ความคิดเห็นที่ 1 พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านคือใคร การที่พระอรหัตสัมมาสัมพุทธเจ้าจะเสด็จมาอุบัติตรัสรู้ขึ้นมาสักองค์หนึ่ง เป็นสิ่งที่ยากเหลือคณา เพราะกว่าที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะบำเพ็ญบารมีครบ ๓๐ ทัศ ให้เต็มบริบูรณ์นั้น อย่างน้อยที่สุดจะต้องใช้เวลานาน ถึง ๔ อสงไขยกำไรแสนกัป แล้วในเวลาที่ว่างเว้นพระศาสนา ซึ่งบางครั้งยาวถึง ๑ อสงไขย สัตว์โลกที่ต้องเวียนว่ายายเกิดใจวัฏสงสาร ต้องมืดมนอลธกาลขาดที่พึ่ง ต้องอยู่ในอบายภูมิจำนวนมาก การอุบัติขึ้น ของพระปัจเจกพุทธเจ้า ในระหว่างที่ว่างเว้นพระพุทธศาสนา หรือที่เรียกว่าพุทธันดรนั้น นับว่าเป็นโชคมหาศาลของผู้ที่เกิดในยุคนั้น เพราะพระปัจเจกพุทธเจ้าย่อมมาสงเคราะห์สัตว์โลก ให้ตั้งอยู่ในทาน ในศีล เมื่อละร่างกายไปแล้ว ย่อมสู่สุคติภูมิ มีสวรรค์เป็นต้น ให้บุคคลที่ตกยากแต่มีศรัทธาเต็มเปี่ยมได้เป็นมหาเศรษฐี ด้วยการออกจากนิโรธสมาบัติแล้วมาสงเคราะห์บิณฑบาต พระปัจเจกพุทธเจ้า จึงเป็นเอกควรแก่การได้รับ "ไทยทาน" ที่เขานำมาถวาย หรือจะเรียกว่า "อัครทักขิไณยบุคคล" ในยุคพุทธันดรอย่างแท้จริง เพราะยุคนั้นไม่มีใครเปรียบเสมอ สมดังที่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสว่า... " ในโลกทั้งปวงเว้นจากเราเสียแล้ว ไม่มีใครเสมอกับพระปัจเจกพุทธเจ้าได้เลย " จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พระปัจเจกพุทธเจ้ามี ๓ ประเภท : สำหรับความปรารถนาของพระปัจเจกโพธิสัตว์ทั้งหลาย แม้ถึงจะมีบารมีเป็นปัญญาธิกะ ก็ยังต้องปรารถนาการเพิ่มพูนโพธิสมภารตลอดเวลา ๒ อสงไขยแสนกัป ไม่อาจต่ำกว่านี้ พระปัจเจกพุทธเจ้ามี ๓ ประเภท คือ ๑. พระปัจเจกสัมพุทธเจ้าปัญญาธิกะ : บำเพ็ญบารมี ๒ อสงไขยแสนกัป ๒. พระปัจเจกสัมพุทธเจ้าศรัทธาธิกะ : บำเพ็ญบารมี ๒ อสงไขยแสนกัป และเกินแสนกัปไปเล็กน้อย ๓. พระปัจเจกสัมพุทธเจ้าวิริยาธิกะ : บำเพ็ญบารมี ๒ อสงไขยแสนกัป และเกินแสนกัปไปมากแต่ไม่ถึง ๓ อสงไขย ผู้ปรารถนาความเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า จำเป็นต้องปรารถนาสมบัติ ๕ ประการ เพื่อเกิดอภินิหารของพระปัจเจกพุทธเจ้ามี ๕ ประการ คือ ๑. ความเป็นมนุษย์ ๒. ความถึงพร้อมด้วยเพศชาย ๓. การได้เห็นท่านผู้ปราศจากอาสวะ คือ พระอรหันต์ทั้งหลาย อาทิ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า, พระปัจเจกพุทธเจ้า, หรือพระอรหันต์สาวก ท่านใดท่านหนึ่ง ๔. การกระทำอันยิ่งใหญ หรือ อธิการ ๕. ความเป็นผู้มีฉันทะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย บำเพ็ญบารมีทั้งหลายตลอดกาลตามประเภทแล้ว ด้วยความปรารถนานี้ และด้วยอภินิหารนี้ อย่างนี้แล้วเมื่อจะเกิดในโลก ย่อมเกิดในสกุลกษัตริย์ หรือ สกุลพราหมณ์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมเกิดในสกุลกษัตริย์ สกุลพราหมณ์ หรือ สกุลคหบดี สกุลใดสกุลหนึ่ง ส่วนพระอัครสาวก ย่อมเกิดขึ้นเฉพาะในสกุลกษัตริย์ และสกุลพราหณ์เท่านั้น เหมือนอย่างพระพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ไม่เกิดขึ้นในวัฏกัป คือ กัปเสื่อม ย่อมเกิดขึ้นในวิวัฏฏกัป คือ กัปเจริญ แม้พระปัจเจกพุทธเจ้าก็เหมือนกัน พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย จะไม่เกิดขึ้นในกาลที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้น จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อกำหนด และ ปกิณณกะ : พระปัจเจกพุทธเจ้า ๑)  พระปัจเจกพุทธลักษณะ : ... ในพระบาลีและอรรถกถาไม่ได้แสดงพระปัจเจกพุทธลักษณะไว ้ชัดเจนว่า พระปัจเจกพุทธเจ้ามีลักษณะอย่างไร ในอรรถกถาได้กล่าวไว้ว่าพราหมณ์ยุคนั้นมีคัมภีร์มหาป ุริสลักษณะว่าบุคคลผู้นี้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอัครสาวก พระพุทธบิดา พระพุทธมารดา แต่ก็ไม่ได้กล่าวว่าลักษณะเช่นไรเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า... ในอรรถกถาปัจเจกพุทธาปทาน และชาดกแสดงเพียงลักษณะของเพศบรรพชิตว่า ... ... "มีพระเกศาและพระมัสสุยาว ๒ องคุลี ครองผ้าสองชั้นที่ย้อมแล้ว คาดรัดประคตเช่นสายฟ้า มีจีวรเฉวียงบ่ามีสีดังแผ่นครั่ง ห่มเฉวียงบ่าไว้ข้างหนึ่ง มีผ้าบังสกุล จีวรสีเมฆพาดอยู่เบื้องขวา มีบาตรดินสีเหมือนแมลงภู่คล้องอยู่ที่บ่าเบื้องซ้าย" ... ... และถ้าหากท่านบรรลุปัจเจกโพธิญาณใน เพศคฤหัสถ์ : เมื่อท่านทรงบริขาร ๘ แล้ว แลดูเหมือนพระเถระ ๑๐๐ พรรษา หรือ ๖๐ พรรษา ๒) พระรัศมีของพระปัจเจกพุทธเจ้า : ... พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นก็มีรัศมีเหมือนกัน ในอรรถกถาปัจเจกพุทธาปทานท่านแสดงไว้ว่า " พระปัจเจกพุทธเจ้า มีรัศมีสุกสกาวแห่งทองสีแดงและทองชมพูนุท" ... ส่วนอรรถกถาประวัติของพระโสณโกฬิวิสะแสดงไว้ว่า " พระรัศมีที่สรีระของพระปัจเจกพุทธเจ้าเป็นเช่นกับสีข อง ผ้ากัมพลแดง" ๓) อายุ และ ระยะเวลาบำเพ็ญเพียร ของ พระปัจเจกพุทธเจ้า : อายุของพระปัจเจกโพธิสัตว์ที่บรรลุโพธิญาณ มิได้กำหนดชัดเจน แต่ตามที่ปรากฏในอรรถกถา ท่านได้แสดงไว้น้อยที่สุด ๑๖ พรรษา มากที่สุดมิได้แสดงไว้ ระยะเวลาการบำเพ็ญเพียรของพระปัจเจกโพธิสัตว์ ที่ปรากฏในอรรถกถาท่านแสดงไว้นานที่สุด ๗ พรรษา และมีพระปัจเจกโพธิสัตว์ อยู่หลายองค์ที่ท่านบรรลุปัจเจกโพธิญาณใน เพศคฤหัสถ์ โดยมิได้ออกบำเพ็ญเพียรเหมือนอย่างพระสัพพัญญูโพธิสั ตว์ ๔) เหตุแห่งการบรรลุปัจเจกโพธิญาณ : พระปัจเจกโพธิสัตว์แต่ละองค์ได้ความสังเวชไม่เหมือนก ัน แล้วบรรลุปัจเจกโพธิญาณ ในคัมภีร์อปทาน และขัคควิสาณสูตรได้กล่าวถึงเหตุแห่งการบรรลุ ปัจเจกโพธิญาณของพระปัจเจกพุทธเจ้า ๔๑ พระองค์ไว้เป็นพิเศษ จะขอยกตัวอย่างมาแสดงสัก ๒ เรื่องตามลำดับ ดังนี้ ธรรมที่บรรลุ : ๑. พระปัจเจกพุทธเจ้าในปัจฉิมภพ (พระชาติสุดท้าย) ก็ไม่มีใครๆ เป็นอาจารย์เช่นเดียวกับสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๒. พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านแทงตลอดในอริยสัจ ๔ ด้วยอัตตุกกังสิกญาณ คือ ญาณที่รู้เฉพาะตนเอง แต่มิได้บรรลุพระสัพพัญญุญาณ และ ทศพลญาณเหมือนสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๕) พระปัจเจกพุทธเจ้ายังมีวาสนาอยู่ : วาสนา : คือ "การทำด้วยอำนาจความเคยชิน" เช่น การกล่าวเป็นคำพูดว่า "จงมาซิคนถ่อย"... "จงไปซิคนถ่อย"... แม้ท่านละกิเลสได้แล้ว แต่ยังมีวาสนาอยู่ ในพระไตรปิฎกก็มีปรากฏ เช่น เรื่องของพระสารีบุตรตอนหนึ่ง เมื่อเดินผ่านลำห้วยท่านก็ขัดคะเมนกระโดดข้ามลำห้วยไ ป ทำให้ภิกษุบางรูปคิดว่าทำไมเป็นถึงอัครสาวกแล้วยังทำ กริยาอย่างนี้ พระพุทธเจ้าได้กล่าวว่า เป็นเพราะจริตเดิม ( วาสนา )ที่เคยเกิดเป็นลิงมาหลายชาติ จึงได้ทำกริยาอย่างนี้ ... ในอรรถกถา คำว่า "วาสนา" นี้ ท่านกล่าวว่า คือ อธิมุตติ ปานประหนึ่งสักว่าความสามารถ อันกิเลสที่เธออบรมมาตลอดกาลหาเบื้องต้นมิได้ ติดอยู่ อันเป็นเหตุแห่งความประพฤติ เหมือนความประพฤติของคนผู้ยังละกิเลสไม่ได้ในสันดาน แม้ของท่านผู้เว้นกิเลสได้แล้ว ... ก็ว่าด้วยการละกิเลสเครื่องกางกั้นไญยธรรมด้วยความสม บูรณ์แห่งอภินิหาร เหตุแห่งความประพฤตินี้นั้น ไม่มีในสันดานของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ละกิเลสได้แล้ ว แต่ ยังมีในสันดานของพระสาวก และ พระปัจเจกพุทธเจ้าที่ยังละกิเลสอย่างนั้นไม่ได้ เพราะพระตถาคตเท่านั้นทรงเห็น อนาวรญาณ (ญาณไม่มีเครื่องกั้น) ๖) อริยาบถที่บรรลุ : พระปัจเจกโพธิสัตว์ทั้งหลายบรรลุโพธิญาณในอริยาบถต่างๆ กัน ยืนก็มี นั่งก็มี นอนก็มี มีแม้แต่นั่งประทับบนคอช้างแล้วบรรลุพระปัจเจกโพธิญาณ ๗) สถานที่สถิตของพระปัจเจกพุทธเจ้า : โดยปกติแล้วเมื่อพระปัจเจกโพธิสัตว์บรรลุปัจเจกโพธิญ าณแล้ว พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายก็จะไปประทับอยู่ที่ภูเขา คันธมาทน์ แต่ใน อิสิคิลิสูตร พระปัจเจกพุทธเจ้า ๕๐๐ พระองค์ บุตรของนางปทุมวดีอาศัยอยู่ในถ้ำของภูเขาอิสิคิลิ ต่อมาพระราชาสร้างบรรณศาลา ในพระราชอุทยานถวาย เพื่อเป็นการอนุเคราะห์ท่านก็อยู่ในที่นั้นจนตราบปรินิพพาน ส่วนภูเขา คันธมาทน์ ที่พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายประทับอยู่ประจำนั้น อยู่เลยภูเขา ๗ ลูก ณ ภูเขา คันธมาทน์ มีเงื้อมเขาชื่อ นันทกะมูลกะ เป็นสถานที่อยู่ของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย ที่เงื้อมเขานันทกะมูลกะแห่งภูเขาคันธมาทน์นี้มีถ้ำอ ยู่ ๓ ถ้ำ คือ ๑. มณีคูหา (ถ้ำแก้วมณี) ๒. สุวรรณคูหา (ถ้ำทองคำ) ๓. ชตคูหา (ถ้ำเงิน) บรรดาถ้ำทั้ง ๓ นั้น ที่ประตูคูหา มีต้นไม้ชื่อ "มัญชูสกะ" เป็น ต้นไม้สวรรค์ สูง ๑ โยชน์ กว้าง ๑ โยชน์ ต้นไม้นั้นจะเผล็ดดอกบานสะพรั่งทั่วไปในน้ำ และบนบกเป็นพิเศษ ในวันที่พระปัจเจกพุทธเจ้ามาถึง ข้างหน้าต้นไม้นั้นมีศาลาประชุมอยู่หลังหนึ่ง ชื่อว่า "รัตนมาฬกะ" เป็นศาลาประชุมใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยแก้วมณีทั้งหลัง ที่นี่เป็นที่ประชุมสันนิบาตแห่งพระปัจเจกพุทธเจ้าทั ้งหลาย ภายในบริเวณศาลานี้มีลมพิเศษพัดประจำอยู่ ๖ ชนิด คือ ๑. สัมมัชนกวาต : มีหน้าที่สำหรับพัดกวาดปัดหยากเยื่อทิ้ง ๒. สมกรณวาต : มีหน้าที่พัดทรายแก้วที่บริเวณให้ราบเรียบสม่ำเสมอ ๓. สิญจนวาต : มีหน้าที่พัดพาเอาละอองน้ำในสระอโนดาด มาประพรหมบริเวณศาลาให้ชุ่มฉ่ำเย็น ๔. สุคันธกรณวาต : มีหน้าที่พัดเอากลื่นหอมของต้นไม้ที่มีกลิ่นหอมทั้งห มด มาจากภูเขาหิมวันต์ ๕. โอจินกวาต : มีหน้าที่พัดดอกไม้ทั้งหลายมาโปรยลง ๖. สันถรกวาต : มีหน้าที่ปูลาดในที่ทั้งปวง ในวันที่พระปัจเจกพุทธเจ้าอุบัติขึ้น และวันอุโบสถ พระปัจเจกพุทธเจ้าจะมานั่งประชุมกันในที่นี้ อาสนะทั้งหหลายจะปูลาดไว้เรียบร้อยเป็นประจำ นี่เป็นปกติในที่นี้ เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้มาใหม่ ได้เสด็จไปในที่นั้นแล้ว ประทับนั่ง ณ อาสนะที่ปูลาดไว้แล้ว ถ้าในเวลานั้นมีพระปัจเจกพุทธเจ้าอื่นๆ อยู่ พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นก็จะประชุมกันในทันทีแล้วต่างก็นั่งบนอาสนะที่ลาดไว้แล้ว และครั้นนั่งแล้ว จะพากันเข้าสมาบัติหน่อยหนึ่ง แล้วจึงออกจากสมาบัติ แต่นั้นเพื่อที่จะให้พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งปวงอนุโมทนา พระสังฆเถระจะถามกรรมฐานกับพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้มาใหม่อย่างนี้ว่า "ท่านบรรลุอย่างไร?" พระปัจเจกพุทธเจ้าที่มาใหม่นั้น ก็จะกล่าวอุทานคาถาและพยากรณ์คาถาของตน ตัวอย่าง อุทานคาถา และพยากรณ์คาถา : พระปัจเจกโพธิสัตว์กุมาร ๕๐๐ องค์ บุตรของพระนางปทุมวดีได้เล่นในสระบัวในอุทยาน นั่งดอกบังคนละดอก เห็นความสิ้นและความเสื่อม ทำปัจเจกโพธิญาณให้เกิดขึ้น ได้พยากรณ์คาถาของท่านว่า... " ดอกบัว กอบัว เกิดขึ้นในสระ บานแล้วถูกหมู่แมลงภู่เคล้าคลึง ก็เข้าถึงความร่วงโรย บุคคลรู้แจ้งข้อนี้แล้ว พึงเป็นผู้เที่ยวไปเหมือนนอแรด " ๘) การทำพระอุโบสถ : ธรรมดาแล้วพระปัจเจกพุทธเจ้าทำอุโบสถที่ศาลาโรงแก้ว รัตนมาฬกะ ณ ภูเขาคันธมาทน์ ในอรรถกถาบางแห่งกล่าวว่าแม้ที่ป่าอิสิตนทายวันก็ทำอุุโบโสถ ๙) การสงเคราะห์โลก : ... พระสารีบุตรท่านกล่าวในคัมภีร์ปฏิสัมภิทามรรค ว่า โลกัตถจริยา (การประพฤติเป็นประโยชน์ต่อชาวโลก) เป็นจริยาส่วนเฉพาะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เฉพาะในพระปัจเจกพุทธเจ้าบางส่วน และเฉพาะในพระสาวกทั้งหลายบางส่วน... ... จริงอย่างนั้น การสงเคราะห์ต่อชาวโลกของพระปัจเจกพุทธเจ้าปรากฏในที ่หลายแห่ง เช่นว่าเมื่อท่านออกจากนิโรธมาบัติแล้วย่อมตรวจดูศรั ทธา แล้วจึงไปสงเคราะห์ ธรรมดาผู้ที่ถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าซึ่งออกจากน ิโรธสมาบัติ ย่อมส่งผลเป็นเศรษฐี หรือเสนาบดีภายในวันนั้น แล้วยังให้คนถวายเกิดความโสมนัส โดยการเหาะไปภูเขาคันธมาทน์ ทั้งที่ยังแลเห็นอีกด้วย ... ในอรรถกถาปัจเจกพุทธาปทานได้พรรณาว่า "พระปัจเจกพุทธเจ้าจึงเป็นใหญ่ คือ เป็นประธานเป็นเจ้าของ เพราะรับอาหารประมาณน้อย ของเหล่าทายกมากมายแล้วให้ได้บบรรลุถึงสวรรค์ และนิพพาน" จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากข้อความในพระไตรปิฎกกล่าวว่า พระปัจเจกพระพุทธเจ้าเมื่อท่านได้ตรัสรู้ด้วยตนเองแล ้วนั้นท่านไม่ได้สอนผู้ใด เนื่องจากคำแปลที่เราอ่านจากพระไตรปิฎกนั้นแปลมาจากภ าษาบาลีซึ่งบางคำเป็นการแปลตรงตัว ซึ่งพระอริยเจ้าทั้งหลายหรือผู้ที่เข้าใจธรรมะด้วยปั ญญาญาณเมื่อได้อ่านแล้วย่อมเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง ประเด็นที่ 1 ที่บอกว่าไม่ได้สอนเพราะไม่มีใครให้สอน ไม่ได้หมายความว่าจะไม่สอนอะไรใครเลย ( ที่ไม่สอนคือไม่สอนเกี่ยวกับเรื่องมรรคผล นิพพาน เรื่องอริยสัจ เพราะเป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง คนที่เกิดในสมัยนั้นไม่มีบารมีพอที่จะสามารถบรรลุธรร มได้ คือไม่มีภูมิธรรมสูงพอที่จะฟังท่านเข้าใจ แต่ท่านจะสอนเกี่ยวกับการทำทาน การถือศีล การทำความดีทั่วๆไปที่คนในยุคนั้นพอจะทำได้ ) และอีกความความหมายหนึ่งคือ ไม่สามารถสอนได้เหมือนกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เนื่องจากบำเพ็ญบารมีน้อยกว่าพระพุทธเจ้า แต่บางคนเข้าใจเอาเองและตีความหมายผิดไปว่าที่ไม่สอน เพราะท่านไม่สามารถสอนใครได้ ซึ่งความจริงไม่ใช่อย่างนั้นอย่าลืมว่าพระปัจเจกพระพ ุทธเจ้าท่านมีบารมีมากกว่าอรหันต์สาวก และสามารถบรรลุธรรมได้โดยไม่ต้องมีผู้ใดสอน ลองพิจารณาดูว่า เมื่อตรัสรู้ได้เองนั้นก็หมายความว่า ท่านรู้ทุกข์ รู้เหตุแห่งทุกข์ รู้หนทางแห่งการดับทุกข์ รู้ผลแห่งการดับทุกข์ ในเมื่อท่านรู้ด้วยตนเองอย่างนี้แล้วทำไมท่านจะสอนคน อื่นไม่ได้ ( เปรียบเหมือนคนที่บวก ลบ คูณ หารได้แล้ว ก็สามารถสอนคนที่ไม่รู้ให้รู้ได้ด้วยวิธีการที่ตัวเองรู้ได้ เป็นต้น ) ขนาดพระอรหันต์สาวกในสมัยพุทธกาลหรือในปัจจุบันยังสามารถสอนฆราวาส สอนพระภิกษุลูกศิษย์ให้บรรลุธรรมได้เลย ( เช่น พระอัสสชิ กล่าวธรรมะเพียงสั้นๆให้พระสารีบุตรได้ฟัง ทำให้บรรลุเป็นพระโสดาบัน หลังจากได้ฟังธรรม ) ทำไมพระปัจเจกพระพุทธเจ้าซึ่งมีบารมีมากกว่าจะทำไม่ได้ ประเด็นที่ 2 ในพระไตรปิฎกยังกล่าวถึงคุณของพระปัจเจกพระพุทธเจ้าไว้หลายแห่งด้วยกัน ทรงสงเคราะห์ พระโพธิสัตว์ ... พระปัจเจกพุทธเจ้าในอดีต ได้สงเคราะห์พระโพธิสัตว์หลายครั้งหลายหนด้วยกัน ดังเรื่องตัวอย่างที่มาในชาดกนี้ ... พระทรีมุขปัจเจกพุทธเจ้า : ได้ให้โอวาทพระพรหมทัตชักชวนให้ทรงผนวช โดยตรัสถึงโทษของกาม คุณของบรรพชา แสดงถึงทุกข์ทั้งที่มีการก้าวลงสู่ครรภ์เป็นมูลฐาน ทั้งที่มีการบริหารครรภ์เป็นมูลฐาน ทั้งที่มีการออกจากครรภ์เป็นมูลฐาน... ... พระปัจเจกพุทธเจ้า ๔ องค์ : เมื่อพระโพธิสัตว์ทูลถามถึงอารมณ์ที่พระปัจเจกพุทธเจ้าทรงเห็นแล้วจึงประพฤติภิกขาจาริยวัตร พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นได้ตรัสบอกเรื่องราวการออกบวชของตนแก่พระโพธิสัตว์ ภายหลังพระโพธิสัตว์ได้ออกบวชเป็นฤาษี... ... พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นคนยากจน : ได้ถวายขนมกุมมาส ๔ ก้อนแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า ๔ องค์ ท่านเสวยทันที ทรงทำอนุโมทนา แล้วได้ทรงเหาะไปสู่เงื้อมเขา นันทมูลกะ...พระโพธิสัตว์ประคองอัญชลี แล้วเอาปิติที่ไปในพระปัจเจกพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ แล้วรำลึกถึงพระปัจเจกพุทธเจ้านั้นตลอดอายุจนถึงแก่กรรม แล้วไปเกิดเป็นพระราชา ... พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่งอยู่ที่ภูเขาคันธมาทน์ : ได้พิจารณาเห็นสังขพราหมณ์จะเดินทางไปหาทรัพย์เพื่อจะให้ทาน จักมีอันตรายในสมุทร ถ้าสังขพราหมณ์เห็นท่านแล้วจักถวาย ร่ม และรองเท้าแก่ท่าน เมื่อเรือแตกกลางมหาสมุทร สังขพราหมณ์ได้ที่พึ่งด้วยอานิสงส์ที่ถวายรองเท้า พระปัจเจกพุทธเจ้านั้น จึงได้อนุเคราะห์สังขพราหมณ์ ได้เหาะมา ณ ที่ใกล้สังขพราหมณ์ เดินเหยียบทรายร้อนเช่นกับถ่านเพลิง เพราะลมแรงแดดกล้า ตรงมายังสังขพราหมณ์ สังขพราหมณ์ได้นมัสการพระปัจเจกพุทธเจ้า เข้าไปที่โคนต้นไม้ แล้วพูนทรายขึ้นแล้วเอาผ้าห่มปูลาด นมัสการพระปัจเจกพุทธเจ้า แล้วล้างเท้าด้วยน้ำที่อบกรองใสสะอาด ทาเท้าด้วยน้ำมันหอม แล้วสวมเท้าพระปัจเจกพุทธเจ้า ถวายร่มและรองเท้าด้วยวาจา พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นเพื่อจะอนุเคราะห์สังขพราหมณ์จึงรับร่มและรองเท้า และเพื่อให้ความเลื่อมใสเจริญยิ่งขึ้น จึงเหาะไปภูเขาคันธมาทน์ให้สังขพราหมณ์เห็น... ... พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง : ทราบความที่ดาบสพระโพธิสัตว์มีมานะ เพราะอาศัยชาติของตน ไม่สามารถจะยังฌานให้เกิดขึ้นได้ จึงไปข่มมานะดาบส โดยไปนั่งเหนือกระดานหินของดาบส ดาบสขุ่นใจเพราะความมีมานะ ปรี่เข้าไปหาท่านดาบสเพื่อตวาดท่าน พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นจึงกล่าวกะท่านว่า : " พ่อคนดี เหตุไฉนพ่อจึงมีมานะ อาตมาบรรลุพระปัจเจกพุทธญาณแล้วนะ ในกัปนี้เอง พ่อจักเป็นสัพพัญญูพุทธเจ้า พ่อเป็นหน่อเนื้อพระพุทธเจ้านะ พ่อบำเพ็ญบารมีมาแล้ว รอเวลาเพียงเท่านี้ ข้างหน้าผ่านไปจักเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พ่อดำรงในความเป็นพระพุทธเจ้า จักมีชื่อว่า "สิทธัตถะ" บอกนามตระกูลโคตรและอัครสาวกเป็นต้นแล้ว ได้ประทานโอวาทว่า : " พ่อยังจะมัวเอาแต่มานะ เป็นคนหยาบคาย เพื่ออะไรเล่า นี้ไม่สมควรแก่พ่อเลย " ดาบสนั้นแม้พระปัจเจกพุทธเจ้ากล่าวอย่างนี้แล้ว ก็ยังไม่ไหว้ท่านอยู่นั่นเอง...มิหนำซ้ำไม่ถามเสียด้วยว่า ข้าจักเป็นพระพุทธเจ้าเมื่อไร พระปัจเจกพุทธเจ้ากล่าวว่า : " เธอไม่รู้ความใหญ่หลวงแห่งชาติ และความใหญ่โตแห่งคุณของเรา หากเธอสามารถ ก็จงเที่ยวไปในอากาศเหมือนเรา " แล้วเหาะไปในอากาศ โปรยฝุ่นที่เท้าตนลงไปใน มณฑลชฏา ของดาบสนั้น ไปสู่หิมพานต์ตอนเหนือดังเดิม พอท่านไปแล้วดาบสนั้นจึงสลดใจ สมาทานอุโบสถข่มมานะ เจริญกสิณ ยังอภิญญาและสมาบัติ ๘ ให้เกิดขึ้น เมื่อหมดอายุขัยจึงได้ไปบังเกิดยังพรหมโลกแล ประเด็นที่ 3 พระปัจเจกพระพุทธเจ้าท่านมักจะเข้านิโรธสมาบัติ เมื่อออกจากนิโรธสมาบัติแล้วท่านจะดูด้วยญาณว่า ใครที่ท่านสามารถโปรดได้บ้าง หรือใครมีศรัทธาใส่บาตรท่านบ้าง ท่านก็จะไปยังที่นั้นในทันที ในพระไตรปิฎกก็มีกล่าวไว้ว่าผู้ที่ได้ทำบุญ หรือใส่บาตรกับพระที่ออกจากนิโรธสมาบัติจะได้รับผลบุ ญมหาศาลภายใน 7 วัน คือถ้าเป็นยาจก คนยากจนจะเป็นมหาเศรษฐีในทันที หรือผู้ที่ขัดสนติดข้องในเรื่องอะไรจะได้รับผลมีความ สุขในทันที ) ซึ่งผลบุญที่ได้ไม่ได้มีเพียงชาติเดียวแต่ยังให้ผลข้ามชาติด้วย ซึ่งเป็นผลอันเนื่องมาจากนิโรธสมาบัติ จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยมีผู้สงสัยเกี่ยวกับพระปัจเจกพระพุทธเจ้าแล้วได้ถามหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จึงได้นำมาให้ได้อ่านกันดังนี้ ผู้ถาม >> หลวงพ่อครับ พระปัจเจกพุทธเจ้า ท่านต้องบำเพ็ญบารมีนานไหมครับ จึงจะตรัสรู้ได้....? หลวงพ่อ >> พระปัจเจกพระพุทธเจ้า ท่านบำเพ็ญบารมีเท่ากับพระอัครสาวก คือ 2 อสงไขยกับแสนกัป ผู้ถาม >> ท่านตรัสรู้เองใช่ไหมครับ.....? หลวงพ่อ >> ใช่ ลงคำว่า พุทธเจ้า ต้องตรัสรู้เอง คือไม่ต้องรับคำสอนจากคนอื่น ผู้ถาม >> มีเฉพาะตอนที่มีพระพุทธเจ้าใช่ไหมครับ....? หลวงพ่อ >> เจ๊ง...พระปัจเจกพระพุทธเจ้าจะมีขึ้นก็ต่อเมื่อว่างจากพระพุทธเจ้า ไม่ใช้มีพร้อมพระพุทธเจ้า อย่างศาสนานี้สิ้นไป ในช่วงว่างก่อนจะถึงพระศรีอาริย์ ในช่วงนี้มีพระปัจเจกพระพุทธเจ้า สมัยพระปัจเจกพระพุทธเจ้าเวลานี้ก็ไม่มีสาวก ก็มีพระปัจเจกพระพุทธเจ้า ทั้งหมด เพราะปัจเจกพุทธเจ้าไม่ได้บรรลุเพียงองค์เดียวอย่างพ ระพุทธเจ้า ก็มีได้เป็นหมื่นเป็นแสน แต่พระพุทธเจ้าจะต้องมีองค์เดียว มีซ้อนไม่ได้ ผู้ถาม >> แล้วทำไมพระปัจเจกพระพุทธเจ้าเมื่อท่านตรัสรู้แล้วจึงไม่สอนเหมือนกับพระพุทธเจ้าครับ....? หลวงพ่อ >> เกิดทันรึ...รู้เหรอว่าท่านไม่สอน เคยพบหรือเปล่า....? ผู้ถาม >> ?....?....? หลวงพ่อ >> ท่านสอน จะว่าไม่สอนเลยนั้นไม่ใช่ แต่ว่าไม่สอนถึงอริยสัจ ถ้าไปศึกษากับท่าน ท่านก็สอนแค่อภิญญาโลกีย์ ส่วนที่ตัดเข้าถึงมรรคผลนั้นเป็นเรื่องของบุคคลนั้นเ อง ปัจเจก เขาแปลว่า รู้เฉพาะตน ความจริง คำว่า "เฉพาะ" ก็มีเฉพาะส่วนที่เป็นอริยสัจเท่านั้นเองนะ ผู้ถาม >> ถ้าอย่างนั้นพระปัจเจกพระพุทธเจ้าก็รู้หมดทุกอย่างใช ่ไหมครับ....? หลวงพ่อ >> รู้หมด....พระสัมมาสัมพุทธเจ้าซิ รู้ไม่หมด ผู้ถาม >> อ้าว...ทำไมยังงั้นล่ะครับ หลวงพ่อ >> ถ้าถามปัญหาพระพุทธเจ้า ท่านรู้ทุกอย่าง รู้ไม่หมดสักที พระปัจเจกพระพุทธเจ้าถามไปถามมา...หมด นี่เขา เรียกว่า รู้หมด ผู้ถาม >> อ๋อ...แหมศัพท์ภาษาไทยนี่ไม่รู้เรื่อง อยู่ห่างวัดเป็นอย่างนี้ หลวงพ่อ >> เป็นอันว่าพระปัจเจกพระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องสวรรค์ เรื่องพรหม แต่เรื่องนิพพานท่านไม่สอนใคร เพราะไม่ใช้หน้าที่ของท่าน ฉะนั้นพระถ้าเข้าถึงจุดหมายปลายทาง ท่านจะรู้หน้าที่ของท่าน อย่างพระที่ยังไม่เป็นอรหันต์ เป็นหมอดู เป็นหมอรักษาโรค เราใช้ได้ทุกอย่าง ท่านจะทำให้ทุกอย่าง พอถึงอรหันต์ปั๊บ ท่านรู้เลยว่าท่านเกิดมานี่เพื่อทำกิจอะไร.....อย่าง อื่นที่ไม่ใช่ของท่าน ท่านจะไม่ทำ จะงดหมด ท่านทำเฉพาะกิจ พระปัจเจกพุทธเจ้าก็เหมือนกัน ท่านสอนเรื่องสวรรค์ เรื่องพรหม แต่เรื่องนิพพานท่านไม่สอน จากหนังสือหลวงพ่อตอบปัญญาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม 4 ( โดย หลวงพ่อฤาษี ลิงดำ ) จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โดย หลวงพี่เล็ก จากหนังสือ กระโถนข้างธรรมาสน์ เล่มที่ 32 จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 11:47:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖                  มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์                  อิสิคิลิสูตร (๑๑๖) http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=3647&Z=3723                                    ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=247                  ค้นหาพระสูตรที่ชื่อมีคำว่า ขัคควิสาณ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=ขัคควิสาณ       แนะนำ :-                  อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                  สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                          หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                  เรื่อง                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                      การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                      มหาทาน                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                      กาลทาน ๕ อย่าง                      ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                      ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                      สังฆทาน ๗ ประเภท                      ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                      ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                      เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                      ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                      อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                      ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 19 พ.ย. 51 12:08:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถามหน่อยครับ พระปัจเจกพุทธเจ้า สามารถอุบัติขึ้นได้หลายพระองค์หรือปล่าว หรืออุบัติขึ้นได้คราวละองค์ ครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 51 13:10:41 จากคุณ : in_my_metal - [ 19 พ.ย. 51 12:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ คำตอบมีด้านบนคับ จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 12:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 - ใน สุญญกัป คือ กัปที่ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า รวมไปถึงพระเจ้าจักรพรรดิ ใช่ไหมครับ - ข้อนี้ยังไม่มีใครตอบ ขอบคุณทุกท่านที่ตอบมานะครับ จากคุณ : amakuzza - [ 19 พ.ย. 51 13:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.2&i=11 อรรถกถา ขุททกนิกาย พุทธวงศ์ ๑๐. ปทุมุตรพุทธวงศ์ .... กัปมี ๒ อสุญญกัปมี ๕                             จริงอยู่ กัปมี ๒ คือสุญญกัปและอสุญญกัป.               บรรดากัปทั้งสองนั้น พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระเจ้าจักรพรรดิ ย่อมไม่อุบัติในสุญญกัป เพราะฉะนั้น กัปนั้นจึงเรียกว่าสุญญกัป เพราะว่างเปล่าจากบุคคลผู้มีคุณ.               อสุญญกัปมี ๕ คือ สารกัป มัณฑกัป วรกัป สารมัณฑกัป ภัททกัป.               ในอสุญญกัปนั้น กัปที่ประกอบด้วยสาระคือคุณ เรียกว่าสารกัป เพราะปรากฏพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่พระองค์เดียว. ผู้กำเนิดคุณสาร ยังคุณสารให้เกิด.               ส่วนในกัปใด เกิดพระพุทธเจ้า ๒ พระองค์ กัปนั้นเรียกว่ามัณฑกัป.               ในกัปใด เกิดพระพุทธเจ้า ๓ พระองค์. บรรดาพระพุทธเจ้าทั้ง ๓ พระองค์นั้น พระองค์ที่ ๑ พยากรณ์พระองค์ที่ ๒ พระองค์ที่ ๒ พยากรณ์พระองค์ที่ ๓. ในกัปนั้น มนุษย์ทั้งหลายมีใจเบิกบาน ย่อมเลือกโดยปณิธานที่ตนปรารถนา เพราะฉะนั้น กัปนั้นจึงเรียกว่าวรกัป.               ส่วนในกัปใดเกิดพระพุทธเจ้า ๔ พระองค์ กัปนั้นเรียกว่าสารมัณฑกัป เพราะประเสริฐกว่า มีสาระกว่ากัปก่อนๆ               ในกัปใดเกิดพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์ กัปนั้นเรียกว่าภัททกัป.               ก็ภัททกัปนั้น หาได้ยากยิ่ง. ก็กัปนั้นโดยมาก สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้มากด้วยกัลยาณสุข. โดยมาก ติเหตุกสัตว์ย่อมทำความสิ้นกิเลส ทุเหตุกสัตว์ย่อมถึงสุคติ. อเหตุกสัตว์ก็ได้เหตุ. เพราะฉะนั้น กัปนั้น จึงเรียกว่าภัททกัป.               ด้วยเหตุนั้น ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า อสุญญกัปมี ๕ เป็นต้น.               สมจริงดังที่พระโบราณาจารย์กล่าวไว้ว่า                          เอโก พุทฺโธ สารกปฺเป      มณฺฑกปฺเป ชินา ทุเว                            ปญฺจ พุทฺธา ภทฺทกปฺเป    สารมณฺเฑ จตุโร พุทฺธา                            สพฺพญฺญุเต จ ญาณสฺมึ     ตโต นตฺถาธิกา ชินา.                                   ในสารกัป มีพระพุทธเจ้า ๑ พระองค์                                   ในมัณฑกัป มีพระพุทธเจ้า ๒ พระองค์                                   ในวรกัป มีพระพุทธเจ้า ๓ พระองค์                                   ในสารมัณฑกัป มีพระพุทธเจ้า ๔ พระองค์                                   ในภัททกัป มีพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์                                   พระพุทธเจ้ามากกว่านั้นไม่มี ดังนี้. .... จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 14:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ... จากคุณ : Radiant, Archangel - [ 19 พ.ย. 51 14:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พระปัจเจกพุทธเจ้านั้น ทรงสงเคราะห์สัตว์โลกให้ตั้งอยู่ในทาน ศีล เมื่อสัตว์โลกเหล่านั้นละร่างกายไปแล้ว ก็ไปสู่สุคติภูมิ อันมีสวรรค์เป็นต้น ทรงสงเคราะห์บุคคลที่ตกทุกข์ได้ยาก แต่มีศรัทธาเต็มเปี่ยมให้ได้เป็นมหาเศรษฐี ด้วยการออกจากนิโรธสมาบัติ แล้วทรงมารับบิณฑบาต กับบุคคลนั้น พระปัจเจกพุทธเจ้าแต่ละองค์ มีประวัติคล้ายกันเป็นส่วนใหญ่ คือ เป็นกษัตริย์ พราหมณ์ หรือคหบดี ในสมัยโบราณ ที่เบื่อหน่ายในโลกิยสมบัติ ได้ออกบวชศึกษาพระธรรมจนบรรลุพระปัจเจกโพธิญาณ เมื่อบรรลุพระปัจเจกโพธิญาณแล้ว ก็ไปชุมนุมที่เขาคันธมาทน์กูฏ ซึ่งเป็นยอดเขาแห่งหนึ่งของเทือกเขาหิมพานต์หรือหิมาลัย มีฝูงช้างฉัททันต์คอยปรนนิบัติอยู่เป็นนิจ ถึงแม้ว่าเรื่องของพระปัจเจกพุทธเจ้าเหล่านี้จะจบลง ด้วยเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกัน คือ ตัวเอกของเรื่องออกบวชแล้วตรัสรู้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า แต่รายละเอียดของเนื้อเรื่องจะแตกต่างกันออกไป คุณลักษณะพิเศษที่สำคัญประการหนึ่งของพระปัจเจกพุทธเจ้า คือ การดำเนินชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว หรือการดำเนินชีวิตอยู่เพียงลำพัง (เอกะ) ในวรรณคดีพระพุทธศาสนาเปรียบเทียบ การดำเนินชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวของพระปัจเจกพุทธเจ้า เหมือนกับนอแรด (ขคฺควิสาณกปฺโป) ซึ่งแรดของอินเดียมีเพียงนอเดียว ส่วนแรดในประเทศอื่นมี ๒ นอก็มี แต่กระนั้นก็ตาม พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ต้องมาประชุมพร้อมกัน เพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน คือในวันที่พระปัจเจกพุทธเจ้าองค์ใหม่อุบัติขึ้นและในวันอุโบสถ คงเห็นแล้วว่า พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายนั้น มิได้หลีกเร้นหนีสังคมแต่ประการใด เมื่อมีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกัน ท่านก็มาประชุมอย่างพร้อมเพรียงกัน ปุถุชนธรรมดาไม่อาจที่จะเข้าใจวิถีชีวิตดังกล่าว ของพระปัจเจกพุทธเจ้าได้อย่างลึกซึ้งเพียงพอ ในกาลที่ว่างเว้นจากพระศาสนา พระปัจเจกพุทธเจ้านั้น จึงเป็นเนื้อนาบุญที่ไม่มีใครเสมอเหมือน สมดังคำพระบรมศาสดาได้ประทานไว้ ในปัจเจกพุทธาปทาน ความว่า “...ในโลกทั้งปวงเว้นเราเสียแล้ว ไม่มีใครเสมอพระปัจเจกพุทธเจ้าได้เลย...” http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7928 จากคุณ : kongsilp2000 - [ 19 พ.ย. 51 14:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 19 พ.ย. 51 14:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผ่านมาอ่าน เพิ่ม *แม้เพียงแค่เห็นใบไม้เหลืองหล่นจากขั้ว  ในสมัยที่ปราศจากพระพุทธศาสนา  สำหรับผู้มิใช่นักบวช ก็บรรลุปัจเจกโพธิญาณได้  *บางครั้งพรานป่าผู้เคยฆ่าสัตว์มามากมาย ครั้นเมื่อฟังคาถาของ สัมมาสัมโพธิญาณโพธิสัตว์  ก็ยังปัจเจกโพธิญาณให้เกิดขึ้นได้ แถมยังได้อุบายจาก สัมมาสัมมาสัมโพธิญาณโพธิสัตว์แม้ผู้มีชาติเป็นนกยูงนั้น เพื่อปลดปล่อยสัตว์อันตนขังไว้ในเรือน ด้วยการอธิฎฐาน สัตว์ในโลกทั้งสิ้น ล้วนหลุดพ้นจากเครื่องพันธนาการ *พระปัจเจกพุทธเจ้า้องค์หนึ่ง อาจยังบุคคลอื่นแม้มิใช่หนึ่งเป็นอันมาก ให้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าได้ *การให้ทานแก่พระปัจเจกพูทธเจ้าผู้พึ่งออกจากนิโรธสมาบัติ ย่อมได้รับผลที่ปราถนาแม้ในวันนั้น อนึ่งหากแม้นบุคคลผู้พึ่งออกจากนิโรธสมาบัติซึ่งไม่ได้อาหารในวันนั้น จักต้องจุติ(พระอนาคามี)  หรือนิพพาน ต่อแต่นี้ไป อายุสัตว์ก็เสื่อมลงๆ แและฆ่าฟันกันเอง จนตายสิ้น มีบางพวกหลีกเร้นอยู่ในศีลธรรม ก็รอด และตั้งตนในกุศลธรรมสืบต่อกัมมา  สมัยลูกหลานรุ่น ต่อๆมาอายุก็เจริญๆ ขึ้น จนได้ 100 ปี พันปี หมื่นปี ฯ  ในระหว่างนี้เอง จักบังเกิดพระปัจเจกพุทธเจ้าขึ้น  เมื่อมนุยษ์ อายุได้อสงไขย  มากกว่าอสงไขย ก็ประมาท  ทำให้อายุลดลงอีก จนเหลือ 8 หมื่นปี  ในสมัยนั้นแล จะมีพระมหาจักรพรรด์เกิดขึ้นพระองค์หนึ่ง พระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้นพระองค์หนึ่ง โอ้ มีกาลใดบ้างหรือ ที่สารบุคคล 2 ประการ เกิดขึ้น ร่วมสมัยกัน ?? หากปรารถนาความเจริญ พึงตั้งอยู่ในกุศลกรรมบถ 10 ศึกษา จักร 4 วุฑมิ 4 เถิด จากคุณ : นาควิสัยแคบ (ryombr) - [ 19 พ.ย. 51 20:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาดูครับ จากคุณ : Angleevil - [ 20 พ.ย. 51 00:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่าสนใจใคร่รู้ดีครับ จากคุณ : แสงเรืองรองของฟ้าหลังฝน - [ 20 พ.ย. 51 11:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอาแบบง่ายๆเลยนะครับ  ให้ตั้งใจทำบุญใหญ่ เช่น วิหารทาน  สังฆทาน สร้างพระพุทธรูป เป็นต้น  แล้วตั้งความปรารถนา หรืออธิษฐานว่า ขอให้ ได้ตรัสรู้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า   ครับ จากคุณ : excaribur - [ 20 พ.ย. 51 20:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สาธุกับคำตอบของทุกท่าน จากคุณ : เป็นประธานกฐินปีละวัด - [ 23 พ.ย. 51 09:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอถามหน่อยครับ    พระพุทธองค์ทรงได้พยากรณ์ ท่านเทวทัต ไว้ว่าจะเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในอนาคตกาล ถ้าอย่างนั้น ท่านเทวทัต เป็น "ปัจเจกโพธิสัตว์พยากรณ์"หรือไม่ ?   และถ้าหากท่านเทวทัตเป็นปัจเจกโพธิสัตว์ที่ได้รับพยากรณ์แล้ว  แสดงว่า พระโพธิสัตว์ที่ได้รับการพยากรณ์แล้วบางจำพวก ยังตกนรกหรือ ? ดังนั้นการปรารถนาดังกล่าวนั้นควรแล้วหรือเพราะไม่สามารถประกันการกระทำชั่วใน สังสารวัฏฏ์ได้... จากคุณ : aero.1 - [ 25 พ.ย. 51 00:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21                  ตอบ คุณ aero.1 ความคิดเห็นที่ 20 [25 พ.ย. 51 00:27:16]                  คำถามว่า                          พระโพธิสัตว์ที่ได้รับการพยากรณ์แล้วบางจำพวก ยังตกนรกหรือ ?                  ตอบว่า                  พระผู้มีพระภาคพระองค์นี้ เมื่อยังดำรงพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ ใน ๑๐๐ กัปนี้เองก็ยังเคยตกนรก ซึ่งหมายถึงบุญบารมีย่อมได้สะสมฝึกฝน มามากแล้ว ก็ยังสามารถตกนรกได้ ตามวิสัยของปุถุชนนั่นเอง                  คำว่า                        ดังนั้นการปรารถนาดังกล่าวนั้นควรแล้วหรือ                        เพราะไม่สามารถประกันการกระทำชั่วใน สังสารวัฏฏ์ได้...                  ตอบว่า                  เหมือนกับว่า คุณปรารถนาเพื่อความเป็นคนมีทรัพย์มาก เพราะกลัวความทุกข์จากความขัดสน จึงพยายามแสวงหาทรัพย์ ขณะที่ปรารถนาก็ตาม ขณะที่พยายามอยู่ก็ตาม ก็ย่อมขัดสนอยู่ ตามสภาพ                  ดังนี้แล้ว ควรหรือจะกล่าวว่า                       ไม่ควรปรารถนาทรัพย์ ไม่ควรพยายามแสวงหาทรัพย์                       เพราะเหตุว่า ยังขัดสนอยู่ ----------------------------------------------------------------------------------------------------                  พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐                  ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒                  เตมิยชาดก http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=28&A=2607&Z=2870                                    ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=28&i=394                  พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๔                  ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑                  พุทธาปทานชื่อปุพพกรรมปิโลติที่ ๑๐ (๓๙๐)                  ว่าด้วยบุพจริยาของพระองค์เอง http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=32&A=7849&Z=7924                                    ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=392                  พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๕                  มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์                  ฆฏิการสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=6596&Z=6824                                    ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=403 แนะนำ :-                  อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                  สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                          หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                  เรื่อง                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                      การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                      มหาทาน                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                      กาลทาน ๕ อย่าง                      ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                      ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                      สังฆทาน ๗ ประเภท                      ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                      ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                      เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                      ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                      อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                      ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 25 พ.ย. 51 11:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตัวอย่างที่ ฐานาฐานะ ยกมาว่า เหมือนกับว่า คุณปรารถนาเพื่อความเป็นคนมีทรัพย์มาก เพราะกลัวความทุกข์จากความขัดสน จึงพยายามแสวงหาทรัพย์ ขณะที่ปรารถนาก็ตาม ขณะที่พยายามอยู่ก็ตาม ก็ย่อมขัดสนอยู่ ตามสภาพ                 ดังนี้แล้ว ควรหรือจะกล่าวว่า                      ไม่ควรปรารถนาทรัพย์ ไม่ควรพยายามแสวงหาทรัพย์                      เพราะเหตุว่า ยังขัดสนอยู่ คำเปรียบที่ต้องการให้ข้าพเจ้าเข้าใจในคำตอบของท่านหาจะให้ตรงกับข้อวิสัชนาและแยบคายพอน่าจะเปรียบอย่างนี้ว่า ดังนี้แล้ว ควรหรือจะกล่าวว่า                      ไม่ควรปรารถนาทรัพย์ ไม่ควรพยายามแสวงหาทรัพย์                      เพราะเหตุว่า การได้มาซึ่งทรัพย์นั้นไม่ชอบและยังผลให้ต้องรับ ผลกรรมที่เผ็ดร้อน  ต่างหาก คำถามที่ข้าพเจ้าตั้งจริงๆแล้วก็ไม่ต้องการคำตอบ  แต่หากจะตอบก็กรุณาตอบตั้งแต่ข้อแรก คือ ท่านเทวทัตเป็น"ปัจเจกโพธิสัตว์พยากรณ์"หรือไม่ ? และต้องการจะแสดงให้เห็นว่า ความเบี่ยงเบนของ จิตบุคคลที่  มีอาการของการปรารถนาสภาพโพธิสัตว์ ซึ่งในสมัยที่พระพุทธองค์ ทรงแสดงยมกปาฏิหารย์ นั้น แม้เหล่ามดแมลงก็ ปรารถนาความเป็นพระพุทธเจ้า ซึ่งต้องยอมรับในที่นี้ว่าความหลงนั้นเองที่ชักนำให้มีความคิดเช่นนั้น  และในสมัยปัจจุบันบุึคคลที่หลงดีอย่างสุดๆ ติดในดีสุด ก็อาจเกิดสภาพนี้ คือปรารถนาความเป็นโพธิสัตว์ซึ่งไม่ใช่คำสอนพุทธเจ้า เหตุเพราะธรรมเหล่านั้นเป็นใบไม้นอกกำมือที่พระองค์ทรงตรัส  ยกเอา 84,000 ล้านโกฏิ พระธรรมขันธ์แต่ไม่ปฏิบัติจะมีประโยชน์อันใด ส่งผลให้เกิดสภาพการเบี่ยงเบนของบุคคลากรในพุทธศาสนา คือเกิดการประนอมแม้ วินัย คำสอนพระพุทธองค์ เพื่อความสะดวกในการขนคนได้มากได้เยอะ รับเงิน รับทองโดยผิดวิธี เพื่อบำรุงพระศาสนา... !     สิ่งเหล่านี้แหละที่เป็น ขุยไผ่ทำลายต้นไผ่เอง หากจะกล่าวถึงความเบี่ยงเบนนี้ก็ต้องยกเอาความเบี่ยงเบนที่เห็นชัดที่สุดคือเรื่องเงิน หากมีคนตั้งคำถามว่าถวายเงินให้พระบาปไหม ก็ต้องตอบว่า  เป็นส่วนผสมบุญและบาป  บุญเกิดจากจิตที่ได้สละ   บาปเกิดจากความปัญญาน้อยนำมาซึ่งโมหะวิบาก และวิบากในส่วนการสนับสนุนให้เกิดการกร่อนพุทธดำรัส ทางแก้  ศึกษาให้ออกว่าควรทำอย่างไร ? ให้ถูกต้อง...วิธีการที่จะถวายเงินที่ถูกต้องมีอยู่  และก็อย่าไปโฆษณาว่า "อย่าถวายเงินพระ"  แต่หากต้องถวายให้ถูกต้องตามพุทธดำรัส ประโยชน์จะเกิดมหาศาลทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน,เพื่อประโยชน์ทางโลกและธรรม นี่การทำบุญของผู้มีปัญญา ข้อควรพิจารณา  เงินก็เงินอย่าไปเรียกปัจจัยคนละเรื่อง ปัจจัยนั้นมีแค่ปัจจัย 4 เท่านั้น แต่ทีี่ใช้กันทุกวันนี้เพราะต้องการหาช่องทางถูกต้องให้กับความสบายใจโง่ๆ เป็นความมักง่ายของ ผู้รับและผู้ให้ มีเรื่องเล่าให้ฟังเรื่องนึง  พระรูปนึงบิณฑบาต โยมสตรีท่านนึงก็ถวายบาตร และก็ยืนซองให้ ท่านก็ปฏิเสธการรับอันเป็นไปตามพระไตรปิฎกว่าต้องปฏิเสธการรับ  แต่โยมก็ยังดึงดันที่จะถวาย พระท่านจึงกล่าวว่า ให้ตามเข้าไปในวัดแล้วจึงเดินจากมาในขณะที่พระที่มาจากวัดอื่นเกือบจะวิ่งเข้า รับบาตร และกล่าวอีกว่าออเห็นเป็นเงิน 20,100 ละซิถึงไม่รับ ถ้าเป็นเงิน 10,000/100,000 คงไม่ปฏิเสธ วันรุ่งขึ้นพระองค์เดิมก็บิณฑบาตตามปกติ โยมท่านนี้ก็หาทางแก้ใหม่โดยใช้ถุงสีทึบใส่อาหารและใส่เงินไว้ในถุงอาหารที่ ผนึกผูกไว้  ท่านเห็นดังนั้นจึงไม่รับบาตร และเดินเลี่ยง  ถึงวัดจึงกล่าวกับลูกศิษย์ว่าอีกหน่อยคงใส่แบงค์ปั่นผสมข้าวให้พระฉันแน่ แล้วยิ้มๆ ฉะนั้นยุคนี้คือยุคถิ่นกาขาว  คือยุคที่ พระโพธิสัตว์มากเหลือหลาย  แต่จะมีสักกี่ดวงล่ะที่ พอจะมีทางออก เห็นยกเอา ท่านเทวทัต ออกมาเป็นสัญลักษณ์ของความหยาบช้ากันจัง อย่าลืมว่า ท่านเทวทัตคือ ปัจเจกโพธิสัตว์พยากรณ์ มิใช่หรือ   ทางมีอยู่แล้วไม่เดิน มัวหลงเข้าป่าเข้าพง ลังแต่จะนำพาให้กร่อนพุทธดำรัส วันัยบัญญัติมากขึ้นทุกวัน... แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 51 22:00:48 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 51 17:39:13 จากคุณ : aero.1 - [ 25 พ.ย. 51 14:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอปรารถนาเป็นสาวกภูมิสักชาติเถิด สาธุ จากคุณ : บุษกรจันทร์ - [ 27 พ.ย. 51 14:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วขนลุกเลยครับ ขอบคุณใน  จขกท.  ที่ตั้งกระทู้ถาม  และ คำตอบของทุกๆท่านครับ จากคุณ : เจ้าชายชาเย็น - [ 28 พ.ย. 51 22:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอฝากด้วยนะคะ 200 เครือข่ายชวนเดินรณรงค์ต้านสงครามกลางเมือง เครือข่ายประชาชนต้านสงครามกลางเมืองไม่น้อยกว่า 200 องค์กร ขอเชิญชวนประชาชนร่วมเดินรณรงค์ "หยุดสงครามกลางเมือง และความรุนแรงที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศไทย" เพื่อแสดงความปราถนาที่จะหยุดสงครามกลางเมืองและความรุนแรง โดยขอให้มารวมตัวกันบริเวณ ถนนหน้าอาคารศศนิเวศน์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย วันที่ 30 พ.ย. 2551 เวลา 10.30 น. จากคุณ : รักไทยเชื่อไทย - [ 29 พ.ย. 51 23:41:13 ]