ความคิดเห็นที่ 1 ๓.โยนิโสมนสิการ ( การน้อมจิตไปในทางที่ถูก ) ตามธรรมชาติของสิ่งที่มีชีวิตทั้งหมดแล้ว ลมหายใจจะปรุงแต่งชีวิตของคนและสัตว์ให้ดำเนินสืบต่อไปได้อีกตามลำดับ ดังนั้น ลมหายใจจึงเป็นสังขารธรรมที่เคลื่อนไหวไปมากระทบกับช่องจมูกตลอดเวลา จัดเป็นรูปธรรมฝ่ายหยาบที่กระทบกายเนื้อที่หยาบอย่างเดียวกันได้ ถ้าลมหายใจยังเคลื่อนไหวอยู่ตราบใด ก็ย่อมปรุงแต่งความคิดให้เกิดขึ้นตราบนั้น จิตก็พลอยเคลื่อนไหวกระสับกระส่าย วุ่นวายตามเรื่องราวที่คิดไปด้วย และแสดงอาการยินดียินร้ายควบคู่ไปด้วยเสมอเช่นเดียวกัน. แต่ถ้าใช้ความระมัดระวังด้วยอุบายที่ชอบ(โยนิโสมนสิการ) มีหลักเกณฑ์ที่ถูกต้อง ด้วยการยกจิตขึ้นดูลมหายใจเข้าออก ณ จุดสัมผัสเล็กๆเพียงจุดเดียวภายในช่องจมูก หรือที่ใกล้เคียงกัน,แล้ว จิตย่อมรวมตัวสงบลงได้โดยลำดับ. เมื่อจิตเริ่มรวมตัวสงบลง ลมหายใจที่เคยเป็นสภาพธรรมที่หยาบ ก็จะประณีตแผ่วเบาเยือกเย็นลง ตามลำดับด้วย ความนึกคิดถึงเรื่องราวต่างๆก็จะลดลง ทำให้จิตลดความวุ่นวายตามความละเอียดประณีตของลมหายใจ ตามลำดับ ถ้าลมหายใจละเอียดจนไม่ปรากฏที่จิตแล้ว เรื่องที่นึกคิด ความรู้สึกยินดียินร้ายทั้งหลาย ก็ย่อมดับหายไปจากจิตด้วย จิตก็สงบเป็นสมาธิทันที ทั้งนี้แสดงให้เห็นว่า ถ้าลมหายใจยังเคลื่อนไหวอยู่ จิตก็ยังไม่สงบ เพราะฉะนั้น ปัญหาสำคัญในการปฏิบัติอานาปานสติ ก็คือ ทำลมหายใจให้สงบประณีตลง และปล่อยวางลมหายใจให้หมดไปจากความรู้สึกอย่างคล่องแคล่วด้วย, หลังจากที่ยกจิตเข้าสู่ฐานที่ตั้งสติแล้วเท่านั้น ทั้งนี้มิได้หมายความว่า ผู้ปฏิบัติจะต้องกลั้นลมหายใจแต่ประการใดทั้งสิ้น แต่หมายความว่าผู้ปฏิบัติจะต้องจำประสบการณ์ทางจิตของตนไว้ให้แม่นยำว่า จิตเดินทางเข้าสู่ความสงบอย่างไร?ไว้ทุกครั้ง ในสภาพของลมหายใจแต่ละขณะๆ จนสามารถย่อลมหายใจให้เข้าสู่สภาพละเอียดเมื่อต้องการให้จิตเป็นสมาธิ และขยายลมให้เข้าสู่สภาพหยาบขึ้นเมื่อต้องการให้จิตออกจากสมาธิ,ตลอดเวลา ถ้าจบภารกิจ หรือเมื่อรู้สึกว่า จิตจะแลบหนี หรือกระเพื่อมออกไปวุ่นวายกับอารมณ์ตามธรรมชาติ ก็ให้รีบยกจิตเข้ามาตั้งไว้ ณ จุดนิมิตอันนี้ ( พระอรรถกถาจารย์ เรียกว่า อุคคหนิมิต) และย่อลมให้ละเอียด เพื่อให้เกิดสมาธิทันที ( พระอรรถกถาจารย์ เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต) ความยินดียินร้ายย่อมดับไปหมดสิ้น การน้อมจิตเช่นนี้ จิตจะไม่เสียคุณภาพอันประภัสสรผ่องใสไปเลย เรียกว่า ใช้โยนิโสมนสิการ แต่ถ้ากระทบอารมณ์แล้ว ปล่อยจิตให้เพลิดเพลินหลงใหลกระสับกระส่ายวุ่นวายไปตามยถากรรม หรือกำลังลงมือปฏิบัติอยู่ แต่ไม่ระมัดระวังควบคุมให้จิตตั้งมั่น อยู่ ณ ฐานที่ตั้งสติ บ่อยๆเนืองๆ ปล่อยจิตให้กระเพื่อมไหว แลบหนีออกไปอยู่กับอารมณ์ต่างๆ ก็เรียกว่า ใช้อโยนิโสมนสิการ สรุปแล้วก็คือ เมื่อกระทบอารมณ์แล้ว น้อมจิตให้เข้าสู่ฐานที่ตั้งสติบ่อยๆเนืองๆ เรียกว่า ใช้โยนิโสมนสิการ ถ้ากระทบอารมณ์แล้ว ปล่อยจิตให้กระเพื่อมแลบออกไปตามยถากรรม ไม่น้อมกลับเข้าสู่ฐานที่ตั้งสติ ก็เรียกว่า ใช้อโยนิโสมนสิการ ๔.อัปปมาทธรรม ( ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความไม่ประมาทมัวเมาในอารมณ์ทั้งปวง ) บรรดาคำสั่งสอนทั้งหมดของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ได้ทรงประกาศตั้งแต่ได้ตรัสรู้ จนถึงวันเสด็จดับขันธ์สู่พระปรินิพพาน รวมเป็นเวลา ๔๕ ปีนั้น สามารถสรุปลงเหลือเป็นข้อสำคัญได้ คือ อัปปมาทธรรม ซึ่งหมายถึง ความไม่ประมาทมัวเมาในอารมณ์ทั้งปวง ดังพระปัจฉิมโอวาท ต่อไปนี้คือ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราขอกล่าวเตือนท่านทั้งหลายว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมสิ้นไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด”. ตามพุทธโอวาทที่ยกมานี้ แสดงว่า อัปปมาทธรรม เป็นข้อสรุปรวมของพระธรรมคำสั่งสอนทั้งหมด ในพระศาสนานี้ ซึ่งพระพุทธองค์ทรงเน้นตรงไปที่ การฝึกฝนให้มีสติคอยระวังอารมณ์ต่างๆที่เข้ามากระทบ ในชีวิตประจำวันของแต่ละคนโดยเฉพาะ ทั้งนี้เพราะอารมณ์เป็นปัจจัยสำคัญที่ชักนำให้คนประพฤติดีก็ได้ ประพฤติชั่วก็ได้ แล้วแต่ว่าจะปรุงแต่งจิตใจให้เกิดความรู้สึกอย่างไร จึงทรงวางหลักธรรมเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา ไว้ให้ปฏิบัติ ดังเป็นที่ทราบกันอยู่. หลักธรรมเรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นหลักธรรมที่ควรจะนำมา ปฏิบัติ เพื่อความเป็นผู้ไม่ประมาทมัวเมาในอารมณ์ทั้งปวง ซึ่งจะช่วยแก้ปัญหายุ่งยากทางสังคมให้หมดไปได้อย่างแท้จริง เพราะว่าในขณะที่มีอารมณ์มากระทบจิตแต่ละอารมณ์นั้น ศีล จะควบคุมกายวาจาให้อยู่ในสภาพปรกติ ไม่ประพฤติสิ่งใดให้เป็นที่เดือดร้อนแก่สังคม สมาธิ จะทำให้จิตใจตั้งมั่น และ ปัญญา จะสลัดความยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์นั้นๆให้หมดไปโดยลำดับ, จนอารมณ์ไม่สามารถปรุงแต่งจิตใจได้ในที่สุด กลายเป็น กระทบก็สักแต่ว่ากระทบ เท่านั้น. การฝึกจิตให้มีพลังถึงขั้นนี้ได้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอาศัยสมาธิเป็นบาทฐานด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าอารมณ์จะกระทบเข้ามาทางหนึ่งทางใดก็ตาม ผู้ปฏิบัติจึงพบความจริงว่า ได้พ้นจากอารมณ์ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดตายตามสภาพของเขา,แล้ว ส่วนตัวเองนั้นดำรงสภาพ “รู้” อยู่ตลอดทุกกาลสมัย ไม่ได้ดับตายหายสูญไปไหน. ทั้งนี้หมายความว่า สิ่งที่เกิดตายนั้นคือ อารมณ์ ซึ่งเป็นสิ่งภายนอกทั้งหลาย แต่ตัวเองนั้น “รู้” อยู่เสมอว่าทรงสภาพรู้ของตนเองอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นหรือตายไปกี่ครั้งกี่หนก็ตาม จึงเป็นผู้ไม่ตายอีกต่อไป ดังนั้นจึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาท. ส่วนผู้ที่ยังยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์ซึ่งเป็นของที่เกิดตายอยู่นั้น ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ประมาท ผู้นั้นย่อมรู้สึกว่าตนเองยังต้องหวั่นไหว และพลอยเกิดตายไปกับอารมณ์ภายนอกด้วย ทั้ง ๆที่ตัวเองไม่ได้เกิดและไม่ได้ตายเลยแต่ประการใด ทั้งสิ้น. มีพระบาลีในธรรมบทรับรองไว้ ดังนี้ คือ “อปฺปมาโท อมตํ ปทํ, ปมาโท มจฺจุโน ปทํ, อปฺปมตฺตา น มิยฺยนฺติ เย ปมตฺตา ยถา มตา แปลว่า ความไม่ประมาทเป็นทางอันไม่ตาย ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย ผู้ไม่ประมาทย่อมไม่ตาย คนที่ประมาทเหมือนคนที่ตายแล้ว”. จากหนังสือ ธรรมประทีป ๙ ธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ จากคุณ : rxkku - [ 25 เม.ย. 51 19:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาอ่าน ...เจดตสมาธิ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ อ้างจากากหนังสือ ธรรมประทีป ๙ ธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ เพื่อ เทียบกับ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ซึ่งเป็นคำชั้น พระพุทธวจนะ ในพระไตรปิฎก ตามจูฬสุญญตสูตร ที่พระเถระ สาวกของพระพุทธเจ้ารักษาสืบมา เพื่อสังคมออนไลน์คุณภาพ และ พระธรรม ที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ดีแล้ว ขอ ถาม จขกท ว่า ...ในธรรมประทีป ๙ ธรรมะภาคปฏิบัติ (ใครปฏิบัติก็ตาม ยกไว้ แต่คงไม่ใช่ เจ้าชายสิทธัตถะใช่ไหมครับ) อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ น่าจะคือผู้ทำหนังสือในธรรมประทีป ๙ ธรรมะภาคปฏิบัติ ให้เกิดขึ้น ได้ กล่าวถึง "สภาวะ ที่สุดยอดนักปฏิบัติ คือ พระพุทธองค์ ตรัสไว้ในชื่อ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต" ไหมครับ ถ้ากล่าวถึง ช่วยเสนอด้วย เพื่อวิทยาทาน ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 25 เม.ย. 51 20:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบท่านเซน * มีครับ ** โดยท่านอ.ไชยทรงได้กล่าวไว้ดังนี้               คำว่า “อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร” นั้นหมายถึง จิตที่ได้รับการฝึกฝนให้สลัดอารมณ์ทุกชนิดออกไปอย่างหมดจดสิ้นเชิง ด้วยความชำนาญคล่องแคล่วโดยการฝึกฝนปฏิบัติ“สัมมาสมาธิ”ในสติปัฏฐาน ๔ ซึ่งจัดเป็นจิตชั้นพุทโธ จากคุณ : rxkku - [ 25 เม.ย. 51 20:40:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อ คำว่า “อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร” = เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต แล้ว (๑) หนังสือเล่มนั้น อธิบายหรือชี้สภาวะ + อ้างอิง พระพุทะวจนะไหมครับว่า ตรงกับพระสูตรไหนครับ หรือ กล่าว รวมๆ ไว้ ***************************************************************** (๒) หนังสือเล่มนั้น อธิบายหรือชี้สภาวะ ว่า มีกี่ แบบ ไหมครับ + อ้างอิง พระพุทะวจนะไหมครับว่า ตรงกับพระสูตรไหน ทั้งนี้เพราะ จะเนื่องกับ ....ธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ ***************************************************************** (๓) ที่สำคัญ เจโตสมาธิ ที่มีนิมิต ..มีไหมครับ ในหนังสือธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ ***************************************************************** (๔) ต่อจาก ข้อที่ ๓ แล้ว เจโตสมาธิที่มีนิมิตนี้ เนื่องกับ สภาวะธรรมฝ่ายจิตสติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ ที่ตรัสในชื่อ อตัมมยตา ด้วยไหม? มีไหมครับ ในหนังสือธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ ***************************************************************** (๕) เจโตสมาธิที่มีนิมิตนี้  เนื่อง..ในขั้น "โพธิปักขิยธรรม ๓๗ " ไล่ตามลำดับ หมวดธรรม ตามที่ตรัส คือ สติปัฏฐานทั้ง ๔ ......ตราบจน มรรคมีองค์ ๘" มีไหมครับ ในหนังสือธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์ ***************************************************************** (๖) ทั้งนี้เพราะ คำว่า พุทโธ ...น่าจะ มีขอบเขตแห่งสภาวะธรรม .....ไล่ตามลำดับ หมวดธรรม ตามที่ตรัส คือ สติปัฏฐานทั้ง ๔ ......ตราบจน มรรคมีองค์ ๘" ..อตัมมยตา ....เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ขั้น ปรมานุตตรสุญญตา ตามที่ตรัสไว้ มีไหมครับในหนังสือเล่มนั้น ...ถาม ในกรอบ ของคำคำว่า "ธรรมะภาคปฏิบัติ โดย อ.ไชยทรง จันทรอารีย์" ***************************************************************** ....ทั้งนี้เพราะ พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ และ พระเถระ ตามที่รักษาพระพุทธเจ้ายังทรงยังอยู่ด้วย ดังนั้น ถ้าในหนังสือเล่มนั้น มี เท่าที่ถาม หรือ มากกว่าที่ถาม ก้ไม่พ้นไปจาก พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ และ พระเถระ ตามที่รักษาพระพุทธเจ้ายังทรงยังอยู่ด้วย ถ้า ไม่มีเท่าที่ถาม ก้ไม่พ้นไปจาก พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ และ พระเถระ ตามที่รักษาพระพุทธเจ้ายังทรงยังอยู่ด้วย ทั้งนี้ เพื่อ ..ไม่ประมาท . จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 25 เม.ย. 51 21:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "สมาธิในพุทธศาสนาอบรมจิตให้ว่างเป็นสุญญตา" "แต่สมาธิในศาสนาอื่นอบรมจิตให้ยึดอารมณ์อันใดอันหนึ่งไว้ให้แนบแน่น" "เป็นเอกัคคตา"  ผมสงสัยว่า สมาธิที่ว่าง  เป็นสุญญตาเป็นอย่างไร  แล้วยังต้องไม่เป็นเอกัคคตาอีก งงไปหมด ศาสนาพุทธสอนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร หรือผมเรียนผิด เหมือนคนละศาสนา ชักกลุ้มกับห้องศาสนาแล้ว แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 51 22:12:30 จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ - [ 25 เม.ย. 51 22:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น้อง Rx ลองเทียบกับพระสูตรด้วยครับ [๔๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัมมาสมาธิเป็นไฉน? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตกวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เธอบรรลุทุติย- *ฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร เพราะวิตก วิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ เธอมีอุเบกขา มีสติ มีสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วย นามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระอริยเจ้าทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้เป็นผู้มี อุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข เธอบรรลุจตุตถฌาณ ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุข ละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ นี้เรียกว่า สัมมาสมาธิ. จบ สูตรที่ ๘             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๑๗๔ - ๒๑๐.  หน้าที่  ๘ - ๙. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=174&Z=210&pagebreak=0 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 25 เม.ย. 51 22:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะเห็นว่า ในตัวเองของสัมมาสมาธิ คือสภาวะจิตที่ สงัดจากกาม สงัดจาก อกุศลธรรม และมี ปฐมฌาน เป็นต้น ส่วนสัมมาสมาธิของพระอริยะ นั้น ก็คือ มีสัมมาสมาธิอย่างนี้และมีองค์อีก 7 ดังพระสูตรนี้ครับ [๒๕๒] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-             สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารเชตวัน อารามของ อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียก ภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสแล้ว ฯ             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงสัมมาสมาธิ ของพระอริยะ อันมีเหตุ มีองค์ประกอบ แก่เธอทั้งหลาย พวกเธอจงฟังสัมมา- *สมาธินั้น จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าวต่อไป ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า ชอบแล้ว พระพุทธเจ้าข้า ฯ             [๒๕๓] พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัมมา- *สมาธิของพระอริยะ อันมีเหตุ มีองค์ประกอบ คือ สัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความที่จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง ประกอบแล้วด้วยองค์ ๗ เหล่านี้แล เรียกว่า สัมมาสมาธิของพระอริยะ อันมีเหตุบ้าง มีองค์ประกอบบ้าง ฯ             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๓๗๒๔ - ๓๙๒๓.  หน้าที่  ๑๕๘ - ๑๖๖. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=3724&Z=3923&pagebreak=0 นี้จึงเป็นสมาธิ จากพุทธพจน์ครับ ที่อื่น ที่กล่าวไว้ก็จะสอดคล้องกับแบบนี้ครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 25 เม.ย. 51 22:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อย่างทีคุณ เซน และคุณปัญญา ท้วงติงนั้นถูกแล้ว คือต้องเทียบกับพระสูตรนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 25 เม.ย. 51 22:51:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังมีอีก สัมมาสมาธิ ต้องตั้งสติไว้ที่ปลายจมูกเท่านั้น ก็ยังกล่าวไม่ได้ว่า ถูกนะครับ นั้นเป็นเพียง เทคนิคหนึ่ง ในอานาปานสติ สัมมาสมาธิ จะมาจากกรรมฐาน ได้หลายแบบ กสิณก็ได้ เพียงแต่มีสภาวะจิต ดังในพุทธพจน์ คคห 6 อย่างนั้นครับ คือ เราไม่ได้ลบหลู่ครูบาอาจารย์ ท่านมีประสบการณ์ของท่าน และก็นำท่านไปได้  เแต่เราต้องเทียบ จากพระสูตรด้วย นะครับ ขอให้น้อง เจริญในธรรมมากๆ ครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 25 เม.ย. 51 22:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สมาธิ มันก็ สมาธิ ..เป็นเช่นนั้นเอง ****************************************************************** ถ้าไม่มี สัมมาทิฏฐิ ในระดับองค์มรรคนำหน้า ตามด้วยดำริชอบ + (ดูสัมมัตตะ ๑๐) มันก็ไม่ สัมมาสมาธิ....มองในมุม ในฐานะ สาวกของพระศาสดา *************************************************************** ทีนี้ ถ้าพิจารณา ตามโพธิปักขิยธรรม ๓๗ เริ่มที่สติปัฏฐานสี่ ..มันก็ต้อง มี สัมมาทิฏฐิขั้นพระสัมมาสัมพุทธะ นำหน้าจะได้โดยตรงต่อหน้าพระพักตร์ หรือ สาวก เช่น เช่น ที่โปรดปัญจวัคคี  ฯลฯ หรือ พระสารีบุตรได้มาจากพระอัสสชิ หรือที่พระโมคคัลลานะได้จากพระสารีบุตร ..สมัยนี้ ฯลฯ ก็ตามที ***************************************************************** ตกลง สัมมาสมาธิ ตั้งต้นสุดๆ ที่ไหนแน่ ...ตั้งสติ ที่ปลายจมูก หรือ เพราะ ตั้งสติ ขณะเมื่อได้ฟังจากสัตบุรุษ หรือได้อ่านจาก ฯลฯ.... เมื่อตั้งต้น ถูกฝาถูกตัว ทิฏฐิ ในเรื่อง ฯลฯ รวมทั้ง สมาธิ ก็จะ ไม่ผิดฝาผิดตัว ย่อม พิจารณา + สอบทาน สรุปได้ว่า สัมมาสมาธิ จริงๆ แล้ว ก้คือ สมาธินั้นแหละ แต่ที่ สัมมา เพราะตรัสว่า เป็นเครื่องมือที่เป็นบาทฐานของ ญาณ และ วิมุตติ ....ตามสัมมัตตะ ๑๐ ... ถ้า อ่าน + ปฏิบัติ +สอบทานกับพระพุทธวจนะแปลไทย หลายๆ พระสูตร สังเคราะห์ได้ว่า พระสูตรนั้นๆ มีลีลาอาการ เรียงลำดับ แห่งธรรมะ เช่นไร ก็จะ คลี่คลาย ประเด็น ..ผมสงสัยว่า สมาธิที่ว่าง  เป็นสุญญตา เป็นอย่างไร จะยกเป็นตัวอย่าง สมาธิขั้นอัปปนาสมาธิ ไม่ว่าแบบไหน ที่ว่ากันว่า มีองค์ ห้า นั้น ..คือ เจโตสมาธิที่มีนิมิต ที่ว่างจาก นิวรณ์ทั้ง ๕ ..แต่สมาธิแบบนี้ ที่ว่างจากนิวรณ์ทั้ง ๕ นั้น ยังไม่ชื่อว่า เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต หรือ สมาธิที่ว่าง เป็นสุญญตา ตามจูฬสุญญตสูตร ตามที่ตรัสไว้ ที่สำคัญ คำว่า "สมาธิที่ว่าง  เป็นสุญญตา" มันกำกวม เพราะแปลว่า ตัวสมาธินั้นมันว่างเป็นสุญญตา ..เลย งง เพราะ "สมาธิไม่ว่าแบบไหน ณ ขณะใดนั้น มันว่างจากนิวรณ์ทั้ง ๕ ครับ" แต่แบบ ที่ปุถุชนมี ชั่วขณะๆ นั้น มันเอาไว้ใช้ ยิงนก ตกปลา เวลาจะใช้ในการบรรลุธรรมขั้นโลกึตตระ มันไม่มีกำลังพอ ตกลง สมาธิที่ว่าง จึงเป็นการใช้ภาษาที่กำกวม แล้วยัง ตามด้วย เป็น ..ซึ่ง ขยายความ สมาธิ(เช่นนั้น) ที่ ว่าง จาก อะไรนั้นตามที่ผู้นั้นเข้าใจ กำหนด ..แล้ว ยังตามด้วย ความว่าง(สุญญตา) ซึ่ง คือ???? (ก็ตามผู้นั้นเข้าใจ กำหนด) ตกลง คำว่า "สมาธิที่ว่าง  เป็นสุญญตา" จะหมายความว่าอะไร ถ้าหมายความถึง จิต-+สติในสมาธิ (ดูสัมมาสมาธิขั้นรูปเานที่ ๔ ที่ตรัสไว้ จะเจอ สติในสมาธิ แล้ว แลอยู่)ในองค์มรรค +บริขารทั้ง ๗ เป็นองค์รวม แล้ว เกิด สัมมัตตะที่ ๙ ตามด้วย สัมมัตตะ ข้อที่ ๑๐ ก้จะ ตรงกับ ..ที่ตรัสในจูฬสุญญตสูตรว่า..รู้ชัดว่า ความสำคัญนี้ ว่างจาก กามาสวะ ภวาสวะ อวิชชาสวะ..นี้คือ เจโตสมาธิที่มีนิมิต แบบหนึ่ง มั๊งครับ (อย่าประมาท..พระพุทธเจ้ายังทรงยังอยู่) สมาธิจิต ตอนนี้ ยังไม่ชื่อว่า เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ขั้นที่ ๘ ที่ตรัสในชื่อ ปรมานุตตรสุญญตา (ผมนับได้ ๘ สุญญตา ในจูฬสุญญตสูตร ผิดได้ครับ ไม่ได้สอบทานขณะนี้) ดังนั้น คำว่า "สมาธิที่ว่าง เป็นสุญญตา" จึงน่าจะได้แก่ สภาวะธรรมหรืออาการ ตามพุทธปัญญา คือ  เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ขั้นที่ ๘ ที่ตรัสในชื่อ ปรมานุตตรสุญญตา ....หรือ คำว่า “อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร” ก็ได้ ...แต่ ตามจูฬสุญญตสูตร ไม่ทรงใช้ คำว่า อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร (เพราะ วิหาร แปลว่า ที่อยู่ของใจแบบนั้นๆ) (ที่ใช้คำว่า น่าจะ ..ก็เพื่อความไม่ประมาท เพราะพระพุทะองค์ยังทรงยังอยู่) กลับมาที่ คำว่า คำว่า “อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร” นั้นหมายถึง จิตที่ได้รับการฝึกฝนให้สลัดอารมณ์ทุกชนิดออกไปอย่างหมดจดสิ้นเชิง ด้วยความชำนาญคล่องแคล่วโดยการฝึกฝนปฏิบัติ“สัมมาสมาธิ”ในสติปัฏฐาน ๔ ซึ่งจัดเป็นจิตชั้นพุทโธ ......ข้อความแบบนี้ ไม่อยู่ในรูปพระพุทธวจนะ เพื่อความไม่ประมาท ต้องกลับไปทูลถามพระศาสดาที่ยังทรงยังอยู่ จริงไหมครับ ก็แค่นี้เอง ครับ หมายเหตุ คำว่า..."สมาธิในพุทธศาสนาอบรมจิตให้ว่างเป็นสุญญตา" คำนี้ เข้าท่า พระพุทธวจนะ กว่า คำว่า ..สมาธิที่ว่าง เป็นสุญญตา (เป็นอย่างไร) ส่วนคำว่า ...แล้วยังต้องไม่เป็นเอกัคคตาอีก ไม่ทราบเป็น ทิฏฐิใด... ต้องเป็นเอกัคคตาครับ แต่เป็นแบบไหน ต่างหาก แลกเปลี่ยน มุมมอง กันครับ + ควรอ้างอิง พุทธปัญญา ด้วย เพื่อความไม่ประมาท จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 เม.ย. 51 00:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุโมทนา สาธุๆๆ และขอขอบคุณมากครับ จากคุณ : Hado - [ 26 เม.ย. 51 01:53:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พี่เซนเขียนได้ดีครับ  สาธุด้วยครับ ที่ผมเข้าใจมา สมาธิ คือการตั้งมั่นในอารมณ์ และเป็นเอกกัคคตา  ตั้งแต่ขณิกะไปเลย แล้วแถม จะต้องมีลักษณะของโสภณเจตสิก  ถึง  19  อย่างแต่จะยกตัวเด่น ๆ เลยคือ                            1 ตัตรมัชฌัตตา  (ความเป็นกลางของจิตต่อสภาวธรรมต่าง ๆ ดัวยปัญยา)                            2 กายปัสสัทธิ  (ความสงบของนามกาย)                            3 จิตตปัสสัทธิ  (ความสงบของนามจิต)                            4 กายลหุตา (ความเบากาย)                            5 จิตตลหุตา (ความเบาจิต)                            6 กายมุทุตา (ความอ่อนของกาย)                            7 จิตตมุทุตา (ความอ่อนของจิต) สมาธินั้น เป็นเอกัคตา แต่ไม่หนัก ไม่แข็ง ต้องเบา  อ่อน ยังต้องคล่องแคล่ว  ควรค่าแก่การงาน (ใช้ในวิปัสสนา) จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ - [ 26 เม.ย. 51 06:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 * สมาธิ มันก็ สมาธิ ..เป็นเช่นนั้นเอง ^ ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้นครับ สมาธิในพระพุทธศาสนา ต่างกับ  สมาธินอกพระพุทธศาสนาครับ ถ้าเหมือนกัน พระพุทธองค์คงสำเร็จที่สำนักของอาจารย์ทั้งสองแล้ว เพราะสมาธิของท่านทั้ง๒ ยังยึดอารมณ์ฌานอย่างเหนียวแน่น(เอกคตารมณ์) จิตยังกระสับกระส่าย เป็นทุกข์ด้วยเกรงว่าอารมณ์ฌานจะจืดจางไป (จิตไม่ตั้งมั่นด้วยลำพังตนเอง) พระองค์จึงทรงบอกลาอาจารย์ทั้ง ๒ เพื่อออกมาค้นหาอมตธรรม ด้วยพระองค์เอง พระองค์ตรัสไว้กับพระปัญจวัคคีย์ในปฐมเทศนา ว่า “ปุพฺเพ อนนุสฺสุเตสุ ธมฺเมสุ  แปลว่า ธรรมทั้งหลายที่ ได้ปฏิบัติมา, เราไม่เคยสดับฟังมาจากที่ใดเลย”. (ไม่มีใครสอนมาก่อน) สมาธิของพระองค์ คือ สัมมาสมาธิ จิตตั้งมั่นชอบ จิตตั้งมั่นโดยลำพังตนเอง โดยไม่มีนิมิตหมาย ( ไม่มีอารมณ์แล้ว ) สมาธิ มันก็ สมาธิ ..เป็นเช่นนั้นเอง...ไม่เช่นนั้นเองครับ        ไม่งั้น พวกพราหมณ์ก็ต้องตรัสรู้ก่อนพระองค์แล้วครับ...ระวังจะเป็นการลบหลู่พระศาสดานะครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 08:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 * ถ้าไม่มี สัมมาทิฏฐิ ในระดับองค์มรรคนำหน้า ตามด้วยดำริชอบ + (ดูสัมมัตตะ ๑๐) มันก็ไม่ สัมมาสมาธิ....มองในมุม ในฐานะ สาวกของพระศาสดา ^ ต้องปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” ก่อน จึงจะเกิด “สัมมาทิฐิ” รู้เห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงครับ ปัญญาเกิด เพราะความประกอบ ไม่ประกอบ ปัญญาก็หมดสิ้นไป... ปัญญาที่สมาธิอบรมแล้ว ย่อมให้ผลใหญ่ ให้อานิสงส์ใหญ่ จะเลียนแบบพระอาจารย์ปัญจวัคคีย์ในครั้งแรกที่โต้เถียงไม่เชื่อในความตรัสรู้ของพระองค์หรือ?      ว่าพระองค์ปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” มา จึงเกิด “สัมมาทิฐิ”..........เจริญล่ะพ่อคุณ!!!! จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 08:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 * ทีนี้ ถ้าพิจารณา ตามโพธิปักขิยธรรม ๓๗ เริ่มที่สติปัฏฐานสี่ ..มันก็ต้อง มี สัมมาทิฏฐิขั้นพระสัมมาสัมพุทธะ นำหน้าจะได้โดยตรงต่อหน้าพระพักตร์ หรือ สาวก เช่น เช่น ที่โปรดปัญจวัคคี  ฯลฯ หรือ พระสารีบุตรได้มาจากพระอัสสชิ หรือที่พระโมคคัลลานะได้จากพระสารีบุตร ..สมัยนี้ ฯลฯ ก็ตามที ^ ก่อนสำเร็จ...พระปัญจวัคคีย์ มีการปฏิบัติฌานสมาบัติ ( นอกพุทธศาสนา ) อยู่แล้ว เป็นสมาธินอกพระพุทธศาสนา ไม่เป็นสัมมาสมาธิ จึงไม่มี สัมมาทิฐิ ( ปัญญา รู้อริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง ) เมื่อฟังปฐมเทศนา ปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” อันแวดล้อมด้วยมรรคอีก ๗ องค์ (อริยมรรค ๘) ทำให้เกิด สัมมาทิฐิ เกิดดวงตาเห็นธรรมขึ้น รู้ว่าที่ปฏิบัติมานั้น ยึดอารมณ์อย่างเหนียวแน่น นั่นเอง จึงไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ แต่ “สัมมาสมาธิ” ตามแบบพระพุทธองค์ ปล่อยวางอารมณ์ เป็นหนทางพ้นทุกข์ มีปรากฏในพุทธประวัติว่า ตอนแรก พระปัญจวัคคีย์ ปรึกษากันว่าจะไม่ลุกต้อนรับพระองค์ด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเคารพที่มีมาแต่เดิม จึงลุกต้อนรับ แต่ทำกิริยากระด้างกับพระองค์ พูดกับพระองค์ด้วยถ้อยคำตีเสมอ พอพระองค์บอกบรรลุอมฤตธรรมแล้ว ก็ไม่เชื่อ พูดคัดค้าน โต้ตอบพระองค์ถึง ๒-๓ ครั้ง ( อย่างนี้หรือ ที่เรียกว่า มีสัมมาทิฐิ ) สุดท้าย พระองค์ต้องเตือนว่า ท่านทั้งหลายจำได้หรือ วาจาเช่นนี้ เราได้เคยพูดแล้วในปางก่อนแต่กาลนี้ พระปัญจวัคคีย์ จำใจต้องฟังธรรม (อย่างนี้หรือ ที่เรียกว่า มีสัมมาทิฐิ ) ต่อเมื่อได้ฟังธรรม และปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” ตามนั่นแหละ พระอัญญาโกณทัญญะ จึงได้ดวงตาเห็นธรรม อญฺญาสิ วต โภ โกณฑญฺโญ อญฺญาสิ วต โภ โกณฑญฺโญ อญฺญาสิ วต โภ โกณฑญฺโญ โกณฑัญญะได้รู้แล้วหนอๆๆ เพราะปฏิบัติสมาธิในพุทธศาสนา หรือ สัมมาสมาธิ นั่นเองครับ       จึงเกิด สัมมาทิฐิ รู้เห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริง...ครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 08:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 * ทีนี้ ถ้าพิจารณา ตามโพธิปักขิยธรรม ๓๗ เริ่มที่สติปัฏฐานสี่ ..มันก็ต้อง มี สัมมาทิฏฐิขั้นพระสัมมาสัมพุทธะ นำหน้าจะได้โดยตรงต่อหน้าพระพักตร์ หรือ สาวก เช่น เช่น ที่โปรดปัญจวัคคี  ฯลฯ หรือ พระสารีบุตรได้มาจากพระอัสสชิ หรือที่พระโมคคัลลานะได้จากพระสารีบุตร ..สมัยนี้ ฯลฯ ก็ตามที ^ พระอัสสชิ แสดงธรรมแก่อุปติสสปริพาชก ความว่า "เย ธัมมา เหตุปปะภะวา เตสัง เหตุง ตะถาคะโต เตสัญจะ โย นิโรโธจะ เอวัง วาที มะหาสะมะโณ".... ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ พระตถาคตเจ้าตรัสบอกถึงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น พร้อมทั้งความดับแห่งเหตุของธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณเจ้ามีปกติตรัสสอนอย่างนี้..... คือ การปฏิบัติ “อริยมรรคมีองค์ ๘” หรือ การปฏิบัติ “สติปัฏฐาน ๔” เป็นการปฏิบัติทางจิต เพื่อให้เราเห็นธรรมะของพระพุทธองค์เป็น ๒ ฝั่ง คือ สมุทัยวาร  ฝ่ายเกิด  ทุกข์ สมุทัย นิโรธวาร   ฝ่ายดับ  นิโรธ  มรรค ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ  ( ฝ่ายเกิด  ออกไปรู้อยู่ที่เรื่อง ไม่อยู่ที่ฐานที่ตั้งสติ ) ความดับแห่งเหตุของธรรม ( ฝ่ายดับ รู้อยู่ที่รู้  อยู่ที่ฐานที่ตั้งสติ ) การปฏิบัติอริยมรรค ๘ หรือ สติปัฏฐาน ๔ ต้องเริ่มต้นที่การปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ”        จึงจะเกิด “สัมมาทิฐิ” รู้สมุทัยวาร และนิโรธวาร  ครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 08:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 17 * ตกลง สัมมาสมาธิ ตั้งต้นสุดๆ ที่ไหนแน่ ...ตั้งสติ ที่ปลายจมูก หรือ เพราะ ตั้งสติ ขณะเมื่อได้ฟังจากสัตบุรุษ หรือได้อ่านจาก ฯลฯ.... เมื่อตั้งต้น ถูกฝาถูกตัว ทิฏฐิ ในเรื่อง ฯลฯ รวมทั้ง สมาธิ ก็จะ ไม่ผิดฝาผิดตัว ^ เริ่มต้น คือ นั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดำรงสติเฉพาะหน้า ( อยู่ที่ฐานที่ตั้งสติ ) พิจารณากายในกายเป็นภายใน ( เช่น อานาปานสติ ตั้งสติดูลมหายใจเข้าออกที่จุดลมกระทบ ) เมื่อชำนาญแล้ว ก็ฝึก พิจารณากายในกายเป็นภายนอกบ้าง เช่น ขณะที่มีภารกิจต้องฟังธรรมจากสัตบุรุษ ก็น้อมจิตฟังอยู่ที่ฐานนั้น จิตจะได้ไม่วอกแวกออกจากภารกิจนั้น เมื่อชำนาญขึ้นไปอีก ก็พิจารณากายในกายทั้งภายในและภายนอกบ้าง คือ เมื่อจิตวอกแวกก็รู้ว่าวอกแวก ให้ดึงกลับเข้าฐาน แล้วทำจิตให้สงบลงได้ทันที แม้อารมณ์ภายนอกมากระทบ เช่นเสียงมากระทบหู ก็ดึงจิตกลับมาเข้าฐานที่ตั้งสติทันทีก่อนซัดส่าย พระองค์ตรัสชัดเจนอยู่แล้วในสติปัฏฐาน ๔ ยังจะไม่ลงมือกันอีกหรือไร ???        มัวแต่พร่าเพ้อรำพันว่า พระบรมศาสดายังทรงอยู่กับเรา        ถึงวาระใกล้จะตาย ก็ยังไม่ได้พบพระองค์นะครับ ถ้าไม่ปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” เสียแต่ตอนนี้ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 08:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 [๒๕๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัมมาทิฐิเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสัมมาทิฐิเป็น ๒ อย่าง คือ สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ อย่าง ๑ สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ เป็นโลกุตระ เป็นองค์มรรค อย่าง ๑ http://www.tipitaka.com/samatiti.htm คุณหนูเล็กหมายถึงสัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ เป็นโลกุตระ ครับ เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิด สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ มีได้โดยไม่ต้องปฎิบัติสัมมาสมาธิ จากคุณ : เอก (aunemaek2) - [ 26 เม.ย. 51 08:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 * ตกลง คำว่า "สมาธิที่ว่าง  เป็นสุญญตา" จะหมายความว่าอะไร ^ คือ จิตว่างจากอารมณ์และอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์ หรือ ก็คือ จิตตั้งมั่นอยู่โดยลำพังตนเอง โดยไม่มีนิมิตหมาย ไม่มีอารมณ์ใดๆแล้ว จิตปล่อยวางความยึดถืออารมณ์อย่างสิ้นเชิงที่ ฌาน ๔ ครับ ไม่ใช่ว่างแบบอรูปฌาน อากิญจัญญายตนะ ...นั่น จิตยึด “ความว่าง” เป็นอารมณ์  ครับ สัมมาสมาธิ จิตตั้งมั่นชอบ ตั้งมั่นโดยลำพังตนเอง โดยไม่มีนิมิตหมาย จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 09:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สัมมาทิฐิของพระอริยะที่เป็นอนาสวะ เป็นโลกุตระ มีได้โดยการตั้งใจฟังจนเข้าใจธรรมเกิดปิติ สุข จิตตั้งมั่นมีสัมมาสมาธิก็มี   มีได้โดยการสอนผุ้อื่นแต่ตนเองเข้าใจธรรม เกิดปิติ สุข จิตตั้งมั่นมีสัมมาสมาธิก็มี   มีได้โดยการเรียนสมาธิ นิมิตร (อนิจจัง อัฐฐิ เมตตา พรหมวิหาร โลมา เกสา ฯลฯ) เข้าใจธรรมเกิดปิติ สุข จิตตั้งมั่นมีสัมมาสมาธิก็มี http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=22&A=461 แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 51 12:34:41 แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 51 09:17:18 จากคุณ : gvd (aunemaek2) - [ 26 เม.ย. 51 09:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 * สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ มีได้โดยไม่ต้องปฎิบัติสัมมาสมาธิ ^ คุณเอกครับ ผมว่าต้องมีการปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” มาครับ ( ในชาติก่อนๆ ...) จึงกล่าวว่า เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ ครับ ( ให้ผลในชาตินี้หรือชาติต่อๆไป...) คนที่เคยทำมา มีสัญญามา พอมาศึกษา ก็เกิดศรัทธา น้อมนำไปปฏิบัติจริง ตั้งใจปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” ตามเสด็จพระพุทธองค์ ทำให้เกิด “สัมมาทิฐิ” รู้เห็นด้วยตนเองขณะปฏิบัติ เกิดปัญญาปล่อยวางอารมณ์ได้ แต่บางคน ไม่เคยทำมา พอมาศึกษา ก็ไม่เกิดศรัทธา ไม่น้อมนำไปปฏิบัติจริง ทำให้ไม่เกิด “สัมมาทิฐิ” ไม่รู้เห็นด้วยตนเองขณะปฏิบัติ...ไม่มีปัญญาปล่อยวางอารมณ์ แต่พูดแค่ให้คนอื่นเห็นภาพว่า ตนเองมีสัมมาทิฐิ เพราะท่องจำตำรามา เป็นสัญญา ครับ ยังยึดอารมณ์อย่างเหนียวแน่น ยิ่งสัญญา ความจำได้หมายรู้ในตำรามีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากโด่งดังมากเท่านั้น ครับ โรคอยากโด่งดัง มีลักษณะดังนี้ครับ ไปไหนต้องพก ประทัดหรือ .๓๕๗ ไปด้วย ไม่ชอบใจใครก็จุดประทัดไล่ หรือจุดเรียกมาจิก ส่วน.๓๕๗ ไว้สำหรับใครเสนอหน้าเข้ามาโดนกระหน่ำแหลก ไม่เว้นหน้าไหน...เว้นลิวล้อไว้....( ใครไม่ใช่ลิ่วล้อ ก็ไม่ต้องเดือดร้อนนะครับ ) ความเห็นส่วนตัวครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 09:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาต แสดงความเห็นเพิ่มนะครับเจ้าของกระทู้และคุณหนูเล็กเพื่อจะได้เป็นประโยชน์เพิ่มเติม ^-^ จากคุณ : เอก (aunemaek2) - [ 26 เม.ย. 51 09:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 * คุณเอกครับ . สมัยก่อนพุทธกาล เป็นสมัยจิตนิยม ฝึกสมาธิกันมาแต่เล็กแต่น้อย ทั้งรูปฌาน อรูปฌาน ยังยึดอารมณ์ฌานนั้นๆอย่างเหนียวแน่น พอมาฟังธรรมของพระองค์ และปฏิบัติตามแนวทาง ก็รู้วิธีปล่อยวางอารมณ์ ฌานนั้นๆ  จึงสำเร็จกันค่อนข้างง่ายดายในสมัยนั้น เพราะมีพื้นฐานในการปฏิบัติกันมาอยู่แล้ว ยินดีในธรรมทุกๆท่านครับ ผมก็พลอยยินดีด้วยครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 26 เม.ย. 51 09:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผู้ที่เคารพในสมาธิ เป็นผุ้ประเสริฐ  ^-^   ๖๐๙] พระนครสาวัตถี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ผู้ได้ฌาน ๔ จำพวกนี้. ๔ จำพวกเป็น ไฉน? คือ ผู้ได้ฌานบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฉลาดในการน้อมจิตไปในสมาธิ แต่ไม่กระทำ ความเคารพในสมาธิ ๑. บางคนกระทำความเคารพในสมาธิ แต่ไม่ฉลาดในการน้อมจิตไปใน สมาธิ ๑. บางคนไม่ฉลาดในการน้อมจิตไปในสมาธิ และไม่กระทำความเคารพในสมาธิ ๑. บางคนฉลาดในการน้อมจิตไปในสมาธิ และกระทำความเคารพในสมาธิ ๑. ใน ๔ จำพวกนั้น ผู้ได้ฌานที่ฉลาดในการน้อมจิตไปในสมาธิ และกระทำความเคารพในสมาธิ. นับว่าเป็นผู้เลิศ ประเสริฐที่สุด เป็นประธาน สูงสุด และดีกว่าผู้ได้ฌานทั้ง ๔ จำพวกนั้น เปรียบเหมือนนมสด เกิดจากแม่โค นมส้มเกิดจากนมสด ฯลฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/item.php?book=17&item=610&items=1&preline=9&pagebreak=1 จากคุณ : gvd (aunemaek2) - [ 26 เม.ย. 51 09:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พวกพราหมณ์หรือลัทธิหรือศาสนาอื่น รู้แต่ทำแต่สมาธิอย่างเดียว ไม่มีวิปัสสนา จึงไม่สามารถตรัสรู้ได้  ไม่ใช่เหรอ ? จากคุณ : net (แกงเผ็ด) - [ 26 เม.ย. 51 09:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สาธุครับ ผมขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาให้ความรู้ในแง่มุมต่างๆเป็นธรรมทานครับ จากคุณ : rxkku - [ 26 เม.ย. 51 10:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คคห 12 ..คุณปัญญาประดิษฐ เสนอ..สมาธิ คือการตั้งมั่นในอารมณ์ และเป็นเอกกัคคตา  ตั้งแต่ขณิกะไปเลย แล้วแถม จะต้องมีลักษณะของโสภณเจตสิก  ถึง  19  อย่างแต่จะยกตัวเด่น ๆ เลยคือ เสนอ แบบนี้ = อาศัยองค์ความรู้ื (สัญชานาติ)ฝ่ายพระสูตร + ฝ่ายพระอภิธัมมัตถสังคหะ (คำว่า ตัตรมัชฌัตตา ฯ) ทีนี้ เทียบกับกับ พระพุทธวจนะ ที่ตรัส สภาวะธรรม ในคำ ว่า (๑) สมาหิโต ....ควรแปลว่า ไม่ฟุ้งจากอารมณ์นั้น ไปอารมณ์โน้น เพราะ มีสติในสมาธิเช่นนั้น จึง ตั้งมั่น อยู่ด้วย สติ คือ แล้ว แลอยู่ ...โดยเฉพาะ รูปฌานที่ ๔ ไม่ว่า สมาธิแบบมิจฉาสมาธิ หรือ สัมมาสมาธิ ..น่าจะตรงกับ ภาษาอังกฤษ คำว่า firm ..เพราะ นิวรณ์ตัวใด ใน ๕ มัน หรือทั้ง ๕ มันสงบรำงับ ..ไม่เป็นอาคันตุกะ ที่ จิตนั้น ที่กำลัง ประภัสสร ในกรณีนั้น ..กำหนด แบบ ขณิกวาทะ .. (๒) กัมมนิโย....น่าจะแปลว่า ว่องไว น่าจะตรงกับ ภาษาอังกฤษ คำว่า active จึง ควรแก่ การงานฝ่าย มนายตนะ(จิตนั่นแหละ) ..ไม่ว่า จะเพราะ มิจฉาทิฏฐิ จึง ทำสมาธิแบบ หินทับหญ้า หรือแบบที่โยคี ลัทธิอื่นเขาทำๆ กัน ..มันก็ กัมมนิโย แบบหนึ่ง แต่ ไม่ใช่ กัมมนิโย ในหมวด โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ...ซึี่ง เวลา โยคี พวกนี้ ในครั้งพุทธกาล มา อยู่พรหมจรรย์ คือ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ คุณปัญญาประดิษฐ์  จะ กำหนดว่า โยคีพุทธ ใดนั้น หลังจาก พอใจ สัมมาทิฏฐิ ที่ได้ฟังแล้ว จะ ทำ มิจฉาสมาธิที่ตน ได้มาแล้วนั้น ให้ เป็น สัมมาทิฏฐิ อย่างไร? ในเมื่อ ผม เสนอว่า รูปฌานทั้ง ๔ ไม่ว่าแบบไหน มันก้คือ รูปฌานทั้ง ๔ ฯลฯ คุณปัญญาประดิษฐ์ ลอง เทียบกับ หนังสือ หรือ บุคคลที่ ถูกนำมาอ้างอิง นะครับว่า เขาจะ อธิบายอย่างไร? ผมจะ ไม่ขออธิบายในที่นี้ สรุปว่า กัมมนิโย เหตุหนึ่ง....เพราะ นิวรณ์ตัวใด ใน ๕ มัน หรือทั้ง ๕ มันสงบรำงับ ..ไม่เป็นอาคันตุกะ ที่ จิตนั้น ที่กำลัง ประภัสสร ในกรณีนั้น ..กำหนด แบบ ขณิกวาทะ .. ทีนี้ ยังตรัสอีก ว่า (๓) บริสุทโธ ..น่าจะตรงกับคำว่า pure บริสุทธิ์ จากอะไรบ้างละ? เช่น บริสุทธิ์ จาก อาคันตุกะ คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ อันเป็น อาหารของอวิชชา บริสุทธิจาก วิปลาส ๔ เพราะ มีสัมมาทิฏฐิ ที่รวมทั้ง มีสัมมาทิฏฐิใน สัมมาสมาธิ ที่ยัง ไม่ สัมมา เช่นที่ ผมอ้าง โยคีนอกพระสัทธรรม มา บวชในธรรม วินัยนี้ มาเจริฯ โพธิปักขิยธรรม ตามลำดับ ตามที่ตรัส คือ เริ่มที่ สติปัฏฐานทั้ง ๔ โยคีพวกนี้ ต้อง บริสุทธิ์ จากอะไร (ข้อที่ ๓) ในเมื่อ เขาได้ (๑) และ (๒) มาแล้ว แต่ จัดว่า เป็น มิจฉาสมาธิ เมื่อเทียบกัย สัมมาสมาธิในองค์มรรค ..ดู กระทู้ ที่ผ่านๆ มาเรื่อง สัมมาสมาธิในองค์มรรค มันต้อง ทีหลัง สัมมาทิฏฐิในองค์มรรค สั้นๆ แค่นี้ก่อน คุณปัญญาประดิษฐ มีอะไร ชี้แนะ + เพิ่มเติม ด้วยความรู้ แล้วเห็นว่า ที่ผมเสนอ มันบกพร่อง เชิญครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 เม.ย. 51 10:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 รวมทั้งคุณrxkku ด้วย ครับ ในกรอบคือ มีอะไร ชี้แนะ + เพิ่มเติม ด้วยความรู้ แล้วเห็นว่า ที่ผมเสนอ มันบกพร่อง เชิญครับ อ้อ ทั้งสองท่าน กรุณา อ้างอิง พระพุทธวจนะ ตามที่พระเถระท่านรักษาสืบต่อมาด้วยนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 เม.ย. 51 10:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เจโตสมาธิ ตามศัพท์แล้วไม่น่าจะหลุดพ้นด้วยสมาธิ น่าจะใช้คำว่า เจโตวิมุติ มากกว่า เจโตวิมุติ ก็ต้องเกิดปัญญาพิจารณา จึงจะหลุดพ้น โดยเฉพาะพิจารณาตัวสัญญา ที่ยังเกิดดับ เกิดดับในชั้นของอรูปฌานขั้นที่ 4   เมื่อพิจารณาเกิดปัญญา สัญญาที่เกิดดับ ไม่กลับมาเกิดใหม่ ขันธ์ 5 ดับหมดแล้ว นิพพานเกิดขึ้นแล้ว จากคุณ : TONG2516 - [ 26 เม.ย. 51 11:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 30 (๑) กระทู้ เสนอ...เจโตสมาธิ หมายถึง สมาธิที่นำจิตให้หลุดพ้นจากการครอบงำปรุงแต่งของอารมณ์ทั้งหลาย (๒) คคห 3 ...* มีครับ ** โดยท่านอ.ไชยทรงได้กล่าวไว้ดังนี้               คำว่า “อนิมิตตเจโตสมาธิวิหาร” นั้นหมายถึง จิตที่ได้รับการฝึกฝนให้สลัดอารมณ์ทุกชนิดออกไปอย่างหมดจดสิ้นเชิง ด้วยความชำนาญคล่องแคล่วโดยการฝึกฝนปฏิบัติ“สัมมาสมาธิ”ในสติปัฏฐาน ๔ ซึ่งจัดเป็นจิตชั้นพุทโธ (๓) คคห 29 ..เจโตสมาธิ ตามศัพท์แล้วไม่น่าจะหลุดพ้นด้วยสมาธิ น่าจะใช้คำว่า เจโตวิมุติ มากกว่า จขกท พิจารณาไหมครับ ..ใช้คำ หรือภาษา ให้ตรงกับ สภาวะธรรม ที่สำคัญ พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ ทีนี้ มาถึง "สมาธิ" ที่ (น่าจะ) เนื่องกับ "พระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒" อ้าง จูฬสุญญตสูตร...ที่ตรัสว่า รู้ชัด (ด้วย????ว่า) ไม่ว่างอยู่อย่างเดียว คือ ความเกิดแห่งอายตนะหก ที่อาศัยกายนี้เท่านั้น เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการ ........ตามที่ตรัส ที่พระเถระท่านรักษาสืบมา อย่างนี้ (หลังจากรู้ชัดว่า ความสำคัญนี้ (คือ????) ว่างจากอาสวะ ๓ แล้ว) เธอ (ใช่ "พระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒" หรือไม่) จึง พิจารณา (ทีหล้ง ว่างจากอาสวะ ๓ แล้ว) เห็น (ด้วยสติในสมาธิ หรือไม่) ความว่างนั้น .คือ ?????? ด้วย (เครื่องกำหนด ใช่ไหม) สิ่งที่ ไม่มีอยู่ใน เจโตสมาธิ (เช่น)นั้น ....เจโตสมาธิมีนิมิต หรือ ไม่มีนิมิตละ (แล้วตามด้วย ..แปลว่า มี สัญญาแบบหนึ่ง หรือไม่) รู้ชัดสิ่งที่เหลืออยู่ใน เจโตสมาธินั้นว่า (เจดตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ตรัสมาก่อนรู้ชัดว่า ความสำคัญนี้ (คือ????) ว่างจากอาสวะ ๓) สิ่งที่ยังมีอยู่นี้มีอยู่ อานนท์ การก้าวลงสู่ สุญญตา ตามความเป็นจริง ..ตามพุทะปัญญา ไม่ใช่ชั้นสาวกฯ ไม่คลาดเคลื่อน บริสุทธิ์ ยอดเยี่ยมยิ่งยวดอย่างยิ่ง(ที่จากอาสวะ ๓ + อตัมมยตา ด้วยมั๊ย) ของภิกษนั้นุ (ทั้งจอมศาสดาและสาวก = ภิกษุในกรณ๊นี้มั๊ย) เป็นอย่างนี้..ไม่ใช่ เป็น ที่คนนั้นว่า คนนี้ว่า รวมทั้ง ผมด้วย ถ้าผมว่า .... สรุป "สมาธิ" แห่ง "พระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒" ที่ องค์ธรรมคือ ..การก้าวลงสู่ สุญญตา ตามความเป็นจริง ..ตามพุทธปัญญา ไม่ใช่ชั้นสาวกฯ ไม่คลาดเคลื่อน บริสุทธิ์ ยอดเยี่ยมยิ่งยวดอย่างยิ่ง(ที่จากอาสวะ ๓ + อตัมมยตา ด้วยมั๊ย) ของภิกษนั้นุ (ทั้งจอมศาสดาและสาวก) ขอให้ สาวกของพระพุทะองค์ ทั้งที่ยังเป็นนักปริยัติ และ หรือ นักปฏิิบัติ พิจารณา ... พระพุทธองค์ยังทรงยังอยู่ อย่าได้ อะไรๆ กับ พระพุทธองค์ยังทรงยังอยู่ .....นรกอเวจี รู้จักกันไหม.... คุณrxkku มีอะไร ชี้แนะ + เพิ่มเติม ด้วยความรู้ แล้วเห็นว่า ที่ผมเสนอ มันบกพร่อง เชิญครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 เม.ย. 51 11:38:06 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตัวรู้ ครั้งหนึ่ง ท่านเว่ยหล่างไปพักค้างแรมที่บ้านหลังหนึ่ง ขณะที่กำลังจะนอนพักผ่อนในช่วงบ่าย ได้ยินเสียงคนกำลังสวดมนต์ เลยลุกขึ้นไปถามผู้นั้นว่า “เจ้าเข้าใจความหมายของบทที่สวดหรือเปล่า ” “บางตอนเข้าใจยากจริงๆ” ท่านเว่ยหล่างเลยอธิบายให้ฟังบางตอนของบทสวดว่า “เมื่อเราอยู่ในโลกแห่งมายาจอมปลอมนี้จนผมหงอกขาวหมดไปทั้งหัวแล้ว พวกเราต้องการอะไร? และเมื่อไฟแห่งชีวิตกำลังจะมอดลง ใจเต้นอ่อนลง และลมหายใจกำลังจะขาดรอนๆ อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่เราหวัง? และเมื่อกายของเรากำลังเน่าเปื่อยอยู่ในสุสาน ธาตุกลับคืนสู่ธาตุ ธาตุดินสู่ดิน ชีวิตกลายเป็นสิ่งไร้ความรู้สึกในความว่างเปล่าแล้ว เราอยู่ที่ไหน?” คนที่สวดมนต์นั้นได้ชี้คำหลายคำในคัมภีร์ที่ไม่เข้าใจความหมายแล้วถาม ท่านเว่ยหล่างยิ้มๆแล้วตอบว่า “ข้าพเจ้าไม่รู้หนังสือ ท่านถามมาเลยดีกว่า" คนๆนั้นรู้สึกแปลกใจแล้วพูดขึ้นว่า “ท่านอ่านหนังสือไม่ออก ท่านจะเข้าใจความหมาย เข้าใจหลักธรรมได้อย่างไร?” ท่านเว่ยหล่างตอบว่า “หลักธรรมของพุทธะ กับตัวหนังสือไม่เกี่ยวกัน ตัวหนังสือเป็นเพียงเครื่องมือที่จะเรียนรู้ สิ่งที่จะเข้าใจหลักธรรมคือจิต คือตัวรู้ ไม่ใช่ตัวหนังสือ ท่านเว่ยหล่างรับตำแหน่งพระสังฆนายกโดยที่ยังไม่ได้บวช หลังรับตำแหน่งต้องหนีภัยจากพระที่เป็นศิษย์พี่ ไปอยู่ในป่ากับพรานป่า 15 ปี ถึงจะกลับมาในเมืองแล้วบวช จากคุณ : rxkku - [ 26 เม.ย. 51 16:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พระกับมาร มีนักวาดที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่ง ต้องการจะวาดภาพของพระและของมาร แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่า ลักษณะของพระและมารควรจะเป็นอย่างไร และก็ไม่สามารถหาของจริงที่มาเป็นแบบอย่างได้ จึงยังลงมือวาดไม่ได้สักที ครั้งหนึ่งขณะที่กำลังไหว้พระอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง บังเอิญเห็นภิกษุรูปหนึ่ง มีรูปหน้าและจริยาวัตรที่งดงามยิ่งนัก ลักษณะและท่าทางอย่างนั้นช่างดึงดูด ใจนักวาดเช่นเขาเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงไปหาพระรูปนั้น และจ้างให้มาเป็นแบบ ด้วยราคาที่สูงเป็นอย่างยิ่ง หลังจากเมื่อวาดภาพนั้นเสร็จ ภาพนั้นก็ได้กลายเป็นภาพที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว นักวาดนั้นกล่าวว่า “ตั้งแต่ที่ได้วาดภาพเป็นต้นมา ภาพนี้เป็นภาพที่ตนเองพอใจ มากเป็นที่สุด เพราะใครๆที่มาเห็นภาพนี้ จะต้องนึกทันทีว่า นี่คือภาพพระพุทธที่ แท้จริง รูปร่างหน้าตา และลักษณะที่เปี่ยมล้นด้วยความสงบและมีเมตตา ทำให้ผู้ ที่ได้พบเห็นเกิดความพึงพอใจ และศรัทธาอย่างเต็มเปี่ยม และก็เป็นเพราะภาพภาพนี้ ผู้คนไม่ได้เรียกเขาว่านักวาดเหมือนเมื่อก่อน แต่ได้ ฉายาใหม่ว่า “ปรมาจารย์แห่งนักวาด” ผ่านไปอีกระยะหนึ่ง จึงคิดจะวาดรูปมารขึ้นมา แต่ก็เกิดปัญหาที่ว่าไม่รู้จะหาลักษณะ ที่เป็นมารมาเป็นแบบได้จากที่ไหน? เขาเดินไปหาอยู่หลายที่ เพื่อจะหาคนที่มีลักษณะ ดุร้ายโหดเหี้ยม แต่หาอย่างไรก็ไม่ถูกใจสักคน สุดท้ายก็ไปหาเจอในคุกแห่งหนึ่ง นักวาดนั้นดีใจยิ่งนัก เพราะการจะไปหาคนๆหนึ่งที่หน้าเหมือนมารจริงๆนั้น เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย เมื่อเขาเข้าไปเจรจากับนักโทษนั้น นักโทษนั้นร้องไห้คร่ำครวญออกมาว่า “ทำไมเมื่อตอนที่จะวาดรูปพระ คนที่ท่านหาก็คือข้า ตอนที่จะวาดภาพมาร คนที่ท่านหาก็ยังคงเป็นข้า เป็นเพราะเจ้าที่ทำให้ข้าจากพระกลายเป็นมาร” “เป็นไปได้อย่างไร? คนที่เป็นแบบให้ข้าวาดภาพพระ ลักษณะดีเลิศผิด ผู้อื่น แต่เจ้าดูทีเดียวก็รู้แล้วว่า เหมือนลักษณะของมารอย่างแท้จริง แล้วจะเป็นคนๆเดียวกันได้อย่างไร?” คนคนนั้นพูดอย่างปวดร้าวใจ “ตั้งแต่ได้เงินก้อนใหญ่จากเจ้า ได้แต่ไปหา ความรื่นเริงบันเทิงใจทุกวัน ใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายจนเงินหมด แต่ความหลง อยู่ในความมัวเมาเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ย่อมจะหยุดลงได้ยาก ดังนั้นข้าจึงไปปล้นและฆ่าเจ้าทรัพย์ ขอเพียงให้ได้เงิน ไม่ว่าเรื่องที่ทำจะ เลวร้ายอย่างไรข้าก็ทำ ที่สุดก็กลายมาเป็นสภาพอย่างที่ท่านเห็น” นักวาดเมื่อได้ฟังจนจบ รู้สึกสังเวชใจยิ่งนัก รู้สึกพรั่นพรึงถึงจริตนิสัย ของคนเรา ที่สามารถถูกกิเลสลากจูงไปได้อย่างรวดเร็ว สภาพจิตของคนช่าง อ่อนแอ พลังดึงดูดของกิเลสก็ช่างแข็งแกร่ง ความเปลี่ยนแปลงของคนๆนี้ทั้งหมด ก็เป็นเพราะตัวเองที่ทำให้เกิดขึ้น เข้าจึงละทิ้งพู่กัน แล้วไม่วาดรูปตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป จากคุณ : rxkku - [ 26 เม.ย. 51 17:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ..ตัวรู้ ท่านเว่ยหล่าง กล่าวไว้ หรือครับ? คำไหนครับ อ้างอิงด้วยได้ไหมครับ ..ตัวรู้ คือ???? ตามพระพุทธวจนะ สูตรนั่นสูตรนี้ เช่น ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน จูฬสุญญตสูตร ตรงที่ตรัสว่า ...รู้ชัดว่า ไม่ว่างอยู่อย่างเดียว คือความเกิดแห่งอายตนะหก ที่อาศัยกายนี้เท่านั้น เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการอย่างนี้ ฯลฯ คุณrxkku ช่วย ชี้หน่อยว่า ตัวรู้ (คำคำนี้ ดูเหมือนพระป่าสายอีสานบางรูปชอบกล่าว รวมทั้งศิษย์ด้วยมั๊ง ชอบ ใช้ คำคำนี้) ได้แก่ ตัวอะไร ตามที่ผมอ้าง พระพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า .....รู้ชัดว่า ไม่ว่างอยู่อย่างเดียว คือความเกิดแห่งอายตนะหก ที่อาศัยกายนี้เท่านั้น เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการอย่างนี้ ฯลฯ หมายเหตุ ขอเอาประเด็นนี้ ตัวรู้ คือ???? ไปตั้งเป้นกระทู้ใหม่ นะครับ เพื่อสังคมออนไลน์ คุรภาพ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 เม.ย. 51 17:20:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มีเงินเยอะๆ แล้วไม่เป็น "มาร" นั้นหายากนัก มารศาสนาบิดเบือนพุทธพจน์ก็มีเงินเยอะมากๆ เช่นกัน นิทานดี นิทานดี จากคุณ : ว่างจริงหนอ - [ 26 เม.ย. 51 17:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มารศาสนา ไม่มีพุทธพจน์  คำนี้กล่าวกับใคร จากคุณ : เอก (aunemaek2) - [ 26 เม.ย. 51 18:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ได้เวลาอ่านหนังสือพุทธธรรม ของท่านปยุตฯแล้ว... คุณริคคิว ใกล้เกลือกินด่าง จากคุณ : JitZungkabuai - [ 26 เม.ย. 51 18:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมชี้ที่ปู่ไชยทรงกล่าว ว่าผิดตรงไหน มาเป็นปีจนผมเบื่อ เรื่องอะไรต้องมาชี้ เหนื่อยเพราะพวกไม่มีปัญญา ยิ่งกล่าว ยิ่งตุ่พระพุทธพจน์นะคุณหนูเล็กฯ คุณเอกก็อีกคน ยกมาอ้างนะอ้างได้ ว่าสัมมาทิฏฐิมีสอง แต่คุณหนูและคุณเอกอ้างได้หรือไม่ว่า สัมมาทิฏฐิของพระอริยะน่ะ ไม่ต้องสดับ ไม่ต้องมีโยนิโสฯ มาก่อน เรื่องศรัทธาก็อีกเรื่อง ไปดูองค์คุณของพระโสดาบันสิ พระพุทธพจน์น่ะมีหรือเปล่า ที่คุณหนูฯอ้างน่ะ อย่าโง่ให้มากนัก !!! จากคุณ : JitZungkabuai - [ 26 เม.ย. 51 18:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เอก (aunemaek2) ท่าทางจะฉลาดเกินครับ สมองมีแล้วแกล้งทำเป็นบกพร่อง เพื่อเหตุอันใดครับ วลีที่เป็นสำนวน ที่คนไทยใช้โดยทั่วไป   ไม่ได้จำเป็นต้องมาจากพุทธพจน์ จากคุณ : ว่างจริงหนอ - [ 26 เม.ย. 51 19:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มารศาสนา(วลีเป็นสำนวน คนไทยใช้ ไม่ได้มาจากพุทธพจน์) มันใช้เงินซื้อใช้สารพัด ตั้งแต่ 1.ครีมบำรุงหนังหน้าไม่ให้เหี่ยวตามกาลเวลา 2.หนังตาสองชั้น 3.อาหารภัตตคาร 4.ผ้าป่านสวิส 5.สมองคนโง่อยากทำบุญแล้วรวย 6.ฯลฯ แต่น่าอนาถ ที่เงินกลับซื้อโรคร้ายจากบาปกรรมให้หายไปไม่ได้ ต้องทรมานกับเส้นเลือดที่ผิดปกติกว่ามนุษย์ทั่วไป เบาหวาน รวมทั้งภูมิแพ้ อย่างเก่งก็แค่ประคองชีวิตด้วยอุปกรณ์การแพทย์ที่ทันสมัยได้เท่านั้น จากคุณ : ว่างจริงหนอ - [ 26 เม.ย. 51 19:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ^ คุณเอกครับ คุณเอก ไม่เคยได้ยินเรื่องที่เค้าโจษขานกันหรือครับ? มีคนที่ทะเบียนบ้านเป็นศาสนาอื่น แต่แฝงตัวป่าวประกาศแอบอ้างว่าตัวเป็นพุทธ เจตนากล่าวหา ใส่ไคล้ คนพุทธ ถูกยึดอมยิ้มไปหลายรอบ สันดานก็ไม่เปลี่ยน... เท่านั้นยังไม่พอ ยังชอบไปหาเรื่องคนศาสนาอื่น ให้เค้าเข้าใจคนพุทธผิด คิดว่า ชาวพุทธเป็นคนพาล ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท... เวรกรรมมีจริงครับ       กรรมย่อมเสวยผลในอัตภาพนี้นั้นเทียว แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 51 08:12:44 จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 27 เม.ย. 51 08:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 .            ผมก็เชื่อครับ หนูเล็กฯ  ว่ามีพวกศาสนาอื่นมา "ปลอมปน" แฝงตัวมาประกาศตนเป็นพุทธ  แต่กระทำตนผิดไปจากพุทธ  ได้กระทำการโฉดบิดเบือน สร้างสัทธรรมปฏิรูป  ฉาบหน้าไล้เครื่องหอมหน้าเด้ง . จากคุณ : hollowpig - [ 27 เม.ย. 51 22:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 42 .            ในเรื่องการอ้างว่า  ต้องทำสัมมาสมาธิก่อนจึงจะทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ  นั้น            ถ้าจะพูดถึงสัมมาทิฏฐิ กับสัมมาสมาธินั้น  ผมคิดว่าถูกเหมือนกัน แต่ถูกบางส่วน  จริง ๆ มันต้องมีเหตุปัจจัยอื่นหนุนเสริมไม่ใช่แค่สัมมาสมาธิ  และการหนุนเสริมนี้ไม่ได้หนุนแค่รอบเดียว  ลองนึกเป็นวงรอบ  เมื่อเกิดสัมมาสมาธิรอบแรก  รอบต่อไปก็มาหนุนให้เกิดมากยิ่งขึ้น  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้เกิดจากสัมมาสมาธิตัวเดียว            ถ้าพูดในเชิงอะไรเกิดก่อนอะไรเกิดหลังนั้น   แม้ “แนวคิด”  ที่ หนูเล็กฯ อ้างว่า                           “สัมมาสมาธิเป็นเหตุปัจจัยทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ”            นี้ก็ตาม  ก็เป็น “แนวคิด”  (ทิฏฐิ) อย่างหนึ่งที่ หนูเล็กฯ   “เชื่อมั่น” ว่าเป็น “สัมมา”            เมื่อจิตของหนูเล็กฯ  เชื่อมั่นในแนวคิดนั้น  แนวคิดนั้นก็คือ “สัมมาทิฏฐิ”  ของหนูเล็กฯ (ส่วนจะเป็นสัจจะหรือไม่ต้องแยกอีกประเด็นหนึ่ง  ขอสมมติว่า  “แนวคิด”  ของหนูเล็กฯ  นี่แหละคือสัมมาทิฏฐิของเขา)            เมื่อเกิดสัมมาทิฏฐิของหนูเล็กฯ  นั้นแล้ว (คือแนวคิดที่ว่า  “สัมมาสมาธิ”  เป็นเหตุปัจจัยทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ)  ก็ได้การขบคิดเกิดขึ้น  ถ้าจะว่าไปแล้วนี่ก็คือ  สังกัปปะ  (ส่วนจะสัมมานั้นต้องว่ากันอีกทีหนึ่ง)            ดังนั้น  “แนวคิด”   อันนี้ของหนูเล็กฯ ก่อนจะนำมาขบคิด  นำมานำเสนอ จนกระทั่งนำไปปฏิบัติ  (ทำสมาธิ)  ยังไง ๆ ก็ยังเกิดก่อนการกระทำสมาธินั้นอยู่ดี  เพราะถ้าหนูเล็กฯ ไม่เชื่อตามนั้นหรือมุ่งใจไปตามแนวความคิดที่ตนเชื่อ  แล้วจะกระทำได้อย่างไร            เพียงแต่แนวคิดนั้นเป็นแนวคิดที่ผิดโดยสัจจะ   แต่ถูกโดยทิฏฐิของหนูเล็กนั่นเอง . จากคุณ : hollowpig - [ 27 เม.ย. 51 22:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 43 .            และถ้าหนูเล็กฯ ยังจะดื้อบอกว่า                          ต้องปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” ก่อน                        จึงจะเกิด “สัมมาทิฐิ” รู้เห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงครับ            ก็วานให้หนูเล็กฯ  ไปบอกให้คนศาสนาอื่นเขามาทำสมาธิตามแนวที่หนูเล็กฯ เชื่อสิครับ   โดยไม่ทำให้เขาเกิด “สัมมาทิฏฐิ” เสียก่อน            คือไม่ต้องให้เขามาศึกษาพุทธ  ไม่ต้องให้เขารักษาศีล ทำทาน ฯลฯ  (อันเป็นบาทเพื่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิ)            คือดุ่ย ๆ เข้าไปในมัสยิด  หรือโรงสวดคริสต์  แล้วไปบอกให้คริสต์หรือมุสลิมว่าให้มาทำสมาธิดู  แล้วพวกคุณจะเกิดสัมมาทิฏฐิ  แล้วจะเข้าใจในศาสนาพุทธ            ถ้าไม่โดนยันกลับมาค่อยมาว่ากัน                        บุคคลในศาสนาอื่นที่ไม่มีสัมมาทิฏฐิ  จะให้เขาเกิด  “สัมมาสมาธิ”  มันจะทำได้อย่างไรกันล่ะ            คนเราจะเห็นดีเห็นงามในเรื่องใด  เขาย่อมต้องศรัทธาเลื่อมใสในเรื่องนั้น ๆ อยู่ด้วย  (ถ้าไม่ได้ไปบังคับหรือจ้างนะครับ  หมายถึงโดยสมัครใจโดยตัวเขาเอง โดยไม่มีเครื่องล่อหรือข่มขู่)  และเมื่อบุคคลนั้น ๆ เลื่อมใส  ก็ได้มาปฏิบัติในเบื้องต้น เช่น ทำบุญทำทาน รักษาศีล  แล้วจึงเข้าสู่ขั้นตอน  “การปฏิบัติ”  ต่อไป  (หมายถึงปฏิบัติการทางจิต “เต็มรูป”)            ทดลองดูนะครับคุณหนูเล็กฯ    ทดลองไปให้พวกศาสนาอื่นที่ไม่เคยปฏิบัติแบบพุทธมาก่อน  ยิ่งพวกที่ดูหมิ่นคำสอนพุทธด้วยแล้ว  ไปบอกให้เขาทำครับ  ทดลองไปปฏิบัติตามแนวคิดที่ว่า   ต้องทำสมาธิก่อนจึงจะเกิดสัมมาทิฏฐิได้  แถว ๆ  ๓  จ. ชายแดนใต้นะครับ                          เพราะถ้าทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิได้  เขาก็จะเกิดปัญญาต่อไป  ภาคใต้เราจะได้สงบ ๆ ไงครับ                        ไปบอกโจรใต้ให้เขามา “นั่งสมาธิ”  โดยหนูเล็กฯ และคณะเป็นคนสอน  ให้คุณปราชญ์ขยะ (หรือ “สมถะ”)  ก็ได้ครับ                        ไม่ต้องไปให้เขารักษาศีล  ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น  เดินไปหาโจรใต้และบอกให้เขาทำสมาธิแบบพุทธ                        ว่าแต่  ถ้าอยากกินอะไรก็บอกกันล่วงหน้าแล้วกัน  ผมจะรวบรวมสมัครพรรคพวกช่วยกันลงขันทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้                        ได้ความยังไงก็ไม่ต้องมาหลอกหลอน  เอ๊ย ไม่ต้องมาบอกหรอกครับ   เดี๋ยวข่าว นสพ. ข่าวทีวีก็มาถึงเอง                        บรื๋อออสสส             . จากคุณ : hollowpig - [ 27 เม.ย. 51 22:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ^ หมู ...อย่าพยายามมั่ว โยงเอาคนต่างศาสนามาวุ่นวายกับพุทธศาสนา มีคนในบอร์ดนี้เค้าทำเป็นประจำอยู่แล้ว หรือ พวกเดียวกัน??? เรากำลังคุยกันเรื่อง เจโตสมาธิ เรื่องในศาสนาพุทธนะครับ และอย่ามั่วไปลากคุณสมถะมาด้วย โดยส่วนตัวไม่เคยรู้จักกันเลย...ผมก็ยังไม่เคยลองฝึกวิชชาธรรมกายเลย... ฉะนั้น ศรัทธาใคร ศรัทธาเค้า อย่าลากมามั่วให้ปนกันไปหมด หรือว่ามีนิสัยชอบมั่ว???  ชอบจังนะ กระทู้ตกตก...พวกสัปเหร่อ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 28 เม.ย. 51 08:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 45 * หมู จะกล่าวร้ายคนอื่นน่ะ  ดูกระทู้เก่าๆที่เค้าตอบไว้ด้วย อย่าคิดเอง เออเอง  แล้วมามั่ว... กระทู้ที่แล้ว ก็ทีนึงแล้ว มาถึงก็เที่ยวยัดเยียดใส่ไคล้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y6533707/Y6533707.html#40 พออธิบายให้รู้ ก็ทำกระตุ้งกระติ้งเรียกเจ๊ เสียเนี่ย เป็นกระเทยรึไง ตัวเอง??? ( ผมเข้าห้องน้ำทีไร อดก้มดูตัวเองไม่ได้ เอ ผมก็ยังเป็นผู้ชายอยู่นิ ) http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y6533707/Y6533707.html#63 หรือลืมตาข้างเดียวอ่านอีกแล้ว หัดลืมตาอ่าน ๒ ข้าง คุณกำลังกล่าวร้ายพุทธองค์อยู่นะครับ คำว่า “เริ่มต้น” ไม่เข้าใจกันรึไง การปฏิบัติอริยมรรค ๘ หรือ สติปัฏฐาน ๔ ( ซึ่งเป็นการปฏิบัติทางจิต ) ต้องเริ่มต้นที่การปฏิบัติ “สัมมาสมาธิ” การเจริญฌาน ๔ โดยการนั่งคู้บัลลังก์ ตั้งกายตรง ดำรงสติเฉพาะหน้า ( อยู่ที่ฐานที่ตั้งสติ ) “สัมมาสติ” โดยมีความเพียร (สัมมาวายามะ ) ประกอบด้วย จิตจึงจะเป็นสมาธิ ตั้งมั่นชอบ เมื่อจิตตั้งมั่นชอบแล้ว ย่อมรู้เห็นอริยสัจ ๔ ด้วยปัญญาตามความเป็นจริง จะแย้งพุทธพจน์รึไง ทรงตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย จงยังสมาธิให้เกิดขึ้นเถิด ผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมรู้เห็นตามความเป็นจริง ดังนี้ ก็คือ ต้องเริ่มต้น ปฏิบัติ สัมมาสมาธิ จิตตั้งมั่นชอบ จึงจะเกิด สัมมาทิฐิ รู้เห็นตามความเป็นจริง คือ รู้ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค  จะแค่อ่านตำรา แล้วไม่ปฏิบัติ แล้วบอกเป็น “สัมมาทิฐิ”        ความคิดนี้ ออกแนวดูหมิ่นพระบรมศาสดา นะครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 28 เม.ย. 51 09:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 46 * อริยมรรคมีองค์ ๘ ทรงสงเคราะห์เป็น ไตรสิกขา หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สงเคราะห์เป็น ศีล สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สงเคราะห์เป็น สมาธิ สัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ สงเคราะห์ เป็น ปัญญา การปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นการปฏิบัติทางจิต เป็นทางเดินอันเอก ( ทางเดินของจิต...ต้องปฏิบัติทางจิต )... เพื่อให้กิเลสต่างๆเข้าสู่จิตไม่ได้ ทรงสอนเรื่องการปฏิบัติทางจิต ไม่ได้สอนให้แค่ลูบคลำตำรา ถ้าแค่ลูบคลำตำรา แล้วเป็น “สัมมาทิฐิ” ความเห็นนี้ ออกจะดูหมิ่นพระบรมศาสดานะครับ มรรคทั้ง ๘ องค์ หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา จะทำงานส่งเสริมกันและกัน กล่าวคือ เมื่อจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ จากการทำงานร่วมกันของ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ทำให้เกิดปัญญา สัมมาทิฐิ เห็นอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง สัมมาสังกัปปะ ปล่อยวางความยึดถืออารมณ์ เมื่อเกิดปัญญาขึ้น ย่อมส่งผลให้ผู้ปฏิบัติประพฤติตนไม่เป็นพิษเป็นภัยแก่สังคม ส่งผลให้การรักษาศีล ( สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ ) เคร่งครัดขึ้น เมื่อการรักษาศีลเคร่งครัดขึ้น ก็ส่งผลให้จิตเป็นสมาธิเร็วขึ้น เมื่อจิตเป็นสมาธิเร็วขึ้น ก็ส่งผลให้เกิดพลังปัญญาเพิ่มขึ้น สัมมาทิฐิเพิ่มขึ้น ส่งผลให้เกิดสัมมาสังกัปปะ ปล่อยวางความยึดถืออารมณ์ได้เร็วขึ้น แล้ววนเวียนส่งเสริมกันและกัน จนกระทั่งเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ที่เรียกว่า มคฺคสมงฺคี จนจิตหลุดพ้นจากทุกข์ในที่สุด สัมมาทิฐิ รู้อริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง ต้องเริ่มต้นด้วยการฝึกสัมมาสมาธิครับ        แค่ลูบคลำตำรา...เป็นสัมมาทิฐิ รู้ตามความเป็นจริง...ไม่ได้ครับ ถ้าไม่ลงมือปฏิบัติ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 28 เม.ย. 51 09:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แหม  อุตส่าห์ไม่เรียก อีนังหนูเล็กฯ ตามวิสัยตุ๊ดของ หนูเล็กฯ แล้วเชียวนา ยังกระแดะ  ปากจัดเที่ยวด่าคนโน้นคนนี้ ก็สาระแนบิดเบือนพุทธพจน์ก่อนทำไม  ที่บอกไปนั้น กำลังจะให้  เจ๊หนูเล็กฯ ไปปฏิบัติการจริง ๆ ให้เห็นจริง ๆ ไม่ใช่ดีแต่บิดเบือนพระพุทธศาสนา ถ้าจะให้เกิดสัมมาทิฏฐิได้จริงต้องไปทำสมาธิก่อน  ก็ไปทำสิ ศาสนาพุทธให้ปฏิบัติไม่ใช่มาเล่นลิ้น เล่นคารมแบบตุ๊ดหนูเล็กฯ นี่นะ ลองไปปฏิบัติให้เห็นจริงหน่อยประไร อย่าดีแต่ใช้คารมตามประสาตุ๊ดอยู่เลย ถนัดล่ะสิ ส่วนคุณสมถะก็เห็นมีต้นตอเดียวกัน และเห็นบอกว่าเคยไปสอนสมาธิไม่ใช่เหรอ แค่ลูบคลำตำรา...เป็นสัมมาทิฐิ รู้ตามความเป็นจริง...ไม่ได้ครับ ถ้าไม่ลงมือปฏิบัติ ^ ^ ก็เจ๊ พูดเองนี่ว่าต้อง "ลงมือปฏิบัติ"  อย่ามัวแต่พ่นน้ำลายแตกฝอยอยู่เลย   ถ้าลัทธิธรรมกายอ้างเช่นนั้นก็จงลงมือปฏิบัติ  โดยการไปบอกให้คนที่เขา "ไม่มีสัมมาทิฏฐิ"  เกิดสัมมาทิฏฐิได้โดยการไปนั่งสมาธิ อันนี้เห็นเจ๋ง ๆ เลยไม่ต้องมามัวแต่ขี้โม้ ขี้ฝอย อย่างเจ๊ ตุ๊ด หนูเล็กฯ ที่กำลังทำอยู่เนี่ย ไป๊ ... จากคุณ : hollowpig - [ 28 เม.ย. 51 11:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 48 หนูเล็ก จะปฏิบัติเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าหรือ? มีชาติก่อนฟัง ชาตินี้ไม่ต้องฟัง ลบหลู่หรือเปล่า มีแต่อนุโมทนาพระพุทธพจน์ที่ทรงกล่าวไว้ดัแล้ว ไม่ใช่ค้านอย่างที่หนูเล็กทำอยู่ ตอบด้วยชาติก่อนเลยหรือ ชาติก่อนก็เคยสดับมาแล้วนี่ ถึงพอมีโยนิโส สัมมาทิฐิ โชว์โง่หรือหนูเล็กฯ คำถามเก่าตอบไม่ได้เล่นชาติก่อน... ไปขอขมาพระรัตนตรัยเสีย หนูเล็กนิดเดียว!!!! จากคุณ : JitZungkabuai - [ 28 เม.ย. 51 13:20:22 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ก็บอกมาสิ หนูเล็กนิดเดียว ว่าไม่ต้องสดับพระธรรมจากพระพุทธเจ้าพระองค์ใดก็ได้เลย สัมมาทิฐินี่หนูเล็กรู้เองด้วยสัมมาสมาธิ เออ... สัมมาสมาธินี่ คุณสดับมาจากไหนวะหนูเล็กฯ เฮอะๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 13:24:42 จากคุณ : จิตไม่อมตะรักจิตปรมาตมัน (JitZungkabuai) - [ 28 เม.ย. 51 13:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 50 **** โรคอยากโด่งดัง มีลักษณะดังนี้ครับ ไปไหนต้องพก ประทัดหรือ .๓๕๗ ไปด้วย ไม่ชอบใจใครก็จุดประทัดไล่ หรือจุดเรียกมาจิก ส่วน.๓๕๗ ไว้สำหรับใครเสนอหน้าเข้ามาโดนกระหน่ำแหลก ไม่เว้นหน้าไหน...เว้นลิวล้อไว้....( ใครไม่ใช่ลิ่วล้อ ก็ไม่ต้องเดือดร้อนนะครับ ) ความเห็นส่วนตัวครับ พวกชอบทู้ตกตก ของตายตาย พวกสัปเหร่อ หรือกระเทยนี่หว่า!!! จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 28 เม.ย. 51 19:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 51 **** โรคอีแอบ มีลักษณะดังนี้ครับ ชอบพกสี แล้วหลบอยู่ตามมุมมืด ( อีแอบ ) ไม่พอใจใคร หรือ จะช่วยพรรคพวกใส่ไข่ พอเค้าเผลอ ก็เอาสีแอบป้าย ( ป้ายสี ) พวกนี้อยู่ชมรมกระเทยนิยม ชายแท้ ไม่ปากจัดขนาดนี้หรอกครับ อีนัง กระแดะ ดัดจริต คำพวกนี้...พวกกระเทยชอบใช้ โดยปกติ ผมไม่เคยรังเกียจพวกไม่ใช่ชายจริงหญิงแท้ คุณอย่าเป็นคนแรกนะ ที่ทำให้ผมมีภาพพจน์ที่ไม่ดีต่อคนพวกนี้ ผมคงไม่มาตอบแล้ว กับพวกอีแอบ ถ้าคิดว่าผมเป็นธรรมกาย ก็ไปขึ้นกระทู้เรียกผมไปจิกได้นิครับ พวกเป็นโรคอยากโด่งดัง!!!!  ไปละ ไร้สาระ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 28 เม.ย. 51 20:07:07 ]