ความคิดเห็นที่ 1 คิดถึงเขา ทำไม จงไปเถิด ไปสู่ที่ ไม่เกิด  มาเวียนซ้ำ ไปให้พ้น  จากบ่วง  ห้วงเวรกรรม ไปสู่อ้อม อกธรรม  เย็นฉ่ำเอย... ทยาลุ โดยส่วนตัวเห็นว่าไม่ควรปล่อยวางเรื่องนี้ โดยเฉพาะความรักพ่อแม่พี่น้อง ปล่อยจิตให้เป็นธรรมชาติเถิด กิเลสมิใช่ต้นตอของปัญหา  แต่เป็นอวิชชา จากคุณ : กิเลสที่รัก (kekzo) - [ 6 พ.ค. 52 02:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปฏิบัติไปเรื่อยๆครับ แล้วก็ห่างพวกเขาไปเรื่อยๆ มันยากครับ ต้องเจอสักเคสถึงจะรู้วิธี จากคุณ : sirnitfi - [ 6 พ.ค. 52 06:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .................อันจิตใจที่สวยงามด้วยความรัก   เป็นสิ่งที่ประเสริฐแล้ว แม้ว่าวันหนึ่งต้องจากสิ่งนี้ไป    ก็ขอให้เข้าใจว่า     ตัวเราต้องผเชิญ เหตุการณ์ต่างๆ    ต่อไปในอนาคต     ที่ยาวไกลไม่สิ้นสุด   ด้วยลำพัง และต้องจากคนที่รักไปอย่างแน่นอน  ไม่อาจหลีกหนีได้   วันที่จากจะยินดี ยอมรับความเป็นจริงที่ต้องเป็นไป    และจะไม่เสียใจและโศกเศร้าให้เห็น ดังนั้น ก่อนความจริงนี้จะปรากฏ     จึงไม่ต้องมัวไปฝืนใจให้ปล่อยวางเลย ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีที่สุด  แค่เข้าใจชีวิตก็พอที่จะทำให้ความคิด และจิตใจสมบูรณ์ถูกต้องแล้ว       คิดว่าเราก็ไม่ใช่อาริยะบุคคลที่ จะต้องเข้มงวดใจจน   ทำให้ใจเหือดแห้ง   จากความรักที่ดีงามนี้เลย.. จากคุณ : boon-m1 - [ 6 พ.ค. 52 06:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 " เดินทางสายกลาง " สิ่งไหนที่พระพุทธองค์มิได้สอน ก็ไม่เห็นความจำเป็นต้องทำให้เกิน จากคุณ : wfuiunf - [ 6 พ.ค. 52 08:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเราเกิดมา เรามาจากไหนก็ไม่รู้ เมื่อเกิดมาแล้วจึงมี พ่อแม่ญาติพี่น้อง สามีภรรยา และบุตร รวมทั้งเพื่อนฝูง เมื่อเราจะจากเขาไป เราก็ไม่สามารถเอาเขาไปด้วยได้ เราต้องทิ้งเขาไว้ที่นี่ แล้วเราก็ไปคนเดียวเหมือนขามา ไม่จำเป็นต้องสลัดรัก เพียงแต่เตือนตนเองว่า เขาก็มีเส้นทางของเขา ที่ไม่ต้องมีเราเขาก็อยู่ได้ เขาทำดีก็มีสุข เขาทำไม่ดีก็มีทุกข์ ไม่เกี่ยวกับเราจะอยู่หรือไม่อยู่เลย ผมคิดว่าถ้าทำได้อย่างนี้ ก็น่าจะเป็นอุเบกขา แล้วเราก็จะว่างพอที่จะไปด้วยความสบายใจได้นะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 6 พ.ค. 52 09:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พิจารณาพระพุทธภาษิต ..... ฌาน (เพ่งแน่วแน่ ฯลฯ) ระงับความรัก - เกลียด ที่มีอยู่ตามธรรมชาติ -จตุกฺก  อํ ๒๑/๒๙๐-๒๙๒/๒๐๐ พระพุทธวจนะนี้ ตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ธรรมารมณ์ทั้งหลายเหล่านี้ ย่อมเกิดอยู่เป็น ๔ ประการ สี่ประการอย่างไรเล่า? สี่ประการคือ ความรักเกิดจากความรัก  (ข้อนี้ เข้าใจง่าย) ความเกลียดเกิดจากความรัก (เกลียดเหลือง เพราะรักเงินทักสิน หรือ ฯลฯ) ความรักเกิดจากความเกลียด (ข้อนี้เข้าใจไม่ง่าย) ความเกลียดเกิดจากความเกลียด (ข้อนี้เข้าใจง่าย) ฯลฯ ฯลฯ ภิกษุทั้งหลาย  เหล่านี้ คือ ธัมมารมณ์ (อารมณ์ของใจ คือ รัก เกลียด) ย่อมเกิดอยู่เป็น ๔ ประการ (เนื่องกับ กามภพ ของวิสัยปุถุชน ฯลฯ) ภิกษุทั้งหลาย  สมัยใด ภิกษุ สงัดจากกาม สงัดจากอกุสลธรรม เข้าถึง ปฐมฌาน อันมีวิตกวิจาร มีปีติและสุขอันเกิดแต่วิเวก แล้วแลอยู่ สมัยนั้น ความรักใดที่เกิดจากความรัก ความรักนั้น ก็ไม่มี (ในขณะแห่งปฐมฌาน) ความเกลียดใดที่เกิดจากความรัก ความเกลียดนั้น ก็ไม่มี (ในขณะแห่งปฐมฌาน) ความรักใดที่เกิดจากความเกลียด ความรักนั้น ก็ไม่มี (ในขณะแห่งปฐมฌาน) ความเกลียดใดที่เกิดจากความเกลียด ความเกลียดนั้น ก็ไม่มี (ในขณะแห่งปฐมฌาน) จากนั้น ..ตรัส รูปฌานที่ ๒ ๓ ๔ แล้วตรัสต่อถึง การบรรลุวิมุตติ ซึ่งระงับความรัก และความเกลียดอย่าง ถอนราก ..... สรุป การปล่อยวางความรัก จากคนที่เรารัก ทำอย่างไรคะ ทำตาม ที่พระบรมศาสดา ตรัสไว้ ซิครับ เพราะ ทำตาม อื่นจากที่ ตรัส นั้น ผล ย่อม ต่างกับ พุทธปัญญา มิใช่หรือครับ ถ้า ท่าน จขกท จะเสนอว่า ..........ยาก มันก็ ยาก เพราะ ตั้งต้น คิดว่า ยาก มิใช่หรือ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 6 พ.ค. 52 09:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นด้วยกับคุณ "เซนฯ" ครับ ถ้าตั้งต้นว่ายาก มันก็ ยาก ไม่มีอะไรเป็นของเรา หรือ ตัวเรา อย่ายึดติดเลยครับ มีมาก็มีไป อย่ากังวลกับอะไรเลย มาก็ยินดีที่มา ไปก็ยินดีที่ไป เห็นถึงกระแสก็จะนิ่งในกระแส ถ้าตามกระแสก็จะไม่เห็นอะไรอย่างที่มันเป็น สรุปคือ ต้อง เห็นเอง สัมผัสเอง รับรู้เอง ฝึกต่อไปครับ บางทีแบบฝึกหัดยาก ๆ ยังมาไม่ถึง อย่ากังวลไปเลยครับ จากคุณ : Transcendent - [ 6 พ.ค. 52 10:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 การปล่อยวางเริ่ม และจบที่ตนเองครับ ถ้าเราปฏิบัติภาวนาจนปล่อยวางขันธุ์ 5 ของตนเองแล้ว ก็ไม่เหลืออย่างอื่นให้ปล่อยอีก จากคุณ : Pee Kay - [ 6 พ.ค. 52 11:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔                  อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต                  ฐานสูตร [บางส่วน]                  [๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฐานะ ๕ ประการนี้ อันสตรี บุรุษ คฤหัสถ์ หรือบรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ                  ๕ ประการเป็นไฉน คือ                  สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต ควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีความแก่         เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ ๑                  เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้ ๑                  เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้ ๑                  เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ๑                  เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม เราจะเป็น ผู้รับผลของกรรมนั้น ๑ ฯ                  ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอาศัยอำนาจประโยชน์อะไร สตรี บุรุษ                 คฤหัสถ์หรือบรรพชิต จึงควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ ... http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=1649&Z=1741                                         ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=57 แนะนำ :-                  อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                    สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                          หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                  เรื่อง                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                      การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                      มหาทาน                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                      กาลทาน ๕ อย่าง                      ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                      ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                      สังฆทาน ๗ ประเภท                      ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                      ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                         เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                      ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                      อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                      ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 6 พ.ค. 52 11:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การมีความรักแบบนี้ ดีครับ  เป็นความรักที่บริสุทธิ์ เพราะเป็นความรักที่เกิดจากการให้ แบ่งปัน เอื้อเฟื้อซึ่งกันและกัน  ห่วงหาอาทรกัน  เป็นความรักที่ไม่เร่าร้อน ไม่โลดโผน แต่ก็เย็นใจดี สิ่งที่จะมาพร้อมกับความรักแบบนี้ คือ  ความเป็นห่วงเป็นใย และ ที่จะต้องเกิดแน่ๆ คือ ความโศกเศร้าเสียใจ ร่ำไรรำพัน เมื่อคนที่เรารักเราห่วงใยนั้น จากลา จะด้วยจากเป็น หรือ จากตาย ก็ตาม   ดังนั้นการเตรียมที่จะรับมือกับเรื่องนี้ จึงไม่ใช่การละวางความรักครับ  แต่ให้ละวางความยึดมั่นถือมั่น  คือ ละความยึดถือว่า คนที่เรารักจะอยู่กับเราตลอดไป  ให้ระลึกรู้ไว้เสมอว่า ทุกๆคนที่อยู่รอบกายเรา หรือแม้แต่เราเอง จะต้องจากกันไม่วันใดก็วันหนึ่ง  เราจะต้องทำใจเตรียมพร้อมไว้เสมอ เพื่อที่ว่าเมื่อถึงวันนั้น  จะได้ไม่เศร้าโศกเสียใจจนเกินไป จากคุณ : หมอมาเอง (drxbeam) - [ 6 พ.ค. 52 11:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยตามลักษณะของฌาณที่คุณ เซนฯ ยกมา   แต่ไม่ทราบว่าผมเข้าใจถูกหรือเปล่าวว่า  ฌาน ยังเป็น สมถะอยู่  เมื่อออกจากณานก็ยังทุกข์ยังยึดอยู่  เมื่อตายก็เป็นรูปพรหมอรูปพรหม ซึ่งต้องกลับมาเกิดมาทุกข์อีก     การสลัดรักทางโลกที่ จขกท โพสมานั้น ที่ยังตัดไม่ได้วางไม่ลงก็เพราะยังยึดอยู่เหมือนพวกเราทุกคน  ถ้าตอบแบบกำปั้นทุบดินก็ต้องบอกว่า ใช้ความคมของวิปัสสนาที่มีกำลังของสมถะเป็นฐาน     สมถะเป็นเรื่องของความสงบความตั้งมั่น  ซึ่งวิธีปฎิบัติเป็นสิ่งที่เข้าใจไม่ยาก แต่ทำยาก    วิปัสนาเป็นเรื่องที่เข้าใจยากภาวนาไม่ยากแต่ต้องภาวนาทั้งชีวิต   ฉะนั้นปัญหาของ จขกท  น่าจะอย่ที่ความเข้าใจเรื่องวิปัสนาเพราะถ้าเข้าใจแล้วทำไม่ยาก     วิปัสนาแปลว่าเห็นแจ้ง ซึ่งก็คือรู้   รู้อะไร   รู้ว่าอะไรๆก็ เป็นไตรลักษณ์ (อนิจัง ทุกขัง อนัตตา) ยึดไม่ได้ สิ่งที่ตามมาก็คือ ปล่อยวาง      แล้วปฏิบัติอย่างไรจึงจะเห็นแจ้งหรือรู้    ก็มีสติในกาย เวทนา จิต ธรรม (สติปัฎฐานสี่) ที่สำคัญคือความคิดซึ่งอยู่ในกลุมของจิต  เมื่อมีสติรู้ทันความคิด (รู้ว่ากำลังมีอุปาทานในสัญญาและสังขารขันธื) คือรู้ทุกข์  เมื่อรู้ทุกข์สมุทัยก็ละ  คือละการปรุงแต่งทางความคิด   แจ้งซึ่งนิโรธคือความดับภพแห่งความคิด   กระบวนการทั้งหมดก็คือมรรคซึ่งต้องเจริญไปตลอดชีวิต      ลักษณะของผู้อยู่ในมรรค  "  ผู้รู้ไม่ใส่ใจอดีต  ไม่กังวลกับอนาคต  ไม่ยึดติดในปัจจุบัน "  ไม่ยึดเพราะมีสติรู้ทันในอุปาทานขันธ์ทั้งหลาย       สรุป แนะนำให้ จขกท  มีสติรู้ทันความอยากที่จะสลัด ตัด วาง รักทั้งหลาย  รู้ทันในอุปาทานขันธ์ทั้งหลาย  แล้วมันจะละจะวางเอง จากคุณ : POKAN - [ 6 พ.ค. 52 12:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ...สงัดจากกาม ..... ชาวพุทธโดยมาก ยัง ไม่ได้สอบทานกับพระพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า กาม คือ ..... ขอให้ดู พระสูตร นิพเพธิกสูตร ที่ตรัส (แปล) ว่า ....ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึ นั่นแหละ คือ กามของคนเรา (สังกัปปราคะ)  อารมณ์อันวิจิตรทั้งหลายในโลก  หาใช่ กามไม่ อารมณ์อันวิจิตรทั้งหลายในโลก คือ อารมณ์ ๖ ๑ ในอารมณ์ ๖ คือ ธรรมารมณ์ทั้งหลายเหล่านี้ ย่อมเกิดอยู่เป็น ๔ ประการ ตามที่ตรัส..... การที่ ผู้ที่ข้องอยู่กับ กามภพ (คือ ยังไม่สามารถ มีประสบการณ์ซึ่ง รูปฌานเจตสิก ที่ประกอบจิต ทั้งในขณะ หลับตา หรือ ลืมตา ฯลฯ) ย่อมเป็นธรรมดา เนื่องกับ กาม หรือ สังกัปปราคะ กรณีที่ถาม ....การปล่อยวางความรัก จากคนที่เรารัก ท่าน จขกท ......เพ่งดูให้เห็นตามที่เป็นจริง (ที่กายยาววาหนาคืบ) ว่า "ความรัก เนื่องกับคนที่เรารัก ใน วินาทีใด = ความรัก จากคนที่เรารัก " มัน เกี่ยวเนื่องกับ สภาวะ ที่ตรัสว่า ......ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึ นั่นแหละ คือ กามของคนเรา (สังกัปปราคะ)  อารมณ์อันวิจิตรทั้งหลายในโลก  หาใช่ กามไม่ ดังนั้น การปล่อยวาง สิ่งนั้น ที่คือ "กาม + อารมณ์คือความรัก เนื่องกับคนที่เรารัก"  มีได้ หลายแบบ เช่น (๑) เปลี่ยน อารมณ์ คือ ความรัก เนื่องกับคนที่เรารัก -----> เป็น อารมณ์ใหม่ เช่น พุทธคุณ ----->  จิต + อารมณ์ใหม่ (๒) เมื่อ "จิต + อารมณ์ใหม่" ทรงสภาวะอยู่ได้ 3 วินาที .....๓ วินาทีนั้น = การปล่อยวางความรัก จากคนที่เรารัก (ชั่ว ๓ วินาที  แล้ว อาจกลับมายัง อารมณ์เดิม คือ ความรัก เนื่องกับคนที่เรารัก เพราะ อำนาจของ "ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึ " -----> แล้ว ก็เพลิน อยู่ด้วย กามารมณ์ อารมณ์ของกาม ที่คือ ...ความรัก เนื่องกับคนที่เรารัก (๓) วิธีปล่อยวางแบบ (๒) แบบอื่น เช่น ไป วิปัสสนึก แบบ หนอ  หรือแบบ ดูจิต ...ทั้งสองแบบ ก็ = "จิต + อารมณ์ใหม่" ทรงสภาวะอยู่ได้ เท่านั้น เท่านี้  วินาที หรือ นาที หรือ ชั่วโมง (๔) แม้นแต่ การ เจริญ สมาธิ ที่สูงกว่า สัญชาติญาณสมาธิ เช่น รูปฌาน ..ก็ยัง = "จิต + อารมณ์ใหม่" ทรงสภาวะอยู่ได้ เท่านั้น เท่านี้  วินาที หรือ นาที หรือ ชั่วโมง = การปล่อยวางความรัก จากคนที่เรารัก แบบหนึ่ง ทีนี้ จะเข้าใจ พระพุทธวจนะ ที่อ้าง ใน คคห 6 ได้ แค่ไหน? เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่ง ก็ ตรัสว่า รูปฌาน ๑ ๒ ๓ ๔ ..ยังไม่ ถอนราก จนกว่าจะลุ ตามที่ตรัสถึง การบรรลุวิมุตติ ซึ่งระงับความรัก และความเกลียดอย่าง ถอนราก ..... สรุป จะยาก หรือง่าย  มัน ก็ต้อง เป็นไปตามลำดับแห่งธรรมนั้นๆ ครับ   ข้ามขั้นไม่ได้หรอก ดังนั้น ผมจึงเสนอว่า ...มันก็ ยาก เพราะ ตั้งต้น คิดว่า ยาก มิใช่หรือ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 6 พ.ค. 52 12:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทำตามแบบที่ทำอยู่ดีแล้วครับ เพราะตอนนี้คุณเริ่้มพัฒนาแล้วรู้มั้ย? เพราะคุณเริ่มเห็นแล้วว่าการยึดนั้นเป็นทุกข์ นั่นหมายถึงสิ่งที่ทำมาไม่ได้เสียเปล่า จิตที่เห็นว่าตรงไหนเป็นทุกข์อยู่ มันยึดได้ไม่นานหรอกครับ เดี๋ยวเค้าก็ปล่อยของเค้าเอง จายเย็นๆ อย่ารีบ อย่าเร่ง เดี๋ยวช้า... แต่หน้าที่ของลูก หน้าที่ของพี่สาว หน้าที่ของภรรยา คุณจะต้องทำให้สมบูรณ์แบบนะครับอย่าหนีนะ เดี๋ยวเขาว่าเราได้ว่าเห็นแก่ตัว.. จากคุณ : มุมเย็นๆ - [ 6 พ.ค. 52 14:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. ครับ ว่า อย่าพึ่งกังวล กับอนาคต หมั่นเจริญสติ ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวได้คำตอบเอง ครับ ตอนนี้สงสัย ก็ให้รู้ว่าสงสัย ไปก่อนครับ มีหน้าที่ อะไรก็ทำไปก่อนครับ เมื่อถึงเวลานั้น จะร้อง อ้อ มันเป็นเช่นนี้เอง มันจะเป็นไปเองโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรมาก แค่เจริญสติ อย่างต่อเนื่องครับ คนมีห่วงผูกคอ มีปอผูกศอก มีโซ่ผูกขา อาจต้องใช้ความพยายาม มากกว่าคนที่ไม่มีครับ จากคุณ : ever rich - [ 6 พ.ค. 52 18:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอออกตัวก่อนว่า เป็นเพียงแค่ความเห็นของผมครับ เจริญสติต่อไปครับ แล้วจะเห็นว่ามันเกิดขึ้นเอง เป็นเพียงสภาวะหนึ่งที่เกิดขึ้นดับไป ใจไปจับเข้า เลยทำให้เกิดความปรุงแต่งต่างๆต่อ สุดท้ายจบที่อยากสลัดความรักออก เลยเกิดทุกข์ขึ้น (ที่จริงทุกข์ตั้งแต่จิตเริ่มลงไปคลุกกับความรักแล้วครับ เพราะว่าจิตต้องทำงานแล้ว ต้องไปยึดแล้ว) ซึ่งที่จริงแล้ว ความอยากสลัดออกที่เกิดขึ้นมา ก็เป็นเพียงสภาวะหนึ่ง ทุกข์ที่ต่อเนื่องจากความอยากสลัดออก ก็เป็นอีกสภาวะหนึ่ง การมีวิหารธรรมช่วยได้ครับ เพราะว่าการที่เราอยู่กับวิหารธรรม(ระวังจิตไหลไปเพ่งจนลืมกายใจนะครับ) แล้วเราหลงไปคิด จะทำให้เรารู้ถึงสภาวะที่ใจทะยานออกไปอย่างชัดเจน เมื่อจิตจำสภาวะที่หลงไปคิดได้แม่นยำแล้ว หลงไปเมื่อไร จะรู้ตัวขึ้นมาทันที ความรัก ความคิดถึง จะดับไป เมื่อเห็นมากๆ จนจิตเพียงพอ ก็จะเกิดปัญญาปล่อยวางเองครับ หรืออาจจะดูทุกข์ที่เกิดขึ้นก็ได้ครับ ดูไปเรื่อยๆ ทุกข์เท่าไรก็อย่าหนี เดี๋ยวจะเกิดปัญญาเรียนรู้เองว่า การยึดเหล่านี้เป็นทุกข์ เป็นภาระ จิตก็จะวางเอง สรุปความแล้วก็คือประโยคแรกครับ เจริญสติต่อไป ส่วนจะด้วยวิธีไหน ก็เลือกวิธีที่ทำแล้วสติเกิดบ่อยๆครับ =========================================   ท่านผู้อ่านนั่งหลังตรงหรือไม่ หายใจออกหรือเข้า สั้นหรือยาวครับ? ========================================= จากคุณ : Maxymillion (Maxymillion) - [ 6 พ.ค. 52 18:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เราเองก็มีครอบครัวและลูกแล้ว   เจริญสติไปเรื่อยๆ ค่ะ  ไม่ต้องสนใจจะตัดห่วงความรักอย่างไร  สำหรับเราภาวนานานไปความผูกพันจะกลายเป็นความมีเมตตาและอุเบกขามากขึ้น   กลับมองว่าจะช่วยคนรอบข้างให้เอาตัวรอดในสังสารวัฏได้อย่างไรมากกว่าค่ะ   ยิ่งเราเข้าใจมากเท่าไรก็จะแนะนำคนอื่นได้มากขึ้นเท่านั้น   อย่างน้อยการละโลกของคนใกล้ตัว  ที่มั่นคงศรัทธาในพระพุทธศาสนามีสุคติเป็นที่ไป  คือสิ่งที่พึงพอใจที่สุดเพราะสามารถส่งเค๊าไปดีค่ะ จากคุณ : Tiger Bood - [ 6 พ.ค. 52 21:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "กายของเราคือต้นโพธิ์ ใจของเราคือกระจกเงาอันใส เราเช็ดมันโดยระมัดระวังทุกๆ ชั่วโมง และไม่ยอมให้ฝุ่นละอองจับ" ธรรม อาจารย์ชินเชา ก็ดี "ไม่มีต้นโพธิ์ ทั้งไม่มีกระจกเงาอันใสสะอาด เมื่อทุกสิ่งว่างเปล่าแล้ว ฝุ่นจะลงจับอะไร?" ธรรม อาจารย์เว่ยหล่าง ก็ดี รู้อย่างไร พิจารณาไปตามขั้นตามภูมิรู้ภูมิธรรม ** เมื่อทุกสิ่งว่างเปล่าแล้ว ฝุ่นจะลงจับอะไร? ปล.หากยังมีเวทนาอารมณ์ แม้เพียงเล็กน้อยก็ปล่อยเสีย ละเอียดเพียงใดก็ละเสีย ยึดมากเพียงใดก็ทุกข์มากไปเท่านั้น ---------------------------------------------------------------------------------- เวทนา "เปรียบเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง ลูกคลื่นเหมือนกับเป็นตัวตนกลิ้งมากระทบกับฝั่งดังซู่ซ่าแล้วสลายหายตัวไป เป็นน้ำตามเดิม" เวทนาก็เกิดจากสัมผัส แล้วมีความรู้สึกเปรียบเหมือนเสียงคลื่นเป็นสุขบ้างทุกข์บ้างหรือเฉยๆ แล้วก็หายไป เดี๋ยวสัมผัสอื่นมากระทบอีก ดังนี้อยู่ตลอดกาลฯ จากคุณ : เทพแมว - [ 6 พ.ค. 52 22:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราไม่เคยวางครับ พอคิดจะวาง ข้อมันแข็งวางไม่ได้ ค่อยง้างๆไป วันหนึ่งมันก็วางเองครับ ที่ผมพยายามอยู่ ก็คือ คิดว่า ทุกสิ่งไม่ใช่ของเราครับ   ไม่ต้องไปคิดอื่นไกล ตัวเรานี่แระครับ จากคุณ : lordhunter - [ 6 พ.ค. 52 23:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นต่างกัน ตรงที่ควร วางทุกสิ่งคืนเสีย ที่ๆเดิมของมัน กล่าวคือ ยอมรับใน สิ่งที่เป็น ที่มี ขันธ์5 ก่อนที่จะเห็น(ไตรลักษณ์)เป็นของว่าง ยอมรับ ที่จะถือร่ม ในฤดูฝน ยอมรับ ว่าร่มเปียกฝน (อารมณ์เวทนา) ยังผ้าชื้นเช็ดร่ม..  ยังผ้าแห้งเช็ดร่ม.. ยอมรับว่า ฤดูฝน อย่างไรเสีย ร่มก็เปียก จนพ้นผ่านไป ในฤดูร้อน (อารมณ์เวทนา) ที่เคยเปียกก็แห้ง ทั้งฤดูร้อน กางกันแดด ไม่มีเปียก พ้นฤดูฝนแล้วร่มไม่มีเปียกชื้น ว่างจากความชื้น พอเหมาะเข้าถึงที่ไม่ต้องใช้ร่ม ก็วางร่มเสีย (ไม่ืถือมั่น) ** ที่ว่่าไม่ใช่ของเรา มันก็เป็นเราไม่ใช่หรือ ที่ว่า ... หากจะวางก็ต้องรู้แน่แล้วว่าอะไรที่วาง ที่ถูกวาง ให้แน่ชัด ก่อนไม่ใช่หรือ จากคุณ : เทพแมว - [ 7 พ.ค. 52 01:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "ไม่มีต้นโพธิ์ ........แต่ก็มี สิ่งที่ ชื่อต้นโพธิ์ นะ ท่านเว่ยหลาง ทั้งไม่มีกระจกเงาอันใสสะอาด ......แล้วก็มี กระจกใส สะอาด ที่คือ จิตเป็นประภัสสร ฯ ตามพุทธปัญญา นะ ท่านเว่ยหล่าง เมื่อทุกสิ่งว่างเปล่าแล้ว .......เห็นไหม ท่านเว่ยหล่าง ยัง รับว่า มี "ทุกสิ่ง" แต่ ทุกสิ่งนั้น ว่างแล้วจากอะไร?  เมื่อพระบรมศาสดาตรัสว่า "ธรรมทั้งปวง อนัตตา" หรือ ..นั่นไม่ใช่เป็นเรา  นั่นไม่ใช่ของเรา  นั่นไม่ใช่ อัตตาของเรา (หรือของใคร ดังที่ตรัสอีกพระสูตรว่า กายนี้ ไม่ใช่ของบุคคลเหล่าอื่น ฯลฯ) ผู้ที่ อ้าง ปริศนาธรรมนี้ พิจารณาดีดี ระวัง ว่างแล้ว กับ ว่างเปล่าจากอะไรแล้ว ..ในภาษาไทย มีความหมายอะไร? บ้าง ฝุ่นจะลงจับอะไร? ....ฝุ่น จับ สิ่งที่ ว่าง (ตามที่มันเป็นจริง) แต่ ยัง ไม่ว่างแล้ว ( เพราะ สิ่งนั้น ยังมี อวิชชา) ไง .....ท่านเว่ยหล่าง โดยเฉพาะ สิ่งที่ ตรัสไว้ ในคำว่า..................เวทนา จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 7 พ.ค. 52 09:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ทำยากเพราะเรายังเป็นปุถุชนอยู่ค่ะ จากคุณ : annizz - [ วันวิสาขบูชา 19:12:45 ]