ความคิดเห็นที่ 1 จาก : คุณเสือจำศีล ส่ง  : เสือ กับ แมว และ คิตตี้น้อย ??, 18 ธ.ค. 51 - 22:54 ถึง  : คุณบัวเหล่าที่ 5 รีสอร์ทในฝันของกระผม ถ้ามันได้เป็นจริงขึ้นมาวันไหน ก็คงขออนุญาต ส่งเทียบเชิญ ไปหาคุณบัว มาเป็นแขก เพื่อเสริม สิริมงคล แก่รีสอร์ทผมหน่อยละกัน จะจัดศาลาปฎิบัติธรรมไว้ให้ เพิ่มคอร์สฝึกโยคะสมาธิ ให้อีกอันแถมให้ฟรีๆ วัดร่องขุ่น นับเป็นวัดแนวใหม่ ที่เรียกความสนใจจากสังคมได้มากมาย ด้วยดีกรีของผู้สร้าง และความแปลกใหม่ในการนำเสนอ โดยส่วนตัว คิดว่า คุณ เฉลิมชัย อาจไม่เก่งกาจ เรื่องการสร้างสิ่งที่เป็นลักษณะ 3 มิติ ( กรณีของภาพวาดนั้น แค่ 2 มิติ ) เมื่อความมากมาย เกินพอดี มาเจอกัน ก็เลยเป็นความรก แต่เราก็ควรยกย่องใน ความศรัทธาและความตั้งใจ ของท่านที่มี ต่อ พระพุทธศาสนา เพราะสิ่งที่ท่านทำนั้น ดีกว่าสิ่งต่างๆมากมายที่คนในสังคมนี้ ทำๆกัน ทุกวันนี้กระผม ก็ยังยินดี กับวัดที่มีพระปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบ มากกว่า วัดที่มีโบสถ์วิจิตรงดงาม เคยมีพระท่านกล่าวว่า "สร้างทำไมวัด มีเยอะแยะ แต่หาพระดีอยู่ไม่ได้ " - จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 11 มี.ค. 52 17:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จาก : คุณ บัวเหล่าที่ 5 ส่ง  : เสือ - สิงห์ - กระทิง - แรดดดดดดดด !, 22 ธ.ค. 51 - 17:31 ถึง  : คุณเสือจำศีล ถ้า อยากเสริม สิริมงคล ให้กับ รีสอร์ทในอนาคต อิฉันแนะนำให้ส่งเทียบเชิญ หลวงพ่อคูณ จะ เวิร์ค กว่านะเจ้าคะ เพราะจะได้ ทั้งการสวดคาถาชัยมงคล การประพรมน้ำมนต์ และการเจิมป้ายรีสอร์ท ครบครัน ส่วนอิฉันนั้นมันถนัดแต่การลากไม้หน้าสาม ไปเขกกระโหลก ชาวบ้าน อ่ะ เด๋วครูจะปวดกบาลซะเปล่า ๆ อิอิ อ้อ  คอร์สโยคะฯ  เปลี่ยนเป็น รำไทเก้ก แทนก็ไม่เลวนะ แล้วอาหารเช้าเนี่ย ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ ขอเป็นซีฟู๊ดเจ๋ง ๆ ประมาณ  คาร์เวีย กะ กุ้งมังกร และ หูฉลาม ส่วน อีก สามวันที่เหลือ ขอเป็นมังสวิรัติรสแซ่บ นะครู นะ โอเคป่ะ ? อ้าวววว อะไรนะ นี่คิดจะเลี้ยงกันด้วย ข้าวก้นบาตรพระ หรอกหรือ เนี่ย งั้นอิฉัน ไม่โอเค หรอกย่ะ เช๊อะ !   อ้าง -------------------------------------------------- เคยมีพระท่านกล่าวว่า "สร้างทำไมวัด มีเยอะแยะ แต่หาพระดีอยู่ไม่ได้ " -------------------------------------------------- อืม....เจ้าของสโลแกน "ทางไปวัด มันหมอง ทางไปหนองมันเตียน " ( พ่ออิฉันเอง ) กล่าวไว้เหมือนกันนะ ท่านถามอิฉันว่า " รู้ไหม  คนเราเข้า วัด เพื่ออะไร ? " ครูรู้ป่ะ คนเราเข้า วัด เพื่ออะไรเอ่ย  ? " คนเราเข้าวัด เพื่อ ไปวัดตัวเอง ว่าดีขึ้น หรือ เลวลง " คุณสมานที่ร้ากกกก วิสัชนาตอบมางี้นะ แล้วครูล่ะ ดูธรรมธรรมโม ท่าจะชอบเข้าวัดเข้าวา นิ เข้าวัดแล้ว เคยได้วัดตัวเอง บ้างไหมเจ้าคะ ว่า ดีขึ้น หรือ เลวลง ? ^ 0 ^ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 11 มี.ค. 52 17:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จาก : คุณเสือจำศีล ส่ง  : ถึงบัวผ่อง จะยอง จะใย ยังไงมิรู้ได้ขอรับ, 25 ธ.ค. 51 - 23:58 ถึง  : คุณ บัวเหล่าที่ 5 ถ้าคุณบัวจะถามว่าผมรู้มั้ยว่า คนเราเข้าวัดเพื่ออะไร? ก็ต้องขอตอบว่า คนเราเข้าวัดเพื่ออะไรหลายๆอย่าง !!   คงไม่ใช่เข้าไป เพื่อวัดค่า อะไรบางอย่าง ผมเชื่อว่า ทุกคนเข้าวัดเพื่อหา "ความสุข" ฟังดู ซื่อๆ นะครับ และช่างไม่แยบคาย เอาซะเลย ก็เล่นถามกันแบบนี้ ใช้สมองตอบก็ป่วยการ ใช้ใจตอบ น่าจะได้คำตอบที่ดีกว่า คุณบัวลองนั่งคิดนึกดูว่า คนเรานั้นต้องการไปในสถานที่ต่างๆ ที่ไม่ได้อยู่ในหน้าที่การงาน แท้จริงแล้ว ทุกคนต้องการสิ่งใด ปรารถนาสิ่งใด สูงสุดกันหนอ ถ้าไม่ใช่ "ความสุข" ขอความสุข ความเจริญ จงมีแก่น้องบัวผ่อง จ๊ะ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 11 มี.ค. 52 17:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืม... กระทู้ที่อิฉันตั้งไว้ โดนลบติดกัน สองวันซ้อน มาแล้ว นิเนีาะ  ( สถิติใหม่เลยนะเนี่ย ^ 0 ^ ) เก๊าะเลยตั้งเป้าจะทำ... แฮตทริก.. เอิ๊ก ๆ เลยเอา กระทู้นี้มาโพส อ่ะ   ทั้งหมด นี้ เป็น การ ถก กัน ของ คุณบัวผ่อง กะ เจ้าเสือจำศีล แล้วท่านผู้อ่านล่ะเจ้าคะ คุณรู้สึกยังไงกับวัดร่องขุ่น ? และ คุณไปวัดเพื่ออะไร ? - จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 11 มี.ค. 52 17:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืม..เห็นแก่ความพยายามของหนูบี  ถ้าเห็นเม็ดถั่วแดงขึ้นอีกผมจะกดปล่อยผ่านให้แล้วกันนะ จากคุณ : kekzo - [ 11 มี.ค. 52 17:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เค้าอยากทำแบบของเขาอะนะ...  เข้าใจอาร์ทติส หน่อยสิ อาร์ทติสทำตามแรงบันดาลใจของตัวเองเป็นหลัก ไม่ใช่สถาปัตย หรือนักออกแบบ  ที่จะมาออกแบบตามฟังชันการใช้งานก่อน ออร์นาเมนท์ ที่รก ๆ มันก็เลยแปลกตาไปอีกแบบนะ จากคุณ : นบนอบ - [ 11 มี.ค. 52 17:54:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แท้งกิ้วเจ้าค่ะ คุณ kekzo ขอบคุณที่ สนับสนุน การแกว่งปากหาเท้าของอิฉัน อิอิ ( แหม ? กะลังกลัว อยู่พอดี ว่า ฟันจะ ร่วง หมดปาก  5555 ^ - ^ ) นี่ ๆ ว่าง ๆ คุณก็ แวะไปเยี่ยม blog อิฉันดิ มีอะไรหนุก ๆ ให้อ่าน อิฉันยังเขียนถึง คุณ ในนั้น ด้วยเล๊ยยยย เอิ๊ก ๆ นางมารระดับปิ๋ว อย่างอิฉันน่ะ รอบคอบเสมอ นะคุ๊ณ ถ้า กระทู้ ณ ที่นี้ มัน ดับสูญ อิฉัน เก๊าะ โคลนนิ่ง ไว้ที่อื่นอ่ะดิ อิอิ ถึง คุณ นบนอบ อิฉัน เก๊าะเข้าใจ เหล่า ศิลปิน นะเจ้าคะ เพราะ คุณ สมาน พ่ออิฉัน สอน เสมอว่า ศิลปิน คือ ผู้ รับใช้ศิลปะ  กองขยะ ยัง ดูเป็นศิลป์ แต่ก็ สำแดง ฟามคิดเห็น ในมุมมอง ผู้เสพ งานศิลป์ ก็เท่านั้นแหล่ะ บังเอิญอิฉัน มันชอบ เรอร์นัว มากกว่า ศิลปินหูแหว่ง เอ๊ย ศิลปิน นามอุโฆษ แบบ แวนโก๊ะ นิค้าาาา ถึง คุณ โหงพราย ที่ฝากเพื่อนมากระซิบหลังไมค์ ถึงอิฉัน คิดว่า ผีจมูกไว อย่างคุณ คงแวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้   ก่อนที่มัน ( อาจจะ ) ดับสูญ นะเจ้าคะ ว่าแต่ ที่บอกว่า " เรื่องในบอร์ดฝากเอาไว้ก่อน" เนี่ย  อยากจะบอกว่า ไงคุณก็รีบ ๆ มาเอาคืน ล่ะกัน ( ฝาก ไว้นาน ๆ อิฉันคิด ดอกเบี้ย ร้อยละ 20 ) เอ ...? แต่ ฝาก อะไรไว้กะ อิฉัน ล่ะเจ้าคะ หัวใจ  รอยเท้า หรือ ว่า จะ ฝากครรภ์ ล่ะเจ้าคะ อิอิ ถ้าเป็น อย่างหลัง แนะนำให้ไปฝากกับ สถานพยาบาลใกล้บ้าน หุหุ แค่นี้นะเจ้าคะ จะไป เซฟ กระทู้ ไว้กันเหนียว ก่อนไปเดินจงกรมแล้ว ( เผื่อถูกลบ เอิ๊ก ๆ ) . แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 52 18:34:09 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 11 มี.ค. 52 18:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วท่านผู้อ่านล่ะเจ้าคะ คุณรู้สึกยังไงกับวัดร่องขุ่น ? และ คุณไปวัดเพื่ออะไร ? ------ ไปกับคนอื่น  ไปถึงแล้วก็ไม่ได้ลงไปดูวัด เพราะคิดว่าวัดนี้ไม่มีพระ ได้สอบถามคนบริเวณที่จอดรถ(พื้นที่จอดรถ รอบพื้นที่ทำเป็นห้องร้านค้า ส่งเสริมเศรษฐกิจดี)จึงรู้ว่ามีพระ  จึงได้เดินข้ามถนนไปดู หลังจากดูอุโบสถ ได้ไปดูร้านขายหนังสือ ได้ซื้อหนังสือที่ที่อาจารย์เฉลิมชัยเขียนถึงการสร้างวัด(เล่มเล็กๆ) เมื่อมาอ่านจึงทราบว่าเป็นวัดเก่าของหมู่บ้าน  ที่ต้องปฏิสังขรใหม่ อาจารย์จึงอาสามาทำ   จึงทำให้ทราบว่าถ้าท่านอื่นไป ควรเดินไปซื้อหน้ังสือมาอ่านก่อนไปชมวัดจะได้ความซาบซึ้งและความหมาย มากกว่าเดินไปชมอุโบสถเลยโดยไม่ทราบความเป็นมาและความหมายของสิ่งก่อสร้างต่าง ชื่อหนังสือ "สร้างพุทธศิลป์เพื่อแผ่นดิน" โดย เฉลิมชัย  โฆษิตพิพัฒน์ พิมพ์กระดาษอาร์ทมัน 4 สี สวยงาม ราคาประมาณ 50 บาท ประกอบด้วย ความคิดในการสร้างวัดร่องขุ่น          หน้า๕ แรงบันดาลใจในการสร้างวัดร่องขุ่น      หน้า๑๙ ความหมายของอุโบสถ                หน้า๒๕ ประวัติ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์           หน้า๓๓ ผลงานจิตกรรมบางส่วน               หน้า๕๓ ประวัติวัดร่องขุ่น                    หน้า๗๓   (เล่มภาษาอังกฤษ มีรายละเอียดแตกต่างกันเล็กน้อย ให้อัตถรส ในความหมาย การใช้คำ เรื่องราวอีกแบบ) ได้ไปดูห้องแสดงงานศิลป์ของอาจารย์เฉลิมชัย  ภาพวาดและรูปปั้นสวยงามมาก (มีไปรษณียบัตรสำหรับตัวเอง แจกฟรี ประทับตราวัด เอง) สำหรับอุโบสถและิองค์ประกอบ คิดว่าเหมือนสร้างมาจากภาพจิตรกรรม ลายทำได้ละเอียดอย่างยิ่งสวยงาม(การบำรุงรักษาน่าจะยาก แต่มีช่างประจำ) โดยทำเป็นสีขาว(เข้าใจว่าปูนซีเมนต์ขาว)ติดด้วยกระจกสะท้อนแสง   ตัววัสดุก่อสร้างที่ปั้นให้อ่อนช้อยเป็นแบบลายไทยและติดกระจก คิดว่าไม่สามารถทำให้เรียบเนียนเหมือนภาพวาดได้ เมื่อดูใกล้(เพราะกระจกเป็นแผ่นเรียบติดกับปูนที่มีความโค้งนูนตามลายไทย ) แต่คิดว่าทำได้ดี ประณีตที่สุดที่ช่างจะทำได้ ซึ่งต้องใช้ความพยายาม และความตั้งใจมากทีเดียวที่จะทำให้กระจกฝังอยู่ในปูนไม่โผล่ขึ้นมาเป็นขอบกระจก รูปแบบสิ่งก่อสร้างมีความหมายที่ท่านอาจารย์เฉลิัมชัยได้ออกแบบไว้ (และแก้ไขเปลี่ยนแปลง ตามเวลา และการพัฒนาความคิดของอาจารย์ รูปแบบบางชิ้นถูกรื้อทำรูปแบบใหม่(ดูจากภาพและข้อเขียนในหนังสือ) ) เพื่อให้เข้าใจความหมายของสิ่งก่อสร้าง ควรจะเดินไปที่ร้านหน้งสือ และซื้อหนังสือที่อาจารย์เขียนมาอ่านก่อน จะทำให้เข้าใจสิ่งที่ก่อสร้างมากกว่าดูความสวยงามของรูปแบบเฉยๆ ดังนั้นการไปวัดควรกำหนดเวลาให้มากหน่อย 3-4 ชั่วโมง เพื่อให้มีเวลาศึกษาและพิจารณา ว่าเห็นด้วยไม่เห็นด้วยกับที่อาจารย์ทำมาและที่อาจารย์คิด แต่ถ้าท่านใด แวะผ่านไปดูไม่้้ใช้เวลามาก ก็ไม่มีปัญหาใดๆ การไปดูทำให้ได้คิดกับรูปปั้นรอบโบถส์ ภาพวาดในอุโบสถ ว่าหมายถึงอะไร ก็เป็นการให้เวลากับตัวเองกับพระพุทธศาสนาบ้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี สรุปว่า เจตนาผู้สร้างดี การก่อสร้างดี ผู้ไปชมได้ประโยชน์  ท่านที่มีโอกาสควรไปดู ไปดูศรัทธาของคนสร้าง ช่างศิลป์ ดูความกล้าของคนคิดสร้าง(ปัจจุบันอาคารไม่กี่หลัง จะสร้างให้ครบ 9หลัง)ดูความหมายเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาว่าเราเห็นด้วยไม่เห็นด้วย ใช้เวลากับพระพุทธศานาบ้าง ก็ยังดี (ควรได้มีคนอธิบายความหมายสิ่งก่อสร้างด้วยจะดี ซื้อหน้งสือที่ว่าให้สักคนอ่านให้ฟัง แล้วช่วยกันวิจารณ์ว่าเห็นด้วยไ่ม่เห็นด้วย ก็จะดีมาก) ปล.อาจารย์เฉลิมชัยอยู่วัด 5 วัน(นอน2ทุ่ม ตื่นตี2)ดูงานก่อสร้างในวัด ไปนอนบ้าน 2 วัน ท่านไปโอกาสได้พบอาจารย์มาก ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่พูดถึงวัด ให้มีโอกาสได้บอกเล่าท่่านอื่น แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 52 18:56:23 จากคุณ : วงกลม - [ 11 มี.ค. 52 18:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนไว้แบบนี้หรือปล่าวครับ จากคุณ : kekzo - [ 11 มี.ค. 52 19:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เพิ่งไปมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเลย ชื่นชมในความศรัทธามาก สวยงามกว่าที่เคยเห็นในรูป จากคุณ : yuy (ยุ้ยหัดเขียน) - [ 11 มี.ค. 52 20:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ  นู๋บี-บัวเหล่าที่ 6-1=5 ผมไปวัดเพราะผมรู้ว่า...มีคนแก้ทุกข์ หรือแนะนำ สั่งสอน ให้ผมสู้กับทุกข์ได้ ผมจึงไป แล้วผมก็ไม่ผิดหวังเลยที่ต้องไปทะเลาะกับพระมาซะหลายวัด...จนบางวัดไม่กล้าไปซ้ำ เพราะกลัวกรรมมันจะไม่มาเดี่ยว...?     วัดร่องขุ่น..คนอย่างคุณ เฉลิมชัยฯล..นี่ต้องมีให้ครบทั้ง 76 จังหวัด เพราะถือเป็นโชคดีของจังหวัดนั้นๆ ที่มีคนอย่างเขา...หายากจริงๆคนอย่างนี้ รู้สำนึกบ้านเกิด ตอบแทนคุณแผ่นดิน มองการณ์ไกล ครอบคลุมหลายด้าน  ใช้สมองเป็นคุณประโยชน์  เอา สส.76 จังหวัด มารวมกันยังคิดไม่ได้อย่างเขาเลย...ผมขอคารวะด้วยใจจริง...?(มุมมองส่วนตัวผมครับ)     ส่วนอุปนิสัย เหมือนวิปัสสนูกิเลสเล่นงานเอานะครับ...มีพลังเหลือเฟือเกินคนธรรมดา เวลาคุยถึงจะโอเวอร์แต่ไม่มีเคอะเขิน แสดงถึงความจริงใจที่แสดงออก มีสมาธิดี ไม่มีอะไรแทรก....แต่มานะจัดพอตัว....! (ผมคิดเอง)     นู๋บีฯล..กินแห้วประจำ ปากได้เจ้าของวัดร่องขุ่นมาหรือปล่าว...คล้ายๆ  ...สงสัยอยากได้แฟน แบบจับสึกแน่ๆ...ทั่วประเทศเตรียมพร้อม สรรพกำลัง บกเรือ วิญญาณ..6 ?   กิฟหมด..ครับเสียดายจริงๆ? รอเดือนหน้านะครับ..! แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 52 21:04:34 จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 11 มี.ค. 52 20:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผ่านมา... อ่านทุกถ้อยกระทงความแล้ว ก็รู้สึก งง..งง..อยู่เหมือนกัน เพราะห่างวัด ห่างชี  ห่างสงฆ์ .. มั้ง เลยไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนัก............. .........แต่ก็อยากจะแหยมมั่ง.........ขอแหยมหน่อยนะ.... วัดร่องขุน ?   ไปวัดเพื่ออะไร ? วัดร่องขุน............... เกิดขึ้นเพราะความศรัทธาของคนที่อยากจะสร้างวัด แล้วก็สร้างไปตามจินตนาการของตน  เท่าที่อยากให้เป็น..!! ไปวัดเพื่ออะไร........... ก็เป็นไปตามศรัทธาของคนอีกนั่นแหละ อยากจะไปเพราะจินตนาการต่างกัน ไปหาพระ ไปสึกพระ ไปให้พระเสก (เสกได้หลายอย่างนะ..!!) ไปรดน้ำมนต์ (ล้างซวย....เออ...ล้างได้ด้วยแฮะ..!!) แสวงหาธรรมะ ปฏิบัติธรรม ซึ่งก็ล้วนแล้วแต่ความประสงค์ของแต่ละคน ที่มีความแตกต่างกัน แต่เดิม ได้ยิน ได้ฟังมาว่า.......... บัวมี 4 เหล่า ตอนนี้เพิ่งมารู้  มาเห็น  เหล่าที่ 5 อีก 1 เหล่า ก็บัวยังแตกเหล่าได้ ถึง 5  เหล่า แล้วทำไม วัดร่องขุน  จะแตกจากวัดทั่วไปไม่ได้เล่าขอรับ... ................จ้าวววนายยยยยย..................... จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ - [ 11 มี.ค. 52 22:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมไป เพราะเขาว่าวัดนี้สวยงาม แต่ผมไปแล้ว วัดงามมาก สวยจริงๆ แต่ผมพบว่า ไม่ใช่สิ่งที่สวยงามที่สุด สิ่งที่สวยงามที่สุด เป็นใจของคนสร้างวัดนี้ คือ อาจารย์ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เป็นคนที่มีใจที่ยิ่งใหญ่ นับเป็นบุญของชาวเชียงราย และ ประเทศไทย ที่มีคนแบบนี้ อยู่ ประวัติของ อาจารย์ ยิ่งเป็นสุดยอด ที่ คนอ่านแล้วมีกำลังใจที่จะทำดี จะหาอย่างนี้ได้ยากนักครับ เป็นบุญของชาวเชียงรายจริงๆ เหมือนบุญของ ชาวสีคิ้ว  ที่มี  คุณ สรพงศ์  ชาตรี ที่บูรณะวัดบ้านโนนกุ่ม สีคิ้ว คนไปสองวัดนี้ มีความสุข ทุกคน และภูมิใจจริงๆครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 12 มี.ค. 52 05:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณรู้สึกยังไงกับวัดร่องขุ่น ? - รู้สึกดี เพราะยังไม่เห็นว่ามีอะไรเสียหาย และ คุณไปวัดเพื่ออะไร ? - ไปวัด เพื่อสืบทอดพระศาสนาค่ะ จากคุณ : ก้มหน้ารับกรรม - [ 12 มี.ค. 52 10:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คนสร้างวัด เขาก็มีศรัทธาของของเอง คนมีปัญญาก็จะโมทนาบุญ คนขาดปัญญาก็จะเอาแต่จ้องจับผิด(ก็รับบาปไป) คนไปวัด แต่ละคนก็คงมีวัตถุประสงฆ์ที่ต่างกันไป ความทุกข์ของคนมีหลายแบบ จึงต้องมีวัดหลายแบบเพื่อรองรับคนแต่ละแบบนั่นเอง ที่สำคัญที่สุด ผมอ่านกระทู้แล้วเกิดคำถามว่า คุณนู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 "ตั้งกระทู้แบบนี้เพื่ออะไร" ไม่ได้ความรู้ ไม่ประเทืองปัญญา และเหมือนมีวัตถุประสงฆ์อื่นแอบแฝง จากคุณ : nipana - [ 12 มี.ค. 52 11:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ศิลปะ พุทธศิลป์ คือสวรรค์ มันรังสรรค์ จิตมนุษย์ ให้หึกเหิม มันสวยงาม จนทวยเทพ ยังเหิมเกริม มันแต่งเติม โลกสวย ด้วยมหัศจรรย์ เป็นแผนที่ ชี้ทาง ฆราวาส จิตปราศจาก ใจชั่ว มั่วหุนหัน โบสถ์วิหาร พระประธาน สง่าพลัน คนก็หัน เข้าหาวัด จัดสวยงาม จัดวัดสวย สาระธรรม ต้องนำด้วย สงฆ์ต้องสวย ปัญญาใหญ่ ในสยาม อิฐหินปูน อาจกร่อนไป ในโมงยาม ธรรมต้องงาม ต้องเป็นใหญ่ ใช่วัดชู จิตพระต้อง วิจิตรกว่า วิจิตรศิลป์ ศิลปิน ต้องต่ำกว่า ปิฏกหรู กนกย้อย อ่อนช้อยแพ้ ปัญญาครู พระไม่อยู่ วัดสวยแท้ แค่ตึกงาม จากคุณ : ธนะรัตน์ เอ็กโซติก - [ 12 มี.ค. 52 11:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอ๊ะ โอ๋ งานเข้าอีกแย้วสิตู หุหุ เด๋วจามาตอบ จม.แควน ๆ เอ๊ย ตอบกระทู้ นะเจ้าคะ ^ 0 ^ แต่ตอนนี้ ขอตัวไปเคลียร์ธุระ และ เดินจงกรม ก่อน มัวมาหมกหมุ่น กะการทำ แฮตทริก ซะนานเลย ไม่ค่อยจะได้เดินจงกรม รอบโรงบาล อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยซะที อิอิ อ่ะ มีอารายมาให้อ่านเล่น ๆ ระหว่าง รอนะเจ้าคะ http://watrongkhun.hi5.com/friend/photos/displayUserAlbums.do?ownerId=209847940 ฮิฟิ ( Hi5 ) วัดร่องขุ่น อ่ะ อิอิ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 12 มี.ค. 52 17:22:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณสำหรับทุก ๆ ข้อความที่ ให้เกียรติมาโพส เจ้าค่ะ ^ 0 ^ ถึง คุณวงกลม เปลี่ยนจากคำ ขอบคุณ เป็น กิ๊ฟ สักอันได้ป่ะ ตอนนี้อิฉันกะลังเป็น " เด็กล่ากิ๊ฟ "  หุหุ เฮ้อ น่าเสียดายนะที่อิฉัน ชอบ วงแหวนโมเบียส มากกว่า วงกลม เลยมักจะมองอะไร ๆ ซับซ้อน มากกว่า ภาพสองมิติแบบรูปวงกลม จำได้ว่า ก่อนได้ไป วัดร่องขุ่นกับโรงบาล เคยดูรายการที่พูดถึงวัดนี้ อย่าง รายการ ที่นี่หมอชิต และ อื่น ๆ เคยเห็น สัญญา คุณากร สัมภาษณ์ อ.เฉลิมชัย เกี่ยวกับคอนเซปต์ของวัดโดยละเอียด เคยได้ยิน อุอาสิกา ตัวอย่าง ( พี่ที่ทำงาน ) เล่าถึงความประทับใจในวัด คำว่า " ซ๊วย สวยยยยยย สวยมากกกกกกกกกกกกกกก ๆๆๆ ยังติดอยู่ในรูหู " อืม... นอกจากอิฉันจะเป็น หนึ่งในลัทธิเสพสุขแล้ว อิฉันยังเป็นผู้นิยมลัทธิแห่งความสมบูรณ์แบบ ด้วยกระมัง ดังนั้น เมื่อ ฟังหูแล้วไม่ไว้หู ( ปน ๆ กับหมั่นไส้นิดหน่อย ) อิฉันจึง คาดหวังกับวัดนี้ไว้สูงลิบเกินไป ( ทั้งในด้านสถาปัตย์ และ ภูมิทัศน์ ) และเมื่อ ได้เห็นภาพวัดนี้มาปรากฏแก่สายตา แล้วมันเติมเต็มจินตนาการอันบรรเจิดของอิฉันไม่ได้ เก๊าะเลยรู้สึกผิดหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ อ่ะ ( แต่หมูยอพริกไทยดำ ที่นั่น สำหรับอิฉันแล้ว  ก็อร่อยใช้ได้ นะ แหะ ๆ) ถึงคุณ  kekzo เขียนไว้ แบบที่คุณ เซฟไว้ นั่นแหล่ะเจ้าค่ะ^ 0 ^ แหม ? คุณนี่ไวทะยาด เอ๊ย รวดเร็วปานกามนิตหนุ่มเลยแฮะ ขนาดอิฉันยังเซฟเก็บไว้ไม่ทันเลยอ่ะ นี่ยังเสียดายไม่หาย ที่ไม่ได้เซฟกระทู้เศียรพระฯ ไว้เลยอ่ะ เก๊าะ อิฉันดัน ซื่อ ( บื้อ ) เองนี่เน๊าะ เลย เชื่อมั่น กับ พุทธจริต ของคนที่ โต๊ะศาสนา มากไปนิด เลย ชะล่าใจไปหน่อย  เลยไม่คิดว่า เหล่าศรัทธาจริตชนผู้เปี่ยมล้น เค้าจะ ร้อน จะ รน จนทน ไม่ได้ ต้องมาโหวตลบกระทู้นั้นทิ้งนิ อ่ะดิ เฮ้อ...สงสัยอิฉันต้องไปศึกษา .... จริต 6 ชนิดในสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า คน ( แต่ละคน ) ให้ลึกซึ้งมากขึ้นแล้วล่ะ อิอิ แท้งกิ้วเจ้าค่ะ สำหรับกิ๊ฟ ^ - ^ ว่าแต่ให้เพราะอารายเอ่ย ? ถูกใจ คำว่า แกว่งปากหาเท้า ถูกใจ คำว่า ฟันร่วงหมดปาก หรือว่า ถูกใจกับ ไอ้เด็กโคลนนิ่งที่มาเต้นระบำให้ดูล่ะเจ้าคะ ? อิอิ จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 13 มี.ค. 52 08:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถึง คุณ yuy (ยุ้ยหัดเขียน) ดีใจด้วยเจ้าคะ ที่คุณไปแล้ว ได้ความรู้สึกดี ๆ กลับมา อ้อ ร้านขายผ้าไหม แถว ๆหอศิลป์ ในวัด ก็แต่งร้านสวยนะ ( ชอบนกกระยางหน้าร้าน ^ - ^ ) แล้วได้ดูใน ฮิฟิ ที่ อิฉัน ทำลิงค์ ให้ หรือยังเจ้าคะ วัดสีขาว ๆ อ่ะ มันต้องดูตอนสลัว ๆ   แบล็คกราวน์สีเข้ม ๆ มันถึงจะสวย แต่รู้สึกว่า ทางวัด เปิดเข้าชม แค่ตอนกลางวันอ่ะ แสงมันกระด้าง ดูแล้วกระแทกตา ไปหน่อย ไม่เหมือน ความสวยงามยามค่ำคืน ก็พอจะรู้ ตำนาน ของวัดนี้ มาบ้างผ่านสื่อหลาย ๆ อย่าง แม้จะไม่เคยได้อ่าน หนังสือ "สร้างพุทธศิลป์เพื่อแผ่นดิน" แหะ ๆ จึงรับรู้ถึง ความมานะพยายามของผู้สร้าง ที่ผันตัวเองจาก จิตกร มาเป็น สถาปนึก จนต้อง สร้าง และ ทุบทิ้ง อยู่หลายรอบ จนกว่าจะสวยสมใจ โดยเฉพาะ ปูนปั้นประดับกระจกรอบวัด ที่อ่อนช้อยพลิ้วไหว แต่ไม่บอบบางอย่างที่เห็นหรอกนะ โครงน่ะใช้เหล็กเส้น มั้ง ตอนไปดู พอหันซ้ายหันขวา เห็นไม่มีคนมอง ยังทั้งไปลูบ ๆ คลำ ๆ ( เคาะ ๆ ดีด ๆ ) ดูเลย ว่า จริงอย่างที่ เค้าว่าไหม ? เสียดายก็แต่ มันแย่งกันเด่น โดยเฉพาะ ลายปูนปั้นที่ รั้ว รอบอุโบสถ ความประณีตบรรจง ทั้งหลายเลยกลายเป็น รก และสิ่งที่ สัมผัสไม่ได้ จาก วัดนี้ คือ บรรยากาศ ความร่มเย็น ของความเป็น วัด ไม่รู้ดิ มันพลุ่กพล่าน เต็มไปด้วยผู้คน ท่ามกลาง ไอแดดร้อนเปรี้ยง ๆ มันเลยไม่ได้อารมณ์ ของ สถานที่ พักใจ มั้ง ถ้าพูด แบบคนบางคน ก็ต้องบอกว่า " มันขาด  จิตวิญญาณณณณณณณณณณณณณณ   ของความเป็นวัด " ปกติเวลาเข้าวัด มักจะรู้สึกเย็น ๆ และ เงียบสงบ อ่ะ แต่ที่นี่ เข้าไปแล้ว มันไม่มีความรู้สึกแบบนั้น อาจเป็นเพราะ ยังสร้างได้ไม่นานก็ได้มั้ง ถ้ามีต้นโพธิ์ ต้นแก้ว ต้นพิกุล และ ต้น ตะขบ แยะ ๆ คงได้บรรยากาศกว่านี้ ^ - ^ ถึง คุณน้องเกิดฯ ห๊าาา... กิ๊บ หมดแล้วเหยอ คุณน้อง ? เพิ่งต้นเดือนอยู่เลย ทำไมใช้ เปลืองจัง (วะ) กิ๊ฟ นะยะ พ่อคุ๊ณ ไม่ ใช่ น้ำมันพราย ! เฮ้ออออออ งั้น คุณพี่บัวผ่องฯ ไม่คุยกะ คุณน้องเกิดฯ แล้วล่ะ เอ็งไม่มีกิ๊ฟ จะให้ชั้น  งั้น เอ็ง ก็หมดประโยชน์แล้ว ค่อยมาจ๊ะจ๋ากัน เดือนหน้า ดีกว่า !   อิอิ ล้อเล่นอ่ะจ้า แบ่บว่าหมั่นไส้ว่ะ เดือนนี้คุณน้อง ล่ากิ๊ฟ นำหน้าคุณพี่ไปแล้ว 555 ว่าแต่เคยไปทะเลาะ กะพระ ด้วยเหรอ เออ คล้าย ๆ กันเลยอ่ะ สมัยก่อเหตุกรณีพิพาท 1 วันก่อนแหกค่ายปฏิบัติธรรม คุณพี่ก็เคยไปแกว่งปากหาเท้า กะพระกะเจ้า ด้วยการเล่าเรื่อง "แอบหัดเดินแคทวอล์กในวัดตอนฝึกหัดเดินจงกรม" ให้พระท่านฟังอ่ะ ธรรมะแทบแตก แหน่ะ อิอิ โดยส่วนตัว คุณพี่ ชอบ อ.เหลิมฯ นะ " ห่าม " ดี แต่ จิ๊กกี๋ อย่างเจ้ ปากสู้ จารย์เขาไม่ได้หรอกย่ะ เช๊อะๆๆๆ รู้สึก ชอบ อ.เหลิมฯ ตอนอ่านบทสัมภาษณ์ สองสามบรรทัด ในหนังสือ ขวัญเรือน ( หรือ กุลสตรี หว่า  ) ที่เค้าพูดถึง กลยุทธทางการตลาด กับ ศิลปินที่ขายภาพได้ขณะยังมีชีวิต อย่าง ปิกัสโซ ก็เลย รู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้สมองสวยดี ที่สำคัญ เขาใช้ศักยภาพของตัวเองไปในทางที่ชอบที่ควร ก็เลยนึกนิยม คน ๆ นี้ ขึ้นมาตะหงิด ๆ อ่ะ อ้อ แล้ว เจ้ ไม่ใช้ สีกาอรฯ   หรือ แม่ ดญ.กระต่าย นะจ๊ะ จะได้นิยม เข้าวัดเพื่อสึกพระ เสน่ห์เจ้ไม่แรงขนาดน้านนนน ( อย่าแหกปาก  แหวก หญ้า ให้ งู ตื่น สิจ๊ะไอ้ คุณน้อง  เด๋ว เสียแผนหมด หุหุ ) แล้วก็นะ  คุณน้อง อย่าพูดถึง แห้ว บ่อย ๆ นักจิ ฟังแล้ว คุณพี่แสลงใจเว๊ย   > . < "   . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 13 มี.ค. 52 08:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถึง คุณ นายเฉิ่มศักดิ์ ถ้า คุณจะขอ แหยม( ยโสธร ) แนะนำให้คุณไปขอกะ หม่ำ จ๊กม๊ก จะ เวิร์ค กว่าอ่ะ อย่ามาขอกะอิฉันเลย อิฉันไม่มีจะให้คุณหรอกเจ้าค่ะ อิอิ อืม...ถ้า ไปวัด ตาม  ศรัทธา ของคน คุณก็คงได้แค่ เจอพระ รู้สึก ปิติสุข อิ่มบุญ (จนแทบสำลัก) หรือ ถ้า เสน่ห์แรงหน่อย ก็ อาจจะได้ สึกพระ สักรูป ไม่ก็ ได้รับเสก เด็ก (ให้ไปอยู่ในท้อง ) อย่างดีหน่อย ก็ ได้ แค่ ล้างซวย แต่มันไม่ได้ ล้างใจ หรอกนะ ถ้าไปวัด แล้ว คุณ ไม่ใช้ปัญญา ย้อนกลับมาถามตัวเองว่า ไปวัดแล้ว คุณดีขึ้น  หรือ เลว ลง บาปสีขาว มันหาได้ง่าย ๆ จากเหตุปัจจัยเรื่องการไปวัดนี่แหล่ะ ถ้า บาป แปล ว่าสิ่งที่ทำให้ใจขุ่นมัว เศร้าหมอง   แล้ว บุญ แปลว่า สิ่งที่ ชำระล้างใจให้แจ่มใส อ่ะนะ อันนี้พูดจากประสบการณ์ที่เคยพบเจออ่ะนะ ^ - ^ ตัวอิฉันเองก็ไม่เคยได้...ไปวัด...( แบบตั้งใจ แบบ ศรัทธา  ) มาตั้งแต่สมัยประถมแล้วมั้ง ^ 0 ^ อืม....บัวจะมี 5 เหล่า   ขันจะมี 10 ใบ หรือ วัดจะเป็น แบบ ไหน อิฉันก็ไม่ค่อยใส่ใจ เช่นกันเจ้าค่ะ จะวัดร่องขุ่น หรือ วัดลูกแก้วอภินิหาร มันก็แค่สถานที่นี่นะ แต่ อยากจะ เม้าส์ ก็เลย ตั้งกระทู้ แกว่งปาก หาเท้า เท่านั้นเองค่าาาาา ^ - ^ ถึงคุณ จักรแก้ว ขอบคุณ สำหรับความเห็นเจ้าค่ะ ถึงอิฉันจะ คิดต่าง จากคุณ ในเรื่องความสวยงามของวัดร่องขุ่น แต่ขอชื่นชม คุณนะ ^ - ^ จากการอ่านความเห็นของคุณ ในหลาย ๆ กระทู้ ที่คุณ ถูกเหน็บ เอ๊ย ถูกพาดพิง ถึง คุณตอบกระทู้ได้ นิ่ง เกือบเท่า คุณ เจียวต๊าย เลย คนที่รู้จัก Positive  thinking อย่างคุณน่ะ มันทำให้โลกนี้ งดงาม เสมอ ( โดยไม่ต้องอาศัย บีเอสซี ^ - ^) ถึง คุณ  nipana ชื่อคุณ ทำให้ อิฉัน นึกถึง ชื่อ ใครคนหนึ่งในลานธรรม  จังแฮะ รู้สึกเค้าจะชื่อ NIPANA   ip:125.24.10.219 อ่ะนะ ตอนที่อิฉันตั้งกระทู้ ที่ เวบลานธรรม เรื่อง "เรื่องน่าเสียดาย ในหนังสือของ ดังตฤณ " คน ๆ นี้ เคย ให้เกลียด ? มาตอบกระทู้อิฉัน เมื่อ 10 ธ.ค. 51 14:15 อ่ะนะ ไม่รู้ คนเดียวกันหรือเปล่าเอ่ย ? ถ้าช่าย ก็แสดงว่า เรามี กรรม ต่อกันอ่ะดิ โลกมันก็ กลม พิลึก เลยเนอะ อิอิ เฮ้อ จิง ๆ เคยเลคเชอร์เกี่ยวกับตัวหนังสือ ของอิฉัน  ให้ชาวบ้านฟังแล้วนะ แต่ในเมื่อ คุณอยากรู้ อิฉันก็จะเล่าให้ฟังใหม่เก๊าะด้ายยย นู๋บีเป็นคนสวยใจดี อยู่แล้วจ้าาาา 555 " สามคน ยลตามช่องอ่ะ มั้ง คนอื่นอ่านกระทู้อิฉัย แล้วจะรู้สึกไงนั้น อิฉันไม่ค่อยสนหรอกนะ ถ้าเขาอ่านแล้ว จิตแจ่มใส ก็ถือว่าเขาได้กำไร แต่ถ้าจิตของเขาปรุงแต่งไปในทางขุ่นมัว ตัวของเขาเองก็ขาดทุน อิฉันไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรด้วย กับสภาวะจิตของเขา นอกจากเมื่อยมือเมื่อยนิ้วนิดหน่อยเวลาพิมพ์ เท่านั้น แล้วก็มานั่งลุ้น เล็ก ๆ ว่า ตูจะต้องรับวิบากอันใด จากการปรุงแต่งจริตของชาวบ้าน บ้างหนอ แหะ ๆ " อันนั้นแบบสั้น ๆ นะเจ้าคะ แต่ถ้าอยากอ่านแบบ full  peper   ก็ ไปอ่านได้ ที่ คห. 10 , 25 , 26 , 44 ที่ กระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7447558/Y7447558.html แล้วกัน เรื่องมันยาววววว  อิอิ อืม... เคยอ่าน จาก หนังสือ เกิดเพราะกรรม หรือ ความซวย ของ ทพ.สม สุจิรา เค้าบอกว่า " การตอบสนองของมนุษย์แต่ละคน ต่อ ผัสสะที่เกิดขึ้นไม่เหมือนกัน การตอบสนองที่ต่างกัน นี่เอง ที่ทำให้ มนุษย์แต่ละคน มีวิถีแห่งชีวิตที่แตกต่างกัน ทุกคนมีชีวิตอยู่ในธรรมชาติเดียวกัน แต่วิธีการตอบสนองของมนุษย์แต่ละคน ที่มีต่อธรรมชาติต่างหาก คือ ลิขิตแห่งชีวิต " อ่าน แล้ว อิฉัน ชอบจังแฮะ แนะนำให้ คุณลองไปหาอ่านนะเจ้าคะ และ หากคุณคิดว่า กระทู้ของอิฉันนั้น "มันไม่ได้ความรู้ ไม่ประเทืองปัญญา และเหมือนมีวัตถุประสงฆ์อื่นแอบแฝง " แล้วมันทำให้คุณรู้สึกสบายอกสบายใจ ที่ได้จะคิดอย่างงั้น อิฉันก็ โมทนา กับคุณด้วยเจ้าคะ เพราะอิฉัน มันพวก  I am OK, You are OK  อยู่แล้ว อิอิ ถ้าไงว่าง ๆ อิฉันจะเค้นขี้เลื่อยในหัว มาตั้งกระทู้ ประเทือง ปัญญา อย่าง " โอ้ว่าอนิจจา ! การศึกษาแบบไทย ๆ " ไว้ให้คุณอ่านดีไหม เจ้าคะ ? กะลังนึกอยากเขียน ไว้อาลัย ให้กับ โยนิโสมนสิการ ที่ดับสูญ กับ กาลามสูตรที่ล้มเหลว ของ กระทรวงศึกษาธิการ และ พุทธจริต ที่ขาดแคลน ของชาวสยาม อยู่พอดี อิอิ จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 13 มี.ค. 52 08:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถึง คุณ ธนะรัตน์ เอ็กโซติก ขอบคุณเจ้าค่ะ สำหรับ กลอนเพราะ ที่แต่งให้กระทู้อิฉัน น่าเสียดาย ที่ไม่มีรูปสวย ๆ มาฝาก เหมือนคราวก่อน แฮะ อิอิ อืม...เนื่องจากอิฉัน มิใช่ นักเลงกลอน เลยมิอาจต่อกลอนกับทั่นด้ายยยย อิฉัน ถนัดแต่ กรพาไป ประเภท " กุหลาบหนามแหลม   กระแอมก่อนดม " อ่ะ แหะ ๆ ก็เห็นด้วยกับคุณ (ในหลาย ๆ ประเด็นนะ) แต่  ถ้า " สงฆ์ต้องสวย ปัญญาใหญ่ ในสยาม" ก็ระวัง นิดนึงนะเจ้าคะ เด๋วจะถูก เกย์นที เพ่งเล็งเอา อิฉันเป็นห่วงเจ้าคะ อิอิ อืม.... จิตพระที่ วิจิตรกว่า วิจิตรศิลป์ นั้น มันค่อนข้าง ขาดแคลน และ หายากอ่ะเจ้าค่ะ ยากพอ ๆ กับการ ยัด น.หนู เข้าไป ในคำว่า อัตตา นั่นแหล่ะ ด้วยจิตคาราวะ เจ้าค่ะ ^ - ^ เข้ามาแก้ไข มาเติมคำตกหล่น. แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 08:26:31 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 13 มี.ค. 52 08:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 18 แท้งกิ้วเจ้าค่ะ สำหรับกิ๊ฟ ^ - ^ ว่าแต่ให้เพราะอารายเอ่ย ? ถูกใจ คำว่า แกว่งปากหาเท้า ถูกใจ คำว่า ฟันร่วงหมดปาก หรือว่า ถูกใจกับ ไอ้เด็กโคลนนิ่งที่มาเต้นระบำให้ดูล่ะเจ้าคะ ? อิอิ *************************************** ถามเองตอบเองหมดแล้วนี่ครับ จากคุณ : kekzo - [ 13 มี.ค. 52 09:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรียนคุณ นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 เป็นเรื่องที่แปลกมากๆ เพราะปกติเวลาผมอ่านกระทู้ที่คนอื่นตอบหรือแม้แต่ด่าผม ผมจะรู้สึกโกรธ หรือจิตขุ่นมัว ไม่ง่าย และถ้าเป็นก็ไม่นาน แต่เวลาที่ผมอ่านกระทู้ของคุณนู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 มีความรู้สึกแปลกๆทุกครั้งที่ได้อ่าน ซึ่งไม่ใช่ความรู้สึกในทางที่ดี อาจจะเป็นลักษณะคำพูด การนำเสนอ แนวคิด หรืออะไรก็ตามแต่ แสดงตนเป็นผู้อ่านหนังสือต่างๆ และปฎิบัติธรรมด้วยการเดินจงกลม แต่วิธีการนำเสนอและสำนวน ไม่เหมือนคนที่ปฎิบัติธรรมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมอาจจะเข้าไม่ถึงสิ่งที่คุณนู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 พยายามนำเสนอก็ได้ครับ และยอมรับตรงๆว่าจิตขุ่นมัวเวลาตอบและเวลาอ่าน และรู้สึกว่าไม่ว่าจะพูดหรือตอบอะไร ก็ไม่ได้สะเทือนจุดยืนทางความคิดของคุณนู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 จึงรู้สึกไม่เห็นประโยชน์อันใดในการที่จะตอบหรืออ่านให้มาก และจะพยายามหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด จากคุณ : nipana - [ 13 มี.ค. 52 11:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถึงคุณ นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 เราไปวันธรรมดา ตอนช่วงเช้าๆ อากาศกำลังดีเลย ไม่ร้อนเกินไป ผู้คนก็ไม่เยอะ เลยโอเค รูปตอนเย็นๆก็สวยงามมากไปอีกแบบค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : yuy (ยุ้ยหัดเขียน) - [ 13 มี.ค. 52 18:03:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ท่านเจ้าของกระทู้ เป็นชาวพุทธหรือเปล่าครับ หมายถึง นับถือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ ไม่ได้ นับถืออื่น เลย ถ้าเป็นขาวพุทธอย่างนี้จริง กรุณาตอบให้ผมทราบด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 04:54:26 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 14 มี.ค. 52 04:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ... แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 15:09:29 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 14:31:17 จากคุณ : IAMGUY MANIA - [ 14 มี.ค. 52 14:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถึง คุณ ก้มหน้ารับกรรม ขออภัย ตะวาน ตกหล่น ไม่ได้ ตอบกระทู้ กะคุณ แหะ ๆ อืม... อะไรที่ ทำแล้ว คุณ สบายใจ ( โดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ) ก็ทำไปเถอะเจ้าค่ะ ยินดีด้วยอ่ะ ^ - ^ ปล. ชื่อคุณอ่านแล้วเศร้าจังแฮะ อิฉันชอบ เงยหน้าสู้กรรม มากกว่า อ่ะ แบ่บว่า อยากรู้ ว่า ตัวเองจะบริหารเสน่ห์ ให้ เจ้ากรรมนายเวร มาเอ็นดูได้ไหมน่ะ ไม่รู้สินะ ตั้งแต่ ติดสินบน เจ้ากรรมนายเวร ด้วยกุศลกรรมในการปฏิบัติธรรม มาเกือบปีนี่ อิฉัน มีความรู้สึก( ไปเองนะ ) ว่า เจ้ากรรมนายเวร เค้า ค่อนข้างจะหมั่นไส้แกมเอ็นดู อิฉัน อ่ะ ไม่รู้นะ ว่าทำไม จู่ ๆ ถึง รุ้สึกงั้น ขึ้นมาบ่อย ๆ อิอิ อ่ะ ภาพนี้แถมให้ คุณดูเล่น ๆ ^ - ^ จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 16:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถึง คุณ kekzo คห. 22 น่าขำนะ คุณให้กิฟท์ อิฉัน เพราะ คำว่า แกว่งปากหาเท้า ?หรอกหรือ มันทำให้ อิฉัน นึกถึง ใครคนหนึ่งที่ ให้เกลียด ? โพสใน คห.99 กระทู้ ยุคแห่งความเสื่อม...อลัชชีไม่มีศีลธรรมแต่มีทุนหนา...ก็ฟื้นฟูศีลธรรม http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7541844/Y7541844.html จังเลยอ่ะ  เฮ้อ ? อนิจจา เวลา ทำให้ ทุกสิ่งไม่เที่ยง จริง ๆ ด้วย อิอิ   ตลกดี ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ เวลาที่เปลี่ยนไป  คำ ๆ เดียวกันแท้ ๆ กลับ ทำให้ คน ๆ หนึ่ง เปลี่ยนใจ จาก ให้ เกลียด มาเป็น ให้ กิฟท์ ซะได้ อืม... อะไรคือ เหตุปัจจัย หนอ ? อิทัปปัจจยตา สิ่งนั้นเกิด สิ่งนี้จึงเกิด มิใช่หรือ สิ่งนั้นมี  สิ่งนี้จึงมี มิใช่หรือ แล้ว กิฟท์ สำหรับ คห. 18 ล่ะเจ้าคะ คุณ ถูกใจกับคำว่า กามนิตหนุ่ม หรือ คำว่า ซื่อ( บื้อ ) ที่อิฉันใช้เหน็บชาวบ้าน...เอ๊ย ด่าตัวเอง ล่ะเจ้าคะ อิอิ นี่ ๆ แล้ว คุณเซฟ กระทู้ เศียรพระฯ  ทันไหม ล่ะ? อิฉัน อยากได้มั่ก ๆ เพราะนอกจากอิฉันจะชอบสะสมกิฟท์ แล้ว อิฉันยังชอบสะสม กระทู้ตัวเอง และความเห็น ที่ชาวบ้านโพส ด้วยอ่ะ เอามาโพสให้หน่อยจิ ( ตัดมาเฉพาะส่วน ความเห็นของชาวบ้านก็ได้ ) อิฉันจะเอามาสะสมไว้เป็นคอลเลคชั่น "  กระทู้อื้อฉาว ของอีสาวบัวผ่อง " ไว้ให้ลูกหลานได้อ่าน เป็น กรณีศึกษา อ่ะ อิอิ ถ้าคุณใจดี จัดให้ อิฉันอ่ะนะ เด๋ว อิฉันแจกกิฟท์ให้คุณ  สิบอันเลยจ้า ( นี่พูดจิง ๆ นะ ถือ ศีล อยู่ โกหกไม่ได้ หรอกค่า หุหุ ) อ้อ ไม่ต้องเป็น คุณ kekzo  ก็ได้นะ ใคร๊ ก็ได้ เอามาโพสในกระทู้นี้ให้หน่อยดิ เด๋ว แจกกิฟท์ ให้ สิบอันรวดดดด ติดสินบนงี้ จะโดน ริบ อมยิ้ม ไหมน๊ออออ  เอิ๊ก ๆ เข้ามาแก้ไขคำตกหล่น . แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 16:43:47 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 16:39:14 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 16:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กราบเรียน nipana เช่นกัน เจ้าค่ะ ( จะ เผลอตัว คลิ๊กเข้ามาอ่านไหม หว่า อิอิ ) ไม่เห็น จะ แปลก หรือ พิลึกกึกกือ ตรงไหนเลยนิเจ้าคะ ที่อ่านกระทู้ของอิฉันแล้ว จริตของคุณมันจะปรุงแต่งไปในทางขุ่นมัว กระทู้อิฉันน่ะ ชื่อมันก็บอกยี่ห้อ อยู่แล้วจ้า ว่า เป็นกระทู้ประเภทแกว่งปากหาเท้าาาา 5555 เอ? แล้ว....เวลาคุณ ขุ่นมัว คุณทำยังไงล่ะเจ้าคะ ? ตอนอ่าน คห.15 ที่คนบางคนโพส แค่บรรทัดแรก "คนสร้างวัด เขาก็มีศรัทธาของของเอง คนมีปัญญาก็จะโมทนาบุญ คนขาดปัญญาก็จะเอาแต่จ้องจับผิด(ก็รับบาปไป)" อิฉันเก๊าะ ขุ่นมัวเหมือนกั๊นนนนน ประมาณว่า อ้าว ๆๆๆ ไอ้หมอนี่ มันแอบ เหน็บ+แช่ง ตูนี่หว่าาาา เท่าที่เขียนไว้ใน สมุดเบิ่งจิต ( ที่พกไว้ ) ขุ่นมัวประมาณ 1 x 60 วินาที ( ไม่ไหว ๆ ต้องปรับปรุง อิอิ ) นั่นแหล่ะ คือสิ่งที่อิฉันทำเสมอ เวลา ขุ่นมัว หรือ เกิดเวทนา จาก อุปทานขันทั้ง 5 ใบน่ะนะ ด้วยเหตุนี้ เวลา อ่าน ตัวหนังสือ ที่คุณ โพส ในกระทู้ของอิฉัน จึงไม่เคยรู้สึกว่า " ไร้ประโยชน์อันใดในการที่จะตอบหรืออ่านให้มาก และจำเป็นต้องพยายามหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด " เพราะคนที่ หนี มันก็ต้อง หนี ตลอดชีวิต บัวเหล่า ที่ 5 น่ะ มันชอบ ลิขิตชีวิต ตัวเองอ่ะ เลยขี้เกียจวิ่งหนี จริง ๆ อิฉันต้อง ขอบคุณ คุณด้วยซ้ำนะ ที่ทำให้อิฉันเรียนรู้ อะไร ๆ หลาย อย่าง ได้ ต่อยอด กายานุปัสสนา จากการเดินจงกรม และ ต่อยอด  เวทนานุปัสสนา จากข้าวผัดกระเพรา ด้วยการ เอา ความ ขุ่นมัว 1 นาที นั้น มาพิจารณา เป็น จิตตานุปัสสนา และ ได้เรียนรู้ว่า เหตุปัจจัยของการขุ่นมัวนั้น มันมาจากอัตตา ของตัวอิฉันเองล้วน ๆ ได้  เห็น และ  รู้  ว่า ความขุ่นมัว ที่รู้สึก นั้น อิฉัน กวนตะกอน ให้มันขุ่นขึ้นมาเอง ที่สำคัญ ความขุ่นมัวนั้น ก็ เกิดขึ้น  ตั้งอยู่ และ ดับไป ตามหลักของไตรลักษณ์ จริง ๆ ซะด้วย อ่ะ ฝากไว้ให้อ่าน ( เผื่อ อดใจไม่ไหว คลิ๊กเข้ามา อิอิ ) อะนิสสิโต จะ วิหะระติ นะ จะ กิญจิ โลเก อุปาทิยะติ ที่แท้แล้วตัณหาและทิฏฐิย่อมไม่อาจอาศัยเกิดที่ใจของเธอได้ เธอย่อมไม่ยึดถืออะไร ๆ ในโลกด้วย ยึดถือมากก็ทุกข์มาก ยึดถือน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่ยึดถือเลยก็ไม่ทุกข์เลย  ^ - ^ ถึง คุณ yuy (ยุ้ยหัดเขียน) ดีจัง ที่ คุณไป ตอน อากาศ ดี ๆ โชคดีจัง ส่วนอิฉันน่ะ ไปรอบแรก เดินในวัดได้ไม่กี่ก้าว เพ่นพ่านเตร็ดเตร่ เคาะปูนปั้น ยังไม่ทันหนำใจ ฝนก็เทลงมา จนต้องหลบเข้า อุโบสถ ตั้งนานแหน่ะ พอไปรอบสอง เก๊าะตอนบ่าย แดดเปรี้ยง ๆ เลย ( สงสัย เจ้าที่ แถวนั้น จะ หมั่นไส้ อิฉัน มั้ง อิอิ ) ถึง คุณจักรแก้ว แหม ? รู้สึก คำถามนี้ เป็นคำถามยอดฮิต ที่ ติดปากชาวบ้านแถวนี้ จิง ๆ แฮะ ( โดนถามมาหลายครั้งแล้ว อิอิ ) ที ไอ้คุณนัตตี้ เอ๊ย ทั่นเทพฯ ไม่ยักมีคนสงสัยมันมั่งเลยแฮะ อืม....คนไร้ซึ่งศรัทธาจริตโดยสิ้นเชิง อย่าง อิฉันน่ะ ไม่สน'  ไตรสรณะ หรอกเจ้าค่ะ อิฉัน ยึด อัตตาหิ อัตตาโน  นาโถ เป็นที่พึ่ง อ่ะ เลยไม่ใส่ใจ ทั้ง ไตรสรณะ  และ ลูกแก้วอภินิหาร  อิอิ อืม...จิง ๆ เคยตอบเรื่องนี้ ไว้ที่ คห. 27 กระทู้ เมื่อ คนไม่มีศาสนา ( พุทธตามทะเบียนบ้าน )..ริอ่าน.. มาเล่า เรื่องรากเหง้าของศาสนา ? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7447643/Y7447643.html และ เมื่อ พุทธเทียม ...ถก... กับ พุทธแท้   คห.4 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7447625/Y7447625.html แล้วนะ เจ้าคะ ถ้าสงสัยไปอ่านแบบเต็ม ๆ ตาได้ ( ว่าแล้ว ก็ถือโอกาส โปรโมท อิอิ ) ถึงคุณ IAMGUY MANIA มา เขียนความว่างเปล่า ให้อิฉัน ดูหรือไง อิฉันไม่ได้ มี เจโตฯ นะจ๊ะ อิอิ หรือ คุณ ซาบซึ้ง  ถึงสัจธรรม ในภาพข้างล่างนี้ล่ะหว่า หุหุ เข้ามาเติมคำตกหล่น. แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 16:50:52 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 16:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โอ๊ะโอ๋ ตะกี้เจอ ฟอร์เวิร์ดเมลดี ๆ  เกี่ยวกะ อ.'เหลิม ฯ  ใน mail  box งั้น  งดเดินจงกรม หาเรื่อง มานั่งโพสเรื่องนี้ ใส่กระทู้ ดีกว่า  ^ - ^ ------------------------------------ เหลิม...ร่องขุ่น ชีวิตนี้มีแต่สุข --------------------------------------- ในยุคนี้น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักเฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของตำนานพูดไปด่าไปอันลือลั่น การที่คนคนหนึ่งซึ่งดูดุดัน ก้าวร้าว จะสามารถบรรจงสร้างงานศิลปะที่อ่อนช้อย งดงามราวเนรมิตได้นั้น มีความพิเศษที่ไม่เหมือนใคร เรามารู้จักตัวตนของเขาให้ลึกซึ้งกว่าที่เคยกันดีกว่า ขอเริ่มด้วยความสำเร็จของอาจารย์ในวันนี้ว่ามีที่มาอย่างไร มีธรรมะและสติเป็นธงชัยนำชีวิต รู้ตลอดเวลาว่าเรากำลังทำอะไร ไม่หวังจะกอบโกย รักในสิ่งที่ทำ มุ่งมั่นตั้งใจจริง ธรรมะสอนให้มีเป้าหมาย ทำให้เราสามารถดำรงชีวิต ร่วมกับผู้อื่นในโลกนี้อย่างปราศจากทุกข์ เมื่อปราศจากทุกข์แล้ว เราจะมีความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ รู้จักให้เกียรติผู้อื่น ทำให้เจริญก้าวหน้า ทำอะไรก็สำเร็จ ทราบมาว่าที่วัดนี้มีพนักงานเป็นร้อย แต่ไม่มีปัญหาในการทำงาน อาจารย์มีหลักในการบริหารจัดการอย่างไร ง่าย! ใจต้องเป็นธรรมะมากที่สุด ใจต้องไม่มุ่งหวังให้เป็นของกู ไม่เอาเปรียบผู้อื่น วัดนี้ไม่เคยมีปัญหา ไม่มีใครย้ายไปทำงานที่อื่น ไม่มีใครทอดทิ้งเรา ทุกคนอยู่กันดี ทุกคนต้องอิ่ม ครอบครัวเขาต้องมีความสุข สวัสดิการเขาต้องดี ชีวิตครอบครัวเขาต้องดี ใจที่เป็นเมตตานั่นคือการบริหารที่ดีที่สุด สวัสดิการมีอะไรบ้าง ให้ทุกอย่าง ให้โบนัสเหมือนที่อื่น มีเงินให้ยืมฟรีในกรณีฉุกเฉิน ที่นี่เราประชุมกันทุกเดือน หลังจากประชุมเสร็จก็จะถามถึงปัญหาครอบครัว ใครมีปัญหาบอกมา ลูกเรียนหนังสือฟรี รักษาพยาบาลฟรี อยู่ดีกินดี ไม่ต้องเสียค่าน้ำค่าไฟ รักษาโรคทุกอย่าง ตายเผาให้ ที่นี่เลี้ยงจนตายไม่มีเกษียณอายุ แก่ลงก็กวาดใบไม้ไป นี่ตายมา 3 คนแล้ว เราก็เผาให้ ไม่ใช่แค่ลูกศิษย์เรา ชาวบ้านเราก็ทำให้ ฟรีหมด รถขนศพ อาสนะ ไม่ต้องเสียเงินสักบาท ไม่ว่าใครตาย ไม่ว่ายากดีมีจน เราจ่ายให้ ศพละประมาณสองพันบาท อีกหน่อยเมรุเสร็จ คนงานก็เผาที่นี่เลย เผาฟรี อาจารย์กำหนดเงินเดือน เงินโบนัสอย่างไร พนักงานเขากำหนดของเขาเอง ประชุมกันเอง เราสอนเขาในเรื่องคุณธรรม ไม่เห็นแก่ได้ ไม่เห็นแก่ตัว สอนมัชฌิมาปฏิปทา สอนธรรมะทุกอาทิตย์ สอนมาเป็นสิบๆ ปี ตั้งแต่มันเป็นคนชั่ว กระทั่งเป็นคนดี ขี้เหล้าเมายา สำส่อน เลว กลายเป็นคนดีหมด เป็นคนชอบเลี้ยงคนเลวให้เป็นคนดี ที่นี่พนักงานจะมีอำนาจในการตัดสินใจ ไม่ว่าจะเป็นการขึ้นเงินเดือนหรืออะไร หัวหน้าฝ่ายรวม 13 ฝ่าย เราสอนเขาเรื่องประชาธิปไตย การบริหารวัด สอนหมด ผู้จัดการควรทำอะไร ผู้ช่วยผู้จัดการทำอะไร เลขาฯทำอะไร หัวหน้าฝ่ายทำอะไร คนล้างห้องส้วม คนสวน สอนเองหมด แล้วทำให้ดูด้วย ฝ่ายประชาสัมพันธ์นี่สอนตั้งแต่พูดไมโครโฟน เริ่มจากจดให้แล้วบอก “มึ้งมานั่งข้างกู กูพูดให้มึ้งฟัง แล้วมึ้งพูดตาม สอนๆๆ จนเดี๋ยวนี้มันเก่งชิ_หาย ทุกอย่างสอนตัวต่อตัว จบป.6-ป.4 ก็พอ ไม่ต้องเรียนจบสถาบันไหน มึ้งมาเรียนกับกู” วิธีสอนต้องสอนด้วยความเมตตา สอนด้วยการทำเป็นตัวอย่าง ไม่ได้สั่งอย่างเดียว เราทำทุกอย่างในวัดนี้ เช็ดถูพื้น กวาดขยะ กวาดใบไม้ ทำจนพวกมันเกรงใจ เมื่อก่อนต้องใส่หมวกเดินแทงขยะทั่ววัด ไม่พูดสักคำ แทงขยะ แทงใบไม้คนเดียว จนเดี๋ยวนี้ลูกศิษย์เห็นใบไม้หล่นอยู่ใบเดียวก็เก็บ เห็นเราจับไม้กวาดมันวิ่งมาแย่ง ไม่เคยต้องถือไม้กวาดเลย ตอนนี้หาอะไรเก็บไม่ได้เลย เลิกงานแล้วพายุมา มันวิ่งกันมาหมดเลย มาจากบ้าน มาเก็บเต็นท์ เก็บของ กวาดใบไม้ที่ปลิว ถ้าฝนตกกลางคืน ตีห้ามาดูเลย ออกมายี่สิบสามสิบคน มากวาดใบไม้หมดภายในพริบตา นี่คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการบริหารจัดการคน บริหารจนความรู้สึกในใจเขาเหมือนเรา มีความรักวัดเหมือนกัน มีความรับผิดชอบเหมือนกัน มีความปรารถนาให้ความงดงามแก่ประชาชนเหมือนกัน สอนมันว่า “บุญของมึ้งอยู่ใกล้กว่าคนอื่น มึ้งเก็บใบไม้ใบหนึ่ง มึ้งเก็บขยะชิ้นหนึ่ง มึ้งดูแลวัดด้วยความเป็นห่วงเป็นใยก็เป็นบุญของมึ้ง มึ้งบริการประชาชนที่มาก็บุญของมึ้ง มนุษย์คนอื่นสู้มึ้ง ไม่ได้เพราะต้องแสวงหาบุญ แต่บุญของพวกมึ้งอยู่ใกล้มึ้งตลอดเวลา” เงินเดือนคือสัมภาระของชีวิต แต่บุญคือสัมภาระของจิตวิญญาณ ต้องแสวงหาเอง . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 18:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แล้วภายในครอบครัวของอาจารย์มีหลักในการจัดสรรเงินอย่างไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออย่าเป็นหนี้ หาได้เท่าไรก็ใช้แบบพอเพียง รู้จักแบ่งสันปันส่วน จะต้องมีเงินเหลือติดกระเป๋าทุกครั้ง อย่าใช้จนหมดตูด เวลายากจนเนี่ย หาเงินไม่ได้จริงๆ ก็อด ไม่กิน บางครั้ง ก็กินข้าวกับน้ำปลา พอมีเงินต้องมีเก็บและต้องไม่เป็นหนี้ เมื่อก่อน ประกวดผลงานได้เงินรางวัลมาหมื่นห้า แทนที่จะเอามาเลี้ยงกัน นี่ไม่เอา ไม่เลี้ยงใคร เลี้ยงเพื่อนสนิทจริงๆ สองสามคน อย่างเก่ง เลี้ยงข้าวสองสามร้อยบาท ประเภทเลี้ยงเหล้าเมาหัวราน้ำหมดไปห้าพัน อย่าฝัน ไม่ทำ เพราะวันข้างหน้าไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า ตอนยากจน โคตรระวังในการใช้เงิน จะใช้เงินแบบวันข้างหน้าอาจจะอด พอรวยแล้วก็ยังเป็นอย่างนั้น จนกระทั่งรู้ว่าวันข้างหน้าไม่อดแล้ว ไม่จำเป็นต้องระวังแล้ว ก็สุรุ่ยสุร่ายขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังเก็บเงิน ต่อให้เที่ยวสำส่อนขนาดไหนก็มีเงินเก็บ ถ้าเราตาย เมียจะดูแลทุกอย่างหมด ไม่เคยเก็บเงินใช้ส่วนตัวแม้แต่บาทเดียว มีชีวิตที่เรียบง่ายที่สุด กินข้าววัด กินพร้อมลูกศิษย์ มันเคาะระฆังก็ไปกินกับมัน ไม่ใช้เงิน ดูแลครอบครัวก่อน จากนั้นทำบุญสร้างวัดหมดเลย อาจารย์มีวิธีสอนลูกอย่างไร กับลูกสอนประจำว่า “จงมีความสุข” ไม่มีคำสอนอะไรที่มากกว่านี้ ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ให้เขาทำทุกอย่างที่เขามีความสุข แต่ไม่ต้องเบียดเบียนใคร ทุกวันนี้สังคมไทยชอบพอกพูนกิเลสให้แก่ลูก เด็กถูกพ่อแม่ ถูกสังคมยัดกิเลสให้ไม่รู้จักพอ อยากได้ อยากดี อยากเด่น อยากทุกอย่าง แต่เราหยิบยื่นความสุขให้แก่ลูก บอกเขาว่าไม่ต้องเคร่งเครียดในการเรียนมาก ไม่เคี่ยวเข็ญ ลูก ไม่จำเป็นต้องได้ที่หนึ่ง แต่จงเรียนอย่างมีความสุข ให้ผ่าน ให้รอดพอ ข้างหน้าจะเป็นยังไงลูกไม่ต้องใฝ่ฝัน ไม่ต้องอยากเป็นหมอ ไม่ต้องอยากเป็นอะไรที่คนอื่นเขาอยากเป็น ลูกจงถามใจของตัวเองว่าลูกปรารถนาอะไรที่เป็นความสุข แ ล้วจงทำสิ่งนั้น ลูกไม่ต้องไปสนใจว่าอาชีพอะไรที่ทำให้ลูกร่ำรวย อย่านึกถึงความร่ำรวย จงนึกถึงความสุขในใจของตัวเอง แล้วจงทำมัน ได้เงินน้อยไม่เป็นไร แต่ความสุขมีค่ามากกว่า จงแสวงหาเงินเพื่อเลี้ยงชีวิตให้มีความสุข แต่ไม่ใช่แสวงหาความร่ำรวยแล้วทุกข์  เสียชาติเกิด แล้วสอนให้เขารู้จักความทุกข์ด้วยหรือเปล่า แน่นอน เมื่อเขามีความสุขแล้วเราก็จะพูดถึงความทุกข์ทันที จะบอกเขาว่า ขณะนี้ลูกมีความสุข แต่ลูกจะต้องมีความทุกข์ตามมา เป็นต้นว่า ทุกข์เมื่อเสียของรัก ถูกเพื่อนขโมยของ หรือโตขึ้นมามีแฟนแล้วแฟนทิ้ง เมื่อลูกมีความสุข จะพูดถึงความทุกข์ให้ฟังด้วย ไปงานศพต้องพูด ใครตายต้องพูด เพื่อให้เห็นการพลัดพราก ยิ่งเพื่อนตายยิ่งดีเลย เขาจะได้รู้จักว่า ดีเลว สุขทุกข์ คู่กันเสมอ แล้วตัวอาจารย์เอง สมัยวัยรุ่นเป็นอย่างไร เราก็บ้าบอคอแตกของเราไป กินเหล้าเมายา เที่ยวสำส่อน แต่โชคดีที่มีธรรมะมาตั้งแต่เกิด เพียงแต่มนุษย์ต้องเป็นไปตามวัย แต่ว่าเรารู้ตัวตลอด เราบอกตัวเองว่า ต้องการรู้ถึงความเลวเพื่อปล่อยวางในอนาคต อาจารย์เคยลองเสพยาไหม ลองทุกอย่าง กัญชา ยากล่อมประสาท อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง แต่ไม่ติด เพราะต้องการศึกษา ต้องการเรียนรู้ ไม่ได้หลงใหลไปกับมัน แต่เด็กที่อ่อนแอ ไม่มีธรรมะนั้น อย่าแตะต้องสิ่งเหล่านี้ เพราะมันไม่มีเป้าหมายอย่างเรา ว่าวันหนึ่งข้างหน้ากูต้องเป็นคนดี คนที่อ่อนแอ พอเสพก็ติดหลงใหลไปเลย แต่เรารู้จักเบรก มีสติ รู้สึกว่าตัวเองมีธรรมะตั้งแต่เมื่อไร ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าเรามีธรรมะ แต่ว่ามันถูกสติเบรกตลอดเวลา เช่นเมื่อวันที่เมาที่สุด กลับมาบ้านตอนตีสามตีสี่ น่าจะมีความสุขกับสิ่งที่เสพมาทั้งหมด กินเหล้า มีผู้หญิงสวยๆ คิดดูสิ มันน่าจะมีความสุขใช่ไหม กลับมาบ้านแฮ้ง เมาชิ_หาย นอนเอนหลังอยู่บนเตียง จิตมันถามเลยว่า “ไอ้เหลิม มึ้งสุขเหรอ มึ้งสุขจริงเหรอวะ” เมื่อมีคำถาม เราถึงมีความรู้สึกว่า “กูไม่ได้สุข กูเป็นทุกข์ หนึ่ง กูปวดหัว สอง พรุ่งนี้กูต้องมีปัญหากับผู้หญิงแน่ ต้องมีเรื่องวุ่นวายกับสิ่งที่กูกระทำเมื่อคืนนี้ กูไม่ได้สุขเลย กูหลอกลวงตัวกูเอง” การตอบตัวเองนำไปสู่การเรียนธรรมะ . เริ่มจากการอ่านงานเขียนของอาจารย์พุทธทาส “คู่มือมนุษย์ ” หลังจากเหตุการณ์นั้นเลยรู้ว่า เฮ้ย! ในใจกูมีธรรมะนี่หว่า ทำไมถึงเลือกศึกษาธรรมะของท่านพุทธทาส เพราะเราไม่เชื่อเรื่องไร้สาระ เราเชื่อเรื่องเหตุและผล บังเอิญมีหนังสือ คู่มือมนุษย์ อยู่แล้วที่บ้าน แต่ไม่เคยอ่าน มีหนังสือธรรมะอยู่เต็มบ้าน เมื่อปี 2525 ศึกษามาหมดนะ ศึกษามโนมยิทธิ ศึกษาพระธรรมกาย ศึกษายุบหนอพองหนอ ศึกษาทุกสาย เพื่อมุ่งหวังไปสู่ไสยศาสตร์ เดิมทีสนใจเรื่องพวกนี้ แต่ปรากฏว่าไม่ประสบความสำเร็จ ก็ละวางหมด จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 18:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อาจารย์เชื่อเรื่องชาติภพไหม เชื่อมาก และเชื่อว่าธรรมะปฏิบัติในภพชาตินี้จำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะนำไปสู่ภพชาติที่เราปรารถนา ตอนนั้นศึกษาธรรมะของอาจารย์พุทธทาสจนเข้าใจ เมื่อเข้าใจก็เริ่มด้วยการฆ่ากิเลสในใจตัวเอง คือ ก้าวข้ามกระโดดไปสู่การฆ่ากิเลสในใจตัวเอง ฝึกละกิเลส ตั้งแต่ความโลภ ความอิจฉาริษยา ความหลง ยึดมั่นถือมั่น ทุกอย่าง มีขั้นตอนไหมว่าต้องเริ่มละกิเลสตัวไหนก่อน เริ่มจากตัวที่ง่ายที่สุดก่อนเพื่อเป็นกำลังใจ สำหรับตัวเองที่ง่ายที่สุดคือ ฆ่าเรื่องวัตถุ บ้าบอคอแตก ความบ้าเพชร บ้าพลอย ฆ่าวัตถุ นำไปสู่การฆ่าความหลง ความยึดมั่นถือมั่น เหล่านี้ฆ่าก่อน เพราะมันเป็นตัวอ่อนที่สุดของตัวเรา แต่บางทีมันเป็นตัวแข็งที่สุดของคนอื่น ฝึกตัวเองให้กินเหล้าน้อยลง กินอย่างมีสติ เจอผู้หญิงสวย ชอบ แต่หยุดยั้งตัวเอง ไม่ลามปามไปสู่การเอาเปรียบผู้อื่น บางคนสวยมาก ทนไม่ได้ พาไปกินข้าว กินข้าวแล้วไม่เอา ถึงแม้ผู้หญิงจะให้โอกาสก็ไม่ทำ สติเบรกตลอดเวลา ไม่ทำอะไรที่ล่วงเกินก้าวข้ามไปสู่สิ่งที่ผิดศีลธรรม ตอนหลังถอดเครื่องเพชร ถอดนาฬิกาแพงๆ ทิ้ง ไม่ซื้ออีก ไม่ปรารถนา ใส่เสื้อม่อฮ่อม ในขณะที่เมื่อก่อนไปออกงานที่ไหนไม่ใส่เครื่องเพชรไม่ได้ ทุกคนยังไม่เชื่อ หาว่า:-) เดี๋ยวมันก็กลับมาใส่อีก สำหรับอาจารย์ กิเลสตัวไหนฆ่ายากที่สุด ความโกรธ ความโกรธนี่ยากที่สุด อันนี้ฝึกฆ่ามาตลอด จนเดี๋ยวนี้ ตั้งแต่อยู่วัดมา สี่ปีแรกก็ยังมีความโกรธ มีความไม่พอใจ สติหยุดความโกรธได้ช้า แต่ไม่เหมือนสมัยหนุ่มนะ สมัยหนุ่มเนี่ยโหดเหี้ยมมาก ตัวนี้ยากที่สุด เหลืออยู่ตัวเดียว ทุกวันนี้ก็ พยายามแก้ แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาก สามปีหลังนี้ดีมาก ไม่เคยโกรธ หรือถ้าโกรธขึ้นมาก็หยุดยั้งได้เร็วกว่าแต่ก่อน กับคนที่เรารักนี่โกรธไหม โกรธหมด รักเริกอะไร โกรธหมด ไม่พอใจกูโกรธหมด ตัวนี้ฆ่ามันทุกวัน ฆ่ามันทั้งภายนอกภายใน เมื่อภายนอกเกิดความโกรธ สติต้องกำหนดว่า มึ้งโกรธแล้ว หยุดความโกรธ คำสั่งจะออก แต่เมื่อก่อนนี้คำสั่งออก ทำเลย ไม่สน กะซวกทันทีเลย ตอนหลังนั่งสมาธิ ย้อนรอบ ชอบนั่งสมาธิตอนตีสองตีสาม มันจะย้อนให้เราเห็น ภาพอย่างละเอียด ทำไมกูยั้งไม่อยู่ จิตกูทำไมพ่ายแพ้กับมัน จะเห็นภาพชัดมาก เอาละ รอบหน้า เราจะยั้งด้วยวิธีอะไร อย่างนี้เขาเรียกว่าแก้ภายนอกแล้วแก้ภายใน แต่ถ้าไม่แก้ภายใน ภายนอกยังไงก็แก้ไม่ได้ เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งบอกว่า ก่อนตายถ้าจิตสุดท้ายคิดถึงสิ่งดีๆ ที่เคยทำมา แม้จะเคยทำชั่วมาบ้าง แต่ถ้าจิตสุดท้ายกระหวัดไปถึงบุญกุศล ก็จะทำให้ไม่ต้องไปเกิดในอบายภูมิ อาจารย์เชื่ออย่างนั้นหรือเปล่า การฝึกวิปัสสนาฆ่ากิเลสของตัวเองก็เพื่อมุ่งไปจิตสุดท้ายนี่แหละ เราจะได้ไม่ต้องไปกระซิบข้างหูคนที่กำลังจะตายให้คิดถึงวัด คิดถึงบุญกุศล เพราะเอาเข้าจริงมันคิดไม่ได้หรอก ตัวกิเลสมันมีอำนาจมากกว่า ความหวงผัว หวงทรัพย์สมบัติ ความกลัวตายมันมากกว่า กูจะตายจริงเหรอ โอ๊ย! กูไม่อยากตาย กูไม่อยากตาย หลานกูยังเล็กอยู่ ผัวกูมันต้องไปมีเมียน้อยแน่ สมบัติที่ซ่อนไว้ยังไม่ได้บอกใคร อยากจะพูด อยากจะบอกสารพัด คิดเหรอว่าความคิดที่เพิ่ง ไปทำบุญมาสามร้อยห้าสิบบาทมันจะแวบขึ้นมา ไม่มีทาง ดังนั้นต้องฝึกเพื่อที่ว่าก่อนตายจะได้คิดเรื่องดีๆ หรือไม่คิดเลย ซึ่งสุดยอด ต้องฝึกให้ไปสู่จุดนั้น พูดถึงสุขภาพอาจารย์บ้าง เป็นอย่างไร ตรวจเช็คบ้างหรือเปล่า ไม่ต้องเช็ค คนที่มีธรรมะแล้วเขาไม่อยากอยู่ในโลกนี้หรอก สำหรับตัวเองเมื่อป่วย บอกคนใกล้ชิดไว้แล้วว่าอย่าเป็นกังวล จงปล่อยให้ตายอย่าเอาหน้ากากมายัด อย่าเอาสายระโยงระยางมายัด จะทำอาการสำรวมสงบแล้วตาย จะเข้าสมาธิให้อยู่ในความว่างแล้วตาย ถ้าร่างกายไม่ดีเมื่อไหร่ จะเข้าสมาธิ พักผ่อน ไม่กินยา ก็หายทุกที ยกเว้นโรคอย่างมะเร็ง อัมพาต หรืออะไรที่สูงๆ นี่เป็นกรรม ต้องยอมรับด้วยความเบิกบาน ถือเป็นการชดใช้กันไป เมื่อป่วยก็จะเป็นสุข ได้ยินว่าอาจารย์เคยมีปัญหาสุขภาพถึงขนาดจะสร้างวัดไม่สำเร็จจนต้องตั้งจิตอธิษฐาน เป็นกระดูกทับเส้นประสาท เดี้ยง ชาทั้งตัว ปวด ทำงานไม่ได้ ตอนนั้นสร้างวัดมาได้ สักสามปี เดี้ยงหมดเลย นอนเจ็บทรมาน ไปหาหมอ หมอก็บอกต้องผ่าคอ ชาไปข้างหนึ่งแล้วเจ็บปวดทั้งตัว ปวดแขนร้าวลงมา คอก็ยกไม่ขึ้น นอนได้ท่าเดียวตลอด ต้องใส่ปลอกคอ แต่ว่าเราเป็นคนที่เชื่อเรื่องกรรม เชื่อว่า เฮ้ย! เป็นเรื่องส่วนตัวของกู ถ้ามีกรรมทำให้ไม่สามารถสร้างวัดได้ จงเป็น แล้วตายไป หรือเป็นอัมพาตเดี้ยงไปเลย แต่ถ้าบุญกูยังมีอยู่ กูต้องชนะ กูต้องรอด เลือกเลย ยินดีทั้งสองทาง ยินดีในบุญ ยินดีในกรรม ยินดีในทุกข์ที่เกิดขึ้น ยินดีในสุขที่เกิดขึ้น ยินดีทั้งสองอย่างเท่าเทียมกัน เสร็จแล้วกลับมาวัด เข้าสมาธิ อดทนต่อสู้กับความเจ็บปวดของตัวเองอยู่สามเดือน เอาชนะความเจ็บปวดทุกอย่างด้วยตัวเราเอง จนกระทั่งหายเป็นปลิดทิ้ง ไม่ไปหาหมอไปหาหมอ หมอจะผ่า หมอจะจัดการทุกอย่างตามระบบของแพทย์ แต่เราก็หลอกหมอว่า ขอกลับบ้านมาคิดดูก่อน เชื่อว่ามันเป็นสภาวะของกรรมซึ่งเข้ามาทดสอบใจเรา รู้เลยว่านี่เป็นเรื่องระหว่างกูกับกรรมเก่า ไม่เกี่ยวกับหมอ ไม่เกี่ยวกับใคร ตอนนั้นกลัวไหมว่าจะสร้างวัดไม่เสร็จ ไม่ สร้างได้ เรื่องทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ ถ้าเราเชื่อในตัวเรา เชื่อว่าธรรมะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เป็นหนทางที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ชีวิตเราจะมีแต่ความสุข โคตรความสุข เราจะมองว่าสรรพสิ่งสรรพสัตว์ในโลกล้วนกระจอกงอกง่อย ไร้สาระ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร โลกมนุษย์นี้กูเดินทางมาแค่แวบเดียว เพื่อมาดูมันแล้วกูก็จะไป มันไม่มีค่าอะไรเลยสักอย่าง ป่วยก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งเกี่ยว เป็นอัมพาตอัมพฤกษ์กูก็ยินดี กูจะนั่งรถเข็นด้วยใจที่เบิกบาน บอกเมียเตรียมรถเข็นไว้เลย ไม่ต้องห่วง ถ้าเดี้ยงก็จะบอกลูกศิษย์ลูกหาให้เข็นมาดูวัด แล้วกูสั่งการมึ้ง กูนั่งรถเข็น กูเดี้ยงข้างหนึ่ง ถึงปากกูเบี้ยวหน้ากูยังยิ้ม (ทำท่าประกอบสมจริงมาก) กูก็ยังมีความสุข แล้วกูก็ป่วยไปเรื่อยๆ แล้วกูก็ตาย จบที่สุดของวิบากกรรม ไม่เห็นเป็นไรเลย วัดนี่สร้างได้อยู่ดี แล้วอาจารย์หายได้อย่างไร นั่งสมาธิอย่างเดียว นั่งมากที่สุด เป็นความว่างอย่างเดียว ดับสมอง ดับทุกอย่าง แล้วก็จี้ไปตรงความเจ็บปวด จนกระทั่งไร้ความเจ็บปวด เวลาออกสมาธิกลับมาปวดอย่างเดิม ก็ไม่เป็นไร ไม่สน ไม่ไปจ้องที่ความเจ็บปวด ไม่ไปคิดว่า “ทำไมกูถึงมีกรรมขนาดนี้” ทนรับกรรมด้วยความเบิกบาน ไม่หดหู่ใจ ไม่เศร้าหมอง ไม่เสียใจ ไม่รู้สึกรำคาญ ไม่อยากฆ่าตัวตาย พอเรายินดีเบิกบานในความเจ็บปวด ความเจ็บปวดนั้นก็เบาลง จำไว้ว่า คนที่สุขจริงคือสุขได้แม้กายเป็นทุกข์ สองสิ่งนี้คู่กันเสมอ ฉะนั้น จงยินดีรับทุกข์ที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง เท่ากับยินดีในสุขที่เกิดขึ้น . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 18:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ในการสร้างวัดร่องขุ่น คนพูดกันว่า มีปาฏิหาริย์หรือมีเทวดามาช่วย อาจารย์รู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า อย่าไปสนใจ ไร้สาระ บุญถึงมันก็สร้างได้ บุญคืออะไร คือธรรมะในใจของตัวเราเอง คือมีความเมตตา นำไปสู่ความสำเร็จทุกอย่าง ประหนึ่งเทวดามาดูแลปกปักรักษา มาคุ้มครองคุ้มภัย มนุษย์ถ้าสร้างบุญมาก ทำอะไรก็สำเร็จง่ายดาย จุดประสงค์ที่อาจารย์สร้างวัดร่องขุ่น แท้จริงแล้วคืออะไร ภายนอกเป็นเรื่องของรูปธรรม ว่าสร้างเพื่อค้ำจุนศาสนา เพื่อที่จะมอบให้แก่ชาติบ้านเมือง และเพื่อถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ให้เป็นศิลปะสมัยรัชกาลที่ 9 ที่ไม่ ลอกเลียนใคร เป็นความกตัญญูในบ้านเกิด ต้องการให้เกิดประโยชน์ในแง่ของเศรษฐกิจ ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ใหญ่ระดับโลก ส่วนภายในเป็นเรื่องนามธรรม เพื่อเป็นสัมภาระในการเดินทางของจิตวิญญาณไปสู่สภาวะแห่งการไม่กลับมาเกิด สมมุติถ้าเกิดอะไรขึ้นกับวัด อาจารย์ทำใจได้หรือ ศึกษาธรรมะมาขนาดนี้ จะไปยึดมั่นอะไรเล่า สร้างก็สร้างไป ตายก็ตายไป ก็บอกแล้วว่าความตายก็ไม่สนใจ จะสนใจวัตถุพวกนี้ได้ไง มันไม่มีค่าอะไร ค่าเหล่านี้มันเป็นค่าจากการปรุงแต่งของมนุษย์ตัวอื่น ไม่ใช่สัตว์อย่างกู ช่วยเขียนไปด้วย มนุษย์ตัวอื่นมันยินดี มันยึดติดถือมั่น แต่คนอย่างเราไม่ใช่ เราสร้างเพื่อปล่อยวาง สร้างเพื่อฆ่ากิเลสของตัวเอง สร้างเพื่อเป็นสารประโยชน์แก่มวลมนุษยชาติที่มันยังยึดติดและหลงใหลในสิ่งนี้อยู่ จากจุดนี้แล้วอาจารย์ตั้งใจจะทำอะไรต่อคะ สร้างความเมตตาให้แก่กล้า หยิบยื่นทุกอย่างให้แก่ประชาชน ประเทศชาติ และศาสนา จะทำประโยชน์ให้แก่มนุษย์คนอื่นจนลมหายใจสุดท้าย เมตตาคือสิ่งที่สูงที่สุดของบุญบารมี นี่คือการสร้างบุญบารมีในรอบสุดท้ายของตัวเอง ว่าไปแล้วก็เป็นการทำเพื่อหลุดพ้นของตัวเอง แปลว่ายังมีตัณหาใช่หรือไม่ ใช่สิ ต้องเข้าใจว่าตัณหาของมนุษย์มีทั้งฝ่ายดีแหละฝ่ายเลว ฝ่ายดีต้องมีความทะเยอทะยาน มุ่งไปสู่ความหลุดพ้น ถ้าไม่มีตัณหา จะพยายามเหรอ ทุกอย่างมันต้องมีตัณหาหมด เขาเรียกว่าตัณหาฝ่ายดี ก่อนหลุดพ้นต้องมีตัณหาทั้งนั้น ตัณหาในที่นี้คือมีความอยากที่จะหลุดพ้น คนไม่มีความมุ่งมั่น ไม่อยาก มันจะเป็นอะไรได้ ไม่งั้นจะมีศาสดามาได้ไง จะมีผู้หลุดพ้นมาได้ไง การเป็นมนุษย์มันดีตรงนี้ สัตว์มันไม่มีความมุ่งมั่น ไม่มีแรงทะเยอทะยาน การเกิดเป็นมนุษย์จึงเป็นการพัฒนาธรรมะของตัวเอง พัฒนาภพชาติของตัวเอง การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นโชคดีที่สุด เพราะมนุษย์มีความทะเยอทะยาน มีเป้าหมาย บั้นปลายชีวิตอาจารย์คิดจะบวชไหม ไม่ต้องการบวช เพราะเชื่อว่าไม่ต้องบวชก็สามารถละภพชาติได้ เราบวชภายใน ไม่ต้องบวชภายนอก เราอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข ช่วยเหลือ เมตตา ไม่ เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดอย่างมีคุณธรรม คำถามสุดท้าย อาจารย์คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะหรือเปล่า ไม่เลย อัจฉริยะเป็นเพียงคำจำกัดความของคนที่เหนือกว่าผู้อื่น เราไม่ได้เหนือกว่าผู้อื่น เรามองค่าของใจมากกว่าวัตถุ ไม่มองวัตถุเหนือใจ คนอาจมองว่าเราเหนือกว่าคนอื่นในเรื่องวัตถุ แต่เรากลับเห็นว่าตัวเองกระจอก ไม่มีค่าเลย ใจของเราที่ต่อสู้มา ที่ฝึกฝนมานั้นสำคัญกว่า วัตถุเดี๋ยวนี้ผุพังไปตามกาลเวลา มันไม่คนทน ไม่ได้งดงามอย่างนี้ไปตลอด สุดท้ายมันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นของไม่เที่ยง แต่สิ่งสำคัญคือใจเรา ดังนั้นใครจะบอกเป็นอัจฉริยะอะไร ไม่สนใจ ไม่เคยเย่อหยิ่งทรนงว่าพิเศษเหนือกว่าคนอื่น สิ่งเดียวที่พิเศษกว่าคือ “กูไม่มีทุกข์” . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 18:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอาล่ะ โพสเสร็จซะที ( เสียเวลา แก้ ว่า มึ้ง ตรึมเลยเฮ้อ  ) เด๋วกระทู้หน้า จะโพส เมื่อ บัวเหล่าที่ 5 เสวนาธรรม กับ ไอ้เสือจำศีล ตอน ---------------------------------------------------------- จาก  ศิลป์ กับ ศีล  และหัวใจของการดีไซน์ ---> ถึง ถ้าพี่บี๋กับนางชีผู้บริสุทธิ์ หยุดมอง รูปสลักเดวิด จิตใครจะ ขุ่นมัว กว่ากัน ? --------------------------------------------------------- มาให้อ่านนะเจ้าคะ ( ถ้าไม่ถูกลบทิ้งไปซะก่อน เอิ๊ก ๆ ) แค่นี้นะ จะไปดู บางรักซอยเก้า แล้ว เลทไปตั้ง ครึ่งชม. เลยนะเนี่ย ^ - ^ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 14 มี.ค. 52 18:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คนมีเงินนี่นะ...นู๋บี-บัวเหล่าที่5 จะมีอาการดังนี้      1.พูดอะไรก็ถูกหมด      2.ร้องเพลงก็เพราะ      3.พูดเสียงดังฟังชัดกว่าคนอื่น      4.ทำอะไรมันก็ไม่ผิด ไม่น่าเกลียด         อย่างบักเหลิมนี่...ก็เช่นกัน มีตังค์ พูดยังไงก็ได้...เป็นผม ผมก็ทำได้วะ สาธุว่ะเหลิม ชาตินี้เป็นทีของเอ็ง..ชาติหน้าอย่าให้ข้ารวยบ้างก็แล้วกัน เองต้องฟังข้าบ้างละโว๊ย..ว่ะ..!? จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 14 มี.ค. 52 20:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ความในใจของ kekzo มีใครคาดเดาได้   คุณอยากให้ลบกระทู้  เราพาลไม่ลบ คุณไม่อยากให้เราลบเราพาลลบ(ดังเช่นกระทู้ก่อนหน้านี้ผมเป็นคน กดแดงเม็ดสุดท้ายเอง  ดังนั้นไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมจึงไวทะยาด เพราะผมรู้ว่ามันจะดับสูญนั่นเอง) คุณจะมาเรียกร้องความสนใจเราพาลไม่สนใจ คุณอยากให้เราเซฟกระทู้นั้นเราพาลไม่เซฟ คุณอยากได้กิ๊ฟเราพาลไม่ให้ ผมไม่เชื่อว่ามนุษย์จะหลุดพ้นเพราะ อาศัยภาษาไปได้หรอกนะครับคุณหนูบี ภาษาเป็นเพียงสมมุติสัจจะที่ทำให้เรา เข้าถึงความจริงในระดับหนึ่งเท่านั้น  ยิ่งใครแสดงวาจา เหลวไหลเลอะเทอะยิ่งห่างไกลจากความเป็นจริง ไม่ใช่อริยะวินัยที่ตถาคตทรงตรัสไว้ คุณจะอยู่ในลัทธิสุขนิยมก็ช่างคุณเถิด หรือจะเป็นเพอเฟคชั่นนิส ก็ตามแต่ใจ  ซักวันที่คุณเริ่มเบื่อหน่ายในความสุขที่ปรุงแต่งขึ้น  ที่คุณหลง ก็แสดงว่าคุณโตขึ้นอีกระดับหนึ่ง  ถ้าคุณตระหนักได้ว่าโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ คุณก็จะเข้าใจโลกและก็ปล่อยวางได้ระดับนึง  จงจำไว้ว่าชีวิตไม่ต้องสมบูรณ์แบบหรืออะไรก็แล้วแต่  คุณอาจจะมีปัญญาคิดเองหรือเห็นแย้งกับผมก็ช่างคุณเถิด  ถ้าคุณชัตอัพและหยุดพิจารณาจะได้ปัญญาที่แท้จริง เพราะปัญญาที่แท้ต้องระเบิดจากข้างใน  มิใช่ฟังเขามาแล้วมาพล่าม เมื่อคุณศรัทธาในตัวเอง  คุณก็จะสามารถศรัทธาในตัวของคนอื่นได้ ศรัทธาในสิ่งที่เขาเป็นและคุณอยากจะเจริญรอยตาม  นั่นคือนิยามอันหนึ่งของผม เพราะผมคิดว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ครับ คุณหนูบี  ดังนั้นผมจึงสนทนาวิสาสะกับคุณ ผมขอจบการสนทนากับหนูบีเพียงเท่านี้  กระทู้หน้าถ้ามีอาจได้สนทนากันใหม่ จากคุณ : บัวเหล่าที่หก (kekzo) - [ 15 มี.ค. 52 00:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณที่ตอบตามตรงนะครับ แต่ผมคิดว่า จริต คุณใฝ่ไปทางปัญญา ไปในทางพุทธ เพียงแต่คุณยังมีศรัทธาไม่พอ ความคิดเห็น จึงมีบาปบ้างบุญบ้างปนๆ กันไป ไปตามความคะนองของความคิด ยังไม่สนใจเรื่องบาปบุญ เอามันไว้ก่อน แต่คุณจะสะสมทั้งสองอย่างไว้ แนวโน้ม การสะสมบาปจะมากกว่าหลายเท่า ถ้าจะแก้คุณก็จะต้องระวังมากขึ้น ผ่านไปสักระยะหนึ่ง คุณจะเข้าใจ เอง วันนั้น ยังไม่ใช่วันนี้ ยังไม่ต้องตอบอะไร ผมเพียงแต่เล่าให้ฟัง สักวันหนึ่ง คุณจะรู้เองครับ ผมเพียงแต่ผ่านมา ในช่วงแวปหนึ่งของคุณเท่านั้น ก็พยายามทำให้ดีที่สุดแก่คุณได้ เท่านี้ ขอให้เจริญในธรรมนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 09:08:19 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 09:07:32 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 15 มี.ค. 52 09:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ถึง คุณน้องเกิดฯ แหม ๆ ทำไม ตอนคุณพี่อ่านบทความเรื่องบักเหลิม แล้ว คุณพี่ไม่ยักกะมีความรู้สึกแบ่บคุณน้องล่ะหว่า จะมีก็แต่ "เฮ้ยจริงด้วย"   " เออเข้าท่าแฮะ " และ   " อ้าวววเหมือนตูเลยว่ะ" ไม่งั้นก็ " แหม ? คู่มือมนุษย์ นี่มันมีดีที่ตรงไหนกันนะ ถึงเปลี่ยนจิ๊กโก๋ปากซอยแบบบักเหลิม จากเดิมได้ขนาดนี้ สงสัยต้องรีบไปควานหามาอ่าน มั่งแย้วววววว " อืม...แปลกจังเลยเนอะ ? ตัวหนังสือเดียวกันแท้ ๆ ทำไม คุณพี่ กับ คุณน้อง   ถึงปรุงแต่ง ไปได้ ต่างกันน๊อออ อะไรที่ทำให้เกิดความต่าง ? แล้ว แบบไหน คิดแล้ว ดวงจิตมันแจ่มใสกว่ากันหนอ ? และ แต่ละแบบ คิดแล้ว อันไหน มันจะก้าวหน้า อันไหน คิดแล้ว มันจะ ถอยหลังล่ะหว่า อิอิ อ่าน คห.35 ของคุณน้อง แล้ว พี่อยากจะบอกคุณน้อง เหลือเกิน ว่า "จากการอ่านเนื้อหาเรื่อง เหลิม ร่องขุ่นฯ คนที่มีความพร้อม ในหลายด้านเท่านั้น จึงจะสร้างภาษา และอารมณ์ เช่นนี้ได้... ดังนั้นบักเหลิมจึงถูกคุณน้องอิจฉา จากชีวิตคุณน้องที่พบทุกข์มามาก พอได้สัมผัสคำพูดของบักเหลิมมาเป็นลักษณะดังกล่าว ทำให้...อนุสสัยของคุณน้องมันจึงผุดขึ้นมาเองด้วยแรงริษยา " อุ๊ยต๊ายยยยยย  ทำไมมันคุ๊นคุ้นนนนนนน จังอ่ะ นี่คุณพี่เคยได้ยินที่ไหนน๊อออ ขออภัยแก่แล้วเริ่มเลอะเลือน อิอิ อ้อ ขอบใจนะยะ สำหรับอุทาหรณ์เรื่อง เงิน ๆ ทอง ๆ กระดาษสีม่วง ๆ เทา ๆ นี่มันมีอิทธิฤทธิ์มากจังแฮะ นอกจากมันจะใช้ซื้อ ปัจจัยสี่ ได้แล้ว มันยังวิเศษวิโสขนาดบันดาลอะไร ๆให้เรา ได้อีกตั้งหลาย ๆ อย่างเลยเนอะ แต่ช่างมันเหอะ ไงเจ้ก็ไม่ได้ใช้เงินของบักเหลิมซื้อข้าวกินนี่หว่า เค้าจะรวยจนแทบสำลักไงก็ช่างเขาเถอะ เจ้ไม่สน เจ้ สน เฉพาะ กิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ กิ๊ฟจาง  นางจร    น่ะเข้าใจ๋ บ่  คุณน้อง   5555 แล้ว คห. 11 ที่ใครก็ไม่รู้ สัญญาว่า จะให้กิ๊ฟเจ้น่ะ อย่าลืมก็แล้วกัน โกหกนี่มัน ผิดศีลนะไอ้น้อง ถ้าเดือนหน้าให้กิ๊ฟช้า เจ้จะคิดดอกเบี้ย ร้อยละ ยี่สิบ ด้วยนะ เอิ๊ก ๆ ( ยิ่งข้ามภพข้ามชาติ ดอกเบี้ยเก๊าะยิ่ง ทวีคูณณณณณณ หุหุ ) . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 15 มี.ค. 52 17:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถึง คุณ kekzo  คห.36 อ้าวววววววววววววววววววววว คุณเป็น คนสุดท้าย ใน "แก๊งสามช่า" ที่ เขี่ย  กระทู้อิฉันทิ้งหรือนี่ ช่าง ใจร้าย เสียนี่กระไร  ? นี่ดีนะที่อิฉันเหลือบไปเห็น กิ๊ฟ อันล่าสุด ที่คุณ( อุตส่าห์ ) หยิบยื่นให้ก็เลยโกรธคุณไม่ลง อย่างน้อยเดือนนี้ก็ยังไม่เคยมีใคร ให้กิฟท์อิฉันสามอันรวดดดดด( ในกระทู้เดียวกันของอิฉัน ) นี่เนอะ ดังนั้น คุณจึงยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีประโยชน์กับอิฉันอยู่ หุหุ อืม...อิฉันมักจะขบขันกับความในใจ ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน ( แต่ละคน )เสมอแหล่ะคุ๊ณ เฮ้อ จิง ๆ คน กับ แมว นี่มันก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอกนิ เวลาเราร้องเหมียว ๆ เรียกหา มั๊นก็ไม่มาให้เห็น แต่พอเราทำเป็นไม่ใส่ใจ เท่าไร มันกลับมาเคล้าเคลียนัวเนีย พันแข้งพันขาจนน่าเตะ นี่แหล่ะ ความเหมือน ของ คน กับ แมว ล่ะ อะไรที่เราอยากให้มันทำ มันจะไม่ทำ ก็ถ้าเรารู้อย่างนี้ แล้ว.... ทำไมเราจะอาศัย จริตหกฯ มาเป็นเครื่องมือ หลอกใช้ มันไม่ได้ล่ะเจ้าคะ อิอิ อืม...แต่ แมวอย่างคุณ คงเป็น คิตตี้น้อยกลอยใจไม่ได้หรอกนะ ( อย่างคุณน่ะมัน ไอ้เจ้าการ์ฟิลส์ตัวแสบบบบบ ) หนอยยยย อ่านเอง โหวต(ลบ) เอง  แล้วก็  แอบ เซฟไว้เอง แสนรู้ ซะเหลือเกินนะพ่อคู๊ณ ก็ถ้ากระทู้นั่น มันแสลงใจ จนต้องลบทิ้ง ในเมื่อ จงใจจะทำให้มัน ดับสูญ ไปจากโลกไซเบอร์ แล้ว ทะลึ่ง แอบเซฟ เก็บไว้เป็นที่ระลึกทำไม มิทราบ เช๊อะ อิฉันเอง ก็เชื่อ(ครึ่งไม่เชื่อครึ่ง)เหมือนกันเจ้าค่ะ ว่า ศาสนาจะทำให้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน( ทุก ๆ คน ) หลุดพ้นได้ ดังนั้น จะ ภาษา หรือศาสนา มันก็แค่เครื่องมือ ที่อิฉันเอาไว้ใช้สอยหาประโยชน์ เท่าที่ สติปัญญา อิฉันจะรู้จักศึกษาหาวิธีเอาไปใช้ได้ มันก็เท่านั้น นอกจากอิฉันจะเป็น คนของลัทธิเสพสุข กับ เปอร์เฟคชั่นนิสต์ และ  เฟมินิสต์ แล้ว อิฉันยัง เลือก ที่จะเป็น นาร์ซิซัส มากกว่า โกล์ดมุนด์ นะ ที่สำคัญ เป็นปัจเจก ด้วย อ่ะ เป็น ปัจเจกแบบปุถุชนคนธรรมดา ที่ไม่ใส่ใจ กับวินัยของอริยะ แต่ใส่ใจแค่ว่า วิวัฒนาการของอิฉัน นั้น มันต้องเติบโต เท่าที่ อิฉัน อนุญาต ให้มันโต ไว้ว่าง ๆ ถ้าไม่ขี้เกียจเกินไป อิฉันจะ ...อ้าปาก....พล่าม และ เม้าส์แตก ให้ฟัง เรื่อง นิยามการใช้ชีวิตของอิฉัน กับความสมบูรณ์แบบ และความศรัทธา ตลอดจน กลไกการป้องกันตัวเองทางจิตวิทยา จากเจ้าสองสิ่งนี้ ใน " หนังสือที่เปลี่ยนแปลง แนวคิด และ ชีวิต  ของข้าพเจ้า " แล้วกันนะเจ้าคะ คุณบัว...เหล่าที่ หก ...อิอิ ปล. บัวเหล่าที่ หก นี้ ก็ไม่ใช่พุทธพจน์ ที่ตถาคตทรงตรัสไว้เช่นกัน นะเจ้าคะ ถ้าคิดจะใช้นามแฝงสไตล์นี้ กรุณาจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้อิฉันด้วย มิฉะนั้น อิฉันจะฟ้องศาลไคฟง ! เข้ามาเพิ่มเติมแก้คำว่า ในกระทู้เดียวกัน   เป็น "ในกระทู้เดียวกันของอิฉัน " . แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 08:37:56 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 08:35:53 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 15 มี.ค. 52 17:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ถึง  คุณ จักรแก้ว คห.37 ว่าง ๆ ถ้ามีโอกาส ( และไม่ขี้เกียจเกินไป ) อิฉันจะโพส ศีลข้อ 4 ที่อิฉันแบกไว้ กับเรื่อง เมื่อ บัวเหล่าที่ 5 ฯ ตอน  จาก วาจาสิทธิ์ ที่ ไป ลิขิต ชีวิตชาวบ้าน ---> ถึง ใบเหลืองที่ได้รับแจกไว้ ในลานธรรมเสวนา มาให้อ่านก็แล้วกันเจ้าคะ อิอิ เฮ้อ  ความในใจของ บัวเหล่าที่ 5  มีใครคาดเดาได้   คุณอยากให้อิฉันมีศรัทธา เราพาลเขี่ยมันทิ้ง คุณไม่อยากให้เราตอบ เราพาลจะตอบ ถ้าคุณอยาก ให้เราบันยะบันยัง วจีกรรม เราพาลแกว่งปากหาเท้า แหม่ ? สำนวนคุ้น ๆ แฮะ อิอิ ปกติอิฉันใช้ตัวหนังสือ ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของตัวเองนะ และความรู้สึกนึกคิดของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน มันจำเป็นต้องเหมือนกันหรือ ถ้าคุณศรัทธาในวัดร่องขุ่นแล้วอิฉันไม่ศรัทธา แต่กลับไปชื่นชมวิหารเซนต์ปีเตอร์ มันผิดหรือไม่ และถ้าสังเกต การตั้งและตอบ กระทู้ ของอิฉัน แม้อิฉันจะก้าวร้าว และ แกว่งปากหาเท้า แค่ไหน แต่ธรรมเนียมปฏิบัติในการเขียนกระทู้ของอิฉันคือ 1.ห้ามพูดโกหก เพราะมันไม่เพียงแต่ผิดศีลข้อ 4 เท่านั้น   แต่มันเหมือนเราดูถูกตัวเองด้วย ทำไม่ลง 2.ยอมรับ ความคิดต่าง เสมอ แม้ว่าจะไม่เห็นด้วย เพราะอิฉัน ไม่ใช่ศรัทธาจริตชนผู้เปี่ยมล้น ที่ชอบเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตชาวบ้าน ให้เป็นไปตามตัณหา (ความอยาก) ของตน 3.ไม่พูดคำหยาบ(เกินกว่าที่จะยอมรับได้ ) แต่มักจะพูดให้คิด ส่วนคนอ่านจะคิดไปทางไหน ก็แล้วแต่ขันธจริตของเขา ล้วน ๆ   ที่สำคัญอิฉันไม่เคยประณาม sinv ตำหนิใคร ไม่ว่าจะ พระเยซู พระอัลเลาะห์ หรือ พระพุทธเจ้า ก็แค่พูดทุกอย่างตามที่รู้สึก และ เอา ตรรกะมาพูดให้คิด มันก็แค่นั้น ว่าแต่ อะไรคือบุญ อะไร คือบาปล่ะเจ้าคะ อิอิ? ถ้า บุญ คือ เครื่องชำระกิเลส ทำให้ จิตแจ่มใส งั้น บาป ก็คือ ตัวทำให้เกิดกิเลส ทำให้จิต ขุ่นมัวงั้นสิ ? แล้วถ้าตลอดเวลาที่อิฉันปรุงแต่งตัวหนังสือ ขึ้นมานั้น จิตของอิฉันมิได้ขุ่นมัว หรือ คิดอะไรชั่ว ๆ นอกจากมีอารมณ์ขันพิเรนทร์ เหลือเฟือ มากกว่า ชาวบ้านเล็กน้อย อย่างนี้อิฉัน จะสะสมบาปหรือ เปล่า หนอ ? แล้ว ถ้า ตัวหนังสือที่อิฉันเขียนขึ้นมานี้ ทำให้จริตคนอ่านปรุงแต่งไปในทางที่ขุ่นมัว ใครกันล่ะ ที่ต้องรับบาปนั้น อืม...ถ้าคนที่ปรุงแต่งไม่อยาก รับบาป นั้น งั้นอิฉันก็ยินดีจะ รับบาป แทนเองก็ได้เจ้าค่ะ แต่ เอ...? จะทำยังไงให้อิฉัน รู้สึกบาป( ขุ่นมัว ) แทนคนเหล่านั้นได้ล่ะเจ้าคะ อิอิ น่าขำแฮะ  อิฉันนึกถึง คห.4   ในกระทู้ เมื่อ พุทธเทียม ...ถก... กับ พุทธแท้   http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7447625/Y7447625.html จังเลยอ่ะ  ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ ว่าข้อความล่อแหลมในนั้น จะยังมี คนหน้ามืด? มาถูกใจให้กิ๊ฟ ในขณะที่ ข้อความเดียวกันนี้ มักจะทำให้ศรัทธาจริตชนขุ่นมัว แล้วงี้ คุณคิดว่า ใครจะได้บุญ ( จิตแจ่มใส ) ใครจะ ได้บาป ( จิตขุ่นมัว ) กันหนอ ? คนอ่าน อย่าง ไอ้หมอนั่น หรือ เหล่าศรัทธาจริตชนผู้เปี่ยมล้น ล่ะเจ้าคะ ? ต่างคน ต่างจิต คิดต่าง ต่างคน ต่างความ ต่างเห็น ต่างคน ต่างโต ต่างเป็น ต่างคน จึงเห็น ต่างกัน เข้ามาเพิ่ม คำว่า ตำหนิ กับ กลอนท้ายข้อความ (  เพื่อความ   สมบูรณ์แบบ   ของ...ชิ้นงาน.... แหะ..ๆ ) . แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 08:45:08 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 08:39:50 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 15 มี.ค. 52 17:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อืม...อันนี้ เราไปวัดทำไม ? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7601287/Y7601287.html นี่ก็ตรง คอนเซปต์ ของกระทู้นี้ เลยไปก๊อปของชาวบ้านมาวาง เผื่อมันจะช่วยส่งเสริมให้  กระทู้อิฉัน มี คลาสสส์   และ ประเทืองปัญญา ขึ้นมามั่ง แหะ ๆ   เอาล่ะ  ขออนุญาต  ตัดริบบิ้น ปิดกระทู้  เจ้าค่ะ ไว้เจอกันใหม่ในกระทู้หน้า...( ถ้าเรายังมี กรรม  ต่อกัน ) อิอิ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 15 มี.ค. 52 17:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พล่ามมันอยู่คนเดียว เหมือนคนสติไม่ค่อยดี จากคุณ : free wind - [ 15 มี.ค. 52 20:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ก็ผมอิสา หรือ อิจฉา เขาจริงๆ มีเงินอารมณ์ยังซื้อได้ สร้างได้จริงๆ..ถ้าผมมีเงินขนาดเขานะ  เชือไหมนู๋บี...ผมว่า ผมสำเร็จโสดาบัน ไปตั้งสิบปีที่แล้วละ     เพราะผมจะใช้เงินนี่นะ ตัดโซ่.. ตัดห่วง.. ปลดภาระ..ที่เป็นสิ่งของ และตัวบุคคล...ให้สิ้นซากกกกกกก...ไปเลยทีเดียวครับ..!แล้วท่องไปแต่ผู้เดียวในโลกกว้าง แบบไม่มีภาระใดเลยๆๆสบายจริงๆๆๆๆไม่มานั่งสร้างโบสถ์ ศาลา อยู่อีกแล้ว..(บารมีใครบารมีมันครับ)    พระ หรือ นักบวช นักปฎิบัติที่แท้จริง เป็นนักปฎิบัติจิตจริงๆ .. เขาจะไม่ยอมให้มีห่วงต่อจิตใจเขาเลย เวลาบวช...มิฉนั้น สมาธิไม่มีทาง ไปได้ไกล เพราะถึงจุดหนึ่ง ที่ชีวิตก็ต้องทิ้ง ไม่เสียดาย ไม่กลัวตาย ซึ่งเขาต้องพบเจอ ในเวลานั่งสมาธิ เขาจะไม่สามารถผ่านจุดนี้ไปได้เลย แล้วจะข้ามทุกข์ไปได้ยังไง เพราะจิตมันยังไม่ สมารถสัมผัสกิเลสที่ละเอียด ที่รออยู่ข้างหน้าได้นี่ครับ(ชักพูดเกินภูมิ)   ฉนั้น เมื่อจิตสงบ มานั่งห่วง ทองคำ เพชร ลูก เมีย จะเป็นไร ไหมหนอ...ก็เอวังละครับ...ไม่ต้องเอ่ยถึงชีวิตซึ่งตัดได้ยากยิ่งนัก ที่จะพบเจอในวันข้างหน้าของนักปฎิบัติ. แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 21:03:51 จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 15 มี.ค. 52 20:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาลงชื่อครับ เดี๋ยวไว้จะกลับมาอ่าน :) จากคุณ : mammord072 - [ 16 มี.ค. 52 10:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถึง คุณคนที่มี(แต่ )สติ... คห. 42 ขอบคุณที่ให้เกลียด ? เข้ามาเพิ่ม เรทติ้ง อืม...ในเมื่อคุณรำคาญ การพล่าม ของอิฉัน งั้นอิฉัน ไม่ พล่าม กะคุณก็ได้เจ้าค่ะ แต่จะโพส รูปนี้ไว้ ให้ ดูต่างหน้านะเจ้าคะ อิอิ . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 16 มี.ค. 52 18:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คำเตือน !!!!!!! . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 16 มี.ค. 52 18:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 47 โอเค้  ต่อไปคือการ พล่ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ประกาศ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อทราบ อิฉันขอใช้ อภิสิทธิ์ ความเป็น เจ้าของ กระทู้ มาเม้าส์แตกในกระทู้ ตัวเองนะเจ้าคะ ถ้า ท่านใดไ ม่อยากโดนตัวหนังสือของอิฉัน กระแทกลูกตา โปรดจงใช้ สติ ของท่านเหนี่ยวรั้ง ตัวเองไว้ ไม่ให้ คลิ๊กเข้ามาอ่าน แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็ ทนอ่าน !  ( อ่านนาน ๆ ก็ได้  ช่วงโปรโมชั่น อิฉันยังไม่เก็บค่าชม ) ถึง คุณน้องเกิดฯ แล้วแต่อ่ะ ว่า คน ๆ นั้น ปฏิบัติ เพื่อ อะไร ? ต้องตอบตัวเองให้ได้ ไม่ใช่ไปตอบ แมว ที่ไหน อย่างเจ้ เนี่ย ปฏิบัติ เพื่อ เจริญสติของตัวเอง  ( เพราะเจ้เป็นสาวสวยสติแตก อิอิ ) ซึ่งเจ้พอใจแค่ระดับนี้ ส่วน นิพพาน น่ะรอคิวไปก่อน(  เจ้ยังขี้เกียจ) ด้วยเหตุนี้ นิพพาน จึงยังไม่ได้รับเกียรติ ให้อยู่ในสายตาของเจ้  ในตอนนี้ เข้าใจ๋ ? ยังอยากเดินชมนกชมไม้ ในป่า แห่งอวิชชา อยู่จ้า ( กลัว เจ้างูร้ายในสวน อีเดน จะเหงา  อิอิ ) ถึง คุณ ช้างน้อย คห. 44 นี่ ๆ อ่านกระทู้ "จาก ศิลป์ กับ ศีล ฯ"     ทันไหมล่ะเจ้าคะ ถ้าไม่ทัน ไปอ่านใน blog อิฉัน ได้นะเจ้าคะ ^ - ^ เฮ้อ ...สงสัย อิฉัน ต้องเปลี่ยน จาก ธรรมะ แนวอินดี้ มาเป็น ธรรมะแนวใต้ดิน  ซะล่ะมั้ง โผล่มาโพสบนดินทีไร เหล่าศรัทธาจริตชน ตบะแตก จนต้อง โหวต ลบทิ้ง ทุ๊กที เอิ๊ก ๆ นี่ ๆ กิ๊ฟ หมดยังอ่ะ ถ้ายัง เอามาเซ่น คุณบัวผ่อง สัก อันสองอัน สิจ๊ะ พ่อรูปหล่อออ อิอิ . แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 18:02:52 จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 16 มี.ค. 52 18:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ถึง คุณ โหงพราย ถึงคุณไม่ได้โพสในกระทู้นี้  อิฉัน เก๊าะจะพูดถึงคุณ มีอะไรป่ะ ? ( รู้น่า ว่า จมูกไว อย่างคุณ ต้องเข้ามาอ่าน อิอิ ) ขอบใจสำหรับ อีเมล์ ที่ ( อุตส่าห์ ) ฝากเพื่อนส่งมาให้ หลังไมค์ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกจ้า เพราะถึง หลังไมค์ไม่ได้ อิฉัน ก็หาเรื่อง แหกปากมันหน้าไมค์ นี่แหล่ะ เกรียนอยู่แล้วนิ อิอิ เฮ้อ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่า คนฉลาด ๆ คมกริ๊บเป็นมีดโกน อย่างคุณ จะ ซื่อ( บื้อ ) เอ๊ย ซื่อ ต่อโลก ขนาด พลาดท่า โดน ริบ อมยิ้ม ? แหม ? ดูซิ อิฉันล่ะเสียใจจริง ๆ  อดได้ กิ๊ฟ( จากคุณ ) เพิ่ม เลย 55555 อ่ะ ส่วนข้างล่างนี้ ข้อความที่ส่ง หลังไมค์ ถึงคุณไม่ได้ งั้นก็เอามาประเคนให้อ่าน หน้าไมค์ แล้วกันนะ  เอิ๊ก ๆ --------------------------------------------------- หวัดดีเจ้าค่ะ คุณโหงพราย... เอ๊ย ทั่น......... 5555 ไง ?  สงครามครูเสด หนนี้ สะบักสะบอมมากไหมเจ้าคะ ? โถ ๆๆๆๆ ถ้า เลือดตกยางออก ก็วิ่ง ขึ้นมาบนภู มาขอ ยา กะเภสัชสาวใจดี อย่าง นู๋บี ได้นะค้าาาาา ( นู๋บีมียาเบื่อ เหลือในสต๊อกเพียบบบบ  หุหุ ) อ้อ ไหน ๆ ที่ผ่านมาก็มี โหงพราย เอาลิ้งค์ มายัดเยียดให้ อิฉัน อ่าน หลังไมค์( จนตาแฉะ )แล้วนิ งั้นวันนี้  นู๋บี ก็ขอเลียนแบบมัน มั่งจิ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K7583877/K7583877.html ลองอ่านดูนะเจ้าคะ 555 แล้วว่าง ๆ จะไปตั้งกระทู้ แถวโต๊ะศาสนา มากระแทกลูกตาทั่น... นะค้าาาาา แต่ตอนนี้ขออนุญาตไปเพ่นพ่านแถวถนนนักเขียน และ    นั่งบนภูดูเสือกัดกัน ก่อน  กะลังมันส์ เอิ๊ก ๆ ปล. อ้อ นู๋บี ( คิดว่า ) ตัวเองยังคงเป็นโรคหัวใจ ( มักง่าย ) เหมือนเดิม เจ้าค่ะ ได้โปรดอย่ามา  แว้ด ๆ  ใสนู๋บีเลยนะค้าาาา ฮือ ๆ ...เหอ...เหอ... ----------------------------------------------------------------------------- . จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 16 มี.ค. 52 18:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 นู๋บี...กำลังสร้างกระแสที่ใช้เหตุผล มีหลักการ..เขาเรียกใช้ความสามารถเฉพาะตน ...หายากๆๆๆๆ...ใครก็ทำลายยาก..!    เพราะต้องทำลายด้วยเหตุผลเช่นกัน...ทนอ่านก็จะได้ความรู้หลายด้าน อย่าพลาดนะจ้ะ นู๋บี..ยึดหลักไว้ให้แน่น ....หมายถึงกฏกติกาพันทิพนะครับ. จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 17 มี.ค. 52 07:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เคยมีกระทู้ห้องกล้องถามว่า วัดร่องขุ่นทำไมถ่ายรูปมายังไงก็ไม่สวยเท่าไปดูด้วยตาตัวเอง แต่รูป #2 สวยมากครับ มันต้องไปถ่ายตอนโพล้เพล้ๆ นี่เอง จากคุณ : ของเล่นใหม่ - [ 20 มี.ค. 52 19:06:32 ]