ความคิดเห็นที่ 1 ก็อสัญญีพรหม(หรือพรหมลูกฟัก)   มีแต่รูปขันธ์ไปเกิดเท่านั้น   ไม่มีจิตและเจตสิกอันเป็นนามขันธ์ไปเกิดร่วมด้วย  และรูปขันธ์ของอสัญญีพรหมก็มีแค่  ๑๗ รูป เท่านั้น ไม่ครบ ๒๘ รูป เหมือนสัตว์ในภพอื่นๆ ... อสัญญีภพนี้เรียกว่า  เอกโวการภพ จากคุณ : Ck (Clarke) - [ 10 ก.พ. 52 12:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 [๑๐๙๙] ในขณะที่เกิด ขันธ์เท่าไร ย่อมเกิดปรากฏ ฯลฯ จิตเท่าไร ย่อมปรากฏ แก่เหล่าเทวดาอสัญญสัตว์             ในขณะที่เกิด ขันธ์ ๑ คือ รูปขันธ์ ย่อมเกิดปรากฏแก่เหล่าเทวดา อสัญญสัตว์             อายตนะ ๒ คือ รูปายตนะ ธัมมายตนะ ย่อมเกิดปรากฏ             ธาตุ ๒ คือ รูปธาตุ ธัมมธาตุ ย่อมเกิดปรากฏ             สัจจะ ๑ คือ ทุกขสัจจะ ย่อมเกิดปรากฏ             อินทรีย์ ๑ คือ รูปชีวิตินทรีย์ ย่อมเกิดปรากฏ             เหล่าเทวดาอสัญญสัตว์ ไม่มีเหตุ ไม่มีอาหาร ไม่มีผัสสะ ไม่มีเวทนา ไม่มีสัญญา ไม่มีเจตนา ไม่มีจิต ย่อมเกิดปรากฏ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๕  บรรทัดที่ ๑๔๑๘๒ - ๑๔๔๘๒.  หน้าที่  ๖๐๘ - ๖๒๑. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=35&A=14182&Z=14482&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 10 ก.พ. 52 13:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 [๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมชาติทั้งปวงควรรู้ยิ่ง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมชาติทั้งปวงควรรู้ยิ่ง คืออะไร            ...ฯลฯ...            [๘] กามธาตุ รูปธาตุ อรูปธาตุ กามภพ รูปภพ อรูปภพ สัญญาภพ อสัญญาภพ เนวสัญญานาสัญญาภพ เอกโวการภพ จตุโวการภพ ปัญจโวการภพ ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน จตุตถฌาน ควรรู้ยิ่งทุกอย่าง ฯ             ฯลฯ...            เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑  บรรทัดที่ ๑๑๔ - ๒๒๒.  หน้าที่  ๕ - ๑๐. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=31&A=114&Z=222&pagebreak=0 อรรถกถาทิฏฐิสูตร             ในบทเหล่านั้น บทว่า ภวา ได้แก่ กามภพ รูปภพ อรูปภพ. ยังมีภพอื่นอีก ๓ คือ สัญญีภพ (ภพของผู้มีสัญญา) อสัญญีภพ (ภพของผู้ไม่มีสัญญา) เนวสัญญีนาสัญญีภพ (ภพของผู้มีสัญญาก็ไม่ใช่ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่). ยังมีภพอื่นอีก ๓ คือ เอกโวการภพ (ภพของผู้มีขันธ์เดียว) จตุโวการภพ (ภพของผู้มีขันธ์ ๔) ปัญจโวการภพ (ภพของผู้มีขันธ์ ๕). http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=227 ๑๒. ทิฏฐิสูตร            ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๕๓๖๓ - ๕๔๐๒.  หน้าที่  ๒๓๖ - ๒๓๗. http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=25&A=5363&Z=5402&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 10 ก.พ. 52 13:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขันธฺ์เดียวจริงอยู่ ไม่มีรูปจริงอยู่ แต่วิญญาณ ยังไม่ดับ ก็เท่ากับว่ารูปนามยังไม่ดับ จากคุณ : ดาญาณ - [ 10 ก.พ. 52 17:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อรูปพรหม= เนวสัญญานาสัญญาภพ เป็นที่สุดแห่งความพยายามของ จขกท. เฮอะๆๆๆๆ จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 ก.พ. 52 20:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...    ตทนนฺตรํ ลำดับนั้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสเทศนา ต่อไปอีกว่า อานนฺท ดูกรอานนท์ บุคคลทั้งหลายที่หลง ขึ้นไปบังเกิดในอรูปพรหมอันปราศจากความรู้นั้น ก็ล้วน แต่บุคคลผู้ปรารถนาพระนิพพาน แต่ไม่รู้จักวางใจให้สิ้น ให้หมดทุกข์นั้นเอง ไม่รู้จักวางจิตวิญญาณอันตนเข้ามาอาศัย อยู่กับด้วยลมของโลก ทำความเข้าใจว่าเป็นจิตของตัว และ เข้าใจว่า พระนิพพานมีอยู่ในเบื้องบนนั้น ตัวก็นึกเข้าใจ เอาจิตของตัวขึ้นไปเป็นสุขอยู่ในที่นั้น ครั้นตายแล้วก็เลย พาเอาตัวขึ้นไปอยู่ในที่อันไม่มีรูป ตามที่จิตตนนึกไว้นั้น ดูกรอานนท์ ผู้ที่หลงขึ้นไปอยู่ในอรูปพรหมแล้วจะได้ถึง โลกุตตรนิพพานนั้นช้านานยิ่งนัก เพราะว่าอายุของ อรูปพรหมนั้นยืนนัก จะนับว่าเท่านั้นเท่านี้มิอาจนับได้ จึงเชื่อว่านิพพานโลกีย์ ต่างกันแต่มิได้ดับวิญญาณเท่านั้น ถ้าหากดับวิญญาณก็เป็นพระนิพพานโลกุตตรได้ ส่วน ความสุขความสำราญในพระนิพพานทั้ง ๒ นั้น ก็ประเสริฐ เลิศโลกเสมอกันไม่ต่างกัน แต่นิพพานโลกีย์เป็นนิพพาน ที่ไม่สิ้นสุดเท่านั้น เมื่อสิ้นอำนาจของฌานแล้ว ยังต้องมี เกิดแก่เจ็บตาย ร้ายและดี คุณและโทษ สุขและทุกข์ยังมีอยู่ เต็มที่ เพราะเหตุนั้น ผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งจะปรารถนานิพพาน พรหมไม่มีเลย ย่อมมุ่งต่อโลกุตตรนิพพานด้วยกันทั้งนั้น แต่ไม่รู้จักปล่อยวางวิญญาณจึงหลงไปเกิดเป็นอรูปพรหม ส่วนโลกุตตรนิพพานนั้นปราศจากวิญญาณ วิญญาณยังมี ที่ใด ความเกิดแก่เจ็บตายก็มีอยู่ในที่นั้น โลกุตตรนิพพาน ปราศจากวิญญาณ จึงไม่มีเกิดไม่มีแก่ ไม่มีเจ็บไม่มีตาย มีแต่ความสุขสบาย ปราศจากอามิส หาความสุขอันใด จะมาเปรียบด้วยนิพพานไม่มี พระพุทธเจ้าตรัสแก่ข้าฯ อานนท์ ดังนี้แล ... http://thai.มindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=271&page=8 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 ก.พ. 52 20:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ๙. โปฏฐปาทสูตร ...             [๓๑๐] ดูกรจิตตะ ถ้าชนทั้งหลายพึงถามท่านว่า เธอได้มีในอดีตกาล มิใช่ว่าเธอไม่ได้มี ก็หาไม่ เธอจักมีในอนาคตกาล มิใช่ว่าเธอจักไม่มีก็หาไม่ เธอมีอยู่ในบัดนี้ มิใช่ว่าเธอไม่มีอยู่ ก็หามิได้ เช่นนั้นหรือ เมื่อท่านถูกถามอย่างนี้ ท่านจะพึงพยากรณ์ว่าอย่างไร.             ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าเขาถามข้าพระองค์อย่างนั้น ข้าพระองค์พึงพยากรณ์ว่า ข้าพเจ้าได้มีแล้วในอดีตกาล มิใช่ว่าไม่มีก็หามิได้ ข้าพเจ้าจักมีในอนาคตกาล มิใช่ว่าจักไม่มี ก็หามิได้ ข้าพเจ้ามีอยู่ในบัดนี้ มิใช่ว่าไม่มีอยู่ก็หามิได้.             [๓๑๑] ดูกรจิตตะ ถ้าเขาพึงถามท่านว่า เธอได้อัตตภาพที่เป็นอดีตแล้ว การที่เธอได้ อัตตภาพเช่นนั้นนั่นแหละ เป็นของเที่ยงแท้ การได้อัตตภาพเป็นอนาคต เป็นปัจจุบัน เป็นโมฆะ เธอจักได้อัตตภาพเป็นอนาคต การได้อัตตภาพเช่นนั้น เท่านั้น เป็นของเที่ยงแท้ การได้ อัตตภาพเป็นอดีต เป็นปัจจุบัน เป็นโมฆะ เธอได้อัตตภาพเป็นปัจจุบันในบัดนี้ การได้อัตตภาพ เช่นนั้นเท่านั้น เป็นของเที่ยงแท้ การได้อัตตภาพเป็นอดีต เป็นอนาคต เป็นโมฆะ อย่างนั้น หรือ เมื่อท่านถูกถามอย่างนี้ จะพึงพยากรณ์ว่าอย่างไร.             ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าเขาถามข้าพระองค์อย่างนั้น ข้าพระองค์พึงพยากรณ์ว่า ข้าพเจ้าได้อัตตภาพเป็นอดีตแล้ว การได้อัตตภาพเช่นนั้นเท่านั้น เป็นของเที่ยงแท้ในสมัยนั้น การได้อัตตภาพเป็นอนาคต เป็นปัจจุบัน เป็นโมฆะ ข้าพเจ้าจักได้อัตตภาพเป็นอนาคต การได้ อัตตภาพเช่นนั้นเท่านั้นเป็นของเที่ยงแท้ในสมัยนั้น การได้อัตตภาพเป็นอดีต เป็นปัจจุบัน เป็น โมฆะ ข้าพเจ้าได้อัตตภาพเป็นปัจจุบันบัดนี้ การได้อัตตภาพเช่นนั้นเท่านั้นเป็นของเที่ยงแท้ใน สมัยนี้ การได้อัตตภาพเป็นอดีต เป็นอนาคต เป็นโมฆะ.             [๓๑๒] ดูกรจิตตะ อย่างนั้นแหละ สมัยใด มีการได้อัตตาที่หยาบ สมัยนั้น ไม่นับว่า ได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ ไม่นับว่าได้อัตตาที่หารูปมิได้ นับว่าได้อัตตาที่หยาบอย่างเดียว.             ดูกรจิตตะ สมัยใด มีการได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ สมัยนั้น ไม่นับว่าได้อัตตาที่หยาบ ไม่นับว่าได้อัตตาที่หารูปมิได้ นับว่าได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจอย่างเดียว.             ดูกรจิตตะ สมัยใด มีการได้อัตตาที่หารูปมิได้ สมัยนั้น ไม่นับว่าได้อัตตาที่หยาบ ไม่นับว่าได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ นับว่าได้อัตตาที่หารูปมิได้อย่างเดียว.             ดูกรจิตตะ เหมือนอย่างว่า นมสดจากแม่โค นมส้มจากนมสด เนยข้นจากนมส้ม เนยใสจากเนยข้น หัวเนยใสจากเนยใส สมัยใดเป็นนมสด สมัยนั้น ไม่นับว่านมส้ม เนยข้น เนยใส หัวเนยใส นับว่านมสดอย่างเดียวเท่านั้น สมัยใดเป็นนมส้ม สมัยนั้น ไม่นับว่านมสด เนยข้น เนยใส หัวเนยใส นับว่าเป็นนมส้มอย่างเดียวเท่านั้น สมัยใดเป็นเนยข้น สมัยนั้น ไม่นับว่านมสด นมส้ม เนยใส หัวเนยใส นับว่าเป็นเนยข้นอย่างเดียวเท่านั้น สมัยใดเป็น เนยใส สมัยนั้นไม่นับว่านมสด นมส้ม เนยข้น หัวเนยใส นับว่าเป็นเนยใสอย่างเดียวเท่านั้น สมัยใดเป็นหัวเนยใส สมัยนั้น ไม่นับว่านมสด นมส้ม เนยข้น เนยใส นับว่าเป็นหัวเนยใส อย่างเดียวเท่านั้น ฉันใด ดูกรจิตตะ ฉันนั้นเหมือนกัน สมัยใดมีการได้อัตตาที่หยาบ สมัยนั้น ไม่นับว่าได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ ไม่นับว่าได้อัตตาที่หารูปมิได้ นับว่าได้อัตตาที่หยาบอย่างเดียว เท่านั้น สมัยใดมีการได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ สมัยนั้น ไม่นับว่าได้อัตตาที่หยาบ ไม่นับว่าได้ อัตตาที่หารูปมิได้ นับว่าได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจอย่างเดียวเท่านั้น สมัยใดมีการได้อัตตาที่หารูป มิได้ สมัยนั้น ไม่นับว่าได้อัตตาที่หยาบ ไม่นับว่าได้อัตตาที่สำเร็จด้วยใจ นับว่าได้อัตตาที่หารูป มิได้อย่างเดียวเท่านั้น.             ดูกรจิตตะ เหล่านี้แลเป็นชื่อตามโลก เป็นภาษาของโลก เป็นโวหารของโลก เป็นบัญญัติ ของโลก ที่ตถาคตกล่าวอยู่ มิได้ยึดถือ. ... จบโปฏฐปาทสูตร ที่ ๙. -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  บรรทัดที่ ๖๐๒๙ - ๖๗๗๖.  หน้าที่  ๒๕๒ - ๒๘๒. http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=9&A=6029&Z=6776&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=275 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 ก.พ. 52 20:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ต้องไปห่วงเค้าขนาดนั้นหรอกครับ ระดับนี้ก็แค่มิจฉาทิฏฐิที่ติดอยู่แค่ระดับความคิด ไม่ถึงแม้กระทั่งสมถะ ไม่หลงไปอรูปพรหมหรอกครับ น่าห่วงว่าจะเป็นนิยตมิจฉาทิฏฐิมากกว่า จากคุณ : หลังเขา - [ 10 ก.พ. 52 22:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พระพุทธภาษิต -นวก อํ ๒๓/๔๓๘-๔๔๔/๒๔๐ ฯลฯ ในปฐมฌานนั้น มี ธรรมคือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยความเป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นหัวฝี เป็นลูกศร เป็นความยากลำบาก เป็นอาพาธ เป็นดังผู้อื่น (ให้ยิมมา) เป็นของแตกสลาย เป็นของว่าง (จาก?) เป็นของไม่ใช่ตน ฯลฯ ฯลฯ ภิกษุทั้งหลาย คำที่เรากล่าวแล้วว่า ..ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าว ความสิ้นอาสวะ เพราะอาศัย อากาสานัญจายตนะบ้าง ดังนี้นั้น เราตถาคต อาศัยอะไรกล่าวเล่า ภิกษุทั้งหลาย  ภิกษุในกรณีนี้ เพราะก้าวล่วง รูปสัญญา เสียได้โดยประการทั้งปวง เพราะความดับไปแห่ง ปฏิฆสัญญา เพราะการไม่ใส่ใจซึ่งนานัตตสัญญา จึงเข้าถึง อากาสานัญจายตนะ อันมีการทำในใจ ว่า อากาส ไม่มีที่สิ้นสุด ดังนี้ แล้ว แลอยู่ ในอากาสานัญจายตนะนั้น มี ธรรม (ขันธ์ ๔)  คือ  เวทนา  สัญญา สังขาร วิญญาณ (กิริยาที่รู้แจ้งอามรณ์คือ ขันธ์ทั้ง ๔ ที่กำลังทำหน้าที่เช่นนั้นอยู่ เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น   โดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยความเป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นหัวฝี เป็นลูกศร เป็นความยากลำบาก เป็นอาพาธ เป็นดังผู้อื่น (ให้ยืมมา) เป็นของแตกสลาย เป็นของว่าง (จาก?) เป็นของไม่ใช่ตน เธอดำรงจิต ด้วยธรรมเหล่านั้น (คือขันธ์ทั้ง ๔ อันประกอบด้วยลักษณะ ๑๑ ประการ มีอนิจจลักษณะ คือ โดยความเป็นของไม่เที่ยงเป็นต้น) แล้ว จึงน้อมจิตไปสู่ อมตะธาตุ (อมตะ เป็นไวพจน์ นิพพาน คือ ความสิ้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ อันใดอันนั้นแล ตถาคตเรียกว่า อมตะ) ด้วย การกำหนดว่า "นั่นสงบรำงับ  นั่นประณีต นั่นคือได้แก่ ธรรมชาติเป็นที่สงบระงับแห่งสังขารทั้งปวง (ภพ ๓ คือ สังขารทั้งปวง / ความดับแห่งภพ คือ นิพพาน  ตรัสไว้) เป็นที่สลัดคืนซึ่งอุปธิทั้งปวง เป็นที่สิ้นไปแห่งตัณหา (เป็นที่ แปลว่า ????) เป็นความจางคลาย เป็นความดับ เป็นนิพพาน (เย็น) ดังนี้ เธอดำรงอยู่ใน วิปัสสนาญาณ (ญาณที่เนื่องด้วย วิปัสสนา + สมถะ คืออรูปฌานที่ ๑ เป็น สมถะ ใช่หรือไม่? ) มีอากาสานัญจายตนะเป็นบาทนั้น ย่อมถึงซึ่งความสิ้นไปแห่งอาสวะ ถ้าไม่ถึงความสิ้นไปแห่งอาสวะ (เพราะเหตุปัจจัยใด..ใช่เพราะ สังโยชน์เบื้องสูง ๕ ประการไหม?) ก็เป็น โอปปาติกะ (กำหนดแบบไหน? โอปปาติกะนี้ คือ) อนาคามี (อริยสาวกในธรรมวินัยนี้) ผู้ปรินิพพาน (เย็นโดยรอบ) ในภพนั้น (ภพอะไร? ใช่ อรูปภพแบบที่ตรัสนี้ไหม? ซึ่งไม่ใช่ อรูปภพ แบบศาสนาพราหมณ์อย่างแน่นอน ฯลฯ) มีการไม่เวียนกลับจากโลก (สิ่งที่แตกสลายได้ / โลกคือขันธ์ ๔ ในกรณีนี้)นั้น เป็นธรรมดา (ตามพุทธพยากรณ์) เพราะความสิ้นไปแห่งสังโยชน์มีในเบื้องต่ำห้าประการ และเพราะอำนาจ แห่งธรรมราคะ ธัมมนันทิ (ของคุณธรรมเช่นนี้ที่ กำหนดจิต + สมถะและวิปัสสนา+ญาณ ที่กำหนด อมตะธาตุ) นั้นๆ นั่นเอง (จึง (๑) ถึงซึ่งความสิ้นไปแห่งอาสวะ หรือ (๒) เป็นโอปปาติกะ) พิจารณาพระสูตรนี้  ดังนี้ ใช่หรือไม่ (๑) ภิกษุ ที่เจริญรูปฌาน คือ ยังไม่ตายเข้าโลง (๒) ภิกษุ ตาม ๑ ใช่ ที่ตรัสว่า "บุรุษนี้ประกอบอยู่ด้วยธาตุ ๖ อย่าง" หรือไม่ (๓) ถ้าใช่ ...ภิกษุ ตาม ๑ คือ ธาตุ ๖ ใช่หรือไม่ (๔) จาก ๓ ..ถ้าใช่ ที่ตรัสว่า ...ในปฐมฌานนั้น มี ธรรมคือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง แปลว่า ภิกษุ คือ ธาตุ ๖ = เธอ(ผู้)นั้น (ที่ กำลัง) ตามเห็น ธรรมเหล่านั้นคือ กองทั้ง ๕ ที่คือ .... (กอง) รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ = ขันธ์ทั้ง ๕ สรุป ตรงนี้ว่า ในปฐมฌาน (สมถะ) เธอนั้น (ภิกษุที่ยังไม่ตายคือ ธาตุ ๖ กำลัง อนุปัสสนา)  ตามเห็นธรรมเหล่านั้น "คือ ขันธ์ทั้ง ๕"  โดยความเป็นของไม่เที่ยง ใครพิจารณา พระพุทธภาษิต "ตามที่ตรัสตอนนี้" ..เป็น สภาวธรรม หลังจากตายเข้าโลงแล้ว บ้าง? จบ ตอน ขันธ์ทั้ง ๕ ตามที่ตรัสว่า ในปฐมฌานนั้น มี ธรรมคือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง ************************************************ ทีนี้ ตอนที่ตรัส ถึงอรูปฌานที่หนึ่ง ว่า ..ในอากาสานัญจายตนะนั้น มี ธรรม (ขันธ์ ๔)  คือ  เวทนา  สัญญา สังขาร วิญญาณ ก็แปลว่า ในรูปฌานที่ ๑ (สมถะแบบหนึ่ง ที่ใช้บาทฐานรูปฌานที่ ๔ มิใช่หรือ) เธอนั้น (ภิกษุที่ยังไม่ตายคือ ธาตุ ๖ กำลัง อนุปัสสนา)  ตามเห็นธรรมเหล่านั้น "คือ ขันธ์ทั้ง ๔"  โดยความเป็นของไม่เที่ยง จบ ตอน ขันธ์ทั้ง ๔ ตามที่ตรัสว่า ..ในอากาสานัญจายตนะนั้น มี ธรรม (ขันธ์ ๔)  คือ  เวทนา  สัญญา สังขาร วิญญาณ ************************************************ ทีนี้ ก็มาถึง ขันธ์เดียว ว่าได้แก่ อสัญญีพรหม ประเด็นกระทู้ ตั้งว่า ..ขันธ์เดียว คือ อสัญญีพรหม? ...เป็นไฉน ประเด็น อสัญญีพรหม คำว่า อสัญญีพรหม (พรหมที่ไม่มีสัญญา?) ....กำลังหาว่า ตรัสไว้ในพระสูตรไหน ใครทราบ เสนอด้วย อสัญญีพรหม ใช่ อสัญญีสัตตายตนะ (แปลว่า?) ตามที่ตรัสไว้ใน วิญญาณฐิติ ๗  และอายตนะ ๒ ...มหา ที ๑๐/๘๑-๘๓/๖๕ หรือไม่ ทั้งนี้เพราะ คำว่าอสัญญี (สัตว์ที่ไม่มีสัญญา - พจนานุกรมพุทธศาสตร์ หน้า 233 อ้าง "สังคห ๒๕"  อธิบายในเรื่องภูมิ ๔ หรือ ๓๑ รูปาวจรภูมิ ๑๖ ฯลฯ จตุตถฌานภูมิ ๓-๗ (ระดับจตุตถฌาน) ๑๑ อสัญญีสัตว์ (พวกสัตว์ไม่มีสัญญา) จบตอน ความหมายของคำ ตามหลักฐานชั้นพระพุทธวจนะ ชั้น "สังคห ๒๕" และ ชั้น พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฯลฯ ********************************************** เพราะยังหา ที่ตรัส อสัญญีพรหม ไม่พบว่า ตรัสไว้ในพระสูตรไหน จึง เสนอข้อความว่า อสัญญีพรหม ใช่ อสัญญีสัตตายตนะ (แปลว่า?) ตามที่ตรัสไว้ใน วิญญาณฐิติ ๗  และอายตนะ ๒ ...มหา ที ๑๐/๘๑-๘๓/๖๕ หรือไม่ จบตอน หาหลักฐานชั้นต้นเดิม คือ พระพุทธวจนะ ตรัสคำว่า อสัญญีพรหม ************************************************ ...มหา ที ๑๐/๘๑-๘๓/๖๕ ตรัสท้ายพระสูตรว่า อานนท์ เมื่อใดแล  ภิกษุรู้แจ้งชัดตามที่เป็นจริงซึ่งการเกิด การดับ รสอร่อย โทษอันต่ำทราม และอุบายเครื่องออก แห่ง วิญญาณฐิติ ๗ (ที่ตั้งแห่งวิญญาณ ๗) เหล่านี้ และ อายตนะ ๒ เหล่านี้ด้วย แล้ว เป็นผู้หลุดพ้นเพราะความไม่ยึดมั่น อานนท์ ภิกษุเหล่านี้ เราตถาคตกล่าวว่า เป็น ปัญญาวิมุตต์ จบตอน พระสูตร ตรัสถึง ปัญญาวิมุตต์ ที่เนื่องกับ วิญญาณฐิติ ๗ และ อายตนะ ๒ ************************************************ อายตนะ ๒ .....มหา ที ๑๐/๘๑-๘๓/๖๕  ตรัสไว้ดังนี้ ฯลฯ ฯลฯ ๗ อานนท์ สัตว์ทั้งหลาย เพราะก้าวล่วงเสียได้ซึ่ง วิญญาณัญจายตนะโดยประการทั้งปวง จึงเข้าถึง อากิญจัญญายตนะ มีการทำในใจว่า "อะไรๆ ไม่มี ดังนี้" มีอยู่ นี้คือ วิญญาณฐิติ ประเภทที่ ๗ ส่วน อายตนะอีกสองนั้น คือ อสัญญีสัตตายตนะ ที่หนึ่ง และ เนวสัญญานาสัญญายตนะที่สอง อานนท์ ในบรรดาวิญญาณฐิติ ๗ และอายตนะ ๒ (รวมเป็น ๙) นั้น คือสัตว์ทั้งหลาย มี กายต่างกัน มีสัญญาต่างกัน ฯลฯ... ตกลง อสัญญีสัตตายตนะ คือ ? เป็น สัตว์ แบบไหน ที่ไม่ เกี่ยวกับ วิญญาณฐิติ ๗ ตามที่ตรัส นั้น และ ไม่เกี่ยวกับ สัตว์ที่เนื่องกับ อายตนะที่ ๒ คือ ..เนวสัญญานาสัญญายตนะ ....หรืออย่างไร? จบตอน อสัญญีสัตตายตนะ คือ ? เป็น สัตว์ แบบไหน ที่ไม่ เกี่ยวกับ วิญญาณฐิติ ๗ ตามที่ตรัส นั้น ใช่หรือไม่ *********************************************** ที่สำคัญ อรูปฌานที่ ๓ ตาม..-นวก อํ ๒๓/๔๓๘-๔๔๔/๒๔๐ . อากิญจัญญายตนะ ก็ตรัสเช่นเดียวกับ อากาสานัญจายตนะ .. ฯลฯ จึงเข้าถึง อากิญจัญญายตนะ อันมีการกระทำในใจว่า "อะไรๆ ไม่มี"  ดังนี้ แล้ว แลอยู่ ในอากิญจัญญายตนะ นั้น มีธรรมคือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ฯลฯ ภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุดังกล่าวมานี้แล เป็นอันกล่าวได้ว่า สัญญาสมาบัติ มีประมาณเท่าใด (ไม่รวม เนวสัญญานาสัญญายตนะ) อัญญาปฏิเวธ ก็มีประมาณเท่านั้น ภิกษุทั้งหลาย ส่วน อายตนะอีก ๒ ประการ กล่าวคือ เนวสัญญานาสัญญายตนสมาบัติ และสัญญาเวทยิตนิโรธ ซึ่งอาสัยสัญญาสมาบัติ (๗ ประการ / เนื่องกับ วิญญาณฐิติด้วยหรือไม่ น่าพิจารณา) เหล่านั้น นั้น เรากล่าวว่า เป็นสิ่งที่ ฌายีภิกษุผู้ฉลาดในการเข้าสมาบัติ ฉลาดในการออกจากสมาบัติ จะพึงเข้าสมาบัติ ออกจากสมาบัติ แล้วกล่าวว่าเป็นอะไรได้เองโดยชอบ ดังนี้ ตกลง อายตนะอีก ๒ ประการ กล่าวคือ เนวสัญญานาสัญญายตนสมาบัติ และสัญญาเวทยิตนิโรธ ซึ่งอาศัยสัญญาสมาบัติ (๗ ประการ ) กับ ส่วน อายตนะอีกสองนั้น คือ อสัญญีสัตตายตนะ ที่หนึ่ง และ เนวสัญญานาสัญญายตนะที่สอง อสัญญีสัตตายตนะ = สัญญาเวทยิตนิโรธ ใช่หรือไม่? (และไม่เนื่องกับ วิญญาณฐิติ ๗ ด้วย ใช่หรือไม่) สรุป อสัญญีสัตว์ (ตามพจนานุกรม ฯ อ้าง สังคห) คือ ???? อสัญญีสัตว์ ใช่ อสัญญีพรหม หรือไม่ อสัญญีพรหม ใช่ อสัญญีสัตตายตนะ หรือไม่? จบ ความนำ เกี่ยวกับ อสัญญีพรหม / อสัญญีสัตว์ / อสัญญีสัตตายตนะ / รูปฌาน ๔ มีขันธ์ทั้ง ๕ / อรูปฌาน ๑ ๒ ๓ มีขันธ์ทั้ง ๔ ************************************************************************************************ กลับมาที่ประเด็นกระทุ้ ขันธฺ์เดียว ได้แก่ อสัญญีพรหม......???? ใครใคร่เสนอเพิ่มเติมอีก ฯ ...อย่าลืม อ้างพระพุทธภาษิต ด้วย ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 11 ก.พ. 52 00:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับรูปฌาน = มี ขันธ์ ๕ ให้ ....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับอรูปฌานที่ ๑ ๒ ๓ = มีขันธ์ ให้ ...เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น เมื่อภิกษุเกี่ยวกับ อายตนะอีกสองนั้น คือ อสัญญีสัตตายตนะ ที่หนึ่ง และ เนวสัญญานาสัญญายตนะที่สอง .....มี ขันธ์ กี่ขันธ์ให้ .....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ เมื่อภิกษุนั้นเกี่ยวกับ อายตนะอีก ๒ ประการ กล่าวคือ เนวสัญญานาสัญญายตนสมาบัติ และสัญญาเวทยิตนิโรธ ซึ่งอาศัยสัญญาสมาบัติ (๗ ประการ ) นั้น .......มี ขันธ์ กี่ขันธ์ให้ .....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ จากนั้น ก็กำหนดว่า อสัญญีสัตว์ ใช่ อสัญญีพรหม หรือไม่ อสัญญีพรหม ใช่ อสัญญีสัตตายตนะ หรือไม่? แล้วจึงค่อยมาถึง ประเด็น....ขันธฺ์เดียว ได้แก่ ? ตามหลักฐาน พระพุทธวจนะ ฯลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 11 ก.พ. 52 00:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นานาปัญหา   โดย คณะสหายธรรม   ๔๐. อสัญญสัตตพรหมตายแล้วเกิดใหม่ได้อย่างไร          ถาม  มนุษย์ที่ทำฌานไปเกิดเป็นอสัญญสัตตพรหม มีแต่รูปอย่างเดียวไม่มีนาม เมื่อจุติจากอสัญญสัตตพรหมนั้นแล้ว ไปเกิดเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็มีนามอีก อยากทราบว่าจุติจิตในภพก่อนที่เป็นมนุษย์สืบต่อกับปฏิสนธิจิตที่เป็นเทวดาหรือมนุษย์ในภพใหม่ได้อย่างไร          ตอบ  ถ้าจะตอบแต่เพียงสั้นๆ ก็ตอบแต่เพียงว่า นามคือจุติในภพก่อนเป็นอสัญญสัตตพรหม ซึ่งดับไปแล้วสืบต่อกับนามคือปฏิสนธิจิตในภพใหม่ หลังจากจุติจากอสัญญสัตตพรหมแล้วได้ด้วยอำนาจของอนันตรปัจจัย คือไม่มีจิตอื่นมาเกิดคั่นระหว่างจุติจิตในภพก่อน กับปฏิสนธิจิตในภพใหม่ แม้ว่าระยะเวลาที่ไม่มีจิตอื่นเกิดคั่นนั้นจะยาวนานถึง ๕๐๐ กัป ทั้งนี้ ก็เพราะอายุของอสัญญสัตตพรหมยืนยาวถึง ๕๐๐ กัป การสืบต่อของจิตดวงหนึ่งกับจิตอีกดวงหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นจิตอะไรก็ตามโดยที่ไม่มีจิตอื่นมาคั่น แม้ว่าจะเว้นระยะเวลาห่างกันนานเท่าไรก็ตาม การสืบต่อนั้นเป็นไปด้วยอำนาจของอนันตรปัจจัย สมนันตรปัจจัย อุปนิสสยปัจจัย นัตถิปัจจัย และวิคตปัจจัย          นี่ก็ตอบตามหลักฐานในพระอภิธรรมคัมภีร์ปัฏฐาน ซึ่งคำตอบนี้ทำให้ทราบว่า ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุแต่ปัจจัยทั้งสิ้น ไม่มีใครบังคับบัญชาให้เป็นไปตามใจชอบได้ การตอบตามหลักฐานอภิธรรมนั้นอาจจะเข้าใจยาก แต่ก็ไม่ทราบว่าจะตอบให้เข้าใจง่ายกว่านี้ได้อย่างไร เพราะจิตไม่มีรูปร่างจึงไม่อาจเทียบกับอะไรได้ เพราะฉะนั้นก็ขอตอบเพียงเท่านี้ http://www.84000.org/tipitaka/book/nana.php?q=40 จากคุณ : wichaphon_me - [ 11 ก.พ. 52 22:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อุปปาทกัมมอายุปมาณวาร ... ผู้เจริญจตุตถฌาน บางคนไปเกิดเป็นพวกเทวดาเหล่าอสัญญสัตว์ ... เหล่าสัตว์ที่มีอำนาจแห่งบุญส่งเสริม ไปแล้วสู่กามภพ และรูปภพ หรือ แม้ไปสู่ภวัคคพรหม ย่อมกลับไปสู่ทุคติอีกได้ เหล่าสัตว์มีอายุยืนถึงเพียงนั้น ก็ยังจุติเพราะสิ้นอายุ ภพไหนๆ ชื่อว่า เที่ยง ไม่มี สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ได้ตรัสไว้อย่างนี้ เพราะฉะนั้นแล เหล่านักปราชญ์ผู้มี ปัญญาเฉลียวฉลาดรอบคอบ คำนึงถึงความจริงข้อนี้ จึงเจริญมรรคอันอุดมเพื่อพ้น จากชรามรณะ ครั้นเจริญมรรคอันบริสุทธิ์สะอาด ซึ่งมีปกติยังสัตว์ให้หยั่งถึงพระ นิพพานแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่มีอาสวะปรินิพพาน เพราะกำหนดรู้อาสวะทั้งปวง ฉะนี้แล  เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๕  บรรทัดที่ ๑๔๕๑๙ - ๑๔๖๕๔.  หน้าที่  ๖๒๒ - ๖๒๘. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=35&A=14519&Z=14654&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me - [ 11 ก.พ. 52 22:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อสัญญีสัตว์ คือบุคคลที่ได้จตุตถฌาน แต่เกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายในนามขันธ์ เพราะพิจารณาว่ารูปขันธ์แม้จะไม่เที่ยงแต่ก็สามารถดำรงอยู่ได้เป็นเวลานานกว่านามขันธ์ซึ่งดำรงอยู่ได้เพียงขณะจิตเดียวก็เปลี่ยนแปลงไป ถือเป็นสิ่งไม่เที่ยงอย่างยิ่ง จึงกลับยินดีพอใจในรูปขันธ์ ด้วยเหตุที่กระทำไว้ในใจและยึดถืออยู่อย่างนี้ เมื่อตายหรือดับจิตลงในขณะที่จิตอยู่ในจตุตถฌาน จึงเกิดมาเป็นอสัญญีสัตว์ สัตว์ที่มีขันธ์ 4 ขันธ์ ได้แก่อรูปพรหมที่อาศัยอยู่ในอรูปภพทั้งหมด เป็นพรหมที่ไม่มีรูปขันธ์ มีแต่นามขันธ์ 4 ขันธ์ อรูปพรหม คือบุคคลที่ได้อรูปฌาน แต่เกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายในรูปขันธ์ เพราะพิจารณาว่ารูปขันธ์ คืออายตนภายนอก อันประกอบด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย เป็นสื่อในการรับรู้ของ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ จึงรังเกียจรูปขันธ์ ด้วยเหตุที่กระทำไว้ในใจและยึดถืออยู่อย่างนี้ เมื่อตายหรือดับจิตลงในขณะจิตที่อยู่ในอรูปฌาน จึงไปเกิดในอรูปภพ จากคุณ : พุทธจิต  - [ 12 ก.พ. 52 00:07:19 ]   จากกระทู้ สงสัยค่ะ เปรต เทวดามีกี่ขันธ์ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7516591/Y7516591.html ----------------------------------------------------------------------------------- มาแสดงหลักฐานเพิ่มเท่านั้น พิจารณากันเอาเอง แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 00:53:49 จากคุณ : wichaphon_me - [ 11 ก.พ. 52 23:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก่อนเจ้ายชายสิธัตถะ จะทรงอุบัติเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสามารถใน (๑) ทรงกำหนดสมาธินิมิต ก่อนตรัสรู้ .....บาลี อุปักกิเลสสูตร สุญญตวรรค อุปริ ม ๑๔/๓๐๒/๔๕๒ (๒) ทรงคิดค้นเรื่องเบญจขันธ์ ก่อนตรัสรู้ ..บาลี ปัญจมสูตร ภารวรรค ขนฺธ สํ ๑๗/๓๔/๕๙ (๓) ทรงคิดค้นเรื่องเวทนา อย่างละเอียด ก่อนตรัสรู้ ..บาลี สูตรที่ ๔ เวทนาสังยุตต์ สฬา สํ ๑๘/๒๘๙/๔๓๙ (๔) ทรงค้นลูกโซ่แห่งทุกข์ ก่อนตรัสรู้ ...ทสมสูตร พุทธวรรค อภิสมยสังยุตต์ นิทาน สํ ๑๖/๑๑/๒๖ (๕) ทรงพยายามใน อธิเทวญาณทัสนะ (เนื่องกับ สมาธิภาวนา ประเภทที่ ๓ - สมาธิภาวนาที่เป็นไปเพื่อ ญาณทัสนะอันเป็นทิพย์ หรือไม่ พิจารณาเอง ตามพระบาลีโรหิตัสวรรค) เป็นขั้นๆ ก่อนตรัสรู้ เช่นตรัสว่า ..ก็จำแสงสว่างได้ด้วยเห็นรูปทั้งหลายได้ด้วย (๖) ทรงพยายาทในเนกขัมมจิต และ อนุปุพพวิหารสมาบัติ (๙ คือ สัญญาเวทยิตนิโรธ) ก่อนตรัสรู้ ....บาลี นวก. อํ ๒๓/๔๕๗/๒๔๕ พระสูตรนี้ตรัส รูปฌานทั้ง ๔ อรูปฌานทั้ง ๔ แล้วตรัสว่า ฯลฯ อานนท์ เราแล ผ่านพ้นเนวสัญญานาสัญญายตนะ โดยประการทั้งปวงเสียแล้ว จึง บรรลุสัญญาเวทยิตนิโรธ แล้วแลอยู่ (ไม่มีอาพาธอะไรๆ อีกต่อไป เช่นที่ตรัสสมัยที่เนื่องกับรูป-อรุป .............เพ่งที่ตรัสว่า แล้วแลอยู่ ด้วย ว่า ????) อนึ่ง (อีกประการหนึ่ง) อาสวะทั้งหลาย ได้ถึงความสิ้นไปรอบ(หมดจดสิ้นเชิง) เพราะ เราเห็น (ธรรมคืออริยสัจสี่) ได้ด้วยปัญญา กลับมาที่ เรื่อง ขันธฺ์เดียว ได้แก่ อสัญญีพรหม ...ที่คือ อสัญญีสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญีสัตตายตนะ หรือไม่ ..พิจารณาเองนะครับ พิจารณาตามหลักฐาน ๖ ข้อ ฯลฯ แล้ว จะกำหนด ความเป็นพรหม ชนิด พรหมผู้เข้าถึงสภาวะอสัญญี  (หรือ อสัญญีพรหม ที่คือ อสัญญีสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญีสัตตายตนะ หรือไม่?) โดยกำหนดที่ .....พระโพธิสัตว์สิทธัตถะ ก่อนตรัสรู้ ที่ "สภาวะธรรมอะไรนั้น" แล้ว = อสัญญีพรหม ที่คือ อสัญญีสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญสัตว์ หรือว่าคือ อสัญญีสัตตายตนะ ......ว่า "ก็นั่นไง สภาวะธรรมเช่นนั้นแหละ คือ ขันธ์ ๑ ขันธ์ หรือ ขันธ์เดียว" ก็จะได้ ...........นี้คือ ข้อมูล ที่ ๑ ทีนี้ เมื่อกำหนด ได้เองแล้ว ด้วย อะไรๆ ของผู้กำหนดนั้น โดย อาศัย พระพุทธวจนะ ๖ ข้อที่อ้าง ข้างบน + คคห 10 เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับรูปฌาน = มี ขันธ์ ๕ ให้ ....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับอรูปฌานที่ ๑ ๒ ๓ = มีขันธ์ ให้ ...เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น เมื่อภิกษุเกี่ยวกับ อายตนะอีกสองนั้น คือ อสัญญีสัตตายตนะ ที่หนึ่ง และ เนวสัญญานาสัญญายตนะที่สอง .....มี ขันธ์ กี่ขันธ์ให้ .....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ เมื่อ ภิกษุนั้นเกี่ยวกับ อายตนะอีก ๒ ประการ กล่าวคือ เนวสัญญานาสัญญายตนสมาบัติ และสัญญาเวทยิตนิโรธ ซึ่งอาศัยสัญญาสมาบัติ (๗ ประการ ) นั้น .......มี ขันธ์ กี่ขันธ์ให้ .....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ จากนั้น ก็กำหนดว่า อสัญญีสัตว์ ใช่ อสัญญีพรหม หรือไม่ อสัญญีพรหม ใช่ อสัญญีสัตตายตนะ หรือไม่? แล้วจึงค่อยมาถึง ประเด็น....ขันธฺ์เดียว ได้แก่ ? นี้คือ ...............ข้อมูลที่ ๒ เอาข้อมูลที่ ๑ กับ ข้อมูลที่ ๒ .....ที่พิจารณา เนื่องกับ พระพุทธวจนะแปลไทย ฯลฯ ก็จะ เกิด "ผล" คือ ..... ภิกษุ อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เจริญ รูปฌาน ๔ อันเป็นสัมมาสมาธิในองค์มรรค ย่อม กำหนดสภาวะะรรม สอดคล้องตรงตามที่ตรัสว่า .... เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับรูปฌาน = มี ขันธ์ ๕ ให้ ....เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ฯลฯ และ เมื่อ ต้องการ ดำรงอัตตภาพอยู่ใน ธรรม เครื่องอยู่สงบ ตามที่ตรัสว่า ฯลฯ จุนทะ แต่ธรรมคือ เนวสัญญานาสัญญายตนะนี้ เรายังไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขูดเกลา (อวิชชา กระมัง) ใน อริยวินัย ก่อน กล่าวแต่เพียงว่า เป็นธรรม เครื่องอยู่สงบ ในอริยวินัย (-มู ม ๑๒/๗๒-๗๔/๑๐๒-๑๐๓) ทีนี้ เมื่อตรัสไวเว่า เมื่อ ภิกษุ เกี่ยวกับอรูปฌานที่ ๑ ๒ ๓ = มีขันธ์ ๔ ให้ ...เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ตกลง จะกำหนด ขันธ์เดียว ..ยังไง? ให้ตรงตาม พระพุทธวจนะ ..... ..ที่ อสัญญีพรหม หรือ อสัญญีสัตว์ ที่คือ ภิกษุใน อริยวินัยของพระบรมศาสดา ที่ยังเป็นเป็น ยังไม่ตาย ที่กำลัง เจริญ อรูปฌาน ที่ ???? (เพราะ อรูปฌาน ๑ ๒ ๓ มี ขันธ์ ๔ ..ให้ ...เธอนั้น ตามเห็นธรรมเหล่านั้น ......แปลว่า สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย ต่อ ธรรม คือ ขันธ์ ๑ ขั้นธ์ นั้น ............กระมัง) ผม ก็ ได้แสดง หลักฐาน คือ พระพุทธวจนะแปลไทย + มุมมอง ข้อเสนอ ให้ พุทธบริษัทของพระบรมศาสดา พิจารณาว่า จะกำหนด ขันธ์เดียว ที่ ภิกษุใน อริยวินัยของพระบรมศาสดา ที่ยังเป็นเป็น ยังไม่ตาย ที่กำลัง เจริญ รูปฌาน หรือว่า เจริญอรูปฌาน อะไร ? ..แล้ว เอาสภาวะธรรม นั้น มาเป็น อารมณ์แห่ง ภาวนามยปัญญา ฯลฯ สรุป สาธุชน จงพิจารณา ทุก ๆ คคห นะครับ สาธุชน จงเชื่อการตรัสรู้ของพระบรมศาสดา นะครับ ฯลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 12 ก.พ. 52 10:51:11 ]