ความคิดเห็นที่ 1 --->>  4.  ทรรศนะของปกุธกัจจายนะ ปกุธกัจจายนะเป็นนักพหุนิยมและวัตถุนิยม  มีทรรศนะคล้ายกับอชิตเกสกัมพลโดยถือว่าสัตว์ประกอบด้วยธาตุทั้งหลาย   ธาตุเหล่านั้นเป็นสิ่งที่มีความมั่นคง   ไม่เป็นบ่อเกิดของสิ่งใด  ๆ  ได้อีก   ไม่มีพฤติกรรมร่วมกับสิ่งใด  ๆ  ไม่มีการเคลื่อนไหว  ไม่มีการเปลี่ยนแปลง  ดังนั้นจึงไม่มีใครฆ่าใคร  ไม่มีใครถูกฆ่า  ไม่มีใครแสดงอะไรแก่ใคร    ไม่มีใครสอน  ไม่มีใครเรียน   แม้ดาบจะผ่านร่างกายของสัตว์ไปก็ไม่จัดเป็นการทำบาป   ไม่จัดเป็นการทำลายสัตว์เป็นเพียงดาบได้ผ่านกลุ่มธาตุที่ปรากฏเป็นร่างกายเท่านั้น    ร่างกายนั้นเป็นกลุ่มของปรมาณูไม่มีสิ่งอื่นใดทุกอย่างสิ้นสุดลงพร้อมกับการตายของสัตว์นั้น  ๆ     พระพุทธศาสนาเรียกทรรศนะนี้ว่า  [b]“อุจเฉทวาทะ”  หรือ  “อุจเฉททิฐิ”   แปลว่า   “เห็นว่าสูญสิ้น”   คือไม่มีใคร  ตายแล้วจึงไม่มีอะไรเหลืออยู่อีก  อยู่ในฐานะเป็น  นัตถิกทิฐิ  คือ  ปฏิเสธความเป็นสัตว์เป็นบุคคล  เป็นอเหตุกทิฐิ คือ  ปฏิเสธเหตุของความเศร้าหมอง ความบริสุทธิ์  และเป็น  อกิริยทิฐิ   คือ  ปฏิเสธการกระทำด้วย  เพราะเมื่อปฏิเสธบุคคลอย่างเดียวแล้ว   การกระทำจะมีได้อย่างไร   เพราะฉะนั้น  ทรรศนะของเจ้าลัทธิปกุธกัจจายนะ   จึงมีลักษณะกลมกลืนกับเจ้าลัทธิเหล่าอื่นที่กล่าวมาแล้ว   ************************************************************************** --->>  5.   ทรรศนะของสญชัยเวลัฏฐบุตร ไม่ปรากฏชัดเจนว่า   สญชัยถือทรรศนะใด   ว่าเป็นสิ่งสูงสุด   เพราะถือว่า  สิ่งอันติมะเป็นสิ่งไม่สามารถกำหนดได้  สญชัยกล่าวถึงปัญหาบางอย่างที่พระพุทธเจ้าไม่ทรงพยากรณ์  เช่น ปัญหาเรื่อง  อาตมันเป็นสิ่งเดียวกับร่างกายหรือไม่ ?   สัตว์ตายแล้วเกิดอีกหรือไม่?  ปัญหาเหล่านี้พระพุทธเจ้าไม่ทรงพยากรณ์   โดยทรงแสดงเหตุผลว่าเป็นเรื่องไร้ประโยชน์   แต่ทรงพยากรณ์ปัญหาต่าง  ๆ   ในกระบวนการของอริยสัจ  4   ในการตอบปัญหาต่าง ๆ  สญชัยใช้หลักตรรกวิทยาเป็นเครื่องมืออย่างสำคัญจึงถูกวิจารณ์ว่าเป็น  อมราวิกเขปิกะ   คือ  พูดซัดส่ายไปมาอย่างปลาไหล  เป็นคนพูดจาไม่อยู่กับร่องรอยที่แน่นอน  แต่ไม่จัดว่าเป็น   อกิริยาวาทิน  อย่าง  4  เจ้าลัทธิข้างต้น -->> คัมภีร์ทางพระพุทธศาสนากล่าวว่า   สญชัยเป็นครูของพระสารีบุตร   และพระโมคคัลลานะผู้เป็นอัครสาวกเบื้องขวาและเบื้องซ้าย  ของพระพุทธเจ้า   พระอัครสาวกได้พยายามที่จะให้อาจารย์ไปเฝ้าพระพุทธเจ้า   เมื่ออ้อนวอนไม่เป็นการสำเร็จ   จึงได้ไปเฝ้าพระพุทธเจ้าพร้อมด้วยบริวารจำนวนมาก ************************************************************************** --->>  6.  ทรรศนะของนิครนถนาฏบุตร นิครนถนาฏบุตร   เป็นเจ้าลัทธิร่วมยุคกับพระพุทธเจ้า   เป็นเจ้าลัทธิที่ถือปฏิบัติ เปลือยกาย   เพราะถือว่าเครื่องนุ่งห่มเป็นเครื่องผูกพันอย่างหนึ่ง   เป็นเครื่องหมายของการมีพันธะอยู่กับโลกวัตถุ   นิครนถนาฏบุตร  เป็นผู้มีบทบาทสำคัญมากในศาสนาเชน    โดยทั่วไปถือว่าเป็นผู้เดียวกับมหาวีระศาสดาองเชน     แต่คัมภีร์ทางพระพุทธศาสนากล่าวถึงนครถนาฏบุตรเป็นส่วนใหญ่  ว่าเป็นผู้ปฏิบัติทรมานตน   ในฐานะเป็นตบะปลดเปลื้องกรรมเก่าให้หมดไป   และเพื่อปิดกั้นกรรมใหม่ไม่ให้เกิดขึ้น   ต่อจากนั้นก็จะบรรลุโมกษะ   คัมภีร์ทางพระพุทธศาสนากล่าวว่า   นิครนถนาฏบุตร   ได้สิ้นชีวิตก่อนพระพุทธเจ้า   สาวกแตกสามัคคีกัน  พระพุทธสาวกเห็นเหตุการณ์เช่นนั้นก็เป็นห่วงถึงพระพุทธศาสนา   ด้วยเกรงว่า  เมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว   พระสาวกจะแตกสามัคคีเช่นนั้น   จึงกราบทูลพระพุทธเจ้าเพื่อทำสังคายนา   พระพุทธเจ้าทรงแนะนำวิธีพิจารณาหลักธรรมและทรงแสดงวิธีการไว้เป็นตัวอย่าง ทรรศนะทางปรัชญาของเชน   กล่าวถึงเนื้อสารน่ามีอยู่จริง  9  อย่าง  คือ 1.  ชีวะ  ที่เป็นตัวการของสิ่งมีชีวิต   มีอยู่ในทุกสิ่งแม้แต่ต้นไม้  มีความรู้เป็นคุณสมบัติ 2.  อชีวะ  สิ่งที่เป็นพื้นฐานให้ชีวะทำงานได้   เช่น  ร่างกายเป็นที่อาศัยของสิ่งที่  เรียกว่า  ชีวะ 3.  บุญ-บาป   เป็นผลเกิดจากพฤติกรรมของชีวะ  ปรากฏทางกาย  วาจา  และทางมนัส 4. อาสวะ  คือสิ่งที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกาย  และจิต   เป็นไปตามกรรมที่ได้ทำไว้ 5.  สังวระ   คือการปิดกั้นกระแสกรรม   และทำลายกรรมให้หมดสิ้นไป 6.  พันธะ   คือการผูกพันทางชีวะ   เป็นเหตุให้ต้องตายและเกิดสืบต่อไป 7.  นิรชา   การกำจัดผลกรรม  เหมือนการปิดน้ำไม่ให้รั่วเข้าเรือ  แล้วทำการวิดน้ำในเรือออกให้หมดสิ้น 8.  โมกษ   คือความหลุดพ้น  เป็นขั้นที่ผู้ปฏิบัติรู้ชัดตามเป็นจริง   ตามหลักการของศาสนาเชน ปรัชญาเชนถือว่า  ความจริงต่าง  ๆ  มีอยู่หลายแง่หลายมุม  ทั้งความจริงก็มีหลายอย่าง  ทรรศนะดังกล่าวนี้เรียกว่า  “อเนกันตวาทะ”   แปลว่า   “กล่าวถึงความจริงไม่ใช่หนึ่ง ”  แต่ความจริงเหล่านั้นจะยืนยันเพียงด้านใดด้านหนึ่งไม่ได้   เพราะจะกลายเป็นปฏิเสธความจริงด้านอื่น  ๆ   จะเป็นการปฏิเสธความจริงเสียหลายด้าน  เมื่อถือเอาเพียงด้านเดียว  ดังนั้นการจะกล่าวยืนยันความจริงใด ๆ  จำต้องมีคำว่า   “บางที”  หรือ  “อาจนะ”  เข้ามากำกับ   เพื่อเป็นการเปิดโอกาสความจริงด้านอื่นให้เป็นความจริง   หลักการดังกล่าวนี้เรียก   “สยาทวาท”  แปลว่า  “การกล่าวความจริงอย่างมีเงื่อนไข ”   ด้วยเหตุนี้ปรัชญาเชนจึงไม่กล่าวความจริงที่เป็น  “อันติมะ”  การกล่าว  การกล่าวถึงสิ่งใด  ๆ   จะต้องระบุ   รูปแบบ  เนื้อสาร  และ  กาลเทศะ  ของสิ่งนั้น  ๆ  มีเงื่อนไขการกล่าวความจริง  7  ขั้น  คือ 1. สิ่งนั้นอาจจะเป็นจริง  (ตามรูปแบบ  เนื้อสาร  และกาลเทศะ) 2.  สิ่งนั้นอาจจะไม่จริง- 3.  สิ่งนั้นอาจเป็นจริงและไม่เป็นจริง- 4.  สิ่งนั้นอาจจะเป็นสิ่งอธิบายไม่ได้- 5.  สิ่งนั้นอาจจะเป็นจริง และอธิบายไม่ได้ 6.  สิ่งนั้นอาจจะไม่เป็นจริง  และอธิบายไม่ได้- 7.  สิ่งนั้นอาจจะเป็นจริงและไม่เป็นจริง  ทั้งอธิบายไม่ได้- ข้อปฏิบัติพื้นฐาน   5  ประการ  ในศาสนา  เชน  คือ 1.  อหิงสา   การไม่เบียดเบียนทางกายวาจาและใจ 2.  สัตยะ  การปฏิบัติสัจจะทางกาย  วาจา  ใจ 3.  อสเตยยะ  การไม่ลักด้วยกาย  วาจา  ใจ 4.  พรหมจริยะ   การปฏิบัติถูกต้องเรื่องกามด้วยกาย  วาจา  และใจ 5.  อปริคคหะ   การไม่เกาะเกี่ยวสิ่งใด  ๆ  ด้วยกาย  วาจา   และใจ นักบวชต้องปฏิบัติตามหลักการนี้อย่างเคร่งครัด   จึงเรียกว่าลักษณะการปฏิบัติว่า มหาพรต  ส่วนผู้ครองเรือนปฏิบัติในขั้นต่ำลงมา  จึงเรียกว่า  “อนุพรต”   คำว่า  “พรต”  คือข้อปฏิบัติหรือหมายถึงสิ่งที่เรียกว่า   ข้อวัตรปฏิบัติ หลักการในการปฏิบัติในศาสนาเชนที่นำมากล่าวนี้  เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น  สำหรับเป็นเครื่องประกอบทรรศนะของนิครนถนาฏบุตร  ผู้ประสงค์ศึกษาพิสดารค้นหาได้จากศาสนาและปรัชญาของเชน   ซึ่งมีอยู่ในฐานะเป็นปรัชญาและศาสนาระบบหนึ่งของอินเดีย ************************************************************************** --->> รวมความว่า   ลัทธิปรัชญาของครูทั้ง 6  เป็นลัทธิปรัชญาร่วมพุทธกาล   ทำให้เห็นว่า  ในสมัยพุทธกาลนั้น  ไม่ได้มีเฉพาะพระพุทธศาสนาเท่านั้น   ที่ปรากฏในห้วงความคิดของปวงชนแต่ยังมีลัทธิปรัชญาอื่น ๆ   อีกมาก  มีทรรศนะของครูทั้ง  6  เป็นต้น   พระพุทธเจ้าตรัสปรารภครูทั้ง  6  ว่า  เหมือนชาวประมงที่ปิดกั้นปลาไม่ให้สัตว์น้ำแหวกว่ายลงสู่ห้วงแห่งอิสรภาพ  คือมรรคผลนิพพาน... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 22 มิ.ย. 50 18:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ซีรีนี้ให้ชื่อว่า...ศาสนาในอินเดียโบราณ ลัทธิของครูทั้ง 6 ในสามัญผลสูตร http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5536994/Y5536994.html สมณะพราหมณ์ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5535293/Y5535293.html พราหมณปุโรหิต , พราหมณาจารย์ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5534893/Y5534893.html ชีวิตแบบฤษี...? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5534123/Y5534123.html ปริพพาชก...? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5533971/Y5533971.html สงฆ์ หรือ คณะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5533568/Y5533568.html หลักธรรมสร้างความเป็นสมณะในพุทธศาสนา http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5533303/Y5533303.html โมฆบุรุษมีความเห็นว่า กรรมไม่มี กริยาไม่มี ความเพียรไม่มี บัณฑิตกล่าวว่าเลวทรามกว่าวาทะของสมณะทุกจำพวก http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5528059/Y5528059.html จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 22 มิ.ย. 50 18:33:01 ]