ความคิดเห็นที่ 1 อัสสุชลหลั่งไหล             สิ่งพึงใจไม่สมหวัง สบสิ่งอันชิงชัง                ทุกข์ประดังน้ำตาริน ยิ่งกว่ามหานที                สมุทรทั้งสี่น้ำมากสิ้น อย่างนี้เป็นอาจิณ             ได้ยลยินสดับมา ด้วยเหตุสงสารนั้น            เบื้องต้นอันไม่พบพา เบื้องปลายย่าพึงหา          เสียเวลาพร่ำรำพัน ควรที่จะเบื่อหน่าย            แลจางคลายในกองขันธ์ เร่งเถิดพรหมจรรย์            มรณานั้นอยู่ไม่ไกล จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 9 มี.ค. 52 20:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (คารวะ 3 ที) ว่าแต่ว่า มหานทีทั้ง 4  นี้มีอะไรบ้างครับกระผม จากคุณ : XeRaMos - [ 9 มี.ค. 52 20:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไว้อาลัยให้หยดน้ำตา จากคุณ : รัตนมาลี - [ 9 มี.ค. 52 22:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานขันธ์ ทุกขา อุปปาทาน ขันธ์ทั้ง5 เป็นตัวทุกข์ จากคุณ : dcm - [ 10 มี.ค. 52 07:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อัสสุสูตรตรัสไว้             ศาสดา เหล่าสัตว์เที่ยวไปมา        ร่ำไห้ พบพรากจากพัดพา          ญาติมิตร เสื่อมสบโภคะไร้              หลั่งน้ำตานอง พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ๓. อัสสุสูตร             [๔๒๕] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียก ภิกษุทั้งหลาย ... แล้วได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้อง ต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ พวกเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน น้ำตาที่หลั่ง ไหลของพวกเธอผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอ ใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ โดยกาลนานนี้ กับน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ สิ่งไหนจะมากกว่ากัน ฯ             ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์ ย่อมทราบ ธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วว่า น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกข้า- *พระองค์ ผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ โดยกาลนานนี้แหละ มากกว่า ส่วนน้ำใน มหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย ฯ             [๔๒๖] พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถูกละๆ พวกเธอทราบธรรมที่เรา แสดงแล้วอย่างนี้ ถูกแล้ว น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ ผู้ท่องเที่ยวไปมา ฯลฯ โดยกาลนานนี้แหละ มากกว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย พวก เธอได้ประสบมรณกรรมของมารดาตลอดกาลนาน น้ำตาที่หลั่งไหลออกของเธอ เหล่านั้น ผู้ประสบมรณกรรมของมารดา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่ง ที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ นั่นแหละ มากกว่า ส่วนน้ำใน มหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย พวกเธอได้ประสบมรณกรรมของบิดา ... ของ พี่ชายน้องชาย พี่สาวน้องสาว ... ของบุตร ... ของธิดา ... ความเสื่อมแห่งญาติ ... ความเสื่อมแห่งโภคะ ... ได้ประสบความเสื่อมเพราะโรค ตลอดกาลนาน น้ำตา ที่หลั่งไหลออกของเธอเหล่านั้น ผู้ประสบความเสื่อมเพราะโรค คร่ำครวญร้องไห้ อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ นั่นแหละมาก กว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เหตุ เพียงเท่านี้ พอทีเดียวเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอเพื่อจะคลายกำหนัด พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ จบสูตรที่ ๓             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  บรรทัดที่ ๔๗๖๖ - ๔๗๙๔.  หน้าที่  ๒๐๐ - ๒๐๑. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=4766&Z=4794&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=425 แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 09:19:51 จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 10 มี.ค. 52 09:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค อนมตัคคสังยุตต์ ปฐมวรรคที่ ๑ อัสสุสูตรที่ ๓               อรรถกถาอัสสุสูตรที่ ๓                             พึงทราบวินิจฉัยในอัสสุสูตรที่ ๓ ดังต่อไปนี้.               บทว่า กนฺทนฺตานํ ได้แก่ ร้องไห้อยู่ร่ำไป.               บทว่า ปสนฺทํ น้ำตาหลั่งไหล คือเป็นไปแล้ว.               บทว่า จตูสุ มหาสมุทฺเทสุ ได้แก่ ในมหาสมุทรทั้ง ๔ ที่กำหนดด้วยรัศมีภูเขาสิเนรุ.               ก็สำหรับภูเขาสิเนรุ ทางทิศปราจีน สำเร็จด้วยเงิน. ทางทิศทักษิณ สำเร็จด้วยแก้วมณี. ทางทิศปัจฉิม สำเร็จด้วยแก้วผลึก. ทางทิศอุดร สำเร็จด้วยทอง. รัศมีแห่งเงินและแก้วมณี เปล่งออกทางทิศปราจีนและทักษิณ รวมเป็นอันเดียวกัน แผ่ไปบนหลังมหาสมุทร ตั้งจดจักรวาลบรรพต. รัศมีแห่งแก้วมณีและแก้วผลึก เปล่งออกทางทิศทักษิณและทิศปัจฉิม รัศมีแห่งแก้วผลึกและทอง เปล่งออกทางทิศปัจฉิมและทิศอุดร. รัศมีแห่งทองและเงินเปล่งออกทางทิศอุดรและทิศปราจีน รวมเป็นอันเดียวกัน แผ่ไปบนหลังมหาสมุทร ตั้งจดจักรวาลบรรพต. ภายในรัศมีเหล่านั้น เป็นมหาสมุทรทั้ง ๔.               ท่านหมายเอามหาสมุทร ๔ เหล่านั้น จึงกล่าวว่า จตูสุ มหาสมุทฺเทสุ.               บทว่า พฺยสนํ ในบทเป็นต้นว่า ญาติพฺยสนํ ได้แก่ ความเสื่อม ความเสีย คือความพินาศ. ความเสื่อมแห่งพวกญาติ ชื่อว่าญาติพยสนะ. ความเสื่อมแห่งโภคะ ชื่อว่าโภคพยสนะ. ชื่อว่าพยสนะ เพราะความมีโรคของตนเองนั่นแล คือให้ความไม่มีโรคพินาศ คือchipหายไป. ความเสื่อมเป็นโรคแน่นอน ชื่อว่าโรคพยสนะ.               จบอรรถกถาอัสสุสูตรที่ ๓ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 10 มี.ค. 52 09:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านอรรถกถา แล้วงงจังครับ แสดงว่า มหาสมุทรที่กล่าวถึงในพระสูตรนี้ ไม่ใช่มหาสมุทรจริง ๆ หรือเปล่าครับ เป็นการเทียบเคียงขอบเขตของพื้นแผ่นดินรอบเขาพระสุเมรุทั้งหมด (คือ โลกนี้) หรือเปล่าหนอ ***กำลังเท้าค้างรอคำตอบ*** พระสูตรนี้จำได้ว่ายังไม่เคยผ่านตา ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับผม ได้ความสลดใจในความยาวนานหาที่สุดมิได้ในสังสารวัฏนี้ดีแท้น้อ แท้น้อ ----------------------------------------------------------------- เจริญธรรมครับ จากคุณ : XeRaMos - [ 10 มี.ค. 52 10:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืมม์...ชักคมขึ้นทุกวัน...ความจริงหยุดให้เห็น ..หรือ เห็นของจริงกันแน่.....อนุโมทนาครับ(ห้ามถามกลับไม่ตอบ) จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 10 มี.ค. 52 11:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ท่าน XeRaMos มหาสมุทรที่กล่าวถึงในพระสูตรนี้ ถ้าจะฟันธงว่าเป็นมหาสมุทรในโลกนี้คงต้องทุ่มเถียงกับบรรดาผู้... กันอีกหลายยก เพราะความเชื่อที่แตกเป็น 2 ทาง ทางหนึ่งเชื่อว่า ชมพูทวีป คือโลกนี้ทั้งใบ เขาสิเนรุคือแกนกลางจักรวาล ถ้าความเชื่อนี้ มหาสมุทรทั้งสี่จะมิได้อยู่ในโลกนี้ อีกทางหนึ่ง ชมพูทวีปคืออินเดียในสมัยพุทธกาล เขาสิเนรุคือเขาหิมาลัย มหาสมุทรทั้งสี่ก็คือมหาสมุทรในโลกนี้แหละ เรื่องนี้มันเกี่ยวพันกับภูมิศาสตร์อินเดียโบราณ ซึ่งความเชื่อยังแตกเป็น 2 ทาง ถ้าจะถกกัน กระทู้นี้คงไม่ได้ความสลดใจในวัฏฏะอันยาวไกล แต่คงได้ความสลดใจในการทุ่มเถียงกันแทน ท่านเกิดฯ  เล่นไม่ให้ถามกลับเลยหมดมุกอ่ะสิ อิอิ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 11:48:30 จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 10 มี.ค. 52 11:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก็พอได้แนวทาง ขอบคุณครับผม จากคุณ : XeRaMos - [ 10 มี.ค. 52 12:16:43 ]