ความคิดเห็นที่ 1 แม้ชีวิต คือ การต่อสู้ ศัตรู คือ ยาชูกำลัง แต่ในบางครั้ง.... การตัดใจที่จะไม่สู้ อาจต้องใช้พลังใจ ยิ่งกว่าการเข้าปะทะกับศัตรูเสียอีก เพราะความอดกลั้น ยับยั้งชั่งใจ ย่อมมาจากกำลังใจที่เข้มแข็ง ไม่น้อยไปกว่าความกล้าหาญเลย ราชสีห์ตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในถ้ำ ณ ป่าหิมวันต์ วันหนึ่งราชสีห์ได้ออกจากถ้ำไปหาอาหาร เมื่อกินอาหารอิ่มแล้ว จึงลงไปดื่มน้ำที่สระใกล้ ๆ เชิงเขา ขณะนั้นเองราชสีห์ได้เหลือบไปเห็นสุกรหนุ่มตัวหนึ่ง กำลังคุ้ยหาอาหารอยู่ใกล้สระนั้น จึงนึกในใจว่า "วันนี้เราอิ่มแล้ว หมูอ้วนตัวนี้จะเป็นอาหารของเราในโอกาสต่อไป" คิดแล้วจึงเดินเลี่ยงหลบไป ด้วยเกรงว่าหากสุกรเห็นตนเข้าก็จะไม่กล้ามาที่นี่อีก ฝ่ายสุกร พอเงยหน้าเจอราชสีห์ ก็ตกใจกลัวแทบสิ้นสติ จะหนีก็ก้าวขาไม่ออก แต่ครั้นเห็นราชสีห์เดินเลี่ยงไปเช่นนั้น ก็เกิดอหังการ คิดว่าราชสีห์คงกลัวตนเป็นแน่ สุกรหนุ่มผู้คึกคะนองจึงร้องตะโกนท้าทายราชสีห์ว่า "เฮ้ย ! ราชสีห์จะหนีไปไหน ข้าก็สี่เท้า เจ้าก็สี่เท้า เจ้ากลัวข้านักหรือ จึงรีบโกยอ้าวไปเช่นนั้น" แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 12:42:36 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ราชสีห์ได้ฟังคำท้า แม้จะเกิดโทสะ แต่ก็พยายามระงับไว้ พร้อมกับร้องตอบสุกรไปว่า "วันนี้ข้ามีธุระจะต้องรีบไป ไม่อาจอยู่ต่อกรกับเจ้าได้ แต่หากเจ้าอยากจะสู้กับข้าจริง ๆ ก็ขอให้เตรียมลับเขี้ยวเล็บของเจ้าไว้ให้ดี แล้วกลับมาพบกับข้าที่นี่ ในอีก 7 วันข้างหน้า" เมื่อตอบสุกรแล้ว ราชสีห์ก็เดินหายลับไป สุกรหนุ่มเห็นดังนั้น กลับยิ่งเกิดความผยองว่าราชสีห์ไม่กล้าสู้ตน ถึงได้ทำเป็นผัดผ่อนไปเพื่อไม่ให้เสียเหลี่ยม สุกรหนุ่มนึกกระหยิ่มใจว่าตนเป็นสุกรที่ข่มขวัญราชสีห์ได้ จึงรีบกลับไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกพ้องของตนฟัง ครั้นสุกรทั้งหลายได้ทราบว่าสุกรหนุ่ม ไปท้ารบกับราชสีห์นั้น ต่างก็ตกใจหวาดกลัวต่อภัยที่จะลุกลามมาถึงพวกตน พากันด่าว่าสุกรหนุ่มนั้น "เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ แค่ถูกหมาไล่ เจ้าก็วิ่งก้นขวิดแล้ว ยังอุตริไปท้าทายราชสีห์ ไม่ใช่แต่เจ้าเท่านั้นหรอกนะที่จะกลายเป็นศพ พวกเราทั้งหมดก็จะพลอยตายไปด้วย" จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สุกรหนุ่ม เมื่อถูกรุมด่า ก็รู้ว่าตนตกที่นั่งลำบากแล้ว ได้แต่ร้องอ้อนวอนขอให้พวกพ้องสุกรช่วยตนด้วย ฝ่ายสุกรทั้งหลาย แม้จะนึกหมั่นไส้ และชังน้ำหน้า แต่ก็อดสงสารสุกรหนุ่มไม่ได้ เพราะรู้ว่าหากสุกรอวดดีตัวนี้ ไปตามนัดก็ต้องตายแน่ ๆ แต่ถ้าหากไม่ไป ราชสีห์ก็คงจะออกตามหา ซึ่งหมายถึงภัยอันตรายย่อมจะมาถึงหมู่สุกรทั้งหมด เหล่าสุกรจึงออกอุบายให้กับสุกรหนุ่มว่า "เอาอย่างนี้ เจ้าจงไปยังหลุมซึ่งเป็นที่ถ่ายอุจจาระของพวกดาบส แล้วลงไปเกลือกกลิ้งในหลุมนั้น จากนั้นขึ้นมาผึ่งแดดให้ตัวแห้ง แล้วลงไปกลิ้งเกลือกใหม่ ให้ทำอยู่เช่นนี้ทุกวัน พอถึงวันนัด เจ้าจงไปตากน้ำค้างให้ตัวเปียกชื้น แล้วรีบไปยืนอยู่เหนือลม ณ ที่นัดหมาย" สุกรหนุ่ม เมื่อได้รับคำแนะนำก็ดีใจ รีบดำเนินตามอุบายทันที จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฝ่ายราชสีห์ หลังจากที่นัดกับสุกรแล้ว ก็กลับมานอนพักผ่อนอยู่ในถ้ำ โดยไม่ออกไปหาเหยื่อเลย ด้วยชาติราชสีห์นั้น เป็นสัตว์ที่มีอัสมิมานะอย่างแรงกล้า เมื่อกินอาหารเสร็จแล้วจะนอนพักผ่อนอยู่ 7 วัน ที่พักก็จะต้องเป็นถ้ำที่สะอาด ดาดด้วยจุลแห่งหรดาลและมโนศิลา ราชสีห์จะพักผ่อนด้วยการนอนสีหไสยาสน์อย่างสงบนิ่ง ไม่ขยับตัวเลย หากตื่นมาแล้ว ปรากฏว่ามีรอยขยับตัวแม้แต่น้อย ก็จะตำหนิตัวเองว่าอาการเช่นนั้นไม่สมควรแก่ศักดิ์ศรี ตระกูลของตน แล้วลงโทษตัวเองด้วยการอดอาหารอีก 7 วัน ถ้าหากตื่นขึ้นมาเห็นว่าที่นอนเรียบร้อยจะนึกภูมิใจในความสูงศักดิ์ของตน เมื่อลุกจากที่เหยียดกายเหลียวดูทิศทั้งสี่ บันลือสีหนาท 3 ครั้ง แล้วจึงออกไปหากิน เมื่อราชสีห์นึกได้ว่านัดกับสุกรไว้ ก็รีบตรงไปยังที่นัดหมาย ครั้นใกล้จะถึงก็ได้กลิ่นตุ ๆ โชยมากระทบปลายจมูก ด้วยความที่ราชสีห์เป็นสัตว์ที่รักความสะอาด จึงรู้สึกรังเกียจกลิ่นที่โชยมายิ่งนัก และเมื่อมองไปเห็นสุกร ซึ่งเนื้อตัวเปรอะไปด้วยสิ่งปฏิกูล ก็รู้สึกขยะแขยงทำท่าจะหันหลังกลับ แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 12:07:18 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สุกรหนุ่มเห็นดังนั้น กลับมีใจลำพองร้องท้าทายว่า "มาสิวะเจ้าราชสีห์ แน่จริงก็มาสู้กับข้า หากเจ้าไม่กล้าสู้ก็บอกมา ไม่ต้องทำอิดเอื้อน" ราชสีห์เมื่อถูกท้าทายยั่วโทสะเช่นนั้น ก็สู้ทนระงับยับยั้งชั่งใจ เพราะแม้ตนจะสามารถปลิดชีพสุกรได้ในชั่วพริบตา แต่ก็รู้สึกรังเกียจในปฏิกูลของสุกรนั้นยิ่งนัก ได้แต่ข่มใจตอบไปว่า "เจ้าสุกรสกปรก เล่ห์กลของเจ้านั้นดีจริง ข้าไม่สู้เจ้าหรอก อย่าว่าแต่จะเอาปากกัดเจ้าเลย แค่จะเอาเท้าตบเจ้า ข้าก็ไม่อยากทำ ข้ายอมยกชัยชนะให้เจ้าไป แต่ข้าจะไม่ยอมให้ตัวข้าต้องเปรอะเปื้อนปฏิกูลจากตัวเจ้าแม้แต่นิดเดียว" กล่าวจบ ราชสีห์ก็หลีกจากไป แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 12:55:15 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่านับถือราชสีห์เจ้าป่า แม้ว่าจะถูกดูหมิ่นท้าทายเพียงใด ก็ไม่ยอมเอาตัวไปเกลือกลั้วกับความสกปรกเลย นี่คือราชสีห์ที่แท้จริง การดำเนินชีวิตของเราในทุกวันนี้ ขอให้เรารักษาความดีอย่างสม่ำเสมอ ดังเช่นราชสีห์ที่รักษาศักดิ์และศรีของตนอย่างมั่นคง ยามใดที่เราต้องเผชิญกับคนพาล เผชิญกับการดูหมิ่น ท้าทาย ขอให้เราใช้สติพิจารณา อย่ายอมสูญเสียเวลาและความดี ไปราวีกับคนพาล จงเป็นเช่นราชสีห์ ผู้อดกลั้น ยับยั้งใจตนไว้ได้ ไม่จำเป็นเลย ที่จะต้องไปสู้เอาชนะใคร เพราะชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เหนืออื่นใด ก็คือ การชนะใจตนเอง จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 12:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าน้องหมู น่ารักแบบในภาพนี้ ราชสีห์ ก็คงไม่มีอารมณ์กัดหมู หรอกครับ อิอิ อนุโมทนา ในการแบ่งปันสาระธรรม ข้อคิคติธรรม เพื่อประโยชน์ในชุมชนด้วยครับ จากคุณ : deedang - [ 26 ก.พ. 52 13:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าหมูอู๊ด ๆ น่าเอ็นดูขนาดนี้ ราชสีห์ ก็ไม่กัดหรอกครับ จากคุณ : deedang - [ 26 ก.พ. 52 13:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คือพออ่านกระทู้ข้างล่างแล้วมาอ่านกระทู้นี้  มันเอ่อ....เป็นการเชือดเฉือนกันข้ามกระทู้ป่ะครับ  คิดได้ยังไงครับ จากคุณ : kekzo - [ 26 ก.พ. 52 13:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ที่จริงคุณสมบัติ อัธยาศัย ของราชสีห์ เช่น การนอนสีหไสยาสน์อย่างสงบนิ่ง หรือ แม้ว่าจะถูกดูหมิ่นท้าทายเพียงใด ก็ไม่ยอมเอาตัวไปเกลือกลั้วกับความสกปรกเลย ก็สามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตของมนุษย์เรา ๆ ท่าน ๆ ได้นะครับ เพราะ การนอนสีหไสยาสน์ ก็ช่วยฝึกสติ การถูกดูหมิ่นท้าทาย แล้วไม่ถือสา หาความ จิตใจก็ไม่เร่าร้อน ด้วยปฏิฆะ อย่างคำกล่าวที่ว่า ถ้าถือสา ก็เป็นเรื่อง เป็นราว ถ้าไม่ถือสา ก็เป็นลมเป็นแล้ง ไม่ก่อเวรต่อกันดีกว่าครับ ขอฝากภาพครอบครัวหมูอู๊ด ๆ ให้เจ้าของกระทู้ แทนคำขอบคุณ การตั้งกระทู้สร้างสรรค์ อีกครั้ง ครับ จากคุณ : deedang - [ 26 ก.พ. 52 13:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หมู ทำอะไรก็อร่อยจ๊ะ โดยเฉพาะ หมูย่างใส่พริกไทยดำ เตาถ่าน อร่อย ขอบอก จากคุณ : บุษกรจันทร์ - [ 26 ก.พ. 52 13:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งเคยอ่านนะเนี่ยเรื่องราชสีห์กับหมู เคยแต่อ่านนิทานอิสปเรื่องราชสีห์กับหนู ที่ราชสีห์ไปติดบ่วงนายพรานเข้า แล้วมีหนูตัวหนึ่งมาช่วยกัดบ่วงจนขาด ทำให้ราชสีห์หนีออกไปได้ ตอนนี้รู้หรือยังจ้ะว่าถ้าไม่ได้หนูน้อยตัวนิดๆมาช่วย ราชสีห์อาจจะต้องติดบ่วงวัฏฐะนี้ไปอีกนานแสนนาน หรือติดไปจนตายเลย ยังไงๆก็ฟังๆหนูไว้บ้างก็ดีนะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 13:30:41 จากคุณ : dcm - [ 26 ก.พ. 52 13:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมได้อ่านกระทู้คุณ Ritti ได้ความรู้และแง่คิดมุมองที่ดีนะครับ ไม่คิดว่าคุณ Ritti จะตั้งกระทู้เพื่อเจาะจงว่าร้ายใคร พอมาอ่านกระทู้นี้ ก็ได้ข้อคิดอย่างที่กล่าวไว้ เลยไม่ได้คิดว่า เป็นการตั้งกระทู้ โต้กัน เพราะการตั้งกระทู้แบบนี้ ต้องใช้เวลามากพอสมควร ไหนจะหาข้อมูลหลัก ไหนจะขยายความ หาภาพประกอบ ผมว่ามีกระทู้ สาระธรรมให้ศึกษา ก็ดีแล้วครับ ทั้งคุณ Ritti และ คุณ รัตนมาลี ตั้งกระทู้ สาระธรรม ที่ให้ความรู้ ความเข้าใจ ในหลักธรรม หรือข้อคิดคติธรรม เพื่อประโยชน์แก่ชุมชน กันบ่อย ๆ นะครับ จากคุณ : deedang - [ 26 ก.พ. 52 13:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อนุโมทนากับคุณ deedang  ที่คิดได้เช่นนั้นขอรับ จากคุณ : kekzo - [ 26 ก.พ. 52 13:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หมูเห็นสีหราชท้า..............ชวนรบ กูสี่ตีนกูพบ.....................................ท่านไซร้ อย่ากลัวท่านอย่าหลบ......................หลีกจาก..กูนา ท่านสี่ตีนอย่าได้..............................วากเว้วางหนี สีหราชกล่าวว่าโอ้...................พาลหมู ทรชนชาติต่ำตู......................................เกลียดไกล้ แม้มึร_งรบกับกู........................................มึร_งนาศ..เองนา กูเกลียดกูจักให้......................................พ่ายแพ้แก่สู อยู่ในโคลงโลกนิตก็มีครับ จากคุณ : kekzo - [ 26 ก.พ. 52 13:41:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านทู้ล่างของท่านฤทธี เห็นมีคนทักว่ามีทู้คู่แฝดอยู่ด้านบน เลยต้องตามมาอ่าน ไม่ออกความเห็นละ ขออ่านเฉยๆ เพราะไม่มีเจโตฯ ที่จะรู้วาระจิตของ จขกท. ทั้ง 2 กระทู้ อิอิอิ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 26 ก.พ. 52 14:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาแสดงความคิดเห็นนะคะ โดยเฉพาะคุณ deedang เห็นครอบครัวหมูแล้ว ทำให้นึกถึงเมนูบาร์บีคิวมากกว่าล่ะค่ะ อิอิ คุณ kekzo  : กรุณาอย่าเข้าใจผิด ดิฉันไม่ได้ตั้งกระทู้เพื่อตอบโต้ใคร แต่บังเอิญตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว ดิฉันได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ต่อเนื่องด้วยการสัมมนางานที่ทำอยู่ และดิฉันเพิ่งกลับมาเมื่อวานค่ะ ช่วงที่ไปสัมมนา เห็นว่าอากาศตอนกลางวันร้อนมาก และทุกครั้งที่อากาศร้อน คนก็มักจะอารมณ์เสียง่าย จึงได้หาธรรมะสบาย ๆ มาฝากเท่านั้นค่ะ คุณ dcm : จริง ๆ แล้ว ไม่ว่าจะหมูหรือหนู ล้วนไม่น่าฟังทั้งนั้นค่ะ เพราะต่างก็ยังเจือด้วยกิเลสอยู่มาก เราห่วงตัวเองกันดีกว่าค่ะ เพราะทุกเวลา ทุกวินาที คือ ลมหายใจที่อาจเป็นลมหายใจสุดท้ายได้เสมอ เอาบุญจากการปฏิบัติธรรม และการรักษาศีล 8 มาฝากทุกท่านด้วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 14:08:22 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 26 ก.พ. 52 14:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่งเคยอ่านเหมือนกันครับ เป็นตัวอย่างที่ดีเลยสำหรับคนปฏิบัติธรรม จากคุณ : Nobody I am - [ 26 ก.พ. 52 14:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นตัวอย่างอันดี สำหรับนักบวด(ด)ที่ไม่รู้จักอิ่ม ลาภสักการะ เพราะแม้แต่ราชสีห์  ยังรู้จัก......อิ่ม จากคุณ : zakai - [ 26 ก.พ. 52 16:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 http://www.youtube.com/watch?v=LU8DDYz68kM&eurl=http://www.oknation.net/blog/print.php?id=288298 อันนี้ราชสีกับควายครับ จากคุณ : kekzo - [ 26 ก.พ. 52 16:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ๏สีหราชร้องว่าโอ้    พาลหมู   ทรชาติครั้นเห็นกู     เกลียดใกล้   ฤามรึงใคร่รบดนู     มรึงมาศ เองนา กูเกลียดมรึงกูให้     พ่ายแพ้ภัยตัว๚ะ๛ ผู้ใหญ่หรือผู้มีอำนาจที่วางเฉยไม่ลงมาต่อกรด้วย พฤติกรรมของราชสีห์ ตรงกับสำนวน อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ อนุโมทนาครับ... จากคุณ : สมถะ - [ 26 ก.พ. 52 17:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อืม   ใช่ครับ ไม่กัดกับหมู   สาธุ จากคุณ : kraho - [ 26 ก.พ. 52 17:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ราชสีได้รบกับหมูแล้วครับ  พวกท่านตกข่าวไปหรือปล่าว จากคุณ : kekzo - [ 26 ก.พ. 52 20:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ใจมันถึงจริงๆเจ้าหมูป่าตัวนี้ นับถือๆ เอ..เปิดดูหลายครั้ง ชักสงสัยว่ามันเล่นกันหรือปล่าว ดูนางสิงห์ไม่ได้ตบจริงจังอะไร ไม่ได้รำคาญด้วย แต่เหมือนไม่อยากเล่นด้วย แบบว่ายังไม่มีอารมณ์ แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 07:58:29 จากคุณ : dcm - [ 26 ก.พ. 52 21:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วชอบ ครับ ได้ธรรม ได้แง่คิด สบายใจ มีความสุข อนุโมทนานะครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 27 ก.พ. 52 18:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ...เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 20:00:32 จากคุณ : zeedhama - [ 27 ก.พ. 52 19:59:50 ]

ความคิดเห็นที่ 29 "จงเป็นเช่นราชสีห์ ผู้อดกลั้น ยับยั้งใจตนไว้ได้ ไม่จำเป็นเลย ที่จะต้องไปสู้เอาชนะใคร เพราะชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เหนืออื่นใด ก็คือ การชนะใจตนเอง " จากคุณ : รัตนมาลี อ่านทบทวน แล้ว   มีกำลังใจ   จังเลย จากคุณ : kraho - [ 28 ก.พ. 52 01:17:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อันนี้ คือ คห ของผมเอง ส่วนตัว การตลาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชัดๆ การตลาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชัดๆ การตลาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชัดๆ ทำการ RE BRANDING ยี่ห้อ ธรรมกาย Segmentation        คนรู้จริง   รู้ไม่จริง   เชื่อง่าย  เชื่อยาก   ฯลฯ Targeting          คนรู้ไม่จริง  เชื่อง่าย  เยาวชน ฯลฯ Positioning         เป็นแบรนด์รอยยิ้ม  สุภาพ  สะอาด  ทางเลือกดีๆ  ฯลฯ --------------------------- ผมเชื่อว่ามี ทีมงาน เบื้องหลัง วิเคราะห์ข้อมูลต่างๆแล้ว ได้ทางเลือกออกมาว่า  แนวการตลาดที่ดีที่สุดคือ เสนออารมณ์ตรงใจลูกค้าไปเลย ไม่ไปตอบโต้กับข้อเสียของลัทธิตนเองที่คนแย้งมา เหมือนโค้ก ที่ไปเล่นอารมณ์ลูกค้าโดยตรง และหลับตา คือไม่สนใจในการทำลายสุขภาพของโค้ก ---- เป็นการตลาดที่ใช้ได้ ดีทีเดียว แต่สิ่งจริงเป็นยังไง ทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจ จากคุณ : tanakeme - [ 28 ก.พ. 52 21:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ต่อนะ พอดีเขียนไม่หมด สารแฝงที่ต้องการบอกคือ ใครที่เป็นสาวกธรรมกายอยู่ ก็ให้หลอกตัวเองไปว่าเราทำดีแล้ว  เราอยู่ในทางดีแล้ว  ใครมาเตือนเรา(เรื่องผ่อนบุญเดือนละสองหมื่น  หรือซื้อก้อนหินก้อนละแสนห้า) ก็จงมั่นคงดุจสิงโตในเรื่องนี้ และจงเป็นสาวกธรรมกายกันต่อไป -------- แนวการนำเสนอใช้ได้เลยครับ การใช้ภาพที่ขัดกันเอง (สง่างาม น่ารัก ติงต้อง) ก็ทำให้จำได้ง่ายขึ้นมาก ข้อความบอกเล่าก็โอเชเลย น่าจะถูกใจเป้าหมายทั้งหลาย อันนี้ชื่นชมจริงๆ(ด้านการตลาดนะ) ปล. สรุปสำหรับคนไม่รู้ วัดธรรมกาย มันบิดเบือนคำสอนพุทธศาสนา เอามาหาเงินเข้าองค์กรมันครับ  ผ่านระบบการตลาดสมัยใหม่+ระบบขายตรง+ระบบชวนเชื่อ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 21:26:38 จากคุณ : tanakeme - [ 28 ก.พ. 52 21:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขออนุโมทนาบุญกับคุณรัตนมาลีด้วยค่ะ ขอบอก...ขอบอกเราชอบนิทานเรื่องนี้มากๆๆๆ เลย ไม่เคยฟังจากที่ไหนมาก่อน แล้วเป็นนิทานที่สอนผู้ใหญ่ก็ได้ เด็กก็ดี อยากให้ห้องศาสนามีคนมาโพสเรื่องที่อ่านแล้วสบายใจ อย่างคุณรัตนมาลีเยอะๆจัง เพราะเราชอบอ่านชอบฟังแต่เรื่องเย็น ๆใจหนะ อย่างนี้ได้บุญไปเต็ม ๆ เลยค่ะ สาธุ จากคุณ : แก้วกลางกาย - [ 1 มี.ค. 52 11:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อัตตทัณฑสูตรที่  ๑๕ ว่าด้วยความสลดใจ [๔๒๒]    ภัยเกิดแล้วแต่อาชญาของตน    ท่านทั้ง หลายจงเห็นคนผู้ทะเลาะกัน      เราจักแสดงความ สลดใจตามที่เราได้สลดใจมาแล้ว.             เราได้เห็นหมู่สัตว์  กำลังดิ้นรนอยู่ (ด้วย ตัณหาและทิฏฐิ) เหมือนปลาในแอ่งน้ำน้อย  ฉะนั้น ภัยได้เข้ามาถึงเราแล้ว  เพราะได้เห็นคนทั้งหลายผู้ พิโรธกันและกัน.            โลกโดยรอบหาแก่นสารมิได้ ทิศทั้งปวง หวั่นไหวแล้ว     เราปรารถนาความต้านทานแก่ตน อยู่   ไม่ได้เห็นสถานที่อะไรๆ อันทุกข์มีชราเป็นต้น ไม่ครอบงำแล้ว.             เราไม่ได้มีความยินดี  เพราะได้เห็นสัตว์ ทั้งหลาย     ผู้อันทุกข์มีชราเป็นต้นกระทบแล้วผู้ถึง ความพินาศ  อนึ่ง  เราได้เห็นกิเลสดุจลูกศรมีราคะ เป็นต้น  ยากที่สัตว์จะเห็นได้ อันอาศัยหทัยในสัตว์ เหล่านี้.              สัตว์อันกิเลสดุจลูกศรมีราคะเป็นต้นใด เสียบติดอยู่แล้ว ย่อมแล่นไปยังทิศทั้งปวง บัณฑิต ถอนกิเลสดุจลูกศร  มีราคะ เป็นต้นนั้นออกได้แล้ว ย่อมไม่แล่นไปยังทิศและไม่จมลงในโอฆะทั้งสี่.               อารมณ์น่ายินดีเหล่าใด    มีอยู่ในโลก หมู่มนุษย์ย่อมพากันเล่าเรียนศึกษา   เพื่อให้ได้ซึ่ง อารมณ์ที่น่ายินดีเหล่านั้น      กุลบุตรผู้เป็นบัณฑิต ไม่พึงขวนขวายในอารมณ์ที่น่ายินดีเหล่านั้น    พึง เบื่อหน่ายกามทั้งหลายโดยประการทั้งปวง     แล้ว พึงศึกษานิพพานเพื่อตน.                มุนีพึงเป็นผู้มีสัจจะ  ไม่คะนอง   ไม่มี มายา     ละการส่อเสียดเสีย    เป็นผู้ไม่โกรธ   พึง ข้ามความโลภอันลามกและความตระหนี่เสีย.                นรชนพึงครอบงำความหลับ    ความ เกียจคร้าน    ความท้อแท้เสีย    ไม่พึงอยู่ร่วมด้วย ความประมาท ไม่พึงดำรงอยู่ในการดูหมิ่นผู้อื่น พึง มีใจน้อมไปในนิพพาน. (ขอยกข้อความมาเพียงนี้นะครับ) ************************************ อรรถกถาอัตตทัณฑสูตรที่ ๑๕ อัตตทัณฑสูตรมีคำเริ่มต้นว่า  อตฺตทณฺฑา  ภยํ  ชาตํ  ดังนี้ พระสูตรนี้มีการเกิดขึ้นอย่างไร  ?        พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทราบการทะเลาะกันเพราะเรื่องน้ำของ เจ้าศากยะและเจ้าโกลิยะ      ดังได้พรรณนาไว้แล้วในเรื่องการเกิดขึ้น แห่งสัมมาปริพพาชนิยสูตร   ทรงดำริว่าพวกพระญาติทะเลาะกัน   เอา เถิดเราจักห้ามพระญาติเหล่านั้นดังนี้   เสด็จประทับยืน  ณ  ท่ามกลาง เหล่าเสนาทั้งสองฝ่าย   แล้วจึงตรัสพระสูตรนี้.................. จากคุณ : สมถะ - [ 1 มี.ค. 52 16:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วรู้สึกดีจัง  ขอบคุณค่ะ  ^ ^ จากคุณ : Pattamas - [ 1 มี.ค. 52 19:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อนุโมทนาบุญกับคุณหมอจักรแก้ว คุณ AYXC  คุณ kraho คุณ zeedhama คุณแก้วกลางกาย  และคุณ Pattamas และทุกท่านที่ให้คะแนนหรือโหวตค่ะ คุณสมถะ  :   อนุโมทนากับการนำธรรมะมาเพิ่มเติมไว้ให้นะคะ สาธุค่ะ คุณ tanakeme : วิเคราะห์ได้แบบนี้น่าจะนำความรู้ที่มีไปช่วยวัดอื่น ๆ นะคะ ว่าทำยังงัยให้คนมาพัฒนาบำรุงวัดเยอะ ๆ วัดร้างในประเทศไทยจะได้ไม่มี มีแต่วัดรุ่งน่ะค่ะ ที่ดิฉันนำมาโพสท์นี่ก็คือ “ธรรมะ” ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี่แหละ พระสงฆ์วัดไหน ๆ ก็สามารถนำมาเทศนาได้ทั้งนั้น ความเดิมตามต้นฉบับก็สามารถอ่านได้นะคะ ตามลิงค์นี้ค่ะ  http://www.buddhism.rilc.ku.ac.th/chachawarn/oldpage/script/no_685.3.pdf หรือหากเปิดไม่ได้ก็อ่านที่ละเอียดกว่านิทานได้อีกที ตามนี้เลยค่ะ จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 36                          ๓. สุกรท้ารบราชสีห์(สูกรชาตกํ)                 [๑๕๕] จตุปฺปโท อหํ สมฺม ตฺวมฺปิ สมฺม จตุปฺปโท...ฯ                       [๑๕๖] อสุจิ ปูติโลโมสิ ทุคฺคนฺโธ วาสิ สูกร                        สเจ ยุชฺฌิตุกาโมสิ ชยํ สมฺม ททามิ เตติ ฯ ความนำ พระพุทธเจ้า เมื่อประทับอยู่ ณ วัดพระเชตวัน ทรงปรารภพระเถระแก่รูปหนึ่ง ได้ตรัสพระธรรมเทศนาคือคาถาที่ปรากฏ ณ เบื้องต้น ปัจจุบันชาติ ในวันหนึ่ง ขณะที่การเทศน์และการฟังธรรมยังมีอยู่ในตอนกลางคืน ฝ่ายพระบรมศาสดาทรงประทับยืน ณ แผ่นหินแก้วมณี ใกล้ประตูพระคันธกุฎี ทรงประทานโอวาทแก่เหล่าภิกษุเสร็จแล้วเสด็จเข้าไปในพระคันธกุฎี ในขณะนั้น พระโมคคัลลานะได้เข้าไปถามปัญหากะท่านพระสารีบุตร แม้บริษัททั้ง ๔ ก็นั่งฟังธรรมอยู่ ในขณะนั้น มีหลวงตาแก่รูปหนึ่งคิดว่า เราจะแกล้งพระสารีบุตรเล่นด้วยการถามปัญหาที่ยาก ๆ ทำให้ท่านลำบากในท่ามกลางหมู่บริษัท คนทั้งหลายก็จะได้รับรู้ว่าเราเป็นผู้มีปัญญา เป็นผู้คงแก่เรียน ก็จะทำการยกย่องนับถือเรา จึงเข้าไปหาพระเถระแล้วถามว่า “อาวุโส สารีบุตร ข้าพเจ้าขอถามปัญหาแก่ท่านสักข้อหนึ่ง ขอท่านจงช่วยแก้ปัญหาให้กระผมด้วยเถิด” พระเถระพิจารณาหลวงตารูปนี้ก็รู้ได้ทันทีว่า “หลวงตารูปนี้ มีความริษยา โง่ไม่รู้เรื่องอะไรแล้วยังอยากจะอวดความฉลาดอีก” จึงไม่ยอมตอบอะไรลงจากอาสนะแล้วก็หลีกไป  ฝ่ายพระโมคคัลลานะเห็นเช่นนั้นก็กลับกุฎิทันที แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 52 08:31:43 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พวกมนุษย์เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดังนั้น ก็ไม่พอใจลุกขึ้นแล้วพากันบอกว่า “พวกเราจงช่วยกันพากันจับหลวงตาแก่ใจร้ายรูปนี้ท่านทำให้พวกเราไม่ได้ฟังธรรมที่ไพเราะจากพระสารีบุตร” หลวงตาเห็นสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจจึงรีบวิ่งหนีจากไปทันที ด้วยความโชคร้าย จึงพลัดตกลงไปในหลุมอุจจาระข้างท้ายวิหาร มีตัวเหม็นสกปรกไปด้วยของสกปรก พวกมนุษย์เห็นแล้วรู้สึกรังเกียจ จึงกลับไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา พระพุทธเจ้าเห็นเหล่าอุบาสกและอุบาสิกามาผิดเวลาจึงตรัสถามว่า “ดูก่อนอุบาสกและอุบาสิกาทั้งหลาย ทำไมพวกท่านจึงมาผิดเวลา”  พวกมนุษย์จึงกราบทูลเรื่องทั้งหมดให้ทราบ พระพุทธองค์เจ้าได้ทรงสดับเรื่องทั้งหมดแล้วจึงตรัสว่า “ดูก่อนท่านทั้งหลาย หลวงตารูปนี้หยิ่ง อวดดี ไม่รู้ประมาณในตนเอง ชอบแข่งดีกับคนที่เก่งกว่าจึงทำให้มีตัวเปื้อนอุจจาระ ไม่ใช่เฉพาะในชาตินี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน เธอก็เคยมีสภาพอย่างนี้มาแล้วเหมือนกัน” บรรดาอุบาสกและอุบาสิกาได้ฟังแล้ว จึงกราบทูลอาราธนาแล้ว พระพุทธองค์จึงทรงนำเรื่องอดีตชาดก มาสาธกยกอธิบายให้ฟัง ดังต่อไปนี้ จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อดีตชาติเนื้อหาชาดก ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัต เสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี มีราชสีห์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำที่ภูเขาใกล้ป่าหิมพานต์ ในที่ไม่ไกลจากนั้น มีเหล่าสุกรเป็นจำนวนมาก อาศัยอยู่ใกล้สระแห่งหนึ่ง พระดาบสทั้งหลายก็ปลูกบรรณาศาลาอยู่ใกล้สระนั้น วันหนึ่ง ราชสีห์ตัวนั้นได้ฆ่าสัตว์กินเป็นอาหารจนอิ่มแล้วได้ลงมาดื่มน้ำที่สระนั้น เป็นเวลาเดียวกับที่มีสุกรอ้วนตัวหนึ่งเที่ยวหากินอยู่แถวนั้น ราชสีห์เห็นแล้วนึกอยากกินมันเป็นอาหาร แต่เนื่องจากตัวเองกำลังอิ่มอยู่ จึงคิดว่าถ้ามันเห็นเราจะไม่กล้ามาแถวนี้อีก จึงรีบขึ้นจากสระแล้วหลบเลี่ยงไปอีกทางหนึ่ง  สุกรเห็นดังนั้นจึงสำคัญผิดคิดว่า ราชสีห์กลัวตนจึงรีบหนีไป วันนี้เราควรจะต้องต่อสู้กับราชสีห์ตัวนี้ แล้วชูหัวขึ้นร้องเรียกราชสีห์ให้มาต่อสู้กันด้วยเสียงที่องอาจในคาถาแรกว่า                             “ดูก่อนสหาย เราก็มี๔ เท้า แม้ท่านก็มี                                  ๔ เท้า จงกลับมาสู้กันก่อนเถิดสหาย                                   ท่านกลัวหรือไง จึงได้หนีจากไป” แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 52 08:39:04 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ราชสีห์ได้ฟังคำท้าของสุกรนั้นจึงกล่าวว่า “ดูก่อนสุกรเพื่อนรัก วันนี้เราจะยังไม่ยอมสู้กับท่าน แต่นับจากวันนี้ไปอีก ๗ วัน ท่านจงมาสู้กับเราตรงนี้เถิด” กล่าวดังนั้นแล้วก็หลีกไปทันที สุกรได้ยินดังนั้นก็เกิดความคึกคักว่า เราจะได้ต่อสู้กับราชสีห์จึงรีบกลับไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หมู่ญาติฟังทันที พวกญาติได้ฟังก็พากันตกใจรีบตำหนิสุกรตัวนั้นทันทีว่า “เจ้าจะพาพวกเราให้พบกับความพินาศกันหมดในคราวนี้ เจ้าไม่รู้จักประมาณตนเอง เจ้าอย่าได้ทำเรื่องที่โง่เขลาไปเลย” สุกรได้ฟังเช่นนั้นก็ตกใจหน้าซีดเกิดความกลัวขึ้นมาทันทีถามว่า “แล้วพวกท่านจะให้เราทำอย่างไรดี?” พวกญาติจึงแนะนำอุบายให้ว่า “ขอให้เจ้าจงไปในหลุมอุจจาระของพวกเหล่าดาบสแล้วเอาตัวลงไปเกลือกในหลุมนั้นรอให้ตัวแห้ง แล้วในวันที่๗ ให้เอาตัวลงไปกลิ้งบนหญ้าให้เปียกน้ำค้างอีกครั้งหนึ่ง จากนั้น ให้ไปที่นัดแนะก่อนที่ราชสีห์จะมา ให้สังเกตทางลมให้ดี ให้ไปยืนอยู่เหนือลม ราชสีห์เป็นสัตว์สะอาด พอมันได้กลิ่นตัวแก รับรองได้ที่นี้ มันจะให้แกชนะรีบหนีไปทันที” จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สุกรได้ฟังก็ดีใจได้ทำตามนั้นทันที ในวันที่๗ ได้ไปยืนดักราชสีห์ทันที ใจเต้นระทึกด้วยความหวาดกลัว เมื่อราชสีห์มาถึง มันขยับจมูกไปมาด้วยความเหม็นแทบอาเจียนแล้วกล่าวว่า “เพื่อนสุกรเอ๋ย ท่านมีชั้นเชิงดีมากเหลือเกิน หากตัวเจ้าไม่มีตัวเหม็นละ ก็เราจักฆ่าท่านตรงนี้เอง แต่บัดนี้ เราไม่อาจใช้ปากกัดท่าน หรือเอาเท้าเหยียบตัวท่านได้เลย เรายอมให้ท่านชนะก็แล้วกัน” จากนั้น จึงได้กล่าวคาถาที่สองนี้ว่า         “ดูก่อนสุกร เจ้าเป็นสัตว์สกปรก มีขนเหม็นเน่า มีกลิ่นเหม็นฟุ้งไป                             ดูก่อนสหาย หากท่านอยากจะสู้กับเรา                               เราก็จะให้ชัยชนะแก่ท่านก็แล้วกัน” จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ความหมายของสองคาถาข้างต้น สุกรเข้าใจผิดที่เห็นราชสีห์หนีไป จึงคิดว่าราชสีห์กลัวตนเองจึงฮึกเหิมกล้าท้ารบกับราชสีห์ ด้วยความสำคัญผิดดังคาถาแรกที่มันกล่าวเอาไว้ แต่เพราะความฉลาดเจ้าเล่ห์ของพวกญาติจึงทำให้มันสามารถเอาชนะราชสีห์ ตามที่ราชสีห์ได้กล่าวตำหนิสุกรไปในคาถาที่๒ ราชสีห์กล่าวด้วยความอ่อนใจว่า “เราแพ้แล้ว เจ้าไปเสียเถิด” ดังนี้แล้ว ก็กลับจากที่นั้นเที่ยวออกหาอาหาร ดื่มน้ำในสระแล้วก็กลับเข้าถ้ำตามเดิม ฝ่ายสุกรก็ดีใจรีบกลับมาบอกแก่พวกญาติทันทีว่า “เราชนะราชสีห์แล้ว” พวกสุกรได้ฟังก็ตกใจกลัวว่าราชสีห์จะกลับมาฆ่าพวกตนให้ตายหมด จึงพากันอพยพหนีไปอยู่ที่อื่น พระศาสดาครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว จึงทรงประชุมชาดกว่า “สุกรในครั้งนั้น ได้เป็นภิกษุแก่ในครั้งนี้ส่วนราชสีห์ได้เป็นเราตถาคต ฉะนี้แล”                             สรุปสุภาษิตจากชาดกนี้                             “โง่ดื้อถือดีอวดฉลาด” จากคุณ : รัตนมาลี - [ 2 มี.ค. 52 08:53:22 ]