพระยามารหรือหน้าช้างเลย เพียงแต่ครึ่งเล็บช้างก็ยังมองไม่เห็นเลย เพราะตากายมนุษย์แลเห็นเพียงโยชน์เดียวเท่านั้น เล็บช้างตั้ง ๕ โยชน์ แล้วเป็นของทิพย์ด้วยจะไปแลเห็นได้อย่างไร ความจริงไม่เป็นอย่างนั้น พระองค์ไม่ได้แลเห็นด้วยตากายมนุษย์ พระองค์เห็นด้วยตากายอรูปพรหม เป็นสมันตจักษุ เลยทิพยจักษุ เลยปัญญาจักษุ เข้าไปจวนถึงพุทธจักษุ เป็นอจินไตย์อยู่แล้ว อย่าว่าแต่ช้างคิริเมขลตัวเดียวเลย ถึงจะซ้อนกันขึ้นไปอีกสักกี่ตัว ก็ยังต่ำกว่าบัลลังก์ที่พระองค์นั่งเสียอีก เพราะพระยามารและเสนามารที่เข้ามาประจญนั้น ล้วนแต่เป็นกายทิพย์กันทั้งนั้น พระพุทธเจ้าปะทะด้วยกายอรูปพรหม เป็นอจินไตยกว่า ละเอียดกว่า สูงกว่า พวกกายทิพย์ก็สู้ไม่ได้ ถึงพระพุทธเจ้าภาคดำจะขัดขวางอย่างไร พระพุทธเจ้าภาคขาว (ต้นธาตุต้นธรรม) ของพระพุทธเจ้าก็คอยปะทะไว้เหมือนกัน ของมีตัวจริงทั้งนั้น เช่นพระยามาร เสนามาร ลูกสาวพระยามาร ก็ล้วนมีตัวตนอยู่ทั้งนั้น แต่เป็นกายทิพย์ ตามนุษย์เรามองไม่เห็น ต้องทำให้ถึงทิพยจักษุ ปัญญาจักษุ หรือสมันตจักษุ จึงจะแลเห็น เพราะเป็นของละเอียด ยิ่งกายพระพุทธเจ้า (ธรรมกาย) ด้วยแล้ว ต้องมองด้วยพุทธจักษุจึงจะเห็น ที่อาจารย์บางท่านแต่งกันขึ้นใหม่ ๆ ประมาณสัก ๔๐ ปี มาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๖๐ มานี้ได้ตัดอภินิหาร ปาฏิหาริย์ของพระพุทธเจ้าออกหมดนั้น เพราะไม่รู้เรื่องกายในกายนั่นเอง จึงได้ตัดบารมีภินิหารออกหมด ทำเอาแบบแผนของจริงเลอะเลือนไปไม่ใช่น้อย ความจริงที่พระอรรถกถาจารย์กล่าวไว้นั้น ก็ยังไม่ละเอียดเท่าความเป็นจริงเสียอีก ท่านย่อ ๆ ไว้เท่านั้น ถึงข้าพเจ้าผู้เขียนนี้ก็ต้องย่อไว้เหมือนกัน จะเขียนให้ละเอียดเต็มที่ก็ไม่ไหว เรื่องของท่านละเอียดนัก   ทีนี้จะกล่าวเมื่อพระยามารพ่ายแพ้ไปแล้ว กายธรรมกายก็เกิดขึ้นในกลางดวงจตุตถมรรค ในกลางกายอรูปพรหม (กายที่ ๘) ของพระสิทธัตถะราชกุมาร กายนี้เหมือนพระพุทธรูป เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ใสเป็นแก้ว กายนี้เป็นกายที่ ๙ ของพระสิทธัตถะราชกุมาร กายนี้แลเป็นกายพระพุทธเจ้า พอเข้าถึงกายนี้เรียกว่า โคตรภูญาณ ระลึกชาติหนหลังได้แล้ว เข้ากายไปร้อยกายพันกาย ก็ระลึกชาติได้ร้อยชาติพันชาติ เข้าไปได้หมื่นกายแสนกาย ก็ระลึกชาติได้ร้อยชาติพันชาติ เข้าไปได้หมื่นกายแสนกาย ก็ระลึกชาติได้หมื่นชาติแสนชาติ เข้าไปจนนับกายไม่ถ้วนก็ระลึกชาติได้นับไม่ถ้วนเหมือนกัน พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไหนก็ไปพบปะกันหมด ไปพูดจาปราศรัยกันได้หมดทั้งภาคขาว ภาคกลาง ภาคดำ เมื่อเข้าถึงกายธรรมกายโคตรภูนี้แล้ว ก็พิจารณาเห็นอริยสัจทั้ง ๔ เห็นกายมนุษย์เป็นทุกข์ด้วยเกิด แก่ เจ็บ ตาย, เห็นกายทิพย์เป็นสมุทัย เที่ยวหาที่เกิดไม่สิ้นสุด, เห็นกายรูปพรหมกับกายอรูปพรหมเป็นนิโรธเพื่อดับทุกข์,* เห็นธรรมกายเป็นมรรคเพื่อหลีกออกจากทุกข์ แล้วก็เดินสมาบัติพิจารณาอริยสัจทั้ง ๔ ที่เรียกว่า "สมาบัติ" นั้น ก็คือรูปฌาน อรูปฌานนั่นเอง แต่เดินคนละกาย รูปฌาน อรูปฌานนั้น เดินด้วยกายรูปพรหมและกายอรูปพรหม ซึ่งเป็นกายโลกีย์ จึงเรียกว่าฌานโลกีย์ แต่รูปสมาบัติ อรูปสมาบัตินั้น เดินด้วยกายธรรมกาย เป็นกายโลกุตตระ จึงเรียกว่า ฌานโลกุตตระ แล้วเอากายธรรมกายโคตรภูเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เรื่อยไป จนธรรมกายตกสูญแล้วเกิดธรรมกายขึ้นใหม่ใสละเอียดกว่าเก่า *นี้เป็น นิโรธ เพื่อดับเหตุแห่งทุกข์หยาบ เมื่อถึงธรรมกายแล้วจึงเป็นนิโรธเพื่อดับเหตุแห่งทุกข์ละเอียดจริง ๆ ที่เรียกว่า "ตกสูญ" นั้น คือเดินสมาบัติหนักเข้าจนธรรมกายนั้นใส แล้วดับลงมาเป็นดวงกลมใสขนาดเท่าฟองไข่แดงของไก่อยู่ที่เหนือสะดือสองนิ้วมือ อย่างนี้เรียกว่าตกสูญ แล้วก็เกิดขึ้นเป็นธรรมกายใสสะอาดดีกว่าเก่า แล้วก็เดินสมาบัติให้ตกสูญ แล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงกายพระโสดาปัตติมรรค แล้วเอากายพระโสดาปัตติมรรคเดินสมาบัติพิจารณาอริยสัจทั้ง ๔ ให้ตกสูญแล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงกายพระโสดาปัตติผล เป็นพระอริยบุคคลชั้นที่หนึ่ง เห็นอริยสัจทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิ่งกว่าปุถุชนหรือโคตรภูบุคคล (เป็นกิจ ๔) แล้วเอาธรรมกายพระโสดาปัตติผลเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค จนตกสูญแล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงกายพระสกิทาคามิมรรค แล้วเอาธรรมกายพระสกิทาคามิมรรคเดินสมาบัติดูทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค จนตกสูญแล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงกายพระสกิทาคามิผล เป็นพระอริยบุคคลชั้นที่สอง เห็นอริยสัจทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิ่งกว่าพระโสดาบัน (รวมเป็นกิจ ๘) แล้วเอากายพระสกิทาคามิผลเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค จนตกสูญแล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงธรรมกายพระอนาคามิมรรค แล้วเอาธรรมกายพระอนาคามิมรรคเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญแล้วเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงธรรมกายพระอนาคามิผล เป็นพระอริยบุคคลชั้นที่สาม เห็นอริยสัจทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิ่งกว่าพระสกิทาคามี (รวมเป็นกิจ ๑๒) แล้วเอาธรรมกายพระอนาคามิผลเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงธรรมกายพระอรหัตมรรค แล้วเอาธรรมกายพระอรหัตมรรคเดินสมาบัติดู ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ตกสูญเกิดขึ้นใหม่ จนเข้าถึงธรรมกายพระอรหัตผล เป็นพระอริยบุคคลชั้นที่สี่ เห็นอริยสัจทั้ง ๔ ละเอียดชัดเจนยิ่งกว่าพระอนาคามี (รวมเป็นกิจ ๑๖) เรียกว่า โสฬสกิจ อยู่จบพรหมจรรย์ ไม่ต้องทำกิจอีกต่อไป พอเข้าถึงธรรมกายพระอรหัต ก็รู้ชัดว่าพระองค์เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยไม่ต้องสงสัย กายทั้ง ๑๘ กายนี้เป็นกายโลกีย์เสีย ๘ กาย ตั้งแต่กายมนุษย์ ทิพย์ รูปพรหม และกายอรูปพรหม ทั้งหยาบทั้งละเอียด ทั้ง ๘ กายนี้ถึงจะเข้าฌานด้วยกายไหนก็เป็นฌานโลกีย์ทั้งสิ้น กายธรรมกายตั้งแต่โคตรภูเข้าไปจนถึงธรรมกายพระอรหัตแล้วธรรมกายในธรรมกายพระอรหัตเข้าไปอีก เป็นกายเถา กายชุด กายชั้น กายตอน กายภาค กายพืด กายพืดในกายพืด จนนับอสงไขยไม่ถ้วน นี้ล้วนแต่เป็นกายโลกุตตระทั้งนั้น จะเข้าฌานด้วยกายไหนก็เป็นฌานโลกุตตระทั้งนั้น ถ้าจะเข้านิพพานก็เข้าด้วยกายโลกุตตระ ทิ้งกายโลกีย์ไว้ในภพสาม จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 14:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สาม ***  ตามข้อมูลที่ยกมาเสียยืดยาวเพื่อชึ้ให้เห็นว่า  เทวบุตรมารก็คือ  พญามารในภพ 3 แต่มีอำนาจมาก  เพราะต้นธาตุต้นธรรมภาคมารที่ละอียดกว่าคอยส่งฤทธิ์ให้  อันที่จริงเรื่องนี้พระเดชพระคุณหลวงปู้ชั้ว  ท่านกล่าวไว้ละเอียดชัดเจนมาก  ท่านยังได้กล่าวถึงธาตุธรรมฝ่ายภาคมารไว้ด้วย ดังนี้ พระพุทธเจ้าภาคดำน่ะฤทธิ์เดชไม่ใช่พอดีพอร้าย ล้วนแต่เป็นมัจจุราชที่ผลาญชีวิตสัตว์ทั้งนั้น แล้วปิดบังอำพรางเรื่องของตัวนัก ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเขาทีเดียว ดูแต่มนุษย์ที่ทำชั่วไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเหมือนกัน เพราะเรื่องมันชั่ว พระพุทธเจ้าภาคดำก็ต้องปิดเรื่องชั่วของตัวเหมือนกัน แล้วจะหาใครต้านทานฤทธิ์มันยากนัก ไม่มีกลัวไม่มีเกรงผู้ใดเลย            พระพุทธเจ้าภาคขาวที่ดับขันธ์ปรินิพพานไปเหมือนอย่างพระสมณโคดมแล้วสักกี่โกฏิ กี่ล้านหรือสักกี่อสงไขย ก็สู้ไม่ได้เลยสักองค์เดียว เพราะพระพุทธเจ้าภาคขาวที่ดับขันธ์ถอดเอาธรรมกายเข้านิพพานไปนั้นเหมือนอย่างกุ้งหรือปูที่ลอกคราบ ก้ามและกระดองอ่อน ๆ อย่างนั้นจะไปทำอะไรใครได้ ไม่เหมือนพระพุทธเจ้าชั้นก่อน ๆ ที่เข้านิพพานทั้งกายมนุษย์เป็นๆ ไปนั้น แต่อย่างนั้นก็ยังเต็มรับเต็มสู้            เหมือนอย่างพระสมณโคดม สัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น ท่านก็คิดจะเข้านิพพานทั้งเป็น ๆ เหมือนกัน แต่สู้เขาไม่ได้ก็ต้องดับขันธ์นิพพาน เมื่อพระองค์สำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณใหม่ ๆ เสด็จไปประทับที่ใต้ควงไม้อชปาลนิโครธ พระยามารนิมนต์จะให้นิพพานเสียทีเดียว พระองค์ได้ตรัสแก่มารว่า ถ้าบริษัททั้ง ๔ เหล่า คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ยังไม่บริสุทธิ์แพร่หลายดีแล้ว จะยังไม่นิพพาน มารได้ฟังดังนั้นก็หลีกไป ในพระบาลีกล่าวไว้แต่เพียงแค่นี้            เมื่อพระยามารหลีกไปแล้ว พระพุทธเจ้าภาคมารก็มาเอง ตอนนี้ท่านทั้งหลายอย่าเพิ่งเชื่อ เพราะพระบาลีไม่กล่าวไว้ เป็นแต่ผู้ที่มีธรรมกายไปพบปะเข้า ท่านต้องทำให้มีให้เป็น อย่างที่บอกหนทางไว้ข้างต้นนั้น เมื่อเห็นแล้วไปดูเอาเอง แล้วจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจท่านเถอะ เมื่อพระพุทธเจ้าภาคมารมานั้น พระกายดำเป็นนิล ใสเป็นแก้ว โผล่ขึ้นตรงหน้า (พระสมณโคดม) แล้วถามว่า "เมื่อท่านยังไม่เข้านิพพาน แล้วท่านจะรบกับเราหรือจะโปรดสัตว์ ?" พระพุทธเจ้าเพิ่งจะได้สำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณใหม่ ๆ ยังไม่ทันจะรู้เรื่องราวอะไรนัก ก็ต้องเข้านิโรธสมาบัติไปเจ็ดวัน ขึ้นไปทูลถามพระพุทธเจ้าที่ในนิพพานแก่ ๆ ขึ้นไป จนถึงพระพุทธเจ้าที่เข้านิพพานทั้งกายมนุษย์ ว่าจะรบดีหรือจะโปรดสัตว์ดี *** ขอให้อ่านแล้วค่อยๆ ทำความเข้าใจ  ผมมุ่งที่ให้คนสนใจวิชชาธรรมกายเข้าใจให้จงได้  เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของภาคปฎิบัติและผลของกการปฏิบัติ  ไม่ควรวิจารณ์ด้วยอารมณ์  ที่แสดงให้ดูเพราะอยากให้ทราบที่มาที่ไป  ไม่ควรปิดบังกัน  เนื้อหาชัดๆ ละต่อเนื่องนั้น  คุณไปหาอ่านได้ที่  http://geocities.com/dmk2548 จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 14:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แหมผมก็คิดว่าถามคุณ xcvbnm ในสิ่งที่เขาไม่คุ้นน่ะครับ คุณสมถะ ก็ตอบเสียแล้วเสร็จสรรพ คงไม่ต้องถามกันต่อไป สำหรับ คุณสมถะผมขอถามดังนี้ดีกว่า ที่ว่า ปฏิบัติธรรมใจหยุดนิ่งมีความสุขนั้น ความสุขนั้นมันสุขอย่างไรครับ ต่อมาที่คุณถามว่า วัดเผยแผ่ไปทั่วโลกนั้น มีคนเป็นธรรมกายกี่คน ก็ต้องถามกลับว่า แล้ววิธีการเผยแผ่ของคุณ สอนให้คนเป็นธรรมกายได้กี่คนล่ะครับ คุณอาจจะบอกว่า ได้เป็นหมื่นแสนคนแล้ว ใครๆ ก็พูดเช่นนั้นได้ครับ แต่วัดพระธรรมกายแสดง ให้เห็นชัดเจนว่า มีภาพคนมาปฏิบัติธรรม ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา กันเป็นแสนคน และมีภาพคนที่สนใจปฏิบัติธรรมกันไปทั่วโลก คุณอาจจะถามอีกว่า แค่ทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ได้เป็นธรรมกายแล้วหรือ ใช่ครับ ยังไม่ได้เป็นธรรมกาย แต่ทุกคนที่ได้มาปฏิบัติธรรม เขาก็สัมผัสความสุขจากใจเริ่มหยุด แล้วเรียบร้อยแล้ว ส่วนความหมายของแต่ละคำที่เจ้าของกระทู้ถามมานั้น เป็นความหมายให้คนเข้าใจได้น่ะครับ ซึ่งหลวงพ่อท่านก็พูดให้ พอเข้าใจ ส่วนความหมายภาคปฏิบัติแท้จริงจะเหมือนหรือ แตกต่างกันอย่างไร ผมปฏิบัติไปดูเองได้ครับ เพราะถ้าเพียงแค่คุณสมถะ พูดว่าแตกต่าง ผมก็ เชื่อไปแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อันใดกับการเชื่อนั้นครับ จากคุณ : หัดฝัน - [ 26 เม.ย. 49 16:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่แน่ใจว่าท่านที่มาตอบนั้น ไปปฏิบัติถึงหนึ่งในล้านเปอร์เซ็นต์ของวิชชาความรู้ที่หลวงพ่วัดปากน้ำท่านได้ค้นพบศึกษาหรือไม่ครับ คุณ foox หัดฝัน วรกร และอื่นๆอีกหลายคน คุณๆ ทราบผังสำเร็จของวิชชาธรรมกายมากน้อยแค่ไหนครับ   หรือว่าฝึกแค่นั่งในสภาธรรมฯ ส่วนป่าพนาวัฒน์ หรือว่าแค่ดู dmc ขอถามว่า มีผู้รู้ระดับคุณยายอาจารย์ สักกี่คนครับ ที่สามารถแก้โรคได้แล้ว ไปท่องภพสามโลกันต์ หรือแม้แต่ วิชชาสาม วิชชาแปด หากมีคนสนใจจะเรียน มรรคผลพิสดาร จะต้องไปเรียนปรึกษากับใครได้หรือครับ หรือว่าต้องเรียนกับหลวงพ่อรูปใดครับ ยังไม่พบผู้รู้ระดับปฏิบัติในวิชชาธรรมกายแบบ แท้เลยครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 17:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมชื่นชมคุณนะครับคุณหัดฝัน  แนะมีแย้บซะด้วย   เรื่องความหมายไม่ได้อยู่ที่ผมพูดดอกครับ  อยู่ที่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านเทศน์ไว้ในมรดกธรรม  63  กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำนั่นแหละครับ  อย่าเชื่อผมเลย  ผมคนมีกิเลสนะครับ ส่วนเรื่องสอนคนได้เท่าไร  ครับโดยส่วนตัวเป็นสิบปีมานี่ก็ร่วม สองหมื่นคนแล้วครับ  สอนตามโรงเรียน  สถานศึกษา  วัด  โรงพยาบาล  หน่วยงานราชการและเอกชน  ทั่วไปหมดครับ  และก็ไม่ต้องห่วงครับ  มีรูปถ่าย  มีการจดบันทึก  มีตัวบุคคลยืนยัน  ที่กล่าวมานี่เป็นเพียงวิชชาธรรมกายเบื้องต้นนะครับ  คือสอนตั้งแต่เห็นธรรมกายเบื้องต้น  จนกระทั่งวิชชา 18 กาย   ผมและคณะยินดี  ถ้าทุกท่านสนใจไปร่วมสังเกตการณ์งานสอน  ในเวลา 1 ชั่วโมง  ถ้าผู้ฝึกอยู่ในระดับมัธยมต้น  โดยเฉลี่ยจะมีผู้เห็นธรรมกายเบื้องต้น  70 - 90 %  ครับ  สนใจไปชมติดต่อหลังไมค์ได้  มีสอนเกือบทุกวันทั้งใน กทม.  และต่างจังหวัด  และท่านใดสนใจฝึกเป็นวิปัสสนาจารย์ทางคณะก็ยินดีให้ความรู้ฝึกตนฝึกคนอื่นได้  เรามีหลักสูตรเรียนรู้ไว้รองรับแล้วครับ ส่วนที่ถามว่า สำหรับ คุณสมถะผมขอถามดังนี้ดีกว่า ที่ว่า ปฏิบัติธรรมใจหยุดนิ่งมีความสุขนั้น ความสุขนั้นมันสุขอย่างไรครับ พระศาสดากล่าวว่า  จิตตังทันตังสุขาวะหัง  =  จิตที่ฝึกแล้วนำสุขมาให้   สำหรับเมื่อใจหยุดนิ่งได้ถูกส่วนจนเห็นพระธรรมกาย  ใจหยุด  ใจนิ่ง  ในแน่น  ในใส  ใจสว่าง  ความสุขเมื่อทำใจได้เช่นนี้  เราแทบไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้  ความสุขใดๆ บรรดามีในโลกียธรรมก็ไม่เหมือนความสุขที่ได้ทำใจหยุดใจนิ่ง  ได้เห็นพระธรรมกายดอกครับ  บางคนเมื่อใจเริ่มหยุด  ใจเริ่มนิ่ง  ปิติเกิดทันที  ตัวเบา  ใจสงบ  น้ำตามันไหลออกมาเองเลย   แต่อย่าลืมครับ  หยุดอย่างเดียวไม่พอต้อง  หยุดในหยุด  นิ่งอย่างเดียวไม่พอต้อง  นิ่งในนิ่ง  ใสอยางเดียวไม่พอต้อง  ใสในใส  แต่ที่ผมมีความสุขที่สุดก็คือการได้เข้าไปในพระนิพพาน  การได้เฝ้าพระพุทธเจ้าในอายตนะนิพพาน  นี่เป็นโชคของเราเหลือเกิน  ที่เราได้พบพระองค์  แต่ก่อนรู้สึกตื่นเต้น  แต่ตอนนี้เฉยๆ แล้ว   ช่วงนี้จะดีใจมากเมื่อได้ช่วยให้ทางคณะได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าบนพระนิพพานได้  ทำได้หลายคนแล้ว  ผมดีใจเป็นสุขใจที่สุด  เพราะการที่เราและผู้อื่นทำได้อย่างนี้เป็นการยืนยันความรู้ของหลวงพ่อวัดปากน้ำเราว่าที่หลวงพ่อฯสอนเรา เราต้องทำได้  อย่าให้กล่าวมากเลย  เพราะถ้าเป็นพระคงเข้าข่ายอวดอุตริแล้วกระมัง  การเป็นธรรมกายก็ไม่ได้หมายความว่าพระธรรมกายของเราบอกเราได้ทุกอย่างนะครับ  อยู่ที่เราจะโชคดีได้เจอกรุวิชชาไหม?   ผมขอถามกลับคุณหัดฝันบ้างล่ะ  ถามว่าพระธรรมกายของเรากับพระธรรมกายของพระพุทธเจ้าต่างกันอย่างไร  ?   ค่อยๆ คิดครับ  คำตอบมีอยู่แล้ว  เรื่องถามความรู้นี่ผมถนัดนัก  ไม่อยากเล่นแบบนี้ครับเกรงว่าจะยากไป  แต่ก็ลองตอบดูนะครับ  คุณหัดฝัน...... จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 17:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หรือว่า คุณ foox หัดฝัน วรกร ปราถนาพุทธภูมิ จะเป็นพระโพธิสัตว์ ไปที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เฟสสอง หรือไม่ครับ ก็เลยไม่ได้สนใจวิชชาธรรมกาย สนใจแต่เพียงการทำบุญ บริจาคทานมากๆ ปล่อยชีวิตสัตว์ ดึงคนมามากๆ ร่วมพิธีกรรมยิ่งใหญ่ ถือว่าเป็นการบำเพ็ญทารบารมีแบบยิ่งยวดหรือป่าวครับ ได้ตรวจดวงบุญหรือยังครับ แล้วใครเป็นอาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนา แทนคุณยาอาจารย์หละครับ ตอนนี้ ไม่แน่ใจว่าถามถูกคนหรือป่าวนะครับ คุณๆอาจจะไม่ใช่สายปฏิบัติ ต้องขออภัยนะครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 17:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบคุณ xcvbnm เรื่องอย่างนี้ต้องอุปมาอุปไมยให้เข้าใจนะครับ คงต้องยกภาพตัวผมเองเป็นหลัก สมัยตัวผมเอง ไปเรียนขับรถ สิ่งแรกที่ผมเข้าไปถามอาจารย์สอนขับรถรถยนต์คือ 1. ขั้นแรกวิธีการสต๊าทรถยนต์ทำอย่างไร 2. ขั้นสองวิธีเข้าเกียรหนึ่งทำอย่างไร เลี้ยวรถทำอย่างไร ถามแค่นี้ก็หยุด ไม่ถามต่อแล้วครับ ว่าเกียร์สอง สาม สี่ จนถึงขับรถให้เก่งต้องทำอย่างไร เพราะจะต้องไปทดลองสต๊าทรถยนต์ดูก่อน แล้วฝึกเข้าเกียร์หนึ่งดูก่อน ฝึกขับรถด้วยเกียร์หนึ่งไปช้าๆ เลี้ยวซ้ายขวาดูก่อน พอชำนาญขึ้นแล้ว ค่อยถามหาวิธีขับด้วยเกียร์สูงๆ วิธีถอยหลัง ฯลฯ ต่อๆไป ผมตอนที่เริ่มขับรถไม่เคยเริ่มต้นด้วยคำถามว่า ครูวิธีขับรถแบบพิสดาร ตะแคงข้างหนึ่งเหมือนในทีวีอย่างไร วิธีกลับรถจากหน้าเป็นหลังทันที เหมือนในทีวีทำอย่างไร เพราะฉะนั้นนะครับ ขอแนะนำว่า ถ้าคุณ xcvbnm เพิ่งเริ่มต้น จงขับเกียร์หนึ่งให้คล่องก่อนครับ ถ้าคุณเก่งแล้ว ค่อยไปหาอาจารย์ที่สอนให้ขับอย่างพิสดารต่อๆไป เข้าใจที่ผมพูดมั้ยครับ จากคุณ : หัดฝัน - [ 26 เม.ย. 49 17:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณxcvbnm  สำหรับทางคณะของผม  เรามีวิปัสสนาจารย์ที่ให้ความรู้ภาคปฏิบัติได้ทุกหลักสูตร  โดยเฉพาะในตำราคู่มือสมภาร  มรรคผลพิสดาร  ทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติเลยแหละครับ  อยู่ที่ความพากเพียรของเราเองว่าจะสู้ไหวไหม  กับความรู้ลึกซึ้งขนาดนี้  ผมได้เคยสัมผัสวิชชาชั้นสูงมาบ้าง  ยอมรับจริงๆ ครับ  มันละเอียดพิสดารมาก  แต่นั่นแหละคือของจริง  ของจริงที่พระศาสดาทรงรู้ทรงเห็น  ของจริงที่หลวงพ่อวัดปากน้ำต้องการให้เราพากเพียรไปให้ถึง  เอาแค่นี้ก่อน  วันนี้หมดเวลาแล้ว  ใครคุยอะไรเข้ามาพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่นะครับ...... จากคุณ : สมถะ - [ 26 เม.ย. 49 17:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมแนะนำ หากคุณๆสนใจค้นคว้าวิชชาจริงๆ ก็ลองแวะไปกราบหลวงพ่อวัปากน้ำ ไปขอเอกสาร หรือถ้าโชคดีก็ไปกราบอาจารย์ตรีธา หรือ ท่านเจ้าคุณ คุณหัดฝันอาจจะได้พบแก้วแท้ๆ วิชชาจริงๆ ก็เป็นได้ครับ คุณสมถะอย่างไปแกล้งคุณหัดฝันเลยครับ ท่านหัดฝัน ท่านเองคนถ่อมตัวตอบว่า เป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝัน หรืออาจจะกลับไปตามพระอาจารย์มาเป็นพี่เลี้ยงก็ดีนะครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 17:32:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณครับคุณสมถะ ผมมีตำรา ของอาจารย์การุณ ครบทุกเล่มแล้วครับ แนะนำให้คุณหัดฝัน ไปพัฒนาตนเองนะครับ จะได้ขับรถได้คล่องๆ เผื่อเจอของจริง ของแท้ ไม่วนเวียนอยู่กับที่ ขอบคุณทุกท่านนะครับที่แนะนำ ไม่แน่ใจว่าคุณๆที่มาวัดพระธรรมกาย ฝึกปฏิบัติไปขั้นไหนครับ หรือว่าที่นี่สอนแค่ระดับอนุบาล ฝันในฝัน เข้าใจว่าคุณหัดฝันคงเข้าวัดมาหลายปี หรืออาจเป็น ธรรมทายาทหรือป่าวครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 17:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แหม แสดงความเห็นไป สมถะต้องโมโหเราแน่ๆเลย จากคุณ : hatorihunso - [ 26 เม.ย. 49 18:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ที่นี้  ผมจะช่วยแจกแจงให้นะครับ  ในคำศัพท์เหล่านี้ ผังสำเร็จ        ที่สุดแห่งธรรม    รื้อสัตว์ขนสัตว์   ทั้ง 3 ประโยคนี้  มีอยู่ในเทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ  ความหมายที่ชัดเเจนก็ควรไปอ่านในนั้น จากคุณ : สมถะ .............................................................. คำไหน.. อยู่กัณฑ์ไหนบ้างครับ  จะได้ไปหามาศึกษา หวังว่าคงได้รับความกรุณาจากท่านผู้รู้ทั้งหลาย เพราะเท่าที่เคยผ่านตามา.. ไม่ค่อยได้อ้างให้ชัดเจนว่ายกมาจากกัณฑ์ไหน ขอบคุณล่วงหน้านะครับ จากคุณ : น้อย (มาก) - [ 26 เม.ย. 49 19:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณ น้อยมาก ครับ ประเด็นที่คุณสมถะ เสนอมา คงไม่ใช่ต้องการจะบอกที่มาอะไรมากหรอกครับ แต่น่าจะเป็นประเด็นที่โครงการต่างๆ ที่เกิดขึ้น ได้นำคำศัพท์เหล่านั้นมาจูงใจการทำทานบริจาคต่างหากครับ คนที่ศึกษาวิชชาจริงๆ ไม่พูดมาก ย้อนไปย้อนมาครับ แนะนำให้คุณเปิดอ่านทุกหน้าเลยครับ เผื่อจะได้ปัญญาเห็นธรรม อันนี้พูดจริงๆนะครับ ว่าอ่านให้จบคุณจะพบประเด็นที่ควรค้นคว้าอีกมาก จากคุณ : xcvbnm - [ 26 เม.ย. 49 21:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาสวัสดีคุณสมถะครับ  : ) ทิฏฐิต่างกัน แต่นับถือคุณครับ จากคุณ : เหรียญ - [ 26 เม.ย. 49 21:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผังสำเร็จ.....      ที่สุดแห่งธรรม.......                รื้อสัตว์ขนสัตว์....... เนื่องจากผมศึกษาคำสอนจากครูอาจารย์ทุกแนวครับ เลยตอบแทนคนวัดไม่ได้ครับ  แต่ตอบได้ตามความคิดเห็นส่วนตัวไม่อิงหลักวิชชาใดๆ ได้ครับ ผังสำเร็จ.....เกิด แก่ เจ็บ ตาย      ที่สุดแห่งธรรม.......นิพพาน                รื้อสัตว์ขนสัตว์.......พระพุทธเจ้า ****ถามว่าพระธรรมกายของเรากับพระธรรมกายของพระพุทธเจ้าต่างกันอย่างไร  ?   ขอลองตอบดูนะครับ พระธรรมกายที่ยังไม่ตรัสรู้(อวิชชายังครอบงำอยู่)  กับพระธรรมกายที่ตรัสรู้-ตรัสเห็นวิชชา(เป็นวิชชาดับอวิชชา) แล้วครับ ผิดถูกประการใดก็ขอรบกวนคุณสมถะช่วยเฉลยเป็นธรรมทานด้วยนะครับสาธุ จากคุณ : XLmen - [ 27 เม.ย. 49 01:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พอดีผมนอนดึก และผ่านเข้ามาพบกระทู้นี้เข้า เลยอยากจะขอแสดงความคิดเห็นร่วมด้วย ผมขออนุญาตเรียนคุณ "สมถะ" อย่างนี้นะครับว่า ผมชื่นชมท่านที่มีความพยายามเข้ามาทำความกระจ่างให้เกิดกับวิชาธรรมกาย นับเป็นบุคคลที่หาได้ยากในสมัยนี้ ผมเคยเห็นแต่คนที่ขวนขวายในการชักชนไปทำบุญ พูดใหม่ให้ชัดก็คือสร้างทานบารมีนั่นเอง ทานบารมีนี้เป็นบารมีพื้นฐานที่สุด ทำง่ายที่สุด แต่กลับมีความเข้าใจว่าให้ผลมากหรือดีที่สุด จึงชักชวนไปทำกันอย่างนั้น ทำกันไม่ใช่จำนวนแสนบาท แต่เป็นล้านบาทเสียด้วย อันนี้น่าเป็นห่วงไม่น้อย ในกระแสของความนิยมในหมู่ผู้ที่ศรัทธาวิชาธรรมกายว่าต้องสร้างมหาทานบารมีเท่านั้นจึงจะเป็นเลิศ คุณสมถะกลับมาเสนอให้พวกเราได้ใช้ความคิด พิจารณาและเรียน "เนื้อวิชา" กันจะดีกว่า ตรงนี้แหล่ะครับที่เราจะได้โอกาสสร้างปัญญาบารมี ผมจึงชื่นชมคุณสมถะตรงจุดนี้ แต่คุณสมถะครับ ผมก็ยังมีเรื่องที่ต้องขออนุญาตท้วงติงคุณสักประการหนึ่ง คือเรื่องของความรู้ที่ได้แสดงมา ณ ที่นี้ หรือจะเป็นที่อื่น ๆ ก็ตามเถิดว่า บางเรื่องเป็นความรู้ที่ "เกินความจำเป็น" ไป เช่น กรณีที่ท่านถามคุณ "หัดฝัน" ในเรื่องของความแตกต่างกายธรรมของเรากับของพระบรมศาสดาต่างกันอย่างไร นั้น มันหมิ่นเหม่ต่อการกระทบกระทั่ง และการอวดอ้างภูมิธรรมต่อกัน แม้คุณจะไม่มีเจตนาก็ตามทีเถิด ประโยชน์ที่ได้มันจะไม่คุ้มเสียนะครับ คุณสมถะน่าจะคุยกับกัลยาณมิตรเช่นคุณ "หัดฝัน" ในเรื่องความเข้าใจพื้นฐานให้ดีเสียก่อน เช่น ถามคุณหัดฝันว่า ตามที่ท่านได้ติดตามรายการอนุบาล "ฝันในฝัน" ซึ่งเสนอโดยอาจารย์ไม่ใหญ่มาโดยตลอดนั้น มาถึงบัดนี้ คุณหัดฝันหรือกัลยาณมิตรที่เป็นเพื่อนร่วมสร้างบารมีทุกท่านมีความเข้าใจวิชาธรรมกายเป็นอย่างไรแล้วบ้าง โปรดมาแลกเปลี่ยนความรู้กัน อย่าได้ถือว่าใครผิดถูก เช่น เรียนถามท่านว่า ท่านเข้าใจการ "ฝันในฝัน" อันเป็นชื่อโรงเรียนนี้ว่าเป็นอย่างไร มาคุยกัน อย่างไรที่เรียกว่า "ฝันในฝัน"...... ฝันได้เฉพาะตอนหลับเท่านั้นหรือเปล่า..... ฝันได้กี่กาย ฝันได้เฉพาะกายมนุษย์หรือทั้ง 18 กายสุดหยาบสุดละเอียด ฯลฯ เมื่อถกกันไป เราก็หาข้อสรุปโดยอิงตำราที่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านได้ทำเอาไว้ให้แล้ว เท่านี้ก็ได้ข้อยุติ ได้ทั้งความรู้ปละได้ทั้งกัลยาณมิตร ดีกว่ามานั่งพิมพ์ข้อความอันมหัศจรรย์พันลึก ยาวเป็นสิบ ๆ หน้า และแม้บางครั้งมีเรื่องที่ต้องลงลึกจริง ก็ลงเป็นเรื่อง ๆ ไป ไม่ใช่มาโพสต์เหมือจะแข่งกันว่าใครรู้มากกว่าใครอย่างนั้น ผมคิดว่ามันจะดีกว่ากันไหมครับคุณสมถะ ผมเชื่อว่าต้องมีบัณฑิตที่สามารถทำความเข้าใจและแยกแยะผิดถูกได้อย่างมีเหตุผล ท่านเหล่านั้นกำลังรอคุณแนะนำอยู่นะครับ คุณสมถะ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 02:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาตช่วยคุณ "หัดฝัน" ตอบคุณสมถะนะครับ ผิดถูกอย่างไร ให้คะแนนผมด้วยครับคุณสมถะ ขออนุญาตปล่อยไก่ละครับท่านผู้ชม อะแฮ่ม ข้อ1.ครับ กายธรรมของเราต่างจากกายธรรมของพระบรมศาสดาตรงที่ "บารมี" ครับ บารมี มี 10 อย่าง คือ ทานบารมี         ศีลบารมี เนกขัมมะบารมี  ปัญญาบารมี วิริยะบารมี        ขันติบารมี สัจจะบารมี        อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี      อุเบกขาบารมี ทั้ง 10 อย่างนี้แบ่งเป็น 3 ระดับ คือ บารมี อุปบารมี และ ปรมัตถบารมี พูดใหม่ให้ง่ายก็คือ ต้น กลาง และปลาย นั่นเอง ทั้ง 10 อย่าง มี 3 ระดับ ก็รวมเป็น 30 ในวิชาธรรมกาย ทุกอย่างเป็นดวงทั้งนั้น ดวงบารมี ดวงอุปบารมี และดวงปรมัตถบารมี กายธรรมของพระบรมศาสดาท่านมีบารมีทั้งหมดที่กล่าวมานี้เต็มส่วน แต่ของเรายังไม่เต็ม ยังบกพร่อง ยังขาดหายไป ตามแต่การสร้างบารมีของเรา พูดใหม่ง่าย ๆ ก็คือ เวลาเปรียบเทียบกัน กายธรรมของพระองค์จะใสกว่า สว่างกว่ากายธรรมของเรา อันเนื่องมาจากดวงบารมีที่เต็มส่วนแล้วนั่นเอง ข้อ 2.ครับ กายธรรมของพระบรมศาสดาท่านตรัสรู้ธรรมได้มากกว่าเราครับ กายธรรมอรหัตต์มีขนาดมาตรฐาน 20 วา (20 เท่าของแขนกางของกายมนุษย์) เมื่อพระองค์ตรัสรู้เพิ่ม กายธรรมก็โตขึ้น อีก 20 วา ตรัสรู้อีกกี่ครั้ง ก็เพิ่มอีกครั้งละ 20 วา ดังนั้น กายธรรมอรหัตต์ของเราจึงต่างจากของพระองค์ที่ขนาดด้วยครับ พอจะได้คะแนนไหมครับเนี่ย....... จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 03:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นคุณ xcvbnm ถามมาหลายข้อ เลยนึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกันว่า คุณ xcvbnm เคยได้ยินคำที่ท่านว่าจะ "คุดหัวทำวิชา" บ้างหรือเปล่าครับ ผมเองก็พอจะได้ยินมานานแล้ว แต่ไม่รู้ว่าท่านได้เริ่มลงมือทำแล้วหรือยัง แล้วก็......ลงมือทำไปแล้วมีผลงานออกมานำเสนออย่างไรบ้าง ก็ญาติโยมท่านอุดหนุนค้ำจุนท่านอยู่ เขาก็น่าจะมีสิทธิ์ได้รับรู้ความเป็นไปบ้าง จริงไหมครับคุณ xcvbnm อีกอย่าง ก็เห็นชูธงเรื่องการไปถึงที่สุดแห่งธรรมเอาไว้อย่างนั้น คนก็เลยสนใจติดตามกันน่าดูว่าไปถึงไหนแล้ว ไปถึงที่สุดหรือยัง หรือยังไม่ได้เริ่ม มัวแต่สร้างวัดกันเพลิน หรืออย่างไรกันก็ไม่รู้แน่ เรื่องนี้ คุณ xcvbnm น่าจะลองถามดูนะครับ ผมเองไม่ค่อยกล้าถามหรอกครับ ความรู้ไม่ถึง เดี๋ยวเขาอัดกลับมา ผมก็ไปต่อไม่ถูกเท่านั้นเอง ว้า...........แย่จังเลยเรา คุณ xcvbnm ช่วยถามให้หน่อยละกันครับ นะ นะ นะ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 03:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งครับ  คุณผ่านเข้ามาพบ  สิ่งที่คุณบอกผมรับฟังครับ  นานๆ จะเจอกันทีในนี้นะครับ จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 07:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สะหวัดดีครับ...เรียนคุณสมถะครับ ได้อ่านข้อมูลของคุณสมถะแล้วสนใจ...ไม่ทราบว่าคุณสมถะทราบไหมว่าพอจะหนังสือความรู้ตรงนี้มีพิมพ์จำหน่ายหรือแจกที่ไหน..ผมอยากได้มาศึกษาอ่านเสริมความรู้......ถ้าสะดวกตอบในกระทู้นี้ช่วยแจ้งด้วยหรือที่toraeleo@hotmail.com...ขอกราบอนุโมทนาบุญ บุญรักษาครับ...สะหวัดดี จากคุณ : ต้อ กล้าตะวัน - [ 27 เม.ย. 49 09:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมดีใจนะครับ  ถ้าทุกท่านที่สนใจวิชชาธรรมกาย  ให้ความสำคัญใน  "เนื้อวิชชา"  สิ่งเหล่านี้เราเรียนรู้กันได้  วงการของเราจะได้พัฒนาได้ถูกทาง  คือพัฒนากันที่ตัววิชชาความรู้  พัฒนากันที่ภาคปฏิบัติ  หวังผลสำเร็จในขั้นปฏิบัติเป็นขั้นเป็นตอนตั้งแต่เบื้องต้นไปจนถึงที่สุด   คุณต้อ กล้าตะวัน หมายถึงตำราเหล่านี้ใช่ไหมครับ 1.ทางมรรคผล (เล่มวิชชา 18 กาย) 2.คู่มือสมภาร 3.วิชชามรรคผลพิสดาร ภาค1 4.วิชชามรรคผลพิสดาร ภาค2 5.ยุทธศาสตร์การสะสางธาตุธรรม 6.เทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ถ้าจะอ่านฟรีๆ ทั้งตำราทางมรรคผล( 18 กาย) ตำราคู่มือสมภารและตำรามรรคผลพิสดาร ภาค 1 - 2 หาอ่านได้ในเว็ปนี้ครับ  http://www.crystalmind.org   และนี่คือห้องสมุดของเว็ปครับ http://www.crystalmind.org/library/index.asp ในส่วนของตำรายุทธศาสตร์การสะสางธาตุธรรม  คงต้องไปที่วัดปากน้ำครับ และมรดกธรรมฯ เล่ม เทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ  หาอ่านได้ตามหอสมุดแห่งชาติทุกจังหวัดครับ และถ้าต้องการคุยกับผมก็ที่นี่ครับ  chotsuwan.cha@chaiyo.com จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 09:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ ผ่านเข้ามาพบ ไม่ทราบว่าจะให้ผมถามใครครับ เท่าที่คุณคุยมา เข้าใจว่าศึกษามาจาก  dmc หรือป่าวครับ เท่าที่ทราบมา คุณครูไม่ใหญ่ สมัยก่อนเป็นนิสิตที่เกษตร ท่านก็ฝักใฝ่ธรรมะลึกซึ้ง  สนใจไสยศาสตร์ทุกอย่าง จนมาเจอคุณยายอาจารย์ ก็ฝึกวิชชาธรรมกายเป็นต้นมา แล้วก็มาสร้างวัดนี่แหละ คิดทำโครงการใหญ่ๆ แหวกแนวก็เลยโดนแรงเสียดทานเยอะเลย จนต้องปรับตัวอยู่พักใหญ่ สร้างพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่มันก็ดูขลัง น่าเชื่อถือ ใช้คำพูดที่ดูเลิศหรูแปลกๆ ก็ดึงคนได้เยอะ ล่าสุดอัฐิของคุณยายอาจารย์ก็กลายเป็นพระธาตุ นี่แหละโครงการปัจจุบันคือขยายสู่ทั่วโลก จึงต้องใช้เงินเป็นพันล้านหมื่นล้าน ก็ต้องทำทุกวิธีหารายได้นี่แหละ ส่วน case study อันนี้เป็นวิธีที่เรียกว่าตรวจภพสามโลกันต์ ตามหาวิญญาณคนตายว่าไปอยู่ภพภูมิไหน เข้าใจว่าใครที่พอมีภูมิรู้ ก็พอจะเดาออกว่าตายไปแล้วอยู่ไหน ถ้ารู้ว่าขณะมีชีวิตสร้างกรรมดีกรรมชั่วอะไรไว้บ้าง แต่ไม่ยักจะมีทีมงานพระอาจารย์ที่ สอนวิชชาธรรมกายภาคปฏิบัติระดับสูงเลยนี่สิ น่าสงสัย เน้นทำทานบริจาคมากๆ คือกิจกรรมหลัก ส่วนกิจกรรมรองก็ทำพิธีใหญ่อลังการ   จะมองว่ามีดีก็เยอะ ถูกต่อว่าก็เยอะ ตอนนี้วัดพระธรรมกาย มีความหมายถึง ครูไม่ใหญ่ เป็นหลักนั่นเอง จากคุณ : xcvbnm - [ 27 เม.ย. 49 09:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เรียนคุณหัดฝัน ขออนุญาตแสดงความเห็นเรื่องที่คุณตอบคุณ xcvbnm (ชื่อพิมพ์ยากเหมือนกันนะนี่......ความหมายว่าอะไรครับเนี่ย ฮ่ะ ๆๆ) เกี่ยวกับกระทู้ที่เขาตั้งเอาไว้นะครับ อย่าถือผิดถูกนะครับ ผมเองก็ไม่ใช่ผู้ที่รู้จริงและรู้แจ้ง เอาเป็นว่า เรามาสนทนาธรรมกันนะครับ แต่หากสิ่งที่ผมเรียนให้ทราบพอจะมีเหตุผลแล้ว ก็รบกวนให้ศึกษาต่อเพื่อให้เกิดประโยชน์กันยิ่ง ๆ ขึ้นไป และหากคุณหัดฝัน มีข้อมูล ความรู้อะไร ดี ๆ เราก็มาคุยกันนะครับ คุณหัดฝันแจ้งว่า >> "1. ผังสำเร็จ หมายถึง ผลของบุญหรือกรรมที่ทำไว้ ที่จะคอยส่งผลในอนาคต........" ขอเรียนเสริมว่า >> "ผังสำเร็จ" ที่คุณหัดฝันชี้แจงนี้ เป็นเพียงผังของธรรมภาคพระเท่านั้น แต่ "ผัง" นั้นมีทั้งของธรรมภาคพระ และธรรมภาคมาร ธรรมภาคกลางเราก็ถือเป็นธรรมภาคมารเช่นกัน เพราะเอนเอียงไปเรื่อย เข้าข้างไหนได้ก็ทั้งนั้น สุดแล้วแต่ว่าใครจะได้เปรียบ รวมความว่า อะไรที่ไม่ "ขาว" และ "ใส" อย่างธรรมภาคกลางที่เป็นสีตะกั่วตัด หรือปรอทนั้น จัดเป็นธรรมภาคมารหมดทั้งสิ้น ทั้งพระและมารต่างใส่ผังของตนเข้ามาในสัตว์โลกทั้งนั้น ส่งกันมาตั้งกันมาตั้งแต่เกิด มากี่ปุเรภพชาติแล้วแต่ไม่มีใครรู้ แล้วก็ทับทวีอยู่อย่างนั้น ถามว่า เขาใส่ผังกันไว้ที่ไหน ตอบว่า ใส่ไว้ที่ "กำเนิดเดิม" (อยากรู้ต้องศึกษานะครับ หรือไม่ก็ต้งอรบกวนคุณสมถะเข้ามาอธิบาย) ธรรมภาคพระต้องการให้สัตว์โลกมีความสุข สมบูรณ์และบริบูรณ์ในทุก ๆ ด้าน แต่มารต้องการในทางตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ดังนั้น ผังสำเร็จของภาคพระก็มี ของภาคมารเขาก็มี หากเราเข้าใจและยอมรับผังของภาคพระแต่เพียงฝ่ายเดียวก็ได้ชื่อว่าประมาท แท้จริงแล้ว ธรรมภาคมารเขาสอดละเอียดมาตลอด ผังสำเร็จของมารที่เขาทำเอาไว้ ปัจจุบันยังแก้ไม่ได้ก็คือ "แก่ เจ็บ ตาย" สิ่งมีชีวิตในโลกเกิดมาต้องเจ็บ ต้องตายกันหมดไม่มีเหลือ เห็นไหมว่ารุนแรง เฉียบขาด ขนาดไหน ถ้าเราเรียนรู้ตรงนี้ได้ ว่าผังนั้นมีทั้งของพระและมารเราก็จะได้ชื่อว่าไม่ตกอยู่ในความประมาท เราจะได้ศึกษาหาความรู้วิชาเพิ่มเติม เพื่อจะได้ไป "แก้ผัง" ที่มารเขาทำเอาไว้กับสัตว์โลกอย่างลึกซึ้ง และนี่ คือสาเหตุหนึ่งที่คนที่สนใจเรียนวิชาธรรมกายไม่เลิกเขาทำกัน คือเรียนจริง และทำจริง จะไม่หยุดยั้ง หรือพอใจแค่อานิสงส์ของทานบารมีที่ทำกันอย่างเป็นเบื้องต้นครับ ถ้าพอใจเพียงอย่างนั้น ก็จะเอาตัวไม่รอดจากผังของมารครับ ------------------------- คุณหัดฝันแจ้งว่า >>2. ที่สุดแห่งธรรม คือ สภาวะที่สรรพสัตว์ทั้งหมด พ้นจากความทุกข์ทั้งปวงครับ ขอเรียนเสริมว่า >> คำว่าที่สุดแห่งธรรมนั้น ผมไม่เคยพบโดยตรงจากตำราหรือการสอนใด ๆ จากหลวงพ่อวัดปากน้ำครับ มีแต่เพียงว่า มีความพยายามที่จะไปให้ถึงที่สุดของวิราคธาตุและวิราคธรรม......ไปให้สุดกายของตัว จะได้เป็นอิสระไม่มีใครมาบังคับบัญชาได้ ฯลฯ คณะ หรือทีมงานของหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านตั้งใจจะทำอย่างนั้น แต่จะไปได้นั้นท่านต้องทำวิชารบ คือรบกับธรรมภาคมารไปด้วย เพราะถ้าไม่รบก็ไปไม่ได้ อุปมาเหมือนมีคนมาขวางเส้นทางอยู่เราก็เดินทางต่อไม่ได้ แต่การขัดขวางของธรรมภาคมารนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก มีทั้งหลอกล่อ ทั้งหลอกลวง ทำให้วกวน สารพัด เขาทำเหตุต่าง ๆ ไว้ละเอียดและซับซ้อน และธรรมภาคพระยังแก้ไม่ตก เอาแค่เหตุว่างที่ทำไว้ จะทำให้หยาบขึ้นมาก็ยังยาก พอทำได้แล้วนึกว่าหมดเหตุนี้แล้ว ก็ยังมีเหตุอื่นให้แก้อีก อย่างที่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านเทศน์เอาไว้ว่า "ผู้เทศน์นี้ ได้ทำวิชานี้ไม่ได้หยุดเลย ออกพรรษาวันออกพรรษานี่ก็สามเดือนเต็มละ ไม่ได้หยุดเลย........ต้องไปให้ถึงที่สุด ต้องไปบอกที่สุดให้ได้......ไปให้สุดเหตุสุด เหตุหมด เหตุดับ เหตุลับ เหตุหาย เหตุสูญ เหตุสิ้นเชื้อ เหตุไม่เหลือเศษ เหตุหล่อเลี้ยง เหตุเป็นอยู่ เหตุปราสาท เหตุรส เหตุชาติ เหตุไอ เหตุแกส เหตุกรด เหตุละลาย...ฯลฯ" เรื่องนี้ต้องระวังให้ดีในการศึกษานะครับ ว่ามีเรื่องเหตุต่าง ๆ เหล่านี้อยู่ด้วย อย่าเกรงว่านี้เป็นเรื่องวิชาชั้นสูง สูงแค่ไหนเราก็เรียนกันได้ ทำความเข้าใจกันได้ ไม่มีอะไรยากถ้าตั้งใจ เหตุที่ต้องระวังให้ดีในการศึกษาเรื่องนี้ก็เพราะว่า หลายครั้งผมได้ยินการบอกเล่าความรู้เรื่องการไปถึงที่สุดนี้ด้วยวิธีที่ไม่ครบถ้วน คือ ให้เข้ากายในกายไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงที่สุด กายสุดท้าย นั่นแหล่ะ ถึงที่สุดแล้ว ต้องไปถึงให้ได้ แล้วก็เข้ากลางไป ที่ว่ามานั้นไม่ครบอย่างไร ไม่ครบตรงที่ว่า ท่านไม่ได้แจ้งว่า ท่านต้องทำวิชา ดับละลายเหตุต่าง ๆ ที่หลวงพ่อได้กล่าวเอาไว้นั้นด้วย คนไม่เข้าใจก็จะว่า เออ...แค่เข้ากลาง เข้ากายในกายไปเท่านั้นเอง ความเสียหายมันเกิดสิครับ เพราะถ้าเราเดินไปโดยไม่กำจัดผู้ขัดขวาง เราก็เลยวนอยู่ในเหตุที่เขาทำเอาไว้ อุปมาเหมือนพายเรืออยู่ในอ่าง หรือดูแต่หนังที่เขาเอามาฉายให้เราดูว่าเราไปได้ไกลใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้น การจะไปให้ถึงที่สุดได้ จึงต้องแจ้งให้ครบด้วยว่า ต้องดับละลาย ฯลฯ คือทำวิชารบไปด้วย เห็นไหมครับว่า ไม่ง่ายอย่างที่เคยรู้กันมาก่อนเลย เอาเพียงเท่านี้ ผลเสียหายก็เกิดแล้ว เพราะท่านจะทำงานใหญ่ คือท่านจะไปให้ถึงกายที่สุดของตัวโดยท่านไม่ได้เตรียมตัวเลย คือท่านไม่ได้เรียนวิชารบ(กับกิเลสทั้งหยาบและละเอียด)เหล่านั้น แล้วท่านจะไปได้อย่างไร พอเจอเหตุหลอกรู้ลวงญาณเข้า ท่านจะทำอย่างไร จะแก้อย่างไร จะเดินต่อไปอย่างไร การเดินวิชา ไม่ใช่แค่หยุดนิ่งๆ สบาย ๆ แล้วไปได้หรอกนะครับ วิชาธรรมกายชั้นสูงจึงมีไว้เพื่อประโยชน์เหล่านี้ ผมจึงขอถือโอกาสนี้ เรียกร้องให้ท่านผู้มีบารมีทั้งหลาย จงอย่าเห็นแก่เหน็ดเหนื่อย และอย่าเห็นแก่คำบอกเล่าที่ห้ามกันมาว่าอย่าเรียนวิชาชั้นสูง มันเกินกำลัง มันจะพลาดได้ ฯลฯ การที่เราจะเรียน ไม่ได้หมายความว่า เราต้องทำให้ได้อย่างตำราเสมอไปนี่ครับ วันนี้เรายังทำไม่ได้ แต่เราก็เรียนรู้ไว้เพื่อเป็นหลัก หากเรามีหลัก ต่อไปเราก็จะได้ไม่หลงทาง ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนี้ ก็เพื่อให้เกิดข้อคิดว่า การนำประเด็นที่ว่าเป็นผลของการไปถึงที่สุดนั้นออกมาเผยแพร่ โดยไม่ชี้แจงให้ครบถ้วนนั้นเกิดความเสียหายเป็นอย่างมาก การแจ้งว่าเมื่อไปถึงที่สุดแล้วจะเกิดความสุข สงบกันหมดในโลก ฯลฯ นั้น ไม่เกิดประโยชน์อะไร นอกจากความน่าเชื่อถือ และความศรัทธาที่จะเกิดจากการได้รับฟังอย่างไม่ครบถ้วนนั้น ประโยชน์น่าจะเกิดมากกว่า หากเรื่องการไปถึงที่สุดนี้ จะเป็นการกระตุ้นเตือนให้บัณฑิตผู้มีปัญญาเข้ามาเรียนวิชาที่จำเป็นต่อการไปให้ถึงที่สุดนั้นกัน จะได้รู้ว่า สิ่งที่หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านค้นคว้ามาทั้งชีวิตนั้นสำคัญขนาดไหน มีค่าขนาดไหน นะครับ คุณหัดฝันแจ้งว่า >> "3. รื้อสัตว์ขนสัตว์ นี่เป็นความหมายที่ใช้กันอยู่ในพระไตรปิฎกอยู่แล้ว ท่านนิยมพูดเต็มๆ ว่า พระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย ปรารถนาจะรื้อสัตว์ขนสัตว์เข้าพระนิพพาน" ขอเรียนเสริมว่า >> ไม่มีอะไรเสริมมากครับ เข้าใจได้โดยง่าย แต่ที่ว่า "พระบรมโพธิสัตว์" นั้น ผมไม่เคยได้ยินในตำราไหนนะครับ ขอโทษที่ความรู้เรื่องนี้ผมคับแคบครับ คุณหัดฝันแจ้งว่า >> "4. วงบุญพิเศษ ก็คือ ทีมงานของหมู่คณะชักชวนกันเป็นทีมใหญ่ มุ่งสร้างบารมีเพื่อไปสู่ที่สุดแห่งธรรมน่ะครับ" ขอเรียนเสริมว่า >> เป็นคำเฉพาะที่ท่านตั้งกันในหมู่คณะนี่ครับ ผมว่า ก็เพราะดีนะ ดูมีความหมายดีด้วย คุณหัดฝันแจ้งว่า >> "5. มารเข้าแทรกผัง หมายถึง วิบากที่เกิดจากกรรมในอดีตที่คนคนนั้นทำไว้เอง มาตัดรอนผลของบุญ ทำให้ไม่ประสบความสำเร็จตามผลของบุญนั้นเท่าที่ควรน่ะครับ." ขอเรียนเสริมว่า >> ตามความเห็นในข้อที่ 1. ครับ ต่างฝ่ายต่างมีผังของตน ต่างมีปิฎกของตน ต่างส่งวิชาเข้ามาปกครองสัตว์โลก ไม่เว้นผู้หนึ่งผู้ใดให้เหลือ ผังที่ว่านี้ไม่ใช่วิบากที่เคยทำเอาไว้แต่เพียงอย่างเดียวนะครับ มันหมายถึงสิ่งที่จะเกิดและจะเป็นต่อไปด้วย ยกตัวอย่างเช่น การแก่ และตาย นั้น นั่นเป็นผังของธรรมภาคมารส่งมาปกครองมนุษย์ อย่างนี้ ไม่เกี่ยวกับวิบากครับ แต่เป็นเสมือน "คำสั่ง" ที่ต้องให้เป็นไป หลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นก็คือกฏที่มารเข้าตั้งขึ้นว่าต้องเกิดแล้วแก่แล้วเจ็บ แล้วก็ต้องตาย นั่นแหล่ะครับ "ผัง" ตัวจริงล่ะ วิธีแก้นั้นมีอยู่ ไม่ใช่แค่เอาผังของธรรมภาคพระใส่เข้าไปเท่านั้น แต่ต้องดับ ละลาย ผังของมารให้หมดจนสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษให้ได้ และนี่ คือสาเหตุที่เราทุกคน ต้องเรียนวิชาธรรมกายให้จงได้ จงอย่าพอใจแค่การหยุดนิ่งสบาย ๆ และเป็นสุขเลยครับพี่น้องสหธรรมมิกที่เคารพ เราต้องร่วมกันเดิน ร่วมกันสู้ ลงมือเรียน ลงมือทำเสียแต่วันนี้ ถ้าลงมือทำก็ทำได้ทุกคน ไม่ต้องไปรอให้ใครเขามาทำให้หรอกครับ ไม่ต้องไปเสียเงินเสียทองมากมายด้วย เปลืองข้าวแค่ 3 มื้อต่อวัน หาเวลาทำใจให้หยุด นิ่ง แล้วเรียนกับผู้มีภูมิธรรม เท่านี้ ชีวิตก็ไม่เป็นหมันแล้วล่ะครับ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 13:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณมากครับ คุณผ่านเข้ามาพบ สามารถบอกความรู้ได้ลึกซึ้ง ไม่แพ้คุณสมถะ เลยครับ มรรคผลพิสดาร วิชชาธรรมกายระดับสูง ครับ ปัจจุบันนี้มีอยู่หลายสายเช่น อาจารย์ตรีธา ท่านเจ้าคุณ พระอาจารย์ใหญ่ และศิษย์สายตรงหลวงพ่อวัดปากน้ำ สายของเจ้าคุณ ที่ราชบุรี สายของอาจารย์การุณที่เน้นปราบมาร สายของวัดพระธรรมกาย ที่ถ่ายทอดจากแม่ชีจันทน์ ให้แก่เจ้าอาวาส ดังนั้นที่วัดนี้จึงไม่มีใครได้ภาคปฏิบัติจริงๆครับ ถามเจาะลึกกันจริงๆ ผู้เรียน หรือ พระอาจารย์ที่นี่จึงไม่มีโอกาสปฏิบัติในระดับชั้นสูง ผลมันก็เลยออกมมาในรูปแบบ เน้นการทำบุญ แบบพระโพธิสัตว์ ไม่มีความชำนาญแบบว่า กล้าเปิดเผยตัว จากคุณ : xcvbnm - [ 27 เม.ย. 49 14:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อนุโมทนา...นะครับคุณผ่านเข้ามาพบ  ดีใจจังนะครับที่เว็ปนี้มีคนธาตุธรรมเดียวกันเข้ามาร่วมสนทนาธรรมเพิ่มขึ้น  ชัดเจนและได้ข้อคิดวิเศษจริงๆ ครับ  การเรียนวิชชาธรรมกายด้วยปัญญานำศรัทธาดีกว่าเรียนแบบเอาศรัทธานำปัญญา เพราะศรัทธาเป็นดังดาบ 2 คม สุดแต่ว่าท่านที่เราศรัทธาจะพาไปที่ใด  เราฝากชีวิตไว้กับเขา  เขาไปดีเราก็ดีด้วย  ถ้าเขาม้วยเราก็วอดวาย  อันตรายจริงๆ   วันนี้พวกเราที่สนใจเรียนวิชชาธรรมกายทุกสายทุกสำนักต้องหันมาทบทวนกันเสียทีนะครับ  ว่าเราจะเรียนวิชชาธรรมกายเพื่ออะไร  เรียนทำไม  แล้วปัจจุบันเราไปถึงไหนแล้ว  เราคุยกับชาวธรรมกายด้วยกันรู้เรื่องไหม  ความรู้ทางวิชชามีให้เรียนกลับไม่สนใจเรียน  ไปหลงเข้าป่าเข้าดงอยู่ทำไม  ใครๆ ก็บอกว่า  ธรรมกายคือเป้าหมายขอองชิวิต  เราถามตัวเองหรือเปล่าว่าที่เราเดินมานี่มันถูกเส้นทางแล้วหรือ  ที่เราทำทุกวันนี้ทำให้เราถึงเป้าหมายของชีวิตได้แน่หรือ  1 ปีผ่านไป  10 ปีผ่านไป  20  ปีผ่านไป  ไอ้หย่า...ความรู้ไม่มีเลย  ตายละเดินทางนี้จะถึงเป้าหมายไหมเนี่ยะ  ชาวโลกเขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว  เราแค่ กอไก่ก็ยังท่องไม่ถึงฮอนกฮูกเลย  ชาติไหนจะถึงเป้าหมายของชีวิตละเนี่ย  ช่วยกันพิจารณาเถิดครับ จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 15:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณผ่านมาพบตอบได้ละเอียดใช้ได้ครับ แต่การที่คำตอบของคนอื่นไม่เหมือนเรา เราอย่าเพิ่งไปคิดว่าเขาไม่รู้นะครับ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มเติมให้ก็ได้ครับ ยกตัวอย่าง ฝนตก เป็นคำพูดเบื้องต้นให้คนเข้าใจ แต่นักวิชาแรงดูงดูดอาจจะบอกว่า ใครบอกว่า ฝนตก ความจริงคือ แรงดึงดูดของโลกดูดน้ำลงมาต่างหากล่ะ ถ้าไม่มีแรงดึงดูดของโลกดูดไว้น้ำก็ไม่ลงมาหรอก เห็นมั้ยครับ แค่ฝนตก อย่างเดียว แต่พูดหยาบละเอียดไม่เหมือนกัน ก็เข้าใจต่างกันไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนคุณสมถะก็พูดไว้ชัดเจนแล้วว่า ความสุขใดๆ ในโลก ก็ไม่มีอะไรมาเทียบความสุขจากเข้าถึงพระธรรมกายได้ แปลว่า ขยายความถึงสุขอย่างนี้ไม่ได้ ต้องให้เข้าถึงเองใช่มั้ยครับ เพราะแค่บอกว่า ปีติ สุข น้ำตาไหล คำพูดนี้ยังไม่พออธิบายความสุขจากใจหยุดนิ่งเลย เพราะเวลาผมสำเร็จปริญญา ผมก็ปิติ สุข น้ำตาไหลเหมือนกัน แต่นี่เป็นความสุขในโลกนี่ ใช่มั้ยครับ คำพูดแค่ว่า ปิติ น้ำตาไหล ใช้อธิบายคำสุขของใจหยุดนิ่ง ที่เกินอะไรในโลกทั้งหมด ไม่ได้ ใช้อธิบายไม่ได้ ไม่มีอะไรอธิบายได้ นอกจากเข้าถึงเอง สิ่งที่ผมอยากบอกก็แค่ ขนาดเรื่องง่ายๆ แค่สุขอย่างไร ยังอธิบายไม่ได้ แต่ไปหาญอธิบาย 18 กายพิสดาร อย่างนั้นอย่างนี้ เขาเรียกว่า ไม่ฉลาดในการอธิบายครับ จากคุณ : หัดฝัน - [ 27 เม.ย. 49 16:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ยินดีครับคุณสมถะ ผมยังยืนยันว่า ผมชื่นชมที่คุณพยายามจะจรรโลงวิชาวิชาธรรมกายอยู่ครับ ยืนยันว่า หาได้ยากในที่นี้ อ้อ มีกระทู้เรื่องความรู้วิชาธรรมกายที่ผมเปิดประเด็นเอาไว้ข้างบนครับ เข้าไปสนทนาและให้ความรู้กันอย่างพี่น้องเถิดนะครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4319998/Y4319998.html http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4320637/Y4320637.html ขอบพระคุณครับ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 17:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 46 จากคห 44 ขนาดเรื่องง่ายๆ แค่สุขอย่างไร ยังอธิบายไม่ได้ แต่ไปหาญอธิบาย 18 กายพิสดาร อย่างนั้นอย่างนี้ เขาเรียกว่า ไม่ฉลาดในการอธิบายครับ และนี่ไงครับ ปัญหาใหญ่ของวัดพระธรรมกาย ไม่ได้เผยแผ่วิชชาธรรมกายครับ ทำให้เรื่องง่ายๆ อธิบายไม่เป็น อย่างคุณหัดฝันนีไง ไม่รู้ก็บอกไม่รู้ ไปขวนขวายเพิ่มเติมสิครับ อย่าพิรี้พิไล ไปถามท่านผู้รู้ว่า แค่หยุดแค่นิ่ง กายใสใจใส เห็นครบสิบแปดกายแล้วไงต่อ หรือว่า เขาสอนว่า ทำใจให้เข้าถึงพระธรรมกาย ก็ถือว่าบรรลุธรรมหรือป่าวครับ แล้วทำทานบารมี เพื่อรอไปดุสิตบุรี เอ้ย ดุสิตบุรีวงบุญวิเศษ เฟสสอง ทำความเข้าใจเยอะๆครับ ปฏิบัติได้เรื่องอย่างไร ก็มารายงานผลกันบ้างนะครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 27 เม.ย. 49 17:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ้อ อีกอย่างหนึ่ง ที่คุณสมถะเห็นว่า ถาวรวัตถุใหญ่โตนั้นไม่จำเป็น แต่คุณก็เชื่อว่า หลวงปู่ท่านอยากเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก ผมสมมุติกับคุณง่ายๆ สั้นๆ แค่ว่า สมมุติถ้าตอนนั้น หลวงปู่ท่านทำสำเร็จทันเวลา คือ เผยแผ่วิชชาธรรมกายไปได้ทั้งโลก ก่อนที่ท่านจะมรณภาพ คำถามผมก็คือ เวลาคนทั้งโลกสมมุติศรัทธาหลวงปู่แล้ว จะเดินทางมาเมืองไทยมากราบหลวงปู่ สมมุติในงานบุญสักงานหนึ่ง เขาจะไปยืนหรือนั่งอยู่กันที่ไหนครับ ถ้าไม่มีที่รองรับคนนับล้าน อย่าว่าแต่ล้านเลย แค่คนประมาณ 1 หมื่นมากราบหลวงปู่พร้อมกัน ในตอนนั้น ก็ไม่มีที่แล้ว สถานที่จึงเป็นสิ่งจำเป็น จากคุณ : หัดฝัน - [ 27 เม.ย. 49 17:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณครับคุณหัดฝัน ผมเป็นผู้สนใจใฝ่รู้ และพยายามจะศึกษาวิชาธรรมกายให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ ผมเชื่อว่า เรามีจุดยืนคล้ายกัน เพราะเราสนใจ และเรียนวิชาเดียวกัน อาจจะแตกต่างกันบ้างในรายละเอียด ซึ่งอันนั้นก็ไม่ว่ากัน ขอเรียนชี้แจงว่า ผมไม่เคยดูถูกหรือดูหมิ่น ว่าความเห็นที่แสดงในที่นี้ถูกต้องกว่าผู้ใด และแน่นอน ผมย่อมต้องไม่ดูแคลนว่า ความเห็นของผู้อื่นผิด เช่นกัน ขอบคุณที่ยกตัวอย่างเรื่องฝนตกครับ เข้าใจชัดเจนทีเดียว ผมชอบจัง แต่ถ้าจะให้ดี ช่วยอธิบายในเชิงความรู้ของวิชาธรรมกายที่เรากำลังคุยและแลกเปลี่ยนกันอยู่ จะชัดเจนกว่านะครับ เปรียบเทียบเรื่องขับรถ และเรื่องฝนตก ดูมันจะไม่เกี่ยวกับวิชาอย่างไรก็ไม่รู้ คือไม่มีเนื้อหาวิชาที่เรากำลังคุยกันน่ะครับ คือ เมื่อเปรียบเทียบอุปมาอุปมัยแล้ว ก็ช่วยตบเข้าเรื่องเนื้อหาวิชาสักหน่อย ก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง จะได้เป็นเครื่องยืนยันว่า "สิ่งที่คิดว่าคนอื่นเขาจะไม่รู้" นั้น เขาได้รู้อะไรบ้าง ผมเองก็อยากได้ความรู้นี่ครับ อย่าเอาเปรียบสิครับ ให้ผมโม้อยู่เยอะเลย *ยิ้ม* อันนี้ผมรู้สึกอย่างนี้จริง ๆ นะครับ ถ้าผิดพลาดหรือกระทบความรู้สึกไปก็ขออภัยด้วยจริง ๆ นะครับคุณหัดฝัน ขอกราบอนุโมทนาครับ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 27 เม.ย. 49 17:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ก็บอกคุณ xcvbnm แล้ว ว่าถ้าเกียร์หนึ่ง ยังทำไม่ได้เลย แล้วเอาตำราขับรถยนต์ มาอ่านเรื่องเกียร์สี่ ให้คนอื่นฟัง แล้วยังไปดูถูก อาจารย์ที่สอนคนขับให้เริ่มขับเกียร์หนึ่งว่าไม่รู้จริง นี่ฉันมีตำรา (แต่ทำไม่เป็น) นี่ฉันรู้จริง คุณอธิบายได้มั้ยครับ สุขจากใจหยุดนิ่งเป็นอย่างไร ยังไม่ต้องถึงสุขจากใจหยุดนิ่งหรอก เอาแค่เรื่องง่ายๆ ใกล้ตัว แค่นี้ คุณหรือใครในโลกก็อธิบายไม่ได้แล้วว่า "พริกนี่ เผ็ดอย่างไร" ใครอธิบายลองดูนะครับ จากคุณ : หัดฝัน - [ 27 เม.ย. 49 17:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณหัดฝันนี่ดื้อจริงๆนะครับ แต่อาจจะเป็นเพราะคุณไม่ทราบก็ได้ ผมไม่ถือโทษกันครับ ผมจะบอกให้ว่า วิชชาธรรมกายจริงๆแล้ว เขามีทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติครับ ก่อนเข้าภาคปฏิบัติ ต้องเรียนรู้จากตำราหรือทฤษฏีเสียก่อน ส่วนผลของการปฏิบัติก็ยังสามารถสอบทาน ตรวจความรู้กันได้อีก   เรื่องความเข้าใจถ่องแท้ เขาจะทราบกันด้วยการตรวจสอบธาตุธรรมกันครับ เช่นนิพพานเป็นหรือนิพพานตาย นี่เขาไม่พูดกันเยอะหรอกครับ เขาพาไปได้จริงๆ หรือให้อธิบายสุข ปิติ นี่คนที่เขาศึกษาพระไตรปิฏก ก็บอกเล่าได้ แต่ถ้าจะให้รับรู้ทั้ง จำเห็นคิดรู้ ของแท้ต้อง บอกวิธีพาเขาไปได้ไงครับ อย่าเฉไฉสิครับ ความรู้ทั้งน้านเนี่ย อ่อนน้อมถ่อมตนเข้าไว้ครับ ในนี้มีผู้รู้มากมาย คุณเอาแต่เดินเข้าไปสภาสากล อีก 20 - 30 ปี  ก็จะได้เท่าเดิม แค่การทำทานบารมี ถ้าคุณอยากรู้จริงๆต้องลงมือปฏิบัติเลยครับ ผมพูดจริงๆนะเนี่ย ก่อนจบ ฝรั่งถามว่าพริกเผ็ดยังไง ก็บอกไปสิว่าร้อนนะ พองในปากแบบพริกไง อยากรู้จริง ยูอ้าปากสิ แล้วเคี้ยวตามอย่างไอนี่ไง 555555 จากคุณ : xcvbnm - [ 27 เม.ย. 49 17:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คุณหัดฝันไปกันใหญ่นะครับ  อย่าเที่ยวเปรียบเทียบมั่วซีครับ  เอาหลักวิชชามาพูดกันง่ายกว่านะครับ  คุณเอาอารมณ์มาคุยกับผมอย่างนี้มันก็ไม่จบดอกครับ  คุณค่าในการคุยกันคุณมันจะหมดไปนะครับ  ถ้าคุณยังมาคุยแบบตะแบงเลี่ยงบาลีอย่างนี้ เรื่องความรู้สึกที่เป็นเรื่องเฉพาะตนถึงบอกไม่ได้  แต่เชื่อเถิดครับรสหวานยังไงก็คือรสหวานเราไม่แน่ใจว่ามันจะหวานเหมือนกันไหม  แต่ความจริงคนทั่วโลกกินรสกวานก็แสดงอาการออกมาเหมือนๆ กัน  เราจึงรู้ว่ารสหวานมีอาการอย่างนี้  แต่ผมไม่ได้รู้รสคนเดียวดอกครับ  ผมฝึกสอนคนอื่นให้เห็นธรรมมาเยอะแล้ว  อาการของคนเห็นธรรมต่อให้เขาบอกเราไม่ถูกมันสุขจริงๆ แต่อาการมันฟ้องครับ เรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำก็เหมือนกัน  อย่าคิดเข้าข้างตนเองซีครับ  เป็นผมสภาธรรมกายหลังเดียวจบ.  ไปสร้างทำไมเจดีย์  วิหารคต  อนุสาวรีย์  เออ...ถ้าราคาพอสมควรไม่ว่า  นี่อะไรกัน  เจดีย์หมื่นล้าน  วิหารคตพันล้าน  เอาเงินเขามาละลายน้ำเล่นทำไม  ทำไมคุณไม่คิดว่าความพอดี  มันมีอยู่  ความรู้จักพอมันมีอยู่  แต่สำหรับผลถือคติ  ประหยัดสุดประโยชน์สูง  ไปสอนเขาไม่เคยบอกบุญ  ไม่เคยเอาเงินเอาทองเขา  เราเก็บเล็กผสมน้อย  วันนี้สอนได้สิบคน  พรุ่งนี้ได้ร้อยคน  มะรืนนี้พันคน  ผ่านไปหลายปี  เราก็สอนได้เป็นเรือนหมื่นเรือนแสนคน  ไม่เห็นต้องไปลงทุนสูงๆ สร้างอะไรใหญ่โต  ให้เป็นหนี้ศาสนาเลย และขอร้องล่ะ  สร้างเจดีย์  สร้างศาลา  สร้างวิหาร  อยู่ที่เจตนา  สร้างที่ไหนก็ได้บุญเหมือนกัน  อย่าไปกระพือข่าวว่าสร้างที่นี้ได้บุญใหญ่บุญโตไปนั่น  วิชชาธรรมกายหลอกกันไม่ได้ดอกครับ  คนเป็นธรรมกายเขาตรวจดูกันได้ก็บุญทานธรรมดานี่แหละจะพูดเวอร์ไปทำไม  อย่าคิดว่าคนอื่นเขาไม่รู้ทัน  เราเสแสร้งแกล้งทำ  เล่นละครตบตากันได้  ต่างข้างในปิดกันไม่ได้ดอกครับ  วิชชาธรรมกายเขาตรวจกันเข้าไปถึงธาตุถึงธรรมภายในกันเชียวหนา  อย่ามาตบตากันเสียให้ยากเลย   คุณหัดฝันกลับไปศึกษาวิชชาธรรมกายเถิดครับ  ไปถามหลวงพ่อที่เคารพ  ไปถามหลวงพี่ผู้วิเศษได้ความแล้วมาคุยกัน  อย่าลืมนะครับ  ของจริงของถูกต้องมีอยู่อย่ากล่าวอะไรนอกความรู้หลวงพ่อวัดปากน้ำ   เห็นทีว่าคุยกันแบบนี้จะไม่สนุกนะครับ  เรามาคุยกันที่เนื้อวิชชาดีกว่า  กระทู้ที่คุณผ่านเข้ามาพบ  เขียนน่าสนใจกว่า  ถ้าใครพอมีความรู้ไปคุยกันข้างบนดีกว่านะครับ จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 17:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ฝากถามอาจารย์ของคุณหัดฝันว่า ภพสามโลกันต์  มีอะไรบ้าง ปล่อยกายตกศูนย์ เหตุว่าง ฯลฯ มีความหมายว่าอย่างไร ได้ไหมครับ แล้วผมจะรอมาเฉลยให้ครับ  ลองไปค้นคว้าทั่วสภาได้ไหมครับว่า เขาเตรียมตำราภาคทฤษฏีไปถึงไหนกันแล้วครับ อย่าเข้าใจผิดว่ายกตนข่มท่านหรือ ไปดูหมิ่นดูแคลนกันเลยครับ มันไม่ดี เพียงแต่อยากให้คุณหัดฝัน ไปลองค้นคว้าศึกษาแบบจริงๆ ไงครับ ต้องขออภัยหากไปกระทบจิตใจคุณเข้า จากคุณ : xcvbnm - [ 27 เม.ย. 49 18:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ทำไมเชื่อเรื่องแบบนี้มากกว่า สติปัฎฐาน4.. จากคุณ : ลมทะเลไม่เคยหลับ - [ 27 เม.ย. 49 21:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณลมทะเลไม่เคยหลับครับ  วิชชาธรรมกายเขาก็เรียนสติปัฏฐาน 4 เหมือนกันครับ  วันต่อไปจะนำบทฝึกมาให้อ่านกัน  อย่าพยายามโยงว่า  ต้องอย่างนี้ซีไม่ใช่อย่างนั้นตราบใดที่รายังไม่เคยศึกษาและเข้าใจอย่างชัดเจนในภาคปฏิบัติวิชชาธรรมกาย  ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่า  วิชชาธรรมกายเป็นอย่างนั้นอย่างนี้นะครับ ผมก็เคยบอกแล้ว  ไม่ว่าจะเรื่อง ฌาณ4 ฌาณ 8 อาณาปานัสสติ  สติปัฎฐาน 4 หรือในชั้นวิปัสสนาภูมิในเรื่อง  ขันธ์ 5  อายตนะ 12  ธาตุ 18  อินทรีย์ 22  ปฏิจจสมุปบาทธรรม 12  อริยสัจ 4 พระพุทธเจ้าสอนอะไรในขั้นปฏิบัติทั้งสมถะและวิปัสสนา  เราก็ต้องเรียนไปตามนั้น  แต่เราใช้กายในกายเข้าไปเรียนรู้  เพราะผู้ฝึกธรรมกายจะทราบเป็นอันดีว่า  กายของเรามีเป็นชั้นๆ ไปถึง 18 กาย  ฉะนั้น  ก็เหมือนกันเราเรียนหลักสูตรเดียวกับที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนแต่ว่ากายมนุษย์ที่นั่งอ่านอยู่นี่ใจยังไม่ละเอียดพอต้องอาศัยกายละเอียดและใจละเอียดกว่าเข้าไปเรียนรู้เรื่องละเอียดเหล่านี้เป็นชั้นๆ ไปครับ เราจึงจะพอได้เห็นแจ้งเห็นจริงได้  เรื่องของ  กายกับใจที่ละเอียด  รูปกับนามที่ละเอียดเข้าไปเป็นชั้นๆ นั่นแหละครับถ้าเราเข้าถึงได้  จะเรียนอะไรล่ะไม่ยากแล้ว  อยู่ที่ความขวนขวายและความขยันเท่านั้นล่ะครับ จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 21:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 55 แหม...คุณxcvbnm พูดได้ถูกใจผมจริงๆ ครับที่ว่า  วิชชาธรรมกายมีทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติครับถูกต้องเลยครับ อาจารย์ที่เข้าถึงจริงและเข้าใจจริง  ครูที่ฉลาดย่อมต้องปูพื้นฐานภาคปริยัติให้แก่ศิษย์ไปพร้อมภาคปฏิบัติ  การเรียนวิชชาธรรมกายก็จะไปได้ไวและถูกทาง  ไม่ต้องไปนั่งงมเข็มรอเวลาแบบทำใจสบายไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เห็นเอง  เพราะนั่นเป็นความไม่ฉลาดเลย   ขอให้เราสนใจเรียนทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติควบคู่กันไป  ทั้งการเข้าถึงตำราทุกหลักสูตรที่มีอยู่  และเข้าหาอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ  และสามารถอธิบายความรู้ในตำราให้เราเข้าใจได้อย่างชัดเจน  ถ้าเราทำได้เช่นนี้  ถือว่าเกิดมาไม่เสียชาติเกิด  ต่อให้ชาตินี้ยังไม่เห็นธรรมเพราะเพิ่งมาคิดใหม่ทำใหม่  แต่เราจะได้ความรู้ที่ถูกต้องเป็นนิสัยปัจจัยไปทุกภพทุกชาติ  เราจะมีดวงปัญญาที่สว่างไสวแยกแยะของจริงของหลอก  แยกแยะถูกผิด  ควรไม่ควรในเนื้อวิชชาได้  และเมื่อเราได้เข้าถึงพระธรรมกาย  เราจะได้มีความรู้เดินวิชชาได้ถูกทางจริงๆ  เรามาปูพื้นฐานทางการศึกษาวิชชาธรรมกายทั้งภาคปริยัติและปฏิบัติควบคู่กันไปเถิดครับ........ จากคุณ : สมถะ - [ 27 เม.ย. 49 21:41:51 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ทิฎฐิแพะ  มาแนะกษัตริย์ จากคุณ : ผีเก่าจาน - [ 27 เม.ย. 49 22:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 กระทู้นี้ดุจริงๆ จากคุณ : hatorihunso - [ 27 เม.ย. 49 22:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตอบคุณสมถะ ผู้ที่ดูเบาในคำสอนของพระพุทธเจ้า ย่อมไม่เข้าถึงคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าน่ะครับ พระพุทธเจ้า สอนให้บูชาบุคคลที่ควรบูชา ทั้งอามิสและปฏิบัติบูชา การสร้างเจดีย์ ให้คนนับล้าน นั่งสมาธิ เป็นการบูชาทั้งอามิสและปฏิบัติบูชา ผู้ที่ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าได้ถูกต้องแท้จริง จะไม่มีคำถามว่า ทำไมต้องสร้างเจดีย์น่ะครับ เพราะเขาจะตระหนักในพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และอยากที่จะประกาศคุณของพระพุทธเจ้าออกไปสู่ชนทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง สภานั้นจุคนได้แค่ 3 แสนคน เมื่อต้องการนับล้านก็ต้องมีเจดีย์ นั้นแหละครับ นี่เพิ่งผ่านการถวายสังฆทานพระสงฆ์ 1 หมื่นวัดมาหยกๆ ครับ สภาไม่พอจุคนครับ ต้องไปต่อกันที่เจดีย์ ส่วนคุณ xcvbnm คุณผ่านมาพบ หรือแม้แต่คุณสมถะ เหตุที่ผมไม่คุยกับคุณในเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้งกว่า วิชชาธรรมกายเบื้องต้น เพราะผมยอมรับว่า ผมยังเข้าไม่ถึง แต่ผมเองก็เชื่อว่า พวกคุณก็เข้าไม่ถึงเช่นเดียวกัน เพียงแต่นำตำรามาพูด หรือ เข้าถึงจริง แต่สิ่งที่เข้าถึงนั้นไม่จริง หรือที่เรียกว่า คิดไปเองนั่นเอง ดังนั้น ผมจึงพิสูจน์โดยคำถามเบื้องต้นนั่นแหละครับ ว่าสุขอย่างไร พริกเผ็ดอย่างไร ซึ่งการที่คุณสมถะตอบมา การแสดงว่า คุณได้รับความสุขเบื้องต้นจากใจสงบจริง เพียงแต่ภาษานั้นอธิบายได้แค่นั้น แต่ผมมีวิธีทดสอบอีกวิธีหนึ่งครับ ที่จะทดสอบว่าตัวเราเข้าถึงกันจริงหรือไม่ หรือแค่เห็นในสิ่งที่ไม่เป็นจริง เพราะก่อนจะศึกษาวิชชาธรรมกายชั้นสูงนั้น ต้องผ่านวิชชาเบื้องต้นก่อน เช่น ระลึกชาติ ดังนั้น ผมจึงอยากถามว่า "ไก่กับไข่ อะไรเกิดก่อนกัน" อย่าเข้าใจว่า เป็นปัญหาโลกแตกนะครับ ปัญหานี้สามารถตอบได้จริง โดยระลึกชาติไปในกัปนี้ก็พอ ไปจนถึงช่วงต้นกัป แล้วก็จะรู้ได้ว่า "ไก่กับไข่ อะไรเกิดก่อนกัน" แต่ถ้าไม่รู้ และบอกว่า วิชชาธรรมกายชั้นสูง ไม่จำเป็นต้องระลึกชาติได้นั้น ผมว่า ก็เหมือนคำพูดของนักบวช อัคคิทัต ในสมัยพุทธกาล ที่เห็นพระพุทธเจ้าแสดงปาฏิหาริย์หลายอย่าง ก็ไม่เลื่อมใส กับกล่าวข่มว่า "สมณะโคดมนี่เก่งหลายอย่าง แต่ไม่ใช่อรหันต์ (เข้าถึงธรรมะชั้นสูง) เหมือนเรา" จนพระพุทธเจ้าท่านต้องดักใจว่า "อัคคิทัต ท่านยังไม่ใช่อรหันต์หรอก ท่านสำคัญตนผิดไปแล้ว" เท่านั้นแหละครับ อัคคิทัต ถึงยอมรับว่า สิ่งที่ตนรู้อยู่ ยังไม่สมบูรณ์ แต่ไปเข้าใจว่าชั้นสูง จากคุณ : หัดฝัน - [ 28 เม.ย. 49 11:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณหัดฝันนี่ดื้อจริงๆนะครับ แล้วถ้ามีคนศรัทธาวิชชาธรรมกาย สัก 30 ล้านคนหละครับ คุณจะทำไง จะสร้างถาวรวัตถุด้วยเหตุผลที่คุณว่า จะไม่ใช่มั๊งครับที่บอกว่าที่รองรับ  การเผยแผ่ธรรม ทำไมจึงต้องมีสถานที่ แสดงว่าคุณคิดว่า ธรรมเผยแผ่ให้กับคนที่ศรัทธาได้เพียง ล้านคนเองสินะครับ ส่วนเรื่องการสร้างเจดีย์ก็เพื่อเป็นการระลึกถึงพระคุณ เพื่อเป็นสัญญลักษณ สำหรับคนรุ่นต่อมาครับ การสร้างใหญ่โตอลังการ หรือเซ่นสรวงบูชา นั่นไม่ใช่พุทธนะครับ การทำพิธีกรรมยิ่งใหญ่ จุดพลุไฟหลายล้านบาท นั่นก็ไม่ใช่พุทธครับ อย่าไปตีความเฉไฉเข้าข้างตัวเองสิครับ ไม่ดี ส่วนเรื่องการระลึกชาติหากคุณสนใจจริงผมจะสอนให้เอาไหมครับ วิชชาที่ ๑ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ สำหรับผู้ที่ถึงธรรมกายแล้ว ก็ให้ซ้อนสับทับทวีจนสุดกายหยาบกายละเอียด แล้วเดินฌานสมาบัติ ๘ โดยอนุโลม ปฏิโลม ๗ เที่ยว ปล่อยกายตกศูนย์เข้าอายตนะนิพพานถอดกาย แล้วก็ซ้อนกายกลับ เดินฌานสมาบัติ ๘ อีก ๗ เที่ยว หรือทำนิโรธ ปล่อยกายตกศูนย์เข้าอายตนะนิพพานถอดกายและนิพพานเป็น ซ้อนสับทับทวีกับพระนิพพานต้นๆ ที่แก่ๆ ต่อไปจนสุดละเอียดแล้ว ให้รวมใจของทุกกายให้หยุดอยู่ ณ ศูนย์กลางกายพระอรหัตองค์ที่ละเอียดที่สุด รวมดวงเห็น ดวงจำ ดวงคิด และดวงรู้ ให้หยุดในหยุดนิ่งลงไปที่กลางกำเนิดธาตุธรรมเดิม ณ ศูนย์กลางกายนั้นแหละ มีที่หมายตรงต้นสายกำเนิดธาตุธรรมเดิมนั้นเป็นจุดเล็กใสเท่าปลายเข็ม ก็ให้หยุดในหยุดกลางของหยุด แล้วอธิษฐานให้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของตนเองถอยหลังสืบต่อไปถึงเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว, เดือนที่แล้ว, ปีที่แล้ว, ลงไปจนถึงตอนที่เป็นเด็ก ให้รวมใจ คือความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ให้หยุดในหยุดลงไปที่กลางกำเนิดธาตุธรรมเดิม ของกายเดิมที่เห็นครั้งสุดท้ายต่อไปเรื่อยๆ จากที่เป็นเด็ก ก็ไปถึงสภาพที่เป็นเด็กแดงๆ, แล้วก็ถอยหลังสืบเข้าไปตามสายธาตุธรรมเดิม ถึงที่เป็นเด็กทารกในครรภ์ของมารดา, แล้วก็ไปถึงในขณะที่ตั้งปฏิสนธิวิญญาณ เป็นกลลรูป, ถอยสืบเข้าไปถึงในขณะที่มาปฏิสนธิในครรภ์มารดา ด้วยกายมนุษย์ละเอียดหรือกายทิพย์ แล้วก่อนที่จะมาปฏิสนธิก็เป็นกายละเอียดมาตกศูนย์ พักอยู่ ณ ศูนย์กลางกายบิดาชั่วคราว อธิษฐานให้เห็นสภาพของตนเองตามสายธาตุธรรม สืบถอยหลังไปถึงตอนที่จุติคือเคลื่อนจากสังขารร่างกายเดิมของชาติที่แล้ว นี้นับเป็นชาติหนึ่ง, เมื่อเห็นชัดดีแล้ว ก็รวมเห็นจำคิดรู้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกำเนิดธาตุธรรมเดิม อธิษฐานให้เห็นอัตตภาพและความเป็นไปของตนเองให้ชัดว่ามีสภาพความเป็นมาอย่างไร ในชาตินั้นตนเองเกิดเป็นอะไร มีเทือกเถาเหล่ากออย่างไร มีทุกข์มีสุข มั่งมีหรือยากจนขัดสนกันดารอย่างไร เพราะผลบุญหรือผลบาปอะไร พยายามน้อมใจอันประกอบด้วยความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ให้หยุดนิ่ง ในกลางของกลางๆๆ ไปเรื่อย ก็จะเห็นได้ชัดเจนและแม่นยำ แล้วก็ดำเนินไปในแบบเดิม อธิษฐานดูอัตตภาพและสภาพความเป็นไปของตนเอง ถอยหลังสืบเข้าไปทีละชาติๆ เมื่อกระทำชำนาญเข้าก็จะสามารถระลึกชาติได้เร็วขึ้น แต่จะต้องหยุดในหยุดลงไปที่ตรงกลางกำเนิดธาตุธรรมเดิม ตามสายธาตุธรรมเดิม ถอยหลังสืบต่อเข้าไปเสมอ จึงจะแม่นยำ มิฉะนั้นการรู้เห็นอาจจะเล่ห์คือผิดพลาดได้ เมื่อจะหยุดพัก ก็ให้อธิษฐานกลับตามสายธาตุธรรมเดิมจนมาถึงชีวิตปัจจุบันอีกเช่นกัน นี้เป็น วิชชาที่ ๑ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ผมเองอยากถามคำถามเดียวครับ คนที่คุณหัดฝันรู้จักนั้น สามารถบอก  case study ได้เพียงแค่สองคนใช่ไหมครับ คุณก็เลยเชื่อว่าเป็นความรู้ภาคปฏิบัติที่ไกลตัวมากๆๆ อย่าไปถามเรื่องไก่กะไข่เลยครับ แม้แต่ case study ที่นำมาบอกเล่ากัน คุณว่าจริงแค่ไหนครับ ลองถามผู้รู้วิชชาธรรมกายสายอื่นๆ หรือศิษย์สายตรงนะครับว่า ขณะนี้หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านอยู่ที่ใด แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 12:25:30 จากคุณ : xcvbnm - [ 28 เม.ย. 49 12:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ก่อนที่คุณจะไปไกลกว่านี้ คุณต้องจำประโยคที่ว่า ไม่ว่าจะเกิดหรือจะดับก็ต้องผ่านศูนย์นี้เสียก่อน เข้าใจทางเดินของดวงธรรม ทั้งเจ็ดฐานว่ามีความสำคัญอย่างไร ไม่ใช่ว่านึกเห็นภาพจินตนาการไปเรื่อยๆอย่างที่คุณเข้าใจว่า นึกคิดเอาเอง คำถามไก่กะไข่ คุณคงเอามา ครูไม่ใหญ่สินะ หรือว่าคุณย้อนกลับไปเห็นมาเองหละ ให้คุณเลือกนะ สัตว์ในโลกมนุษย์มาจากสัตว์ที่ย้ายภพภูมิ จากทุคติภูมิ หรือ สุขคติภูมิ โดยกายละเอียดมาเกิดโดยผ่านทางศูนย์กลางกาย หรือ กายละเอียดมาเกิดเป็นดวงธรรม ในสัตว์ชนิดอื่นๆ หรือ สัตว์ เกิดมาจากสัตว์ในอบายของภพภูมิที่ถูกทำลาย โดยเมื่อภพภูมิถูกทำลาย นรก เปรต เดรัจฉาน อสุรกาย  ก็จะถูกทำลายไปด้วย แล้วลมกรรมก็จะหอบกายละเอียดเหล่านั้น ไปเกิดแบบโอปปาติกะ ให้คุณทาย เด๋วจะได้รู่ว่า   ที่คุณรู้มาจริงหรือมั่ว คุณแน่ใจหรือว่า สิ่งที่พระพี่เลี้ยงสอนคุณมานั้นถูกต้องต้องครบถ้วนในภาคทฤษฏี ถ้าบอกวิชาผิด ปฏิบัติก็หลงทางเชียวนะ อันนี้ความรู้เพิ่มเติมครับ คำว่า "โอปปาติกะ" สัตว์ที่เกิดผุดขึ้น คือ เกิดผุดขึ้นมาเต็มตัวในทันใด ตายก็ไม่ต้องมีเชื้อหรือซากปรากฏ เช่น เทวดา และ สัตว์นรก เป็นต้น ; บาลีว่า รวมทั้งมนุษย์บางจำพวก --------------------------------------------------------------------------------------- "สัมภเวสี" ที่ว่า คือพวกที่ต้องแสวงหาพ่อแม่หรือแสวงหาที่เกิดนั้นพวกเราที่เป็นปุถุชนก็เป็น "สัมภเวสี" ด้วยกันทั้งนั้นเพราะยังไม่นิพพาน ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดหรือตายแล้วต้องเกิด หรือแสวงหาที่เกิดกันทุกคน..... แต่ที่บอกว่าเป็นวิญญาณที่เร่ร่อนยังหาที่เกิดไม่ได้นั้นและยังไม่เกิดนั้น...ไม่ถูกต้องตามพระอภิธรรมครับ... เพราะในพระอภิธรรมบอกว่า เวลาสัตว์ที่อยู่ใน 31 ภพภูมินั้นกำลังตายนั้น "จุติจิต" คือจิตขณะที่กำลังตายจะเกิดขึ้น....และเกิดขึ้น"ขณะ"เดียวเท่านั้น.... "ปฏิสนธิจิต" ก็จะเกิดต่อทันทีไม่มีจิตดวงใดมาคั่น....และเมื่อเกิด "ปฏิสนธิจิต" แล้วก็คือเกิดในภพใหม่แล้ว...คือ "จุติจิต" เกิด "ปฏิสนธิจิต" ต้องเกิดต่อทันที....ยกเว้นพระอรหันต์ที่ไม่มี "ปฏิสนธิจิต" เกิดต่อเพราะท่านไม่ต้องมาเกิดอีกแล้ว.......ดังนั้นที่บอกว่าตายแล้วยังไม่ไปเกิดนั้นไม่ถูกต้องครับ ส่วนที่บอกว่าเป็นวิญญาณหรือมีแต่วิญญาณเร่ร่อนนั้นก็ไม่ถูกอีกเพราะที่พูดถึงกันนี้คือ กามภูมิ คือ อบายภูมิ 4 มนุษย์ 1 และ เทวดาอีก 6 กามภูมินี้เป็นภูมิที่มีขันธ์ 5 ครบ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่มีภูมิไหนที่ไม่มีรูปขันธ์ ดังนั้นที่บอกว่ามีแต่วิญญาณนั้นไม่ถูกต้องส่วนภูมิที่ไม่มีรูปขันธ์นั้นมีครับคือ "อรูปภูมิ" เป็นภูมิที่มีแค่ 4 ขันธ์ คือเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (สังขารขันธ์นั้นพระองค์หมายถึง เจตสิก ที่ปรุงแต่งจิตครับซึ่งเป็นนาม ไม่ใช่รูป) ดังนั้นการที่บอกว่ามีแต่วิญญาณเร่ร่อนและยังไม่เกิดนั้นก็ไม่ถูกต้อง......ที่ถูกคือ (กามภูมิปุถุชน) ตายแล้วต้องเกิดทันทีไม่มีระหว่างคั่น.....คำว่า "สัมภเวสี" นั้นหมายถึงเราทุกคนที่เป็นปุถุชนที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดกันอยู่.....ไม่ใช่ผีหรือวิญญาณเร่ร่อนอย่างที่เข้าใจกัน. ...ยังมีอีกคำหนึ่งที่พูดกันสับสน คือ " โอปปาติก" บางคนก็บอกว่าเป็นพวกเทวดาเป็นผีหรือเปรตหรืออสูรกายที่ไม่ใช่มนุษย์ ที่จริงตามนัยแห่ง พระอภิธรรมเป็นชื่อแห่งกำเนิด 4 คือ ที่ที่สัตว์จะอาศัยเกิด มี4 คือ 1) ชลาพุชกำเนิด คือพวกที่อาศัยเกิดในท้องมารดาแล้วคลอดมาเป็นตัวเลย 2) อัณฑชกำเนิด คือ พวกที่อาศัยท้องมารดาเหมือนกันแต่ออกมาเป็นฟองไข่ไม่ได้ออกมาเป็นตัว 3) สังเสทชกำเนิด คือ ไม่ได้อาศัยเกิดจากท้องมารดา แต่อาศัยเกิดจากต้นไม้ดอกไม้ โลหิต หรือที่เปียกชื้น เกิดมาก็เล็กเป็นทารก แล้วจึงค่อยๆเติบโตขึ้นมาเช่นนาง จิญจมานวิกา เกิดจากต้นมะขาม นางปทุมวดีเกิดจากดอกบัวและโอรสของนางปทุมวดีรวม 499 องค์ เกิดจากโลหิตเป็นต้น 4) โอปปาติกกำเนิด ไม่ได้อาศัยเกิดจากท้องมารดา ไม่ได้อาศัยสิ่งใดเกิด แต่เกิดโดยโผล่ขึ้นมา และโตใหญ่เต็มที่ในทันทีทันใดเลย สัตว์ที่เป็นโอปปาติกกำเนิดได้แก่ ก) มนุษย์ มีสมัยต้นกัปป์ ข) เทวดาทั้งหมด ๖ ชั้น (เว้นเทวดาชั้นต่ำ ที่เกิดได้ทั้งชลาพุช,อัณฑช,สังเสทชกำเนิด) ค) พรหมทั้งหมด ง) สัตว์เดรัจฉาน (ซึ่งมีกำเนิดได้ทั้ง 4 ) จ) เปรต (ซึ่งมีกำเนิดได้ทั้ง 4 ยกเว้น นิชฌามตัณหิกเปรต ที่มีโอปปาติกกำเนิดเพียงอย่างเดียว) ฉ) อสูรกาย (ซึ่งมีกำเนิดได้ทั้ง 4) ดังนั้นคำว่า "โอปปาติก" คือชื่อกำเนิด 1 ใน 4 กำเนิด ไม่ใช่พวก "อมนุษย์" เท่านั้น เพราะมนุษย์ ก็เกิดโดย "โอปปาติก" ได้ ในสมัยมนุษย์ต้นกัปป์ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 13:03:51 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 13:01:09 จากคุณ : xcvbnm - [ 28 เม.ย. 49 12:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณครับคุณ หัดฝัน ที่กรุณากล่าวถึงผม และทำให้ผมต้องขออนุญาตเข้ามาเรียนชี้แจงอะไรบางอย่าง ผมได้เรียนแล้วว่าความรู้ผมคับแคบ ดังนั้นหากคุณจะตำหนิหรือวิจารณ์ความรู้ของผมโดยแสดงความรู้ที่ชัดเจนมาหักล้างหรือเสริมนั้นเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมครับ แต่น่าผิดหวังที่ตัวอยางที่ยกมามันไม่เกี่ยวกับเรื่องวิชาเลย แสดงให้เห็นว่า ยังทำการบ้านมาน้อยนะครับ เรื่องนี้เราไม่ว่ากัน แต่เรื่องที่กล่าวว่า ผมนึกคิดไปเองและเข้าไม่ถึงจริงในเรื่องที่มานำเสนอนั้น ผมขออนุญาตนะครับ ขออนุญาตจริง ๆ ที่ต้องเรียนให้ทราบว่าไม่ได้นึกและคิดไปเอง สิ่งที่นำมาเสนอนั้นเป็นประสบการณ์และควมรู้พื้นฐานเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องไปนึก ไปคิด ไปเดาอะไรทั้งสิ้นพูดใหม่ นี่เป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดแล้วที่พวกเราคนที่เรียนวิชาธรรมกายคุยกัน เราเดินวิชา แล้วเราก็มาศึกษา แล้วเราก็มาแสดงควมคิดเห็น ไม่จำเป็นต้องไม่โม้โอ้อวดอะไร ผมรู้ผมก็บอกวารู้ เรื่องที่ไมรู้ก็แจ้งว่าไม่ทราบเพราะจนด้วยปัญญา คุณหัดฝันครับ คุณเองก็แจ้งให้ทราบอย่างชัดเจนแล้วว่ายังเข้าไม่ถึง ดังนั้น ผมจึงขออนุญาตเรียนให้ทราบว่า เมื่อคุณเองยังเข้าไม่ถึง คุณก็ไม่สามารถรู้ในสิ่งที่คนเข้าถึงเขากล่าวเช่นกัน กล่าวมาทั้งหมดนี้เพื่อให้เกิดข้อคิดนะครับ ผมรับฟังคำวิจารณ์และคำวามเห็นทุกอย่าง เราเป็นมิตรในธรรมกันนะครับ ขอบพระคุณครับ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 28 เม.ย. 49 16:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ผมดีใจแทนคุณหัดฝันนะครับที่มีคนปรารถนาดีต้องการปรับความเข้าใจกับคุณดังเช่นคุณxcvbnm  และคุณผ่านเข้ามาพบ รวมถึงผมด้วยถ้าคุณจะกรุณามองผมในด้านดี เรามองกันในแง่ดี  ดีกว่าไหม  เรามาเป็นกัลยาณมิตรทางวิชชาความรู้กันดีกว่าไหม  การที่เราได้มาพูดคุยกันในที่นี้ถือว่าเป็นโชคของเราทกุคน  เพราะบางท่านเราอาจไม่ทราบว่าท่านมีทั้งความรู้และคุณธรรมสูงแค่ไหน  วันนี้เราเอาคำว่าแบ่งแยก  ศิษย์ท่านนั้นศิษย์ท่านนี้วางลงก่อนชั่วคราว  แล้วเรามาช่วยกันพิจารณาวิชาความรู้กันดีกว่านะครับ  คุณหัดฝันครับ  ขอให้พิจารณาโดยใช้ความคิดที่มาจากใจจริงของคุณ  ผมเชื่อว่าคุณมีความศรัทธาในวิชชาธรรมกายไม่น้อยกว่าใคร  ในเมื่อวันนี้เราเจอนักปราชญ์แล้ว  ทำไมเราไมลองแลกเปลี่ยนความรู้กันด้วยเหตุและผลล่ะครับ  เอาความรู้สึกขัดแย้งพักไว้ก่อน  ความขุ่นข้องหมองใจใดๆ ที่มีในจิตใจปล่อยวางไว้ชั่วคราวก่อน  เรามาคุยกันอย่างกัลยาณมิตรเถิดครับ  มีประโยชน์มากกว่า ขอถามด้วยความจริงใจว่า 1 คุณหัดฝันมีความสนใจในวิชชาธรรมกายแค่ไหน  อย่างไร(เราไม่พูดถึงตัวอาจารย์นะครับ  คิดแต่เรื่องวิชชาอย่างเดียว) 2 คุณหัดฝันมีกลักปฏิบัติอย่างไร  เพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย  วางแนวและวิธีการไว้อย่างไรครับ 3 ถ้าคุณโชคดี  ได้เห็นดวงปฐมมรรคในตอนนี้  คุณหัดฝันจะทำอย่างไรต่อไป   4 ถ้ามีคนมาช่วยต่อวิชชาให้คุณหัดฝันจากดวงปฐมมรรค  ให้เห็นพระธรรมกาย  จนกระทั่งเข้าถึงวิชชชา 18 กาย  คุณสนใจไหม   5 ข้อสุดท้ายการบูชาความรู้หลวงพ่อวัดปากน้ำ  เมื่อคุณหัดฝันเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว  อะไรสมควรเรียกว่าบูชาความรู้หลวงพ่อวัดปากน้ำครับ  คุณหัดฝันจะดีใจไหมเมื่อสามารถเดินวิชชาไปพบหลวงพ่อวัดปากน้ำได้  ได้รู้ว่าหลวงพ่อฯ อยู่ที่ไหน  หลวงพ่อฯมีหน้าที่อะไร  และถึงตอนนั้นเราจะทำอย่างไรเพื่อบูชาคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำครับ ย้ำนะครับ  วางทิฏฐิไว้ชั่วคราวก่อน  เรามาคุยบกันอย่างเปิดใจนะครับ  กลับไปที่ความรู้ความเข้าใจของเรามองดูเข้าไปข้างในใจของเราคิดด้วยตัวของเราเองใจของเราเอง  ความรู้อื่นใดที่เคยได้รับรู้เคยได้ร่ำเรียนมาให้ปล่อยวางไว้ก่อนไม่นำมาขบคิด    ค่อยๆ พิจารณาแล้วลองตอบดูทีละข้อนะครับ... แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 19:03:47 จากคุณ : สมถะ - [ 28 เม.ย. 49 19:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณทุกท่านที่ปรารถนาดีต่อผมนะครับ คำตอบของคุณ xcvbnm ก็แสดงภูมิรู้ภูมิธรรมได้ดีทีเดียวครับ ส่วนเรื่องของคุณสมถะที่ยินดีจะแนะนำผมนั้น ผมขอรับความปราถนาดีด้วยใจน่ะครับ ทั้งนี้เพราะเหตุผล 2 ประการคือ 1. สมัยก่อนเข้าวัด ผมเคยอ่านนิยายจีนเรื่องหนึ่ง ในนิยายมีลามะที่ไปได้วิชาพิสดารอย่างหนึ่ง นำมาแสดงให้หลวงจีนวัดเส้าหลินดู ปรากฏว่าหลวงจีนหลายองค์เห็นแล้วก็หลงไหลในวิชานั้น ลามะองค์นั้นบอกว่า ยินดีจะถ่ายทอดให้ แต่เจ้าอาวาสได้ปรามลูกศิษย์ว่า 72 ยอดวิชาของวัดเส้าหลินเอง เจ้าเรียนรู้หมดหรือยัง ถ้ายังเหตุใดไปเรียนวิชาของคนอื่นเล่า ผมประทับใจ เรื่องนี้มาก จึงเป็นเหตุให้ ผมฝึกฝนนิสัยว่า ทำอะไรแล้วต้องทำให้สุดครับ ไม่ขอเปลี่ยนกลางคันเป็นอันขาด จนกว่าจะแจ้งด้วยตัวเองว่า ที่ทำอยู่นั่นไม่ใช่ จึงจะเลิกครับ 2. เหตุผลข้อที่ 2 นั้น จริงๆ เรื่องที่คนมาชวนให้ไปเรียนกับคุณการุณย์ บุญมานุตนั้น ไม่ใช่ว่า ผมจะไม่เคยประสบพบพาน ตอนนั้น มีคนมาชวนเพื่อนผมไปเรียน เพื่อนก็มาชวนผมต่อ บอกว่า เป็นเร็วกว่าที่วัดพระธรรมกายสอนเยอะ แต่ด้วยความที่ผมฝึกฝนนิสัยทำอะไรให้สุดมาแล้ว ผมจึงปฏิเสธเพื่อนไป เพื่อนจึงไปลองเรียนดู จากนั้นเพื่อนก็ไม่ได้มาวัดพระธรรมกายอีก และผมก็จากเพื่อนไปหลายปี จนกระทั่งเพิ่งมาเจอกันอีกครั้ง ไม่นานนี้เอง เพื่อนกลายเป็นคนที่เสื่อมศรัทธาในวิชชาธรรมกายทั้งหมด ไม่ว่าจะสอนโดยศิษย์สายหลวงปู่คนไหนก็ตาม เพื่อนบอกผมว่าไม่ใช่ทางหลุดพ้น ผมเองก็ไม่รู้ว่า คุณการุณย์ เขาสอนอย่างไร เพื่อนผมจึงเสื่อมศรัทธาทั้งหมด เสื่อมศรัทธาทั้งที่เขาไปเรียนเอง และเสื่อมศรัทธาหลวงพ่อผมไปด้วย ผมเลยปลอบใจเขาว่า อย่ากังวลไปเลย เพื่อนปฏิบัติธรรมไปเถิด ปฏิบัติอย่างไหนก็ดีทั้งนั้น ถ้าตั้งใจจริงสุดท้ายก็จะเข้าถึง สุดท้ายเพื่อนยังชวนให้ผมมาลองปฏิบัติแนวใหม่กับเพื่อน เพื่อนบอกว่า คือ แนวเจริญสติ ให้หนังสือมา 1 เล่ม ผมก็ปฏิเสธอีกเช่นเคย แล้วเราก็จากกันด้วยดี ถ้าคุณสมถะอยากรู้ว่า เพื่อนผมคนนี้ชื่ออะไร เมล์มาถามผมได้ที่ permaroon@yahoo.com หวังว่า อาจจะได้ข้อมูลในการไปปรับปรุงการสอนให้ดีขึ้นนะครับ เพราะการสอนทุกอย่างย่อมไม่สมบูรณ์พร้อมหรอก ตรงไหนบกพร่องเราจะได้แก้ไขกันไป จะได้วิธีการสอนที่สมบูรณ์ในอนาคตน่ะครับ สุดท้ายก็ขออนุโมทนาบุญ ที่คุณตั้งใจปฏิบัติธรรม และสั่งธรรมะด้วยนะครับ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 49 23:10:46 จากคุณ : หัดฝัน - [ 28 เม.ย. 49 23:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เหตุใดได้ธรรมกายแล้วอวิชชาจึงยังดับไม่หมดครับ?? ผมอ่านกระทู้มานานแล้วครับอยากจะขอความรู้จากทุกท่านหน่อยครับว่า การเข้าถึงกายธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปจะสามารถทำให้เกิดวิชชา 3 วิชชา 6 วิชชา 8 ได้หรือไม่ครับ? และมีความจำเป็นหรือไม่ว่าผู้ที่ได้กายธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปจะต้องมีความรู้แจ้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่แม่นยำ ถ้าหากมีความรู้ที่ไม่แม่นยำบังเกิดขึ้นเหตุใดความรู้จึงยังไม่แม่นยำอยู่อีกครับ?? การเข้าถึงกายธรรมสุดละเอียดสามารถกำจัดอวิชชาได้จริงหรือไม่ครับ?? ขอขอบพระคุณทุกท่านล่วงหน้าที่กรุณาให้ธรรมทานครับ จากคุณ : XLmen - [ 29 เม.ย. 49 00:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คุณ XLmen นอนดึกจริงนะครับ แต่เอ...ดูเวลาแล้ว ผมน่าจะนอนดีกกว่านะ **ยิ้ม** ตามที่ได้กรุณาถามคำถามมานั้น ผมขออนุญาตแสดงความเห็นในเชิงความรู้ เท่าทีจะพอสามารถอธิบายได้ตามกำลังสติปัญญาของผมนะครับ อย่างที่แจ้งให้ทราบในความเห็นก่อนหน้านี้ ความรู้ของผมค่อนข้างคับแคบ แต่ก็ยังมีความเพียรพยายามที่จะให้เกิดความรู้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป จึงหาโอกาสเข้ามาหาความรู้ในนี้นี่แหล่ะครับ 1. ท่านได้กรุณาถามว่า............... "เหตุใดได้ธรรมกายแล้วอวิชชาจึงยังดับไม่หมดครับ??" ขอแสดงความเห็นว่า......... ที่ว่าได้ธรรมกายนั้น มีระดับชั้นนะครับ คือ มีหยาบ-ละเอียด อ่อน-แก่ ต่างกัน นอกจากนั้นยังมี ต้น กลาง และปลาย อีกด้วย พูดใหม่ เหมือนเป็นระดับประถม มัธยม และอุดมศึกษา เปรียบเทียบอย่างนี้ น่าจะพอให้เกิดความเข้าใจครับ การที่จะสามารถทำอย่างที่คุณ XLmen ต้องการคือกำจัดอวิชชาในตัวให้หมดไปได้ ก็ต้องมีสิ่งที่เปรียบเสมือน "กำลัง" นั่นก็คือ "บารมี" ถ้าถึง "ปรมัตบารมี" ได้เมื่อไร ก็ถึงฝั่งครับ แต่จะไปได้ก็ต้องสร้างบารมี อยู่เฉย ๆ มันไม่ได้มาหรอกครับ เพราะบารมีนั้นมีถึง 10 อย่าง คือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา และอุเบกขาบารมี ซึ่งมีความแตกต่างกันไปตามแต่ละประเภท ก็ต้องสร้างให้ครบ ให้เต็มส่วน พอบารมีเต็มส่วน ก็ต้องไปทำอุปบารมีให้เต็มอีก พออุปบารมีเต็มส่วน ก็ต้องไปทำปรมัตถบารมีให้เต็ม แปลว่า เป็นธรรมกายแล้วก็ต้องทำบารมีเหล่านี้ให้เต็มนะครับ นั่น เมื่อกำลังของท่านเต็มส่วนแล้ว ก็หมายความว่า มีความสามารถพอ ที่จะกำจัดอวิชชาของท่านให้หมดไปได้ แต่จะสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษจริงหรือเปล่านั้น ผมไม่รู้นะครับ เพราะยังทำไม่ได้ถึงขนาดนั้น เป็นธรรมกายได้เปรียบตรงที่ว่า ท่านสามารถตรวจสอบดูว่า ท่านสร้างบารมีมาแล้วมากน้อยแค่ไหน แล้วต่อไป ท่านจะเดินอย่างไรให้มันเต็มส่วน คือเปรียบเสมือนมีเข็มทิศนั่นเอง แต่......หากเป็นธรรมกายแล้วยังตกอยู่ในความประมาท ไม่เร่งขวนขวายสร้างบารมีต่อไปให้ลุล่วง อย่างนั้นก็เปรียบเสมือนไก่ได้พลอย ไม่รู้คุณค่าของวิชาครับ 2. ท่านได้กรุณาถามว่า............... "การเข้าถึงกายธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปจะสามารถทำให้เกิดวิชชา 3 วิชชา 6 วิชชา 8 ได้หรือไม่ครับ?" ขอแสดงความเห็นว่า........ ทุกวิชาที่พระบรมศาสดาได้ทรงสอนและวางหลักเกณฑ์เอาไว้ครับ อย่าเพิ่งเชื่อผมครับ ลองเรียนให้ถึงที่สุดดูก่อน แล้วจะทราบว่าจริงหรือเท็จครับ 3. ท่านได้กรุณาถามว่า............... "และมีความจำเป็นหรือไม่ว่าผู้ที่ได้กายธรรมที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปจะต้องมีความรู้แจ้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่แม่นยำ " ขอแสดงความเห็นว่า.......... การได้กายธรรมละเอียดที่ว่านั้น คุณหมายถึงกำลังบารมีที่สูงขึ้นไปด้วยหรือเปล่าครับ ถ้าหมายความตรงกัน ก็น่าจะมีความรู้ที่กว้างขวางขึ้น แต่..... ไม่แน่เสมอไปว่าจะรู้แจ้ง หรือถูกต้องไปทุกเรื่องครับ กล่าวเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าผมเหนือกว่าครูบาอาจารย์นะครับ ไม่ใช่อย่างเด็ดขาด เพียงแต่มีโอกาสได้เข้าใกล้และคลุกคลีกับครูบาอาจารย์รุ่นลายคราม จึงพอจะได้ทราบมาบ้างว่า แม้รู้ญาณขนาดพระบรมศาสดายังพลาดได้ ขนาดหลวงพ่อวัดปากน้ำยังพลาดได้ สาเหตุมาจาก........ตอบสั้น ๆ ได้ในตอนนี้ว่า เพราะ "มาร" ครับ จะให้ตอบยาว ๆ ผมว่า ไปตั้งกระทู้ใหม่ดีไหมครับ เรื่องนี้ว่ากันยาวเลย 4. ท่านได้กรุณาถามว่า............... "ถ้าหากมีความรู้ที่ไม่แม่นยำบังเกิดขึ้นเหตุใดความรู้จึงยังไม่แม่นยำอยู่อีกครับ??" ขอแสดงความเห็นว่า.......... เพราะมารครับ กำลังของเขาเหนือกว่า แข็งกว่า ละเอียดกว่า 5. ท่านได้กรุณาถามว่า............... "การเข้าถึงกายธรรมสุดละเอียดสามารถกำจัดอวิชชาได้จริงหรือไม่ครับ??" ขอแสดงความเห็นว่า............ เข้าใจว่า เป็นเรื่องเดียวกับเรื่อง "ที่สุดแห่งธรรม" ของวัดพระธรรมกายหรือเปล่าครับ พวกเราได้แสดงความเห็นไว้อย่างชัดเจนข้างบนแล้วครับ จากคุณ : ผ่านเข้ามาพบ - [ 29 เม.ย. 49 03:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เห็นด้วยกับคุณหัดฝัน ใบลานเปล่าก็ว่าไปเรื่อยครับ ผมอ่านดูก็รู้แล้วครับ คนที่ได้วิชชาธรรมกายจริงไม่ โจมตีวัด ดูหมิ่นผู้อื่นครับ เพราะจะรู้เรื่องกฎแห่งกรรม เป็นอย่างดี ไม่คิดว่าเป็นเรื่องเล็กครับ สนใจวิชชาธรรมกาย ให้รู้วิธีการปฏิบัติ แล้วลงมือปฏิบัติ ที่ไปท่องตำรามามากมายไม่มีประโยชน์ครับ เป็นใบลาน เปล่า ซ้ำจะทำให้ทิฏฐิมานะมากขึ้นไปอีก จากคุณ : วรกร - [ 29 เม.ย. 49 13:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ศรัทธามาก ปัญญาก็นำมาใช้น้อยใช่ไหมครับ คุณวรกร เอาหละผมมีการบ้านถามสักหน่อยว่า มีพระอาจารย์สักกี่รูปที่สามารถปฏิบัติตามคู่มือสมภารจนสำเร็จแล้วบ้างหละครับ อย่าบอกนะไม่รู้จักใครเลย คุณต้องศึกษาให้มากๆครับ จะพบว่าที่มาของกฏแห่งกรรมครับ แปลว่าคุณไม่ได้ศึกษา เข้าใจว่าเป็นผู้ศรัทธาในศาสนาพุทธ บังเอิญพบกับวัดพระธรรมกายเข้า ก็เลยรู้สึกติดใจใช่ไหมครับ ลองฟังให้ละเอียดนะครับ ครูไม่ใหญ่เคยกล่าวเรื่องกฏแห่งกรรมใช่ไหมครับ ฝันในฝัน ใช้นึกเอา หรือว่าอ่านจากตำรา หรือว่า จำเห็นคิดรู้ของจริง แยกออกไหมครับ ความจริง ผู้ปฏิบัติชั้นสูง เขาจะกล่าวแต่เรื่องมารครับ จึงจะถูก แต่เนื่องจากเป็นนักเรียนอนุบาล ก็เลยต้องพูดเรื่องใกล้ตัวคนฟัง คุณรู้จักตำรวจไหม คุณว่าตำรวจเขาดีหรือไม่ดีหละครับ อะไรเป็นเครื่องตัดสินว่าของจริงของปลอมรู้ไหมครับ วิชชาธรรมกายของจริงต้องตรวจสอบธาตุธรรมกันได้ ไม่งั้นใครๆก็บอกกันว่า ฉันเข้าถึงพระธรรมกายภายในแล้วนะ ฝากไว้ให้คิดครับ หมั่นสร้างทานบารมีก็ดีครับ แต่ควรให้ครบสิบ ก็ดีกว่าไหม แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 22:17:29 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 49 19:25:38 จากคุณ : xcvbnm - [ 29 เม.ย. 49 19:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ความจริงว่าจะพอแค่นี้แล้วนะครับ แต่เมื่อคุณ xcvbnm สงสัยว่า วัดพระธรรมกายสอนแค่ทานบารมี และสอนไม่ครบสิบบารมี ก็เป็นเครื่องยืนยันว่า คุณยังดูบารมีไม่เป็นน่ะครับ เพราะเมื่อผู้ใดบำเพ็ญบารมีใด ผู้ที่ศึกษาวิชชาธรรมกายก็จะสามารถดูดวงบารมีของผู้นั้นได้ ว่าดวงทานตอนนี้โตขนาดไหน ดวงศีลเป็นอย่างไร ดวงเนกขัมมะบารมีเป็นอย่างไร ว่าไปจนถึงดวงบารมีอื่นๆ เพราะถ้าคุณดูดวงบารมีเป็น คุณก็จะทราบถึงดวงบารมีแต่ละบารมีของแต่ละคนว่าเป็นอย่างไร ทำหรือไม่ทำในบารมีข้อนั้นข้อนี้ การที่พระพุทธเจ้าทีปังกรทรงพยากรณ์ สุเมธดาบสได้ว่าในอนาคตจะได้เป็นพระพุทธเจ้านามว่า โคดม ก็เป็นเพราะท่านเห็นดวงบารมีทั้ง 10 ว่าถึงขั้นแล้วนั่นเอง อ้อแต่ถ้าจะให้ง่ายยิ่งกว่า ดูดวงบารมี ก็มาดูที่วัดกันเลยได้ครับ ว่าเขาสอนให้บำเพ็ญบารมีทั้ง 10 ทัศหรือเปล่า ตัวอย่างที่เห็นชัดๆ เลย ก็เนกขัมมะบารมีครับ คุณครูไม่ใหญ่มักจะเชิญชวนให้ลูกๆ ที่พร้อมให้บวชตลอดชีวิต คุณคิดว่า เนกขัมมะบารมีจะมากหรือน้อยกว่า คนที่อยู่ครองเรือนล่ะครับ เอาแค่เรื่องง่ายๆ แค่นี้ก็พอ เรื่องอื่นยังไม่พูดถึงมากนักก็ได้ อีกอย่างเรื่องราวของไก่กับไข่นั้น คุณครูท่านเฉลยดังนี้ครับว่า ในยุคช่วงต้นกัป สัตว์ในอบายจากจักรวาลที่ถูกทำลายก็มาเกิดเป็นสัตว์ต่างๆ ในกัปนี้ แบบโอปปาติกะแบบเกิดแล้วโตเลย รวมทั้งไก่ก็มาเป็นไก่เลย มาเกิดแบบเป็นกลุ่มใหญ่ มีทั้งเพศผู้ และเมีย จากนั้นก็ปิ๊งกันตามประสาไก่ แล้วก็ออกไข่มา แล้วก็ฟักจนเป็นลูกไก่ ดังนั้น ไก่จึงเกิดก่อนไข่น่ะครับ เรื่องนี้ไม่ได้โพสให้เชื่อ แต่ให้เก็บไว้เป็นข้อมูล เมื่อคุณได้ไปเห็นเองจริงๆ แล้ว ลองตรวจสอบข้อมูลดู ก็จะทราบได้ว่า จริงหรือไม่น่ะครับ จากคุณ : หัดฝัน - [ 29 เม.ย. 49 22:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คนมีปัญญาเขาไม่ทำบาปครับ ความรู้แค่หางอึ่ง ก็คิด ไปเรื่อย พระเทวทัตเก่งกว่าเราเยอะ ยังเอาตัวไม่รอด เพราะอะไร ถึงไม่เหมือนเราแต่ที่เราทำอยู่นี่ก็ใช่ครับ เป็นหนทางสู่อบายภูมิ อย่ามัวให้กิเลสครอบงำอยู่เลย ให้พระพฤติแต่กุศลกรรมบถ 10 เราแค่ศีล 5 ศีล 8 ไม่ รู้ว่าถือครบหรือไม่ ลองหันมามองตนเองบ้าง แค่อยู่เฉย ไม่ต้องไปโจมตีใคร ยังไม่รู้ว่าเอาตัวรอดหรือไม่ อย่าได้ ประมาทเลยครับ พออ่านธรรมะ ฟังธรรมหน่อย นั่งสมาธิ บ้าง อย่าไปคิดว่าเจ๋ง       พระเทวทัตเก่งกว่าเราตอนนี้ มากอย่างเทียบกันไม่ได้เลยครับ ที่เอาตัวไม่รอดเพราะ ทำบาปอยู่ ให้ไปศึกษาบ้างว่าบาปเป็นอย่างไรบ้างดีกว่า มัวไม่จับผิดผู้อื่นอยู่เลย เอากันตรงๆเลยครับ ไม่รู้ว่าจะ เกิดปัญญาหรือไม่? จากคุณ : วรกร - [ 30 เม.ย. 49 05:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 70 คุณหัดฝัน คุณวรกร นี่จัดเป็นองครักษ์ ผู้พิทักษ์เลยนะครับ เท่าที่ติดตามการตอบของคุณใน dmc ก็มีความตั้งใจดีนะ เอาหละครับ ต่างคนต่างจริต แสดงว่าคุณก็รู้ครับว่า ตอนสวดมนต์เสียงหลวงพ่อสด ท่านก็สอนเรื่องบารมีทั้งสิบ ส่วนใครตรวจให้ใคร เขาไม่นิยมกัน เขาจะตรวจของตนเสียมากกว่า คุณวรกร อย่าไปคิดว่าจับผิดสิครับ อย่างเช่น การจุดพลุ ใช้เงินหลายสิบล้านบาท วันคุ้มครองโลก ทำเพื่อจุดประสงค์ใดครับ ช่วยสืบถามให้หน่อยสิ ทำไมไม่นำเงินนั้นไปสร้าง โรงเรียน ไม่ดีกว่าหรือ ผิดต้องยอมรับผิด และปรับปรุงสิครับ อย่าอ้างแต่ธรรมะอย่างเดียว อย่างลืมว่าทำดี ใช่ว่ามัวแต่สนใจตนประการเดียวไม่พอครับ การถกธรรม ไม่จำเป็นต้องคิดว่าเจ๋งสิครับ ถ้าเป็นอรหันต์ค่อยมาถกกัน ใครสอนคุณครับ คุณวรกร จากคุณ : xcvbnm - [ 30 เม.ย. 49 09:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตั้งกระทู้ถามหาความรู้.. ??? ตั้งกระทู้เองว่า... ผังสำเร็จ ที่สุดแห่งธรรม รื้อสัตว์ขนสัตว์ วงบุญพิเศษ คืออะไร มีคนพูดถึงบ่อยๆ สงสัยจัง คืออะไร ไม่คุ้นหูเลย เช่น มารเข้าแทรกผัง คำศัพท์เหล่านี้มาจากไหน พักนี้จะได้ยินคนพูดคุยกันเรื่องนี้ จากคุณ : xcvbnm .............................................................. คุณสมถะ การุณย์ เข้ามาตอบ.. ที่นี้  ผมจะช่วยแจกแจงให้นะครับ  ในคำศัพท์เหล่านี้ ผังสำเร็จ        ที่สุดแห่งธรรม    รื้อสัตว์ขนสัตว์   ทั้ง 3 ประโยคนี้  มีอยู่ในเทศน์ 63 กัณฑ์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ  ความหมายที่ชัดเเจนก็ควรไปอ่านในนั้น จากคุณ : สมถะ .............................................................. ผมถามคุณสมถะ การุณย์ ว่า... คำไหน.. อยู่กัณฑ์ไหนบ้างครับ  จะได้ไปหามาศึกษา หวังว่าคงได้รับความกรุณาจากท่านผู้รู้ทั้งหลาย เพราะเท่าที่เคยผ่านตามา.. ไม่ค่อยได้อ้างให้ชัดเจนว่ายกมาจากกัณฑ์ไหน ขอบคุณล่วงหน้านะครับ จากคุณ : น้อย (มาก) ............................................................. แต่... ผู้ตั้งกระทู้ถามเรื่องนี้กลับตอบว่า.. "..คนที่ศึกษาวิชชาจริงๆ ไม่พูดมาก ย้อนไปย้อนมาครับ แนะนำให้คุณเปิดอ่านทุกหน้าเลยครับ เผื่อจะได้ปัญญาเห็นธรรม อันนี้พูดจริงๆนะครับ ว่าอ่านให้จบคุณจะพบประเด็นที่ควรค้นคว้าอีกมาก..." จากคุณ : xcvbnm .............................................................. ตกลงคือ.. รู้อยู่แล้วว่าคำเหล่านี้มีอยู่ในหนังสือ 63 กัณฑ์ ฯ แต่มาตั้งกระทู้ถามเพื่ออะไร แอบแฝงอะไรอยู่ ??? บอกว่าต้องสอนตรงตามคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่.. แต่ไม่เห็นอ้างว่าท่านสอนไว้ที่ไหน อย่างไร ? เห็นมีแต่คำ. ตามความคิดของตัวเอง !!! ............................................................. เห็นบอกว่า "..คนที่ศึกษาวิชชาจริงๆ ไม่พูดมาก.." แต่เท่าที่ดูผ่าน ๆ ข้างบนนี้ จะเป็นข้อความของผู้ที่บอกว่า"ศึกษาวิชชาจริง"เป็นส่วนใหญ่นะ คุณวรกร คุณหัดฝันครับ.. ปล่อยผู้ที่เขา"ศึกษาวิชชาจริงๆ"ไปเถอะครับ เดี๋ยวเขาจะทำผิดคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่ที่ท่านสอนว่า... "หยุด.. คือตัวสำเร็จ" เท่าที่ดูจากข้อความที่แสดงมา.. รู้สึกว่าเวลาเจริญสมาธิ เขาไม่ได้"หยุด"กันเลยนะ ! จากคุณ : น้อย (มาก) - [ 30 เม.ย. 49 14:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 "หยุดนั้นเองเป็นตัวสำเร็จ  ทั้งทางโลกและทางธรรมสำเร็จหมด  โลกจะได้รับความสุขใจ ต้องหยุดตามส่วนของโลก ธรรมจะได้รับความสุข ต้องหยุดตามส่วนของธรรม" "พอหยุดนิ่งไม่ต้องบริกรรมเพ่งเฉย วางอารมณ์เฉย  ให้หยุดอยู่นั่นแหละ อย่าไปนึดถึงมืดสว่างนะ หยุดนั่นแหละเป็นตัวสำเร็จ...อืนไม่ต้องไปพูดมากนักใหญ่โตมโหฬาร.. วัดปากน้ำมีตั้ง 80 กว่า ถ้าไม่หยุด ก็เข้าถึงธรรมกายไม่ได้ กัณฑ์ ๑ จากคุณ : น้อย (มาก) - [ 30 เม.ย. 49 14:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 73 555  เข้ามาขำคุณน้อยมาก วันนี้อารมณ์ดีจัง ความจริงการถกธรรมะ ด้วยการตั้งปัญหาให้ขบคิด การตั้งคำถามจึงไม่ใช่ว่าผู้ถามนั้นไม่รู้ไงครับ แต่คือการกระตุ้นให้คนอ่าน ได้อ่านหลายๆรอบแล้วคิดตาม แล้วจับผิดแบบคุณนี่ไง อย่างน้อยก็ทำให้คุณได้เสนอมุมมองที่คุณรู้ไงครับ อย่าคิดมากสิ หลวงพ่อปากน้ำ ท่านไม่เคยจุดพลุ ใช้เงินเป็ล้านๆ เพื่อสั่งสอนวิชชา ผมก็พอใจแล้วครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 30 เม.ย. 49 14:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 74 555 เข้ามาขำคุณน้อยมาก วันนี้อารมณ์ดีจัง ความจริงการถกธรรมะ ด้วยการตั้งปัญหาให้ขบคิด การตั้งคำถามจึงไม่ใช่ว่าผู้ถามนั้นไม่รู้ไงครับ แต่คือการกระตุ้นให้คนอ่าน ได้อ่านหลายๆรอบแล้วคิดตาม แล้วจับผิดแบบคุณนี่ไง อย่างน้อยก็ทำให้คุณได้เสนอมุมมองที่คุณรู้ไงครับ อย่าคิดมากสิ หลวงพ่อปากน้ำ ท่านไม่เคยจุดพลุ ใช้เงินเป็ล้านๆ เพื่อสั่งสอนวิชชา ผมก็พอใจแล้วครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 30 เม.ย. 49 14:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอขอบคุณ คห.ที่ 65 คุณผ่านเข้ามาพบครับที่ช่วยอธิบายขยายความทางเนื้อหาวิชชาให้ครับ เรื่องของความรู้ความเห็นและญาณทัศนะนั้นต้องยอมรับจริงๆ ครับว่าบารมีนั้นสำคัญมากจริงๆ ตามที่คุณผ่านเข้ามาพบได้กล่าวไว้แล้วครับ อุปมาการเห็นกายธรรมน่าจะเหมือนกับการที่เราเห็นพระพุทธองค์ทรงบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านเราแล้วเราก็มีจิตที่ยินดีในการเห็นพระองค์แต่เรายังคงเพียงแค่เห็นยังไม่สามารถมีคุณสมบัติของพระองค์ได้อย่างสมบูรณ์เพราะสะสมเหตุคือบารมียังไม่สมบูรณ์ จึงนับได้ว่าวิชชาธรรมกายของพระพุทธเจ้านี้มีความละเอียดลึกซึ้งมากครับ ซึ่งผู้ที่ได้โคตรภูมรรคญาณก็ยังต้องแสวงหาวิชชาที่เหลือในญานที่เหลือเพื่อกำจัดอวิชชาต่อไปครับ ***งั้นผมขอรบกวนถามเพิ่มเลยละกันครับว่า ญาณ ๑๖ คือญาณอะไรบ้างครับ??? (คนละอันกับโสฬสญาณ หรือคำเดียวกับคำว่าเสร็จกิจ ๑๖ กันแน่ครับ) จากคุณ : XLmen - [ วันแรงงาน 00:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อุปมาการเห็นกายธรรมน่าจะเหมือนกับการที่เราเห็นพระพุทธองค์ทรงบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านเราแล้วเราก็มีจิตที่ยินดีในการเห็นพระองค์แต่เรายังคงเพียงแค่เห็นยังไม่สามารถมีคุณสมบัติของพระองค์ได้อย่างสมบูรณ์เพราะสะสมเหตุคือบารมียังไม่สมบูรณ์ มิได้ครับ คุณ XLMen การมองเห็นกายครบ 18 กาย ยังไม่ถือว่ากิเลสหมดครับ เป็นเพียงการเริ่มต้นของวิชชาครับ การทำใจให้เข้าถึงพระธรรมกายจึงเป็นเพียงการเปิดประตู ลองโหลดมาอ่าน คู่มือสมภาร จากเว็บกัลยานมิตร เล่มนั้นคือฉบับย่อครับ แต่เล่มเต็มคือการสะสางธาตุธรรม และมรรคผลพิสาร มีเรื่องของการซ้อนกายสับกาย นิพพานเป็น นิพพานตาย และกำจัดกิเลสแต่ละกายอีกครับ เมื่อได้กายธรรมละเอียดสุดแล้ว เราสามารถพบพระธรรมกายในกายของพระพุทธเจ้าได้อีกครับ ส่วนญาน 16 ไม่มีกล่าวถึงในวิชชาธรรมกายครับ ญานแปลว่ารู้ การรู้ของวิชชาธรรมกายจึงรู้แบบลึกซึ้ง มากกว่า 84000 พระธรรมขันธ์ มากกว่าที่พระพุทธองค์นำมาแสดง (ใบไม้ในกำมือ) วิชชาธรรมกาย จะมุ่งไปที่ จำเห็นคิดรู้ และการพิจารณา ธาตุ และธรรม การสะสางธาตุธรรม และจะเข้าใจเหตุว่างต่างๆ ที่มารเขาทำไว้ จากคุณ : xcvbnm - [ วันแรงงาน 10:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 77 การที่จะรู้เห็นวิชชาได้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์นั้นแปลว่า ความรู้ในปิฏกทั้ง 3 นั้นจะต้องแม่นยำถูกต้องยิ่งกว่าเดิม   ดังนั้นผู้ที่ได้วิชชา 3 ก็ดี วิชชา 6 ก็ดี หรือวิชชา 8 ก็ดีก็ยังถือว่าเป็นความรู้ใน 84,000 พระธรรมขันธ์อยู่นั่นเอง ถ้าผู้มีธรรมกายท่านใดกล่าวว่าวิชชาของตนนั้นสามารถตรัสรู้ได้เกินกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์แล้ว ทิพยจักขุญาณก็ดี ธรรมจักขุญาณก็ดีของเขาผู้นั้นจะต้องแจ่มใส ยิ่งกว่าพระพุทธองค์ คำถามคือ 1.ทิพยจักขุญาณ หรือธรรมจักขุญาณ ที่จะสามารถล่วงรู้อดีต ปัจจุบัน อนาคต จนกระทั่งดับอวิชชาได้จริงสำหรับผู้ที่สามารถบรรลุวิชชาได้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์นั้น คือคนที่ยังมีกิเลสอยู่หรือครับ ถ้าแม้นอวิชชาตัวรากของการเกิดยังดับได้ไม่จริงแล้วเหตุใดจึงสามารถตรัสรู้ได้มากกว่าพระพุทธเจ้าเราองค์ปัจจุบันหละครับ 2.ผู้เป็นธรรมกายที่สามารถตรัสรู้ได้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์ สามารถมองเห็นวิญญาณได้ด้วยตาเนื้อเฉกเช่นเดียวกับพระพุทธองค์หรือไม่? 3.ผู้เป็นธรรมกายที่สามารถตรัสรู้ได้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์ ถ้าสามารถมองเห็นวิญญาณได้ด้วยตาเนื้อเฉกเช่นเดียวกับพระพุทธองค์แล้ว พุทธหรือความรู้แจ้งโลกก็ย่อมต้องมี แม้นผลส้มที่เล็กกว่าโลกก็ย่อมต้องสามารถรู้เหตุหรือกำเนิดเดิมในผลส้มว่ามีกี่เมล็ด การล่วงรู้เหตุของการเกิดและดับเรียกว่าวิชชา จุตูปปาตญาณ นั่นคือรู้เหตุและผลของสิ่งที่มีชีวิตทั้งที่มีวิญญาณครองและไม่มีวิญญาณครอง 4.ถ้าผู้เป็นธรรมกายยังไม่สามารถรู้และเห็นว่าเมล็ดในผลส้มนั้นมีกี่เมล็ด อวิชชายังไม่ดับ  แล้วผู้ได้ธรรมกายผู้นั้นยังจะได้ชื่อว่าตรัสรู้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์อยู่หรือไม่? 5.ญาณ ๑๖  คือแก่นของวิปัสสนา ในทางวิชชาธรรมกายก็ย่อมต้องมีวิชชาข้อนี้ครับ เพราะวิชชาธรรมกายคือวิชชาของพระพุทธองค์โดยแท้จริงครับ ธรรมะของพระองค์คนชั่วซ่องเสพไม่ได้ครับ ศีล สมาธิ ปัญญา จะต้องมีครบถ้วนขาดหรือบกพร่องในศีลแม้นข้อใดข้อหนึ่งย่อมไม่ใช่ภาคพระ หรือธรรมภาคขาวแน่แท้ครับ 6.บุคคลหากยังบกพร่องในเรื่องของศีล สัมมาสมาธิ ย่อมไม่อาจจะบังเกิดได้ครับ เมื่อสัมมาสมาธิไม่บังเกิดขึ้นจะยังให้สัมมาปัญญาบังเกิดข้อนี้ไม่ใช่ฐานะที่พึงมีพึงเป็นได้ครับ 7.บุคคลใดที่ไม่สามารถจะระลึกชาติย้อนกลับไปในหนหลังได้ถูกต้อง ทิพยจักขุญาณ และธรรมจักขุญาณยังไม่เกิดให้รู้เห็นได้จริง แม้นความรู้ระดับปกติสาวกเช่นพระโมคคัลานะยังรู้เห็นได้แน่นอนกว่า ถ้าเป็นเช่นนี้ผู้ได้ธรรมกายท่านที่สามารถตรัสรู้ได้มากกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์ก็น่าจะทรงอภิญญามิใช่น้อย ยมกปาฎิหาริย์คงจะไม่ยากจนเกินไปสำหรับใบไม้นอกกำมือนะครับ จากคุณ : XLmen - [ 2 พ.ค. 49 00:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เข้ามาอ่านศึกกษาด้วยคน ครับ ขอถามผู้รู้ว่า วิชชาธรรมกาย อธิบาย มรรค มี องค์ ๘ ไว้อย่างไรครับ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 49 10:17:51 จากคุณ : lotojohn - [ 2 พ.ค. 49 10:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 79 จุดหมาย “ที่ตั้งของใจ” คือศูนย์กลางกาย อยู่ในท้องของ เราตรงฐานที่ ๗ เมื่อตั้งใจไว้ตรงศูนย์กลางกายแล้วใจก็จะ ทำงาน งานของใจคือ แสวงหาทางเดิน แต่ทางเดินของ กายกับทางเดินของใจไม่เหมือนกัน กายก็มีทางเดินของ กาย ส่วนใจก็มีทางเดินของใจ ดังนี้ คือ (ก) กายมรรค (ทางเดินของกาย) มี ๓ คือ ๑ สถลมรรค ทางบก ๒ ชลมรรค ทางน้ำ ๓ อากาศมรรค ทางอากาศ (ข) มโนมรรค (ทางเดินของใจ) มี ๕ อย่าง คือ ๑ มรรคอบาย ได้แก่ การประพฤติ อกุศลกรรมบถ ผู้ประพฤติไปสู่อบาย(ทุคติภูมิ) ๒ มรรคสวรรค์ ได้แก่ การประพฤติ กุศลกรรมบถ ผู้ประพฤติไปสู่สวรรค์(สุคติภูมิ) ๓ มรรคทางพรหม ผู้ประพฤติได้ รูปฌาณ ๔ ๔ มรรคทางอรูปพรหม ผู้ประพฤติได้ อรูปฌาณ ๔ ๕ มรรคทางนิพพาน ผู้ประพฤติได้ อริยมรรค ๘ ใจของเราจะเลือกเดินมรรคทางใด แน่นอน ท่านเลือกมรรคทางนิพพาน เมื่อเลือกมรรคทาง นิพพาน ก็ต้องเรียนอริยมรรค ๘ ให้เข้าใจ เพื่อจะได้เดิน ตามหลักมรรค ๘ ได้ถูกต้อง อริยมรรค ๘ หรือ มรรค ๘ นั้น เป็นดังนี้ ๑ สัมมา วาจา วาจา ชอบ ๒ สัมมา กัมมันตะ การงาน ชอบ ๓ สัมมา อาชีวะ เลี้ยงชีพ ชอบ (๓ อย่างนี้เป็น ศีล) ๔ สัมมา วายามะ ความเพียร ชอบ ๕ สัมมา สติ ระลึก ชอบ ๖ สัมมา สมาธิ ตั้งใจ ชอบ (๓ อย่างนี้เป็น สมาธิ) ๗ สัมมา ทิฏฐิ ความเห็น ชอบ ๘ สัมมา สังกัปปะ ดำริ ชอบ (๒ อย่างนี้เป็น ปัญญา) สรุปแล้ว มรรค ๘ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ปัญหาจึงเกิดแก่ เราว่า ทำอย่างไร จึงจะเข้าถึง ศีล สมาธิ ปัญญา เพราะ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นมรรค ๘ ศีล ที่ควรแก่การงานตามนัยมรรค ๘ “ปกติศีล” สภาพใจที่สำรวม ไม่ละเมิดข้อศีล เช่น ไม่คิด ฆ่าสัตว์ แต่ถ้าคิดก็ระงับความคิดนั้น ศีลในลักษณะนี้ กำจัดอวิชชาไม่ได้ กำจัดทุกข์ไม่ได้ กำจัดภัยไม่ได้ กำจัด โรคไม่ได้ ปกติศีลจึงไม่มีฤทธิ์ ไม่มีอานุภาพ กิเลสไม่กลัว ศีลลักษณะนี้ “อธิศีล” คือ ศีลตามนัยมรรค ๘ เป็นการรวมใจ ระวังใจ เข้มงวดกวดขันยิ่งกว่า “ปกติศีล” เป็นการรวมใจ ระวังใจ จนสภาพใจ ใสสะอาด เกิดความ บริสุทธิ์ด้วย “ใจ” เป็นดวงแก้ว ใสสว่างโชติ ในท้องของ ตน คือมีใจใสเหมือนดวงแก้วมณีโชติ ใจลักษณะนี้ เป็น สภาพใจตามนัยมรรค ๘ เรียกว่า “อธิศีล” เป็นใจที่ควรแก่ งาน กำจัดอวิชชาได้ กำจัดทุกข์ได้ กำจัดภัยได้ กำจัดโรค ได้ เป็นใจที่มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพ กิเลส ตัณหา อุปาทาน กลัว อธิศีล ยิ่งนัก อธิศีล อยู่ที่ไหน กิเลสพังที่นั่น ถ้าอยากพ้นทุกข์ อยากหมดกิเลส จงทำ อธิศีล ให้เกิดแก่ ใจตน สมาธิ คือ การตั้งใจมั่น หรือยึดมั่นอารมณ์ใด อารมณ์หนึ่ง เพียงอย่างเดียว สมาธิที่ว่านี้เป็นสมาธิเบื้องต้น ไม่เป็น สมาธิที่ควรแก่งาน ส่วนสมาธิ ตามนัยแห่งมรรค ๘ จำต้องประคองใจ ให้มั่น คงยิ่งขึ้น จนกระทั่งเห็นสภาพใจมั่น เป็นดวงใสด้วยใจของ ตน จึงเป็นสมาธิที่ควรแก่งาน ควรทำให้เป็นขึ้น ทำให้มีขึ้น ปัญญา แปลว่าความรอบรู้ การคิดได้ นึกได้ ให้สังเกตว่า ในสภาวะที่ใจเราฟุ้งซ่านเรามักนึกอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ ออกเกิดความสับสน แต่เวลาที่เราอารมณ์ดี หรือขณะที่ใจเราสงบระงับ เรามัก คิดอะไรได้ นึกอะไรได้ นึกอะไรออก นี่คือ ถ้าสมาธิดีทำ ให้ปัญญาเรือง หากสมาธิทราม ปัญญาก็อ่อน ดังนั้น การฝึกดวงปัญญา ขึ้นอยู่กับการทำสมาธิ ถ้าดวง สมาธิเกิด ดวงปัญญาย่อมเกิดตาม เป็นอันสรุปได้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน การกำหนดใจ การวางใจ การตั้งใจ จะตั้งตรงไหน จะเอาใจไปตั้งไว้ตรงไหน ท่านต้องทราบ ถ้าท่านตั้งใจ ผิดที่ ท่านจะ ผิด ตลอดไป ถ้าท่านตั้งใจ ถูกที่ ท่านจะ โชคดี จนตลอดชีวิต ที่ตั้งของใจ คือ “ที่ศูนย์กลางกาย” ตรงฐานที่ ๗ ในท้อง ของท่าน เหตุใดจึงเอาใจไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกาย ๑ เพราะที่ศูนย์กลางกาย เป็นที่ตั้งของดวงธรรม ที่เรียกว่า ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรือเรียกอีกอย่างว่า ดวง ปฐมมรรค ถ้าไม่ตั้งใจตรงนี้ แปลว่า ไม่ถูกมรรค คือไม่ถูก ทาง ๒ เพราะที่ศูนย์กลางกาย เป็นที่สุดชองลมหายใจเข้า เป็น ที่เกิด เป็นที่ดับ เป็นที่หลับ เป็นที่ตื่น ที่สุดของลมหายใจ เข้าเป็นจุดหมายที่หยุด เป็นจุดหมายที่นิ่งของใจ เป็นจุด หมายเห็นธรรมของใจ เป็นที่เกิด หมายความว่า เป็นจุดที่ใจของมนุษยโลก ต้อง หยุดและนิ่งตรงนั้นจึงเกิดได้ เป็นที่ดับ คือตาย เมื่อจะตายใจต้องหยุดตรงนั้นก่อนแล้ว จึงตาย เป็นที่หลับ คือนอนหลับ ใจหยุดตรงนั้นจึงหลับ ถ้าใจไม่ หยุดตรงนั้นจะหลับไม่ได้เลย เป็นที่ตื่น คือตื่นจากนอนหลับ ใจหยุดตรงนั้นแล้วจึงตื่น อีก ความหมายคือ ตื่นจากอวิชชา หมายความว่า “เห็นธรรม ตรงนั้น” รวมความว่า ถ้าไม่ตั้งใจที่ศูนย์กลางกาย แปลว่า เราไม่เห็น ความเกิด ความดับ ความหลับ และความตื่น คงอยู่ใต้ ปกครองของอวิชชาตลอดไป อวิชชา แปลว่า ความเขลา คือไม่รู้อดีต ไม่รู้ปัจจุบัน ไม่รู้อนาคต ไม่เห็นอริยสัจ ๔ ๓ เพราะศูนย์กลางกาย คือ ตรงฐานที่ ๗ เป็น “เอกาย มรรค” ซึ่งแปลว่า “ทางเอก” คือ ทางสายเดียวไม่มี ๒ ทาง ไม่มี ๓ ทาง จากคุณ : สมถะ - [ 2 พ.ค. 49 10:39:14 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ถ้าผู้มีธรรมกายท่านใดกล่าวว่าวิชชาของตนนั้นสามารถตรัสรู้ได้เกินกว่า 84,000 พระธรรมขันธ์แล้ว ทิพยจักขุญาณก็ดี ธรรมจักขุญาณก็ดีของเขาผู้นั้นจะต้องแจ่มใส ยิ่งกว่าพระพุทธองค์ ขอตอบสั้นๆว่า ธรรมที่ตรัสรู้ 84000 พระธรรมขันธ์เพียงพอแก่การประกาศพระศาสนาและให้สรรพสัตว์พ้นทุกข์ ดังคำว่าใบไม้ในกำมือ ที่นำมาแสดง แต่ไม่ควรตีความว่า ธรรมจักขุญาณก็ดีของเขาผู้นั้นจะต้องแจ่มใส ยิ่งกว่าพระพุทธองค์ มีคำถามว่า พระพุทะองค์ตรัสรู้เพียง 84000 พระธรรมขันธ์อย่างนั้นหรือครับ  หรือว่า ท่านเลือกธรรมะที่ตรัสรู้มาบางส่วนเท่านั้น คุณว่าการบรรลุธรรมต้องรู้ตามให้ครบ 84000 พระธรมขันธ์หรือไม่ครับ รู้แค่ไหนจึงพอ หละครับ จากคุณ : xcvbnm - [ 2 พ.ค. 49 12:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เข้ามาแสดงความนับถือ คุณผ่านเข้ามาพบ คุณสมถะ และคุณxcvbnm   ที่เข้ามาให้ความรู้เน้นที่ตัววิชา ...นี่แหละทายาทธรรมของวิชาธรรมกายตัวจริง จากคุณ : monamy - [ 2 พ.ค. 49 16:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 82 1. ผังสำเร็จ ประกอบด้วยคำ 2 คำ คือ ผัง กับ สำเร็จ ผัง เป็นสิ่งที่เกิดจากการตั้งความปรารถนา หรืออธิษฐานจิต เช่น เวลาที่พระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีแล้วอธิษฐานจิต ขอให้ได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต่อไปในอนาคต ภาพนี้ก็จะติดเป็น "ผัง" อยู่ในใจท่าน แต่ผังที่เกิดขึ้นระยะแรกยังไม่มั่นคง ดังนั้นจะสำเร็จ หรือไม่ก็ได้ ซึ่งเรารู้จักกันในนาม อนิยตโพธิสัตว์ ต่อเมื่อสร้างบารมีและอธิษฐานจิต (สร้างผัง) ตอกย้ำเรื่อยมา ๆ จนถึงจุดหนึ่งที่ได้รับพุทธพยากรณ์ เป็นนิยตโพธิสัตว์ หมายความว่า ผังที่ตั้งไว้มั่นคงแล้วจะเกิดขึ้นแน่นอนก็เรียกว่า ผังสำเร็จครับ 2. ที่สุดแห่งธรรม เกิดจากมโนปณิธานของหลวงปู่วัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) ซึ่งท่านตั้งใจว่าจะขอสร้างบารมีอยางพระโพธิสัตว์ เพื่อจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในภายภาคหน้า แต่จากที่ท่านศึกษามาก ท่านพบว่าพระพุทธเจ้าบางพระองค์ก็ขนสัตว์โลกไปนิพพานได้มาก บางพระองค์ก็ได้น้อย ขึ้นกับบารมีที่แต่ละพระองค์สร้างมา ท่านก็เลยตั้งความปราถนาในส่วนตัวของท่านว่า ขอเป็นพระพุทธเจ้าแบบที่ขนสัตว์ทีเดียวให้หมดโลก ไปนิพพานกันให้หมด แล้วผู้ปฏิบัติสายวิชชาธรรมกาย ก็สมมติเรียกจุดนั้นว่า ที่สุดแห่งธรรมครับ 3. รื้อสัตว์ ขนสัตว์ ก็เหมือนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ารื้อสัตว์ ขนสัตว์ไปนิพพานนั่นแหละครับ 4. วงบุญพิเศษ เนื่องจากผู้ปฏิบัติธรรมตามแนววิชชาธรรมกายส่วนใหญ่ ศรัทธาในมโนปณิธานของหลวงปู่วัดปากน้ำที่จะสร้างบารมีเพื่อไปเป็นพระพุทธเจ้าประเภทที่นำพาสรรพสัตว์เข้าถึงนิพพานให้หมดโลก ดังนั้นแต่ละคนจึงรู้ตัวดีว่า คงจะไม่บรรลุธรรมในขณะนี้แน่นอน (เช่นเดียวกับที่ขณะที่หลวงปู่มั่นยังคงตั้งมั่นในปณิธานที่จะเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าทำให้ท่านไม่บรรลุธรรม ต่อเมื่อละความปรารถนานี่ก่อนจึงบรรลุธรรมได้) เมื่อรู้เช่นนี้ ลูกศิษย์เหล่านี้ก็รู้ตัวดีว่า อย่างไรเสีย ชีวิตก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฎฎสงสารแน่นอน ถ้าอย่างนั้น ระหว่างที่กำลังสร้างบารมีอยู่นี้ หากหมดอายุขัยจากโลกมนุษย์ จะไปอยู่ ณ ภพภูมิใดดีที่สุด ซึ่ง สุดท้ายก็มีความเห็นว่า สวรรค์ชั้นดุสิต น่าจะดีที่สุด เพราะ เป็นที่อยู่ของพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย (คือผู้ที่ไม่ประมาท) อายุไม่มากไม่น้อยเกินไป ทันได้เกิดมาสร้างบารมีในพุทธันดรหน้าได้ ก็เลยตั้งความปรารถนากันว่า ระหว่างที่กำลังสร้างบารมีนี้ก็ขอไปพักระหว่างที่ที่ สวรรค์ชั้นดุสิต แล้วก็เลยสมมติคำใช้เรียกกลุ่มคนที่มีความคิดปณิธานเช่นเดียวกันตนว่า อยู่ใน วงบุญพิเศษ   ซึ่งไม่ได้แปลว่า ดีกว่าคนอื่น แต่แปลว่า แตกต่างจากคนอื่น คือ คนอื่นปราถนาจะเข้านิพพานในชาตินี้ แต่คนกลุ่มนี้ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้าต่อไป (ใช้คำว่าพิเศษ ในความหมายว่าแตกต่าง) เช่นเดียวกับที่ อชิตภิกษุในสมัยพุทธกาล ปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าต่อไป แตกต่างจากภิกษุทั้งหลายในยุคนั้น อย่างนั้นแหละครับ) จากคุณ : เตรียมฝัน (ละอ่อนการเมือง) - [ 4 พ.ค. 49 12:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 83 คุณเตรียมฝัน (ละอ่อนการเมือง) สิ่งที่คุณกล่าวเป็นความรู้ของวัดพระธรรมกายล้วนๆ นะครับ  คนละจุดประสงค์กับหลวงพ่อวัดปากน้ำครับ  คำอธิบายของคุณอย่าพยายามโยงเข้ามาเกี่ยวกับหลวงพ่อวัดปากน้ำเลยครับ  คิดเสียว่าเป็นเรื่องของวัดพระธรรมกายคิดกันเองเถิด  กรุณาอย่าดึงหลวงพ่อวัดปากน้ำมาร่วมวงด้วยเลย  ที่คุณอธิบายมันคนละความหมายกับที่หลวงพ่อวัดปากน้ำต้องการครับ  เลิกเสียทีเถิดการที่พยายามอ้างหลวงพ่อวัดปากน้ำ  ให้เข้ากับความคิดนโยบายหรือโปรเจกของตน  คุณเคยพบหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้วหรือ  เคยคุยกับหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้วหรือ  ว่าท่านปรารถนาอย่างนี้  มันคนละความหมายกันครับ  ไม่อายคนอื่นก็ละอายต่อหลวงพ่อวัดปากน้ำเราบ้าง  หลวงพ่ออยู่ที่ไหน  เป็นใคร  ทำหน้าที่อะไร  ท่านที่ฝึกวิชชาธรรมกายสายอื่นๆ เขารู้ตรงกันนะครับ  ยกเว้นวัดพระธรรมกายที่พยายามจะให้หลวงพ่อไปอยู่ชั้นดุสิตเพื่อให้ตรงกับโปรเจกของวัดเหลือเกิน  ไม่เอา นะครับเลิกโฆษณาอย่างนี้เถิด จากคุณ : สมถะ - [ 4 พ.ค. 49 13:50:39 ]