ความคิดเห็นที่ 1 สัมโมทนียกถา (อ่านว่า สัมโมทะนียะ-) แปลว่า ถ้อยคำอันเป็นที่บันเทิงใจ, คำพูดที่ทำให้ประทับใจ เรียกว่า อนุโมทนากถาก็ได้ สัมโมทนียกถา ใช้เรียกการที่ภิกษุพูดแสดงความขอบคุณหรือกล่าวถึงประโยชน์และอานิสงส์ของความดีหรือบุญกุศลที่ทายกทายิกาได้ทำ เช่นถวายอาหาร สร้างกุฏิ สร้างหอระฆังไว้ในพระพุทธศาสนาว่า กล่าวสัมโมทนียกถา สัมโมทนียกถาเป็นเหตุให้ผู้ทำบุญนั้นเกิดความแช่มชื่นเบิกบาน เกิดความอิ่มใจในผลบุญที่ตนทำและปรารถนาจะทำบุญเพิ่มพูนอีก การกล่าวสัมโมทนียกถาเป็นธรรมเนียมของพระสงฆ์มาแต่โบราณ โดยกล่าวเป็นภาษาไทย ใช้เวลามากน้อยแล้วแต่ผู้กล่าว และปกติจะกล่าวก่อนที่จะอนุโมทนาเป็นภาษาบาลีหรือที่รู้จักกันว่า ยถา-สัพพี อ้างอิง  :  พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ประเภทของการอนุโมทนา   ถ้อยคำที่พระสงฆ์สวดอนุโมทนากถานั้น แยกเป็น ๒ ประเภท คือ บทอนุโมทนาทั่วไป หรือ สามัญอนุโมทนา และบทอนุโมทนาเฉพาะพิธี หรือวิเศษอนุโมทนา บทอนุโมทนาทั่วไป หรือสามัญอนุโมทนา ได้แก่บทที่พระสงฆ์สวดตอนจบพิธี เมื่อมีการสวดหรือเจริญพระพุทธมนต์ หรือพิธีที่ทายกถวายสิ่งของตามพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา เช่น ถวายภัตตาหาร ถวายเครื่องไทยธรรม เป็นต้น คาถาที่พระภิกษุใช้สวดในการอนุโมทนาทั่วไปตามที่ได้ยินได้ฟังกันอยู่เป็นประจำนั้นได้แก่ บท “ยถา วริวหา ฯลฯ” และ “สัพฺพีติโย ฯลฯ” ตลอดจน “ภวตุ สพฺ ฯลฯ”  ไปจนจบ บทอนุโมทนาเฉพาะพิธี หรือ วิเศษอนุโมทนา ได้แก่บทอนุโมทนาที่พระสงฆ์ใช้สวดแทรก เมื่อจบคำว่า อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ ก่อนจะขึ้นบทว่า “ภวตุ สพฺ....” เนื่องจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามิได้ทรงวางระเบียบเกี่ยวกับเรื่องบทอนุโมทนาไว้ จึงเป็นหน้าที่ของพระภิกษุสงฆ์ ผู้จะทำการอนุโมทนา ต้องเลือกบทพุทธธรรม ที่มีเนื้อความตรงหรือเกี่ยวเนื่องกับงานพิธีนั้น ๆ เช่น ยสฺมิง ปเทเส....ฯลฯ                                             ใช้กับ การทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เปิดที่ทำงานใหม่ โส อตฺถลทฺโธ...สา อตฺถลฺธา...เต อตฺถลทฺธา...ฯลฯ      ใช้กับ ทำบุญวันคล้ายวันเกิด อทาสิเม...ฯลฯ                                                    ใช้กับ  ทำบุญอุทิศให้ผู้ตาย จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในงานประกอบพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนานั้น มีคาถา หรือถ้อยคำที่พระภิกษุต้องสวด ที่ขาดเสียมิได้ คือ อนุโมทนากถา ซึ่งท่านจะสวดตอนสุดท้ายก่อนเสร็จพิธีสงฆ์ทุกครั้ง ชาวบ้านเรียกว่า “พระให้พร” และชาวบ้านก็จะตั้งใจรับพรพระ คือ บทขึ้นต้นที่คนส่วนมากพูดกันติดปากว่า ยถา – สัพพี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสให้พรพระอานนท์ ก่อนที่พระองค์จะเสด็จดับขันธปรินิพพานว่า “พระอานนท์ตั้งเมตตา ทางกาย วาจา ใจ ในพระองค์มาตลอดกาลนาน ได้ชื่อว่าทำบุญไว้แล้ว จงเริ่มตั้งความเพียรเถิด จะเป็นผู้สิ้นอาสวะโดยพลัน” (มหาปรินิพพานสูตร มก. ๑๓/๒๗๙, มจ. ๑๐/๑๑๓) หลังจากพุทธปรินิพพานแล้ว พระอานนท์ก็ตั้งความเพียรจนได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ตามพรที่พระพุทธองค์ตรัสให้ไว้ อีกตัวอย่างหนึ่ง คือ พระองคุลิมาล เห็นหญิงครรภ์แก่ แต่คลอดบุตรไม่ได้ ปรารถนาอนุเคราะห์หญิงนั้น หลังกลับจากบิณฑบาตฉันภัตตาหารเสร็จแล้ว เข้าไปเฝ้ากราบทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ตรัสให้องคุลิมาลกลับไปหาหญิงนั้นแล้ว ตั้งสัจวาจาว่า “ตั้งแต่เราเกิดแล้วในอริยชาติ จะได้แกล้งปลงสัตว์จากชีวิตหามิได้ ด้วยสัจวาจานี้ขอความสวัสดี จงมีแก่ครรภ์ของน้องหญิงเถิด” (อังคุลิมาลสูตร มก. ๒๑/๑๔๘, มจ. ๑๓/๔๒๑) พระองคุลิมาล ทำตามที่พระบรมศาสดาตรัสสอน หญิงมีครรภ์แก่ก็คลอดบุตรโดยง่าย ดังนั้น การให้พร หากกระทำถูกต้องตามหลักธรรม ก็จะเป็นพิธีกรรมที่มีความศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่ควรกล่าวคำให้พรโดยเจตนาล้อเล่น เช่น “ขอให้ท่านมีอายุยืนหลายหมื่นปี” เพราะจะทำให้การให้พรกลายเป็นของเล่น สนุกสนานไป จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สัมโมทนียกถา กับ อนุโมทนากถา มีความหมายเดียวกัน คือ ถ้อยคำสำหรับกล่าวแสดงความยินดี ความพอใจ เป็นคำกล่าวตอบทำนองเดียวกับคำว่า “ขอบใจ” จะต่างกันก็แต่คำว่า “ขอบใจ” ผู้กล่าวใช้เมื่อมีผู้ปฏิบัติสิ่งชอบใจแก่ตนโดยเฉพาะ ส่วนสัมโมทนียกถา ใช้กล่าวเมื่อเห็นชัดว่า มีบุคคลประกอบกรรมดี เป็นกุศลต่อตัวเองหรือต่อสังคม เป็นคำกล่าวสนับสนุน ส่งเสริมให้ภูมิใจในการกระทำนั้น พร้อมกับขออานุภาพคุณของพระรัตนตรัย คุณธรรมความดีนั้นให้คุ้มครองป้องกันภัยพิบัติอย่างที่ชาวบ้านเรียกว่า “ให้พร” การกล่าวอนุโมทนาสำหรับพระภิกษุนั้น เป็นพระบรมพุทธานุญาตที่พระพุทธเจ้าตรัสให้ภิกษุสงฆ์ถือเป็นหลักปฏิบัติและเป็นขนบธรรมเนียมประพณีที่ต้องทำเป็นกิจวัตรประจำ ซึ่งมีปรากฏหลักฐานในพระวินัยปิฎก จุลวรรค วัตตขันธกะ (มก. ๙/๓๔๓, มจ. ๗/๒๒๘) “ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้อนุโมทนาในโรงฉัน” “ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุผู้เถระอนุโมทนาในโรงฉัน” “ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุเถรานุเถระ ๔ – ๕ รูป รออยู่ในโรงฉัน” จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อครั้งสมัยพุทธกาล  พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสอนุโมทนาคาถา ซึ่งมีหลักฐานในพระวินัยปิฎก มหาวรรค เภสัชชขันธกะ (มก. ๗/๑๐๑, มจ. ๕/๘๗) สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในพระนครพาราณสี ตามพระพุทธภิรมย์แล้ว เสด็จพระพุทธดำเนินมุ่งไปทางอันธกวินทชนบท พร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ประมาณ ๑,๒๕๐ รูป ครั้งนั้น พราหมณ์ผู้หนึ่ง ได้ถวายข้าวต้ม และขนมปรุงด้วยน้ำหวานมากมายด้วยมือของตน โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสวยเสร็จ ล้างพระหัตถ์แล้ว ทรงนำพระหัตถ์ออกจากบาตร ห้ามภัตรแล้วจึงนั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระพุทธพจน์นี้กับพราหมณ์ ผู้นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งว่า “ดูก่อนพราหมณ์ ข้าวต้มมีคุณ ๑๐ อย่าง ๑๐ อย่างเป็นไฉน คือ ผู้ให้ข้าวต้ม ชื่อว่าให้อายุ ๑ ให้วรรณะ ๑ ให้สุข ๑ ให้กำลัง ๑ ให้ปฏิภาณ ๑ ข้าวต้มที่ดื่มแล้วกำจัดความหิว ๑ บรรเทาความกระหาย ๑ ทำลมให้เดินคล่อง ๑ ล้างลำไส้ ๑ ย่อยอาหารใหม่ที่เหลืออยู่ ๑ ดูก่อนพราหมณ์ ข้าวต้มมีคุณ ๑๐ อย่างนี้แล” พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นตรัสเวยยากรณภาษิตนี้แล้ว จึงตรัสอนุโมทนาคาถาดังต่อไปนี้ คาถาอนุโมทนา ทายกใดถวายข้าวต้ม โดยความเคารพตามกาลแก่ปฏิคาหกผู้สำรวมแล้ว ผู้บริโภคโภชนะอันผู้อื่นถวาย ทายกนั้นชื่อว่าให้ซึ่งสถานะ ๑๐ อย่าง แก่ปฏิคาหกนั้น อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ ย่อมเกิดแก่ปฏิคาหกนั้น แต่นั้น ข้าวต้มย่อมกำจัดความหิว ความกระหาย ทำลมให้เดินคล่อง ล้างลำไส้ และย่อยอาหาร ข้าวต้มนั้นพระสุคตตรัสสรรเสริญว่าเป็นเภสัช เพราะเหตุนั้นแล มนุษยชนที่ต้องการสุขยั่งยืน ปรารถนาสุขที่เลิศ หรืออยากได้ความงามอันเพริศพริ้งในมนุษย์ จึงควรแท้เพื่อถวายข้าวต้ม จากพระคาถาจะเห็นได้ว่า การกล่าวสัมโมทนียกถา ก็เพื่อยังความปีติเบิกบานใจ ประทับใจ เพิ่มความเลื่อมใสศรัทธาแก่เจ้าภาพผู้เป็นทานบดี เป็นการรักษาบุญหลังจากได้ถวายทานไปแล้ว ให้เกิดความชุ่มชื่นใจ และทำให้ทานบดีเกิดแรงบันดาลใจที่จะสั่งสมบุญบารมีต่อเนื่องให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในการกล่าวสัมโมทนียกถา มีหลักในการกล่าว ๓ ขั้นตอน คือ ๑. ปรารภเหตุ ได้แก่ เริ่มต้นบอกถึงความรู้สึกของตน เนื่องในเหตุใดเช่น ยินดีในการต้อนรับ การได้รับหรือเลื่อนยศ ตำแหน่ง การมอบหรือรับสิ่งของ ฯลฯ ถ้ากล่าวไว้อาลัยผู้จากไป ก็เท้าความถึงความดีของผู้ที่จากไป เป็นต้น ๒. กล่าวยกย่อง หมายถึง แสดงการยกย่องผู้นั้น โดยกล่าวถึงความดีของเขาตามความเป็นจริง ๓. คล้องน้ำใจ เนื่องจากผู้พูดเป็นพระ ดังนั้นก็ต้องใช้คำของพระเป็นเครื่องคล้องใจผู้นั้นไว้ คำของพระ ก็คือ ข้อคิด คติธรรมสั้น ๆ ที่เหมาะสมกับเหตุการณ์นั้น ๆ และลงท้ายด้วยการให้พร คติธรรมกับคำอวยพร ถือว่าเป็นมาลัยอันประเสริฐที่มอบให้เป็นการคล้องใจของผู้ฟัง ส่วนในการเรียบเรียงบทกล่าวสัมโมทนียกถานั้น สำหรับพระสงฆ์และฆราวาส ใช้หลักเดียวกันคือ ต้องรู้วัตถุประสงค์ของการกล่าว ว่าเพื่ออะไร เช่น เพื่อยกใจให้เจ้าภาพมีปีติ อิ่มเอิบ เบิกบานในบุญกุศลที่กระทำ และเกิดแรงบันดาลใจ อยากบำเพ็ญบุญให้ยิ่งขึ้นไป  ซึ่งในการกล่าวนั้นควรมีข้อมูลจากพระไตรปิฎก พุทธภาษิต หลักธรรม พุทธพจน์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือโอวาทครูบาอาจารย์ซึ่งเป็นถ้อยคำที่ไพเราะและมีเนื้อหาเหมาะสม คือเนื้อหาจะต้องเป็นการให้พร ไม่เป็นการพยากรณ์ มีความกระชับ ชัดเจน ไม่เยิ่นเย้อ วกวน ทำให้เกิดความสับสน และเนื้อหาทุกส่วนควรมีความเชื่อมโยงต่อเนื่องกัน โดยเรียบเรียงให้เหมาะสม จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สำหรับเหตุผลของการกล่าวสัมโมทนียกถา ขอสรุปด้วยพุทธพจน์ดังนี้ค่ะ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมทานเลิศกว่าทานทั้งหลาย การแสดงธรรมบ่อย ๆ แก่บุคคลผู้ต้องการ ผู้เงี่ยโสตลงสดับ นี้เลิศกว่าการพูดถ้อยคำอันเป็นที่รัก การชักชวนคนผู้ไม่มีศรัทธา ให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในศรัทธาสัมปทา ชักชวนผู้ทุศีล ให้ตั้งมั่นดำรงในศีลสัมปทา ชักชวนผู้ตระหนี่ ให้ตั้งมั่นดำรงในจาคสัมปทา ชักชวนผู้มีปัญญาทราม ให้ตั้งมั่นดำรงในปัญญาสัมปทา นี้เลิศกว่าการประพฤติประโยชน์ทั้งหลาย (ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ทค่ะ) จากคุณ : รัตนมาลี - [ 21 มี.ค. 52 20:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อนุโมทนาบุญด้วยครับ จากคุณ : Yacht Club - [ 21 มี.ค. 52 21:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : zeedhama - [ 21 มี.ค. 52 21:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนากับธรรมทานด้วยจ้ะ จากคุณ : AYXC - [ 21 มี.ค. 52 21:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 การชักชวนคนผู้ไม่มีศรัทธา ให้ตั้งมั่นดำรงอยู่ในศรัทธาสัมปทา นี้ยากจริงจริง ทุกอย่างนั้นใช้เวลา เค้าว่ากันว่าอ่านหนังสือสักเล่มต้องใช้เวลาเช่นเดียวกัน เราคงไม่รู้จักใครสักคนได้ดีตั้งแต่วันแรก เค้าว่ากันว่าอย่าตัดสินหนังสือดีๆแค่ปกมันสวยเช่นเดียวกัน คนหน้าตาดีอาจจะไม่ใช่คนดีเสมอไป เค้าว่ากันว่าคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเลย ก็ใช่ว่าจะมีหนังสือเล่มแรกในชีวิตที่ชอบไม่ได้ เช่นเดียวกันคนที่เราไม่คิดจะอยากรู้จัก อาจจะเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตเราก็ได้ เค้าว่ากันว่าการชอบหนังสือสักเล่ม ไม่ได้หมายความว่าหนังสือเล่มนั้น เนื้อหาดีทุกหน้าเช่นเดียวกันการรู้สึกดีกับใครสักคน ไม่จำเป็นว่าเขาต้องไม่มีข้อเสียอะไรเลย เค้าว่ากันว่าอย่ารู้สึกเสียดายเวลา กับการอ่านหนังสือบางเล่มจนจบ แล้วพบว่าเป็นหนังสือที่ไม่ชอบเช่นเดียวกัน จงรู้สึกดีกับการใช้เวลากับใครสักคนหนึ่งอย่างเต็มที่ แม้ว่าวันหนึ่งจะรู้ว่าเขาคนนั้นไม่ใช่เลยสักนิด เพราะอย่างน้อยต่อจากนี้ไปเราจะได้เลือกทางที่ถูกและคนที่ใช่ซะที จากคุณ : อิทธิบาทสี่ - [ 21 มี.ค. 52 22:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 sathu ka. จากคุณ : เค้กผลไม้ - [ 22 มี.ค. 52 20:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดีจังครับ จากคุณ : แสงเรืองรองของฟ้าหลังฝน - [ 23 มี.ค. 52 11:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรมทานเลิศกว่าทานทั้งหลาย การแสดงธรรมบ่อย ๆ แก่บุคคลผู้ต้องการ ผู้เงี่ยโสตลงสดับ นี้เลิศกว่าการพูดถ้อยคำอันเป็นที่รัก จากคุณ : เป็นประธานกฐินปีละวัด - [ 23 มี.ค. 52 17:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เนื้อหา น่าศึกษาดีครับ จากคุณ : deedang - [ 24 มี.ค. 52 07:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อนุโมทนาบุญด้วยครับ จากคุณ : ตักบาตรถามพระ - [ 25 มี.ค. 52 23:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ แวะเอา สัมโมทนียกถา ของจริงมาให้ฟังกัน สัมโมทนียกถา-วันประดิษฐานพระประธาน ณ พระเจดีย์ ผาซ่อนแก้ว โดย พระอาจารย์อำนาจ โอภาโส http://phasornkaew.org/download/MP3/520209-2.mp3 7.8 MB จากคุณ : nonarav - [ 28 มี.ค. 52 17:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อนุโมทนาบุญ ด้วยครับ จากคุณ : ข้าวต้มเปล่าชามเดียว - [ 28 มี.ค. 52 20:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนากับทุกท่านที่แวะเข้าชม แสดงความคิดเห็นและโหวตกระทู้นี้นะคะ จากคุณ : รัตนมาลี - [ 29 มี.ค. 52 23:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โมทนา สาธุ ส่งกระทู้ดีๆ มาอีกนะคะ จากคุณ : Susar - [ 3 เม.ย. 52 21:43:48 ]