ความคิดเห็นที่ 1 นี้ก็อีกตัวอย่างหนึ่ง จากลานธรรมจักร นรก - สวรรค์ http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16994 ท่านคิดอย่างไรกับเรื่อง สวรรค์ นรก ในแง่ที่ว่า สวรรค์นั้นอยู่บนฟ้ามีวิมานที่สวยงาม มีนางฟ้า ส่วนนรก อยู่ใต้ดิน เป็นที่ที่น่ากลัว มีกะทะทองแดง ต้นงิ้ว ซึ่งดูเหมือนเป็นเรื่องของวัตถุ กับ สวรรค์ นรก ในแง่ที่ว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ซึ่งเป็นเรื่องของอายตนะทั้ง 6 ทั้งนรก ทั้งสวรรค์ มันอยู่ที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ คือ ความรู้สึก ที่เกิดขึ้น ที่นั่น ผมได้อ่านบทความของท่านพุทธทาส เกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยส่วนตัวแล้วผมว่า สวรรค์ อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ น่าจะเป็นแก่นหรือสาระสำคัญในแง่ของศาสนาพุทธที่แท้จริง ใครสนใจบทความของท่านพุทธทาส สามารถหาอ่านได้ที่ http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/heaven92.html จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 13 ส.ค. 51 05:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากคุณ kokorado http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16994 เมื่อก่อนผมก็ชอบอ่านงานของท่านพุทธทาสครับ แน่นอนว่าท่านมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่จะเผยแผ่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ท่านเข้าใจผิดในเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดปฏิเสธโลกหน้า แต่รู้สึกว่าช่วงปลายของชีวิตท่านก็ทราบถึงความจริง แต่ก็สายไปแล้ว เพราะผลงานของท่านก้ได้แพร่หลายไปทั่วแล้ว หัวหน้าโคที่นำฝูงโคไปผิด ฝูงโคก็จะเดินผิดทางไปด้วย น่าเศร้าใจจริงๆ  ----------------------------------------- ต้องถามผู้ศึกษาผลงานของท่าน อย่างคุณโชติ , คุณอุลตร้าแมน คอสมอส ฯลฯ ว่าจริงหรือเปล่าครับ ? ที่ว่ากลับใจในภายหลัง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 13 ส.ค. 51 05:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กรณีธรรมกายนั้น  ดัดแปลงพระธรรมวินัย ให้พุทธบริษัทเข้าใจผิดว่าพระพุทธองค์เป็น  ศาสดาที่เป็นสัสสตวาท กรณีท่านพุทธทาส ก็ดัดแปลงพระธรรมวินัย ให้พุทธบริษัทเข้าใจผิดว่าพระพุทธองค์เป็น  ศาสดาที่เป็นอุจเฉทวาท ----------------------------------------------------------- กรณีธรรมกาย http://b2b2.tripod.com/tmk/ พระพุทธเจ้าตรัสไว้แน่นอนเด็ดขาด                       ว่าลัทธิถืออัตตา ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การปฏิเสธเรื่องอัตตาท่านถือเป็นเรื่องสำคัญเพียงไร จะเห็นได้จากการที่ท่านยกขึ้นตั้งเป็นปัญหาแรก ในคัมภีร์กถาวัตถุนี้ และอุทิศเนื้อที่ให้มากเป็นพิเศษ ดังเนื้อความภาษาบาลีอักษรไทย พิมพ์ในพระไตรปิฎกยาว ถึง 83 หน้า จะยกตัวอย่างพุทธพจน์ที่ท่านอ้างไว้ใน "ปุคคลกถา" มาแสดงให้เห็นหลักการเกี่ยวกับเรื่องอัตตา ๓ แบบ ว่าอย่างไหนไม่ใช่พุทธศาสนา อย่างไหนเป็นพุทธศาสนาดังนี้ ตโยเม เสนิย สตฺถาโร สนฺโต สํวิชฺชมานา โลกสฺมึ . . . ตตฺร เสนิย ยฺวายํ สตฺถา ทิฏฺเฐ เจว ธมฺเม อตฺตานํ สจฺจโต เถตโต ปญฺญเปติ,     อภิสมฺปรายญฺจ อตฺตานํ สจฺจโต เถตโต ปญฺญเปติ; อยํ วุจฺจติ เสนิย สตฺถา สสฺสตวา โท. ตตฺร เสนิย ยฺวายํ สตฺถา ทิฏฺเฐว หิ โข ธมฺเม อตฺตานํ สจฺจเถตโต ปญฺญเปติ, โน จ โข อภิสมฺปรายํ อตฺตา นํ สจฺจโต เถตโต    ปญฺญเปติ; อยํ วุจฺจติ สตฺถา อุจฺเฉทวาโท. ตตฺร เสนิย ยฺวายํ สตฺถา ทิฏฺเฐ เจว ธมฺเม อตฺตานํ สจฺจโต    เถตโต น ปญฺญเปติ, อภิสมฺปรายญฺจ อตฺตา นํ สจฺจโต เถตโต น    ปญฺญเปติ; อยํ วุจฺจติ เสนิย สตฺถา สมฺมาสมฺพุทฺโธ.            (อภิ.ก. 37/188/82 และ อภิ.ปุ 36/103/179)   แปลว่า:  "ดูกรเสนิยะ ศาสดา ๓ ประเภทนี้มีปรากฏอยู่ในโลก . . . ในศาสดา 3 ประเภทนั้น 1. ศาสดาที่บัญญัติ อัตตา โดยความเป็นของจริง โดยความเป็นของแท้ ทั้งในปัจจุบัน ทั้งในเบื้องหน้า นี้เรียกว่าศาสดาที่เป็นสัสสตวาท (ลัทธิมิจฉาทิฏฐิว่าเที่ยง) 2. ศาสดาที่บัญญัติ อัตตา โดยความเป็นของจริง โดยความเป็นของแท้ เฉพาะในปัจจุบัน ไม่บัญญัติ เช่นนั้นในเบื้องหน้า นี้เรียกว่าศาสดาที่เป็นอุจเฉทวาท (ลัทธิมิจฉาทิฏฐิว่าขาดสูญ ) 3. ศาสดาที่ไม่บัญญัติ อัตตา โดยความเป็นของจริง โดยความเป็นของแท้ ทั้งในปัจจุบัน ทั้งในเบื้อง หน้า นี้เรียกว่าศาสดาผู้สัมมาสัมพุทธะ "     โดยเฉพาะลัทธิมิจฉาทิฐิที่เรียกว่าสัสสตวาทนั้น อรรถกถาได้อธิบายไว้อีกว่า        อตฺตานํ สจฺจโต เถตโต ปญฺญเปติ: อตฺตา นาเมโก อตฺถิ นิจฺโจ ธุโว สสฺสโตติ ภูตโต ถิร        โต ปญฺญเปติ               (ปญฺจ.อ.83) แปลว่า: "ข้อความว่า บัญญัติอัตตา โดยความเป็นของจริง โดยความเป็นของแท้ หมายความว่า (ศาสดาที่เป็นสัสสตวาท) บัญญัติโดยความเป็นของจริง โดยความเป็นของมั่นคงว่า มีภาวะอย่างหนึ่งที่ เป็นอัตตา ซึ่งเที่ยง (นิจจะ) คงที่ (ธุวะ) ยั่งยืน (สัสสตะ)" ถ้าจะพูดกันให้ชัดลงไป ตามหลักการของพระพุทธศาสนานั้น ไม่มีเรื่องอัตตาที่จะเลยขึ้นมาให้มา พิจารณาในขั้นว่า นิพพานเป็นอัตตาหรือไม่ด้วยซ้ำ คือเรื่องอัตตานั้นจบไปตั้งแต่ขั้นพิจารณาเรื่องขันธ์ 5 ว่าไม่ เป็นอัตตา แล้วก็จบ คือท่านถือว่าอัตตาซึ่งเป็นศัพท์ที่ใช้แทนกันได้กับ ชีวะ หรือสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขานี้ เป็น คำที่มีโดยสมมติ เป็นภาษาสำหรับสื่อสารกันเท่านั้น และในภาษาบาลีของพุทธศาสนาเถรวาท คำว่า "อัตตา/ตัว ตน" นั้นก็ใช้ในความหมายที่เป็นสมมติทั้งหมด ถ้าอ่านพุทธศาสนาด้วยความเข้าใจอย่างนี้ก็ไม่มีปัญหาเรื่อง อัตตา ที่จะต้องมาพิจารณากันเลยในขั้นปรมัตถ์ ขอย้ำว่า ไม่มีเรื่องอัตตาที่จะพิจารณาขึ้นมาถึงขั้นว่านิพพาน  เป็นอัตตาหรือไม่ เพราะมันจบไปก่อน หน้านั้นแล้ว จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 13 ส.ค. 51 06:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลาย ๆ อย่างท่านพุทธทาส  นั่งคิดแทนพระพุทธเจ้า  เช่น เรื่อง นรก สวรรค์ เทวดา ฯลฯ   ท่านคิดว่า พระพุทธเจ้า คงจะเอออวย สวมรอย กับความเชื่อเดิมในศาสนาพราหมณ์  เพราะพิสูจน์ให้คนโง่ เห็นไม่ได้ ไม่ต้องกล่าวถึงหลักธรรมชั้นสูง อย่าง ปฏิจจสมุปบาท, นิพพาน ท่านพุทธทาสจะคิดแทนพระพุทธเจ้าเองอย่างไร ? ----------------------------------------------------- เทวดามีจริงหรือ ?  โดยท่านพุทธทาส http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/tevada83.html ซึ่งสวรรค์และนรก จะจริงไม่จริงไม่ทราบ; แต่ว่า สามารถบังคับด้วยปาฏิหาริย์ ให้พากันเห็นชัดเจนแท้จริง จนมีความเชื่ออย่างนี้ก็ทำได้; พระพุทธเจ้า ท่านก็ทำได้ เป็นของง่ายๆ แต่ท่านก็ไม่ประสงค์ จะทำอย่างนั้น; กลับเอออวย ไปในบางส่วนว่า ให้ทาน รักษาศีล นี่แหละ จะเป็นทางให้ได้สวรรค์ แล้วเมื่อได้สวรรค์ มาแล้ว เป็นอย่างไร ท่านก็ชี้ให้เห็นว่า สวรรค์นั้น มันเต็มไปด้วยโทษ คือ ความหลงใหลอย่างไร แล้วจึง ทรงแสดงโทษของสวรรค์ ผู้นั้นก็พร้อมที่จะรู้เรื่องโลกุตตระ เขาเห็นจริง เชื่อจริง มาตามลำดับ ว่า ทาน ศีล ให้เกิดสวรรค์, สวรรค์ มีลักษณะ อย่างนั้นๆ ประกอบไปด้วย อาทีนพ-คือโทษ ทำให้โง่ ให้หลง ให้วนเวียน ในวัฏฏสงสาร อย่างนั้นๆ จึงมีจิตใจ พร้อมที่จะรู้เรื่อง อริยสัจจ์ หรือ เรื่องของ โลกุตตระ. อุบายวิธี ทางธรรม เช่นนี้ เราจะเรียกว่า พระพุทธเจ้า ท่านฉลาดในการสวมรอย หรือ อะไรก็ตามเถิด แต่ว่า ความจำเป็น มันบังคับให้ทำได้เพียงเท่านั้น จะไปพิสูจน์ เรื่องนรก สวรรค์ กันมากกว่านั้น ก็ไม่มีเวลา ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็น ทั้งไม่ได้ประโยชน์อะไร จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 13 ส.ค. 51 06:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ควรศึกษาครับ อย่างน้อยดีกว่าไปฟังขี้ปากคนอื่นมาด่าท่าน จะด่าท่านทั้งทีต้องศึกษาให้ลึกซึ้ง ให้รู้จริง อย่าด่าเพราะฟังขี้ปากคนอื่นมา มันจะเสียเหลี่ยมไปเปล่า ๆ แต่ให้ดีต้องปฏิบัติตามหลักพระพุทธศาสนาเทียบด้วย  และดูว่า  ท่านพุทธทาสท่านต้องการสื่ออะไร รวมทั้งต้องรู้ประวัติศาสตร์เหตุการณ์ช่วงนั้นด้วย คือต้องศึกษาให้รอบ ๆ ด้าน ก่อนที่จะด่าพระสงฆ์ที่คนทั่วโลกเขานับถือ ยังไงก็ควรศึกษาครับ รู้ดีกว่าไม่รู้   ไม่ปิดหูปิดตาครับ จากคุณ : hollowpig - [ 13 ส.ค. 51 06:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความจริงก็คือความจริง จะมีทุกอย่างก็ได้(มายา) จะไม่มีก็ได้ ไม่มีใครผิดใครถูก... จากคุณ : ศิษย์ปู่หมอ - [ 13 ส.ค. 51 07:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ควรศึกษาหนังสือของท่านพุทธทาสหรือไม่ ? จากการที่ได้เคยสนทนากับผู้ที่............. มักมีแนวความคิดดังนี้ 1. ไม่เชื่อถือในพระไตรปิฏก (เถรวาท )  โดยเริ่มตั้งแต่ พระอภิธรรม   พระสูตรที่เกี่ยวข้องกับหลักกรรมการเวียนว่ายตายเกิด ( เทวดา เปรต อสุรกาย)(พร้อมที่จะฉีกพระไตรปิฏกทิ้ง ตามอุดมการณ์ของท่าน)    --   ไม่ต้องพูดถึง อรรถกถา คัมภีร์อื่น ๆ ของเถรวาท เช่น วิสุทธิมรรค,  พระอภิธัมมัตถสังคหะ, มิลินทปัญหา  ฯลฯ 2. ปฏิเสธการพูดถึงเรื่องหลักกรรม การเวียนว่ายตายเกิด ( เห็นว่าเป็นเรื่องสัสสตทิฏฐิทั้งหมด) 3. ยึดถือ ความเห็นของท่านพุทธทาส ยิ่งกว่า พระศาสดา ( พระไตรปิฏก )  โดยอ้าง การตีความของท่านพุทธทาส ที่อ้างว่าเป็นภาษาธรรม (ธรรมาธิษฐาน)  ซึ่งในพระไตรปิฏก อรรถกถา บางส่วนเป็นภาษาคน (บุคคลาธิษฐาน)   บางส่วนถูกดัดแปลงเพิ่มเติมเข้ามาจากศาสนาพราหมณ์ ฯลฯ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1  - [ 13 ส.ค. 51 05:30:15 ]   ................................................................. เรียน จขกท. คุณ : เฉลิมศักดิ์1 งานเขียนของท่านพุทธทาส เป็นอีกเวอร์ชั่นหนึ่งของพระธรรมคำสอนของศาสนาพุทธ ที่พยายายามเข้าถึงคนต่างชาติและคนหัวตะวันตกยุคใหม่โดยเฉพาะ โดยในขณะเดียวกัน ก็พยายามที่จะไม่ทำลายน้ำใจหรือแสดงการย่ำยีดูถูกความเชื่อของคนโบราณมากนัก เพียงแต่บอกว่าของเก่า ๆ นั้น บางส่วนมีหลักฐานที่พอจะเชื่อถือได้ แต่บางส่วนก็ไม่มีหลักฐานที่พอจะเชื่อถือได้ ส่วนพระไตรปิฏกและพระสูตรต่าง ๆ นั้นก็เหมือนกัน ล้วนแต่เป็นเอกสารงานเขียน ที่ผ่านการคิดและถ่ายทอดสืบต่อกันลงมา โดยเชื่อกันว่า ต้นตำหรับของตำราจริง ๆ ก็คือพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งท่านจำได้ไหมว่า พระพุทธเจ้าก็ได้สอนไว้แล้วไม่ใช่หรือว่า การจะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไรนั้น ท่านต้องทำอย่างไรบ้าง ???????????? ถ้าท่านเชื่อเพราะท่านพุทธทาสบอกอย่างนั้นอย่างนี้ ก็..................... ถือว่าไม่ถูกต้อง ถ้าท่านเชื่อเพราะพระไตรปิฏกหรือพระสูตรบอกอย่างนั้นอย่างนี้ ก็.....................ไม่ถูกต้องเช่นเดียวกัน พระพุทธเจ้าได้ทรงสอนให้ .........ต้องพิสูจน์เสียก่อนแล้วจึงเชื่อ ท่านจึงต้องลงมือปฏิบัติจริงจนเกิด "ปัญญา" อย่างแท้จริง แล้วท่าน.................ก็จะรู้เองว่าอะไรเชื่อถือได้ ข้อเขียนของท่านพุทธทาส และพระไตรปิฏกและพระสูตร ตลอดจนเอกสารอื่น ๆ ทั้งสิ้นนั้น คนที่มีปัญญาอย่างแท้จริงเท่านั้น ที่จะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ ส่วนคนที่ไม่ยอมลงมือปฏิบัติจนปัญญาไม่เกิดนั้น จะเรียนรู้และเข้าใจศาสนาพุทธแบบคลาดเคลื่อน และจะเกิดอาการการติดยึดความเชื่อ ที่ไม่ถูกต้องส่วนของตนฝ่ายเดียว สาเหตุอีกอย่างหนึ่ง ก็เพราะว่า พระธรรมคำสอนที่แท้จริงของทุก ๆ ศาสนานั้น เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะถ่ายทอดเป็นภาษามนุษย์ ให้ถูกต้องสมบูรณ์แบบได้เลย เป็นอย่างนี้เหมือนกันหมดทุกศาสนา ดังนั้นศาสนาต่าง ๆ จึงพยายามให้มี "ภาษาพระ" ขึ้นมาใช้เป็นภาษาพิเศษ เพื่อให้มีการตีความบิดเบือนหรือคลาดเคลื่อน ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตัวอย่าง เช่น ศาสนาพุทธก็ใช้ภาษาบาลี  เป็นภาษาพระ ศาสนาคริสต์ก็ใช้ภาษาละติน ศาสนาอิสลามก็ใช้ภาษาอาหรับ เป็นต้น โดยถ้าหากว่ามีปัญหาเถียงกันในภายหลัง ก็ให้ย้อนกลับไปดูภาษาต้นทางคือภาษาพระเป็นสำคัญ ทั้งนี้ก็เพราะว่า ในการแปลจากภาษาหนึ่งไปเป็นภาษาอื่น ๆ นั้น จะทำให้เนื้อหาสำคัญ ๆ ที่เป็นของเดิมขาดหายไปบางส่วน และจะเกิดเนื้อหาแปลก ๆ ใหม่ ๆ ขึ้นมาบางส่วน เป็นธรรมดาปกติเสมอ งานเขียนของท่านพุทธทาส ส่วนที่แปลจากภาษาบาลีโดยตรง ที่เป็นเล่มยักษ์ใหญ่ ๆ หลายเล่มนั้น มีความถูกต้องละเอียดชัดเจนดีมาก ๆ แต่คนทั่วไปไม่ค่อยได้อ่านกัน เพราะหนังสือมีราคาแพง และอ่านเข้าใจยาก และคนอ่านต้องอดทนมาก ๆ กว่าจะอ่านจบแต่ละเล่ม ดังนั้น คนส่วนใหญ่ จึงเลือกอ่านอ่านส่วนที่เป็นบทความต่าง ๆ และอ่านเรื่องสั้น ๆ ต่าง ๆ เพราะอ่านเข้าใจง่าย และราคาไม่แพง ซึ่งจริง ๆ แล้ว ข้อเขียนส่วนนี้ของท่านส่วนนี้ เป็นเพียง พระพุทธศาสนาในมุมมองของท่านพุทธทาส เท่านั้น แต่ไม่ใช่ตัวพระธรรมคำสอนของศาสนาพุทธ ที่เป็นแบบต้นฉบับที่แท้จริงทั้งหมด สรุปก็คือ เอกสารต่าง ๆ ทั้งพระไตรปิฏก พระสูตร ข้อเขียนของท่านพุทธทาส และเอกสารของเกจิอาจารย์และครูสอนธรรมะทั้งหลายนั้น ล้วนเป็นเพียง หนังสือคู่มือการปฏิบัติธรรมะเล่มหนึ่ง ๆ เท่านั้นเอง ต่อให้ท่านอ่านหนังสือทั้งหมดนั้น แล้วท่องจำได้ขึ้นใจทั้งหมดทุกเล่มที่มีในโลกนี้ มันก็จะไม่ทำให้ท่านบรรลุธรรมได้แต่อย่างใดเลย ตรงกันข้าม ถ้าท่านอ่านหรือศึกษาเพียงพื้นฐาน เพื่อรู้ธรรมะสำคัญ ๆ เพียงเท่าที่จำเป็น คือเช่น ส่วนที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้และทรงเผยแพร่จริง ๆ ได้แก่ อริยสัจสี่ แล้วท่านลงมือปฏิบัติสมาธิและวิปัสสนา อย่างจริงจังและต่อเนื่อง จนกระทั่งท่านเกิด ญาณปัญญา แล้วท่านเกิดการ "หยั่งรู้" ท่านก็จะรู้เองว่าอะไรจริง หรืออะไรไม่จริง ซึ่งเรื่องแบบนี้เป็นปัจจัตตัง คือรู้ได้เฉพาะตน และเมื่อท่านรู้ถึงระดับนี้แล้ว หากท่านต้องการจะเขียนตำราธรรมะสักเล่มหนึ่ง สิ่งที่ท่านเขียนหรือเผยแพร่ต่อไปนั้น ก็จะเป็นเพียงอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง ของศาสนาพุทธ เช่นเดียวกัยงานเขียน ของท่านพุทธทาสเหมือนกัน ขอยุติการตอบเพียงเท่านี้ ขอให้ท่านโชคดี และขอให้ทุก ๆ ท่านเจริญในธรรม แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 15:27:28 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 08:31:59 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 08:31:21 จากคุณ : kongsilp2000 - [ 13 ส.ค. 51 08:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ศึกษาไว้ก็ไม่เสียหลาย .. ^^ จากคุณ : apple_meppo - [ 13 ส.ค. 51 08:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ประเด็นนี้ ไม่ใช่แต่เฉพาะคำสอนของท่านพุทธทาสเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะเป็นคำสอนของใครก็ตาม แม้ของพระพุทธเจ้า และเหล่าพระอรหันตสาวก ของเจ้าของกระทู้หรือผู้ตอบกระทู้ หากอ่านแล้วเป็นไปในด้านธรรมะส่งเสริมชีวิตให้ดีงามก็ควรอ่าน ควรเรียนรู้ แต่ไม่ควรจะเชื่อเลยเสียทีเดียว และไม่ควรจะปฏิเสธเลยทีเดียวไปทั้งหมด  อะไรจริงไม่จริง ให้ปฏิบัติตาม ปฏิบัติให้ไปเรื่อยๆ ถึงจุดหนึ่งจะรู้ได้ อะไรดีเราก็ว่าดีเก็บเอาไว้ จำเป็นก็เผยแผ่กันต่อไป อะไรไม่ดี ก็บอกกล่าวกันดีๆ แต่ไม่ใช่สอดเสียด... ผู้ที่จะรู้ว่าจริง หรือไม่จริงก็คือคนที่ปฏิบัติตามมาแล้ว ได้ผลมาระดับที่พิสูจน์ได้ว่าจริงหรือไม่จริงมาแล้ว นี่แหละถึงจะนำมาพูดได้ ผู้ที่จะสอนใคร จะพร่ำบอกใครก็ตามควรจะเป็นผู้ที่ปฏิบัติมาแล้วได้รับผลจริงมาแล้วเหมือนกัน ไม่เช่นนั้น หากข้อความ หรือถ้อยคำของผู้นั้นเผยแพร่ออกไป มารู้ทีหลังว่ากล่าวผิดไปแล้ว ก็จะสายเกินกาล ขอบอกไว้ให้เป็นข้อคิดนะครับ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 09:06:30 จากคุณ : ศิรัสพล - [ 13 ส.ค. 51 09:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนแรกอ่านกระทู้แล้วรู้สึกอึดอัด และเกิดคำถามในใจว่าอะไรกันมนุษย์เดี๋วยนี้เขาอวดฉลาดกันขนาดนี้เชียวหรือ ไม่เว้นแม้ท่าน พุทธทาส ที่คนนับถือท่านเกือบทั้งโลก แต่พอได้อ่านความเห็นที่7 ดิฉันก็หายอึดอัด สาธุ ตามนั้นเลยค่ะ ดิฉันเริ่มศึกษาศาสนาจากการอ่านหนังสือท่านพุทธทาส ข้อที่ว่าด้วย การทำหน้าที่ที่ดีคือการปฏิบัติธรรม และอ่านหนังสือท่านตลอดมาและเป็นสมาชิกรับหนังสือพุทธสาสนา รายปักษ์3เดือน ปัจจุบันฝึกปฏิบัติสายหลวงปู่มั้น และยิ่งเข้าใจลึกซึ้งในธรรมะของท่านพุทธทาส ขออนุโมทนาสาธุ กับความรู้ที่ได้อ่านจากทุกท่านค่ะ จากคุณ : หญ้าสีเขียว - [ 13 ส.ค. 51 10:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยิ่งมีคนกล่าวหาท่านพุทธทาส ชาวพุทธยิ่งสมควรอ่านงานของท่านอย่างพินิจพิจารณาด้วยตนเอง ว่าจะเป็นไปตามข้อกล่าวหาหรือไม่ และสมควรที่จะปฏิบัติเพื่อพิสูจน์ธรรมะของพระพุทธองค์ด้วยตนเอง จะได้ไม่เชื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยอคติ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 13 ส.ค. 51 10:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 --- ได้ฟัง และอ่านหนังสือ ของท่านพุทธทาส ทำให้เข้าใจเรื่อง อัตตา(ที่เข้าใจผิดว่ามีอัตตา) และอนัตตา  ขึ้น ---- แต่ผู้ที่ศึกษาหนังสือของท่านบางส่วน มักจะเข้าใจว่าไม่มีภูมิอื่นและไม่ยอมรับว่ามีภพอื่น  ไม่ยอมรับว่าคำสอนของพระศาสดามีทั้งที่เป็นการทำความเข้าใจระดับสมมติไปหาปรมัตถ์ คือเห็นว่ามีแต่ภาษาธรรมปรมัตถ์อย่างเดียว ต้องตีความเป็นปรมัตถ์อย่างเดียว  ซึ่งไม่ตรงกับความเป็นจริง   -- บางส่วนเข้าใจว่ามีจิตเดิมที่ถาวร ซึ่งเป็นความเข้าใจผิด --  บางส่วนไม่ยอมรับว่าฤทธิ์มี จนไปตีความปรากฎการณ์ไปออกนอกทางจนเป็นเรื่องไม่สมควร  และแต่งหนังสือเผยแพร่ ---------- ศึกษาเมื่อเข้าใจแก่น แล้วหากมีเรื่องที่อื่นที่สงสัยควรศึกษาพระไตรปิฎก และ คำอธิบายพระไตรปิฎก(อรรถกถา) ได้ทราบคำสอนอย่างครบถ้วนถูกต้องยิ่งขึ้น http://www.84000.org/ จากคุณ : วงกลม - [ 13 ส.ค. 51 11:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ควรอ่าน ควรศึกษา แต่ไม่ควรเชื่อทั้งหมดครับ เช่นเดียวกับหนังสือของ อ.บุญมีเช่นกันครับ ที่สำี่คัญ ลูกศิษย์ไม่ควรจะเอออวยตามทิฎฐิหรือกการกระทำของอาจารย์เสียหมด ควรจะใช้ปัญญาพิจารณาคุณ-โทษ ใช้ปัญญาปล่อยวางสิ่งที่(ตัวเอง)ทำอะไรไม่ได้ ทั้งนี้รวมถึงอาจารย์ทุกท่าน ก็ควรใช้กาลามสูตรเป็นหลักการพิจารณา และอาศัยพุทธพจน์อื่นๆ จากพระสูตรพิจารณาด้วย ข้อ 1 ไม่สมควรครับ ผมไม่เห็นด้วย อันนี้ กรรมใครก็กรรมใครครับ ข้อ 2 หลักกรรม และการเวียนว่ายตายเกิด จะเป็นสัสสตทิฏฐิหรือไม่ ขึ้นอยู่กับ ความเข้าใจเรื่องวิญญาณ หรือ จิต ว่าเิกิด-ดับอย่างไร เป็นอนัตตาอย่างไร ปฏิจสมุปบาทอธิบายวิญญาณอย่างไร ส่วนเรื่องหลักกรรมและการเวียนว่ายตายเกิด หรือโอปปาติกะนั้น พุทธองค์ตรัสไว้ชัดที่สุดแล้วครับ ส่วนจะเข้าไปรู้ไปเห็นด้วยตนเองได้หรือไม่ แล้วแต่คนครับ ข้อ 3 ผมเห็นด้วยครับ ความจริงในพุทธศาสนามี 2 ระดับ คือ สมมุติ และ ปรมัต จริงแบบสมมุติคือ สมมุติของคนทั่วโลกบอกว่าจริง เช่น คนเป็นคน สัตว์เป็นสัตว์ เงินใช้ซื้อของได้ ส่วนหนึ่งคือ บุคคลาธิษฐานก็นั่นเอง   จริงแบบปรมัตคือ จริงตามสภาวะธรรม เช่น มนุษย์คือขันธ์ทั้ง 5 ประกอบกัน, ขันธ์ 5 ไม่เที่ยง, ขันธ์ 5 นั้นเป็นทุกข์, ขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ตัวเขา น่คือลักษณะของ ธรรมาธิษฐาน ส่วนเรื่องความรู้ของพราหมณ์ เป็นเรื่องจริงครับ พุทธองค์ทรงยอมรับสิ่งที่ดีของพราหมณ์ว่าดี หากเป็นกุศลก็เป็นกุศล พุทธศาสนาสอนความจริง ดีก็ว่าดี เหมาะสมก็ว่าเหมาะสม ไม่ได้แบ่งแยกลัทธิอะไร ไม่ได้ห้ามเส้นสรวงบูชาผู้ที่ควรบูชา(จะเป็นคนหรือไม่ใช่คนก็ตาม) แต่ให้อาศัย พระรัตนไตรเป็นที่พึ่งสูงสุดเพื่อความพ้นทุกข์ แต่ก็มีสิ่งที่พุทธศาสนาไม่เห็นด้วยกับพราหมณ์เช่นกัน เช่นการเชือดสัตว์บูชายันต์ การแบ่งวรรณะ เรื่องอาตมัน-ปรมัตมัน จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 13 ส.ค. 51 12:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 13 ส.ค. 51 12:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สำหรับผู้ที่ยังใหม่กับทางพุทธหรือผู้ที่เริ่มต้นศึกษาธรรมในพระพุทธศาสนา  ผมว่ายังไม่ควรเริ่มต้นกับงานของท่านพุทธทาส  เพราะงานของท่านพุทธทาสออกจะสุดโต่งไปที่ปลายด้านหนึ่ง  ซึ่งสำหรับผู้เริ่มต้นใหม่  ก็อาจจะกลายเป็นหลงปักใจเชื่อแบบไม่ยอมเปลี่ยนใจ เหมือนกับพวกที่เริ่มต้นก็นับถือธรรมกาย ก็เป็นการยากที่จะเปลี่ยนความคิดของพวกเขาเหล่านั้น ถ้าจะเริ่มต้นศึกษาธรรมะ  ผมว่าน่าจะเริ่มจากงานของท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) ก่อน (โดยเฉพาะหนังสือพุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ)  เพราะงานของท่านของค่อนข้างกลางๆ คือไม่ฟันธงไปด้านใดด้านหนึ่ง และก็มีรูปแบบของการศึกษาที่เป็นระบบ อ่านเข้าใจง่าย เป็นการปูพื้นฐานไปสู่การศึกษาธรรมะในขั้นต่อๆ ไป  เมื่ออ่านงานของท่านแล้ว จะไปศึกษางานของท่านพุทธทาส หรืองานของท่านอื่นๆ ก็ไม่มีปัญหาแล้วทีนี้ จากคุณ : ทนายที่รัก - [ 13 ส.ค. 51 13:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณทนายที่รักกล่าวดีแล้วครับ แต่ไม่ควรใช้คำว่าสุดโต่งนะครับ เพราะโดยรวมพุทธศาสนาเป็นทางายกลางอยู่แล้ว เพียงแต่ว่า สายกลางของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไป ท่านพุทธทาสมีลักษณะของการสอน แบบ "เซน" เหมือนอย่างที่พระเซนสมัยโบราณบรรลุธรรมแล้วฉีกคัมภีร์ทิ้ง อะไรทำนองนั้น (ยกตัวอย่างมาเฉยๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าใครบรรลุธรรมหรือไม่บรรลุธรรมนะครับ) การสอนแบบนี้ เป็นการกระทุ้งแรงๆที่จิตครับ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นที่ยอมรับไม่ได้ สำหรับผู้ที่ศึกษาจากคัมภีร์มากๆและยังปล่อยวางไม่ได้กับการยึดถือคัมภีร์นั้นๆ (แต่คัมภีร์นั้นก็สำคัญเพราะยังต้องใช้อ้างอิง ใช้ตรวจสอบการปฏิบัติ แต่ไม่ได้เอาไว้ยึดมั่นถือมั่น) ผมเห็นว่า การที่คนเราจะมีทิฏฐิตามอาจารย์ หรือยึดติดกับรูปแบบของอาจารย์ หรือแม้กระทั่งการกระทำของอาจารย์ หากไม่ได้ก่อให้เกิดอกุศลใดๆ ก็ถือว่าไม่เสียหาย แต่หาก "สำคัญผิด" นอกจากจะไม่เกิดปัญญาแล้ว ยังทำให้เนิ่นช้าในการปฏิบัติอีกด้วย ซึ่งตรงนี้ก็ต้องใช้พุทธพจน์ในพระไตรปิฎกมาตรวจสอบ ส่วนการเปลี่ยนใจ นั้นสำคัญที่ว่า คุณต้องให้น้ำหนักกับพุทธพจน์เป็นหลัก และให้น้ำหนักกับคำสอนอาจารย์เป้นรองครับ แต่ถ้าไปเชื่ออาจารย์มากกว่า โอกาสพลาดย่อมมีมากกว่าแน่นอน จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 13 ส.ค. 51 15:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใครช่วยอธิบายผมที ว่าคห.1 เ็ป็นตัวอย่างที่ตรงกับเนื้อหาในหัวข้ออย่างไร ผมไม่เห็นว่าท่านพุทธทาส จะบอกขัดกับพระไตรปิฏกตรงไหน งง? จากคุณ : Panda-baker - [ 13 ส.ค. 51 15:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ต้องไม่ลืมว่า ผลงานชุด "จากพระโอษฐ์" ของท่านพุทธทาสนั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด มีคุณูปการต่อชาวพุทธเราอย่างไร หากพิจารณาจากผลงานชุด "จากพระโอษฐ์" ของท่าน ก็น่าจะสะท้อนใจเรามิใช่หรือครับว่าท่านมุ่งมั่น ศรัทธา ตามแนวพระไตรปิฎกเพียงใด จากคุณ : ประกายจันทร์ - [ 13 ส.ค. 51 17:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 1. ไม่เชื่อถือในพระไตรปิฏก (เถรวาท )  โดยเริ่มตั้งแต่ พระอภิธรรม ประโยคเ่ช่นนี้ หมายความว่า (๑) เพราะ พิจารณา สอบทาน แล้วเห็นตรงตามท่านพุทธทาสแล้วว่า พระอภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ ไม่ใช่อภิธัมมัตถสังคหะ ที่เกิดที่ลังกา ราว พ.ศ. 1200 (๑) พระอภิธรรมปิฎก ไม่อยู่ในรูปพระพุทธวจนะ เช่น พระ พุทธวจนะ ตรัส คำว่า อภิเจตสิกไว้ ฯลฯ ...ความเห็นว่า พระอภิธรรมปิฎก ไม่อยู่ในรูปพระพุทธวจนะ จึง ไม่ใช่ = ไม่เชื่อถือในพระไตรปิฏก (เถรวาท )  โดยเริ่มตั้งแต่ พระอภิธรรม เรื่องแค่นี้ ใครทำเป็นไม่เข้าใจ ครับ เชื่อการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เพราะ กาลามสูตร ทั้ง ๑๐ ข้อ ตามที่ทรงประทานไว้ ดังนั้น ใคร เชื่ออย่างฝังหัวใจลงไปทั้งหมด โดยไม่ อาศัย กาลามสูตร ไม่ว่าพระสูตร พระอภิธรรม ความเชื่อเช่นนั้น เข้าข่าย อกุศล มั๊ง เลิก ตั้งประเด็น ที่อิง ความเชื่อ ได้แล้ว ..เชย+โบราณ (๒) ประเด็น 2. ปฏิเสธการพูดถึงเรื่องหลักกรรม การเวียนว่ายตายเกิด ( เห็นว่าเป็นเรื่องสัสสตทิฏฐิทั้งหมด) จงแสดงหลักฐานว่า "ได้ปฏิเสธหลักกรรม" ตามที่กล่าวหา ยืนยันว่าได้เคย อ้างสำนวนแปลท่านพุทธทาส ที่แปลพระสูตร เกี่ยวกับหลักกรรม ไว้ว่า ฯลฯ กรรมนั้น อันบุคคลนั้นพึงเสวยผล ในอัตตภาพนี้นั่นเทียว วัตถุ (พื้นที่) อื่นหามีไม่ เพราะฉะนั้น ภิกษุผู้รู้ประจักษ์ ฯลฯ ครั้งนี้ อ้างเพิ่มใหม่ สำนวนแปลของมหาจุฬาฯ..เทียบกับที่ท่านพุทธทาสแปล ฯลฯ กรรมที่คนเขลานั้นทำแล้ว จะมากหรือน้อยก้ตาม ย่อมให้ผลในอัตตภาพนี้แล้ว สิ่งอื่น (ที่จะรองรับผลกรรมนั้น) ไม่มี ฯลฯ ถามว่า ถ้าชาวพุทธใดกล่าวว่า ....จะมีปรมัตถ์ ที่อนัตตา หอบหิ้วเอามหากุศล (เช่น เพราะเรียนอภิธัมมัตถสังคหะ จบ ๙ ปริเฉทเป็นต้น)ไปเกิดใหม่ หลังจากตายเข้าโลงแล้ว เพราะ กรรม ...คำพูดเช่นนี้ ไม่เป็น มิจฉาทิฏฐิคือ สัสสตทิฏฐิ ตรงไหน? ที่สำคัญ วาทะหรือคำกล่าวเช่นนี้ ไม่ใช่ อัตตวาทุปาทาน หรือ เมื่อ อัตตวาทุปาทาน วาทะที่กล่าวว่ามีอัตตา ด้วยอำนาจอุปาทาน ...เมื่อชาวพุทธใดนั้น ยังมีอวิชชา และหรืออนุสัยคืออวิชชา และหรืออวิชชาสวะ ประเด็น 3. ยึดถือ ความเห็นของท่านพุทธทาส ยิ่งกว่า พระศาสดา ( พระไตรปิฏก )  โดยอ้าง การตีความของท่านพุทธทาส ที่อ้างว่าเป็นภาษาธรรม (ธรรมาธิษฐาน)  ซึ่งในพระไตรปิฏก อรรถกถา บางส่วนเป็นภาษาคน (บุคคลาธิษฐาน)  บางส่วนถูกดัดแปลงเพิ่มเติมเข้ามาจากศาสนาพราหมณ์ ฯลฯ ประเด็นนี้ เข้าข่าย ....เที่ยวกล่าวหาผู้อื่น โดยเอาอะไรๆ ของตนเองเป็นที่ตั้ง ยุวพุทธ ลองเทียบดู เชื่อท่านพุทธทาส ปลอดภัยกว่า เชื่อ ผู้ทึ่เสนอเช่นที่เสนอ เพราะ ท่านพุทธทาส เน้นย้ำ กาลามสูตร + + + ที่สำคัญ ถ้า สิ่งที่ท่านพุทธทาสเสนอผิด เช่น "พระอภิธรรมปิฎก ไม่อยู่ในรูปพระพุทธวจนะ" (จากความจำ)"ทำไมจึง ไม่เฉกเช่น กรณีธรรมกายฯลฯ" สรุป ควรศึกษาครับ ..จะได้ไม่เข้าข่าย "ทำร้ายสติปัญญาของตนเองเพราะ ยึดมั่นถือมั่นใน ฯลฯ" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 13 ส.ค. 51 23:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ในบรรดานักศึกษาธรรม โลกทัศน์ของผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมนั้นแตกต่างกันตามบริบท และขัดแย้งกันไปมา --------------------------------------------------------- กลุ่มแรก กลุ่มจารีตอนุรักษ์นิยม โลกทัศน์และอุดมการณ์ ทางศาสนาของคนดั้งเดิมและอนุรักษ์นิยม เริ่มต้นที่ตัวแทนพุทธศาสนา แบบชาวบ้าน ซึ่งผสมกลมกลืนระหว่างพุทธ พรามณ์ ผี ในลักษณะที่มีความสัมพันธ์เชิงอุปถัมป์ ระหว่างผีและพุทธ ได้แก่การนำเอาความคิดพื้นบ้านทั่วไปเกี่ยวกับ(animism)เกี่ยวกับผีสางนางไม้เทวดา กับการทำบุญ การทำบุญอุทิศ คือผีก็ได้ ศาสนาก็ได้ประโยชน์ สังคมร่มเย็นเพราะผีคือ ตัวแทนอำนาจของสังคมแบบชาวบ้าน สถานะของนักบวชต่อชุมชนก็ศักดิ์สิทธ์ขึ้น เพราะมีอำนาจ เฉพาะทาง คือสามารถส่งของไปให้ผีได้  สังคมเกษตรกรรมที่ไม่ใหญ่มากนัก สังคมสงบสุขได้ ก็เพราะการควบคุมทางสังคมดังที่ว่า เนื้่อหาคำสอนของกลุ่มนี้ วนเวียน ไปกับ นรก สวรรค์ ตาม แบบฝาผนังโบสถ์ การเวียนว่ายตายเกิด นางฟ้าเทพอัปสรล้วนแต่เปลือยหน้าอก ุเทวดาอยู่บนเมฆ ไม่เคยได้ยินกลุ่มนี้พูดให้ได้ยินว่าทุกข์ใจและต้องการดับทุกข์ ต่อมาเมื่อนักบวชสามารถส่งของให้ ผีได้ ก็เกิดตัวแทนมนุษย์ศักดิ์สิทธิ์ มีอิทธิปาฏิหาริย์ ปลุก เสก เป่า ของขลัง ตามความเชื่อให้ สมกับกิเลสต้องการ เช่น เมตตามมหานิยม สนองต่อราคะ คงกระพันชาตรี สนองต่อโทสะ ทั้งนี้ ก็เพื่อสร้าง ผู้วิเศษน้อยเหล่านี้ ผู้วิเศษใหญ่น้ัอยคนศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่จะแตะต้องไม่ได้เพราะ เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ใครปรามาสท่านผู้วิเศษเหล่านี้เป็นความผิดบาปและจะต้องตกนรก เมื่อมาดู ปัญญาชนของกลุ่มอนุรักษ์นิยมก็สมชื่อ คือ ผ่านการศึกษาแบบท่องจำแบบดั้งเดิม  คือเชื่อว่าความจริงมี แต่การเข้าถึง นั้นจะต้องจดจำสิ่งที่เรียกว่าความจริงนั้นไว้ การศึกษาเหล่านี้คง อำนาจไว้ที่การสอบ ซึ่งคำตอบถูกต้องจะถูกกำหนดไว้ หากแตกต่างไปกว่านี้ก็จะถือว่าผิด เพราะ ฉะนั้นการศึกษาในระัดับนี้จะไม่มีคำว่าแตกต่าง และห้ามตั้งคำถามใด ๆ ต่อตัวคัมภีร์ หรือ คำอธิบาย ส่วนการปฏิบัติธรรมตามความหมายของอนุัรักษ์นิยมก็คือนั่งหลับตา ครั้งหนึ่ง 5 นาทีบ้าง 1 ชั่วโมง บ้าง ส่วนใหญ่จะสอนให้ทำบุญ หลักการสอนก็คือให้ทำบุญ ทำบุญอุทิศ ให้ไปสวรรค์ ส่วนเรื่องทุกข์และความดับทุกข์ นั้นจะไม่พบเรื่องราวเช่นนี้ในกุล่มนี้ ความสำคัญของกลุ่มอนุรักษ์นิยมคือกุมอำนาจการให้คุณ ให้โทษ และอำนาจการตีความ ไว้ในมือ --------------------------- กลุ่มที่สำคัญได้แก่หลวงพ่อผู้วิเศษต่าง ๆ นักศึกษาคัมภีร์ศาสนาแบบท่องจำเพื่อเลื่อนระดับต่าง ๆ คือพุทธศาสนาแบบกลุ่มอนุรักษ์นิยม  แต่เนื่องจากเป็นวิธีการที่ไม่สอดรับกับสังคมสมัยใหม่ที่ไม่ใช่ สังคมเกษตรกรรม และยุคสมัยที่เปลี่ยนเป็นประชาธิปไตย สังเกตได้จากปัญญาชนของกลุ่มนี้ ซึ่งปัจจุบันลดน้อยถอยลงไป และเสื่อมความนิยม ----------------------------- กลุ่มที่สอง กลุ่มปรับปรุงจารีต กลุ่มนี้มีโลกทัศน์ที่ไม่แตกต่างจากกลุ่มที่หนึ่ง แต่กลุ่มนี้พยายามปรับตัวเข้ากับสังคมยุคใหม่ โดยนำ ความเชื่อเดิม มาใส่รูปแบบที่น่าศรัทธา โดยพยายาม อ้างอิงบุคคลสำคัญต่าง ๆ ของสังคม กลุ่มนี้แสวงหาสาวกจำนวนมาก และ สิ่งก่อสร้างนิยมสร้างอลังการกันหลาย ๆ ไร่   หรือต้องการให้สถานที่นั้นใหญ่ยิ่ง ทุกสิ่งของกลุ่มนี้จะ้ต้องอลังการตัวผู้นำจะถูกชูขึ้นมา ว่าเป็นพระอรหันต์บ้าง เป็นผู้สืบทอดวิชาจากพระพุทธเจ้าบ้าง ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากการอ้างอิงคนศักดิ์สิทธิ์ กลุ่มนี้ถือว่าเนื้อหาต่าง ๆ คงเดิมสอดคล้องกับจารีต   แต่ปรับปรุงรูปแบบให้น่าสนใจ การปฏิบัติธรรมของคนกลุ่มนี้ก็เช่นเดียวกับอนุรักษ์นิยมจารีัต --------------------------------- ปัญญาชนของกลุ่มนี้บางคนเป็นบุคคลชั้นสูง ข้าราชการ นักธุรกิจ ที่ชอบรูปแบบอลังการและ เชิดชู เห็นความสำคัญของตนเอง แต่เนื่องจากการปรับปรุงจารีต มักจะถูกคัดค้านจากปัญญาชนกลุ่มแรก มีความจำเป็นที่จะต้องอ้างอิง การศึกษาแบบดั้งเดิม จึงมีการส่งเสริมการท่องจำ และอ้างอิงปริมาณของวุฒิการศึกษาทั้งทางโลก และทางธรรม ตลอดจนสร้างรูปแบบการสอบของตนเอง เพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับความคิด ของตนเอง ----------------------------------- กลุ่มที่สาม กลุ่มปฏิรูป กลุ่มนี้เป็นกลุ่มคนที่คิดแตกต่างจากกลุ่มจารีตเริ่มมีการตั้งคำถาม และแสวงหาความรู้อย่างหลากหลาย เริ่มแรก คือการก่อตั้งนิกายธรรมยุติของ ร.4  และปฏิรูปพระธรรมวินัยให้สมบูรณ์ การกำเนิดธรรมยุตินิกายเป็นการปฏิรูปพุทธศาสนาให้เข้ากับ ระบบสังคมสมัยใหม่ ซึ่งเป็นเหตุผลนิยม และ การปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ส่งผลให้ มหานิกายเกิดการปรับปรุงครั้งใหญ่ การเกิดธรรมยุตินิกายก็เกิดความขัดแย้งต่าง ๆ มาก มายพอสมควร ไปหาอ่านประวัติพระไพรีพินาศ การแกล้งใส่ข้าวต้มร้อน ๆใส่ในบาตรพระธรรมยุติ จนถึงปัจจุบันสายพระปฏิบัติหรือพระป่าซึ่งเป็นผลจากการปฏิรูปพระธรรมวินัยครั้งนั้นก่อให้เกิดพระป่า ซึ่งต่อมาก็ผสมผสานไปกับกลุ่มจารีตนิยม ประเภทคนศักดิืสิทธิ แต่เด่นเรื่องเคร่งพระธรรมวินัย รุ่นต่อมา คือ นายนรินทร์ กลึง บวชลูกสาวเป็นสามเณรี นายนรินทร์ กลึง พื่นฐานที่ได้ศึกษาจากการบวชธรรมยุตินิกาย และได้เป็นถึงเจ้าเมือง จนถึงเป็นนักธุรกิจ แต่ก็มีความ คิดก้าวหน้าจนกว่าคนยุคนั้นจะตามทัน จนถูกกล่าวหาว่าเป็นบ้า  ต่อมาท่านพุทธทาสแห่งสวนโมกข พลารามได้เผยแพร่ธรรมะโดยอ้างอิงพระไตรปิฏก ซึ่งเป็นการเผยแพร่ธรรมต่อประชาชน โดยไม่ถูก ผูกขาดกับผู้เชี่ยวชาญที่ท่องจำซึ่งไม่ได้เผยแพร่ในวงกว้าง การนำเสนอของท่านไม่ว่าการเขียนหนังสือ เรื่องพระพุทธรูปบังพระพุทธเจ้า ใบลานบังพระธรรม ลูกชาวบ้านบังพระสงฆ์  นับว่าฮือฮาขัดกับพวจารีตนิยม  การก่อสร้างของท่านพุทธทาสก็ฮือฮา คือโรงมหรสพทางวิญญาณ ซึ่งรวบรวมธรรมมะข้ามวัฒนธรรมหลายประการ สิ่งที่นำมาสอนก็มีอยู่ 2 เรื่อง คือทุกข์และความดับทุกข์ซึ่งก็ขัดกับจารีตนิยมที่สอนนรกใต้ดิน และสวรรค์เทวดาเปลือยอก ดังนั้นธรรมมะของท่านจึงได้รับการตอบรับจากปัญญาชน ได้แก่ชนชั้นสูงบางท่าน ผู้พิพากษา และ ผู้ศึกษาและปฏิบัติธรรมแนวก้าวหน้า และท่านพุทธทาสก็ไม่ได้สร้างตนเองให้เป็นคนวิเศษดังเช่น กลุ่มอนุรักษ์นิยม ที่ฮือฮาคือการเปิดเผยว่าอภิธรรมเป็นเรื่องแต่งในสมัยหลังตลอดจนวิพากษ์อภิธรรม    และการค้นพบว่าท่านพระพุทธโฆษาจารย์นั้นเป็นพรามณ์สอดแต่งเรื่องแต่งหลายเืรื่องเข้ามา ทำให้ กลุ่มจารีตนั้นไม่พอใจ จนเกือบเกิดอธิกรณ์กับท่าน แต่พระผู้ใหญ่ก็เข้าใจท่านจนไม่เกิดเรื่องอธิกรณ์กับท่าน   และตามไปดูงานที่สวนโมกข์กับท่านด้วย ท่านพุทธทาสท่านศึกษาธรรมมะทุกแง่ทุกมุม ไม่ศึกษาเฉพาะพระไตรปิฏกเถรวาท ศึกษามหายาน ศึกษาเซ็น ไปด้วย สิ่งที่เป็นผลสะเทือนอีกอย่างหนึ่งคือ ภาษาคน ภาษาธรรม ทำให้ธรรมมะของ ท่านนั้นเข้าใจได้แจ่มแจ้ง มากกว่าแบบจารีตนิยมที่ยังไม่ปรับตัว ท่านพุทธทาสได้พิสูจน์แล้วว่า ท่านทำให้ดู (คือสอนคนจนวาระสุดท้ายและยิ่งกว่าขงเบ้งคือพินัยกรรม) อยู่ให้เป็น ท่านได้แสดง ถึงความวิริยะ ในการศึกษาพุทธศาสนาทุกแง่ คนที่โจมตีท่านมีอยู่ 2 กลุ่ม คือกลุ่มอภิธรรม ซึ่งมี พตท.อนันต์ เสนาขันธ์ และคณะ  กลุ่มที่สองคือกลุ่มของโพธิรักษ์ที่กล่าวหาท่านว่า ท่านนำเอาธรรมมะชั้นสูงมาสอนไม่เหมาะกับสังคม ----------------------------------------------     กลุ่มนี้จะมีปัญญาชน ข้าราชการ หรือผู้ที่มีการศึกษา เอ็นจีโอ เป็นปัญญาชนหลัก เนื่องจากคำสอนของท่าน ขัดกับ พวกจารีตนิยม หรือท่านชอบเปิดโปง ท่านนำเอา พระวินัยปิฏกมารวบรวมพฤติกรรมของพระ เช่น ภิกษุเปือกปอ หรือไม่ ก็สันดานกา ก็ปรากฎมาก่อนปี 2500 ดังนั้น คนที่ไม่ชอบท่านก็เป็นพวกแรกเท่านั้น ----------------------------------------------- กลุ่มที่ 4 กลุ่มปฏิืวัติ กลุ่มนี้มีความเห็นที่รุนแรงต่อกลุ่มจารีตนิยมมากที่สุด กลุ่มนี้ได้แก่กลุ่มสันติอโศกของโพธิรักษ์ คงจะไม่กล่าวถึงประวัติอะไรมากมายเพราะข้อมูลในห้องศาสนานี้ก็มีมากมายดูของคุณ hollowpig การแยกตัวของมาอย่างอิสระ เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในศาสนาพุทธของประเทศไทย หลักการที่ขัดแย้งกัน ได้แก่เรื่องมังสะวิรัติ การไม่กราบพระพุทธรูป ไม่โกนคิ้ว การโจมตีความเชื่อ แบบจารีต และทรรศนะต่าง ๆ ที่ขัดแย้ง ได้แ่ก่ การสวดมนต์ นำเอาพุทธศาสนาไปผสมกับสังคมนิยม เป็นขบวนการชาวนาชาวไร่ใหม่ เนื่องจากโพธิรักษ์ไม่มีเส้น  ก็เลยถูกกำจัดก่อนโดยกฎหมาย ตอนนี้ตั้งชื่อใหม่แทนพระว่า สมณะ แต่ถ้าโพธิรักษ์มีเส้นและถูกหนุน ก็อาจกลายเป็น ลูเธอร์2 ---------------------------------------------- กลุ่มนี้มีปัญญาชนหลัก เป็นนายทหารชั้นนายพลตรีเป็นแกนนำ และกลุ่มนี้มีการศึกษาพอ ๆ กับ กลุ่มปรับปรุงจารีต กลุ่มนี้ ปฏิวัติทังเนื้อหา และ รูปแบบ ฉีกไปอีกแนว ---------------------------------------------- ผมวิเคราะห์ว่า คุณเฉลิมศักดิ์1 เป็นกลุ่มที่ 1 อย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนผม เลือกกลุ่มปฏิรูปของท่านพุทธทาส ก็เพราะผมใช้กาลามสูตร ต่อคำสอนของท่านพุทธทาส เพราะพิจารณาแล้วเห็นว่า เป็นกุศล และท่านพุทธทาสไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อนใด ๆ ในคำสอนของท่าน ไม่ได้สร้างสำนักเพื่อหาลูกศิษย์มากมาย ใครก็เข้าไปหาธรรมในสวนโมกข์ได้ ส่วนจะไม่สอนเรื่องสวรรค์บนฟ้า และนรกใต้ดิน หรือ การเวียนว่ายในสัสตทิฐิ ซึ่งเป็นการเพ้อเจ้อไปในอนาคตคงไม่ว่าอะไร เพราะสิ่งที่ท่านพุทธทาสอยู่ในกาลปัจจุบัน หากทำปัจจุบันให้ดี ไม่ว่าอะไรจะมีหรือไม่มี ผลที่เกิดขึ้นในอนาคตก็ต้องดีขึ้น จากคุณ : โทมัส (khunz) - [ 13 ส.ค. 51 23:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ควรศึกษาหรือไม่ คนตั้งกระทู้นี้ ก้อคงศึกษามามากพอสมควร ถึงรู้ดีขนาดนี้ มีลิ้งค์มาอ้างอิงได้มากมาย แต่ทิฏฐิไม่ลงกัน เลยออกมาต่อว่าต่อต้าน ได้ยาวนานมากมายขนาดนี้ งานเขียนท่านพุทธทาสมีลักษณะหนึ่ง คือยิ่งตียิ่งดัง คนยิ่งสนใจ หากไม่อยากให้ดัง ก็หยุดตีเสียเถิด จากคุณ : มาลัย - [ 13 ส.ค. 51 23:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เดจาวู... จากคุณ : net (แกงเผ็ด) - [ 14 ส.ค. 51 00:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 1)ถ้าไม่เชื่อถือพระไตรปิฎกก็คงไม่ใช่เถรวาท ในความเห็นผมควรที่จะยึดถือพระไตรปิฎกที่ตัวอักษร ทุกข้อความ ทุกบท ทุกวรรค ในฐานะชาวพุทธที่ดีไม่ควรปฏิเสธพระไตรปิฎกแม้แต่หน้าเดียว 2)เรื่องหลักกรรมและการเวียนว่ายตายเกิดเป็นสิ่งที่มีในพุทธศาสนา เป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ชัดเจน มีเหตุการณ์ที่กล่าวถึงมากมายในพระไตรปิฎก หากปฏิเสธข้อนี้ผมถือว่าเป็นความเข้าใจคลาดเคลื่อนในพุทธศาสนา เป็นมิจฉาทิฐิ และแสดงถึงความไม่เข้าใจในพุทธศาสนา จากคุณ : Topกุ๊กกู๋ - [ 14 ส.ค. 51 07:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ในบทสวดมนต์ ท่านก็กล่าวไว้ดี แล้ว เอาไว้ check ได้ว่าใคร คือพระสงฆ์ สาวก ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า "สุ" ปฏิปันโณ ภควโต สาวก สังโฆ สังฆัง นมามิ "อุชุ"  ปฏิปันโณ ภควโต สาวก สังโฆ ...... "ญายะ" ปฏิปันโณ ภควโต สาวก สังโฆ ....... "สามี" ปฏิปันโณ ภควโต สาวก สังโฆ ....... ภาษาบาลี ต้องแปลจากหลังมาหน้า สามี แปลว่า ผู้เป็นเจ้าของ ข้าพเจ้าขอไหว้ สาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ปฏิบัติตาม "ธรรมะของพระพทุธเจ้า" - ไม่ใช่ "ธรรมะของฉัน" ฉันคิดเอง ฉันเขียนหนังสือขายเอง ไม่ reference จาก คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เลยซักติ๊ด เอาแต่อ้างนักปรัชญา ตะวันตก แถมยังเอาปรัชญาที่ล้าสมัย ตกไปนานแล้วมาอ้างอิง เป็นต้น สุ แปลว่า ดี งาม ง่าย แปลว่า เป็นผู้ปฏิบัติ "ดี" ว่านอนสอน"ง่าย" ไม่ใช่ ตั้งตัวเองสถาปนา ไม่ยอมเป็นลูกศิษย์ ใคร   หรือเป็นพวกเป็นโรค คนแก่ .... Fixed Mind ปรับเปลี่ยนทัศนคติ ตัวเองไม่ได้เพราะใกล้ลงโลง ยิ่งเด็กมาสอน นี่ ........ ไม่มีทางเชื่อ เด๋ว เสียเหลี่ยม ความอาวุโส ----------------- ตอนหนึ่งจากบทสวดมนต์ .......อนุตโร ปุริสธรรม สารถี....... - พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นผู้ฝึก "บุคคลที่ควรฝึก" ชาวพุทธที่ดีก็ควรจะเอาตัวอย่างของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นแบบ อย่างใช่มั้ยครับ ท่านทรงฝึก ทรงสอนผู้ที่ฝึกได้ สอนได้ ดังนั้น ใครที่รู้ที่เข้าใจ อะไรได้ด้วยตนเองแล้วแล้วอยากจะช่วยคนอื่น  ถ้าช่วยเขาแล้ว เขาก็ยัง ......... อีกก็ปล่อยๆ ไป เอาเวลาไปพัฒนาตัวเองดีกว่าครับ ช่วยแล้วเขาไม่รับ เราก็ไม่ได้บุญ ..... ช่วยแล้วเขา ดื้อด้าน ถลำลึกไปกว่าเดิม เราก็......... หรือช่วยเขาแล้ว เขาถลำลึก แล้วยัง ผูกเวรเรา อีก ก็ ........... เหนื่อยเปล่า จากคุณ : หมูมันเยิ้ม - [ 14 ส.ค. 51 11:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คคห. 23 อธิบาย แดนนิพพาน ในพระไตรปิฏกให้ฟังหน่อย จากคุณ : โทมัส (khunz) - [ 14 ส.ค. 51 13:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องหลักกรรมและการเวียนว่ายตายเกิดเป็นสิ่งที่มีในพุทธศาสนา.... มีแบบไหน? ผ ล ก ร ร ม ใ น ช า ติ ก่ อ น ..... ชนิด ไม่เกี่ยวกับ ส่วนสุดโต่งที่หนึ่ง คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิว่า สิ่งทั้งปวง มีอยู่(มีอัตตานั่นแหละ = มี อัตตา)= มิจฉาทิฏฐิคือ สัสสตทิฏฐิ และ ไม่เกี่ยวกับ ส่วนสุดโต่งที่หนึ่ง คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิว่า สิ่งทั้งปวง ไม่มีอยู่(สูญเปล่าหมด = นิรัตตา)= = มิจฉาทิฏฐิคือ อุจเฉททิฏฐิ คือ เรื่อง ปฏิจจสมุปบาท ๘ อาการ / ๑๑ อาการ / ๒๔ อาการ ตามที่ตรัสไว้ ดังที่ตรัสไว้ว่า ชื่อว่าเป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท เป็นผู้ฉลาดในวิบากแห่งกรรม (จากความจำ) กรรม จึงมีจริง ผลที่สุกงอมแห่งกรรม ก็มีจริง ดังที่ตรัสไว้ ....ฯลฯ กรรมที่คนเขลานั้นทำแล้ว จะมากหรือน้อยก้ตาม ย่อมให้ผลในอัตตภาพนี้แล้ว สิ่งอื่น (ที่จะรองรับผลกรรมนั้น) ไม่มี ฯลฯ กรรมตามที่ตรัสไว้นี้ เป็นหมันมานาน เพราะ ?????? ทำให้ ชาวพุทธส่วนใหญ่ฯลฯ เพลินเมาหมก ด้วยการบ้าบุญ เมาสวรรค์ นิพพานเป็นอัตตา การทำให้ เพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้ตกจมในมิจฉาทิฏฐิ อย่าไม่รู้จักจบสิ้น โดยอ้าง โลกียสัมมาทิฏฐิ หรืออ้าง อาสวาสัมมาิทิฏฐิ ทั้งๆ ที่ เป็นสัสสตทิฏฐิ ขวางมรรคผล ฯลฯ แปลว่า ?????? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 14 ส.ค. 51 16:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แนะนำว่าถ้าท่านใดไม่นิยมพระไตรปิฎกบางบท หรือเห็นว่าพระอภิธรรมก็ดี พระสูตรที่เกี่ยวกับพระไตรปิฎกก็ดี ควรแก้ไขดัดแปลง เพราะเหตุผลใดๆก็ตาม ให้เปลี่ยนไปนับถือลัทธิ นิกายอื่นเสีย หรือหากคิดสร้างลัทธิขึ้นมาใหม่ที่แตกต่างไปจากคำสอนของพระพุทธองค์ ก็ให้ประกาศตนให้ชัด อย่าทำลับๆล่อๆอยู่เลย เพราะจะทำให้พุทธบริษัทที่ยังขาดความรู้ความเข้าใจในพระพุทธศาสนาไม่ดีพอ จะเข้าใจว่านั่นนี่ เป็นคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะคำสอนของพระองค์ไม่เคยปฏิเสธในโลกหน้า และการเวียนว่ายตายเกิด รวมถึงหลักกฏแห่งกรรม แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 51 17:07:46 จากคุณ : Topกุ๊กกู๋ - [ 14 ส.ค. 51 17:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ส่วนคำถามในคคห. 25 ไม่ขอตอบ เพราะไม่เคยไป หากไปแล้วจะมาบอกว่านิพพานมีสภาวะอย่างไร การมาบอก อธิบายมันก็เหมือนตาบอดคลำช้าง ไปคลำงวงก็คิดว่าช้างเหมือนงู ไปคลำเอาขาก็คิดว่าช้างเหมือนตอไม้ เป็นต้น จากคุณ : Topกุ๊กกู๋ - [ 14 ส.ค. 51 17:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กรรมตามที่ตรัสไว้นี้ เป็นหมันมานาน เพราะ ?????? ทำให้ ชาวพุทธส่วนใหญ่ฯลฯ เพลินเมาหมก ด้วยการบ้าบุญ เมาสวรรค์ นิพพานเป็นอัตตา การทำให้ เพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้ตกจมในมิจฉาทิฏฐิ อย่าไม่รู้จักจบสิ้น โดยอ้าง โลกียสัมมาทิฏฐิ หรืออ้าง อาสวาสัมมาิทิฏฐิ ทั้งๆ ที่ เป็นสัสสตทิฏฐิ ขวางมรรคผล ฯลฯ แปลว่า ?????? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) ----------------------------------------------------- ท่านโชติ  คงได้รับอิทธิพลจากทิฏฐิของท่านพุทธทาสมา  ที่มักสอนเสมอว่า จากหนังสือ "อภิธรรมคืออะไร" ท่านพุทธทาสได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนรกสวรรค์ว่า -------------------------------------------------------- เดี๋ยวนี้อย่าไปเข้าใจว่า คำสอนทั้งหมดในคัมภีร์อภิธรรมนั้นมันเป็นอภิธรรมแท้ของพระพุทธเจ้า เรื่องสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่างใต้ดิน นี้เลิกกันเสียที ขอร้องซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าสวรรค์ข้างบน นรกข้างใต้นี้เลิกกันเสียที มันโง่เกินไป เพราะว่ามันไม่มีข้างบนข้างล่าง โลกกลมๆนี้ มันมีจุดดูดอยู่ที่ตรงกลางแล้วมันดูดเข้าหาจุดๆนี้เพราะฉะนั้นข้างนอกออกไปมันเป็นข้างบน ข้างฝ่ายนี้มันเป็นข้างล่างรอบตัว เอาส้มโอสักลูกหนึ่ง ฝังแม่เหล็กที่แรงมากๆไว้ตรงศูนย์กลางส้มโอ แล้วก็เอาตุ๊กตาที่ทำด้วยเหล็กตัวเล็กๆมากๆ มาติดไว้รอบส้มโอเลย แล้วคุณจะรู้ว่าไม่มีข้างบนข้างล่าง นี่แหละความรู้สึกว่าข้างบนข้างล่างนี้คือความหลอกลวงของ Gravity ของโลก พวกที่บินไปถึงโลกพระจันทร์เขารู้เรื่องนี้ดี แล้วเขาจะหัวเราะพวกอภิธรรมที่มัวสอนอยู่ว่าสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่าง ฉะนั้นเลิกมันได้แล้ว เรื่องสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่างนี้ มันเป็นเรื่องที่เลิกกันได้แล้ว ----------------------------------------------- เรื่อง หลักกรรม การเวียนว่ายตายเกิด นอกจากจะมีการอธิบายสภาวะ ในพระอภิธรรมแล้ว  ยังมีการยกตัวอย่าง สัตว์บุคคล ในพระสูตร  พระวินัยอีกมากมาย   ท่านพุทธทาสเลยคิดแทนพระพุทธเจ้าอีก ว่าพระองค์เอออวยสวมรอยคำสอนเหล่านี้   ( คิดแทนพระองค์ด้วย  แล้วอ้างว่าถูกต้อง เป็นภาษาธรรม ) http://www.buddhadasa.com/index_subj.html เทวดามีจริงหรือไม่ (โดยท่านพุทธทาส) http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/tevada83.html “ทีนี้ อาตมา อยากจะชี้แจงต่อ ถึงข้อที่ว่า ทำไม คำว่า เทวดา หรือ คำว่า สวรรค์นี้ มามีอยู่ในพระพุทธภาษิต และอยู่ในพระไตรปิฎก โดยตรง. ทั้งนี้ ก็เพราะว่า ในประเทศอินเดีย สมัยนั้น มีความเชื่อเรื่องเทวดา เรื่อง นรก เรื่องสวรรค์ นี้อยู่โดยสมบูรณ์แล้ว มีรายละเอียดชัดเจน เหมือนที่กล่าวนี้ ทุกอย่างมาแล้ว ตั้งแต่ก่อนพระพุทธเจ้า บังเกิดขึ้น พอพระพุทธเจ้า มีขึ้นในโลก เรื่องเหล่านี้ มันมีอยู่แล้ว จะไปเสียเวลาหักล้าง ก็ไม่ไหว พิสูจน์ให้คนโง่ เห็นไม่ได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้า ท่านจึงพลอยตรัส เอออวย ไปตามคำที่พูดๆ กันอยู่ แต่แล้ว ก็ทรงแสดง สิ่งที่ดีกว่า ให้เขาเลิกละ ความสนใจ หรือ ติดแน่น ในสิ่งนั้นเสีย ให้เลิกละ ความติดแน่น ในนรก ในสวรรค์ ในเทวโลก พรหมโลก เหล่านั้นเสีย --------------------------------------------- ตามมติ ของคุณโชติ เซนเถรวาท ฯ   ท่านพุทธทาส คือ ผู้ถ่ายทอดพระพุทธได้ถูกต้องที่สุด  เพราะยุคนี้ ประเทศไทยไม่มีศาสนาพราหมณ์แล้ว   ไม่สมควรที่จะนำคำสอนที่พระพุทธองค์สวมรอยศาสนาพราหมณ์ไว้ ควรจะตัดออกใช่ไหมครับ คุณเซนเถรวาท ? จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 15 ส.ค. 51 05:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คคห. 23 อธิบาย แดนนิพพาน ในพระไตรปิฏกให้ฟังหน่อย จากคุณ : โทมัส ----------------------------------------------- ครั้งหนึ่งเคยศึกษางานของท่านพุทธทาสจนเกือบเชื่อว่า ผีสางเทวดาไม่มี ตายแล้วสูญ  ( อุจเฉททิฏฐิ ) ภายหลังชมรมพุทธพาไปวัดธรรมกาย  ก็เกือบเชื่อว่า วิญญาณเป็นอมตะล่องลอยไปเกิดได้ สุดท้าย  หากได้ วิชาธรรมกาย หรือ มโนมยิทธิ   ก็เสวยสุขในแดนพระนิพพาน  (สัสสตทิฏฐิ) จนวันหนึ่งได้มาพบผู้ทรงพระไตรปิฏก เชี่ยวชาญทั้ง คันถะธุระ และ วิปัสสนาธุระ ความหมายนิพพานในพระไตรปิฏก อรรถกถา http://larndham.net/index.php?showtopic=24144&st=1 แดนนิพพานหรือเมืองนิพพานอยู่ที่ไหน   http://larndham.net/index.php?showtopic=23173&st=128 นิพพาน  แปลว่าพ้นจากเครื่องร้อยรัดพันธนาการ  คือพ้นจากตัณหานั่นเอง  ตัณหาคือเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์  ทุกข์คือสิ่งที่มีจริงอยู่ทุกวัน  สมุทัยคือตัณหานั่นเอง  สมุทัยคือตัวที่ทำให้เกิดทุกข์  ตราบใดที่ยังมีความต้องการอยู่  ตราบนั้นชีวิตต้องเปลี่ยนไปอย่างนั้น  ไปอย่างนี้  ไปอย่างโน้นตลอดเวลา  นิพพานเป็นการสิ้นสุดตัณหา  ความหมายของพระนิพพานมี ๕ ประการคือ ๑. เป็นพระปรมัตถ์อย่างหนึ่งที่เข้าถึงได้ทุกคน  มีอยู่โดยเฉพาะ  ไม่มีการเสริมแต่งได้อีกต่อไป ๒.เป็นธรรมที่ไม่ตาย  คือไม่มีทั้งการเกิดและการตาย ๓.เป็นธรรมที่เที่ยงแล้ว  คือพ้นจากความเป็นอดีต  ปัจจุบัน  และอนาคต ๔.เป็นธรรมที่ไม่ถูกปรุงแต่งด้วยปัจจัยใด ๆ ทั้งสิ้น ๕.เป็นธรรมที่ประเสริฐยิ่ง  หาธรรมอื่นเสมอเหมือนไม่ได้         คุณลักษณะของพระนิพพานมี  ๓  อย่าง  คือ ๑.มีความสงบจากกิเลสและขันธ์  เป็นลักษณะ ๒.มีความไม่แตกดับ  เป็นกิจ ๓.ไม่มีนิมิตเครื่องหมายใด ๆ ที่จะไปถึง  เป็นผลปรากฏ ผู้ที่ถึงมรรคผลนิพพานนั้นไม่มีโอกาสกลับมาเล่าอีกแล้วเพราะว่าไม่เกิด  ทวารดับ  ตา  หู  จมูก  ลิ้น  กาย  ใจ  ไม่มีอีกแล้ว  ฉะนั้นคนที่นั่งสมาธิไปนี้ไปแค่ไหน  ไม่ใช่นิพพานไปแค่สะพานแล้วกลับมาเล่าเท่านั้น ------------------------------------------------------ ส่วนคำถามในคคห. 25 ไม่ขอตอบ เพราะไม่เคยไป หากไปแล้วจะมาบอกว่านิพพานมีสภาวะอย่างไร การมาบอก อธิบายมันก็เหมือนตาบอดคลำช้าง ไปคลำงวงก็คิดว่าช้างเหมือนงู ไปคลำเอาขาก็คิดว่าช้างเหมือนตอไม้ เป็นต้น จากคุณ : Topกุ๊กกู๋ -------------------------------------------------------- ระวังนะครับคุณ Top สำนักที่ว่า อาจจะนั่งสมาธิไปถึงแค่สะพาน แล้วเข้าใจว่าเป็นนิพพานก็ได้ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 15 ส.ค. 51 05:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ต้องไม่ลืมว่า ผลงานชุด "จากพระโอษฐ์" ของท่านพุทธทาสนั้น ยิ่งใหญ่เพียงใด มีคุณูปการต่อชาวพุทธเราอย่างไร หากพิจารณาจากผลงานชุด "จากพระโอษฐ์" ของท่าน ก็น่าจะสะท้อนใจเรามิใช่หรือครับว่าท่านมุ่งมั่น ศรัทธา ตามแนวพระไตรปิฎกเพียงใด จากคุณ : ประกายจันทร์ -------------------------------------- คุณประกายจันทร์ครับ  ผลงานที่  ท่านพุทธทาสคัดลอกจากพระไตรปิฏก ฉบับเถรวาท แล้วอธิบายความเพิ่มเติม ก็ยังแฝงทิฏฐิที่  ไม่เชื่อเรื่อง โอปปาติกะ เช่น   เทวดา อยู่ดี ครับ  ตีความว่าเป็น  บุคคลาธิษฐาน หรือ ภาษาคน  ตามสไตล์ท่านอยู่ดีครับ --------------------------------------- พระพุทธประวัติจากพระโอษฐ์ http://www.geocities.com/nibbanaram/Buddha/buddv1-3.html การอยู่ในหมู่เทพชั้นดุสิต *๓        ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ข้อนี้ ข้าพระองค์ได้ฟังมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ จำมาแต่ที่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า "ดูก่อนอานนท์ !โพธิสัตว์ มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม บังเกิดขึ้น ในหมู่ เทพชั้นดุสิต" ดังนี้, ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ข้อที่พระโพธิสัตว์ มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม บังเกิดขึ้นในหมู่เทพชั้นดุสิต นี้ ข้าพระองค์ย่อมถือไว้ว่า เป็นของน่าอัศจรรย์ ไม่เคยมี เกี่ยวกับพระผู้มีพระภาค.       ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ข้อนี้ ข้าพระองค์ได้ฟังมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ จำมาแต่ที่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า "ดูก่อนอานนท์! โพธิสัตว์มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม ดำรงอยู่ ในหมู่เทพชั้นดุสิต" ดังนี้. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ข้อที่พระโพธิสัตว์ มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม ดำรงอยู่ในหมู่ เทพชั้นดุสิต นี้ ข้าพระองค์ย่อมถือไว้ว่า เป็นของน่าอัศจรรย์ ไม่เคยมี เกี่ยวกับพระผู้มีพระภาค.        ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ข้อนี้ ข้าพระองค์ได้ฟังมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้จำมาแต่ที่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า "ดูก่อนอานนท์! โพธิสัตว์มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม ดำรง อยู่ในหมู่เทพชั้นดุสิต จนกระทั่งตลอดกาลแห่งอายุ" ดังนี้.ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ! ข้อที่พระโพธิสัตว์ มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม ดำรงอยู่ในหมู่เทพชั้นดุสิตจนกระทั่งตลอดกาลแห่งอายุ นี้ ข้าพระองค์ย่อมถือไว้ว่า เป็นของ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีเกี่ยวกับพระผู้มีพระภาค. ๑. บาลี ปัพพชาสูตร มหาวัคค์ สุ.ขุ. ๒๕/๔๐๗/๓๕๔. ๒. ศัพท์นี้ว่า นิเกติโน, พระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส เคยทรงแปลไว้ในพุทธ-    ประวัติเล่ม ๑ ว่า "เป็นถิ่น", ในอรรถกถาแก้ศัพท์นี้ไว้ ส่อความว่าเป็นเมืองขึ้นนั้นเอง. คำว่าถิ่นก็คือเมืองขึ้นเหมือนกัน. ๓. บาลี อัจฉริยอัพภูตธัมมสูตร อุปริ. ม. ๑๔/๒๔๗/๓๖๐-๑-๒, เป็นคำที่พระอานนท์เล่า   แก่ภิกษุทั้งหลาย ต่อพระพักตร์พระผู้มีพระภาคถึงเรื่องที่เคยได้ฟังมาจากพระผู้มีพระภาคเอง, นับว่าเป็นข้อความจากพระโอษฐ์ เฉพาะตอนที่อยู่ในอัญญประกาศ. บาลีอัจฉริยอัพภูตธัมมสูตรอันว่าด้วยเรื่องอยู่ในดุสิต  เรื่องจุติ เรื่องประสูติ เหล่านี้  ซึ่งล้วนแต่เป็นปาฎิหาริย์, จะเป็นเรื่องที่ควรถือเอาตามนั้นตรงตามตัวอักษรไปทั้งหมด  หรือ ว่าเป็นเรื่องที่ท่านแฝงไว้ในปุคคลาธิษฐาน จะต้องถอดให้เป็นธรรมาธิษฐานเสียก่อนแล้วจึงถือ เอาเป็นเรื่องที่ต้องวินิจฉัยกันอีกต่อหนึ่ง,  ข้าพเจ้าผู้รวบรวมสังเกตเห็นความแปลกประหลาด ของเรื่องเหล่านี้  ตอนที่ไม่ตรัสเล่าเสียเอง ยกให้เป็นหน้าที่ของพระอานนท์  เป็นผู้เล่ายืนยัน อีกต่อหนึ่ง ขอให้วินิจฉัยกันดูเถิด.  ที่นำมารวมไว้ในที่นี้ด้วย ก็เพราะมีอยู่ในบาลี   เป็น พุทธภาษิตเหมือนกัน  แม้จะโดยอ้อม  โดยผ่านทางปากของพระอานนท์อีกต่อหนึ่ง ซึ่งลักษณะ เช่นนี้มีแต่เรื่องตอนนี้เท่านั้น. แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 06:11:50 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 15 ส.ค. 51 06:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ความคิดเห็นที่ 27   แนะนำว่าถ้าท่านใดไม่นิยมพระไตรปิฎกบางบท หรือเห็นว่าพระอภิธรรมก็ดี พระสูตรที่เกี่ยวกับพระไตรปิฎกก็ดี ควรแก้ไขดัดแปลง เพราะเหตุผลใดๆก็ตาม ให้เปลี่ยนไปนับถือลัทธิ นิกายอื่นเสีย หรือหากคิดสร้างลัทธิขึ้นมาใหม่ที่แตกต่างไปจากคำสอนของพระพุทธองค์ ก็ให้ประกาศตนให้ชัด อย่าทำลับๆล่อๆอยู่เลย เพราะจะทำให้พุทธบริษัทที่ยังขาดความรู้ความเข้าใจในพระพุทธศาสนาไม่ดีพอ จะเข้าใจว่านั่นนี่ เป็นคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะคำสอนของพระองค์ไม่เคยปฏิเสธในโลกหน้า และการเวียนว่ายตายเกิด รวมถึงหลักกฏแห่งกรรม แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 51 17:07:46 จากคุณ : Topกุ๊กกู๋ ----------------------------------------------- เห็นด้วยครับ  หากพระไตรปิฏก อรรถกถา คัมภีร์ของเถรวาทนี้  ตามมติของท่านพุทธทาส ขาดความน่าเชื่อถือ ไม่เหมาะกับนักวิชาการในยุคปัจจุบัน (บางท่าน) ก็ให้ตั้งนิกายใหม่ไปเลย  เช่น เซนปฐมสังคยนานิยม พุทธทาสสังคายนานิยม  ฯลฯ -------------------------------------- เล่าไว้เมื่อวัยสนทยา  โดยท่านพุทธทาส http://www.buddhadasa.org/html/life-work/bio/tell_chapter6-04.html อาจารย์ครับ แม้แต่ระยะหลังที่อาจารย์เสนอให้ฉีกพระไตรปิฎก อาจารย์ก็อาศัยหลักอันเดียวกันนี้มาตลอด หรือมีหลักอย่างอื่นด้วย เวลาวินิจฉัยว่าอันไหนควรจะฉีก อันไหนไม่ควรฉีก          อย่างนั้นใช้หลักอย่างที่ว่า ที่เห็นชัดว่ามันไม่เกี่ยวกับความทุกข์ที่มันไม่เกี่ยวกับความดับทุกข์ เช่นเรื่องสุริยคราส จันทรคราส ไม่เกี่ยวกับความดับทุกข์ แต่เป็นการสร้างความเชื่อในหมู่คนที่ไร้การศึกษาสมัยนั้นให้หันมาสนใจพระพุทธเจ้า ถ้าเพียงแต่ออกชื่อพระพุทธเจ้า ราหูก็ต้องปล่อยพระจันทร์ เข้าใจว่าในอินเดียหรือในลังกา สมัยที่เติมสูตรนี้เข้ามา คนมันเชื่ออย่างนั้นมาก เลยเอามาพูดไว้เสียเลย มาบรรจุไว้ในพระไตรปิฎกเสียเลย เรื่องยักษ์ก็เหมือนกัน คนกลัวยักษ์กันมาก ฉะนั้น ถ้ามีเรื่องที่ไม่ต้องกลัวยักษ์ มันก็มีประโยชน์แก่มหาชน ท่านเหล่านี้คงมองถึงประชาชนชั้นที่ต่ำสุด ชั้นที่ไร้การศึกษา เขาเชื่อเทวดากันอยู่อย่างนั้นโดยมากถือโอกาสเอาเทวดามาเป็นเครื่องชักจูงให้เขาหันมาถือพุทธศาสนา โดยใจความสำคัญว่า แม้แต่เทวดาก็ยอมรับนับถือพระพุทธเจ้า คนธรรมดาทำไมจะไม่ต้องยอมรับนับถือ ในพระสูตรเรื่องอริยสัจแท้ ๆ เรื่องมรรคมีองค์ ๘ แท้ ๆ ยังต้องเอาเทวดามาช่วยสนับสนุน ว่าสิ่งวิเศษเกิดขึ้นแล้วในโลก บอกกันทุกชั้น ๆ ของเทวดา ธรรมะที่ใคร ๆ ไม่อาจจะคัดค้านได้เกิดขึ้นแล้ว ประชาชนได้ยินถึงเรื่องเทวดาก็ยอมด้วย เพราะเขาฝากกันไว้กับเทวดาอยู่เป็นพื้นฐาน ใช้คำว่าฉีกรู้สึกมันหยาบคาย แต่ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไร อาจารย์หมายความว่าอย่างไรครับ คำว่าฉีกของอาจารย์          ปลดออก ระงับเสีย สำหรับเมื่อจะแสดงแก่คนชนิดไหน ถ้าจะมีสำหรับคนทั่วไป คนพื้นฐานที่ไร้การศึกษาก็ไม่ต้องฉีกออก และไม่มีอะไรที่จะต้องฉีกออก แต่ถ้าจะแสดงแก่นักวิทยาศาสตร์แท้จริง นักโบราณคดีแท้จริง ต้องปลด ๆ ออกเสีย ๖๐% เหลือ ๔๐% จึงจะสะอาด สะอาดบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว เหลือแต่แกนกับแก่น เหลือแต่เพชรเหลือแต่ทองคำ (หัวเราะ) --------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 06:19:29 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 15 ส.ค. 51 06:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สูตรของเว่ยหล่าง สุดยอดจริงจริง ยังสำนึกพระคุณอยู่ เมื่อสามสิบกว่าปีมาแล้ว ไปกราบท่านพุทธทาส แต่เห็นว่าเหาะไม่ได้จึงไม่นับถือ? ที่จริงแล้วธรรมะเป็นของง่ายอยู่ที่ตัวเอง ไม่ได้ปฏิบัติที่ตัวหนังสือแต่อย่างใด ความคิดเห็นแตกต่างได้ ไม่มีใครผิดใครถูก ของแท้ก็คือของแท้ ของเทียมก็คือของเทียม หลอกคนอื่นได้แต่หลอกตนเองไม่ได้... จากคุณ : ศิษย์ปู่หมอ - [ 15 ส.ค. 51 08:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ เฉลิมศักดิ์1 ตอบของผมใน คห.17 ด้วยนา จากคุณ : Panda-baker - [ 15 ส.ค. 51 12:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อัตตาของนักอภิธรรมปรมัตถ์ (บางคน ใครก็ตาม ไม่สำคัญ) กำหนดที่ คำที่ี่กล่าวว่า .....มีปรมัตถ์คือสิ่งที่มีจริงที่คือรูปปรมัตถ์จิตปรมัตถ์เจตสิกปรมัตถ์ (ที่อนัตตาตามที่อ้างพุทธวจนะว่าธรรมทั้งปวงอนัตตานั้นแหละ) คือสิ่งที่มีจริง ที่จะหอบหิ้วเอามหากุศล (ในการ เรียนอภิธรรมมัตถสังคห) สืบต่อๆๆ ไปหลังจากตายแล้ว เป็นไปตามกรรม จึงต้องสั่งสมบารมีด้วย ทาน ศีล ภาวนา แต่ต้องเรียนธรรมอันยิ่งใหญ่ คือ อภิธรรม เพื่อเป็นอุปนิสัยที่จะนำไปสู่ผลคือไปเกิดใหม่เพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานในอนาคตกาลนานไกลในยุคพระพุทธเจ้าองค์ใหม่คือพระเมตไตรยพุทธเจ้า....   คำกล่าวอย่างนี้หรือวาทะเช่นนี้ที่คือรูปปรมัตถ์ที่คือคลื่นเสียงที่ออกมาจากรูปจิตเจตสิกปรมัตถ์ที่กล่าวคำเหล่านั้น เป็นการแสดงถึงความหมายของคำว่า อัตตวาทุปาทาน - ความยึดมันในวาทะว่ามีตน สรุป ไม่มีอัตตา ตามพระพุทธศาสนา ชนิดไม่เป็น อุจเฉททิฏฐิ พิจารณาพระพุทธวจนะตรัสไว้ว่า ....ดูก่อนกัจจานะ คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิว่า “สิ่งทั้งปวง มีอยู่” ดังนี้  นี้เป็นส่วนสุดที่หนึ่ง (ไม่ใช่ทางสายกลางแห่งทิฏฐิที่ถูกต้องชอบ)   คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิว่า “สิ่งทั้งปวง ไม่มีอยบู่” ดังนี้ นี้เป็นส่วนสุดที่สอง (มิใช่ทางสายกลางแห่งทิฏฐิที่ถูกต้องชอบ) ตถาคต ย่อมแสดงธรรมโดยสายกลาง ไม่เข้าไปหาส่วนสุดทั้งสองนั้น คือตถาคตย่อมแสดงดังนี้ว่า เพราะมีอวิชชา เป็นปัจจัย จึงมีสังขารทั้งหลาย (สังขารมีหลายความหมาย รวมทั้ง ทิฏฐิอันเป็นส่วนสุดทั้งสองด้วย –ผู้เขียน) เพราะมีสังขาร เป็นปัจจัย จึงมี วิญญาณ (เรื่องวิญญาณ กับ จิต เป็นเรื่องไม่ใช่สิ่งเดียวกัน แต่เนื่องกัน –ผู้เขียน) ฯลฯ..........ฯลฯ ฯลฯ...........ฯลฯ เพราะมีชาติ เป็นปัจจัย (ไม่ตรัสว่า จึงมี แปลว่า เมื่อมีชาติแล้ว ตามด้วยสิ่งที่ตรัสต่อไปนี้คือ) ชรามรณะ (อาการของวิญญาณ) โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย (อาการของเวทนาที่ประกอบวิญญาณนั้น) จึงเกิดขึ้นครบถ้วน   ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ (อวิชชา ยันอุปายาส)  ย่อมมี(ในกรณีนั้นๆ สถานที่นั้นๆ ) ด้วยอาการ (ตามที่ตรัสแล้วนั้น) อย่างนี้ อภิธรรม ไม่เหมาะกับ คนบางคน ที่ศึกษาเช่นนั้นแล้ว เกิดมี อัตตาของนักปรมัตถ์ อภิธรรม ไม่เหมาะกับ คนบางคน ที่ศึกษาเช่นนั้นแล้ว เกิดมี อัตตาของนักปรมัตถ์ อภิธรรม ไม่เหมาะกับ คนบางคน ที่ศึกษาเช่นนั้นแล้ว เกิดมี อัตตาของนักปรมัตถ์ และ เกิด อคติ กับ พุทธทาสภิกขุ และ เกิด อคติ กับ พุทธทาสภิกขุ และ เกิด อคติ กับ พุทธทาสภิกขุ จึงสมควรศึกษา...หนังสือของท่านพุทธทาส จึงสมควรศึกษา...หนังสือของท่านพุทธทาส จึงสมควรศึกษา...หนังสือของท่านพุทธทาส หมายเหตุ ข้อความข้างบน เรื่อง อัตตาของนักปรมัตถ์ ที่มีข้อความเช่นนั้น..ใครหาพบในหนังสือเล่มไหนของท่านพุทธทาส โปรดบอกด้วย เพื่อข้อมูลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 15 ส.ค. 51 12:39:44 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ว่าด้วยวิธีการแสวงหาความรู้ทางตรรก 2 ประเภท หรือ การแสวงหาความรู้แบบนิรนัย(induction) คือ การเชื่อก่อนว่าสิ่งทั้งหมดว่าเป็นจริง และเมื่อนำบางส่วนออกมา ก็ย่อมสรุปเป็นเช่นเดียวกับทั้งหมด   การแสวงหาความรู้อีกแบบคือแบบปรนัย(deduction)คือ ตรวจสอบความจริงส่วนย่อย ๆ และจึงสรุปความจริงทั้งหมด เข้าใจว่าตรรก ของ อภิธรรมนิยม น่าจะเป็นนิรนัย เข้าใจว่าตรรก ของ ท่านพุทธทาสนิยม น่าจะเป็นแบบปรนัย ตรรก ของ อภิธรรมนิยม คือ ท่าทีแบบนิรนัยคือของการท่องจำความรู้ที่สืบ ๆ กันมา โดยทุก ๆ คำของภาษาคือความจริง  เมื่อเชื่อว่าความจริงคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็วิพากษ์ด้วยเหตุผลไม่ได้ อาศัยการท่องจำแบบสืบ ๆ กันมา อาจท่องจำและนับเม็ดมะขามไปด้วยก็ได้ อันนี้ไม่เฉพาะพุทธเท่านี้ที่กำหนดท่าทีต่อความจริงเบื้องต้นคือการเชื่อศรัทธา คัมภีร์ก่อน ได้แก่ ไบเบิลของคริสต์ หรืออัลกุรอ่านของอิสลาม ตรรก ของ พุทธทาสนิยม คือ ท่าทีแบบอุปนัยคือ มีท่าทีเหมือนกาลามสูตร คือตรวจสอบทุกอย่าง ด้วยหลักเหตุผล และบริบทแวดล้อม เช่นประวัติศาสตร์หลักฐาน การเปรียบเทียบความรู้กับนิกายอื่น แล้วจึงสรุปเป็นองค์ความรู้ ลักษณะเช่นนี้เรียกว่าการขุดเพชร ่ท่านขุดพบเพชรในพระวินัย ปิฏก และ พระสูตร แล้วจึงเอามาร้อยเรียงสรุปกัน จากคุณ : โทมัส (khunz) - [ 15 ส.ค. 51 21:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 #3 กรณีท่านพุทธทาส ก็ดัดแปลงพระธรรมวินัย ให้พุทธบริษัทเข้าใจผิดว่าพระพุทธองค์เป็น  ศาสดาที่เป็นอุจเฉทวาท จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 ********************************************** ..............ส่วนพุทธศาสนาเรา ไม่ยอมรับว่ามีอัตตาที่เที่ยงที่ยั่งยืน เหมือนพวกสัสสตทิฏฐิ สิ่งที่เป็นอสังขตธรรมนั้น แม้จะไม่เกิดไม่ดับ เป็นส่งที่มีอยู่เที่ยงแท้ถาวรก็จริง แต่มันหาใช่อัตตาไม่  ไม่มีอัตตาเช่นนั้น,  มีแต่สภาพอันเป็นความดับหรือเป็นที่ดับของโลกิยธรรม  หรือสังขตธรรมทั้งหลายเท่านั้นเอง  ไม่ใช่อัตตาหรือตัวเราคงอยู่ตลอดอนันตกาล  ดังที่พวกโน้นยึดถือ  ด้วยเหตุนี้พุทธศาสนาจึงมิใช่มติที่เป็นสัสสตทิฏฐิ,  ฯ .............อีกด้านหนึ่ง พุทธศาสนามิได้ปฏิเสธว่าไม่มีอะไรเลย เช่น พวกนัตถิกทิฐิ หรือ Nihilistic View  และทั้งไม่ถือว่าคนเราตายแล้วขาดศูนย์เหมือนพวกอุจเฉททิฏฐิ  หรือ Annihilation View ฯ .............รวมความสั้นๆ อีกครั้งหนึ่งว่า พุทธศาสนามิใช่สัสสตทิฏฐิ  เพราะมิได้ถือว่ามีอัตตาที่เที่ยงที่ถาวร   พุทธศาสนามิช่อุจเฉททิฏฐิ  เพราะถือว่าสิ่งที่มีเหตุปัจจัยต้องแล้วแต่เหตุปัจจัยนั้นๆ   ส่วนสภาพที่ไม่มีเหตุไม่มีปัจจัยย่อมมีอยู่ตลอดอนันตกลาล พุทธศาสนามิใช่นัตถิกทิฏฐิ  ก็เพราะว่าถือว่าสิ่งนั่นๆ มีอยู่โดยอาการสองประเภท  ดังกล่าวมาแล้ว   ฯลฯ จากหนังสืออนัตตา ของพระพุทธเจ้า  โดยท่านพุทธทาสภิกขุ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 51 15:27:18 จากคุณ : taken01 - [ 16 ส.ค. 51 15:26:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จากหนังสืออนัตตา ของพระพุทธเจ้า  โดยท่านพุทธทาสภิกขุ จากคุณ : taken01 --------------------------------- คุณ taken ครับ  อ้างว่า  อนัตตาของพระพุทธเจ้า  แต่ไม่พระพุทธพจน์ สักบท เปลี่ยนใหม่ดีกว่า มั่งครับ   อนัตตา จากอัตตา ตัวเอง   เพื่อนำมาปฏิเสธเรื่องหลักกรรม  การเวียนว่ายตายเกิด หลักอนัตตาของท่านพุทธทาส  ก็ไม่ต่างจาก พวกวัตถุนิยม และ นัตถิกทิฏฐิ เมื่อครั้งพุทธกาล http://larndham.net/index.php?showtopic=12737&st=16   ลัทธินัตถิกทิฏฐิ  กล่าวโดยเนื้อหาก็คือปรัชญาจากการมีรากฐานอยู่ก่อนแล้วในระบบความคิดความเชื่อเดิมของสังคมอินเดียหากเทียบกับลัทธิปรัชญาตะวันตกนัตถิกทิฏฐิก็คือปรัชญาวัตถุนิยม (Mate-rialistic   philosophy)   ซึ่งผู้ศึกษาปรัชญาสายตะวันออกและตะวันตกย่อมจะรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว          หลักการทั่วไปของลัทธินัตถิกทิฏฐิ   หรือปรัชญาวัตถุนิยมของตะวันตก(Materialistic philosophy) มีเนื้อหาสอดคล้องกันตรงที่ต่างยอมรับว่าโลกและชีวิตเป็นผลผลิตของการรวมกันอย่างลงตัวของวัตถุหรือสสาร ไม่มีจิตวิญญาณที่เป็นนามธรรม ความจริงมีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุและความจริงนี้ต้องพิสูจน์ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง  ๕  คือ ตา หู จมูก ลิ้น และกายสัมผัสเท่านั้น ไม่มีความจริงอื่นนอกเหนือไปกว่านี้ แต่พระพุทธศาสนากล่าวว่า  ความจริงไม่ได้มีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุหรือสสารเท่านั้น  ยังมีความจริงอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น   พิสูจน์ไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง  ๕    แต่อาจพิสูจน์และสัมผัสได้ด้วยประสาทสัมผัสที่  ๖   (ESP  =  Extra  Sensory  Perception)  คือจิตหรือใจ          เมื่อวัตถุนิยมปฏิเสธความจริงทางนามธรรม   ก็เท่ากับปฏิเสธเรื่องบุญ   บาป  ความดี   ความชั่ว   กฏแห่งกรรม   เทวดา   พระนิพพาน  และพระอรหันต์ผู้รู้แจ้งพระนิพพานด้วย  การปฏิเสธบุญบาป   เป็นต้น  ก็เท่ากับเป็นการปฏิเสธระบบคุณค่าหรือกฏเกณฑ์ทางศีลธรรมจริยธรรมที่ทำให้สังคมดำรงอยู่อย่างสงบร่มเย็นไปด้วยโดยปริยาย          ผู้ที่เชื่อในลัทธิวัตถุนิยมจึงใช้ชีวิตอย่างสุดโต่งไปในการแสวงหาความสุขจากการสนองตัณหา  หรือการกิน   ดื่ม  สืบพันธุ์  หรือกิน กาม เกียรติ  และการเสพบริโภคอย่างเต็มที่  ไม่คำนึงถึงคุณค่าทางจิตใจ  ให้ความสำคัญต่อวัตถุและสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างเงิน  รถ  บ้าน  กามารมณ์  เป็นต้น  ว่าเป็นสิ่งสำคัญที่อาจถือเอาเป็นสรณะที่สามารถให้คำตอบสุดท้ายกับชีวิตได้แทบทั้งหมด  กล่าวโดยรวมคือสนใจโลกียสุขมากกว่าจะแสวงหาโลกุตรสุขที่อยู่เลยพ้นขึ้นไปจากสุขทางประสาทสัมผัสทั้ง  ๕          เมื่อกล่าวโดยเคร่งครัดลัทธิวัตถุนิยมของพระเจ้ายาปาสิจึงไม่ได้หายไปจากความคิดความเชื่อและวิถีชีวิตของผู้คนในสังคมปัจจุบัน   หากแต่ได้คลี่คลายขยายตัวมาอย่างต่อเนื่องและเป็นรูปธรรมิ่งนักในนามของลัทธิวัตถุนิยม   บริโภคนิยม  ที่กำลังแผ่อิทธิพลครอบงำไปทั่วโลกอยู่ในเวลานี้นั่นเอง ----------------------------------------- http://www.84000.org/true/337.html ปัญหา ศาสดาอชิตะ เกสกัมพล มีแนวคำสอนว่าอย่างไร ? และแนวคำสอนเช่นนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ? พุทธดำรัสตอบ “อชิตะ เกสกัมพล มีความเห็นว่า ทานไม่มีผล การบูชาไม่มีผล การเซ่นสรวงไม่มีผล ผลวิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วไม่มี โลกนี้ไม่มี โลกหน้าไม่มี มารดาบิดาไม่มี สัตว์ที่เกิดผุดขึ้น (โอปปาติกะ) ไม่มี สมณะพราหมณ์ผู้ดำเนินชอบ ปฏิบัติชอบ รู้แจ้งชัดโลกนี้และโลกหน้าด้วยปัญญาอันยิ่งแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งไม่มีในโลก คนเราเป็นแต่เพียงที่ประชุมของมหาภูตรูป ๔ เมื่อใดทำกาลกิริยา(ตาย) เมื่อนั้นธาตุดินก็ไปตามธาตุดิน ธาตุน้ำก็ไปตามธาตุน้ำ ธาตุไฟก็ไปตามธาตุไฟ ธาตุลมก็ไปตามธาตุลม อินทรีย์ทั้งหลายย่อมเลื่อนลอยไปในอากาศ บุรุษ ๔ คน รวมเป็น ๕ ทั้งที่วางศพ หามเอาคนตายไป เสียบทสวดสรรเสริญเขามีไปจนถึงป่าช้า กระดูกทั้งหลายกลายเป็นสีเทาดุจสีนกพิราบ เครื่องเซ่นสังเวยทั้งหลายสิ้นสุดลงด้วยเถ้า ท่านนี้เคนเขลาบัญญัติไว้ คนเหล่าใดประกาศลัทธิอัตติกวาท คำของคนเหล่านั้นเป็นคำเหล่าประโยชน์ เป็นคำเท็จ เป็นคำบ่นเพ้อเมื่อร่างกายแตกสลายทั้งพาลและบัณฑิตย่อมขาดสูญพินาศไป หลังจากความตายไม่มีอะไรเลย... “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ มีอยู่เพราะถือมั่นยึดมั่นรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ ความเห็นอย่างนี้จึงเกิดขึ้นมา” ทิฏฐิสังยุต โสดาปัตติวรรค ที่ ๑ (๔๒๕) ตบ. ๑๗ : ๒๕๔ ตท. ๑๗ : ๒๓๔-๒๓๕ ตอ. K.S. ๓ : ๑๑๖-๑๑๗ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 17 ส.ค. 51 07:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ----------------------------------------- พิจราณา ประทีปแห่งอภิธรรม ฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป ----------------------------------------- ประทีปแห่งอภิธรรม พระท่านนั้นคือ  พระกิตติวุฑโฒภิกขุ ประทีปแห่งพระอภิธรรมดับอีกแล้วหนึ่งดวง http://larndham.net/index.php?showtopic=13957&st=0         พระกิตติวุฑโฒภิกขุมรณภาพแล้ว มื่อเดือนธันวาคม ปี ๔๗ ถึง กุมภาพันธ์ ปี ๔๘  ท่านกิตติวุฑโฒภิกขุ  ได้นำพระบรมสารีริกธาตุ  มาประดิษฐาน ณ จิตตภาวันวิทยาลัย  เมืองพัทยา  (อยู่ใกล้บ้านผม)ปลายเดือนมกราคมผมได้เดินทางไปนมัสสการด้วย  และท่านได้มรณภาพ  ช่วงนั้นพอดี  ทางสำนักเลยจัดการระลึกถึงท่านด้วย เลยซื้อ CD ที่ท่านเคยบรรยายพระอภิธัมมัตถสังคหะ  และได้รับแจก CD  ที่ท่านได้บรรยายวิสุทธิมรรค   เสียงของท่านหนักแน่น  นุ่มนวล กังวาน  น่าเกรงขาม   สมดั่งที่คุณพระนายตั้งฉายาท่านว่า ราชสีห์ขนทอง ผู้ถือ ดาบฆ่ามังกร อ้างอิง เพราะ  พระอาจารย์กิตติ  เป็นอาจารย์ที่บรรยายอภิธรรมได้เก่งมาก  เสียงมีพลังเหมือน พญาราชสีห์   แม้ท่านล่วงลับไปแล้ว  แต่ท่านก็เป็นพระเถระที่มีภูมิความรู้พระอภิธรรม อยู่ในระดับ  " สุดยอดฝีมือ  แห่ง  วงการพระอภิธรรมเมืองไทย "            พระนายให้ฉายาท่านว่า  " ราชสีห์ขนทอง ผู้ถือ ดาบฆ่ามังกร " เพราะเวลาท่านบรรยายอภิธรรม  เสียงมีพลังหนักแน่น  เหมือนราชสีห์คำราม  และ ภูมิความรู้ในพระพุทธศาสนาของท่าน  เหมือน  " ดาบฆ่ามังกร " ( โตวเล้งตอ ) อ้างอิง แม้  ท่านราชสีห์ขนทอง  ( อาจารย์กิตติวุฒโฑ )  จะสิ้นชีพไปแล้ว แต่ "ตำนานดาบฆ่ามังกร"  ( CD บันทึกเสียงการบรรยายของท่าน )  ก็ยังมีชีวิตอยู่      เพราะฉะนั้น   พวกเราจงมาร่วมกันสืบทอด   "ตำนานดาบฆ่ามังกร" ให้คงอยู่ในยุทธจักรกำลังภายใน ( หมายถึง พระอภิธรรม )  กันต่อไปเถิด โอ๊ะ โอ http://larndham.net/index.php?showtopic=19022&st=49 ------------------------------------------ คงจะแต่พระอภิธรรม แต่ไม่เอาพระวินัยละซิ ------------------------------------------ จากคุณ : khunz - [ 17 ส.ค. 51 16:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ khunz  ครับ ประโยคที่ว่า  ฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป   ท่านอาจจะแปลความหมายถึง  การทำลายมิจฉาทิฏฐิ  หาได้หมายถึงการฆ่าสัตว์บุคคลไม่ ---------------------------------------------------- สมัยนั้น  คำสอนของท่านพุทธทาส จะเข้าได้ดีกับลัทธิที่เห็นศาสนาเป็นยาเสพติด  ทำให้คนลุ่มหลงมัวเมา ไร้สาระ นักการเมือง นักวิชาการ บางท่าน  จึงยึดติดคำสอนของท่านพุทธทาส  ยิ่งเสียกว่า  พระไตรปิฏก อรรถกถา  ของเถรวาท เป็นบุญครับ  ที่บ้านเมืองของเรา ไม่ได้ถูกลัทธิเหล่านั้นปกครอง อย่างใน ลาว เขมร เวียดนาม จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 18 ส.ค. 51 04:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อาจเป็นอย่างที่คุณ เฉลิมศักดิ์1  ว่าไว้ก็ได้ครับ แต่ก็น่าจะ "แปลความ"  กันให้ดีด้วยนะครับ ปัญหาอาจจะอยู่ตรงนี้ก็ได้ หรือไม่ก็  อาจจะไม่จริงอย่างที่คุณ เฉลิมศักดิ์1  ต้องการตีความ ก็ได้อีกเช่นกัน จากคุณ : hollowpig - [ 18 ส.ค. 51 07:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตกลงที่ผม ถามใน #17 และย้ำใน #34 คือตอบไม่ได้ ใช่หรือเปล่าครับ? จะได้ไม่รอคำตอบ จากคุณ : Panda-baker - [ 18 ส.ค. 51 11:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 43 กิตติวุฑโฒ ภิกขุ ได้ให้สัมภาษณนิตยสารรายสัปดาห์ จตุรัส เมื่อพ.ศ. 2519 อันกลายมาเป็นคำขวัญระบือลือลั่นของฝ่ายขวาว่า ฆ่าคอมมิวนิสต์ ไม่บาป ดังต่อไปนี จตุรัส: การฆ่าฝ่ายซ้าย หรือ คอมมิวนิสต์บาปหรือไม่ กิตติวุฑโฒ: อันนั้นอาตมาก็เห็นว่าควรจะทำ คนไทยแม้จะนับถือพุทธก็ควรจะทำ แต่ก็ไม่ใช่ถือว่าเป็นการฆ่าคน เพราะว่าใครก็ตามที่ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ มันไม่ใช่คนสมบูรณ์ คือต้องตั้งใจ เราไม่ได้ฆ่าคน แต่ฆ่ามาร ซึ่งเป็นหน้าที่ของคนไทยทุกคน ***การฆ่าคนเพื่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์***ถือเป็นบุญกุศลเหมือนฆ่าปลาแกงใส่บาตรพระ (กิตติวุฒโฑภิกขุ. น.ส.พ.จัตุรัส ปีที่ 2 ฉบับที่ 51 วันที่ 27 มิถุนายน 2519 ) จากคุณ : โทมัส (khunz) - [ 18 ส.ค. 51 22:32:05 ]

ความคิดเห็นที่ 44 (พระ) กิตติวุฑโฒ: อันนั้นอาตมาก็เห็นว่าควรจะทำ คนไทยแม้จะนับถือพุทธก็ควรจะทำ แต่ก็ไม่ใช่ถือว่าเป็นการฆ่าคน เพราะว่าใครก็ตามที่ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ มันไม่ใช่คนสมบูรณ์ คือต้องตั้งใจ เราไม่ได้ฆ่าคน แต่ฆ่ามาร ซึ่งเป็นหน้าที่ของคนไทยทุกคน -------------------------------------------------- ท่านไม่ได้ส่งเสริมให้ฆ่าคนครับ  มีแต่ส่งเสริมให้ทำลายมิจฉาทิฏฐิ  ที่มีอยู่ในตัวคน ( กิเลสมาร ) --------------------------------------------------- 337 คำสอนของอชิตะ เกสกัมพล (มิจฉาทิฏฐิ) http://www.84000.org/true/337.html ปัญหา ศาสดาอชิตะ เกสกัมพล มีแนวคำสอนว่าอย่างไร ? และแนวคำสอนเช่นนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร ? พุทธดำรัสตอบ “อชิตะ เกสกัมพล มีความเห็นว่า ทานไม่มีผล การบูชาไม่มีผล การเซ่นสรวงไม่มีผล ผลวิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วไม่มี โลกนี้ไม่มี โลกหน้าไม่มี มารดาบิดาไม่มี สัตว์ที่เกิดผุดขึ้น (โอปปาติกะ) ไม่มี สมณะพราหมณ์ผู้ดำเนินชอบ ปฏิบัติชอบ รู้แจ้งชัดโลกนี้และโลกหน้าด้วยปัญญาอันยิ่งแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้งไม่มีในโลก คนเราเป็นแต่เพียงที่ประชุมของมหาภูตรูป ๔ เมื่อใดทำกาลกิริยา(ตาย) เมื่อนั้นธาตุดินก็ไปตามธาตุดิน ธาตุน้ำก็ไปตามธาตุน้ำ ธาตุไฟก็ไปตามธาตุไฟ ธาตุลมก็ไปตามธาตุลม อินทรีย์ทั้งหลายย่อมเลื่อนลอยไปในอากาศ บุรุษ ๔ คน รวมเป็น ๕ ทั้งที่วางศพ หามเอาคนตายไป เสียบทสวดสรรเสริญเขามีไปจนถึงป่าช้า กระดูกทั้งหลายกลายเป็นสีเทาดุจสีนกพิราบ เครื่องเซ่นสังเวยทั้งหลายสิ้นสุดลงด้วยเถ้า ท่านนี้เคนเขลาบัญญัติไว้ คนเหล่าใดประกาศลัทธิอัตติกวาท คำของคนเหล่านั้นเป็นคำเหล่าประโยชน์ เป็นคำเท็จ เป็นคำบ่นเพ้อเมื่อร่างกายแตกสลายทั้งพาลและบัณฑิตย่อมขาดสูญพินาศไป หลังจากความตายไม่มีอะไรเลย... “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ มีอยู่เพราะถือมั่นยึดมั่นรูป....เวทนา... สัญญา... สังขาร... วิญญาณ ความเห็นอย่างนี้จึงเกิดขึ้นมา” ทิฏฐิสังยุต โสดาปัตติวรรค ที่ ๑ (๔๒๕) ตบ. ๑๗ : ๒๕๔ ตท. ๑๗ : ๒๓๔-๒๓๕ ตอ. K.S. ๓ : ๑๑๖-๑๑๗ --------------------------------- คุณโทมนัสครับ  ยังดีกว่าคำสอนของท่านพุทธทาส ที่ลัทธิที่เห็นศาสนาเป็นยาเสพติด  มอมเมาผู้คน  คุณมารดาบิดาไม่มี ผีสางเทวดาไม่มี  ต่างนำคำสอนของท่านพุทธทาสไปกล่าวอ้าง  ทำให้คนเข้าใจพุทธศาสนาแบบผิด ๆ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 19 ส.ค. 51 06:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณโทมนัส นอกจากลัทธิการเมืองที่เห็นศาสนาเป็นยาเสพติด ฯลฯ มักจะกล่าวอ้างคำสอนท่านพุทธทาสแล้ว   นักวิชาการ นักวิทยาศาสตร์ บางท่าน ที่ปฏิเสธเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด  ปฏิเสธสิ่งที่ตนเองพิสูจน์ไม่ได้  ( ลัทธิวัตถุนิยม)  ต่างก็ต้อนรับคำสอนของท่านพุทธทาสเช่นกัน  เพราะเข้ากับทิฏฐิของตนเองได้ --------------------------------------------------- จากหนังสือ   ตายแล้วเกิดใหม่  ตามนัยพระพุทธศาสนา  โดยพระมหาวุฒิชัย  วชิรเมธี ภาค ๒  ปัญหาของพระเจ้าปายาสิ : โลกหน้า เทวดา บุญ บาป กฏแห่งกรรม มีจริงหรือไม่ วิวาทะเรื่อง “ โลกหน้าไม่มี   โอปปาติกสัตว์ไม่มี  ผลแห่งกรรมดี กรรมชั่วไม่มี”  เป็นต้น  อันเป็นที่มาของปัญหาพระเจ้าปายาสิเกิดขึ้นจากการถาม-ตอบ   ของสองนักปราชญ์ร่วมพุทธสมัย     คนหนึ่งเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาเคยใช้ชีวิตอยู่ในอารามเดียวกันกับพระพุทธองค์ตั้งแต่เป็นสามเณรน้อยจนเป็นพระมหาเถระผู้ใหญ่และมีชีวิตยืนยาวต่อมาภายหลังพุทธปรินิพพาน   ทั้งเมื่อพระพุทธองค์ยังทรงพระชนม์อยู่นั้นท่านก็ยังได้รับการยกย่องว่ามีความเป็นเลิศด้านการแสดงธรรมอย่างวิจิตรอันนับว่าเป็นความสามารถที่เกื้อกูลอย่างยิ่งต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา          พระมหาเถระผู้ใหญ่องค์นี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า    พระกุมารกัสสปะ          ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นคฤหัสถ์    ครองฆารวาสวิสัย  มีสถานภาพทางสังคมเป็นผู้ครองนครเสตัพยะเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งในราชอาณาจักรของพระเจ้าปเสนทิโกศล    แห่งแคว้นโกศล   พระเจ้าปายาสิ หรือที่บางแห่งเรียก  เจ้าปายาสิ(เพราะเป็นเพียงเจ้าผู้ครองนคร  มิใช่กษัตริย์ที่ได้รับมุรธาภิเษกก่อนขึ้นเสวยราชย์  แต่ในที่นี้ผู้แปลเรียกพระองค์ว่า  พระเจ้าปายาสิและใช้ราชาศัพท์เมื่อกล่าวถึงพระองค์โดยตลอดทั้งนี้เพื่อความสละสลวยทางภาษาเป็นสำคัญ)          พระเจ้าปายาสิเป็นนักคิด    นักปรัชญาชั้นนำที่เชื่อใน  “ลัทธินัตถิกทิฏฐิ”   (ลัทธิที่ปฏิเสธผลของกรรมดี   กรรมชั่ว  โลกหน้า   ศีลธรรม   จริยธรรม  หรือระบบคุณค่าที่ยังความสงบร่มเย็นให้เกิดขึ้นในสังคม  = Nihilism)  ลัทธินี้มีสารัตถะอย่างไรได้กล่าวไว้ในปายาสิราชัญญสูตร   มีความโดดเด่นทั้งด้านตัวบุคคล    เนื้อหา  และรูปแบบในการนำเสนอพุทธธรรม   ด้านบุคคล  พระกุมารกัสสปะทำหน้าที่เป็นดังตัวแทนของชาวพุทธชั้นนำ  พระเจ้าปายาสิเองก็เป็นตัวแทนของผู้เชื่อมั่นศรัทธาในลัทธินัตถิกทิฏฐิอันเป็นลัทธิมิจฉาทิฏฐิร่วมพุทธสมัยชั้นแนวหน้า    เนื้อหานั้นเล่าก็คมคายด้วยพุทธธรรมและมากด้วยอุปมาอุปไมย   ส่วนรูปแบบก็แตกต่างจากการแสดงธรรมโดยทั่วไปเพราะมีรูปแบบเป็นการถาม-ตอบที่ชวนให้เกิดอรรถรสไม่รู้สึกว่ายืดเยื้อเหมือนบางพระสูตรที่มีเนื้อหายากและยาวกว่าจะอ่านจบก็หมดความสนใจเสียก่อน     การพบกันของนักปราชญ์ทั้งสองท่านเกิดขึ้นที่ป่าไม้สีเสียดทางตอนเหนือของนครเสตัพยะ  พระเจ้าปายาสิ  พร้อมทั้งข้าราชบริพาร   และประชาชนต่างได้รับธรรมรสอันเป็นผลจากการสนทนาธรรมครั้งนี้อย่างเต็มอิ่ม          ประวัติของพระกุมารกัสสปะ http://www.84000.org/one/1/38.html ----------------------------------------------------------------          พระเจ้ายาปาสิ          พระเจ้ายาปาสิ   เป็นเจ้าเมืองเสตัพยนคร    ในแคว้นโกศล  พระองค์ทรงเป็นนักคิด    นักปรัชญาคนสำคัญคนหนึ่งของยุคนั้น   เหตุการณ์ที่พระองค์ได้ทรง “โต้วาที” กับพระกุมารกัสสปะสันนิษฐานกันว่าน่าจะเกิดขึ้นภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ  ๕  ปี  จากการแปลปายาสิราชัญญสูตรโดยตลอดทำให้ทราบว่า  พระเจ้ายาปาสิไม่เพียงเป็นผู้ถือลัทธิ  “นัตถิกทิฏฐิ”  (Nihilism)   อย่างคนธรรมดาๆทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น    หากแต่พระองค์ทรงเป็นบุคคลระดับแกนนำคนหนึ่งของลัทธินี้ทีเดียว   เพราะข้อโต้แย้งของพระองค์บอกอยู่ในทีว่า   ได้ทรงทดลองวิธีการต่างๆ ตามทฤษฏีแห่งลัทธินี้กล่าวไว้อย่างละเอียดทุกแง่ทุกมุมแล้ว  จึงได้ปลงใจเชื่อถือ  ด้วยเหตุนี้   เมื่อพระองค์ได้ทรงพบกับพระกุมารกัสสปะถ้อยปุจฉาของพระองค์จึงคมคายมิใช่น้อย          ลัทธินัตถิกทิฏฐิ  กล่าวโดยเนื้อหาก็คือปรัชญาจากการมีรากฐานอยู่ก่อนแล้วในระบบความคิดความเชื่อเดิมของสังคมอินเดียหากเทียบกับลัทธิปรัชญาตะวันตกนัตถิกทิฏฐิก็คือปรัชญาวัตถุนิยม (Mate-rialistic   philosophy)   ซึ่งผู้ศึกษาปรัชญาสายตะวันออกและตะวันตกย่อมจะรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว          หลักการทั่วไปของลัทธินัตถิกทิฏฐิ   หรือปรัชญาวัตถุนิยมของตะวันตก(Materialistic philosophy) มีเนื้อหาสอดคล้องกันตรงที่ต่างยอมรับว่าโลกและชีวิตเป็นผลผลิตของการรวมกันอย่างลงตัวของวัตถุหรือสสาร ไม่มีจิตวิญญาณที่เป็นนามธรรม ความจริงมีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุและความจริงนี้ต้องพิสูจน์ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง  ๕  คือ ตา หู จมูก ลิ้น และกายสัมผัสเท่านั้น ไม่มีความจริงอื่นนอกเหนือไปกว่านี้          แต่พระพุทธศาสนากล่าวว่า  ความจริงไม่ได้มีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุหรือสสารเท่านั้น  ยังมีความจริงอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น   พิสูจน์ไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง  ๕    แต่อาจพิสูจน์และสัมผัสได้ด้วยประสาทสัมผัสที่  ๖   (ESP  =  Extra  Sensory  Perception)  คือจิตหรือใจ          เมื่อวัตถุนิยมปฏิเสธความจริงทางนามธรรม   ก็เท่ากับปฏิเสธเรื่องบุญ   บาป  ความดี   ความชั่ว   กฏแห่งกรรม   เทวดา   พระนิพพาน  และพระอรหันต์ผู้รู้แจ้งพระนิพพานด้วย  การปฏิเสธบุญบาป   เป็นต้น  ก็เท่ากับเป็นการปฏิเสธระบบคุณค่าหรือกฏเกณฑ์ทางศีลธรรมจริยธรรมที่ทำให้สังคมดำรงอยู่อย่างสงบร่มเย็นไปด้วยโดยปริยาย          ผู้ที่เชื่อในลัทธิวัตถุนิยมจึงใช้ชีวิตอย่างสุดโต่งไปในการแสวงหาความสุขจากการสนองตัณหา  หรือการกิน   ดื่ม  สืบพันธุ์  หรือกิน กาม เกียรติ  และการเสพบริโภคอย่างเต็มที่  ไม่คำนึงถึงคุณค่าทางจิตใจ  ให้ความสำคัญต่อวัตถุและสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างเงิน  รถ  บ้าน  กามารมณ์  เป็นต้น  ว่าเป็นสิ่งสำคัญที่อาจถือเอาเป็นสรณะที่สามารถให้คำตอบสุดท้ายกับชีวิตได้แทบทั้งหมด  กล่าวโดยรวมคือสนใจโลกียสุขมากกว่าจะแสวงหาโลกุตรสุขที่อยู่เลยพ้นขึ้นไปจากสุขทางประสาทสัมผัสทั้ง  ๕          เมื่อกล่าวโดยเคร่งครัดลัทธิวัตถุนิยมของพระเจ้ายาปาสิจึงไม่ได้หายไปจากความคิดความเชื่อและวิถีชีวิตของผู้คนในสังคมปัจจุบัน   หากแต่ได้คลี่คลายขยายตัวมาอย่างต่อเนื่องและเป็นรูปธรรมิ่งนักในนามของลัทธิวัตถุนิยม   บริโภคนิยม  ที่กำลังแผ่อิทธิพลครอบงำไปทั่วโลกอยู่ในเวลานี้นั่นเอง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 19 ส.ค. 51 06:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณโทมนัส นอกจากลัทธิการเมืองที่เห็นศาสนาเป็นยาเสพติด ฯลฯ มักจะกล่าวอ้างคำสอนท่านพุทธทาสแล้ว   นักวิชาการ นักวิทยาศาสตร์ บางท่าน ที่ปฏิเสธเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด  ปฏิเสธสิ่งที่ตนเองพิสูจน์ไม่ได้  ( ลัทธิวัตถุนิยม)  ต่างก็ต้อนรับคำสอนของท่านพุทธทาสเช่นกัน  เพราะเข้ากับทิฏฐิของตนเองได้ ดังเช่น  ดร.เจิมศักดิ์  ที่เป็นผู้ที่เชื่อถือในคำสอนท่านพุทธทาส  ในอดีตเมื่อครั้งจัดรายการตามหาแก่นธรรม ตามไปตามมา  กลับมาวิจารณ์พุทธวิสัย  ว่ามีเพียงสัตว์เดรัจฉานเท่านั้นที่เกิดมาแล้วเดินได้ทันที   พุทธประวัติจึงไม่น่าเชื่อถือ คุณโทมนัส  ยังจำได้ไหมครับ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 20 ส.ค. 51 05:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่ได้ศึกษาหรอกค่ะ แต่เคยอ่านเล็กน้อย ท่านไม่ได้ปฏิเสธการมีอยู่ของโลกหน้า แต่ท่านไม่ได้ยอมรับ ที่ไม่ได้ยอมรับ และไม่ได้เขียนเพราะว่า ยังไม่มีประสบการณ์ตรง(โลกหน้า) หรือสาวกยังไม่มีประสบการณ์ตรง การสอนจะเน้นสอนการดำเนินชีวิตประจำวันที่เห็น ๆ อยู่ ไม่มีอภินิหารใด ๆ ให้เวิ้นเว้อ เราว่าดีออกค่ะ จากคุณ : ลูกหินสีชมพูอ่อน - [ 21 ส.ค. 51 11:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เคยมีครูอาจารย์ไปเรียนสอบถามที่ท่านเขียน ท่านพุทธทาสตอบว่า"เธอเห็นฉันเป็นมิจฉาทิฎิฐิเช่นนี้หรือ"  ท่านพุทธทาสเป็นปราชญ์ เป็นอัจฉริยในยุคแห่งความจริง นัยยะความหมายแฝงสิ่งซ้อนเล้นเอาไว้ เราไม่เคยเห็นท่านหยิบพระไตรปิฏกมาเผาอย่างที่ท่านพูด แต่สิ่งที่ท่านสอนๆไม่ให้ติดอัตตา ติดที่ตัวหนังสือแล้วเอามาโต้แย้งว่าตนเองเหนือใคร  แม้แต่ปราชญ์ที่ทรงความรู้เช่นท่าน เข้าใจในพระไตรปิฏกแตกฉานเช่นท่าน ก็ไม่เคยมาโต้แย้ง มาแสดงอคติ ว่าสิ่งที่กล่าวมานี้ผิด หรือถูก  สิ่งที่ท่านสอน สอนให้กับผู้ปฏิบัติ ไม่ใช่สอนให้กับผู้อ่านแล้วไปติดตัวหนังสือ  ผู้อ่านที่มีปัญญามาก มีโยนิโสและโอปปนยิโก เมื่อพึงพิจารณาและโน้มเข้าหาธรรมของครู  ด้วยใจไม่อคติ ย่อมพบสิ่งแฝงเล้น    เรียนคุณเฉลิมศักดิ์ด้วยความเคารพ  ถ้าหากท่านไม่ได้เป็นเช่นที่คุณเฉลิมศักดิ์ว่ากล่าว แล้วติติง  ทำให้เป็นวิบากกรรมใหญ่เสียเปล่า แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 51 15:07:44 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 51 15:06:31 จากคุณ : ผู้เคารพต่อท่านเสมอ (อ้องเขาค้อ) - [ 22 ส.ค. 51 11:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณเฉลิมศักดิ์นี่ เป็นผู้ที่รักษาพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ทุกตัวอักษร แต่อ้องไม่อยากให้กล่าวติติงครูเกลงว่าจะเป็นกรรมวิบาก  แต่อยากให้ี้ชี้้ี้ประเด็นถามผู้รู้ทุกๆท่าน ว่าคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสมีนัยยะแอบแฝงอันใดหรือไม่  เพราะนักปราชญ์คงไม่มาจบแค่เรื่องตื้นเขิน พอให้มาไล่แค่เรื่องง่ายๆเช่นนี้  อยากให้ยกกรณีท่านสอนผิดพระธรรมวินัยตรงไหน  คุณเฉลิมศักดิ์เก่งทางพระอภิธรรม ช่วยแย้งในสิ่งที่ผิด  เพืื่อให้ท่านผู้รุ้มาแจ้งความเห็นที่ศึกษาคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสอย่างถูกต้อง  สิ่งใดที่อ้องกล่าวล่วงเกินขออภัยด้วยนะครับคุณเฉลิมศักดิ์ จากคุณ : ผู้เคารพต่อท่านเสมอ (อ้องเขาค้อ) - [ 22 ส.ค. 51 15:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณอ้องครับ ยกเรื่องจิตว่าง ไม่มีตัวกู ของกู จิตเดิม ที่ท่านพุทธทาสไปอ้างพระบาลีบางส่วน  แต่ไปยึดหลักมหายาน และสูตรเว่ยหลาง มั่วไปหมด ------------------------------------- วิจัยเกี่ยวกับเรื่อง "จิตเดิม" http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=10126 http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=10128 "ปภสฺสรมิทํ ภิกฺขเว จิตฺตํ ตญฺจ โข อาคนฺตุเกหิ อุปกฺกิเลเสหิ วิปฺปมุตฺติ" ความว่า "ภิกษุทั้งหลาย จิตนี้ประภัสสร ก็จิตนั้นแล หลุดพ้นแล้วจากอุปกิเลสทั้งหลายที่จรมา" ในเอกนิบาตอังคุตตรนิกาย อรรถกถา ภาค ๑ หน้า ๔๕ ข้อ ๕๐ ท่านแก้ว่า จิตก็คือ ภวังคจิตนั่นเอง พระดำรัสที่ว่า "หลุดพ้นแล้ว" หมายถึง เป็นจิตที่หลุดพ้นจากอุปกิเลสทั้งหลายที่จรมา ซึ่งเกิดขึ้นด้วยอำนาจของกุศลที่สัมปยุตด้วยญาณมีเหตุ ๓ เป็นต้น ได้รับการสรรเสริญ มีชื่อเสียง สืบเนื่องมาจากบุตรเป็นต้น ซึ่งเป็นผู้มีศีลสมบูรณ์ด้วยอาจาระ ก็เพราะเหตุที่บุตรเป็นต้นของตนเหล่านั้นั่นแหละ เป็นคนดีงาม ด้วยเหตุที่ได้รับการศึกษาได้รับโอวาทและคำพร่ำสอน ฉันใด ภวังคจิตดวงนี้ที่พระมหามุนีตรัสว่า "หลุดพ้นแล้วจากอุปกิเลสที่จรมา" ก็ด้วยอำนาจแห่งกุศลจิต ซึ่งเกิดขึ้นในขณะของชวนะฉันนั้นฯ ตามที่ได้ยกข่อความจากอาคตสถานมาแสดงเทียบเคียงให้เห็นดังนี้แล้ว ผู้อ่านก็พอจะทราบได้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ขอให้ทัศนะไว้นิดหนึ่งว่า ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ บางครั้งถึงกับอุทิศเพศบวชมาเป็นเวลานานก็มี ขอร้องให้พากันเชื่อพระบาลีและอรรถกถาอันเป็นหลักปริยัติฝ่ายเถรวาทเถิด เพราะจะเป็นปัจจัยให้เกิดทิฐิวิสุทธิ คือความเห็นที่ถูกต้องในส่วนของพระปริยัติศาสนาขึ้นได้ แม้จะเกิดศรัทธาให้ลงมือปฏิบัติ ก็เชื่อเหลือเกินว่าต้องไม่ผิดแน่ เพราะเมื่อปริติถูกก็เป็นเหตุให้เกิดปฏิบัติถูก อันเป็นเสมือนเงาตามตัวอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ยอมเชื่อโดยยกตัวเสมอกับอรรถกถาเสียแล้วก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ---------------------------------------------- คุณอ้องครับ  ที่ลานธรรมเสวนา คุณก็อ้างแต่ทิฏฐิของตนเป็นใหญ่  พฤติกรรมของคุณก็ไม่ต่างจากท่านพุทธทาสเลยครับ  สมแล้วที่คุณยึดถือท่านพุทธทาสเป็นอาจารย์ เพราะความเห็นของคุณกลับไปกลับมา หาหลักยึดไม่ได้เลย http://larndham.net/index.php?showtopic=32547&st=27 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 23 ส.ค. 51 06:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คุณเฉลิมศักดิ์นี่อ้องนะยอมรับเลย  คงต้องยกย่องให้เป็นเอก เหนือท่านพุทธทาสซะแล้ว  อ้องเองความรู้น้อยครับ มีทิฎฐิเยอะ  มั่วมาก บ้ามหายาน สัตตทิฎฐิ สับสน เพ้อเจ้อไป ไม่มีหลักให้ยึดหรอกครับ  ที่เขียนๆไปก็เพื่ออย่าไปมั่วตามอ้อง เพราะโง่มานาน อ้องไม่เคยด่าครูหรือยกตนเหนือท่าน  ความเก่งไม่มี มีแต่ความโง่  อ้องเพียงแต่ห่วงคุณเฉลิมศักดิ์ เพราะไม่ว่าจะที่ไหน คุณเฉลิมศักดิ์ก็ไม่ยอมใครในเรื่องความคิด  พอดีเข้ามาอ่านเจอที่นี่เห็นตั้งกระทู้ติเตียนนักปราชญ์หลวงพ่อพุทธทาส  ถ้าเป็นอ้องคงไม่เขียนแต่จะถามความเห็นเพื่อหาคนชี้แนะว่าสิ่งที่ท่านเขียนผิดหรือถูก  อ้องขอย้ำว่า พระธรรมคือการให้ ไม่ใช่การถกเถียง การเอาชนะ  ถ้าไม่รู้จริงก็ต้องถามเสียก่อน ถ้าไม่มีใครตอบได้เมื่อนั่นก็เชื่อไปตามคติของคุณเฉลิมศักดิ์  อ้องว่าคุณ เฉลิมศักดิ์จะน่ารักกว่านี้มาก ต่อไปอ้องคงไม่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นที่ไหนที่มีคุณเฉลิมศักดิ์ ทุกที่  เพราะไม่งั้นจะยาว สิ่งใดที่อ้องทำให้ขัดเคืองใจ ขอให้อภัยแก่อ้องด้วย จากคุณ : เคารพเสมอในธรรม (อ้องเขาค้อ) - [ 23 ส.ค. 51 13:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้องขอย้ำว่า พระธรรมคือการให้ ไม่ใช่การถกเถียง การเอาชนะ ถ้าไม่รู้จริงก็ต้องถามเสียก่อน ถ้าไม่มีใครตอบได้เมื่อนั่นก็เชื่อไปตามคติของคุณเฉลิมศักดิ์ ----------------------------------------- คุณอ้องครับ  ธรรมทาน  คือการให้ความเห็นอันถูกต้อง ให้สัมมาทิฏฐิ โดยการอ้างอิงจาก พระไตรปิฏก อรรถกถา แต่การยอมรับ อัตตโนมติ หรือ ทิฏฐิ ของนักปราชญ์ ที่กล่าวบิดเบือนพระไตรปิฏก อรรถกถา   อย่างท่านพุทธทาส   ผมทำไม่ได้ครับ   คูณอ้องอาจจะมองว่าผมเป็นคนดื้อรั้น  ไม่ฟังผู้หลักผู้ใหญ่  ก็ตาม -------------------------------------------------- อ้องเพียงแต่ห่วงคุณเฉลิมศักดิ์ เพราะไม่ว่าจะที่ไหน คุณเฉลิมศักดิ์ก็ไม่ยอมใครในเรื่องความคิด ---------------------------------------------- ผมเคารพและยอมรับ  ต่อผู้ที่เคารพในพระไตรปิฏก อรรถกถา ---------------------------------------- ที่เขียนๆไปก็เพื่ออย่าไปมั่วตามอ้อง เพราะโง่มานาน อ้องไม่เคยด่าครูหรือยกตนเหนือท่าน ความเก่งไม่มี มีแต่ความโง่ --------------------------------------- แต่อย่างท่านพุทธทาส ที่ยกทิฏฐิของตนเองขึ้นวิจารณ์ พระพุทธเจ้า  อรรถกถา  ผมคงไม่เชื่อถือในทิฏฐิของท่าน แม้ท่านจะดูน่าเชื่อถือก็ตาม  ( หลักกาลามสูตร) จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 - [ 24 ส.ค. 51 05:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ควรศึกษาหนังสือของท่านพุทธทาสหรือไม่ ? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y6885482/Y6885482.html#2 จากการที่ได้เคย สนทนากับผู้ที่ศึกษา งานของท่านพุทธทาสมาก ๆ  เช่น   คุณโชติ (f=9B ) คุณอุลตร้าแมน ฯ  เป็นต้น   มักมีแนวความคิดดังนี้ 1. ไม่เชื่อถือในพระไตรปิฏก (เถรวาท )  โดยเริ่มตั้งแต่ พระอภิธรรม  พระสูตรที่เกี่ยวข้องกับหลักกรรมการเวียนว่ายตายเกิด ( เทวดา เปรต อสุรกาย) (พร้อมที่จะฉีกพระไตรปิฏกทิ้ง ตามอุดมการณ์ของท่าน)  --   ไม่ต้องพูดถึง อรรถกถา คัมภีร์อื่น ๆ ของเถรวาท เช่น วิสุทธิมรรค,  พระอภิธัมมัตถสังคหะ, มิลินทปัญหา  ฯลฯ 2. ปฏิเสธการพูดถึงเรื่องหลักกรรม การเวียนว่ายตายเกิด ( เห็นว่าเป็นเรื่องสัสสตทิฏฐิทั้งหมด) 3. ยึดถือ ความเห็นของท่านพุทธทาส ยิ่งกว่า พระศาสดา ( พระไตรปิฏก )  โดยอ้าง การตีความของท่านพุทธทาส ที่อ้างว่าเป็นภาษาธรรม (ธรรมาธิษฐาน)  ซึ่งในพระไตรปิฏก อรรถกถา บางส่วนเป็นภาษาคน (บุคคลาธิษฐาน)  บางส่วนถูกดัดแปลงเพิ่มเติมเข้ามาจากศาสนาพราหมณ์                                   ฯลฯ คุณอุลตร้าแมน  ควรอ้างอิงจากพระไตรปิฏก อรรถกถา ประกอบด้วยครับ ท่านพุทธทาสต้องการสื่ออะไร ? ถูกต้อง ? จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1  - [ 22 ส.ค. 51 04:38:19 ]                              >>>>>>>>>>> S <<<<<<<<<<<< ตอบว่า ; สำหรับผมแล้ว ท่านพระพุทธทาส เป็นครูบาอาจารย์คนแรก ในทางธรรมะ ของผม จากการที่ได้มีโอกาสพบเจอและได้อ่านหนังสือธรรมะที่ท่านได้สอนเอาไว้ เมื่อประมาณ สิบกว่าปีก่อน ... คำสอนของท่านนั้น จัดได้ว่า สามารถนำมาเป็นเสาหลักที่ใหญ่ที่สุดต้นหนึ่ง ของพระพุทธศาสนา ได้เลย จนถึงปัจจุบันนี้ ...       คนที่ผมได้ยกเป็นครูบาอาจารย์ของผมในทางธรรมะ มีอยู่แค่เพียง    สองคน นั่นก็คือ  ๑ . องค์สมเด็จ พระสัมมา สัมพุทธเจ้า  ๒. ท่าน พระพุทธทาส ภิกขุ        ผลงานของท่านพระพุทธทาส นั้นได้รับ การยอมรับอย่างกว้างขวาง มากมายทั้งในและต่างประเทศ ... ถ้าจำไม่ผิด ท่านได้รับการยกย่อง เป็นบุคคล ที่สำคัญของโลก ในโอกาส ที่ท่าน มีอายุครบ ๑๐๐ ปี ด้วย นี่ครับ         แต่ผลงานบทความจากหนังสือธรรมะเล่มต่าง ๆ ของท่าน ที่ผมได้ มานำเสนอให้ได้ทราบกันนี้ ... ผมได้คัดมาเฉพาะส่วนที่สามารถเข้าใจกันได้ ง่าย ๆ เท่านั้น ... มีเนื้อหาบทความจำนวนมากมายที่ผมได้ตัดทิ้งออกไป เพราะ เข้าใจยาก ... และ บางส่วนก็เป็นเนื้อหาที่ไม่ค่อยสำคัญเท่าไร ( ผมจะคัดมานำเสนอให้กับท่านผู้อ่านได้ทราบกัน เฉพาะแต่ ข้อความที่สำคัญ ๆ เท่านั้น ... เพื่อจะได้ให้เป็นการที่กะทัดรัด อ่านสะดวก และเข้าใจกัน ได้ง่าย มากที่สุด )  ซึ่งเนื้อหาที่ผมได้ตัดทิ้งออกไป จะถูกต้องแค่ไหน ผมก็ไม่แน่ใจ เพราะบางทีหลาย ๆ หน ผมก็ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจเช่นกัน ...         แต่ในส่วนบทความธรรมะของท่านพระพุทธทาส ภิกขุ ... ที่ผมได้ คัดสรร นำมาเสนอให้กับผู้อ่านทุก ๆ ท่านได้รับทราบกันนี้นั้น ... ผมได้ พิจารณาแล้วว่า มีความถูกต้องที่สมบูรณ์ มาก ๆ ... ส่วนจะมีข้อที่ขากตก บกพร่องตรงไหน บ้างหรือป่าว ... ก็ขอให้ทุก ๆ ท่าน ทักท้วง กันเข้ามาได้ ... ถ้าผิดจริงผมก็พร้อมที่จะแก้ไข ปรับปรุงใหม่ ตามแต่กรณี ตามความสมควร ... จากคุณ : ......... (อุลตร้าแมน คอสมอส) - [ 24 ส.ค. 51 15:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อืม การเผยแผ่ธรรม ที่ผิดก็มีผลเสีย ทั้งยังเป็นกรรมชนิดหนึ่งด้วย เพราะทำให้คนเข้าใจผิด ปฎิบัติผิดๆ หรือมีความเชื่อผิดๆ ส่วนเรื่องพุทธทาส ไม่ขอออกความเห็น ด้วยความรู้ยังน้อย ไม่อยากแสดงความโง่ แต่ฝากไว้นิด การพิสูจน์ว่าสวรรค์ นรก พรหม มีจริงหรือเปล่า มีวิธีการพิสูจน์อยู่แล้วในพระุพุทธศาสนา ก็ลองปฎิบัติ ลองทำกันดู ธรรมะ เป็นปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน แต่การเผยแผ่ธรรมะ เป็นวงกว้าง ต้องระวังในการนำเสนอ ============================ แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 51 14:47:59 จากคุณ : เด็กน้อย (หลงสิง) - [ 27 ส.ค. 51 14:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เอา หลวงพ่อพุทธทาส มาคุยเป็นเรื่องยาว คุยกันด้วยสติ และปัญญา  อย่าใช้อารมณ์กัน นะครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 51 23:05:13 จากคุณ : muk_22 - [ 4 ก.ย. 51 23:04:34 ]