หลวงปู่คำคนิง แห่งวัดถ้ำคูหาสวรรณ์ อ.โขงเจียม เรื่องดี จากดินแดนที่ราบสูง
เมื่อหลวงปู่คำคนิงเดินธุดงค์ผ่านเข้าเขตเชียงตุงในเขตป่าใหญ่เทือกเขาแห่งหนึ่งเป็นภูเขาคิน มีอุโมงค์พอที่จะเป็นที่พักพิง หลวงปู่ท่านจึงคิดในใจว่าจะเอาที่ตรงนี้เป็นที่ตายโดยจะไม่ให้ใครเห็นแม้แต่ซากศพของท่านเอง หลวงปู่ท่านได้อยู่มาถึงหนึ่งพรรษา หลังจากผ่านไปประมาณเดือนห้าหรือเดือนหก หลวงพ่อปานวัดบางนมโค อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยาได้พาคณะธุดงค์ผ่านมาในเขตเชียงตุง มาพบหลวงปู่คำคนิงในป่าลึก
ครั้นเมื่อพบกัน หลวงพ่อปานก็พูดขึ้นว่า
“ เออ...นี้พระหรือคน ”
หลวงปู่คำคนิงได้ยิน ก็เกิดโมโหเดือดดาลขึ้นมาทันที แล้วพูดขึ้นว่า
“ ได้พระนะมันอยู่ที่ไหน เฮ้ย...พระมันอยู่ที่ไหนวะ ”
หลวงพ่อปานท่านก็ย้อนตอบว่า
“ อ้าว...ก็เห็นผมยาว ผ้าก็อีหรุปุปะสีเหลืองก็ไม่มี แล้วใครเขาจะรู้ว่าพระหรือคน ”
หลวงปู่คำคนิงท่านก็ถามหลวงพ่อปานว่า
“ พระมันอยู่ที่ผมหรือวะ ” หลวงพ่อปานตอบว่า ไม่ใช่
หลวงปู่คำคนิงท่านก็ถามหลวงพ่อว่า
“ พระมันอยู่ที่ผ้าเหลืองหรือวะ ” หลวงพ่อปานตอบว่า ไม่ใช่
หลวงปู่คำคนิงก็ถามอีกว่า
“ แล้วพระมันอยู่ที่ไหนเล่า ”
หลวงพ่อปานก็ตอบว่า
“ พระน่ะอยู่ที่ใจสะอาดนะซี ”
หลวงปู่คำคนิงท่านก็เลยหันมาตะคอกเข้าใส่เอาว่า
“ ถ้าอย่างนั้นก็เสือกถามทำไมล่ะวะพระหรือคน ”
หลวงพ่อปานท่านก็เลยตอกกลับให้ว่า
“ เห็นผมเผ้ายาวรุงรังอย่างนั้นนี่ใครจะไปรู้เล่า ”
หลวงปู่คำคนิงก็ยังไม่หายโมโห เลยกระแทกให้ว่า
“ ก็ในเมื่อพระไม่ได้อยู่ที่ผม ไม่ได้อยู่ที่ผ้าแล้ว เสือกมาถามทำไม ทำไมไม่ดูใจคน ไอ้พระบ้านพระเมือง พระกินข้าวชาวบ้านแบบนี้อวดดีมันจะต้องเห็นดีกัน ”

หลวงปู่คำคนิงพูดจบ ท่านเดือดโมโหจัดก็เลยหันไปคว้าเอาหวายอันยาวร่วมวา ขว้างผลุงไปตรงหน้าหลวงพ่อปาน อัศจรรย์เป็นที่สุด ไม้หายไปกลายเป็นงูตัวยาวใหญ่พุ่งฉกเข้าหากลุ่มพระธุดงค์หลวงพ่อปานแตกฮือหลบฉากไปแอบอยู่ข้างหลังพ่อปานกันหมด ต่างก็แปลกใจไปตาม ๆ กันไม้ไหงกลายเป็นงู

อัศจรรย์มาก ใบไม้ของหลวงพ่อปานก็กลายเป็นนกตัวใหญ่โฉบเอางูของหลวงปู่คำคนิงหายไปทั้งงูแลนกใหญ่ พองูตกลงมาถึงพื้นดินงูนั้นก็กลายเป็นช้างใหญ่ ส่วนของหลวงพ่อปานก็กลายเป็นเสือต่อสู้กันต่างฝ่ายต่างก็บันดาลให้เป็นสัตว์ร้าย ต่อสู้กันเต็มไปหมด ยังไม่มีใครแพ้ ชนะ ต่างคนต่างบันดาลลมพายุฝนเข้ากระหน่ำกันจนทำให้ฝุ่นตลบไปหมดในบริเวณนั้น เวลาผ่านไปครึ่งค่อนวัน ก็หามีใครแพ้ชนะไม่ จนต่างฝ่ายต่างเหนื่อยอ่อน ทำอะไรกันไม่ได้

ในที่สุดหลวงปู่คำคนิงและหลวงพ่อปานต่างก็นั่งลงหัวเราะกันด้วยความขบขัน หลังจากนั้นหลวงปู่คำคนิงก็บอกคณะธุดงค์ของพ่อปานว่าข้าสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน พระธุดงค์ลูกศิษย์หลวงพ่อปานก็เข้าไปกราบหลวงพ่อคำคนิง ท่านก็เอามือลูบศรีษะพระทุกองค์ด้วยความเมตตา หลวงพ่อปานก็บอกกับหลวงปู่คำคนิง ว่าพระพวกนี้เขาอยากเห็นของจริงก็เลยพาเขามาให้เห็นเสีย พระพวกนี้เขาก็เป็นคนจริงเสียด้วย


พบเมืองมหัศจรรย์
        เณรคำกับหลวงปู่ได้เดินธุดงค์มาถึงภูเขาช้างแฮ  เขตเมืองพระลานที่บริเวณตรงนี้แปลกอยู่ที่ว่า  มีบ้านเมืองรกร้างตั้งอยู่ประมาณ 50 หลังคาเรือน  และบ้านเรือนเหล่านี้เป็นหินไปหมดอยู่เชิงเขาหิน  และมีทางเดินขึ้นไปบนหินมีประตูหินปิดอยู่  เณรคำจึงเอามือตบประตูหินนั้น 3 ครั้ง  ทันใด  ประตูหินที่ปิดก็เปิดออก  เณรคำกับหลวงปู่ก็เดินเข้าไปในห้องอีก  ภายในห้องมีหีบเป็นหินขนาดใหญ่ 4-5 หีบ  เณรคำจึงเรียกหลวงปู่เข้ามาดู  แล้วต่อไปเณรคำจึงเอามือตบฝาหีบหินใบใหญ่ใบหนึ่ง 3 ที  ฝาหีบหินใบใหญ่นั้นก็เปิดออก  ภายในหีบนั้นมีแต่แก้วแหวนเงินทอง  ภาชนะของใช้เป็นทองคำหมด  หลังจากนั้นเณรคำจึงได้บอกหลวงปู่ค้างแรมอยู่ในห้องนั้น 3 วัน 3 คืน

พอรุ่งเช้าวันที่ 4 เณรคำและหลวงปู่ก็เห็นหญิงสาวแต่งตัวเหมือนนางฟ้าบนสวรรค์ออกมา
ปรากฏตัวให้เห็น  แล้วบอกให้เณรคำกับหลวงปู่รีบหนีออกไปจากที่นี่  อยากจะได้แก้วแหวนเงินทองอะไรก็เอาไป  พูดจบนางฟ้าองค์นั้นก็หายเข้าไปในประตูหินอีกด้านหนึ่ง      เณรคำกับหลวงปู่เดินตามไป  เณรคำได้เอามือตบประตูหินนั้น 3 ที  ประตูหินนั้นจึงเปิดออก  เณรคำกับหลวงปู่เดินผ่านประตูหินและใช้มือตบทำอย่างนี้จนกระทั่งผ่านเข้าไปถึง 7 ชั้น  พบนางฟ้ากำลังทอผ้าอยู่ (ผ้าทองคำ) เณรคำจึงเดินเข้าไปถามพร้อมหลวงปู่ว่า  ทอผ้าให้ใคร  และนางฟ้าชื่ออะไร  นางฟ้าองค์นั้นตอบว่าชื่อนางสีดาที่กำลังทอผ้าอยู่นี้จะเอาไว้  ให้พระศรีอาริยเมตไตรย  จะลงมาตรัสรู้ในโลกมนุษย์  อีกไม่นานนี้  นางสีดาพูดจบก็บอกให้เณรคำและหลวงปู่รีบออกจากที่นี่  เพราะนางสีดากลัวจะมีอันตรายผลสุดท้ายเณรคำและหลวงปู่จึงออกจากที่นั่น  มาพักอยู่ใต้ถุนเรือน (บ้านหิน 50 หลัง) ข้างนอก      พอพักไปได้สักระยะหนึ่ง  เณรคำและหลวงปู่เห็นพวกยักษ์เดินก้าวมาเป็นกลุ่ม (ลักษณะยักษ์นี้ใหญ่โตกว่ามนุษย์ธรรมดามาก) เดินผ่านมาตรงเณรคำกับหลวงปู่พักอยู่ได้ยินพวกยักษ์พูดกันว่ากำลังเดินหาพวกมนุษย์ที่เข้ามาในบริเวณนี้  เมื่อยักษ์เดินผ่านไป  เณรคำกับหลวงปู่จึงได้พากันเดินลงจากเขานั้นมา  ระหว่างเดินลงเขาพบแต่กองกระดูกเรียงรายสองข้างทางไปหมด  เณรคำก็พาหลวงปู่ลงมาถึงเชิงเขา  พบพระกรรมฐานองค์หนึ่งปักกลดอยู่         เณรคำบอกกับพระกรรมฐานองค์นั้นว่า  ขอฝากโยมผ้าขาวคนนี้ด้วย  พอพูดจบเณรคำก็หายตัวไปอย่างอัศจรรย์

แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 12:05:55