ความคิดเห็นที่ 1 ถ้า จขกท. ตั้งใจจะบำเพ็ญอภัยทาน ซึ่งถือเป็นทานที่ยิ่งใหญ่ ก็ไม่ต้องสนใจถึงผลลัพธ์ของมันว่าจะได้รับผลบวกกลับมาหรือไม่ เพราะการอภัยนั้นบริสุทธิ์ด้วยตัวมันเอง ไม่จำเป็นว่าอภัยให้เขาแล้ว เขาจะต้องมาดีตอบ เขาปฏิบัติต่อเราอย่างไรก็จะได้ผลน้้นไป (บาป บุญ คุณ โทษ) ส่วนเราก็ต้องบำเพ็ญความดีต่อไปครับ จากคุณ : AnalystX - [ 3 พ.ค. 51 00:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2              ตอบ คุณ tontalew เจ้าของกระทู้ [3 พ.ค. 51 00:01:48]                   คำว่า                    ตกลงแล้ว การที่ให้อภัย เป็นผลดีหรือผลเสียคะ                    แล้วถ้าต้องการให้คนนั้นเขาสำนึก และแก้ไข                    เราไม่ควรจะให้อภัยหรือเปล่าคะ              ตอบว่า การที่ให้อภัย เป็นผลดี ครับ              ควรแยกแยะ คำว่า ให้อภัย และ อุบายหรือกุศโลบายในการสั่งสอน ออกจากกันให้ชัด.              การให้อภัย ประโยชน์เกิดแก่ผู้ให้อภัย เพราะไม่กระทำเวรตอบแก่ ผู้ล่วงเกิน และผู้ล่วงเกินนั้นจะสำนึกหรือไม่ก็ตาม เขาก็ได้ประโยชน์จากการที่ เราไม่กระทำเวรตอบ.              การให้อภัยนั้น เน้นที่ผู้ให้ได้ประโยชน์จากการสำรวมในสัตว์              ส่วนการที่เขาสำนึกหรือไม่นั้น จากการให้อภัยของบุคคลอื่น              ข้อนี้ก็แล้ว บุคคลแต่ละคน ซึ่งไม่เหมือนกัน              เช่นว่า บุคคลบางคนเห็นการให้อภัย การมีเมตตาจิตของบุคคล ที่ตนเองล่วงเกินไป เพียงเท่านี้ก็สำนึกผิดได้ [เลิกการล่วงเกิน]              นทุพภิยสูตรที่ ๗ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=7263&Z=7280                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=887              บุคคลบางคนได้รับการอภัยแล้ว กล่าวคำแนะนำสั่งสอนตามสมควร ก็สำนึกผิดได้ เช่น ท่านอักโกสกภารทวาชพราหมณ์ ในอักโกสกสูตร              อักโกสกสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=5185&Z=5246                      ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=631              บุคคลบางคนได้รับการอภัยแล้ว กล่าวคำแนะนำสั่งสอนตามสมควร ก็ไม่สำนึกผิดเลย เช่น ภิกษุชื่อโกกาลิกะ ในโกกาลิกสูตร              โกกาลิกสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=3916&Z=4009                   ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=89              ดังนั้น จะเห็นว่า บรรดาบุคคลอื่นๆ นั้น บางคนสำนึกได้ง่าย บางคนสำนึกได้ยาก เมื่อเป็นดังนี้แล้ว เพื่อคุ้มครองตนให้พ้นจากเวรต่างๆ จึงควรให้อภัยก่อน ส่วนการแนะนำสั่งสอน เมื่อให้อภัยได้แล้ว จะกล่าวสอน ภายหลังก็พอทำได้ หากคาดว่าจะสั่งสอนได้ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------              พระพุทธพจน์ :-                           ผู้ไม่โกรธ ฝึกฝนตนแล้ว มีความเป็นอยู่สม่ำเสมอ หลุดพ้นแล้ว                   เพราะรู้ชอบ สงบ คงที่อยู่ ความโกรธจักมีมาแต่ที่ไหน                       ผู้ใดโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ลามกกว่า                       บุคคลนั้นแหละ เพราะการโกรธตอบนั้น                   บุคคลไม่โกรธตอบ บุคคลผู้โกรธแล้ว ชื่อว่าย่อมชนะ                   สงครามอันบุคคลชนะได้โดยยาก                       ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบเสียได้ ผู้นั้นชื่อว่าย่อม                       ประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือแก่ตนและแก่บุคคลอื่น                   เมื่อผู้นั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย คือของตนและของบุคคลอื่น                   ชนทั้งหลายผู้ไม่ฉลาดในธรรมย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่า เป็นคนเขลา ดังนี้ ฯ      http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=5185&Z=5246#633 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html              เรื่อง                   ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                   การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                   มหาทาน                   ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                   ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                   กาลทาน ๕ อย่าง                   ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                   ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                   สังฆทาน ๗ ประเภท                   ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                   ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                   เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                   ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                   อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                   ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                   ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 3 พ.ค. 51 01:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน จขกท. ในส่วนเรื่องการให้อโหสิกรรม หรือให้อภัยทานนั้น เป็นการดับกิเลส คือ โทสะ ในจิตของคนที่ให้อถัยทานโดยตรงเท่านั้น และไม่ได้เป็นการยกเลิก หรือทำให้กรรมที่ทำไปแล้วหยุดส่งผลแต่อย่างใด คนทำบาปหรือทำชั่วไว้ ก็ยังจะต้องได้รับผลกรรมแบบเดิม เรื่องของกรรมเป็นเรื่องเฉพาะตัว คนทุกคนไม่สามารถที่จะทำกรรมแทนคนอื่นได้ และไม่สามารถที่จะรับผลของกรรมแทนคนอื่นได้ กรรมที่ทำไปแล้วนั้น ก๋ไม่สามารถยกเลิกเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ ถ้าจะแก้ไขให้ชีวิตดีขึ้น ก็ต้องทำกรรมใหม่ให้เป็นกรรมดี ๆ เท่านั้น และรอให้กรรมใหม่ที่ดี ๆ เหล่านั้นส่งผล สรุปก็คือ ท่านให้อภัยให้อโหสิท่านก็ได้บุญ เป็นการทำกรรมดีในส่วนของท่านโดยตรง แต่คนที่ท่านให้อภัยเขานั้น เขาก็มีกรรมเป็นของตนเอง เขาจะสำนึกและแก้ไขตนเองได้หรือไม่นั้น ก็เป็นเรื่องกรรมเฉพาะตัวของเขา ท่านไปหวังอะไรหรือแก้ไขโดยตรงไม่ได้ ถ้าท่านยังไปคิดโกรธว่า ท่านได้ให้อภัยหลายหนแล้ว ทำไมเขาจึงไม่กลับตัวกลับใจ ถ้าท่านคิดอย่างนี้ละก็ ส่วนที่ท่านบอกว่าให้อภัยหรืออโหสิกรรมนั้น ก็จะไมใช่การอโหสิที่แท้จริง ขอให้ท่านโชคดี และขอให้ทุก ๆ ท่านเจริญในธรรม แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 07:37:29 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 07:25:05 จากคุณ : kongsilp2000 - [ 3 พ.ค. 51 01:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับทุกท่านครับ ... การอภัยอโหสิกรรมนั้นส่วนหนึ่งเพื่อให้ท่านตัดตัวเองจากกรรมที่เขาก่อ อุปมาเหมือนเพื่อนสองคนยืมเงินคุณ คนแรกยากจนยืมหนึ่งพันไปค้าขาย พยายามแล้วแต่ขาดทุน คนที่สองร่ำรวยยืมเรื่อยทุกครั้งร้อยสองร้อย และไม่เคยหยิบยื่นให้ท่านเลย หากเขาไม่ใช้คืนคุณทั้งคู่ คุณว่าคนใดควรยกหนี้ให้มากกว่ากัน .... ไม่ว่าอย่างไรการยกหนี้ให้จึงเป็นการดีทั้งคู่ แต่วิธีปฏิบัติต่อไปกับบุคคลทั้งสองย่อมแตกต่างกันตามสมควร คุณคิดว่าคนที่สองจะสำนึกและไม่ยืมคุณต่อไปเรื่อยๆอีกหรือ? คนเราไม่ใช่พระเจ้า ได้มาก็มีจำกัดกันตามกำลังทั้งสิ้น เมื่อ โดนเบียดเบียนก็เป็นทุกข์ไม่แปลกหรอกครับ แต่การโต้ตอบกลับผู้ไม่สำนึก็พึงกระทำตามสมควร ยกให้เรื่อยๆเขาก็ชิน แล้วกลายเป็นเรื่องเหล่านั้นมันปรกติ วันใดคุณไม่ให้ไม่ยอมคุณนั่นแหละผิดปรกติ ก็แค่นั้น... แง่บๆ แต่หากไม่ได้อย่างไรพึงระลึกไว้ กรรมมีจริงสิ่งต่างๆก่อกรรมกระทบกันไปไม่ส้ินสุด เราก็อย่าเด้งออกไปกระทบใครเพื่อก่อกรรมต่อได้เป็นดีสุด จากคุณ : itoursab (itoursab) - [ 3 พ.ค. 51 10:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 การให้อภัย และ อโหสิ ผล เกิดกับเราสองประการ คือ ประการแรก เราจะไม่ทุกข์ หรือทุกข์น้อยลง จาก โทสะ เพราะเราได้ตัดใจให้อภัยเขาแล้ว สองคือ เราไม่จองเวร ไม่ผูกพันกับเขาต่อไป ไม่เช่นนั้น เราจองเวร เราจะผูกพัน และทำบาปกับเขาในภพหน้า ได้ เช่น เขาตีหัวเรา ทำร้ายเรา ฆ่าลูกเรา เราอาฆาต ขอจองเวร ไม่อภัย ชาติหน้า เราจะได้ทำกับเขาอย่างนั้น เป็นบาปไม่สิ้นสุด แต่ถ้าเราอโหสิ กรรมที่เขาทำ เขารับ แต่ไม่มีเรา เป็นเจ้ากรรมนายเวร เราสบายไปแล้ว อาจไปสวรรค์ แต่เขาจะรับ เช่น เขาอาจโดนทำร้าย จากธรรมชาติ เป็นต้นครับ ส่วนการที่เขาไม่รู้ตัว ไม่เกี่ยวกับ การให้อภัย หรือ อโหสิ อยากให้เขารู้ตัว ก็ต้อง แนะนำ พูดคุย แต่ถ้าทำไม่ได้ จะเรื่องมาก ก็ไม่ต้อง ดีกว่า อาจจะต้องปล่อยไปตามกรรม หรือ หาจังหวะที่ใจเขาดี พอ ค่อยไปแนะนำอีกทีครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 3 พ.ค. 51 10:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ จากคุณ : tontalew - [ 4 พ.ค. 51 01:29:44 ]