ความคิดเห็นที่ 1 พระศาสดาทรงห่วง ตรัสเตือนว่าการทำลายสงฆ์เป็นโทษหนัก แต่พระเทวทัตก็ไม่เชื่อ จากหนังสือ ทางแห่งความดี เล่ม 1 โดยอาจารย์วศิน อินทสระ พระเทวทัต เป็นพระโอรสของพระเจ้าสุปปพุทธะแห่งโกลิยวงศ์ เมื่อครั้งที่พระพุทธเจ้าเสด็จมาโปรดพระญาติที่กบิลพัสดุ์ มีพระราชกุมารไม่น้อยที่ออกบวชตามพระศาสดา แต่มี 6 พระองค์มิได้บวช คือ ภัททิยกุมาร อนุรุทธะ อานันทะ ภคุ กัมพิละ และเทวทัต พระญาติทั้งหลายต่างพูดกันว่า ได้ให้ลูกๆของตนบวชแล้ว ชะรอย 6 องค์นี้จะไม่ใช่ญาติจึงไม่บวช เสียงนี้ทำให้ท้าวมหานามไม่สบายพระทัย ปรึกษากับอนุรุทธะว่าในพวกเรา 2 คนนี้ ต้องบวชคนหนึ่ง อนุรุทธะเลือกจะบวชได้ไปขอพระมารดา ซึ่งทรงห้ามถึง 3 ครั้ง เมื่อยืนยันจะบวชพระมารดาจึงว่า หากภัททิยราช บวชด้วยก็จะให้บวช อนุรุทธะ จึงไปหาภัททิยะ อ้อนวอนอยู่ 7 วัน ภัททิยะจึงรับคำ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในการออกบวชครั้งนี้ มีพระราชกุมาร 6 พระองค์ด้วยกัน คือ ภัททิยะ อนุรุทธะ อานันทะ ภคุ กัมพิละ และเทวทัต รวมอุบาลี คนดูแลเสื้อผ้าตามไปด้วยอีกหนึ่ง ก่อนออกบวชได้สนุกสนานเพลิดเพลินเต็มที่ ราวกับเทวดาเสวยทิพยสมบัติ แล้วเสด็จไปเมื่อถึงพรมแดน ราชกุมารทั้ง 6 ได้เปลื้องพัสตราภรณ์ของตนห่อแล้วส่งให้อุบาลีบอกให้รับของมีค่าเหล่านี้ไป อุบาลีรำพันต่าง ๆ แต่ไม่อาจขัดขืนคำสั่ง จึงลุกขึ้นถือห่อของกลับไป เมื่อเดินทางกลับไปได้หน่อยหนึ่ง อุบาลีฉุกคิดว่าพวกศากยะดุร้าย อาจเข้าใจผิดคิดว่าเราปลงพระชนม์พระกุมาร แล้วยึดสมบัติเหล่านี้ นี่เป็นอันตรายของเรา อนึ่งศากยะทั้ง 6 ทรงสละสมบัติล้ำค่าออกบวช แล้วเราเล่า หากรับพัสตราภรณ์อันเขาทิ้งแล้ว จะไม่เหมือนกินน้ำลายที่เขาถ่มทิ้งหรือคิดแล้วจึงแก้ห่อออก เอาพัสตราภรณ์แขวนไว้บนกิ่งไม้ พลางกล่าวว่าผู้ต้องการจงเอาไปเถิด แล้วกลับไปหาราชกุมารเล่าความคิดของตนให้ทราบ ราชกุมารก็รับไปโดยดี ขณะนั้นพระศาสดาประทับอยู่ ณ อนุปิยอัมพวันของพวกมัลลกษัตริย์ ราชกมารทั้ง 6 และอุบาลีเข้าเฝ้าขอบวช กราบทูลว่าพวกตนมีความถือตัวมาก อุบาลีรับใช้มานาน ขอให้อุบาลีบวชก่อน เพื่อพวกตนจะได้ไหว้ เพื่อลดมานะลง พระศาสดาอนุโลมตาม ทรงให้อุบาลีบวชก่อนจากนั้นจึงบวชให้พระราชกุมารทั้ง 6 บรรดาท่านทั้ง 6 นั้น ภัททิยะได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ภายในพรรษานั่นเอง พระอนุรุทธะได้ตาทิพย์ ต่อมาภายหลังได้สดับมหาปุริสวิตักกสูตร ได้บรรลุอรหันต์ พระภคุและกัมพิละ ภายหลังได้เจริญวิปัสสนาบรรลุอรหัตผล พระอานนท์ได้บรรลุโสดาบัน ส่วนพระเทวทัตได้ฤทธิ์ปุถุชน (หมายความว่าได้ฤทธ์กลหลายอย่าง แต่ยังเป็นปุถุชนอยู่) ต่อมาพระศาสดาเสด็จสู่เมืองโกสัมพี ประชาชนเลื่อมใสยิ่ง พากันถือเครื่องอุปโภคบริโภคมาสักการะ ถามกันอยู่ว่า พระศาสดาอยู่ที่ไหน พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ พระภัททิยะ พระอนุรุทธะ พระอานนท์ พระภคุ พระกัมพิละ อยู่ที่ไหน แต่ไม่มีใครถามหาพระเทวทัตเลย พระเทวทัตเสียใจมาก คิดว่าตนน่าจะคบกับใครหนอ จึงจะเกิดลาภสักการะบ้าง มองไปเห็นแต่พระราชกุมารอชาตศัตรู พระโอรสพระเจ้าพิมพิสาร ยังหนุ่มยังไม่ค่อยจะรู้คุณและโทษ ถ้าเกลี้ยกล่อมด้วยดีก็จะได้เป็นพรรคพวก ทำให้ลาภสักการะเกิดขึ้นแน่นอน ดังนั้นพระเทวทัตจึงเดินทางจากโกสัมพีไปกรุงราชคฤห์เนรมิตเพศเป็นกุมารน้อย พันงู 4 ตัว คือ ที่มือที่เท้า 1 ตัว อีกตัวพันคอ อีกตัวหนึ่งไว้บนศีรษะ อีกตัวหนึ่งทำเฉลียงบ่า ลงจากอากาศมานั่งบนตักอชาตศัตรู พระกุมารทรงกลัว ตรัสถามว่า ท่านเป็นใคร จึงทูลตอบว่า “อาตมาภาพคือพระเทวทัต” เพื่อบรรเทาความกลัว พระเทวทัตจึงกลับเป็นภิกษุดังเดิม ประเล้าประโลมด้วยวาจาต่างๆ จนพระกุมารเลื่อมใส รับเป็นผู้อุปถัมภ์บำรุง พระเทวทัตทำลาภให้เกิดด้วยประการฉะนี้ แต่ต่อมาก็ถูกความเมาลาภครอบงำ ต้องการอำนาจในการปกครองคณะสงฆ์อีก คิดว่า “เราจักปกครองคณะสงฆ์ทั้งหมด” พร้อมกับความคิดนี้ฤทธิ์ต่างๆของพระเทวทัตก็เสื่อมไปทันที พระศาสดาเสด็จมาราชคฤห์ ประทับอยู่ ณ เวฬุวัน พระเทวทัตเข้าเฝ้ากราบทูลว่า พระศาสดาทรงชรามากแล้ว ขอให้อยู่เป็นสุขไปวันหนึ่งๆ ขอได้มอบภาระบริหารคณะสงฆ์แก่ตน พระศาสดาตรัสตอบว่า “อย่าเลยเทวทัต เธออย่าปกครองคณะสงฆ์เลย ขอให้เธอทำหน้าที่ของตนให้บริบูรณ์ก่อนเถิด การปกครองคณะสงฆ์เป็นหน้าที่ของเราหรือสารีบุตรโมคคัลลานะ เธอยังหาควรปกครองคณะสงฆ์ไม่” พระเทวทัตอ้อนวอนครั้งแล้วครั้งเล่า พระศาสดาจึงตรัสให้พระเทวทัตระลึกถึงความไม่ดีงามในใจของตนดัง “เขฬาสิกวาทะ”ว่า “ดูก่อนเทวทัต เธอนั้นพอใจติดอยู่ในลาภสักการะและชื่อเสียง ถูกลาภสักการะครอบงำ ทำให้จิตมืดบอด เทวทัตเอย อันลาภสักการะ เป็นประดุจเขฬะ(น้ำลาย)ที่พระอริยเจ้าทั้งหลายถ่มทิ้งแล้ว เธอไปติดใจ พอใจสยบอยู่ในก้อนเขฬะ คือลาภและปัจจัย 4 เห็นปานนั้น ควรอยู่หรือ” พระเทวทัตไม่พอใจมาก ผูกอาฆาตในพระศาสดาเป็นครั้งแรกแล้วหลีกไป ในระหว่างนั้น พระเทวทัตทำอะไรหลายอย่างอันจะก่อให้เกิดความเสื่อมเสียแก่คณะสงฆ์ของพระพุทธเจ้า พระศาสดาทรงเห็นว่า ปล่อยไว้ความเสื่อมจะมาถึงแก่คณะสงฆ์ จึงรับสั่งให้ประกาศในกรุงราชคฤห์ว่า การกระทำใด ๆ ของพระเทวทัตไม่เกี่ยวข้องกับพระองค์และคณะสงฆ์ ขอให้ประชาชนรับทราบตามนี้ด้วย ฝ่ายพระเทวทัตคิดว่า บัดนี้ เราถูกพระสมณโคดมตัดขาดแล้ว กำจัดเสียแล้ว เราจักทำความพินาศแก่พระสมณโคดมนั้นให้จงได้ แล้วเข้าเฝ้าพระเจ้าอชาตศัตรู ทูลยุยงว่าให้รีบปลงพระชนม์พระบิดาแล้วขึ้นครองราชย์ ส่วนตนจะปลงพระชนม์พระศาสดาเอง พระเจ้าอชาตศัตรู ปลงพระชนม์พระเจ้าพิมพิสาร พระราชบิดาสำเร็จ ขึ้นครองราชย์ พระเทวทัตขอคนแม่นธนูจากพระเจ้าอชาตศัตรูจำนวนหนึ่ง เพื่อปลงพระชนม์พระพุทธเจ้า แต่คนเหล่านั้นกลับไปเลื่อมใสขอบวชและบรรลุโสดาปัตติผลกันหมด พระเทวทัตจึงลงมือเอง โดยขึ้นไปบนยอดเขาคิชฌกูฎ แล้วกลิ้งศิลาลงมาในขณะพระศาสดาเสด็จขึ้นในทางแคบ ๆ สะเก็ดหินกระเด็นมากระทบพระบาททำให้พระโลหิตห้อ ได้หมอชีวกช่วยรักษาจนหายสนิทในวันรุ่งขึ้น พระเทวทัตแค้นใจนัก ให้พระเจ้าอชาตศัตรูปล่อยช้างนาฬาคิรี ซึ่งดุร้าย มอมเหล้าช้างหนัก ปล่อยให้มาทำร้ายพระพุทธเจ้าขณะออกบิณฑบาต พระศาสดาแผ่เมตตาทำให้ช้างนาฬาคิรี หมอบลงแทบพระบาทแสดงความเคารพเลื่อมใส ประชาชนจนรู้กันหมดว่าเรื่องร้ายต่างๆนี้เกิดจากพระเทวทัต ทำไมหนอพระราชาจึงคบคนชั่วเช่นนั้น พระเจ้าอชาตศัตรูได้ทราบเรื่องราวก็หวั่นพระทัยเกรงราชบัลลังก์ไม่มั่นคง จึงเลิกคบพระเทวทัต และเลิกบำรุงปัจจัยลาภทั้งหลาย ชาวเมืองก็ไม่ยอมถวายอะไรแก่พระเทวทัต พระเทวทัตเสื่อมจากลาภสักการะ ประสงค์จะเลี้ยงชีพด้วยการหลอกหลวง จึงเข้าเฝ้าพระศาสดา ทูลขอวัตถุ 5 ประการ คือ 1.ขอให้ภิกษุงดฉันเนื้อและปลาตลอดชีวิต ให้ฉันได้แต่อาหารผัก 2.ขอให้ภิกษุอยู่ป่าตลอดชีวิต 3.ขอให้ภิกษุถือผ้าบังสุกุลตลอดชีวิต ไม่ควรรับผ้าที่มีผู้ถวาย 4.ขอให้ภิกษุฉันอาหารเฉพาะที่บิณฑบาตมาได้ตลอดชีวิต ไม่ควรฉันอาหารที่มีผู้มาถวาย 5.ขอให้ภิกษุอยู่โคนไม้ปกติ ไม่ควรเข้าสู่ที่มุงบัง พระศาสดาไม่อำนวยตาม กลับตรัสว่า “อย่าเลยเทวทัตผู้ใดปรารถนาจะทำก็จงทำเถิด เราไม่ห้าม แต่จะบัญญัติให้ทำอย่างนั้นทั่วไปหมดนั้น ตถาคตไม่บัญญัติ” พระเทวทัตได้โอกาสจึงประกาศขึ้นว่า “ผู้ใดใคร่พ้นทุกข์ ขอผู้นั้นจงมากับเรา” ภิกษุบางพวกบวชใหม่ มีความรู้น้อย เข้าใจว่าเทวทัตทูลขอทั้ง 5 เรื่องด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่คงขอด้วยต้องการจะอวดเคร่งเพื่อให้ได้ลาภ และได้ความนับถือเท่านั้น เมื่อได้ภิกษุใหม่ ประมาณ 500 รูป เป็นบริวารแล้ว ก็เที่ยวขอปัจจัยชาวบ้านมาบริโภค และคิดทำลายสงฆ์ให้แตกกัน จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พระศาสดาทรงห่วง ตรัสเตือนว่า การทำลายสงฆ์เป็นโทษหนัก  แต่พระเทวทัตก็ไม่เชื่อ เช้าวันหนึ่ง ได้กล่าวกับพระอานนท์ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าพเจ้าจักทำอุโบสถสังฆกรรมต่างหาก ไม่รวมกับพระศาสดาและภิกษุสงฆ์ของพระศาสดา พระอานนท์เข้าเฝ้า ทูลให้พระศาสดาทรงทราบ พระพุทธองค์เกิดธรรมสังเวช และทรงปริวิตกว่า “เทวทัตทำกรรมอันเป็นเหตุให้หมกไหม้ในนรกเสียแล้ว กรรมอย่างนี้เป็นไปเพื่อความย่อยยับแก่สัตว์โลก รวมทั้งเทวโลกด้วย” ตรัสย้ำว่า  “กรรมที่ไม่ดี ไม่เป็นประโยชน์ ทำได้ง่าย  ส่วนกรรมที่ดีและมีประโยชน์ ทำได้ยากยิ่ง  กรรมดี คนดีทำได้ง่าย แต่คนชั่วทำได้ยาก กรรมชั่ว คนชั่วทำได้ง่าย แต่พระอริยเจ้าไม่ทำเลย” พระเทวทัตได้ภิกษุใหม่ชาววัชชี 500 รูป พาไปสู่ตำบลคยาสีสะ ในแคว้นมคธ พระศาสดาทรงห่วงภิกษุใหม่ จึงให้พระสารีบุตร และพระมหาโมคคัลลานะไปนำภิกษุเหล่านั้นกลับมา พระสารีบุตรและพระโมคคัลนะสั่งสอนอบรมจนภิกษุเหล่านั้นแจ่มแจ้ง แล้วพากลับมาเฝ้าพระศาสดา ขณะนั้นเทวทัตนอนพักผ่อนอยู่ เพราะนึกว่าพระอัครสาวกทั้งสองเลื่อมใสในตนจึงตามมา พระเทวทัตจึงให้แสดงธรรมแทนตน เมื่อพระอัครสาวกพาภิกษุ 500 รูปไปหมดแล้วพระโกกาลิกะ ซึ่งเป็นสาวกสนิทของพระเทวทัตเข้าไปปลุกพระเทวทัตพลางกล่าวว่า “เทวทัต ลุกขึ้นเถิด พระสารีบุตรพระโมคคัลลานะนำภิกษุไปหมดแล้ว ข้าพเจ้าเคยบอกท่านแล้วมิใช่หรือว่า อย่าไว้ใจพระสารีบุตรโมคคัลลานะ เพราะทั้งสองมีความปรารถชั่ว” แล้วด้วยความเจ็บใจ จึงเอาเข่ากระแทกอกพระเทวทัตจนกระอักเลือด พระศาสดาเสด็จสู่นครสาวัตถี แห่งแคว้นโกศลประทับ ณ เชตวัน มหาวิหาร ส่วนพระเทวทัต เพราะเหตุที่ถูกกระแทกหน้าอกจนกระอักเลือดและเสียใจที่พระอัครสาวกทั้งสองมาพาภิกษุไปหมด จึงป่วยหนักอยู่นานถึง 9 เดือน ในระหว่างป่วยคงมีโอกาสคิดทบทวนถึงกรรมของตนบ้าง จึงรู้สึกตัวว่าได้ทำผิดไว้ในพระศาสดา มาจึงอยากเข้าเฝ้าจึงขอร้องให้ศิษย์หามไปเฝ้า สาวกทั้งหลายกล่าวว่า เมื่อยังสามารถไป-มาได้อยู่ ได้ประพฤติตนเป็นคนมีเวรกับพระศาสดา ข้าพเจ้าไม่สามารถพาท่านไปได้ พระเทวทัตอ้อนวอนครั้งแล้วครั้งเล่า “จริงอยู่ข้าพเจ้าผูกเวรในพระศาสดา แต่พระองค์หามีเวรต่อข้าพเจ้าไม่ พระองค์มิได้ผูกอาฆาตข้าพเจ้าเลย แม้เท่าปลายผม จงกรุณาพาข้าพเจ้าไปเฝ้าพระศาสดาเถิด”  เมื่ออ้อนวอนมากเข้า ศิษย์ก็พร้อมใจกันหาม พระเทวทัตออกจากคยาสีสะไปเฝ้าพระศาสดา ณ เมืองสาวัตถี  ภิกษุทั้งหลายทราบข่าวนั้น จึงกราบทูลให้พุทธองค์ทราบ พระศาสดาตรัสตอบว่า  “ภิกษุทั้งหลายในชาตินี้เทวทัตจักไม่ได้เห็นเราอีกเลย” ท่านกล่าวว่า ภิกษุที่ขอวัตถุ 5 ประการแล้ว จะไม่ได้เห็นพระศาสดาอีกเลย ข้อนี้เป็นธรรมดา เมื่อพระเทวทัตมาถึงที่ต่าง ๆ ระหว่างทางภิกษุทั้งหลายก็กราบทูลพระศาสดาว่า “บัดนี้ พระเทวทัตมาถึงนั้นแล้วพระเจ้าข้า” พระศาสดาตรัสว่า “เทวทัตจะมาถึงไหน จะทำอย่างไรก็ตาม เรื่องที่เทวทัต จะได้เห็นเรานั้นเป็นไม่มี” เมื่อพระเทวทัตใกล้เข้ามา ภิกษุทั้งหลายก็กราบทูลอีกว่า “บัดนี้พระเทวทัตอยู่ห่างจากที่นี้ เพียงโยชน์เดียว,บัดนี้กึ่งโยชน์,บัดนี้มาถึงสระโบกขรณีหน้าวัดเชตวันแล้ว” พระศาสดายังคงยืนยันว่า  “แม้เทวทัต จะเข้ามาภายในวัดเชตะวันแล้วก็จะไม่ได้เห็นเรา”  พวกสาวกพาพระเทวทัตมาวางเตียงลงริมสระโบกขรณีใกล้วัดเชตวัน แล้วพากันลงไปอาบน้ำในสระ พระเทวทัตลุกจากการนอน นั่งห้อยเท้าทั้งสองลงบนแผ่นดิน เท้าทั้งสองค่อย ๆ จมลงไปในดิน ถึงข้อเท้า ถึงเข่าถึงเอว ถึงนม และถึงคอ เวลากระดูกคางจรดถึงพื้นเทวทัตได้กล่าวว่า “พระพุทธเจ้าพระองค์ใด ทรงเป็นผู้เลิศ เป็นเทพยิ่งกว่าเทพทั้งหลาย เป็นผู้ชำนาญในการฝึกคน ทรงมีพระจักษุรอบด้าน ทรงมีพระลักษณะอันสำเร็จมาจากบุญ ข้าพระพุทธเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นว่าเป็นที่พึ่ง ขอถวายกระดูกคางและลมหายใจครั้งสุดท้าย เป็นเครื่องสักการะแด่พระองค์” ทราบกันว่า พระศาสดาทรงเห็นฐานะนี้ (คือการที่พระเทวทัต จักถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่งในวาระสุดท้าย) จึงทรงยอมให้พระเทวทัตบวช ถ้าเขาไม่ได้บวชเลย อยู่เป็นคฤหัสถ์ จะทำกรรมหนักกว่านี้ จักไม่ได้ทำปัจจัยอันดีเพื่อภพต่อไป แต่เมื่อได้บวช แม้จะทำกรรมหนักก็จริง ก็ยังสามารถทำปัจจัยอันดีไว้เพื่อภพต่อไป นัยว่าในอีกแสนกัปป์ข้างหน้า พระเทวทัตจักได้เป็นปัจเจกพุทธเจ้านามว่า อัฏฐิสสระ พระเทวทัตจมดินแล้วไปเกิดในอเวจี ถูกไฟในอเวจีไหม้อยู่ เคลื่อนไหวไม่ได้ เพราะประพฤติในพระพุทธเจ้าผู้ไม่หวั่นไหว ทุกข์ทรมานอยู่ในอเวจีนั้นนานแสนนาน ภิกษุทั้งหลายสนทนากันว่า “พระเทวทัตมาถึงนี้แล้วไม่ทันได้เฝ้าพระศาสดา จมดินเสียแล้ว” พระศาสดาตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย เทวทัตประพฤติผิดในเรา ต้องถูกแผ่นดินสูบในกาลนี้เท่านั้นหามิได้ แม้ในกาลก่อนก็เคยแล้วเหมือนกัน” ทรงแสดงสีลวนาคชาดก สมัยที่พระองค์เป็นช้าง พบพรานหลงทางในป่าลึก ยกขึ้นหลังของตนไปส่งถึงที่อันปลอดภัย แต่พรานนั้นกลับมาตัดงาเสียถึง 3 ครั้ง และถูกแผ่นดินสูบ “หากจะให้แผ่นดินทั้งหมดแก่คนอกตัญญู ก็ให้เขาพอใจไม่ได้” เมื่อพระเทวทัตถูกแผ่นดินสูบแล้ว ประชาชนต่างชื่นชมยินดี ยกธงและเล่นมหรสพ พลางกล่าวกันว่า “เป็นลาภของพวกเราแล้วหนอที่พระเทวทัตตายไป” ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระศาสดา ทรงตรัสว่า “มิใช่เพียงแต่บัดนี้เท่านั้น แม้ในการก่อนเมื่อเทวทัตตาย คนทั้งหลายก็ร่าเริงแล้วเหมือนกัน” ดังนี้แล้ว ทรงแสดงปิงคลชาดก ว่าด้วยเรื่องพระเจ้าปิงคละผู้ครองนครพาราณสี เป็นพระเจ้าแผ่นดินที่ดุร้าย หยาบช้า เมื่อสวรรคต คนทั้งหลายพากันร่าเริงเล่นมหรสพ แต่นายประตูคนหนึ่งยืนร้องไห้อยู่ เมื่อพระโพธิสัตว์ถามว่าเขารักพระเจ้าปิงคละนักหรือ เขาตอบว่า “พระราชาปิงคละ ผู้มีพระเนตรไม่ดำ(หมายเหตุ : ตาแดง เพราะใจร้าย) หาเป็นที่รักของข้าพเจ้าไม่ แต่ข้าพเจ้าร้องไห้เพราะเกรงว่าพระองค์จะกลับมาอีก ด้วยว่าเมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว จะพึงไปเบียดเบียนพญามัจจุราช มัจจุราชรำคาญเข้า อาจนำพระองค์กลับคืนมา ข้าพเจ้าร้องไห้ เพราะเหตุนี้” เมื่อภิกษุทั้งหลายทูลถามว่า “เวลานี้พระเทวทัตไปที่ใด”พระศาสดาตรัสตอบว่า ไปเกิดในอเวจีมหานรก แล้วตรัสต่อไปว่า “ผู้ทำบาปย่อมเดือดร้อนทั้งโลกนี้และโลกหน้า” จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4                     เหล่าสมณะพุทธบุตร  สมควรมีวัตรปฏิบัติตามพระธรรมวินัยโดยเคร่งครัด ไม่เพียงในยุค Cyber หรอกครับที่เหล่าสมณะพุทธบุตรพยายามนอกรีดนอกรอย  ทั้งโดยตั้งใจ และทั้งไม่ตั้งใจ หากแต่ว่าในสมัยพุทธกาลนั้นมีพระพุทธองค์ทรงเป็นผู้วินิจฉัยสูงสุด สมณะพุทธสาวกรูปใดประพฤติไม่เหมาะไม่ควรแก่พรหมจรรย์  พุทธบริษัท 4 ต่างก็กราบทูลให้พระพุทธองค์ทรงพิจารณาวินิจฉัยตัดสิน จากแต่เดิมเริ่มประกาศพระศาสนาใหม่ ๆ ไม่มีพระวินัยบัญญัติเลยแม้แต่ข้อเดียว พระพุทธองค์ได้วินิจฉัยพฤติการณ์ต่าง ๆ จนกระทั่งเกิดเป็นพระวินัยบัญญัติ 227 ข้อที่ได้รับการยึดถือปฏิบัติมา 2550 ปี หากไม่มีใครผู้หนึ่งผู้ใดคอยตำหนิติเตียนสมณะพุทธสาวกที่ประพฤตินอกลู่นอกทางแล้ว  พระพุทธศาสนาจะยืนยงคงอยู่ถึงทุกวันนี้ได้อย่างไรเล่า ดูเยี่ยงอย่างจากพระสารีบุตรที่คอยตำหนิติเตียนคนผิด/คนชั่ว           จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5                     การกระทำสัทธรรมปฏิรูป   ถือเป็นคนผิด  ถือเป็นคนชั่ว  ถือเป็นคนบาปแห่งพระพุทธศาสนาโดยแท้   พุทธศาสนิกโปรดร่วมกันตำหนิติเตียน ผู้กระทำสัทธรรมปฏิรูปกันเถิด เพื่อเป็นพุทธบูชา  และเพื่อให้พระพุทธศาสนามั่นคงสืบไป ดังเช่นที่พระสารีบุตรได้ เ ป็ น ผู้ โ จ ท ก์ ท้ ว ง ค น ผิ ด   เ ป็ น ผู้ ตำ ห นิ ค น ชั่ ว พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗  สังยุตตนิกาย สคาถวรรค http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=2026&Z=2090                         สุสิมสูตรที่ ๙     [๓๐๓] สาวัตถีนิทาน ฯ     ณ กาลครั้งหนึ่ง ท่านพระอานนท์เถระเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ ประทับ ครั้นแล้วจึงถวายอภิวาท นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ     พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระอานนท์ว่า อานนท์ เธอชอบสารีบุตร หรือไม่ ฯ      อ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่ คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่านพระสารีบุตร   เ พ ร า ะ ท่ า น เ ป็ น บั ณ ฑิ ต   มี ปั ญ ญ า ม า ก   เ ป็ น เ จ้ า ปั ญ ญ า   มี ปั ญ ญ า ช ว น ใ ห้ ร่ า เ ริ ง   มี ปั ญ ญ า แ ล่ น  มี ปั ญ ญ า ห ลั ก แ ห ล ม   มี ปั ญ ญ า แ ท ง ต ล อ ด   มี ค ว า ม ป ร า ร ถ น า น้ อ ย   สั น โ ด ษ  เ ป็ น ผู้ ส งั ด ก า ย   ส งั ด ใ จ   ไ ม่ ค ลุ ก ค ลี ด้ ว ย ห มู่   ป ร า ร ภ ค ว า ม เ พี ย ร   เ ป็ น ผู้ เ ข้ า ใ จ พู ด  อ ด ท น ต่ อ ถ้ อ ย คำ   เ ป็ น ผู้ โ จ ท ก์ ท้ ว ง ค น ผิ ด   เ ป็ น ผู้ ตำ ห นิ ค น ชั่ ว ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล  ไม่ใช่คนมุทะลุ  ไม่ใช่คนงมงาย  ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่าน ฯ     [๓๐๔] พ. อย่างนั้น ๆ อานนท์ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบสารีบุตร   เ พ ร า ะ ส า รี บุ ต ร เ ป็ น บั ณ ฑิ ต   มี ปั ญ ญ า ม า ก   เ ป็ น เ จ้ า ปั ญ ญ า   มี ปั ญ ญ า ช ว น ใ ห้ ร่ า เ ริ ง   มี ปั ญ ญ า แ ล่ น  มี ปั ญ ญ า ห ลั ก แ ห ล ม   มี ปั ญ ญ า แ ท ง ต ล อ ด   มี ค ว า ม ป ร า ร ถ น า น้ อ ย   สั น โ ด ษ  เ ป็ น ผู้ ส งั ด ก า ย   ส งั ด ใ จ   ไ ม่ ค ลุ ก ค ลี ด้ ว ย ห มู่   ป ร า ร ภ ค ว า ม เ พี ย ร   เ ป็ น ผู้ เ ข้ า ใ จ พู ด  อ ด ท น ต่ อ ถ้ อ ย คำ   เ ป็ น ผู้ โ จ ท ก์ ท้ ว ง ค น ผิ ด   เ ป็ น ผู้ ตำ ห นิ ค น ชั่ ว   อานนท์ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบสารีบุตร ฯ     [๓๐๕] ณ กาลครั้งนั้น สุสิมเทพบุตร แวดล้อมไปด้วยเทพบุตร บริษัทเป็นอันมาก ขณะที่พระผู้มีพระภาคและพระอานนท์เถระ กำลังกล่าว สรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้วจึงถวายอภิวาท แล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เมื่อยืนเรียบร้อยแล้ว จึงได้กราบบังคมทูลพระผู้มีพระภาคว่า จริงอย่างนั้น พระผู้มีพระภาค จริงอย่างนั้น พระสุคต อันใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่านพระสารีบุตร เ พ ร า ะ ท่ า น เ ป็ น บั ณ ฑิ ต   ฯ ล ฯ   เ ป็ น ผู้ ตำ ห นิ ค น ชั่ ว   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะข้าพระองค์ได้เข้าร่วมประชุม เทพบุตรบริษัทใด ๆ ก็ได้ยินเสียงอย่างหนาหูว่า  ท่ า น พ ร ะ ส า รี บุ ต ร เ ป็ น บั ณ ฑิ ต   ฯ ล ฯ  เ ป็ น ผู้ ตำ ห นิ ค น ชั่ ว  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่าน ฯ     [๓๐๖] ครั้งนั้น เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตร กำลังกล่าวสรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติ โสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ     [๓๐๗] แก้วมณีและแก้วไพฑูรย์ อันงาม โชติช่วง แปดเหลี่ยม อันบุคคลขัดสีเรียบร้อยแล้ว วางไว้บนผ้ากัมพลสีเหลือง ย่อมส่องแสงแพรวพราวรุ้งร่วง ฉันใด เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตรกำลังกล่าวสรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติโสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ           จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6                               การเป็นพระภิกษุสงฆ์  สมควรประพฤติตนให้อยู่ในครรลองแห่งสมณะพุทธบุตรโดยเคร่งครัด หากพระภิกษุสงฆ์ประพฤติตนไม่เหมาะสม  แล้วพุทธบริษัท 4 เพิกเฉยไม่ทักท้วง  ไม่ติเตียน  ไม่ติติง  แล้วไซร้ พระพุทธศาสนาคงไม่ยืนยงคงกระพันมาได้ร่วม ๆ 2,600 ปี แล้วล่ะครับ ดูเมื่อครั้งพุทธกาลเป็นตัวอย่าง หากไม่มีใครติเตียนพระภิกษุสงฆ์  ไฉนจะมีพระวินัยบัญญัติเกิดขึ้นถึง 227 ข้อ ครั้งเมื่อใกล้จะปรินิพพาน มีพุทธสาวกปารภกับพระพุทธองค์ว่า พระวินัยบัญญัติบางข้อ จะยกเลิก หรือลดหย่อนอาบัติได้หรือไม่ พระพุทธองค์ตรัสตอบประมาณว่า ให้ที่ประชุมสงฆ์พิจารณาตามความเหมาะสม แต่ก็ไม่มีพุทธสาวกรูปใดหยิบยกขึ้นมาพิจารณาว่า พระวินัยบัญญัติข้อใดที่สมควรยกเลิก หรือลดหย่อนผ่อนโทษลงได้บ้าง แม้หลังพระพุทธองค์ได้ปรินิพพานไปแล้ว  ก็ไม่มีพุทธสาวกรูปใดยกขึ้นมาพิจารณา  ทั้งในการสังคยานาครั้งแรกที่ประชุมล้วนแต่เป็นพุทธสาวกที่เป็นเอหิภิกขุที่บวชโดยพระพุทธองค์เองทั้งสิ้น  ทั้งยังเป็นพระอรหันต์ทุกพระองค์ด้วยซ้ำ ดังนั้นพระวินัยบัญญัติทั้ง 227 ข้อยังอยู่ครบ แต่ธัมมชโยปฏิบัติได้ไม่ครบ โดยเฉพาะข้อห้ามอันยิ่งยวด 4 ประการ                     จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7                               ขาดจากการเป็นพระทันทีที่ล่วงละเมิด ไม่จำเป็นต้องกล่าวลาสิกขาบท ขาดแล้วขาดเลย บวชอีกไม่ได้ ดังนั้น  ธัมมชโย จึงเป็นเพียงพระปลอม  ที่ยัง เก้อ-ยาก ไม่ยอมเปลื้องผ้ากาสาวพัตร์ออก                     จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:29:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอพูดถึงพระธรรมวินัย นะครับ  (เรื่องอื่นไม่ควรยกมาเกี่ยวข้อง เพราะพระธรรมวินัยได้มีชัดเจนอยู่แล้วในพระไตรปิฏก) และไม่ใช่เป็นการตัดสินว่า ท่านธัมมชโย ดี หรือ ชั่ว  นะครับ คนดี หรือพระดี ต่างก็ผิดศีลได้ ในบางครั้งบางโอกาส แต่ไม่ใช่ผิดแล้วต้องกลายเป็นคนชั่วช้า แต่เรื่องนี้ไปตรงกับศีลข้อสำคัญ คือ ปาราชิก   " ในกรณีที่ โอนทรัพย์สินของวัดเป็นชื่อของตนเอง  เพราะพระธรรมวินัยเปิดกว้างในเรื่องการถือวิสาสะ ระหว่างของสงฆ์กับพระ และระหว่างของพระกับพระ ด้วยกันนะครับ จึงอนุโลมเรื่องเจ้าอาวาสกับทรัพย์สินของวัดที่กระทำในนามของท่านเจ้าอาวาสแทนกิจการของวัดนั้น ๆ แต่ก็ไม่เคยมีระหว่างพระกับฆารวาส ที่พระถือวิสาสะยกให้ฆารวาสกันเฉย ๆ แล้วไม่ผิดศีลปาราชิกนะครับ  ดังนั้นในส่วน ที่โอนทรัพย์สินของวัดเป็นชื่อของตนเองแล้ว โอนทรัพย์สินส่วนนี้ให้กับบุคคลที่ 3 คือฆารวาส อีกทอดหนึ่ง หรือใช้อำนาจในฐานะเจ้าอาวาสโอนทรัพย์สินของวัดไปเป็นของบุคคลที่ 3 (ซึ่งมีหลักฐานอยู่ในคดีความ อย่างชัดเจน  แต่ทางศาลก็ได้ย่อมความไปแล้ว  แต่พระธรรมวินัยนั้นได้ตัดสินตั้งแต่ที่ได้กระทำกรรมนั้นสำเร็จไปแล้ว) โดยมีเหตุเพื่อไม่ให้ตกเป็นของวัด  แม้จะมีเหตุผลว่าจะยุ่งยากในการเบิกจ่าย  หรือดำเนินการ โดยไม่มีสัญญาที่มีหลักฐาน  หรือไม่เป็นรูปคณะกรรมการตามที่สงฆ์ตั้งขึ้น   เมื่อโอนไปย่อมเป็นสิทธิ์ของบุคคลที่ 3 โดยเด็ดขาด  ซ้ำยังเป็นฆารวาสคนใดคนหนึ่ง   ทรัพย์สินนั้นย่อมขาดจากการเป็นของวัดไปแล้ว   ย่อมรู้และสงสัยอยู่แล้วถึงศีลปาราชิก  ผู้ที่บวชเป็นภิกษุทั้งหลาย ต่างต้องทราบถึงศีลปาราชิก  ไม่เช่นนั้นย่อมเป็นผู้ที่ขาดปัญญาเป็นที่สุด  และไม่รู้ความ และท่านธัมมชะโย ท่านก็ไม่ได้เป็น     1.ปัญญาอ่อน     2.เสียสติเป็นบ้า จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดังนั้น   "  ตามพระธรรมวินัย ในเรื่องปาราชิก(เรื่องสมบัติสงฆ์) แค่สงสัยว่าเรื่องที่จะกระทำผิดปาราชิกหรือไม่?  แต่ยังฝืนหรือกระทำกรรมนั้นลงไปจนสำเร็จ และก็เป็นเรื่องปาราชิกจริง   ก็ถือว่า พระผู้กระทำนั้น ได้ผิดศีลปาราชิก แล้วครับ   ดังนั้นการที่จะเอาทรัพย์สินของวัดไปใส่ชื่อของบุคคลอื่นและเป็นฆาราวาสเสียด้วย  ย่อมมีความสงสัยอยู่แต่ตันแล้ว   แต่ก็ยังฝืนกระทำจนสำเร็จ  ดังนี้ ก็ผิดศีลปาราชิกแล้วครับ " ผมจะยกเรื่องแค่สงสัยแต่ยังฝืนกระทำจนสำเร็จ  ก็ถือว่า ผิดศีลปาราชิก ในพระไตรปิฏกให้ดูเล่มที่ 1 ที่เป็นตัวอย่างที่ใกล้เคียงให้ดูนะครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10                      เรื่องถุง    [๑๔๑] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเห็นถุงวางอยู่บนตั่งแล้วคิดว่าเราถือไปจากตั่งนี้ จักเป็นปาราชิก จึงได้ยกถือเอาพร้อมทั้งตั่ง แล้วมีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติปาราชิก แล้วกระมังหนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า ดูกรภิกษุ เธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.                เรื่องไม่ออกไป     [๑๔๔] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่ง ลักจีวรในวิหารแล้วคิดว่าเราออกจากวิหารนี้ไป จักเป็นปาราชิก  จึงไม่ออกจากวิหาร ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย โมฆบุรุษนั้น จะพึงออกไปก็ตาม ไม่ออกไปก็ตาม ก็ต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.     ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเดินทางไกลไปกับพวกเกวียน บุรุษคนหนึ่งเกลี้ยกล่อมภิกษุนั้นด้วยอามิสแล้ว  เห็นด่านภาษี จึงส่งแก้วมณีซึ่งมีราคามากให้แก่ภิกษุนั้น ด้วยขอร้องว่า  ท่านผู้เจริญ ขอท่านจงช่วยนำแก้วมณีนี้ผ่านด่านภาษีด้วย จึงภิกษุนั้นนำแก้วมณีนั้นให้ผ่านด่านภาษีไปแล้ว ได้มีความรังเกียจว่า เราต้องอาบัติปาราชิกแล้ว กระมังหนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค  พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ เธอต้องอาบัติปาราชิกแล้ว. จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อไปเป็นข้อมูลที่ผมได้รับข่าวมาเมื่อหลายปีแล้ว ออกข่าวทางทีวีเสียด้วย จำได้คร่าว ๆ ว่า เรื่องเงินของวัดธรรมกายที่พระภิกษุท่านมีส่วนร่วมดูแล แล้วมีการเบิกจ่ายอย่างไม่ถูกต้อง พระภิกษุท่านหนึ่งได้แสดงความเห็นว่า เป็นการกระทำไม่ถูกต้อง แล้วท่านก็โดนบีบออกจากวัด   หมายความว่าภายในวัดมีการสังสัยในพระวินัยได้เกิดขึ้นแล้ว แต่ก็ยังกระทำการละเลยก้าวล่วงจนได้  ถ้าเป็นการโอนเงินระหว่างพระกันเองและยังวนเวียนอยู่ในวัด ก็พออ้างได้ว่าไม่ผิด แต่โอนเงินของวัดให้ฆารวาสเฉย ๆ  นั้นไม่ถูกต้อง  แม้ฆารวาสกล่อมว่าขอยืมไปใช่ก่อน เพื่อตนเองเอาไปหมุนโดยไม่เสียดอกเบี้ย  แต่เสียประโยชน์ของวัดเกิน 5 มาสก ก็เป็นการไม่ถูกต้องอย่างเห็น ๆ    และขณะที่โอนทรัพย์ของวัดนั้นเสร็จสิ้น ทรัพย์นั้นก็ย่อมเคลื่อนไปจากวัด ไม่เป็นของวัดต่อไป กรรมทุกอย่างนั้นย่อมสมบูรณ์ ตามพระธรรมวินัย แต่ไม่ใช่ว่าท่านธัมมชโยท่านเป็นผู้ที่ไม่ดี หรือชั่วช้า แต่กรรมนั้นสมบูรณ์ไปแล้ว และได้ อาบัติปาราชิก ไปแล้ว จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วัดเกิดขึ้นด้วยเหตุของพระพุทธเจ้า ที่ทรงประกาศพระศาสนา วัดจึงไม่ใช่เป็นของภิกษุสงฆ์รูปใดรูปหนึ่ง วัตถุหรือทรัพย์ใดเกิดขึ้นในวัดก็ย่อมตกเป็นของสงฆ์ หรือของวัด  ขอให้ทำความเข้าใจพิจารณาส่วนนี้ให้รอบคอบด้วยครับ  ส่วนการจะแสดงเหตุผลก็ควร ยกพระธรรมวินัยและหลักฐานมาแก้ต่างนะครับ  ถ้ายังเป็นผู้ที่รักและรักษาพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า ของพุทธศาสนา   ผมไม่ได้ว่าท่านธัมมชโยไม่ดี แต่ก็ว่ากันตามพระธรรมวินัย และเหตุผลที่ควรครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ต่อไปผมจะยกเหตุของกลุ่มพระปาราชิก แล้วมาอ้อนวอนให้พระอานนท์ ไปขอร้องให้พระพุทธเจ้าทรงยกเว้นให้ดังนี้              เรื่องภิกษุวัชชีบุตร     [๒๓] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุวัชชีบุตรชาวพระนครเวสาลีหลายรูป ฉันอาหารพอแก่ความต้องการ  จำวัดพอแก่ความต้องการ  สรงน้ำพอแก่ความต้องการ  ครั้นแล้วทำในใจโดยไม่แยบคาย  ไม่บอกคืนสิกขา  ไม่ทำความเป็นผู้ทุรพลให้แจ้ง ได้เสพเมถุนธรรม สมัยอื่น วัชชีบุตรพวกนั้น ถูกความพินาศแห่งญาติกระทบแล้วบ้าง ถูกความวอดวายแห่งโภคะพะพาน แล้วบ้าง ถูกความเสื่อมคือโรคเบียดเบียนแล้วบ้าง จึงเข้าไปหาท่านพระอานนท์ แล้วกล่าวอย่างนี้ว่า ท่านพระอานนท์ เจ้าข้า พวกกระผมไม่ใช่เป็นคนติเตียนพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เป็นคนติเตียนพระธรรม ไม่ใช่เป็นคนติเตียนพระสงฆ์ พวกกระผมเป็นคนติเตียนตน ไม่ใช่เป็นคนติเตียนคนอื่น พวกกระผมซึ่งบวชในพระธรรมวินัยที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ดีอย่างนี้แล้ว ไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ให้บริบูรณ์บริสุทธิ์ได้ตลอดชีวิตนั้นแหละ เป็นคนไม่มีวาสนา เป็นคนมีบุญน้อย ท่านพระอานนท์เจ้าข้า แม้บัดนี้ ถ้าพวกกระผมพึงได้บรรพชา พึงได้อุปสมบท ในสำนักพระผู้มีพระภาค  แม้บัดนี้พวกกระผมจะพึงเป็นผู้เห็นแจ้งซึ่งกุศลธรรม หมั่นประกอบความเพียรในการเจริญโพธิปักขิยธรรมอยู่ตลอดเบื้องต้นแห่งราตรีและเบื้องปลายแห่งราตรี ท่าน#๑ ต้องการพิสดารพึงดูหน้า ๓๑ บรรทัดที่ ๒๔     #๒ โดยมากปรากฏว่า มักกฏีสิกขาบท พระอานนท์เจ้าข้า พวกกระผมขอโอกาส ขอท่านได้โปรดกรุณากราบทูลความข้อนี้ แด่พระผู้มีพระภาค.   ได้ จ้ะ ท่านพระอานนท์รับคำของพวกวัชชีบุตรชาวพระนครเวสาลี แล้วเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค กราบทูลเรื่องนั้นให้ทรงทราบ.    พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ การที่ตถาคตจะพึงถอนปาราชิกสิกขาบทที่บัญญัติแล้วแก่สาวกทั้งหลาย เพราะเหตุแห่งพวกวัชชีหรือพวกวัชชีบุตรนั้น ไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส.     อ่านไปพิจารณาไปนะครับ ผมได้เสนอตามฐานะของพุทธบริษัท 4 ผู้หนึ่งโดยยึดเอาพระธรรมวินัยเป็นหลักครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สนทนากันตามเหตุผลของพระธรรมวินัยนะครับ ถ้ามีเหตผลใดอื่นโต้แย้งก็เสนอได้นะครับ    ต่อไปผมจะยกเรื่องพระถือวิสาสะยกของสงฆ์ให้กับญาติ ตามที่ผมพอจำได้ไปพิจารณาดูนะครับ(ซึ่งท่านธัมมชะโย ท่านก็ชอบยกเรื่องในพระไตรปิฏก ให้ผู้ศรัทธาได้ฟังบ่อย แต่มีเจตนากันคนละอย่างกัน)   มีเรื่องที่ พระรูปหนึ่งที่ถือวิสาสะยกของสงฆ์ให้กับ ญาติคือมารดาและน้องหญิงเป็นประจำ(มารดาและน้องอาจมาขอเป็นประจำด้วย) ในสมัยของพระกัสสปะพุทธเจ้ามีอยู่ในพระไตรปิฏกปัจจุบัน พระพี่ชายเห็นพฤติกรรมของน้องจึงได้ไปตักเตือนหลายครั้ง ทั้งน้องและแม่แต่พระน้องชายแม่และน้องหญิง ไม่ย่อมรับว่าเป็นความผิด ยังกระทำอยู่โดยตลอด พระพี่ชายจึงปลีกวิเวกออกไป ปฏิบัติธรรมจนบรรลุเป็นพระอรหันต์       ส่วนพระน้องชาย แม่ น้องหญิง ก็ดำรงณ์ชีวิตอยู่ตามปกติจนถึงอายุขัย ทั้ง 3 ตายไปเกิดเป็นสัตว์นรกอยู่ยาวนาน ส่วนพระพี่ชายก็ดับขันท์นิพพาน ทั้ง 3 เมื่อหมดกรรมจากสัตว์นรกก็มาเกิดเป็นเปรตอีกนับครั้งไม่ได้   พระน้องชายเมื่อหมดกรรมจากเปรต ก็มาเกิดเป็นปลาประเภทตัวใหญ่มากในแม่น้ำ มีเกล็ดสีทองสวยงามมาก       วันหนึ่ง ถูกชาวประมงจับได้ พาขึ้นมาบนฝั่ง แต่เมื่อปลานั้นอ้าปากจะมีกลิ่นเหม็นมาก ๆ   เป็นที่โจทน์จันกันบนริมฝั่งแม่น้ำ ว่าปลาอะไรตัวโตสีทองสวยงาม แต่เมื่ออ้าปากปากเหม็นเป็นที่สุด   ก็ในยามนั้นพระโคตมพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน กับพระอานนท์ (จำได้คร่าว ๆ นะครับ) เดินบิณฑบาตผ่านมา ได้เห็นปลาตัวนั้นอ้าปากแล้วตายไป  พระอานนท์ก็เกิดสงสัยแล้วได้ตรัสถามพระพุทธเจ้าในภายหลัง  พระพุทธเจ้าจึงทรงเล่าเรืองทั้งแต่อดีตชาติให้ฟัง     สรุปว่า ปลาตัวนั้นสวยงามเป็นสีทองเพราะอานิสงค์ในการบวชพระห่มจีวรเหลือง แต่เมื่ออ้าปากแล้วเหม็นเพราะ กล่าวแต่เดรฉานคาถา  แล้วมีการบันทึกไว้ในพระไตรปิฏกและอรรถกถา จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #8 -#14  เป็นการแสดงความคิดเห็นของคุณ P_vicha http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4661041/Y4661041.html#1168 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4661041/Y4661041.html#1183 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4661041/Y4661041.html#1244 ขออนุญาตนำมาเตือนสติโดยทั่วกัน จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขออนุโมทนากับคุณ P_vicha ด้วยนะครับ เหตุเกิดเมื่อครั้งพุทธกาลหลาย  ๆ เหตุการณ์ ช่างใกล้กับเหตุการณ์ปัจจุบันมาก ๆ เชียวครับ แม้วิทยาการโลกจักก้าวหน้าไปมาก แต่จิตใจมนุษย์แทบไม่ได้รับการพัฒนาเลยนะครับ เหตุการณ์ที่คล้าย ๆ กัน หรือเทียบเคียงกันได้จึงเกิดขึ้นอีก                     ดังนั้น ธัมมชโยจึงปาราชิกไปตั้งแต่ก่อนปี 2542 แล้ว ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า ปาราชิกไปแล้ว เมื่อ ธัมมชโยฝ่าฝืนลิขิตพระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า ปาราชิกไปแล้ว เมื่อ ธัมมชโยยอมโอนทรัพย์สินคืนให้กับวัดพระธรรมกายตามคำขอถอนฟ้องของอัยการเมื่อ เดือนสิงหาคม 2549 เหมือนดังเช่นที่คุณปราชญ์ขยะมั่นใจว่า ธัมมชโยปาราชิก  ขาดจากการเป็นพระไปนานแล้วครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมไม่ได้มีเจตนาเสี้ยมให้ใครต่อใครทะเลาะกัน เพียงแต่เอาข้อมูลมาให้ดูว่า อสัตบุรุษผู้ เก้อ-ยาก ยังกระทำตัวเป็นพระปลอม ทั้งยังมีศิษย์ธรรมกายสายปากน้ำยืนยันการปาราชิกอีกด้วย ก็เท่านั้นครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 และอยากจะรู้เหมือนกันว่า  อลัชชี ผู้เก้อ-ยาก ที่กระทำตัวเป็นพระปลอม  จะไปเกิดเป็นอะไร แม้กระทั่งสาวกที่สนับสนุนอลัชชีผู้เก้อ-ยาก  จะไปเกิดเป็นอะไร จะไปเกิดเป็นเปรตหน้าหมูแบบเดียวกันหรือเปล่าครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 15:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณทวนทองน่าจะไปตั้งกระทู้เองเสียใหม่นะ...ขอรับ กระทู้ซีรีใหม่นี้...ไม่ควรโยงไปเรื่องที่คุณทวนทองถืออยู่เลย...คนละเรื่องกัน... เอาเป็นว่า...กระทู้ซีรีนี้อ่านไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะขอความคิดเห็นจากท่านในมุมมองอื่นๆ ต่อไป  โปรดติดตามต่อไป...ขอรับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 1 ส.ค. 50 17:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าคุณปราชญ์ขยะไม่เสริมในตอนท้ายด้วยข้อความ "... --->>> คนที่ชอบยุแยงตะแคงรั่วทำให้คนเข้าใจกันผิด   หรือสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นในหมู่คน   ก็เพลา ๆ  ลงบ้างก็ดี   ไม่ยังงั้นอาจจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเปรตตัวนี้ก็ได้ ..." เป็นการเจตนาโยงใยไปถึงบุคคลอื่น  ในลักษณะการพูดกระทบกระเทียบ พูดจาส่อเสียด พูดจาแขวะใส่คนอื่นฯลฯ ในลักษณะเหล่านี้มิใช่วิสัยของคนมีศีลหรอกครับ หากคุณปราชญ์ฯ จบลงตามหนังสือที่อ้างถึง โดยตัดความเห็นของคุณปราชญ์ฯ "... -->> ผลบาปกรรมที่ยุยงให้พระผู้ทรงศีลแตกกันนี้   พระธรรมกถึกตายไปตกนรกหมกไหม้ตลอดกาลนาน    เศษกรรมนำให้มาเกิดเป็น  สุกรเปรต (เปรตหน้าหมู)   รูปร่างเป็นคน   แต่ศีรษะเป็นหมูมีหางงอกออกจากปาก   แถมมีหมู่หนอนไต่ยั้วเยี้ยออกจากปาก ไม่ใช่หนอนธรรมดา  หนอนปากคมกริบกัดปากเปรตตัวนี้ได้รับทุกขเวทดิ้นไปมาน่าสงสาร --->> พระโมคคัลลานะเห็นเปรตตัวนี้   ขณะเดินลงจากเขาคิชฌกูฏพร้อมกันพระลักขณะ  มาเล่าให้พระพุทะองค์ฟัง  พระพุทธองค์ทรงเล่าบุพกรรม  (กรรมแต่ปางก่อน)   ของเปรตตัวนี้ให้ทราบดังข้างต้นนั้น --->>> คนที่ชอบยุแยงตะแคงรั่วทำให้คนเข้าใจกันผิด   หรือสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นในหมู่คน   ก็เพลา ๆ  ลงบ้างก็ดี   ไม่ยังงั้นอาจจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเปรตตัวนี้ก็ได้ ...." ในตอนท้ายออกไปก็ดูจะเป็นการเหมาะสมกับฐานะของคนมีศีลมีสัตย์ในระดับอาจารย์สอนวิปัสนามากกว่านะครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 18:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอว...ไม่ใช่ความเห็นของผมล่ะ...ขอรับ ผมคัดความเห็นนี้มาจากคุณเสฐียรพงษ์  วรรณปก  แกเขียนไว้เช่นนี้จริงๆ ลองอ่านไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีอีก  รับรองได้ว่าเป็นความเห็นของแกจริงๆ บังเอิญมาตรงใจคุณเข้าก็เท่านั้นเองนะ...ขอรับ ถึงอย่างไรก็ขอขอบคุณที่ติดตามอ่าน  ยังไงกระทู้อื่นๆ จะมีแง่มุมมองให้ขบคิดกัน  ตามอ่านไปเรื่อยๆ นะ...ขอรับ  เผื่อคุณทวนทองจะร่วมสนทนากันในประเด็นอื่นๆ บ้าง  ตอนนี้ชิมลองประเดิมเริ่มเรื่องกันเช่นนี้ไปก่อนนะ...ขอรับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 1 ส.ค. 50 18:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กิจกรรมและการกระทำ  บ่งบอกและส่อถึงเจตนาและวัตถุประสงค์ เพราะกระทู้นี้ผิดแปลกและแหวกแนวไปจากที่คุณปราชญ์ฯ เคยนำเสนอ อะไรเป็นอะไร  คุณปราชญ์ฯ คงรู้ตัวเองดีที่สุด ศีลจะบริสุทธิ์หรือไม่ คุณปราชญ์ฯ เท่านั้นที่จะได้รับผลจากความบริสุทธิ์แห่งศีลนั้น ๆ คุณค่าในความบริสุทธิ์แห่งศีล  ล้วนแต่อยู่ที่จิตใจที่มุ่งหมายในการกระทำนั้น ๆ ต่างหาก เมื่อคุณปราชญ์ฯ ยืนยันไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง  ผมก็ไม่ว่าไร แต่อยากบอกไว้อย่างหนึ่งว่า คุณเสฐียรพงษ์ฯ นั้นเคยวิพากย์วิจารณ์ วิชชาธรรมกายไว้มาก  ทั้งสายคลอง และสายปากน้ำ  ดังนั้นการที่ศิษย์ธรรมกายหยิบยกข้อเขียนของผู้ที่เคยวิพากย์วิจารณ์สำนักตนเองนั้น  มันไม่ปกติธรรมดาแน่ ๆ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 20:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดมากไปหรือเปล่าคุณทวนทอง  คุณไม่รู้หรือว่าแวดวงนักเรียนเปรียญธรรมเขามีวิธีวิเคราะห์อะไรเป็นอย่างไร  เขาเคารพกันที่ความรู้  ส่วนเรื่องความเห็นที่แตกต่างก็ต้องแยกประเด็นกัน...   ผมไม่มีจิตใจคับแคบแยกพรรคแบ่งพวกกับใครดอก  ถ้าคุณคิดมากอย่างนี้  คุณจะไม่ได้รับความจริงใจจากใครเลย... ผมรู้จักงานเขียนของคุณเสฐียรพงษ์มานานแล้ว  และเห็นว่าเรื่องความเห็นส่วนความเห็น  เรื่องความรู้ส่วนความรู้  อย่าเอามาปนกัน  บางเรื่องเห็นไม่ตรงกัน  ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ตรงกันไปเสียทุกเรื่องนี่  ผมคบหาคนมากหน้าหลายตา  ไม่มีใครเห็นตรงกับเราเปะดอก  ไม่มีเลยสักคน  แต่เราคุยกันได้ด้วยความสมานฉันท์เพราะเคารพกันที่ความรู้  ถ้ายังไม่เข้าใจและแยกประเด็นไม่ถูก  ก็คุยกันไม่รู้เรื่องดอก... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 1 ส.ค. 50 21:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เพียงแค่พฤติกรรมการตั้งกระทู้ของคุณปราชญ์ฯ เปลี่ยนไปเท่านั้นเอง ความบริสุทธิ์แห่งศีลอยู่กับตัวคุณปราชญ์ไม่ได้อยู่ที่ตัวผม คุณปราชญ์ชี้แจงอย่างไรก็ชี้แจงเถิด  มันไม่ได้ช่วยให้ศีลของคุณปราชญ์บริสุทธิ์มากขึ้นหรือน้อยลงหรอกครับ  เพราะกิจกรรมแห่งเจตนาได้แสดงออกมาแล้ว  มันแก้ไขเจตนาและความตั้งใจก่อนการกระทำไม่ได้หรอกครับ และผมจะเชื่อในคำชี้แจงหรือไม่  ก็ไม่ได้ทำให้ศีลของคุณปราชญ์ฯ บริสุทธิ์มากขึ้นหรือน้อยลงหรอกครับ เพราะกิจกรรมแห่งเจตนาได้แสดงออกมาแล้ว  มันแก้ไขเจตนาและความตั้งใจก่อนการกระทำไม่ได้หรอกครับ จากคุณ : ทวนทอง - [ 1 ส.ค. 50 23:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อืม...เจตนา...เจตนา...เจตนา...ของผม..ผมย่อมทราบดี แต่เจตนาของคุณทวนทองนี่ซี...? เรื่องที่คุณทวนทองอ้างมานี่...ผมไม่ได้คิดอะไรเลย  ทั้งเรื่องศีลและเรื่องเจตนา   เพราะศีลแปลว่า  ปกติและเจตนาก็ปกติไปตามศีลนั้นด้วย... ติดตามกระทู้ซีรีนี้กันต่อไปเถิดนะ...ขอรับ กระทู้ซีรีนี้...เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ยังมีธรรมะดีๆ มาให้อ่านกัน   และธรรมะที่ต้องช่วยกันขบคิดก็มีด้วย... ส่วนจะขบคิดกันอย่างไร...? ก็ติดตามกันไปเรื่อยๆ นะ...ขอรับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 1 ส.ค. 50 23:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณจะไปเถียงเค๊าทำไมคุณปราชญ์ขยะ(แขยง) ผมตามอ่านมาหลายกระทู้แล้วสาวก วัดนี้หาคำตอบ แบบจะแจ้งไม่ได้ซักที แถไปแถมา ตอบไปตรงๆสิ อ้างโน่น อ้างนี่ อ้างบทความต่างๆ แล้วไปตีความ คุณจะสร้างนิกายใหม่เหรอ ที่คุณทวนทองอ้างกระทู้เก่าคุณมาก็แจ้งแล้วมิใช่หรือ เด็กอมมือมันยังตอบไปได้เลยขาดจากความเป็นพระแล้วก็คือขาด แล้วยังไง ก็ยังเลื่อมใสศรัธากันอยู่ เห้อเห็นแล้วอ่อนใจ    แล้วก็พยายามสั่งสอนคนให้ดีก็แล้วกันวัดนี้นะ อย่าให้ได้วิชาแล้วเอาปืน อาก้าติดเลเซอร์ไปไล่ยิงชาวบ้านเค๊าที่ตลาดไท อีก สอนกันมาดีจัง จากคุณ : teac rock (teac rock) - [ 2 ส.ค. 50 22:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วคุณteac rock (teac rock)บ้าเลือดหรือหน้ามืดอะไรขึ้นมาหรือ...? ใครไปเถียงใครหรือ...ผมเองก็ช่วยคุณทวนทองยืนยันอยู่นั่นไง  ใครไปเถียงใครหรือ...? อย่าหน้ามืดแสดงทิฏฐิส่วนตนโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ  เจ้าอาวาสวัดนั้นไม่เกี่ยวกับผม  แล้วจะต้องมาเกณฑ์ให้ผมเป็นอย่างที่คุณเพ้อเจ้อไปทำไม...? ถ้าคุณเองยังไม่รู้จักกันดี  ก็อย่าได้ถือวิสาสะพูดพล่ามออกมาเลย  วัดนั้นไม่เกี่ยวกับผม  และกระทู้นี้ก็ไม่ควรโยงไปเรื่องเหล่านั้น  แค่เรื่องง่ายๆ คุณยังแยกประเด็นกันไม่ถูก  จะยำมั่วไปหมด  ถามว่าสติสตังนะมีกันบ้างไหม...? จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 3 ส.ค. 50 08:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่อยากรู้จักหรอก ไม่จำเป็นแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็อย่างนั้นแหล่ะ สติน่ะผมมี จึงรู้ไงว่าควรจะทำอะไร แล้วผมจะตามไปนะ เพราะอ่านกระทู้คุณแล้วผมว่ามันแปลกๆ นะบอกว่าไม่ได้เถียงแล้วกระทู้นี้เค๊าเรียกว่าอะไร เห้อทั้งปีสาวก ค้างๆคูๆ จากคุณ : teac rock (teac rock) - [ 3 ส.ค. 50 22:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อืม...พวกชอบมรึงมาพาโวยล่ะซี...? คุณteac rock เจตนาของผม...ผมทราบดี  แต่บางคนที่แสดงความร้อนตัวนี่  มีเจตนาอะไรหรือ...?  ดื้อไปทำไม...?  ใครทั้งปีสาวก...หรือ...?  แล้วคุณกี่ปีแล้วที่ไม่แยกแยะให้ออกล่ะ...? พวกผสมโรงแบบคุณมันน่าเบื่อ...ทำให้ข้อมูลกระทู้ผมเป็นเรื่องถูกชักไปตามทิฏฐิของคุณไปเสียอีก... เอาล่ะ...ถ้าระแวงแคลงใจ  จะเพราะร้อนตัวหรืออะไรก็แล้วแต่  ก็ตามอ่านต่อไป  ถ้าไม่เดือดร้อนตนเองนัก  ก็อย่าเอาบาปใส่ตนให้มากนัก  ไม่รู้จริงก็อย่ามาอนุโมทนาบาปใส่ตนเลย... คำว่าสาวก  ถามว่าคุณteac rock เป็นสาวกไหม  สาวกพระพุทธเจ้าเนี่ยะ  จัดว่าเป็นสาวกไหม  แล้วเห้อทั้งปีสาวกนี่  สาวกไหน...? อย่ามาทำเป็นไม่รู้แต่ชอบผสมโรงเลย  ใครว่าไม่ได้  ทำเป็นไม่ยอมรับ  ยังดื้อออกมาปัดความผิดให้พ้นตัวอีก  คำว่าไม่ได้เถียงแล้วกระทู้นี้เขาเรียกว่าอะไร  ผมถามว่าแล้วคุณเรียกว่าอะไร...? คุณสอดเข้ามาแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร...?  เขาเรียกว่าสอดไม่ดูตาม้าตาเรือใช่ไหม...?  เอาซีจะเขียนขึ้นมาเถียงอีกไหม...? จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 4 ส.ค. 50 00:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาสิ ทำไมไม่มา ก็เห็นแล้วมันคันมืออ่ะ แล้วก็อยากสอดน่ะ คุณไม่ใช่เจ้าของเวปนี่ ทุกคนมีสิทธิแสดงความคิดเห็นไม่ใช่หรือ ก็แล้วแต่คุณจะเรียกนะ ไม่ว่ากัน ก็อ่านมานานแล้วล่ะ ก็เลยอยากจะสอดซะหน่อย(อย่างที่ท่านว่าผมมาน่ะ)   ผมน่ะทฤษฎีทางธรรมะไม่ค่อยเก่งเหมือนคุณหรอก แล้วจะตามไปนะ จากคุณ : teac rock (teac rock) - [ 4 ส.ค. 50 21:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อืม...ตามมาแล้วก็ทำความเข้าใจให้ดี  อย่าได้จ้องแต่จะจับผิดกัน  จับให้ถูกเสียบ้าง  แล้วจะได้ประโยชน์จากการพิจารณา  ไม่ใช่จ้องแต่จะหาโทษใส่กัน   อ่านธรรมะเพื่อให้ใจรับรสพระธรรม  อย่าเอาอธรรมมาบั่นทอนใจเลยนะ...ขอรับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 4 ส.ค. 50 22:23:37 ]