ความคิดเห็นที่ 1 ผู้รักดี ฉลาดทำกับความนึกคิด คนเราเวลามีความทุกข์ ถ้าคิดตรวจใจดูให้ดีแล้วจะมองเห็นความจริง จะจับได้ ว่าที่ได้เป็นทุกข์นี้เพราะอะไร ก็เพราะว่าเราคิดแต่เรื่องนั้นเรื่องเดียว เรื่องที่จะทุกข์เรื่องเดียว เรื่องที่จะเป็นเหตุให้เกิดความไม่สบายใจ กลุ้มใจเพียงเรื่องเดียว เรื่องอื่นมีแต่เราไม่คิด คิดอยู่แต่เรื่องนั้น แล้วก็นั่งกลุ้มอกกลุ้มใจอยู่ตลอดเวลา ทำไมจึงกลุ้ม? ก็กำลังไปคิดถึงแต่เรื่องที่ทำให้กลุ้มนั่นเอง อะไร ๆ ที่เกิดขึ้นในใจของคนเรานั้น มันเกิดจากความคิดของเราเอง ไม่ได้เกิดมาจากอะไรอื่น สิ่งอื่นภายนอกมันเป็นไปตามสภาวะของมัน สิ่งใดเกิดแล้ว เป็นแล้ว สิ่งนั้นก็มีการเปลี่ยนแปลง แล้วก็มีการแตกสลายไปในที่สุด ไม่ว่าอะไรเหมือนกันทั้งหมด เรื่องบางเรื่องที่มันเกิดขึ้นในชีวิตของเรานั้นจบแล้ว พูดตามภาษานักการพนันก็ว่ามันเกมไปแล้ว แต่เราไม่ยอมให้มันเกม ยังเอามานั่งคิดนั่งนึกอยู่ตลอดเวลา เห็นอะไรก็คิดไปในแง่ทุกข์ทั้งนั้น เช่น เห็นข้าวของเครื่องใช้ไม้สอยอะไร ๆ ต่าง ๆ ของคนที่จากไปเคยใช้สอย มองแล้วก็ห่อเหี่ยวใจ ทำให้เกิดความทุกข์ขึ้นมาในจิตใจ อย่างนั้นก็เพราะว่าไม่มองให้มันรู้ชัดตามสภาพที่เป็นจริง จึงได้เกิดอารมณ์เช่นนั้น เพราะฉะนั้น ถ้าใครไม่อยากจะนั่งเป็นทุกข์ ไม่อยากจะเดือดเนื้อร้อนใจ มีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตของเรา เราก็ต้องหัดคิดไปในแง่ธรรมะ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผู้รักดี ฉลาดในมนุษย์สัมพันธ์ ปัญหาอาจจะเกิดขึ้นว่า เราจะปฏิบัติธรรมอะไร เราจึงจะอยู่กันด้วยความสุขความสบาย ตามสมควรแก่ฐานะ ธรรมะที่เราควรจะนำมาเป็นหลักปฏิบัตินั้นมีมาก แต่ว่าในเบื้องต้นที่เราควรจะใช้ก่อนอะไรทั้งหมดนี้ คือเราจะต้องอยู่ด้วยกันด้วยความเมตตาปรานีต่อกัน อยู่กันด้วยความเห็นอกเห็นใจกัน อันนี้เป็นคุณธรรมชั้นแรก ชั้นพื้นฐานที่มีให้เราทั้งหลายปฏิบัติ ในวันหนึ่ง ๆ ของชีวิตเรา เราควรจะวางความคิดไว้ว่า เรามีอะไรที่จะทำให้เป็นประโยชน์แก่ใครได้บ้าง ในวันนี้ในทุกที่ทุกแห่ง นั่งที่ไหน ยืนที่ไหน ให้มีความคิดประจำใจว่า ฉันมีอะไรที่จะทำให้เป็นประโยชน์แก่คนอื่นได้บ้าง หรือว่าจะรับใช้อะไรแก่ใครได้บ้าง ให้คิดไว้อย่างนี้บ่อย ๆ ทั่วหน้ากัน แล้วญาติโยมก็จะเห็นว่ารอบตัวเรามันดีขึ้น เช่น เรานั่งแล้วคิดว่า คนอื่นเขาจะได้นั่งหรือเปล่า เรายืนแล้วคนอื่นเขามีที่ยืนหรือเปล่า เรากินแล้วคนอื่นมีอะไรกินหรือเปล่า เราสบายแล้วคนอื่นเขาได้รับความสบายกันหรือเปล่า อย่าเป็นคนไม่ยอมมองดูใคร มันก็ไม่ได้ เหมือนกับคนโบราณว่าได้ข้าวหม้อน้อยวางอยู่หว่างขา ก้มหน้าก้มตากินอยู่คนเดียว ไม่มองใครแม้ใครจะยืนมอง กินด้วยความทุกข์ กินเพราะกลัวคนอื่นจะมาแย่งเอา แต่ถ้าเรามีอะไรกิน แบ่งกันกินคนละนิดละหน่อย กินกันด้วยอารมณ์สบาย “การให้ มันเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข การเอารัดเอาเปรียบ มันเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ความเดือดร้อน” จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้รักดี มีศิลปะในการปฏิบัติตัว พระพุทธองค์ท่านสอนว่า ได้เห็น ได้ยิน ได้ชิม ได้ลิ้ม ได้จับ ได้ต้อง สิ่งใด มีอะไรเกิดขึ้นในใจของเรา เรื่องใด เราจะต้องคิดแยกแยะวิจัยออกไปว่า สิ่งนี้คืออะไร มันมาจากอะไร ให้คุณให้โทษอย่างไร จะนำให้เกิดประโยชน์ทางธรรมอย่างไร มันให้ร้อนใจหรือให้เย็นที่ใจอย่างไร สงบหรือวุ่นวาย เหล่านี้ต้องพิจารณา ถ้าเราได้พิจารณาทุกครั้งที่มีอะไรเกิดขึ้นแก่ตัวเราอยู่อย่างนี้ เราจะเป็นคนฉลาดขึ้น มีความรู้ในเรื่องชีวิตมากขึ้น เมื่อมีความรู้ในเรื่องชีวิตมาก ๆ อะไรมากระทบเราก็เฉยได้ เราไม่โยกโคลงหวั่นไหวกับสิ่งเหล่านั้น คือไม่ยินดีในสิ่งที่น่าพอใจ ไม่ยินร้ายในสิ่งที่ไม่น่าพอใจ แต่เราสามารถเป็นผู้คงที่ จิตใจเป็นปกติไม่ขึ้น ไม่ลง นั่นแหล่ะคือ จุดหมายสำคัญของการปฏิบัติตัวเกี่ยวกับธรรมะ จะอยู่ในสังคมโลก หรือจะอยู่คนเดียว ณ ที่ไหนก็ตาม ถ้าจิตของเราไม่ขึ้นไม่ลงกับอารมณ์ที่มากระทบ นั่นแหล่ะเราอยู่รอดจุดหมายของการปฏิบัติชั้นใด ไม่ว่าการให้ทาน การปฏิบัติศีล การเจริญภาวนาก็มีจุดหมายใหญ่สำคัญอยู่ที่ตรงนี้ ตรงที่ควบคุมตัวเอง ไม่ยินดียินร้าย เราอยู่ในสภาพที่เรียกว่าปกติ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้รักดี ซึ้งในโทษการไม่ประหยัด การไม่ประหยัดมีผลเป็นโทษบาป ทั้งแก่ตัวผู้นั้นเอง ทั้งแก่ผู้อื่น และแก่สังคมส่วนรวม 1. เสียนิสัย เอนไปข้างติดสะดวกและจะมากขึ้น ๆ 2. สิ้นเปลือง ต้องลำบากหาเพื่อจะมาเปลือง มีโอกาสขาดแคลนก่อนคนอื่น 3. คราวไมได้อย่างที่เคยได้ จะทุกข์สาหัสสากรรจ์กว่าคนอื่น 4. จะฝึกคุณธรรมระดับอื่น ๆ ได้ยาก เพราะยังไม่มีปัญญาพื้นฐาน คือ ฉลาดประหยัดทุกทาง 5. ชื่อว่าขาดปัญญาในข้อไม่รักผู้อื่น มีแต่เพราะความเห็นแก่ตัวยิ่ง ๆ ขึ้น 6. ชื่อว่าทำตรงข้ามกับการสร้างฐานะ เลยไม่มีโอกาสให้ทาน เฉลี่ยสุขแก่ผู้อื่น 7. ห่างไกลต่อการที่จะรู้ศิลปะการมีชีวิต และใช้ชีวิตที่ถูกธรรม จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผู้รักดี มีวิธีรับธรรมะตอนสูงอายุ เราต้องเป็นคนแก่ที่เรียกว่าสดชื่น เบิกบานแบบคนแก่ ความสดชื่นแบบคนแก่นั้นหมายความว่า มีใจสงบไม่วุ่นวายสับสน ไม่ขี้โกรธ ใจร้อนใจเร็ว จัดความเป็นอยู่ของตัวเองให้กินอยู่อย่างง่าย เขามีอะไรให้กินก็กินได้ นึกว่าเราก็เป็นพระเวลานี้ เขาแกงเลียงมาให้ก็นึกว่า เออดี...มันคล่องคอลูกเอ๋ย ถ้ามีแกงเผ็ดก็ทำความรู้สึกมีรสมีชาติ อะไรมาเฉพาะหน้าก็ว่าดีมันทั้งนั้น รู้จักจัดตัวเองให้สมคล้อยกับสถานการณ์และภาวการณ์ อย่าไปบ่น อย่าไปจู้จี้ให้เด็กรำคาญ อย่างนี้ก็เป็นที่สบายใจกันทุกฝ่าย มีอะไรก็สบายไม่ยุ่งยากลำบากเดือดร้อน อยู่ให้จิตใจสดชื่นด้วยสิ่งที่อยู่เฉพาะหน้า มีอะไรเกิดขึ้นก็พอใจสบายใจ เพราะฉะนั้น จึงต้องแสดงภาพพจน์ในทางสงบ มีเหตุมีผล พูดจาอะไรก็เรียกว่าพูดด้วยใจเมตตา ด้วยกรุณา ด้วยเหตุด้วยผล ไม่วู่วามเป็นเดือนเป็นแค้น ควบคุมตัวเองได้ในทุกอิริยาบถ เพราะเรามันเกิดมานานแล้ว ผ่านการหัดการควบคุมตัวเองให้อยู่ในสภาพปกติมานานแล้ว ต้องไม่ขึ้นไม่ลง สภาพจิตใจเป็นไปเรียบ ๆ ไม่ขึ้น ๆ ลง ๆ มากไป อะไรมากระทบก็อยู่ในสภาพดุษณีษ์ สูญเสียอะไรไปก็เฉย ปล่อยได้ วางได้ ไม่แสดงอาการเป็นทุกข์ให้ลูกหลานเห็น แต่ทำตัวเป็นที่ปรากฏแห่งความหนักแน่น มีปัญญามีสติควบคุมจิตใจได้ กลายเป็นปูชนียะให้แก่ลูกหลาน อยู่ประจำบ้านประจำเรือน เป็นตัวอย่างในทางสงบรำงับ เป็นตัวแทนของพระธรรม ชื่อว่าบ้านนั้นเรือนนั้นมีพระ มีธรรมะ คุณปู่ คุณตา คุณย่า คุณยายนี่แหล่ะ เป็นตัวธรรมะให้ลูกหลานเห็น ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว เราเอ่ยสอนอะไรก็มีน้ำหนัก เพราะเราได้ทำตนเป็นตัวอย่าง เด็กมันเชื่อฟัง เพราะเขารู้ว่าถ้าอะไรไม่สำคัญ ผู้สูงอายุจะไม่พูดพล่อย พอท่านลงได้ออกปากกล่าวขึ้นเช่นนี้ ลูกหลานก็ต้องตั้งใจจดจ่อคอยฟัง สำหรับผู้สูงอายุ การยกระดับจิตให้สูงขึ้น เป็นเรื่องที่ควรกระทำ และทำได้ด้วยการพิจารณาตัวเองว่า เรามีอะไรที่ไม่ดีไม่งาม ต้องคอยเตือนคอยบอกตัวเองว่าอย่างนั้นไม่ดี อย่างนี้ดี อย่าไปทำเช่นนั้น จงทำอย่างนี้ บอกตัวเองบ่อย ๆ สภาพจิตใจก็ค่อยสงบมากขึ้น ตัวเราเองแหละจะเห็นผลของธรรมะว่าให้ความคุ้มครองได้จริง ๆ ดังที่พระพุทธเจ้าว่าไว้จริง ๆ คือบทที่ว่า “ธมฺโมหเว รกฺขติ ธมฺมจาริ” ธรรมเท่านั้น รักษาผู้ประพฤติธรรม เราต้องประพฤติธรรม ธรรมะจึงจะรักษาเรา จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:10:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผู้รักดี มีเคล็ดทำกับทายาทโดยธรรม คนเราแม้อายุเท่าไรก็ตาม ถ้าคิดสั้นก็จัดอยู่ในสภาพเหมือนเด็กทั้งนั้น ทำไมจึงว่าอย่างนั้น นี่ก็เพราะคิดในแง่เดียวในมุมเดียว ไม่ได้คิดให้หลายแง่หลายมุม หารู้ไม่ว่า สิ่งทั้งหลายมันไม่ได้มีเหลี่ยมด้านเดียว มันมีหลายด้านหลายมุม แต่เขามองไม่เป็น พอประจันกันเข้ากับมุมใดก็มองอยู่แต่มุมนั้นมุมเดียว มุมอื่นไม่มอง เหมือนตะเกียงมีโป๊ะกระจกหลายเหลี่ยมหลายสีส่องอยู่ แต่เขามองเห็นหน้าเดียว ไปส่องจ้องทางกระจกด้านที่มืด ๆ ด้านที่เป็นสีขาวสดใสไม่มอง มองแต่ด้านกระจกที่เขาพรางแสงให้มืดด้านเดียว มองแล้วเห็นว่ามันมืดไป แล้วก็คิดว่าไม่แจ่มใสในชีวิตเสียแล้ว ฉันไม่อยู่ต่อไปแล้ว เขาคิดเอาง่าย ๆ สั้น ๆ เท่านั้นเอง เพราะอย่างนี้มันจึงยุ่ง สามารถคิดไปได้เอนกอนันต์ แต่ก็ถูกจำกัดวง จำกัดเท่าที่แสงตะเกียงมันลอดกระจกสีคล้ำด้านนั้นอำนวยให้เห็น ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น? ก็เพราะว่า เขาไม่เข้าใจเรื่องอะไรถูกต้องตามสภาพที่เป็นจริง ทำไมเขาจึงไม่เข้าใจเรื่องอะไรเหล่านั้น? ก็เพราะว่าไม่มีใครชี้บอกแนวทางให้เข้าใจ พูดง่าย ๆ ว่าขาดธรรมะเป็นเครื่องประคับประคองจิตใจของคนเหล่านั้น ฉะนั้น เราควรเอาธรรมะมาพูดมาคุยกันเสียบ้าง ในเวลาว่าง ๆ ในครอบครัวควรจะคุยกันบ้าง เราพูดใส่ไว้ ๆ ในสมองของเขา เวลามีปัญหาอะไรมาเขาก็นึกถึงเรื่องอะไรต่าง ๆ ได้ เพราะสิ่งที่ได้เรียนได้รู้ไว้นั้นมันจะมากระตุ้น มาเกิดในห้วงนึกของเขา ขณะที่เขาเผชิญปัญหาก็พอจะนึกได้ ว่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ มีตัวอย่างเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ หรือว่าเขาเคยได้ยินคุณพ่อว่าอย่างนั้นคุณแม่ว่าอย่างนี้ คุณย่าคุณยายเคยปรารภว่าอย่างนั้นอย่างนี้ พอจะนึกได้แล้วมาแก้ไขปัญหาชีวิตต่อไป อันนี้เป็นเรื่องที่น่าจะได้กระทำในครอบครัวของเรา ที่เรายังมีเด็ก ๆ อยู่ในความควบคุมดูแล หรือว่าเราจะชักชวนเด็กมาวัดก็ได้แม้จะไม่ขึ้นมานั่งบนสถานปาฐกถานี้ก็ไม่ว่าอะไร ให้นั่งตามร่มไผ่ สนามหญ้าตามสบาย เสียงมันก็ดังไป เขาได้ยิน ได้ฟังไว้บ้าง แล้วเขาก็จดจำไป จะได้เอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน คืออย่างน้อยก็ได้ยินเสียงพระ ได้เห็นพระ ได้รู้เรื่องของพระไว้บ้าง มันก็ช่วยเหนี่ยวรั้งบังคับจิตใจไม่ให้เกิดอันตรายขึ้นแก้ชีวิตของเด็กนั้นได้ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ผู้รักดี รู้ทำหน้าที่บุตร บุญคุณของพ่อแม่ท่าน เปรียบด้วยของหนักของใหญ่ทั้งนั้น เปรียบด้วยแผ่นดิน เปรียบด้วยอากาศ เปรียบด้วยภูเขาพระสุเมรุซึ่งมันใหญ่เหลือเกิน เป็นภูเขาหิมาลัยสูงสุด สูงที่สุดในโลก ชีวิตเราไปสัมพันธ์กับท่านเป็นบุคคลแรก ซึ่งมีบุญคุณแก่เรา เราจึงต้องควรจะได้นึกถึง โดยเฉพาะส่วนที่เราควรจะตอบแทนท่านอย่างไร ถ้าดูตามหลักในทางธรรมะแล้วมีว่า ท่านเลี้ยงเรามาเราต้องเลี้ยงท่าน ช่วยทำกิจการงานให้แก่ท่าน ประพฤติตนให้สมควรที่จะรับทรัพย์มรดกที่ท่านได้ทำไว้ ประพฤติตนให้สมควรที่จะรับทรัพย์มรดกที่ท่านได้ทำไว้ เมื่อท่านเจ็บไข้ได้ป่วยไปต้องดูแลรักษา เมื่อท่านมรณาคือตายไปแล้ว เราก็ต้องทำบุญอุทิศให้ท่าน แล้วมีอีกอันหนึ่งว่าดำรงวงศ์ตระกูลของท่านไว้ไม่ให้ตกต่ำไปเสียเป็นอันขาด นี่เรื่องของการตอบแทน การเลี้ยงท่านมันมี 2 คือ เลี้ยงกายกับเลี้ยงน้ำใจ เลี้ยงกาย คือว่าจัดที่อยู่ให้ท่านสบาย มีอาหารที่หลับที่นอนเอาใจใส่ดูแลให้ท่านสบายพอสมแก่ฐานะ เรียกว่า เลี้ยงร่างกาย เจ็บไข้ได้ป่วยไปก็รักษา ก็เป็นเรื่องของร่างกายเหมือนกัน ส่วนการเลี้ยงน้ำใจนั้น คือว่าเราอย่าทำอะไรให้ท่านร้อนใจ แต่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ท่านเบาใจ สบายใจ จะไปไหน จะทำอะไร จะประพฤติสิ่งใด ต้องนึกถึงพ่อแม่ไว้ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผู้รักดี รู้จักเป็นทั้งครู ทั้งศิษย์ที่ดี ในชีวิตของแต่ละคนนี้ เราเป็นทั้ง 2 อย่าง เป็นครูในบางครั้ง เป็นศิษย์ในบางคราว เพราะฉะนั้น เมื่อใดเราเป็นครูก็ต้องเป็นครูให้สมบูรณ์ ให้เรียบร้อย อย่านึกแต่ว่า ครูคือคนที่สอนหนังสือในโรงเรียนเท่านั้น ไม่ใช่ทุกคนเป็นครูในฐานะเป็นพ่อเป็นแม่ เป็นครูในฐานะเป็นหัวหน้าในวงงานราชการ เช่น เราเป็นหัวหน้าแผนก หัวหน้ากอง หัวหน้าสูงขึ้นไป ก็ถือว่าเป็นครูแก่ลูกน้องทั้งหลาย เราจะประพฤติปฏิบัติอย่างไรก็ต้องนึกว่าลูกน้องจะเสียหาย การปกครองจะเสียระเบียบ ถ้าเราทำอย่างนั้น เราพึงเว้นไม่กระทำในเรื่องอันไม่เหมาะไม่ควรเหล่านั้น ก็เรียกว่าเรารักษาความเป็นครูของเราไว้ เพื่อให้ผู้น้อยได้เอาตัวอย่างจากเรา แล้วเขาจะได้เดินไปในทางที่ถูกที่ชอบต่อไป แต่บางครั้งเราก็เป็นศิษย์ เมื่อเราเป็นศิษย์เราจะทำอย่างไร? เราก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตน ยอมรับฟังคำแนะนำพร่ำเตือนของคนทุกคน ที่เขาจะพูดให้เราฟัง คนเราถ้าไม่ยอมฟังคนอื่นนั้นก็เหมือนปิดประตู มันก็มืดเท่านั้นเอง เรามีหน้าต่างเปิดไว้แสงสว่างมันก็เข้ามาได้ แต่ถ้าเราปิดเสียแสงมันจะเข้ามาได้อย่างไร ชีวิตเราก็ได้ แต่ถ้าเราปิดเสียแสงมันจะเข้ามาได้อย่างไร ชีวิตเราก็เหมือนกัน เราไม่รับความรู้จากคนอื่นแล้ว เราจะมีอะไรเพิ่มขึ้น เราจะฉลาดขึ้นได้อย่างไร เราต้องรับฟังเขา แม้คนที่เรานึกว่าไม่มีการศึกษา แต่บางทีก็พูดน่าฟังเหมือนกัน มันพูดได้ตามความรู้สึกตามเรื่องของมัน เด็กตัวเล็ก ๆ บางทีมันก็พูดน่าใส่ใจ อันนี้มันมีหลักสำคัญอยู่เหมือนกัน เพราะในชีวิตของเรานั้น บางคราวเราก็เป็นครู แต่บางครั้งเราก็เป็นศิษย์ เป็นอะไรต้องเป็นให้ถูกต้อง เรียกว่าให้เป็นตามกาลเทศะ อันนี้มันมีหลักสำคัญอยู่เหมือนกัน เพราะในชีวิตของเรานั้น บางคราวเราก็เป็นครู แต่บางครั้งเราก็เป็นศิษย์ เป็นอะไรต้องเป็นให้ถูกต้อง เรียกว่าให้เป็นตามกาลเทศะ นี่เขาเรียกว่าแสดงเป็น แสดงเป็นมันก็มีค่า มีค่าตัวสูง แต่ถ้าแสดงไม่เป็น ค่าตัวมันก็ลดน้อยลงไป ชีวิตเราก็อย่างนั้น บางครั้งเราก็ต้องเป็นเด็ก ต้องรับฟังผู้ใหญ่ บางครั้งเราก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ต้องเอ็นดูผู้น้อย เวลาใดเขาให้เรานำ นำไปในทางถูกทางชอบ เมื่อใดเราจะต้องตามเขาก็ต้องตามเขาไป เพราะว่าเราไว้ใจเขาว่าเป็นผู้นำเรา เราก็ตามด้วยปัญญาอย่างนี้มันก็สบาย ชีวิตก็เรียบร้อยก้าวหน้า ไม่ยุ่งไม่ยาก จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผู้รักดี รู้ซึ้งคุณของธรรมะ ชีวิตของคนเรานั้น มันมีปัญหาอยู่ตลอดทาง เดี๋ยวเรื่องนั้นเดี๋ยวเรื่องนี้ เกิดขึ้นในจิตใจของเราบ่อย ๆ ถ้าเราไม่มีเครื่องมือสำหรับไว้แก้ไขก็ลำบาก เหมือนขับรถไปไหนไม่มีเครื่องมือติดไปด้วย เกิดยางแตก หรือขัดข้องอะไรขึ้นมาก็เดือดร้อนกันใหญ่ แต่ถ้าเรามีเครื่องมือพร้อมมียางอะไหล่ด้วย เราก็สบายใจ อุ่นใจตลอดทาง ถึงแม้เกิดรถเสียเราก็ไม่เป็นทุกข์มากเกินไป เพราะเรามีทางแก้ช่วยได้ แต่ถ้าไม่มีอะไรติดไปก็ลำบากฉันใด ในชีวิตของเราแต่ละคนนี้ก็เหมือนกัน ถ้าเราไม่มีเครื่องมือเครื่องอุ่นใจคือธรรมะไว้สำหรับแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น เราก็หนักใจไปตลอดทาง ถึงคราวทุกข์ก็ทุกข์มาก มีความเดือดร้อนมาก ดังที่ท่านทั้งหลายเคยประสบมาในชีวิตด้วยกันแล้วทั้งนั้น กว่าจะเข้าถูกทางที่จะได้ใช้ธรรมะเป็นเครื่องมือ ก็ต้องระหกระเหินมีความทุกข์ต่าง ๆ เกิดขึ้น เราได้เข้าวัดคือได้ศึกษาธรรมะจากการอ่าน จากการได้ยินได้ฟัง ที่พระท่านนำมาสอนให้เกิดความรู้ความเข้าใจ เราก็รู้สึกว่ามันเบาขึ้น จิตใจสบายขึ้น ความวุ่นวายต่าง ๆ นั้นก็ค่อยหายไป ความขัดแย้งยังเกิดอยู่ แต่ว่ามันเกิดแล้วไม่เป็นพิษภัยแก่จิตใจของเรา ที่ไม่เป็นพิษร้ายแก่จิตใจก็เพราะว่า เรามีเครื่องมือแก้ไขเบี่ยงเบน บรรเทาสิ่งเหล่านั้น ไม่ให้เกิดเป็นพิษแก่ตัวเราได้ ประโยชน์มันเกิดที่ตรงนี้ การศึกษาธรรมะมันมีประโยชน์ที่ตรงนี้ ตรงที่เราสามารถเอาไปใช้แก้ไขปัญหาในชีวิตประจำวัน ทำให้สิ่งทั้งหลายแปรสภาพไปในทางที่ดีได้ ท่านทั้งหลายก็ได้พอใจในการศึกษาฟังธรรมะกันอยู่เป็นประจำ เพราะเราได้เอาไปใช้แล้วและก็ได้ผลบ้างแล้วตามสมควรแก่ฐานะ ยิ่งได้เรียนได้รู้มากเข้า เอาไปใช้มาก ก็ได้ประโยชน์มากขึ้นแก่ชีวิตจิตใจของเราเรื่อยไป จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผู้รักดี ตระหนักการพักจิตผ่อนใจ เมื่อถึงวันพระหรือวันสำคัญในทางพระศาสนา เราควรจะได้มีการตั้งจิตอธิษฐานว่า จะคอยกำหนดจิตของเราไม่ให้ไหลออกไปในทางชั่ว ทางต่ำ คือไม่ให้คิดไปในทางกาม ไม่ให้คิดไปในทางพยาบาท ไม่ให้คิดไปในทางเบียดเบียนใคร ๆ มีการคอยควบคุมจิตใจไว้ ให้มีสภาพรู้เท่ารู้ทัน ต่อสิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นจะเป็น รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อันใดมากระทบ ใจเราจะไม่หวั่นไหวโยกโคลงไปตามสิ่งที่มากระทบนั้น จะรักษาระดับจิตของเราไว้ให้อยู่ในสภาพที่เรียกว่าปกติ ความเจริญของพระศาสนาที่แท้จริงนั้น ก็คือความเจริญแห่งจิตใจคนนั่นเอง และจิตใจคนในโลกที่จะเจริญนั้นก็ต้องอาศัยธรรมในทางพระศาสนาเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง ไม่มีทางอื่น ถ้าเราเอาศีลธรรมทางศาสนามาหล่อเลี้ยงจิตใจ จิตใจของเราก็จะเจริญอยู่ด้วยความสะอาด เจริญอยู่ด้วยความสว่าง เจริญอยู่ด้วยความสงบ แต่ถ้าเราไม่ใช้ศีลธรรมในทางศาสนาเป็นเครื่องช่วยจิตใจเราก็ไม่เจริญ คือมันตกไปตามอำนาจของความโลภ ความโกรธ ความหลง ความริษยา พยาบาท วุ่นวายตลอดเวลา สับสนสร้างปัญหาให้แก่ชีวิต ก็เรียกว่าศาสนาไม่ได้อยู่ในใจ ไม่ได้เจริญอยู่ในจิตของเรา นี้เป็นเรื่องที่น่าคิด จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผู้รักดี ใฝ่เจริญรอยอริยชน ความเปลี่ยนแปรของจิตนี่มักเกิดจากคน สิ่งทั้งหลายเกิดจากคน มักเกิดจากรูปของคน เสียงของคน กลิ่น รส อะไร ๆ ของคนทั้งนั้น ฉะนั้น พอใครเข้ามาหรือเราจะเข้าไปเกี่ยวข้องกะใครเราก็เตือนตัวเองว่า ใจเย็น ๆ อย่าไปวู่วามกับเขา อย่าไปโกรธอย่าไปเคืองเขา พูดกับใจตนเองว่า ใจเย็น ๆ ว่าไว้ก่อน ท่องคาถาไว้ “ใจเย็น-ใจเย็น ๆ “ อย่าไปขึ้นเสียงกับเขา เขากำลังร้อน ถ้าเราร้อนขึ้นอีกมันก็ไหม้กันใหญ่ เพราะฉะนั้นเย็น ๆ ไว้ อย่าไปร้อนเหมือนเขา อ้ายคนนั้นมันไม่ดี เขาทำร้ายใจตัวเองมันถึงร้อน เรามาคอยเตือนตัวเองในใจ แล้วก็นั่งเฉย ๆ ยิ้ม ๆ นี่แหล่ะให้ไปทำบ่อย ๆ ทำบ่อย ๆ เข้ามันก็ดีขึ้น สิ่งทั้งหลายมันเกิดเพราะเราไม่ระวัง ถ้าเราระวังแล้ว มันก็ไม่เกิด เช่น เราเดิน ถ้าเราเดินระวังมันก็ไม่หกล้ม ไม่เหยียบแก้ว ไม่ถลำตกร่อง ไม่เกิดความเสียหาย แต่ถ้าเดินพรวดพราดขาดสติ ขาดสัมปชัญญะ ย่อมเกิดเรื่องบ่อย ลื่นบ้าง ล้มบ้าง เตะนั่น ชนนี่ วุ่นวายไปหมด นั่นเป็นเพราะขาดความระวัง ใจนี่ถ้าไม่ระวังแล้วมันรักเรื่อย เกลียดเรื่อยตลอดทาง แล้วก็สะสมขึ้นมาเรื่องทั้งดีทั้งเสีย ดีมักจะน้อย แต่มักจะมีเรื่องเสียมากกว่าเพราะเราไม่ระวัง ฉะนั้น ต้องระวังไว้ให้ดี มาฝึกตามรอยนี้กันเถิด! จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผู้รักดี มีวิธีนึกคิดทำให้ไม่เป็นทุกข์ ให้คิดว่าของนี้มันเพิ่งมา มันมาทีหลังเรา ไม่ได้มีมาก่อน มันมาทีหลัง เราได้ทีหลัง สิ่งที่เราได้ก่อนก็คือชีวิต ชีวิตร่างกายอันนี้ได้มาก่อนออกมาจากท้องแม่ เรามาตัวเปล่าล่อนจ้อนไม่มีอะไร ตัวเปล่าแท้ ๆ กำมือก็กำไปอย่างนั้นแหล่ะ กำไปตามเรื่องแต่ไม่มีอะไรหรอก กำแล้วแบออกมาไม่เห็นถืออะไรมาสักหน่อย ไม่มีอะไร มาตัวเปล่า แล้วเราก็เพิ่งทำมาหากินได้นั่นได้นี่ สิ่งนี้มันก็เกิดขึ้นแก่เราด้วยปัญญาสามารถของเรา แล้วมันก็อยู่ให้เราใช้ เดี๋ยวนี้มันไม่อยู่ให้เราใช้แล้ว เพราะว่ามีคนอื่นเอาไปใช้ ก็มันของกลางนี่นา ใครเขาจะเอาไปใช้ก็ได้ เรามันใช้นานแล้วนี่ ให้คนอื่นเขาเอาไปใช้บ้างช่างหัวมันเถอะ สบายใจ ไม่ต้องกลุ้มใจกับเรื่องนั้นต่อไป ถ้าใครเขาถามว่าของนั้นเสียดายไหม โอ้ย! จะเสียดายอะไร ก็มันไม่ใช่ของฉันนี่ ฉันยืมเขามาใช้ชั่วครั้งชั่วคราวนี่ เมื่อของจะหายก็หายไปตามเรื่อง เวลาฉันตายฉันก็เอาไปไม่ได้เหมือนกัน คนก็ต้องแย่งกันต่อไป มันของกลางของโลกนี่ นี่ใช้ปัญญาแม้ขั้นต้น ๆ พิจารณาเรื่องของนั้นเราก็ไม่เป็นทุกข์ทางใจได้แล้ว ที่เรายังกลุ้มอยู่นี่เพราะเรามองไม่เห็น ไม่เห็นว่ามันไม่เที่ยงจริง มันเป็นทุกข์จริง มันเป็นอัตตาจริง ยังมองไม่เห็น เมื่อมองไม่เห็นก็อย่างนั้นแหล่ะ ยังไม่ปลง ปลงไม่ได้ เพราะยังไม่เห็น มันต้องเห็นด้วยปัญญา เมื่อเห็นด้วยปัญญาเราก็ปลงได้วางได้ ชีวิตก็ดีขึ้น เราอยู่ในโลก ต้องต่อสู้กับปัญหาเรื่องอะไรร้อยแปด เราก็ต้องใช้ปัญญามาปลอดโยนจิตใจ นำเอามาพิจารณาในเรื่องนั้น ๆ ตามเรื่องตามราว ถ้าเราพิจารณาเองไม่ได้เพราะไม่มีความรู้พอ เราก็ต้องมาปรึกษากับผู้รู้ ขอคำแนะนำ ได้รับคำแนะนำแล้วต้องเอาไปใช้เป็นหลักในการวินิจฉัยพิจารณาเรื่องนั้น ๆ เราก็จะพ้นจากความทุกข์ความเดือดร้อนในชีวิตประจำวัน จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผู้รักดี ทำใจเจริญวัย เจริญธรรม เวลาใดเราต้องนอนเจ็บไข้ได้ป่วย ก็อย่าไปทุกข์ร้อน อย่าไปตกอกตกใจ แต่ควรจะนึกว่ามันก็ดีเหมือนกัน ที่เราจะได้ทำบทเรียนสำหรับชีวิตในช่วงนี้ เพราะเวลาสบาย ๆ มันมักนึกไม่ค่อยได้ พระพุทธเจ้าท่านสอนให้นึก ทั้งเราก็สวดมนต์อยู่เป็นประจำถึงเรื่องแก่ เรื่องเจ็บ เรื่องตาย และเรื่องอะไร ๆ ไว้เราก็ไม่ค่อยนึก สบายแล้วมันลืมไป มันนึกไม่ค่อยออก แต่พอไปนอนให้เขาพยาบาลนั่นแหล่ะ นับว่าถึงเวลาแล้วที่เราจะได้พิจารณาร่างกาย การพิจารณาร่างกายให้เห็นว่ามันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตาอย่างไรตามที่เคยสวดนั้น ช่วยให้จิตใจสบาย ไม่ต้องกระวนกระวายเดือดร้อนกับความเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่ต้องกระวนกระวายเดือดกับความไม่เจ็บไม่ไข้ แต่ถ้าว่าใจเราพลอยไม่สบาย ร่างกายมันหนักลงไป เป็นคนไข้ที่ใจไม่ดี หนักลงไปเรื่อย ๆ เขาจึงพูดว่ากำลังใจเป็นเรื่องสำคัญ พระพุทธเจ้าสอนที่ว่าไม่ให้ประมาท ก็หมายความว่าให้เตรียมกาย เตรียมใจ ต้อนรับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อใดเราก็ไม่รู้ เพราะชีวิตมันไม่เที่ยง มันอาจจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อใดก็ได้ เพราะฉะนั้นเราจะต้องเตรียมกายเตรียมใจ เตรียมเงินเตรียมทอง เตรียมข้าวเตรียมของไว้ด้วย มันต้องเตรียมพร้อม คนไม่ประมาทต้องเตรียมพร้อม ว่าอะไรมันจะเป็นอะไรต่อไป จะต้องเตรียมไว้ เวลาเกิดเป็นขึ้นมาก็ไม่เดือดร้อน ไม่วุ่นวาย ไม่สร้างปัญหา เพราะทุกอย่างเป็นไปตามแผน นหลักที่พระพุทธเจ้าท่านแนะแนวไว้ เราพึงเอามาใช้ในชีวิตประจำวันได้ แล้วเราจะเห็นผลด้วยตัวของเราเอง ว่าเมื่อเราได้ใช้ธรรมะแล้ว จิตใจสงบอย่างไร เป็นสุขอย่างไร รู้เท่าทันต่อสรรพสิ่งทั้งหลายอย่างไร รู้ได้เอง ผลนั้นปรากฏแก่ผู้ปฏิบัติ เป็น “สันทิฏฐิโก ผู้สึกษาและปฏิบัติ พึงรู้ได้ด้วยตนเอง” ตรงตามบทที่เราสวดจริง ๆ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ข้อมูล(ย่อ)จาก ผู้รักดี มีความสุข  โดยพระธรรมโกศาจารย์ (ปัญญานันทภิกขุ) ภาพประกอบอินเตอร์เน็ต ผู้รักดี ชื่อว่ามีความสุขในตัว คนเห็นก็อยากเข้าใกล้ อยากพูดอยากคุยด้วย เพราะได้รับความรู้ ความเย็นกายเย็นใจครับ จากคุณ : ebusiness - [ 5 ม.ค. 52 18:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สาธุอนุโมทนาครับ จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 5 ม.ค. 52 20:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สาธุ จากคุณ : เป็นประธานกฐินปีละวัด - [ 6 ม.ค. 52 01:44:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุโมทนาด้วยคะ จากคุณ : nu_aorr - [ 6 ม.ค. 52 13:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 _/\_ สาธุ อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : oor_dt - [ 6 ม.ค. 52 18:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนาคะ จากคุณ : 529 แสมดำ - หมอชิต - [ 7 ม.ค. 52 00:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ให้ข้อคิดการดำเนินชีวิตดีมากครับ จากคุณ : deedang - [ 7 ม.ค. 52 13:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณมากน่ะค่ะ จากคุณ : กระแสไฟฟ้า - [ 9 ม.ค. 52 14:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : ^^ (HPS) - [ 10 ม.ค. 52 17:10:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พี่ชายเคยบวชมาก่อนหรือเปล่าค่ะ แต่ละครั้งให้ข้อคิดที่ดีจริงๆ เลยคะ ถึงหนูจะไม่สามารถให้คำแนะนำคนอื่นได้เยอะแยะเหมือนพี่ชาย แต่หนูขออนุญาตแนะนำเว็บไซต์ที่หนูว่าดีมาให้นะคะ พี่ๆ ที่เข้ามาจะได้ผลประโยชน์จากการเข้ามาอ่านที่นี่กันคะ http://www.larndham.net/index.php http://www.star4life.com/forum/index.php?board=19.0 ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ แต่ถ้าพี่ๆ รู้จักกันแล้วก้อไม่เป็นไรค่าา จากคุณ : Icing-CooL - [ 12 ม.ค. 52 05:01:20 ]