ความคิดเห็นที่ 1 ครั้นเมื่อพระพุทธศาสนากาลล่วงได้ ๒๓๖ พรรษา นับตั้งแต่สมเด็จพระผู้มีพระภาค เสด็จดับขันธปรินิพพาน พระมหินทเถรเจ้าผู้เป็นองค์พระอรหันต์ผู้วิเศษ ได้ออกไปประดิษฐานพระปริยัติธรรมศาสนาไว้ในลังกาทวีป ครั้นล่วงกาลนานมาในภายหลังกุลบัตรในชมพูทวีปนี้ จะเรียนรู้พระปริยัติธรรมได้โดยยากในกาลใดในกาลนั้น จึงมีมหาเถระองค์หนึ่ง เป็นพระมหาขีณาสพ มีนามว่าพระธรรมโฆษาจารย์ อีกนามหนึ่งเรียกว่า พระเรวัตมหาวเถระเป็นผู้มีฤทธิ์ คิดจะบำรุงพระปริยัติศาสนาของสมเด็จพระบรมศาสดาให้ถาวรรุ่งเรื่อง จึงเข้าสู่ฌานสมาบัติ สำแดงฤทธิ์ขึ้นไปปรากฏอยู่เฉพาะพระพักตร์สมเด็จท้าวสักกะเทวราช ในดาวดึงส์พิภพ ขอให้อาราธนาโฆสเทวบุตร ผู้มีสมภารบารมีได้สร้างสมอบรมมาในสำนัก พระพุทธเจ้าแต่ปางก่อนหลายพระองค์เป็นผู้มีไตรเหตุกปฏิสนธิปัญญาอันแก่กล้า ให้จุติลงมาบังเกิดในมนุษย์ ช่วยบำรุง พระปริยัติศาสนา ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ถาวรรุ่งเรืองสืบไป   ครั้นในโฆสเทวบุตร รับอาราธนาสมเด็จท้าวเทวามินทรเทวราชแล้วก็จุติลงมาเกิดในครรภ์นางเกสินีพราหมณี ผู้เป็นภรรยาเกสิพราหม์ปุโรหิตาจารย์ ผู้รู้ชำนาญในไตรเพท อยู่ในบ้านโฆสคามเป็นที่ใกล้ต้นพระมหาโพธิ์ในพระนคร อันเป็นแว่นแคว้นแผ่นดินมัชฌิมประเทศ ในชมพูทวีป จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขณะเมื่อทารกนั้นบังเกิด เสียงคนในบ้านตลอดถึงทาสกรรมกรเป็นต้น กล่าวคำมงคลแก่กันและกัน ดังแซ่ซ้องกึกก้องไป มารดาบิดาแลญาติญึงให้นามแก่ทารกนั้นว่า โฆสกุมาร เพราะเหตุเสียงกล่าวมงคลกถาอันดังกึกก้องนั้น  ครั้นโฆสกุมารมีวัยวัฒนาการอายุได้ ๗ ขวบ ก็มีสติปัญญาสามารถเฉลียวฉลาดยิ่งนัก ได้เล่าเรียนรู้คัมภีร์ไตรเพทแตกฉานแต่ภายในอายุ ๗ ขวบ  ฝ่ายพราหมณ์ปุโรหิตบิดาโฆสกุมาร เป็นพระมหาราชครูผู้สั่งสอนไตรเวททางคศาสตร์ แด่สมเด็จบรมกษัตริย์ในพระนครนั้น แลได้พาบุตรเข้าไปในพระราชวังด้วยเป็นนิตย์  ในเวลาวันหนึ่ง พราหมณ์ปุโรหิต บอกสอนไตรเพทแด่พระมหากษัตริย์ถึงบทคัมภีร์คัณฐี ในไตรเพทบทหนึ่ง ก็มีความสงสัยคิดอรรถาธิบายไม่ออกได้ จึงทูลลาพาบุตรกลับมาบ้าน คิดตรึกตรองอยู่เนือง ๆ ก็ยังไม่ลงเห็นอรรถาธิบายนั้นได้   ฝ่ายโฆสกุมารรู้ว่า บิดาคิดอรรถาธิบายแห่งบทไตรเพทนั้นติดตัน จึงเขียนข้ออธิบายแห่งบทคัณฐีในเตรเพทลงไว้ในใบลาน ครั้นบิดาออกมาได้เห็นอักษร ก็เข้าใจในอรรถาธิบายนั้น แล้วรู้ว่าบุตรของตนมีปรีชาเชี่ยวชาญเลียวฉลาดยิ่งนัก มาเขียนอรรถาธิบายแห่งข้อสงสัยนั้นไว้ให้ ก็ชื่นชมดีใจหาที่สุดมิได้ จึงพาบุตรเข้าไปเฝ้าพระมหากษัตริย์กราบทูลประพฤติเหตุนั้น  สมเด็จบรมขัตติยราชก็ทรงพระโสมนัส ชอบพระราชหฤทัยยิ่งนัก จึงสวมกอดเจ้าโฆสกุมารให้นั่งขึ้นนั่งเหนือพระเพลา จุมพิตศิรเกล้า แลมีพระราชดำรัสว่า แต่นี้ไปเจ้าจงเป็นบุตรบุญธรรมของเรา แลตรัสสรรเสริญปัญญาโฆสกุมารเป็นอันมาก จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ครั้นโฆสุกุมาร มีวัยวัฒนาการเจริญขึ้น ได้มาบรรพชาในสำนักพระธรรมโฆษาจารย์ ผู้เป็นพระอุปัชฌายาจารย์ ได้เล่าเรียนพระธรรมวินัยไตรปิฎก (เอามาเรเนว) ในประมาณเดือนเดียวเท่านั้นก็ได้สำเร็จรู้พระสูตร พระวินัย พระอภิธรรม ทั้งสามปิฎก ครั้นได้อุปสมบทบวรเป็นภิกษุภาพในพระพุทธศาสนาแล้ว ก็มีปัญญาวิสารทะแกล้วกล้า ได้สำเร็จจตุปฏิสัมภิทาญาณ รู้แตกฉานชำนาญในบาลีแลอรรถกถา แลนิรุติ บทวิคคหะแลปฏิภาณ การกล่าวโต้ตอบโดยคล่องแคล่ว พร้อมองค์แห่งปฏิสัมภิทาญาณทั้งสี่ มากิตติคุณสรรเสริญปัญญา เลื่องลือกึกก้องแผ่ไปในสกลชมพูทวีป จึงมีนามปรากฏว่า พระพุทธโฆสภิกษุ และพระพุทธโฆษาจารย์เปรียบปานดุจดังสมเด็จพระพุทธองค์ ยังทรงทรมานมีพระชนม์อยู่ ซึ่งมีพระกิตติศัพท์ แลพระกิตติคุณแผ่ฟุ้งเฟื่องไปในพื้นมหิดล หาที่สุดมิได้ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 --->>   ครั้นอยู่มาถึงเวลาสมควร พระมหาเถระผู้เป็นพระอุปัชฌาย์จึงมีเถรศาสน์สั่งสอนพระพุทธโฆษาจารย์ ให้ไปแปลพระพุทธวจนะปริยัติธรรมไตรปิฎกในลังกาทวีป ออกจากสีหฬภาษากลับขึ้นมาสู่มคธภาษามายังชมพูทวีป เพื่อประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาให้ถาวรสืบไป -->> ฝ่ายพระพุทธโฆษาจารย์ รับอุปัชฌาย์ศาสน์ จึงขอผลัดเวลาไปทรมานบิดาซึ่งยังเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่ ให้กลับเป็นสัมมาทิฏฐินับถือเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จนได้สำเร็จพระโสดาปัตติผลแล้ว พระผู้มีพระเป็นเจ้าก็กลับมานมัสการลาพระอุปัชฌาย์ ลงสู่สำเภากับด้วยพวกพาณิชสำเภาก็แล่นออกไปสู่มหาสมุทร ในขณะนั้น -->>  ด้วยเดชะวิสุทธิมรรคศีลาทิคุณ แลอำนาจบุญเจตนาของพระพุทธโฆษจารย์ ซึ่งตั้งจิตจะแปลพระปริยัติธรรม ช่วยบำรุงพระพุทธศาสนาให้ถาวรสืบไปนั้น เป็นบุญกิริยาวัตถมหากุศล บังเกิดเป็นทิฏฐธรรมเวทนีย์ ผลจึงมีเทวราชานุภาพของท้าวสักกะเทวราช แลพรหมานุภาพของพระพรหมผู้มีมหิทธิฤทธิ์ มาช่วยพิทักษ์รักษาสำเภาพระพุทธโฆษาจารย์ให้แล่นไปในมหาสมุทรโดยสวัสดี ไม่มีภัยอันตราย   เมื่อสำเภาพระพุทธโฆษาจารย์แล่นไปได้ ๓ วัน ได้พบสำเภาพระพุทธทัตตเถระองค์หนึ่ง ซึ่งแล่นออกจากท่าลังกาทวีปาในมหาสมุทร พระเถระทั้ง ๒ ได้ออกมาปฏิสันถารไต่ถามถึงกิจต่อกัน ครั้นพระพุทธทัตตะทราบว่า พระพุทธโฆษาจารย์จะออกไปแปลพระปริยัติธรรมในลังกาทวีป ดังนั้น ก็ยินดีเลื่อมใสยิ่งนัก จึงแจ้งว่าท่านได้แปลพระปริยัติธรรมไว้ ๓ คัมภีร์ คือบาลีชินาลังกา ๑ บาลีทันตธาตุ ๑ บาลีพุทธวงศ์ ๑ แต่ยังหาได้รจนาคัมภีร์อรรถกถา แลคัมภีร์ฎกีกาไม่ จึงอาราธนาพระพุทธโฆษาจารย์ให้ช่วยตกแต่งคัมภีร์อรรถกถา แลคัมภีร์ฎีกาสำหรับบาลี ๓ คัมภีร์นั้น เพื่อให้เป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาสืบไป แล้วพระพุทธทัตตเถระ จึงถวายผลสมอเป็นยาฉันแก้โรค ๑ เหล็กจารมีด้าม ๑ ศิลาลับเหล็กจาร ๑ แก่พระพุทธโฆษาจารย์ สิ่งของทั้ง ๓ สิ่งนี้ สมเด็จท้าวสุชัมบดีเทวราชได้ถวายแก่พระผู้เป็นเจ้ามาแต่ก่อน ในคัมภีร์ญาโณทัยปกรณ์กล่าวว่า สมเด็จท้าวสักกะเทวราชก็ได้ถวายผลหริตกี คือสมอไทยฉันเป็นยาแก้โรคกับเลขณี กับเหล็กจาร แก่พระพุทธโฆษาจารย์ดุจเดียวกัน ในวันที่พระผู้เป็นเจ้าลงสู่ท่าสำเภา ออกมาจากชมพูทวีปนั้น   ครั้นแล้วสำเภาพระพุทธทัตตเถระ ก็แล่นเข้ามาสู่ชมพูทวีปนี้ สำเภาพระพุทธโฆษาจารย์ ก็แล่นออกไปถึงท่าที่จอดในลังกาทวีป จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ครั้นได้เวลาสมควร พระพุทธโฆษาจารย์ จึงไปสู่สำนักสมเด็จพระสังฆราชาธิบดีผู้มีนามว่าพระสังฆบาล ผู้เป็นจอมสงฆ์ในลังกาทวีปซึ่งสถิตในมหาวิหาร นั่งอยู่เบื้องหลังศิษย์ผู้มาเรียนพระปริยัติธรรมในเวลานั้น สมเด็จพระสังฆราช บอกพระอภิธรรมแลพระวินัยแก่ศิษย์สงฆ์ ถึงบทคัณฐีพระอภิธรรมก็ไม่ได้เข้าใจความอธิบาย จึงส่งสงฆ์ศิษย์ทั้งหลายให้กลับไปก็เข้าสู่ห้องคิดตรึกตรองอรรถาธิบายในบทคัณฐีพระอภิธรรมนั้นอยู่   ฝ่ายพระพุทธโฆษาจารย์รู้ว่า สมเด็จพระสังฆราชไม่ทราบอรรถาธิบายในบทคัณฐีพระอภิธรรม จึงเขียนความอธิบายแลอรรถกถาลงไว้ในแผ่นกระดานใกล้อาศรมสมเด็จพระสังฆราช แล้วก็กลับมาสู่ที่อยู่  ครั้นสมเด็จพระสังฆราชออกมาจากห้องได้เห็นอักษร ก็เข้าใจความอธิบายในบทคัณฐีพระอภิธรรมนั้น โดยแจ้งชัด จึงใช้คนปฏิบัติไปถามอาราธนาพระพุทธโฆษาจารย์มาไต่ถาม --->>  ครั้นได้ทราบความว่าพระพุทธโฆษาจารย์ เป็นผู้บอกกล่าวสั่งสอนพระไตรปิฎก พระพุทธโฆษาจารย์ไม่รับ จึงแจ้งกิจแห่งตนอันพระอุปัชฌาย์ส่งมาให้แปลพระปริยัติธรรมออกจากสีหฬสภาษา ขึ้นสู่มคธภาษา -->>>  ฝ่ายสมเด็จพระสังฆราชก็มีความยินดียิ่งนัก รับคำว่า่สาธุดีแล้วจึงอาราธนาพระพุทธโฆษาจารย์ ให้รจนาตกแต่งคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคซึ่งเป็นยอดธรรมสั่งสอนของสมเด็จพระผู้มีพระภาค ให้ดูคัมภีร์หนึ่งเพื่อเห็นปัญญาสามารถก่อน -->>>   ฝ่ายพระพุทธโฆษาจารย์ รับคำอาราธนาสมเด็จพระสังฆราช แล้วจึงรจนาตกลงแต่งคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคซึ่งเป็นยอดธรรมสั่งสอนของสมเด็จพระผู้มีพระภาค ให้ดูคัมภีร์หนึ่งเพื่อเห็นปัญญาสามารถก่อน จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 -->>>   ฝ่ายพระพุทธโฆษาจารย์ รับคำอาราธนาสมเด็จพระสังฆราช แล้วจึงรจนาตกลงแต่งคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคปกรณ์ ตั้งคาถาพระพุทธฎีกาว่า (สีเล ปติฏาย นโร สปญฺโญ)เป็นอาทิ ลงเป็นหลักสูตร จึงรจนาตกแต่งอรรถกถาได้โดยรวดเร็วยิ่งนัก ครั้นสำเร็จจบพระคัมภีร์แล้วก็ตั้งไว้ จึงจำวัดหลับไป พระคัมภีร์นั้นก็หายไป ด้วยสักกะเทวราชานุภาพ   ครั้นพระผู้เป็นเจ้าตื่นขึ้นไม่เห็นคัมภีร์ของตน ก็จารคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคขึ้นอีก เป็นคัมภีร์คำรบสองโดยรวดเร็วยิ่งนัก ด้วยแสงสว่างแห่งประทีป ครั้นสำเร็จแล้วก็วางคัมภีร์นั้นไว้ และจำวัดหลับไปอีก พระคัมภีร์นั้นก็หายไปด้วยเทวราชานุภาพแห่งท้าวสักกะเทวราชอีกเล่า   ครั้นพระผู้เป็นเจ้าตื่นขึ้นไม่เห็นคัมภีร์เป็นคำรบสองนั้นแล้ว ก็รีบด่วนจารคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคขึ้นอีก เป็นคัมภีร์คำรบสาม ด้วยแสงประทีปอันสว่าง ครั้นจารเสร็จแล้ว จึงผูกคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคคำรบสามนั้นไว้กับจีวร   พอเวลารุ่งเช้า พระผู้เป็นเจ้าตื่นขึ้น เห็นในพระคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคทั้งสองคัมภีร์ ที่พระผู้เป็นเจ้าได้รจนาและจารซึ่งหายไปนั้นอันท้าวสักกะเทวราชนำมาคืนให้ตั้งไว้ในที่ดังเก่า พระผู้เป็นเจ้าก็มีความโสมนัสชื่นชม จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 -->>>  ตามพระคัมภีร์ญาโณทัยปกรณ์กล่าวว่า ซึ่งสักกะเทวราชานุภาพบันดาลให้เป็นไปทั้งนี้ เพื่อให้เกิดบุญกิริยาวััตถุแก่มหาชน เพื่อได้ถวายใบลานใหม่ ให้พระผู้เป็นเจ้าจารพระวิสุทธิมรรคเป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาได้หลายคัมภีร์   แต่บัณฑิตทั้งปวงอนุมานว่า “ซึ่งสักกะเทวราชานุภาพให้เหตุเป็นไปทั้งนี้ เพื่อแสดงความสามารถแห่งปัญญาวิสารทะ แลวิริยะอุตสาหะของพระผู้เป็นเจ้าให้ปรากฏแก่ชนชาวลังกาทวีปทั่วไป”   ครั้นแล้ว พระผู้เป็นเจ้าจึงนำพระวิสุทธิมรรคทั้งสามพระคัมภีร์นั้นไปแจ้งเหตุต่อสมเด็จพระสังฆราช ๆ ก็มีความพิศวง -->>  จึงให้ชุมนุมสงฆ์ผู้รู้ชำนาญในพระปริยัติธรรม ช่วยตรวจสอนทานพระวิสุทธิมรรคทั้งสามคัมภีร์ ศัพท์อันมีนิบาตแลอุปสรรคเป็นต้น อันพระผู้เป็นเจ้าได้รจนาตกแต่งแลจารในบทใด ๆ ก็เสมอสมานกัน เป็นอันดีในบทนั้น ๆ ตั้งอยู่เหมืือนดังพระผู้เป็นเจ้าได้ตกแต่งแลจารไว้แต่แรกสิ้นทั้งสามคัมภีร์ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แลคัมภีร์พระวิสุทธิมรรคนี้มี ๒๓ ปริจเฉท   ปริจเฉทเป็นปฐมนั้น ชื่อศีลนิเทศ แสดงด้วยศีลมีประเภทต่าง ๆ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๒ ชื่อธุงดงคนิเทศ แสดงด้วยธุดงควัตร ๑๓ ประการ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๓ ชื่อกัมมัฏฐานคหณนิเทศ แสดงด้วยวิธีเล่าเรียนพระสมถกรรมฐาน ๔๐ ประการ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๔ ชื่อปถวีกสิณนิเทศ แสดงด้วยปถวีกสิณเป็นต้นที่ ๑   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๕ ชื่อว่าอวเสสกสิณนิเทศ แสดงด้วยกสิณที่เหลือลง ๙ ประการ รวมกับปถวีกสิณเป็น ๑๐ ประการ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๖ ชื่ออศุภนิเทศ แสดงด้วยอศุภ ๙ ประการ  ปริจเฉทเป็นคำรบ ๗ ชื่อฉานุสสตินิเทศ แสดงด้วยอนุสสติ ๖ คือ พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ จาคานุสสติ เทวตานุสสติ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๘ ชื่อเสสานุสสตินิเทศ แสดงด้วยอนุสสติ ๔ ที่เหลือลงคือ มรณานุสสติ กายคตาสติ อานาปานสติ อุปมานุสสติ รวมกับอนุสสติ ๖ จึงเป็นอนุสสติ ๑๐ ประการ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๙ ชื่อพรหมวิหารนิเทศ แสดงด้วยพรหมวิหารทั้ง ๔ คือเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๐ ชื่ออรูปนิเทศ แสดงด้วยอรูปสมาบัติ ๔ คือ อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญายตนะสมาบัติ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๑ ชื่อสมาธินิเทศ แสดงด้วยสมาธิกับทั้งปฏิกูลสัญญาธาตุววัตถานนิเทศ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๒ ชื่ออิทธิวิธีนิเทศ แสดงด้วยฤทธิ์วิธีต่าง ๆ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๓ ชื่ออภิญญานิเทศ แสดงด้วยอภิญญา ๕ มีทิพพโสต ทิพพจักษุ และเจโตปริยญาณ คือรู้วารจิตแห่งผู้อื่นเป็นต้น   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๔ ชื่อขันธนิเทศ แสดงด้วยปัญจขันธ์ และวิเศษนามแห่งขันธ์ต่าง ๆ   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๕ ชื่ออายตนธาตุนิเทศ แสดงด้วยอายตนะ ๒๑ และธาตุ ๑๘   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๖ ชื่ออินทรียสัจจนิเทศ แสดงด้วยอินทรีย์ ๒๒ และอริยสัจ ๔  ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๗ ชื่อภูมินิเทศ แสดงด้วยธรรม ๖ คือขันธ์อายตนะ ธาตุ อินทรีย์ อริยสัจ ปฏิจจสมุปบาท อันเป็นภูมิภาพพื้นแห่งวิปัสสนากัมมัฏฐาน  ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๘ ชื่อวิสุทธินิเทศ แสดงด้วยความบริสุทธิ์แห่งทิฏฐิคือความเห็น   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๑๙ ชื่อกังขาวิตรณวิสุทธินิเทศ แสดงด้วยความบริสุทธิ์ที่ล่วงข้ามความกังขาสงสัยเสียได้   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๒๐ ชื่อมัคคามัคญาณทัสสนวิสุทธินิเทศ แสดงด้วยความบริสุทธิ์ในการเห็นอริยมรรคด้วยญาณปัญญาว่า สิ่งนี้เป็นอริยมรรคสิ่งนี้มิใช่อริยมรรค   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๒๑ ชื่อปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธินิเทศแสดงด้วยความบริสุทธิ์ในการเห็นด้วยปัญญาว่า มรรคควรปฏิบัติสืบต่อขึ้นไป   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๒๒ ชื่อญาณทัสสนนิเทศ แสดงด้วยความบริสุทธิ์ในการเห็นอริยสัจและนิพพาน ด้วยปัญญาอันรู้เห็นจริงแจ้งชัด   ปริจเฉทเป็นคำรบ ๒๓ ชื่อภาวนานิสังสนิเทศ แสดงด้วยอานิสงส์ผลแห่งการภาวนาในพระวิปัสนากัมมัฏฐาน รวมเป็น ๒๓ ปริจเฉทบริบูรณ์ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สมเด็จพระสังฆราชาธิบดี ได้เห็นคัมภีร์พระวิสุทธิมรรค มีบทอันสม่ำเสมอกันเป็นอันดี ไม่มีวิปลาสคลาดเคลื่อนแต่อย่างหนึ่งอย่างใด ดังนั้นแล้ว ก็บังเกิดโสมนัสยิ่งนัก --->>>   จึงอนุญาตใ้ห้พระพุทธโฆษาจารย์แปลพระปริยัติธรรมจากสีหฬภาษาขึ้นสู่มคธภาษา และอนุญาตให้เสนาสนะที่อยู่ในโลหปราสาทชั้นเป็นปฐม เพื่อให้พระผู้เป็นเจ้าทำกิจปริวรรตพระปริยัติได้โดยสะดวกดี ในคัมภีร์ญาโณทัยปกรณ์กล่าวว่า สมเด็จบรมกษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระเจ้ามหานามขัตติยราชผู้ครอบครองในลังกาทวีป ได้เสด็จมาด้วยราชบริพาร ตรัสปวารณาถวายภิกขาหาร บิณฑบาตแก่พระผู้เป็นเจ้า พระพุทธโฆษาจารย์ จนตลอดเสร็จการปริวรรตพระปริยัติธรรม   แต่นั้น พระพุทธโฆษาจารย์ก็ตั้งปณิธานวิริยะอุตสาหะแปลพระปริยัติธรรมพุทธวจนะ จากสีหฬภาษาขึ้นสู่มคธภาษา พร้อมทั้งบาลีและอรรถกถาฎีกา และอนุฎีกา สิ้นไตรมาสก็สำเร็จการปริวรรต   แต่ในคัมภีร์ญาโณทัยปกรณ์กล่าวว่า สิ้นสมพัตสรหนึ่งจึงสำเร็จ   ฝ่ายสมเด็จพระสังฆราชผู้เป็นจอมสงฆ์ ก็ให้อนุโมทนาชื่นชมกล่าวคาถาสรรเสริญคุณของพระพุทธโฆษาจารย์เจ้าเป็นอเนกปริยาย   ครั้นการปริวรรตพระปริยัติธรรมสำเร็จแล้ว พระผู้เป็นเจ้าพระพุทธโฆษาจารย์ ก็นมัสการลาสมเด็จพระสังฆราชาธิบดี และพระสงฆ์เถรานุเถระลงสู่สำเภากับด้วยพาณิช กลับเข้ามาสู่ชมพูทวีป นมัสการแจ้งเหตุแก่พระอุปัชฌาย์ให้ทราบสิ้นทุกประการ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนิทานประวัติแห่งพระพุทธโฆษาจารย์ มีพิสดารในคัมภีร์พุทธโฆสุปปัตติ และคัมภีร์ญาโณทัยปกรณ์ และในที่อื่นอีกต่าง ๆ ซึ่งเลือกคัดมากล่าวในอารัมภกถานี้แต่โดยย่อ พอประดับสติปัญญา และความศรัทธาเลื่อมใสของสาธุชนเพียงเท่านี้  อนึ่ง คัมภีร์พระวิสุทธิมรรคนี้ แปลว่าเป็นพระคัมภีร์แสดงทางของธรรมอันบริสุทธิ์ คือพระอมตมหานิพพาน -->>>   ตั้งแต่พระพุทธโฆษาจารย์ได้รจนาตกแต่งขึ้น ก็เป็นประโยชน์อย่างยิ่งแก่พระพุทธศาสนาทั้งในการเล่าเรียนพระปริยัติธรรม และการแสดงพระธรรมเทศนาเป็นที่ปลูกศรัทธาพุทธศาสนิกชนทั้งคฤหัสถ์และบรรพชิต ให้ตั้งจิตบำเพ็ญรักษาศีลบริสุทธิ์ และเล่าเรียนพระสมถกัมมัฏฐาน และพระวิปัสสนากัมมัฏฐาน แผ่ไพศาลรุ่งเรืองไปทั้งชมพูทวีปและลังกาทวีปหาที่สุดมิได้ สืบ ๆ มาจากปรัตยุบันกาลนี้ /////////////////////////////////////////////////////////// คัดมาจาก http://www.larnbuddhism.net/visut/1.1.html จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 13:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โปรดพิจารณาท่านพุทธโฆษาจารย์เป็นยอดอรรถกถาจารย์อย่างไร... สังเกตแล้วจะพบว่า...ในบรรดาอรรถกถาจารย์ซึ่งรจนาคัมภีร์อรรกถานั้น  ท่านพุทธโฆษารจนาไว้มากกว่าท่านอื่น  แสดงถึงความมีปัญญาอันเลิศของท่าน...อย่างยิ่ง พระไตรปิฎก                            อรรถกถา                                          พระอรรถกถาจารย์                                          วิสุทธิมรรค(*)                              -->>พระพุทธโฆษะ ก. พระวินัยปิฎก                     สมันตปาสาทิกา                            -->>พระพุทธโฆษะ    พระปาติโมกข์                    กังขาวิตรณี                                   -->>พระพุทธโฆษะ ข.   พระสุตตันตปิฎก                                      ทีฆนิกาย                          สุมังคลวิลาสินี                                -->>พระพุทธโฆษะ    มัชฌิมนิกาย                      ปปัญจสูทนี                                    -->>พระพุทธโฆษะ    สังยุตตนิกาย                     สารัตถปกาสิยี                                -->>พระพุทธโฆษะ    อังคุตตรนิกาย                    มโนรถปูรณี                                   -->>พระพุทธโฆษะ    ขุททกนิกาย ๑. ขุททกปาฐะ                         ปรมัตถโชติกา                              -->>พระพุทธโฆษะ ๒. ธรรมบท                             ธัทมปทัฏฐกถา                            -->>พระพุทธโฆษะ(๑) ๓. อุทาน                                ปรมัตถทีปนี                                       พระธรรมปาละ ๔. อิติวุตตกะ                           ปรมัตถทีปนี                                       พระธรรมปาละ ๕. สุตตนิบาต                          ปรมัตถโชติกา                              -->>พระพุทธโฆษะ ๖. วิมานวัตถุ                            ปรมัตถทีปนี                                      พระธรรมปาละ ๗. เปตวัตถุ                              ปรมัตถทีปนี                                      พระธรรมปาละ ๘. เถรคาถา                             ปรมัตถทีปนี                                      พระธรรมปาละ ๙. เถรีคาถา                             ปรมัตถทีปนี                                      พระธรรมปาละ ๑๐.ชาดก                                ชาตกัฏฐกถา                               -->>พระพุทธโฆษะ(๒) ๑๑.นิทเทส                              สัทธัมมปัชโชติกา                               พระอุปเสนะ ๑๒.ปฏิสัมภิทามรรค                   สัทธัทมปกาสินี                                  พระมหานามะ ๑๓.อปทาน                              วิสุทธชนวิลาสินี                                ไม่ทราบนามผู้รจนา ๑๔.พุทธวงศ์                             มธุรัตถวิลาสินี                                   พระพุทธทัตตะ ๑๕.จริยาปิฎก                           ปรมัตถทีปนี                                      พระธรรมปาละ พระอภิธรรมปิฎก   ธรรมสังคณี                          อัตถสาลินี                                    -->>พระพุทธโฆษะ   วิภังค์                                  สัมโมหวิโนทนี                              -->>พระพุทธโฆษะ   กถาวัตถุ                              ปัญจัปปกรณัฏฐกถา                          -->>พระพุทธโฆษะ   ปุคคลบัญญัติ                       ปัญจัปปกรณัฏฐกถา                         -->>พระพุทธโฆษะ   ธาตุกถา                              ปัญจัปปกรณัฏฐกถา                         -->>พระพุทธโฆษะ   ยมก                                   ปัญจัปปกรณัฏฐกถา                         -->>พระพุทธโฆษะ   ปัฏฐาน                               ปัญจัปปกรณัฏฐกถา                         -->>พระพุทธโฆษะ อรรถกถาของพระสูตร  ๔  นิกายแรกถือว่าเก่าที่สุด  คืออยู่ในพุทธศตวรรษที่  ๑๐-๑๑ (ในช่วงชีวิตของพระพุทธโฆษะ) (*) ท่านจัดวิสุทธิมรรคอยู่ในบรรดาอรรถกถาด้วย  แต่ไม่ได้เป็นอรรถกถาของคัมภีร์ใดโดยเฉพาะ (๑) – (๒) กล่าวกันต่อๆ มาว่า  คัมภีร์ทั้งสองเป็นของพระพุทธโฆษะ  แต่ดูจากสำนวนภาษานั้น  ไม่น่าเชื่อว่าเป็นของท่าน  เพราะต่างจากสำนวนในคัมภีร์อื่นของพระพุทธโฆษะ /////////////////////////////////////////////////////////// คัดมาจาก หัวข้อวิทยานิพนธ์  :  ทศบารมีในพุทธศาสนาเถรวาท ชื่อนิสิต               :  สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี อาจารย์ที่ปรึกษา   :  ศาสตราจารย์  หม่อมหลวงจิรายุ  นพวงศ์ ภาควิชา              :  ภาษาตะวันออก ปีการศึกษา             ๒๕๒๓ **** จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 14:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คัดมาจาก หัวข้อวิทยานิพนธ์  :  ทศบารมีในพุทธศาสนาเถรวาท ชื่อนิสิต               :  สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี อาจารย์ที่ปรึกษา   :  ศาสตราจารย์  หม่อมหลวงจิรายุ  นพวงศ์ ภาควิชา              :  ภาษาตะวันออก ปีการศึกษา             ๒๕๒๓ ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน   ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ _/\_ จากคุณ : SpiritWithin - [ วันฉัตรมงคล 16:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กระทู้ ตั้งว่าพระพุทธโฆษะ ยอดอรรถกถาจารย์... (๑) ตกลงตามสติปัญญาของ จขกท และ อื่นๆ กำลังจะ เสนอชูประเด็นว่า พระอรรถกถาจารย์นี้ ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ไหมครับ? (๒) คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ ที่พระพุทธโฆษะ แต่งที่ลังกาฯ ตามสติปัญญาของ จขกท และ อื่นๆ กำลังจะ ชูประเด็นว่า ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า ธรรม คือพระพุทธวจนะตามที่พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ ตรัสบัญญัติไว้ไหมครับ? (๓) พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้ ปัจจยาการ หรือปฏิจจสมุปบาท ตามที่ปรากฏในวิสุทธิมัคค์ ..ไว้ว่า ...คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ของพระพุทธโฆสผู้เป็นอรรถกถาจารย์องค์สำคัญ แม้จะถือกันว่าเป็นปกรณ์พิเศษ ไม่ใช่เป็นอรรถกถา เพราะท่านเรียบเรียงขึ้นตามโครงเรื่องที่ท่านตั้งเอง ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎกตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ.. (จากหนังสือ รู้จักพระไตรปิฎก เพื่อเป็นชาวพุทธที่แท้ หน้า ๙๖) ตกลง จขกท และอื่นๆ จะ ปฏิเสธว่า ตามที่พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้นั้น....ไม่จริงไหมครับ (๔) จขกท เสนอว่า..บัณฑิตทั้งปวงพึงรู้ว่าพระคันถรจนาจารย์ ผู้มีนามปรากฏว่า พระพุทธโฆษาจารย์ ซึ่งได้จตุปฏิสัมภิทาญาณรู้แตกฉานชำนาญในพระไตรปิฎก ผู้มีปัญญาวิสารทะแกล้วกล้า ได้รจนาตกแต่งไว้ เพื่อให้ประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา .. มีพระพุทธวจนะ ตรัสไว้ว่า "ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท" ตกลง ปฏิจจสมุปบาท หรือปัจจยาการ ตามที่ ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้ ปัจจยาการ หรือปฏิจจสมุปบาท ตามที่ปรากฏในวิสุทธิมัคค์ ..ไว้ว่า ...คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ของพระพุทธโฆสผู้เป็นอรรถกถาจารย์องค์สำคัญ แม้จะถือกันว่าเป็นปกรณ์พิเศษ ไม่ใช่เป็นอรรถกถา เพราะท่านเรียบเรียงขึ้นตามโครงเรื่องที่ท่านตั้งเอง นั้น ตรงกับ พระพุทธวจนะสูตรไหนครับ ..จขกท? สรุป ถ้าจะศึกษาวิสุทธิมัคค์ ก็ต้องศึกษา...โดยไม่ขัดกับ กาลามสูตร ข้อใด ข้อหนึ่ง ใน ๑๐ ข้อ นั่น... จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ วันฉัตรมงคล 17:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เดือดร้อนอะไรนักหนาหรือคุณโชติ...? ข้อความเหล่านี้ผมก็ไม่ได้เขียนขึ้นมาเอง  มีมาช้านานแล้ว  การที่จะสรรเสริญใครสักคน  เขาผู้นั้นก็ต้องมีความดีจริงๆ เป็นที่น่าเสียใจที่สุด  ที่มีบางคนทำตัวเป็นมารคอยขัดขวางหรือทำลายชื่อเสียงของท่านพระพุทธโฆษาจารย์ ที่เขียนไพล่ไปว่า (๑) ตกลงตามสติปัญญาของ จขกท และ อื่นๆ กำลังจะ เสนอชูประเด็นว่า พระอรรถกถาจารย์นี้ ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ไหมครับ? -->>  ถามว่านี่ใช้อกุศลจิตส่วนไหนคิดหรือ...?  กระทู้เขียนว่ายอดอรรถกถาจารย์  ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นอรรถกถาจารย์จะไปเทียบตีเสมอพระพุทธเจ้าได้หรือ  เพราะอรรถกถาจารย์ท่านรับใช้หรือก็คือแปลความในพระไตรปิฎกจากพระโอษฐ์อีกที  เพื่อความสะดวกในการทำความเข้าใจเนื้อหาในพระไตรปิฎก  เรื่องอรรกถาจารย์เราท่านทราบกันดี  คงไม่ต้องบรรยาย   ทำไมจิตใจถึงมากด้วยมารยาเช่นนี้เล่า  ชอบเอาคนนั้นไปเปรียบกับคนนี้  แต่แรกก็เปรียบเทียบท่านพุทธโฆษาจารย์กับท่านพุทธทาสว่าใครจะเลอเลิศในการแปลความเรื่องปฏิจจสมุปบาทกว่ากัน  ตอนนี้เล่นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง  ไพล่ไปดึงของสูงมาเปรียบเทียบ  กล่าวหาว่าพระพุทธเจ้ากับพุทธโฆษาจารย์ใครจะยอดเยี่ยมกว่ากัน นี่กำลังคิดอะไรอยู่หรือ...?  เล่นลามปลามไปกันใหญ่  สมองส่วนคิดมันว่างมากนักหรือ...?  ถึงแปลอะไรๆ เป็นอกุศลไปเสียทุกเรื่อง เอาโมหะอคติและความอาฆาตมาตรร้ายออกจากจิตใจเสียก่อนเถิด... (๒) คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ ที่พระพุทธโฆษะ แต่งที่ลังกาฯ ตามสติปัญญาของ จขกท และ อื่นๆ กำลังจะ ชูประเด็นว่า ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า ธรรม คือพระพุทธวจนะตามที่พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ ตรัสบัญญัติไว้ไหมครับ? -->>  นี่ก็อีก...คิดได้อย่างไร  ทำไมถึงมีจิตใจเหลวไหลเช่นนี้  ผมเขียนว่าอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไร  อย่าเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำให้มันเป็นเรื่องขึ้นมา  การคิดเองเออเองในทางวิปริตเช่นนี้  หาใช่จักเกิดจากผู้ฝึกฝนอบรมอินทรีย์มาอย่างดีไม่... จักมีก็แต่พวกคนอคติจิตวิปลาสกล้ากระทบกระทั่งแม้กระทั่งพระพุทธเจ้า  เขายังกล้านำมากล่าวเป็นเหตุแห่งการเปรียบเทียบอีก  ถามว่าจิตใจที่เป็นกุศลหายไปไหนหมด ถ้าไม่ชื่นชอบเพราะมีอคติฝังหัว  เห็นหัวข้อกระทู้ก็รีบออกตัวดึงความให้ออกนอกลู่นอกทาง  ไปในทางสกปรกโสมมเช่นนี้  ทำไมจึงกล้าคิดอย่างนี้เล่า... (๓) พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้ ปัจจยาการ หรือปฏิจจสมุปบาท ตามที่ปรากฏในวิสุทธิมัคค์ ..ไว้ว่า ...คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ของพระพุทธโฆสผู้เป็นอรรถกถาจารย์องค์สำคัญ แม้จะถือกันว่าเป็นปกรณ์พิเศษ ไม่ใช่เป็นอรรถกถา เพราะท่านเรียบเรียงขึ้นตามโครงเรื่องที่ท่านตั้งเอง ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎกตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ.. (จากหนังสือ รู้จักพระไตรปิฎก เพื่อเป็นชาวพุทธที่แท้ หน้า ๙๖) ตกลง จขกท และอื่นๆ จะ ปฏิเสธว่า ตามที่พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้นั้น....ไม่จริงไหมครับ -->>  ในเนื้อหาที่แสดงก็มีกล่าวแล้วถึงที่มาที่ไปของการแต่งคัมภีร์วิสุทธิมัคค์  ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเอาเรื่องจริงมาพิจารณากัน  ตัดสินกันเอาเองตามเนื้อหาที่ยกมาแสดง  ไม่ต้องอ้างท่านนั้นท่านนี้ว่าอย่างไรก็ได้  เพราะถึงอย่างไรคัมภีร์วิสุทธิมัคค์ชาวพุทธที่ศึกษาพระปริยัติมาแล้วย่อมทราบที่มาที่ไปเป็นอย่างดี ทำไมต้องพยายามลดทอนเจตนาดีของผู้แต่งคัมภีร์นี้ด้วย  ยอมรับหรือไม่ยอมรับจะถามไปทำไม  ก็ข้อมูลที่ชัดเจนมีอยู่ตามข้อมูลที่นำเสนอไว้แล้ว... (๔) จขกท เสนอว่า..บัณฑิตทั้งปวงพึงรู้ว่าพระคันถรจนาจารย์ ผู้มีนามปรากฏว่า พระพุทธโฆษาจารย์ ซึ่งได้จตุปฏิสัมภิทาญาณรู้แตกฉานชำนาญในพระไตรปิฎก ผู้มีปัญญาวิสารทะแกล้วกล้า ได้รจนาตกแต่งไว้ เพื่อให้ประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา .. มีพระพุทธวจนะ ตรัสไว้ว่า "ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท" -->>  พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท ถามว่าพระสาวกระดับไหน  ระดับพระโสดาอย่างพระอานนท์ยังเห็นไม่ตรงกับพระพุทธเจ้าเรื่องปฏิจจสมุปบาทเลย  ท่านพระอานนท์เห็นว่าปฏิจจสมุปบาทเป็นเรื่องง่ายสำหรับท่าน  แต่พระศาสดาทรงตรัสห้ามว่าอย่าคิดอย่างนั้น...?  ปฏิจจสมุปบาทเป็นธรรมลึกซึ้ง  เพราะไม่รู้จริง  สัตว์โลกจึงยังยุ่งเหยิงอยู่อย่างนี้  และยังต้องท่องเที่ยวในวัฏฏสงสารตราบนานเท่านาน แล้วทำไมไม่อธิบายให้ชัดลงไปทีซีว่า   ...พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท ถามว่าเขียนแค่นี้แล้วความชัดเจนอยู่ตรงไหน  พระศาสดาและพระสาวกจะเห็นตรงกันในเรื่องนี้อย่างไร  โปรดชี้แจง... /////////////////////////////////////////////////////////// ทำไมถึงต้องเดือดร้อนกระวนกระวายในเรื่องเหล่านี้ด้วย ถ้าจะเป็นการผิดก็ผิดที่ฝ่ายคุณโชติเซน...ฝ่ายเดียว  เพราะถึงอย่างไร  ท่านพุทธโฆษาจารย์ก็ไม่เคยกล่าวว่าท่านพุทธทาสสอนผิดในเรื่องนั้นเรื่องนี้  มีก็แต่ท่านพุทธทาสและคุณโชติเซนที่ไปกล่าวว่าท่านฝ่ายเดียว   ถ้าจะให้เกียรติแก่นักปราชญ์ที่ทำคุณให้กับพุทธศาสนาอย่างท่านพุทธโฆษาจารย์  ก็ขอให้พิจารณาที่อคติของตนเองเถิด  การอาฆาตมาตรร้ายท่านพุทธโฆษาจารย์ไม่เป็นสิ่งที่ดีเลย  จักก่อให้เกิดแต่อกุศลจิตติดสันดานเป็นบาปเวรไปเสียเปล่าๆ ด้วยความปรารถนาดี  บัณฑิตไม่พึงแสวงหาโทษจากสิ่งไม่เป็นโทษ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ วันฉัตรมงคล 18:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ที่จริง ..การนักคิดในยุคนี้บางราย  จะไปตัดสินด้นเดาสรุปเอาด้วยความคิดเห็นของตนเอง  จากการดูว่าสำนวนต่างกันแล้วหมายถึงผู้แต่งอาจจะไม่ใช่คนเดียวกัน  .... การสรุปอะไรง่ายๆแบบนี้  แสดงถึงความหละหลวมทางความคิดของผู้สรุปเองนั่นแหละ  ....เพราะว่านักปราชญ์ทางการแต่งหนังสือส่วนมาก  สามารถแต่งไปในรูปแบบสำนวนต่างๆที่ผิดแผกหลากหลายไปได้มากมาย , ตัวอย่างที่เห็นง่ายๆคือ  นักเขียนเก่งๆที่เราเห็นในยุคนี้  เวลาแต่งหนังสือออกมา แต่ใช้สำนวนต่างๆกัน  และใช้นามแฝงต่างๆกัน  เมื่อเขียนเรื่องที่ต่างๆกัน  คนอ่านจะจับไม่ได้เลยว่านั่นคือคนคนเดียวกันแท้ๆ    เพราะฉะนั้น  ไม่อาจจะเอาเป็นข้อสรุปได้ว่า  เมื่อสำนวนต่างกัน คือไม่ใช่การแต่งของคนเดียวกัน จากคุณ : Ck (Clarke) - [ วันฉัตรมงคล 18:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คำอธิษฐาน                      ( ของพระพุทธโฆษาจารย์) บุญใดอันได้สร้างสะสมแล้ว ข้าพเจ้าผู้มีนามว่า พุทธโฆษาจารย์ ซึ่งได้รับอาราธนาจากสมเด็จพระสังฆราชาธิบดี ผู้มีนามว่า พระสังฆบาลผู้เจริญ และทรงเป็นพระสังฆราชผู้เป็นจอมสงฆ์แห่งลังกาทวีป เป็นผู้บังเกิดในวงศ์แห่งพระเถระผู้ประเสริฐกว่าวิภัชชวาที พระสังฆราชองค์นี้ทรงเป็นนักปราชญ์ มีปกติประพฤติสัลเลข คือขัดเกลากิเลสโดยสะอาด แลประกอบด้วยมารายาตรวินัย ประกอบปฎิบัติด้วยคุณ มีขันติและยินดีในธรรมอันงามแลเมตตา เป็นต้น แลข้าพเจ้าผู้มีนามว่า พุทธโฆษาจารย์นี้ มีความปรารถนาจะให้พระสัทธรรม ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้งมั่นอยู่ชั่วกาลนาน จึงรจนาตกแต่งพระคัมภีร์พระวิสุทธิมัคค์จนแล้วเสร็จ ด้วยเดชะผลบุญที่ข้าพเจ้าได้สร้างสะสมขึ้นนี้ ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงบรรลุซึ่งความสุขเถิด อีกประการหนึ่ง คัมภีร์พระวิสุทธิมัคค์นี้ เป็นคัมภีร์ที่มีความถูกต้อง ไม่มีโทษ มีพระบาลีกำหนดนับได้ 58 ภาณวาร สำเร็จแล้วตั้งอยู่ในพระศาสนานี้ อันความปรารถนาใดๆทั้งหลายทั้งปวงของสัตว์โลกซึ่งไม่เป็นภัย อาศัยกัลยาณธรรมอันเป็นกุศลขอขัาพเจ้าดังกล่าวแล้วนี้ ขอความปรารถนานั้น ....จงสำเร็จพลัน ...จงสำเร็จพลัน จากคุณ : By Jupiter - [ วันฉัตรมงคล 20:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พระวิสุทธิมัคค์ พระคัมภีร์ประจำครอบครัวชาวพุทธ จัดพิมพ์ด้วยทุน กิติยากรศาสนูปถัมภ์ ในสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ จากคุณ : By Jupiter - [ วันฉัตรมงคล 22:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สังคหคาถา พระวิสุทธิมรรค อนึ่ง  ในเรื่องประวัติพระพุทธโฆสะนี้   พระบุรพาจารย์ในสีหลทวีปครั้งกระโน้น   ได้กล่าวคาถารวมความไว้ดังนี้ เมื่อ (ศาสนายุกาล)  แต่ปรินิพพานแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าล่วงแล้ว  ๙๕๖  พรรษา   พระเจ้ามหานามทรงครองราชย์ในลังกาโดยทศพิธธรรม  พราหมณมาณพผู้เกิดในบ้านใกล้โพธิมณฑ์    เป็นผู้รู้วิทยาและกระบวนศิลปะ  จบไตรเพท  เจนจัดลัทธิ  เชี่ยวชาญวาทะทั้งปวง  มีความต้องการจะใช้วาทะ  จึงเที่ยวโต้วาทะไปในชมพูทวีป  จนมาถึงวิหารแห่งหนึ่ง  ตอนกลางคืนบริวรรตปาตญชลีมนต์ให้มีบทอันสมบูรณ์เป็นปริมณฑลดี พระมหาเถระองค์หนึ่งชื่อเรวตะ   ในวิหารนั้นทราบชัดว่า  “ สัตว์ผู้นี้มีปัญญามาก  เราทรมานได้จะดี “  ท่านจึงกล่าวเปรยว่า  “ ใครหนอมีเสียงเป็นฬา “ พราหมณมาณพถามท่านว่า “ ท่านรู้ความในเสียงร้องของฬาหรือ “  เมื่อท่านรับว่ารู้  จึงยังให้ท่านลงสู่ลัทธิของตน  (คือเอาลัทธิของตนมาถามท่าน ? )  ท่านก็แก้ข้อที่ตนถาม ๆ ได้  ทั้งชี้ข้อที่ผิดพลาดได้ด้วย  ครั้นท่านเตือน (จะถามบ้าง )  ก็อนุญาตให้ท่านยังตนให้ลงสู่วาทะของท่านบ้าง(ท่านถามแล้ว)  ไม่ (อาจ)  แก้ความหมายแห่งบาลีมหาอภิธรรมแก่ท่านได้   จึงถามว่า “ นี่เป็นมนต์ของใคร “    ท่านบอกว่าเป็นมนต์ของพระพุทธเจ้าจึงขอท่าน  ท่านบอกว่า “ เราจะให้พุทธมนต์นั้นแก่คนที่ทรงเพศอย่างเรา “  พราหมณมาณพนั้น  อันบุพเหตุ (คือกุศลในปางก่อน )  ทั้งหลายเตือน (ใจ) แล้ว   จึงบวชเพื่อต้องการมนต์  เธอได้อุปสมบทแล้วก็เรียนพระไตรปิฏก  ภายหลังก็ถือเอาพระไตรปิฏกนั้นว่า  นี่เป็นเอกายนมรรค (ทางดำเนินอย่างเอก ประเสริฐกว่าลัทธิเก่าของตน) (ต่อมา) ท่านเป็นผู้ปรากฏ (เด่น) ดังดวงไฟ ดังดวงจันทร์  ดังดวงอาทิตย์  ซึ่งได้พยากรณ์กล่าวแก้ธรรมอันลึกแก่สัตว์ทั้งหลายละม้ายพุทธพยากรณ์   ท่านจึงได้นามว่า  พุทธโฆสะ  เพราะโด่งดังไปในพื้นแผ่นดินแม้นพระพุทธองค์ ในครั้ง (อยู่ที่วิหาร) นั้น  ท่านมีความรู้ได้แต่งปกรณ์ชื่อญาโณทัยไว้ในวิหารนั้น  แล้วแต่งอรรถกถาธรรมสังคณี   เริ่มจะแต่งอรรถกถาน้อยชื่อ อรรถสาลินี  พระเรวตเถระเห็นเช่นนั้น  จึงบอกว่าปกรณ์ที่นำมาที่ (ชมพูทวีป) นี่   มีแต่พระบาลีอรรถกถาหามีไม่  อาจริยวาทต่าง ๆ ก็ไม่มีเช่นกัน  แต่อรรถกถาเป็นภาษาสิงหลล้วน   ที่พระมหินท์ผู้ทรงปรีชาญาณ  ตรวจดูกถามรรคที่ได้ขึ้นสู่สังคีติทั้ง ๓  ครั้ง  นับถือเป็นคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้   และพระเถระมีพระสารีบุตรเป็นต้นร้อยกรองไว้  แล้วแต่งขึ้นไว้เป็นภาษาสีหล  ยังเป็นไปอยู่ในสีหลทวีป  เธอจงไปที่สีหลทวีปนั้น  ตรวจดูอรรถกถาสีหลนั้น  แล้วปริวรรตไว้ในภาษามคธเสียได้  อรรถกถา (ที่ปริวรรต) นั้น  จะนำมาซึ่งประโยชน์เกื้อกูลแก่ชาวโลกทั้งปวง เมื่อพระเถระบอกเช่นนั้น  ท่านผู้มีปัญญามากก็เลื่อมใส  ออก (เดินทาง) จากวิหารนั้น  มาถึง(สีหล) ทวีปนี้ในรัชกาลพระราชาพระองค์นี้แหละ  ท่านมาถึงมหาวิหารอันเป็นที่อยู่ของสาธุภิกษุทั้งปวงไปสู่มหาปธานฆระ  ได้ฟังอรรถกถาสีหลและเถระวาทะโดยตลอดจากสำนักพระสังฆปาละแล้ว  ก็ตัดสินว่า  นี่แหละเป็นพระพุทธาธิบายของพระธรรมสามิศร์แท้  จึงนิมนต์สงฆ์ในวิหารนั้นมาพร้อมกันแล้วกล่าวว่า  “ ขอท่านทั้งหลายโปรดให้หนังสือคัมภีร์ทั้งหลายแก่ข้าพเจ้าเพื่อจะทำอรรถกถา”  สงฆ์จะทดสอบปัญญา จึงให้คาถา ๒ บทแก่ท่าน กล่าวว่า “ ท่านจงแสดงความสามารถของท่านในคาถา ๒ บทนี้  เราทั้งหลายเห็นความสามารถของท่านแล้ว จึงจะให้หนังสือทั้งหมด “  ท่านจึงรวบรวมพระไตรปิฏกพร้อมทั้งอรรถกถาโดนย่ยย่อ  แต่งปกรณ์วิสุทธิมรรคขึ้นในมหาวิหารนี้เอง  ครั้นแล้วจึงนิมนต์สงฆ์ผู้ฉลาดรู้พระสัมพุทธธรรมให้ประชุมกัน ณ  ที่ใกล้มหาโพธิพฤษ์ (ลังกา)   ปรารถจะให้อ่านปกรณ์วิสุทธิมรรคนั้น (ให้สงฆ์ฟัง) เทวดาทั้งหลายจะประกาศความมีฝีมือของท่านให้ปรากฏในมหาชน  จึงกำบังหนังสือนั้นไว้เสีย  ท่านก็ทำขึ้นใหม่อีก ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง  เมื่อนำหนังสือมาจะให้อ่านครั้งที่ ๓ พวกเทวดาก็เลิก (กำบัง)  วางหนังสืออีก ๒ จบ (ที่กำบังไว้) ให้พร้อมในที่นั้น ครั้งนั้นภิกษุทั้งหลายอ่านหนังสือ (วิสุทธิมรรค)  ๓  จบนั้นด้วยกัน     ความผิดเพี้ยนกันโดยคัณฐะก็ดี  โดยอรรถก็ดี  โดยเกณฑ์ก่อนหลังก็ดี   โดยเถรวาท ทั้งหลายก็ดี  โดยบาลีทั้งหลายก็ดี  มิได้มีเลยในหนังสือ (วิสุทธิมรรค)  ทั้ง  ๓  จบนั้น ครั้งนั้น  สงฆ์ชื่นชมยินดีกันเป็นพิเศษ  บอกกล่าวกันเซ็งแซ่ไปว่า “ ท่านผู้นี้คือพระโพธิสัตว์เมตไตรยมา (เกิด) ไม่ต้องสงสัย “  จึงมอบหนังสือคัมภีร์พระไตรปิฏกพร้อมทั้งอรรถกถาให้ ท่านอยู่ในมหาวิหารอันเป็นบ่อเกิดแห่งคัมภีร์     เป็นที่ไกลความเกี่ยวข้อง (กับคนอื่น)  ปริวรรตอรรถกถาสีหลทั้งหมดในครั้งนั้นมาในภาษามคธ   อันเป็นมูลภาษาของอรรถกถาทั้งปวงนั้น   อรรถกถา (ที่ท่านปริวรรต)  นั้นก็ได้นำมาซึ่งประโยชน์เกื้อกูลแก่ประชุมชนทุกภาษา  พระอาจารย์ชั้นเถระทั้งปวง(นับ) ถืออรรถกถานั้นแม้นพระบาลี ครั้นเมื่อกิจที่พึงทำถึงซึ่งความสำเร็จแล้ว  ท่านก็กลับไปชมพูทวีป  เพื่อจะไหว้พระมหาโพธิ (ที่พุทธคยา) พระเจ้ามหานามทรงครองแผ่นดินอยู่ ๑๒  ปี  ทรงทำบุญหลายอย่างต่างประการแล้ว  ก็เสด็จไป (สู่ปรโลก) ตามกรรม ฝ่ายพระเถระพุทธโฆสะ   ครั้นทำอรรถกถาพระไตรปิฏก  ทำประโยชน์เกื้อกูลแก่สัตว์โลกเป็นอันมากแล้ว  อยู่ไปจนตลอดอายุ  ก็ไปสู่ดุสิตเทวโลกแล . จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 6 พ.ค. 50 08:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จากหนังสือ  ธรรมบท  ทางแห่งความดี คำนอบน้อมของผู้เรียบเรียง พระเถระใด  นามว่า  พุทธโฆสาจารย์  ข้าพเจ้าขอนอบน้อมด้วยเศียรเกล้าซึ่งพระเถระนั้น  ผู้มีคุณสมุทัยเป็นเอนก   มีศีลอันบริบูรณ์และอาจาระอันงามเป็นต้น  เป็นผู้ประดับด้วยคุณ  คือ  ศรัทธา  ความเพียร  และปัญญา  ผู้ซื่อตรง  อ่อนโยน  ฉลาดในลัทธิของตน(พระพุทธศาสนา)  และลัทธิของผู้อื่น(ศาสนาอื่น ๆ )  มีญาณและปัญญามิได้ติดขัดในคำสอนแห่งพระศาสดา  ฉลาดรอบรู้ทั้งในพระไตรปิฏกและอรรถกถา  มีความชำนาญในไวยกรณ์  พูดได้ไพเราะอ่อนหวาน  เป็นนักพูดชั้นเยี่ยม  เป็นมหากวี  เป็นเครื่องประดับของหมู่คณะ  รุ่งเรืองดังประทีปในหมู่พระเถระด้วยกัน  มีความรู้ไม่ติดขัดในอุตตริมนุสสธรรม (ธรรมอันยิ่งของมนุษย์)  มีอภิญญา ๖  และปฏิสัมภิทา  ๔  เป็นต้น  มีความรอบรู้หมดจดบริบูรณ์  ได้รจนาคัมภีร์อรรถกถาธรรมบทไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้อาศัยแนวแห่งอรรถกถาธรรมบท  อันท่านเรียบเรียงไว้อย่างดีแล้วในภาษามคธ  หรือบาลีนั้น  รจนาทางแห่งความดีนี้ขึ้นเพื่อประโยชน์แก่ประชาชนชาวไทยทั่วไป  ไม่จำกัดอยู่แต่ในเฉพาะหมู่ภิกษุสงฆ์เท่านั้น  และเพื่อผลงานอันเป็นอมตะของท่านพุทธโฆสาจารย์จักได้แพร่หลายยิ่งขึ้นสมมโนปณิธานของท่านผู้รจนา ด้วยอานุภาพแห่งการนอบน้อมและกุศลเจตนานี้  ขออุปสรรคอันตรายทั้งปวงจงสิ้นไป  อย่าได้มาขวางกั้นการรจนาครั้งนี้  ขอให้การรจนาทางแห่งความดี  จงสำเร็จลงด้วยดี  เพื่อประโยชน์แก่ผู้มุ่งประโยชน์ตลอดกาลนานเทอญ วศิน    อินทสระ --------------------------------------------------------------------- จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 6 พ.ค. 50 08:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สารบัญ อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท http://84000.org/tipitaka/attha/index25b.php ---------------------------------------- ผลงานที่ท่านรวบรวม และแปลไว้  อ่านทีไร  เกิดศรัทธา ๔ ครับ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 6 พ.ค. 50 08:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มีพระพุทธวจนะ ตรัสไว้ว่า "ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท" ตกลง ปฏิจจสมุปบาท หรือปัจจยาการ ตามที่ ป.อ.ปยุตฺโต) ท่านชี้ไว้ ปัจจยาการ หรือปฏิจจสมุปบาท ตามที่ปรากฏในวิสุทธิมัคค์ ..ไว้ว่า ...คัมภีร์วิสุทธิมัคค์ของพระพุทธโฆสผู้เป็นอรรถกถาจารย์องค์สำคัญ แม้จะถือกันว่าเป็นปกรณ์พิเศษ ไม่ใช่เป็นอรรถกถา เพราะท่านเรียบเรียงขึ้นตามโครงเรื่องที่ท่านตั้งเอง นั้น ตรงกับ พระพุทธวจนะสูตรไหนครับ ..จขกท? เรื่องสำคัญ เช่นนี้ จขกท กลับไม่ใส่ใจ หรือ? จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 6 พ.ค. 50 09:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 -->>  พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท ถามว่าพระสาวกระดับไหน  ระดับพระโสดาอย่างพระอานนท์ยังเห็นไม่ตรงกับพระพุทธเจ้าเรื่องปฏิจจสมุปบาทเลย  ท่านพระอานนท์เห็นว่าปฏิจจสมุปบาทเป็นเรื่องง่ายสำหรับท่าน  แต่พระศาสดาทรงตรัสห้ามว่าอย่าคิดอย่างนั้น...?  ปฏิจจสมุปบาทเป็นธรรมลึกซึ้ง  เพราะไม่รู้จริง  สัตว์โลกจึงยังยุ่งเหยิงอยู่อย่างนี้  และยังต้องท่องเที่ยวในวัฏฏสงสารตราบนานเท่านาน แล้วทำไมไม่อธิบายให้ชัดลงไปทีซีว่า   ...พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท ถามว่าเขียนแค่นี้แล้วความชัดเจนอยู่ตรงไหน  พระศาสดาและพระสาวกจะเห็นตรงกันในเรื่องนี้อย่างไร  คุณเซนเถรวาท (F=9b)โปรดชี้แจง... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 6 พ.ค. 50 11:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ..ถามว่าพระสาวกระดับไหน ระดับ พระพุทธโฆษาจารย์ ไงครับ ตามที่ปรากฎในวิสุทธิมัคค์ไงครับ..คุณปราชญ์ขยะ ว่า ระดับไหนละครับ แล้วทำไมไม่อธิบายให้ชัดลงไปทีซีว่า   ...พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท บอกแล้วไง เราไม่ได้เป็นศิษย์ร่วมสำนักอาจารย์เดียวกัน เรา ไม่ใช่คนรู้จักกัน...จึงไม่อธิยาบให้ "ปราชย์ที่ถ่มตัว ว่า เป็นแค่ ปราชย์ขยะ" บอกแล้วไงว่า ..พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ ..ทำไม คุณปราชย์ขยะ จึงไม่ไปทูลถามพระองค์เองละ หรืออย่างน้อย ก็กลับไปถามอาจารย์ของคุณฯ ซิว่า ทำไม "ระดับพระพุทธโฆษาจารย์ จึงใช้ คำว่า อัทธา ๓ ซึ่งไม่ ตรงกับพระพุทธวจนะ สูตรไหนๆ ว่าทรงตรัส คำว่า อัทธา ๓?" จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 9 พ.ค. 50 22:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คห 23 นายโชติ ผู้บิดเบือนพระธรรมเป็นนิตย์ ตู่หาว่าพระพุทธเจ้าตรัส..... ......พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า  : ศาสดาและสาวกย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่องปฏิจจสมุปบาท.... การบิดเบือนในสิ่งที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส แสดงถึงความลบหลู่ในพระธรรม ลบหลู่ในพระพุทธเจ้า จะได้รับกรรมอันหนักยิ่ง ต่อไปภายภาคหน้า หรือว่าไม่กลัวผลของกรรม ถ้าอย่างงั้น ทำไมไม่ไปอยู่กับลัทธิอื่น อ้อ.....ลัทธิสัมภเวสี ของพุทธทาส น่ะ เหมาะที่สุด จากคุณ : By Jupiter - [ 10 พ.ค. 50 00:08:36 ]