ความคิดเห็นที่ 1 เค้าไม่ฟังคุณหรอก คุณซูไต้จี้ พวกเค้าไม่ได้เข้ามาพันทิป เพื่อฟัง หรือแปลกเปลี่ยน ความคิดเห็น พันทิป เป็นแค่ช่องทางประชาสัมพันธ์ตามวัตถุประสงค์เท่านั้น ลองสังเกตุดู ช่วงไหนกระแสต่อต้านแรงๆ พวกเค้า(login เดิมๆ) ก็จะหายไป โพสเรื่องนู้นเรื่องนี้ ที่ไม่เกี่ยวกับธรรมกายโดยตรง พอคนเริ่มลืม ก็จะมีกระทู้ เชียร์ธรรมกายมาเพียบ อะไรมันจะสอดคล้องบังเอิญ คิดเหมือนกัน ทำพร้อมกัน ได้ขนาดนั้น จากคุณ : promp888 - [ 7 ส.ค. 50 02:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คงเป็นเพราะทำบุญร่วมกันมาแล้วหลายๆชาติถึงไม่ได้คลาดกันสักที คิดว่าทางใครทางมันก็แล้วกัน ศรัทธาอะไรก็ให้เขาไปอย่างนั้น ในสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเองก็ยังไม่สามารถโปรดสัตว์ให้บรรลุธรรมได้หมด นับประสาอะไรกับปุถุชนคนอย่างเราที่จะไปโน้มน้าวหรืออธิบายให้เข้าใจหรือทำเหมือนอย่างเราได้จัะ จากคุณ : dcm - [ 7 ส.ค. 50 06:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำนองเดียวกับ คุณ dcm คือบางคนเขาไปแล้วมีความสุข อยู่ตรงนั้น และบางคนก็ไปทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ลูกเล็ก จนเด็กโต แล้วก็บวชอยู่ในนั้น ไม่ว่าจะเป็นพระ หรือเณร มีอยู่มากมายมหาศาลไม่ต่ำกว่า 1000 ครอบครัวครับ     ที่ใดเขาไปแล้ว กุศลธรรมเจริญ ที่นั้น สัปปายะสำหรับเขาแล้วครับ คนที่ไปจะมีข้อดีอยู่เหมือนกัน คือ ศรัทธา และศีลเขาจะแน่นแฟ้นมาก และเขาก็มักจะตั้งใจฝึกสมาธิกันตามสมควรครับ  และลักษณะที่คุณว่า หลายคนก็ชอบอย่างนั้น คือเขาภูมิใจ และมีความสุขที่จะมีสังคมอย่างนั้น เป็นเพื่อนกัน อบอุ่น โอบอุ้มกันไปอย่างนั้น    เมื่อคิดถึงครอบครัวที่แตกแยก คนไทยเล่นหวย ลอตเตอรี่ 28 ล้านคน อย่างที่แถลงมาเมื่อวาน หรือดื่มเหล้า อีกไม่รู้เท่าไร สังคมอย่างนี้ เข้าหาธรรมมากกว่ากันเยอะครับ ในนั้นจึงมีข้อดีอยู่มากมาย สำหรับคนที่ ชอบสังคมอย่างนี้ครับ    และยากที่จะออกมาได้ เพราะเขาสัมผัสความอบอุ่น และความสุข ที่คุณไม่มีวันจะจินตนาการเข้าใจครับ  และที่สำคัญ ใครจะศีลดีไม่ดี ไม่มีผลกระทบต่อบุญกุศลของผู้ทำทานนะครับ เขาทำเป็นสังฆทาน แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 07:43:36 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 7 ส.ค. 50 07:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มันมีผลระยะยาว วัดนี้หิวบุญ5555555555 จากคุณ : VNC_256 - [ 7 ส.ค. 50 07:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผลของการทำบุญ ๑๐ วิธี ให้ผลน่าชื่นใจ อ่านแล้วต้องเพิ่ม ทำให้เต็มที่นะครับ อานิสงส์ของการทำสิ่งดี ๆ  คือ บุญกริยาวัตถุ ๑๐ ได้แก่ ๑. ทานมัย การให้สิ่งที่เป็นประโยชน์สุขแก่ผู้รับ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) เป็นที่มาของทรัพย์สมบัติทั้งหลาย ๒) เป็นที่ตั้งของโภคทรัพย์ทั้งปวง ๓) ผู้ให้ย่อมได้รับความสุข ๔) ผู้ให้ย่อมเป็นที่รักของคนหมู่มาก ๕) ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีผู้อื่นไว้ได้ ๖) ทำให้เป็นผู้มีเสน่ห์น่านับถือ ๗) ทำให้เป็นที่น่าคบหาของคนดี ๘) ทำให้เข้ากับสังคมอื่นได้คล่องแคล่ว ๙) มีบุคลิกองอาจ สง่าผ่าเผย ๑๐) ทำให้มีชื่อเสียงเกียรติคุณดี ๑๑) ตายแล้วเกิดในสุคติภูมิ ๒. สีลมัย บุญที่สำเร็จได้ด้วยการรักษาศีล ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) ทำให้มีความสุขกาย สุขใจ ๒) ทำให้เกิดโภคทรัพย์ได้ ๓) ทำให้สามารถใช้สอยทรัพย์นั้นได้เต็มอิ่ม โดยไม่หวาดระแวง ๔) ทำให้ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะมีใครมาทวงทรัพย์คืน ๕) ทำให้เกียรติคุณฟุ้งขจรไป ทำให้ผู้อื่นเกิดความเชื่อถือ ๖) ทำให้ชีวิตนั้นแกล้วกล้าองอาจท่ามกลางชุมชน ๗) ทำให้ไม่เป็นคนหลงลืมสติ ๘) ตายแล้วไปเกิดในสุคตภูมิ ๓. ภาวนามัย บุญที่สำเร็จได้ด้วยการเจริญสมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนาย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ๑) มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม ๒) มีผิวพรรณผ่องใส ๓) มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง ๔) มีความจำดี และกำลังปัญญาว่องไว ๕) เป็นคนใจคอเยือกเย็น ๖) เป็นที่ชื่นชอบของผู้พบเห็น ๗) มีบุคลิกอันน่าศรัทธา ๘) เกิดในตระกูลดี ๙) มีบุคลิกสง่างาม ๑๐) มีมิตรสหายมาก ๑๑) เป็นที่เคารพยำเกรงของคนทั่วไป ๑๒) เป็นที่ชื่นชอบของบัณฑิต ๑๓) สมบูรณ์ด้วยปัจจัย ๔ ๑๔) ปราศจากอกุศลทั้งปวง ๑๕) ปลอดภัยจากศาสตราวุธ ๑๖) มีอายุยืน ๑๗) ตายแล้วเกิดในสุคติภูมิ ๔. อปจายนะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอ่อนน้อมถ่อมตน ต่อผู้ที่ควรเคารพนบนอบ (คุณวุฒิ วัยวุฒิ ชาติวุฒิ) ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) เกิดในตระกูลสูง ๒) มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ๓) มีมิตรสหายดี ๔) ได้รับคำชมเชยอยู่เสมอ ๕) มีความสมบูรณ์ในทรัพย์ ๖) ได้พบเห็นแต่สิ่งที่ตนปรารถนา ๕. เวยยาวัจจะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการช่วยเหลือกิจการงานที่ชอบ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) มีความเป็นอยู่ดี สุขกายสุขใจ ๒) มีมิตรสหายมาก ๓) มีไหวพริบความจำดี ๔) มีตำแหน่งหน้าที่การงานสูง ๖. ปัตติทานะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้อื่น (การแผ่เมตตา) ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) ไม่มีความอดอยาก ยากจน ๒) ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน ๓) มีบริวารดี ๔) เป็นที่รักของผู้พบเห็น ๕) มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม ๖) มีอายุยืน ๗. ปัตตานุโมทนา บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนาส่วนบุญ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) มีสุขภาพสมบูรณ์ ๒) มีฐานะดี ๓) มากไปด้วยลาภสักการะ ๔) พบเห็นแต่สิ่งที่ทำให้เกิดความสบายใจ ๘. ธัมมสวนะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการฟังธรรม ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) เกิดในตระกูลสูง ๒) มีสติปัญญาดี ๓) มีมิตรสหายดี ๔) มีความเชื่อมั่นในตนเอง ๙. ธัมมเทสนา บูญที่สำเร็จได้ด้วยการแสดงธรรมที่ถูกต้องให้ผู้อื่นย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) ไม่มีกลิ่นปาก ๒) มีฟันขาวเรียบ ๓) บุตรบริวารมีความเชื่อฟัง ๔) มีบุคลิกสง่างาม ๕) มีความจำดี ๖) เป็นที่ไว้วางใจแก่ผุ้พบเห็น ๑๐.ทิฏฐุชุกรรม บุญที่สำเร็จได้ด้วยการทำความเห็นให้ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง เชื่อในเรื่องกรรม และในคำสอนของพระพุทธเจ้าย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้ ๑) มีปัญญาดี ๒) ไม่อดอยาก ๓) ไม่ยากจน ๔) มีสุขภาพร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง ๕) มีบุคลิกสง่างาม ๖) พบเห็นแต่สิ่งที่ทำให้เกิดความสบายใจ ๗) มีฐานะความเป็นอยู่ดี ๘) มีบริวารมาก ๙) มีความเชื่อมั่นในตนเอง ไม่มีชีวิตเนื่องด้วยผู้อื่น บุญกริยาวัตถุ ๑๐ เมื่อสงเคราะห์ลงในทาน ศีล ภาวนา ได้ดังนี้คือ ทาน ปัตติทานะ ปัตตานุโมทนา สงเคราะห์ใน ทาน ศีล อปจายะ เวยยาวัจจะ สงเคราะห์ใน ศีล ภาวนา ธัมมสวนะ ธัมมเทสนา ทิฏฐุชุกรรม สงเคราะห์ใน ภาวนา ภาวนามัย อานิสงค์ 10 ข้อดังกล่าว จะสรุปได้ว่า บุญที่สำเร็จได้ด้วยการเจริญสมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา เป็นกุศลชั้นสูงสุดเพราะจิต ได้ ข่ม ลด ละ เลิก ตัด กิเลส เป็น ชั้นๆ จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ พระนิพพาน ไปวัดอื่นส่วนมากได้ถวายถังเหลือง ไหว้พระ รดน้ำมนตร์ หมดแล้วไม่มีกิจกรรมบูญอื่นให้ร่วม ไม่มี ไปวัดอื่นเช่นไปวัดหลวงพ่อโสธรหรือวัดพระพุทธชินราช ก็ได้แค่กราบไหว้ ถ่ายรูปและเช่าพระ ยิ้งวัดใหญ่อย่างวัดบวร  วัดชนะสงคราม เดินเข้าไปไม่รู้จะไปหาพระที่ไหน ทำได้แค่บูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียน เติมนำมันตะเกียง  แล้วที่จอดรถก็หายากมากมาก   เคยพาเพื่อนไปถวายสังฆทานวัดสร้อยทองวนอยู่สามรอบไม่มีที่จอดรถ พอหาที่จอดได้ ก็คิดทั้งค่าจอดและค่าฝากรองเท้า ถวายถังเวียนเสร็จก็จบ ไม่มีฟังธรรม  ไม่มีนั่งสมาธิ  ไม่มีอนูโมทนาทนาบุญ  ไม่มีหนังสือ ธรรมะให้ดู ใหซื้อ  ถามจขกทว่าไปวัดคือ เอาธูปมาไหว้พระ และถวายถังเหลืองแค่นั้นหรือ จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 09:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วัดพระธรรมกายไม่ได้เชื้อเชิญคนมาวัด แต่ส่งผ่า พระธรรม คำสอน ในรูปแบบของ “จานดาวธรรม” Outlet รูปแบบใหม่ส่งสัญญาณทะลุทะลวงไปถึงบ้านพักอาศัย เท่าที่รัศมีของดาวเทียมจะไปถึง ถ้าพูดถึง outlet เชิญชวนคนมาวัด จะมาในรูปของคน หรือไม่“โบชัวร์” แต่ในยุคที่คนมีเวลาน้อยลง สิ่งยั่วยุมีมากขึ้น การเชิญชวนคนมาวัด อาจไม่ทันเวลา วัดธรรมกาย ใช้ประโยชน์จากโลกไซเบอร์สเปซ เปิดเว็บไซท์ เพื่อให้ข้อมูล และถ่ายทอดสด “ธรรมเทศนา” ของหลวงพ่อเทศนาพระราชภาวนาวิสุทธิ์(หลวงพ่อธัมมชโย) ไปให้กับบรรดา ศิษย์ธรรมกาย และผู้ที่สนใจ ซึ่งไม่มีเวลาเดินทางไปวัด หรือคนที่อยู่ต่างประเทศ ได้รับฟังธรรมแบบไร้พรมแดนไปแล้ว ถ้ามองความสะดวกและง่ายต่อการเข้าถึงผู้รับชมแล้ว ต้องยอมรับว่าอินเทอร์เน็ตยังมีข้อจำกัดบางอย่าง ในเรื่องต่อสัญญาณหลุดง่าย วัดธรรมกายจึงต้องเพิ่ม outlet รูปแบบใหม่เข้ามา เทคโนโลยีของระบบดาวเทียม ทำให้การมีสถานีโทรทัศน์ไว้ในครอบครองไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป เป็น “โลกใบใหม่” ที่ไม่เหมือนกับทีวียุคเก่า ไม่เชื่อลองถาม ช่อง 3 ช่อง 7 และไอทีวี ต้องใช้เวลาและเงินมากเพียงใดกว่าที การแพร่ภาพออกอากาศครอบคลุมได้ทั่วประเทศ แต่ขนาดการลงทุนของทีวีดาวเทียมที่อยู่ในหลัก 100 ล้านบาท ถือเป็นน้อยมากเมื่อเทียบกับทีวียุคเก่าโดยเฉพาะกับ value ที่ได้รับกับการสร้าง network บนน่านฟ้าอันไร้ขอบเขตของดาวเทียม ขอให้มีแค่จานและอุปกรณ์รับสัญญาณดาวเทียมเท่านั้น วัดธรรมกาย จึงใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีของดาวเทียม สร้างเป็น outlet รูปแบบใหม่ ที่ส่งพระธรรมคำสอน เรื่องราวของวัดธรรมกายไปถึงกลุ่มเป้าหมายที่เป็นทั้งศิษย์วัดพระธรรมกาย และคนทั่วไปได้เรียนรู้ธรรมะตลอด 7 วัน 24 ชั่วโมง โดยไม่ต้องรอคนมาวัด “วันอาทิตย์” เพียงวันเดียว การปรับตัวของวัดธรรมกายครั้งนี้ เท่ากับเป็นการสร้าง “พลัง” เครือข่ายของ“ตลาดศรัทธา” ชาวพุทธก่อนใคร เพราะวัดขนาดใหญ่เกือบทุกแห่งทุกวันนี้ก็มีเว็บไซท์ใช้สร้างชุมชน บางแห่งลงมือทำสถานีโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมไปบ้างแล้ว เรื่องของ “ธรรมะ”ไม่ใช่เรื่องไกลตัวของผู้คนในสังคมอีกต่อไปแล้ว โดยเฉพาะในกลุ่มคนชนชั้นกลางและบนของสังคมไทย ที่นิยมและมีความเชื่อในการนั่งสมาธิ หรือ ปฏิบัติธรรม หรือศูนย์ปฏิบัติธรรม จนกลายเป็นสว่นหนึ่งของไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตประจำวัน เช่นเดียวกับ การตีกอล์ฟ ดำน้ำ ท่องเที่ยว เป็นกลุ่มคนเหล่านี้ล้วนแต่มีบทบาท และเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทย วัดพระธรรมกายเองจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์ (re-positioning) ของวัดพระธรรมกายให้ “ดูดี” ในสายตาของคนภายนอก และเป็นการเปิดเผยตัวเองต่อสาธารณชนให้สัมผัสง่ายขึ้น เป็นการปรับตัวของวัดธรรมกายให้มองข้ามช็อตไปไกล เป็นการเตรียมความพร้อมในสร้างฐานที่มั่นใหม่ ที่แข็งแกร่งให้กับวัดธรรมกาย ไม่ต้องยึดติดกับ “บุคคล” ใดบุคคลหนึ่ง เป็นการสร้างศรัทธาที่มีต่อตัวองค์กร เปรียบแล้วไม่ต่างไปจาก องค์กรธุรกิจ ที่ต้องอยู่ได้ด้วยระบบบริหารจัดการ ไม่ว่าคณะผู้บริหารชุดไหนก็สามารถอยู่รอดได้ “เนื้อหา” ของรายการ ไม่ใช่รายการธรรรมะรูปแบบเดิมๆ ที่เป็นเรื่องไกลตัว แต่เป็นรายการ edutainment สาระกึ่งบันเทิง ข่าวสาร พระธรรมเทศนา หรือพุทธประวัติ ที่เข้าใจยากมีการ์ตูนเป็นภาพประกอบ นิทาน มิวสิควีดีโอ รายการสำหรับวัยรุ่น รายการท่องเทียว ทุกรายการเน้นเป็นเรื่องราวใกล้ตัวเน้นเรื่องการทำควมดีให้ เสพได้ง่ายๆ ศิษย์วัดพระธรรมกาย เล่าว่า รายการทั้งหมดผลิตขึ้นโดยทีมงานอาสาสมัคร ทั้งภายในวัด และจากชมรมชาวพุทธ ที่เป็นศิษย์วัดธรรมกาย ทั้งการ์ตูน เพลงใช้ประกอบ เช่น รายการพลังมด ผลิตโดยทีมของอาจารย์จากราชมงคล แต่ถ้าเป็นรายการภายในสถานที่จะมีสตูดิโอที่ใช้ฉากหลัง Blue screen แบบง่ายๆ สำหรับรายการข่าว “ศิษย์ของวัดธรรมกาย มีทั้งหมอ อาจารย์ สถาปนิก วิศวกร เป็นคนที่มีความรู้อยู่ในหลายวิชาชีพ คนพวกนี้ที่มาช่วยกันคิด ช่วยกันทำ” อนันต์ อัศวโภคิน ประธานกรรมการและกรรมการผู้จัดการ บริษัทแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ กลุ่มเป้าหมายของวัดธรรมกายเวลานี้ ไม่ใช่ผู้สูงอายุที่เป็นกลุ่มเป้าหมายเก่า แต่เป็นกลุ่มคนรุ่นใหม่ สามารถซึมซับกับรูปแบบรายการตั้งแต่วัยอนุบาล ต้องยอมรับว่าคนรุ่นใหม่เป็นกลุ่มที่มีกำลังซื้อสูง ในเวลาเดียวกันคนรุ่นใหม่ยุคนี้ ต้องเผชิญกับการแข่งขันสูงจากการทำงาน ความหมกมุ่นอยู่กับตัวเองจึงมีมาก เมื่อมาพบกับคำสอนที่สามารถ “ปลดล็อก” ความรู้สึกในใจ ทำให้หลุดพ้นมองข้ามตัวเองไปยังสิ่งใหม่ๆ ที่จิตใจไม่กวัดแกว่ง ก็จะมีแรงศรัทธาต่อสิ่งนั้น อนันต์ เล่าถึงประสบการณ์ตัวเองกับศิษย์ วัดธรรมกายในวันไปปฐกถา มื่อวันที่ 6 กันยายน 2547 ถึงเหตุการณ์ที่เขาประสบในช่วงวิกฤติเศรษฐกิจที่เขานำเงินก้อนสุดท้ายที่มีอยู่ไปบริจาควัดพระธรรมกาย บุญกุศลในครั้งนั้นไม่เพียงแต่จะทำให้เขาฟื้นจากวิกฤติเศรษฐกิจ แต่ยังทำให้เขากลายเป็นบุคคลที่ได้รับยกย่องจากนิตยสาร Business Week ว่า “พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า ไม่เคยมีใครจนเพราะทำบุญ ผมเคยเจอกับตัวเอง ช่วงวิกฤติเศรษฐกิจ ผมเหลือเงินก้อนสุดท้ายในบัญชี ผมเอาเงินนั้นไปทำบุญ พอดีว่าเสาค้ำฟ้า ยังขาดอยู่ 1 เสา ด้วยอานุภาพของบุญ ทำให้ดีขึ้นมาตลอด จากที่เคยคิดว่าหมดแล้ว กลายเป็นสมมติไหลมาเทมา ไม่ได้โม้เพื่อตัวเองนะครับ ว่านี่คืออานุภาพของลูกพระราชที่เชื่อมั่นในเรื่องของบุญ” จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 09:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีครอบครัวหนึ่งที่ผมรู้จัก... ศรัทธาวัดนี้มาก...ยกสมบัติที่มีทั้งหมดให้แก่วัด... ประมาณว่าพลีกายถวายชีวิตเพื่อวัด...แต่นั้นยังไม่หมด... เอาลูกชายวัย 10 -11 ปีไปบวชเณร...เพื่อฝึกวิชาธรรมกาย... ส่วนลูกสาววัยไล่กันก็เอาไปอยู่วัดเหมือนกันเค้าเรียกว่า รีๆ อะไรไม่รู้... แต่ที่รู้ก็คือ...แทนที่เค้าจะให้ลูกเรียนหนังสือให้จบการศึกษาภาคบังคับเสียก่อน... กลับมอมเมาหลงไหลในกระแสบุญ(ปลอมๆ)....เที่ยวบอกใครๆว่าลูกๆตนมีบุญมาก... ได้มาบวชวัดนี้และจะบวชตลอดชีวิต...ตอนนี้ถอดกายได้เท่านู้นเท่านี้... ใครทักทวงก็ไม่ฟัง...เพราะศรัทธามีมากกว่าปัญญา... สุดท้าย... สถาบันครอบครัวแตกสลาย... ลูกชายที่ว่าจะบวชตลอดชีวิต...สุดท้ายอยู่ไม่ได้...อาจจะเพราะวุฒิภาวะตอนนั้นยังน้อยเกินไป... แต่ที่แย่คือเค้าไม่มีการศึกษาเลย...สมบัติพ่อแม่ก็ไม่เหลือไว้ให้...ไม่สามารถเอาตัวรอดในสังคมได้... ญาติคนอื่นต้องเอาไปเลี้ยงดูแทน...หนังสือหนังหาไม่เรียนเพราะอายุเยอะแล้ว...ได้แต่ช่วยงานที่บ้านญาติไปวันๆ... ส่วนลูกสาวหรือครับ...ไม่อยากบรรยาย... ปากที่เคยพร่ำพูดแต่เรื่องทำบุญกับผมเสมอๆ...บัดนี้เธอเปลี่ยนไป... เธอเอาทุกอย่างที่เป็นอบายมุข...เหล้า...เบียร์...บุหรี่...แม้แต่เรื่องผู้ชาย...ชีวิตเหลวแหลก... ส่วนพ่อแม่หรือ...ตั้งแต่ลูกไม่อยู่ในวัดนั้นก็แทบจะไม่คุยกับลูกอีกเลย...ประมาณว่าพูดกันคนละภาษา.. เดิมครอบครัวนี้ฐานะดีนะครับ...มีพร้อมทุกอย่าง...ตอนเข้าวัด(นี้)ใหม่ๆหลายคนก็ทักท้วง... ผมเคยพาครอบครัวนี้ไปลองปฏิบัติธรรมเปรียบเทียบที่วัดสวนดอก(ชม.)...แต่เค้าไม่ชอบ.. เพราะวัดนี้เน้นปฎิบัติไม่ได้เน้นเรื่องบุญ...ไม่มีบุญมาให้แลกซื้อหาได้...มีแต่หลักปฎิบัติที่พระพุทธเจ้าสอนไว้... ตอนต้อนลูกๆเข้าวัด(นี้)ใหม่ๆญาติๆก็ทักท้วง...บอกให้รอให้เด็กมันเรียนให้จบก่อน...ให้โตกว่านี้ก่อน... แต่พ่อแม่ไม่ฟังละ...บอกว่าสังคมมันแย่..อยู่ในวัดดีกว่า...ไม่ต้องมีครอบครัว...ไม่ต้องขวนขวาย... แต่สิ่งที่เค้าไม่ยอมรับรู้คือธรรมชาติของมนุษย์...ความต้องการของมนุษย์...ปัจจัยในการดำรงชีวิตของมนุษย์... สิ่งที่เค้าคิดว่าเค้าได้มาอาจจะเป็นบุญใหญ่มหาศาล...แต่ใครเลยจะรู้ว่าเค้าได้เสียอะไรที่สำคัญไปบ้าง... จากคุณ : อินทร์นิล - [ 7 ส.ค. 50 10:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สมาธิเปลี่ยนชีวิต เรื่อง : Son Backhome E-mail: garaboon_jdai@hotmail.com                               "เด็ดดอกไม้ สะเทือนถึงดวงดาว" วาทะของไอสไตน์ประโยคนี้แฝงความหมายที่ลึกซึ้งและเป็นอมตะเสมอ เนื่องเพราะความเป็นไปของทุกสรรพสิ่งในโลกล้วนมีความสัมพันธ์กัน        และในยุคที่คำว่า "สมานฉันท์" ติดหู ติดปาก เสียงไถ่ถามถึงสันติภาพ อื้ออึงไปทุกตารางนิ้วบนแผนที่โลก หากทว่าภาพเหล่านั้น ยังห่างตาและห่างใจ เพราะมนุษย์ยังมีเส้นแบ่ง หรือขีดเส้นแบ่งแยก หัวใจให้ห่างกันนั่นเอง      มีเรื่องน่าเปรมปรีดิ์เกิดขึ้นในรัฐเท็กซัส ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่เส้นแบ่งต่างๆ ถูกลบออกไปและพาหัวใจมาร่วมค้นหาความเป็น สันติสุขร่วมกัน       คุณเจเนต เอลลิส ชาวอเมริกัน จากเมืองอาร์ลิงตัน รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา เธอนับถือศาสนาคริสต์ แต่หัวใจของเธอเปิดกว้าง นับถือยอมรับข้อดีของทุกนิกายและทุกศาสนาด้วย        คุณเจเนต เล่าว่า "วันหนึ่งฉันขับรถผ่านวัดภาวนาเท็กซัส และเห็นป้ายคำว่า ศูนย์ปฏิบัติธรรม ก็รู้สึกปิ๊งขึ้นมาทันที จึงแวะเยี่ยมชมและตั้งแต่ครั้งที่มาเยี่ยมชมวัด ดิฉันก็มีโอกาสได้ร่วมปฏิบัติธรรมด้วย ความจริงดิฉันก็เคยนั่งสมาธิมาเป็นเวลากว่า ๒๐ ปีแล้ว โดยวิธีการ คือ นึกถึงภาพที่ทำให้มีความสุข เช่น สายน้ำ ธารน้ำตก และในช่วงเวลาที่ใจสงบมากๆดิฉันจะรู้สึกว่าร่างกาย หายไปสู่ในที่ที่สงบ แต่สถานที่นั้นรู้สึกเหมือนมีใครสักคนอยู่ แต่ดิฉันก็ไม่ทราบว่าเป็นใคร ซึ่งดิฉันมักจะเห็นแสงสว่างเป็นประจำ และทุกครั้งที่เกิดแสงสว่าง ภายในตัว ดิฉันจะรู้สึกมีความสุขมาก ซึ่งทำให้ดิฉันคิดว่า ไม่ว่าที่มาของความสว่างนั้นจะเป็นพระเจ้า (God) หรืออะไรก็ตาม แต่นี่คือแหล่งแห่งสันติสุข ที่ดิฉันอยากให้คนทั้งโลกได้เข้าถึงความรู้สึกนี้ ดิฉันได้ชักชวนเพื่อนคริสต์ศาสนิกชนจากที่ต่างๆ มาฝึกสมาธิ โดยได้นิมนต์ พระอาจารย์จากวัดภาวนาเท็กซัส ไปแนะนำสมาธิและพระพุทธศาสนาเบื้องต้น เพื่อนๆทุก คนให้ความสนใจ และส่วนใหญ่ยังไม่มีความรู้เรื่องศาสนาพุทธมากนัก จึงอยากจะเรียนรู้ และทำความเข้าใจให้มากขึ้น เพื่อจะนำสิ่งดีๆ มาใช้ดำเนินชีวิตและอยู่ร่วมกันบนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข       หลังจากที่ดิฉันได้ศึกษาสมาธิตามคำสอน ของพระอาจารย์ ดิฉันได้ลองมานั่งด้วยวิธีการเอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ทำให้ใจของดิฉัน เข้าสู่ภายในได้เร็วขึ้นกว่าที่เคยปฏิบัติมา มีความสุขอย่างง่ายๆ ได้รับความสุขมากยิ่งขึ้น อย่างที่ไม่เคย เป็นมาก่อน มีแสงสว่างเกิด ขึ้นภายในตัว แต่เป็นความสว่างที่ไม่ร้อน กลับรู้สึกสดชื่นมากๆ และ ทุกครั้งที่ดิฉันเห็นความสว่างเกิดขึ้น ดิฉันมีความสุข มาก แตกต่างกว่าที่เคยเป็นมาก่อน สมาธิทำให้ดิฉันรู้ว่า ไม่ว่าคุณจะนับถือศาสนาอะไร เพียงแค่ คุณหลับตา นำใจเข้าสู่ภายในตัว คุณก็สามารถพบกับความสุขที่แท้จริงได้ และทุกครั้งที่นั่งสมาธิ ทำให้ดิฉันรู้สึกหายเหนื่อย เหมือนกับว่า เราได้ชาร์จ แบตเตอรี่ ทำให้สดชื่นขึ้นมาทันที ทำให้ดิฉันรัก การนั่งสมาธิมากขึ้นเรื่อยๆ       จากจุดเริ่มต้นแสงสว่างภายในที่เธอมองเห็น นำไปสู่ความปรารถนาที่จะแบ่งปันเรื่องราวแหล่งแห่งสันติสุขภายในให้แก่ผู้คน        "ดิฉันได้ชักชวนเพื่อนคริสตศาสนิกชนจากที่ต่างๆ มาฝึกสมาธิ โดยได้นิมนต์พระอาจารย์จาก วัดภาวนาเท็กซัส ไปแนะนำสมาธิ ิและพระพุทธศาสนาเบื้องต้น เพื่อนๆ ทุกคนให้ความสนใจ และส่วนใหญ่ ยังไม่มีความรู้เรื่องศาสนาพุทธมากนักจึงอยากจะเรียนรู้ และทำความเข้าใจให้มากขึ้น เพื่อจะนำสิ่งดีๆ มาใช้ดำเนินชีวิตและอยู่ร่วมกันบนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข        เมื่อทุกคนตอบ "OK" รวมถึงพระอาจารย์ก็ "OK" ใจเราตรงกัน จึงได้มีการรวมตัวกันนั่งสมาธิครั้งแรกที่บ้านเพื่อนของดิฉัน ในวันนั้นมีเพื่อนๆ มาเรียนการนั่งสมาธิ มีทั้งกลุ่มเพื่อนๆ ทั้งบาทหลวง และชาวคริสต์จากนิกายแคทอลิค และแบ๊บติสท์ รวม ๑๖ คน         กล่าวได้ว่า ภาพของการประชุมรวมกันและนั่งสมาธิด้วยกันของผู้คนต่างศาสนา เพื่อค้นหาโลกใบเดียวกัน คือ โลกแห่ง ความสุขภายในในครั้งนี้เป็นภาพอันงดงามที่สุดภาพหนึ่งของโลก เพราะภาพนี้เต็มไปด้วยความสงบอันสว่าง และ ความสงัดอันเปี่ยมสุข        "เมื่อนั่งสมาธิเสร็จทุกคนต่างก็พูดเหมือนกันว่า "Peaceful" รู้สึกสงบภายใน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเพื่อน ก็บอกว่า "ศูนย์กลางกายนี่ล่ะ คือแหล่งรวมของความสุขภายในอย่างแท้จริง"บาทหลวงจาก ยูนิตี้ เชิร์ช บอกว่า จะนิมนต์พระ ไปนำปฏิบัติธรรม ที่โบสถ์ทุกวันเสาร์ตอนเย็นด้วย  ปัจจุบันดิฉันนั่งสมาธิทุกวัน ถ้าวัน ไหนยุ่งมากๆ ดิฉันก็จะ " Movment Meditation" หรือตรึกสมาธิในทุกอิริยาบถ ฉันหยุด การทำสมาธิไม่ได้ แต่ฉันสมารถ หยุดใจในสมาธิได้       ดิฉันคิดว่า ข้อปฏิบัติบางประการของศาสนาคริสต์มีส่วนคล้ายคลึงกับหลักพระพุทธศาสนา โดย เฉพาะข้อที่ว่า "ความรักอันบริสุทธิ์นั้นอยู่ภายใน และทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเริ่มต้นจากภายในตัวของเรา" ดิฉันรู้สึกชอบมาก ซึ่งตรงกับสิ่งที่หลวงพ่อ บอกว่า "สันติภาพเริ่มต้นจากสันติสุขภายใน" ทำให้ดิฉันมีความรู้สึกยอมรับในคำสอนของพุทธศาสนา และเวลาที่มาที่ศูนย์ ดิฉัน และเพื่อนๆ ก็ปฏิบัติตามวัฒนธรรมชาวพุทธโดยไม่เคอะเขิน เช่น การสวดมนต์ ไหว้พระ เป็นต้น        หลังจากได้เข้าถึงแหล่งแห่งความสุขภายในคุณเจเนตก็ไม่ได้ละเลยการปฏิบัติธรรม ยังคงใส่ใจที่จะเอาใจใส่ดูแลความสงบ สว่าง ภายในอยู่เสมอ        "ปัจจุบันดิฉันนั่งสมาธิทุกวัน ถ้าวันไหนยุ่งมากๆ ดิฉันจะ "Movement Meditation" หรือ ตรึกสมาธิในทุกอิริยาบถ ฉันหยุดการทำสมาธิไม่ได้ แต่ฉันสามารถหยุดใจในสมาธิได้ สมาธิสามารถช่วย แก้ไขปัญหาในชีวิตประจำวันของดิฉันได้เป็นอย่างดีี และช่วยทำให้ใจของดิฉันสงบมีสมาธิ มีสติอยู่เสมอเนื่องจากดิฉันจะต้องพูด และถ่ายทอดความรู้แก่นักเรียน นักศึกษา ผู้เข้าฟังบรรยายต้องเจอคำถาม มากมาย พบปะคนหลายแบบด้วยความสุข ที่เกิดจากภายใน จึงทำให้ดิฉันไม่เหนื่อยเลย สุดท้าย ดิฉันอยากจะบอกคนทั้งโลกว่าเราทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน เมื่อใจของ ทุกคนมาหยุด ณ จุดเดียวกัน คือที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗       ใช่แล้ว..เราทั้งผองเป็นหนึ่งเดียวกัน หากใจ ของทุกคน เข้าถึงโลกภายในที่ทำให้ชีวิตมีความสุขและเมื่อใดที่โลกภายในใบนั้น แผ่ขยายห่มคลุมโลก ใบนอกที่เรายืนอยู่ โลกใบนี้จักเย็นลงได้ โดยอานุภาพ แห่งโลกภายในที่แผ่ขยายออกมานั้น       เมื่อเด็ดดอกไม้ สะเทือนถึงดวงดาว ประโยชน์ อันใดเล่า ที่เราจะเด็ดให้ดาวสะเทือน เลิกเด็ดดอกไม้เลิกทำร้ายกัน และกันแล้วมานั่งหยุดใจ ดอกไม้จะยังงามอยู่กับต้น ดวงดาวไม่สั่นไหว ผู้คนไม่ร้องไห้และความสงบสุขอันสว่างไสว จักเกิดขึ้นบนโลกทุกตารางนิ้ว จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 10:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าทางเลยมะล่ะ น่าจะเก็บค่าโฆษณาในกระทู้ได้นะ ฮ่าๆ คนธรรมกายอย่างมากก็น่าจะเสพกุศลจากการทำทาน อานิสงส์จากการทำทานก็ทำให้มั่งมีขึ้นเรื่อยๆ คนทั่วไปทำบุญเพื่อหวังผลตอบแทน สิ่งที่ธรรมกายกรอกใส่หัว มันตรงจริตกับคนทั่วไปที่มองเห็นเงินคือทุกสิ่งตามหลักลัทธิบริโภคนิยมอยู่แล้ว กิจการเลยเจริญ แต่หวังหลุดพ้นคงยาก เพราะมาผิดทาง (แต่คนธรรมกายคงไม่สนใจ เพราะไม่อยากหลุดพ้น อยากรวยมากกว่า) จากคุณ : แมวเหมียวตัวลาย - [ 7 ส.ค. 50 10:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ ท่าน ซูไต้จี้ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  เป็นเนื้อนาบุญของโลกและสรรพสัตว์ ผู้แสวงหาฝั่ง คือ พระนิพพาน " วัด "  ก็คือสถานที่หรือแหล่งที่รวมเนื้อนาบุญดังกล่าว ผู้ที่ปรารถนา บุญ อันเปรียบเสมือนยานพาหนะ ที่จะพาเราข้ามวัฏฏะ ก็จงไปที่ทำบุญที่วัดเถิด วัดพระธรรมกาย ก็เป็นแหล่งแห่งบุญ ที่ผู้แสวงบุญทั้งหลายต่างก็เดินทางมาทำบุญ ทั้ง ทำทาน รักษาศีล และ เจริญภาวนา การชวนสาธุชนมาทำทาน และ กล่าวถึงอานิสงส์ที่จะได้รับนั้น เป็นสิ่งที่ดี และเป็นความจริง การทำทานดังกล่าวก็แค่บริจาคปัจจัย เงินทอง ที่หามาได้ด้วยการประกอบสัมมาอาชีพ อันเป็นทรัพย์ภายนอกเท่านั้น ดูตัวอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราสิครับ สมัยที่ท่านยังเป็นพระบรมโพธิสัตว์ สามัญชนคนธรรมดาเช่นเดียว กับพวกเราท่าน เวลาท่านสร้างบารมีทำความดี นอกจากจะสร้างทานบารมี ด้วยการบริจาคทรัพย์สินเงินทองแล้ว บุตร-ภรรยา ท่านก็บริจาคทำทานได้ หรือแม้แต่ทานที่ยิ่งไปกว่านี้ คือ เลือดเนื้อ อวัยวะ และ ชีวิต ท่านก็บริจาค เป็นทานมาแล้ว และก็ไม่ได้ทำครั้งเดียว บริจาคแล้วบริจาคอีกนับด้วยอสงไขยชาติ ในพระชาติที่ยังเป็นพระบรมโพธิสัตว์เวสันดร ในวันแรกที่พระองค์ประสูติ ครั้นพระโพธิสัตว์ออกมาจากครรภ์ของพระมารดา เพียงลืมพระเนตรทั้งสองได้เท่านั้น ก็เหยียดพระหัตถ์ออกมา พลางกล่าวกับพระมารดาว่า     “ ข้าแต่พระแม่เจ้า หม่อมฉันจะบริจาคทาน มีทรัพย์อะไรพอที่จะให้ลูกบริจาคได้บ้าง ” แล้วเราชาวพุทธ เป็นพุทธบริษัทสี่ ได้ศึกษาประวัติและคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วได้ทำตาม อย่างพระองค์อย่างไรบ้าง บริจาคทรัพย์เพื่อทนุบำรุงพระศาสนา ก็แค่ทรัพย์สินเงินทอง ที่เหลือจากการหามาได้และใช้จ่ายแล้วในครอบครัว เท่านั้น ยังไม่เคยเห็นใครที่ร่ำรวยอยู่สุขสบายแล้วจะบริจาค บุตร-ภรรยา อวัยวะ หรือ ชีวิตเป็นทาน เลย สำหรับคนที่มีปัญญาขึ้นมาหน่อย ทรัพย์ที่นำมาบริจาคทำทานในพระศาสนา ไม่ใช่ทรัพย์ที่เหลือจากการใช้จ่ายแล้ว ในครอบครัวเท่านั้น แต่เกิดจากการแบ่งปันทรัพย์จากส่วนที่จำเป็นส่วนอื่น นำมาบริจาคทำทาน เป็นประโยชน์ แก่พระศาสนา  เพราะรู้ว่าสิ่งที่เราทำเราก็ได้ สิ่งที่เราทำก็จะเป็นบุญของเรา และผลบุญนี้ก็จะส่งผลเป็นความสุข ความสำเร็จต่อตัวเราทั้งในปัจจุบันชาติ และเมื่อละโลกไปแล้ว และยังจะติดตามส่งผลต่อไปอีกนับชาติไม่ถ้วนทีเดียว ไม่ใช่เฉพาะแต่คนรวยเช่น อนาถบิณฑิกเศรษฐี   หรือ มหาอุบาสิกาวิสาขา เท่านั้นที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านสรรเสริญ เมื่อทำทาน แม้แต่มหาทุคตะ ( โคตรจน ) พระองค์ก็อนุโมทนาทานนั้นด้วย  เพราะการทำทาน ไม่เคยทำให้ใครจน ส่วนเรื่องการเทศน์การสอนในวัดพระธรรมกาย ก็ไม่ได้กล่าวเฉพาะการทำทานเท่านั้นหรอกครับ ก็เทศน์ก็สอนกันทุกเรื่อง ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านกล่าวและสั่งสอนไว้ เพียงแต่เรื่องการทำทานไปสะดุดใจ ท่าน ซูไต้จี้ มั่งครับ เลยทำให้มองเห็นและพูดเน้นอยู่จุดเดียว เรื่องการทำทาน ถ้าท่าน ซูไต้จี้ ชอบที่จะทำทาน ตามกำลัง ก็ทำไปเถอะครับ ไม่มีใครว่า แต่ถ้าคนอื่นเขาจะทำทาน เต็มกำลัง  เช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านทรงกระทำเป็นแบบอย่าง ก็อย่าไปว่าเขาเลยนะครับ ส่วนที่ ท่าน ซูไต้จี้  ยกคำกล่าวของคุณครูไม่ใหญ่ มาว่า "  ยิ้มกันหรือยังจ๊ะ   ยิ้มกันทั่วโลกแล้วหรือยังจ๊ะ  ถ้ายิ้มแล้วก็ขอให้รวยจ้า   เพราะถ้าเรารวยแล้ว เราก็จะมีโอกาสสร้างบารมีได้มากกว่าคนอื่น  "    ในความหมายก็คือ  คุณก็จะได้บริจาคให้ได้มากกว่าอื่น     ผมว่าก็ถูกต้องแล้วนี่ครับ   คนรวย คนที่มีทรัพย์มาก ( เพราะในอดีตทำทานมามาก ) ก็มีโอกาสในการสั่งสมบุญ ด้วยการบริจาคทรัพย์มาก กว่าคนที่มีทรัพย์น้อย เขาเรียกว่า เอาบุญต่อบุญ   แต่ถ้าเป็นคนรวยแล้ว ไม่นำทรัพย์ออกด้วยการบริจาคทำทาน เอาไปใช้จ่ายสนุกสนาน หาแต่ความสบายใส่ตัว ตามแบบชาวโลก  เมื่อบุญหมด ทรัพย์ก็หมด  ก็อาจจะจนในชาตินี้ และชาติต่อๆไป หรือ อาจจะไม่จนทันทีในชาตินี้ เพราะบุญเก่าส่งผลอยู่  แต่จะจนแน่ในชาติต่อไป เพราะขาดการทำทานสั่งสมบุญไว้ในชาตินี้  เพราะบุญนั้น หมดได้ และการทำบุญ สร้างบารมีนั้น ไม่ใช่ทำครั้งเดียวแล้วใช้ได้ตลอดทุกชาติ ต้องทำแล้วทำอีก ต้องหมั่นสั่งสมบุญบ่อยๆ เพราะหนทางในวัฏฏะสงสารนั้นยาวไกล และชีวิตเราก็เป็นอยู่ได้ด้วย " บุญ " เท่านั้น ไม่ใช่สิ่งใดเลย foox ________________________________________ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 11:15:10 จากคุณ : foox - [ 7 ส.ค. 50 11:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเป็นชาวพุทธที่ไม่ได้มุ่งเน้นวัดใดวัดหนึ่ง หรือสำนักใดสำนักหนึ่ง โดยเฉพาะ ไม่ได้ยึดติดกับพระองค์ใดองค์หนึ่ง ไม่ได้ได้ยึดติดว่าทำบุญมากๆแล้วจะได้ไปสวรรค์ชั้นไหนๆ ผมเข้าวัดไหนก็ได้ถ้าผมอยากจะเข้า ผมทำบุญวัดไหนก็ได้ ถ้าผมอยากจะทำ วัดธรรมกายผมก็เข้าบ่อย แต่หลังๆไม่ได้ค่อยได้เข้า เพราะต้องอยู่ต่างประเทศ นานๆจะกลับที กลับมาทีไร ก็ไปไหว้พระที่ชอบก่อน เช่น หลวงพ่อโสธร  พระหยกวัดธรรมมงคล  วัดใกล้ๆบ้านก็ไป ก็มีความสุขดีตามประสาชาวพุทธ แต่ผมจะเจียดเงินก้อนหนึ่งไว้สำหรับทำบุญทุกครั้ง โดยเฉลี่ยประมาณเดือนละห้าพันบาท ทำทุกเดือน ที่ไหนก็ทำ แต่เข้ามาในห้องนี้แล้ว ค่อนข้างแปลกจนเห็นได้ชัด  เหมือนเอาศาสนามาห้ำหั่นกัน ให้พ่ายแพ้ไปข้างหนึ่ง  แล้วเราไม่อาย  คริสต์ หรืออิสลาม เลยหรือครับ จากคุณ : p_warat - [ 7 ส.ค. 50 11:47:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก็ชาติที่แล้วไปเอาของเขามา   ชาตินี้เขาก็มาเอาของเขาคืนก็เท่านั้นครับ กรรมใดใครก่อ   กรรมนั้นก็ตามสนองผู้นั้นครับ ไม่มีใครช่วยได้หรอกครับ     ปล่อยเขาเถอะครับ    จะได้ไม่โต้เถียงกันเปล่า   ๆ ก่อนจะสงสารเขา    สงสารตัวเราเองก่อนเถอะครับ  ทำกรรมไว้เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ขอความสุขจงมีแก่ท่าน     อามิตพุธ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 12:09:52 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 12:09:31 จากคุณ : มหาไม่มีเปรียญ - [ 7 ส.ค. 50 12:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมแปลกใจกับคนที่วัน ๆ คอยแต่ว่าร้ายผู้อื่นมากกว่า เปิดพระไตรปิฎกดูทีไร ก็เห็นมีแต่พวกเดียรถีย์ที่วัน ๆ จะคอยหาเรื่องจับผิดคำสอนของพระพุทธองค์อยู่ร่ำไป เพราะอิจฉาในลาภสักการะที่เกิดขึ้นอย่างมากแก่พระพุทธศาสนา ไม่เคยเห็นว่าจะมีพุทธบริษัทที่ไหนคอยว่าร้ายหรือกล่าวโจมตีคำสอนของลัทธิความเชื่ออื่น ๆ เลย มีอย่างมากก็แค่อธิบายเพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ฟังเอง ดูแล้วไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ "อยู่ไม่เป็นสุข" เพราะว่าใจวิ่งวนอยู่กับความตรึกตรองในกาม ในความคับแค้น ขัดเคือง แค้นใจ ในความคิดจองล้างจองผลาญผู้อื่น มีความถือตัว โอ้อวด ลบหลู่ ตีเสมอ ทำอย่างไรก็ได้ พูดอย่างไรก็ได้ ไม่ต้องสนใจมารยาท ขอแค่ได้สะใจ ได้ว่าร้ายผู้ที่ตนเกลียดชัง แล้วก็รู้สึกสบายใจ สำคัญว่าตนชนะ อย่างนี้ใช่ไหมครับคือธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสั่งสอน พระธรรมคืออะไร ๆ ที่เราอยากจะตีความให้ตรงกับใจเราเช่นนั้นก็ได้หรือ คืออะไรที่เราจะยกมาเป็นเครื่องมือเข้าไปจองล้างจองผลาญกันก็ได้หรือ เป็นอะไรที่เราไม่ต้องลงทุนปฏิบัติให้เกิดผลก็พร้อมจะนำมาอวดอ้างหรือหักล้างทิฏฐิกันก็สมควรเช่นนั้นหรือ หรือชาวพุทธจะต้องเป็นคนหูเบา เขาว่าผิดก็ต้องผิด เขาว่าถูกก็ต้องถูก ไม่ต้องอาศัยกระบวนการอะไรให้วุ่นวาย ข้อหาล้านแปดถ้าชี้แจงได้ไม่หมดเพราะไม่มีใครสนใจฟังคำชี้แจง ก็ต้องสรุปว่าผิดอยู่วันยังค่ำ ส่วนที่ชี้แจงได้ไม่ต้องพูดถึง ไม่มีใครเอาผิดคนที่ตั้งข้อหา อย่างนี้ใช่ไหมครับกระบวนการยุติธรรมของชาวพุทธ แม้พระพุทธองค์ก็ยังห้ามไม่ให้เหล่าเดียรถีย์โจมตีพระองค์ได้ ถึงขนาดคนทั้งเมืองรุมด่าพระพุทธองค์และพระสาวกก็ยังเคยมี และเหล่าเดียรถีย์ที่คอยกร่นด่าพระพุทธองค์อยู่นั้น เมื่อเห็นพระพุทธองค์และพระสาวกไม่ตอบโต้ ก็ประกาศชัยชนะของตนไปหลายครั้งหลายครา แม้ชนเป็นอันมากก็สำคัญเช่นนั้น เช่นนี้จะหมายความเหล่าเดียรถีย์ชนะอย่างนั้นหรือ อันที่จริงเพราะสำคัญในชัยชนะคนละอย่าง พระอริยเจ้าย่อมชนะด้วยความสงบ ส่วนเหล่าเดียรถีย์นิยมชมชอบชัยชนะที่ได้มาจากการเบียดเบียนผู้อื่นด้วยวาจาได้สำเร็จเป็นต้น ซึ่งไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริงเลย จากคุณ : พักผ่อน - [ 7 ส.ค. 50 12:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรียน จขกท. รู้ แต่ไม่ตอบ นะจ๊ะ จขกท. อยากรู้มาก ก็ให้ จขกท. พิสูจน์ด้วยการไปเข้า และหาคำตอบจากของจริงเอาเอง แต่ จขกท. จะหาคำตอบเจออะเปล่า ก็ไม่รับรองนะ ฮิ ฮิ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 12:52:20 จากคุณ : kongsilp2000 - [ 7 ส.ค. 50 12:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ก็ช่างเขาครับ..ใครอยากทำบุญที่ไหนก็ทำ..ได้บุญมากหรือไม่ได้ก็เขาได้รับผล..ไม่ว่ากัน..แต่สำหรับผมปักใจอยู่กับพระธุดงค์กรรมฐานสายหลวงปู่มั่น รู้สึกศรัทธา ต่อการปฏิบัติเรียบง่าย  ไม่วุ่นวาย  ไม่ยึดวัตถุ  แต่ในสายนี้ท่านเน้นเรื่องจิตภาวนา  คือหลักของใจ อย่างเดียว  การกินอยู่เรียบง่าย  ฉันน้อย  ทำความเพียรมาก  ทรมานกิเลส  นี่คือการขัดเกลากิเลสตามปฏิปทาพระธุดงค์กรรมฐานสายหลวงปู่มั่น  ดังท่านจะเห็นศิษย์หลวงปู่มั่น หลายรูปเป็นพระอริยบุคคลเยอะ  เพราะท่านปฏิบัติตรง  ปฏิบัติถูกทาง ไม่เบี่ยงเบนพระธรรมวินัย ดังนั้นผมจึงเคารพศรัทธา  และเชื่อแน่ว่าถ้าทำบุญกับท่านเหล่านี้ก็จะได้อนิสงค์มาก..เพราะท่านขัดเกลาจิตใจท่านด้วย ศีล  สมาธิ ปัญญา  ล้วนๆ ดังนั้นท่านจึงเป็นเนื้อนาบุญโลกที่ผมศรัทธามาก..และเชื่อแน่ว่าถ้าผมทำบุยด้วยคงไม่สูญเปล่าแน่นอน  ดังนี้ผมจึงค้นหาของแท้  พระแท้  พระทองคำ  และมั่นใจ  และมาปักหลักอยู่ในสายนี้ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ไปกราบพระสายอื่นก้ไปเหมือนกันครับ..แต่ผมจะเฟ้นมากเลยครับจะเข้าไปคลุกคลีถามธรรมะกับท่านประจำ จะเป็นมงคลกับเราเสมอครับ จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หลวงปู่มหาบัว  ญาณสัมปันโน จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พระที่ผมเคารพศรัทธา ครับ จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สายพระป่านี้รู้สึกว่าจะศรัทธามากเป็นพิเศษ เช่น หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หลวงปู่ถิร  ฐิตธัมโม (ศิษย์หลวงปู่เสาร์) พระอริเจ้าผู้ทำความเพียรตลอด 3 ไตรมาส โยไม่นอน วัดทิพยรัฐนิมิตร  อ.เมือง  จ.อุดรธานี จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พระอาจารย์ฝั้น  อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร  อ.พรรณานิคม  จ.สกลนคร จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลวงปู่จันทา  ถาวโร (ศิษย์หลวงปู่ขาว  อนาลโย) พระอริยเจ้าผู้มีฌาณสมาบัติ แห่งวัดป่าเขาน้อย  อ.วังทรายพูน จ.พิจิตร จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หลวงปู่พวง  สุขินทริโย (ศิษย์หลวงปู่เสาร์ ,หลวงปู่มั่น) พระอริยเจ้าแห่งวัดศรีธรรมมาราม  อ.เมือง  จ.ยโสธร (อัศจรรย์จิตหลวงตาพวง เดินบิณฑบาตรบนผิวน้ำชี) จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ที่ผมนับถือและไปทำบุญกับท่านเหล่านี้ยังมีอีกมากครับพระอริยสงฆื ชาตินี้เกืดมาไม่เสียชาติเกิดเพราะรู้แล้วว่าเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมอยู่ที่ไหน พระแท้  พระทองคำอยู่ที่ไหน   อนุโมทนาครับ จากคุณ : อริยชน - [ 7 ส.ค. 50 14:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 test แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 15:47:52 จากคุณ : dcm - [ 7 ส.ค. 50 15:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรียนคห ๑๐ คุณfoox ที่ครูไม่ใหญ่พูดว่า "  ยิ้มกันหรือยังจ๊ะ   ยิ้มกันทั่วโลกแล้วหรือยังจ๊ะ  ถ้ายิ้มแล้วก็ขอให้รวยจ้า   เพราะถ้าเรารวยแล้ว เราก็จะมีโอกาสสร้างบารมีได้มากกว่าคนอื่น  "     แล้วคุณfoox บอกว่า "ผมว่าก็ถูกต้องแล้วนี่ครับ  คนรวย คนที่มีทรัพย์มาก ( เพราะในอดีตทำทานมามาก ) ก็มีโอกาสในการสั่งสมบุญ ด้วยการบริจาคทรัพย์มากกว่าคนที่มีทรัพย์น้อย เขาเรียกว่า เอาบุญต่อบุญ........" ************************ คุณครูไม่ใหญ่พูดได้ถูกใจชาววัดธรรมกาย เพราะว่าทุกคนมาทำบุญก็หวังรวยกันทั้งนั้น  ดิฉันไม่เคยได้ยินหรือได้อ่านจากพระไตรปิฏกพระพุทธเจ้าเคยตรัสแบบนี้กับพุทธบริษัท   ถ้าคุณครูไม่ใหญ่พูดว่า"  ยิ้มกันหรือยังจ๊ะ   ยิ้มกันทั่วโลกแล้วหรือยังจ๊ะ  ถ้ายิ้มแล้วก็ขอให้ได้ดวงตาธรรมกันไวๆจ้า   เพราะถ้าเราได้ดวงตาเห็นธรรมแล้ว เราก็จะมีโอกาสสร้างบารมีได้มากกว่าคนอื่น  "    พูดอย่างนี้จะสวยกว่าไหม เพราะคำพูดที่สอนให้คนยึดความรวยเป็นเรื่องใหญ่นี่แหละ มันกั้นให้ดิฉันไม่อาจศรัทธาคนที่สอนแบบนี้ สอนกันแบบนี้ รับรองว่าชาววัดธรรมกายทั้งหลายคงจะหลุดพ้นโดยไวยาก แค่ทุกวันนี้จะหาพระอริยะจากวัดธรรมกายสักรูปยังหาไม่ได้เลย ถ้ายังสอนกันอย่างนี้ทุกๆชาติ ทั้งอาจารย์และศิษย์คงได้เวียนว่ายในวัฏสงสารด้วยกันอีกนานแสนนาน และวัฏะที่ตั้งจิตว่าจะรือให้หมดไม่เหลือแม้แต่ชีวิตเดียวคงเป็นไปไม่ได้ รวย รวย รวย  นี่คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าให้ความสำคัญกระนั้นหรือ ???? จากคุณ : dcm - [ 7 ส.ค. 50 15:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ศรัทธามาก = งมงาย จากคุณ : Kengmanny - [ 7 ส.ค. 50 16:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับ ท่าน DMC ผมสังเกตเห็นหลายครั้งแล้วว่า.. ท่าน ที่จ้องแต่จะจับผิดคุณครูไม่ใหญ่ หรือ วัดพระธรรมกาย มักจะยกคำกล่าว คำพูด เพียงบางประโยคเดียวมากล่าวอ้างแล้วก็เหมารวมไปเสียทั้งหมด ซึ่งบางทีที่ท่านกล่าวเช่นนั้น ก็เพียงเป็นการกล่าวย่อสั้นๆ เพราะเป็นที่รู้กันอยู่แล้วในหมู่ กัลยาณมิตรว่ามีความหมายถึงอะไรอย่างไรต่อไป  เช่น "  ยิ้มกันหรือยังจ๊ะ   ยิ้มกันทั่วโลกแล้วหรือยังจ๊ะ  ถ้ายิ้มแล้วก็ขอให้รวยจ้า  เพราะถ้าเรารวยแล้ว เราก็จะมีโอกาสสร้างบารมีได้มากกว่าคนอื่น  "     ถ้าจะให้ขยายความหมายที่ท่านพูดต่อไป ก็เหมือนคำอธิษฐาน ที่พวกเรากัลยาณมิตร อธิษฐานกันอยู่บ่อยๆ คือ ... บุญใดที่ข้าพเจ้าได้ทำในบัดนี้ เพราะบุญนั้น... ฯล..  ให้มีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ให้เป็นมหาเศรษฐีใจบุญค้ำจุนพระพุทธศาสนาดุจท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี และ มหาอุบาสิกาวิสาขา เมื่อถึงคราวปฎิบัติธรรมก็ให้ปฎิบัติธรรมได้โดยสะดวก เข้าถึงธรรมภายในได้โดยง่าย บรรลุมรรคผลนิพพาน ได้โดยง่าย ....   ( เช่นนี้เป็นต้น ) คือเป้าหมายสุดท้าย ก็คือทำอาสวะกิเลสให้หมดไปนั้นเอง ก็เหมือนเรื่องราวในพระไตรปิฏกเรื่องหนึ่ง ผมจำรายละเอียดไม่ได้แล้ว แต่ก็ทรงจำได้บ้างอย่างนี้ ว่า .. ในพระชาติหนึ่งที่พระบรมโพธิสัตว์ทรง บำเพ็ญบารมีอยู่ ท่านสั่งสมบุญไว้มากในชาตินั้น ทำให้ท้าวสักกะเทวราช เกรงว่าที่ท่านทำบุญมากนี้ก็เพื่อหวังตำแหน่งท้าวสักกะ แล้วพระบรมโพธิสัตว์ จะมาแย่งตำแหน่งของพระองค์ไป จึงขัดขวางการทำทาน สร้างบารมีของพระบรมโพธิสัตว์ แต่สุดท้ายเมื่อรู้ว่าที่พระบรมโพธิสัตว์ทำทาน หรือสั่งสมบุญบารมีนั้น หาได้หวังตำแหน่ง ท้าวสักกะไม่ แต่สิ่งที่พระองค์ปรารถนานั้นยิ่งใหญ่กว่านั้นอย่างเปรียบกันไม่ได้ คือ พระสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ คือ ความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นี่.. ก็เช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะร่ำรวยเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี ก็แค่มีไว้สร้างบารมีเท่านั้น ไม่ได้ไปยึดติดอะไร ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ชั้นไหน ๆ ดุสิตบุรี ก็แค่ที่พักกลางทางระหว่าง สร้างบารมี และการที่เรามีทรัพย์มาก ความสะดวกสบายก็มี การสร้างบารมีก็ง่าย ไม่ลำบาก ถ้าเกิดเป็นคนจนซะแล้ว อย่าว่าแต่จะคิดสร้างบารมีทำความดีเลย แค่คิดว่าวันนี้ เราจะหาอะไรมากิน หรือหาทรัพย์มาเลี้ยงชีพเลี้ยงครอบครัวให้รอดก็ยากลำบากแล้ว ได้ยินได้ฟังเขาพูด เขาอธิษฐาน ขอให้รวย.. รวย  ก็คิดว่าเขาหลง เขายึดติด เขาโง่เขลาเบาปัญญา เอาความนึกคิด เอาสติปัญญาของตัวเองไปเปรียบไปคิดและสรุปแทนเขา ว่า เขาคงเป็นเหมือนที่ ตนเองคิด  ( ซึ่งตนเองคิดผิด ) เพราะเป้าหมายที่แท้จริงที่อยู่ในใจของเขานั้น ยิ่งใหญ่กว่านั้น ยิ่งใหญ่กว่าความร่ำรวย ความเป็น มหาเศรษฐี อย่างเปรียบกันไม่ได้ ตำแหน่งน่ะเขามีไว้ใช้สร้างบารมีเท่านั้น ( คำกล่าวของคุณครูไม่ใหญ่ ) ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่ง มหาเศรษฐี หรือตำแหน่งอะไรต่างๆ ก็มีไว้ ปรารถนาไว้ เพื่อการนำมาทำความดี สร้างบารมีเท่านั้น ไม่ได้หวังตำแหน่งไว้ยึดติด ...ดอก คุณครูไม่ใหญ่ ท่าน ก็พูดอยู่ทุกวัน ว่า " เราเกิดมาทำไม จ๊ะ " ตอบ : " เกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี " ก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ท่าน DMC foox _____________________________________________ เมื่อครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงกำลังสร้างบารมีเป็นสุเมธดาบส ท่านได้ให้กำลังใจเตือนแก่ตนเองว่า... ดูก่อนสุเมธดาบสจำเดิมแต่นี้ไป ท่านพึงบำเพ็ญทานบารมีข้อแรกให้เต็ม หม้อน้ำที่ควํ่าแล้ว ย่อมคายน้ำออก ไม่เหลือ ไม่นำกลับเข้าไปอีกฉันใด แม้ท่านเมื่อไม่เหลียวแล ทรัพย์ ยศ บุตร ภรรยาหรืออวัยวะน้อยใหญ่ ให้สิ่งที่เขาต้องการ อยากได้ทั้งหมด แก่ผู้ขอที่มาถึง กระทำมิให้มีส่วนเหลืออยู่ จักได้นั่งที่โคนต้นโพธิ์ ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 17:17:19 จากคุณ : foox - [ 7 ส.ค. 50 17:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อย่าชี้แจงให้เมื่อยเลยนะคะคุณfoox จากคุณ : dcm - [ 7 ส.ค. 50 18:52:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่เห็นต้องมาต่อว่ากันเลย ใครอยากเข้าวัดไหนก็ไปวัดนั้น หาเรื่องให้ผิดใจกันป่าวๆ วันที่ 26 นี้ไปมิตติ้งกันดีกว่า ไปได้ไม่จำกัดสำนัก จะบู๊ตึ๊งหรือเส้าหลินก็ไปได้หมด อิอิ อาจมีแจกจตุคามด้วยนะ จากคุณ : ลูกพระธัมฯ หลานคุณยาย - [ 7 ส.ค. 50 20:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมก็ยินดีกัีบการทำบุญกับเหล่าศิษย์ธรรมกายด้วย แต่ผมไม่เข้าใจว่าท่านไว้ใจผู้ที่ตาบอดอยู่ให้เดินนำทางท่านได้อย่างไร พระโพธิสัตย์ตามคำกล่าวอ้างคือผู้ยังไม่บรรลุยังไม่สำเร็จมรรคผลผู้ที่ยังไม่เห็นความจริง มิหนำซ้ำเขายังชี้ให้เดินไปในทางที่ต่างจากพระพุทธเจ้าท่านมั่นใจได้อย่างไรว่าทางนั้นดี จากคุณ : EndEarth - [ 7 ส.ค. 50 21:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่อง : ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์e -mail : r_luck072@yahoo.com ภาพ : เจริญ เพ็ชรกิจ           " ไม่ชอบวัดนี้เลย..!! พระที่นี่เป็นอยู่สบาย..อยู่กันบนคอนโดฯ แถมทำบุญวัดนี้ ยังต้องแย่งกันเข้าแถวทำบุญ อีกทั้งยังต้องทำบุญที่ละเยอะๆ รู้สึกว่าคนมาวัดนี้ งมงายหนักมาก ทำไมไม่เดินทางสายกลาง..."                                                                                                     รู้สึกกับวัดพระธรรมกาย ไม่ดีตั้งแต่ทำหน้าที่รับ-ส่งแฟนมาวัดนี้ ตอนจีบกันใหม่ๆ ตอนนั้นผมต้องเอาใจแฟน เพราะเขาศรัทธาวัดนี้มากตั้งแต่สมัยยังเป็นนักศึกษา แต่บอกตรงๆ ตอนนั้น ผมทั้งฝืนใจ ทั้งจำใจมาส่งเขามากๆ ต่อมาภายหลังจากแต่งงานกันแล้วไม่นาน ผมก็ปฏิเสธที่จะมาส่ง และไม่ยอมมาวัดนี้อีกเลย ปล่อยให้ภรรยามาวัดคนเดียว และเรามักจะทะเลาะกัน เรื่องวัดบ่อยมาก เพราะทิฏฐิเราไม่ตรงกันเลย ผมคิดเสมอว่า.. ภรรยางมงาย ถูกหลอก ถูกล้างสมอง บ้าทำแต่บุญ ทำทีละมากๆ ไปแต่วัดถี่ๆ เหมือนกับคนติดอะไรสักอย่าง ไม่รู้จักเดินทางสายกลาง ตอนนั้นเราไม่เข้าใจกันรุนแรงมาก เหมือนมีชีวิตกันคนละขั้ว คือ ภรรยาเอาแต่บุญไปแต่วัด ผมก็เอาแต่กินเที่ยว ตามประสาผู้ชาย เมามันในชีวิตสุดเหวี่ยง ลองอบายมุขทุกรูปแบบ จนต้องตัดสินใจแยกกันอยู่ กับภรรยาระยะหนึ่ง แล้วหันไปทำธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่เราก็ไม่ได้เลิกกันนะครับ...                 จนกระทั่งผ่านไปนานถึง ๔ ปี วันหนึ่งผมกลับมาหาภรรยาที่บ้าน บังเอิญมาเปิดทีวีดู ปรากฏว่าดูได้อยู่ช่องเดียว เป็นช่องแปลกๆ คือ มีพระออกมาเทศน์สอนในจอทีวี ทำให้ผมประหลาดใจมาก เพราะพระรูปนั้น คือ หลวงพ่อธัมมชโย แห่งวัดพระธรรมกาย จึงทำให้รู้ว่าภรรยาเอาจานดาวเทียม ถ่ายทอดธรรมะของวัดมาติดที่บ้าน ที่เรียกกันว่า "ช่อง DMC" แต่ผมก็ลองเปิดใจฟังท่านสอน ด้วยความที่อยากรู้ว่า พระที่โดนโจมตีหนักๆ ขนาดนี้ ท่านจะพูด จะสอนอะไรบ้าง.. จะไม่ดีเหมือนข่าวที่ลงขนาดไหน...                 พอผมนั่งฟังท่านสอนสักระยะหนึ่ง ก็รู้สึกฉงนว่า นี่หรือ..! พระที่ข่าวด่าว่าโจมตี ทำไมท่านถึงสอนได้ดีมากขนาดนี้ ท่านสอนน่าติดตามจนผม ต้องติดตามฟังท่านสอนอย่างต่อเนื่องทุกวันเป็นอาทิตย์ จากนั้นผมก็เริ่มรู้สึกศรัทธาท่าน และนึกทบทวนตัวเองว่า ชีวิตที่ผ่านมาของผมทำผิดพลาดไปมาก ท่านสอนให้เรารักบุญ กลัวบาป ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส ท่านสอนให้ผมเห็นโทษภัยของบุหรี่ สุรา และอบายมุขทั้งหลาย สอนจนผมสำนึก และยอมตัดใจหักดิบ เลิกเหล้า เลิกบุหรี่ เลิกเที่ยวทันที ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ผมกินเที่ยวหนักมาก แถมใครจะมาห้าม ผมก็ไม่ยอมเลิก แต่พอมาฟังหลวงพ่อแล้ว รู้สึกบอกไม่ถูก คือ รู้สึกซาบซึ้ง สำนึกผิด และตกลงกับตัวเองว่า ถึงเวลาต้องเลิกสิ่งไม่ดีแล้ว จากนั้นผมก็ยอมเปิดใจมาวัดกับภรรยา ลองไปนั่งสมาธิที่พนาวัฒน์ ๗ วัน จึงทำให้ผมได้เข้ามาสัมผัสวัด อย่างแท้จริงว่าวัดนี้เป็นอย่างไรกันแน่ เป็นไปตามข่าวไหม..? จากนั้นผมก็แทบเปลี่ยนไปเป็นคนละคน คือ ผมเข้าใจวัดมากขึ้น รู้ว่าวัดมีหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ คือ สร้างคนให้เป็นคนดี ทำให้อะไรที่เคยทำไม่ดี ผมหักดิบเลิกทำหมด จึงทำให้ทุกวันนี้ผมมีความสุข เหมือนเกิดใหม่ในทางแห่งความดี และก็เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นขนาดนี้ จึงทำให้ผมรักวัดและศรัทธาหลวงพ่อมาก ผมจึงตัดสินใจบวชถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ รุ่น ๖๒ ปี เพื่อทดแทนคุณที่คำสอนท่านให้ชีวิตใหม่กับผม...     ทุ่มทำบุญจนสุดตัว ทำในสิ่งที่คนทั่วไปทำได้ยาก เวลาบุญส่งผล ก็จะทำให้เขารวยอย่างอัศจรรย์ได้                 ช่วงที่ผมมาบวชนี่เอง ทำให้ผมมีโอกาส ได้มาเรียนรู้ ความเป็นอยู่ของ พระที่นี่อย่างลึกซึ้ง จึงมารู้ว่า พระที่นี่ไม่ได้เป็นอยู่สบาย ตามที่ลงข่าวโจมตีเลย   เพราะท่านต้องตื่นตั้งแต่ตี ๔ ครึ่ง สวดมนต์ นั่งสมาธิ ออกบิณฑบาต ทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มกำลัง ออกเทศน์สอนตามศูนย์ปฏิบัติธรรม บางรูปก็ต้องเรียน ต้องศึกษาพระบาลีให้จบ ปธ.๙ ตกดึกก็ไปนั่งสมาธิถึงเที่ยงคืน กว่าจะได้จำวัดก็ดึกดื่น...                 รวมถึงเรื่องที่กล่าวหาว่า พระที่นี่อยู่คอนโด อยู่ตึกสูง ๖ ชั้น ลองคิดดูเถิดครับ พระที่นี่มีมาก ถึงเกือบ ๒,๐๐๐ รูป จะให้มาสร้างกุฏิตามแนวราบกับพื้นเป็นหลังๆ ถามว่าต้องใช้เนื้อที่มากเท่าไรถึงจะพอ แต่ถ้าสร้างตึก ๖ ชั้นแบบเป็นห้องโล่งๆ ที่เรียบง่าย สามารถให้ พระจำวัดกันทีละหลายๆ รูปต่อหนึ่งห้องอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ผมว่าก็เป็นการประหยัดเนื้อที่ดีมากๆ นะครับ และยังเป็นการก่อให้เกิดประโยชน์สูง ประหยัดสุดอีกด้วย...                 ส่วนเรื่องการทำบุญ เมื่อผมมาศึกษาที่นี่จริงๆ ถึงได้มารู้ว่า เขาไม่ได้บังคับเลยว่า ใครจะทำ เท่าไร ใครมีมากก็ทำมาก ใครมีน้อยก็ทำน้อย เพราะของอย่างนี้ใครจะมาบังคับใคร ไม่ได้หรอก แต่คนที่มาวัดส่วนมาก เขามักจะทำบุญกันทีละเยอะๆ ด้วยความสมัครใจกันเอง เป็นเพราะเขาได้มาศึกษาธรรมะ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้เข้าใจเรื่องการทำบุญมากขึ้น คือ ถ้าทำบุญตามกำลัง เวลาบุญส่งผลก็ส่งตามกำลัง แต่ถ้าทำบุญ เต็มกำลัง เวลาบุญส่งผลก็เต็มกำลัง หรือการตัดใจทำในสิ่งที่ทำได้ยาก เวลาจะได้อะไร ก็จะได้ครอบครอง ในสิ่งที่คนทั่วไปครอบครอง ได้ยากเช่นกัน เหมือนการทำบุญของ มหาทุคตะในสมัยพุทธกาล คือ ทุ่มทำบุญจนสุดตัว ทำในสิ่งที่คนทั่วไปทำได้ยาก เวลาบุญส่งผล ก็ทำให้เขารวยอย่างอัศจรรย์ ได้ในสิ่งที่คนทั่วไปได้ยาก หรือเราคงเคยได้ยินที่เขาพูดๆ กันว่า คนมาวัดพระธรรมกาย..แล้วรวย ก็จริงนะครับ เพราะบุญ.. ถ้ายิ่งทำ ผลบุญก็จะยิ่งดึงดูดสิ่งดีๆ มาสู่ชีวิต เพราะขนาดผมเองตั้งแต่มาทำบุญเต็มกำลัง เราก็สามารถขยายร้านได้อย่างไม่น่าเชื่อ...                 ทุกวันนี้.. ผมมีชีวิตที่เปลี่ยนไปมาก ทำให้มานั่งนึกย้อนดู รู้สึกว่า เมื่อก่อนผมน่าจะยอมเปิดใจยอมมาศึกษา มาฟังธรรมะตั้งแต่แรก ไม่น่าปิดกั้นตัวเอง หลงเชื่อข่าว แล้วเกลียดวัดขนาดนี้ เลย ทำให้ทุกวันนี้ คำที่ผมเคยว่าไว้กับภรรยาหลายๆ อย่าง ก็สะท้อนกลับมาสู่ตัวเองเกือบหมด อย่างเช่น เพื่อนๆ จะถามผมว่า ทำไมไม่เดินทางสายกลาง ไปแต่วัด ถือแต่ศีล ผมก็ขอตอบว่า ..ผมก็ทางสายกลางนะครับ เพราะการรักษาศีล ๕ เป็นเรื่องปกติของมนุษย์อยู่แล้ว ผมไม่ได้เป็นปุถุชน แล้วมาถือศีล ๒๒๗ ข้อเมื่อไร และการที่ผมเปลี่ยนเป็นคนดี ไม่ขี้เหล้าเมายา ไม่เที่ยว ชีวิตครอบครัวก็ดีขึ้นทุกด้าน แล้วนี่ไม่ดีตรงไหนหรือครับ..?                 สุดท้ายนี้.. แม้ผมพูดยาวกว่านี้ ก็คงยังไม่หมดข้อสงสัยกันหรอก เพราะเมื่อก่อนผมก็เป็นแบบนี้แหละ เคยเกลียดวัด ว่าวัด ด่าวัดสารพัด แต่ปัจจุบันนี้ ชีวิตผมกลับได้ดีเพราะวัด เพราะหลวงพ่อ ผมจึงไม่อยากให้หลายๆ คนพลาดโอกาสดีๆ ที่จะได้รับอะไรดีๆ มาสู่ชีวิตไป ผมอยากให้ลองมาศึกษาและพิสูจน์ความจริงเอาเองดีกว่าครับ... จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 21:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อะไร..ที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ เรื่อง : ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์e -mail : r_luck072@yahoo.com ภาพ : สมชาย สิงห์ทอง                           รู้สึกเข็ดวัดนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะพี่สาวชอบพามาวัดด้วยทุกครั้ง ตอนนั้นเรียนอยู่ป.๕ ได้ตังค์ค่าขนมวันละ ๑๕ บาท พอเขาทำบุญกัน เราเลยต้องทำด้วย พอกลับไปบ้าน ตังค์หมดเกลี้ยงทุกที เป็นอย่างนี้บ่อยๆ จนเราปฏิเสธไม่ยอมมาวัดกับพี่สาวอีกเลย นับจากนั้นจึงปิดกั้นตัวเองและแอนตี้วัดมาโดยตลอด พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ ก็ได้ข่าววัดในทางที่ไม่ดีอีก เลยยิ่งฝังใจว่าวัดนี้เป็นวัดพุทธพาณิชย์ แล้วที่สำคัญคนในครอบครัว เราส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครชอบวัดพระธรรมกายเลย เขาจะชอบไปวัดป่าที่กันดารๆ เพราะรู้สึกว่าทำบุญกับวัดจนๆ แล้วปลื้มกว่า เป็นอย่างนี้นานถึง ๒๐ ปี จนชีวิตเราเข้าสู่วิกฤติเจอปัญหาหลายด้าน ทั้งด้านงาน ด้านเงิน จนมีคนมาชวนเราให้เข้าวัดพระธรรมกาย ชวนบ่อยมาก แต่เราก็คิดในใจว่ายังไงๆ เสีย..เราก็ไม่มาหรอกวัดนี้ ไม่อยากโดนเรี่ยไร จนหมดตัว เราจึงหาทางออกให้กับชีวิตโดยการไปบวชชีถือศีลอยู่วัดต่างจังหวัดแทน บวชอยู่ ๑๒ วัน จนได้คิดว่า ชีวิตแท้จริงแล้วเราไม่ต้องการอะไรมาก ขอเพียงความสมถะเรียบง่าย เราก็มีความสุขแล้ว ช่วงนั้นใจสงบขึ้นมาก มานั่งคิดว่า เราน่าจะหาที่สักแห่งที่ไม่ไกล สะดวกต่อการเดินทาง ไว้เพื่อให้เรามานั่งสมาธิบ่อยๆ ให้จิตใจสงบก็น่าจะดี ซึ่งเราก็มองหาหลายที่ ก็เลยลองมาดูที่วัดพระธรรมกาย พอมาถึงก็คิดว่า สถานที่เป็นของใครก็ได้ แต่ใจเป็นของเรา ตอนนั้นแอบมาคนเดียว พอมาก็ไม่ยอมไปนั่งเข้ากลุ่มกับใครเลย เราหาที่แอบนั่งสมาธิในมุมสงบส่วนตัวของเราเอง เพราะกลัวคนมาเรี่ยไรมากๆ ทำอย่างนี้อยู่ ๔ อาทิตย์ ก็เริ่มสังเกตอะไรต่างๆ และสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันสงบของวัดนี้ ผู้คนที่นี่จิตใจดี พูดจาเพราะ ห้องน้ำสะอาด คือมาวัดนี้แล้ว..รู้สึกปลอดภัย สงบ ทั้งๆ ที่การมาตอนนั้นก็ไม่ได้ศรัทธาอะไรเลย             จนกระทั่ง คุณสมเดช สุขประดิษฐ์อาภรณ์ ที่เขาเข้าวัดพระธรรมกาย เป็นประจำที่เราติดต่อธุรกิจกับเขา ชวนเราไปฟังเกี่ยวกับเรื่องการสร้างพระ ใจจริงไม่อยากไปเลย แต่จำใจต้องไปเพราะพี่คนชวนเขาเป็นคนดี และคอยช่วยเหลือเรามาโดยตลอด ด้วยความเกรงใจตรงนี้ เราเลยต้องไป พอได้ฟังวิทยากรชื่อพี่หนูออกมาพูด ทำให้เราคิดตามหลายๆ อย่าง เพราะรู้สึกโดนใจ เช่น เรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าความกตัญญูเป็นสิ่งที่ดี ขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่เราก็ต้องตอบแทน โดยการดูแลท่านอย่างดีที่สุด และต้องตามดูแลต่อ แม้ท่านลับโลกไปแล้ว โดยการหาที่ที่ดีที่สุด เพื่อฝังศพท่าน ที่เราเรียกกันว่าฮวงซุ้ย แต่ในความเป็นจริงแล้ว เรามีโอกาสไปฮวงซุ้ย ทำบุญให้ท่านแค่ปีละครั้ง พอไปถึงก็เห็นหญ้าขึ้นรกร้าง ฝุ่นดินเต็มไปหมด ดูแล้วรู้สึกหดหู่ แต่หากมีสถานที่แห่งหนึ่ง ที่เราทำให้บรรพบุรุษของเรา และสถานที่นั้นมีคนดูแลทำความสะอาด เปิดไฟส่องสว่างให้สวยงาม มีคนมาบูชากราบไหว้ทุกวัน แถมสถานที่นั้นอยู่ไปเป็นพันๆ ปี และที่สำคัญยังได้ทำบุญให้ท่าน โดยการสร้างองค์พระประจำตัวจารึกชื่อให้ท่านอีก พอเราฟังมาถึงตรงนี้ เราใจเปิดมากๆ อยากทำทันที เพราะคนในตระกูลเราก็ยังไม่เคยมีใครได้ทำบุญสร้างเจดีย์อะไรทำนองนี้เลย ซึ่งตอนนั้นไม่สนใจหรอกว่าจะเป็นของวัดพระธรรมกายหรือไม่ จะเป็นของที่ไหน หากได้คอนเซ็ปตามนี้เราก็ยินดีสร้าง เพราะใจอยากทำเพื่อ เป็นการตอบแทนพระคุณ ให้กับคนที่เรารักอยู่แล้ว จึงตัดสินใจจองสร้างพระทั้งหมด ๑๑ องค์ทันที ทั้งที่ไม่มีเงิน พอกลับบ้านเลยนอนก่ายหน้าผาก เพราะไม่รู้จะไปหาเงินจากไหน แต่ก็อัศจรรย์ใจมาก พอนึกจะทำบุญใหญ่ อยู่ๆ พ่อก็ให้เงินก้อนใหญ่อย่างไม่คาดคิด โดยที่ไม่ได้เอ่ยปากบอกอะไรท่านเลย เพราะพ่อขายบ้านได้ เลยทำให้เราได้บุญอย่างอัศจรรย์ พอทำบุญไป ได้มาดูเจดีย์รู้สึกประทับใจว่า วัดเขาสร้างใกล้เสร็จแล้ว ที่เราทำบุญไปเห็นเป็นรูปเป็นร่างได้เร็วมาก เลยทำให้ประทับใจว่าการที่วันนี้เราได้มาทำบุญกับวัดใหญ่ๆ เขาได้เอาเงินที่เราบริจาคมาสร้างสถานที่ เพื่อรองรับคนหลายแสนคนเพื่อมาทำความดี มานั่งสมาธิจนพบความสุข เลิกอบายมุขกันมากขนาดนี้ แถมมีคนมาเป็นประจำไม่ได้ขาดเลย รู้สึกว่าสิ่งก่อสร้างในวัดแต่ละแห่งได้ใช้ประโยชน์ตลอด มีคนดูแลเอาใจใส่ไม่ปล่อยให้รกร้าง ทำบุญอย่างนี้ ทำให้เราได้บุญมาก เพราะเขาสร้างแล้วเอาไปใช้จริงๆ             ..แต่ช่วงนั้นปัญหาชีวิตเราก็ยังไม่คลี่คลาย จนพี่ที่มาวัดพระธรรมกาย ก็เอ่ยปากชวน ให้ไปนั่งสมาธิที่พนาวัฒน์อีก แต่เราก็ปฏิเสธอีก โดยอ้างโน่นอ้างนี่ จนเขาชวนหนักๆ เข้า ก็เลยยอมตกลงทั้งที่ไม่อยากไปเลย เพราะยังไม่ได้ศรัทธาอะไรมากมาย แต่เมื่อตกลงแล้วก็ต้องไป ขณะเดินทาง ก็รู้สึกประทับใจอีก เพราะในรถไม่อึกกระทึกโหวกเหวก ไม่มีกินเหล้า ตีกลองดังๆ เหมือนไปทำบุญที่อื่นเลย เพราะคนบนรถทุกคนจะสวดมนต์พร้อมกันอย่างสงบ ทำสมาธิกันไปจนถึงจุดหมายปลายทาง พอไปถึงพนาวัฒน์ บรรยากาศดีทุกอย่าง เราได้นั่งสมาธิเต็มที่จนเกิด ประสบการณ์ภายในจากสมาธิ จึงทำให้เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ ที่เกี่ยวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะขนาดประสบการณ์ทางสมาธิยังมี เรามีความสงบกายและใจมาก รู้สึกหายทุกข์หายเครียด และนึกขอบพระคุณ คนที่สร้างสถานที่แห่งนี้ขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะด้วยค่าใช้จ่ายที่เรามาที่นี่ นับว่าถูกมาก เราทำธุรกิจมา เรารู้ดีว่าด้วยค่าใช้จ่ายเพียงแค่นี้ แต่เขาให้เราขนาดนี้ เป็นราคาที่เขาไม่ได้อะไรเลย จนทำให้เรามองเห็น และสัมผัสได้ถึงเจตนาบริสุทธิ์ ของคนคิดทำสถานที่นี้ ที่มีความจริงใจ ที่อยากให้ชาวโลกพ้นทุกข์ และเข้าถึงธรรมอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย             ตลอด ๖ วัน ที่นั่งสมาธิที่นี่นั้น เราได้ฟังท่านสอนธรรมะทุกวัน จากการถ่ายทอดทางจานดาวเทียม จึงมานั่งคิดว่านี่หรือเจ้าอาวาสที่เคยโดนโจมตี ทำไมท่านดีขนาดนี้ ท่านสงบสำรวม พูดเพราะ เป็นเจ้าอาวาสที่ไม่เล่นตัว พบง่ายมาก เพราะท่านลงเทศน์สอนที่วัดทุกวัน ทุ่มครึ่ง ถึง ๔ ทุ่มกว่าทุกวัน ใครจะไปฟังท่านอย่างใกล้ชิดก็ได้ ซึ่งถ้าไม่สะดวกก็มีการถ่ายทอดทางจานดาวเทียมไปทั่วโลก และทุกวันอาทิตย์ก็ลงสอน นำนั่งสมาธิเช้า-บ่าย เป็นประจำอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เรามาฉุกคิดว่า หากไม่ได้ทำด้วยมโนปณิธาน ที่ยิ่งใหญ่จริงๆ คงไม่มีใคร ที่ยอมเสียสละตนเองแบบนี้ หาใครทำได้อย่างท่านยากมาก             ช่วงนั้นมีความสุขขึ้น ก็ทำให้คิดถึงคนที่เรารักที่สุด คือแม่ จึงกลับไปติดจานดาวเทียมที่ถ่ายทอดธรรมะมาที่บ้าน ที่เรียกกันว่าจานดาวธรรม เพราะพี่ที่มาวัดได้ชวนติดจาน แต่ตอนนั้นรับมาเพราะเกรงใจ เราเลยดองจานไว้อย่างนั้น.. ไม่ยอมติดอยู่เป็นปี คราวนี้จึงยอมเปิดใจติด และใช้กุศโลบายชวนแม่ดู แรกๆ แม่บอกว่าวัดนี้ไม่ดี จึงบอกท่านว่า อันไหนดี..แม่ก็เก็บ อันไหนไม่ดี..แม่ก็ไม่ต้องเก็บสิ ปรากฏว่าแม่ดูจานดาวธรรม แล้วแม่ชอบมากๆ ลุงที่ดูด้วยกัน ก็ตัดสินใจเลิกบุหรี่เด็ดขาด หลังจากนั้นแม่ก็ยอมไปนั่งสมาธิที่พนาวัฒน์ และมาวัด ทุกวันนี้เราแม่ลูกได้รับความสุขจากการปฏิบัติธรรมมาก             จากการที่เราเข้าใจวัดช้า แอนตี้วัดมาตลอดทำให้รู้สึกเสียดายเวลามากๆ ที่ก่อนนั้น..เราคิดได้แค่นั้น เพราะตอนเด็กไม่มีใครอธิบายอะไรให้เราฟัง ว่าบุญคืออะไร..ทำบุญ..ทำไปทำไม อีกทั้งเชื่อข่าวและปิดกั้นตัวเอง ทำให้มาพบสิ่งดีๆ ในชีวิตช้า เพราะนับตั้งแต่มาทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ภาวะเศรษฐกิจเราก็ค่อยๆ คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น เจอแต่คนดีๆ มาคอยช่วยเหลือ มีแต่โอกาสดีๆ เข้ามาในชีวิต เพราะการทำบุญหากทำอย่างถูกต้องแล้ว บุญไม่เคยทำให้เราหมดตัว... จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 21:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อะไรที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ เรื่อง : ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ e-mail : r_luck072@yahoo.com             เอี่ยมโชค-สุนิษา แสงธรรมชัย ตำแหน่ง NEW&REFIT IN-STORE DEPARTMENT MANAGER ของเทสโก้โลตัส(สามี) /ธุรกิจส่วนตัว (ภรรยา)                 เราทั้งสองเป็นผู้ที่แอนตี้ (Anti) วัดพระธรรมกาย เชื่อและติดตามข่าวของวัดนี้มาโดยตลอด ขนาดเพื่อนๆ ที่ทำงานกล่าวหาวัดอย่างชนิดไม่มีชิ้นดี เราก็เป็นฝ่ายสนับสนุนเต็มที่ เพราะยิ่งดูข่าวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเชื่อมากว่าหลวงพ่อทำไม่ถูกเลย ตั้งแต่สมัยรังแก ชาวนา ตอนนี้ยังมาเอาเงินที่สาธุชนทำบุญมาเป็นของตัวเองอีก คิดว่า..เป็นพระ ไม่น่าทำได้ถึงเพียงนี้..!!                 เราปักใจเชื่อแบบนี้จนกระทั่ง ได้พบกับน้องที่มาติดต่องานกับเราเป็นประจำ อัธยาศัยของเขาเป็นคนไว้ใจได้ ไม่ขี้โกง เป็นคนดีมากๆ จนอดไม่ได้ที่จะถามว่า "ทำไม..เขาถึงเป็นคนดีขนาดนี้ ถ้ามีอะไรดีๆ ก็เล่า ก็แนะนำเราได้" จนน้องเขามาชวนเราไปนั่งสมาธิ ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมคิวเฮ้าส์ (Q-House) พอเราไปถึงแล้วมารู้ว่าเป็นของวัดพระธรรมกาย รู้สึกมีกำแพงปิดกั้นทันที หลังจากนั้นก็ไม่ยอมไปอีกเลย แต่เนื่องจากน้องคนนี้ยังติดต่อกับเราอยู่ตลอด เขาตามมาคุยงานกับเราที่บ้าน แต่เราไม่ต้อนรับและไม่สนใจ ทั้งๆ ที่น้องเขาเป็นคนดีมากๆ จนเขาเอา CD ของหลวงพ่อมาฝากไว้ให้เราฟัง เมื่อฟังเราก็เกิดความรู้สึกว่า ทำไมท่านสอนได้ดีเหลือเกิน จนเราทั้งสองเริ่มเปิดใจ แต่ยังไงก็ไม่ยอมไปวัด จนตอนหลัง หลวงตาท่านเจ้าคณะอำเภอ (พระครูญาณธราภรณ์ เจ้าคณะอำเภอลานสะกา จ.นครศรีธรรมราช) ท่านเป็นญาติแท้ๆ ที่เราเคารพรักนับถือท่านมากๆ ท่านแวะมาหา เราจึงมีโอกาสถามท่านเรื่องของวัดพระธรรมกายที่เราไม่ชอบ ท่านกลับตอบว่า ท่านเคยไปที่วัดพระธรรมกาย ท่านก็รู้สึกว่าเป็นวัดที่ดี บอกว่าอยากให้เราลองไป อย่าพึ่งตัดสินอะไรตามข่าว                 ให้ไปดู ให้ไปพิสูจน์เอง ถ้าไม่ดี..ก็ให้ถอยออกมา ซึ่งก็ไม่ได้เสียหายอะไรเลย ดีกว่าปิดกั้น ตัวเอง แล้วทำให้พลาดสิ่งดีๆ ไป ท่านพูดบ่อยจนเราต้องยอมไป เมื่อไปที่วัดก็เห็นคนจำนวนมากกรูกันเข้าไปถวายเงินหลวงพ่อ ทำให้รู้สึกว่าวัดนี้ ทำไมระดมทุนอะไรกันขนาดนี้ เราจึงหลบมาอยู่ท้ายๆ ไม่ยอมไปถวายเงิน และคิดจะขับรถ กลับบ้าน แต่ก็ลองอยู่ดูๆ อีกสักนิด จนได้ฟังเทศน์หลวงพ่อทัตตชีโว ทำให้เรายอมมาวัด มาฟังท่านเทศน์อีกเรื่อยๆ                 มีอยู่ครั้งหนึ่งได้มาถวายสังฆทาน เราได้เจอยายแก่ๆ แต่งชุดขาวเก่าๆ จนๆ จากภาคอีสาน ควักเงินที่มีเพียงแค่ ๒ สลึง เอามาถวายทำบุญกับวัด เมื่อเห็นภาพนี้ รู้สึกประทับใจว่า วัดนี้ เขาก็ต้อนรับคนจนๆ นะ จึงทำให้เราเริ่มใจเปิดเพิ่มขึ้น                 จากนั้นเราก็เริ่มสืบค้น ศึกษาข้อมูลวัดจากหนังสือเล่มต่างๆ ขับรถไปดูรอบวัดทุกซอกทุกมุม บ่อยๆ ยอมลงทุนมาบวชที่วัด เพื่อมาอยู่กับหลวงพ่อในวัด ให้เห็นให้เข้าใจจนแน่ชัดกันไปเลย จนเราได้มารู้ความจริง จึงได้เข้าใจว่า อ๋อ..เม็ดเงินบริจาคต่างๆ ที่บริจาคให้หลวงพ่อธัมมชโย ท่านเอามาสร้างสถานที่ให้พวกเราใช้ทั้งนั้น ท่านสร้างวัดให้เป็น สถานที่อบรมศีลธรรมของชาวโลก ให้คนเป็นแสนๆ มารักษาศีลและปฏิบัติธรรมพร้อมเพรียงกัน ท่านปรารถนาที่จะสร้างสันติสุขภายในให้เกิดขึ้นแก่ชาวโลก คิด แค่นี้..ก็ลองคำนวณดูเถอะว่า ท่านต้องใช้เงินมากขนาดไหน แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าอาหาร เลี้ยงพระ เลี้ยงอุบาสก อุบาสิกา พนักงาน อาสาสมัคร อีกกว่า ๓,๐๐๐ ชีวิต ต่อวันเป็นจำนวนเท่าไหร่ อีกทั้งวันงานบุญใหญ่ต้องจ่ายค่ารถ เลี้ยงข้าวคนมาวัดอีกเป็นแสนๆ คน                 มากไปกว่านั้น เงินที่เขาถวายให้ท่านใช้เป็นการส่วนตัว ท่านยังเอามามอบเป็นค่าใช้จ่ายของวัด มาใช้เป็นค่าก่อสร้าง มาช่วยเหลือวัดภาคใต้ ๒๖๖ วัด มาช่วยวัดอีกหลายหมื่นวัด ทั่วทุกสารทิศ ช่วยน้ำท่วม ช่วยสึนามิ ช่วยสารพัดช่วย ทั้งๆ ที่วัดท่านเองก็ยังสร้างไม่เสร็จเลย หากมีเงินเหลือเฟือมากๆ ป่านนี้ท่านคงสร้างวัดเสร็จไปนานแล้ว                 วัดนี้อยู่ได้ก็เพราะเงินที่ญาติโยมมาถวายหลวงพ่อทั้งนั้น..อย่างนี้จะมาหาว่าท่านโกงเงินวัด มันก็แปลกๆ อยู่นะ ต้องพูดว่าท่านเอาเงินส่วนตัวของท่านมาช่วยวัดถึงจะถูก ตอนหลังมารู้ความจริงกันแบบนี้ เราสองสามีภรรยาน้ำตามันตกใน รู้สึกผิดมาตลอด ซ้ำยิ่งอ่านหนังสือประวัติการสร้างวัด ที่สร้างมาด้วยความยากลำบาก ท่ามกลางกระแส ความไม่เห็นด้วยมาตลอดแบบนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกตัวเองผิดมากๆ ที่หลงเชื่อสื่อฯ ทำให้เข้าใจวัด เข้าใจหลวงพ่อผิด แล้วยังกล่าวหาวัดได้ขนาดนี้ ซึ่งทุกวันนี้ก็ได้แต่สงสารสื่อฯ สงสารผู้ที่ยังไม่ได้มาพิสูจน์ความจริง กลัวว่าเขาจะได้รับวิบากกรรมหนัก ที่ได้จ้วงจาบ ว่าร้ายผู้บริสุทธิ์ โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ซึ่งปัจจุบันนี้เราเปลี่ยนใจแล้ว กลายเป็นคนวัด เข้าใจวัดอย่างเต็มตัว และยังช่วยสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องให้กับผู้อื่น อีกทั้งยังนำหลักธรรมที่หลวงพ่อท่านสอนมาปฏิบัติจนมีชีวิตที่ดีขึ้น และก็ยินดี ช่วยงานหลวงพ่อในทุกด้านที่เราทำได้ เพื่อเป็นการขอขมาในสิ่งที่เราเคยคิดผิด ซึ่งหลวงพ่อท่านมีบุญอะไร เรายินดีที่จะช่วยสนับสนุนเต็มที่ และทำอย่างเต็มกำลัง... จากคุณ : maneomicz - [ 7 ส.ค. 50 21:56:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จขกท. หลายคนที่เข้าวัดพระธรรมกาย เข้าเพื่อไปปฏิบัติธรรม ฝึกฝนตนเอง ทุกๆด้านละครับ ทุกอย่างก็อยู่ในแก่นพระพุทธศาสนา คือละชั่ว ทำความดี ให้ถึงพร้อม ทำใจให้ผ่องแผ้ว แต่ละคนเขาไปถึงไหนกันแล้ว เราไม่มีวันเข้า ใจ เพราะเรา อยู่กับที่ หรือถอยหลังเข้าคลอง   บางครั้งก็เห็นจาก คคห.ที่ แสดงออกมา เราอยู่กับที่แถมเดินถอยหลัง จะไปมองคนที่เดินไปข้างหน้า เข้าใจได้อย่างไร? จะไปเห็นสิ่งที่เขาอยู่ข้างหน้าเห็นได้อย่างไร? ก็ได้แต่คิด เอาเอง ตามจิตที่ไม่ได้ฝึก กิเลสเกาะอยู่หนาแน่นเต็มไปหมด ไม่รู้ตัวหรอก ครับ การสร้างบารมีก็มีหลายทาง เราลุกขึ้นมาทำสิ่งเหล่านี้ ใช้เวลา่ในโลกมนุษย์ ที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อทำสิ่งนี้ เกิดมาไม่เสียชาติหรอกครับ สิ่งต่างต่างๆ บนโลก ใบนี้ ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง เรามาพบเพื่อพลัดพราก ถ้าเรายังยึดไว้แน่น การปฏิบัติของเราก็ไม่ไปไหน เหมือนมัดตัวเราเอาติดอยู่กับเสา ไม่สามารถ เดินทางพ้นวัฏฏะไปได้ เมื่อถูกมัดอยู่ปากยังร้องตระโกน     ว่าร้ายคนที่ทำ ความดี ไม่อนุโมทนาบุญ ห้ามปรามคนที่ทำความดี  ผลที่เราจะได้รับก็ตรง กันข้ามกับเขา เขาได้บุญได้บารมี  เราได้บาป มันดีตรงไหน แบบนี้มีปัญญา ตรงไหน? ก็ลองพิจารณาเอาเองเถอะครับ ตัวอย่างในพระไตรปิฎกก็มี อย่างนายมหาทุคตะ คนที่มีความทุกข์มากผู้หนึ่ง ในยุคนั้น ที่มีความทุกข์มากแบบนี้     ก็เพราะกรรมที่ทำไว้ในชาติก่อน  ก็ คล้ายๆ จขกท.กำลังอยู่นี่แหละครับ   คล้ายหรือไม่้ก็ลองไปหาอ่านดูศึกษา เอาเอง วางใจให้เป็นกลางๆ อย่างให้อคติลำเอียงมันเกิดขึ้น เพราะความรัก ตัวเอง จะเข้าข้างตัวเองได้  จะไม่เห็นอะไรตามความเป็นจริงได้ครับ คนมีปัญญาน้อยนิด ปฏิบัติได้นิดหน่อย ก็ยังยึดเงินไว้เป็นสรณะ แบบ จขกท.นี่แหละ ก็มองแบบทางโลก ว่าได้เสียอะไร? มองก็แค่แวบเดียว ตามตาที่เห็น ไม่ได้มองไปไกลถึงภพเบื้องหน้า ไม่มองถึงจิตที่พัฒนา ไม่ยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ ขัดเกลากิเลสให้เบาบางลงได้ และจะไม่มีวันเข้าใจ เพราะไม่ได้ปฏิบัติ จะไม่มีวันรู้ ว่าจิตใจของผู้เสียสละ ที่เข้าถึงหัวใจผู้ให้ อย่างแท้จริงเป็นอย่างไร? สามารถเข้าถึงธรรมะได้ระดับไหน? บอกไป ก็ไม่มีความเข้าใจ เพราะยังยึดติด ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของเราอยู่ ก็เขียนชี้แจงในกระทู้ข้างล่างไปครั้งหนึ่งแล้ว ก็ยังเข้าไม่ถึง ถึงได้มาตั้ง กระทู้แบบนี้อีก ก็ตามสบาย ตัวเราเองเป็นผู้กำหนดทั้งนั้นว่าจะเดินไป ทางไหน? ทางที่คิดว่าดีก็มาเล่า แนะนำในห้องนี้ ก็จะเกิดบุญกุศล แต่ทาง ใดที่เดินหลงทาง แต่ยังคิดว่าตนมีปัญญา คิดว่าถูก มองคนอื่นโง่ ก็มีคนท้วง ติงแบบนี้แหละ ถ้าไม่ผลักก็จะน้อมรับทำความเข้าใจได้ไม่ยาก ให้เราคิดเสมอว่าภูมิธรรม เรายังน้อยนิด ที่จะลุกขึ้นมาตำหนิผู้อื่น ให้ถือว่ากำลังเดินทางในซีกลบ ต้อง ใคร่ครวญให้ดีครับ อย่าเห็นเป็นเรื่องสนุก ตามใจกิเลสตัวเอง เพราะกรรม มันมีมาก สิ่งที่เรามองไม่เห็นมันจะทำลายตัวเราเองครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5683836/Y5683836.html#6 จากคุณ : วรกร - [ 8 ส.ค. 50 08:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ  dcm  ตามจิตเขานั่นแหละดีแล้ว แต่จิตของเราสำคัญ จะตามใครต้องดูให้ดี พิจารณาให้ดี กฎแห่งกรรมมันตามเราอยู่ตลอดเวลา อย่างกระทู้นี้ไปเผลอใจ อนูโมทนากับ จขกท.   ก็ได้รับผลตาม จขกท.ครับ   ส่วนผลเป็นอย่างไร? ให้พิจารณาเอาเองครับ       คุณ จักรแก้ว ข้อเขียนคุณมันชี้เจตนาได้ ผมขออนุโมทนาบุญด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 50 08:41:26 จากคุณ : วรกร - [ 8 ส.ค. 50 08:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เฮ้อ ดุสิตบุรีไม่มีทุกข์ให้พิจารณานะครับ แล้วอีกกี่แสนกัลป์กันเนอะถึงจะได้หลุดพ้น ทำบุญกันมากๆเพื่อหวังนิพพาน แต่ไปเตะถ่วงเวลาตัวเองซะงั้น โลกนี่แหละ เห็น อะไร ชัด เจน ดี ไปได้ไวด้วย ถ้านั่งถึงขั้นเห็นธรรมการแล้ว การเห็นการเกิดดับคงไม่ยาก แล้วขั้นหลังจากนั้น ก็คงไม่ยากมั๊ง(สำหรับคุณ) แค่นี้ก็ไม่ต้องไปหวังดุสิตบุรีแล้ว จากคุณ : have a good days - [ 8 ส.ค. 50 12:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ  have a good days  ดุสิตบุรีก็ไม่ใช่ทางหลุดพ้น ไม่ใช่หนทางพ้นทุกข์ แต่ความดีที่เรามี เราได้สร้างสิ่งต่างเหล่านี้ เป็นบารมี เป็นปัจจัย ให้เราสู่ พระนิพพาน อย่าไปมองข้ามทานบารมี เห็นว่าไม่สำคัญ ชีวิตเรามีอะไรสำคัญ คิดว่ามีปัญญา ทางที่เราเดิน ที่คิดว่าถูก ถ้าไปไม่ถึง จุดหมายปลายทาง เราจะไปอยู่จุดไหน? อยู่ตรงไหน? ก็ลองศึกษาให้ดี ก็ขอบอกเลยว่า นิพพานยังไม่ใช่ของง่าย ให้เราทำความดีให้ถึงพร้อมนั่น แหละ เดินถูกทางแล้ว  และไม่ทำความชั่ว ก็เดินถูกทางครับ เราคิดว่าเราไม่ ถ่วง ถ้าเราทำไม่เต็มที่ก็ถ่วง   เราสร้างกรรมมีอุปสรรคในชาติที่เกิดใหม่ ก็ ถ่วงเวลาของเราทั้งนั้น  ให้พิจารณาให้ดี มองให้ออก ว่าเราควรจะทำอย่าง ไร? บางทีเราก็ควรทำแบบเขานะครับ อย่าไปปิดกั้น จะมองไม่เห็นสิ่งที่ดีงาม ของผู้อื่น เฝ้าแต่คิดว่าเขาขาดปัญญา แต่แท้จริง การปิดกั้นของเรา ก็ทำให้ เราขาดปัญญา ที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่           เราหรือเขาที่ขาดปัญญากันแน่  เรามองไม่ทะลุเองตากหากเป็นอุปสรรค ปิดกั้นตัวเราเอง ไม่อาจทำความเข้าใจผู้อื่นได้ตรงกับความเป็นจริง แล้วไป วิพากย์เขา ยังไม่ได้ศึกษาคำสอนให้ท่องแท้ ก็ด่วนตัดสินอะไรเสียแล้ว ให้หาคำตอบ ว่าเราเกิดมาทำไม? ดูตัวอย่างที่มีในพระไตรปิฏกให้มาก แม้องค์พระสัมมามสัมพุทธเจ้าก็ผ่านการสร้างบารมี มานับชาติไม่ถ้วนแล้ว เราเป็นใคร? พอรู้คำสอนนิดหน่อย ปฏิบัติได้เล็กน้อย ก็จะไปนิพพานแล้ว ทางโลกก็ตัดไม่ขาด โน้นก็๋ของกูนี่ก็ของกู ทรัพย์ก็ยังหวง จะไปนิพพาน ทางไหนละครับ อะไรถ่วง อะไรไม่ถ่วง ก็ลองพิจารณาเอาเองครับ จากคุณ : วรกร - [ 8 ส.ค. 50 13:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เหนื่อยไหมคะคุณวรกร? พักหน่อยดีไหมคะ จากคุณ : dcm - [ 8 ส.ค. 50 14:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 40 "  ยิ้มกันหรือยังจ๊ะ   ยิ้มกันทั่วโลกแล้วหรือยังจ๊ะ  ถ้ายิ้มแล้วก็ขอให้รวยจ้า   เพราะถ้าเรารวยแล้ว เราก็จะมีโอกาสสร้างบารมีได้มากกว่าคนอื่น  " เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ งั้นคนจนก็ลงนรกกันให้หมดเลยใช่มั๊ย หรือไม่ก็ต้องโกงกินให้รวยก่อนถึงจะมีโอกาสขึ้นสวรรค์กับเค้า? จากคุณ : ลูกหินสีชมพูอ่อน - [ 8 ส.ค. 50 14:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณ ลูกหินสีชมพูอ่อน  คนจนจะตกรนกก็เพราะทำความชั่ว ทางกาย วาจา ใจ อย่างการว่าร้ายผู้อื่นก็ทำให้ตกนรกได้ บาปมากน้อยส่วนหนึ่งก็มาจากคนที่ เราว่า อย่างว่าพระอรหันต์อย่างนี้แน่นอนครับ ก็ลดหลั่นกันไป ทางที่ดีก็ อย่าทำความชั่วเลยครับ คนจนก็มีโอกาสทำทานน้อย เพราะความยากจนตัวเองจะกินก็ยังไม่มี ก็ทำ ให้โอกาสน้อยไปอีก แต่บุญก็มีหลายอย่างที่จะทำให้คนไปดีได้ สร้างบารมี ได้ อย่างการเจริญภาวนา อนุโมทนาบุญ การรักษาศีล การออกแรงช่วยเพื่อ ประโยชน์แก่ผู้อื่น หรือพระศาสนา อย่างนี้ก็เป็นทางมาแห่งบุญทั่้งนั้นครับ แต่อานิสงส์ก็ต่างกันไป ทำทานก็จะทำให้เป็นผู้มีทรัพย์ ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ นี่อยู่ในหลัก คำสอนทั้งนั้นครับ อย่างเราถ้าไม่ค่อยทำทาน แต่ไปว่าคนทำทาน ก็จะเหมือนนายมหาทุคตะ ในยุคนั้น ยากแค้นลำเค็ญอย่างไร? เพราะอะไร? ก็ลองไปศึกษาหาอ่านเอา เองเถอะครับ แนวทางที่ถูกต้องหลังจากได้ศึกษาบุญบาปแล้ว ตามตัวอย่างในพระไตร ปิฏก เราทุกคนก็ควรสั่งสมบุญให้มาก โอกาสก็จะมีตอนที่เป็นมนุษย์อยู่ ครับ พอหมดลมก็หมดโอกาสแล้ว เราเกิดมาเพื่อแสวงหาของแท้ เราอย่า ไปติดทางโลกแสวงหาของเทียมจนเพลินเพลิน หมดเวลา หมดโอกาส เลยครับ สำหรับแนวทางปฏิบัติธรรม แนวทางไหน ที่เห็นว่าดีก็ปฏิบัติ็ ก็ให้ขวนขวาย ให้มาก ทำมันพร้อมกันทุกอย่างนั่นแหละ  ทางที่คิว่าตรงก็ทำ ที่คิดว่าไม่ถ่วง ก็ทำ จึงจะได้ชื่อว่า เป็นดำรงตนด้วยความไม่ประมาท เกิดมาไม่เสียชาติเกิด แล้วครับ ตายไปก็ไม่เสียดาย เพราะเราได้พบคำสอนของพระพุทธองค์ และ เราได้นำคำสอนมาปฏิบัติอย่างเต็มที่แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 50 18:24:22 จากคุณ : วรกร - [ 8 ส.ค. 50 18:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่งเข้ามาครั้งแรกนะครับ  มาเสริ์ชหาคำว่า ธรรมกาย  พอดีวันนั้น ได้ดูผ่าน DMc แล้วสงสัย  ในใจก็พยายามเป็นกลางนะครับ  แต่ก็ติดใจสงสัยในคำสอนครับ  รู้สึกจะเน้นเรื่องทำทาน   แล้วก็ทรัพย์ เป็นพิเศษ   คำก้รวย 2 คำก็รวย  ฟังแล้ว ก็ยังสงสัยว่าจะหลุดพ้นได้อย่างไร  MV แอนิเมชัน ก็บอกให้สร้างโมดูลให้เสร็จๆไปเลย  บริจาคกันไวๆ  โอ้ววว....  แล้วก็สอนให้คนยึดติดกับคำว่าทำบุญแล้วได้ทรัพย์มาก   ขออนุญาติแสดงความคิดเห็นกับความเห็นข้างบนนะครับ คนจนก็มีโอกาสทำทานน้อย เพราะความยากจนตัวเองจะกินก็ยังไม่มี ก็ทำ ให้โอกาสน้อยไปอีก แต่บุญก็มีหลายอย่างที่จะทำให้คนไปดีได้ สร้างบารมี ได้ อย่างการเจริญภาวนา อนุโมทนาบุญ การรักษาศีล การออกแรงช่วยเพื่อ ประโยชน์แก่ผู้อื่น หรือพระศาสนา อย่างนี้ก็เป็นทางมาแห่งบุญทั่้งนั้นครับ แต่อานิสงส์ก็ต่างกันไป ทำทานก็จะทำให้เป็นผู้มีทรัพย์ ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ นี่อยู่ในหลัก คำสอนทั้งนั้นครับ >>  ฟังแล้วสงสัยครับ คนรวยกับคนจนมีโอกาสทำชั่วทั้งทางกาย  วาจา ใจ เหมือนกัน  อยู่ที่จิตใจของแต่ละคนมากกว่า  ถ้าจะพูดควรพูดว่า เพราะคนจนต้องดิ้นรนกับชีวิตมากกว่า เลยมีโอกาสทำชั่วได้มากกว่าจะดีกว่านะครับ  เพราะคนจนก็มีโอกาสทำความดีได้ครับ ทำทานก็จะทำให้เป็นผู้มีทรัพย์ ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ นี่อยู่ในหลัก คำสอนทั้งนั้น >>  ก็ใช่นะครับ แต่ผมคิดว่าการทำทานแล้วทำให้เป็นผู้มีทรัพย์นี่เป็น "ผลพลอยได้" มากกว่าครับ  เพราะจุดประสงค์ของการทำทาน คือการให้โดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน  ให้แล้วเกิดประโยชน์ เกิดผลดี  กับคนที่เราให้  โดยที่แม้สิ่งตอบแทนกลับมาจะดีหรือไม่ย่างไร เราก็ไม่ติดยึด เพราะเราได้เต็มใจให้แล้ว   แต่คนส่วนใหญ่คิดอย่างนี้รึเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจ ผมจึงสงสัยว่า ทำทานมาก ส่งผลให้เรามีทรัพย์มาก  จะเป็นการทำเพื่อตัวเองอย่างเดียวรึปล่าว   โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่า  ทรัพย์ + รวย เป็นเป็นคุณสมบัติทางโลกครับ ยึดติดกับมันมาก แน่นอนว่าจะสบายไม่ว่าในชาติไหนๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้หลุดพ้น.... ผมว่าเค้าจิตวิทยาสูงนะครับ สามารถชักจูงคน  มาได้ โดยใช้คำพูดที่ฟังแล้วดูน่าเชื่อถือ  แต่ผมไม่รู้ว่าจริงหรือดียังงัย เพราะยังไม่เคยพิสูจน์  ยังไม่อยากกว่าครับ ว่าดีหรือไม่ แค่สงสัยไว้ก่อน จากคุณ : nOMO_kabb - [ 8 ส.ค. 50 19:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ nOMO_kabb  การจะสอนให้คนทำทานมันไม่ง่ายนะครับ เมื่อทำแล้ว จิตก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ เป็นการลดความโลภ เมื่อเข้าถึงหัวใจผู้ให้อย่างแท้จริง จิตจะพัฒนาไปมาก อยากจะให้อยู่ตลอดเวลา เพราะตระหนี่มันหลุด  การ ปฏิบัติธรรมก็ง่ายขึ้น การจะบอกอานิสงส์ของทาน จะหาคนเชื่อก็ยากเต็มที กูขอเอาชาตินี้ก่อน เงินยังอยู่ครบถือว่าดีกว่าแน่ ทำอย่างไงให้มีมากกว่านี้ ไปอีกก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก  แล้วมีคนผู้หนึ่งมาฝึกให้คนทำทานได้ ผมถือว่าสุด ยอดเลยครับ และที่วัดพระธรรมกายมิได้สอนให้ทำทานอย่างเดียว รักษาศีล ก็มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด การเจริญภาวนาก็สำคัญที่สุด คนมีหลายระดับการทำบุญเพื่อหวังผลก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะกิเลสยังมี บอกว่าทำบุญโดยไม่มีผลอะไร ไปบอกคนบางคนจะมีคนทำไหม?  ทำทาน มีผลอย่า่งไร? ก็เป็นไปตามพระไตรปิฎก เมื่อทำทานเรื่อยๆ จิตก็จะพัฒนา จนถึงขั้นให้โดยไม่หวังผลตอบแทน เราสามารถแยกตระหนี่ เราออกจากทรัพย์ได้ ก็ฝึกตัวก็ง่ายขึ้น อย่าไปมอง ให้เป็นลบเลยครับ สิ่งพวกนี้เป็นของนอกกาย ตายไปก็เอาไปไม่ได้ จะ ลำบากก็เพียง ไม่กี่ปีก็ตายแล้ว จะสบายก็ไม่กี่ปีก็ตายแล้วครับ เราแสวงหา ของแท้ดีกว่าครับ ทำอย่างไรจิตเราจึงจะหลุดจากกิเลส  ไม่ยึดทรพย์ คน สัตว์ สิ่งของใดใด เป็นใจที่บริสุทธิ์ สามารถเข้าถึงธรรมะได้ อย่างนี้สำคัญครับ คนจนสามารถรักษาความดีได้ ก็เป็นสิ่งประเสริฐ คนรวยไม่หลงเพลินเพลิน รักษาความดีได้ก็เป็นสิ่งประเสริฐ ในสภาวะมันต่างกัน แต่มันจะดึงเราลงต่ำ ให้ทำความชั่วได้ไม่ต่างกันเลยครับ ขอให้ทุกคนขัดเกลากิเลสให้เบาบาง ให้หมด เพื่อเดินทางพ้นวัฏฏะโดยเร็วครับ จากคุณ : วรกร - [ 8 ส.ค. 50 19:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อนุโมทนากับคุณวรกรครับ คุณ nomoด้วย เมื่อคนอยู่กลางแดด และได้มาพักใต้ร่มไม่เล็ก เราควรดีใจที่เขาได้ร่มไม้ เล็ก ก็ดีกว่าตากแดด เมื่อเขาย้ายมาร่มไม่ใหญ่ เราควรดีใจที่เขาได้ดีขึ้น ดีกว่าร่มไม้เล็ก เมื่อเขามีบ้านเป็นของตน เราควรดีใจที่เขาได้ที่พึ่งที่ดีที่สุด กันได้ทั้งแดด และฝน จากคุณ : จักรแก้ว - [ 8 ส.ค. 50 21:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ผมเกลียด ลูกศิษย์วัดธรรมกาย จบ จากคุณ : saeikung - [ 27 ส.ค. 50 14:54:59 ]