ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องนิพพานนี้ ไม่ควรตัดสินหรือลงข้อสรุปง่ายๆ เพียงเพราะได้พบถ้อยคำ หรือความหมายบางอย่างที่ตรงเข้ากับนิพพานชนิดที่ตนอยากให้เป็น หรือภาพนิพพานที่ตนคิดวาดเอาไว้ล่วงหน้า เพราะจะทำให้เกิดความยึดถือ ปักใจเหนียวแน่น ในสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็นไม่ประจักษ์เอง [พระธรรมปิฎก(ป.อ. ปยุตโต) พุทธธรรมฉบับปรับปรุงขยายความ หน้า 239] จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำที่มีความหมายเหมือนกับคำว่านิพพาน อสังขตสังยุตต์ วรรคที่ ๒             [๖๘๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงอสังขตะ และทางที่จะให้ถึง อสังขตะแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อสังขตะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่าอสังขตะ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทางที่จะให้ถึงอสังขตะเป็นไฉน คือสมถะ นี้เรียกว่าทางที่จะให้ ถึงอสังขตะ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตะและทางที่จะให้ถึงอสังขตะ เราแสดงแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ดังนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย กิจใดอันศาสดาพึงแสวงหาประโยชน์ เกื้อกูล ผู้อนุเคราะห์ พึงทำแก่สาวกทั้งหลาย กิจนั้นอันเราอาศัยความอนุเคราะห์ทำ แล้วแก่เธอทั้งหลาย ดูกรภิกษุทั้งหลาย นั่นโคนไม้ นั่นเรือนว่าง ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเพ่ง อย่าประมาท อย่าได้เป็นผู้เดือดร้อนในภายหลังเลย นี้เป็น อนุศาสนีของเรา เพื่อเธอทั้งหลาย ฯ             ฯลฯ... [๗๔๑] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงนิพพาน และทางที่จะให้ ถึงนิพพานแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็นิพพาน เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือนิพพาน ฯลฯ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 [๗๒๐] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงที่สุดและทางที่จะให้ถึงที่สุด แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ที่สุดเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือที่สุด ฯลฯ             [๗๒๑] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันหาอาสวะมิได้ และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันหาอาสวะมิได้แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันหาอาสวะมิได้เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันหาอาสวะมิได้ ฯลฯ             [๗๒๒] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมที่จริงแล และทางที่ จะให้ถึงธรรมที่จริงแท้แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมที่จริงแท้เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมที่จริง ฯลฯ             [๗๒๓] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันเป็นฝั่ง และทาง ที่จะให้ถึงธรรมอันเป็นฝั่งแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันเป็นฝั่งเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันเป็นฝั่ง ฯลฯ             [๗๒๔] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันละเอียด และทาง ที่จะให้ถึงธรรมอันละเอียดแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันละเอียดเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันละเอียด ฯลฯ             [๗๒๕] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันเห็นได้แสนยาก และทางที่จะให้ถึงธรรมอันเห็นได้แสนยากแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันเห็นได้แสนยากเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันเห็นได้แสนยากฯลฯ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 [๗๒๖] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่คร่ำคร่า และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันไม่คร่ำคร่าแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่คร่ำคร่าเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันธรรมอันไม่คร่ำคร่า ฯลฯ             [๗๒๗] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันยั่งยืน และทางที่ จะให้ถึงธรรมอันยั่งยืนแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันยั่งยืนเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันธรรมอันยั่งยืน ฯลฯ             [๗๒๘] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่ทรุดโทรม และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันไม่ทรุดโทรมแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่ทรุดโทรมเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันไม่ทรุดโทรม ฯลฯ             [๗๒๙] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันใครๆ ไม่พึงเห็น ด้วยจักษุวิญญาณ และทางที่จะให้ถึงธรรมอันใครๆ ไม่พึงเห็นด้วยจักษุวิญญาณ แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันใครๆ ไม่พึง เห็นด้วยจักษุวิญญาณเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันใครๆ ไม่พึงเห็น ด้วยจักษุวิญญาณฯลฯ             [๗๓๐] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่มีกิเลสเครื่อง ให้เนิ่นช้า และทางที่จะให้ถึงธรรมอันไม่มีกิเลสเครื่องให้เนิ่นช้าแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่มีกิเลสเครื่องให้เนิ่นช้า เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันไม่มีกิเลสเครื่องให้เนิ่นช้า ฯลฯ             [๗๓๑] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันสงบ และทางที่จะ ให้ถึงธรรมอันสงบแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรม อันสงบเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันสงบ ฯลฯ             [๗๓๒] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่ตาย และทาง ที่จะให้ถึงธรรมอันไม่ตายแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่ตายเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันไม่ตาย ฯลฯ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 [๗๓๓] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันประณีต และทาง ที่จะให้ถึงธรรมอันประณีตแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันประณีตเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันประณีต ฯลฯ             [๗๓๔] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันเยือกเย็น และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันเยือกเย็นแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันเยือกเย็นเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันเยือกเย็น ฯลฯ             [๗๓๕] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันปลอดภัย และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันปลอดภัยแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันปลอดภัยเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันปลอดภัย ฯลฯ             [๗๓๖] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมเป็นที่สิ้นตัณหา และ ทางที่จะให้ถึงธรรมเป็นที่สิ้นตัณหาแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมเป็นที่สิ้นตัณหาเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมเป็นที่สิ้นตัณหา ฯลฯ             [๗๓๗] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันอัศจรรย์ และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันอัศจรรย์แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันอัศจรรย์เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันอัศจรรย์ ฯลฯ             [๗๓๘] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันไม่เคยมีเคยเป็น และทางที่จะให้ถึงธรรมอันไม่เคยมีเคยเป็นแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันไม่เคยมีเคยเป็นเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันไม่เคยมีเคยเป็น ฯลฯ             [๗๓๙] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงความไม่มีทุกข์ และทางที่ จะให้ถึงความไม่มีทุกข์แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ความไม่มีทุกข์เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือความไม่มีทุกข์ ฯลฯ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 [๗๔๐] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันหาทุกข์มิได้ และ ทางที่จะให้ถึงธรรมอันหาทุกข์มิได้แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ธรรมอันหาทุกข์มิได้เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันหาทุกข์มิได้ ฯลฯ               [๗๔๒] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันหาความเบียดเบียน มิได้ และทางที่จะให้ถึงธรรมอันหาความเบียดเบียนมิได้แก่เธอทั้งหลาย เธอ ทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันหาความเบียดเบียนมิได้เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันหาความเบียดเบียนมิได้ ฯลฯ             [๗๔๓] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันปราศจากความ กำหนัด และทางที่จะให้ถึงธรรมอันปราศจากความกำหนัดแก่เธอทั้งหลาย เธอ ทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันปราศจากความกำหนัดเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือธรรม อันปราศจากความกำหนัด ฯลฯ             [๗๔๔] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงความบริสุทธิ์ และทางที่ จะให้ถึงความบริสุทธิ์แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ความบริสุทธิ์เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ   นี้คือความบริสุทธิ์ ฯลฯ             [๗๔๕] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงความพ้น และทางที่จะให้ ถึงความพ้นแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ความพ้น เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ   นี้คือความพ้น ฯลฯ             [๗๔๖] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมอันหาความอาลัยมิได้ และทางที่จะให้ถึงธรรมอันหาความอาลัยมิได้แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมอันหาความอาลัยมิได้เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือความพ้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือธรรมอันหาความอาลัยมิได้ฯลฯ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 [๗๔๗] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจะแสดงที่พึ่ง และทางที่จะให้ถึง ที่พึ่งแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ที่พึ่งเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือที่พึ่ง ฯลฯ             [๗๔๘] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงที่เร้น และทางที่จะให้ถึง ที่เร้นแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ที่เร้นเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือที่เร้น ฯลฯ             [๗๔๙] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงที่ต้านทาน และทางที่จะให้ ถึงที่ต้านทานแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ที่ต้านทาน เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ   นี้คือที่ต้านทาน ฯลฯ             [๗๕๐] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงสรณะ และทางที่จะให้ถึง สรณะแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สรณะ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ   นี้คือสรณะ ฯลฯ             [๗๕๑] ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้า และทางที่จะให้ถึงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้าแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้าเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความ สิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า ธรรมเป็นที่ไปใน เบื้องหน้า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทางที่จะให้ถึงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้าเป็นไฉน ทางที่จะให้ถึงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้า คือ กายคตาสติ นี้เรียกว่า ทางที่จะให้ ถึงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้า และทางที่จะให้ถึงธรรมเป็นที่ไปในเบื้องหน้า เราแสดงแล้วแก่เธอทั้งหลาย ดังนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย กิจใดอันศาสดาผู้แสวงหาประโยชน์เกื้อกูล ผู้อนุเคราะห์ พึงทำแก่สาวกทั้งหลาย กิจนั่นอันเราอาศัยความอนุเคราะห์ ทำแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ดูกรภิกษุทั้งหลาย นั่นโคนไม้ นั่นเรือนว่าง ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเพ่ง อย่าประมาท อย่าได้เป็นผู้มีความเดือดร้อนในภายหลังเลย นี้เป็นอนุศาสนีของเราเพื่อเธอทั้งหลาย (พึงขยายความให้พิสดารเหมือนอย่าง อสังขตะ) เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  บรรทัดที่ ๙๐๗๙ - ๙๓๒๗.  หน้าที่  ๓๙๒ - ๔๐๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=9079&Z=9327&pagebreak=0 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 51 22:19:38 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากพระสูตรนี้ ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ คือ นิพพาน อสังขตะ ที่สุด ธรรมอันหาอาสวะมิได้ ธรรมที่จริงแท้ ธรรมอันเป็นฝั่ง ธรรมอันละเอียด ธรรมอันเห็นได้แสนยาก ธรรมอันไม่คร่ำคร่า ธรรมอันยั่งยืน ธรรมอันไม่ทรุดโทรม ธรรมอันใครๆ ไม่พึงเห็นด้วยจักษุวิญญาณ ธรรมอันไม่มีกิเลสเครื่องให้เนิ่นช้า ธรรมอันสงบ ธรรมอันไม่ตาย ธรรมอันประณีต ธรรมอันเยือกเย็น ธรรมอันปลอดภัย ธรรมเป็นที่สิ้นตัณหา ธรรมอันอัศจรรย์ ธรรมอันไม่เคยมีเคยเป็น ความไม่มีทุกข์ ธรรมอันหาทุกข์มิได้ ธรรมอันหาความเบียดเบียนมิได้ ธรรมอันปราศจากความกำหนัด ความบริสุทธิ์ ความพ้น ธรรมอันหาความอาลัยมิได้ ที่พึ่ง ที่เร้น ที่ต้านทาน สรณะ จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ธาตุสูตร             [๒๒๒] จริงอยู่ พระสูตรนี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว พระสูตรนี้พระผู้ มีพระภาคผู้เป็นพระอรหันต์ตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วว่า ดูกร ภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้ ๒ ประการเป็นไฉน คือ สอุปาทิเสสนิพพาน ธาตุ ๑ อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สอุปาทิเสสนิพพานธาตุเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์ ทำ กิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของตนอันบรรลุแล้ว มี สังโยชน์ในภพนี้สิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบ ภิกษุนั้นย่อมเสวย อารมณ์ทั้งที่พึงใจและไม่พึงใจ ยังเสวยสุขและทุกข์อยู่ เพราะความที่อินทรีย์ ๕ เหล่าใดเป็นธรรมชาติไม่บุบสลาย อินทรีย์ ๕ เหล่านั้นของเธอยังตั้งอยู่นั่นเทียว ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นไปแห่งราคะ ความสิ้นไปแห่งโทสะ ความสิ้นไปแห่ง โมหะ ของภิกษุนั้น นี้เราเรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลายก็อนุปาทิเสสนิพพานธาตุเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพอยู่จบพรหมจรรย์ ทำกิจที่ควรทำ เสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของตนอันบรรลุแล้ว มีสังโยชน์ในภพ สิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบเวทนาทั้งปวงในอัตภาพนี้แหละ ของภิกษุนั้น เป็นธรรมชาติอันกิเลสทั้งหลายมีตัณหาเป็นต้นให้เพลิดเพลินมิได้แล้ว จัก (ดับ) เย็น ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เราเรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้แล ฯ             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความนี้แล้ว ในพระสูตรนั้น พระผู้มี พระภาคตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า                          นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้ พระตถาคต ผู้มีจักษุผู้อันตัณหา                          และทิฐิไม่อาศัยแล้ว ผู้คงที่ประกาศไว้แล้ว อันนิพพานธาตุ                          อย่างหนึ่งมีในปัจจุบันนี้ ชื่อว่าสอุปาทิเสส เพราะสิ้นตัณหา                          เครื่องนำไปสู่ภพ ส่วนนิพพานธาตุ (อีกอย่างหนึ่ง) เป็นที่                          ดับสนิทแห่งภพทั้งหลายโดยประการทั้งปวง อันมีในเบื้องหน้า                          ชื่อว่าอนุปาทิเสส ชนเหล่าใดรู้บทอันปัจจัยไม่ปรุงแต่งแล้วนี้                          มีจิตหลุดพ้นแล้วเพราะสิ้นตัณหาเครื่องนำไปสู่ภพ ชน                          เหล่านั้นยินดีแล้วในนิพพานเป็นที่สิ้นกิเลสเพราะบรรลุธรรม                          อันเป็นสาระ เป็นผู้คงที่ ละภพได้ทั้งหมด ฯ             เนื้อความแม้นี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้า ได้สดับมาแล้วฉะนี้แล ฯ จบสูตรที่ ๗             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๕๒๔๒ - ๕๒๗๔.  หน้าที่  ๒๓๑ - ๒๓๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=5242&Z=5274&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นิพพุตสูตร [๔๙๕]...ฯลฯ... ดูกรพราหมณ์ ในเมื่อบุคคลนี้เสวยธรรม เป็นที่สิ้นราคะอันไม่มีส่วนเหลือ เสวยธรรมเป็นที่สิ้นโทสะอันไม่มีส่วนเหลือ เสวยธรรมเป็นที่สิ้นโมหะอันไม่มีส่วนเหลือ นิพพานย่อมเป็นคุณชาติอันผู้ได้ บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อัน วิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ดังได้กล่าวมาแล้วแล ฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๔๑๖๐ - ๔๑๙๓.  หน้าที่  ๑๗๙ - ๑๘๐. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=4160&Z=4193&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จุนทสูตร [๑๖๒]...ฯลฯ...บุญย่อมเจริญแก่บุคคลผู้ให้ทาน บุคคลผู้สำรวมย่อมไม่ก่อเวร ส่วนท่านผู้ฉลาดย่อมละบาป ครั้นละบาปแล้วปรินิพพาน เพราะความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ และ โมหะ ฯ จบสูตรที่ ๕             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๔๐๓๔ - ๔๑๔๔.  หน้าที่  ๑๗๗ - ๑๘๑. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=4034&Z=4144&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สัตตสูตร ว่าด้วยเหตุที่เรียกว่าสัตว์ [๓๖๗] ...ฯลฯ...ดูกรราธะ เพราะว่าความสิ้นไปแห่งตัณหา เป็นนิพพาน.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗  บรรทัดที่ ๔๔๓๓ - ๔๔๕๙.  หน้าที่  ๑๙๒ - ๑๙๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=4433&Z=4459&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สัญญาสูตร [๒๑๔]...ฯลฯ...ดูกรอานนท์ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเป็นผู้มีสัญญาอย่างนี้ว่า ธรรมชาตินั่นสงบ ธรรมชาตินั้นประณีต คือ ความสงบแห่งสังขารทั้งปวง ความ สละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความสิ้นกำหนัด ความดับ นิพพาน ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔  บรรทัดที่ ๗๗๐๔ - ๗๗๗๓.  หน้าที่  ๓๓๕ - ๓๓๘. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=7704&Z=7773&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โลกสูตร [๘๔] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ ...ฯลฯ...สัตว์ทั้งหลายเป็นจำนวนมาก ถูกอวิชชาครอบงำ หรือยินดีแล้วในขันธปัญจกที่เกิดแล้ว ไม่พ้นไปจากภพ ก็ภพเหล่าใดเหล่าหนึ่งในส่วนทั้งปวง (ในเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องขวาง) โดยส่วนทั้งปวง (สวรรค์ อบาย และมนุษย์เป็นต้น) ภพทั้งหมดนั้น ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา อันบุคคลผู้เห็นขันธปัญจก กล่าวคือ ภพ ตามความเป็นจริงด้วย ปัญญา อันชอบอย่างนี้ อยู่ ย่อมละภวตัณหาได้ ทั้งไม่เพลิดเพลินวิภวตัณหา ความดับ ด้วยอริยมรรคเป็นเครื่องสำรอกไม่มีส่วนเหลือ เพราะความ สิ้นไปแห่งตัณหาทั้งหลาย โดยประการทั้งปวง เป็นนิพพาน ภพใหม่ย่อมไม่มีแก่ภิกษุนั้น ผู้ดับแล้วเพราะไม่ถือมั่น ภิกษุ นั้นครอบงำมาร ชนะสงคราม ล่วงภพได้ทั้งหมด เป็นผู้ คงที่ฉะนี้แล ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๒๔๒๓ - ๒๔๖๘.  หน้าที่  ๑๐๕ - ๑๐๗. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=2423&Z=2468&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:25:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กัปปปัญหาที่ ๑๐ [๔๓๔] ...ฯลฯ...ธรรมชาติไม่มีเครื่องกังวล ไม่มีความถือมั่น นี้เป็นที่พึ่ง หาใช่อย่างอื่นไม่ เรากล่าวที่พึ่งอันเป็นที่สิ้นไปแห่งชราและมรณะว่า นิพพาน ชนเหล่าใดรู้นิพพานนั้นแล้ว มีสติ มีธรรมอันเห็นแล้วดับกิเลสได้แล้ว ชนเหล่านั้นไม่อยู่ใต้อำนาจของมารไม่เดินไปในทางของมาร ฯ             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๑๑๒๗๘ - ๑๑๒๙๔.  หน้าที่  ๔๘๗ - ๔๘๘. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=11278&Z=11294&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฌานสูตร ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม ฯลฯ บรรลุปฐมฌาน เธอย่อม พิจารณาเห็นธรรมทั้งหลาย คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ อันมี อยู่ในขณะแห่งปฐมฌานนั้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นดังหัวฝี เป็นดังลูกศร ไม่มีสุข เป็นอาพาธ เป็นของผู้อื่น เป็นของชำรุด ว่างเปล่า เป็นอนัตตา เธอย่อมยังจิตให้ตั้งอยู่ด้วยธรรมเหล่านั้น ครั้นแล้ว เธอ ย่อมโน้มจิตไปเพื่ออมตธาตุว่า นั่นสงบ นั่นประณีต คือ ธรรมเป็นที่สงบแห่ง สังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความคลายกำหนัด ความดับ นิพพาน เธอตั้งอยู่ในปฐมฌานนั้น ย่อมถึงความสิ้นไปแห่งอาสวะ ทั้งหลาย ถ้ายังไม่ถึงความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย เธอย่อมเป็นอุปปาติกะ จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ สิ้นไป ด้วยความยินดีเพลิดเพลินในธรรมนั้นๆ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๙๐๔๑ - ๙๑๔๕.  หน้าที่  ๓๙๐ - ๓๙๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=9041&Z=9145&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เมฆิยสูตร ฯลฯ... [๘๙] ดูกรเมฆิยะ ก็แลอันภิกษุนั้นตั้งอยู่ในธรรม ๕ ประการนี้แล้ว พึงเจริญธรรม ๔ ประการให้ยิ่งขึ้นไป คือ พึงเจริญอสุภะเพื่อละราคะ พึงเจริญ เมตตาเพื่อละพยาบาท พึงเจริญอานาปานสติเพื่อตัดวิตก พึงเจริญอนิจจสัญญา เพื่อเพิกถอนอัสมิมานะ ดูกรเมฆิยะ อนัตตสัญญาย่อมปรากฏแก่ภิกษุผู้ได้อนิจจสัญญา ผู้ที่ได้อนัตตสัญญาย่อมบรรลุนิพพาน อันเป็นที่เพิกถอนเสียได้ซึ่งอัสมิมานะ ในปัจจุบันเทียว ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๒๔๖๙ - ๒๕๖๓.  หน้าที่  ๑๐๘ - ๑๑๑. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=2469&Z=2563&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มูลปริยายสูตร ว่าด้วยมูลเหตุแห่งธรรมทั้งปวง             [๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-             สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ โคนไม้พญารัง ในสุภควัน เขตเมืองอุกกัฏฐา ณ ที่นั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับ พระผู้มีพระภาคว่า พระเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรา จักแสดงปริยายอันเป็นมูลของธรรมทั้งปวงแก่พวกเธอ พวกเธอจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว ภิกษุเหล่านั้น ทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า อย่างนั้น พระเจ้าข้า. กำหนดภูมินัยที่ ๑ ด้วยสามารถปุถุชน             [๒] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนในโลกนี้ ไม่ได้สดับ ไม่ได้เห็นพระอริยะ ไม่ฉลาดในธรรมของพระอริยะ ไม่ได้รับแนะนำในธรรมของ- *พระอริยะ ไม่ได้เห็นสัตบุรุษ ไม่ฉลาดในธรรมของสัตบุรุษ ไม่ได้รับแนะนำในธรรมของสัตบุรุษ ย่อมรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดิน ครั้นรู้ธาตุดินโดยความเป็นธาตุดินแล้ว ย่อมสำคัญธาตุดิน ย่อมสำคัญในธาตุดิน ย่อมสำคัญโดยความเป็นธาตุดิน ย่อมสำคัญธาตุดินว่า ของเรา ย่อมยินดี ธาตุดิน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้.             ย่อมรู้ธาตุน้ำ ... ธาตุไฟ ... ธาตุลม ... สัตว์ ... เทวดา ... มาร ... พรหม ... อาภัสสรพรหม ... สุภกิณพรหม ... เวหัปผลพรหม ... อสัญญีสัตว์ ... อากาสานัญจายตนพรหม ... วิญญาณัญ- *จายตนพรหม ... เนวสัญญานาสัญญายตนพรหม รูปที่ตนเห็น ... เสียงที่ตนฟัง ... อารมณ์ที่ตนทราบ ... วิญญาณ ที่ตนรู้แจ้ง ... ความที่สักกายะเป็นอันเดียวกัน ... ความที่สักกายะต่างกัน ... สักกายะ ทั้งปวง ...             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน แล้ว ย่อมสำคัญพระนิพพาน ย่อมสำคัญในพระนิพพาน ย่อมสำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน ย่อมสำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาไม่ได้กำหนดรู้. กำหนดภูมินัยที่ ๒ ด้วยสามารถเสขบุคคล             [๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุใดเป็นเสขบุคคล ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล ...ฯลฯ             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน แล้ว อย่าสำคัญพระนิพพาน อย่าสำคัญในพระนิพพาน อย่าสำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน อย่าสำคัญพระนิพพานว่าของเรา อย่ายินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเขาควรกำหนดรู้ กำหนดภูมินัยที่ ๓ ด้วยสามารถพระขีณาสพ             [๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ ...ฯลฯ             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะเธอกำหนดรู้แล้ว. กำหนดภูมินัยที่ ๔ ด้วยสามารถพระขีณาสพ             [๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ ...ฯลฯ             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะปราศจากราคะ เหตุราคะสิ้นไป. กำหนดภูมินัยที่ ๕ ด้วยสามารถพระขีณาสพ             [๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ ...ฯลฯ             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน แล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความเป็น พระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุ อะไร เพราะปราศจากโทสะ เหตุโทสะสิ้นไป. กำหนดภูมินัยที่ ๖ ด้วยสามารถพระขีณาสพ             [๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ภิกษุนั้นใด เป็นพระอรหันตขีณาสพ ...ฯลฯ             ย่อมรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ- *นิพพานแล้ว ย่อมไม่สำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญโดยความ เป็นพระนิพพาน ย่อมไม่สำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะ เหตุอะไร เพราะปราศจากโมหะ เหตุโมหะสิ้นไป. กำหนดภูมินัยที่ ๗ ด้วยสามารถพระศาสดา             [๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้พระตภาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ...ฯลฯ             ทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ- *นิพพานแล้ว ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่ทรง สำคัญโดยความเป็นพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ทรงยินดี พระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เรากล่าวว่า เพราะพระนิพพานนั้นพระตถาคตทรงกำหนดรู้แล้ว.             กำหนดภูมินัยที่ ๗ ด้วยสามารถพระศาสดา. กำหนดภูมินัยที่ ๘ ด้วยสามารถพระศาสดา             [๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ...ฯลฯ             ทรงรู้ยิ่งพระนิพพานโดยความเป็นพระนิพพาน ครั้นทรงรู้พระนิพพานโดยความเป็นพระ นิพพานแล้ว ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญในพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญ โดยความเป็นพระนิพพาน ย่อมไม่ทรงสำคัญพระนิพพานว่าของเรา ย่อมไม่ทรงยินดีพระนิพพาน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร? เรากล่าวว่า เพราะทรงทราบว่า ความเพลิดเพลินเป็นมูลแห่งทุกข์ เพราะ ภพจึงมีชาติ สัตว์ผู้เกิดแล้ว ต้องแก่ ต้องตาย เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุทั้งหลาย เราจึงกล่าวว่า พระตถาคตตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพราะสิ้นตัณหา สำรอกตัณหา ดับตัณหา สละตัณหา สละคืนตัณหาเสียได้ โดยประการทั้งปวง.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  บรรทัดที่ ๑ - ๒๓๗.  หน้าที่  ๑ - ๑๐. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=1&Z=237&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เกวัฏฏสูตร [๓๕๐] ธรรมชาติที่รู้แจ้ง ไม่มีใครชี้ได้ ไม่มีที่สุด แจ่มใส โดยประการทั้งปวง ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ และวาโยธาตุ ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ในธรรมชาตินี้. อุปาทายรูปที่ยาวและสั้น ละเอียดและหยาบ ที่งามและไม่งาม ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ใน ธรรมชาตินี้. นามและรูปย่อมดับไม่มีเหลือในธรรมชาตินี้.เพราะวิญญาณดับ นามและรูปนั้นย่อมดับไม่มีเหลือในธรรมชาตินี้ ดังนี้. เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  บรรทัดที่ ๗๓๑๗ - ๗๘๙๘.  หน้าที่  ๓๐๖ - ๓๒๙. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=9&A=7317&Z=7898&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พาหิยสูตร [๕๐]...ฯลฯ...ดิน น้ำ ไฟ และลม ย่อมไม่หยั่งลงในนิพพานธาตุใด ในนิพพานธาตุนั้น ดาวทั้งหลายย่อมไม่สว่าง พระอาทิตย์ ย่อมไม่ปรากฏ พระจันทร์ย่อมไม่สว่าง ความมืดย่อมไม่มี ก็เมื่อใดพราหมณ์ชื่อว่าเป็นมุนีเพราะรู้ (สัจจะ ๔) รู้แล้ว ด้วยตน เมื่อนั้น พราหมณ์ย่อมหลุดพ้นจากรูปและอรูป จากสุขและทุกข์ ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๑๖๐๗ - ๑๖๙๘.  หน้าที่  ๖๙ - ๗๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=1607&Z=1698&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นิพพานสูตร             [๓๗๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณาเห็นนิพพานโดยความ เป็นทุกข์ จักเป็นผู้ประกอบด้วยขันติที่สมควร ข้อนั้นย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ เธอไม่ประกอบด้วยขันติที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบและความแน่นอน ข้อนั้นย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อไม่ก้าวลงสู่ความเป็นชอบและความแน่นอน จักกระทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรือ อรหัตผล ข้อนั้นย่อมไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ ฯ             ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้พิจารณาเห็นนิพพานโดยความเป็นสุข จักเป็น ผู้ประกอบด้วยขันติที่สมควร ข้อนั้นย่อมเป็นฐานะที่จะมีได้ เธอประกอบด้วย ขันติที่สมควรแล้ว จักก้าวลงสู่ความเป็นชอบและความแน่นอน ข้อนั้นย่อมเป็น ฐานะที่จะมีได้ เมื่อก้าวลงสู่ความเป็นชอบและความแน่นอน จักกระทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล หรือ อรหัตผล ข้อนั้นย่อมเป็นฐานะ ที่จะมีได้ ฯ             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๑๐๓๙๗ - ๑๐๔๑๐.  หน้าที่  ๔๕๓ - ๔๕๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=10397&Z=10410&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๑. นิพพานสูตรที่ ๑             [๑๕๘] ...ฯลฯ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้ โลกหน้า พระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสอง ย่อมไม่มีในอายตนะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการ จุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไป หาอารมณ์มิได้ นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ จบสูตรที่ ๑             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๓๙๗๗ - ๓๙๙๒.  หน้าที่  ๑๗๕. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=3977&Z=3992&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ๒. นิพพานสูตรที่ ๒ [๑๕๙] ...ฯลฯ...ฐานะที่บุคคลเห็นได้ยากชื่อว่านิพพาน ไม่มีตัณหา นิพพานนั้นเป็นธรรมจริงแท้ ไม่เห็นได้โดยง่ายเลย ตัณหาอันบุคคล แทงตลอดแล้ว กิเลสเครื่องกังวลย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้รู้ ผู้เห็นอยู่ ฯ จบสูตรที่ ๒             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๓๙๙๓ - ๔๐๐๖.  หน้าที่  ๑๗๕ - ๑๗๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=3993&Z=4006&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ๓. นิพพานสูตรที่ ๓ [๑๖๐] ฯลฯ... ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมชาติไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว มีอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าธรรมชาติอันไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้วอันปัจจัยกระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว จักไม่ได้มีแล้วไซร้ การสลัดออกซึ่งธรรมชาติที่เกิดแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำแล้ว ปรุงแต่งแล้ว จะไม่พึงปรากฏในโลกนี้เลย ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะธรรมชาติอันไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้ว อันปัจจัย กระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว มีอยู่ ฉะนั้น การสลัดออกซึ่งธรรมชาติ ที่เกิดแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำแล้ว ปรุงแต่งแล้วจึงปรากฏ ฯ จบสูตรที่ ๓             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๔๐๐๗ - ๔๐๒๑.  หน้าที่  ๑๗๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=4007&Z=4021&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ๔. นิพพานสูตรที่ ๔ [๑๖๑] ...ฯลฯ...ความไม่หวั่นไหวย่อมมีแก่บุคคลผู้อันตัณหาและทิฐิอาศัย ย่อมไม่มีแก่ผู้อันตัณหาและทิฐิไม่อาศัยเมื่อความหวั่นไหวไม่มี ก็ย่อมมีปัสสัทธิ เมื่อมีปัสสัทธิ ก็ย่อมไม่มีความยินดี เมื่อไม่มีความยินดี ก็ย่อมไม่มีการมาการไป เมื่อไม่มีการมาการไป ก็ไม่มีการจุติและอุปบัติ เมื่อไม่มีการจุติและอุปบัติ โลกนี้โลกหน้าก็ไม่มี ระหว่างโลกทั้งสองก็ไม่มี นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ จบสูตรที่ ๔             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๔๐๒๒ - ๔๐๓๓.  หน้าที่  ๑๗๗. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=4022&Z=4033&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ๙. พรหมนิมันตนิกสูตร ว่าด้วยพกพรหมมีทิฏฐิอันลามก [๕๕๔]...ฯลฯ...นิพพานอันผู้บรรลุพึงรู้แจ้งได้ เป็นอนิทัสสนะ (ไม่เห็นได้ด้วยจักษุวิญญาณ) เป็นอนันตะ (ไม่มีที่สุด หรือ หายไปจากความเกิดขึ้นและความเสื่อม) มีรัศมีในที่ทั้งปวง อันสัตว์เสวยไม่ได้โดยความที่ดินเป็นดิน โดยความที่น้ำเป็นน้ำ โดยความที่ไฟเป็นไฟ โดยความที่ลมเป็นลม โดยความที่เหล่าสัตว์เป็นเหล่าสัตว์ โดยความที่เทวดาเป็นเทวดา โดยความที่ปชาบดีเป็นปชาบดี โดยความที่พรหมเป็นพรหม โดยความที่เป็นอาภัสสรพรหมเป็นอาภัสสรพรหม โดยความที่สุภกิณหพรหมเป็นสุภกิณหพรหม โดยความที่เวหัปผลพรหมเป็นเวหัปผลพรหม โดยความที่อภิภูพรหมเป็นอภิภูพรหม โดยความที่สิ่งทั้งปวง เป็นสิ่งทั้งปวง ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  บรรทัดที่ ๑๐๑๓๔ - ๑๐๒๘๖.  หน้าที่  ๔๑๗ - ๔๒๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=10134&Z=10286&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มหาปชาบดีโคตมีเถริยาปทานที่ ๗ ว่าด้วยบุพจริยาของพระมหาปชาบดีโคตมีเถรี [๑๕๗]...ฯลฯ...ข้าแต่พระแม่เจ้า ถ้าพระแม่เจ้าชอบใจจะปรินิพพานอันเกษมอย่างยิ่งไซร้ ถึงดิฉันทั้งหลายก็จักนิพพานทั้งหมด ในกาลก่อนที่พระพุทธเจ้าจะทรง พระอนุญาต ดิฉันทั้งหลายได้ออกจากเรือนพร้อมด้วยพระแม่เจ้า เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม ดิฉันทั้งหลายก็จักไปพร้อมกับพระแม่เจ้าเหมือนกัน พระมหาปชาบดีโคตมีได้กล่าวว่า เมื่อท่านทั้งหลายจะไปนิพพาน ดิฉันจักว่าอะไรได้เล่า...ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๓  บรรทัดที่ ๔๔๗๑ - ๔๘๘๗.  หน้าที่  ๑๙๓ - ๒๑๐. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=33&A=4471&Z=4887&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องนิพพานนี้ ไม่ควรตัดสินหรือลงข้อสรุปง่ายๆ เพียงเพราะได้พบถ้อยคำ หรือความหมายบางอย่างที่ตรงเข้ากับนิพพานชนิดที่ตนอยากให้เป็น หรือภาพนิพพานที่ตนคิดวาดเอาไว้ล่วงหน้า เพราะจะทำให้เกิดความยึดถือ ปักใจเหนียวแน่น ในสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็นไม่ประจักษ์เอง [พระธรรมปิฎก(ป.อ. ปยุตโต) พุทธธรรมฉบับปรับปรุงขยายความ หน้า 239] จากคุณ : wichaphon_me - [ 26 พ.ค. 51 22:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ___/\____ จากคุณ : gvd (aunemaek2) - [ 26 พ.ค. 51 22:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 (๑) การเน้นย้ำ ข้อความ ๒ ครั้ง ตาม คคห 1 และ คคห 28 ข้อความว่า เรื่องนิพพานนี้ ไม่ควรตัดสินหรือลงข้อสรุปง่ายๆ เพียงเพราะได้พบถ้อยคำ หรือความหมายบางอย่างที่ตรงเข้ากับนิพพานชนิดที่ตนอยากให้เป็น หรือภาพนิพพานที่ตนคิดวาดเอาไว้ล่วงหน้า เพราะจะทำให้เกิดความยึดถือ ปักใจเหนียวแน่น ในสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็นไม่ประจักษ์เอง [พระธรรมปิฎก(ป.อ. ปยุตโต) พุทธธรรมฉบับปรับปรุงขยายความ หน้า 239] บ่งชี้ เจตนา ของผู้เสนอว่า ...เรื่องนิพพานนี้ ไม่ควรตัดสินหรือลงข้อสรุปง่ายๆ เพียงเพราะได้พบถ้อยคำ หรือความหมายบางอย่างที่ตรงเข้ากับนิพพานชนิดที่ตนอยากให้เป็น หรือภาพนิพพานที่ตนคิดวาดเอาไว้ล่วงหน้า เพราะจะทำให้เกิดความยึดถือ ปักใจเหนียวแน่น ในสิ่งที่ไม่รู้ไม่เห็นไม่ประจักษ์เอง ว่า เห็นด้วยกับ ข้อความเหล่านั้น ที่เสนอโดย ภิกษุสงฆ์สาวก ..พระธรรมปิฎก(ป.อ. ปยุตโต) กระมัง (๒) การ อ้างอิงพระพุทธวจนะแปลไทย หลายพระสูตร (ตั้งแต่ คคห 2 -26)ที่ตรัสเนื่องด้วยนิพพานธรรม ย่อม สมควร อนุโมทนา ฯ (๓) คคห 27 .. ตรงคำว่า ..เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม ดิฉันทั้งหลายก็จักไปพร้อมกับพระแม่เจ้าเหมือนกัน พระมหาปชาบดีโคตมีได้กล่าวว่า เมื่อท่านทั้งหลายจะไปนิพพาน ดิฉันจักว่าอะไรได้เล่า...ฯลฯ... โดยเน้นตัวหนาดำ คือ... เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม.... โดยเฉพาะ คำว่า ...........บุรีคือนิพพานอันอุดม............ ตรงนี้ ขอให้ ชาวพุทธทุกๆ ท่าน "พิจารณาดีดี" (๑) พิจารณาตาม พระพุทธวจนะฯ เป็นหลัก เป็นประธาน ตามที่ กระทู้นี้อ้าง (๒) พิจารณา ชั้นสาวก คือ ว่าด้วยบุพจริยาของพระมหาปชาบดีโคตมีเถรี ชนิดที่ เนื่องกับที่ คคห 1 อ้างอิงไว้ ....และไม่ประมาทด้วย (โดยอาสัย ข้อความใน คคห 1) (๔) ไม่ทราบได้ว่า ตัวหนาดำ ในคคห  27 คำว่า ..เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม....นั้น "ปรากฎอยู่ใน หลักฐานที่ จขกท ใช้อ้างอิงหรือ ไฉน?" ...สมควรสอบทานเพื่อความไม่ประมาท ฯ ข้อที่ต้องพิจารณา.........ลองพิจารณา อย่างไม่ประมาท ฯ (๕) พระพุทธวจนะ คคห 17 ..ผู้ที่ได้อนัตตสัญญาย่อมบรรลุนิพพาน อันเป็นที่เพิกถอนเสียได้ซึ่งอัสมิมานะ ในปัจจุบันเทียว ฯ นั้น เมื่อ เอา นิพพาน ที่ตรัสว่า ...ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือนิพพาน (คคห 2)แทน คำนิพพานใน..ผู้ที่ได้อนัตตสัญญาย่อมบรรลุนิพพาน จะได้ พยัญชนะดังนี้ ผู้ที่ได้อนัตตสัญญาย่อมบรรลุ "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ" อันเป็นที่เพิกถอนเสียได้ซึ่งอัสมิมานะ ในปัจจุบันเทียว ฯ นั้น ย้ำอีกที ผู้ที่ได้อนัตตสัญญาย่อมบรรลุ "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ" อันเป็นที่เพิกถอนเสียได้ซึ่งอัสมิมานะ ในปัจจุบันเทียว ฯ นั้น ตกลง ข้อความแห่งมหาปชาบดีโคตมีเถริยาปทานที่ ๗ ..เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม..............แปลว่า ????? ไม่ต้อง คิดเอง เดี๋ยวจะ ตรงกับ ข้อความใน คคห 1 เพียงแค่ เอา นิพพาน คือ "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ" ตามพระพุทธวจนะฯ แทน คำว่า บุรีนิพพาน ..ตรงคำ นิพพาน ก็จะได้พยัญชนะดังนี้ ..เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ ไปสู่ บุรี คือ "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ" อันอุดม...... ตกลง เมือง(บุรี)ความสิ้นไปแห่งกิเลสคือ ราคะ โทสะ โมหะ ...ตรัสไว้ในพระสูตรไหน (ถามคำว่า เมือง (หรือ บุรี) นะครับ) สรุป ใคร ไม่สามารถ สรุปด้วย ยถาภูตสัมมัปปัญญา ชนิด อาสัย พระพุทธวจนะแปลไทย กำหนด นิพพาน ตามตัวอย่างที่ผมเสนอ...ว่า (๑) นิพพาน อนัตตา แน่นอน???? (๒) จากหนึ่ง เมื่อ นิพพาน = "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ" ใคร ชี้หน่อยว่า ตรงคำไหน คือ อัตตา ของพระอรหันต์ ที่ตายเข้าโลงแล้ว จะไป ที่ บุรีอะไรนั่น (๓) จาก ๑ และ ๒ และ ตามพระพุทธวจนะ....ธรรมทั้งปวง อนัตตา .....นิพพาน จึงไม่ใช่ อัตตา = ไม่มีอัตตา ไม่ว่าจะกำหนดที่ สังขตธรรมที่สิ้นราคะ โทสะ โมหะ ถาวรแล้ว หรือ  ที่ " นิพพาน คือ "ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ"............ใช่ไหมครับ การที่ผมเสนอเช่นนี้ ..เป็นมิจฉาทิฏฐิตรงไหน???? .. เป็น สัสสตทิฏฐิตรงไหน เป้น อุจเฉททิฏฐิตรงไหน? การที่ผมเสนอเช่นนี้ ....มีเหตุสมควรอะไร? ตรงไหน? ที่จะ เนื่องกับ  "หนังสือ พุทธธรรมฉบับปรับปรุงขยายความ หน้า 239" ข้อความข้างบนนี้ น่าจะ สอดคล้องกับ ..."พระนิพพาน ตามที่พระบรมศาสดาตรัสไว้ ..เป็นไฉน?" F=9b (10 - 26 พ.ค. 51 09:10) นิพพาน รวมอยู่ใน คำว่า ธรรมทั้งปวง ที่ตรัสว่า ธรรมทั้งปวง อนัตตา นิพพาน อนัตตา .....แน่นอน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 27 พ.ค. 51 09:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรียนคุณ เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) (๔) ไม่ทราบได้ว่า ตัวหนาดำ ในคคห  27 คำว่า ..เมื่อดิฉันทั้งหลาย ออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม....นั้น "ปรากฎอยู่ใน หลักฐานที่ จขกท ใช้อ้างอิงหรือ ไฉน?" ...สมควรสอบทานเพื่อความไม่ประมาท ฯ ตอบ ปรากฎในบรรทัดที่ 24 - 27 ตามลิงค์ที่ให้ไว้ ส่วนจะตีความว่าอย่างไร ไม่ขอออกความเห็น เรื่องนิพพาน ถูกนำมาตั้งกระทู้บ่อยเหมือนกัน พระสูตรที่ยกมาอ้างก็มีกันไม่กี่พระสูตร ผมก็เลยรวบรวมไว้ เผื่อในอนาคตมีใครตั้งกระทู้แนวนี้อีกจะได้หาหลักฐานอ้างอิงกันง่าย ๆ ผมได้ save ในคลังกระทู้แล้ว ผมทำด้วยความสุจริตใจ เท่าที่เจอก็ยกมาแสดงทั้งหมด ผมไม่สามารถแสดงเฉพาะพระสูตรที่สอดคล้องกับความเห็นกับตัวเองได้ มันขัดสามัญสำนึกของตัวเอง ก็เลยนำมาแสดงทั้งหมด ถ้าเจอเพิ่มจะนำมาลงไว้ให้นะครับ จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 11:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สอง พระสูตรต่อไปนี้พบในหนังสืออริยสัจจากพระโอษฐ์ของท่านพุทธทาส ไม่ขอนำเนื้อความมาแสดงเพราะเป็นสูตรขนาดยาวและไม่เกี่ยวข้องโดยตรงจะให้เฉพาะลิงค์นะครับ หลักการทดสอบตัวเองว่าเป็นอรหันต์หรือไม่ ปริยายสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  บรรทัดที่ ๓๖๐๗ - ๓๖๖๐.  หน้าที่  ๑๕๕ - ๑๕๗. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=3607&Z=3660&pagebreak=0 คำถามที่อาจใช้ทดสอบความเป็นอรหันต์ ๒. ฉวิโสธนสูตร (๑๑๒) เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๒๔๔๕ - ๒๖๖๙.  หน้าที่  ๑๐๔ - ๑๑๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=2445&Z=2669&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 12:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อัจฉราสูตรที่ ๖             [๑๔๓] เทวดาทูลถามว่า                          ป่าชัฏชื่อโมหนะ อันหมู่นางอัปสรประโคมแล้ว อันหมู่                          ปีศาจสิงอยู่แล้ว ทำไฉนจึงจะหนีไปได้ ฯ             [๑๔๔] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า                          ทางนั้นชื่อว่าเป็นทางตรง ทิศนั้นชื่อว่าไม่มีภัย รถชื่อว่าไม่มี                          เสียงดัง ประกอบด้วยล้อคือธรรม หิริเป็นฝาของรถนั้น                          สติเป็นเกราะกั้นของรถนั้น เรากล่าวธรรมมีสัมมาทิฏฐินำหน้า                          ว่าเป็นสารถี ยานชนิดนี้มีอยู่แก่ผู้ใด จะเป็นหญิงหรือชาย                          ก็ตาม เขา (ย่อมไป) ในสำนักพระนิพพานด้วยยาน                          นี้แหละ ฯ             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๙๕๕ - ๙๖๕.  หน้าที่  ๔๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=955&Z=965&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ๒. ติสสสูตร ว่าด้วยปัจจัยให้เกิดและไม่ให้เกิดโสกะ ...ฯลฯ... [๑๙๗] พ. ดูกรติสสะ เปรียบเหมือน มีบุรุษ ๒ คน คนหนึ่งไม่ฉลาดในหนทาง คนหนึ่งฉลาดในหนทาง บุรุษคนที่ไม่ฉลาดในหนทางนั้น จึงถามทางบุรุษผู้ฉลาดในหนทาง บุรุษ ผู้ฉลาดในหนทางนั้น พึงบอกอย่างนี้ว่า ดูกรบุรุษผู้เจริญ ท่านจงไปตามทางนี้แหละสักครู่หนึ่ง แล้ว จักพบทาง ๒ แพร่ง ในทาง ๒ แพร่งนั้น ท่านจงละทางซ้ายเสีย ถือเอาทางขวาไปตาม ทางนั้นสักครู่หนึ่งแล้ว จักพบราวป่าอันทึบ ท่านจงไปตามนั้นสักพักหนึ่งแล้ว จักพบที่กลุ่มใหญ่ มีเปือกตม จงไปตามทางนั้นสักครู่หนึ่งแล้ว จักพบหนองบึง จงไปตามทางนั้นสักครู่หนึ่งแล้ว จักพบภูมิภาคอันราบรื่น. ดูกรติสสะ เรากระทำอุปมานี้แล เพื่อให้เข้าใจเนื้อความ ในข้อนี้มี อธิบายอย่างนี้. คำว่าบุรุษผู้ไม่ฉลาดในหนทางนี้แล เป็นชื่อแห่งปุถุชน. คำว่าบุรุษผู้ฉลาดใน หนทางนี้แล เป็นชื่อแห่งตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า. คำว่าทาง ๒ แพร่งนี้แล เป็นชื่อแห่ง วิจิกิจฉา. คำว่าทางซ้ายนี้แล เป็นชื่อแห่งมรรคผิดอันประกอบด้วยองค์ ๘ คือ มิจฉาทิฏฐิ ฯลฯ มิจฉาสมาธิ. คำว่าทางขวานี้แล เป็นชื่อแห่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ คือ สัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาสมาธิ. คำว่าราวป่าอันทึบนี้แล เป็นชื่อแห่งอวิชชา. คำว่าที่ลุ่มใหญ่มีเปือกตมนี้แล เป็นชื่อแห่งกามทั้งหลาย. คำว่าหนองบึงนี้แล เป็นชื่อแห่งความโกรธและความคับแค้น. คำว่า ภูมิภาคอันราบรื่นนี้แล เป็นชื่อแห่งนิพพาน. เธอจงยินดีเถิด ติสสะ เธอจงยินดีเถิด ติสสะ ตามโอวาทของเราตามความอนุเคราะห์ของเรา ตามคำพร่ำสอนของเรา พระผู้มีพระภาคได้ตรัส พระพุทธพจน์นี้แล้ว ท่านพระติสสะปลื้มใจ ชื่นชม พระภาษิตของพระผู้มีพระภาคฉะนี้แล.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗  บรรทัดที่ ๒๓๘๔ - ๒๔๔๖.  หน้าที่  ๑๐๔ - ๑๐๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=2384&Z=2446&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความเห็นที่ 33-34 ไม่ได้ยกมาเพื่อสนับสนุนว่านิพพานเป็นสถานที่นะครับ เอามาแสดงให้เห็นว่าบางที่พระพุทธเจ้าก็บรรยายนิพพานในลักษณะอุปมาหรือเปรียบเทียบ ความคิดเห็นที่ 27 น่าจะกล่าวในเชิงเปรียบเทียบเช่นกัน จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชัมพุขาทกสังยุตต์ [๔๙๗] ...ฯลฯ... ดูกรท่านสารีบุตรที่เรียกว่า นิพพานๆ ดังนี้ นิพพานเป็นไฉนหนอ ท่านพระสารีบุตรตอบว่า ดูกรผู้มีอายุ ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่านิพพาน ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  บรรทัดที่ ๖๕๙๑ - ๖๘๑๕.  หน้าที่  ๒๘๗ - ๒๙๕. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=6591&Z=6815&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:43:22 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ภิกขุสูตรที่ ๒ ความกำจัดราคะ เป็นชื่อนิพพานธาตุ             [๓๑] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ ดังนี้ คำว่า ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อแห่งอะไรหนอ? พระผู้มีพระภาค ตรัสตอบว่า ดูกรภิกษุ คำว่า ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อ แห่งนิพพานธาตุ เพราะเหตุนั้น จึงเรียกว่าธรรมเป็นที่สิ้นอาสวะ. ความสิ้นราคะ ชื่อว่าอมตะ             [๓๒] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว ภิกษุนั้นได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้า แต่พระองค์ผู้เจริญ ที่เรียกว่า อมตะๆ ดังนี้ อมตะเป็นไฉน? ทางที่จะให้ถึงอมตะเป็นไฉน?             พ. ดูกรภิกษุ ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่าอมตะ อริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ คือ สัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาสมาธิ นี้แลเรียกว่าทางที่จะให้ถึง อมตะ. จบ สูตรที่ ๗             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๑๕๙ - ๑๗๓.  หน้าที่  ๗ - ๘. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=159&Z=173&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พระไตรปิฏก เล่มที่ ๘  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๘ ปริวาร ย่อหัวข้อสมุฏฐาน [๘๒๖] สังขารทั้งปวงที่ปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา พระนิพพานและบัญญัติ ท่านวินิจฉัยว่า เป็นอนัตตา...ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๘  บรรทัดที่ ๕๘๙๗ - ๕๙๒๑.  หน้าที่  ๒๒๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=8&A=5897&Z=5921&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 27 พ.ค. 51 23:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ๒. อลคัททูปมสูตร ว่าด้วยข้ออุปมาด้วยอสรพิษ [๒๘๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ...ฯลฯ...เธอทั้งหลาย พึงเข้าไปยึดถืออัตตวาทุปาทาน ซึ่งไม่เป็นที่บังเกิด ความโศก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เธอทั้งหลายเห็นอัตตวาทุปาทาน ซึ่งไม่เป็น ที่บังเกิดความโศก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส หรือไม่?             ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่เห็นอัตตวาทุปาทาน ซึ่งไม่เป็นที่บังเกิดความโศก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาสเลย พระเจ้าข้า.             ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็ยังไม่พิจารณาเห็นอัตตวาทุปาทาน ซึ่งไม่เป็นที่บังเกิด ความโศก ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส. ...ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  บรรทัดที่ ๔๔๔๓ - ๔๘๔๕.  หน้าที่  ๑๘๑ - ๑๙๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=4443&Z=4845&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 28 พ.ค. 51 00:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คคห 2 ...ก็ ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือนิพพาน ฯลฯ คคห 3 ...ก็ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันเห็นได้แสนยากฯลฯ คคห 4 ..ก็ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้คือธรรมอันไม่ตาย ฯลฯ คคห 5 ..ก็ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้คือความไม่มีทุกข์ ฯลฯ คคห 6 ..ก็ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ  นี้คือธรรมอันหาความอาลัยมิได้ฯลฯ คคห 7 ...ก้ตรัสไว้ว่า ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สรณะ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ   นี้คือสรณะ ฯลฯ คคห 8 ...ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ คือ นิพพาน อสังขตะ คคห 9...ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นไปแห่งราคะ ความสิ้นไปแห่งโทสะ ความสิ้นไปแห่ง โมหะ ของภิกษุนั้น นี้เราเรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลายก็อนุปาทิเสสนิพพานธาตุเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพอยู่จบพรหมจรรย์ ทำกิจที่ควรทำ เสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของตนอันบรรลุแล้ว มีสังโยชน์ในภพ สิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบเวทนาทั้งปวงในอัตภาพนี้แหละ ของภิกษุนั้น เป็นธรรมชาติอันกิเลสทั้งหลายมีตัณหาเป็นต้นให้เพลิดเพลินมิได้แล้ว จัก (ดับ) เย็น ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เราเรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้แล ฯ คคห 10 ..เป็นที่สิ้นราคะอันไม่มีส่วนเหลือ เสวยธรรมเป็นที่สิ้นโทสะอันไม่มีส่วนเหลือ เสวยธรรมเป็นที่สิ้นโมหะอันไม่มีส่วนเหลือ นิพพานย่อมเป็นคุณชาติอันผู้ได้ บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อัน วิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ดังได้กล่าวมาแล้วแล ฯ... ฯลฯ ดังนั้น ถ้าใครใด ที่เสนอ "นิพพาน ตามพระพุทธวจนะ" เพียงพระสูตรเดียว ก็ตาม แล้ว ใครอื่น จะ กำหนดว่า การที่ใครนั้นเสนอเพียงพระสูตรเดียว นั้นจะ = แสดงเฉพาะพระสูตรที่สอดคล้องกับความเห็นกับตัวเองได้ ..หรือไม่ ...เป็นเรื่องที่ "แต่ละบุคคล ต้องรับผิดชอบ" ในการเสนอ + อ้างอิง + การแสดงความเห็น อีกประการหนึ่ง ที่สำคัญ จะเสนอ เพียงพระสูตรเดียว หรือ หลายๆ พระสูตร ใครในที่นี้จะเสนอว่า ..ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้ ไม่ใช่ นิพพาน ตามที่ คคห 2 อ้างไว้???? ใครในที่นี้จะเสนอว่า ..ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะความสิ้นโมหะ นี้ คือ บุรี(เมือง) ที่พระอรหันต์จะไปอยู่ หลังจากตายแล้ว  ....ตามที่ คคห 27 อ้างไว้???? สรุป เสนอ + อ้างอิง แล้วแตกต่าง ย่อมเป็นไปตามสติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะของบุคคลนั้น เป็นเรื่องธรรมดา.....แต่ ....................พระบรมศาสดายังทรงยังอยู่............. จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 28 พ.ค. 51 00:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ในความเห็นของผมนะครับ เห็นเองรู้เอง....ไม่ต้องรีบคิดเองครับ... แค่เริ่มศึกษาธรรมมะโดยการมีเป้าหมายเพื่อพ้นทุกข์...เห็นความเป็นไตรลักษณ์ของธรรมมะ...ก็มีทุกข์น้อยลงเรื่อยๆแล้วครับ เอาไว้ให้เราเริ่มเข้าใจอริยสัจอย่างแจ่มแจ้งแล้วค่อยมาเปรียบเทียบสิ่งที่เห็นกับความหมายของนิพพานในพระไตรปิฎกดีกว่าครับ จากคุณ : โกวิทย์ - [ 28 พ.ค. 51 15:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ................อย่าประมาท................ ...ไม่มีการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า พระองค์นี้ ...ใครหน้าไหน จะ แสดงตนใน ที่นี้ว่า สามารถ รู้เองเห็นเองได้ ? โดยไม่อาศัย การตรัสรู้ของพระพุทธองค์ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 28 พ.ค. 51 16:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คนทั่วโลกเดินชนพระนิพพานโครม ๆ แต่ไม่รู้จักพระนิพพาน คนทั่วโลกนั่งทับพระนิพพานโครม ๆ แต่ไม่รู้จักพระนิพพาน คนทั่วโลกยืนบนพระนิพพานโครม ๆ แต่ไม่รู้จักพระนิพพาน คนทั่วโลกนอนกับพระนิพพานโครม ๆ แต่ไม่รู้จักพระนิพพาน จากคุณ : ดาญาณ - [ 31 พ.ค. 51 18:06:20 ]