PANTIP.COM : Y4855460 ขอถามเกี่ยวกับ อัลกุรอ่าน และภาษาอาหรับ ครับ []

ความคิดเห็นที่ 22

ขอก็อปคำตอบจากคุณ aalfajun จากบอร์ดมุสลิมไทย ซึ่งมีความเห็นว่าตัวอักษรเปลี่ยน แต่ถ้อยคำนั้นไม่เปลี่ยน

คัมภีร์กุรอ่านนั้นได้รับการรักษาด้วยการท่องจำเป็นหลักมิไช่ถูกรักษาด้วยการเขียนหรือบันทึกโดยอักษรเพียงอย่างเดียวแต่มันจะเป็นเพียงตัวช่วยหนึ่งในการรักษา ซึ่งจะต้องได้รับการรับรองจากการท่องจำ

ธรรมชาติของภาษานั้นเริ่มต้นด้วยการรู้จักพูดก่อนที่รู้จักเขียน เด็กเกิดมาก็พูดได้ก่อนแล้วจึงไปโรงเรียนเริ่มอ่านเขียน และอักษรนั้นก็คือตัวแทนของคำพูดที่ออกมาเป็นรูปภาพ ภาษาอาหรับก็เช่นกันเป็นตัวแทนของคำพูดที่อาจถูกเขียนหรือสลักไว้ที่ใดที่หนึ่ง และเป็นเช่นเดียวกับภาษาอื่นๆ ที่มีการวิวัฒนาการมาจากภาษาโบราณซึ่งมีหลายทัศนะด้วยกัน บ้างก็ว่ามาจาก ภาษาภาพฟินีกี ภาษาเยเมนโบราณ ภาษาซุรยานี (ซีเรีย) ภาษาฮีรี (อิรัก) และทัศนะของนักอักษรศาสตร์ในปัจจุบันนี้ มีความเชื่อว่าอักษรภาษาอาหรับนั้น ได้รับการพัฒนามาจากอักษรของชาวเยเมน ที่เรียกว่า เฮ็มยะรี หรือ ซะบะอี ผสมกับอักษรฮีรีในอิรัก ซึ่งเป็นอักษรที่ไม่มีจุด และจากคำพูดที่ว่ากุรอ่านไม่มีการเปลี่ยนแปลงนั้นหมายถึง พจนารถของพระผู้เป็นเจ้าที่ประทานลงมานั้นไม่มีการตัดออกหรือเพิ่มเติมเข้าไปเลยแม้แต่คำเดียวมิใช่ตัวของอักษรอาหรับ

ดังนั้นรูปทรงของอักษรอาหรับสมัยก่อนและปํจจุบันนั้นย่อมต่างกัน แต่จำนวนของอักษรนั้นมี 28 อักษร มาตั้งแต่แรกเริ่ม จะมีต่างกับอักษรในปัจจุบันก็เพียงตรงจุด และรูปทรงของอักษรเท่านั้น

ส่วนคำพูดหรือภาษาที่ใช้ของชาวอาหรับในสมัยโน้น ก็ยังคงใช้อยู่ในปัจจุบันเช่นกัน ส่วนการเปลี่ยนแปลงทางภาษา ถ้าหากหมายถึง การเลิกใช้คำหนึ่งคำใดไปเลยนั้น ในภาษาอาหรับไม่มี แต่ที่มีการเปลี่ยนแปลงนั้นคือ อักษรอาหรับเท่านั้น ถ้าจะเปรียบเทียบง่าย ๆ ก็เหมือนกับการเขียนภาษาไทยปัจจุบันกับภาษาไทยในสมัยพ่อขุนรามคำแหง ที่เดิมพยัญชนะและสระอยู่บรรทัดเดียวกันทั้งหมด ต่อมาเพื่อความสะดวกในการอ่านและความเข้าใจ ในสมัยต่อมาได้มีการกำหนดให้ใส่สระไว้ที่บนหรือล่างพยัญชนะแทนที่จะเขียนเรียงกันดังเดิม แต่เรื่องของสระ สำหรับออกเสียงในภาษาอาหรับนั้น เป็นปัญหาที่อยู่ในอันดับที่สอง ซึ่งปัญหาแรก นั้นก็คือ ความเหมือนกันของพยัญชนะ จึงเริ่มต้นแก้ปัญหา โดยการแนะนำของท่านอาลี บิดาแห่งไวยากรณ์ภาษาอาหรับให้กับอบุล อัสวัด ดุอฺอิลลี ที่เริ่มใส่จุด ให้กับอักษร จากนั้นก็เป็นการเพิ่มสระ เพื่อที่จะอ่านได้ถูกต้องและในกรณีของสระนี้ ก็จะมีจำเพาะในตัวบทของอัลกรุอ่านเท่านั้น เพราะ กุรอ่านจะอ่านผิดไม่ได้ เนื่องจากจะทำให้ความหมายต่างไปทันที منซึ่งคำนี้ ถ้าใส่ขีดข้างใต้ จะอ่านว่า “มิน” แปลว่า “จาก” ถ้าใส่ขีดข้างบน จะอ่านว่า “มัน” แปลว่า “ ผู้ใด” และการอ่านผิดก็จะทำให้ความหมายของมันนั้นคลาดเคลื่อน แต่สำหรับคำทั่วไปที่ไม่ไช่กุรอ่านจะไม่นิยมใส่สระ เหมือนดังที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน

ภาษาอาหรับไม่มีแตกลูกเป็นภาษาอื่น แต่จะมีการนำอักษรอาหรับไปใช้ในภาษาอื่น เช่น ภาษาตุรกีโบราณ ภาษาฟาร์ซี (อิหร่าน) ภาษายาวี (ในภาคใต้ของไทย หรือมาเลย์ ในสมัยก่อน) ภาษาอุรดู (ปากีสถาน) พร้อมกับการเพิ่มอักษรที่ไม่มีเสียงในภาษาอาหรับ เช่น อักษร ฟาอฺ ที่มีสามจุดในภาษายาวี หรือ อักษรญีม ทีมีสามจุดในภาษาฟาร์ซี

สำเนียงของภาษาอาหรับนั้น มีหลายสำเนียงด้วยกันตั้งแต่สมัยก่อนมาแล้ว แต่ที่ถือว่าถูกต้องที่สุดนั้นคือ สำเนียงของชาวฮิญาซ ซึ่งเป็นสำเนียงของท่านศาสดามูฮัมมัด และชาวเมืองมักกะฮ์และมะดีนะฮ์สมัยนั้น แต่กระนั้นก็ตามความแตกต่างทางสำเนียงก็มิใช่เป็นสิ่งที่จะมีผลต่ออัลกรุอ่านได้

ส่วนผู้ที่ท่องจำกุรอ่านนั้น ยังไม่มีตัวเลขที่ชัดเจน แต่ประมาณการว่าทั่วโลกนั้น มีจำนวนอยู่ในระดับแสนคนอย่างแน่นอน

ส่วนสระที่เป็นเสียงสั้น เสียงยาว รูปแบบดั้งเดิมของมันนั้นเป็นมาในรูปของอักษร และเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดกับตัวบทหลักจึงได้พัฒนามาจนในที่สุดเป็นขีดที่อยู่บน ล่าง และเป็นรูปลูกน้ำในที่สุด และรูปแบบของอักษรหรือพยัญชนะ มีการวิวัฒนาการมาตลอด แต่จะดำรงไว้ซึ่ง คำ การออกเสียง และความหมายเดิมของมันทั้งหมด ไม่มีการเปลี่ยนแปลง (ดังนั้นจึงเฉพาะในเรื่องของอักษรเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลง) และถึงแม้โลกอิสลามจะมีผู้นำที่ต่างเผ่าพันธุ์และต่างภาษาอยู่มากมาย แต่ภาษาราชการนั้นก็ยังเป็นภาษาอาหรับอยู่ เพราะมันถูกรู้จักในฐานะภาษาของอัลกุรอ่าน และผู้ใดก็ตามไม่รู้ภาษากุรอ่าน ก็ไม่มีความสามารถที่จะปกครองพวกอาหรับได้เลย

ในเรื่องของต้นฉบับที่เก่าแก่ที่สุดของอัลกุรอ่านนั้น ไม่มีต้นฉบับที่มากกว่าหนึ่งในโลกนี้ ไม่เคยมีนักบูรพาคดีตะวันตกคนไหน กล่าวว่าอัลกุรอ่านนั้น มีต้นฉบับอื่นที่เก่ากว่าและต่างกับอัลกุรอ่านที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้ เพราะถ้ามีอัลกุรอ่านอื่นใดที่ต่างจากอัลกุรอ่านปัจจุบันนี้ เหล่าบรรดาศัตรูของอิสลามก็จะนำมาใช้ประโยชน์ในการทำลายล้างอิสลามอย่างแน่นอน เพราะมันคือเครื่องหมายแห่งความเป็นเท็จของอิสลามอย่างแน่นอน ซึ่งอัลกุรอ่านได้ทำการท้าทายไว้ว่า “หากสูเจ้าคิดว่า มันนั้นไม่ได้มาจากพระผู้เป็นเจ้าจริง ก็จงเขียนมา ทำมา ให้เหมือนกับมัน หรือสัก 10 ซูเราะฮ์ หรือถ้าไม่มีความสามารถ ก็จงนำมาสัก 1 ซูเราะฮ์ ให้เหมือนกับมัน”

และส่วนที่เกี่ยวกับท่านอาลี เป็นเพียงข้อสันนิษฐานเท่านั้น และการอ้างว่า ใช้อักษรถึง 4 ภาษานั้นก็ยังไม่มีการพิสูจน์ แต่อัลกุรอ่านที่เขียนโดยท่านอาลีนั้น มีจริงและที่กล่าวว่ามีขนาดมากกว่าอัลกุรอ่านในปัจจุบันนั้นเพราะว่า ได้มีการบันทึกบทอรรถาธิบายที่มาจากท่านศาสดา ลงไปในมันด้วย จึงทำให้มีขนาดมากกว่าอัลกุรอ่านในปัจจุบัน แต่ตัวบทนั้นก็คือตัวบทเดิมและเป็นตัวบทที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้

จากคุณ : คลื่นแทรก - [ 17 พ.ย. 49 14:47:10 ]