ความคิดเห็นที่ 1 --->>>   ไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้       ดังได้กล่าวมาแล้วว่า ผู้ที่สนใจประเด็นเกี่ยวกับนิพพานตามคำสอนของหลวงพ่อสดนั้น อาจจะแบ่งอย่างคร่าวๆ ได้เป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มผู้ไม่รู้จริงๆ ว่าหลวงพ่อสดสอนว่านิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา เพราะ อ่านหนังสือทีไรก็เจอแต่หนังสือที่กล่าวว่าหลวงพ่อสดสอนว่านิพพานเป็นอัตตา กล่าวคือ กลุ่มนี้ไม่ได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับหลวงพ่อสดโดยตรง       ถ้ามีคนถามว่า จะเป็นได้หรือที่นักวิชาการที่สนใจเกี่ยวกับคำสอนของหลวงพ่อสดที่จะไม่รู้ว่าหลวงพ่อสดสอนว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” แต่คิดว่าหลวงพ่อสอนว่า “นิพพานเป็นอัตตา” ตามหนังสือหลายๆ เล่ม ผู้เขียนขอยืนยันว่าเป็นไปได้ เพราะ นักวิชาการที่สนใจประเด็นเรื่องนิพพานนั้น ไม่ใช่มีเพียงนักวิชาการที่เกี่ยวกับศาสนาเท่านั้น ยังมีนักวิชาการที่ข้ามสาขามาจากสาขาอื่นๆ เช่น แพทย์ นักเศรษฐศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ หรือนักสังคมวิทยา เป็นต้น นักวิชาการเหล่านี้ ส่วนใหญ่จะไม่มีเวลามีศึกษาค้นคว้าลึกลงไปในเรื่องที่ตนเองสนใจได้ เมื่อพบว่า มีหนังสือหรือบทความวิชาการที่คนเขียนมีความน่าเชื่อถือ มีคุณวุฒิก็จะเชื่อกันตามๆ ไป เมื่อพบข้อความโจมตีหลวงพ่อสดแบบผิดๆ ว่า “นิพพานเป็นอัตตา” หลายเล่ม หลายแห่งเข้า ก็จึงมีความเชื่อไปเช่นนั้น       สำหรับกลุ่มที่สองนั้น รู้ว่าหลวงพ่อสดสอนว่า นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา แต่ถ้าเขียนไปตรงๆ เช่นนั้น ก็หาหนทางโจมตีหลวงพ่อสดไม่ได้ เพราะ ข้อเขียนดังกล่าวนั้นถูกต้องตามพระไตรปิฎกทุกประการ จึงจำเป็นจะต้องตัดเอาคำว่า “นิจจัง/สุขัง” ออกไปให้เหลือเพียงว่า “นิพพานเป็นอัตตา” ที่สำคัญไปยิ่งกว่านั้นก็คือ มีการเปลี่ยนแปลงความหมายของหลวงพ่อสดอีกด้วย จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 2 มี.ค. 50 20:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 --->>>   “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขขัง/อัตตา” ถูกต้องตรงตามพระไตรปิฎกแล้ว       ในทางภาษาศาสตร์นั้น เมื่อจะศึกษาข้อความใดจะต้องคำนึงทั้งตัวบท/ข้อความ (text) และสถานการณ์ในการใช้ภาษาในช่วงที่กล่าวหรือเขียนข้อความนั้นหรือบริบท (context) ของข้อความนั้นๆ ด้วย เฉพาะที่เป็นตัวบท/ข้อความ (text) นั้น นักภาษาศาสตร์จะต้องรู้และเข้าใจให้ได้ก่อนว่า คำแต่ละคำเป็นประเภทอะไร กล่าวคือ คำนาม กริยา วิเศษณ์ (adverb) หรือคุณศัพท์ (adjective) เป็นต้น --->>      ประเภทของคำว่า “อัตตา”       คำว่า “อัตตา” ในภาษาบาลีนั้น เมื่อแปลมาเป็นภาษาไทย มีทั้งการแปลและการทับศัพท์ ถ้าเป็นการแปล จะแปลคำว่า “อัตตา” ที่เป็นคำนามในภาษาบาลีมาเป็นภาษาไทยว่า “ตน” หรือ “ตัวตน” แต่ถ้าเป็นการทับศัพท์จะเป็นการทับศัพท์คำว่า “อัตตา” ที่เป็นคุณศัพท์ (adjective) ในภาษาบาลีมาเป็นภาษาไทยว่า “อัตตา” เช่นเดิม ผู้เขียนขอยกตัวอย่างเพื่อให้เข้าใจยิ่งขึ้นดังนี้ --->>      หลักฐานประการที่ 1       ผู้เขียนขอยกหลักฐานจากอนัตตลักขณสูตร แต่เพียงบางส่วนสั้นๆ ดังนี้       .............       [๒๐] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะพระปัญจวัคคีย์ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ->รูปเป็นอนัตตา<- ดูกรภิกษุทั้งหลาย ->ถ้ารูปนี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว<- ......       [๒๑] พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอสำคัญความนั้นเป็นไฉนรูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง?       พระปัญจวัคคีย์ทูลว่า ไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าข้า.       ภ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า?       ป. เป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าข้า.       ภ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา ->นั่นเป็นตนของเรา?<-...       ................       ผู้เขียนทำเครื่องหมาย  ->...<-  ไว้ จำนวน 3 ข้อความคือ       รูปเป็นอนัตตา       ถ้ารูปนี้จักได้เป็นอัตตา       นั่นเป็นตนของเรา?...       โครงสร้างประโยคแบบนี้คือ       ประธาน + เป็น + กรรม (กรรมจะเป็นได้ 2 ประเภทคือ นามกับ คุณศัพท์ (adjective))       คำว่า “อนัตตา” และ “อัตตา” เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) ซึ่งทำหน้าที่บรรยายสภาพของประธานว่าเป็นเช่นไร ส่วนคำว่า “ตน” นั้นเป็นคำนาม --->>       หลักฐานประการที่ 2       คำว่า “อนัตตา” นั้น ถ้าเป็นคำนามแล้ว นิยมจะเขียนดังนี้ “อนัตตตา”       คำว่า “อัตตา” นั้น ถ้าเป็นคำนามแล้ว นิยมจะเขียนดังนี้ “อัตตตา”       เป็นที่น่าแปลกใจว่า พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานไม่ได้เก็บความหมายของคำว่า “อัตตา” ในกรณีที่เป็นคำ คุณศัพท์ (adjective) ไว้ ความหมายของคำว่า “อัตตา” ผู้เขียนจึงต้องไปหาหลักฐานมาจากแหล่งอื่นๆ ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// --->>      ความหมายของคำว่า “อัตตา”       จากข้อความของอนัตตลักขณสูตรที่กล่าวมาข้างต้นว่า “ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะพระปัญจวัคคีย์ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ---> รูปเป็นอนัตตา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ---> ถ้ารูปนี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว”       โครงสร้างประโยคแบบนี้ แสดงให้เห็นว่า อนัตตากับอัตตาเป็นคำประเภทเดียวกัน คือ ถ้าเป็นคำนามก็ต้องเป็นคำนามด้วยกัน ในกรณีนี้เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) ก็เป็นคำคุณศัพท์ด้วยกัน และความหมายต้องตรงกันข้ามกันด้วย       จากบริบท (context) การใช้คำ “อนัตตา” ของพระพุทธเจ้า พุทธเถรวาททั่วไปเข้าใจกันดีว่า คำว่า “อนัตตา” นั้น พระพุทธองค์ท่านกำหนดมาให้ตรงกันข้ามกับคำว่า “อัตตา” ของความเชื่อของศาสนาพราหมณ์/ฮินดูในสมัยนั้น ดังนั้นจึงเป็นหลักฐานอีกประการหนึ่ง ซึ่งพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่า อนัตตากับอัตตาเป็นคำประเภทเดียวกันและความหมายตรงข้ามกันด้วย       คำว่า “อนัตตา” พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานเก็บความหมายไว้ว่า “ว. ไม่ใช่อัตตา, ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน” และพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานเก็บความหมายของคำว่า อัต- ไว้ว่า “น. ตน, ตัวเอง” ส่วนคำว่าอัตตาเก็บความหมายไว้ว่า “น. ตน” ความหมายของพจนานุกรรมดังกล่าวไม่สามารถให้ความหมายที่ถูกต้องของทั้งคำว่า “อนัตตา” และ “อัตตา” ได้เลย กล่าวคือ กำหนดว่า “อัตตา” เป็นคำนามแปลว่า “ตน” แต่ไม่ได้กำหนดความหมายของคำว่า “อัตตา” ที่เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) ไว้ แต่พอถึงคำว่า “อนัตตา” เก็บแต่ความหมายของคุณศัพท์ (adjective) ซึ่งแปลแบบกำปั้นทุบดินว่า “ไม่ใช่ตน” ในเมื่อไม่รู้ความหมายของคำว่า “อัตตา” คุณศัพท์ (adjective) ความหมายของอนัตตาจึงไม่รู้ไปด้วย       เพื่อไม่ให้บทความชิ้นนี้ยืดยาวจนเกินไปนัก ผู้เขียนขอสรุปสั้นว่า อนัตตานั้น หลายๆ ท่านให้ความหมายว่า “แปรปรวน” ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่า คำว่า “อัตตา” นั้นควรแปลว่า “คงที่” ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// --->>>       ความหมายของข้อความที่ว่าคำว่า นิพพานเป็นนิจจัง/สุขขัง/อัตตา       ดังได้กล่าวมาแล้วว่า คำว่า นิจจัง/สุขัง/อัตตา เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) ซึ่งหน้าที่ของคำคุณศัพท์นั้นก็คือในประโยคดังกล่าวนั้นจะทำหน้าบรรยายสภาพของประธาน ในเมื่อความหมายของคำว่า นิจจัง/สุขขัง ไม่มีปัญหาในที่นี้ คือ ไม่มีพุทธเถรวาทถกเถียงว่า นิพพานเป็นเที่ยงหรือนิพพานเป็นสุข ทุกคนยอมรับในประเด็นนี้ ดังนั้นข้อความที่ว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขขัง/อัตตา” ก็ควรจะแปลได้ว่า นิพพานนั้นเที่ยง/เป็นสุข/คงที่” ซึ่งก็จะถูกต้องตามหลักคำสอนของพุทธเถรวาททุกประการ เนื่องจาก มีพระสูตรของพระไตรปิฎกเป็นจำนวนมากที่ยันยืนว่า นิพพานมีจริง อย่างน้อยที่สุดความหมายที่ว่า นิพพานเที่ยง และนิพพานเป็นสุขก็เป็นหลักฐานยืนยันได้เป็นอย่างดีอยู่แล้ว ถ้านิพพานไม่มีจะมีความสุขและความเที่ยงได้อย่างไร       ผู้เขียนขอย้ำหลักวิชาการอีกประการหนึ่งซึ่งสำคัญมาก ผู้ที่สนใจในประเด็นนี้เข้าใจผิดกันมากก็คือ ในทางวิชาการนั้น ถึงแม้ว่าจะมีใครก็ตามใช้ความหมายของคำในพระไตรปิฎกไปตามความต้องการของตน ยกตัวอย่างเช่น พระโพธิรักษ์แห่งสันติอโศก เป็นต้น พระโพธิรักษ์นั้นขึ้นชื่อในเรื่องที่ใช้ “คำ” ในพระไตรปิฎกไปตามความหมายที่ท่านต้องการ ในการวิเคราะห์ข้อเขียนของพระโพธิรักษ์นั้น ก็ต้องยึดความหมายของท่านไว้ก่อน การที่จะนำคำหรือข้อเขียนของพระโพธิรักษ์มาแปลให้ตรงตามพระไตรปิฎกแล้วไปวิเคราะห์นั้น ผิดหลักวิชาการเป็นอย่างยิ่ง       ในกรณีของหลวงพ่อสดก็เช่นเดียวกัน ประการสำคัญเลย ก็ต้องหาความหมายของคำว่า “อัตตา” ที่หลวงพ่อสดใช้ ถึงแม้ว่า มันจะแตกต่างจากคนอื่นใช้ก็ตาม ก็ต้องวิเคราะห์ไปตามนั้นก่อน สำหรับความหมายของหลวงพ่อสดที่ต้องการสื่อสารไปให้คนฟังนั้น อธิบายให้เห็นภาพพจน์เลย ต้องขอยืมหลักการของทางคณิตศาสตร์ กล่าวคือ ในความหมายของหลวงพ่อสดนั้น       นิจจัง = สุขัง = อัตตา       ในความเป็นจริงแล้ว คำอธิบายที่ว่า "นิจจัง = สุขัง = อัตตา" ยังไม่ถูกต้องตามความเป็นจริงนัก เป็นเพียงคำอธิบายให้เห็นภาพพจน์เท่านั้น อันที่จริงแล้ว ความหมายของนิจจัง/สุขัง/อัตตาเป็นความหมายเดียวกัน เป็นสิ่งเดียวกัน แต่แยกอธิบายออกเพื่อให้เข้าใจ ถ้าบอกว่า "สิ่ง" หนึ่งเป็นนิจจัง โดยไม่ได้บอกว่าเป็นสุขัง/อัตตา ด้วย ก็พึงโปรดรู้ด้วยว่า "สิ่ง" นั้นเป็น "นิจจัง/สุขัง/อัตตา" ไปโดยอัตโนมัติ --->>>       โดยสรุปอย่างสั้นๆ       ถ้ากล่าวว่าสิ่งใดเป็น "นิจจัง" สิ่งนั้นก็ต้องเป็น สุขัง/อัตตา เป็นโดยอัตโนมัติ       ถ้ากล่าวว่าสิ่งใดเป็น "สุขัง" สิ่งนั้นก็ต้องเป็น นิจจัง/อัตตา เป็นโดยอัตโนมัติ       ถ้ากล่าวว่าสิ่งใดเป็น "อัตตา" สิ่งนั้นก็ต้องเป็น นิจจัง/สุขัง เป็นโดยอัตโนมัติ       เพื่อให้เข้าใจยิ่งขึ้น ผู้เขียนขออธิบายเพิ่มเติมดังนี้ ในทางพุทธเถรวาท ทุกคนเข้าใจดีว่า นิพพานในศาสนาของพระสมณโคดมหรือพระพุทธเจ้าของเรานี้ มีนิพพานเดียว ดังนั้น ข้อความที่ว่า “นิจจัง/สุขัง/อัตตา” จึงเป็นการอธิบาย "สิ่ง" เดียว ไม่ใช่อธิบาย "สิ่ง" จำนวน 3 ชิ้น กล่าวคือ ถ้ามีนิพพาน 3 แห่ง       นิพพานแห่งหนึ่งเป็น "นิจจัง"       นิพพานแห่งหนึ่งเป็น "สุขัง"       นิพพานแห่งหนึ่งเป็น "อัตตา"       ดังนั้น อาจจะตีความไปได้ว่า นิจจัง/สุขัง/อัตตา มีความแตกต่างกันในทางความหมาย       สำหรับปัญหาที่ว่า ทำไมพระพุทธองค์ต้องทรงอธิบายหรือบรรยายสภาพของนิพพานเป็น 3 คำด้วย คำตอบสำหรับปัญหาที่ว่าก็คือ มาจากธรรมชาติ 2 ประการคือ ธรรมชาติของพุทธศาสนิกชนและธรรมชาติของภาษา       ธรรมชาติของพุทธศาสนิกชนนั้น ต้องยอมรับว่า มีหลายระดับหลายความคิดหลายความรู้หลายบารมี การแยกแยะอธิบายให้เห็นชัดเจนในทุกแง่ทุกมุมจะทำให้พุทธศาสนิกชนเข้าใจพุทธธรรมได้ดีและง่าย บางสิ่งบางอย่างถ้าจะใช้คำว่า “นิจจังหรืออนิจจัง” อธิบายให้เห็นสภาพอาจจะง่ายกว่าคำว่าทุกขัง/สุขขัง หรืออนัตตา/อัตตา เป็นต้น       สำหรับธรรมชาติของภาษาก็คือ ในการรับรู้อายตนะภายนอก พุทธศาสนิกชนสามารถรับรู้ได้พร้อมๆ กัน ทั้ง หู ตา จมูก ลิ้น กาย และใจ แต่เมื่อต้องการจะสื่อสารออกไป เนื่องจากมนุษย์มีเพียง “ปาก” เดียวเท่านั้น ธรรมชาติของภาษาจึงต้องสามารถพูดออกมาได้ทีละเรื่องๆ ไป ไม่สามารถพูดได้ทีละหลายๆ เรื่อง       สมมุติว่า เราเกลียดคนๆ หนึ่งที่มีความเลวมากๆ อย่างเช่น นักการเมืองในอดีตหลายๆ ท่าน ในกรณีเช่นนี้ ถ้าเราต้องการบรรยายความเลวของนักการเมืองเลวๆ ดังกล่าว ไม่ว่าจะมีความเลวทรามมากเท่าใดก็ตาม เราก็จะทำได้แต่เพียงบรรยายมาทีละเรื่องเท่านั้น จบเรื่องนี้จึงไปเรื่องอื่นๆ ต่อไป ก็เพราะ ธรรมชาติของภาษาดังได้กล่าวมาแล้วข้างต้น       ถ้ามีคนจะตั้งคำถามขึ้นว่า ในกรณีที่ทศกัณฐ์มีจริงๆ ท่านมีสิบปาก ท่านสามารถจะพูดทีละสิบปากเลย ดังนั้น ทศกัณฐ์น่าจะบรรยายความเลวของนักการเมืองได้ทีละสิบเรื่องด้วยกัน ในกรณีเช่นนี้ก็ต้องขอบอกว่า ทศกัณฐ์ก็ต้องบรรยายทีละปากทีละเรื่องอยู่ดี เพราะ ผู้ฟังมีแค่ 2 หูเท่านั้น ไม่สามารถจะฟังทีละหลายเรื่องหรือทีละหลายปากได้ --->>>       โดยสรุป ความหมายของข้อความที่ว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” ของหลวงพ่อสด ถูกต้องตรงตามพระไตรปิฎกดีแล้ว ทำไมจึงต้องการการตัดคำว่า “นิจจัง/สุขัง” ออกไป แล้วโจมตีว่า หลวงพ่อสดสอนว่า “นิพพานเป็นอัตตา” จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 2 มี.ค. 50 20:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 --->>>   ทำไมต้องนิพพานเป็นอัตตา       ธรรมชาติของการเรียนรู้อีกประการหนึ่งที่นักวิชาการปัจจุบันเข้าใจกันดีก็คือ นักวิชาการในยุคใดยุคหนึ่งส่วนใหญ่จะถูกบริบททางสังคมในช่วงขณะนั้นครอบงำอยู่เสมอๆ การที่นักวิชาการคนใดคนหนึ่งจะ “แหวก” วงล้อมที่ครอบงำอยู่ในยุคนั้นได้ และสามารถทำให้คนส่วนใหญ่หันมาเชื่อตาม ส่วนใหญ่ต้องใช้เวลาที่นานมากพอควร ในภาษาทางวิชาการเรียกสภาพการณ์นี้ว่า การเปลี่ยนกระบวนทัศน์ (paradigm shift)       ยกตัวอย่าง ในยุโรปสมัยหนึ่งเชื่อว่า โลกแบน เมื่อนักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่า โลกกลมและพยายามจะเผยแพร่ความรู้นั้นออกไป ก็ถูกผู้นำทางศาสนาคริสต์ในยุคนั้น ฆ่าตายไปหลายคน กว่าคนส่วนใหญ่ในโลกจะเห็นมาเชื่อว่าโลกกลมก็ต้องใช้เวลานาน หรือในกรณีที่ไอสไตน์ค้นพบทฤษฎีสัมพัทธภาพ (relative theory) กว่าที่จะมีคนยอมรับว่าทฤษฎีของเขาถูกต้องก็ต้องใช้เวลาเป็นสิบปีทีเดียว       พุทธวิชาการ/นักปริยัติปัจจุบันนี้ ส่วนใหญ่ตกอยู่ในภายอิทธิพลของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนของนิวตัน กาลิเลโอและเดส์คาร์ต เมื่อไอสไตน์ค้นพบทฤษฎีสัมพัทธภาพ (relative theory) แล้ว นักวิชาการได้กำหนดนับเป็นยุคของฟิสิกส์ใหม่ ซึ่งองค์ความรู้ (body of knowledge) ของฟิสิกส์ใหม่นั้นแตกต่างไปจากองค์ความรู้ (body of knowledge) ของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนแบบหน้ามือเป็นหลังมือทีเดียว       วิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนนั้น จะเชื่อว่าอะไรมีจริงหรือเป็นความจริงก็ต้องสัมผัสด้วยประสาทสัมผัสทั้ง 5 เท่านั้น คือ หู ตา จมูก ลิ้น และกาย นักวิทยาศาสตร์ของวิทยาศาสตร์แบบเก่าจึงไม่เชื่อเรื่อง นรก-สวรรค์ การเวียนว่ายตายเกิด พวกนี้จะถือว่าสิ่งเหล่านี้ในพระไตรปิฎกเป็นมายาคติ (myth) หรือความไม่จริงทั้งสิ้น ซึ่งถ้าอ่านหนังสือ/บทความของกลุ่มพุทธวิชาการ/นักปริยัติจะเห็นร่องรอยอิทธิพลของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนอย่างเห็นได้ชัดเจน       พุทธวิชาการ/นักปริยัติเหล่านี้ อาจจะแบ่งได้ออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มแรกประกาศตัวออกมาว่า นำเอาวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนมาศึกษาศาสนาพุทธอย่างเปิดเผย ด้วยคิดว่า วิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนเป็นความจริงที่สุดแล้ว เป็นความจริงยิ่งกว่าศาสนาพุทธ ตัวอย่างของพุทธวิชาการ/นักปริยัติกลุ่มนี้ก็เช่น ท่านพุทธทาสภิกขุ หรือคุณสุชีพ ปุญญานุภาพ เป็นต้น       อีกกลุ่มหนึ่ง ก็ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนเช่นเดียวกัน แต่ไม่ยอมเปิดเผยว่า ตนเองถูกครอบงำแต่มักจะวิพากษ์วิจารณ์ว่า วิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนไม่จริง ไม่ดีเท่าศาสนาพุทธ แต่ถ้าศึกษาหนังสือ/บทความอย่างจริงจังและจะพบร่องรอยอิทธิพลของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนครอบงำอยู่อย่างชัดเจน ยกตัวอย่างเช่น ข้อเขียนของบุคคลกลุ่มนี้จะมีว่า นรก-สวรรค์ไม่สามารถพิสูจน์ได้อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ ชอบอธิบายหลักธรรมของศาสนาพุทธที่สำคัญ เช่น ปฏิจจสมุปบาท เรื่องของกรรมเป็นต้น ในลักษณะที่เป็นชาติเดียว เพราะลึกๆ แล้ว พุทธวิชาการ/นักปริยัติเหล่านี้ เชื่อว่า ตายแล้วเกิดเพียงชาติเดียวเท่านั้นตามความเชื่อของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอน       เมื่อเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนตายแล้วเกิดเพียงชาติเดียว ดังนั้น สวรรค์ พรหม อรูปพรหม รวมถึงนิพพานก็ต้องไม่มี การที่จะเสนอความคิดความเชื่อของตนเองที่ตกอยู่ในอิทธิพลของวิทยาศาสตร์เก่าแบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอนว่าสวรรค์ พรหม อรูปพรหม รวมถึงนิพพานไม่มีจริงๆ นั้น ไม่ต้องไปโจมตีทั้งหมด แค่โจมตีว่า นิพพานไม่มีก็สำเร็จ       การที่จะโน้มน้าว (persuade) ให้ผู้คนหลงเชื่อตาม พุทธวิชาการ/นักปริยัติเหล่านี้จึงชูประเด็นขึ้นมาว่า “นิพพานเป็นอนัตตา” เมื่อชูประเด็นดังกล่าวขึ้นมาแล้ว แต่เมื่อมีพุทธเถรวาทเป็นจำนวนมาก กล่าวคือ พุทธปฏิบัติธรรมทุกสายไม่ว่าจะเป็นสายนะมะพะทะ สายพุทโธ สายยุบหนอพองหนอ และสายวิชชาธรรมกายต่างก็มีความเชื่อว่า นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตาทั้งนั้น ถ้าไม่มีความเชื่อดังกล่าวแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิบัติธรรมเพื่อสร้างบารมีกันไปทำไม       ทำไมจะต้องเป็นหลวงพ่อสดและวิชชาธรรมกายด้วย?       ต้องยอมรับอยู่อย่างหนึ่งว่า ในปัจจุบันนี้สายปฏิบัติธรรมนั้น สายวิชชาธรรมกายมาแรงสุดๆ ในขณะที่หลวงพ่อสดมีชีวิตอยู่นั้น ก็สามารถเผยแพร่วิชชาธรรมกายได้อย่างกว้างขวางแล้ว เมื่อหลวงพ่อสดมรณภาพไปแล้ว วิชชาธรรมกายกลับไม่ตกต่ำไปเช่นเดียวกับสายปฏิบัติธรรมอื่นๆ หรือเกจิอาจารย์อื่นๆ คณะลูกศิษย์ต่างแตกแยกกลุ่มกันออกไป และสามารถเผยแพร่วิชชาธรรมกายไปได้มากกว่าสมัยที่หลวงพ่อสดมีชีวิตอยู่เสียอีก ดังนั้น ถ้าสามารถโจมตีคำสอนของหลวงพ่อสดได้ ก็สามารถเอาชนะสายปฏิบัติธรรมอื่นๆ ไปได้ด้วยปริยาย นี่คือคำตอบที่ว่า ทำไมจะต้องมีการโจมตีคำสอนของหลวงพ่อสดด้วย       ดังได้กล่าวมาแล้วว่า หลวงพ่อสดสอนทุกครั้งว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” เมื่อจะโจมตีกัน ถ้ายกข้อความมาเต็มๆ ก็ไม่สามารถจะโจมตีได้ ดังนั้น จึงเป็นคำตอบที่ว่า “นิจจัง/สุขัง” จึงหายไป เหลือแต่เพียง “นิพพานเป็นอัตตา” และเป็นคำตอบอีกที่ว่า ทำไมจึงเป็นการโจมตีลอยๆ ไม่มีการอ้างอิงแบบหลักวิชาการ เพราะ ไม่รู้จะหาที่อ้างอิงมาจากไหน จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 2 มี.ค. 50 20:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 --->>>   ทำไมคนถึงเชื่อว่า “นิพพานเป็นอัตตา” ไม่ถูกต้อง       ถ้ามีคนถามว่า ถ้าจะกล่าวเพียงสั้นๆ ว่า “นิพพานเป็นอัตตา” แค่นี้ แล้วหมายถึงว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” ได้ไหม       คำตอบก็คือ ถ้าเป็นนักภาษาศาสตร์หรือเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในเรื่องภาษาค่อนข้างดี และศึกษาแบบไม่มีอคติแล้วก็สามารถกล่าวได้ว่า ความหมายน่าจะไม่แตกต่างกัน เพราะผู้พูดต้องการที่จะพูดอย่างสั้นๆ แต่ในปัจจุบันนี้ พุทธวิชาการ/นักปริยัติได้พยายามเผยแพร่องค์ความรู้ที่ไม่ถูกต้องว่า “นิพพานเป็นอนัตตา” อยู่เป็นประจำ ประการสำคัญยิ่งไปกว่านั้นก็คือ คำว่า “อัตตา” ที่ใช้กันอยู่ชีวิตประจำวันนั้น ใช้กันในความหมายว่า “ถือตัวถือตัวตน” หรือ “ยึดมั่น ถือมั่นว่าตนเองว่าดีกว่าคนอื่น” เป็นต้น จึงทำให้คนส่วนหนึ่งหลงเชื่อไปว่า ถ้ามีใครสอนว่า “นิพพานเป็นอัตตา” คำสอนดังกล่าวนั้น ไม่ถูกต้อง จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 2 มี.ค. 50 20:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ---->>>>    สรุป    <<<<-----       หลวงพ่อสดไม่เคยสอนว่า “นิพพานเป็นอัตตา” แต่สอนทุกครั้งว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” ซึ่งความหมายก็คือ นิพพานมีสภาพที่เที่ยง เป็นสุข และคงที่ซึ่งถูกต้องตามพระไตรปิฎกเถรวาทแล้ว ในการโจมตีคำสอนของหลวงพ่อสดว่า “นิพพานเป็นอัตตา” จึงไม่มีการอ้างอิงแหล่งที่มาของข้อความดังกล่าวแม้แต่ครั้งเดียว เพราะไม่รู้จะไปอ้างอิงมาจากไหน กลุ่มคนที่เชื่อว่า หลวงพ่อสดสอนว่านิพพานเป็นอัตตามีทั้งคนที่ไม่รู้จริงๆ เนื่องจากไม่มีโอกาสได้อ่านหนังสือสายวิชชาธรรมกายอย่างจริงจัง หรืออาจจะเป็นนักวิชาการสาขาอื่น ที่สนใจเรื่องนิพพานด้วย อีกกลุ่มนั้น แกล้งไม่รู้ เพราะ ตกอยู่ใต้อิทธิพลของวิทยาศาสตร์แบบกลไก/แยกส่วน/ลดทอน ที่เชื่อมนุษย์ตายแล้วเกิดเพียงชาติเดียวเท่านั้น นรก สวรรค์ พรหม อรูปพรหม นิพพาน ไม่มีทั้งสิ้น       พุทธวิชาการ/นักปริยัติกลุ่มนี้จึงชูประเด็นที่ไม่ถูกต้องออกมาว่า “นิพพานเป็นอนัตตา” เมื่อมีสายวิชชาธรรมกายสอนว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” จึงต้องออกมาโจมตีแบบไม่มีมารยาททางวิชาการคือ ตัดเอาคำว่า “นิจจัง/สุขขัง” ออกไป ให้เหลือแต่เพียง “นิพพานเป็นอัตตา” โดยนำเอาประโยชน์จากความหมายของคำว่า “อัตตา” ที่ใช้ในการภาษาไทยประจำวันนั้น มีความหมายในทำนองยึดมั่นถือมั่น       กรรมนั้นเกิดจากเจตนา ผลกรรมของพุทธวิชาการ/นักปริยัติกลุ่มแกล้งไม่รู้นั้น ผู้เขียนไม่สามารถจะบรรยายได้เลยว่า จะรับทุกข์ทรมาณขนาดไหน เพราะ โดยเนื้อของวิชชาธรรมกายนั้น สามารถสอนให้นักเรียน/นักศึกษา “เห็น” ดวงธรรม เห็นกายธรรมในตนเองอย่างแจ่มชัดได้เป็นแสนๆ คนไปแล้ว ก็น่าจะเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ดี และการสอนให้นักเรียน/นักศึกษา “เห็น” ดวงธรรม เห็นกายธรรมในตนได้ ผู้เขียนยังไม่เห็นผลเสียจากการสอนแม้แต่เพียงประการเดียว ถ้าพูดในแง่ของการสอนตามหลักวิชาการปัจจุบันก็เป็นการสอนให้เด็กมีจินตนาการสร้างเป็นภาพได้ การที่นักเรียน/นักศึกษาสามารถคิดเป็นภาพได้นั้น เป็นการสอนที่สามารถพัฒนาประสิทธิภาพมันสมองของนักเรียน/นักศึกษาได้เป็นอย่างดี       เมื่อพิจารณาตามหลักของพุทธเถรวาทแล้ว การที่เด็ก “เห็น” พระในท้องก็คือ เด็กมีดวงตาเห็นธรรมแล้ว ตามพุทธพจน์ที่ว่า “ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม” การเห็นดังกล่าวนั้นเป็นเพียงวิชชาเบื้องต้นเท่านั้น สิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่ยืนยันว่า วิชชาธรรมกายถูกต้องตรงตามพระไตรปิฎกทุกประการ       การโจมตีสิ่งที่ดีที่ถูกต้องว่าเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ถูกต้องโดยเจตนาร้าย ผลของกรรมของก็จะร้ายแรงไปด้วยเป็นเท่าทวีคูณ ------------------------------------ มนัส โกมลฑา Ph.D. (Integrated Sciences/สหวิทยาการ) มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา Email: komoltha4299@gmail.คอม  (เปลี่ยน คอม เป็น com)  ;  komoltha4299@yahoo.คอม  (เปลี่ยน คอม เป็น com) Web site: http://komoltha.page.ทีแอล (เปลี่ยน ทีแอล เป็น tl ) จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 2 มี.ค. 50 20:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เยี่ยมมากครับ คุณ ปราชญ์ขยะ   พวกบ้าตำราในที่นี้ จะได้เข้าใจบ้าง ...  ผมจะไปยก คำของคุณ ฤทธีมาดูบ้าง สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธรรมมา อนัตตา ที่กล่าวว่า สัพเพสังขารา นี่ย่อมชัดอยู่แล้วว่า หมายถึง สังขตธรรม ขันธ์5 หรือสิ่งที่ปรุงแต่งทั้งหลาย ย่อมไม่เที่ยงและเป็นทุกข์ แต่ในขยักที่สอง กลับกล่าวว่า สัพเพธรรมมา นี่คือกล่าวรวมทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสังขตธรรมและอสังขตธรรม(นิพพาน) ว่าสิ่งเหล่านี้อนัตตา กล่าวโดยสรุปก็คือ สังขตธรรม ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และอนัตตา แต่นิพพานนั้น เที่ยง ไม่ทุกข์ และอนัตตา ...... คุณฤทธี -------------------------------------------------------------- แน่นอน   อัตตา  (มีตน)  ต้องตรงข้ามกับ  นิรัตตา (ไม่มีตัวตน) พวกบ้าตำราบางคน เลยคิดทึกทักเอาว่า  ใช้คำว่า  อนัตตา  (ไม่ใช่ตัวตน)  นี่แหละดูปลอดภัยที่สุด สำหรับ  อสังขตธรรม  อย่างนิพพาน.... ผมอะพยายามสื่อว่า  แม้นิพพานจะเป็น อัตตา หรือ อนัตตา  ก็ช่าง  แต่ว่า นิพพาน ต้องเที่ยง เพราะ นิพพาน ไม่โดนกฏไตรลักษณ์คุมไว้ ---------------------------------------------------------- ดังนั้น หากคุณ ทิวนำ จะเสนอว่าเป็น อัตตา  ผมก็เข้าใจว่าเขาต้องการสื่อ ให้ง่ายเท่านั้น  เพราะว่า  นิพพาน ต้องเที่ยง ..... มีแต่พวกบ้าตำรา  ... ที่กลัวคำว่า  อัตตา ขยะแขยงคำนี้  ราวกับว่า เป็นของพวก อาตมันอย่างพราหมณ์ ที่หากนำมาใช้กับนิพพาน  แล้ว จะทำให้นิพพานดูด้อยลงแบบ เทวนิยม จึงฟาดหัวคนอื่น ด้วยตำราว่า อย่าสะเหร่อ คิดว่า นิพพานเป็นอัตตา  ซะ  ครอบความคิดเขา แต่พอเรื่อง การบูชาวัตถุ  พิธีกรรม  เล่นรับ ของพราหมณ์ มาครอบไว้ง่ายดาย  ทั้ง ๆที่  พุทธศาสนา ไม่ได้มีพิธีปลุกเสกแบบพราหมณ์ จากคุณ : ดีกว่าชีวิต - [ 2 มี.ค. 50 22:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หนอนน้อยนอนนิ่งน้ำ        อาจม เพราะจิตโง่บรม                 บ่มไว้ เอาแต่ทุ่มเถียงขรม            คิดต่าง กันนา หลุดออกจากตมไซร้          จึ่งรู้ปัญญา อันศาสนาช่วยได้               จริงหรือ พี่เอย ปฏิบัติไม่วางมือ                 หลุดพ้น แต่น่าแปลกก็คือ                มันแน่ จริงฤา ให้พิสูจน์ดูค้น                    พุทธแท้ ไหนนา จากคุณ : ดีกว่าชีวิต - [ 2 มี.ค. 50 23:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถึงคุณ ดีกว่าชีวิต ผมไม่ชอบคนที่ พูดไม่ครบ หรือพูดบิดเบือนนะ คุณควรจะเอาคำพูดของผมมาแสดงให้ครบถ้วนจึงจะเหมาะ คุณไม่ใช่ชาวพุทธ และก็ไม่ได้รู้เรื่องพุทธอย่างดีพอ แต่แค่นจะมาสะเออะในเรื่องพุทธธรรม คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ? ถ้าดีจริง รู้จริง คงไม่ไปยอมศิโรราบให้กับพระเจ้าฝรั่งหรอกกระมัง !!!!! ---------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 126 อ้างจาก ความคิดเห็นที่ 120 1) กฎไตรลักษณ์มันคลอบคุมนิพพานหรือไม่  บอกมาสิครับ ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรครับ สำหรับผมไม่สนว่านิพพานจะอัตตา หรืออนัตตา แต่มันต้องไม่อยู่ใต้ไตรลักษณ์ ตอบ ๑.สังขตธรรม ธรรมที่ปัจจัยปรุงแต่งได้แก่ขันธ์ ๕ ทั้งหมด   ๒.อสังขตธรรม ธรรมที่ปัจจัยไม่ปรุงแต่ง ได้แก่ นิพพาน สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธรรมมา อนัตตา ที่กล่าวว่า สัพเพสังขารา นี่ย่อมชัดอยู่แล้วว่า หมายถึง สังขตธรรม ขันธ์5 หรือสิ่งที่ปรุงแต่งทั้งหลาย ย่อมไม่เที่ยงและเป็นทุกข์ แต่ในขยักที่สอง กลับกล่าวว่า สัพเพธรรมมา นี่คือกล่าวรวมทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสังขตธรรมและอสังขตธรรม(นิพพาน) ว่าสิ่งเหล่านี้อนัตตา กล่าวโดยสรุปก็คือ สังขตธรรม ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และอนัตตา แต่นิพพานนั้น เที่ยง ไม่ทุกข์ และอนัตตา ...... จากธรรมบทนี้ สรุปได้อย่างนี้ ไม่มีอย่างอื่น ไม่ต้องไปลากเอาตรรกนรกใดๆมาจับทั้งสิ้น !!!! ถึงตรงนี้แล้ว คุณรู้หรือยังเล่าว่า นิพพานกับกฏไตรลักษณ์เกี่ยวข้องกันอย่างไร ? 2) แค่คิดเสนอนิพพาน เป็นสุขเที่ยงแท้ อาจเป็นแค่อุบายธรรม ให้เราพอจินตนาการได้บ้างแค่นั้นเอง รังเกียจสิ่งที่เที่ยงมากขนาดนั้นหรือครับ ตอบ ไม่มีชาวพุทธที่ไหนบอกนี่ว่า นิพพานไม่เที่ยง เพียงแต่สิ่งที่ว่าเที่ยงนี้น่ะ อนัตตาด้วย คุณสามารถที่จะเข้าใจความข้อนี้ของชาวพุทธได้ไหมล่ะ ?? ผมเห็นว่า นี่เป็นเรื่องที่น่าจะเข้าใจได้ง่ายกว่าการที่จะพูดว่า พระเจ้าที่เป็นบุคคล คือความจริงแท้เสียอีก !!!!! หวังว่า คุณคงจะเข้าใจได้ตามสมควร ฤทธี จากคุณ : Ritti Janson - [ 2 มี.ค. 50 21:18:15 ] แล้วทีหลัง ถ้าคุณอยากจะด่าว่าใครล่ะก็ กรุณา ไปว่าเขาซึ่งๆหน้า ให้เขาได้มีโอกาสรับรู้ด้วย คุณอย่ามาทำนิสัยเสียแบบนี้ ....... คนที่เขาตำหนิคุณ อยู่ที่กระทู้ไหน คุณก็ควรจะโวยเขาในกระทู้นั้น ที่คุณทำแบบนี้ ไม่แฟร์ ไม่เข้าท่า ...... ฤทธี จากคุณ : Ritti Janson - [ 2 มี.ค. 50 23:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ... เฮ้อ... สรุปแล้วนะ... ตั้งใจอ่านนะครับ หลวงพ่อสดท่าน พูดว่า “นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา” ไม่เคยพูดว่า นิพพานเป็น อัตตาเลย .. >>>>...ฉะนั้น... ย้ำนะครับ>>>>ฉะนั้น หลวงพ่อสดท่าน ก็ต้องทราบว่านิพพานเป็นอนัตตา ใช่หรือไม่ ... ... ฉะนั้น พระไตรปิฏก เขียนไว้ก็ถูกแล้ว .... ... ถ้าคุณจะนำไปยกเรื่องนิพพาน ... ก็ควรนำสิ่งที่อยู่ในพระไตรกิฏกไปอ้างด้วย กับคำของหลวงพ่อสด ซิครับ จะได้เท่าเทียมทั้ง 2 ฝ่าย เหมือนที่คุณอยากจะได้ความเท่าเทียม ... .... หลวงพ่อสดท่านว่า ท่านจะเป็นทนายให้พุทธ .... ผมก็จะ เป็นทนายให้หลวงพ่อสดแล้วกันครับ จากคุณ : Ble (@Ble) - [ วันมาฆบูชา 00:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมไม่ว่าคุณฤทธีแล้วหรอกครับ เพราะอย่างน้อย คุณก็ยอมรับว่า นิพพานเที่ยง  ..... ผมเข้าใจผิดไปเองนึกว่าคุณมองว่าในพุทธศาสนาไม่มีสิ่งใดเที่ยง ครับ... จากคุณ : ดีกว่าชีวิต - [ วันมาฆบูชา 00:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ... ก็อนัตตาไง ... ไม่มีตัวตัว ไม่ใช่ว่ามีซึ่งไม่มีตัวตน ... งงดีไหม ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : Ble (@Ble) - [ วันมาฆบูชา 00:45:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ ดีกว่าชีวิต คุณเพี้ยนหรือเปล่า ชาวพุทธโดยทั่วไป เขารู้กันอยู่แล้วว่า นิพพานเที่ยง คุณไปอยู่ที่ไหนมาล่ะ จึงเข้าใจว่า ชาวพุทธไม่คิดหรือรู้ว่านิพพานเที่ยง ส่วนเรื่องอัตตาอนัตตานั่น มันก็คนละเรื่องคนละประเด็นกับเรื่องนิพพานเที่ยงเลย คุณจะเอามาปะปนกันไม่ได้ ทำอย่างนี้ยุ่งไปหมด ทางที่ดี คุณไปสวดอ้อนวอนพระเจ้าเพื่อขอให้ตนเองรอดเถอะนะ อย่ามาวุ่นวายในเรื่องของพุทธซึ่งคุณไม่รู้จริงเลย มันเสียเวลาเปล่า ........ ฤทธี จากคุณ : Ritti Janson - [ วันมาฆบูชา 00:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ้าว...ทำไมมาทะเลาะกันที่นี่ล่ะ...ขอรับ เอาเป็นว่า  บทความนี้มีมุมมองสาระอย่างไร  ขอให้ท่านสรุปออกมาก่อนดีกว่า  แล้วอย่าเพิ่งวางมวยตัดสินกันว่านิพพานจะเป็นอย่างไรเลย  พิจารณาดูให้ดีๆ ก็จะได้ความรู้ว่า  คนที่อ้าง อนัตตา  บางคน เป็นพวกคิดแบบวิทยาศาสตร์ยุคเก่า  แล้วพยายามวิเคราะห์ธรรมของพระพุทธเจ้าให้เป็นว่า  อนัตตา  คือ  ไม่มีตัวไม่มีตน  นั่นคือ  หลังตายแล้ว  ต่อให้มีกิเลสหรือหมดกิเลสก็ต้อง อนัตตา  แบบไม่มีตัวไม่มีตน  คือ ต้องอันตรธานหายสูญไปเลย  ภพภูมิหลังตายก็มีไม่ได้  การเวียนว่ายตายเกิดก็มีไม่ได้  ชาติก่อนชาติหน้าก็มีไม่ได้  นรก-สวรรค์ก็มีไม่ได้  เทวดา  พรหม  อรูปพรหม ก็มีไม่ได้  เพราะคนที่มีความคิดฝังหัวเช่นนี้นี่เองจึงชูธง อนัตตา แบบ ไม่มีตัวไม่มีตน  แต่แท้จริงแล้ว  คำว่า  อนัตตา  คือ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน นั่นแหละชัดเจนที่สุด  ถึงจะเห็นว่าเป็นตัวเป็นตนอยู่นี่(คนที่นั่งอ่านอยู่นี่) มันก็ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของเรา  เพราะถ้าเป็นตัวเป็นตนของเราจริง  เราต้องบังคับบัญชาได้ทุกเรื่อง  อย่าแก่  อย่าเจ็บ  อย่าตายนะ  เราบังคับบัญชาไม่ได้  ตัวตนที่เห็นนี่  จึง ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน เพราะบังคับบัญชาไม่ได้นั่นเอง  นี่คือความหมายของอนัตตา  ตามอนัตตลักขณสูตร แต่ที่เราจะให้ความหมายของ อนัตตา คือ ไม่มีตัวไม่มีตนนั้น  เป็นความหมายตอนที่เราพิจารณาตัวตน(ที่นั่งอ่านอยู่นี่)แยกเป็นธาตุ ๖ แยกเป็นขันธ์ ๕ แล้ว แยกเป็น รูป กับ นาม แล้วแยกไปจน หาตัวตนไม่เจอ จึงชื่อว่าไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ   ก็เฉพาะตอนแยกธาตุแยกขันธ์ เท่านั้น  ไม่ใช่เอาความหมายนี้ไปใช้กับอนัตตาทั้งหมด  แล้วก็โยงไปว่าหลังตายก็เป็นอนัตตาแบบไม่มีตัวไม่มีตน  กลายเป็นอุเฉททิฏฐิกลายๆ นั่นเอง จะเห็นได้ว่า อนัตตา ที่ตรัสชัดอยู่ทุกพระสูตร ให้ความหมายว่า อนัตตา คือ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน เพราะบังคับบัญชาไม่ได้ เมื่อบังคับบัญชาไม่ได้จึงไม่ใช่เรา  ไม่ใช่ของเรา และไม่มีใครเป็นเจ้าของ  อย่าได้ตัดทอนความหมายใดแยกออกจากกัน  เพราะเป็นความหมายที่อาศัยกันและกัน  คือมีความเป็นเหตุเป็นผลต่อเนื่องกันนั่นเอง  คำว่า อนัตตา คือ ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนนี้ครอบคลุมกว้างขวางและชัดเจนที่สุด  เพราะตัวตนที่เราเห็น(อันเกิดจากธาตุ ๖ ขันธ์ ๕ )จะมีหรือไม่มีก็ตามตราบใดที่เราบังคับบัญชาไม่ได้  มันก็ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของเรา  แล้วถ้าเราหลงไปยึดมั่นว่าเป็นตัวเป็นตนของเรา  นั่นก็คือมิจฉาทิฏฐิ  เป็การเห็นผิดจากความเป็นจริงนั่นเอง  และอย่าลืมว่า  จะพิจารณาอนัตตา อย่างเดียวไม่ได้  ต้องพ่วง อนิจจัง และ ทุขขัง ด้วยเสมอ เพราะกฏพระไตรลักษณ์มีอยู่ว่า การพิจารณาสิ่งๆ เดียวที่มี ๓ อาการปรากฏอยู่ ทั้ง ๓ อาการนี้เป็นลักษณะของสิ่งๆ เดียวกันเสมอ  ทุกอย่างบรรดามีในโลกียธรรมย่อมตกอยู่ในกระแสพระไตรลักษณ์ด้วยกันทั้งสิ้น เมื่อมีอนิจจังในสิ่งนั้น ทุกขัง และอนัตตาย่อมปรากฏขึ้นด้วย  จะมีอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยไม่มีอีก ๒ ลักษณะไม่ได้  ดังนั้นพระนิพพานซึ่งยอมรับกันว่า เป็น นิจจัง สุขขัง ตามพุทธพจน์ ย่อมไม่ควรเป็น อนัตตา  นี่ว่ากันตามความหมายที่แสดงชัดในอนัตตลักขณสูตร     --->>>  แต่ถึงอย่างไรก็ตาม  พระพุทธศาสนามีหลักชัดเจนอีกประการหนึ่งก็คือ  ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น  ก็คือไม่ควรมีอุปาทานในธรรมทั้งปวง  และแท้ที่จริงแล้ว  อัตตา มาจากตัวอุปาทานนี่เอง  ไม่ใช่ว่า อัตตา คือ มีตัวตนหรือต้องไม่มีตัวตน ต่อให้มีตัวมีตนอยู่(กายมนุษย์ที่นั่งอ่านอยู่นี่) แต่ ใจไม่ยึดมั่นถือมั่น ปล่อยอุปาทานได้แล้ว จะมีตัวมีตนอีกหรือไม่ก็ไม่สำคัญเพราะเราไม่มีอุปาทานยึดมั่นถือมั่นในทิฏฐิใดๆ แล้วนั่นเอง คือมองสิ่งทั้งปวงตามความเป็นจริงเท่านั้น  นี่คือการคิดการพิจารณาแบบพระอริยเจ้าทั้งหลาย ซึ่งเราควรทำความเข้าใจตรงนี้ร่วมด้วย  แล้วปัญหาการวิวาทะจะหมดไป... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันมาฆบูชา 11:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในกรณีของศัพท์ว่า "อัตตา" และ "อนัตตา" นี้ คำว่า "อัตตา" บางท่านก็ตีความว่าเป็นตัวตนแบบที่ศาสนาพราหมณ์เขาสอนกันว่า มีอาตมันอยู่ภายในคนแต่ละคน ซึ่งเมื่อถึงที่สุดแล้วต้องไปรวมกับ ปรมาตมัน หรือ อาตมันใหญ่ ก็เลยเกรงว่า ถ้าพุทธยอมรับว่ามีอัตตา จะกลายเป็นยอมรับศาสนาพราหมณ์ไป ซึ่งจริงๆ เป็นคนละเรื่อง อัตตามีนัยมากมาย ทั้งอัตตาโดยสมมุติ เช่น ความรู้สึกว่าเป็นตัวเรา ของของเรา ครอบครัวของเรา เป็นต้น และอัตตาในระดับที่สูงขึ้น เช่น ความรู้สึกในเรื่องอัตตาของเทวดา ของพรหม ก็ย่อมต่างกัน หรืออัตตาในระดับที่สูงกว่านั้น เป็นอัตตาที่แท้จริง ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้ชนทั้งหลายยึดเป็นเกาะ เป็นที่พึ่ง ในพุทธพจน์ที่ว่า "อตฺตทีปา วิหรถ อตฺตสรณา อนญฺญสรณา ธมฺมทีปา ธมฺมสรณา อนญฺญสรณา" แปลว่า "เธอทั้งหลายจงมีตนเป็นเกาะ จงมีตนเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง จงมีธรรมเป็นเกาะ จงมีธรรมเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง" (ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๑๐ ข้อ ๙๓ หน้า ๑๑๙) อัตตาในที่นี้ก็ย่อมมีความหมายที่แตกต่างจากอัตตาในระดับสมมุติ และอัตตาของศาสนาพราหมณ์ ในการศึกษาพระไตรปิฎก จึงต้องวินิจฉัยแยกแยะทำความเข้าใจความหมายที่แท้จริงของศัพท์ธรรมะที่พบในแต่ละที่ให้ดี ความหมายของคำว่า "อนัตตา" ก็เช่นกัน มีทั้งผู้ที่มีความเห็นว่า อนัตตา แปลว่า ไม่มีอัตตา และมีทั้งผู้ที่มีความเห็นว่า อนัตตา แปลว่า ไม่ใช่อัตตา เหมือนคำว่า อมนุษย์ แปลว่า ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีมนุษย์ เป็นมุมมองที่ต่างกัน ในการพิจารณารูปคำสมาส และเมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนว่า ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตัวตน ก็มีนัยให้รู้ว่า มีตัวตนที่แท้จริง ซึ่งอยู่สูงกว่าขันธ์ ๕ อยู่ ทรงสอนให้ยึดอัตตานั้นเป็นที่พึ่ง เป็นสรณะ และจะเข้าถึงอัตตาที่แท้จริงนั้นได้ด้วยการปฏิบัติ สติปัฏฐาน ๔ คือ การตามเห็นกายในกาย การตามเห็นเวทนาในเวทนา การตามเห็นจิตในจิต และการตามเห็นธรรมในธรรม ประเด็นนี้ก็มีการถกเถียงกันมากมาย โดย พระสมชาย ฐานวุฑฺโฒ แพทยศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จากคุณ : ARITAT - [ วันมาฆบูชา 12:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 - Ph.D. (Integrated Sciences/สหวิทยาการ) - แพทยศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้วเป็นไงล่ะครับ? จากคุณ : มัชฌิม - [ วันมาฆบูชา 12:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ช่วย ชี้หน่อนนะครับว่า จามที่พระพุทะเจ้าตรัสไว้ พระเถระครั้งปฐมสังคายนา มุขปาฐะไว้ ฯลฯ ตามที่ปรากฎในพระไตรปิฎก "คำไหนตามที่ตรัส = อัตตา (ของอาตมา หรือของนิพพานมัน) ดูกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5188031/Y5188031.html ประกอบครับ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ วันมาฆบูชา 12:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค - หน้าที่ 93 มหาวรรคที่ ๗ ๑. อัสสุตวตาสูตรที่ ๑ [๒๓๐] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก เศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ... ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับ จะพึงเบื่อหน่ายบ้างคลายกำหนัดบ้าง หลุดพ้นบ้าง ในร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะเหตุว่า ความเจริญก็ดี ความเสื่อมก็ดี การเกิดก็ดี การตายก็ดี ของร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ย่อมปรากฏ ปุถุชนผู้มิได้สดับจึงเบื่อหน่ายบ้าง คลายกำหนัดบ้าง หลุดพ้นบ้าง ในร่างกายนั้น แต่ตถาคตเรียกร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง ปุถุชนผู้มิได้สดับ ไม่อาจเบื่อหน่าย คลายกำหนัด หลุดพ้นในจิต เป็น ต้นนั้นได้เลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่าจิตเป็นต้นนี้ อันปุถุชนมิได้สดับ รวบรัดถือไว้ด้วยตัณหา ยึดถือด้วยทิฐิว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา  ดังนี้ ตลอดกาลช้านานฉะนั้น ปุถุชนผู้มิได้สดับ จึงไม่อาจจะเบื่อหน่าย คลายกำหนัด หลุดพ้นในจิตเป็นต้นนั้นได้เลย ฯ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 50 14:00:49 จากคุณ : Chuck - [ วันมาฆบูชา 13:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อีกพระสูตรนะครับ สูตรที่ ๑ มหาวรรค อภิสมยสังยุตต์ นิทาน สํ ๑๖/๑๑๔/๒๓๐ ฯลฯ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ส่วนที่เรียกกันว่าจิตก้ดี ว่ามโนก็ดี ว่าวิญญารก้ดี ปุถุชนผ๔้มิได้สดับแล้ว ไม่อาจเบื่อหน่าย ไม่อาจคลายกำหนัด ไม่อาจปล่อยวาง ซึ่งจิตนั่น ....ข้อนั้นเพราะเหตุว่ สิ่งที่เรียกกันว่าจิตเป็นต้นนี้ เป็นสิ่งที่ปุถุชนผ๔เมิได้สดับแล้ว ได้ถึงทับแล้วด้วยตัณหา (อาการที่ ๘ แห่งกระแสปฏิจจสมุปบาท) ได้ยึดถือแล้วด้วยทิฏฐิ โดยความเป็นตัวตน มาตลอดกาลช้านานว่า "นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป้นตัวตนของเรา" ดังนี้ ฯลฯ (พระสูตรนี้ ทรงเปรียบสิ่งที่เรียกกันว่า จิต มโน วิญญาณว่า เหมือนลิงที่ท่องไปในป่า จับกิ่งไม้ ปล่อย ฯลฯ แล้วตรัสว่า จิตดวงอื่นเกิดขึ้น ดวงอื่นดับไปตลอดวันตลอดคืน ฯ) สรุป จิต ก็ส่วนจิต ..นิพพาน ก็ ส่วนนิพพาน จิตที่ลุถึงมรรคจิต ผลจิต ..แล้ว ...ย่อมกระทำพระนิพพานให้แจ้งด้วย สัมมาญาณะ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ วันมาฆบูชา 14:16:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนาท่านFครับ... เรียน ท่านF ขอรับ... ผมเป็นเด็ก...กราบขออภัยท่านมา ณ ที่นี้ด้วย หลายครั้งเหมือนผมจะก้าวร้าวเอากับท่านF เหมือนแต่ไม่เคยเลยขอรับ... ด้วยความเคารพครับ Chuck จากคุณ : Chuck - [ วันมาฆบูชา 14:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณโชติ...ใครเขาไปเล่นทายคำแปลภาษากับคุณหรือ...? รีบเขียนรีบบรรยายความเชื่อของตน เขียนผิดๆ ถูกๆ  จนดูไปว่า  คำว่า อัตตา เป็นคำแสลงใจจนอดรนทนไม่ไหว  ต้องออกมาร้องขอความเป็นธรรม... โดยเนื้อความในพระไตรปิฎก  พระพุทธเจ้าไม่เคยตรัสชัดเจนลงไปเลยว่า  นิพพาน เป็น อนัตตา  และในพระไตรปิฎกอีกเหมือนกันที่พระพุทธเจ้าไม่เคยตรัสเลยว่า  นิพพาน เป็น อัตตา  มีแต่วินิจฉัยของใครไม่ทราบ  แล้วการโยงความหมายว่านิพพานควรเป็นอนัตตาหรืออัตตา ก็เป็นการยกความคิดเห็นเชิงวิเคราะห์เข้ามาจับในประเด็นนี้ ซึ่งต่างฝ่ายต่างพิจารณากันไป  ไม่จบสิ้น...? ที่นี้ในเมื่อนิพพานไม่สูญ สิ่งที่สูญคือกิเลส  นิพพานว่างจากกิเลสและว่างจากการยึดถือว่าเป็นตัวตน  ในที่นี้มันว่างเพราะไม่ยึดถือตัวตน(ที่เป็นอนัตตาตามโลกียธรรมทั้งปวง) ส่วนหลวงพ่อสดท่านอธิบายนิพพานเป็น นิจจัง/สุขขัง /อัตตา  ซึ่งแปลตามความหมายของหลวงพ่อสดก็คือ นิพพาน เที่ยง/เป็นสุข/คงที่  นี่คือความหมายของหลวงพ่อสด  คำว่า อัตตาของหลวงพ่อสดคนฝึกธรรมกายเข้าใจดีว่า  ไม่ใช่ การยึดมั่นถือมั่นในตัวตน(ตัวตนหรือแม้แต่ความคิดต่างๆ ในโลกียธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดถือนั่นเอง) เพราะผู้ฝึกธรรมกายเข้าไปค้นกายในกายจึงทราบว่า ที่ว่าตัวตนทั้งปวงในโลกียธรรมนั้น ล้วนเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาทั้งสิ้น แต่ในบทความวิเคราะห์อีกว่า  คนที่เชื่อเรื่องอนัตตาเกินขอบเขตแล้วเลยเถิดไปถึง ชีวิตหลังความตายก็มีไม่ได้  นรก-สวรรค์ก็มีไม่ได้ ภพภูมิต่างๆ เทวดา พรหม อรูปพรหมก็มีไม่ได้ เพราะหลังตายแล้วทุกอย่างเป็นอนัตตาคือไม่มีตัวไม่มีตน อันตรธานหายสูญไปเลยก็เป็นความเชื่อที่ผิด  อันมีเหตุมาจากแปล อนัตตา เกินความหมายที่แท้จริงนั่นเอง --->>>  แล้วใครเขาไปเกาต่อมคันของคุณโชติเข้าหรือ...?  เห็นคำว่า นิพพานเป็นอัตตา แล้วแสลงใจรีบขอหลักฐานในพุทธวัจนะ  เราต้องยอมรับให้ตรงกันก่อนว่า  นิพพาน เป็น อนัตตา หรือ อัตตา ไม่มีกล่าวในชั้นพุทธวัจนะ ที่เหลือคือการวิเคราะห์ทั้งสิ้น มีกล่าวชัดลงไปในรูปพุทธวัจนะว่า นิพพาน เป็น นิจจัง สุขขัง ส่วนคำว่า อนัตตา พระพุทธองค์ได้ตรัสอธิบายชัดแล้วในอนัตตลักขณสูตร ความว่า อนัตตลักขณสูตรอยู่ในพระวินัยปิฎก เล่ม มหาวรรคภาค 1 ตั้งแต่ข้อที่ 20-24 ดังนี้ [20] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะพระปัญจวัคคีย์ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย  รูปเป็นอนัตตา ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ถ้ารูปนี้จักได้เป็นอัตตาแล้ว รูปนี้ไม่พึงเป็นเพื่ออาพาธ และบุคคลพึงได้ในรูปว่า รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะรูปเป็นอนัตตา ฉะนั้นรูปจึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และบุคคลย่อมไม่ได้ในรูปว่ารูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย. เวทนาเป็นอนัตตา .......... สัญญาเป็นอนัตตา .......... สังขารทั้งหลายเป็นอนัตตา .......... วิญญาณเป็นอนัตตา .......... ตรัสถามความเห็นของพระปัญจวัคคีย์ [๒๑] พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอสำคัญความนั้นเป็นไฉนรูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง? พระปัญจวัคคีย์ทูลว่า ไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าข้า. ภ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า? ป. เป็นทุกข์ พระพุทธเจ้าข้า. ภ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตนของเรา? ป. ข้อนั้น ไม่ควรเลย พระพุทธเจ้าข้า. ภ. เวทนาเที่ยงหรือไม่เที่ยง?  ................... ภ. สัญญาเที่ยงหรือไม่เที่ยง? ................... ภ. สังขารทั้งหลายเที่ยงหรือไม่เที่ยง? ................... ภ. วิญญาณเที่ยงหรือไม่เที่ยง? ................... ตรัสให้พิจารณาโดยยถาภูตญาณทัสสนะ [๒๒] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล รูปอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน ภายในหรือภายนอก หยาบหรือละเอียด เลวหรือประณีต ไกลหรือใกล้ ทั้งหมดก็เป็นแต่สักว่ารูป เธอทั้งหลายพึงเห็นรูปนั้นด้วยปัญญาอันชอบตามเป็นจริงอย่างนี้ว่า  นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตนของเรา. เวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง ................... สัญญาอย่างใดอย่างหนึ่ง................... สังขารทั้งหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง ................... วิญญาณอย่างใดอย่างหนึ่ง................... [๒๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกผู้ได้ฟังแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในเวทนา ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสัญญา ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในสังขารทั้งหลาย ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณ เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมสิ้นกำหนัด เพราะสิ้นกำหนัด จิตก็พ้น เมื่อจิตพ้นแล้ว ก็รู้ว่าพ้นแล้ว อริยสาวกนั้นทราบชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้วกิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี. [๒๔] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระสูตรนี้แล้ว พระปัญจวัคคีย์มีใจยินดี เพลิดเพลินภาษิตของผู้มีพระภาค. ก็แลเมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่ จิตของพระปัญจวัคคีย์พ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น. อนัตตลักขณสูตร จบ ครั้งนั้น มีพระอรหันต์เกิดขึ้นในโลก ๖ องค์. ปฐมภาณวาร จบ /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// สังเกตตรงนี้ให้ดี รูปเป็น-->อนัตตา ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ถ้ารูปนี้จักได้เป็น-->อัตตาแล้ว รูปนี้ไม่พึงเป็นเพื่ออาพาธ และบุคคลพึงได้ในรูปว่า รูปของเราจงเป็นอย่างนี้เถิด รูปของเราอย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย. และยังมีพุทธพจน์ตรัสอีกว่า   "สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา" นั่นคือการพิจารณาสิ่งหนึ่งๆ ในโลกียธรรมย่อมปรากฏ ๓ ลักษณะนี้เสมอ นั่นคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จะแยกกฏพระไตรลักษณ์ออกจากกันในการพิจารณาสิ่งนั้นๆ ไม่ได้ ต้องเอาไปทั้งชุดจึงจะชื่อว่าพระไตรลักษณ์ แล้วจะมานั่งหาสาระเพื่อตัดสินว่า นิพพานควรเป็นอนัตตาหรืออัตตาอยู่ทำไม  บทความนี้มุ่งที่การอธิบายคำว่า นิพพานเป็น นิจจัง สุขขัง อัตตา ตามที่หลวงพ่อสดท่านกล่าวตามความหมายของท่าน  ไม่ใช่อัตตาคือการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน  ก็แค่นั้น  ถ้าเข้าใจความหมายแล้วไม่กล่าวให้เขวไปจากสิ่งที่ต้องการสื่อ ก็จะเกิดความเข้าใจได้ง่ายดาย   นิพพานจะเป็นอัตตาหรืออนัตตา  หรือไม่อย่างไร  ไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่นนั่นแหละดีที่สุด  ธรรมทั้งปวงอย่าได้ยึดถือ  แต่จงหาวิธีปฏิบัติเพื่อเข้าไปพิสูจน์ความจริง  เพื่อเข้าถึงความจริงให้ได้  ย้ำว่าต้องปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม  ไม่ใช่ศึกษาธรรมตามความคิดเห็นของตนจะพาไป แล้วก็เชื่ออย่างฝังหัว  ใครกล่าวกระทบความคิดของตนหรือตรงข้ามกับความคิดของตนก็ยอมไม่ได้  ต้องยอมรับให้ตรงกันว่า  นิพพานในชั้นพุทธพจน์ไม่ได้กล่าวว่าเป็นอัตตาหรืออนัตตา  ที่เหลือคือท่านต้องเข้าถึงภาวะของนิพพานให้ได้ดีที่สุด  และไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในความคิดเห็นนั้นเพราะทำเช่นนั้นท่านจะไม่มีทางเข้าถึงภาวะของพระนิพพานได้เลย... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันมาฆบูชา 19:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 - Ph.D. (Integrated Sciences/สหวิทยาการ) - แพทยศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้วเป็นไงล่ะครับ? จากคุณ : มัชฌิม ผมก็แค่ให้ Cridit คนPost ถ้าไม่ใส่ก็โดนว่า ใส่แล้วก็มาถามอีกว่าแล้วไง แล้วจาเอายังไงอีกล่ะครับ เอาเป็นว่า มี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นกฏพระไตรลักษณ์ แล้วมีอะไรที่มี นิจจัง สุขขัง อัตตา ถ้าไม่ใช่นิพพานครับ จากคุณ : กัลฯ (ARITAT) - [ วันมาฆบูชา 19:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้วเป็นไง? นั่นก็ คือ "อัตตา" หรือเป็นเพียงสมมติบัญญัติ ในทางโลก ที่ยึดมั่นจน พอไม่อ้างถึง "ก็จะมาว่าคุณ" นั่นไงล่ะครับ OK ? จากคุณ : มัชฌิม - [ วันมาฆบูชา 22:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ : ปราชญ์ขยะ ครับ กระทู้ของคุณมาช้าไป   ผมเลิกพูดแล้วว่านิพพานเป็นอัตตา   ต้องปล่อยคนเหล่านี้ไป   เมื่อบุญบารมีเขาถึง   เขาจะเข้าใจเอง   เรื่องนี้ไปบังคับกันไม่ได้   พระบ้าตำราของไทยเรา  ใส่ในอรรถกถาเต็มเป็นไปหมดว่า  นิพพานเป็นอนัตตา    พระอริยะสงฆ์ และพระอรหันต์  ท่านก็ทำอะไรไม่ได้  พวกนี้ใช้กฎหมู่มาอยู่เหนือพระอรหันต์ จากคุณ : tuenum - [ 4 มี.ค. 50 01:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้?.... เคยแสดง คคหแล้ว  ตามนี้ ตาม คคห 5 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5126050/Y5126050.html ตาม คคห 1 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5135628/Y5135628.html แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 50 03:02:25 จากคุณ : superbat - [ 4 มี.ค. 50 03:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 4 มี.ค. 50 09:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พระนิพพานไม่ตกอยู่ในไตรลักษณ์ถูกต้องเลยครับ.... ไตรลักษณ์ มี ๓ อย่าง คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ถ้าใครเชื่อว่าพระนิพพานไม่ตกอยู่ในไตรลักษณ์ก็น่าจะเข้าใจถูกต้องแล้วหนิครับ....เพราะถ้าจะกล่าวว่าพระนิพพานไม่ตกอยู่ในไตรลักษณ์ แล้วทำไมจึงเปลี่ยนอัตตาเป็นอนัตตาเล่า จะเลือกข้อไหนดีหละครับระหว่าง ?   ก. นิพพานไม่ตกอยู่ในทวิลักษณ์   ข. นิพพานไม่ใช่ตกอยู่ในไตรลักษณ์ จากคุณ : XLmen - [ 4 มี.ค. 50 22:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับทุกท่าน :) ----------------------------------------------------------- คุณ : ปราชญ์ขยะ ครับ กระทู้ของคุณมาช้าไป   ผมเลิกพูดแล้วว่านิพพานเป็นอัตตา   ต้องปล่อยคนเหล่านี้ไป   เมื่อบุญบารมีเขาถึง   เขาจะเข้าใจเอง   เรื่องนี้ไปบังคับกันไม่ได้   พระบ้าตำราของไทยเรา  ใส่ในอรรถกถาเต็มเป็นไปหมดว่า  นิพพานเป็นอนัตตา    พระอริยะสงฆ์ และพระอรหันต์  ท่านก็ทำอะไรไม่ได้  พวกนี้ใช้กฎหมู่มาอยู่เหนือพระอรหันต์ จากคุณ : tuenum  - [ 4 มี.ค. 50 01:09:03 ] ------------------------------------------------- ... ระวังวาจาซักนิดนะครับ ..ที่กล่าวว่า ... "...พระบ้าตำราของไทยเรา  ใส่ในอรรถกถาเต็มเป็นไปหมดว่า นิพพานเป็นอนัตตา..." ... "อรรถกถา" นั้นเป็นพระเถระในยุคอดีต ที่อธิบายความหมายของ "พุทธพจน์" นะครับ ... แล้วพระผู้แปล "อรรถกถา" ในประเทศไทยในช่วงการสังคายนาพระไตรปิฏกนะ ...ท่านก็แปลมาจาก "อรรถกถา" นั้นอีกที ... แล้วคุณ tuenum ไปกล่าวหาว่าหมู่พระเถระในยุคนั้น "ซี้ซั้วแปล" ไม่รักษาคำสอนของพระพุทธองค์หรือ? ... ขอขมาพระรัตนตรัยเสียเถิดครับ ..แนะนำด้วยความหวังดี ------------------------------------------------- ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม :) ============================= แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 50 20:01:23 แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 50 18:52:35 แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 50 18:50:11 จากคุณ : กฏธรรมชาติ (บ่อน้ำ) - [ 5 มี.ค. 50 18:47:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ... นี่แหละ ธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ ถึงลึกซึ้ง เกินกว่าจะเข้าใจ เปรียบดัง ดอกบัว 4 เหล่า ผู้เข้าใจ ก็คือ บัวโผล่พ้นน้ำแล้ว ก็คือพระอรหันต์ ... จากคุณ : Ble (@Ble) - [ 6 มี.ค. 50 02:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สัจจะ ๔ มีการแทงตลอดด้วยญาณเดียวด้วยความเป็น อนัตตา ด้วยอาการ ๔ คือ สภาพที่ทนได้ยากแห่งทุกข์ เป็นสภาพมิใช่ตัวตน ๑ สภาพเป็นเหตุเกิดแห่งสมุทัย เป็นสภาพมิใช่ตัวตน ๑ สภาพดับแห่งนิโรธ เป็นสภาพมิใช่ตัวตน ๑ สภาพเป็นทางแห่งมรรค เป็นสภาพมิใช่ตัวตน ๑ สัจจะ ๔ ท่านสงเคราะห์เป็นหนึ่ง ด้วยความเป็นอนัตตา ด้วยอาการ ๔ นี้ สัจจะใดท่านสงเคราะห์เป็นหนึ่ง สัจจะนั้นเป็นหนึ่ง บุคคลย่อมแทงตลอดสัจจะหนึ่งด้วยญาณเดียว เพราะเหตุนั้น สัจจะ ๔ จึงมีการแทงตลอดด้วยญาณเดียว ฯ อ้างอิง http://84000.org/tipitaka/read/?31/546 -------------------------------------------------------- ปหานะ ๕ คือ วิกขัมภนปหานะ ๑ ตทังคปหานะ ๑ สมุจเฉทปหานะ ๑ ปฏิปัสสัทธิปหานะ ๑ นิสสรณปหานะ ๑ การละนิวรณ์ด้วยการข่มไว้ ย่อมมีแก่บุคคลผู้เจริญปฐมฌาน การละทิฐิด้วยองค์นั้นๆ ย่อมมีแก่บุคคลผู้เจริญสมาธิอันเป็นไปในส่วนแห่งการชำแรกกิเลส สมุจเฉทปหานะ อันเป็นโลกุตรมรรค และปฏิปัสสัทธิปหานะอันเป็นโลกุตรผล ในขณะแห่งผล ย่อมมีแก่บุคคลผู้เจริญมรรคเครื่องให้ถึงความสิ้นไป และนิสสรณปหานะเป็น  นิโรธ คือ นิพพาน ฯ อ้างอิง http://84000.org/tipitaka/read/?31/65/39 จากคุณ : ปล่อย - [ 8 มี.ค. 50 20:50:24 ]