PANTIP.COM : Y4917669 นิกาย ชิอะ ต่างกับ ซุนหนี่ อย่างไร []

ความคิดเห็นที่ 9

การแตกแยกเป็นซุนหนี่ -ชีอะห์

...การปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด ของกลุ่มชีอะห์อาลี เริ่มหลังจากท่านนบีวะฟาต (เสียชีวิต)ไป กล่าวคือ ในวันที่ท่านนบีวะฟาต นั้น มีมุสลิมกลุ่มหนึ่งไปรวมตัวกัน เพื่อเลือกตั้งผู้นำรัฐอิสลามคนใหม่ ผู้ที่เป็นแกนนำคือ สะอัด อิบนิ อิบาดะห์ (บุคคลผู้นี้ เคยแสดงท่าทีไม่พอใจต่อท่านนบีครั้งหนึ่ง ในคราวสงครามฮุนัยน์ โดยกล่าวหาว่าท่านนบีไม่มีความยุติธรรม ซึ่งแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขา ไม่ได้ศรัทธาในตัวท่านนบีเลย) โดยเขาขึ้นไปกล่าวโน้มน้าวในทำนองที่ว่า ผู้นำรัฐอิสลามที่เหมาะสม ต้องเป็นชาวอันศอรฺ (คือผู้ที่อยู่ในมาดีนะห์แต่เดิม และให้การช่วยเหลือท่านนบีในการอพยพ) ซึ่งพูดไปพูดมาก็คือ ต้องการโน้มน้าวให้เห็นว่า ตัวเขานั่นแหละที่เหมาะสม

ท่านอบูบักรฺ และ ท่านอุมัรฺ จึงกล่าวโต้เถียงว่า เป็นการกล่าวที่ไม่เหมาะสม เพราะ การกล่าวเช่นนั้นเป็นการแบ่งแยกมุสลิมอย่างชัดเจน ดังนั้นจึงได้มีการโต้เถียงกันรุนแรงขึ้น และเริ่มบานปลายจะกลายเป็นสงครามย่อย ๆ ชาวอันศอรฺ คนหนึ่งจึงกล่าวในทำนองว่า ให้ต่างคนต่างเลือกผู้นำของตัวเอง ( คือแยกกันปกครองไปเลย) ท่านอุมัรฺ จึงกล่าวว่า

" เป็นไปไม่ได้ที่อูฐตัวเดียวจะมีเชือก 2 เส้น ชาวอาหรับไม่ยอมอยู่ใต้ผู้นำของท่าน และไม่ยอมรับการเป็นผู้นำของท่าน (หมายถึง สะอัด อิบนิ อิบาดะห์)"

จากนั้น ท่านอุมัรฺ จึงได้แก้สถานการณ์ โดยจับมือท่านอบูบักรฺ ขึ้น และกล่าวให้สัตยาบัน ต่อหน้าท่านอบูบักรฺ เมื่อท่านอบูอุบัยดะห์ เห็นดังนั้น จึงรีบทำตาม จากนั้นสาวกท่านอื่น ๆ ก็ได้ให้สัตยาบันตามกันมา เหตุการณ์ความขัดแย้งจึงสงบลง แต่การลงมติการเป็นผู้นำรัฐ ในวันนั้นไม่ถือว่าเป็นเอกฉันท์ เพราะ มีกลุ่มที่ไม่เห็นด้วยกับการเป็นผู้นำรัฐของอบูบักรฺ คือ กลุ่มที่ตรงข้ามกับท่านในตอนต้น และกลุ่มที่สนับสนุนท่านอาลี (เนื่องจาก ตอนนั้น ท่านอาลีอยู่ช่วยจัดงานศพให้กับท่านนบีอยู่ ) ..เพราะเห็นว่า ตำแหน่งการเป็นผู้นำนั้น ท่านนบีได้แต่งตั้งท่านอาลีไว้แล้ว (...ต้องดูหลักฐานจากฝั่งชีอะห์ ครับ)

...ความไม่เห็นด้วย ในตอนนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบร้ายแรงอันใด เป็นเพียงคลื่นใต้น้ำ เนื่องจาก ท่านอาลีเอง ก็ได้ให้สัตยาบันต่อท่านอบูบักรฺ ในเวลาต่อมาเช่นกัน

เมื่อท่านอุมัรฺ ขึ้นดำรงตำแหน่งคอลีฟะห์ (กาหลิบ) ท่านที่ 2 ต่อจาก ท่านอบูบักรฺ ไม่มีปัญหาความขัดแย้งใด ๆ เกิดขึ้น เว้นแต่มีเหตุการณ์สำคัญที่ส่งผลต่อ กลุ่มผู้สนับสนุนท่านอาลี คือ

ในขณะที่กองทัพมุสลิมเข้าตีเมืองหลวงเซซิโพนในปี ค.ศ.637 (ฮ.ศ.16) ได้ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเปอร์เซียที่จักรวรรดิ์โรมันไม่เคยตีได้ ทั้งๆ ที่เคยรบกันมาเป็นศตวรรษ ครอบครัวของจักรพรรดิเปอร์เซีย (คุสโร เยสเดอ-เกิร์ดที่ 3) และครอบครัวของข้าราชบริพารอื่นๆ ไม่สามารถหนีตามจักรพรรดิของตนออกไปจากเมืองหลวงได้ทัน จนถูกจับเป็นเชลยในที่สุด

....ประเพณีของยุคสมัยนั้น ไม่ว่าฝ่ายเปอร์เซียหรือโรม (ไบแซนติน)ก็ตาม มีการซื้อขายเชลยศึกเยี่ยงทาส ...ธิดาของจักรพรรดิคุสโร เยสเดอเกิร์ดที่ 3 นั้น พระองค์และวงศาคณาญาติชั้นสูงนั้น ถูกส่งตัวไปยังมะดีนะฮฺในฐานะเชลยสงคราม

...ท่านอะลีได้ขอซื้อธิดาของจักรพรรดิเปอร์เซียทั้ง 3 พระองค์ไว้ ท่านอุมัร (กาหลิบคนที่ 2)ก็อนุมัติ ...ท่านอะลีจึงได้ปลดปล่อยธิดาทั้ง 3 พระองค์นั้นให้เป็นไท (อิสระ) และต่อมา ธิดาทั้ง 3 พระองค์ก็ได้แต่งงานกับ

1. มุฮัมมัด (พี่ชายคนโตของท่านหญิงอาอิชะฮฺ)
บุตรของอบูบักรฺ (กาหลิบท่านที่ 1)

2. อับดุลลอฮฺ บุตรของท่านเคาะลีฟะฮฺอุมัร (กาหลิบท่านที่ 2)

3. ฮุเซ็น บุตรของท่านอะลีเอง

...พฤติการณ์ของท่านอะลีที่จัดการแต่งงานธิดาของจักรพรรดิปอร์เซียทั้งสามพระองค์นั้น...สร้างความเลื่อมใสศรัทธาแก่ชาวอิรักและชาวเปอร์เซียเป็นอย่างยิ่ง (เพราะถือว่า ท่านอะลีได้ให้เกียรติธิดาทั้ง 3 โดยไม่กระทำเยี่ยงทาส แต่กลับยกฐานะขึ้นมาสู่ฐานันดรศักดิ์เดิม ด้วยวิธีการแต่งงานกับเชื้อสายแห่งผู้ปกครองจักรวรรดิมุสลิม ในขณะนั้น)

ฮุเซ็น มีบุตรกับธิดาของจักรพรรดิเปอร์เซียคนหนึ่งชื่อ อะลี ซัยนุล-อาบิดีน ด้วยการกำเนิดอะลี ซัยนุล-อาบิดีน นี้เองทำให้ชาวอิรักและเปอร์เซียภาคภูมิใจอย่างยิ่ง และรู้สึกว่าพวกตนมีคุณค่ามากขึ้นเนื่องมาจากอะลี ซัยนุล-อาบิดีนเป็นเลือดผสมระหว่างทายาทของคุสโรแห่งเปอร์เซียกับทายาทของท่านนบีมุฮัมมัด (ศ.ล.)

การเข้าพวกเป็นฝ่ายอะลีเห็นได้ชัดขึ้น เมื่อเกิดสงครามกลางเมืองระหว่างฝ่ายเคาะลีฟะฮฺอะลี (กาหลิบท่านที่ 4) กับฝ่ายมุอาวิยะฮฺ

...สงครามกลางเมืองคราวนั้นฝ่ายท่านอะลีเสียชีวิตประมาณ 35,000 คน ฝ่ายมุอาวิยะฮฺเสียชีวิต 45,000 คน นักรบฝ่ายเคาะลีฟะฮฺอะลีนั้น นอกจากเป็นชาวอาหรับจากแหลมอารเบียแล้ว ยังมีคนที่อยู่ในดินแดนที่เคยตกอยู่ภายใต้อาณาจักรเปอร์เซียจำนวนมากอีกด้วย

หลังจากท่านอุมัรฺ เสียชีวิตลง ...ท่านอุสมาน บินอัฟฟาน ได้ขึ้นดำรงตำแหน่ง คอลีฟะห์ท่านที่ 3 ต่อ... ความขัดแย้งเริ่มปรากฏอีกครั้ง เนื่องจากท่านคอลีฟะห์ มาจากตระกูลบนีฮาชิม ซึ่งถือเป็นตระกูลที่ใกล้ชิดกับท่านนบีมาก...ประกอบกับท่านอุษมาน นั้น ท่านเป็นคนใจอ่อน ไม่เด็ดขาด...และมักมีข่าวลือไม่ดีเกี่ยวกับเครือญาติของท่านอยู่บ่อย ๆ เช่น มีการโกงกิน หรือยักยอกทรัพย์หลวงไปใช้ส่วนตัว ลดเบี้ยหวัดที่จ่ายให้แก่ครอบครัวท่านศาสดาลง แต่ไปเพิ่มในส่วนที่สิ้นเปลืองอื่น ๆ และความขัดแย้งหลาย ๆ ประการก็มักจบลงด้วยฝ่ายที่เข้าข้างคอลีฟะห์มักชนะเสมอ...จนในที่สุดนำไปสู่สงครามกลางเมือง ที่ประชาชนกลุ่มหนึ่งพากันไปล้อมบ้านท่านอุษมานเพื่อกดดันให้ท่านลาออก....และเรื่องก็บานปลาย เนื่องจากมีคนกลุ่มหนึ่งลักลอบเข้าไปสังหารท่าน ในบ้านอย่างเหี้ยมโหด

การสังหารท่านอุสมานนั้น ถูกผู้ไม่หวังดีป้ายสีว่า เป็นฝีมือของท่านอาลี ...แน่นอนว่า ผู้ที่ขึ้นดำรงตำแหน่งต่อ คือท่านอะลี..และท่านก็ต้องตั้งรับกับข้อกล่าวหาว่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการสังหารอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...ประกอบกับแรงยุยงจาก มุอาวิยะฮฺ จึงทำให้สมัยของการปกครองของท่านต้องประสบกับปัญหาการปราบปรามกบฎ ในเมืองอยู่บ่อย ๆ แม้กระทั่งการที่จะต้องทำสงครามกับท่านหญิงอาอิชะห์ (ภริยาท่านนบี)...

กล่าวคือ มุอาวิยะห์ ได้ให้คนส่งข่าวไปยังท่านหญิงอาอิชะห์ ว่า ท่านอุษมานถูกสังหารอย่างเหี้ยมโหด และกล่าวหาว่าท่านอาลี ไม่ยอมจับตัวคนผิดมาลงโทษ ท่านหญิงอาอิชะห์ ในฐานะ ผู้ที่เข้มงวดในหลักนิติศาสตร์อิสลาม จึงเห็นว่าเรื่องดังกล่าวเป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง ท่านหญิงอาอิชะห์ ในฐานะมารดาแห่งศรัทธาชน พร้อมด้วยกำลังส่วนหนึ่ง จึงเดินทางมาเพื่อจะเจรจาและหาข้อยุติกับท่านอาลี แต่เกิดการเข้าใจผิด มีการสู้รบกันเกิดขึ้น เรียกสงครามครั้งนั้นว่า สงครามอัลญะมัล ซึ่งผลสุดท้าย ท่านหญิงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และมีการเจรจาสงบศึกกัน ซึ่งท่านหญิงก็ได้รับทราบข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นด้วยตนเอง ท่านจึงไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น เนื่องจาก มุอาวิยะห์ไม่สามารถยอมรับผลแห่งการพ่ายแพ้ได้ จึงก่อสงครามขึ้นมาใหม่เพื่อหวังล้มล้างอำนาจของท่านอาลี สงครามในครั้งนี้ ท่านอาลีมีสิทธิชอบธรรม แต่มุอาวิยะห์เป็นผู้ที่ก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในรัฐ แต่ผลของสงครามก็จบลงอย่างสงบเนื่องจาก มุอาวิยะห์ได้ให้ทหารเอากุรอาน แขวนไว้ที่ปลายหอกและชูขึ้น ในขณะที่ตนเองกำลังจะเพลี้ยงพล้ำ นัยว่าต้องการให้ตัดสินกันด้วยกุรอาน ซึ่งความจริงแล้วเป็นแค่อุบายลวงเพื่อซื้อเวลา แต่ด้วยที่ท่านอาลี เป็นผู้ที่ให้ความเคารพต่อกุรอาน ท่านจึงยอมเจรจาสงบศึก

เมื่อมีการประชุมเพื่อพิจารณาและตัดสิน (ตะหฺกีม) ปัญหาเคาะลีฟะฮฺ 2 คน (คือ มุอาวิยะห์ก็อ้างว่าตนเองเป็นผู้นำรัฐเช่นกัน ) ในเดือนเราะมะฎอน ฮ.ศ.37 (ค.ศ.657) ทำให้ฝ่ายท่านอาลี แตกออกเป็น 2 พวก

1. พวกเคาะวาริจญ์ เป็นพวกที่ไม่ยอมรับและไม่รับรองทั้งสองฝ่ายที่เป็นคู่กรณี คือฝ่ายอาลี กับฝ่ายมุอาวิยะฮฺ พวกเขาจึงประกาศตัวเป็นกลุ่มอิสระที่ไม่ผูกพัน
และไม่ยอมก้มหัวให้แก่ฝ่ายใด พวกนี้ต่อมาได้แพร่หลายจนกลายเป็นนิกายหนึ่งในอิสลาม

2. พวกชีอะห์ เป็นพวกที่สนับสนุนท่านอาลี ตามเดิม หลังจากที่ได้เห็นความถูกต้องของฝ่ายท่านอาลีในเหตุการณ์ที่ซิฟฟีน และเหตุการณ์สภา " ตะหฺกีม " ล้มเหลวลง พวกดังกล่าวนี้ประกอบด้วยพวกที่อยู่ในดินแดนอิรักและอิหร่าน (เปอร์เซีย)

ความเชื่อมั่นต่อท่านอาลีนั้น มีมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะหลังจากที่ฝ่ายเคาะวาริจญ์ได้ลอบสังหารท่านอาลีในมัสยิดกูฟะห์ ประเทศอิรัค ใน ฮ.ศ.40 (ค.ศ.661)

เมื่อ มุอาวิยะฮฺได้ขึ้นปกครองอาณาจักรมุสลิม...ท่านได้ทำสงครามปราบปรามพวกชีอะห์ และเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังการสังหาร ฮะซันและฮูเซน บุตรชายของท่านอาลี

ต่อมาเมื่อราชวงศ์อับบาซิยะห์ (อับบาซิด) เรื่องอำนาจ แม้ในเบื้องต้นจะอ้างว่าดำเนินตามแนวทางของนบี และช่วยเหลือชีอะห์ให้พ้นจากการกดขี่..แต่เมื่อราชวงศ์เรืองอำนาจอย่างถึงขีดสุด...ก็กลับมาเล่นงานพวกชีอะห์อีกเหมือนเดิม และไม่เว้นแม้แต่ซุนหนี่ห์ เช่นกรณี การสั่งจำคุกและทรมานอะบูฮะนีฟะห์ ผู้นำทางศาสนาของซุนหนี่ห์ หรืออิบนิฮัมบัล ที่ถูกเฆี่ยนอย่างทรมาน เป็นต้น

...ชีอะห์มาเริ่มรุ่งเรืองในสมัยของราชวงศ์ฟาติมียะห์ (ฟาติมิด) ราว ๆ ศตวรรษที่ 10 และขยายตัวในช่วง ศตวรรษที่ 11-15 โดยการปกครองของกษัตริย์อิหร่าน เชื้อสายมองโกล เช่น ชาห์ มุฮัมมัด คุดาบันดะห์

...ในช่วงศตวรรษที่ 16-17 อิสมาอีล ซึ่งเป็นผู้รู้ซูฟีสายชีอะห์ได้รวบรวมคนและทำการปฏิวัติเพื่อแยกดินแดนเพื่อปกครองตัวเองตามแนวทางชีอะห์ขึ้นและทำการสำเร็จจนนำไปสู่การก่อตั้งประเทศอิหร่านที่มี อิสลามชีอะห์เป็นศาสนาประจำชาติได้ในที่สุด

----------------------------------------------------------

หลักการ ทางศาสนาของ สุนหนี่ห์ และชีอะห์นั้น โดยภาพรวมจะคล้ายกัน แตกต่างที่รายละเอียดปลีกย่อย (ให้คุณ เรวัจน์ อธิบายในส่วนของชีอะห์ดีกว่า)

แต่อย่างไรก็ตาม มุสลิม ไม่ว่าจะเป็น สุนหนี่ห์ หรือชีอะห์ ต่างก็มีกุรอาน เล่มเดียวกัน และไปทำฮัจญ์ที่เดียวกันครับ

ด้วยจิตคารวะครับ

แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 49 02:12:58

จากคุณ : kheedes - [ 29 พ.ย. 49 02:06:31 ]