ความคิดเห็นที่ 1 นึกได้ว่าทำไว้ดูเอง กลัวจะอ่านยาก ขอยกลงมาทั้งหมด ให้อ่านง่ายๆอีกทีดีกว่าครับ .............................................................................. ใบไม้ในกำมือ สีสปาสูตร เปรียบสิ่งที่ตรัสรู้มีมากเหมือนใบไม้บนต้น เล่มที่ ๑๙ [๑๗๑๒] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ สีสปาวัน ใกล้เมืองโกสัมพี ครั้งนั้นพระผู้มีพระภาคทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบด้วยฝ่าพระหัตถ์ แล้วตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมา แล้วตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบที่เราถือด้วยฝ่ามือกับใบที่บนต้น ไหนจะมากกว่ากัน? ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบ ที่พระผู้มีพระภาคทรงถือด้วยฝ่าพระหัตถ์มีประมาณน้อย ที่บนต้นมากกว่า พระเจ้าข้า. พ. อย่างนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่เรารู้แล้วมิได้บอกเธอทั้งหลายมีมาก ก็เพราะเหตุไรเราจึงไม่บอก เพราะสิ่งนั้นไม่ประกอบด้วยประโยชน์ มิใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน เพราะเหตุนั้น เราจึงไม่บอก. [๑๗๑๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งอะไรเราได้บอกแล้ว เราได้บอกแล้วว่า นี้ทุกข์ ... นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ก็เพราะเหตุไรเราจึงบอก เพราะสิ่งนั้นประกอบด้วยประโยชน์ เป็นพรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ... นิพพาน เพราะฉะนั้น เราจึงบอก ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา. จบสูตรที่ ๑ ............................................................................. จากคุณ : granun - [ 8 พ.ย. 50 20:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สาธุ ผมก็หวังขอแค่ใบไม้ในกำมือนี่แหละ จะพยายามให้มากขึ้นครับ จากคุณ : ผู้เห็น (ผู้เห็น) - [ 8 พ.ย. 50 20:44:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จริงๆก็อยากรู้แค่ใบไม้ในกำมือแหละครับ แต่ว่า บ่างทีก็หลงไปกับใบไม้ที่อยู่บนตักบนไหล่บ้าง :) ผมมันประเภทปทปรมะ จากคุณ : crimson king - [ 8 พ.ย. 50 20:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อที่ว่า "ใบไม้กำมือเดียว" กับ "ใบไม้ที่เหลือ" ตามนัยที่แสดง (9) เมื่อทบทวนดู ก็สามารถเห็นได้ในแง่มุม ต่อไปนี้ ว่า.. 1. ใบไม้กำมือเดียว หรือ หลักอริยสัจจ์สี่ ที่พระพุทธองค์ ทรงแสดง นั้น.. หาได้ใช้เพียงเฉพาะเรื่อง ... ..."การรู้จักทุกข์ หาสาเหตุของทุกข์ เข้าถึงความดับทุกข์ ปฏิบัติเพื่อเข้าถึงความดับทุกข์"....! เท่านี้ไม่ แต่ .."อริยสัจจ์สี่" ...สามารถน้อมมาใช้ในชีวิตด้านโลก ด้านโลกธรรม 8 ได้เสมอ ทุกกาล เวลา.. เพื่อบริหารจัดการ ในกิจกรรม.. ..."การทำความรู้จักปัญหา หาสาเหตุของปัญหา เข้าถึงความจบปัญหา ปฏิบัติเพื่อความจบปัญหา"...! ไม่ว่าปัญหาด้านใด ๆ ไม่ว่าจะเรื่อง เศรษฐกิจ สังคม การเมือง การศึกษา การพัฒนา ฯลฯ.. 2. เวลา 24 ชั่วโมง โลกก็หมุนรอบตัวเอง โลกไม่ได้ไปถึงไหน จะกี่ร้อย กี่พันปี.. เพียง 24 ชั่วโมง ก็หมุนมาที่เดิม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า .. เช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ ลาลับไป.. ๆ ๆ ๆ เป็นอย่างนี้ อย่างนี้ จะกี่พันปี ก็อย่างนี้ .. ท่านจึงสอนให้พิจารณาโดยแยบคาย ว่า ชีวิตดุจดังพระอาทิตย์ ..! 3. พระธรรม เป็น "อกาลิโก" ให้ผลทุกกาลเวลา ไม่จำกัดกาลเวลา แก่ผู้ปฏิบัติเสมอ.. ฉะนั้น..."ใบไม้เพียงเฉพาะในกำพระหัตถ์"... ที่ปรากฎในคำสอนพุทธองค์.. มีหลักฐาน ยืนยัน สืบทอดกันมา นับแต่กาลนั้น จนถึงกาลบัดนี้.. จะยังคงให้ผลสมบูรณ์แก่อริยสาวกอยู่เสมอ.. อย่างที่มิต้อง แต่งเติม ใบไม้อื่นใด ไปสวมครอบ ปนเปใส่ 4. ไม่ว่าในบัดนั้น หรือ ในบัดนี้ หรือ กาลต่อ ๆ ไป เมื่ออาศัยหลัก "อกาลิโก + ปัจจัตตัง ฯ"... เราท่านทั้งหลาย ย่อมพิสูจน์ได้ด้วยตน... ว่า "ใบไม้กำพระหัตถ์เดียว"... ทรง พลานุภาพ เพียงไหน..! 5. การขวนขวายอื่นใด อันเป็นของนอกพระโอษฐ์ เช่น หมกมุ่น หมุนหา "ใบไม้ที่เหลือ"... จักชวนฟั่นเฝือ แก่ตนได้.. ด้วยความห่วงใย .. จึงพึงน้อมใจ เพ่งไปที่หลัก... 5.1 หลัก "อกาลิโก" ... 5.2 หลัก "ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ".... ก็จะช่วยถ่ายถอนความผูกจิต ในสังขารขันธ์ทั้งหลาย.. ที่รังแต่ จะทำให้อุทธัจจนิวรณ์ อุทธัจจสังโยชน์ เติบใหญ่.. สุดท้าย จะสามารถเปลื้องตนออกจากความผูกจิต นั้น ๆ เสียได้ 6. พระพุทธองค์ ทรงเป็น "ผู้รู้แจ้งโลก".. สัจธรรม ใด ๆ โลกธรรม ใด ๆ .. อันทรงแสดงไว้ จำแนกไว้ .. แม้เปรียบเพียงพระหัตถ์เดียว.. แต่เมื่อทำความศึกษา ก็พบว่า ทรงจำแนกไว้ 84,000 พระธรรมขันธ์ ตลอดพระชนม์ชีพ 45 พรรษา แห่งการตรัสรู้แล้ว.. 7. แม้เป็นไปได้ ว่า ความคิดจะแล่นไปที่ "เพียงใบไม้พระหัตถ์เดียว ดูจะน้อยไป" .. ก็ยังแก้สงสัยใจตน ได้ด้วยอุบายพาตน เข้าศึกษาให้แตกฉานไตรปิฏก 84,000 พระธรรมขันธ์ หรือ ที่เข้าใจว่า ก็เพียงพระหัตถ์เดียว.. แต่มองไปในสกลโลก กัปป์อายุนี้ มีกันประมาณ 100 ปี ก็จะตายจากเสียแล้ว เวลาแห่งชีวิตนี้ จึงช่างน้อยนัก สั้นนัก พร้อมจะทอดร่าง นอนยาว บนแผ่นดิน.. กว่าจะครบถ้วน กระบวนธรรม 84,000 พระธรรมขันธ์ .. เกรงว่า จะสิ้นชีวี ไปเสียก่อน.. 8. อย่ากระนั้นเลย.. ด้วยหลัก "ธัมมวิจะยะโพชฌงค์" 1 ในโพชฌงค์ 7 ที่ขวนขวายอยู่ ก็สามารถต้องตาม พระธรรมเทศนา ของสมเด็จพระสังฆราช ฯ ได้ ว่า... บุคคล ถูกจริตธรรมใด .. พึงน้อมนำธรรมนั้น มาสู่ตน เพื่อ "สิ้นโลภะ โทสะ โมหะ" แต่เนิ่น ๆ เถิด.. เช่น บางท่านถูกจริตพิจารณาเรื่อง ธาตุ ... บ้างก็เรื่อง ขันธ์ ...บ้างก็ อายตนะ หรือ อื่น ๆ ก็สามารถพิจารณา ให้เกิดความหน่าย ความคลายออก ความสลัดคืน .. 9. ชีวิตที่ถึงวิมุตติ เนิ่น ๆ แล้ว.... ชีวิตที่เหลือ จะเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขมหาชน ได้ช่วยกันเผยแผ่ ให้พระธรรมคำสอนเดิมแท้ ตรงอรรถ/ความหมาย ตรงพยัญชนะ/ตัวหนังสือคำสอน.. ขจรไกล ไปตราบนานเท่านาน .. หากจะพูดอย่างชาวบ้าน.. ชีวิตนี้ จะมีแต่กำไร (ได้ผู้ปรารถนาความพ้นทุกข์ มากขึ้น ๆ ) เจริญสุข สวัสดีครับ ที่มา : คุณ ฐิต dhammathai.org จากคุณ : granun - [ 8 พ.ย. 50 21:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จริงตามนั้นครับ สำหรับชีวิตที่เหลืออยู่ ศึกษาแค่ใบไม้ในมือ 84,000 พระธรรมขันธ์ ให้เข้าใจ และปฏิบัติได้ทั้งหมด ก็ยากมากๆๆๆ แล้ว  ถ้ายังศึกษาใบไม้นอกกำมืออีก + สงสัย หาคำตอบ พูดง่ายๆ ว่าตายก่อน ขอบคุณมากครับ ชีวิตที่เหลือของมนุษย์ไม่มากจริงๆ ประมาทไม่ได้ จากคุณ : PIWAT - [ 14 พ.ย. 50 18:51:07 ]